အင်းစက် အောစာအုပ်များ သီးသန့်
လွန်ခဲ့သော ၂ နှစ်ခန့်က ဦးသာလှမိန်းမ မအုံးရှင် သားအိမ်ကင်ဆာရောဂါ နှင့် ကွယ်လွန်ခဲ့သည်။မအုံးရှင် မကွယ်လွန်ခင်ကပင် ဦးသာလှတို့နှင့်တဆက်တည်း ရှိနေသော မြေကွက်ကိုဝယ်ယူ၍ ၂ ခန်း ၃ ခန်း မြေစိုက်အိမ်တစ်လုံးဆောက်ပေးကာ မရင်မေ ကိုနေထိုင်စေသည်။ခြံက ပေတစ်ရာပတ်လည်ကျယ်ဝန်းသဖြင့်…
ကျုပ်နာမည်လား …..? သိချင်တယ်ပေါ့ ….. ဟုတ်လား…..? ကျုပ်နာမည် မပြောခင် အခု ကျုပ်ရောက်နေတဲ့ နေရာ အရင်ပြောပြရမယ်။ အခု ကျုပ်အကြောင်းကို အခုလို အေးအေးဆေးဆေး နေရတဲ့ ထောင်ထဲ ရောက်တုန်းရောက်ခိုက် ပြောပြရမယ်ဗျ။ ထောင်ထဲမှာက…
ကျွန်နော့် မရီး နာမည်က မစု နာမည် အရှည်တော့ မပြောတော့ဘူးဗျာ ကျွန်နော် က ကျွန်နော့် အကို အိမ်မှာ အလုပ်လုပ်ရင်းနေတယ် ကျွန်နော် နဲ့ မစု ဖြစ်ပျက်တာလေး တချို့ ပြောချင်လို့ပါ ။…
တစ်စုံတစ်ယောက်သောသူကို သတိရမိတဲ့အခါတိုင်း အလွမ်းဖြေရင်း နားထောင်ဘို့ version ၄ ခုနဲ့ ဆိုထားတဲ့ Hello Darling ဆိုတဲ့ အင်္ဂလိပ် သီချင်းလေးကို ကျွန်တော့ Laptop ပေါ်မှာ တင်ထားပါတယ်။ အထူးသဖြင့် မန္တလေး ကိုရောက်လျှင်…
အသုဘ တစ်ခုတွင်… “ဟီး……ဖေဖေနဲ့မေမေ သမီးတို့ကို ထားခဲ့ပြီလား။” “ဟီး.. မမ မေမေတို့ကို ခေါ်ပါဦး။” “မေမေ ဖေဖေ ထပါဦး သားတို့ကို ကျောင်းလိုက်မပို့တော့ဘူးလား။” ဒေါ်စန်းတင်မှာ မိမိ၏ တူမနဲ့တူ နှစ်ယောက်ကို ဖက်ထားရင်း “ညီမလေးရေ၊…
သံလွင်ဖြူအနေနဲ့ သူမ၏မောင်ဖြစ်သူ မင်းခန့်ကိုတွေ့ရသည်နှင့် တပြိုင်နက် အားကိုးတကြီးဖြင့် မင်းခန့်၏ ခန္ဓာကိုယိကို တင်းကျပ်စွာ ပွေ့ဖက်ထားလိုက်ရင်း မျက်ရည်များလည်း စီးကျလာခဲ့သည်။ သူမ၏ မိဘနှစ်ပါးမှာ တရားဝင် ကွာရှင်းထားကြပြီး သူမက အဖေနဲ့အတူ ရန်ကုန်တွင်နေခဲ့ရပြီး မင်းခန့်ကတော့ အမေနဲ့အတူ…
လွန်ခဲ့တဲ့ ၃ နှစ်လောက်ကပေါ့။ ဖြစ်တာ ပြောပါတယ်။ ညီမလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ တစ်ဝမ်းကွဲပေါ့။ အသက်က သိပ်မကွာဘူး။ သူက အဲ့တုန်းက ၁၀ တန်း။ ကျနော်က တက္ကသိုလ် တက်နေတာပေါ့။ သူ့အဖေက မလေးရှားမှာ အလုပ်လုပ်နေတာ။ အမေနဲ့…
ရန်ကုန်ဆေးရုံကြီးပေါ်ဝယ်………။ “သမီးဝင့်ဝါ” “ရှင် ဖေဖေ” “ဖေဖေ တစ်ခုလောက် မှာခဲ့ချင်တယ်ကွယ်” “အီး.. အင့်.. ဟင့်.. ဖေဖေ မောနေပါ့မယ့် ဖေဖေ” “ရပါတယ်.. သမီးရယ်…..။ ဖေဖေ့အခြေအနေ ဖေဖေသိပါတယ်” “အင့်..ဟင့်..ဟင့်” “သမီး…. ဖေဖေမရှိတော့ရင်…
လက်ထပ်ပြီးမှ ကျွန်မ သိလိုက်ရတာက ကျွန်မ ယောက်ျားက ကျွန်မကို မချစ်ဖူး ဆိုတာပဲ။ မင်္ဂလာဦးညမှာ ကျွန်မကို ကောင်းကောင်း မလိုးပေးဘဲ သူ့ဒယ်ဒီနဲ့ သူ့မိထွေး လိုးနေတာကို ထိုင်ကြည့် နေတယ်။ ပြီးမှ ကျွန်မကို ပါကင်…
ကျွန်တော့်မျက်နှာတခုလုံး ရေနွေးပူနဲ့ အပက်ခံလိုက်ရသလို ထူပူသွားပါသည်။သွားပြီ…သွားပြီ၊ ဘာလုပ်လို့ လုပ်ရမှန်းမသိတော့တာနဲ့ ခေါင်းကြီးကိုသာ ငုံ့ထားလိုက်ရပါတော့တယ်။ ဘေးနားက ကုလားမြင့်အောင် ကလွဲပြီး အတန်းထဲကလူတွေ ဘယ်သူမှတော့ သိလိုက်ပုံမပေါ်ဘူး။ အားလုံးက ထမင်းစားချိန်ဆိုတော့ သာသူရှုပ်နေကြတာလေ။ ကျွန်တော်နဲ့ မြင့်အောင်သာ ညနေ…
