အင်းစက် အောစာအုပ်များ သီးသန့်
ခမ်းနားလှပသော အိမ်ကြီး၏ အရှင်သခင်ကတော့ “ဦးမော်ကြီး”ဆိုသူဖြစ်သည်။ အသက်လေးဆယ့်ငါးနှစ်လောက်မှ မိန်းကလေးတစ်ယောက်နှင့် အိမ်ထောင်ကျလေသည်။ယူထားသည့် မိန်းမကသူ့ထက် နှစ်ဆယ့်ခြောက်နှစ်လောက်ငယ်သည်။ ကောင်မလေးက ဆယ့်ကိုးနှစ်ထဲကို လပိုင်းလောက်သာရောက်သေးသည်။ အရပ်က ၅ ‘ ၇ “လောက်ရှိသည်။ ခါးသေးသေးကျဉ်ကျဉ်လေးကို ထိန်းထားသော အိုးလေးမှာလုံးပြီး…
အဲဒီလောက်ကြီးမကြမ်းနဲ့ကွာ .. နာတယ်”” ပူကနဲ နားထဲတိုးဝင်လာသော အသံကြောင့် ခြေ အစုံကို ဖျတ်ကနဲ ရပ်လိုက်ရသည်။ ““ဘွတ် စွပ် ဘွတ် ဘွပ် စွပ် စွိ ပြတ်”” ““ဟို့ အိုး အိုး…
ရန်ကုန်မြို့လယ်ရှိကွန်ဒိုမီနီယံ အဆောက်အအုံကြီးတစ်ခု။ ထိုအဆောက်အဦးကြီး၏ ၁၀ လွှာတွင် ခေါတ်မှီ နောက်ဆုံးပေါ်ကရိယာများဖြင့် လှပခမ်းနားသော အလှပြင် ဆိုင်ကြီးတစ်ခု တည်ရှိနေသည်။ အလှပြင်ဆိုင်က အမျိုးသမီးများသီးသန့်ဟု ဆိုသော်လည်း အလှပြင်ပေးသူများက အသက် ၂၀ ကျော်သာရှိသေးသော ကောင်လေးများဖြစ်နေသည်။ အလှပြင်ဆိုင်ဟု…
” သဲလေး … ထတော့ကွာ … မထရင် ကိုက်မှာနော်” ခင်လရောင် တစ်ယောက် တူဖြစ်သူ ဝေယံဇော်အား အိပ်ရာထဖို့ လာနိုးနေသည်။ ကျောင်းပြီးခါစ အသက်၂၀ ကျော်လာပေမယ့် အိမ်မှာ ကလေးတစ်ယောက်လို နေထိုင်သည်မှာ ဝေယံ…
နှင်းထည်ဝါ တစ်ယောက် ဧည့်ခန်းထဲ စာအုပ်တစ်အုပ်အား အာရုံစိုက်ပြီးဖတ်သော ခင်ပွန်းဖြစ်သူဆီ ကော်ဖီခွက်လေး ကိုင်ကာ လျှောက်လာခဲ့၏။ ” မောင် … ကော်ဖီ ရပြီနော် “ ” အင်း … ခဏထိုင်ဦး ဝါလေး…
ဖောင်း…..ဖောင်း…..ရှီး…..ဖောင်း သီးတင်းကျွတ်လပြည့်ကျော်တရက်နေ့ညလေးကမိုးတိမ်သားကင်းကင်းနဲ့ကြည်လင်တောက်ပနေတယ်လေ။ ရပ်ကွက်ထဲက ကလေးငယ်တွေရဲ့ဗျောက်ဖောက်သံကရပ်ကွက်တစ်ခုလုံးဟိုမှသည်မှ သောသောညံနေတယ်။ “ဖေဖေနားညီးနေပြီထင်တယ်” “မညီးပါဘူးသမီးရယ် ဖေဖေတို့ငယ်ငယ်ကလဲဒီလိုပဲကစားကြတာပါပဲ” ဝရံတာကနေအိမ်ထဲကိုဝင်လာရင်းဘေးက စတီခုံလေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့ချွေးမလေးကို ဦးထွန်းလှမ်းကြည့်ပြောလိုက်မိတယ်။ “အဖေ့သားနဲ့မြေးကတော့ရေကျော်ပွဲဈေးသွားကြပြီ” “သမီးရောလိုက်မသွားဘူးလား” “မလိုက်ချင်ပါဘူးအဖေရယ်လူအရမ်းများတာ သူတို့သားအဖပဲဝါသနာပါတယ်လေ” ပြောပြီးတော့နောက်ဖေးဖက်ထွက်သွားတဲ့ချွေးမလေးကိုဦးထွန်းငေးနေမိတယ် မိန်းမဆုံးပြီးထဲကရွာကအိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲနေနေရာကနေသားနဲ့ချွေးမလေးကရန်ကုန်ကိုဘုရားဖူးခေါ်လို့ရောက်လာခဲ့တာပေါ့။ ပြောရအုံးမယ် ကျွန်တော်အသက်ကအခုတန်ဆောင်မုန်းဆို ၄၈…
ကျွန်တော့်နာမည်က ဦးအောင်ကျော်မိုး။ သာကေတထဲမှာ ကျော်မိုးအိမ်ဆောက်ပစ္စည်းဆိုင် ပိုင်ရှင်ဆိုပြီး သိကြတယ်ဗျာ။ အသက်ကတာ့ ၃၃ နှစ်။ ဆယ်တန်းကျပြီးကတည်းက ကျောင်းဆက်မတက်တော့ဘဲ မိဘက ချေးငှါးပေးတဲ့ အရင်းအနှီးလေးနဲ့ တစ်နိုင်တစ်ပိုင် လျှပ်စစ်ပစ္စည်ဆိုင်လေးဖွင့်ရင်း နေလာခဲ့တာ။ ကျွန်တော့်အသက် ၂၅ ရောက်တော့…
ကျော်ဝင်းက…..အိပ်ပျော်လွယ်သလောက် အလွန်အအိပ်စက်သူဖြစ်၏ အောက်ထပ်အခန်းနှင့်အပေါ်ထပ်ရှိ သူ့အခန်းမှာ တဆက်တည်းဖြစ်နေ၍ လှုပ်ရှားသံတွေကလည်း တဆက်တည်းလိုဖြစ်နေသည်။ ကျော်ဝင်းအသံမကြားရအောင် ခုတင်ပေါ်က အသာအယာဆင်းလိုက်သည်။ သူ့အခန်းမှာ မီးမှောင်နေသဖြင့် အောက်ထပ်အခန်းထဲရှိ မီးရောင်က လက်တစ်လုံးခန့် ပေါက်နေသော ကြမ်းပြင်ကို အရောင်ဟပ်နေသည်။ ထိုအပေါက်မှ အောက်ထပ်အခန်းဆီသို့…
“လာပြီ….လာပြီ…ပြေး…ပြေး…” ပလက်ဖေါင်း ဈေးတန်းကလေး တစ်ခုလုံး အမှိုက်ပုံ လေး လေဝှေ့ခံလိုက်ရသည့်အလား ဖယိုဖရဲ ပြေးလွှားကြသည်။ အလကားနေရင်းလည်း လာပြီ.. လာပြီ… ပြေး… ပြေး…. အော်တတ်သော နာရီအဟောင်း ရောင်းဝယ်သည့် အာရောဂျံဆီသို့ မျက်လုံးက ရောက်ဖြစ်၏။…
ဒေါ်တင်မမက သံပန်းတံခါးကို လူပ်ကိုင်ရင်း အိမ်ထဲသို့လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ ‘စုစုရေ…စုစု’ ‘ရှင်၊ လာပါပြီအန်တီမမ’ ပြောသံနှင့်အတူ အသက်၁၃နှစ်ခန့် မိန်းခလေးတဦးအိမ်ရှေ့သို့ ပြေးထွက်လာသည်။ ‘ဘာလုပ်နေလဲ စုစု’ ‘မီးပူတိုက်နေတာပါ အန်တီမမ’ မိန်းကလေးက ရိုသေစွာပြန်ဖြေရင်း တံခါးသော့ကိုဖွင့်ပေးလိုက်လေသည်။ ဒေါ်တင်မမက လက်ဆွဲအိတ်ကို…
