အင်းစက် အောစာအုပ်များ သီးသန့်
“ကိုကို အိပ်ယာခင်းပြီးပြီနော် ကိုယ့်အိပ်ယာကိုသွားအိပ်တော့ ညီမလေးအိပ်ချင်ပြီ” ညဝတ်အိင်္ကျီနဲ့ လှချင်တိုင်းလှနေတဲ့ သူ့ညီမကို ပွေ့ဖက်နမ်းရှိုက်လိုက်ရင်းမှ “မသွားပါဘူ ကိုကိုကဒီနေ့ညီမလေးနဲ့အိပ်မှာ” ပွေ့ဖက်ရင်းက မတော်တရော်တွေကို လျှောက်ပွတ်နေတဲ့ သူ့အကိုလက်မှ မေရှင်းသည် ရုန်းကန်ထွက်ရင်း “ဟား ကိုကို ယားတယ်ကွား ဒီနေ့ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ…
သမီး နာမည်မီးငယ်ပါ နွေရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက် ၇ တန်းဖြေပြီးလို့ မိုးကျရင် ၈ တန်းတက်ရတော့မယ့် အပျိုဖော်ဝင်စအရွယ်မို့ တဖက်အမျိုးသားတွေကို စိတ်ဝင်စားမူ့တဏှာအားကြီးခဲ့ပါတယ် မီးတို့နယ်မှာ တနေရာနဲ့တနေရာကို ဆိုင်ကယ်နဲ့သွားလာရတော့ တနေ့မှာ မီးရဲ့ အစ်ကိုဝမ်းကွဲ ထမင်းချိုင့် ကျန်နေခဲ့လို့…
တနေ့ တက် စီ လေး ငှားပြီးတော့ အိမ်ကို ပြန်လာတယ်။ ကံများမကောင်းချင်တော့ ငှားလာတဲ့ ကားက လမ်းမှာ သူများကို သွားတိုက်မိတယ်။ တကယ်က ကျနော့ ကားဆရာကြီးက အမှန်ပါ။ လမ်းသွယ်ကနေ အတင်းထွက်လာတဲ့ ကားကို…
ကျမ နာမည် နွယ်နွယ်ဝင်း နွယ် လို့ ပဲအတိုခေါက်ခေါ်ကြတယ်။ သထုံဈေးမှာ အထည်ဆိုငါဖွင့်တယ်။ အသက်က ၂၄ ထဲမှာပေါ့.. အိမ်ထောင်ကျတာ ၃ နှစ်လောက်ရှိပါပြီ။ ယောက်ကျားက ကိုဆန်းထူးတဲ့။ ကားပွဲစားလုပ်တဲ့သူပါပဲ။ ဆက်မပြောခင် ကျမရဲ့ခန္တာကိုယ် အစိတ်အပိုင်းတွေအကြောင်း…
သာ ယာကြည်လင်တဲ့ မနက်ခင်းလေး ရဲ့ အေးမြတဲ့လေညင်း လေးတွေနဲ့အတူ သားသားတစ်ယောက် နိုးထလာခဲ့တယ်။ ဒီနေ့ဆိုရင် ဒီအိမ်ကိုပြောင်းလာတာတ စ်ပတ်တိတိရှိပြီလေ။ ဖေဖေရယ်မေမေရယ်တစ်ခန်း ကျွန်တော်ကတစ်ခန်း၊ မမနဲ့ညီမလေးကတော့ ကျွန်တော့်ဘေးက အခန်းမှာပေါ့။ ရန်ကုန်မြို့ရဲ့ အထင်ကရနေရာ တစ်ခုဖြစ်တာနဲ့အညီ လူတွေလဲသွားလာလို့…
မှတ်မိနေသည်။ ပါတိတ်အဆင်အပြင်ပွင့်တွေ… လှပသော လိပ်ပြာလေးများ နားနေဟန် ဒီဇိုင်းနှင့် ထမီကို ဝတ်ထားသည်။တင်ပါး အလုံး အထည်က. . အလွန်အမင်းကြီးတာမျိုးမဟုတ်..ကျစ်လစ်လှပသော ဖွဲ့စည်းမှုကို ဖေါ် ဆောင်သည်။အရပ်အမောင်းက.. .မြန်မာမိန်း ကလေးထဲတွင် ခပ်ရှားရှား အရပ်မျိုး ငါးပေ…
သူဇာ တစ်ယောက် အိပ် ရာနိုးနိုးခြင်း နာရီကြည့်ပြီး လန့်သွားတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ အ မှန် က ၆နာရီ ထ ရမှာ ခု ရနာရီမတ်တင်းတောင်ဖြစ်နေပြီ။ သေ ချာတယ် ဒီနေ့ရုံးနောက်ကျပြီ။ သူဇာ အိပ်ရာသိမ်းရင်း…
ကျနော် က နယ်ကနေ ပြောင်းလာတဲ့ ဆရာဝန် ၁ယောက်ပါ တနေ့ သီရိဆိုတဲ့ ကောင်မလေး လှေကားပေါ်က ချော်ကျပီး ကျနော် တာဝန်ကျတဲ့ ဆေးရုံကို လာတတ်ပါရော ဆရာဝန်ကြီး တွေကလဲ ကျနော်ကိုပဲ ကြည့်ခိုင်းတော့တယ်။ အဲဒါနဲ့…
သူမလက်သီးဆုပ်နှင့် ထု ပေါင်တွင်းကြောဆွဲလိမ်သည်ကို ကျော်မိုးအောင် တဟားဟားရယ်သည်။ ဒေါ်ချိုရီ မလုံမလဲနှင့် သူမမျက်လုံးရွဲကြီးများက ဂျော်နီ့တစ်ကိုယ်လုံးဆီ ဝေ့ဝဲရောက်ရှိသွားသည်။ သူ့ပေါင်ကြားရှိ လီးနေရာကိုပါမကျန် အလုံးစုံသိမ်းကျုံးကြည့်ပြီးဖြစ်သည်။ အကြည့်ရဲသည်။ သူ ယောက္ခမကို အပီချုပ်ပြီးဖြစ်မည်ဆိုတာ ဟိုကောင်သဘောပေါက်လိုက်ပါသည်။ “ကဲ ပါ…
” ဒေါင် ဒေါင် …… ဒေါင် ဒေါင် …… ဒေါင် ……… “ ညနေ ကျောင်းဆင်းခေါင်းလောင်း ထိုးရာ တပြည့်များ အားလုံး ထွက်သွားသည်နှင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် ကျောင်းခန်းတံခါး ပိတ်ကာ…
