လွန်ခဲ့တဲ့တစ်နှစ်ကျော်လောက်ကပါ
ကျွန်တော်နဲ့ကျွန်တော့်ရည်းစားနဲ့သုဝဏကွင်းက ရှိုးပွဲတစ်ခုကိုသွားကြည့်တာဗျ
ဘောလုံးကွင်းကြီးမဟုတ်ဘူးနော် အရှေ့က သိုင်းပြိုင်ပွဲတို့ ဘာတို့လုပ်တဲ့စီမှာ
နာမည်တောင်မေ့နေပီ
အင်း အဲဒီမှာ
ကျွန်တော်နဲ့ ကျွန်တော့်ကောင်မလေးနဲ့ ညနေ ၄ နာရီလောက်ရှိုးပွဲကိုရောက်သွားတယ်
လူကလည်းရှင်းနေတုန်း
အဲဒီမှာကောင်မလေး ၃ ယောက်တစ်အုပ်စုရဲ့ဘေးနားကိုကျွန်တော်ရောက်သွားတယ်
၃ ယောက်ထဲမှာ ကောင်မလေးတစ်ယောက်က ဆံပင်ရှည်ရှည် အသားညိုညို အကျီင်္တော့မမှတ်မိဘူး
ဘောင်းဘီကတော့ စတိုင်ဘောင်းဘီအပျော့သားကို ဝတ်ထားတယ်
တော်တော်စမတ်ကျတယ် ချစ်သူဘေးနားမှာပါနေတာကိုတောင် ကျွန်တော်ကရအောင်ငမ်းလိုက်သေးတယ်
ကောင်မလေးကလည်းတစ်ချက်တစ်ချက်ပြန်ကြည့်ပါတယ်
အဲဒီလိုနဲ့ ရှိုးပွဲကလူများလာတယ်
နာမည်ကြီးနေတဲ့ အာဇာနည်လာမယ်ဆိုတော့လည်း လူများလာတာမဆန်းပါဘူး
လက်မှတ်ကလည်းတန်တော့ လူကလျှံထွက်သွားတယ်ဗျ
အဲဒီမှာ အဲဒီကောင်မလေးတွေနဲ့ ကျွန်တော်ကကပ်ရပ်
ကပ်ရပ်ဆိုပေမယ့် ကျွန်တော်တို့ကအနောက်ကနော် စဉ်းစားသာကြည့်တော့ဗျာ
အမုန်းပဲ အဲဒီမှာ စစချင်းတော့ အဆိုတော်တွေက နာမည်ကြီးတွေမဟုတ်ပေမယ့်
သိတဲ့အတိုင်းပဲ လူတိုင်းက တီးလုံးသံကြားတော့ ခန္ဒာကိုယ်တွေလှုပ်လာကြတာပေါ့
ကံကောင်းချင်တော့ ကျွန်တော်ကအဲဒီကောင်မလေးရဲ့ အနောက်တည့်တည့်မှာ
ကိုယ်က ကိုယ့်အကြံနဲ့ကိုယ်ဆိုတော့ တီးလုံးကြောင့်လှုပ်သလိုလို ဘာလိုလိုနဲ့ သွေးတိုးစမ်းရတာပေါ့
ဖင်လေးကိုမသိမသာထိလိုက်တယ် ဘာမှမပြောဘူး
နောက်တော့ ဆက်တိုင် ၄ ၅ ၆ ချက်ပေါင်နဲ့ပွတ်ကြည့်တယ် လုံးပြီးတင်းရင်းနေတာပဲဗျာ
ဘာမှလည်း မပြောရော ကျွန်တော်စိတ်ကြိုက်ဖြစ်သွားရော
လက်နဲ့ပွတ်တယ် ညီလေးကလည်းထနေပီဆိုတော့ ညီလေးနဲ့လည်းထိုး
ကောင်မလေးကလည်းငြိမ်နေတယ်
အဲဒီတော့ လက်နဲ့ကျောကုန်းကနေစပြီးပွတ်လာ ဖင်ကြားထဲထိပွတ်လိုက်
အဲဒီလိုလုပ်နေတာ ခဏခဏပဲ ကောင်မလေးလဲဖီးလ်လာနေပီထင်ပါတယ်
ေဘးနားကခ်စ္သူကေတာ့ဘာမွမသိဘူး
အဲ သူကိုလည်းကြည့်ရသေးတယ် သူ့အနောက်ကို ဝဋ်များလည်မလားဆိုပီး
တော်သေးတယ် ကောင်မလေးတွေပဲဆိုတော့ စိတ်အေးပြီး အလုပ်ဆက်လုပ်တာ
အဲဒီအချိန်မှာ အာဇာနည်ဆိုတော့ သိတဲ့အတိုင်းပဲ အကုန်လုံးက သီချင်းစည်းချက်နဲ့အညီလှုပ်တော့တာပဲ
ကျွန်တော်လည်းလှုပ်သလိုလိုဘာလိုလိုနဲ့ အပီအပြင်ကိုထောက်တော့တာပဲပဲ
ပွတ်ဆွဲလိုက် ထောက်လိုက်နဲ့ တော်တော်ကြာတယ် ၁ နာရီ ၂ နာရီလောက်ကြာမယ်ထင်တယ်
ခဏလောက်နားရင် သူတို့ သူငယ်ချင်းတွေကထိုင်တယ် ကျွန်တော်ကလည်း အငြိမ်မနေပါဘူး
သူဖင်အောက်တည့်တည့်ကို ခြေထောက်ကိုထည့်ပီး စမ်းကြည့်သေးတယ်
ဘေးနားမှာလူတွေနဲ့ဆိုတော့ သိပ်တော့မထိပါဘူး
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ပါပဲ
ပြန်ထလာတော့ အရင်အတိုင်းပေါ့
အဲဒီမှာလက်ကိုလည်း အလုပ်ပေးရတာပေါ့ဗျာ
သူအရှေ့ကိုသွားဖို့တော့မလွယ်ဘူးဗျ အရှေ့ကိုနှိုက်လိုက်ရင် အားလုံးရိပ်မိကုန်မှာဆိုတော့ ရသလောက်ပဲလုပ်နေတော့တယ်
ဆံပင်ကိုနမ်း လက်နဲ့ ခန္ဒာကိုယ် ကိုပွတ် ညီလေးနဲ့ဖင်ကိုထောက် သူကလည်း တစ်ချက်တစ်ချက် လှုပ်သလိုလိုဘာလိုလိုနဲ့ ကော့ကော့ပေး
အဲဒီမှာ လူလည်းနည်းနည်းကျဲသွားရော ချစ်သူက သတိထားမိလာရော
ဘာလို့ အဲဒီကောင်မလေးနားကိုအရမ်းကပ်နေတာလဲတဲ့
အဲဒီလိုသတိပေးတော့မှ လူကလည်းအရမ်းကျဲနေတာသတိထားမိတော့တယ်
ငစမန်ကထနေပီဆိုတော့ မရတော့ဘူး
အဲဒီလိုနဲ့ ချစ်သူကိုပဲခေါ်ပီး ဟော်တယ်ကိုဂိုး
ခုနက ထနေတာကို ကိုယ့်ချစ်သူနဲ့ပဲ အဆုံးသတ်ခဲ့ရတယ်
အဲဒါကတော့ အကြာဆုံး ကျွန်တော်ထောက်ဖူးတာပါဗျာ
အမှန်အကန်အတွေ့အကြုံပေါ့

နောက်အားရင် ဘာအလုပ်မှမရှိဘဲ ကားလိုက်စီးတဲ့အတွေ့အကြုံကိုရေးပေးပါ့မယ်
ဘော်ဒါတို့လည်းရှိမှာပါ ရေးကြပါဦး

——————————————————————————————————–

———————————————————————————————————-
ကျွန်တော်လဲ ထောက်ခဲ့ဖူးတယ် bus ပေါ်မှာ ။ ၇ုံးဆင်းချိန်ဆိုတော့ ကားကြပ်တာပေါ့နော် ။ မှတ်တိုင် ၁ခုရောက်တော့ မိန်းကလေး၁ယောက် (ချောချောလေး) တက်လာ ပြီးကျွန်တော့်ရှေ့တည့်တည့် မှာနေရာယူလိုက်တယ် ။ ပထမ ကျွန်တော်သူ့ကိုထောက်မိမှာစိုးလို့ နောက်ကိုနဲနဲဆုတ်ပေးလိုက် တော့ သူကမသိမသာလှည့် ကြည့်တယ်။ နောက်မှတ်တိုင်လဲရောက်ရော လူတွေအများကြီးသူ့ရှေ့ကနေတိုးပြီးတက်လာ တော့သူလဲ နောက်ဆုတ်လိုက်တော့ ကျွန်တော့ညီလေးနဲ့သူ့တင်ပါးကြီးနဲ့ တဲ့တဲ့ကြီးကိုထောက်မိပါလေရော။ ထောက်တာမှ ပတ်ပတ်စက်စက်ကြီးကို ထောက်ထားတာ။ အဝတ်အစားသာမပါ၇င်ဝင်နေလောက်ပြီ ။ ;D ။ ကားကလဲကြပ် ကားဆရာကလဲ ဘရိက်ကိုစောင့်စောင့်နင်းတော့ ပွတ်လိုက်တိုက်လိုက်နဲ့ ဖြစ်ပြီး ညီလေးကနိုးလာတာပေါ့။ အဲဒီ အချိန် အောက်ကိုလဲကြည့်လိုက်ကော အားပါးပါးတင်ပါးက လုံးပြီးတင်းနေတာပဲ။ လုံးဝစံချိန်မှီ ။ ထမိန်ကလဲ ပိုးထမိန် ။တံတွေး တွေကို ဂလုဂလုနဲ့ မျိုချရင်း ညီလေးကလဲ အစွမ်းကုန် နိုးနေလိုက်တာ တုတ်လို့တောင် ထင်ရတယ်။ 😛 ။ အဲလိုနဲ့ ၁၀မိနစ်လောက် ပွတ်ဆွဲကြီးလုပ်ရင်း feeling ကတက်လာ တော့ မာန်ပါပါနဲ့စောင့်လိုက်တာ “အင့်”ကနဲ အသံလေးထွက်ပြီး သမင်လည်ပြန် အကြည့်လေးနဲ့ ပြန် ကြည့်တော့ ကျွန်တော်လဲ ၇ှက်ပြီး မျက်နှာနည်းနည်း နီသွားတာပေါ့။ အဲဒါ သူကခစ်ခစ်ဆိုပြီး ၇ယ်တယ်။ အဲလိုနဲ့ နောက်မှတ်တိုင်ရောက်တော့ ကောင်မလေးလဲဆင်းသွားရော သူ့ရဲ့တင်ပါးလုံးလေးကို လိုက်ကြည့်လိုက်တော့ စိုပြီးကွက်နေလိုက်တာ ရေများဖိတ်ထားသလားတောင်မှတ်ရတယ်။ 8) စိက်ထဲမှာတော့ ကိုများအပြစ်လုပ်မိသလားဆိုပြီးအောက်ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ ညီလေးကဘောင်းဘီထဲကနေ ဆက်ကနဲဆက်ကနဲ ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်ဗျ။ အဲလိုနဲ့ အိမ်အမြန်လစ်ပြီး အပြစ်တွေ ညစ်ထုက်လိုက်ရတယ်ဗျာ ။ အ ဟီး ။ ;D ။ တားတားအမှားမဟုတ်ပူးနော် ကားကြပ်လို့ ထောက်လှမ်းရေးဇြစ်သွားတာ။ 😛 ။

————————————————————————————————————-
လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၀ နှစ်ကျော်လောက်ကဖြစ်မယ်။ ရန်ကုန်မှာ bus ကားစီးတော့ ကြုံခဲ့တဲ့အဖြစ်လေးပေါ့။ မြို့ထဲသင်တန်း ကနေ အင်းစိန်ကိုသွားတဲ့ကားဖြစ်မယ်။ ကျနော်တို့က ဒေးဗစ်ရွှေနု လမ်းကိုပြန်တာ။ ရှေ့က အသက် ၃၀လောက်ရှိမယ်လို့ထင်ရတဲ့ ဆော်ကြီး။ (အဲဒီတုန်းက ကျနေ်ာကတော့ ငယ်သေးတာပေါ့)
ဖင်ကတော့ ခပ်ကြီးကြီးဘဲ။ ဒါပေမဲ့ ကျနော့်နောက် အလယ်တန်းမှာက ၀၀ ယောက်ျားကြီး။ ရှေ့က အမျိုးသမီးကြီးနောက်ကို ထိတော့ အမျိုးသမီးကြီး လှည့်ကြည့်တယ်။ အဲဒါနဲ့ ခါးကိုကော့ ဖင်ကိုကောက်ပီး စီးတော့
ကျနော့်ဖင်နဲ့ နောက်ကအဲဒီလူကြီး ဖင်နဲ့ ထိပြန်တော့ ပြန်ပီး ထိန်းရနဲ့ကျနော့်ရဲ့ဒုက္ခကို ကြည့်ပီး ရီနေတာက သင်တန်းအတူတူတက်တဲ့ အတန်းဖေါ် ကောင်မလေး။ သူက ကျနော့်အဖြစ်ကိုကြည့်ပီး ကျိတ်ရယ် ရယ်နေတယ်။
ဒီကကောင်ကတော့ တော်တော် ခံစားနေရတယ်။လူကလဲကြပ် တော့ပိုဆိုးတာပေါ့။ မြို့ထဲက သိမ်ကြီးစျေး ကျော် မှတ်တိုင်(နံမည်မမှတ်မိတော့) အဲဒီ မှတ်တိုင်လဲရောက်ရော ကျနော်လဲ ဘယ်လိုမှ နေလို့မရတော့ဘူး။ထိန်းတော့ထိန်းနေသေးတယ်
ဒီကြားထဲ ရှေ့က ဆော်ကြီးရဲ့လည်ပင်းက ရေမွှေးနံလား ကိုယ်သင်းနံ့လားမသိဘူး။ အဲဒါက ရသေးတယ်။ အဲဒီအခါမှ ကျနော်က သတိထားမိသွားတယ်။ အတွေ့အထိ အရသာလေးကိုပေါ့။ ;D ;D ;D
အဲဒါနဲ့ ရှေ့ကို တချက်တွန်းကြည့်တယ်။အေးဆေးဘဲ ဘာမှ ပြန်မပြောဘူး။ အဲဒါနဲ့ ကျနော့်ရဲ့ ဟာကလဲ ချက်ချင်းဘဲ။ နောက်တော့ မြေနီးကုန်းကျော်လာတော့ လူကပိုပီး စိတ်လာတယ်။ ကားချင်းကလဲ ဖိုက်တော့ ပိုဆိုးတာပေါ့။
ကျနော်လဲ တန်းတွေကိုင်ရတာ ကောင်းကောင်းထိန်းလို့မရတော့ဘူး။ မထူးတော့ဘူး ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဆိုပီး ကပ်ထားလိုက်တော့တယ်။ ဘာမှမပြောဘူး။ အဲဒါနဲ့ကျနော်ကလဲ ကျနော့်သူငယ်ချင်းကို လှည့်ကြည့်ရသေးတယ်။
လှည့်ကြည့်တော့မှ ကျနော့်သူငယ်ချင်း မိချောက ဟဲ့ နင်အဆင်ပြေလား ရလားဆိုပီး ၁ ယောက်ကျော်ကနေလှမ်းမေးပါတယ်။ သူမေးတော့မှ မမကြီးကလှည့်ကြည့်တယ်။ ကျနော်လဲ သူလှည့်ကြည့်တေ့ာလူက သွေးပျက်ပီး ထိန်းနေရတော့တယ်။
မလှုပ်ရှားရဲတော့ဘူး။ ကျနော်ကလဲ ပြန်ပြောရတာပေါ့။ အေးဟာ လူတွေအရမ်းများတော့ စီးရတာ ကြပ်တယ်ဟ ဆိုပီး ပြောလိုက်သေးတယ်။ ;D ;D ;D ;D
အဲဒီနောက်ပိုင်း မထောက်ပါဘဲ မရည်ရွယ်ပါဘဲ ထောက်မိပါတော့တယ်။ တကယ်ကောင်းတဲ့ အရသာဗျာ…….။ ဖင်ကြီးက အိနေတာဘဲ။ ;D ;D ;D ;D လူကလဲ အဲဒီလိုအထိအတွေ့ အတွေ့အကြုံမရှိတော့ ဘောင်းဘီထဲက(အရမ်းပူတဲ့ရာသီဆိုတော့ ဘောင်းဘီတိုနဲ့ပေါ့) ဟာကိုဆိုးတာပေါ့ဗျာ။
ကားစီးရင်းနဲ့ကို ဖီလင်တွေ တက်နေတာ။ ;D ;D ;D ;D ;D
လူတွေဆင်းသွားလို့ပြန်ချောင်သွားမှာကိုဘဲ ကြောက်နေတာ။ ;D ;D ;D ;D
လှည်းတန်းကျော်လာတော့ အဲဒိဆော်ကြီးက ကျနော့်ဘက် ဘေးတစောင်းလှည့်လာတယ် နဲနဲလောက် တဲ့။ ကျနော်လဲ အော် သူဆင်းတော့မှာဘဲလေဆိုပီး ကိုယ်ကို ရို့ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဆော်ကြီးက ကျနော့် ဘေးတစောင်းမှာဘဲ ရပ်နေတယ်။ မှတ်တိုင်ရောက်တာတောင်မဆင်းဘူး။
အဲဒါနဲ့ကျနော်ကလဲ သွားပီ ငါလုပ်တာများသွားလို့လားမသိဘူး စပယ်းယာကိုများ တိုင်မလို့လား ဆိုပီး စိတ်က ပူသွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူက မပြောပါဘူး။ သူက ရှေ့မှတ်တိုင်မှာ ဆင်းမှာတဲ့။ ကျနော်ကလဲ အော ်ဟုတ် လူတွေကအရမ်းကြပ်တယ် လို့ထပ်ပြောတော့ ဘာမှ မပြောဘူး။(ကောင်လေး ငယ်ငယ်ချောချောလေးကို မပြောရက်ဘူး ဖြစ်သွားတယ်ထင်ပါတယ်။ 😀 😀 😀 )
သူကတဖြည်းတဖြည်းဘေးတစောင်းထွက်သွားတော့ သူ့ ဆီးခုံလေးနဲ့ ကျနော့်ဘေးခါးလေးကိုပွတ်ဆွဲသွားပါသေးတယ်။ ပီးတော ကျနော့်ဘေးနောက်ကို ရောက်သွားပီး မှတ်တိုင်ရောက်တော့ ကားပေါ်ကဆင်းသွားပါတယ်။
အဲဒီနေ့က ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖီလင်ကတော့ ပြောမနေနဲ့တော့။ ဟီးဟီး…….။ သူငယ်ချင်းတွေကို ပြန်ပြောပြချင်ပေမဲ့ ကိုယ့်ကို ပြန်နောက်မှာကြောက်တာနဲ့ ဘယ်သူမှမပြောတေ့ာဘဲထားလိုက်တယ်။
ကားပေါ်ကဆင်းတော့ သူငယ်ချင်းမ ကပြောတယ်။ ကောင်စုတ် နင်တော်တော်သဘောကျနေတယ် ဟုတ်တယ်မလားတဲ့ ? ? ;D ;D ;D ;D ကျနော်က ဟင်ဘာလဲ ဘာပြောတာလဲ အရူးကွက်နင်းပီးပြန်မေးတော့
မျက်နှာ မချိုမချဉ် မျက်နှာပေးနဲ့ ငါသိတာပေါ့ဟာ။ နင်ဘာလုပ်နေတယ်ဆိုတာတဲ့…..၊ :-\ :-\ :-\ :-\ :-\
သူသိတယ်ဆိုပါလား….။ ကျနော်ကခပ်တည်တည် နဲ့ ငါ့လဲ နင်မြင်တဲ့အတိုင်းဘဲ ဘာမှ မတက်နိုင်ဘူးရယ် ဆိုပီးပြောတော့ ကောင်မစုတ် ရီနေလိုက်တာ။ မျက်နှာတောင်ပူတယ်။ ;D ;D ;D ;D
ဒါက ကိုယ်ကထောက်ခဲ့ဘူးတဲ့အဖြစ်လေးပေါ့။နောက်မှ ဘဲ ကိုယ်ကပြန်အထောက်ခံရတဲ့အကြောင်းရေးတော့မယ်။(ဟိုဘက်မှာတုန်းကအထောက်ခံရတဲ့အကြောင်းကို တင်ဘူးပါတယ်။သိပီးသားသူတွေလဲ ရှိမယ်ထင်ပါတယ်။)
———————————————————————————————-

အမှန်အကန်ထောက်ခဲ့ဖူးတဲ့အကြောင်းလေးတွေကို ဖတ်နေရင်းနဲ့ ကျွန်တော့်ကိုယ်တွေ့လေးတွေကိုလည်း ပြန်လည်သတိရမိလာလို့ ဒီပို့စ်လေးကိုရေးဖြစ်ပါတယ်။
ရန်ကုန်မှာနေလာတာကြာလာတော့ ဒီကိစ္စကိုမကြာခဏတော့ကြုံဖူးပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ပထမဦးဆုံးအတွေ့အကြံုလေးကတော့ ယနေ့တိုင်အမှတ်ရနေဆဲပါ။
ကျွန်တော် ရန်ကုန်ကိုပထဦးဆုံးစရောက်တဲ့အချိန်က အသက် (၁၅) နှစ် မပြည့်သေးခင်မှာပါ။ နေရတာက ထောက်ကြံ့လမ်းဆုံနားမှာ။
အဲဒီအချိန်တုန်းက ကျွန်တော်အောက်ခံဘောင်းဘီမဝတ်ဖြစ်သေးဘူး။ အမေတို့ကိုဝယ်ခိုင်းရမှာရှက်နေတာနဲ့ ငယ်ငယ်ကဝတ်တဲ့ ကျောင်းစိမ်းဘောင်းဘီလေးတွေကိုပဲ
အောက်ခံအဖြစ်ဝတ်တတ်ပါတယ်။ တစ်ရက်မှာတော့ ဦးလေးက ကျွန်တော့်ကိုမြို့ထဲ (ဆူးလေ) လိုက်ပို့ပေးမယ်ဆိုပြီးခေါ်တာနဲ့ မြို့ထဲသွားဖို့အတွက်
ထာက်ကြံ့ကနေတဆင့် (၅၁) ဂိတ်ဟောင်းကို သန်မြန်သူ လိုင်းကားစီးပြီးတော့သွားပါတယ်။ အဲဒီမှာလည်းပြဿနာမရှိသေးပါဘူး။
(နိဒါန်းရှည်နေတာနဲ့ လိုရင်းကိုမရောက်ပဲဖြစ်တော့မယ်။ ဒါပေမယ့် အဲလိုပြောမှ ပိုပြည့်စုံမယ်ထင်လို့… သည်းခံပြီးတော့သာဖတ်ပေးကြပါ..)
၅၁ ဂိတ်ရောက်တော့ ဂိတ်စကနေစီးတာဖြစ်လို့ ထိုင်ခုံရပါတယ်။ အဲလိုနဲ့ ထိုင်ခုံပေါ်ကနေ အခန့်သားစီးလာရင်း လှည်းတန်းမရောက်ခင်မှာ
လူတွေပြည့်သိပ်နေတာပါပဲ။ ကျွန်တော်ဆို အသက်ရှူကြပ်လွန်းလို့ လိုင်းကားစီးရတာကို တော်တော်စိတ်ကုန်နေပါတယ်။
လှည်းတန်းမှတ်တိုင်မှာရပ်တော့ ကျွန်တော့်ဘေးနားကို အဘွားကြီးတစ်ယောက်လာရပ်ပါတယ်။ ကျွန်တော်ကလည်း တောသားဆိုတော့
အဘွားကြီးကိုကျွန်တော့်နေရာမှာပေးထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်ဦးလေးကတော့ သူရထားတဲ့ခုံမှာ တုတ်တုတ်တောင်မလှုပ်ဘူး။
(ရန်ကုန်မှာနေလာကြာလာမှ ထိုင်ခုံရရင် ဘယ်သူလာလာ မဖယ်ပေးဘဲ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်တတ်တဲ့ မြို့ကြီးသားတွေအကျင့်တွေ
နည်းနည်းကူးစက်လာပါတယ်။ ဤကား စကားချပ်)
အဲဒီမှာမှ ဇာတ်လမ်းကစတာပါပဲ၊ ကျွန်တော်ကအရပ်နည်းနည်းပုတော့ အပေါ်တန်းကိုလည်းမမီဘူး။
ဒီတော့ အပေါ်တန်းမှာချိတ်ထားတဲ့ ကွင်းကိုကိုင်ပြီးစီးရတော့တာပေါ့…
ကျွန်တော့်လိုပဲ ကွင်းကိုကိုင်ပြီးစီးလာတဲ့ အန်တီလေးတစ်ယောက်လည်းဘေးမှာရှိပါတယ်။
(အန်တီလေးဆိုတာက အဲဒီအချိန်တုန်းကပြောတာပါ။ အသက် ၃၀ ကျော်လောက်ရှိမယ်ထင်တာပဲ)
အဲလိုနဲ့ မြေနီကုန်းမှတ်တိုင်မှာရပ်ဖို့ ဘရိတ်လည်းနင်းလိုက်ရော ကျွန်တော်လည်း အရှိန်မထိန်းနိုင်ဘဲ အန်တီလေးရဲ့ အနောက်ကိုရောက်သွားပါလေရော။
အဲဒီမှာထပ်တက်လာတဲ့လူတွေနဲ့ ပြည့်သိပ်ပြီးတော့ ကျွန်တော်ကလှုပ်လို့မရတော့ဘူး။ သဘာဝတရားက ဘယ်လိုမှဟန်ဆောင်လို့မရဘူးဆိုတာ မှန်တယ်ဗျ။
အန်တီလေးရဲ့ တင်သားနွေးနွေးလေးတွေနဲ့ထိနေတဲ့ ကျွန်တော့်ညီလေးဟာ ထောင်လာပါလေရောဗျာ၊ ကျွန်တော်လည်းဘယ်လိုမှမတတ်နိုင်တော့ဘူး။
အောက်ခံကျောင်းစိမ်းဘောင်းဘီကလည်း အကျပ်မဟုတ်လေတော့ပိုဆိုးတာပေါ့ဗျာ။ ကျွန်တော့်ဖြစ်ပုံကို မြင်ယောင်ကြည့်ပေးပါဗျာ…
အန်တီလေးများတစ်ခုခုလှည့်ပြောလိုက်ရင် အရှက်ကွဲရချည်ရဲ့ဆိုတဲ့စိတ်ကတစ်ဖက်၊ နွေးနွေးအိအိလေးနဲ့ အရသာရှိနေတာက တစ်မျိုး၊
ကျွန်တော့်ဦးလေးပျောက်သွားမှာစိုးလို့ မကြာမကြာကြည့်နေရတာတစ်မျိုး၊ တခြားလူတွေသိသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲဆိုတဲ့ မလုံမလဲစိတ်နဲ့ လိုက်ကြည့်
နေရတာကတစ်မျိုး ကျွန်တော့်မျက်နှာဘယ်လိုဖြစ်နေမလဲဆိုတာ အခုနေတွေးမိရင်တောင် မမှတ်မိတော့ဘူး…
ခဏနေတော့ အန်တီလေးလည်းရိပ်မိသွားတယ်ထင်တယ်။ အနောက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ကျွန်တော့်မျက်နှာဟာ
ရှက်စိတ်နဲ့နီရဲနေမှာသေချာပါတယ်။ ကျွန်တော့်မျက်နှာအမူအရာကိုတွေ့သွားတော့ အန်တီလေးလည်း ဘာမှမပြောဘဲ ပြုံးပြီးပြန်လှည့်သွားမှပဲ
ကျွန်တော်လည်းသက်ပြင်းချနိုင်တော့တယ်။ အဲဒီအချိန်မှပဲ ကျွန်တော်လည်း နွေးနွေးအိအိအရသာလေးကို ကောင်းကောင်းခံစားမိတော့တယ်။
လက်နဲ့ကိုင်ကြည့်ချင်တာ ယားနေတာပဲ။ ပါးရိုက်ခံထိမှာကြောက်လို့သာ ငြိမ်နေမိတာ။ (အခုအရွယ်ဆိုရင်တော့ ကိုင်မိကောင်းကိုင်မိလိမ့်မယ်ထင်တယ်)
နည်းနည်းကြာလာတော့ အန်တီလေးလည်း ကျွန်တော့်ဘက်ကို နည်းနည်းပိုတိုးလာတယ်လို့ ခံစားမိလာတယ်။
ကျွန်တော်လည်း ဘယ်လိုမှစိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ မထူးတော့ပါဘူးဆိုပြီးတော့ အတင်းကိုဖိကပ်ထားတော့တာပါပဲ။
ပထမဆုံးအထိအတွေ့ကြောင့်ဖြစ်မယ်ထင်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း ဘယ်လိုမှမထိန်းနိုင်တော့ပဲ သုတ်ရည်တွေထွက်ကုန်ပါတော့တယ်။
ကျွန်တော့်ညီလေးရဲ့လျော့ကျသွားတဲ့အရှိန်ကြောင့်လားမသိ။ အန်တီလေးလည်း ကျွန်တော့်ဘက်ကိုလှည့်ပြီး ထပ်ပြုံးပြတယ်။
အဲဒီအချိန်ကျမှ ကျွန်တော့်ဦးလေးလည်းထလာပြီး ရှေ့မှတ်တိုင်မှာဆင်းမယ်လို့ လာပြောတော့မှ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုသတိထားမိတော့
လူသိပ်မကျပ်တော့ဘဲ ကျွန်တော်နေရာရွေ့ချင်ရင်ရွေ့လို့ရမှန်းသိတော့တယ်။
ကျွန်တော်လည်း ရှက်ရှက်နဲ့ ကားပေါ်ကနေဘယ်လိုဆင်းမိမှန်းတောင်မသိတော့ဘူးဗျာ…
အဲဒါကတော့ ကျွန်တော့်ရဲ့အမှတ်အရဆုံးနဲ့ ပထမဆုံးသော အမှန်အကန်ထောက်ခဲ့ဖူးတဲ့အကြောင်းလေးပေါ့ဗျာ….