⚠️⚠️⚠️ မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ ⚠️⚠️⚠️

အမှောင်ထဲက ချစ်သူတွေ
ရေးသားသူ – Winn (BlackLotus)

အားလုံးပဲ ပျော်ရွင်နိုင်မဲ့ နေ့လေးဖြစ်ပါစေလို့ ခင် ဆန္ဒပြုပါတယ်။ နာမည်ကတော့ ခင်ဖုန်းရွှေ ပါ။ ညီအစ်မနှစ်ယောက်ပဲ ရှိပါတယ်။ ခင်နဲ့ မမတင်ဖုန်းရွှေပေါ့…။ ဖေဖေကတော့ မရှိတော့ဘူး ။ မေမေကတော့ ကျန်းကျန်းမာမာနဲ့ပဲ မမတင်တို့ မိသားစုနဲ့အတူနေတယ်။ ခင်လည်း အိမ်ထောင်နဲ့ပါ။ ဒါပေမဲ့ အခုတော့ မရှိတော့ဘူး။ ဘယ်လိုပြောရမလဲ… ခစ်..ခစ်..။ အခုလောလောဆယ်တော့ အပျိုကြီး ပြန်လုပ်နေတယ်လို့ ပြောရမလား.. ဟင်.. ဟင်။

ခင့်ရဲ့ အစ်မအကြီး ခင့်ဆီဖုန်းဆက်လာပါတယ်။ အကြောင်းကတော့ ရန်ကုန်ကို ကုမ္မဏီကိစ္စ အစည်းအဝေးတစ်ခု သွားစရာရှိတဲ့ ခင့်ကို ရန်ကုန်မှာ ကျောင်းတက်နေတဲ့ တူတော်မောင် သူ့သားဆီ အိမ်ကနေ ပစ္စည်းလေးတချို့ ထည့်ပေးလိုက်ချင်လို့တဲ့ ။ ပြီးတော့ အိမ်တစ်လုံးထဲမှာ သူ့သားတစ်ယောက်ထဲ ဘယ်လိုနေထိုင် စားသောက်နေတယ် ဆိုတာကိုလဲ သိချင်လို့ ခင့်ကို ကုမ္မဏီက စီစဉ်ပေးတဲ့ ဟိုတယ်မှာမနေပဲ သူ့သားနဲ့အတူ တစ်ပတ်လောက် သွားနေပေးဖို့ ပြောလာတယ်။ အိမ်ကို လွမ်းနာကျလို့ အိမ်ကိုလည်း အတော်လွမ်းနေပါတတဲ့…။ ဒါနဲ့ ခရီးမထွတ်ခင် မမတင်အိမ်ရှိရာကို အရင်ဆုံး သွားခဲ့ပါတယ်။ အိမ်လုပ်စားစရာတွေ အကြော်အလှော်တွေ အင်္ကျီအဝတ်အစားတချို့ ထည့်ထားတဲ့ အိတ်တစ်လုံးကို ခင်နဲ့ လူကြုံထည့်ပေးလိုက်ပါတယ်။

သားက ကျောင်းကိစ္စတွေ သူ့အားကစားကိစ္စတွေနဲ့ အခုတလော အိမ်သိပ်မကပ်နိုင်ဘူး ဖြစ်နေတယ်တဲ့ …။ ဒါကြောင်တင် သူ့တိုက်ခန်းသွားရင် သားဝသန်နဲ့ မတွေ့မှာစိုးလို့ဆိုပြီး သားရဲ့ အိမ်ခန်းသော့တစ်ချောင်းကိုပါ တစ်ခါထဲ ထည့်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ပစ္စည်းတွေတင်ပြီး ခင်လည်း ခရီးစထွက်ခဲ့ပါတယ်။ ကားကတော့ ခင်ကိုယ်တိုင်ပဲ မောင်းတယ်။ ဒရိုင်ပါ မထားဘူး ။ အခုလို ရန်ကုန်-မန္တလေး ဟိုက်ဝေးလည်း ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ပဲ မောင်းနေကြလေ…။ ကားပျက်မှာ ဘာညာ ဘာမှမကြောက်ဘူး …။ ခင်တို့ ငယ်ငယ်ကတည်းက ကားနဲ့ပတ်သက်တဲ့ သိသင့်သိထိုက် ဖြစ်တတ်တာလေးတွေကို ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်အောင် ဖေဖေက တင်ပေးထားတယ်လေ…။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း ယုံကြည်မူတော့ အပြည့်ရှိပြီးသားပဲ။

ကားလေးမောင်းနေရင်း လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်က ထူးခြားတဲ့ အဖြစ်လေးတွေကို သွားပြီး တွေးမိနေပါတယ်။ ခင့် ရဲ့ အိမ်ထောင်ရေး အကွဲအပြဲ တွေ၊ ၃၄ နှစ်ပြည့် မွေးနေ့နဲ့ … အထူးခြားဆုံးကတော့ ခင့် တူတော်မောင်ရဲ့ ထူးခြားတဲ့ အပြုအမူလေးတွေ အကြောင်းပေါ့….။

ဥပမာ အနေနဲ့ ပြောရရင် ပြီးခဲ့တဲ့နှစ် ကုမ္မဏီရုံးပိတ်ရက် တစ်ရက်က မမတင်တို့အိမ်မှာ ခင်ရယ် မမရယ် ဝသန်ရယ် မေမေရယ် ၄ ယောက် မုန့်ဟင်းခါး လုပ်စားကြပါတယ် ။ တင့်ယောကျာ်း ကိုသန်းဝင်းကတော့ မရှိဘူး။ နယ်ဘက်ခရီးထွတ်နေတယ်။

အဲ့ဒီနေ့က ဝသန်တယောက် ထူးခြားနေတယ်..။ ခင့်ကို ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်နဲ့။ ပထမတော့ သာမန်ပဲကြည့်တယ် ထင်ထားတာ ။ အဲလိုလည်း မဟုတ်ဘူး။ သူကြည့်ရင်လည်း ခင့်ရဲ့ ရင်သားတွေ တင်ပါးတွေကိုပဲ မျက်စိကျွတ်ကျမတတ်ကို ကြည့်တာ။ အဲ့လိုတွေ ကြည့်ကြည့်ပြီးရင် အိမ်သာထဲကို ခဏခဏ ဝင်ဝင်သွားပါရော…။ အဲဒါ ဘာအဓိပ္ပာယ်လဲဆိုတာ ခင် ကောင်းကောင်း သဘောပေါက်ပါတယ်။ မမ တင်ကတော့ ဘယ်လိုမှ သတိထားမိတဲ့ပုံမပေါက်ဘူး။ သူလုပ်စရာရှိတာတွေကိုပဲလုပ်လို့ ချက်ပြုတ်ကြော်လှော်လို့ ဘာမှသတိထားမိပုံ မပေါ်ဘူး။

ဒီလို ဆယ်ကျော်သက်လေးများ ကြီးပြင်းလာတဲ့ သဘာဝကို ခင်ကောင်းကောင်း သဘောပေါက်ပါတယ်… ။ သူတို့အသက်အရွယ်လို အချိန်အခါမျိုးဟာ လေပြေလေး ဖြည်းဖြည်း ဖြတ်တိုက်သွားတာတောင် လိုက်ခံစားပြီး ထိလွယ်ရှလွယ် ခံစားလွယ်တဲ့ အသက်အရွယ်ဆိုတာ။

ခင့်ကို ဝသန် အဲလိုတွေကြည့်တော့ အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ မှန်ရှေ့ ရပ်လို့ ခင့်တစ်ကိုယ်လုံးကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ပြန်ပြန်ကြည့်မိတယ်။ ခင့် အသက်က အခု ၃၅ နှစ်ထဲမှာ အသားဖြူတယ်။ အရပ် ၅ ပေ ၅ ရှိတယ်။ ကိုခန္ဓောအလေးချိန် ၁၂၅ ပေါင်ရှိတယ်။ ရင်တို့ တင်တို့ကတော့ အကြီးကြီးတွေ မဟုတ်ဘူး သူ့ကောက်ကြောင်းနဲ့သူတော့ တင့်တင့်တယ်တယ်ရှိတယ်။ အိမ်ထောင်ကျဖူးတယ် …။

ဒါပေမဲ့ အဲဒီယောကျာ်းနဲ့ ၁ နှစ်ကျော်ကျော်သာ ပေါင်းပြီး တရားဝင် ကွာရှင်းခဲ့တယ်။ သဘောထားချင်း မတိုက်ဆိုင်တာလား ဘာလားတော့ မသိဘူး။ ခင်သူနဲ့ ဆက်ပေါင်းလို့ မရတော့တာ သေချာသလောက်ရှိနေလို့ ကွာရှင်းပြတ်စဲခဲ့ကြတာပေါ့။

ဒီလို အိမ်ထောင်ကွဲပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ခင့်ကို လက်ထပ်ချင်လို့ နိုင်ငံခြားရှိ မေမေ့ အမျိုးဘက်က လူတစ်ယောက် လာပြီး တောင်းရမ်းဖူးတယ်။ ခင် အိမ်ထောင်ရေးဆိုတာကို စိတ်ကုန်နေတဲ့ အချိန်လည်းဖြစ် စိတ်တွေလည်း အရမ်းရှုပ်ထွေးနေတာကြောင့် ခင် ငြင်းပယ်ခဲ့လိုက်မိတယ်။ မေမေနဲ့ မမတင်ကတော့ အဲလို ငြင်းလိုက်လို့ ခင့်ကို တစ်ပတ်လောက် စကားတောင် မပြောကြဘူးလေ။

ဟုတ်လည်း ဟုတ်ပါတယ်။ ခင့်ကို လက်ထပ်ချင်တယ့် ပုဂ္ဂိုလ်က နိုင်ငံခြားက စတော့တွေ အများကြီးပိုင်တယ်လို့ ပြောတယ် ဘောစိကြီးပေါ့…။ မေမေတို့ ဆွေမျိုးအတိုင်းအဝိုင်းထဲမှာဆိုရင် မျက်နှာတော်တော်ကြီးတယ်လို့ ပြောတာပဲ…။ ခင်လည်း သေချာမသိဘူး..။ ကိုမြင့် အသုံးမကျလို့သာ ကွာရှင်းလိုက်ရတာ အရင်ချစ်သူ သံယောဇဉ်က မကုန်သေးတော့ ခင် စိတ်ရှုပ်လို့ ကိုယ့်ကို တည်ငြိမ်အောင် လုပ်နေတဲ့ အချိန်နဲ့လည်း တိုးသွားတော့ ခင် ငြင်းပယ်ခဲ့ရတယ်လေး။ သူတို့ဘက်က ဘယ်လောက်ချမ်းသာလို့ ဘယ်လောက်မျက်နှာကြီးတယ်ဆိုတာလည်း ခင် သေချာတော့ မသိပါဘူး။

ဒါနဲ့ ဝသန်တစ်ယောက် မမတို့အိမ်မှာ မုန့်ဟင်းခါလုပ်စားတဲ့နေ့က သူ ခင့်ကို အဲလိုတွေ ချောင်းချောင်းကြည့်နေတာတွေကို မသိသလိုပဲ နေပေးလိုက်မိတယ်။

ခင် တစ်ခုပြောချင်တာက ဝသန်တစ်ယောက် ဘာကြောင့် သူ့အဒေါ်အရင်းကိုမှ ဒီလိုစိတ်တွေနဲ့ ခံစားနေရတာလဲ၊ ဘာလို့ အဒေါ်အရင်းကို စိတ်ဝင်စားနေရတာလဲ….၊ သူ့ရုပ်ရည်က အဆိုးကြီး မဟုတ်တဲ့အပြင် အရမ်းကို ကြည့်ကောင်းပြီး ယောကျာ်းပီသတဲ့ လူချောလေးတစ်ယောက်ပါ။ ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း အားကစား အရမ်းလုပ်ထားလို့ အရွယ်နဲ့ မလိုက်အောင် တောင့်တင်းလှပတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားရှိတဲ့ သူတစ်ယောက်…။

သူ့လိုပုံမျိုးနဲ့ မိန်းမချောလေးတွေကို ခေါင်းခေါက်ပြီး ရွေးလို့ရနေရဲ့သားနဲ့ ကျမလို အသက် ၃၀ ကျော်ပြီဖြစ်တဲ့ တစ်လင်ကွာ တစ်ခုလပ် သူ့အဒေါ်အရင်းခေါက်ခေါက်ကိုမှ ဒီလို ဖိုမစိတ်မျိုးနဲ့ စိတ်ဝင်စားနေရတာလဲ… မစဉ်းစားတတ်အောင်ပဲ ဖြစ်ရပါတယ်။ သား ဝသန် အသက်က ဒီနှစ်ထဲမှာဆို ၂၁ နှစ် ကျော်သွားပြီလေ။ ခင်ကလည်း သူအဲ့လို အပြုအမူမျိုးတွေ လုပ်ပြလာရင် အခန်းထဲဝင်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို မှန်ထဲ ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ပြေးပြေးကြည့်မိတယ်…။ ကိုလည်း ဘာတွေလုပ်လို့ လုပ်မိလဲ မသိတော့ပါဘူး။

ခင့် စိတ်တွေဟာလည်း အနယ်မကျသေးဘူး ။ ယောကျာ်းနဲ့ ကွာရှင်းထားတာလည်း သိပ်မကြာသေးတော့ တည်ငြိမ်အောင် လုပ်နေရတဲ့အတွက် စိတ်တွေက သိပ်ပြီး နေသာထိုင်သာ မရှိသေးတဲ့ သဘောလို့ပဲ ပြောရမလား… သိပ်အဆင်မပြေသေးဘူးပေါ့။

အဲလိုကွာရှင်းထားတုန်းက မမတင်တို့အိမ်မှာ တော်တော်ကြာကြာ နေခဲ့တယ်။ ခင့်ကိုယ်ပိုင် အိမ်တစ်လုံး မဝယ်ဖြစ်ခင်အထိလို့ ပြောရမှာပေါ့။

တစ်နေ့ ဝသန် ရန်ကုန်ကနေ ကျောင်းခဏပိတ်လို့ ပြန်လာပါတယ်…။ သူပြန်လာတော့ ခင်က သူ့အခန်းမှာ နေနေတာလေ။ သူ့အတွက် ဘုံပျောက်သွားတာပေါ့…။ ဝသန်အခန်းထဲမှာပဲ ခင်နဲ့ အတူအိပ်ဖို့ ဝသန့်ကို ပြောသေးတယ်…။ ကောင်လေးက အိပ်ချင်နေတဲ့ပုံပဲ …။ ဒါပေမဲ့ ဝသန် ခင်နဲ့အတူ အိပ်ခွင့် မရလိုက်ပါဘူး။ မမတင်က မအိပ်ခိုင်းဘူးလေ ။

“အို .. မင်းတို့ တူဝရီးနှစ်ယောက် ကုတင်တစ်လုံးထဲ ကြပ်ကကြပ်နဲ့ ဘယ်လိုအိပ်လို့ရမလဲ။ အိပ်နေရင်း ကုတင်ပေါ်က ပြုတ်ကျမှဖြင့် အကွဲကွဲအပြဲပြဲတွေ ဖြစ်ကုန်မှာပေါ့ …။ သားက လာတုန်းခဏ အိမ်ရှေ့ ဆိုဖာပေါ် အိပ်လိုက်ပါကွယ် နော်.. သားလေး”

လို့ မမတင်က ပြောလာတော့မှ သူပျော်နေရာကနေ စိတ်အိုက်သွားသလို ပုံစံလေး ဖြစ်သွားတာ ခင် သတိထားလိုက်မိတယ်။ ခင်လည်း ဘာမှမပြောတော့ပဲ သူတို့ သားအမိနှစ်ယောက်ကြား ပြုံးစိစိသာ လုပ်နေမိတော့တယ်။ မမတင်ကလည်း သူ့သား အရွယ်ရောက်နေပြီဆိုတာကို သဘောပေါက်တဲ့ပုံရှိတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း ခင်နဲ့ ပေးမအိပ်ရဲတာလည်း ဖြစ်မှာပါ။ ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်တယ်။ သား ဝသန်ရဲ့ ကုတင်က နည်းနည်းမြင့်တယ်…။ တစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ဆိုတော့ နည်းနည်းလည်း ကျဉ်းတယ်လေး။ ဒါနဲ ဝသန်က

“ တီတီခင် သားအခန်းမှာပဲ အိပ်လိုက်ပါ …။ သား ဆိုဖာပေါ်မှာပဲ အိပ်လိုက်မယ်”

ဆိုတော့.. အဲဒီည ခင်လည်း ဝသန့်အခန်းမှာပဲ ဆက်အိပ်လိုက်တယ်…။ ညသန်းခေါင်ကျော်လောက် ၁ နာရီ ထိုးလောက်လည်း ရောက်ရော ခင်တရေးနိုးပြီး မျက်လုံးဖွင့်အကြည့် ..

“အမလေး”

ခင် ကြက်သီးတွေ ထပြီး လှန့်ဖြန့်သွားလိုက်တာ မပြောပါနဲ့။ ခင့် ညဝတ်ဂါဝန်လေးက ခင့် ဗိုက်သားအထိ လှန်တက်နေတယ် သိလာ…။ ခင့် အတွင်းခံ အဖြူလေးက ပေါ်လို့။ အတွင်းခံက အရမ်းပါးတော့ ခင့် ပစ္စည်းအကွဲကြောင်းရာလေးက သစ်သစ်ရစ်ရစ်လေး ပေါ်လို့ ။ ခင် အရမ်းလန့်သွားတယ် …။ ခင်က ညဝတ် ဂါဝန်ဇာပါလေးတွေ ဝတ်အိပ်တတ်တယ်…။ တခါတလေတော့ ထမီနဲ့ပဲအိပ်တယ်။ အခုလိုတော့ အပေါ်ထိ လှန်တက်နေရလောက်အောင် ခင် အအိပ်မကြမ်းဘူးဆိုတာ ခင့်ကိုယ် ခင်သိတယ်။

အိပ်ရာပေါ်ကဆင်းပြီး တံခါးသွားကြည့်တော့ တံခါးက ခပ်ဟဟလေး ပွင့်နေတယ်။ ခင် ညက တံခါဂျဂ် မထိုးခဲ့မိဘူးဆိုတာ အခုမှ စဉ်းစာမိတော့တယ်။ ခင် သဘောပေါက်လိုက်ပါပြီ။ ဒါ ဘယ်သူ့လက်ချက်လဲဆိုတာ။

အဲဒီည ခင် အိပ်လို့မရတော့လို့ စဉ်းစားနေရင်းက ရေဆာသလို ဖြစ်လာတာနဲ့ ရေခဲသေတ္တာရှိရာ မီးဖိုခန်းဘက်ကို ထွက်လာခဲ့မိတယ်။ မီးဖိုခန်းထဲရောက်တော့ ဝသန်တစ်ယောက် ရေဖန်ခွက်လေးကိုင်လို့ ထိုင်ခုံတစ်လုံးပေါ် ထိုင်နေလေရဲ့…။ ခင်လည်း အိပ်ချင်မူးတူးပုံစံနဲ့ ဝသန့်ကို ဘာမှမပြောပဲ ရေခဲသေတ္တာရှိရာကို လာခဲ့လိုက်ပြီး သေတ္တာထဲက ရေဘူးကိုထုတ် ဖန်ခွက်တစ်လုံးထဲထည့်ပြီး သောက်ချလိုက်တယ်။ ရေဘူးပြန်ထည့်ရင်း ဝသန်ဘက်ကို ခင် လှည့်လိုက်တယ်…။

“ သား ဝသန် မအိပ်သေးဘူးလာ။ ညနက်နေပြီလေး သားရဲ့”

“ ဟုတ်တယ် တီတီ …။ သား သိပ်အိပ်မရတာနဲ့ ထထိုင်နေမိတာ”

“ဟင်… ဘာလို့လဲသားရဲ့ … ကြိုးစားပြီး အိပ်လိုက်ပါ သားရယ်… မိုးလည်း တော်တော်ချုပ်နေပြီ”

သားဝသန် အိပ်မရတဲ့ အကြောင်းကို ခင်လည်း သိနေတယ်ဆိုတာကို ဝသန်တစ်ယောက် ရိပ်မိတဲ့ပုံမပေါ်ဘူး…။

“ဟုတ်ကဲ့ တီတီ”

ဒါနဲ့ ဝသန် ဖန်ခွက်လေးချလို့ ဧည့်ခန်းရှိရာကို ထွက်သွားတော့တယ်။ အဲနောက် ခင်လည်း အခန်းထဲပြန်လာ တံခါဂျက်ထိုးလို့ အိပ်ရာပေါ်တက် ဟိုဟာစဉ်းစား ဒီဟာစဉ်းစားနဲ့ ခင်လည်း အိပ်မရတော့ဘူး ..။ သိပ်မကြာပါဘူး သား ဝသန် အိပ်နေတဲ့ ဧည့်ခန်းထဲကနေ ညည်းညူသံ သဲသဲလေး ထွက်လာတယ်… ။ ဘာများလဲဆိုပြီး အိပ်ရာပေါ်က ထ ပြီး တံခါးအသာဖွင့်လို့ ဧည့်ခန်းထဲကို တိုးတိုးလေး လမ်းလျှောက်သွားရင်း ဝင်သွားမိတာ တွေ့လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ခင် တစ်ညလုံး အိပ်ရာပေါ် တစ်ယောက်ထဲ နေမထိထိုင်မသာကို ဖြစ်လို့။ ဘာများထင်လဲ .. အမလေး သား ဝသန်တစ်ယောက် သူ့ငယ်ပါလေးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး အားရပါးရ ပွတ်နေလိုက်တာ။

ကိုမြင့်ရှိစဉ်က ခင့်ကိုလုပ်လို့ ခင်က စိတ်မပါဘူး ပင်လည်းပင်ပန်းနေတယ်လို့ ပြောလိုက်ရင် ကိုမြင့်တစ်ယောက် သူ့လိင်တံကြီးကို ခင့်ပစ္စည်းထဲက ထုတ်လိုက်တယ်။ နောက်ပြီး… ဝသန် အခုလုပ်သလိုပဲ သူ့ပစ္စည်းကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး အပေါ်အောက် ပွတ်ပေးနေတတ်တယ်။ ခင်က ကိုမြင့် အဲလိုလုပ်တာကို ဘာလုပ်တာလဲလို့မေးတော့ ကိုမြင့်က ဒါယောကျာ်းလေးတွေ မိန်းမနဲ့ မဆက်ဆံပဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အာသာဖြေတာ တစ်နည်းအားဖြင့်ပြောရင် ဂွင်းတိုက်တယ်ခေါ်တယ် ခင့်ရဲ့လို့ ကိုမြင့် ပြောပြဖူးတယ်။

………………………………………………………

ဒါဆို သား ဝသန် ဂွင်းတိုက်လို့ အာသာဆန္ဒ ဖြေဖျောက်နေတာပါလား ဆိုပြီး ခင်လည်း မျက်လုံးလေး အပြူးသားနဲ့ ကြည့်နေမိရော..။ ငယ်ငယ်တုန်းက တွေ့ဖူးတဲ့ ဝသန့် ငယ်ပါလေးက အခုတော့ ရှည်ပြီး အလုံးကလည်း ကြီးလိုက်တာမှ ခင့်ယောကျာ်း ကိုမြင့်ထက် နှစ်ဆနီးပါးလောက်တောင် ကြီးမယ်..။ ကိုယ့်မျက်လုံးတွေ ကိုယ်မယုံနိုင်အောင်ဖြစ်ပြီး ပါးစပ်အဟောင်းသား မျက်လုံးအပြူးသားနဲ့ ကြည့်နေတုန်… သားဝသန် တစ်ယောက် ပါစပ်ကနေ

“အား…အားးး…အ.”

ဆိုတဲ့ အသံတွေထွက်လာပြီး သူ့ငယ်ပါထဲကနေ သုတ်ရည်တွေ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ လေပေါ် ပြန်တက်လို့ သွားကုန်ပါရော…။ သူ့ဗိုက်က အရစ်အရစ် ကြွက်သားတွေပေါ် သုတ်ရည်တွေ ဖြန်းပက်ထားလိုက်သလို သုတ်ရည်တွေ ပြန်ကျလာတယ်…။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးလည်း တဆတ်ဆတ်တုန်လို့။

ခင်လည်း တအံ့တသြနဲ့ မျက်တောင်မခတ်ပဲ ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကြည့်ရင်း မှင်တက်မိနေမိတယ်….။ ထွားလာလိုက်တဲ့ ကောင်လေး။ ကြည့်ပါဦး သူ့ငယ်ပါလေးက အခုတော့ တကယ့်ကို ကြီးမားတဲ့ ယောကျာ်းတန်ဆာကြီးကို ဖြစ်လို့။

ခင်လည်း သတိပြန်ဝင်လာပြီး ကိုယ့်အခန်းထဲကို အသာလေး ပြန်ဝင် တံခါးဂျက်ထိုးလို့ အိပ်ရာပေါ် တက်လဲနေလိုက်ပါတယ်။ မျက်စိထဲမှာလည်း သား ဝသန်ရဲ့ လိင်တံကြီးက ပြန်ကိုဖျောက်လို့ မရတော့ဘူး…။ ကြိုးစားပြီး ဘယ်လောက်အိပ်အိပ် အိပ်လို့မရတာ မိုးလင်းထိပဲ။ အမလေး ဘုရားဘုရား… လို့ စိတ်ထဲမှာလည်း ရေရွတ်လိုက်မိတယ်။

နောက်တစ်ခေါက်က ဝသန် သင်္ကြန်ကျောင်းပိတ်လို့ အိမ်ခဏပြန်အလာ မမတင်ယောကျာ်း ဝသန့် အဖေဘက်က အမျိုးတွေ လာလည်ကြတယ်လေ။ အိမ်မှာ ဧည့်သည်တွေတည်းတော့ အိပ်ခန်းများများစားစား မရှိတဲ့ မမတင်တို့အိမ်မှာ ဝသန်အဖို့ အိပ်စရာမရှိ ဖြစ်သွားပါရောလား…။ ဒါနဲ ဝသန်ကို မမတင်က ခင့်အိမ်မှာ ညအိပ်ဖို့ လွှတ်လိုက်တော့တာပေါ့။ အဲဒီအချိန်မှာတော့ ခင် ကိုယ်ပိုင်အိမ်တစ်လုံး ဝယ်ပြီးသွားပြီလေး။

အဲဒီည ခင် ကုမ္မဏီမှာ စိတ်ရှုပ် အလုပ်ရှုပ်ခဲ့သမျှ အိမ်ရောက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ခင့် အခန်းထဲကို အမြန်ဝင်၊ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေ အားလုံးကို ချွတ်၊ အတွင်းပစ္စည် အပြင်ပစ္စည်း တစ်ခုမှမကျန်အောင် ချွတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင် ရေကို အဆုံးထိဖွင့်လို့ ရေပန်းလေးနဲ့ ရေစချိုးတော့တယ်။ ရေချိုးနေရင်းက ပိုက်ပေါ်သွယ်ထားတဲ့ ရေပန်းလေးကိုဖြုတ် ခင့် ကိုယ်ခန္ဓာအနံ့ ရေပန်းနဲ့ လိုက်ပန်းလို့ တိုက်ချွတ်ဆေးကြော နေမိတာပေါ့…။ နို့တွေ ဟိုကြားဒီကြား ကြားမှန်သမျှ နိုက်ပြီး အားရှိပါးရှိ ပွတ်သပ်ချိုးနေရင်းက ဖီလင်ယူနေတဲ့အချိန် … မျက်လုံးလေး ဟဟ ဖွင့်အမိမှာ … အမလေး ဝသန်တစ်ယောက် ရေချိုးခန်းတံခါး ခပ်ဟဟလေးကြားကနေ ရပ်လို့ ခင့်ကို ဝါးစားတော့မတတ် ကြည့်နေလေရဲ့….။ ခင်တာ ထအော်လိုက်ရင် တူနဲ့ အဒေါ်ကြား တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက် မကြည့်ရဲပဲ မကောင်းမကောင်းတွေ ဖြစ်မှာစိုးလို့ မသိသလို မျက်လုံးလေးပြန်မေးပြီး ဆက်ချိုးနေမိတယ်။

ခင်ကလည်း ခင်ပဲ။ ဝသန် အိမ်မှာရှိနေတာကို သတိမထားပဲ အရင်လို တစ်ယောက်ထဲ လွှတ်လွှတ်လပ်လပ် အခန်းတံခါးတွေဘာတွေ ပိတ်မနေပဲ ဒီအတိုင်း လုပ်နေမိတာပေါ့။ တော်တော်ကြာကြာ ခင်လည်း ချိုးနေရင်းက ရေပန်းလေးကိုပိတ် တဘက်လေးကို လှမ်းယူလို့ ရေချိုးခန်းအဝကို မျက်နှာမူလိုက်တဲ့ အချိန် ဝသန် မရှိတော့ဘူး … သူထွက်သွားပါပြီ ။

ရေချိုးပြီး တဘက်လေးနဲ့ ရေသုတ်နေရင်းက စဉ်းစားရင်း ရှက်စိတ်တွေ ဝင်လာမိတယ်။ အဲဒီညလည်း ဝသန့် အခန်းထဲကနေ … အာသာဖြေရင်းက ထွက်လာတဲ့ အသံသဲသဲကို ကြားနေရတယ်…။ အသံတွေကို နားစွန့်ရင်း စောင်အောက်က ပစ္စည်းလေးကို လက်နိုက်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာတော့ အကွဲကြောင်းလေး တစ်ခုလုံး အရည်တွေရွှဲလို့။

ခင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ရှက်လဲရှက် … ငါကပါ ဒီလိုစိတ်တွေ ဘာလို့ လိုက်ဖြစ်နေရတာလဲ။ ကိုယ့်တူက ကိုယ့်အပေါ် အဲလိုစိတ်တွေ ဖြစ်နေတာကို ဆုံးမရမယ့် အစား ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ကပါ အရသာလိုက်ခံနေတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း ရှက် အံ့လည်းအံသြမိတယ် သိလား။ စိတ်လည်းတိုမိတယ်။ အဲဒီညအဖြစ်တွေကို ဘယ်လိုလုပ်ရမယ်မှန်း မသိတာနဲ့ ခင်လည်း အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့ ခင့် စိတ်ထဲပဲထားလိုက်တယ်။

ဒီလိုနဲ့ ပြီးခဲ့တဲ့နှစ်က ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှတွေကို ပြန်တွေးလို့ ကားလေးမောင်းလာရင် တောင်ငူမြို့လေးကိုတောင် ရောက်လို့လာပါပြီရှင်။ တောင်ငူမှာ ခဏနားပြီး ဆက်ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။

နောက်တစ်နေ့ မနက်အရောက်မှာတော့ ရန်ကုန်ကို ခင် ချောမောစွာပဲ ရောက်လာခဲ့ပါတယ်။ ဝသန်ရှိတဲ့ ကွန်ဒိုရှိရာကို အရင်မောင်းသွားလိုက်တယ်။ ရောက်တော့ ကားကို တိုက်ခန်းအောက် ပါကင်မှာထိုးပြီး ဓာတ်လှေကားကတဆင့် ဝသန့်အခန်းနံပါတ် အတိုင်း အပေါ်ကို တက်သွားလိုက်ပါတယ်။

ဝသန့် အခန်းတံခါးရှေ့လည်းရောက်ရော လူခေါ်ဘဲလ်ကို နှစ်ချက်ဆင့်နှိပ်ပြီး ခေါ်ကြည့်ပါသေးတယ်…။ လာမဖွင့်ပေးပါဘူး..။ နောက်တစ်ချက် ထပ်နှိပ်ပြီး ခေါ်ကြည့်တာ လာမဖွင့်တာနဲ့ မမတင်ပေးလိုက်တဲ့ သော့ထုတ်ပြီး ဝသန့် အခန်းထဲကို ဝင်လိုက်ပါတယ်.။

ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ တူတော်မောင် မောင်ဝသန်တစ်ယောက် မရှိပါဘူး။ ဒါနဲ့ ခင်လည်း ခရီးကလည်း ပန်းပန်းနဲ့ဆိုတော့ … ရေချိုးမိုးချိုးပြီး တရေးလောက် အိပ်လိုက်မယ်ဆိုပြီး… ပါလာတဲ့ အိတ်ကိုချ အဝတ်စားရှိသမျှချွတ်ပြီး တဘက်လေးထုတ်လို့ ရေချိုးခန်းရှိရာဘက်ကို ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ ဝသန်တစ်ယောက် ယောကျာ်းလေးလို့သာပြောသာ တစ်ယောက်ထဲ အတော့်ကို နေတတ်ထိုင်တတ်တဲ့ ကောင်းလေးပဲလို့ … သန့်ရှင်းသပ်ရပ်နေတဲ့ သူ့ဧည့်ခန်းလေးကို ကြည့်လို့ စိတ်ထဲ တူတော်မောင်ကို ချီးကျူးနေမိတယ်။

ဒါနဲ့ သူ့အိပ်ခန်းထဲကိုလည်း ဝင်လိုက်ရော အိပ်ရာတွေကလည်း သပ်သပ်ရပ်ရပ်နဲ့ အဝတ်အစားဗီရိုတွေ စာအုပ်စင်တွေ အခန်းထဲမှာရှိတဲ့ သူ့အားကစားပစ္စည်းတွေ နံရံကပ် ပိုစတာတွေ အားလုံး သူ့နေရာနဲ့သူ နေသားတကျပါပဲ။ အရင်က အိမ်မှာနေတုန်းကဆို ဝသန်တစ်ယောက် သူ့အခန်းကို အမေလုပ်သူ ရှင်းရင်ရှင်း မဟုတ်ရင် ခင့်မေမေ သူ့အဖွားကိုယ်တိုင် ဝင်ဝင်ရှင်းပေးရတာပေါ့။ အခုတော့ ကြည့်ပါဦး တော်လိုက်တဲ့ တူလေးဆိုပြီး ဝသန့်ကို ချီးကျူးနေမိတယ်။

………………………………………………………….

ဒါနဲ့ သူ့အခန်းလေးကိုဖြတ်လို့ ရေချိုးခန်းထဲရှိရာကို ဝင်လိုက်ပါတယ်။ တစ်ညလုံးလည်း ကားမောင်းထားတာဆိုတော့ ပင်ကလည်းပင်ပန်းနဲ့ ဆိုတော့ ရေမိုးချိုးပြီး တရေးလောက်အိပ်ဖို့ စဉ်းစားမိတယ်။ ရေးပန်းလေးဖွင့်လို့ တစ်ကိုယ်လုံးကို နေရာမကျန် တိုက်ချွတ်ဆေးကြောပြီး ရေချိုးနေလိုက်မိရော…။ ရေချိုးပြီးလို့ ရေချိုးခန်းကအထွက် …တဘက်လေး တစ်ထည်တာ ခင့် ကိုယ်ပေါ်မှာရှိတယ် သိလား…။

“အမလေး….. ဪ… အသံမပေးဘာမပေးနဲ့ ဝသန်ရယ်… တီခင် လန့်ဖျန့်သွားတာပဲ…။ ဘယ်တုန်းကတည်းက အိမ်ပြန်ရောက်နေတာတုန်းဟဲ့…”

ကိုတော်ချော တူတော်မောင် ဝသန်တစ်ယောက် ရေချိုးခန်း၀ကို ရောက်လို့နေတယ်လေ ။ ဝသန်က

“ခုနမှရောက်နေတာ တီတီရဲ့ …။ ဒီအချိန်ဆို တီခင် အိမ်ရောက်နေလောက်ပြီဆိုတာ သိလို့ ကျောင်းကပြန်ခဲ့တာ။”

“ ဟုတ်လား။ တီလည်း ရောက်တာ မကြာသေးဘူး…။ ရောက်ရောက်ချင်း မင်းဆီ အရင်လာတာပဲ ..။ ကုမ္မဏီက လူတွေနဲ့တောင် မဆက်သွယ်ရသေးဘူး….။ မမတင်က သားနဲ့အတူ တစ်ပတ်လောက်နေဖို့ မှာလိုက်တယ်…။ အဲဒါကော သိလား”

“သိပါတယ်.. တီခင်ရယ်…။ သား မေမေနဲ့ ဖုန်းရပြီးပါပြီ…။ တီခင် ရန်ကုန်လာမယ်ဆိုတာ မေမေကပြောလို့ သိပြီးသား…။ တီ ဒီမှာနေဖို့လည်း မေမေ့ကို သားပြောလိုက်တာ .. တီရဲ့”

ကြည့်စမ်း ဒီကောင်လေး သူနဲ့ တစ်ပတ်လောက် အတူတူနေဖို့ သူကိုယ်တိုင် မမတင်ကို ပြောလို့ စီစဉ်ထားတာကိုး။ တော်တော်မလွယ်တဲ့ တူတော်မောင်ပဲလို့ ခင့် စိတ်ထဲ ရေရွတ်နေမိပါတယ်။

သူ့နဲ့များ တစ်ပတ်လောက် ဘယ်လို အတူတူ အိမ်တစ်လုံးထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ဘယ်လိုနေရမလဲ…။ ခင်နဲ့ တစ်ပတ်နီးနီး အတူနေမယ့် ယောကျာ်းတစ်ယောက်ဟာ တူတော်မောင်ဖြစ်ပေမဲ့လည်း ခင့်ကို ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်တစ်ယောက်လို သဘောအမြင်မျိုးနဲ့ သဘောကျနေတဲ့ သူဆိုတော့ တစ်ပတ်တောင် ဘယ်လိုနေရမလဲလို့ ခင်လည်း စဉ်းစားနေမိတယ်။ အခုမှတော့လည်း မထူးတော့ပါဘူး… နေရုံပဲရှိတာပေါ့ …။

“ ဟုတ်ပါပြီ ကိုတော်ချောရယ် နေပေးပါ့မယ်”

လို့ ခင် သူ့ကို ပြုံးလို့ ပြောလိုက်မိတယ်။ အဲလိုပြောလိုက်တော့ ဝသန်တစ်ယောက် မှိုရတဲ့ မျက်နှာနဲ့ ခင့်ကို ကျေနပ်ပြုံး ပြန်ပြုံးပြနေလေရဲ့ …။

လူတစ်ယောက်က တစ်ယောက်ကို ပြုံးပြတယ်ဆိုတာ အမျိုးမျိုးရှိတယ်နော်…။ လူတွေ ပြုံးပြုံးပြတယ်ဆိုတာ ရည်ရွယ်ချက် အများကြီးရှိတယ်….။ လူတစ်ယောက်က ကိုယ့်ကို လိုလို့လား၊ မလိုလို့ ပြုံးတာလား၊ မချိပြုံး ရွဲ့ပြုံး စောင်းပြုံး လူတွေကဘယ်လိုစိတ်ရှိလို့ ဘာရည်ရွယ်ချက်ရှိလို့ ထွက်လာတဲ့ မျက်နှာဘေးနဲ့ အပြုံးလေးတွေကို ကြည့်လို့ လူအကဲခပ် ပညာကို ခင်က တဖက်ကမ်းခပ် တတ်မြှောက်ထားတာနော်.. ဟဲဟဲ..။ အထင်တော့မသေးလိုက်နဲ့…။

အခု ဝသန်ပြုံးတဲ့ အပြုံးက ခင်သိတယ်။ သူဘာကို သဘောကျနေလဲ ဘာကိုတော့ဖြင့် လုပ်ခွင့်ရတော့မယ်ဆိုတာကို တွေးလို့ ပျော်နေတဲ့ အပြုံး။ စကားတွေပြောရင်း ဝသန်နဲ့ခင် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် မျက်လုံးချင်းဆိုင်ကြည့်ပြီး ၁ မိနစ်လောက် ငြိမ်သွားကျတယ် .. သိလား။

ဝသန်နဲ့ အတူတူနေရမယ်ဆိုတော့ နည်းနည်းတော့ ကြောက်မိတယ်…။ ဟုတ်တယ်လေး သူက ခင့်ကို အဒေါ်တစ်ယောက်လို သဘောထားပြီး ချစ်နေတာမှ မဟုတ်တာ….။ ပြီးရင် ခင်ကလည်း ခင့်တူလေးလို ယောကျာ်းပီသတဲ့ လူချောလေးကို နည်းနည်းတော့ ရင်ခုန်မိခဲ့ဖူးတဲ့သူ ….။ ဒါပေမဲ့ ဒီလို မတင့်တော်တဲ့ ကိစ္စကို ခင့်ခေါင်းထဲကနေ ဘယ်လိုမှလည်း လက်ခံမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဘာအခွင့်အရေးမှလည်း ပေးမှာ မဟုတ်ဘူးလို့ စိတ်ထဲကနေတော့ ပြောနေမိတာပေါ့။

သား ဝသန်ကလည်း အခွင့်အရေးကို အလွတ်ယူတတ်တဲ့ လူစားမျိုးတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ အခွင့်ရေးရရင်တော့ လက်လွတ်ခံတတ်တဲ့ သူတစ်ယောက်လည်း မဟုတ်တာတော့ သေချာတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ခင့် သဘောပါ။ ခင် အနေအထိုင် ဆင်ချင်ပြီး နေရင် ဘာမှဖြစ်လာစရာ အကြောင်းမရှိဘူး။ လက်ခုပ်ဆိုတာ တစ်ဖက်ထဲတီးလို့ မမြည်ဘူး။ နှစ်ဖက်တီးမှ မြည်တဲ့ အမျိုးပဲလေ။ ပြီးရင် ဒီလောက် ကြီးမားကျယ်ဝန်းတဲ့ ကွန်ဒိုတိုက်ခံထဲမှာ ဖိုနဲ့မ နှစ်ယောက်ထဲ ။ သူကြိတ်ကျွေနေတဲ့ သူ့အဒေါ်နဲ့ တစ်ပတ်ကြီးများတောင် အတူတူနေရမှာဆိုတော့ …. ခင့် အတွက် စဉ်းစားရမယ်။ အနေအထိုင် ဆင်ချင်ရမယ်လေ..။ ကိုယ်ကအကြီးပဲ မဟုတ်လား….။

မျက်လုံးချင်းစုံရပ်လို့ ပြောနေကြရင်းက … ခင်လည်း မျက်နှာကို တစ်ဖက်လွဲလိုက်ပြီး…. ဒါနဲ့ ခင့် ကိုယ်ပေါ်မှာ တဘက်လေး တစ်ထည်သာ ပတ်ထားတာကို အခုမှ သတိထားမိတော့တယ်…

“ သားဝသန် တီတီခင် အခန်းထဲမှာ ခဏအနားယူလိုက်ဦးမယ်နော်”

လို့ ပါစပ်ကပြောရင်း ခပ်မြန်မြန်လျှောက်လို့ ဝသန့်ကို လှည့်ကြည့်မနေတော့ပဲ ခင်အိပ်ရမယ့် အခန်းထဲကို သုတ်ခြေသင်ခဲ့မိတယ်…။ အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ တံခါးလေးကိုပိတ် ပတ်ထားတဲ့ တဘက်လေးကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး ခင့် အိပ်ထဲက အတွင်းခံ ပင်တီလေးကို ယူပြီး ဝတ်မယ်ရှိသေးတယ်…

“ဒုန်း… ဒုန်း.. ဒုန်း….”

“ တီတီ နေ့လည်စာ ဘာစားချင်လဲ …။ ကျနော် စီစဉ်ပေးထားမယ်…။ တီတီနိုးတာနဲ့ တစ်ခါထဲ စားလို့ရအောင်”

ဒါနဲ့ ခင်လည်း ပင်တီလေးကို ခင့်တင်ပါး သစ်သစ်ရစ်ရစ်လေးပေါ် အသာလေး ဆွဲဝတ်လို့

“ ရပါတယ် သားရယ်။ သားစားသလိုပဲ တီတီအတွက် လုပ်ထားလိုက်ပါ…။ တီတီအတွက် အရေးမကြီးပါဘူး”

“ ဒါဆိုလဲ …. သား စီစဉ်ထားလိုက်မယ်..။ တီတီအနားယူလိုက်ဦးနော်..”

“ဟုတ်ပါပြီ ရှင့်…”

လို့ ခင် ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။

……………………………………………………………..

သား ဝသန်တစ်ယောက် အဲလိုပြောပြီး ထွက်သွားပါရော..။ ခင်လည်း ဘော်လီဝတ် တီရှပ်ပါးပါးလေး တစ်ထည်နဲ့ လုံချည်ကောက်စွပ်ပြီး ဆံပင်တွေကို ခြောက်အောင် တဘက်နဲ့ နာနာလေး သုတ်နေမိတယ်။ ဆံပင်ရေခြောက်အောင် သုတ်နေရင်း အခန်းဝရန်တာကနေ ထွက်ကြည့်လိုက်တာ သားရဲ့ ကွန်ဒိုခန်းကနေ ရန်ကုန်တစ်မြို့လုံးကို တွေ့ရတယ်။ ဒီကောင်လေး အိမ်ဝယ်တာ တော်တော်နေရာရှာတတ်တာပဲလို့ စိတ်က ချီးကျူးမိသေးတယ်။

ဆံပင်တော်တော် ခြောက်သွားတော့မှ အိပ်ရာပေါ် အသာလဲပြီး မျက်လုံးလေး တစ်ချက်မှိတ်လိုက်တာနဲ့ ခရီးပန်းလို့လားမသိ အိပ်ပျော်သွားပါရော။

“ဒုန်း … ဒုန်း…. တီခင်… ဒုန်း… ဒုန်း…. တီ… ထတော့လေ ညနေ ၅ နာရီတောင်ခွဲနေပြီ..”

ဝသန်လာနိုးသံကြားလို့ ခေါင်းရင်းက နာရီလေးလှမ်းယူလို့ ကြည့်မိတယ်…။ ဟုတ်ပါ့တော် အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ ညနေ ၅ နာရီတောင် ထိုးနေပါရောလား…။ ဆက်အိပ်လို့တော့ မဖြစ်ဘူး ထဦးမှပဲ ဆိုပြီး အိပ်ရာက လူးလဲထလိုက်မိတယ်။

“သား ဝသန် … တီတီ အခုလာခဲမယ်.. စောင့်နေနော်… မျက်နှာသစ် သွားတိုက်လိုက်ဦးမယ် ..”

“ဟုတ်ကဲ့… ဟုတ်ကဲ့.. တီတီ … တီခင် စားဖို့ ဝယ်ထားပြီးပြီနော်”

ခင်လည်း ရေချိုးခန်းထဲဝင် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး မီးဖိုခန်းထဲ ထွက်လာလိုက်တယ်…။ မီးဖိုခန်းထဲ ရောက်တော့ သားဝသန် အလုပ်ရှုပ်နေတယ်…။ ဟင်းတွေ ပန်းကန်တွေထဲထည့် ဟိုဟာယူ ဒီဟာယူနဲ့ပေါ့။

သား ဝသန်က တစ်ယောက်ထဲနေတော့ အပြင်မှာပဲ ထမင်းစားတာလေး…။ တခါတလေ အိမ်ကို ပါဆယ်ဆွဲလာပြီး သူ့အခန်းထဲမှာပဲ စားတယ်။ ကျောင်းကိစ္စတွေနဲ့ပဲ အလုပ်များနေတဲ့ ဝသန်တစ်ယောက် ကျောင်းမှာ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဖြစ်သလို တွေ့တဲ့နေရာ ဝင်စားမယ် အစားအသောက်အတွက် အစီအစဉ် စနစ်တကျ စားချိန်သောက်ချိန် ဇယားဆွဲထားပုံ မပေါ်ဘူး။ အခု သူ့အဒေါ် ခင့်ကို ထမင်းဟင်း ချကျွေးနေတဲ့ ပုံကိုပဲကြည့် ပြာယာကိုခတ်နေတာပဲ။ ဒါနဲ့ ခင် ချောင်းတစ်ချက် ဟန့်လိုက်ပြီး

“အ..ဟမ်း”

ဝသန် ခင့်ကို ပြန်လှည့်ကြည့်တယ်။

“ ဟာ တီတီလာပြီ … အဆင်သင့်တော့ ဖြစ်နေပြီ တီခင် … လာ စားရအောင်”

ခင်လည်း ခုံတစ်လုံးပေါ် ထိုင်လိုက်ပြီး ဝသန့်ကို ပြုံးလို့ကြည့်နေမိတယ်။ အော်.. ငါ့တူတစ်ယောက် မိဘအိမ်မှာတုန်းက လက်ဆေးစားခဲ့ပြီး အခု သူတစ်ယောက်ထဲနေတော့မှ အမလေး… ထမင်းစားဖို့အရေး အလုပ်တွေရှုပ်လို့ ဆိုပြီး ခင်တွေးရင်း သဘောကျ ပြုံးကြည့်မိနေတာပေါ့။ ဒါကို သူက

“ တီတီ … ကျနော့်ကို ဘာလို့ ရယ်နေတာလဲ..”

“ ဘာမှ ဟုတ်ပါဘူးကွယ်။ ငါ့တူလေးကို သဘောကျနေလို့ပါ ..။ တီ ဗိုက်ဆာပြီကွား စားကြရအောင် ”

“ အင်.. စားမယ် တီတီ ..”

လို့ပြောပြီး ထိုင်ခုံတစ်လုံးဆွဲယူပြီး ခင့်အနားမှာ သူထိုင်လိုက်တယ်…။ လာထိုင်တာကလည်း အရမ်းကပ်နေလို့… ခင်က

“ အော်.. သားရယ် အဲလောက်ကပ်ထားမှတော့ တီ ဘယ်လို ထမင်းစားမလဲကွဲ့ … ခစ်.. ခစ်”

လို့ ပြောတော့မှပဲ

“ ဟုတ်သားပဲ .. အရမ်းကပ်နေတာကြီးကို .. ဟီဟီ.. စောတီး.. စောတီး…. တီတီ…”

ဆိုပြီး ခင့်ကို စပ်ဖြဲဖြဲ အပြုံးနဲ့ ပြန်ပြောလို့ … ဝသန် ခင့်ကို ဟင်းတွေ ထည့်ပေးတော့တာပဲ။

“စား တီတီ… သားက အခုလို အိမ်မှာ တကူးတက ဝယ်စားတာ မဟုတ်ဘူး … တီတီရှိလို့သာ။ သားတစ်ယောက်ထဲဆို ကျောင်းသွားရင်း မြို့ထဲ သွားရင်း အဲလိုပဲ .. ကြုံရာထိုင်စားလိုက်တာ”

“ သားရတယ်.. တီ့ကို ဟင်းတွေ ထည့်ပေးမနေနဲ့ .. တီမစားနိုင်ဘူး…”

လို့ပြောရင်း ထမင်းစားကြတော့တယ်။ ထမင်းစားရင်းက

“သား ဝသန် မင်းအဲလိုတွေ အပြင်မှာ လျှောက်ဝယ်စားနေတယ်… သန့်လားမသိ မသန့်လားမသိကွယ်…”

“ အော်.. တီတီကလည်း သားက သန့်ရှင်းတဲ့ဆိုင်ပဲ စားတာပေါ့…။ မသန့်ရှင်းရင် မစားပါဘူး…။ သား အသန့်ကြိုက်တာလည်း တီတီ သိရဲ့သားနဲ့ ..”

“ ဟုတ်ပါတယ်.. မောင်သန့်ရှင်းလေးရယ်…။ ဒီက စိတ်ပူလို့ ပြောတာကို “

ခင်လည်း တူတော်မောင်ကို မျက်စောင်းလေး တစ်ချက်ပစ်ပြီး ပြန်ပြောလိုက်မိတယ်။

“သားက .. ကျောင်းဘယ်လောက်ထိ တက်ရဦးမှာလဲ .. ဟင်”

“သားလား… သားနောက်ထပ် ၂ နှစ်လောက်တော့ တက်ရဦးမယ် … တီတီရဲ့”

“ဟုတ်လား… ဒါဆို သိပ်မလိုတော့ဘူးပဲ …။ ကျောင်းပြီးရင်ကော ဘာဆက်လုပ်မှာလဲ?”

“သားကျောင်းပြီးရင် … အမေရိကတော့ သွားချင်တယ်..။ အဲမှာ အလုပ်လုပ်ချင်တယ် တီတီ”

“ကောင်းပါတယ် သားရယ် …။ ဒါဆို စာများများကြိုးစားနော်…။ အခုကော တင်းနစ်ရိုက်သေးလာ ?”

“ ရိုက်တာပေါ့ တီတီရဲ့။ အဲဒါကတော့ training ပြတ်လို့ မဖြစ်ဘူးလေ…။ ကိုယ်လက်လုပ်ရှားမှု တစ်ခုခုရှိမှပဲ…။ မဟုတ်ရင် သားက ထိုင်နေရတာများတယ်”

ဟုတ်လည်း ဟုတ်ပါတယ်လေ …။ သား ဝသန်ကိုကြည့်ပါဦး။ တကယ့် athletic ဘော်ဒီမျိုး …။ အရင် ယောကျာ်း ကိုမြင့်နဲ့များ ဘာမှမဆိုင် …။ ကိုမြင့်က ငပိန်…။ ဒီကြားထဲ ဆေးလိပ်က သောက်သေးတယ်…။ ဘာမှသုံးမရဘူး …။ ခင်လည်း မစီမဆိုင် ခင့်အရင်ယောကျာ်းနဲ့ ဝသန့်ကို နှိုင်းယှဉ်ကြည့်မိနေတယ်…။ ဒါနဲ့

“ ကောင်းတာပေါ့ သားရယ်။ အဲလို အားကစားလည်းလုပ် …။ ပညာလည်း ထူးချွန်အောင်လုပ်မှ အဖက်ဖက်က ပြည့်စုံတဲ့ ယောကျာ်းကောင်းတစ်ယောက်ဖြစ်မှာ သိလား…။ တီတီတို့ကတော့ အားကစားလည်း မလုပ်နိုင်တော့ပါဘူး”

“တီတီကလည်း .. အားကစားမလုပ်ဘူးသာဆိုတယ် ..။ တီတီ့ကိုယ်ခန္ဓာက တကယ့်အနစ်ဗျ… ဟဲဟဲ”

“ ဟင်.. ကောင်လေး ကိုယ့်အဒေါ်ကိုနော်.. ငါထုလိုက်ရ… ခွေးစုတ်လေး”

“ ဟုတ်လို့ပြောတာပေါ့ တီတီရယ်..။ တီခင်က ယောကျာ်းတာရတာ ကလေးမယူရသေးဘူးဆိုတော့ … တကယ့် လုံးကြီးပေါက်လှ အပျိုလေးတစ်ယောက်လိုပဲ… သိလား…။ ဝသန်က အမှန်ပြောတာ… စိတ်ဆိုးလား”

ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်ပါတယ်လေး… ခစ်.. ခစ် …။ သားဝသန် ကိုယ့်အဒေါ်ကို အဲ့လိုပြောလို့ စိတ်ဆိုးဟန်သာဆောင်ရတာ… ရင်ထဲမှာတော့ သဘောတွေကျလို့ ပီတိတွေဖြာလို့ .. ကျေနပ်မိနေတာ…။ မျက်နှာကလည်း သူအဲ့ဒီလိုပြောလို စိတ်ဆိုးဟန်ဆောင်နေတဲ့ ကြားထဲက … ပြုံးဖီးဖီးလေးလုပ်မိတယ်။

“ အမလေး…. ကိုယ့်အဒေါ်ကို လာမြှောက်နေတယ်…။ တစ်ခုခုလိုချင်လည်း ပြောပါနော် ..။ မြှောက်နေစရာ မလိုဘူး…။ ချက်ချင်း ဝယ်ပေးလိုက်မယ် သိလား”

“သားကလည်း …တစ်ခုခုလိုချင်တာများ တီတီ့ကို မြှောက်ပြောမှရမှာလား…။ သား တီခင့်ဆီက ဘာမှမလိုချင်ပါဘူးဗျာ…။ သား လိုချင်တာလည်း တီတီ ပေးနိုင်မယ် မထင်ပါဘူး”

“သားက ဘာလိုချင်လို့လဲ …။ တီ တတ်နိုင်တာဆိုရင် ကြိုက်တာပြော ချက်ချင်းဝယ်ပေးလိုက်မယ် ငါ့တူလေးကို”

လို့ပြောပြီး ဝသန့်မျက်နှာလေးကို ကြည့်လိုက်တယ်။ ခုနက ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့ စကားပြောနေတဲ့ ဝသန့်မျက်နှာလေး ညိုးသွားပြီး ခင့်ကို စိုက်ကြည့်နေလေရဲ့…။ ခင်လည်း သူနောက်နေတယ်ထင်ပြီး ပြုံးစိစိလုပ်ပြောနေရင်းက … ဝသန်တစ်ယောက် ခင့်ကို ပြန်မပြုံးပြဘူး…။ စိုက်လို့ပဲ ကြည့်နေတယ်။ ခင်လည်း သူ့ကို တစ်ချက် အကဲခက်ပြီး … ဒီကောင်လေးတော့ ဒီလိုမတော်တဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ သူ့အဒေါ်ကို ကြည့်နေပြန်ပါပြီဆိုပြီး စိတ်ထဲပြောလို့ ခေါင်းလေးငုံ့ထားလိုက်မိတယ်။

ရုတ်တရက်ဆိုသလိုပဲ ခင့်လက်ကလေးကို ဝသန် လာကိုင်လိုက်ပါရော…။ ခင် လန့်သွားတယ်။ ခဏတော့ အကိုင်ခံနေပြီး သတိဝင်လာမှ လက်ကို ပြန်ဆွဲယူလိုက်တယ်။ ပြီးအရည်ရွှမ်းတဲ့ မျက်လုံးလေးတွေနဲ့ ချစ်စရာအရမ်းကောင်းတာပဲ သိလား … ခင့်ကိုကြည့်နေတဲ့ သူ့မျက်လုံးတွေကလေ…။ ခင်လည်း ခဏတော့ စိုက်ကြည့်မိနေလိုက်သေးတယ်…။ ပြီးမှ

“ သား ဝသန် မင်းဘာတွေဖြစ်နေတာလဲကွာ…။ အခုပဲ ပျော်ရွှင်နေရာကနေ ဘာလို့ အဲလိုမျက်နှာကြီး ညိုးသွားရတာလဲ…။ တီ ဘာပြောမှားသွားလို့လဲ”

“ မဟုတ်ပါဘူး တီခင်…။ သား ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး…။ ဒီလိုပါပဲ … ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး”

ဝသန် ခင့်ကို ညာနေပေမဲ့ သူ့အမူအရာတွေက အရမ်းသိသာလွန်းနေတယ်…။ ခင့်ကိုလည်း မကြည့်တော့ပဲ ခေါင်းလေးကိုငုံ့လို့ ထမင်းပြန်စားနေတယ်..။ ခင်လည်း မနေတတ်တော့တာနဲ့

“သား ဝသန်ရယ်…။ သားဘာတွေ ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ တီသိတယ်နော်..။ အဲလိုမနေနဲ့ကွာ တီမကြိုက်ဘူး…။ တီက သားနဲ့အတူ တစ်ပတ်လောက် နေဦးမှာနော်…။ အဲလိုတွေ မလုပ်ပါနဲ့ …။ တီတီ မနေတတ်ဘူး…။ အဲလိုတွေဖြစ်နေရင် တီတီ သားနဲ့ မနေတော့ဘူးနော်…။ တီတီ ကုမ္မဏီကပေးတဲ့ ဟိုတယ်မှာ သွားနေလိုက်မယ်”

လို့ ခင် ပြန်ပြောလိုက်မိတယ်….။ ဒါနဲ့ ဝသန် ခေါင်းလေးငုံ့သွားပြီး…

“သား ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး တီခင်ကလည်း … ဒီလိုပါပဲ အကြောင်းတိုက်ဆိုင်မှု တစ်ခုကို သွားစဉ်းစားမိလိုက်လို့ပါ…။ တီခင် တခြားမှာတော့ သွားမနေပါနဲ့နော်…။ တီခင် မကြိုက်ရင် ဝသန် မလုပ်တော့ဘူး…။ တီခင့်နားမှာ ပျော်ပျော်ရွင်ရွှင်နဲ့ နေပါ့မယ်..နော်…။ တီခင်… နော်လို့”

အဲလို သားဝသန်က ပြောလာတော့ ခင်လည်း စိတ်မကောင်း ဖြစ်မိတယ်…။ စားပွဲပေါ်မှာ တင်ထားတဲ့ ဝသန့်လက်ကလေးကို ခင့်လက်က ရုတ်တရက် သွားအုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ်…။

ဝသန်လည်း ခေါင်းလေးမော့လာပြီး ခင့်ကို တောင်းပန်တဲ့ မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ ကြည့်နေတာပေါ့ ….။ ခင့်ရင်ထဲမှာလည်း တမျိုးကြီးပဲ …။ သူ့မျက်နှာလေးကို ကြည့်လိုက်တာ သနားဖို့ကောင်းလိုက်တာရှင်… ချစ်စရာလည်း အရမ်းကောင်းတာပဲ သိလား။ သားကို အရမ်းသနားမိသွားတယ်။ အစကတည်းက ဒီမှာလာမနေရင် အကောင်းသားလို့ စိတ်ထဲမှာလည်း တွေးနေမိတယ်…

“သားဝသန် တီတီနဲ့ သားရဲ့ကြားမှာ တချို့ကိစ္စတွေက မဖြစ်သင့်ဘူးဆိုတာကို သား နားလည်ရမယ်နော် “

လို့ ခင်လည်း ဝသန့်ကို ချော့ပြောရတာပေါ့….။ ဝသန်ကလည်း

“သား သိပါတယ် တီခင် … စိတ်မပူပါနဲ့…။ သားနဲ့အတူရှိနေတဲ့ အချိန်တွေ တီ့အတွက် စိတ်အနှောက်အယှက် မဖြစ်စေရပါဘူးလို့ သား ကတိပေးတယ်…။ တီလည်း ဘယ်မှသွားမနေပါနဲ့နော်”

ခင်လည်း ခေါင်းကို ညိတ်ပြရင်း

“စိတ်ချ တီ ဒီတစ်ပတ်လုံး သားနဲ့ပဲနေမယ်.. နော်… ဝသန်”

လို့ပြောရင်း သူ့လက်ကလေးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်းက အနည်းငယ် ဖိညစ်မိလိုက်တယ်။ ဝသန်တစ်ယောက် ရုတ်တရက် ထရပ်ပြီး

“တီ.. သား အပြင်မှာ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ချိန်းထားတာ ရှိသေးတယ်…။ တီအိမ်မှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေပါ…။ လိုအပ်တာရှိရင် သားကို ဖုန်းဆက်နော်…။ ပြီးတော့ ကုမ္မဏီကိစ္စ တစ်ခုခုသွားစရာရှိရင်လည်း သားကိုပြော …။ သားကားနဲ့ပဲ လိုက်ပို့ပေးမယ် သိလား”

“ အင်… ဒီနေ့တော့ တီဘယ်မှမသွားချင်ဘူး …။ ရုံးကိစ္စလည်း တီဖုန်းဆက်ထားလိုက်မယ်…။ အစည်းအဝေးကလည်း မနက်ဖြန်မှဆိုတော့လေ…။ သား သွားစရာရှိတာသွား.. တီတီ အိမ်မှာပဲရှိမယ်… နော်”

“ ဒါဆို သား သွားမယ်နော်”

လို့ပြောပြီး ကျောပိုးအိတ်နဲ့ ကားသော့ကို ယူပြီး ဝသန် ထွက်သွားတာပေါ့..။ ခင်လည်း ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းမသိပဲ ဝသန်ထွက်သွားတာကို ငေးကြည့်ရင်း ခင်တစ်ယောက်ထဲ ထမင်းစား စားပွဲမှာ တစ်ယောက်ထဲထိုင်လို့ အတွေးပင်လယ်ဝေနေမိတယ်..။

အော်… ဝသန်တောင် တကယ့်ယောကျာ်းကြီးတစ်ယောက် ဖြစ်နေပါပေါ့လား…။ အခုဖြစ်သွားတဲ့ကိစ္စမှာတောင် ခင် စိတ်တွေ မနည်းထိန်းထားရတယ်…။ ဝသန့်မျက်နှာလေးကို ကြည့်ပြီး ခင် အရမ်းသနားသွားမိတယ်။ လူတစ်ယောက်က ခင့်ရဲ့ အချစ်မေတ္တာတွေကို ပေးပါ သနားပါလို့ အသနားခံ တောင်းနေသလိုပဲ …။ သနားလည်း အရမ်းသနားသွားတယ် သိလား။

……………………………………………………………

မယ်မင်းကြီးမ ခင်ဖုန်းရွှေ ညည်းမကြံကောင်းမစီရာတွေ တွေးမနေနဲ့နော် … လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပြောရင်း စားသောက်ထားတဲ့ ပန်းကန်တွေကို ဆေးကြောသုတ်သင်ဖို့ ထရပ်လိုက်တယ်။ ပန်းကန်တွေကို ဆေးစရာရှိဆေး လဲစရာရှိလဲကျင်းပြီး ခင့်အခန်းဖက် ထွက်လာလိုက်တယ်။ ခင့်အခန်းဘက်ထွက်လာတော့ ဘေးက ဝသန့်အခန်းလေးက ပွင့်နေတယ်…။ ဒါနဲ့ ဝသန်မရှိတုန်း သူ့အမေ မမတင် မှာထားတဲ့အတိုင်း ဝသန့်အခန်းကို မွေအုံးမှပဲဆိုပြီး ဝသန့်အခန်းထဲ ဝင်လိုက်မိတယ်။

အခန်းထဲရောက်တော့ အရင်ဆုံး ကွန်ပျူတာစာပွဲ ရှိရာကို သွားပြီး ထိုင်ချလိုက်တယ်….။ ကွန်ပျူတာစာပွဲပေါ်မှာလည်း သူ့ကျောင်းကိစ္စနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ စာရွက်စာတန်းတွေနဲ့ ရှုပ်လို့…. ဟိုလန်ဒီလန် လုပ်လိုက်တာ….။ ဟော်တွေ့ပါပြီ… ခွေတွေထားတဲ့ ကွန်ပျူတာစင်အောက် အန်ဆွဲထဲမှာ …အပြာဇာတ်လမ်းတွေ…။ အမလေး ကြောက်စရာကြီးတွေရှင်။ ယောကျာ်းသားများရဲ့ လိင်တံကြီးများကလည်း လှေကားလက်ကိုင်လောက်နီးနီးရှိတဲ့ ဟာကြီးတွေ။ မိန်းမသားများရဲ့ နို့တွေ အဖုတ်တွေဟာလည်း အကြီးကြီး ပြဲပြဲလန်လန်ကြီးတွေနဲ့။

ခင် ခွေတွေ တစ်ချပ်ပြီးတစ်ချပ်ကြည့်ရင်း တံတွေးတွေ တအွန့်အွန့်နဲ့ မျိုချနေမိတယ်။ တစ်ခုထူးဆန်းတာက မိန်းမပုံတွေက အသက်ခပ်ငယ်ငယ် ဝသန့်လို အသက်အရွယ်မျိုး sexy လေးတွေမဟုတ်ပဲ … ခင်တို့လို အသက်သုံးဆယ်ကျော် လေးဆယ်ဝင်းကျင် မိန်းမပုံတွေ …။ ခင် တော်တော် အံ့သြနေမိတယ်…။ ရေးထားသေးတယ် ဘာတဲ့ MILFS တဲ့။

ဘာလဲ MILFs ။ မသိဘူး … အသက်ကြီးတဲ့ မိန်းမပြည့်တန်ဆာတွေ ဆိုတာတော့ ခင် သေချာပြောနိုင်တယ်…။ ဒါနဲ့ ခင်လည်း ခွေတွေကို အံဆွဲထဲ ပြန်ထည့်ထားလိုက်တယ်…။ ဒါကိုတော့ သူ့အမေကို တိုင်ပြောလည်း အပိုပဲ။ ဒါတွေက အခုခေတ်လူငယ်တိုင်း ယောကျာ်းလေးတိုင်းရဲ့ အခန်းထဲမှာ ရှိတယ်လေ….။

ခင် ကိုမြင့်နဲ့ တက္ကသိုလ်မှာ ရည်းစားဖြစ်တုန်းကတောင် ကိုမြင့်က ဒါမျိုးကားတွေ ခင့်ကို လာလာပြလို့ ရန်ခဏခဏ ဖြစ်ရဖူးတယ်လေး…။ ဒါကတော့ မဆန်းဘူး။ ခင် ခွတ်လွတ်နိုင်တယ်…။ ဒါပေမဲ့ တစ်ခုရှိတာက အပြာခွေတွေ အားလုံးက အသက်ကြီးတဲ့ မိန်းမပုံတွေကြီးပဲ…။ ဒါကို ခင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ…။ အို .. လျှောက်စဉ်းစားနေ တာ ကိုယ့်နဲ့မှ မဆိုင်တာပဲ .. ဆိုပြီး ခွေတွေ သူ့နေရာနဲ့သူ ပြန်ထားလိုက်တယ်…။

ခွေတွေထားတဲ့ အံဆွဲလေးထဲမှာပဲ ရွှေဗူးလေးနဲ့ထည့်ထားတဲ့ Diary စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ထပ်တွေ့ပြန်တယ်။ ဒါနဲ့ .. ဗူးလေးကို ယူပြီး ဖွင့်ကြည့်မိတယ်..။ ဗူးထဲမှာ စာအုပ်တစ်အုပ်။ diary စာအုပ်လေး…။ ဖွင့်ဖတ်ရကောင်းမလား ဖွင့်မဖတ်ရကောင်းမလား ခင် စဉ်းစားသေးတယ်…။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လေ ခင်က သူ့အဒေါ်ပဲ ကိုယ့်တူတစ်ယောက်ရဲ့ အခြေအနေကိုတော့ အဒေါ်တစ်ယောက်အနေနဲ့ သိခွင့်ရှိတယ်ဆိုပြီး ဖွင့်ဖတ်ပစ်လိုက်တယ်…။

ဘာတွေများ ရေးထားတယ် ထင်လဲ…။ သူထားခဲ့ဖူးတဲ့ ရည်းစားအကြောင်းတွေရှင့်…။ ဒီကတော့ တူတော်မောင်လေး ရည်းစာလည်းမထား ဘာမထားနဲ့ သူ့အဒေါ်ကိုပဲ သဘောကျနေတယ် ထင်ခဲ့တာ…။ အမလေး ငါမှားပါပေါ့လားလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို စိတ်တိုမိတယ် သိလား…။ သူ့ကိုလည်း အရမ်းကို စိတ်တိုမိတယ်…။ တူလေး ရည်းစားထားတာ သူများအဒေါ်တွေ အတွက်တော့ စိတ်တိုစရာမဟုတ်ပေမဲ့ ခင်ကတော့ ရင်ထဲမှာ ဘလောင်ကိုဆူသွားတာပဲ…။ ဝသန် နင့်ကိုငါ အရမ်းမုန်းတယ် သိလားလို့ စိတ်ထဲမှာလဲ ဝသန့်ကို ပြောလိုက်မိတယ်။

စာအုပ်ကို တရွက်ချင်းလှန်ရင်းက သူ့ရည်းစားတွေအကြောင်း ရေးထားတာ စာမျက်နှာ ၁၅ မျက်နှာလောက်ရှိတယ် ..။ သူတို့အရပ်အမောင်းတွေ ဘယ်လိုသူတို့နဲ့ ဆက်ဆံရရင် အရသာရှိတာတွေ ဘယ်တစ်ယောက်က ဘယ်လို အပြုအစုတော်တာတွေ အဲဒါတွေကို ရေးထားတာ ရှင့် …။ ဘယ်တစ်ယောက်ကိုတော့ ဘယ်လောက်အထိ ချစ်မိတယ် ဆိုတာမျိုးကိုတော့ တစ်ရွက်မှာမှ မရေးထားဘူး….။

လှန်ဖတ်ရင်းနဲ့ သူ့ကောင်မလေးတွေရဲ့ စာမျက်နှာကုန်သွားတယ်…။ လှန်ရင်းလှန်ရင်း အမလေး…. တွေ့လိုက်ရတဲ့ ဓာတ်ပုံတစ်ပုံကြောင့် ခင် အရမ်းကို အံသြသွားမိတယ် …။ ဘယ်သူ့ပုံများ မှတ်သလဲ။ ခင့်ပုံပါရှင်..။ ခင့်ပုံမှ …ခင့်ပုံအစစ်။

ပုံလေးက ကွဲသွားတဲ့ ယောကျာ်းကိုမြင့်နဲ့ ယူပြီး ဟန်းနီးမွန်းထွက်တုန်းက ပုံလေးပါ ..။ အဲ့တုန်းက ဝတ်ထားတာက ပင်တီအဖြူ ဘော်လီအဖြူလေးနဲ့ အိပ်ရာပေါ် မောက်ရက်အနေအထားနဲ့ ကိုမြင့် လက်ဆော့ပြီး ရိုက်ထားတာ …။ အဲဒီပုံက အယ်လ်ဘန်ထဲက ပျောက်သွားတာ တစ်နှစ်လောက်ရှိနေပြီ။ တစ်အိမ်လုံးနံ့နေအောင် ရှာတာလည်း မတွေ့ဘူး …။ အခုတော့ တရားခံပေါ်ပြီ။ ဒင်းလေးက ခိုးထားတာကို သူ့အဒေါ်ပုံကို။

သူများတွေ့မှာစိုးလို့ အဲလိုတွေ ပျောက်မှာစိုးလို့ ဘယ်မှာမှမထားဘူး။ ခင့် အခန်းထဲက သီးသန့် အယ်လ်ဘန်ထဲမှာ ထည့်ထားတာ….။ အခုမှ တွေ့တော့တယ်ရှင်…။ ဝသန် … ဝသန် သူခိုးလေး…။ ဟင်း.. ဒင်းတော့ တွေ့မယ်ဆိုပြီး ပုံကိုကြည့်ရင် ပုံအောက်က စာကို ဖတ်ကြည့် မိလိုက်တယ်…

“ တစ်လောကလုံးမှာ ဒီမိန်းမကလွဲပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှ မချစ်နိုင်ဘူး”

ခင် ပျော်ပဲပျော်ရမလား စိတ်ပဲညစ်ရမလား ဟင်…။ ဒီစာသားလေးကြောင့် ခင့ ရင်ထဲမှာ အရမ်းဝမ်းသာသွားတာတော့ သေချာတယ်…။ ဦးဏှောက်ကတော့ လက်မခံနိုင်ဖြစ်လို့ ဝသန့်ကို စိတ်တိုရမလား … ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ခင် မသိတော့ပါဘူးရှင်…။ ခင် ပျော်နေတာကတော့ အမှန်ပဲ။

အဲဒီစာလေးကိုလည်းတွေ့ရော ခင် ပြုံးလိုက်မိတယ်.. ခုနကတော့ သူ့ရည်းစားတွေအကြောင်း ရေးထားတာတွေ ဖတ်နေတုန်းကတော့ ခင် ဝသန့်ကို အရမ်းဒေါသထွက်နေမိတယ်….။ ဒါပေမဲ့ ဒီစာသားလေးတွေ့မှ ခင် အရမ်းကို ပျော်သွားတယ် သိလား…။

“ တလောကလုံးမှာ ဒီမိန်းမကလွဲပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှ မချစ်နိုင်ဘူး“ တဲ့။

ခင် ရင်တွေခုန်လို့ ပျော်နေမိတယ် သိလာ…။ မပျော်ပဲနေမလား ကြည့်ဦးလေ…။ သူထားခဲ့တဲ့ ကောင်မလေးတွေက ခင့်ထက် အသက်ထက်ဝက်လောက်ကွာတဲ့ ငယ်ငယ်ချောချောလေးတွေ…။ အဲ့လို ကောင်မလေးတွေ ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရှိနေတာတောင် ဒီက အဒေါ်အအိုကြီးကို ချစ်နေရှာတဲ့ တူကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး မုန်းလို့ရနိုင်တော့မှာလဲ… ဟုတ်တယ်မလား….. ခစ်.. ခစ်။

အော်… သား ဝသန်ရယ် မင်းတီတီ့ကို အဲလောက်တောင်ပဲလားကွယ်ဆိုပြီး ပီတိတွေဖြစ်လို့ ခင် အရမ်းပျော်နေမိတယ် သိလား။ ခင်လည်း ခြေရာလက်ရာမပျက် စာအုပ်ကို ပြန်ထားပြီး ခင့် အခန်းထဲ ထွက်လာလိုက်မိတယ်။ အခန်းထဲရောက်တော့ .. အိပ်ရာပေါ်တက် နဖူးပေါ်လက်တင်ရင်း အတွေးပင်လယ် ဝေနေမိပါရော။…

အော် ဒီကောင်လေး ငါ့ကို ဘာလို့ အဲလောက်တောင် ရူးသွပ်နေရတာလဲ … ဘာလို့လဲ … သူ့မှာ ငယ်ငယ်ချောချော ရည်းစားတွေဆိုတာလည်း တပုံကြီးနဲ့။ ခင့်လို တစ်ခုလပ် အဒေါ်အရင်းကိုမှ ဘာလို့ အရမ်းချစ်နေရတာလဲ ဝသန်ရယ်…။

ဒါနဲ့ နေပါဦး။ ခင်ကကော ဝသန့်ကို မချစ်ဘူးလား။ ချစ်ရင်လည်း တူလေးတစ်ယောက်ကို အဒေါ်တစ်ယောက်က သာမန်ထားတဲ့ အချစ်မေတ္တာသန့်သန့်နဲ့ပဲ ချစ်တာလား…. သေကော သေချာလို့လား ဆိုပြီး …. ခင့်ကိုခင် ပြန်ဆန်းစစ်မိနေတယ်။ ဘာပဲပြောပြော … ခင် သူ့အကြည့်တွေကို မခံနိုင်တာကတော့ အမှန်ပဲ ..။ အဲ့လို ရည်းစားတွေထားတယ် ဆိုတာကိုလည်း ခင့်ရင်ထဲမှာ မကျေနပ်သလို ဖြစ်နေမိတယ်…။ အဲဒါတွေက ဘာကြောင့်လဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မေးခွန်းထုတ်နေမိတယ်ရှင်။

ခင်တို့နှစ်ယောက် ဒီထက်ပိုပြီး ဘာမှလည်း ထပ်ဖြစ်မလာပါစေနဲ့လို့လည်း ဆုတောင်းမိတယ်။ နာရီဝက် တစ်နာရီလောက်လည်း ကြာရော.. အိမ်ရှေ့အခန်းတံခါးကို သော့နဲဖွင့်ဝင်လာတဲ့ အသံကို အခန်းထဲက ကြားနေရတယ်…။ ဒါနဲ့ ဘယ်သူများလဲ သူခိုးများလားဆိုပြီး အခန်းတံခါး ဖွင့်ကြည့်လိုက်မှ ဝသန် ပြန်ရောက်နေပြီ…။

“သား ဝသန် ပြန်ရောက်နေပြီလား … အသံမပေးဘာမပေးနဲ့ .. တီတီဖြင့် သူခိုးထင်လို့ လန့်သွားတာပဲ”

“ တီတီကလည်း ဒီရပ်ကွက် သူခိုးမရှိဘူး … လူခိုးပဲရှိတာ… ဟဲ.. ဟဲ”

ဝသန်က ခင့်ကို စနေသေးတယ် ..။ မျက်နှာကလည်း ပြုံးဖီးဖီးနဲ့ မုန်းဖို့ကောင်းလိုက်တဲ့ ကောင်လေးလို့ စိတ်ထဲကပြောရင်း … သူ့ကို

“ အမလေး .. တီခင်တို့က လူမပြောနဲ့ ဂေါ်ဇီလာတောင် မကြောက်ဘူးနော်.. သိလား”

လို့ မျက်စောင်းလေး တစ်ချက်ခဲပြီး ဝသန့်ကို ပြန်ပြုံးပြလိုက်တယ်။

“ တီ ဒီည ဘယ်မှမသွားဘူးလာ ဟင်…။ ဘယ်မှလျှောက်မလည်ချင်ဘူးလား…။ လည်ချင်ရင် ဝသန် လိုက်ပို့မယ်နော်”

“ရပါတယ် ဝသန်ရယ်။ တီခင် ဒီည ဘယ်မှမသွားဘူး …။ ကို့တူလေးနားမှာပဲ နေမယ် ..။ စကားတွေအများကြီး ပြောရင်းနဲ့ပေါ့”

လို့ ကြာပါတဲ့ အပြုံးလေးနဲ့ ကိုလူချောလေးကို ပြန်ပြောလိုက်မိတယ်။ ဝသန် ခင့်အနားကပ်လာပြီး

“တကယ်ပြောတာလား တီခင်…။ တီခင်က ဝသန်နဲ့ ဘာအကြောင်းတွေများ ပြောချင်တာလဲ…”

လို့ ခင့်အနားကပ်ပြောတော့ ခင်ကလည်း

“ခစ်.. ခစ်.. ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်းပေါ့”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။

“ ဒါဆိုရင် တီခဏစောင့် ကျနော် ရေမိုးချိုးလိုက်ဦးမယ်နော်”

“ အင်”

ဝသန် သူ့အခန်းထဲ ဝင်သွားပါလေရော။

…………………………………………………………….

ဝသန် အခန်းထဲ ဝင်နေတုန်း ခင်လည်း ကုမ္မဏီက ဒါရိုက်တာကို ဒီနေ့ သူရန်ကုန်ရောက်ကြောင်း .. မနက်ဖြန် အစည်းအဝေးကြမှပဲ ဆုံကြမယ်လို့ လှမ်းဖုန်းဆက်လိုက်တယ်။ ဒါရိုက်တာကလည်း ခင် ခရီးပန်းလာရင် ဟိုတယ်မှာပဲ အနားယူလိုက်ပါ … ဒီနေ့တော့ လာမတွေ့တော့ပါနဲ့လို့ တစ်ဖက်က ပြန်ပြောတယ်…။

ခင်က အခုဟိုတယ်မှာ ခင် မနေတဲ့အကြောင်း ခင့်အစ်မတိုက်ခန်းမှာ တူတစ်ယောက်နဲ့ နေနေတာကြောင့် ဟိုတယ်မှာ မနေဖြစ်တော့ကြောင်း ပြန်အကြောင်းကြားလိုက်တယ်…။ ဒါရိုက်တာကလည်း အဲဒါလည်း ရတာပဲ ဒါဆို မနက်ဖြန် အစည်းအဝေးတော့ အမှီလာခဲ့နော် ခင် ဆိုပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အပြန်အလှန် အကြောင်းကြား အသိပေးရင်း ဖုန်းချလိုက်ကြတယ်။

ဖုန်းပြောပြီး ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတာနဲ့ တီဗွီဖွင့်ပြီး ဟိုလိုင်းပြောင်းကြည့် ဒီလိုင်းပြောင်းကြည့်နဲ့ လုပ်နေလိုက်တယ်။ ဝသန် သူ့အခန်းထဲကနေ ပြန်ထွတ်လာပါပြီရှင်…။ အားကစားဘောင်းဘီတို တီရှပ်အဖြူနဲ့ … တကယ့် အားကစားသမားကြီးပုံစံကို ပေါက်နေတာ…။ ရင်အုပ်တွေကလည်း ကားကား၊ လက်မောင်းတွေကလည်း ကြွက်သားလုံးကြီးတွေနဲ့ တော့ …။ သူ့ကြည့်ရတာ ဟိုလွန်ခဲ့တဲ့ ၃ လ ၄ လကနဲ့ မတူပဲ အရမ်းကို ပြောင်းလဲနေတဲ့ ကောင်လေးပဲလို့ ဝသန် ဧည့်ခန်းထဲ လမ်းလျှောက်လာတာကို ငေးကြည့်နေရင်း ခင် သူ့ကို အားကျနေမိတယ် သိလား…။ ပြီးတော့ အရမ်းယောကျာ်းကောင်း ပီသပြီး ချောတာလည်း မပြောပါနဲ့တော့လို့ ခင် ဝသန့်ကို စိတ်ထဲကနေလည်း ချီးမွမ်းနေမိတယ်…။

ခင်က ချောတယ်လို့ ပြောတဲ့ ယောကျာ်းဆိုတာ တော်တော်ရှားတာနော်…။ ကျောင်းတုန်းကဆို သူငယ်ချင်းတွေက ခင့်ကို အပျိုကြီးဖြစ်မယ်လို့ တောင် ထင်ထားကြတာ သိလာ…။ ခင်က ဇီဇာအရမ်းကြောင်ပြီး လူလည်း အရမ်းရွေးလို့တဲ့…။ ဟုတ်လည်းဟုတ်တယ် သိလား…။

ခင် ကျောင်းတုန်းကဆို အရမ်းမာနကြီးတာ …။ ကိုယ်တိုင်ကားမောင်းပြီး ကျောင်းတက်တယ်လေ…။ အဲဒီခေတ်က မန္တလေးတစ်မြို့လုံး ကားဘယ်နှစ်စီးရှိလဲ လိုက်ရေလို့ရတဲ့ ခေတ်မျိုး….။ ကျောင်းကို ကားနဲ့လာတက်တယ်ဆိုတာ အတော်ပိုက်ဆံချမ်းသာမှ ကားစီးနိုင်တာ..။ အခုခေတ်လို မျက်စိနှောက် ပလူပျံနေအောင် ကားတွေက မများသေးဘူး…။ ရုပ်ကလည်း အသင့်သင့်ချော ပိုက်ဆံလည်းရှိ ကားကြီးနဲ့ဆိုတော့ … ကျောင်းထဲက ဘဲတွေများ ခင့်ကို လိုချင်လိုက်တာများ မပြောနဲ့။ ကြွားပြောတာ မဟုတ်ဘူး သိလား…။ တကယ်…။

ခင်ကလည်း အဲလိုအနေအထားတွေ သိတော့ … မာနကြီးတခွဲသားနဲ့ တော်ယုံယောကျာ်းဆို စကားလာပြောရင် ပြန်ဟောက်လွှတ်တာ… ဘယ်သူမှ မကပ်ရဲဘူး …။ ကိုမြင့်တစ်ယောက်သာ ခင်က လက်ခံခဲ့တာလေး…။

ကိုမြင့်က အဲဒီအချိန် မန္တလေးမိန်းထဲမှာ ကင်းနော်…။ ဒီလိုနဲ့ ကိုမြင့်နဲ့ပဲ ယူဖြစ်ခဲတာလေ…။ လည်လွန်းတဲ့ဘီး ချီးနင်း ဆိုသလို ကိုမြင့်ဆိုတဲ့လူဟာ ခင့်အတွက်တော့ ရုပ်ချောတာတစ်ခုပဲ မက်မောစရာရှိတယ်…။ ကျန်တာ ဘာမှသုံးစားမရတဲ့ လူကြီးပါ…။ ဒါကြောင့်လည်း ကိုမြင့်နဲ့ခင် မနှစ် တနှစ်ကပဲ ကွဲခဲ့ကြတာပေါ့..။

ဒါကြောင့် ဝသန့်ကို ခင်က ချောတယ်လို့ စိတ်ထဲမှာ ပြောနေမိတာ။ ဝသန်က တကယ်လည်း ချောလို့ပေါ့…။ ခင် သူ့ကိုကြည့်နေရင်း တစ်ချက်တစ်ချက် လွှတ်လွှတ်သွားတယ်…။ အဲဒါဘာလဲ သိလား…။ ဝသန့်ကို ကို့တူလေးတစ်ယောက်လို မမြင်မိပဲ တကယ်ဆွဲဆောင်မှုရှိလွန်းတဲ့ အစင်လေး ဆိုပြီးပေါ့။

ဒီလို စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်နေတာကို ဝသန် သတိထားမိမှာစိုးလို့ မနည်းပြန်ပြန် ထိန်းယူရတယ်…။ ကိုယ်ကအကြီးနော် ဆိုတာကို ခေါင်းထဲ အမြဲတမ်း ပြန်သတိရပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ထိန်ထိန်းပစ်ရတယ်…။ တခါတလေ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ပြီး မထိန်းနိုင်မှာတောင် ခင် ကြောက်နေမိတယ်။

ဒီလိုနဲ့ ဝသန် ခင့်အနားမှာ လာထိုင်တယ်..။ ဆိုဖာနှစ်ယောက်ထိုင်ခုံမှာ ခင်ကတစ်ဖက် ဝသန်က တစ်ဖက်ပေါ့။ သူလာထိုင်ပြီး နှစ်ယောက်သား ဘာစကားမှ မပြောဖြစ်ကြပဲ တီဗွီကိုသာ ဆိုက်ကြည့်နေမိကြတယ်…။ ဒါနဲ့ ဝသန်က ခင့်ဖက်လှည့်ပြီး စကားစတယ်…။

“ တီခင် … တီခင် ည ဘာမှမစားတော့ဘူးလာ .. ဟင် …။ တီခင်.. ဗိုက်ဆာတယ်ဆို သား အောက်ဆင်းပြီး တစ်ခုခုဝယ်ပေးမယ်လေး..”

ခင်ကလည်း သူ့ဖက်လည့်ပြီး

“ တော်ပါပြီ သားရယ်…။ တီတီ ဘာမှမစားချင်တော့ပါဘူး။ ၅ နာရီလောက်ကပဲ သားနဲ့ စားထားတဲ့ဥစ္စာကို ..။ ရပြီ တီခင် ည ဘာမှမစားတော့ဘူးနော် သား”

“ အင်… အဲဒါဆို သားလည်း ဘာမှသွားမဝယ်တော့ဘူး…။ ရေခဲသေတ္တာထဲမှာလည်း ကိတ်တွေ ဒိုးနပ်တွေ ရှိတယ်…။ ထမင်းမှ စားချင်တယ်ဆိုရင်လည်း … ကြက်ဥနဲ့ ဝက်အူချောင်းတွေရှိတယ်.. တီတီ”

“ရေခဲသေတ္တာထဲကို သားက အစုံထည့်ထားတာပဲ…။ အမလေး အစားပုပ်လိုက်တာ ငါ့တူလေးကလဲ…”

“မဟုတ်ဘူး တီတီရဲ့…။ သားက တခါတလေ ညတော်တော်နက်တဲ့အထိ စာဖတ်နေတတ်တယ် …။ အဲလိုစာဖတ်နေရင်း ဗိုက်ဆာဆာလာတတ်လို့ ရေခဲသေတ္တာထဲ … ရိက္ခာတွေ ဖြည့်ထားတာ…။ ညကြီးမင်းကြီးကြတော့ ဘယ်မှ သွားဝယ်စားလို့ မရတော့ဘူးလေ…။ ဒါကြောင့်ပါ တီခင်ရဲ့”

“ဟုတ်တော့… ဟုတ်တာပဲ…။ အဲ့လိုဗိုက်ဆာရင် ညကြီး ဘယ်မှလျှောက်မသွားနဲ့နော် သား ဝသန်…။ လူဆိုးသူခိုးနဲ့ တွေ့နေမှဖြင့် ဒုက္ခများနေမယ်”

“အင်ပါ တီခင်ရဲ့ ..။ အဲလိုတွေ သိလို့ကို ရိက္ခာအပြည့် ဖြည့်ထားတာ.. ဟဲ.. ဟဲ”

ခင့်ကို ပြုံးဖြီးဖြီးဖြင့် ပြန်ဖြေတယ်။ ဒီလိုနဲ့ နှစ်ယောက်သား ဘာမှ ထပ်မပြောဖြစ်ပဲ တီဗွီကိုသာ ဆက်ပြီး ကြည့်နေကြတာပေါ့ ..။ နည်းနည်းကြာတော့ ခင်ကပဲ စကားစလို့

“သား ဝသန် မင်းမှာ ချစ်သူရည်းစားများ ရှိနေပြီလား…။ ရှိရင်လည်း တီတီ့ကို ပြောပြလေ…။ သူက ချောလား… ဘယ်လိုလေးလဲ ဆိုတာ ..။ တီတီလည်း သိချင်တယ်… ပြောပြပါလား…”

လို့ ဝသန့်မျက်နှာ တစ်ချက်ကြည့်ပြီး မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ မေးလိုက်မိတယ်…။ ဒါနဲ့ ဝသန်ကလည်း တီဗွီကို မျက်နှာမူထားလျက်နဲ့ ခင့်ကို ပြန်ဖြေတယ်…။

“တီကလည်းဗျာ…။ ကျတော်က ရည်းစားဘယ်လိုလုပ်ရှိမှာလဲ …။ ကျောင်းနဲ့အိမ်… အိမ်နဲ့ တဲနစ်ကွင်း… ဒါတွေနဲ့ပဲ ပတ်ရှုပ်နေတဲ့ ဥစ္စာ။ ဘယ်သူက သားကို လာကြိုက်မှာလဲ…။ မရှိသေးပါဘူး တီတီရယ် ..”

ဆိုပြီး ခင့်ကို ခပ်ယဲ့ယဲ့အပြုံးနဲ့ ပြန်ပြောတဲ့ သူ့ပုံစံကို ခင်လေး သိလား နာရွက်ဆွဲပြီး .. ဗိုက်ခေါက်တွေ ဆွဲလိမ်ပစ်ချင်တယ်…။ သူ့အဒေါ်ကိုများ ဘာမှတ်နေလဲ မသိဘူး။ လာလိမ်နေသေးတယ်…။ ခင်လည်း သူ့အကြောင်း မသိသလိုပဲနေပြီး ပြန်ပြုံးပြလို့ … တစ်ခုမေးလိုက်မိတယ်။

“ သားမှာ ရည်းစားမရှိဘူးဆိုတာကို တီ ယုံပေးလိုက်မယ် ဟုတ်ပြီလား..”

လို့ ခပ်ယဲ့ယဲ့အပြုံးနဲ့ပဲ ဝသန့်ကို ပြန်ပြောလိုက်မိတယ်…။ သူ့မှာရည်းစား မရှိဘူးဆိုတာ ခင် မယုံမှန်း သူရိပ်မိတဲ့ပုံပဲ…။ သွားတွေပေါ်အောင် ဖီးပြီး ခင့်ကို ပြန်ရယ်ပြနေတယ်လေ…။

“ဟီ.. ဟီ… ဟုတ်တယ် တီရဲ့ သားမှာမရှိဘူး…”

ဟင်.. ဟင်.. ကောင်လေးနော်… ငါအကုန်သိတယ်ဆိုတဲ့ အထာနဲ့ သူ့ကို မျက်လုံးတစ်ချက် ပြူးပြလိုက်တယ်..။ အဲတော့ သူက

“တီကလည်း.. အဟုတ်ပြောတာ …။ သားမှာ လုံးဝ ရည်းစားမရှိသေးဘူး… ယုံ”

ဆိုပြီး မျက်နှာပိုး အချိုးသတ်လို့ ခင့်ကို အတည်ပေါက်ပုံစံမျိုးနဲ့ ပြန်ဖြေတယ်…။ ဒါကြောင့် ခင်လည်း ထပ်မမေးတော့ပါဘူး။ မေးလည်း ဒါပဲဖြေမယ်… ခွေးကောင်လေးဆိုပြီး ထပ်မမေးပဲ… ပြုံးစိစိလုပ်ကာ တီဗွီဖက် ခေါင်းလည့်လို့ တီဗွီဖန်သားပြင်ကြီးကို ဆက်ငေးနေလိုက်တယ်…။ ဒီလို တီဗွီကို စိတ်မပါပဲ ကြည့်နေရင်းက မေးစရာတစ်ခု ခေါင်းထဲ ထပ်ပေါ်လာတယ်…။

“သား ဝသန်…”

ခင် သူ့ကိုမကြည့်ပဲ လေသံခပ်တိုးတိုးနဲ့ ခေါ်လိုက်တယ်…။

“တီပြော”

သူကလည်း လည့်မကြည့်ပဲ ပြန်ဖြေတယ်…။ ခင်ကပဲ ဆက်ပြီး…

“သား ဝသန်မှာ ချစ်သူရည်းစား မရှိဘူးဆိုတော့ သားရင်ထဲကနေ တဖက်သတ် ချစ်နေတာမျိုးကော မရှိဘူးလား.. ဟင်…”

လို့ နှစ်ယောက်ထဲ ကြားနိုင်တဲ့ လေသံတိုးတိုးနဲ့ပဲ ထပ်မေးလိုက်မိတယ်…။

………………………………………………………….

ဝသန် ခင့်ကို ဘာမှ ပြန်မဖြေဘူး တီဗွီကိုပဲ စိုက်ကြည့်နေတယ်…။ ညကလည်း တဖြည်းဖြည်းနက်လာရင်းက လမ်းထဲ ကားတွေ ဖြတ်သွားဖြတ်လားလုပ်တဲ့ အသံတွေတောင် ခပ်ကျဲကျဲသာ ကြားရတော့တယ်…။ တီဗွီက သရုပ်ဆောင်များရဲ့ စကားတွေကတော့ အတိုင်းသာ ကြားနေရပေမဲ့ ဘာတွေဆိုလိုနေတာလဲ ဆိုတာကိုတော့ ဝသန်ကော ခင်ပါ လုံးဝနားလည်မှာ မဟုတ်ဘူး…။ အနေအထားတစ်ခု အတွက်သာ စိတ်မပါပဲ ကြည့်နေကြရတာပေါ့…။ ဝသန် အတော်နဲ့ ခင့် မေခွန်းကို မဖြေဘူး …။ ခဏကြာတော့

“တီခင်…”

လို့သာ ခေါ်ပြီး ပြန်တိတ်ဆိတ်သွားပြန်တယ်….။ ခင် ကပြန်လို့…

“ပြောလေ.. ဝသန်”

ဝသန်က ဆက်ပြီး …

“ သား အရမ်းချစ်ရတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်တော့ ရှိတယ် သိလား တီခင်”

“အင်.. ပြောလေသား.. သူကဘယ်သူလဲ .. ဟင်”

သိလိုဇောအားကြီးတဲ့ ပုံစံနဲ့ ဝသန့်ဖက်လည့်ပြီး ခင် ထပ်မေးလိုက်တယ်…။ ဒါနဲ့ ဝသန်က…

“ သား အရမ်းချစ်ရတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်တော့ ရှိတယ် သိလား တီ….။ သူ့ကို ဘယ်လောက်ချစ်ချစ် ဘယ်လောက်ပဲ မြတ်နိုးနိုး … သား ရင်ထဲကစကားတွေကို သူ့ကို ပြောပြလို့ လုံးဝမဖြစ်ဘူး တီ…။ တစ်သက်လုံးလည်း မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာ ကျနော် သိတယ်….။ ဒါပေမဲ့ ကျတော် သူ့ကလွဲပြီး တခြားမိန်းကလေးတွေကို ပြောင်းချစ်ကြည့်တယ်….။ လုံးဝပြောင်းလဲလို့ မရဘူး…။ သူက သားအတွက်တော့ နတ်သမီတပါးပါပဲ … တီတီ”

ခင် ဘာဆက်ပြောရမှန်မသိ ဖြစ်သွားတယ်..။ ရုတ်တရက်မို့ သူ့စကားတွေက ခင့်ရင်ထဲ စူးဝင်သွားသလိုပဲ။ ဒါကြောင့် ခင့်မျက်နှာ ရဲကနဲ ဖြစ်သွားတာကို ဝသန် မသိစေချင်လို့ အရှေ့ကိုပဲ စိုက်ကြည့်နေလိုက်မိတယ်။ အတွေးထဲမှာလည်း

“….အော်.. ဝသန်ရယ် တီခင် မင်းရင်ထဲမှာ ဘာတွေရှိတယ် ဆိုတာကို တီခင် တိတိကျကျကို သိပါတယ်ကွယ်…. မင်းရင်ထဲက အချစ်ဆိုတာကြီးက ဘယ်သူ့အတွက် သိမ်းဆည်းထားသလဲဆိုတာ တီခင် အသိဆုံးပါ…။ ဒါပေမဲ့ လုံးဝမဖြစ်နိုင်တဲ့ အရာတစ်ခု ဆိုတာလည်း မင်းနားလည်ထားစမ်းပါ ဝသန်…။ ဒီလိုကိစ္စမျိုး ဖြစ်ခဲ့သည်ရှိသော် .. မင်းရော မင်းရင်ထဲမှာ ရှိနေတဲ့သူပါ … တသက်လုံး အမှောင်ကမ္ဘာထဲမှာ နေသွားကြရမယ်ဆိုတာ… မင်းသိထားသင့်တယ် ဝသန်…”

လို့ စိတ်ထဲမှာ ရေရွတ်နေမိတယ်…။ မျက်လုံးထဲမှာလည်း မျက်ရည်ပူတွေဝဲလို့ စုပြုံလာတယ်…။ ခင် မငိုမိအောင် မျက်ရည်မကျမိအောင် မနည်း စိတ်ထိန်းထားနေရတယ်။ ဒါနဲ့ သူမရိပ်မိအောင် စီရီထားချင်း မရှိတဲ့ ကပေါက်တီကပေါက်ချာ စကားလုံးတွေကို အမြန်ပြောလိုက်မိတယ်…။

“အော်.. ဟုတ်လား… ဝသန်….။ အင်…. ဒါဆို… ဒါဆို သား ချစ်နေတဲ့ သူက သားနဲ့ အဆင့်အတန်းချင်း လုံးဝကွာခြားနေလို့လားကွာ…။ ဘယ်လို မိန်းမမျိုးမို့လို့လဲ… တီတီကိုပြ …။ တီတီတို့ကလည်း အခြေအနေမဲ့တွေမှ မဟုတ်တာ….။ ဘယ်သူလဲ သား”

လို့ ဝသန်ကို မေးလိုက်မိတယ်…….။ ဝသန်… ခင့်ဖက်ကို လည့်လို့ စူးစူးရဲရဲ ကြည့်နေတယ် ဆိုတာကို ခင် သိတယ်။ ဒါကြောင့် သူ့ဖက်ကို မလည့်ပဲ စကားတွေ ပြောနေမိတာပေါ့…။ သူနဲ့ ခင် အကြည့်ချင်းဆုံလို့ မဖြစ်။ ခင့် မျက်လုံးတွေကို သူတွေ့သွားလို့ လုံးဝမဖြစ်ဘူး။

သူ တီဗွီဖက် မျက်နှာလည့်သွားမှပဲ ခင် သူ့ဖက်ကို လည့်ကြည့်မိလိုက်တယ်…။ ဝသန် မျက်လုံးတွေထဲမှာ အရည်တွေ လဲ့နေလေရဲ့။ တီဗွီဖန်သားပြင်က ပို့လွှတ်တဲ့ အလင်းရောင်ကြောင့် မျက်လုံးထဲ မျက်ရည်တွေ ဝိုင်းနေတယ်ဆိုတာ ပိုသိသာတယ်။ ခင့် ရင်ထဲမှာလည်း အရမ်းကို ဝမ်းနည်းစိတ်မကောင်း ဖြစ်ရတယ်….။ ဝသန် တီဗွီကို ငေးနေရင်းမှ

“ အဲလိုမျိုးကြီးလည်း မဟုတ်ပါဘူး တီတီရယ်….။ သားပြောတဲ့ ကွာခြားမှုတွေ .. ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်မှုတွေဆိုတာ တီပြောသလိုမျိုးတွေနဲ့ ဘာမှမဆိုင်ပါဘူး … တီခင်ရယ်…။ အဲ့တာကို ကျနော်တစ်ယောက်ကလွဲပြီး ဘယ်သူမှလည်း .. နှိုင်းယှဉ်ပြလို့ အဖြေထုတ်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး…”

ခင် ဝသန့်ကိုကြည့်ရင်း ရင်ထဲစို့လာတယ်…။ ခင် စိတ်တွေကို မနည်းထိန်းချုပ်ထားရတယ်…။

“သား ဝသန်ရယ် ..။ လောကကြီးမှာ မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာလည်း မရှိပါဘူး…။ သား အဲ့လို တယူတန်တော့ မတွေးပါနဲ့ သားရယ်”

လို့ ခင် ဝသန့်ကို နှစ်သိမ့်ရင်း သူအနားကို တိုးသွားလိုက်တယ်…။ ပြီးတော့ ဝသန့် လက်ကောက်ဝတ်လေးကို ခင့် ဘယ်လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လို့ ဝသန့်ပုခုံးပေါ်ကို ခင် ခေါင်းလေးမှီထားလိုက်မိတယ်။

ဝသန် ရုတ်တရက် နည်းနည်း အံ့သြသွားပုံရတယ်…။ မှီထားတဲ့ ခင့် ခေါင်းလေးကို ကြည့်ပြီး ခဏအကြာမှ ဝသန့်ရဲ့ ဘယ်လက်ကလေးက ခင့်ပုခုံးပေါ်ကို ရောက်လာတော့တယ်ရှင်…။

ဒီလိုနဲ့ နှစ်ယောက်သား တိတ်ဆိတ်လို့ ဘာမှဆက်မပြောဖြစ်ကြတော့ဘူး…။ ခင်လည်း သူ့ပုခုံးလေးကို မှီထားရင်းက သူ့ရင်ခုန်သံတွေကို အတိုင်းသာ ကြားနေရတယ်…။ ဝသန်တစ်ယောက် ရင်ခုန်သံတွေ အရမ်းမြန်နေတယ်လေ…။ သူ့ရဲ့ ဝင်သက် ထွက်သက်တွေကလည်း ပိုမြန်မြန်လာသလိုပဲ…။ ခင့် ပုခုံးပေါ်တင်ထားတဲ့ သူ့လက်က ခင့် ပုခုံးကို တစ်ချက်တစ်ချက် ဖြည်းဖြည်း ညစ်ပေးနေတယ်…။ ချစ်သူတစ်ယောက်ကို ဖက်လို့ နှစ်သိမ့်ပေးတဲ့ ပုံစံမျိုးလေးပေါ့…။ ခင်လည်း အရမ်းကို သာယာမိနေတာပေါ့….။

အဲ့လို ပုံစံလေးနဲ့ပဲ နှစ်ယောက်သား ဆိုဖာပေါ်မှာ တိတ်ဆိတ်လို့နေတာ ဘာစကားမှကို မပြောမိကြပဲ တော်တော်ကြာ နေလိုက်မိကြတယ်…။ ဒါနဲ့ ခင်ကစလို့ …

“ သား ဝသန် … သွားအိပ်ကြစို့နော် …။ ညလည်း နက်လာပြီ…။ တီလည်း မနက်ဖြန် ကုမ္မဏီ အစည်းအဝေး တက်ရမယ်..။ သားလည်း ကျောင်းတက်ရမယ်မလား”

လို့ ပြောပြီး မှီထားတဲ့ ခင့်ခေါင်းလေးကို သူ့ပုခုံးပေါ်က အသာထလို့ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တယ်…။

“တီ သွားအိပ်တော့မယ်နော်… သား”

“ဟုတ်ကဲ့ …တီ..”

လို့ ဝသန်ပြန်ဖြေပြီး ခင်လည်း ဝသန်ကို ကျောခိုင်းလို့ ဧည့်ခန်းထဲကနေ ခင့် အခန်းဖက်ကို လျှောက်လာခဲ့လိုက်တယ်။

ခင် အိပ်ရာပေါ်ရောက်တော့ ခင့် ရင်ထဲမှာ ဟာသွားသလိုပဲ…။ လုံးဝမဖြစ်နိုင်တဲ့ အရာကြီးကို ရှေ့ဆက်မတိုးမိအောင် ခင် မသိစိတ်နဲ့ သိစိတ်နှစ်ခုက အပြင်းအထန် တိုက်ခိုက်နေကြသလိုပဲ ..။ ခင့် ရင်ဘတ်ကြီးတစ်ခုလုံးလည်း တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ရင်ခုန်နှုန်းတွေ အရမ်းကို မြန်နေတော့တာပဲ…။ အဲ့လိုနဲ့ ဟိုစဉ်းစား ဒီစဉ်းစားနဲ့ ခင် အိပ်ပျော်သွားခဲ့ပါတယ်။

လူသံတွေ ကားသံတွေကို ခင့် နားထဲမှာ ကြားနေရတယ် ….။ အိပ်တဝက် နိုးတဝက်နဲ့ပေါ့…။ မျက်လုံးလေးကို မဖွင့်ချင် ဖွင့်ချင်နဲ့ ဖွင့်ပြီး နာရီကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ၇ နာရီခွဲနေပြီ…။ ဒါနဲ့ အိပ်ရာပေါ်က ကုန်းရုန်းထ ဝရန်တာ လိုက်ကာလေးကို ဆွဲဖွင့်လိုက်တယ် ဆိုရင်ပဲ လူတွေ ကားတွေနဲ့ သက်ဝင်လှုပ်ရှားနေတဲ့ ရန်ကုန်မြိုကြီးကို တွေ့လိုက်ရတယ်…။ သာယာတဲ့ မနက်ခင်းလေးပါ။ အခုလို ခေတ်ကြီးထဲမှာ ဆန်းသစ်တဲ့ မြို့ပြတစ်ခုရဲ့ အလှမျိုး မရှိရင်တောင် ခေတ်ပျက်မြို့ဟောင်းသာသာ ရန်ကုန်မြို့ရဲ့အလှကို ခဏတာ ငေးလို့ ရှုစားနေရင်းကနေ ခင့်အခန်းထဲကို ပြန်ဝင်ခဲ့လိုက်ပါတယ်။

ကုမ္မဏီ အစည်းအဝေးက ၉ နာရီစမှာဆိုတော့ လိုအပ်တဲ့ documents တွေ အစီအစဉ်အတိုင်း ဖြစ်အောင် အရင်လုပ်ဖို့ ခင့် တာချီကေ့စ်ထဲက ဖိုင်တွေထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ဖိုင်တွေကို အစည်းဝေးမှာ လွယ်လွယ်ကူကူနဲ့ အမြန်ဆုံးထုတ်လို့ ကိုးကားလို့ရအောင် စနစ်တကျလုပ်ပြီး ရေချိုးဖို့ စိတ်ကူးလိုက်ပါတယ်။ အင် … ရေမချိုးခင် ဝသန့်ကို သွားတွေ့ဦးမှပဲ ဆိုပြီး ခင့် အခန်းထဲကနေ ဝသန့်အခန်းဖက်ကို သွားလိုက်ပါတယ်။

ဝသန့်အခန်းထဲရောက်တော့ ရေချိုးခန်း အိပ်ရာ ဖက်တွေကို လိုက်ကြည့်တော့ ဝသန်တစ်ယောက်မရှိဘူး…။ ဒီကောင်လေး ထွက်များသွားပြီလားမသိဘူး ဆိုပြီး မီးဖိုခန်းဖက်ကို သွားလို့ ဝသန့်ကို သွားရှာပါသေးတယ်…။ မတွေ့ဘူး…။

မီးဖိုခန်းက ထမင်းစားစာပွဲပေါ်မှာတော့ အုပ်ဆောင်းလေးနဲ့ အုပ်ထားတဲ့ စားစရာတွေကို တွေ့ရတယ်။ အုပ်ဆောင်းလှန်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ ပန်းကန်ပြားတစ်ချပ်ထဲမှာ ကြက်ဥဟိုက်ဘရိုက်ကြော်တစ်လုံးနဲ့ စတော်ဘယ်ရီဂျမ်း သုတ်ထားတဲ့ ပေါင်မုန့်မီးကင်တစ်ချပ်ကို တွေ့တယ်။ ပန်းကန်ဘေးမှာ note လေး တစ်စောင်ကို တွေ့တော့ ကောက်ဖတ်လိုက်မိတာ…

“ တီတီ သား training သွားတယ်…။ ၉နာရီခွဲလောက်မှ ပြန်ရောက်မယ်…။ တီခင်စားဖို့ ဘရိတ်ဖတ်စ် စီစဉ်ပေးထားခဲ့တယ်”

ဆိုတဲ့ note လေးပါ။ ခင် ပြုံးလိုက်မိတယ်…။ သား ဝသန်တစ်ယောက် အိမ်မှာနေတဲ့ ပုံစံမျိုး လုံးဝမဟုတ်တော့ …။ အရာရာတိုင်းကို အတော် သိတတ်နားလည်နေပြီး တစ်ယောက်ထဲ ဒေါင်ကျကျ ပြားကျကျ အသက်ရှင်နေနိုင်တဲ့ အရွယ်ရောက်နေပြီဖြစ်တဲ့ ယောကျာ်းရင့်မာကြီးတစ်ယောက်တောင် ဖြစ်လို့နေပါလားဆိုပြီး ခင် ကောက်ချက်ချရင်း တူတော်မောင် အချစ်ဆုံးလေးကို ချီးမွမ်းမိနေတာပေါ့…။ အမှတ်တွေလည်း အများကြီးပေးနေမိတယ်။ ဒီပုံစံလေးတာ ဝသန့်ကို မမတင်မြင်ရင် အရမ်းကို ဝမ်းသာသွားမှာပါ။

ဒါနဲ့ ခင်လည်း ခင့်အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာပြီး ထမီ အပေါ် ညဝတ်အင်္ကျီ အတွင်းခံနဲ့ ဘော်လီတွေကို အားလုံးချွတ်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲသွားလို့ ဆင်ပြေနပြေ ရေချိုးပစ်လိုက်တယ်။ ရေချိုးပြီးလို့ အဝတ်အစားလဲ အလှပြင်ပြီး မီးဖိုခန်းထဲက ဝသန်လုပ်ပေးခဲ့တဲ့ ဘရိတ်ဖက်စ်ကို သွားစားလိုက်တယ်။ စားပြီးတော့ စားရွက်အလွတ်တစ်ရွက်မှာ စာတစ်ကြောင်း ရေးချလိုက်ပါတယ်…

“သား ဝသန် တီတီ ကုမ္မဏီအစည်းအဝေး သွားပြီနော်…။ နေ့လည် ၂ နာရီ ၃ နာရီလောက်မှ ပြန်ရောက်မယ်…။ တီ့အတွက် နေ့လည်စာ ဘာမှ မလုပ်နဲ့တော့…။ တီအပြင်မှာပဲ စားလာခဲ့မယ်…တီတီ”

 

 

ဆိုပြီး note လေးတစ်စောင်ရေးပြီး စားပွဲ ထမင်းအုပ်ဆောင်းပေါ် ညပ်ထားခဲ့လိုက်ပါတယ်။ နာရီကြည့်တော့ ၈ ခွဲနေပြီ။ ဒါကြောင့် လိုအပ်တဲ့ ဖိုင်တွေကိုယူ အိမ်ကိုသော့ပိတ်ပြီး ပါကင်ကကားကိုထုတ်ပြီး ကုမ္မဏီရှိရာ လှည်းတန်းဖက်ကို ထွက်ခဲ့လိုက်ပါတော့တယ်။

ကုမ္မဏီရောက်တော့ MD ကို ဝင်တွေ့ပြီး မနက် ၉ နာရီကနေ လုပ်လိုက်တဲ့ အစည်းအဝေး ၁၁ ခွဲလောက်မှ ပြီးသွားပါတယ်။ အစည်းအဝေးပြီးတော့ ရုံးကို မီတင်လာတဲ့ ဝန်ထမ်းတွေစုပြီး မြို့ထဲမှာပဲ နေ့လည်စာ စားလိုက်ကြတယ်။ ဒါနဲ့ အစည်းအဝေးကို နေ့လည် ၁ နာရီမှ ပြန်စပြီး ၂ နာရီခွဲ ပြီးသွားတော့ ကုမ္မဏီကနေ အိမ်ကို ပြန်ခဲ့လိုက်တယ်။

အိမ်ပြန်ရောက်လို့ ဘဲလ်တီးကြည့်တယ်။ တံခါးလာမဖွင့်ဘူး။ ဒါနဲ့ ခင့်ဆီရှိတဲ့ သော့နဲ့ အိမ်ထဲကို ဖွင့်ဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။ ရေမိုးချိုး အဝတ်အစားလဲပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ လဲနေရင်းက ခင့် ဟန်းဖုန်းလေး တုန်ခါလာလို့ သီချင်းသံတွေ အဆက်မပြတ် ထွက်လာတယ်။ ဖုန်းကိုကောက်ကိုင်ပြီး ပြန်ဖြေလိုက်တော့ မမတင်ဖြစ်နေတယ်….။ ဒါနဲ့…

“ ဟဲလို.. ခင် ”

“အင်.. မမ ပြော”

“ ခင် အဲမှာ အဆင်ပြေရဲ့လား ညီမလေး…။ ဝသန်ကော ရှိလား.. ဘယ်လိုလဲ… ညည်းတူက လိမ်လိမ်မာမာကော ရှိရဲ့လား”

“ ရှိပါ့တော် .. ရှိပါ ..။ အရမ်းကို လိမ္မာလို့ နေပါတယ်ရှင့်”

“သားက ကျန်းကျန်းမာမာကော ရှိရဲ့လား ခင်”

“အမလေးနော် အဖြစ်သဲနေလိုက်တာ။ မမသားလေ… ကျန်းကျန်းမာမာလည်း ရှိတယ်… လိမ်လည်း လိမ္မာတယ်… ပြောစရာကို မလိုတာ…။ သူ့ဟာနဲ့သူ ကျောင်းသွာလိုက်… တင်းနစ်သွားရိုက်လိုက်… သူငယ်ချင်းတွေဆီ သွားလိုက်နဲ့… အလုပ်ကိုရှုပ်နေတာပဲ… ဘာမှကို ပြောစရာမရှိဘူး..။ ခင် ရောက်ရောက်ချင်းတုန်းကဆို ပိုလို့တောင့် အံ့သြသေးတယ်…။ တိုက်ခန်းတစ်ခုလုံးလည်း သန့်ရှင်းသပ်ရပ်လို့ ..။ သူ့အခန်းဆိုလည်း အရင်အိမ်မှာ နေတုန်းကလို မဟုတ်ဘူး….။ မမသားက အရမ်းတော်နေပြီ သိလား..”

တစ်ဖက်မှ မမတင်ကလည်း

“ အေး.. ဟုတ်လား ဒါဆိုကောင်းတာပေါ့ ခင်ရယ်… ငါတို့လည်း စိတ်မညစ်ရတော့ဘူးပေါ့ …။ လိုအပ်တာရှိရင်လည်း ခင်က နည်းနည်းထောက်ပြလိုက်ပေါ့…။ ခင့်တူက ဘာပဲပြောပြော ငယ်သေးတယ်လေး.. ဟုတ်ဘူးလား”

အမလေး မမတင်မို့လို့ ပြောတယ်။ ခင့်တူက ငယ်သေးတယ်တဲ့။ အခု သူ့သားရဲ့ပုံစံနဲ့ သူ့ငယ်ပါကြီးကို မမတင် တွေ့လိုက်လို့ကတော့ အဲဒီစကား ထွက်လာမှာ မဟုတ်ဘူး။ ပါစပ်အဟောင်းသားနဲ့ အံ့သြလို့မဆုံး ဖြစ်နေမှာ မြင်ယောင်သေးတယ်။ ဒါနဲ့ ခင်ကလည်း

“ စိတ်ချပါ မမရယ်။ ခင်လည်း တစ်ပတ်ကျော်ကျော်လောက်တော့ နေဖြစ်မယ် …။ ဒီက အစည်းအဝေးက ၈ ရက် ၉ ရက် လောက် ကြာဦးမှာ…။ ခင် ဝသန်နဲ့ပဲ နေမှာပါ မမ …။ ဝသန်နဲ့ အတူတူ တစ်ပတ်လောက်နေပြီး သူ့အနေအထား ဘယ်လိုရှိတယ် ဆိုတာကို ကောင်းကောင်းလေ့လာလို့ မမကို ပြန်ပြီး ရီပို့လုပ်ပါ့မယ် ရှင့်”

လို့ ခင် မမတင်ကို ပြန်ဖြေရင်း အပြုံးကောက်လေးတစ်ချက် ပြုံးလိုက်တယ်..။ ဒါကိုတော့ မမတင် တွေ့နိုင်မယ် မထင်ဘူး။

“ ကျေးဇူးပါပဲ ငါ့ညီမလေးရယ် …။ ခင့်တူကို လိုအပ်တာလေးတွေ လုပ်ပေးလို့ အစည်းအဝေးပြီးတော့ မန္တလေး ပြန်လာခဲ့လိုက်ပေါ့ … နော်”

“ဟုတ်ပြီ မမတင် စိတ်ချ သိလား…။ ဝသန့်ကို ခင် ကောင်းကောင်း လုပ်ပေးလိုက်မယ်ရှင့် ..။ သူ့သာကို ဖြစ်နေလိုက်တာ ..။ မမကသာ ဝသန့်ကို ကလေးထင်နေတာ သူကဖြင့် လူကြီးတစ်ယောက်လို ဖြစ်နေပြီ မမရေ…”

ဒါနဲ့ မမတင်က

“ အဲကောင်လေး ရည်းစားတွေများ ရနေပြီလား မသိဘူး….။ ခင် မမေးကြည့်ဘူးလား”

“မေးကြည့်ပြီးပြီ … မရှိဘူးတဲ့ … သူ့အလုပ်နဲ့သူတောင် အနိုင်နိုင်တဲ့…. ရည်းစားထားဖို့ အချိန်မရှိဘူးတဲ့… မမရေ… ဟုတ်လား မဟုတ်လားတော့ မသိဘူး”

“ဟုတ်မှာပါအေး… ငါ့သားက အခုမှ ကလေးကို ..”

အမလေး မမရယ် ကလေးကလေးနဲ့ သူ့သားကို ပြောနေလိုက်တာ နားကြားပျင်းကပ်လာပြီ…။ ဒီမှာ မမရေ မမသားက မမထင်သလို ကလေးကလေး မဟုတ်တော့ဘူး…။ သူ့ပစ္စည်းကြီးကို မြင်ရင်ပဲ ဘုရားတသွားဦးမယ်လို့ ခင့် စိတ်ထဲက မမတင်ကို ပြောပစ်လိုက်ချင်တယ်…။ ဒါပေမဲ့ မပြောလိုက်မိပါဘူး…။

……………………………………………………….

“ဟုတ်ပါတယ်… မမရယ်။ ဝသန်က ကလေးပဲရှိသေးတာ… ဟုတ်ပါတယ်လို့ “

ခင်လည်း ခပ်ရွဲ့ရွဲ့လေး မမတင်ကို ပြောပစ်လိုက်တယ်။

“ဒါဆိုလဲ .. ဒါပဲနော် ခင် …။ မမ အိမ်အလုပ်တွေ ရှိသေးတယ်… take care နော်”

“ ok ပါ မမရဲ့ bye နော်”

“bye”

လို့ မမတင်နဲ့ ဖုန်းပြောပြီး ဖုန်းချလိုက်တယ်။ ခင် အိပ်ရာပေါ် ပြန်လဲနေရင်း ဟိုတွေးဒီတွေးလုပ်လို့ စဉ်းစားနေရင်း … ခင် ပြတ်ပြတ်သားသား ဆုံးဖြတ်ရမဲ့ အရာတစ်ခုကို စဉ်းစားမိသွားတယ်။ အဲဒါကတော့ တခြားမဟုတ်ပါဘူး ခင်နဲ့ ဝသန်ရဲ့ ကိစ္စပါ…။ ဟုတ်တယ် ခင် ပြတ်သားမှ ဖြစ်တော့မယ်…။ ဝသန့်ရင်ထဲမှာ ခင်နဲ့ပတ်သက်ပြီး ဒီလိုတွေ ဖြစ်နေတာကို ခင် အဆုံးသတ်မှ ဖြစ်တော့မယ်လို့ ခင် ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

ခင်နဲ့ ဝသန်ဟာ ခဏလေးတွေ့ပြီး သဘောထား မတိုက်ဆိုင်လို့ လမ်းခွဲရမယ့် သူစိမ်းတွေ မဟုတ်ဘူး …။ ဒီလို ကိစ္စကြီး မဖြစ်သင့်သလို တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ခပ်ဝေးဝေးမှာနေပြီး အမြဲရှောင်တိမ်းနေလို့ရတဲ့ သူတွေလည်း မဟုတ်ဘူး…။ ခင်နဲ့ဝသန်ဟာ တူဝရီး အရင်းခေါက်ခေါက်တွေ။ တစ်နည်းမဟုတ် တစ်နည်းကတော့ ပတ်သက် တွေ့ဆုံနေရမှာပဲ။ အဲလိုသာ ရှောင်နေရင် မိသားစုဝင်တွေ ပိုရိပ်မိလို့ ဒီထက် ပိုဆိုးသွားနိုင်တယ်လို့ ခင် စဉ်းစာမိလိုက်တယ်။

ခင့်ရင်ထဲက ဖြစ်နေတာကိုကော ဝသန့်ရင်ထဲက ဖြစ်နေတာတွေကိုပါ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း နှစ်ဦးကြား ဖွင့်ပြောတိုင်ပင်မယ်…။ ဒီစိတ်ကြီး တစ်ယောက်အပေါ်တစ်ယောက် ဆက်မထားနိုင်အောင် တစ်ခုခုနဲ့ အစားထိုးပြီး ပြောင်းလဲပစ်မှ ရမယ်လို့ ခင် စဉ်းစားမိတယ်။ ဒါကြောင့် ဒီည ဝသန်ပြန်လာရင် ဒီကိစ္စကို ဖွင့်ပြောလို့ ဆွေးနွေလိုက်ရင် ကောင်းမယ်ပေါ့။ ဟုတ်တယ် ခင် အဲလိုပဲ လုပ်ရမယ်…။ မဟုတ်ရင် ခင်နဲ့ ဝသန်ကြားမှာရှိတဲ့ မိုင်းဗုံးကြီး ပြင်းပြင်းထန်ထန် ပေါက်ကွဲလို့ မမှားသင့်တာ မှားပြီး လူပုံအလယ်မှာ တစ်သက်လုံး အရှက်ရကြလိမ်မယ်။ အဲလိုဖြစ်ခဲရင်တော့ ခင်လည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတ်သေမိမှာပဲ။

ခင်လေ ဝသန်နဲ့ပတ်သက်လာရင် စိတ်ကို အတော်ထိန်းနိုင်တယ်လို့သာ ပြောတာ… ခင့်အကြောင်း ခင်သိတယ်။ ကိုမြင့်နဲ့တုန်းကလည်း မာနအလွန်ကြီးတဲ့ခင် ကိုမြင့်ရဲ့ အထိအတွေ့တွေ နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းပြီး လိင်ဆွဲဆောင်အားကြီးလွန်တဲ့ ကိုမြင့်ရဲ့ စကားတွေ အပြုအမူတွေကို မရှောင်နိုင်ခဲ့လို့ပဲ မာန်ကျိုးလို့ ယောကျာ်းရခဲ့တာပေါ့။ အခု ဝသန်ဆိုတဲ့ ကောင်လေးဆိုတာ ကိုမြင့်မှာရှိတဲ့ အရည်အချင်းတွေထက် အဆပေါင်းများစွာ သာလို့ရှိတဲ့ သူတစ်ယောက်။

ခင် စဉ်းစားရင်း စဉ်းစားရင်းနဲ့ မွန်းကြပ်လာတယ်။ ခင် စိတ်တွေ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ထားလိုက်ပြီး မျက်လုံးတွေ စုံမှိတ်ထားလိုက်မိတယ်။ အရှင်ဘုရား တပည့်တော်မတို့ တူဝရီးကြားမှာမှ ဘာလို့ ဒီကံတရားမျိုး ရှိနေရတာလဲ ဘုရားလို့ စိတ်ထဲက ပြောနေမိတယ်။

အင်.. ဒီအိမ်မှာ နောက်ထပ် လေးငါးခြောက်ရက် ထပ်နေဖို့ဆိုတာ ဖြစ်နိုင်ပါဦးမလား။ မိခင် နင်စဉ်းစားဦးနော်လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြောနေမိတယ်…။ ဒါကြောင့် ကုမ္မဏီက စီစဉ်ပေးထားတဲ့ ဟော်တည်မှာ သွားနေရင် ကောင်းမလားပေါ့ စဉ်းစားမိတယ်။ အသိစိတ်ကတာ အဲလိုတွေ စဉ်းစားမိနေတာ အင်း… အားကြီးတဲ့ စွမ်းရည်တစ်ခုကတော့ ခင် အဲလိုတွေ မလုပ်မိအောင် ထိန်းချုပ်ထားသလိုပဲ။ အဲဒါတွေက အပြောသာရှိသလို အရာဝင်လာမယ့် အဖြေ မဟုတ်ခဲ့ပါဘူး။

ခင် ဘယ်မှလည်း မသွားချင်ဘူးကွာ။ ဝသန်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ မိသားစုတွေနဲ့ ဝေးတဲ့ ဒီလိုနေရာမှာ နှစ်ယောက်ထဲ နေရဖို့ အခွင့်အရေး ဆိုတာကလည်း အကြားကြီးမှတစ်ခါ ဖြစ်နိုင်မဲ့ ဖြစ်တောင့်ဖြစ်ခဲ အခွင့်အရေးမျိုး။ ခင့် စိတ်တွေ အရမ်းထွေပြားနေတော့တာပဲ…။ လုပ်ပစ်မယ် .. ဟာ… မလုပ်ဘူးကွာ ဖြစ်မှမဖြစ်နိုင်တာဆိုတဲ့ စိတ်နှစ်ခုက ခင့် ရင်ထဲမှာ လွန်ဆွဲနေကြသလိုပဲ။

ခင် ဒါမျိုးပြင်းထန်တဲ့ အရာတစ်ခုခုရဲ့ ထိန်းချုပ်မှုကို ကိုမြင့်နဲ့တုန်းကတောင် မခံစားခဲ့ဖူးဘူး။ အခု တူတော်မောင် ဝသန်နဲ့မှ ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်ကုန်မှန်း မသိတောဘူး။ အခု ဝသန်နဲ့ အတူနေတာ တစ်ရက်ပဲ ရှိသေးတယ်။ ကိုမြင့်နဲ့ ကွဲပြီးကည်းက မရရှိသေးတဲ့ ပျော်ရွှင်ခြင်းတွေ ရရှိနေသလိုပဲ။ ခင် ဘာလုပ်ရမလဲ … ခင် တကယ်ရူးချင်တယ် သိလား။ ခင် သူ့ရဲ့ အပြုအမူတွေကို အပြစ်မပြောပဲ သူလုပ်ချင်တာကို လုပ်နိုင်ဖို့ အခွင့်အရေးတွေ ပေးပေးနေတယ် ဆိုတာကိုလည်း ဝသန်သိမှာပါ။

အခုအခြေအနေက တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဒီလိုတွေ ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာကို သိနေကြပေမဲ့လဲ တရားဝင် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဇွတ်မိုက်လိုက်ကြဖို့ဆိုတာ သူလည်းမရဲ ကိုလည်းမရဲ လိပ်ခဲတည်းလည်း ရှေ့မတိုးသာ နောက်မဆုတ်သာ အခြေအနေမျိုးလေးပေါ့။ လုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီဆိုရင်လည်း ဘယ်တော့မှ နောက်ကြောင်းပြန်လည့်လို့ မရတော့ဘူး ဆိုတာပဲ။ အရင်လို ဖြူစင်တဲ့ အဒေါ်နဲ့ တူတစ်ယောက်ရဲ့ ချစ်ချင်းနဲ့ ဆက်ဆံရေးတွေကိုတော့ လုံးဝ ပြန်ရနိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး။

နှစ်ယောက်စလုံး ဘယ်သူကမှ လက်ခံလို့ မရတဲ့ အပြစ်ကို ကျူးလွန်လို့ အပူဆုံးငရဲမှာ အစဉ်အမြဲ ခံစားစံစားသွားရမယ် ဆိုတာတော့ နှစ်ယောက်လုံး သိထားကြရမှာ အမှန်ပဲ။ အခု ခင် စဉ်းစားနေတဲ့ အချစ်ဇာတ်လမ်းလေးက ရိုးရိုးအချစ်ဇာတ်လမ်း မဟုတ်ဘူး။ လုံးဝမလုပ်ရလို့ လူတွေ ပညတ်ထားတဲ့ ပညတ်ချက်ကြီး…။

ခင် ဘာလုပ်ရမလဲ ခင်နဲ့ဝသန် ဒီအတိုင်းနေလို့တော့ မဖြစ်တော့ဘူး။ ခင် စဉ်းစားရင်း စဉ်းစားရင်းနဲ့ စိတ်တွေ အရမ်းရှုပ်လာတယ်။ ဒါနဲ့ အိပ်ရာပေါ်ကထ ဧည့်ခန်းထဲကိုသွားပြီး ဂြိုလ်တုကလာတဲ့ တီဗွီအစီအစဉ်တွေကို စိတ်မပါတပါနဲ့ တစ်လိုင်းပြီးတစ်လိုင်း ပြောင်းကြည့်နေလိုက်မိတယ်။ တီဗွီကိုသာ ကြည့်နေတာ ခေါင်းထဲမှာတော့ ခုနက အကြောင်းအရာတွေကိုပဲ စဉ်းစာမိနေတယ်။

ဒါနဲ့ ဆိုဖာပေါ်ကထ ဝသန့်အခန်းထဲကိုသွားပြီး ဟိုဟာကိုင်ကြည့် ဒီဟာကိုင်ကြည့် လိုက်လုပ်နေမိတယ်။ ဝသန့် အဝတ်အစားတွေ ချိတ်ထားတဲ့ အဝတ်တန်းလေးနားသွားပြီး အင်္ကျီတွေကို မျက်နှာမှာအုပ်လို့ ဝသန့်ကိုယ်သင်းနံ့ကို နမ်းကြည့်နေမိတယ်။ သား ဝသန်ရဲ့ ဘော်ဒီအနံ့က တော်တော်မွေးတယ်။ ချွေးနံ့တွေ တခြားအနံ့တွေ ဘာမှမရှိဘူး။ ကိုယ်သင်းနံ့နဲ့ သားဝသန်သုံးတဲ့ ရေမွှေးနံ့လေးတွေပဲ ခင့်နှာခေါင်းထဲမှာ သင်းပျံ့နေတာပဲ။ ခင် အရမ်းကို ကြည်နူးသလို ခံစားမိတယ်။

ခုနက ခင် စဉ်းစားနေတာ ဝသန်နဲ့ ခင်တို့ရဲ့ကြားက ဖြစ်နေတဲ့ ကိစ္စကြီးကို ရပ်တန့်ပစ်ဖို့ စဉ်းစားနေရာကနေ အခု သားဝသန်ရဲ့အခန်းထဲကိုလာပြီး ဝသန့် ခန္ဓာကိုယ်အနံ့တွေကို ရှူရှိုက်လို့ စိတ်ကူးယဉ် ကြည်နူးမိနေတာကို သတိပြန်ဝင်လာပြီး သားအခန်းထဲကနေ ပြန်ထွက်ခဲ့မိပါရော။ ခင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲနော်…။ အရမ်း စိတ်ဆင်းရဲဖို့ ကောင်းတာပဲ…။ ဒါနဲ့ ဧည့်ခန်းထဲက ဆိုဖာပေါ် ပြန်လာထိုင်နေလိုက်ပါတော့တယ်ရှင်…။ ခင် တစ်ယောက် ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာကိုလည်း ကိုယ့်ဟာကိုတောင် မရှင်းပြတတ် မပြောပြတတ်တော့ပါဘူး။

ဒီလိုနဲ့ ဟိုတွေးဒီတွေး စဉ်းစားရင်း အချိန်ကုန်မှန်းမသိ ကုန်သွားတာ နာရီကြည့်တော့ ၄ နာရီခွဲ ၅ နာရီတောင် ထိုးခါနီးနေပြီ။ သား ဝသန်တောင် ပြန်လာတော့မယ်လို့ တွေးမိပြီး တီဗွီကိုပိတ်လို့ ခင့် အခန်းထဲကို ပြန်ဝင်လာလိုက်မိတယ်။

အခန်းထဲရောက်တော့ မှန်တင်ခုံရှေ့မှာထိုင် ခင့် ဆံနွယ်တွေကို သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဖီးလိမ်းလို့ မျက်နှာမှာ အိမ်နေရင်း မိတ်ကပ်ပါးပါးနဲ့ နှုတ်ခမ်းနီ ကြက်သွေးရောင် ပါးပါးလေးကို လိမ်းချယ်ထားလိုက်တယ်။ ပုံမှန်အားဖြင့် ခင် အိမ်မှာနေရင် ပုခုံးအောက်ကို ပျော့ပြီးဖြာဆင်းနေတဲ့ ဆံနွယ်တွေကို ဒီအတိုင်း ဖားလျားချထားတတ်တယ်…။ မျက်နှာမှာလည်း ဘာဆိုဘာမှ မလိမ်းဘူး။ တခါတလေတော့ သနပ်ခါးရေကျဲ လိမ်းထားတယ်…။ အဝတ်အစားကတော့ အိမ်နေရင်းဝတ်ထမီနဲ့ မိန်းမဝတ် စပေါ့ရှပ် ကိုယ်ကြပ်လေးကို ဝတ်ထားလေ့ရှိတယ်။ အခုလည်း အဲ့ဒီအတိုင်းပဲ ဝတ်ထားတယ်…။ ထူးခြားတာဆိုလို့ မိတ်ကပ်ပါးပါးနဲ့ နှုတ်ခမ်းနီပါးပါး လိမ်းချယ်ထားတာ တစ်ခုပဲ။ ထမီကို ချေမျက်စိဖုံးအောင်ဝတ်ပြီး ခင့် တင်ပါးက အတွင်းခံ သရေကြိုးလေးတွေ ထင်းနေတဲ့ထိအောင် ထမီကို ကျစ်ကျစ်လစ်လစ် ကြပ်နေအောင် ဝတ်လေ့ရှိတယ်။

မှန်တင်ခုံမှာ ထိုင်နေရာကနေထ ထမီကို ပြန်ပြင်ဝတ်လို့ ဟိုလည့်ဒီလည့်နဲ့ ခြေဆုံးခေါင်းဆုံးပေါ်တဲ့ မှန်ရှေ့မှာ ခင့်ရဲ့ ရှိုက်ဖိုကြီးငယ် အသွယ်သွယ်ရဲ့ နှစ်လိုဖွယ် အလှတရားကို အရှေ့ရောအနောက်ရော ဘေးအပေါ်အောက် နေရာမကျန်အောင် စစ်ဆေးပြီး လိုအပ်ချက်ကို ရှာနေမိတယ်။ မရှိဘူး အားလုံးကွက်တိပဲ။ အသက် ၃၅ နှစ်ကျော်ပြီဖြစ်လို့ တစ်ခုလပ်ဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ ခင့်ရဲ့ အလှတရားဟာ အသက် ၁၆ နှစ်အရွယ် အပျိုဖြန်းလေးတစ်ယောက်ရဲ့ ပျိုဂုဏ်တင့်တယ်မှုကို မယှဉ်နိုင်ပေမဲ့လည်း သာမန် အလှမျိုးသာရှိတဲ့ အပျိုသိုးလေးများရဲ့ အလှတရားထက်တော့ အများကြီးသာပါတယ်။ ဒါကို ခင့်ကိုယ်ခင်လည်း သိတယ်..။ ဒါကြောင့်ပဲ ကုမ္မဏီက ယောကျာ်းကြီးကြီးငယ်ငယ်တွေရဲ့ ခိုးကြည့် ပေါ်တင်ကြည့် အကြည့်မျိုးစုံနဲ့ ကြည့်ခြင်းကို ခံနေရတာပေါ့။

ဒီ့အတွက်လည်း ခင့် အလှတရာကို ဂုဏ်ယူတယ်။ ကိုမြင့်နဲ့ကွဲပြီးနောက် လေးလ ငါးလတောင် မကြာဘူး။ ခင့် အလှကို ဘယ်အချိန်ကည်းက ကြိတ်ကျန်နေမှန်းမသိတဲ့ ယောကျာ်း ကြီးကြီးငယ်ငယ်များ ဒဲ့မဟုတ်ရင်တောင် သွယ်ဝိုက်တဲ့ နည်းတွေနဲ့ ခင့်ကို ပိုင်ဆိုင်လိုကြောင်း ကမ်းလှမ်းတဲ့ သူများကလည်း မနည်းဘူး…။ ခင် ယောကျာ်းတွေကို ကျောင်းကတည်းက အထင်မကြီးခဲ့တာပါ..။ ဒါတောင် ကိုမြင့်နဲ့ ရေစက်ပါလို့ အိမ်ထောင်သည် ဖြစ်ခဲ့ရတာ…။ မဟုတ်ရင် အပျိုကြီး တစ်သက်လုံး လုပ်ဖြစ်မှာ အမှန်ပဲ။

……………………………………………………….

ဒီလိုအနေအထားရှိတဲ့ ခင့်ကို ဘယ်သူကမှ ထပ်ပြီး ပိုင်ဆိုင်နိုင်ဖို့ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်တော့ပါဘူး…။ ကိုမြင့် တစ်ယောက်ထဲနဲ့တောင် တော်တော် အီသွားပါပြီ…။ ဒါကြောင့် အားလုံးကို ခေါင်းခါခဲ့မိတယ်။ ခင် တစ်ယောက်ထဲ အလုပ်တွေ ရှုပ်နေရာက တင်း..ဒေါင်.. တင်း..ဒေါင်.. တင်း..ဒေါင် ဆိုပြီး လူခေါ်ဘဲလ်ကနေ အသံထွက်လာပါတယ်။ ခင်လည်း ဘယ်သူများလဲပေါ့ …။ ဘဲလ်တီးတယ်ဆိုတော့ ဝသန်တော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး ဝသန့် သူငယ်ချင်းများလားပေါ့။

အိမ်ရှေ့တံခါးနားသွားလိုက်ပြီး တံခါးမှန်ဘီလူး အပေါက်လေးကနေ အပြင်ကို ကြည့်လိုက်တာ ဘယ်သူမှမဟုတ်ဘူး ကိုတော်ချော မောင်ဝသန်ပါ။ ဒီနေ့မှ ထူးဆန်းလို့ ဘဲလ်တီးပြီး ခင့်ကို တံခါးလာဖွင့်ခိုင်ရတယ်လို့။ ဒါနဲ့ ခင်လည်း တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တယ်…။

“ သား ဝသန် ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ … အိမ်သော့ မေ့ခဲလို့လား…”

“မဟုတ်ပါဘူး တီတီရယ်။ သား သော့ဖွင့်ပြီး ဝင်လာရင် တီတီ မနေ့ကလို လန့်သွားမှာစိုးလို့ ဘဲလ်တီးပြီး ခေါ်လိုက်တာ”

“ အမလေး ..ဖြစ်ရမယ်…။ မလန့်ပါဘူး သားရယ် ….။ တီတီက အခန်းထဲမှာ ကုမ္မဏီက ကိစ္စလေးတချို့ ပြန်ကြည့်နေတာ…”

လို့ ညာလိုက်တယ် သိလား…။ တကယ်က မဟုတ်ဘူး တစ်ယောက်ထဲ ပဲများနေတာ.. ဟီ.. ဟီး..။ ဒါနဲ့ ဝသန်နဲ့ခင် အိမ်ခန်းထဲကို အတူတူ ပြန်ဝင်လာကြတယ်။ ဝသန့်လက်ထဲမှာလည်း အထုပ်တွေနဲ့ ဟင်းတွေ စားစရာတွေနဲ့။

“ သား ဟင်းတွေကလည်း အများကြီးပါလား… သား စားနိုင်လို့လား….”

“ သားစားဖို့ မဟုတ်ဘူးလေ တီတီ …။ တီခင် စားဖို့ ဝယ်လာတာ”

“ တော်ရုံဆို ရပါပြီ သားရယ်။ တီခင် အများကြီး မစားနိုင်ပါဘူး။ ဗိုက်လည်း သိပ်မဆာသေးဘူး..။ သားကကော စားပြီးပြီလာ…။ ပြီးတော့ ထမင်းတစ်ယောက်ထဲ မစားချင်ဘူး… သားစားမှ တီလည်းစားမှာ “

လို့ ခင်လည်း လူကြီးဆိုးလို့ခေါ်မလား ကလေးဆိုးလို့ခေါ်မလား မသိတဲ့ ချွဲပျစ်အမူအရာလေးနဲ့ တူတော်မောင်ကို ပြောလိုက်ပါတယ်။

“ အော်.. တီတီရယ်… တီအများကြီး မစားနိုင်လည်း စားနိုင်သလောက် စားပေါ့…။ သားကတော့ အပြင်မှာ စားလာတယ်…။ အများကြီးတော့ မဟုတ်ဘူး နည်းနည်းလေးပဲ။ အခုတောင် ပြန်ဆာလာပြီ.. ဟီ.. ဟီ”

“ ဟင့်… တီကဖြင့် အတူတူစားဖို့ စောင့်နေတဲ့ ဟာကို”

ခင် ဝသန့်ကို မျက်စောင်းလေး တစ်ချက် ထိုးပစ်လိုက်တယ်။

“တီတီကလည်း …စိတ်မဆိုးပါနဲ့ သား လျှောက်ပြောတာ …။ သားက တီတီနဲ့ အတူစားဖို့ ဒီလောက်အများကြီး ဝယ်လာတာပေါ့လို့…။ စိတ်မဆိုးပါနဲ့ တီခင်ရယ်… သားနဲ့ တူတူစားမယ်နော်..”

“ ဒါဆိုလည်းပြီးရော… တီတီ ထမင်းဟင်းတွေ ပြင်ထားလိုက်မယ်…။ သား ရေမိုးချိုး အဝတ်အစားလဲလိုက်ဦးနော်…”

“ဟုတ်ကဲ့ တီတီ”

လို့ ပြောပြီး ဝသန် သူ့အခန်းထဲကို ဝင်သွားတော့တယ်…။ ခင်လည်း ဟင်းတွေကို မီးဖိုခန်းထဲ ယူလာပြီး ပန်းကန်တွေထဲထည့် ဇွန်းတပ် ထမင်းခူးနဲ့ စားဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်အောင် ပြင်ဆင်နေလိုက်တယ်။ သား ဝသန် ရေချိုးအဝတ်စားလဲပြီးလို့ … မီးဖိုခန်ထဲကို ဝင်လာပါတယ်..။ သူဝတ်နေကြ တီရှပ်အဖြူ ဘောကန်ဘောင်းဘီ အမဲနဲ့ … တကယ့်ကို ယောကျာ်းကောင်းတစ်ယောက်ရဲ့ အတွင်သဏ္ဍာန်ကိုပေါက်လို့… အရင်က ခပ်ငယ်ငယ် ချာတိတ်တစ်ယောက်လို မဟုတ်တော့ဘူး…။ မိန်းကလေးတိုင်း အိပ်မက်ထဲ ထည့်မက်ချင်စရာ ယောကျာ်းသားတစ်ယောက်ရဲ့ အစင်းနဲ့ ပျိုပြစ်နုနယ်မှုတွေဟာ ခင့် မျက်လုံးထဲမှာတော့ တခြားယောကျာ်းသားများနဲ့ ဘယ်လိုမှ နိုင်းယှဉ်လို့ မရအောင်ပဲ။ လူချောလေး လမ်းလျှောက်လာပုံကို ထိုင်နေရင်း ငေးကြည့်နေမိတယ်။

“တီတီ… သားရေချိုးပြီးပြီ … စားကြစို့….”

သားဝသန်က ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ခင့် ဘေးနားက ကုလားထိုင်ကို ဆွဲယူပြီး ထိုင်ချလိုက်တယ်…။ ခင်လည်း သူ့ကြည့်နေရာက မှင်သက်မိနေတော့ ဝသန် ခင့်ကို တစ်ချက်ပြန်ကြည့်ပြီး

“တီတီ.. ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာတုန်း…”

လို့ ပြုံးစိစိနဲ့ လုပ်ပြီးပြောမှ ခင်သတိပြန်ဝင်လာလို့

“အော်…. အင်… ဘာမှဟုတ်ပါဘူး သားရယ် … ဒီလိုပဲ ဟိုတွေးဒီတွေး တွေးမိသွားတာ”

လို့ ဝသန့်ကို မကြည့်ပဲ ပြန်ပြောရင်းက ထမင်းပန်းကန်တစ်ချပ်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်တယ်…။ ပန်းကန်ထဲ ထမင်းထည့်ပြီး ဝသန့်ကို ပေးလိုက်တယ်…။ ဝသန်က လက်တဖက်ကယူပြီး ခင့် အမူအရာကို အကဲခတ်နေတဲ့ ပုံစံမျိုးနဲ့ ပြုံးပြီး ကြည့်နေတာပေါ့…။ ခင်လည်း ခင့် ပန်းကန်ထဲကို ထမင်းထည့်လို့ ဝသန်နဲ့ခင် ထမင်းစစားကြတယ်…။ ဘာစကားမှ မပြောပဲ စားနေရင်းက ဝသန်ကစလို့

“ တီခင်…”

“ဘာလဲ သား ပြော”

“ တီ ဒီလိုပဲ အိမ်မှာ နေ့တိုင်းထမင်းစားနေရင် ပျင်းလာမှာပေါ့…။ နောက်ရပ်တွေ ဝသန်တို့ အပြင်ထွက် စားကြရအောင်လေး”

“ တီခင် မပျင်းပါဘူး ဝသန်ရယ် …။ နေတတ်ပါတယ်…။ အပြင်မှာ သွားမစားချင်ဘူး သားရယ်…။ တီဒီလိုပဲ သားနဲ့ လက်ဆုံစားချင်တယ်”

ဝသန် ခင့်ကို ပြုံးရင်က

“ ဒါဆိုလည်း တီ့သဘောပါဗျာ …။ ဝသန်က တီ အပြင်မထွက် ဘာမထွက်နဲ့ ပျင်းမှာစိုးလို့ပါ”

“ မပျင်းပါဘူး သားရယ် …။ နေ့လယ်ဆိုလည်း ကုမ္မဏီက အုပ်စုတွေနဲ့ … အစည်းအဝေးနားချိန်ဆို ဟိုသွားဒီသွား လုပ်ဖြစ်ပါတယ်…။ အဲဒါတောင် မကောင်းတတ်လို့ လိုက်ပေးတာ…။ တီခင်က ဘယ်မှသွားချင်တာ မဟုတ်ဘူး..။ ကုမ္မဏီကပြန်ရင် အိမ်ပဲတန်းလာချင်တယ်”

ဒီလိုနဲ့ စကားအနည်းငယ် ပြောပြီး ထမင်းအတူစားလိုက်ကြတယ်…။ စားပြီးတော့

“ သား ဝသန်”

“ဗျာ တီခင်”

“ ဒီညကော သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ချိန်းထားတာရှိလာ”

“ဒီညတော့ မရှိဘူး… သား ဒီည ဘယ်မှမသွားတော့ဘူး… စာနည်းနည်း ဖတ်စရာရှိလို့”

“ အင်.. အင်.. အဲဒါလည်း ကောင်းတာပဲ”

“ဘာလို့လဲ တီ”

“အော်… အဲလိုညတိုင်း ထွက်တတ်လား တီခင်က သိချင်တာပါ.. ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး..။ သားက တစ်ယောက်ထဲ နေတယ်ဆိုတော့ ညပိုင်းတွေ အိမ်ကို ဒီအတိုင်း ပစ်ပစ်မသွားစေချင်ဘူး…။ ဒီမြို့ကြီးထဲမှာက သူခိုးဂျပိုးက ပေါကပေါနဲ့”

“ သားလည်း အမြဲမသွားပါဘူး တီရယ်..။ သွားရင်လည်း သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဆိုင်တစ်ဆိုင်ထိုင်မယ်… တစ်ခုခုစားမယ်… စကားပြောမယ်… ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်း ဆွေးနွေးမယ်… တခါတလေ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ပြီး လေကန်မယ်.. ၇ နာရီခွဲ ၈ နာရီလောက်ဆိုရင် အိမ်ပြန် စာကြည့် အိပ်.. ဒီလောက်ပါပဲ.. ဘယ်မှကို မသွားဘူး”

“ ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် သား။ အဲ့လို အချိန်လေးနဲ့ထွက် အချိန်လေးနဲ့ပြန်လာ စည်းနဲ့ကမ်းနဲ့နေတာ ကောင်းတယ်…။ ဘယ်တော့မှ ညနက်သန်းခေါင်ထိ လည်တာတို့ ကလပ်တက်တာတို့ ဟိုဟာလုပ်ဒီဟာ လုပ်တာတို့ … မလုပ်နဲ့နော်.. လုပ်ရင်တော့ အသိပဲ”

ဆိုပြီး သားဝသန်ကို ဆုံးမနေမိတယ်..။ သူ့ကို ဒီလိုတော့ ပြောစရာမလိုပါဘူး …။ သား ဝသန်က လိမ္မာပြီးသား လူငယ်လေးတစ်ယောက်ပါ။ ပြောတာကတော့ ကိုယ့်တာဝန်ပဲလေ..။ ဒါကြောင့် သတိပေးတဲ့အနေနဲ့ ပြောရတာပေါ့..။ ဒါနဲ့ ဝသန်က

“ တီတီ … ဒါဆို သား စာခဏသွားဖတ်လိုက်ဦးမယ်… တီခင် လိုတာရှိရင် သားကိုပြောနော်…”

“ ဟုတ်ပြီ .. ဟုတ်ပြီ သား စာသွားလုပ်လိုက်ဦး …တီကတော့ အပျင်းပြေ တီဗွီကြည့်နေမယ်… တခြားတော့ ဘာမှမလိုပါဘူး သား”

“ သား စာဖတ်ပြီးရင် တီ့ဆီလာခဲ့မယ်…။ တီမအိပ်သေးနဲ့နော်…။ တီနဲ့ သား စကားတွေ ပြောချင်သေးတယ်”

“ အင်းပါ တီစောင့်နေမယ်နော်”

“ ဒါဆို ဝသန် သွားပြီနော်”

လို့ ပြောရင်း သားဝသန် သူ့အခန်းထဲကို ဝင်သွားပါရော…။ ခင်လည်း မီးဖိုခန်းကို သန့်ရှင်းရေးလုပ် ပန်းကန်တွေဆေးပြီး ဧည့်ခန်းထဲက ဆိုဖာပေါ်လာထိုင်ရင်း တီဗွီက လွှင့်နေတဲ့ ပြင်သစ်ကားလေး တစ်ကားကို ထိုင်ကြည့်နေလိုက်မိတယ်။ ပြင်သစ်စကားတော့ နားမလည်ပါဘူး ….။ ဒါပေမဲ့ အောက်မှာ စပ်တိုင်တယ်လ် မြန်မာစာတန်းလေးတွေ ထိုးပေးထားတယ်။ တစ်ခန်းနှစ်ခန်းလောက်တော့ ကျော်သွားပြီထင်ပါရဲ့ …။ ခင် လာထိုင်ကြည့်တဲ့ အချိန် ဇာတ်လမ်းက တော်တော်တော့ စနေပြီထင်တယ်…။ သိပ်အဆက်အစပ် မရှိပဲ တဝက်တပြက်ကနေ စကြည့်သလို ဖြစ်နေတယ်။ ဘာကြောင့် သူတို့ ဘာတွေဘယ်လို ဖြစ်နေကြတယ် ဆိုတာကိုတော့ ခင်လည်း မသိတော့ဘူး…။ သတိထားမိတာက အဓိက သရုပ်ဆောင် နှစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ မင်းသားနဲ့ မင်းသမီးက နည်းနည်း လွဲနေသလိုပဲ.။

ပြောကို မပြောချင်တော့ပါဘူး ….။ အဲဒီကားထဲမှာလေ သိလား မင်းသမီးက အသက် ၃၉၊ ၄၀ ဝန်းကျင် အပျိုကြီး တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး မင်းသားက အသက် ၂၄ /၂၅ လောက်ရှိတဲ့ ရုပ်ရည်ခပ်သန့်သန့် ကောင်လေးတစ်ယောက် ဖြစ်နေတယ်။ ပျင်းလို့ ဖွင့်ကြည့်မိပါတယ်။ အဲ့လိုကိစ္စတွေနဲ့ ပတ်သက်လို့ ဒီက လျှော့ဖြစ်နေပါတယ်ဆိုမှ တိုက်ဆိုင်မှုပဲလား မတော်တဆပဲလားတော့ မသိဘူး… နည်းနည်းတော့ ထူးနေသလိုပဲ ခံစားရတယ်။ ဘာပြောရမှန်းကို မသိတော့ဘူး …။ ကံကြမ္မာကြီးက အဲလိုစိတ်တွေ မဖြစ်ဖြစ်အောင် လိုက်လှုံ့ဆော်နေသလိုပဲ။

ဒါနဲ့ ခင်လည်း တခြားလိုင်းတစ်လိုင်း ပြောင်းပြီး ကြည့်လိုက်တယ်။ ဟိုပြောင်း ဒီပြောင်း ကြည့်နေပေမဲ့လည်း … နောက်ဆုံးတော့ အဲဒီ ပြင်သစ်ကား လွင့်နေတဲ့ လှိုင်းလေးကိုပဲ ပြန်သွားနှိပ်မိတယ်။ ဒါနဲ့ ကိုယ့်ဘေးမှာလည် ဝသန်မှမရှိတာ အခုဒီကားကိုကြည့်နေရင်း သူရုတ်တရက် ဝင်လာမယ်ဆိုရင်လည်း တခြားလှိုင်း ပြောင်းလိုက်ရုံပဲ ဟုတ်ဘူးလား.. ဟီဟီ။

ဇာတ်ကားရဲ့ လပ်ဖ်ဆန်က တော်တော်ကြမ်းတဲ့ အခန်းတွေပါတယ်…။ ခင် စိတ်ဝင်တစားနဲ့ ကြည့်နေမိတာ … သိလား။ ဖက်ရမ်းနမ်းရှုံ့နေကြတာလည်း အသက်ပါလိုက်တာ ..။ ကြည့်ရင်းနဲ့တောင် ကိုယ်ဝင်ပြီး မင်းသမီးနေရာ ဝင်သရုပ်ဆောင်ချင်စိတ်တွေ ပေါ်လာသလိုပဲ။ မင်းသားကလည်း ငယ်ငယ်ဖြူဖြူချောချောလေး ဆွဲဆောင်မှုကလည်း အလွန်ရှိတဲ့ ရူပါလေးနဲ့ မင်းသမီးကလည်း အသက် ၄၀ ဝန်းကျင် လုံးကြီးပေါက်လှ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် အပျိုကြီးဒီဇိုင်း … ရုပ်ကနုပြီး အရွယ်တင်လို့ လိင်ဆွဲဆောင်မှုရှိလွန်းတဲ့ သက်လတ် မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့စတိုင်… အရမ်းကို ကြည့်လိုကောင်းတာပဲ သိလား…။ ကိုရီးယားကားထက်တောင် ကြည့်ကောင်းသေးတယ်။

ဇာတ်လမ်းရဲ့ ကျောရိုးပုံစံလေးက ဒီလို…။ ကိုယ့်ထက် အသက်ကြီးလွန်းတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ကို အရမ်းချစ်မိသွားတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်ရဲ့အကြောင်း…။ သူ့ကို သူ့မိဘတွေ သူ့အသိုင်းအဝိုင်း သူ့သူငယ်ချင်းတွေက တားမြစ်နေတဲ့ကြားက စိတ်ရှိတိုင်း အားရပါးရ လွတ်လွတ်လပ်လပ် မိုက်ရူးရဲချစ်နေကြတဲ့ မမနဲ့မောင်လေး ဇာတ်လမ်းလေးပေါ့။ ဇာတ်လမ်းကို ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကြည့်နေမိတာ အချိန်တောင် တော်တော်ကြာသွားတယ်။ နာရီကြည့်တော့ ၈ နာရီ ခွဲကျော်နေပြီ…..။

ဇာတ်လမ်းထဲက သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ အဖြစ်တွေကို ကြည့်ပြီး… အော်.. အသက်ကွာလွန်းရင် လူတွေက အမျိုးမျိုး ယူဆပြီးတော့ ပြစ်တင်ဝေဖန်တတ်ကြတာ… တားဆီးပိတ်ပင်တတ်ကြတာ… လူ့သဘာဝပါလားလို့ ခင် စဉ်းစားရင်း ခင့်ရဲ့ ဖြစ်အင်တွေနဲ့ နှိုင်းယှဉ်လို့နေမိတယ်။ အခု ဇာတ်လမ်းလေးက ရိုက်ချက်တွေ အဆင့်မြင့်သလောက် ပါဝင်သူ မင်းသား မင်းသမီးတွေရဲ့ သရုပ်ဆောင်ဟန်ပန်တွေကလည်း အရမ်းကို ပီပြင်အသက်ဝင်လွန်းတဲ့ ဇာတ်ကားကောင်းလေး တစ်ကားပါ။

ဇာတ်လမ်းအဆုံးသတ်ပုံကတော့ အရမ်းဝမ်းနည်းဖို့ ကောင်းပါတယ်။ ကောင်လေးကို သူ့ထက် အသက်အများကြီး ကြီးတဲ့ မိန်းမကို ကောင်လေးမိဘတွေက ကောင်လေးနဲ့ လုံးဝသဘောမတူပဲ လိုက်လိုက်ဖျက်စီး နှောက်ယှက်ကျတယ်။ နောက်ဆုံး ကောင်လေးကို အဲဒီမိန်းမနဲ့ ဝေးရာကို ပို့လို့ အပြင်းအထန် တားဆီးကြတဲ့ အချိန်မှာတော့ ကောင်လေးရဲ့ စိတ်ဓာတ်တွေ အကြီးအကျယ်ကျ မတွေ့ရမနေနိုင် ရောဂါဖြစ်ပြီး မခံနိုင်တဲ့အဆုံး မီးပြတိုက်တစ်ခုပေါ်ကို တက်ပြီး ခုန်ချလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အဆုံးစီရင်သွားခဲ့ရှာတယ်။

အခုဇာတ်ကားလေးက တကယ့် စတိုရီလိုင်းတွေကို အခြေခံပြီး ရိုက်ပြထားတဲ့ ဇာတ်ကားတစ်ကားနော်…။ သူတို့ ဥရောပမှာ အရွယ်တင်ပြီးနုပျိုတဲ့ မိန်းမလှကြီးတွေရဲ့ ဖြစ်တတ်တဲ့ အနေအထားတစ်ခုကို ချပြသွားတဲ့သဘော။ ခင်တို့ဆီမှာကော မဖြစ်နိုင်ကြဘူးလာ…။ သိပ်ဖြစ်တာပေါ့ ဘယ်ပြောကောင်းမလဲ…။ အဲလို မိန်းမကြီးတွေနဲ့ တိတ်တိတ်ပုန်း ခိုးစားနေကြတဲ့ သိုက်သမားလေးတွေများ ရိုက်သတ်လို့ မကုန်ဘူး။ ခင့် သူငယ်ချင်း မမများထဲမှာတောင် အများကြီး ။ သူတို့ ကြည့်ရတာ စိတ်တော်တော် ပင်ပန်းတယ် သိလား။ သူတို့ အိမ်က အဖိုးကြီးတွေက မစွမ်းတော့ ပုန်းရှိုးကွက်ရှိုး ခိုးစားနေကြရတာလေ…။ လူမိလို့က တကယ်ကို မလွယ်ဖြစ်မဲ့ ကိစ္စမျိုးတွေ ။

ဒါပေမဲ့ ဖိုမသဘာဝမို့ ဒီလိုတွေ ကျူးလွန်ကြတာ မဆန်းပါဘူး…။ သွေးရင်းသားရင်းတွေမှ မဟုတ်တာ။ အခု ခင် အဖြစ်က သူတို့ထက်ဆိုးတယ်လို့ ပြောရမလားပဲ….။ လောကကြီးက မတရားဘူး …။ မလုပ်ရလို့ ပညတ်ထားတဲ့ အရာတွေကို လူအများကြီးကိုကြတော့ မပေးပဲ တစ်ဦးတစ်ယောက်ထဲကိုပဲ ကွက်လို့ ကြမမ္မာငင်စေတယ် ..။ သာမန် ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်တွေအပေါ်မှာ စိတ်ကူးယဉ်လို့ သာယာခံစားရတာထက်…. ကိုယ့်သွေးအစစ်ကို စိတ်ကူးယဉ်လို့ သာယာခံစားရတာက ပိုပြီး အတိုင်းအဆမရှိတဲ့ အလိုဆန္ဒတွေ ပြည့်စုံမှုတွေ ပိုပြီး ရရှိခံစားရသလိုပဲ…။ ခင့် အတွက်တော့ အခုအချိန်မှာ အဲဒီလိုပဲ ခံစားနေရတယ်…။

ဝသန်ကရော ခင့်လိုပဲလား။ ဒီဇာတ်လမ်း သူကစတာ….။ သူစလို့ ခင်လည်း တွေးရင်းတွေးရင်းက သူ့အပေါ် ဒီလို ယိုင်နဲလဲပြိုခဲ့ရတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ဒီစိတ်ကို ဘယ်သူမှ မသိအောင် ခင် ဖုံးကွယ်ထားနိုင်ခဲ့တယ်။ ဝသန်တောင် အနည်းငယ်မျှ ရိပ်မိမယ် မထင်ဘူး….။ ခင်က အရမ်းလည်း ဟန်ဆောင်ကောင်းတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်နော်။ အဲလိုပြောလိုက်လို့လည်း ခင့်ကို အထင်မသေးသွားကြပါနဲ့ဦး…။ ခင်က လူရှေ့ကို အမှားလုပ်ထားတာကို မရိပ်မိအောင် သရုပ်ဆောင်ကောင်းတာကို ပြောတာ…။ အချစ်နဲ့သစ္စာ အပေါ်မှာတော့ ဘယ်တော့မှ ဟန်မဆောင်ခဲ့ဖူးဘူး။ ခင် တစ်ယောက်ထဲ စိတ်ကူးယဉ် အတွေးကမ္ဘာလေးထဲမှာ ဖြည်းဖြည်းနဲ့ မျှောနေတဲ့အချိန်..

“ တီး..တီး…”

ဆိုပြီး သားဝသန် ခင့်အနောက်ကနေ လှမ်းနောက်လိုက်တာ

“အမလေး… သားရယ် တီကို လန့်သွားတာပဲ… အမလေး..”

ခင် အရမ်းကို လန့်သွားတာပါ….. တကယ်ဆိုးတဲ့ ကလေးပဲ။

“တီတီကလည်းဗျာ… စတာပါ… ကလူး.. ကလူးးး… ကလူး…. ဟီဟီ”

“ အင် … စစနော် ခဏ တီခင် အသက်ပါ ပါသွားဦးမယ်… စာကြည့်ပြီးသွားပြီလား..”

“ ဟုတ်တယ်… တီ… ဝသန် စာကြည့်ပြီးပြီ.. ဒါကြောင့် တီ့ဆီထွက်လာတာ”

လို့ပြောရင်း ဝသန် ခင့်ဘေးမှာ လာထိုင်လိုက်တယ်…။

“တီ.. ဘာကားတွေ ကြည့်နေတာလဲ…။ တစ်ယောက်ထဲ အရမ်းကို ဈာန်ဝင်နေလိုက်တာ…။ သားလာတာတောင် နည်းနည်းမှ သတိမထားမိဘူးမလား….”

လို့ ဝသန်က ပြောတော့ ခင်လည်း ရီမုတ်က ချန်နယ်လိုင်းတစ်ခုကို ဖျတ်ကနဲ နှိပ်ပြောင်းလိုက်တယ်…။ ဝသန် သတိမထားမိလိုက်ဘူး .. သိလား.. ခစ် ခစ်။

“ ဘာ.. ကားမှ မဟုတ်ပါဘူး သားရယ် ..။ ဟိုလိုင်းပြောင်းကြည့် ဒီလိုင်းပြောင်းကြည့်နဲ့ ဘာတွေမှန်းကို မသိပါဘူး..”

…………………………………………………………..

လူကြီးတစ်ယောက်က ကလေးတစ်ယောက်ကို ခဏခဏ လိမ်နေရတဲ့ ခင့် အဖြစ်ပါ။ မလိမ်လို့လည်း မရဘူးလေ..။ ဒီကားက သူကြည့်ပြီးသား ကားဆိုရင် … ကြည့်ဦး တီတီခင်တို့များ ဒီလိုကားတွေကြည့်ပြီး အရမ်းကို ဈာန်ဝင်နေပါလား…။ ဒါဆို တီခင်လည်း ဒီလိုစိတ်မျိုး ခံစားတတ်တဲသဘော ရှိလောက်မယ်ဆိုပြီး ခင့်ကို ဝသန် အပိုင်တွက်လို့ အခွင့်အရေးတွေယူ အတင့်ပိုရဲလာမှာပေါ့…။ ဒါနဲ့ နှစ်ယောက်သား စကားအဆက်အသွယ် ခဏပြတ်သွားလို့ .. တိတ်ဆိတ်နေပါရော..။

ခင် ထိုင်နေတဲ့ ဖက်ကို ဝသန် တစ်ချက်ရွှေ့လိုက်ပြီး သူ့ဘယ်လက်ကလေးက ခင့် အနောက်ကနေ ပုခုံးပေါ်ကို အသာလေး လာတင်ထားတယ်….။ ရုတ်တရက် ခင် ဝသန့်မျက်နှာကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တယ်..။ တမျိုးလေးလည်း ဖြစ်သွားလို့ပါ။ ဝသန်တစ်ယောက် ခင့်ကို ပြုံးဖီးဖီးနဲ့ ပြန်ကြည့်လို့ သူမဟုတ်သလိုပဲ သိလား…။ ဒါနဲ့ ခင်လည်း ဘာမှဆက်မပြောတော့ပဲ အဖက်ခံနေလိုက်မိတယ်။

သူ ဖက်ထားတာက ဖွဖွလေးပါ။ အရမ်းဖက်ထားတာမျိုး မဟုတ်ဘူး…။ ခင့် ရင်ထဲမှာတော့ နွေထွေးနေသလို ကြည်နူးမှုတွေ ရရှိနေသလို ခင် ခံစားနေရတယ်။ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ဘာမှမပြောပဲ ခင်တို့နှစ်ယောက် တိတ်ဆိတ်နေရင်းက… ဝသန်ကစလို့

“တီခင်”

“ပြော… ဘာလဲ ဝသန်”

“တီခင် … ဒီလိုပဲ တသက်လုံး နေသွားတော့မှာ လား…။ အခု အရွယ်ရှိတုန်း ကိုယ့်ကို တကယ်ချစ်ပြီး တစ်သက်လုံး ကြင်ကြင်နာနာနဲ့ စောင့်ရှောက်နိုင်မဲ့ ယောကျာ်းသားတစ်ယောက်တော့ တီ ဘဝမှာလိုအပ်မယ်လို့ ဝသန်ထင်တယ်”

ခင်လည်း တချက်ရယ်လိုက်မိတယ်…။

“ဟား..ဟား..ဟာ…. အမလေး ကိုတော်ချောက ဘာများလဲလို့ သူ့အဒေါ်ကို ယောကျ်ားယူခိုင်းနေတာကိုး”

သူမို့လို့ အဲဒီစကားထွက်ရက်တယ်…။ မင်းက တကယ်ပဲ တီခင့်ကို ယောကျာ်းယူစေချင်တာကော သေချာလို့လားလို့… ခင် မေးလိုက်ချင်တယ် သိလား။ မေးတော့ မမေးဖြစ်ခဲ့ပါဘူး…။ သူ့အမေးကို ဟာသတစ်ခုလို သဘောထားတဲ့ပုံစံမျိုးနဲ့ ခင် ပြုံးလိုက်မိပါတယ်။

“ဟုတ်တယ်လေး တီခင် ….။ ဝသန်စိတ်ထဲမှာ တီခင် ယောကျာ်း ထပ်မယူဘူးဆိုရင်တောင် ပိုလို့ ဝမ်းသာသေးတယ်…။ ဒါမှ ကိုယ့်အဒေါ် တစ်ယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် နေရမှာပေါ့… ဟုတ်ဘူးလား… ။ မယူစေချင်ဘူးဆိုရင်တောင်မှ တသက်လုံး ဖြတ်တန်းရမဲ့ ဘဝလမ်းခရီးအတွက် ဖေးမပေးမဲ့ အဖော်ကောင်း တစ်ယောက်တော့ လိုတာပေါ့…။ ကိုမြင့်နဲ့တုန်းက တီ ဘယ်လောက် ယောကျ်ားတွေကို စိတ်ပျက်သွားတယ်ဆိုတာ ဝသန် နားလည်ပါတယ်။ တီခင် ယောကျာ်း မယူဘူးဆိုရင်တောင် ဝသန်က တီခင် အိုတဲ့အထိ စောင့်ရှောက်ပေးလိုက်မယ်… ကိုယ့်အဒေါ်ကို”

လို့ ဝသန်က ခင့် ပုခုံးလေးကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ပြောရှာတယ်.. သိလား..။ သူ့ ပါစပ်က အဲ့လိုစကားမျိုး ထွက်လာတာ.. ခင် အရမ်းပျော်မိတယ်…။ အရမ်းကို ပျော်မိတာပါ…။ သူ့ကိုလည်း ပြုံးလို့ ခင် ငေးကြည့်နေမိတယ်…။ ကြည့်နေရင်းက ခင့်ခေါင်းလေးကို သူ့ရဲ့ရင်ဘတ်ကြီးပေါ်မှာ အသာလေး မှီထားလိုက်တယ်။

“တီခင် .. ဝသန့်ကို ဘာကြည့်တာလဲ။ ဝသန်က တီခင့်ကို အတည်ပြောနေတာဗျ”

“မဟုတ်ပါဘူး ငါ့တူ လူချောလေးရယ်…။ သားရဲ့ စကားကြောင့် တီတီ အားအရမ်းရှိသွားသလို ခံစားလိုက်ရလို့ပါ..။ ကျေးဇူးပါပဲ သားရယ်…။ တီခင် မင်းကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်…။ အဲဒီစကားလေးနဲ့တင် တီခင် အရမ်းကို ပီတိတွေ ဖြစ်ရတယ်.. သိလား….။ ယောကျာ်းထပ်ယူဖို့ဆိုတာတော့ တီခင် မစဉ်းစားတော့ဘူးကွာ…။ တသက်လုံး တီခင် လွတ်လွတ်လပ်လပ်နဲ့ တစ်ယောက်ထဲပဲ နေချင်တော့တယ်…။ ကိုမြင့် တစ်ယောက်ထဲနဲ့တင် ယောကျာ်းယူရတဲ့ အရသာကို အီသွားပါပြီ…။ အဲဒီလို စိတ်ဒုက္ခတွေ တီ မလိုချင်တော့ဘူး ဝသန်”

လို့ ခင်က ပြောလိုက်တော့ ဝသန် ခင့်ပုခုံးလေးကို အားပါပါလေး တစ်ချက်ညစ်လိုက်ပြီး နှစ်သိမ့်မှုပေးနေတယ်လေ …။ သူ့ လက်ဖဝါးလေးနဲ့ ခင့် လက်မောင်းတလျှောက် အပေါ်အောက် ပွတ်သပ်ပေးနေတယ် သိလား…။ ဝသန့်ရဲ့ အဲ့လိုချစ်စရာကောင်းတဲ့ အပြုအမူတွေကြားမှာ ခင် တစ်ယောက် အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေမိတယ်။ ဒါနဲ့ ခင်က

“သားတို့ရှိနေတာပဲ။ ခင့်ဘဝမှာ တခြား ယောကျာ်းတွေ မလိုတော့ပါဘူး….။ သား တီ့ကို တသက်လုံး စောင့်ရှောက်မှာ မဟုတ်လား”

လို့ … ဝသန့်ရင်ဘတ်ထဲ အသာမှီထားရင်းက ခင် ဝသန့်ကို ခပ်တိုးတိုး မေးလိုက်မိတယ်။

“ဒါပေါ့ တီခင်ရယ် … တီတာမယူနဲ့… ဝသန် တီခင့်နားမှာပဲ တသက်လုံး နေပေးမယ်ဆိုတာယုံ”

ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ သား ဝသန်ရယ်လို့ ခင့်ရင်ထဲ ပြောလိုက်မိတယ်။

“ဒါနဲ့ နေပါဦး …။ သားကတာ ယောကျာ်းမယူဖို့ တီခင့်ကို ပြောနေတာ …။ သားကကော ဘယ်အချိန် မိန်းမယူမှာလဲ”

ဆိုပြီး မှီထားတဲ ခေါင်းလေးကို အသာထလို့ ဝသန့်မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး ပြုံးစိစိနဲ့ မေးလိုက်မိတယ်။ ဒါနဲ့ ဝသန်က …

“ သားလည်း မိန်းမ မယူဘူးပေါ့.. ဟုတ်ဘူးလာလို့”

ခင့်ကို ပြုံးဖီးဖီးနဲ့ တူတော်မောင်က ပြန်ဖြေလေရဲ့…။ အမလေး မယုံပါဘူးတော်။

“လျှောက်မပြောပါနဲ့ ဝသန်ရယ်…။ တီခင် မယုံပါဘူး ..။ သားလို လူတစ်ယောက်က မိန်းမ မယူဘူးဆိုတာ”

“တကယ်ပြောတာ တီခင်…။ သား တကယ် မယူဘူးဆိုတာ တီခင် စောင့်ကြည့်လေ…”

လို့ ခင့်ကို ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ ထပ်ပြောပြန်တယ်..။ ဒါနဲ့ ခင်လည်း

“အင်… ယုံပေးလိုက်မယ်နော်”

ဆိုပြီး ခင့် ခေါင်းလေးကို ဝသန့် ရင်ခွင်ပေါ် ဖြည်းဖြည်းလေး ပြန်မှီထားလိုက်မိတယ်…။ ဒီလိုနဲ့ နှစ်ယောက်သား ဘာမှ မပြောဖြစ်တော့ပဲ အတန်ကြာ တိတ်ဆိတ်နေမိကြတယ်။ ခင်.. ခေါင်းလေးမှီထားတဲ့ ဝသန့်ရင်ဘတ်ကြီးက လိုထာထက် ပိုခုန်နေသလိုပဲ…။ သူ့ အသက်ရှူသံတွေကလေ နည်းနည်း ပြင်းလာသလိုပဲ…။ ခင် သဘောပေါက်တယ်… ကောင်လေးတစ်ယောက် ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်နေလဲဆိုတာ…။

ခင့် ရင်ဘတ်လေးကို သူအဲ့လိုမှီပြီး နားထောင်မယ် ဆိုရင်လည်း … ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ ရင်ခုန်သံမျိုး ဝသန် ကြားရမှာ အမှန်ပဲ .. သိလား။ တိတ်ဆိတ်လို့ နှုတ်ဆိတ်နေရာက ခင် ဝသန့်ကို မေးခွန်းတစ်ခု မေးလိုက်မိတယ်။

“ သား… ဝသန်..”

“ဘာလဲ တီ”

“ သားကို မေးစရာ တစ်ခုရှိလို့”

“ဘာ… မေးမှာလည်း တီတီ…။ မနေ့ကလို ရည်းစားမရှိဘူးလားပဲ မေးမလို့လား”

“ ဟုတ်တယ်”

“ တီကလည်းဗျာ .. သား ပြောပြီးပြီပဲ…။ သားမှာ ရည်းစားတကယ် မရှိပါဘူးဆို”

ခင် သူ့မျက်နှာကို လက်နဲ့ ဆွဲလည့်ပြီး ခင့်မျက်နှာနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်တယ်…။

“တီ့ကိုမညာနဲ့ အမှန်တိုင်းပြော ..။ ရည်းစားရှိရင် ရှိတယ်လို့ ပြောတာ ရှက်စရာလား..။ သားလည်း အရွယ်ရောက်ပြီပဲ..။ တီ နားလည်ပါတယ်…။ ဒါပေမဲ့ တီခင်က လေးလေးနက်နက် မေးနေတာပါ… ဝသန်…။ တီ အရမ်းသိချင်လို့ပေါ့”

လို့ ဝသန့်ကို စိုက်ကြည့်လို့ ပြောလိုက်တယ်..။ ဝသန်လည်း ခင် စကားပြောပြီးတာနဲ့ တီဗွီဘက်ကို မျက်နှာပြန်လည့်ပြီး ဆက်ကြည့်နေတယ်…။ ခင့်ကိုတော့ ဘာအဖြေမှ မပေးသေးဘူး…။ ခင်လည်း တီဗွီကို ကြည့်ရင်း

“ ဝသန်… မင်း … ဘာလို့ တီခင့်ကို ညာနေရတာလဲ..”

ခင် လေသံတိုးတိုးဖြင့် ထပ်မေးလိုက်တယ်။

“ ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး တီ….။ ဝသန် …. ဝသန့်မှာ ရည်းစားကတော့ ရှိပါတယ်။ ရှိတာကလည်း တစ်ယောက် နှစ်ယောက်ထဲမှ မဟုတ်ဘူး…။ ဝသန် ကောင်းမလေး တော်တော်များများနဲ့ ရည်းစားဖြစ်ဖူးတယ်… တွဲတယ်…. တီ… ဒါပေမဲ့…”

“ ဒါပေမဲ့ ဘာဖြစ်လဲ ဝသန်”

ခင် ကြားဖြတ် မေးလိုက်တယ်။

“ဒါပေမဲ့ … ဝသန်တွဲခဲ့တဲ့ ရည်းစားတွေထဲမှာ ဝသန့်ရင်ထဲက လာတဲ့ အချစ်စစ် အချစ်မှန်မျိုးနဲ့ တစ်ယောက်ကိုမှ ချစ်လို့မရဘူး…။ ဝသန် တီခင့်ကို မနေ့က ပြောပြပြီးပါပြီ….။ အဲဒီမိန်းမတစ်ယောက်ကလွဲပြီး သား တခြားမိန်းကလေးတွေကို ဘယ်လိုမှ ချစ်လို့မရဘူး….. တီရယ်”

လို့ ခင့်ကို ဝသန်ဖြေတော့ ခင်လေ သူ့ကို ဖက်ထားပစ်လိုက်ချင်တယ် သိလား…။ ဝမ်းသာလွန်းလို့လေ…။ ဒါပေမဲ့ ခင် အမူအရာ ပျက်မသွားအောင် ပြန်ထိန်းလိုက်တယ်။

“ဝသန်”

“ဗျာ”

ခင် ဝသန့်နာမည် တစ်ချက်ခေါ်လိုက်တာ ဝသန်ပြန်ထူးပြီး နှစ်ယောက်လုံး ပြန်တိတ်ဆိတ်သွားကြတယ်။ တော်တော်ကြာတဲ့အထိ ဝသန့်ပါးစပ်က ဘာစကားတစ်လုံးမှ ထွက်မလာဘူး…။ ခင် တဖြည်းဖြည်း စိတ်တိုလာတယ်။ ဒီလိုအခြေအနေ ရောက်နေတာတောင် သူက ဘာမှမပြောဘူးတဲ့ ..။ ခင် အံ့သြမိတယ်…။ ခင်နဲ့ ဝသန် အခုလို အနေအထားရောက်ဖို့ဆိုတာ တော်တော်နဲ့ မဖြစ်နိုင်မှန်းလည်း သူသိရက်သားနဲ့ သူ့ရင်ထဲက စကားတစ်ခွန်းလောက် ခင့်ကို အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံစေချင်တယ်။

သူပြောမှ ခင့်ဖက်က ဖြစ်နိုင်တယ် မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာကို တစ်ခုခု ပြန်ပြောလို့ရမှာပေါ့ …။ နင့်နဲ့ ကိုယ့်အဒေါ် အရင်းခေါက်ခေါက်ကို ပြန်ကြိုက်စရာလားလို့တော့ ခင် သူ့ကို အပြစ်တင်မှာလည်း မဟုတ်ဘူး… ဆဲဆူမှာလည်း မဟုတ်ဘူး။ ဒီလိုအနေအထားမျိုးမှာ ဝသန့်ကို ခင် ဘယ်လိုလုပ်ပြီး အဲဒီလိုစကားမျိုးတွေ ပြောမှာလဲ…။ ဝသန် နင် မစဉ်းစားမိဘူးလားလို့ သူ့ကို ခင် အားမလို အားမရဖြစ်ပြီး စိတ်တွေအရမ်းတိုမိတယ်။

ကိုယ့်ဖက်ကတောင် ဒီလောက် ရေလာမြှောင်းပေး လုပ်နေတာကို… သူ ဘာမှမပြောတော့ ခင် ဘယ်လောက် အနေရခက်သွားမယ်ဆိုတာ သူမစဉ်းစားမိဘူးလား..။ ခင် အရမ်းဒေါသထွက်မိတယ် သိလား…။ ဒါနဲ့ ဝသန် မင်းတသက်လုံးပဲ ဒီလို မပြောပဲ နေတော့မှာလား…။ မဖြစ်ချင်ဘူးဆိုရင်တော့ ဘယ်အရာမှ ဖြစ်လာမှာ မဟုတ်ဘူးလေ..။ ဖြစ်ချင်ရင်တော့ ဘာမှခက်ခဲနေမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဖြစ်လာမှာပဲလို့ ခင့် ရင်ထဲမှာ တွေးလိုက်မိပြီး ခင် တဖြည်းဖြည်း စိတ်ကို လျှော့ချလိုက်မိတယ်။

အင်.. သူအဲ့လို မပြောပဲနေတာ ကောင်းပါတယ်….။ အခု ဘာမှမဖြစ်ခင် အသိတရားလေး ဝင်တုန်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထိန်းမှ ဖြစ်မယ်လေ…။ ဒါကြောင့် ခင် သူ့စကားတွေ စောင့်မနေတော့ဘူး…။ ဆိုဖာပေါ်ကနေ မှတ်တပ်ထရပ်ပြီး… ဝသန်ဖက်ကို လည့်လိုက်တယ်။

“ ဝသန်… ဘာမှလည်း မင်းမပြောပါနဲ့တော့ ..။ အဲ့လိုပဲ စိတ်ထဲမှာ တသက်လုံး သိမ်းထာတာ အကောင်းဆုံးပဲလို့ တီခင်ထင်တယ်…။ တီ သွားအိပ်တော့မယ်… ကောင်းသောညပါ ဝသန်”

ခင် ဝသန်ကို အဲလိုပြောလို့ ခင့် အခန်းဖက်ကို သွားခဲ့လိုက်တယ်….။

“တီ..”

ဝသန် ခင့်ကို တစ်ချက်လှမ်းခေါ်လိုက်တယ်…။ ခင် လမ်းလျှောက်နေရာကနေ တုန့်ကနဲ ရပ်သွားပြီး .. ဝသန့် အသံကို နားစွင့်နေလိုက်မိတယ်…။ တော်တော်ကြာ ဘာအသံမှ ထွတ်မလာဘူး…။

“ခဏနေပါဦး တီခင်…။ တီခင် အဲလို့ပြောပြီးမှပဲ ဝသန့်ကို ရှောင်သွားတော့မှာလား …။ ဒီကိစ္စကို ဝသန့်ရင်ထဲမှာ ဘယ်လောက်ထိ ခက်ခက်ခဲခဲ ထိန်းချုပ်ထားရတယ်ဆိုတာ … တီခင်သိလား။ အခု အစပြုလို့ မေးခဲ့တာကလည်း တီတီက အရင်ပါ..။ ဝသန့်ဖက်က စခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး …။ ကျနော် မေးပါဦးမယ်။ တီခင်ကကော တစ်နေ့တစ်နေ့ အဲဒီ စိတ်ကြီးကို ထိန်းချုပ်ထားရတာ တော်တော်လွယ်ရဲ့လား … သက်တောင့်သက်သာ ရှိရဲ့လား တီခင်.. ။ ဘာလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ညာနေရတာလဲ…။ ကျနော့်ရင်ထဲမှာ တီခင့်ကို ပြောချင်တာမှ တပိုင်းကို သေလို့..။ ဝသန့်အနေနဲ့ ဘယ်လိုက အစပြုလို့ ဒီလိုစကားတွေကို ကိုယ့်အဒေါ်အရင်းကြီးကို ပြောထွက်မှာလဲ။ တီခင် ဝသန့်ကို ကိုယ်ချင်းစာပေးပါဦး တီခင်ရယ်”

ခင်လည်း ဘာပြောလို့ ပြောရမှန်း မသိနိုင်တော့လောက်အောင်ကို ထူပူသွားတယ်…။ ညကလည်း တိတ်ဆိတ်လို့ အရာရာတိုင်းက ခင်နဲ့ ဝသန်ရဲ့ ဖြစ်စဉ်တွေ စကားသံတွေကို တိတ်ဆိတ်ခြင်းကို အခွင့်ကောင်းယူလို့ နားစွင့်နေကြသလိုပဲ…။ ခင် ဘာပြောရမလဲ …။ ဒီနေရာမှာ ဝသန်ဟာ တခြားသူစိမ်းတစ်ယောက်တာဆို ခင် ပြေးဖတ်ပြီး သူ့ရင်ထဲမှာ အားရအောင် ငိုပစ်လိုက်ပြီး …. ရှင့်ကို အရမ်းချစ်ပါတယ်… အရမ်းအရမ်းကို ချစ်ပါတယ်ရှင်… လို့ မျက်ရည်စတွေနဲ့ ချွဲပစ်လိုက်မိမှာ… ပြောပစ်လိုက်မိမှာ အမှန်ပဲ…။

ဒါပေမဲ့ ခင့် အသိစိတ်ကတော့ … မိခင် နင်မလုပ်ရဘူး… အဲဒါ နင့်တူ အရင်းဟဲ့လို့ … သတိတွေ ပေးနေတယ်။ ဒီစိတ်နှစ်ခုက ခင့်ရင်ထဲမှာ အကြီးအကျယ်ကို တိုက်ပွဲတွေ ဖြစ်နေကြတယ်ဆိုတာ ဝသန်သိမယ် မထင်ဘူး…။ ဒီလိုနဲ့ ရင်ထဲက တိုက်ပွဲကြီးမှာ ခင့် အချစ်စိတ်တွေ ကျရှူံးခဲ့ရပါတယ် ရှင်….။ ဒါနဲ့ တကယ်တန်း သူပြောတာတွေကို ကြားရတာ ခင် အရမ်းပျော်ခဲ့ပေမဲ့ … ခင် ရှက်ရမ်းရမ်းခဲ့မိတယ်…။

“ တော်ပြီး ဝသန်!! … မင်းပါစပ်ကို ပိတ်ထားလိုက်တော့… ငါနောက်ထပ်ဘာမှ မကြားချင်တော့ဘူး”

လို့ ပြောပြီး ခင့် အခန်းထဲကို ပြေးလို့ ဝင်သွားမိတယ် …။ ဝသန် ဘယ်လိုတွေဖြစ်ပြီး ကျန်နေခဲ့မယ် ဆိုတာကိုတော့ ခင်လည်း မမြင်နိုင်တော့ပေမယ့် … ဝသန် ဘယ်လိုကြေကွဲမှုမျိုးတွေနဲ့ ကျန်ခဲ့မှာကို ခင့် နှလုံးသားထဲမှာတော့ … ကောင်းကောင်းကြီး သိနေမိတယ်။ ခင့် အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ အိပ်ရာပေါ်ကိုတက် မျက်နှာကို ခေါင်းအုံးလေးမှာ အပ်လို့ ရင်ထဲက ခံစားချက်ကြောင့် ခင့် ခန္ဓာကိုယ်က ပြင်းစွာပဲ တုန့်ပြန်မှုတွေ ပေးလိုက်ပါတယ်…။

ခင့် မျက်လုံးထဲက မျက်ရည်တွေဟာ ခေါင်းအုံးလေးပေါ်ကို မြစ်ချောင်းတဖွယ် ဒလဟောကို စီးကျလို့ပေါ့…။ ခင် အရမ်းခံစားရတယ် သိလား…။ တီခင် က မင်းထက်တောင် ပိုလို့ ခံစားရပါတယ် ဝသန်ရယ်။ မင်း အဲဒါကို သိလားလို့ ရင်ထဲမှာလည်း မေးနေမိတယ်….။ ခင့်ရဲ့ ကြေကွဲ ဆို့နင့်ခြင်းတွေ မစဲနိုင်တော့ဘူးလို့ ထင်ရတဲ့ ခင့် မျက်ရည်မိုးတွေ ရွာသွန်းမှု အရှိန်ကြောင့်၊ ကြီးစွာသော စိတ်ရဲ့ ထုထောင်းခြင်းကို လူးလိမ့်နေအောင် ခံစားလိုက်ရတာတွေကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်က မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်ပြီး ပင်ပန်းကြီးစွာနဲ့ အိပ်ပျော်လို့ သွားမှန်းမသိ အိပ်ပျော်သွားခဲ့ပါတယ်။

ခင် အိပ်နေရင်းက နေရာတစ်ခုကို ဘယ်လိုလုပ် ရောက်သွားတာလဲ … ဒီနေရာကို အရင်က တစ်ခါမှလည်း မရောက်ဖူးဘူး … တွေ့နေရတဲ့ အရာဝတ္တုတွေကလည်း တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးတဲ့ အရာတွေ.. ဘာတွေလဲ ဘယ်ကမ္ဘာကို ခင် ရောက်နေတာလဲ… ကြောက်လည်းကြောက်လာပြီ ခန္ဓာကိုမှာလည်း ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေနဲ့..။

…………………………………………………..

တစ်ယောက်ထဲ ယောက်ယက်ခက်လို့ ပြေးနေမိတယ်…။ ပြေးရင်းပြေးရင်းကနေ တစ်ချက် ခလုတ်တိုက် ချော်လဲသွားပြီး အမောတကောနဲ့ ကုန်းထလိုက်တဲ့ အခါမှာတော့ ခင် အိပ်ရာပေါ် ပြန်ရောက်နေပါပြီ…။ ခင် အိပ်မက်ဆိုးတွေ မက်နေတာပဲ.. ဘုရားဘုရား လို့ စိတ်က ဘုရားတမိရင်း ကုတင်ဘေး စာကြည့် စားပွဲပေါ်က မီးအိမ်လေးကို ခလုပ်နှိပ်ဖွင့်လိုက်ပါတယ်..။ မီးအိမ်ဘေးက နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ ည ၂ နာရီပဲ ရှိသေးတယ်။ ဘယ်အချိန်လောက်က ဝသန်နဲ့ စကားတွေ ပြောခဲ့ကြလို့ ဘယ်အချိန်မှာ အိပ်ပျော်သွားတယ် ဆိုတာကို ပြန်ခန့်မှန်းလို့ မရအောင် ဖြစ်နေတယ်။

အဲ့လိုတွေးလိုက်ရင်းကပဲ ဝသန်နဲ့ ခင့်ရဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေ ခေါင်းထဲ ပြန်ဝင်လာပြန်ပါရော….။ စားပွဲပေါ်တင်ထားတဲ့ ရေဘူးကို ဖွင့်သောက်ပြီး မီးအိမ်လေးကို ပိတ်လို့ အိပ်ရာပေါ် ပြန်လဲနေလိုက်တယ်…။ မျက်လုံးကို စုံမိတ်ပြီး အိပ်ပျော်လို့ မနက်ဖြန်ကို အမြန်ရောက်ချင်နေမိတယ်…။

မအိပ်လို့ မရဘူးလေ။ မနက်ဖြန် အစည်းအဝေက ရှိနေတော့ အိပ်ရေးဝမှ ဖြစ်မယ်ဆိုပြီး ကြိုးစား အိပ်မိတာပါ….။ မရဘူး ဘယ်လိုမှ ပြန်အိပ်မပျော်တော့ဘူး။ ခင် အရမ်းကို စိတ်ညစ်မိတယ်…။ ခေါင်းထဲမှာလဲ ခင်နဲ့ ဝသန့် အကြောင်းပဲရှိတယ် ..။ ဒါတွေပဲ ထပ်ခါထပ်ခါစဉ်းစား နေမိတယ်။

ဒါကြောင့် အိပ်လို့ မရတာနဲ့ မထူးဘူးဆိုပြီး ကုတင်အောက်ဆင်း အခန်းရဲ့ ဝရန်တာဘက်ကို ထွက်ရပ်နေလိုက်တယ်…။ ရပ်နေရင်းက ရန်ကုန်မြို့ရဲ့ မီးရောင်စုံ ညပိုင်းအလှကို ခံစားရင်းပေါ့…။ အထပ်မြင့် ကွန်ဒိုဖြစ်လို့ ညလေပြေလေးတွေကလည်း ဝရန်တာကို တဖြူးဖြူးနဲ့ ဖြတ်တိုက်လို့ပေါ့…။ ခင် စိတ်တွေ နည်းနည်း ပေါ့သွားသလိုပဲ…။ အသက်ကိုလည်း ၀၀ရှူပစ်လိုက်တယ်။

ဝရန်တာလက်ကိုင် စတီးကိုင်းလေးကို လက်ထောက်လို့ မြို့ပြရဲ့အလှကို လေညင်းခံရင်း ခံစားနေမိတာ …။ အနောက်ကနေ လူတစ်ယောက် ခင့် ခါးကို ရုတ်တရက်ဆိုသလိုပဲ လက်နဲ့ဆွဲဖက်လိုက်တာကို ခံလိုက်ရပါတယ်။ ခင် ရုတ်တရက်တော့ လန့်သွားတယ်။ ခင် သိလိုက်ပါပြီ .. သူခိုးလည်း မဟုတ် ဓားပြလည်း မဟုတ်ဘူး ….။ တူတော်မောင် ဝသန်ပါပဲရှင်။

သူ့ လက်ဖဝါတွေကို ခင့် ဗိုက်သားလေးတွေပေါ်မှာ အုပ်ကိုင်ထားရင်း ခင့် နောက်ကျောပြင်ကို သူ့ခန္ဓာကိုနဲ့ ဖိကပ်လို့ထားတယ်။ ခင့် နှုတ်ဖျားက စကားတစ်လုံးမှ မထွက်နိုင်ပဲ ဆွံ့အနေမိတယ် သိလား။ အတန်ကြာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဘာစကားမှ မပြောမိပဲ ခင့်ကို ဝသန်အနောက်ကနေ သိုင်းဖက်ထားတာပေါ့။ ဒါနဲ့ ခင်ကပဲစလို့

“သား ဝသန် မအိပ်သေးဘူးလား”

“ကျနော် ဘယ်လိုမှ အိပ်မရဘူး တီတီ …။ ကျနော် တီတီ့အနားမှာပဲ ရှိနေချင်တဲ့ စိတ်တွေ အရမ်းဖြစ်လာလို့ … တီခင့် အခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တာပါ… တီ”

ဒါနဲ့ ခင့်ဖက်က ဘာမှတုန့်ပြန် မပြောသေးပဲ သူဖက်တာကို ငြိမ်လို့ပဲခံနေမိတယ်….။ ဝသန် ခင့်ကို အနောက်ကနေ ခပ်ဖွဖွလေး တစ်ချက် ညစ်ဖက်လိုက်ရင်း….

“ ဝသန် တီ့ကို ချစ်တယ်… အရမ်းချစ်တယ်ဗျာ…။ တီတစ်ယောက်ထဲပဲ ဝသန့်ရင်ထဲမှာ ရှိတယ်..။ ကျနော့်ကို ခွင့်လွတ်ပါ တီခင် …။ ဝသန့် ရင်ထဲမှာ မျိုသိပ်ထားရတာ အရမ်း မွန်းကြပ်လာလို့ပါ…။ အရမ်းချစ်တာပဲ တီခင်ရယ်”

ဆိုပြီး ခင့် နားနားကို ကပ်လို့ တီးတိုး ညင်သာစွာ စကားပြောလိုက်တိုင်း ထွတ်ကျလာတဲ့ လေလုံးလေးတွေက ခင့် နားအဖြားလေးပေါ်ကို ဖြည်းဖြည်း ဝင်ဝင်တိုးနေတယ်…။ အရမ်းကို ကြည်နူးမိတာပဲ သိလား…။

“ဝသန်”

“ဗျာ”

“ဝသန် တီခင့်ကို ချစ်တာ တကယ်ကော ဟုတ်ရဲ့လား ဝသန်ရယ်…။ သေချာလည်း ပြန်ဆန်းစစ်ကြည့်ပါဦး..။ တီ ထပ်ပြီး ဘာမှမခံစားချင်တော့ဘူးကွာ”

အဲ့လို ခင်က ပြောလိုက်တော့ ဝသန် ခင့်ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်ပြီး သူ့ဖက်ကို ခင့်ကိုယ်လေး လည့်ယူလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ခင့် မျက်လုံးတွေကိုလည်း စူးစိုက်ကြည့်ပြီး …

“တီခင်… တီခင် ဆက်ပြီး မညာနဲ့တော့ဗျာ…။ တီခင် ဝသန့်ကို မချစ်ဘူးလာပြော …။ တီခင့်ရင်ထဲက အမှန်တရားအတိုင်းပဲ ဖွင့်ပြောလိုက်ပါတော့နော် တီခင်….။ ဝသန် တီခင့်ကို တသက်လုံးချစ်မှာပါ…။ ဟိုးအရင်ကတည်းက ဝသန် တီခင့်အပေါ် ပြုမူတဲ့ ပုံတွေကို တီခင် သတိတော့ထားခဲ့မိမှာပါ …။ ဝသန် တီခင့်ကို ချစ်တာ အတော်ကို ကြာနေပါပြီ တီခင်ရယ်…။ နော်… အမှန်တိုင်းပဲပြောပါ .. ဒီနေ့တီခင် ဝသန့်ကို ချစ်တယ်ဆိုရင် ဝသန်တသက်လုံး တီခင့်တစ်ယောက်ကိုပဲချစ်မယ်… တသက်လုံး ရပ်တန့်မသွားမဲ့ အချစ်တွေနဲ့ ချစ်မယ်ဆိုတာယုံ…။ တီခင် မချစ်ဘူးလို့ ပြောမယ်ဆိုရင်တော့.. မနက်ဖြန်ကစပြီး တီခင် ဝသန့်မျက်နှာကို ဘယ်တော့မှ မမြင်….”

ဝသန် စကားမဆုံးမီ ခင့် လက်ညိုးလေးနဲ့ ဝသန့် နှုတ်ဖျားလေးကို ပိတ်ထားလိုက်ပါတယ်…။ ဝသန် စကားတွေ ထပ်မပြောနိုင်အောင်ပေါ့….။

“တီခင်လည်း …မင်း… ကို……….”

ဝသန့် မျက်လုံးတွေနီပြီး မျက်ရည်တွေနဲ့ ဝဲလို့ ခင့်စကားသံတွေ ဘယ်လို ထွက်လာမယ်ဆိုတာကို … အာရုံစူးဆိုက်လို့ ခင့်ကို ကြည့်နေတယ်…။ ခင့်မျက်လုံးတွေထဲမှာလည်း မျက်ရည်တွေနဲ့ပေါ့ …။ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် မျက်လုံးချင်း ဆုံကြည့်ရင်း ….

“တီခင်လည်း မင်းကို အရမ်းချစ်ပါတယ်ကွယ်”

လို့ ဝသန့်ကို ပြောလိုက်တာနဲ့ ဝသန့် မျက်နှာလေး ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာရှင်။ သနားဖို့လည်း အရမ်းကောင်းတဲ့ ကောင်လေးပဲ သိလား….။ ခင့်ကိုပြုံးလို့ ကြည့်ရင်း မျက်ရည်တွေ ဝသန့်ပါးပြင်ထက်ကို စီးကျလာပါရောလား။ ခင့် မျက်လုံးထဲကနေလည်း မျက်ရည်တွေ တလိမ့်လိမ့်နဲ့ စီးကျလို့ လာတော့တာပေါ့…။ ဝသန်က

“ပျော်လိုက်တာ တီခင်ရယ်…. ဝသန် အရမ်းပျော်တာပဲဗျာ”

လို့ ငိုသံပါကြီးနဲ့ ပြောပြီး ခင့်ကို အရမ်းကို တိမ်းကျုံးဖက်ထားတော့တာပဲ….။ ခင်ကလည်း ဝသန့်ကို

“ခင်ကလည်း ဝသန့်ကို အရမ်းရမ်းနဲ့ တသက်လုံး ချစ်မှာပါတဲ့ ရှင်…”

ဆိုပြီး ခင်လည်း ဝသန့်ကို တအားပြန်ဖက်ထားလိုက်မိတယ်…။ ခင်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ပျော်ရွင်ခြင်းတွေကို ဘယ်သူတွေရဲ့ ပျော်ရွင်ခြင်းတွေက ရှင်ပြိုင်လို့ နိုင်မယ်မထင်ပါဘူး….။ အရမ်းပျော်တာပဲ သိလား…။ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အချိန်အကြာကြီး မျိုသိပ်ထားရတဲ့ ဒီအချစ်တွေကို .. ဒီည ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဖွင့်ပြောလို့ ဝသန်နဲ့ခင် ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားကြပါပြီရှင်။

ဒါနဲ့ ခင့်ကို ဝသန် အရမ်းဖက်ထားတာကနေ အနည်းငယ် ခပ်ခွာခွာလေးနေလိုက်ပြီး ခင့်မျက်နှာတစ်ခုလုံးကို လိုက်ကြည့်နေလေရဲ့…။ ခင်ကလည်း ပြုံးလို့ သူ့မျက်နှာကို တစိမ့်စိမ့် ပြန်ကြည့်မိနေတယ်။ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းက ဝသန့် နှုတ်ခမ်းလေးတွေဟာ ခင့် နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေနားကို တဖြည်းဖြည်း တိုးကပ်လာနေတယ် သိလား..။ ခင် အရမ်းရင်ခုန်နေပြီ…။ စိတ်တွေလည်း အရမ်းလှုပ်ရှားလို့ပေါ့….။ အခုမှ ရည်းစားစထားဖူးတဲ့ ဆယ်ကျော်သက် အပျိုဖြန်းလေး တစ်ယောက်လို… ခံစားနေရတယ် သိလား…။

ဝသန့် နှုတ်ခမ်းလေးတွေ ခင့်နှုတ်ခမ်းနဲ့ ထိကပ်မိသွားချိန်မှာတော့ … ဝသန်တစ်ယောက် ခင့်ကို အားပါးတရ အနမ်းမိုးတွေ ရွာတော့တာပါပဲရှင်…။ ခင်လည်း မျက်လုံးလေးကို မေးထားပြီး ခင့်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ စုပ်ဆွဲလိုက် လျှာနဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်ဖက် အကွဲကြောင်းလေးထဲကို ထိုးထည့်လို့ ခင့် လျှာလေးကို လာမွေလိုက်နဲ့ … အရမ်းကောင်းတာပါပဲရှင် …။

ဝသန့် နမ်းချက်တွေကတော့ အရမ်းကို ပရိုကျတယ်သိလာ…။ ဘယ်မှာများ ဒီကောင်လေး သွားသင်ထားလဲလို့ တွေးနေမိတယ်…။ တတ်မှာပေါ့လေ သူ့ထားခဲ့ဖူးတဲ့ ရည်းစားတွေဆိုတာကလည်း အများကြီးရယ်…။ ဒီလောက်ကတော့ သူ့အတွက် အပျော့ပေါ့ .. ဟုတ်ဘူးလား…။ ခင်ကတော့ ဝသန့်ရဲ့ အနမ်းမိုးတွေအောက်မှာ ကမ္ဘာကြီးကို မေ့လို့နေတာပေါ့….. အရမ်းချစ်တာပဲ သားရယ်လို့လဲ စိတ်ထဲက ရေရွတ်နေမိတယ်။

ခင်တို့ နှစ်ယောက် ငါးမိနစ်လောက်ကြာအောင် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် နမ်းနေလိုက်ကြတာ… အသက်ရှူသံတွေလည်း မြန်လို့ .. တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ရဲ့ ဝင်သက်ထွက်သက်တွေကိုလည်း ထိတွေ့ခံစားနေရတယ်။ ဒါနဲ့ တေ့စုပ်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကို ခွာလိုက်ပြီး အသက်တွေ ပြန်ရှူရပြန်တယ်..။ အသက်ရှူလို့လည်းဝရော ဝသန်က

“တီခင် … အပြင်မှာအေးတယ်… အခန်းထဲ သွားကြရအောင်နော်”

တဲ့။ ခင်ကလည်း ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ် ဆိုရင်ပဲ ဝသန်တစ်ယောက် ခင့်ကို ခြေထောက်နဲ့ နောက်ကျောကို သိုင်းဖက်ပွေ့ချီလိုက်ပြီး ခင့်အခန်းထဲကို ပွေ့လို့သွားပါတော့တယ်ရှင်…။ ခင်လည်း ပွေ့ချီခံထားရာကနေ ဝသန့်ရဲ့ တောင့်တင်းခိုင်မှာမှုရှိတဲ့ လက်မောင်းကြွက်သားတွေကို ထိတွေ့ခံစားလို့ ဝသန် ပွေ့ချီခေါ်ဆောင်ရာကို လိုက်ခဲ့မိတော့တာပေါ့။

ခင့်အခန်းထဲကိုဝင် အိပ်ရာနားလည်း ရောက်ရော ဝသန်တစ်ယောက် သူ့လက်မောင်းတွေပေါ်မှာ ပွေ့ချီထားတဲ့ ခင့်ကိုယ်ခန္ဓာလေးကို အိပ်ရာပေါ် အသာလေးချလိုက်တယ်။ ခင့်ကို အိပ်ရာပေါ်ချပြီး ခင့်တကိုယ်လုံးကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်နေလိုက်တာ ဝသန့်မျက်လုံးတွေ ကျွတ်ထွက်မတတ်ပဲ။ ခင် လည်း ရှက်ရှက်နဲ့

“ဘာကြည့်နေတာလဲကွာ… မကြည့်နဲ့ ရှက်တယ်”

လို့ ချွဲသံပျစ်ပျစ်လေးနဲ့ ဝသန့် စိတ်တွေကို အရှိန်တင်ပေးလိုက်မိတယ်..။ ပြီးတော့ အိပ်ရာပေါ်ကို သူလည်း လိုက်တက်လာတယ်….။ ခင် ရင်တွေ အရမ်းခုန်နေပြီ ..။ ဒီကောင်လေး အိမ်ရာပေါ်ရောက်ရင်ဖြင့် ခင့်ကို ဘယ်လိုတွေ လုပ်တော့မယ် ဆိုတာကို တွေးရင်း … ရှက်စိတ်တွေလည်း ဖြစ်နေမိတယ် သိလား။ ဝသန့် ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို ကြည့်လိုက်ရင် တောင့်တင်းခိုင်မှာလွန်းလို့ ဒီလိုကိစ္စမျိုးမှာ ကြမ်းတမ်းမယ်လို့ ထင်ထားတာ … တွေးထားတာနဲ့ အလွဲကြီး လွဲတော့တာပဲ…။

အိပ်ရာပေါ်ရောက်တာနဲ့ ခင့် ဘေးနားမှာ တဇောင်းလေးလဲလို့ ခင့်မျက်နှာကို သူ့လက်ဖဝါးလေးတွေနဲ့ ညင်ညင်သာသာလေး ပွတ်သပ်လို့နေတယ် သိလား…။ ခင့် မျက်နှာလေးကိုလည်း တစိမ့်စိမ့်နဲ့ ကြည့်လို့ပေါ့…။ ခင်ကလည်း အကြင်နာတွေ ဂရုဏာတွေ အချစ်တွေ အပြည့်ပါတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ဝသန့်ရဲ့ ယောကျာ်းပီသတဲ့ မျက်နှာလေးကို စိုက်လို့ကြည့်နေမိတယ်။

အိပ်ရာပေါ်မှာ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အကြည့်စိုက်လို့ ကြည့်နေရင်းက … ခင့် နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေပေါ်ကို ဝသန့် နှုတ်ခမ်းလေးတွေ တစ်ခါပြန်ရောက်လာပြီး စိတ်ရှိတိုင်း အနမ်းမိုးတွေ ဆက်သွန်းဖြိုးနေလေရဲ့…။ ခင် ရင်တွေအရမ်းခုန်မိတယ် သိလား….။ အနမ်းတွေ ခဏရပ်လို့ ဝသန့်မျက်လုံးတွေထဲကို စိုက်ကြည့်ပြီး… ခင် ဒီလိုမေးလိုက်မိတယ်။

“ခင့်ကို ဝသန် တသက်လုံး ချစ်မှာလား ဟင်”

“ တီခင်ရယ် … ဘယ်လိုမေးလိုက်တာလဲ…။ တီခင့်ကို တသက်လုံးမကဘူး နှောင်သံသရာ အဆက်ဆက်ပါ ချစ်ဦးမှာသိလား”

ဝသန့် နှုတ်ခမ်းလေးကို အောက်ကနေ မော့ပြီး အားရပါးရ တစ်ချက် ဖိနမ်းပစ်လိုက်တယ်။

“ အဲလောက်ထိတောင်ပဲလား သားရယ်… တီခင့်ကို… အို… သား”

“ ဘာလဲတီခင်”

“နောက်ဆို တီတီ့ကို တီခင်လို့ မခေါ်တော့နဲ့ ကွာ…”

“ ဒါဆို ဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲ …ပြော”

“ မ”

“မ လို့ခေါ်ရမယ်…”

“အင်… ဟုတ်တယ်… မခေါ်ချင်လို့လား”

“ဟုတ်ပါဘူး တီခင်ရယ်…။ အော်.. ယောင်လို့…. ဟုတ်ပါဘူး မရယ် …။ ကျနော်ကလည်း အဲ့လိုလေးပဲ ခေါ်ချင်ခဲ့တာပါ…။ မကို ဝသန့်ရဲ့ စိတ်ကူးယဉ် ဇာတ်လမ်းတွေထဲမှာတော့ … မလို့ ခဏခဏ ခေါ်နေကြပဲ..”

“ကောင်စုတ်လေး… အခုမှပေါ်တော့တယ်…။ ကိုယ့်အဒေါ်ကိုကြည့်ဦး… ရိုက်ခံရမယ်.. ဟင့်..”

ဆိုပြီး ဝသန့်ကို ချွဲပျစ်ပျစ်လေး ဆူလိုက်မိတယ်။

“အင်… ဒါဆို မက အခုချိန်အထိ ဝသန့် အဒေါ်ပဲပေါ့ ..။ မ လို့လည်း ခေါ်ခိုင်းသေးတယ်”

လို့ ဝသန်က စောဒက တက်လိုက်သေးတယ်… သိလား။ ဒါကို ခင်က

“ ဝသန်က မကို တစ်မထဲ.. မ နေရင်… မမတင်ရှေ့ ဝသန့်ဖွားဖွားရှေ့ လူရှေ့သူရှေ့ဆိုရင် အကျင့်ပါပြီး အဲ့လိုခေါ်လိုက်ရင် … မကော ဝသန်ကော လုံးဝကယ်နိုင်လို့ မရအောင် သွားပြီလို့သာ မှတ်ထားလိုက် .. နားလည်လား.. ကိုတော်ချောရဲ့…။ မကို ဝသန်နဲ့ မတို့ နှစ်ယောက် ရှိတဲ့ အချိန်ပဲခေါ် ..။ ကျန်တဲ့အချိန် တီခင်လို့ပဲ ခေါ်ရမယ်နော်…။ မဟုတ်ရင် အားလုံး ငါးပါးမောက်ကုန်လိမ့်မယ်.. သိလား”

“ဟုတ်ကဲပါ မရယ်…။ အဲဒါတွေ ထားလိုက်ပါတော့။ အခု မကို ဝသန် အရမ်းချစ်ချင်တယ်ကွာ…”

“အံမယ်.. ကိုယ့်အဒေါ်ကိုနော်။ ငရဲကြီးမှာ မကြောက်ဘူးလား… ခစ်.. ခစ်…”

“ငရဲကြီးလည်း ကြီးပါစေတော့။ ဝသန် မနေနိုင်တော့ဘူး”

ဆိုပြီး ထမီအပေါ်ကနေ ခင့် ပေါင်သားတွေကို ပွတ်ပေးလို့နေတယ် သိလား…။ ခင်လည်း ဘာမှမပြောပဲ ရှက်ရှက်နဲ့ မျက်လုံးတွေ စုံမှိတ်ထားလိုက်မိတယ်…။ ပေါင်တွေ ပွတ်ရင်းပွတ်ရင်းနဲ့ တူတော်မောင် ဝသန်တစ်ယောက် အပေါ်ကို တဖြည်းဖြည်း ပွတ်လို့လာနေတယ်…။ ခင်လည်း မျက်လုံးပဲ မှိတ်ထားမိတယ်…။ ကြောက်လည်းကြောက် ရှက်လည်းရှက်နေသလိုပဲ….။ အပေါ် တဖြည်းဖြည်း တက်လာရင်းက ခင့်ရဲ့ ဟိုဟာနား… ဟီဟီ…

“ဒီကောင်လေးကွာ ဘာတွေ လျှောက်ကိုင်နေလဲ မသိဘူး “

လို့ ခင့်ရဲ့ပါစပ်က ထွက်သွားမိတယ်….။

“ဘာမှမကိုင်ပါဘူး မရယ် …. မျက်လုံးလေးသာ မှိတ်ထားပါ”

လို့ ဝသန် ခင့် မျက်နှာနားကပ်ပြီး တိုးတိုးပြောလိုက်တယ်…။ သူ့ လက်တွေက အခုဆိုရင် ခင့် ဟိုဟာရဲ့… ခင့် အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေး အပေါ်ကို ရောက်လို့နေပြီ …။ ထမီကတော့ ကြားခံနေသေးတယ်…။ အဲလို ထမီကြားခံနေရင်း ထမီအပေါ်ကနေပဲ ခင့် အဖုတ်လေးကို အပေါ်အောက် ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန် ပွတ်နေလေရဲ့..။ ခင် မနေတတ်တော့ဘူး..။ အောက်ကနေ အင်း.. အင်း.. နဲ့ အနည်းငယ် တွန့်လိမ်းနေတာပေါ့….။ အရမ်းကြီးတော့ အရှိန်မတက်သေးဘူး…။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့တော့ တက်လို့ လာနေပြီ။

“သား… ရှီးးးးးးးး…. သား… ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွယ်… မ မနေတတ်တော့ဘူး… ရှီးးး”

ထမီအပေါ်က ပွတ်နေတယ်ဆိုပေမဲ့လည်း ခင် ထမီအောက်မှာ အတွင်းခံဝတ်မထားတော့ မသိသာဘူး.. ထမီလှန်ပြီး ကိုင်နေသလိုပါပဲ …။ ခင့် အဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကလည်း အရည်တွေနဲ့ တဖြည်းဖြည်း ရွှဲလို့ လာပြီ သိလား..။ ခင် နေလို့ အရမ်းကို ကောင်းတာပါပဲရှင်…။ ဝသန် ခင့်အဖုတ်ကို ပွတ်ပေးနေရင်းက လက်ကလေးကို ဖယ်လိုက်ပြီး ခင့် ခြေရင်းက ထမီစကို ခါးအထိ ဆွဲလန်လိုက်တယ်…။ ခင်လည်း ရုတ်တရက် လန့်သွားပြီး..

“သား…မလှန်နဲ့ကွာ.. မ.. ရှက်တယ်…”

“မရှက်ပါနဲ့ မရယ် …။ ဝသန် လုပ်ပေးတာကို နောက်ဆိုရင် မရှက်တဲ့အပြင် ပိုပိုလို့တောင် လုပ်ခိုင်နေမှာ မြင်ယောင်သေးတယ်…”

“အံမယ်…မလုပ်ခိုင်ပါဘူးနော်”

လို့ ခင် ပြန်ပြောချိန်မှာတော့ ခင့် ထမီလေးဟာ ခင့် ခါးအထိ ဆွဲလှန်ပြီးသားလေးကို ဖြစ်လို့..။ ခင့် အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကလည်း ဝသန့်ရှေ့မှာပဲ ဘွားကနဲ ပေါ်လာတော့တာပေါ့..။ ဝသန့် မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ ခင့် အဖုတ်ကို အခုပဲ ဝါးစားတော့မဲ့ပုံနဲ့ .. ခစ်ခစ်…။ တူတော်မောင်တစ်ယောက် ဘယ်အချိန် ဘယ်အခါကတည်းက သူ့ အဒေါ် အဖုတ်ကို မြင်ချင်နေလဲ မသိဘူး…။

……………………………………………………………

ကြည့်နေရင်းက ခင့်အဖုတ်လေးကို သူ့ လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်ပြီး အပါ်အောက် ထပ်ပွတ်လို့နေတာပေါ့…။ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေနဲ့ ဝသန့် လက်တစ်ခုလုံး ရွှဲလို့ နေပါရောလား…။ အဖုတ်ကို ပွတ်နေတာကို ရပ်ပြီး မပြောမဆိုနဲ့ ခင့် စပေါ့ရှပ်လေးကို အနားစကလှန်ပြီး ဆွဲချွတ်တော့တယ်…။ ခင်လည်း မျက်လုံးဖွင့်လို့ ဘာမှပြန်မပြောပဲ .. လက်နှစ်ချောင်းကို အပေါ်ဆန့်ပေးရင်း အင်္ကျီကို လွယ်လွယ်ချွတ်လို့ရအောင် ကူပေးလိုက်တယ်…။

ခင့် ကိုယ်ပေါ်မှာ အခုဆိုရင် ပန်းရောင် ဘော်လီလေးနဲ့ ခါးထိဆွဲတင်ထားတဲ့ ထမီတွေပဲရှိတော့တယ်…။ အဖုတ်ကတော့ ဝသန့်ရှေ့မှာ မို့မို့ဖောင်းဖောင်းလေး အရည်တွေကလည်း ထွက်လို့ ဝင့်ဝင့်ထွားထွားကြီးကို ပေါ်နေတာပေါ့…။ အဖုတ်ကိုတောင် လက်နဲ့ အားရှိပါးရှိ အနိုက်ခံရပြီးမှတော့ ဒီနို့လေး လှန်တာလောက်တော့ မရှက်နိုင်တော့ပါဘူး…။

ဘော်လီဖုံးထားတဲ့ နို့အုံကြီးကို ဝသန့်လက်နှစ်ဖက်စလုံး ရောက်လာပါတော့တယ်…။ ဘော်လီအပေါ်ကနေ နို့တွေကို သူ့လက်ဖဝါးတွေနဲ့ ညစ်လိုက် ချေလိုက်နဲ့ ..။ ခင့် ပါစပ်က.. အ.. အ… ဆိုတဲ့ အသံလေးတွေသာ ထွက်နိုင်တော့တယ်….။

နို့တွေကို ဘော်လီအပေါ်ကနေ ကိုင်နေရတာ အားမရဖြစ်လာတဲ့ ဝသန်တစ်ယောက် … ခင့် ဘော်လီကို ချွတ်ဖို့ ခင့် ခေါင်းလေးကို ခေါင်းအုံးပေါ်က အသာလေး မထူပေးပြီး… ခင့် ကျောနောက်က ဘော်လီချိတ်ကို လက်နဲ့ လှမ်းဖြုတ်တော့တယ်…။ ချိတ်က တော်တော်နဲ့ မပြုတ်နိုင်ဘူး ဖြစ်နေတာနဲ့

“ သား ဝသန် ခဏလေး… မ.. ဖြုတ်ပေးမယ်…”

ဆိုပြီး ခင့် လက်တွေကို နှောက်ပြန်ပစ်လိုက်ပြီး ချိတ်တွေကို ဖြုတ်ချလိုက်ပါတယ်…။ ချိတ်တွေဖြုတ်နေတဲ့အချိန် သားဝသန် တစ်ယောက် အငြိမ်မနေဘူး…။ ခင့် ပါးတွေကို အဆက်မပြတ် နမ်းနေတော့တာပဲ…။ ဘော်လီချွတ်လိုက်တာနဲ့ ခင့် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး နို့နှစ်လုံးက ပြူးထွတ်လာပါရော…။ ခင်လည်း ခေါင်းအုံးပေါ် ပြန်လဲအိပ်လိုက်တာနဲ့ ဝသန့်လက်တွေက နို့တွေကို စုံညစ်လို့ ခင့် မျက်နှာတစ်ခုလုံးကိုလည်း ရစရာမရှိအောင် နေရာမကျန် တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ လိုက်နမ်းလို့နေတာ.. ခင်လေ ရင်ထဲမှာ အရမ်းပြည့်စုံမှု ရှိနေသလိုပဲ။ နမ်းလိုက် နို့တွေ ဆွဲညစ်လိုက်နဲ့ ဝသန်တစ်ယောက် ခင့် အပေါ်ကနေပြီး အလုပ်တွေကို ရှုပ်လို့ပေါ့။

အဲလို အလုပ်တွေရှုပ်နေတဲ့ ကိုတော်ချော မောင်ဝသန်တစ်ယောက် … အလုပ်ရှုပ်နေတာကို ခဏရပ်ပြီး သူ့ တီရှပ်လေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပါရော…။ ကြွက်သားအမျှင်မျှင်နဲ့ အရမ်းကြည့်လို့ကောင်းတဲ့ ဝသန့် အပေါ်ပိုင်း ကိုယ်ဗလာကျင်းလေးပေါ်လို့ လာတာပေါ့ …။ ခင်လည်း ခင့်လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ သူ့ရင်အုပ်တွေ ဗိုက်သားတွေကို ပွတ်သပ်ပေးရင်း အောက်ကနေ ပြုံးလို့ ဝသန့်ကို ကြည့်နေမိတယ်…။ အရမ်းကို ဆွဲဆောင်မှုရှိတာပဲ သားရယ်လို့ စိတ်ထဲမှာလည်း ရေရွတ်နေမိတယ်…။

အင်္ကျီချွတ်ပြီးတော့ ခင့်ကို ငုံ့ကြည်နေရာကနေ ခင့် နှုတ်ခမ်းပါးတွေကို ထပ်ပြီး နမ်းလို့နေပြန်တယ်…။ နို့တွေကိုလည်း ဆွဲညစ်လိုက် အောက်က အဖုတ်လေးကို သွားပွတ်ပေးလိုက်နဲ့ ခင့် အပေါ်ကနေပြီး ခင့် တကိုယ်လုံးကို လုပ်ချင်သလို လုပ်နေတယ် သိလား…။ အဲလို သူကလည်းလုပ် ခင်ကလည်း မျက်လုံးလေးမှေးပြီး ဆက်လို့ ဖီလင်ယူနေတာနဲ့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ပွတ်သပ်နမ်းရှုံ့ပြီး နူးနပ်နေမိကြတယ်။

ခဏကြာတော့ ဝသန်တစ်ယောက် သူဝတ်ထားတဲ့ ဘောကန်ဘောင်းဘီလေးကို လက်တဖက်နဲ့ ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ဒူးခေါင်းလောက် ဘောင်းဘီရောက်သွားတာနဲ့ တစ်ဖက် ခြေဖျားနဲ့ ဘောင်းဘီ မျော့ကြိုးကို ချိတ်ပြီး အောက်ထိ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပါရော…။ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေက အနမ်းမပျက်သလို လက်တစ်ဖက်ကလည်း ခင့် တကိုယ်လုံးကို ညစ်လိုက် ပွတ်သပ်လိုက် ဖွဖွလေး အပေါ်အောက် ပွတ်ပေးလိုက်နဲ့ အလုပ်မပျက်ဘူး…..။ သူ့ ဘောင်းဘီ ကျွတ်သွားတာနဲ့ သူ့ ငယ်ပါကြီးက အကာအကွယ်ကင်းမဲ့နေတဲ့ ခင့် ပေါင်သားပေါ်ကို လာထောက်လို့ နေတယ်ရှင်….။ ခင် တကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေ ထသွားမိတယ်…။

နှုတ်ခမ်းချင်းဖိကပ်လို့ အနမ်းမိုးရွာနေတဲ့အပြင် ခင့် နို့တွေကိုလည်း ညစ်ပေးနေလိုက်တာ အရမ်းပဲ…။ ခင်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ အသက်ရှူသံတွေကလည်း တဖြည်းဖြည်း ပြင်းလာတယ်…။ ဒါပေမဲ့ လောကကြီးတစ်ခုလုံးကတော့ အိပ်မောကျလို့ …။ အဒေါ်နဲ့ တူ အရင်းခေါက်ခေါက် ဖိုမနှစ်ယောက် တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ညကြီးထဲမှာ ရမ္မက်ဆိုတဲ့ မီးရထားကြီးကို စီးရင်း တရှူးရှူး တရှဲရှဲနဲ့ ကာမအမောင် ညဥသြသံကိုနားစွန့်ရင်း … ချစ်ရည်လူးနေကြတာကိုတော့ တလောကလုံး ဘယ်သူမှ သိနိုင်မယ် မထင်ဘူး…။ ဘယ်သူတွေ ဘယ်လိုတားမြစ်လို့ ဘယ်လောက်ကြီးတဲ့ ငရဲပဲကျပါစေ ဆိုးတူကောင်းတူ ခံမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချပြီး ဖုံးကွယ်ထားတိုင်း မကောင်းတဲ့ အချစ်တွေကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဖော်ပြလို့ … အချိုတကာထက် ချိုမြိန်လွန်းတဲ့ ကာမအမှောင် ပျားရည်ဂိုထောင်ကို ခင်နဲ့ဝသန် ဖောက်သောက်လို့နေကြတာပေါ့။

မပြောမဆိုနဲ့ ဝသန် ခင့်ပေါင်နှစ်ဖက်ကို သူ့လက်တွေနဲ့ ဖြဲကားလိုက်ပြီး ခင့် အိပ်ရာခြေရင်း အစွန်းမှာ ဒူးလေးထောက်လို့ နေရာယူထားတယ်….။ ခင်လည်း မျက်လုံးလေး အသာဖွင့်ကြည့်လိုက်တာ… အမလေး နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး….။ ကိုမြင့် ပစ္စည်ထက်တောင် နှစ်ဆသုံးဆလောက် ကြီးတဲ့ ဝသန့် လိင်တန်ကြီးက ခင့်ပေါင်ကြားမှာ ဘယ်ညာယိမ်းထိုးလို့ ခိုနားဖို့ နေရာတစ်ခုကို သဲကြီးမဲကြီး ရှာဖွေနေသလိုပဲ…။ အရှည်က ခြောက်လက်မကျော်ကျော်လောက်ရှိပြီး လုံးပတ်က ၃ လက်မလောက်ရှိတဲ့ အကြောဖြိုင်းဖြိုင်းထနေတဲ့ ဝသန့် လိင်တန်ကြီးကို မြင်လိုက်ရတာ ခင့်အဖုတ်လေးတောင် တစ်ချက် ကြုံ့သွားမိတယ်။ သူ့ လက်နှစ်ဖက်က ခင့် ဒူးခေါင်းနှစ်လုံးကို ဘယ်ညာကိုင်ထားပြီး အပေါ်ကို တွန်းဖြဲထားတယ်…။ ခင့် အဖုတ်လေးက သူ့လိင်တန်ရဲ့ အရှေ့မှာ အစားခံရတော့မဲ့ ယုန်သူငယ်လို ခပ်ဟဟလေး ပွင့်နေတယ်။

ဝသန် ဒူထောက်ပြီး အရှေ့ကို တဖြည်းဖြည်း တိုးလာတယ်…။ သူ့ဟာကြီးကို လက်တဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး ခင့်အဖုတ်ဝကို တေ့ထားလိုက်တယ်…။ တေ့ပြီး အဖုတ်ကွဲကြောင်းလေးတလျှောက် လိင်တန်ထိပ် ဒစ်ကြီးကို အပေါ်အောက် ဖိဆွဲနေတယ်သိလား…။ ခင့်မျက်လုံးတွေ ပြူးထွက်မတတ် သူ့ ပစ္စည်းကြီးရဲ့ လုပ်ရှားနေပုံ အစအဆုံးကို ကြည့်နေမိတယ်။ လူတစ်ကိုယ်လုံးလည်း ကြက်သီးမွေးညင်းထလို့…. ကြောက်လည်းကြောက် ရင်တွေလည်း အရမ်းခုန်လို့နေတာပေါ့….။

သူ့ပစ္စည်းကြီးက မနည်းမနော မဟုတ်ဘူး အကြီးကြီးရယ်…။ ခင်က အိမ်ထောင်ပြုဖူးခဲ့ပေမယ့် ကလေးမမွေးဖူးဘူး။ ဒီလောက်ကြီးတဲ့ ယောကျ်ားတန်ဆာကြီးနဲ့ ကာမ မစပ်ရက်ဖူးဘူးး…။ ဒါကြောင့် သူ့ဟာကြီးကြည့်ပြီး ခင် နည်းနည်းတော့ ကြောက်မိတာပေါ့….။ ဝသန် အကွဲကြောင်းရာတလျှောက် အပေါ်အောက် ဆွဲပွတ်နေရင်းက သူ့ဒစ်လုံးကြီးကို ခင့်အဖုတ်ထဲ တစ်ချက် ဆောင့်သွင်းလိုက်တယ်….။

“အမေ့… သား… ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါကွယ်… မ… ဒီလို လိင်မဆက်ဆံတာ တစ်နှစ်ကျော်နေပြီ… ပြီးတော့”

“ပြီးတော့ ဘာဖြစ်လဲ မ “

ဝသန် ကြားကဖြတ်မေးတော့

“ပြီးတော့ မင်းပစ္စည်းကြီးက အကြီးကြီး.. မ.. ကြောက်တယ်…”

“မကြောက်ပါနဲ့ မရယ်…။ ဝသန် ဖြည်းဖြည်းချင်း သွင်းပါ့မယ်နော်”

“အင်”

လို့ ခင်လည်း ပြန်ဖြေပြီးတာနဲ့ ခင့်အဖုတ်ထဲ မြုပ်ဝင်နေတဲ့ ဒစ်လုံးကြီးကို ပြန်ထုတ်လိုက် ပြန်ထည့်လိုက်နဲ့ လုပ်နေတော့တယ်….။ အဲ့လို ဒစ်လေးကို ထုတ်သွင်းလုပ်နေရင်း ခင် သတိလက်လွတ် ဖြစ်သွားတဲ့ အချိန်မှာတော့ သူ့လိင်တန် တစ်ချောင်းလုံးကို ခင့်အဖုတ်ဂလိုင်ထဲ ဖိပြီး ဖြည်းဖြည်းလေး အဆုံးထိ သွင်းချလိုက်ပါတော့တယ်ရှင်…။

“ အ… အအ…. အ.. အ.. သား….. အ… အးးးးးးးးးးးးးး သားရယ် နာလိုက်တာ… ဖြည်းဖြည်းလို့”

အဆုံးထိဝင်သွားတဲ့ လိင်တန်ကြီးကို အဆုံးထိ ပြန်ဆွဲထုတ်ပြန်တယ်….။ ခင့် အဖုတ်ထဲမှာလည်း အရည်တွေက ရွှဲနေတော့ သူ့ဟာကြီးတစ်ချောင်းလုံး ဝင်သွားပေမဲ့ ခင့် အဖုတ်ထဲမှာတော့ ဝသန် လိင်ချောင်းကြီးက ပြည့်ကြပ်လို့နေတာပဲ…။ ခင့် အဖုတ် ဂလိုင်ခေါင်းရဲ့ ဆွဲဆန့်နိုင်မှု အတိုင်းအဆထက်တောင် ကျော်လွန်နေသလား အောင့်မေ့ရလောက်အောင် ခင့်အဖုတ်ထဲမှာ ဝသန့် လိင်တန်ကြီးက ပြည့်ကြပ်နေတာပေါ့။

“သားရယ်… သားဟာက ကြီးလိုက်တာကွယ်…။ မ အဖုတ်ထဲမှာတောင် နေရာလွတ်မရှိအောင်ကို ပြည့်ကြပ်နေတယ်…”

“မ နောက်ဆို အဲလိုကြပ်တာလေးကိုပဲ အသဲခိုက်သွားမှာ”

ဆိုပြီး .. ခင့်အဖုတ်ထဲ ပြန်ထိုးသွင်းလိုက်ပြန်ပါရော..။ ခင့် ပါးစပ်ကလည်း ….

”အ.. အ”

ဆိုတဲ့ အသံကလွဲပြီး ဘာမှကို မထွက်နိုင်ဘူး။

………………………………………………………….

အဲလိုနဲ့ ခင့် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ဖြဲပြီး သူ့ပစ္စည်းကြီးကို ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန် ထုတ်သွင်းလုပ်နေပါတော့တယ်….။

“အား… အာ…. အာ….. အားးးးးးးးးးး… ဝသန်… အား… မောင်ရယ်… ချစ်တယ်ကွာ… အ.. အ… ဖြည်းဖြည်းကွာ… မောင်လို့”

ဆိုတဲ့ အကြင်နာစကားတွေ မိုးမွန်အောင် ထွက်လို့လာတော့တယ်….။ ခင့်အဖုတ်ထဲ သူ့ပစ္စည်း ထိုးထည့်လိုက်တိုင်း အဖုတ်ချောဆီတွေနဲ့ ရောပြီး ပွတ်သပ်မိနေတော့… တဗြွတ်ဗြွတ်နဲ့ အခန်းတစ်ခုလုံး ထွက်လို့…။ သူ့ပါစပ်ကလည်း

“ အ.. အ…… ကောင်းလိုက်တာ မရယ် … မကို အရမ်းချစ်တယ်ဗျာ”

လို့ တတွတ်တွတ်ပြောရင်း အောက်က သူ့ငယ်ပါကြီးကလည်း ခင့်အဖုတ်ထဲ တဗြွတ်ဗြွတ် တပြတ်ပြတ်နဲ့ ဆောင့်လိုက် ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်နဲ့ လိုးတော့တာပေါ့…..။ ခင့် မျက်လုံးတွေကိုလည်း သားဝသန်ရဲ့ အကြင်နာမျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်ရင်းပေါ့….။ ခင့် စိတ်ထဲမှာလေ အရမ်းခံလို့ကောင်းတာပဲ။ ခင် ဒီဖီလင်မျိုး ကိုမြင့်နဲ့တုန်းက လုံးဝမရခဲ့ဖူးဘူး…။

ကြည့်ပါဦး … ခင့်အဖုတ် အပြင်နှုတ်ခမ်းသား အဖတ်လေးတွေ … ဝသန့် လိင်တန်ကြီး ခင့်အဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်တိုင်း ကပ်ကပ်ပါသွားလိုက် ထိုးထည့်လိုက်ရင် လိပ်ပြီး ပြန်ဝင်လာလိုက်နဲ့ ပြောမပြတတ်အောင် ခင် အရမ်းခံလို့ ကောင်းနေမိတယ် သိလား…။

“ အားး… ရှီးး…. သားး….. ဝသန်….. လုပ်ပါ…. မ ကို အားရပါးရလုပ်ပါ…. နော်…”

အောက်ကနေ အဆောင့်အညောင့်ခံရင်း ပျစ်ချွဲနှစ်ချွဲ လေသံလေးနဲ့ ဝသန့်ကို ပူဆာနေမိတယ်…။

“အ… အ… အ.. အာ….. အာဒးးးးးးးးးးး…. ဝသန်… မောင်… ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ်…. မကို တစ်သက်လုံး ချစ်ရမယ်နော်… နော်လို့… အမလေး… အားးး အားးးး”

“ဗြွတ်… ဗြွတ်… ဗြွတ်…. ပလတ်… ဗျစ်… ပျပ်… ပျပ်… ဗြွတ်….”

“ချစ်မှာပေါ့ မရယ်…. အ.. အ.. တသက်လုံး…. မ… ကို… ပဲ… အ… အ… ချစ်… မှာ… ပါဗျာ”

“အားးး…. ဝသန်… အ… အ… မောင်… မောင့်…. အားးးးး…. အ.. အးးးး အားး လား….. အ…. ကျွတ်ကျွတ်…. မောင်.. ဖြည်းဖြည်း… အ….”

“မလည်း… အ… အားးးးး… မောင့်ကို….. တသက်… လုံး… ချစ်ပါ့မယ်…..”

ဝသန့်ဆောင့်ချက်တွေ အရမ်းပြင်းလာတယ်….။ သူ အားမရတော့ဘူးထင်တယ်…။ ခင့် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို လွတ်ပြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခင့် ခါးလေးကို ဆွဲကိုင်လိုက်တယ်…။ ပြီးတာနဲ့ အားရပါးရ စိတ်ရှိလက်ရှိ သူ့အဒေါ်ကို လိုးနေလိုက်တာ ကြည့်ပါဦး… မသိရင် ပြည့်တန်ဆာမ တစ်ယောက်ကို ခေါ်လုပ်နေသလား အောင့်မေ့ရတယ်….။

“အ… အ… အာ…. မ… ဝသန်… ပြီးချင်ပြီ….. အထဲမှာပဲ… ပြီး… လိုက်ရမလားး….”

“ အင်… မောင်… မောင်… ပြီးချင်ရင် …. မ… အထဲ.. မှာပဲ… ပြီး.. လိုက်… အ.. အ… အားး.. အ…”

တစ်ခန်းလုံးလည်း တပြွတ်ပြွတ် တပျပ်ပျပ်နှင့် လိုးဆောင့်သံများ အသားချင်း ပွတ်တိုက်သံများနဲ့ ခင့်အိပ်ရာလေးပေါ်မှာ ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်ကို တူဝရီးနှစ်ယောက် အရောက်လှမ်းနေကြတာပေါ့…။

“ အားး… အ… တီခင်…. အ… မ…. အာ… ချစ်တယ်…. အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”

ဆိုပြီး ဝသန် သုတ်ရည်တွေ ခင့် အဖုတ်ထဲကို ဒလဟော ပန်းထည့်လိုက်တာ.. အဖုတ်အထဲမှာ နွေးကနဲ ဖြစ်သွားတာပဲ…။ ခင်လည်း အရမ်းပြီးချင်နေပြီ….။

“ ဝသန်… သား…… မ… ကို ဆောင့်ဦး… ဆောင့်ပါ…. နာနာဆောင့်… အင်… ဟုတ်တယ်…. အင်… အား… အ… အ.. အ…. အားးးးးးးးးးးးးးး…. သား…. ဝသန်……… ကောင်းလိုက်တာ….. ရှီးးးးးး….”

ခင်လည်း ခင့်အဖုတ်ထဲမှာပဲ သုတ်ကန်ကြီး ဖွင့်ချလိုက်တော့တယ်…။ ခင်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ချွေးတွေကလည်း ရေချိုးထားသလို ရွှဲလို့ ….။ ဝသန့် ပစ္စည်းကြီးကတော့ ခင့်အပေါက်ထဲမှာ ထိုးထည့်ထားတုန်းပဲ မထုတ်သေးဘူး….။ ခင့်အပေါ်ကို ဝသန် ဖိချလိုက်ပြီး ခင့် နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေကို စုပ်ယူနမ်းရှိုက်လိုက်ပါရော…။ ခင်လည်း သူ့အနမ်းတွေကို ခံယူရင်း…

“ သား ဝသန်…. တီခင့်ကို လုပ်ရတာ ကောင်းရဲ့လား.. ဟင်..”

“ ကောင်းတာပေါ့ တီခင်ရယ်……မ…ရယ်…”

“ ဝသန်… မကို တီခင်လို့လည်း ခေါ်လို့ရပါတယ်…။ အခုလိုလုပ်နေတုန်း တီခင်လို့ခေါ်ပြီး လုပ်ရင်…. တီခင့် ရင်ထဲမှာ ပိုပြီး အရသာရှိသလိုပဲ”

“ တီခင်က.. သားကြောဖြတ်ထားတာလား.. ဟင်…”

“ ကောင်လေးနဲ့ ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ မဖြတ်ပါဘူး”

“ ဒါဆို တီခင် ဘာလို့ တီခင့် အဖုတ်ထဲမှာ ပြီးခိုင်းတာလဲ… ဗိုက်ကြီးမှာ မကြောက်ဘူးလား.. ဟင်…”

“ တီခင်သိပါတယ် ဝသန်ရယ်…။ အဲ့လို အထဲကို သားရဲ့ အရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်တဲ့ အရသာကို တီခင် ခံစားကြည့်ချင်လို့ .. တမင်သက်သက် အထဲမှာ ပြီးခိုင်းလိုက်တာ… သိပြီလား…။ ဗိုက်ကြီးမှာတော့ မပူနဲ့…။ တီခင် ဆေးသောက်လိုက်ရင် ရပြီ… မကြီးတော့ဘူးပေါ့…။ ဘာလဲ… သားက တီခင့်ကို လုပ်တုန်းကလုပ်ပြီး… ကလေးရမှာတော့ ကြောက်နေတာလား… ပြော…”

လို့ နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီး ဝသန့်ကို ချွဲလိုက်တော့

“အို… တီခင်ကလည်း… ဘာလို့ ကြောက်ရမှာလဲ…။ တီခင်က အခုဆိုရင် ကျနော့် မိန်းမတောင် ဖြစ်နေပြီပဲ….”

“ ဘယ်သူပြောလဲ တီခင်က မင်းမိန်းမ ဖြစ်သွားပြီလို့… ကောင်လေးတစ်ယောက် ရှက်လည်း မရှက်ဘူး… ခစ်.. ခစ်”

“ မိန်းမ မဟုတ်ရင် မယားလား”

“ဟုတ်တယ်…ခစ်…ခစ်..”

လို့ အိပ်ရာပေါ်မှာ ခင်နဲ့ ဝသန် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဖက်လို့ အမောဖြေရင်း ကြည်နူးနေမိကြတာပေါ့။

“တီခင်..”

“ဘာလဲ …သား”

“ ဝသန်နဲ့ပဲ အတူတူနေပါလား”

“နေချင်တာပေါ့ သားရယ်”

“နေချင်ရင်နေလေး… မန္တေလး မပြန်တော့နဲ့ “

“ အင်…. တီခင် အခု အစည်းအဝေးပြီးရင်တော့ မန္တလေး ခဏပြန်မယ်…။ ဟိုမှာ တစ်လလောက် လုပ်ပြီး တီခင် ရန်ကုန်ကို အပြီး အလုပ်ပြောင်းလာခဲ့လိုက်မယ်… ကောင်းလား”

“ ဟာ… တီခင်ကလည်း ကောင်းတာပေါ့ …။ ဒါဆိုရင် တီခင်လည်း ရန်ကုန်ကို ခဏခဏ လာစရာ မလိုတော့ဘူး…။ ဝသန်လည်း မန္တလေးကို ခဏခဏ ဆင်းစရာ မလိုတော့ဘူး…။ မဟုတ်ရင် အကြောင်းမရှိပဲ သွားလိုက်လာလိုက် လုပ်နေလို့ မေမေတို့ ဖွားဖွားတို့ ရိပ်မိသွားနိုင်တယ်….”

“အဲဒါတော့ ဟုတ်တယ် သား…။ တီ မင်းဆီမှာ လာနေလိုက်တာပဲ ကောင်းပါတယ်လေ.”

“တီခင်”

“ဟင်..ပြော”

“ သားနဲ့ တသက်လုံး နေရမှာနော်…”

“နေမှာပေါ့ သားရဲ့…။ တစ်ရက်လောက် ခွဲနေရရင်တောင်… တီခင် အရမ်းလွမ်းနေမိမှာ သိလား… ဒီက လူချောလေးကို…. ခစ်ခစ်…”

အဲလိုပြောလိုက်တော့ ဝသန် ခင့်ကို ဖက်ပြီး နမ်းလို့ ဇာတ်လမ်းက ထပ်စလာပြန်ပါတယ်…။ ခင့် အပေါက်ထဲမှာ ထည့်ထားတဲ့ သူ့ညီလေးကလည်း ချက်ချင်းဆိုသလိုပဲ မာတောင်လာပြီး သုခဘုံကို အလည်တစ်ခေါက် ထပ်သွားဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်လို့နေပါရောလား…။ ဒီလိုနဲ့ တစ်ညလုံး မိုးလင်းတဲ့အထိ ဝသန်နဲ့ခင် လိုးပွဲကြီး ဆင်နွှဲလိုက်တာ မနက် ၆ နာရီလောက်ရောက်မှ နှစ်ယောက်သား အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်ရှင်။

ခင်လည်း ရန်ကုန်က အစည်းအဝေးကို ပြီးအောင်တက်ပြီး မန္တလေးကို ပြန်သွားလိုက်ပါတယ်…။ ပြန်သွားပြီး တစ်လလောက်ကြာတော့ ရန်ကုန်ကို ကုမ္မဏီအလုပ် အပြီးရွှေ့ခဲ့လိုက်ပါတော့တယ်…။ ဝသန်လည်း ခင်နဲ့အတူ နေလာရင်းက ကျောင်းပြီးလို့ သွားပါတော့တယ်…။

ဒါပေမဲ့ ခင့် ချစ်လင်လေးက နိုင်ငံခြားကိုသွားပြီး အလုပ်လုပ်ဖို့ ဖျက်လိုက်ပြီး ခင်နဲ့ သူ့တိုက်ခန်းလေးထဲမှာ လင်မယားလိုနေတာ အခုအချိန်အထိပါပဲ ရှင်…….။

ပြီးပါပြီ။