ကျမနာမည် ချမ်းအေး
မအေးချမ်းတဲ့ ဘဝကို ပြောပြချင်မိတယ်။
ကျမကို မွေးပြီးပြီးချင်း အမေက မီးတွင်းထဲ ဆုံးသွားခဲ့ပါတယ်။
အဖေက နောက်အိမ်ထောင်ထူပြီး ကျမကို မွေးစားမိဘလက်ထဲ ထည့်ခဲ့ပြီး တမြို့တရွာကို ထွက်သွားခဲ့ပါတယ်။
မွေးစားမိဘတွေက ကျောင်းထားပေးလို့ ၁၀တန်းထိရောက်ခဲ့ပေမယ့်
၁၀တန်းနှစ်မှာ မွေးစားမိဘတွေ ကားမှောက်လို့ ဆုံးသွားကျတယ်။
အော် ပြောဖို့ကျန်နေခဲ့တယ်။
မွေးစားမိဘတွေက အိမ်ဆိုင်လေး ဖွင့်ထားတယ်။
သားအရင်းတစ်ယောက်ရှိတယ်။
သူတို့ဆုံးသွားတော့ ကျမ ကျောင်းထွက်ပြီး ဆိုင်တာဝန် ယူလိုက်ရတယ်။
အကိုက တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားကြီး
ကျောင်းပိတ်ရက်ဆို ကျမတို့မြို့ကိုပြန်လာတယ်ရှင့်။
သူပိုင်တဲ့အိမ် သူပိုင်တဲ့ဆိုင် သူ့သဘောပေါ့။
နောက်ဆုံးနှစ် စာမေးပွဲပြီးရင် မိန်းမခိုးလာမယ်ဆိုပြီး အခန်းပြင်ခိုင်းထားတယ်။
စာမေးပွဲပြီးတော့ ခေါင်းငိုက်စိုက်နဲ့တစ်ယောက်တည်း ပြန်လာခဲ့တယ်။
ကျမတို့လည်း မမေးရဲဘူးရှင့်။
နေ့နေ့ညည အရက်တွေသောက်
လူမှန်သူမှန်းမသိအောင်မူးရူးနေတတ်တယ်။
တနေ့မှာတော့…………..
…………………………
…………………………
………………………….
လျှောက်မတွေးနဲ့ရှင့်
မျြု့မိမြို့ဖဆွေမျိုးတွေက သင့်တော်တယ်ဆိုပြီး ကျမတို့ကို အိမ်ထောင်ချပေးကျတယ်။
ကျမလည်း ရီးစားမရှိ အကိုကလည်း မငြင်းတော့ ညားသွားတာပေါ့။
အရင်ကတည်းက လေးစားခဲ့တဲ့အကို့အပေါ် လေးလေးစားစားပဲဆက်ဆံတယ်ရှင့်။
အိမ်ထောင်ကျပြီး အကိုပုံစံတွေ ပြောင်းလာတယ်။
ကျန်တဲ့အချိန်တွေမှာ မသိသာပေမယ့် ညဆို အရမ်းကြမ်းတမ်းလာတယ်။
အိပ်ယာပေါ်က ကိစ္စရင် ဘယ်ကမလဲ ရိုက်နှက်နှိပ်စက်ချင်လာတယ်။
မနက်ကျလည်း ဆိုင်လုပ်ငန်းတွေကို ကျမနဲ့ ကူလုပ်ပေးပြန်ရော။
အိပ်ယာပေါ်က ကိစ္စလား။
ပြောပြမှာပေါ့။
မင်္ဂလာဦးညက စပြောရမယ်။
မင်္ဂလာဆောင်တယ်။ညရောက်တယ်။
အကိုက အရက်သောက်နေတယ်။
အိပ်နှင့်တဲ့။
ကျမလည်း အကို့ကို ကန်တော့ပြီး အိပ်ယာဝင်ခဲ့တယ်။
ကျမကို တစ်စုံတစ်ယောက် စောင့်ကြည့်နေတယ်လို့ ခံစားမိပြီး ကျမလန့်နိုးလာတယ်။
အဲ့ဒီနောက်တော့
အကိုက
“ႏိုးၿပီလား”
“ဟုတ်အကို အကိုမအိပ်သေးဘူးလား။”
“မင်းနဲ့အိပ်မှာ”
ကျမလည်း ကြားဖူးနားဝနဲ့ ရင်တုန်ပန်းတုန်ရှင့်
ခုတင်ပေါ် တက်လာပြီးတော့ ညအိပ် တစ်ပတ်ရစ်အင်္ကျီကို ဆွဲဖြဲခံလိုက်ရတယ်။
အခုအခံမပါတဲ့ ကျမရဲ့ နို့၂လုံးလည်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်းထွက်လာတယ်။
“အကို မီးပိတ္လိုက္ပါ့လား ညီမရွက္တယ္”
ဘီလူးသရဲစီးနေတဲ့ အကိုက ကျမထမီကို ဆွဲချွတ်ပြီး
သူ့အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်လွှင့်လိုက်တယ်။
အိုး
အကို့ဟာကြီးက
“အမလေးလေး”
ကျမလည်း ယောကျာ်း လိင်အင်္ဂါတွေ မြင်သင့်သလောက်မြင်ဖူးပါတယ်။
အကို့ဟာကတော့ ကျမမြင်ဖူးတာနဲ့မတူဘူး။
အဖုအထစ်တွေနဲ့၇လက်မ၈လက်မလောက်ရှည်မယ်။
ထိပ်ပိုင်းမှာကြီးပြီး အရင်းမှာသေးသွားတယ်။
ကျမရဲ့ အုပ်ထားတဲ့ လက်တွေကိုဖယ်ပြီး ကျမ ပိပိအဝကို သူ့ဟာကြီးနဲ့ လာထောက်တယ်။
သူ့ဟာနဲ့ပွတ်ပေးနေတော့ ဘယ်လိုခံစားရမှန်းမသိဘူး။
ဗိုက်ပဲဆာသလို ရေပဲငတ်သလိုနဲ့ နေမရထိုင်မရ အဖျားတက်သလိုလိုပဲ။
ပိပိတစ်ခုလုံး စိုရွှဲနေတာပဲ။
အကို့ဟာကြီး ကျမထဲကို ဝင်လာနေတာ သိလိုက်ရတယ်။
တဖြည်းဖြည်း ပြည့်ကျပ်နေအောင် ဝင်လာတာနဲ့အတူ နာကျင်မှုကို ခံစားလိုက်ရတယ်။
နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်ပြီး နာကျင်မှုကို အံတုနေတုန်း ကျမကို ဖက်ပြီး အကို တဆုံးဆောင့်ချလိုက်တော့ စူးစူးဝါးဝါးနာကျင်မှုနဲ့ အတူ
အားးး……..
ကျမ အကျယ်ကြီး အော်လိုက်မိတယ်။
ကျမအော်သံက အားတက်သွားစေတာလားမသိဘူးရှင်။
မနားမနေ ဆောင့်ပါတော့တယ်။
“အမေ့ အကိုရေ တော်ပါတော့ နာလို့ပါ”
“အေမေရ ကယ္ပါဦး”
“အား အား”
ပိပိတခုလုံး ပွန်းစုတ်နေပြီး စပ်နေပါတယ်။
အကို့ရဲ့ အဖုအထစ်အပြည့်နဲ့ဟာကြီးက ပါးစပ်က ပေါက်ထွက်မလားထင်ရအောင် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းဆောင့်ပါတယ်။
တော်ပါတော့လို့ ပြောမိရင် ပါးတွေရိုက်တယ်။
နို့တွေကို ပြတ်ထွက်မတတ်ဆွဲညှစ်ထားတယ်။
ဆံပင်တွေကို ဆောင့်ဆွဲတယ်။
ကျမရဲ့ နို့တွေကို ဆွဲပြီး ဆောင့်အားသန်သန်နဲ့ဆောင့်ပြီး ငြိမ်သွားပါတယ်။
ကျမကိုယ်ပေါ်မှောက်ပြီး ငြိမ်နေတဲ့ အကို့ကို ဘေးဖက်တွန်းချလိုက်ပြီး ကျမ သန့်စင်ခန်းထဲဝင်ခဲ့တယ်။
ကျမ အောက်ပိုင်းတခုလုံး သွေးတွေနဲ့လူးနေပါတယ်။
ရေဆေးသန့်စင်တော့ ဖူးယောင်နေတဲ့ပိပိက အထိမခံနိုင်ဘူးရှင်။
ဗိုက်တွေလည်းအောင့် ပေါင်လည်းစိလို့မရ လမ်းလျှောက်ရင် ကွတတနဲ့ ခံရခက်ပါတယ်။
နို့တွေမှာ အညိုအမဲစွဲပြီး ပါးတွေနာကျင်နေပါတယ်။
မနက်ကျ ခေါင်းဖီးတော့ ဆံပင်အကျွတ်တွေ အများကြီး ဘီးထဲပါလာတယ်။
အဲဒီနေ့က စပြီး ကျမဘဝ ညတိုင်းညတိုင်း အရှင်လတ်လတ် ငရဲကျတော့တာပဲ။
အကို ညတိုင်း အရက်တွေအရမ်းသောက်လာတယ်။
မူးပြီးအိပ်တဲ့နေ့တွေဆို ကျမ လောကငရဲက လွတ်မြောက်ရာပေါ့။
နေ့တိုင်းမူးပါစေ ဆုတောင်းနေရင်း အိမ်မှာပါ အရက်ပုလင်းဆောင်ထားတတ်ခဲ့တယ်။
အရက်ဆိုင်ကနေ အရက်သမား အပေါင်းအသင်းတွေ အိမ်ခေါ်လာပြီး ဝိုင်းဖွဲ့လာပါတယ်။
ကျမ အမြည်းလက်ရာ ကောင်းလို့ဆိုပဲ။
အပေါင်းသင်းတွေက အရက်ဝယ် သူက အမြည်းကျွေး အပြန်အလှန်ပေါ့။
အရက်သောက်တဲ့သူတွေထဲကမှ ကိုအာကာဆိုတဲ့ အပေါင်းအသင်းကို သူအခင်ဆုံးပဲ။
ကြာလာတော့ ကျန်တဲ့သူတွေ ပြန်ပေမယ့် ကိုအာကာကတော့ အိမ်မှာ အိပ်တတ်လာတယ်။
အကို မမူးတဲ့နေ့တွေမှာ ကျမရဲ့ ငရဲခန်းတွေကို ကိုအာကာ သိသွားခဲ့တယ်။
ကျမကို ဂရုဏာ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကြည့်တတ်လာတယ်။
ဒီလိုနဲ့ အရက်ဝိုင်းသိမ်းပြီး အပေါင်းသင်းတွေပြန်ကုန်ကျတယ်။
မူးမှောက်နေတဲ့ အကို့ကို ကိုအာကာနဲ့ အခန်းထဲတွဲပို့ရင်း အိပ်ယာပေါ် အကို့ကို ချသိပ်လိုက်တယ်။
အကို့ပုဆိုး လန်သွားပြီး အကို့ဟာကြီး ပေါ်သွားတယ်။
“နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူးနော် အမတော့ အော်နေရမှာပဲ”
အကို့ပုဆိုးကို ဖုံးဖိရင်း မျက်နှာငုံ့ထားပြီး
“အင်း”
” အမ အကို့ဟာကိုကြိုက်လား။အကို လိုးတာ ကျနော်မြင်တယ် အမ နာတာပဲ သိမယ်ထင်တယ်။”
စိတ်ထဲ ရှက်ပေမယ့် ပြန်ပြောချင်နေမိတယ်။
“ဟုတ်တယ် အမကြောက်နေပြီ။”
“အမ ၿပီးဖူးလားဟင္”
ကျမမော့ကြည့်မိတယ်။
ကျမနားမလည်ဘူးလေ။
“အမ”
တိုးတိုးလေး ခေါ်ပြီး နဖူးကို ငုံ့နမ်းလာတယ်။
မတော်ဘူးဆိုတဲ့ အသိရှိပေမယ့် ကျမ မရုန်းကန်ပဲ ငြိမ်သက်နေမိတယ်။
မျက်နှာ အနှံနမ်းပြီး သူ့အနမ်းတွေက နှုတ်ခမ်းဖျားမှာ အဆုံးသတ်သွားတယ်။
ခေါင်းကို ဆွဲမော့ပြီး ကျမနှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းနေတယ်။
အသက်ရှူမဝတော့ဘူး။
ရင်ဘတ်တွေကော့တတ်လာမိတယ်။
သူ့လက်တွေ ကျမနောက်ကျောကို ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။
အင်္ကျီကြယ်သီးလေးတွေ တခုချင်းဖြုတ်နေတာကို သိပေမယ့် အလိုက်သင့်နေပေးမိပြန်တယ်။
နောက်ကျောကို လက်လျှိုပြီး ဘော်လီ အင်္ကျီချိတ်တွေဖြုတ်နေတယ်။
ကျမ အနားမှာ အကိုရှိတာကိုပါ မေ့နေမိပြီ။
နှုတ်ခမ်းကို နမ်းတာမလွှတ်ပဲ လက်တွေက ကျမနို့တွေကို ဖွဖွလေးပွတ်ပေးနေတယ်။
နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ထောင်လာတယ်။
နို့သီးထိပ်လေးတွေကို လက်မ လက်ညှိုးသုံးပြီး ချေပေးတယ်။
“အင်း ဟင်း ဟင်းးးး”
ညည်းသံတွေ အလိုလို ထွက်ကျလာတယ်။
အနမ်းတွေကို လွှတ်ပြီး ကျမကို အိပ်ယာပေါ် လှန်ချလိုက်တယ်။
အိုး အကို
အိပ်နေတဲ့ အကို့ကို မြင်ပြီး ကျမစိတ်ထဲ ငိုမလို ရီမလို။
“ဟင့်အင်”
မသိမသားလေး ရုန်းမိတယ်။
သူက လွှတ်မပေး။
ကျမနို့တွေကို ဘယ်ညာပြောင်းပြီး အငမ်းမရစို့တယ်။
အ့
အို
အရှိန်လေးတတ်လာတော့ ကျမ မရုန်းမိတဲ့ အပြင် ပါးစပ်ထဲက ကျွတ်မှာတောင် ကြောက်နေပြီ။
သူ မက်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။
ကျမကို ထားသွားတော့မှာလား။
မဝံ့မရဲ ကြည့်မိတယ်။
သူက ကျမကို ပြုံးပြပြီး ကျမ ခြေထောက်တွေကနေ ကုတင်စွန်းထိ ဆွဲချသွားတယ်။
အိုး
“အကို ႏိုးမယ္”
“မူးနေ တရေးတောင်နိုးလို့လား။ဒီနေ့ပိုတိုက်ထားတယ်။ စိတ်မပူနဲ့။”
“ဟင် ကြိုကြံထားတာလား”
“ဟက် ဟုတ်တယ် အမ”
စကားပြောနေရာကနေ ကုတင်အောက် ခြေချပြီး ကော့ကော့ကြီးဖြစ်နေတဲ့ ကျမထမီကို လှန်ပြီး ကျမပေါင်တွေကိုနမ်းတယ်။
ပြီးတော့ ဆီးခုံမွှေးလေးတွေကို လက်နဲ့ မနာအောင် ဆွဲတယ်။
သူ့လျှာကြီးနဲ့ ပေါင်တွေကို လျှက်တယ်။
ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဆွဲကားလိုက်တယ်။
လက်မနဲ့ ကျမ အရသာဖူးလေးကို ဖိချေပေးတယ်။
လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အကွဲကြောင်းလေးကိုဖြဲပီး လျှာနဲ့ကလိနေတယ်။
အိုး အို
ကျမ ဖင်ကြီးတွေ ကြွတက်လာတယ်။
ကျမအစိက်ု ဖိစုပ်ပြီး လက်နဲ့ လိုးပေးနေတော့
အားး အ့
အို
အခင်းကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆွဲထားမိတယ်။
အ့အ့
ကော့တက်လာပြီး တကိုယ်လုံးကရှိသမျှ အားတွေ သွန်ချလိုကိသလို ဝုန်းကနဲ ပြန်ကျလာတယ်။
ဖုတ်လှိုက်ဖုတ်လှိုက်နဲ့ အသက်ရှူလို့မဝ
ရေထဲကငါး ကုန်းပေါ်ပစ်တင်သလို ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြစ်နေတယ်။
သူလေ သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တယ်။
ကျမ သူ့ကို သေချာ ကြည့်မိတယ်။
သူ့လိင်တံကလေ အရမ်းမကြီးဘူး အနေတော်ပဲ။
ဖြောင့်တန်းနေတယ်။
ထိပ်ဖူးက ပစ်တော့မယ့် ဒုံးပျံလို ထောင်နေတယ်။
သူ့က ကျမအဝကို တေ့ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း အရသာခံသွင်းနေတယ်။
ကျမမနေနိုင်တော့ဘူး ခါးကိုကော့လိုက်မိတယ်။
ဒုတ်ခနဲ သားအိမ်ကို ဆောင့်မိတယ်။
ဘယ်လို အရသာရယ်လို့ မပြောတတ်ဘူး။
အထုတ်အသွင်း စည်းချက်ညီညီနဲ့ ဆောင့်ပေးနေတယ်။
ကျမလေ ကော့ကော့ပေးမိတယ်။
သူ့လီးကြီး ကျမထဲက ထွက်သွားမှာစိုးပြီး ညှစ်ညှစ်ထားမိတယ်။
“အိုး ကောင်းလိုက်တာ အမရယ်”
သူ့အသံကြားတော့ ကျမ ပိုပိုညှစ်ပေးမိတယ်။
အိုး အမ မရေတာ့ဘူး။
ဘေးမှာ အိပ်နေတဲ့ ယောကျာ်းရှေ့လုပ်ရတာ ပို စိတ်တွေကြွနေမိတယ်။
သူ့ရဲ့ဆောင့်ချက်တွေ မြန်ဆန်လာပြီး ကျမ အထဲကလည်း ကျင်လာတယ်။
သားအိမ်ကို လာထိတဲ့ သုတ်ရည်တွေနဲ့အတူ ကျမ အသွေးအသားတွေလည်း ထွက်ကျကုန်ပြီထင်တယ်။
ကျမ မခံစားဘူးတဲ့ အရသာအသစ်ကို ခံစားမိလိုက်တယ်။
မဖြစ်သင့်မှန်းသိပေမယ့် ဖြားယောင်းတဲ့ အမှောင်နောက် တကောက်ကောက် လိုက်နေမိတော့ပါတယ်။
