ကြောက်တတ်တဲ့သူ့အကျင့် (လမင်းကြီးရေးသည်)
ကြောက်တတ်တဲ့သူ့အကျင့် (လမင်းကြီးရေးသည်)
အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်၊
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ကြောက်တတ်တဲ့သူ့အကျင့်
(၁)
သူ့ရဲ့အကျင့်ကတော့အရာအတော်များများကိုအလွယ်တကူကြောက်တတ်တယ်။
အဲဒီသူဆိုတာကအခုကျနော်နဲ့တိတ်တိတ်ပုန်းညားနေတဲ့ကျနော့်မိန်းမပေါ့…
အဲ့လိုကြောက်တတ်လို့လဲ သူနဲ့ကျနော်နဲ့ညားခဲ့ရတာပဲဗျ…။
သူ့ကြောင့်ချည်းပဲတော့မဟုတ် ကျနော်ဆတ်ဆော့တာလဲပါတာပေါ့လေ။
သူကြောက်တတ်တာတွေက…
အမှောင်ကိုအဓိကကြောက်တယ်။
ညအမှောင်မပြောနဲ့ မိုးမှောင်ကျလို့အုံ့ဆိုင်းလာရင်တောင်ကြောက်တတ်တယ်။
အသံဆူဆူညံညံတွေကိုလဲကြောက်တယ်၊ လေကြီးမိုးကြီးတဟဲဟဲကျလဲကြောက်တယ်။
မိုးတွေခြိမ်းမိုးကြိုးတွေပစ်ဆိုရင်တော့ပြောမနေနဲ့တော့.. လိပ်ပြာလွင့်သွားမတတ်ပဲ။
အကောင်ပလောင်အသေးအဖွဲ တီတို့ ပက်ကျိတို့ ကြွက်၊ဖား၊ ပိုးဟပ်၊ အိမ်မြောင်တို့လဲအကုန်ကြောက်တာပဲ။
နောက်ဆုံး..လူသူပြတ်နေရင်တောင်တစ်ယောက်ထဲမနေရဲဘူး။ အိမ်ထဲမှာဆိုရင်တော့ တံခါးအလုံပိတ်ပြီးမှနေရဲတယ်။
အဲ..အိမ်ပြင်ထွက်ပြီးအိမ်သာ ရေချိုးခန်းသွားရင်တောင် တစ်ယောက်ထဲဆိုတဲ့ခံစားချက်ကြောင့် တံခါးချက်မထိုးရဲဘူ။း
တံခါးမဟတဟ စေ့ထားတတ်တယ်၊ အဲဒီလောက်အထိ…အိုဗာကအရမ်းတင်းတာပဲ…၊
အဲ…ဒါပေမယ့်အဲဒီအိုဗာတင်းအကျင့်ကြောင့်ပဲအခုသူကကျနော့်ရင်ခွင်ထဲမှာလေ…။
အဲဒီသူဆိုတာရဲ့တကယ့်သရုပ်အမှန်ကို တကယ်ကျနော်ဖွင့်ပြောလိုက်မယ်ဆိုရင်
ခင်ဗျားတို့အံ့သြပြီးမျက်လုံးပြူးမသွားနဲ.၊ စိတ်ခိုင်ခိုင်ထား။ မပြောမပြီးမတီးလဲမမြည်တဲ့ဘူးဗျ။
အဲဒီကျနော့်မိန်းမပပဆိုတာက တခြားသူမဟုတ်ဘူးဗျ..
ကျနော့်ကိုမွေးထားတဲ့အမေအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးဒေါ်ရွှန်းပပ ပါဘဲ။
ကဲ..ဘာကစပြီး ဘယ်လိုတွေဖြစ်ကုန်ကြတယ်ဆိုတာကျနော်စပြောပြတော့မယ် နားထောင်ဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီလား
××××××××××××××××××××××××××××××
ကျနော်ကတော့ ဘသာထူး၊ အိမ်အခေါ်တော့ ဖိုးထူးတဲ့။ အသက်က ၂၀၊ ကျနော်တို့မိသားစုရဲ့တစ်ဦးထဲသောသားပေါ့။
ကျနော့်အကျင့်ကသွေးဆူတယ်၊ အရာရာကိုခံစားလွယ်တယ်၊ တစ်ခုခုဆိုမဆင်ခြင်ပဲဟောဟောဒိုင်းဒိုင်းလည်းလုပ်တတ်တယ်။
အရွယ်ရောက်လာတော့လဲ လိင်စိတ်နိုးကြွလွယ်တဲ့သူ၊ ရှင်းရှင်းပြောရရင်တော်တော်ထန်တဲ့ကောင်တစ်ယောက်ဖြစ်လာခဲ့တယ်။
လမ်းသွားလမ်းလာအရွယ်ရွယ်အစားစားရှိတဲ့ဆော်တွေရဲ့မပေါ့်တပေါ်ဖော်ထားတဲ့နို့အုံသားလေးတွေ၊
ဘောင်းဘီတိုနဲ့ဂျင်းစကတ်ဝတ်ထားတဲ့ပေါင်ဖွေးဖွေးလေးတွေ၊ စကတ်ကွဲအောက်ကခြေသားလုံးဝင်းဝင်းလေးတွေ၊
ထမီပျော့အောက်ကအိုးတင်းတင်းကြီးတွေတွေ့ရုံနဲ့ စိတ်ကအဆုံးအထိတွေးပြီးပြီ၊ လီးကလဲတောင်ပြီးပြီ။
နောက်ပိုင်းကျနော့်အဲဒီစောက်ကျင့်က တခြားဆော်တွေဆီမှာတင်မရပ်ဘဲအကျင့်ပါပြီး
ကိုယ့်ကိုမွေးထားတဲ့ကိုယ့်အမေကိုပါပြန်ကြည့်ပြီးအဲ့ဒီစိတ်တွေဝင်လာပြီးလီးတောင်တတ်လာတယ်။
အဲဒါဘာလို့လဲဗျာ…
ကျနော့်အမေရွှန်းပပကအခုမှ၄၀ပြည့်ဖို့တစ်ထွာအလို၊ ၃၉နှစ်သာသာရှိသေးတာ။
အဖေက အမေ့ကို၁၈နှစ်သမီးကထဲကဆွဲစိထားတာလေ။ အခုကျနော်အသက်၂၀မှာအမေက ၃၉။
ကျနော့မွေးပြီးကထဲကနောက်ထပ်ခလေးလဲမရတော့ဘူး။
သားတစ်ယောက်ထဲနဲ့ဆိုတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနဲ့နေလာရတဲ့အပြင်
အဖေကလဲရှာနိုင်ဖွေနိုင်တော့ အမေက အဲရိုဗစ်ကစားလိုက် gym ဆော့လိုက်
ကိုယ့်ကိုကိုယ်သလိုက်လုပ်နေတာဆိုတော့တော့ဘော်ဒီက ပါဖက်အမိုက်စား။
အရွယ်ကလဲမကျသေး။ မိန်းမတို့ရဲ့ကောင်းခြင်းအားလုံးပြည့်စုံနေတဲ့အချိန်။
ကျနော်ကလဲစောစောကပြောသလိုလူပျိုသွေးဟုန်းဟုန်းထတဲ့အချိန်ဆိုတော့ စိတ်က ကစားပြီဗျို့…။
အမေကလဲ လေ့ကျင့်ခန်းတွေလုပ်တဲ့အချိန်ကစားတဲ့အချိန်တွေမှာအသားကပ်ဘောင်းဘီရှည်ဖြစ်ဖြစ်၊
အတိုဖြစ်ဖြစ်ဝတ်တတ်တော့ ကောက်ထွက်နေတဲ့ဖင်ကြီးနဲ့အိုးကြီးတွေကအမြှောင်းလိုက်အတိုင်းသားဗျာ။
ကစားထားတော့ ဗိုက်သားလေးကရှပ်၊ ဘော်ဒီကောက်ကြောင်းကအမိုက်စား။
အသားက ခပ်လတ်လတ် အညိုဘက်သန်းတယ် မြန်မာမတွေရဲ့ပုံမှန်အသားရောင်ပါဘဲ။
ရုပ်ကရွက်ကြမ်းရေကြိုမကဘူး အကြည့်ခံတယ်။ ကျနော့်မျက်စိထဲမှာတော့လှတယ်
(ကျနော့်အမေ၊ အခု ကျနော့်မိန်းမဘဲဟာ၊ မလှဘူးပြောလို့ဘယ်ရမလဲ)
အိမ်မှာနေလဲ ခေတ်ကဆန် ဆိုရှယ်လဲကျတော့၊ ထမီကြီးဖားလျားနဲ့သိပ်မနေဘူး၊
အချိန်တော်တော်များများမှာ ဘောင်းဘီတိုဝတ်ပြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေတာများတယ်။
ဒီတော့ပေါင်လုံးသားနုနုအိအိတစ်တစ်ကြီးတွေက ကျနော့်လိုအထန်ကောင်သားတစ်ယောက်ရှေ့မှာ
စားသောက်ဆိုင်ရှေ့မျက်နှာစာကပုံမှာမီနူးပွဲကြီးပုံစံကို အကြီးချဲ့ရိုက်ပြထားသလိုပဲ၊
ဝါးလိုက်ရရင်တော့ဆိုတဲ့စိတ်တွေတဖွားဖွားပေါ်လာတာဆန်းသလားဗျာ..။
အစပိုင်းကရေးခဲ့သလို ကျနော့်ရဲ့ဆတ်ဆော့တတ်တဲ့အကျင့်ပေါ့။
လူကမဆတ်ဆော့ခင်စိတ်ကအရင်ဆတ်ဆော့တယ်။
ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း ကိုယ့်အမေအပေါ်ဟိုစိတ်ဒီစိတ်တွေပေါ်လာတာနဲ့ ကြိုးစားပြီးတော့ကိုယ့်စိတ်ကိုကိုယ်နှိပ်ကွပ်တယ်။
ဟေ့ကောင်..ဒါမင်းအမေအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးနော်..ဘာတွေတွေးနေတာလဲ..လို့..။
ဒါပေမယ့်စောစောကပြောသလို ကျနော့်မျက်စိထဲမှာအမေကသိပ်လှနေတယ်။
အမေကလဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဝတ်စားတတ်တော့၊ လည်ဟိုက်ဂျာစီအောက်ကပြူကြည့်နေတဲ့နို့အုံကြီးတွေ၊
ပေါင်တံစင်းစင်းကြီးတွေ၊ အထိုင်မတော်ချိန်မှာ၊ ဘောင်းဘီတိုအဟကြားကမြင်ရလေ့ရှိတဲ့
ပန်းနုရောင် ပင်တီလေးတွေကို တမင်တကာခိုးကြည့်တတ်လာပြီး၊
အမေ့ရဲ့လှုပ်ရှားမှု ရပ်၊ထိုင်၊အိပ်၊သွား၊ဣဋိယာပုဋ်အားလုံးကိုစောင့်ကြည့်တတ်လာပြီ။
တကယ်တော့လဲ ကျနော့်ရဲ့လိင်စိတ်သန်တဲ့၊ ထန်တဲ့အမွေကို အမေ့ဆီကရတဲ့ ဒီအန်အေကြောင့် လို့တောင်တွေးမိလာတယ်။
အမေလို့ခေါ်တဲ့ သူက စိတ်ပျော့လွန်းတယ်၊ အရာရာကိုအကြောက်လွယ်တယ်၊ သွေးသားစိတ်ခံစားချက်မြန်တယ်၊
စိတ်ပညာနဲ့ပြောရရင်ဟိုက်ပါပုံစံမျိုးအစွန်းတစ်ဘက်ရောက်လုနီးနီးပြောရမလားပဲ။
ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းသတိထားမိလာရတာက အမေလဲလိင်စိတ်ထက်သန်မှုကိုသဘာဝအတိုင်းမထိမ်းချုပ်နိုင်ဘူး။
အဖေအိမ်မှာရှိနေတဲ့အချိန်မှာတောင် အမေရေချိုးခန်းဝင်ရင် လက်ကစားပြီးကိုယ့်ကိုကိုယ်
မာစတာဘေးရှင်းလုပ်စောက်စိပွတ်ပြီးအာသာဖြေတာကို မကြာခဏဆိုသလိုတွေ့လာရတယ်။
ကြည့်ရတာတော့ အဖေလဲအသက်ရလာလို့ ကုတင်ပေါ်ကအိပ်ဆာဆိုက်တွေသိပ်မလုပ်နိုင်တော့ပဲ
ပါဖောင်းမန့်တွေလျော့ပါးလာလို့လဲဖြစ်ချင်ဖြစ်နိုင်တာပဲလေ..။
—————————————–
ကြောက်တတ်တဲ့သူ့အကျင့် (လမင်းကြီးရေးသည်)
(၂)
(အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်၊)
အမေကိုယ့်ဖာသာအစိပွတ်တာကိုကျနော်ကဘယ်လိုလုပ်သိသလဲတဲ့…၊
ဟိုးအပေါ်မှာပြောခဲ့တဲ့ထဲပါပြီးသားလေ၊ ကျနော်ကအမေ့ကိုမျက်စိဒေါက်ထောက်ကြည့်နေမိသလိုဖြစ်နေတာကိုး..။
ကျနော်တို့အိမ်က ရန်ကုန်မြို့ကရှေးကျတဲ့ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်တစ်ခုမှာပါ။
ရှေးကျတယ်ဆိုတာက သက်တမ်းရနေပြီကိုပြောတာ၊ နောက်ဖော်တဲ့မြို့သစ်ကွက်တွေမဟုတ်ဘူး၊
ကန်ထရိုက်တိုက်တွေအတော်များလာပေမယ့်၊ အရင်နှစ်ပေါင်းဆယ်စုအတော်ကြာက
ရှေးပုံစံအိမ်ကြီးအိမ်ကောင်းတွေရှိသေးတယ်။ ကျနော်တို့အိမ်လဲအဲဒီပုံစံပဲ။
မော်ဒန်အိမ်မဟုတ်တော့ အိမ်သာရေချိုးခန်းကအိမ်ထဲမှာတွဲရက်မထားဘူး။ နောက်ဘက်မှာသီးသန့်အဆောင်နဲ့။
ခြေလှမ်း နှစ်ဆယ် အစိတ်လောက်လှမ်းရတယ်။ အိမ်နဲ့သန့်စင်ခန်းကြားမှာဆက်ထားတဲ့အမိုးပါတဲ့စကြင်္န်လမ်းရှိတယ်။
အစပိုင်းကပြောခဲ့သလိုပဲ၊ အမေရေချိုးခန်းဝင်အိမ်သာတက်ရင် တံခါးဘယ်တော့မှချက်မထိုးဘူး။
တစ်ယောက်ထဲဆိုကြောက်တတ်တာကသူ့သဘာဝ။
ကျနော်လောကကြီးကိုစပြီးသိတတ်တဲ့အရွယ်ကစပြီး ငယ်ငယ်ကထဲကအမေရေချိုးခန်းဝင်တာကိုမြင်ဖူးခဲ့တာလေ။
ခလေးပီပီအမေ့နောက်က တကောက်ကောက်လျှောက်လိုက်တာကိုး။
အမေက တံခါးဟပြီးရေချိုးတော့ငယ်ငယ်ထဲကအမေ့ကိုကိုယ်တုံးလုံးမြင်ဖူးခဲ့တာမဆန်းဘူး။
အသက်နဲနဲကြီးလာတော့အမြဲလိုက်မကြည့်ဖြစ်တော့ဘူး ဘာသိဘာသာပဲ။
အဲ…လူပျိုပေါက်လဲဖြစ်လာရောစောစောကပြောသလိုအမေ့ဘော်ဒီကစိတ်ဝင်စားစရာကောင်းရမှန်းသိလာရတော့မှ၊
တစ်ခါပြန်ချောင်းကြည့်ချင်တဲ့အကျင့်တွေဖြစ်လာရတယ်၊
ဒီအချိန်မှာတော့ ခလေးတုန်းကလိုပေါ်တင်လိုက်မသွားပဲ၊
အမေအိမ်သာထဲရောက်မှခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ချွတ်နင်းလိုက်ပြီးအမေလဲမသိအောင်၊
ကိုယ်ချောင်းနေတဲ့အရိပ်ကိုလဲသတိမထားမိအောင် ရှုထောင့်ယူပြီးချောင်းရတာဗျို့။
အမေက အသားသာနဲနဲအညိုဘက်သန်းတယ်ဆိုပေမယ့်
တစ်ကိုယ်လုံးချွတ်လိုက်တော့လဲရေဆေးငါးကြီးပဲခင်ဗျ။ ဖွေးသွားသလိုဘဲ…။
အသားအရေကတင်းတင်း၊ နို့အုံကြီးတွေကလဲတင်းအိပြီးလုံးကျစ်နေတယ်၊
ခြေထောက်တွေပေါင်တံတွေကလဲစင်းချောမွေ့ညက်နေတာပဲ၊ ဖင်အိုးကလဲစွင့်ကားပြီးကောက်တက်နေတယ်။
အိချောပို၊ မအေးသောင်းတို့ အိုးကြီးမျိုး..။
အမယ် ဖေ့စ်ဘုတ်ထဲမှာသာသူများတင်ထားတဲအိုးတွေသွားရည်ကျပြီး ရှောက်ဘူးနေတာ၊
အခုမှ အိမ်မှာအကောင်းဆုံးပါဖက်အိုးရှိနေတာကိုအသိအမှတ်ပြုမိတယ်။
ဟိုဟာမတွေဟာက တကယ်တော့ကျနော့်အမေကိုဘယ်မီမလဲ။
ပထမတော့ကျနော်အမေ့ကိုချောင်းကြည့်ရုံချောင်းကြည့်ပြီး
တခြားကိုယ်လုံးတီးနဲ့ဆော်တစ်ယောက်လို့စိတ်သွင်းပြီးမှန်းထု၊ စိတ်ကူးယဥ်ရုံသက်သက် ရည်ရွယ်တာပါ။
စိတ်ထဲမှာကိုယ့်ကိုမွေးထားတဲ့ကိုယ့်အမေအရင်းကိုမှန်းပြီးတဆုံးတစမတွေးရဲသေးတာတော့အမှန်ပါ။
နောက်နေ့တွေမှာတော့ရှေ့မှာမြင်နေရတဲ့ကိုယ်တုံးချွတ်နဲ့အမျိုးသမီးကို
ကျောင်းကမျက်စိကျတဲ့ဆရာမတွေလို့ကြိုးစားစိတ်ကူးရင်း လီးကိုလဲဆော့ရင်းဂွင်းထုပစ်လိုက်တယ်။
ဒါပေမယ့်တစ်ရက်မှာတော့ အမေကရေချိုးဆပ်ပြာတိုက်ရင်းနဲ့ စောက်စိကိုပွတ်လိုက်၊
စောက်ခေါင်းထဲလက်၂ချောင်းပူးသွင်းလိုက်နဲ့အာသာဖြေနေတယ်၊
ပါးစပ်လေးဟပြီးအသံမျှင်းမျှင်းလေးနဲ့ မျက်လုံးလေးစင်းနေပုံကဖီလင်အပြည့်ဘဲ။
အဲဒီမှာကျနော်လဲစိတ်ကိုတခြားဆော်တွေဆီဈာန်သွင်းလို့မရတော့ဘူးဗျာ။
မျက်စိရှေ့မှာ အဖုတ်ဖြဲပြီးတဇွပ်ဇွပ်ကလိုင်းနေတဲ့အမေ့ကိုပဲပေါင်ဖြဲပြီး
အားရပါးရဆောင့်လိုးနေတယ်လို့ပဲစိတ်တွေကတွေးပြီးလက်ကဒရစပ်ထုနေမိတော့တယ်။
အမေကကိုယ့်ဘာသာပွတ်ပြီးအာသာဖြေနေတုန်းမှာလက်တစ်ဘက်က ကိုယ့်နို့ကိုကိုယ်နယ်နေပြီး
လက်ဖျားလေးတွေနဲ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုဖိချေနေတယ်။
နောက်လက်တစ်ဘက်ကစောက်ဖုတ်ထဲထိုးမွှေပြီးကလိုင်းနေတာလေ။
ကျနော်ကတော့နို့ပွတ်စောက်ဖုတ်နှိုက်နေတဲ့အမေ့လက်တွေကကျနော့်ပါးစပ်နဲ့လီးတွေပဲလို့စိတ်ကူးယဥ်ပြီး
တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့အားတင်ပြီးထုနေမိတယ်။ ကောင်းလိုက်တဲ့ဖီလင်နှယ်ဗျာ။
အမေပြီးခါနီးအချိန်မှာ ဖင်ကြီးကိုစကောဝိုင်းမွှေ့ပြီးလက်ချောင်းတွေထိုးသွင်းနေတဲ့ကြားက
အဖုတ်ကြီးကကော့ကော့ထိုးတက်လာတယ်။ အမေ့အသက်ရှူသံတွေ ဟိုက်ထိုးသံတွေက
တဟောဟော တရှူးရှူးဖြစ်လာပြီး ဟင်းဟင်းနဲ့ညည်းသံလေးတွေလဲထွက်လာတယ်။
အမေ့လက်တွေ အရှိန်မြန်လာတာနဲ့အမျှ ကိုယ့်လီးကိုယ်ဂွင်းထုနေတဲ့ကျနော့်လက်တွေကလဲလိုက်မြန်လာတယ်။
အမေ့စောက်ဖုတ်ကိုကျနော့်လီးနဲ့တကယ်ပဲဆောင့်ဆောင့်လိုးနေတယ်လို့မှန်းပြီးအသားကုန်ထုချလိုက်တာ
လရည်တွေတဖျင်းဖျင်းပန်းထွက်သွားပြီးရေချိုးခန်းတံခါးရွက်မှာပေပွထကုန်တာဘဲ။
အဲ့ဒီနေ့ကစပြီးကျနော်လဲအမေ့ကိုချောင်းကြည့်တဲ့အခါမှာ အထဲကအမေကလဲအဖုတ်နှိုက်၊
ကျနော်ကလဲအပြင်ကနေ တခြားဆော်တွေမှန်းမနေတော့ဘဲ ကိုယ့်အမေကိုပဲဒဲ့မှန်းပြီး ဂွင်းထုတော့တာပဲ။
ငရဲကြီးချင်ကြီးပစေ မထူးတော့ဘူး။ အမေ့ကိုလိုးနေရတယ်လို့ပဲ ပေါ်တင်မှန်းတော့တယ်။
ရေချိုးခန်းတံခါးမှာလည်းကျနော့်လရည်ခြောက်တွေနဲ့ထပ်နေပြီ။
တစ်ရက်မှာတော့လရည်အထွက်လီးကအပါ်ငေါ့ပန်းလိုက်မိတာ၊ တံခါးလက်ကိုင်ဘုကိုကွက်တိပဲပန်းမိသွားတယ်။
ကျနော်သုတ်ဦးမလို့ပဲ၊ ဒါပေမယ့်အမေထွက်လာတော့မယ့်ဟန်မြင်လို့
ထုံးစံအတိုင်း အမေထွက်မလာခင်အိမ်ထဘက်ကိုလှစ်ခနဲပြန်ဝင်ပြေးရတယ်။
ကျနော်မီးဖိုတံခါးအကွယ်ကနေကြည့်နေတော့ အမေရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာပြီ
းလက်ကိုင်ဘုကိုင်ပြီးတံခါးပြန်တွန်းပိတ်ချိန်မှာတွန့်ကနဲဖြစ်သွားပြီး
လက်ကိုမြှောက်လို့နှာခေါင်းနားကပ်ပြီးနမ်းကြည့်နေတာတွေ့ရတယ်။
မျက်နှာကဇဝေဇဝါနဲ့မသင်္ကာသလိုဟိုဟိုဒီဒီကြည့်နေတယ်လေ။
အိမ်ထောင်သည်ရင့်မကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့အမေ့အဖို့တော့ ဒါကဘာရည်၊ ဘာနံ့ဆိုတာသိမှာပါဘဲ။
ခဏကြာတော့ကိုယ်မှာပတ်ထားတဲ့မျက်နှာသုတ်ပုဝါနဲ့လက်ကိုသုတ်ပြီး
အိမ်ဘက်ဘက်လျှောက်လာလို့အိပ်ခန်းထဲဝင်သွားတော့တယ်။
တစ်ခါတော့ ကျောင်းမှာအတန်းချိန်မရှိလို့စောစောဆင်းတဲ့နေ့တစ်နေ့ကလည်း
ကျနော်အိမ်ကိုပဲတန်းပြန်လာတာ၊ အိမ်ရောက်တော့ နေ့လည်၂နာရီသာသာရှိသေးတယ်။
အိမ်ထဲကိုဝင်တော့ဘာရယ်လို့မဟုတ် အသံမပေးပဲခပ်တိတ်တိတ်လေးပဲဝင်လာမိတယ်။
အဲဒီနေ့ကလည်းငြိမ်လှချည်လားအောင်းမေ့နေတာ၊ မီးဖိုထဲရေဝင်သောက်မလို့အတွင်းခန်းထဲဖြတ်အဝင်၊
အမေတို့အခန်းတံခါးဟနေတော့ကြည့်မိတော့ အမေတစ်ယောက်ပက်လက်အိပ်နေပြီးဒူးနှစ်ဘက်ထောင်၊
ပေါင်နှစ်ချောင်းခပ်ကားကားဖြဲထားပြီးဖက်လုံးကြီးပေါင်ကြားထားလို့
ဖိပြီးပွတ်ဆွဲနေတာတွေ့လိုက်ရတော့ကျနော့မှာဟာခနဲပဲ။
ဖင်ကြီးကပြောင်လို့ ထမီကခါးမှာလိပ်တင်နေတယ်လေ၊ အိမ်နေရင်းဝတ်တဲ့
တီရှပ်ပျော့ပျော့ပွပွကြီးကလည်းရင်ခေါင်းအထိပင့်တင်ထားတော့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကလဲ အပြူးသားကြီးဗျ။
ဖင်ကြီးကော့ကော့ပြီးစောက်ဖုတ်နဲ့ဖက်လုံးအလျားလိုက်ခွပြီးပွတ်ဆွဲနေတာလေ။
အမေပုံစံတစ်မျိုးနဲ့အာသာဖြေနေပြန်ပြီ။ အမေ့စိတ်ထဲမှာ အားအားနေ
ဒီစိတ်ပဲရှိနေသလားမပြောတတ်ဘူး၊ ကျနော်တွေးမိတာပြောပါတယ်။
ကိုယ့်အမေကိုကုတင်ပေါ်မှာဒီပုံစံကြီးနဲ့မြင်လိုက်ရတော့
ကျနော့်မှာပြေးဝင်ပြီးခုန်အုပ်လိုက်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွားပေါ်လာရတယ်။
ဖက်လုံးကြီးအစားငါသာဖြစ်လိုက်ပါတော့..။
ပြီးမှ..ဟာ..မဖြစ်သေးပါဘူးကွာဆိုပြီးစိတ်ကိုမနဲထိမ်းလိုက်ရတာရယ်လေ။
ကျနော်လဲတံထွေးသီးသလိုလို၊ အာခြောက်သလိုလို၊ ဘာကြီးမှန်းမသိဘူးဖြစ်လာလို့
မီးဖိုခန်းထဲအမြန်ပြေးပြီး ရေခဲသေတ္တာဖွင့်ပြီးရေကျိုက်ချလိုက်ရတယ်…။
—————————————–
ကြောက်တတ်တဲ့သူ့အကျင့်
(၃)
(အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်၊)
ပုံမှန်အတိုင်းဆိုရင်တော့ အမေကဖဲကစားတတ်လေ့ရှိတဲ့သူတစ်ယောက်မဟုတ်သလိုတစ်ယောက်ထဲဆိုအသောက်အစားလဲမရှိပါဘူး။
ဒါပေမယ့်အဲဒီနေ့က အမေနဲ့သူ့သူငယ်ချင်းဟောင်းတွေအုပ်စုအိမ်မှာချိန်းပြီးဆုံကြတယ်။
သူတို့အဖွဲ့ဆုံတော့ ဝယ်လာ၊သယ်လာကြတဲ့အစားအသောက်တွေချ၊ ဘီယာသောက်တဲ့သူသောက်၊
ဝိုင်သောက်တဲ့သူသောက်နဲ့အာရွှင်လာကြတော့စကားတွေပေါက်ပေါက်ဖောက်တော့တာဘဲ။
ခဏအကြာမှာဘယ်သူကစတယ်မသိ၊ဖဲထုပ်တစ်ထုပ်ဝိုင်းလယ်ရောက်လာပြီးအပျော်တန်းဖဲရိုက်ကြရင်းစကားဖောင်ကြတော့တယ်။
ကျနော်ကတော့ ကိုယ့်အခန်းထဲကိုယ်ဝင်ကုပ်ပြီး PC တစ်လုံးနဲ့ အွန်လိုင်းဂိမ်းဆော့နေလိုက်တယ်။
ဒါပေမယ့် ပါးလှနဲ့ကျနော့်နားတွေက သူတို့ဆီကလွင့်ပျံလာတဲ့ စကားသံတွေကိုကြားနေရတာပေါ့။
“ဟဲ့..နယ်လီ..နင့်ယောက်ျား အမေရိကန်ကောင်ဒေးဗစ်ကနှစ်ဝက်လောက်မှတစ်ကြိမ် လနဲ့ချီချီပြီးမှတစ်ခေါက်ရောက်တော့
နင်နေလို့ရရဲ့လား..၊မဆာဘူးလား..၊ ရေဆေးဆီထိုးလေးလုပ်ထားဦးသံချေးတက်နေဦးမယ်..ဟား..ဟားး”
အမေ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ကစဖောက်ရော..။
“ဘာဆာရမှာလဲ၊ ဝေးသေး..ကိုယ့်မှာက အစားအသောက်၊ အင်တာတိန်းမန့်နဲ့စိုပြေနေတာ..
ဒီကိစ္စကငါ့အတွက်ဒီလောက်ကြီးအရေးမပါပါဘူးဟာ။ ညည်းတို့လိုမှတ်လို့..”
နယ်လီလို့ခေါ်တဲ့အပြောခံရတဲ့တစ်ယောက်ကပြန်ပက်တယ်။ သူက အမေရိကန်နိုင်ငံသားဘိုတစ်ယောက်နဲ့ယူထားပြီး၊
သူ့ယောက်ျားက အလုပ်ကိစ္စနဲ့ကမ္ဘာပတ်နေတာ။ လနဲ့ချီမှရန်ကုန်တစ်ခေါက်ဝင်တာ၊
အန်တီနယ်လီကလျှောက်လိုက်မနေပဲ၊ အိမ်မှာပဲထိုင်နှပ်နေတာလေ။
“အမယ်..အလုပ်များတဲ့လင်နဲ့ခွဲနေကြရတာက သဘာဝအတိုင်းပါအေ..၊ ဆာတော့လဲလက်ပူတိုက်ပေါ့ ဘာမှမဆန်းပါဘူး၊
ငါသခွားသီးဖြန့်ချိရေးလုပ်နေတယ်။ ညည်းတို့ယူကြဦးမလား ဟိ ဟိ..”
အမေက ဝင်ပြောရင်းဟားတယ်..
နယ်လီက..
“အမယ်..မမပ ကလည်း၊ လက်ပူတိုက်တဲ့အကြောင်းတွေရှောက်ပြောပြီးသူများကိုဘဲလောင်နေ၊
ပြောအားရှိမှာပေါ့။ မမပ လောက်ကံကောင်းတဲသူမရှိဘူး၊ တစ်အိမ်ထဲမှာမိသားစုအစုံအလင်နဲ့၊
ဒါနဲ့..ပြောရဦးမယ်..မမသားတောင်လူပျိုကြီးဖားဖားဖြစ်နေပြီနော်၊ ချောလာတယ်။
ခဏလောက်ငှားလို့ရမလား၊ သခွားသီရှုံ့ရှုံ့ကြီးတွေဂျင်းထည့်ရောင်းတာတော့မဝယ်ချင်ပါဘူး..”
“ဟား..ဟား..ဟား..ဟားးးးး”
အန်တီနယ်လီ့စကားဆုံးတော့တစ်ဝိုင်းလုံးပွဲကျသွားကြတယ်။
ဒါပေမယ့်အမေ့မျက်နှာကသိသိသာသာကြီးရဲတက်သွားတယ်။
“ဒါကတော့ မိသားစုတစ်စုနဲ့တစ်စု ဘဝအခြေအနေတွေကတူမှမတူနိုင်တာပဲလေ။
ဒါနဲ့နေပါဦး..ငါ့သားက ဘာဆိုင်လို့ဒီထဲပါလာရတာလဲ…ဟမ်..၊ လာမရှုပ်နဲ့နော်..
ကျမသားလေးကိုသေချာကိုဥထားတာနော်..ဖျာခင်းမယ့်သူတွေကိုစိုးရိမ်တယ်”
“အူးး ဟု..ဟု..စိုးရိမ်တယ်..? ကောင်းကောင်းဥထားတယ်ပေါ့..၊ ကိုယ်တိုင်သိမ်းပြီးကြိတ်စားမလို့ကြံနေတာလား၊
ဟုတ်မှာပေါ့..အားကောင်မောင်းသန် လူပျိုခြေတက်လေးဆိုတော့ အနည်းဆုံး ၃ရေဘဲ..”
“ဟဲ့..ကြည့်စမ်း..နင့်စကားကဘယ်တွေရောက်ကုန်တာလဲ..ပေါက်ကရတွေ၊ တကယ်ပဲ…စကားကိုကြည့်ပြော..”
အမေအဲဒါပဲပြောနိုင်ပြီးမျက်နှာကြီးရဲလို့ဘာမှထပ်မပြောတော့ဘူး။ ငြိမ်လဲငြိမ်ကျသွားတယ်။
ဒါပေမယ့် သိသာတာကထိုင်နေရင်းပေါင်၂လုံးလိမ်ကြိတ်ချေနေပြီး
မျက်လုံးတွေကလဲကျနော့်အိပ်ခန်းတံခါးဘက်ကိုဝေ့ဝေ့ပြီးမကြာခဏခိုးကြည့်နေတာပါဘဲ။
××××××××××××××××××××××××××××
တစ်နေ့တော့အမေ့ဖုန်းမှာ error တစ်ခုတက်လာလို့ အမေကကျနော့်ကိုခေါ်ပြီးဘာဖြစ်တာလဲကြည့်ခိုင်းတယ်။
အမေ့ဖုန်းမှာက phone boost နဲ့ cleaner စတဲ့ ထိမ်သိမ်းပြုပြင်ဆော့ဝဲတွေ ရှိပြီးဖြစ်ပေမယ့်
အမေကကောင်းကောင်းမသုံးတတ်တော့ မန်မိုရီတွေကပြည့်နေပြီ။ ဂျန့်ဖိုင်တွေကအများကြီးဆိုတော့ ဖုန်းစစ္စတမ်က၊
ကလင်းလုပ်ပြီးရှင်းခိုင်းနေပြီ။ ကျနော်လဲဖုန်းကိုကျနော်နဲ့ထားခဲ့လို့အမေ့ကိုပြောပြီးယူထားလိုက်တယ်။
အမေကဖုန်းထားခဲ့ပြီး gym သွားကစားလေရဲ့။ ကျနော်လဲအမေ့ဖုန်းကမလိုအပ်တဲ့ဖိုင်ပိုတွေကိုရှင်းတန်တာရှင်း၊
ဖျက်တန်တာဖျက်၊ စကဲန်တွေလုပ်ပေးပြီးတော့ အပလီကေးရှင်းတွေစစ်ကြည့်တယ်။အဲဒီမှာပဲတွေ့ရတော့တာပဲဗျ။
အမေ့ဖုန်းမှာမြန်မာအပြာ၊ မြန်မာအောအစရှိတဲ့နာမည်တွေနဲ့ အောစာအုပ်အပလီကေးရှင်းတွေကိုသွင်းထားတာတွေ့လိုက်ရပါလေရော။
“ဟင်..! အမေဒါတွေလဲဖတ်တာပဲလား” လို့ ကျနော်အံ့သြသွားတယ်။ ထင်တောင်ထင်ထားခဲ့တာမဟုတ်ဘူးလေ။
အဲဒီအပလီကေးရှင်းတွေကဂူဂယ်လ်ပလေးစတိုးမှာဒေါင်းလုဒ်ယူလို့ရတာပဲ။
ကျနော်အံ့လဲအံ့သြ၊ နှိပ်ပြီးတော့လဲဝင်ဖတ်ကြည့်မိတယ်။
အမေ့အပြာဇာတ်လမ်းတွေကရိုးရိုးဇာတ်လမ်းတွေပါ
လုပ်ဖော်ကိုင်ဘက်တို့၊ မျောက်မထားကြာကူလီထားတဲ့ဇာတ်လမ်းတွေ၊ အွန်လိုင်းရည်းစား၊
အချစ်နဲ့နွယ်တဲ့ အထွေထွေအောဇာတ်လမ်းတွေပါ။ မိသားစုအင်းစက်ဇာတ်လမ်းတွေတော့မပါပါဘူး။
မပါဘူးဆို အမေလုံးဝမဖတ်ဖူးတာသို့မဟုတ် မတွေ့ဘူးသေးတာနဲ့ ဘယ်မှာရှာဖတ်ရမလဲမသိသေးတာပဲဖြစ်မယ်။
အမေက အချစ်တက္ကသိုလ်တို့လို၊ တိတ်တခိုးတို့လို အတွေးပင်လယ်ပြာတို့လို
လျို့ဝှက်ဖိုရမ်တွေအကြောင်းနဲ့အဲဒါတွေကိုယ်လိုဝင်ရမလဲမသိလို့နေမှာ။
ကျနော်စဥ်းစားကြည့်မိတယ် အမေကဒါမျိုးစာတွေဖတ်နေတုန်းဆိုတော့သူ့အသွေးအသားထဲမှာ၊
သူ့စိတ်ထဲမှာ၊ဒီစိတ်တွေ၊ ရမ္မက်ဆန္ဒတွေအပြည့်အဝလှည့်ပတ်စီးဆင်းနေတုန်းဆိုတာသေချာသွားပြီ။
ဒါပေမယ့် အမေ အင်းစက်ဇာတ်လမ်းတွေကို၊ ဖတ်ဖူး၊ မဖတ်ဖူး ဆိုတာကိုတော့
သွေးတိုးစမ်းချင်စိတ်ကပေါက်လာတယ်။ ဒါနဲ့တစ်နေ့မှာ…၊
“မေမေရေ..ဖေ့စ်ဘုတ်ဖတ်ရတာလဲ၊ တစ်နေ့တစ်မျိုးမရိုး၊ သတင်းတွေကအမှန်လားမသိ၊ အမှားလားမသိ၊
ဂျင်းသတင်းလား၊ ဖွသတင်းလားမသိ၊ စုံနေတာပဲ”
ကျနော်အမေ့ဘက်ကိုမျှားတစ်ချက်စမ်းပစ်လိုက်တယ်။
“ဟဲ့အရင်းမရှိ၊ အဖျားမရှိ၊ နင်ကဘာသတင်းအကြောင်းပြောနေတာလဲ”
“ဒီမှာလေ.. ဘလူးဘုတ်ပေ့ဂျ်တွေ၊အောစာတင်တဲ့ပေ့ဂျ်တွေ၊ ဘလောက်လုပ်ခံရတယ်တဲ့၊
ပြီးတော့အကောင့်ပိုင်ရှင်တွေကိုလဲဆိုက်ဘားဥပဒေနဲ့ မတော်တရော်တွေတင်တယ်ဆိုပြီး၊ အရေးယူခံရတယ်တဲ့။
ဒါပေမယ့်ဒီသတင်းပေ့ဂျ်က မယုံရဘူး၊ အင်တွေတင်တာများတယ်”
“အေးလေဟာ ဆိုရှယ်မီဒီယာဆိုတာ လူတန်းစားပေါင်းစုံ အသက်အရွယ်အဆင့်အတန်းပေါင်းစုံသုံးကြတာ၊
ဒါမျိုးညစ်ညမ်းစာပေတွေတော့မတင်သင့်ပါဘူး၊ တကယ်အရေးယူတယ်ဆိုရင်တော့လုပ်တာကောင်းတယ်
ဒါနဲ့..နင်ပြောတာဘယ်ပေ့ဂ်ျတွေတဲ့လဲ”
ကျနော်ကအောပေ့ဂ်ျနဲ့ပတ်သက်တဲ့ဖွသတင်းတစ်ခုအကြောင်းအမေ့ကိုတမင်ကိုရည်ရွယ်ပြီးပြောပြတော့
အမေကမှတ်ချက်ပေးလာတယ်။ ပြီးတော့ဘယ်ပေ့ဂ်ျလဲဆိုပြီးစိတ်ဝင်တစားနဲ့မေးလာပါလေရော။
“မေမေကအဲ့ဒီပေ့ဂ်ျတွေသိလို့လား”
“အမယ်ငါ့များအထင်သေးလို့…ငါမသိတာမရှိဘူး”
“သားကအမေဒါမျိုးတွေစိတ်ဝင်စားမယ်မထင်ဘူး..၊ မေမေကဒါတွေလဲဖတ်တာဘဲလား”
ကျနော့်အမေးကြောင့်အမေနဲနဲမျက်နှာနီလာတာသတိထားမိတယ်။ ဒါပေမယ့် အမေကခပ်အေးအေးပဲ..၊
“ဟဲ့..ဒါသဘာဝပဲလေ၊ ငါစိတ်မဝင်စားရင်နင့်အဖေနဲ့ဘယ်ညားမလဲ။ နင်ကိုရောဘယ်လိုမွေးလာမှာလဲ။
ကြံကြံဖန်ဖန်မေးလဲမေးတတ်တယ်၊ ခေါင်းနဲ့စဥ်းစား”
ကျနော်ကစဥ်းစားသလိုလုပ်ပြီး တစ်ခုခုကိုသတိရလာသလိုနဲ့..
“အင်း..မေမေပြောတာလဲဟုတ်တာပဲ..အဲအဲ..ဒါနဲ့သတိရလာပြီ။ မေမေ့ဖုန်းမှာတောင်
အောစာအုပ်အပလီကေးရှင်းတွေတင်ထားသေးတာပဲ၊ မေမေကအပျင်းပြေဖတ်တာပေါ့လေ..”
“ဟဲ့..ကောင်လေး..ကြည့်စမ်း နင်ငါ့ဖုန်းကိုဘယ်တုန်းကယူဆော့တာလဲ..၊ ဒုက္ခပါပဲ..၊ သွားပါပြီ..၊
ငါ့ဖာသာဘာပဲဖတ်ဖတ်နင့်အပူဘာမှမပါဘူး။ နောက်ကိုငါ့ဖုန်းယူမကိုင်နဲ့၊ မေမေမကြိုက်ဘူး..”
အမေ့အသံကမာပြီး စိတ်ဆိုးလာပုံရပါတယ်။
“မေမေကလဲ.. မမှတ်မိဘူးလား၊ မေမေပဲဖုန်း errorတက်လို့သားကိုပြင်ပေးပါလို့ပြောပြီးထားခဲ့တာဘာမှတောင်မကြာသေးဘူး”
ဒီတော့မှအမေတွေသွားပြီး..လေသံပြန်ပျော့သွားတယ်။
“အေးလေ..ဟုတ်ပါပြီထားလိုက်ပါတော့..၊ မေမေ ဘာလုပ်လုပ်၊ မေမေ့ right ပဲသိလား။
နောက်ကိုကိုယ်နဲ့မဆိုင်တာတွေဝင်ဝင်မကြည့်နဲ့တော့နော်”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ..မေမေ။ ခုနက ပေ့ဂ်ျတွေအရေးယူခံရတယ်လို့ဖတ်လိုက်ရလို့ပါ။ တကယ်တော့လဲမတရားဘူး၊
ပလေးစတိုးမှာတောင် အောအပလီကေးရှင်းတွေပေါ်ပေါ်တင်တင်ဒေါင်းခွင့်ပေးထားတာပဲဟာကို နော်..မေမေ”
“ဒါနဲ့..နင်ကရောဒီအကြောင်းတွေလာပြီးစကားစပ်ပြောလာတာ၊ ဒါတွေဖတ်တတ်နေပြီလား၊
ကျောင်းတက်နေတုန်းဒီအကြောင်းတွေပဲစဥ်းစားနေတာလား၊ နင်ပညာရေးထိခိုက်မယ်နော်”
“မေမေ့လိုပဲပေါ့..သဘာဝပဲဟာ၊ သားကအခြောက်မှမဟုတ်တာ။ အသက်ကလဲ၂၀ရှိပြီ၊ စိတ်ပါတာလဲရှိတာပေါ့။
ဇာတ်လမ်းတွေကအွန်လိုင်းမှာတပုံကြီးဟာ မဖတ်ချင်အဆုံး၊
ရိုးရိုးဇာတ်လမ်းတွေတင်မကဘူး၊ အင်းစက်လို့ခေါ်တဲ့၊ မိသားစုအချင်းချင်းလုပ်တဲ့ဇာတ်လမ်းတွေလဲရှိသေးတယ်။
အဖေနဲ့သမီး၊ အမေနဲ့သားဇာတ်လမ်းတွေတောင်ရှိတယ်”
ဒီလိုပြောလိုက်တော့အမေဆတ်ခနဲဖြစ်သွားပြီး..
“ဟယ်..ပေါက်တတ်ကရတွေပြောတော့မယ်၊ သားအမိအချင်းချင်းတွေဘယ်လိုလုပ်ပြီးဖြစ်နိုင်မှာလဲ၊
တကယ်ရောရှိလို့လား၊ ဘယ်ဘလော့ဂ်မှာလဲ..!”
အမေရုတ်ချည်းစိတ်ဝင်စားသလိုဖြစ်လာပြီးပြန်မေးလာတယ်။
ဘလော့ဂ်တွေဘာတွေတောင်သိတယ်ဖတ်တတ်တယ်ဆိုတော့ ကျနော့်အမေက
နှယ်နှယ်ရရတော့မဟုတ်တော့ဘူး။ စကေးကိုမှန်းကြည့်ရင်ဖျားလောက်တယ်။
“တိတိကျကျတော့မသိပါဘူးမေမေရာ၊ သူငယ်ချင်းတွေပြောပြတာနဲ့ တစ်ခါတစ်လေလဲ
ပေါ့ပ်အပ်တွေပေါ်လာတုန်း ရိုးတိုးရိပ်တိပ်တွေ့ဘူးတာပါ။ လျို့ဝှက်ထောင်ထားတဲ့
ပတ်စ်ဝါ့ဒ်နဲ့ဝင်ရတဲ့ဖိုရမ်တွေမှာပဲရှိတတ်တယ်။ သားသူငယ်ချင်းတွေကကျွမ်းတယ်။
မေမေဖတ်ချင်လို့လား။ ဟိုကောင်တွေဒေါင်းလုဒ်ဆွဲခိုင်းပြီးပရင့်လုပ်လာခိုင်းမယ်လေ”
“အလိုတော်..ငါကဘာကိစ္စ ဒါမျိုးတွေဖတ်ချင်ရမှာလဲ။ ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ၊ မထော်မနန်းတွေ၊
သွား..သွားတော့ ကိုယ်လုပ်စရာရှိတာသွားလုပ်”
ဟီဟိ.. အမေ့ကိုမထိတထိသွားစပေးတာ ကျနော့်ကိုနှင်လွှတ်တော့တာဘဲ..။
—————————————–
ကြောက်တတ်တဲ့သူ့အကျင့်
(၄)
(အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်၊)
အမေ စကားဖြတ်ပီးကျနော့်ကိုနှင်ပေမယ့်သူ့မျက်လုံးအရောင်တွေက တော်တော်ကြီးကိုစိတ်ဝင်စားနေတယ်ဆိုတာကိုပြနေတယ်။
ရက်အနည်းငယ်ကြာတော့ ကျနော်ပလန်ချတယ်၊ တိတ်တခိုးထဲကဒေါင်းလုဒ်ဆွဲထားတဲ့
ဆရာထူးခြားနဲ့ ဆရာတချို့ရဲ့ pdf သားအမိဇာတ်လမ်းကောင်း ၃-၄ပုဒ်ကို ပရင့်ထုတ်ပြီး
အခန်းထဲကစားပွဲပေါ်မှာတမင်ဖွက်သလိုနဲ့လွယ်လွယ်ရှာနိုင်ပြီးမြင်သာအောင် မသိမသာဖုံးဖိထားခဲ့တယ်။
တစ်နေ့တစ်အုပ်ပေါ့။ အမေနေ့လည်ဘက်ဆိုကျနော့်အခန်းဝင်ဝင်ရှင်းတတ်ပြီး
စာအုပ်တွေဟိုသည်ရွှေ့ထပ်တာမျိုးလုပ်နေကျဆိုတာကျနော်သိတယ်လေ။ ကျနော်ကစာအုပ်ကိုပိုဇေရှင်အနေအထားသေချာမှတ်ပြီး၊
စာမျက်နှာတစ်ခုမှာလည်းမသိမသာစာရွက်ပိုင်းလေးညှပ် အမှတ်အသားလုပ်ထားခဲ့တာ။
အဲ့ဒီ၃ရက်စလုံး ညနေစောစောအိမ်ပြန်လာပြီးအိမ်ထဲကိုအသံမပေးပဲဝင်။
ထုံးစံအတိုင်း အမေ့အခန်းကိုချောင်းကြည့်၊ ထင်တဲ့အတိုင်းပဲပေါင်ကြီးဖြဲ ထမီကလန်လို့ပက်လက်အိပ်ပျော်နေတယ်။
ပေါင်ခွကြားမှာအဖုတ်နဲ့ဖက်လုံးကကွက်တိ။
အမေကျနော်ထားခဲ့တဲ့သားအမိလက်ရွးစင်ဇာတ်လမ်းတွေဖတ်ပြီး လက်ပူတိုက်နေပြန်ပြီလေ…
သိတာပေါ့အမေရယ် ဟိဟိ..။
ကျနော့်အခန်းထဲကစားပွဲပေါ်မှာတော့ ကိုထူးခြားစာအုပ်က နဂိုနေရာမှာပဲအရာမယွင်း။
ဒါပေမယ့်စားပွဲအထက်ပိုင်းနဲနဲပိုကပ်နေတယ်။ စာမျက်နှာ၄၈မှာညှပ်ထားတဲ့ စာရွက်ပိုင်းလေးက
စာမျက်နှာ၃၅ကြားမှာရောက်နေတယ်လေ၊ အမေအားရပါးရဖတ်ပြီးသားနဲ့လိုးနေရတယ်လို့စိတ်ကူးယဥ်နေပြီလား..။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
စနေတစ်နေ့ရဲညဦးပိုင်း
ထုံးစံဆိုသလိုပါဘဲ၊ လုပ်ငန်းတာဝန်ယူမှုကြီးကြီးမားမားယူထားရတဲ့ အဖေက
ကောက်ခါငင်ခါမန္တလေးဘက်တက်သွားရပြန်ပြီ။ အိမ်မှာကျနော်တို့သာအမိဘဲကျန်တော့တယ်။
ပုံမှန်ဆိုရင်လဲ အဖေကအိမ်သိပ်မကပ်ဖြစ်တာကြာပါပြီ။ မန္တလေးကပြန်လာရင်လဲ စင်္ကာပူဥရောပခရီးစဥ်ဆက်ရဦးမယ်တဲ့..။
အိမ်မှာကျန်ခဲ့တဲ့သားအမိ၂ယောက် နေ့စဥ်နေနေကျပုံမှန်လှုပ်ရှားမှုတွေအတိုင်းဆက်နေသွားရုံပေါ့။
ပုံမှန်အတိုင်းဆိုအမေက ညနေတီဗွီဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်လို့ပြီးတော့မှ ရေမိုးချိုးလေ့ရှိတယ်။
နိုင်ငံခြားစီးရီးပြီးတဲ့အချိန်ဆိုတော့ ည၈နာရီလောက်ပုံမှန်ဆိုပါတော့။
ညစာထမင်းစားပြီးတော့ကျနော်တို့တွေ ဧည့်ခန်းမှာတီဗွီရှေ့ထိုင်ပြီးဇာတ်လမ်းတွဲထိုင်ကြည့်နေကြတယ်။
ကားကထိုင်းသရဲကား။
အမေကတီဗွီနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ကဆိုဖာပေါ်မှာကူရှင်ခေါင်းအုံးကိုဖက်ပြီးကြည့်နေတာ..။
ညနေဘက်တုန်းကဈေးထွက်ဝယ်ကထဲကဝတ်ထားတဲ့ဒူးအောက်မရောက်တရောက်ရှည်တဲ့ စကတ်ဖားဖားကိုဝတ်ထားတုန်းပဲ။
ကျနော်က ဘေးဆိုဖာမှာ။ အမေနဲ့ ၄၅° အနေအထားပေါ့၊ တီဗွီနဲ့လဲ ၄၅°လောက်ဘဲ။
သရဲကားကကြောက်စရာအခန်းတွေပါလာတော့ အမေကဒူးတွေကိုဆိုဖာပေါ်ထောင်တင်ထိုင်လိုက်ပြီး
ဒူး၂ချောင်းကိူရောကူရှင်ခေါင်းအုံးကိုပါရောပိုက်ထားတယ်။ လက်ကကူရှင်ကိုမြှင့်လာပြီး။ မျက်နှာကိုကာထားတယ်။
ကြည့်လေ..ဒူးထောင်ထားတုန်းဂါဝန်စကိုကူရှင်နဲ့ရောပြီးဆွဲတင်သွားတော့
ပေါင်၂ချောင်းအဖွေးသားနဲ့ဂွဆုံကပင်တီကိုမြင်နေရပြီ။ အမေ့ပင်တီကပန်းနုရောင်ဇာပွင့်ထိုးပါးပါးလေးရယ်..။
အမေ့စမူဆာဖောင်းဖောင်းကြီးက ကျနော့်ကိုထွက်ရှိုးပြပါလေရော။ပင်တီကပါးတော့
အတွင်းကအမွှေအုံမဲမဲကြီးကိုရောဂွကြားတည့်တည့်ကနှုတ်ခမ်းသားထူထူမြောင်းရာကြီးကိုရောအတိုင်းသားမြင်နေရတယ်။
အမေကတော့ခေါင်းအုံးကိုအမိအရကွယ်ရင်းသူအောက်စလွတ်နေတာကိုမသိသေးဘူး။
ရှိတဲ့အမွှေးတစ်စတစ်လေတောင် ပင်တီပါးလျလျကအကုန်မဖုံးနိုင်ပဲပေါင်ခွကြားကနေပင်တီစပ်ကပြူထွက်နေတယ်။
ဟိုက်..ရှားးဘား ကျနော့မှာအသက်ရှူဖို့မေ့ပြီးပါးစပ်အဟောင်းသား။
ကျနော်လဲအမေမရိပ်မိအောင်ဒီတိုင်းမသိမသာလွှတ်ထားရင်းနဲ့..
“မေမေကလဲ.. မေမေ့ကြည့်ရတာမမိုက်ပါဘူး၊ ကြည့်လဲကြည့်ချင်သေး၊ ကြောက်လဲကြောက်သေး။
အဲ့ဒါကြီးကွယ်ထားတော့ဘာမြင်ရမှာလဲ”
“ဟဲ့.. ကြောက်ပေမယ့် စိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းတယ်ဟဲ့၊ ဒါလဲပျော်စရာတစ်မျိုးဘဲ”
ကျနော့်အတွေးထဲမှာ၊ အင်း..ဟုတ်သားဘဲ၊ လူဆိုတဲ့လူတွေကလဲ ခပ်ဆန်းဆန်းပဲ၊
တစ်ခါတလေ၊ပျော်စရာ၊ ရင်ခုန်စရာတွေကို ကြောက်စရာအဖြစ်အပျက်တွေထဲကကြံဖန်ပြီးရှာကြံယူတတ်ကြတယ်နော်။
ဒါပေမယ့်ကျနော်တကယ်ပြောထွက်သွားတာက…
“အပြာကားကြည့်တာကမှ တကယ်စိတ်လှုပ်ရှားဖို့ကောင်းမှာပေါ့မေမေကလဲ..”
ကျနော်တစ်လုံးပစ်ထည့်လိုက်တယ်။
“အဲ့ဒါကြည့်တာကတော့ လူတိုင်းကြိုက်မှာပဲလေ။ ထူးဆန်းလို့လား..”
အမေကမျက်စောင်းလေးတစ်ချက်ထိုးပြီးပြောလိုက်တယ်။
အမေ့ပုံစံကစောစောကအတိုင်းဆက်ထိုင်နေတယ်။ အောက်စလွတ်နေတာကိုသတိမထားမိသေးဘူး။
ပင်တီပန်းရောင်လေးကကျနော့်ကိုပြောင်ပြနေတုန်းပဲ။ အောက်ကကျနော့်လီးကလဲအစွမ်းကုန်တောင်နေပြီ။
ကျနော့်စိတ်ထဲမှာပြောနေတာက..
“တကယ်လို့ မေမေ့အနေနဲ့ကျနော့်လိုသားအရင်းနဲ့တိတ်တိတ်ကြိတ်ပြီးအိပ်ခွင့်ရရင် အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားမှာလားမေမေရယ်”
ကျနော်ကတော့အဲ့လိုတွေးရုံနဲ့တင် တော်တော်ကြီးကိုစိတ်လှုပ်ရှားနေပြီလေ။
ကိုယ့်အမေကို ဒီလိုတွေးတာတော်တော်တော့အကုသိုလ်ကြီးတာပဲ။
ဒါပေမယ့်အမေက လှလိုက်တာ၊ ဆက်စီကျလိုက်တာလေ။ စိတ်မထိမ်းနိုင်လောက်အောင်ပါဘဲ။
စိတ်ကူးယဥ်ရုံသက်သက်ပဲဆိုပေမယ့် တစ်ဘက်က အမေ့ကိုရရင်တကယ်လိုချင်တယ်။
တီဗွီဇာတ်လမ်းပြီးတော့ အမေကရေချိုးဖို့ပြင်နေတယ်။
ဒီညကလကွယ်ည၊ မိုးကလဲခပ်သည်းသည်းရွာလာတယ်။
သိပ်မနီးမဝေးတဲ့အရပ်ကနေမိုးခြိမ်းသံတွေတထိန်းထိန်းကြားနေရတာကိုကအသည်းထိတ်စရာ။
မိုးနဲ့အတူလေပါပါလာတယ်။ လေလကလဲအတော်ပြင်းတော့အိမ်တောင်ခါနေသလားထင်ရတယ်။
မိုးရွာ၊ လေပြင်းလို့ကတော့ထုံးစံအတိုင်းမီးပြတ်သွားပြီပေါ့။ မပြတ်ရင်မြန်မာပြည် အီးပီစီဘယ်ပီသတော့မလဲ။
ကျနော်တို့တွေအိမ်ထဲမှာဖယောင်းတိုင်တွေထွန်းလိုက်ကြတယ်။
ဧည့်ခန်းလျှောက်လမ်းနဲ့အဓိကကျတဲ့၂နေရာ၃နေရာလောက်ပါဘဲ။
အမေက မွှေးပွတဘက်ကြီးကိုရင်လျားလို့ဖယောင်းတိုင်တစ်တိုင်ထွန်းပြီး အပြင်ထွက်၊
ရေချိုးခန်းဘက်လျှောက်သွားတယ်။ဖြေးဖြေးချင်း.. တစ်လှမ်းချင်းလှမ်းနေတာ။
မျက်လုံးတွေကဘယ်ညာအမှောင်ထဲကျီးကြည့်ကြောင်ကြည့်နဲ့..။
အခုလေးတင်မှသရဲဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်ထားလို့ကြောက်နေပုံပဲ။
အမေရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားပြီး ဖယောင်းတိုင်ကိုအုတ်ဘောင်ပေါ်စိုက်လို့ မီးရောင်မှိန်ပြပြမှာရေချိုးနေတယ်။
အပြင်မှာကလည်းမိုးသက်လေကခပ်ကြမ်းကြမ်းတိုက်နေတော့ လေကတံခါးကြားတွေဖြတ်တိုးသံကတဝေါဝေါတဟဲဟဲနဲ့..
အမေ့ကြည့်ရတာလည်းနောက်ကျောမလုံသလိုပဲတထိတ်ထိတ်နဲ့။
ထုံးစံအတိုင်းပဲ။ အမေတံခါးချက်မထိုးပဲမဟတဟစေ့ထားတယ်။
ကျနော်ကအမေရေချိုးခန်းဘက်ထွက်သွားကထဲက အဝတ်အစားချွတ်၊ ကိုယ်သုတ်ပုဝါပတ်ပြီး။
အမေ့နောက်ခပ်ခွာခွာကနေလိုက်သွားတယ်။ အမေချိုးပြီးတာနဲ့ဆက်ချိုးလို့ရအောင်အသင့်ပြင်ထားတာပါ။
ပြီးတော့အမေ့ကိုချောင်းရဦးမယ်လေ။
ကျနော်ရေချိုးခန်းအပြင်မှောင်ရိပ်ထဲကနေအမေရေချိုးတာကိုချောင်းရတယ်။
လေခပ်ပြင်းပြင်းတိုးလိုက်တိုင်း တံခါးကိုတွန်းဟသလိုဖြစ်နေတော့ တံခါးအဟကပိုပိုကျယ်လာတယ်။
အမေ့ရဲ့နိကက်ကောက်ကြောင်းခန္ဓာကိုယ်အလှက
ရိုမန်းတစ်ဆန်လှတဲ့ဖယောင်းတိုင်မီးမှိန်မှိန်အာက်မှာ အရင်ကထက်ကိုဆက်စီဖြစ်နေတယ်။
ကျနော်အမေ့အပေါ်ရာဂစိတ်ဝင်ပြီး ဆက်ဆံချင်လိုးချင်စိတ်တွေက တစ်နေ့တခြားဒီရေလိုတက်လာခဲ့တာ၊
အမေ့ကိုချောင်းကြည့် ဒဲ့မှန်းပြီးဂွင်းထုမိတဲ့နေ့ကထဲကပါဘဲ။
အမေ့ကိုမှောင်ထဲကချောင်းကြည့်ရင်းစိတ်တွေကလည်း အမျှင်တန်းပြီးတွေးချင်ရာတွေတွေးနေတုန်းမှာ၊
မိုးကလဲပိုသည်းလာ မိုးခြိမ်းသံတွေလဲပိုနိမ့်လာပြီးတဂျိမ်းဂျိမ်းနဲ့ပိုကျယ်လာတယ်။
ပြောရင်းဆိုရင်းလေပြင်းတချက်ခပ်ကြမ်းကြမ်းအသုတ်မှာ
အိမ်ထဲကဖယောင်းတိုင်မီးတွေအားလုံးဟုတ်ခနဲပြိုင်တူငြိမ်းကုန်တော့တာပဲ။
ရေချိုးခန်းထဲကတံခါးအကွယ်အုတ်ဘောင်မှာအမေထွန်းထားတဲ့ဖယောင်းတိုင်လဲ ဟထားတဲ့တံခါးကြားက
လေဆောင့်အတိုးမှာငြိမ်းသွားပါလေရော။ ရေချိုးခန်းထဲမှာလည်း ပိန်းပိတ်အောင်မှောင်အတိကျသွားတော့တယ်။
အဲ့ဒီမှာအမေ့ရဲ့အလန့်တကြားအာခေါင်ခြစ်အော်သံကြားလိုက်ရတာဘဲ။
“အမလေးး…လုပ်ကြပါဦး.. ဖိုး…ဖိုးထူးရေ..သား..သား..ဘယ်မှာလဲ..၊
အားးး မှောင်မဲနေတာပဲ။ မေ..မေမေကြောက်တယ်..ဒီကိုလာပါဦး.. အီးးး ဟီး…”
ကျနော်ကအမှန်တော့ရေချိုးခန်းတံခါးအပြင်လေးမှာတင်ရှိနေတာပါ။
ဒါပေမယ့် ချက်ချင်းအသံမပြုသေးပဲခဏကြာအောင်စောင့်လိုက်တယ်။ အိမ်ထဲကပဲလျှောက်လာသလိုလို..။
“ဖိုးထူးရေ..သား…ဖိုးထူး..”
အမေကအကျယ်ကြီးကုန်းအော်နေတယ်။ သူ့ကြည့်ရတာအကြောက်ပြေလိုပြေငြားတိတ်ဆိတ်မှု၊
အမှောင်နဲ့ကြောက်စရာအခြေအနေကိုတတ်နိုင်သမျှတန်ပြန်နိုင်အောင်၊ ကုန်းအော်နေပုံရတယ်။
“သား..ဒီမှာဖယောင်းတိုင်လာပြီးမီးညှိပေးစမ်းပါ။ မေမေကြောက်လွန်းလို့ပါ”
“မေမေ..သားဒီမှာရောက်နေပြီ၊ မကြောက်နဲ့တော့၊ သားလာပြီ”
ကျနော်ကိုယ်သုတ်ပုဝါပတ်ရက်သားအောက်ကလီးကြီးငေါငေါကြီးထောင်ရင်း ရေချိုးခန်းတံခါးကိုဆွဲဖွင့်ပြီး
သတိနဲ့တလှမ်းချင်းဝင်သွားလိုက်တယ်။ မိုးသည်းသည်းလေထန်ထန်နဲ့၊ သုတ်ခနဲတိုက်လိုက်တဲ့လေကြောင့်
ကျနော်လက်မှာကိုင်လာတဲ့ဖယောင်းတိုင်ကမီးဟာလဲဟုတ်ခနဲငြိမ်းသွားပြန်ပြီ။
သေချာတာပေါ့ဗျာ..၊ ကျနော်တမင်မှုတ်ပြီးငြိမ်းလိုက်တာပဲ။
“မှောင်မိုက်နေတာပဲသားရယ်..၊မေမေကြောက်လိုက်တာ၊ မြန်မြန်ဝင်လာခဲ့စမ်းပါ..”
အမေ့အသံတွေကတုန်နေပြီး အသက်ရှူသံတွေကတအားပြင်းနေပုံထောက်တော့
အမေအရမ်းအကြောက်လွန်နေပြီဆိုတာသိသာတယ်။
“သားလာပါပြီမေမေရ၊ မေမေမကြောက်နဲ့တော့နော်..၊ လေကတအားပြင်းတာပဲ။ ဖယောင်းတိုင်တွေလဲအားလုံးငြိမ်းကုန်ပြီ..”
အမေကအမောတကောနဲ့အသက်လုရှူနေတုန်းပဲ။
“ဘယ်မလဲ..ဘယ်မလဲ၊ သားဘယ်မှာလဲ။ မေမေ့နားနည်းနည်းတိုးစမ်းပါ”
—————————————–
ကြောက်တတ်တဲ့သူ့အကျင့်
(၅)
(အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်၊)
အမေ့အသံကတုန်ပြီးစိတ်လှုပ်ရှားနေပုံရတယ်။ မသဲမကွဲနဲ့..။
ကျနော်လဲပတ်ထားတဲ့ကိုယ်သုတ်ပုဝါကိုချွတ်၊ နံရံကကြိုးတန်းဆီမှန်းပြီးလှမ်းပစ်တင်လိုက်ပြီးတော့
ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ကြီးနဲ့ပဲအမေ့အသံကြားတဲ့ဘက်ကိုတိုးသွားလိုက်တယ်။
အမေကမှောင်ထဲမှာလက်၂ဘက်ကိုရှေ့ဆန့်ပြီးကျနော့်ကိုလိုက်စမ်းနေတယ်။
“သား..မေမေ့အနားမှာနေစမ်းပါ၊ မေမေကြောက်လို့၊ ရေချိုးမယ်ဆိုရင်လဲတစ်ခါထဲချိုးလိုက်ကြစို့၊ လာ..သား..”
“ဟုတ်..မေမေ..”
“မေမေ..ဒီမှာသားကိုင်ထားတယ်၊မကြောက်နဲ့တော့နော်..”
ကျနော်လဲမေမေမကြောက်အောင်အားပေးသလိုနဲ့ရတဲ့အခွင့်အရေးကိုအသုံးချပြီး အမေ့လက်ကလေးတွေကို
ခပ်တင်းတင်းဖျစ်ပြီးဆုပ်ပေးရာကနေလက်တွေကိုအပေါ်တိုးလို့လက်မောင်းသားတွေကိုစမ်းပြီးခပ်ဆဆလေးဆုပ်ညှစ်ပေးနေမိတယ်။
လက်မောင်းသားနေရာကိုအထက်အောက်စုန်ဆန်ဆုပ်ပေးနေတုန်း မှောင်ထဲမှာစမ်းရတော့
လက်မောင်းဘေးကပ်ရက်တစ်နေရာကနူးညံ့အိစက်နေတဲ့အသားစိုင်တွေကိုလက်ခုံနဲ့သွားတိုက်မိတာကိုခံစားလိုက်ရတယ်။
အထိအတွေ့ကရိုးရိုးလက်ကိုကိုင်သလိုအဟုတ်ဘူး။ အလိုလိုနေရင်းဖျင်းကနဲဖြစ်ပြီး
ကြက်သီးမွေးညင်းလေးတွေထသွားသလိုပဲ။ သိလိုက်ပြီလေ၊ ဒါအမေ့နို့အုံကြီးတွေဆိုတာ..။
ကျနော်လဲမထူးတော့ဘူးမသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး နေရာမှားကိုင်သလိုနဲ့ ခပ်အိအိရှိနေတဲ့နို့အုံအောက်ပိုင်းသား
တွေကိုသိသိသာသာကိုင်လိုက်တယ်။ အမေကဘာမှမပြောဘူးငြိမ်နေတယ်လေ။
သူ့စိတ်ထဲမှာတော့သူ့ရဲ့မထိအပ်တဲ့အတွင်းသားတွေကိုမဆိုင်တဲ့တစ်ယောက်လာပြီးထိတွေ့
သုံးသပ်နေတာကိုလဲရုတ်တရက်သတိမထားမိဘူးနဲ့တူပါရဲ့။ သူ့စိတ်ထဲမှာကြောက်ရွံ့စိတ်လှုပ်ရှားနေရတဲ့အချိန်၊
အနားမှာအဖော်တစ်ယောက်အနီးကပ်ရှိနေပါလားဆိုပြီးအကြောက်ပြေစိတ်ဖြေလျော့သွားတဲ့ဘက်ကိုပဲပိုနေတယ်ထင်တယ်။
အမေကကျနော်အနားမှာရှိတော့အားရှိနေတဲ့ပုံပဲ။ ကျနော့်နားကပ်နိုင်သမျှကပ်ဖို့ကြိုးစားတယ်။
မှောင်မဲတဲ့အခန်းကျဥ်းထဲမှာအနီးကပ်ရှိနေတဲ့အမေ့ဆီကပုံမှန်ထက်မြန်တဲ့ရင်ခုန်သံတွေကို
တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ကြားနေရတယ်လို့ခံစားမိတယ်။ အမေ့တစ်ကိုယ်လုံးလဲစိုရွှဲနေတယ်။
အမှောင်ထဲမှာတော့ကျနော့လီးကြီးကတဆတ်ဆတ်ခါပြီးအသားကုန်တောင်လို့..။
အမေ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ကြီးနဲ့ဘေးနားမှာတင်ရှိနေတာကိုသိနေလို့ထိမ်းလို့ကိုမရဘူး။
အမေကရေခွက်နဲ့ခပ်ပြီးကျနော့်ကိုစချိုးပေးလာတယ်။၃-၄ခွက်လောက်လောင်းပြီးတော့ဆပ်ပြာတိုက်ပေးတယ်။
မှောင်ထဲမှာစမ်းပြီးဗိုက်ကိုပွတ်ပေးနေရင်းကနေ အမေ့လက်ခုံကချော်ပြီး တောင်နေတဲ့လီးကိုမိမိရရကြီးတိုက်မိလိုက်တော့..။
“အု ..”
အမေ့ပါးစပ်ကလွှတ်ခနဲအာမေဋိတ်သံကလွတ်ထွက်လာတယ်။
ဒါပေမယ့်ချက်ချင်းပဲဘာမှမဖြစ်သလိုနဲ့တခြားနေရာပြောင်းပြီးဆပ်ပြာနဲ့လိုက်ပွတ်နေပြန်ရော..။
ကျနော်ကတော့ဘာမှမသိသလိုပဲနေလိုက်ပြီးအမေ့နားကိုပိုပြီးပူးကပ်နိုင်ခွင့်ရအောင်ကြိုးစားတယ်။
မှောင်ထဲမှာကိုယ်လုံးချင်းဘေးချင်းထိလိုက်၊ ကိုယ်ချင်းလှည့်ပြီးပွတ်ဆွဲလိုက်နဲ့ပေါ့။
အသားချင်း ကိုယ်ချင်း၊ ခဏခဏထိကပ်ပွတ်ဆွဲမိလာတော့ အမေတစ်ဘက်လှည့်နေတုန်းအချိန်မှာ
ကျနော်ကလဲအမေနဲ့တည့်တည့်ဆိုင်မိအောင်ကိုကိုယ်ကိုချိန်ပြီးလှည့်ပေးလိုက်တယ်။
ကျနော့်ဒုတ်ထွားထွားကြီးကအမေ့အိုးတင်းတင်းကောက်ကောက်ကြီးကိုမထိတထိပွတ်ထိုးမိနေပါရော။
အမေရှေ့ကိုကုန်းငုံ့ပြီးခြေသားလုံးတွေသေချာပွတ်တိုက်နေတုန်းမှာ၊
အမေ့ဖင်ဆုံလုံးကြီးကိုကျနော့်လီးနဲ့သိသိသာသာကြီးကိုကပ်ပွတ်ထိုးမိတော့တယ်။
အမေရုတ်တရက်လန့်ပြီးဆတ်ခနဲတွန့်သွားပေမယ့်၊ ကြိုးစားပြီးအသံမထွက်အောင်ထိမ်းတယ်။
အုကနဲတစ်ချက်ပဲကြားလိုက်ရတယ်။
အမေကအဲ့ဒါဘာကြီးဆိုတာသိသိကြီးနဲ့ ရှောင်ထွက်သွားဖို့မကြိုးစားတဲ့အပြင်
သူ့ခြေထောက်တွေကိုပဲကုန်းပြီးတော့စိတ်ဝင်တစားပွတ်တိုက်ချေးတွန်းနေတယ်။
ဘယ်လှည့်လိုက်ညာလှည့်လိုက်ဟိုပွတ်ဒီတွန်းလုပ်နေတော့ဖင်ကြီးတရမ်းရမ်းနဲ့
ကျနော့်လီးတောင်တောင်ကြီးကိုလာလာတိုက်နေတယ်လေ။ အမေတမင်လုပ်နေတာများလား..။
ကျနော့်ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်နေပြီ။ လီးတောင်တာကလဲပေါက်ထွက်တော့မတတ်ပဲ။
ကျနော်တို့သားအမိ၂ယောက်ဘာမှစကားဟဟမပြောဖြစ်ကြသေးဘူး။
ကျနော်ကအမေ့လက်ထဲကဆပ်ပြာတုံးကိုဆွဲယူပြီး၊ အမေ့ကိုဆပ်ပြာစတိုက်ပေးတယ်။
ကျောကုန်းကစတိုက်တော့ အမေ့ကျောပြင်သားနုနုလေးရဲ့အထိအတွေ့ကကျနော့်စိတ်ထဲသာယာနေမိတယ်။
ကျောကုန်းကနေပုခုန်းသားလေးတွေကိုကိုင်ညှစ်နှိပ်နယ်ပေးရင်း
လည်ဂုတ်သားလေးတွေနဲ့နားရွက်ပါးလေးတွေကိုသာသာလေးပွတ်ပေးနေမိတယ်။
ပြီးတော့ကျနော့်လက်တွေကိုအောက်ဘက်ရွှေ့လိုက်ပြီးတော့ခြေသားလုံးနဲ့ပေါင်သားတစ်တစ်ကြီးတွေကို
ဆပ်ပြာတိုက်ပေးပြီးနောက်ဆုံးတော့လက်နဲ့တစ်ပြည့်ဖင်ဆုံအိုးလုံးလုံးကြီးပေါ့၊
ဖင်ကြီးပေါ်ကိုဆပ်ပြာတိုက်ပွတ်ဆွဲပေးရင်းလက်ကလဲတင်သားတွေကိုခပ်ဆဆ ညှစ်ပေးနေလိုက်တယ်။
ပြီးတော့အောက်ကိုလျောချပြီးပေါင်သားတွေကိုတိုက်ပေးပြန်ရော၊ ပေါင်၂လုံးကြားထဲလက်သွင်းပြီး
ပေါင်အတွင်းဘက်အသားနုနုလေးတွေကိုသာသာပွတ်ပေးနေတာတစ်အောင့်လောက်ကြာသွားတယ်။
“အင်း…ဟင်းးး..”
အမေ့ဆီကညည်းသံသဲ့သဲ့လေးထွက်လာတယ်။
ဒါပေမယ့်စကားတော့ဘာတစ်ခွန်းမှမပြောဘူး။ လက်တွေနဲ့တွန်းထုတ်တားဆီးမယ့်ပုံစံမျိုးလဲမပြဘူး၊
အမေ့ခန္ဓာကိုယ်အပူချိန်ကလည်းကစောစောကလောက်မအေးပဲတော်တော်ကြီးနွေးတက်လာတယ်လို့ထင်မိတယ်။
အမေကအုတ်ကန်ပေါင်ကိုမှီပြီးဟိုဘက်လှည့်ရပ်နေတုန်းမှာကျနော်ကကိုယ်နဲ့ဖိထပ်ပြီးအမေ့နောက်ကပူးရပ်လိုက်တယ်။
အမေကဘာမှမပြောပဲငြိမ်ချက်သားကောင်းနေတယ်။ ဒါပေမယ့်အသားတွေကနည်းနည်းတော့တဆတ်ဆတ်တုန်နေသလိုပဲ။
ကိုယ်လုံးကလဲစောစောကထက်ပူနွေးတက်လာတယ်။
ကြည့်ရတာ အစောပိုင်းကအမေခံစားနေရတဲ့အကြောက်စိတ်တွေကတော့ပြေသွားလောက်ပြီထင်တယ်။
ဒါပေမယ့်အမေ့ရင်ခုန်သံတွေကကြောက်နေတုန်းကထက်ပိုပြီးတဒိတ်ဒိတ်နဲ့ပြင်းပြင်းခုန်နေသလိုပဲ၊
ကျနော်နဲ့ကကိုယ်ချင်းပူးကပ်နေတော့သိသိသာသာကြီးဖြစ်နေတာ။ အသက်ရှူသံတွေကလဲအရမ်းပြင်းနေတယ်။
ဒီလောက်ဆိုကျနော်တွေးမိပြီ။ ပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေနဲ့အမှောင်ကိုကြောက်လန့်ပြီး
ရင်ခုန်နေတဲ့အမေကအခုတော့ဖိုမပူးကပ်နေလို့ဆွဲငင်နေတဲ့လိင်စိတ်ထကြွမှုကအစားထိုးဝင်ရောက်လာပြီး
ရင်ခုန်သံတွေပိုမြန်လာတာကိုသဘောပေါက်လိုက်ပြီ။
ကျနော်လဲခပ်ရဲရဲပဲ အမေ့ချိုင်းကြားအောက်ကလက်တွေလျှိုပြီးအမေ့နို့အုံကြီးတွေကိုပေါ်တင်ဆုပ်ပြီးလှိမ့်နယ်ပေးလိုက်တယ်။
လက်ထဲကဆပ်ပြာမြှုပ်တွေကြောင့်အမေ့နို့ကကြီးတွေကချောနေတယ်လေ။ မထူးတော့ဘူးဗျာ..
ကျနော်အမေ့နို့သီးခေါင်းလုံးလုံးလေးတွေကိုလက်ညှိုးလက်မကြားညှပ်လို့သာသာလေးဖိချေပြီးကစားနေမိပြီ။
“အင်းး..ဟင့်..ဟင်းးး”
အမေ့အသက်ရှူသံတွေကပိုမြန်လာတယ်။ရင်ခုန်သံတွေကလည်းကျယ်ပြီးစိပ်လာတယ်။
ကျနော်ကကိုယ်အောက်ပိုင်းခါးကိုနွဲ့ပြီးအမေ့ဖင်ကြီးအောက်ပေါင်ကြားထဲကိုလီးနဲ့တန်းတန်းချိန်ပြီး
အမေ့စောက်ခေါင်းဝရှိမယ်ထင်တဲ့နေရာကိုမှန်းထိုးတယ်။ မှောက်ထဲမှာရမ်းတော့ထိုးထည့်လိုက်တာဘဲ၊
ဒစ်ထိပ်က အသားစိုင်ပျော့ပျော့အိအိဖုဖုဖောင်းဖောင်းနွေးနွေးကြီးအထိအတွေ့တစ်ခုကိုခံစားလိုက်ရတယ်။
အဲဒါအမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးလားဘာလားတော့မသိ၊ အပေါက်တစ်ခုနေရာမဟုတ်တာတော့သေချာတယ်။
လီးထိပ်က ချော်တော်တော်၊ ချွဲတဲတဲအရည်တွေနဲ့ထိတွေ့မိတယ်အမေ့အဖုတ်ကစောက်ရည်တွေထွက်နေပြီလား၊
ဒါမှမဟုတ်ဆပ်ပြာမြှုပ်တွေပဲလား။ အမေ့ဆီကဘာစကားသံတစ်ခွန်းမှမထွက်၊ ငြိမ်လို့ပဲနေတယ်။
အသက်ရှူသံတရှူးရှူးကလွဲလို့ပေါ့။
အမေကမသိမသာလေးရှေ့ကိုငုံ့ပြီးပိုကုန်းလိုက်တော့ဖင်ကြီးကနောက်ကိုပြူးပြီးစူထွက်လာပါရော။
ကျနော်မှောင်ထဲမှာအသည်းအသန် အမေ့စောက်ဖုတ်ခေါင်းဝကိုစမ်းပြီးရှာကြည့်နေမိတယ်။
စောက်ကျိုးနည်း..မင်းဘယ်မှာလဲစောက်ဖုတ်ရယ်..
ဘဝမှာပထမဆုံးအကြိမ်လိင်ဆက်ဆံဖို့အခွင့်အကြုံမှာကျနော်စောက်ဖုတ်ဝကိုရှာမရဘူးဖြစ်နေတာ..။
အဲဒီအချိန်မှာပဲအမေ့ဖင်ကြီးကတဖြည်းဖြည်းရွေ့လာတယ်။
နောက်ကိုကောက်၊ ကော့တက်လာပြီး ကျနော့်ရဲ့တောင်ပြီးတန်းနေတဲ့လီးနဲ့တည့်တည့်ကိုအမေ့ဖင်ကြားကရွှေ့လာတယ်။
ကျနော်နောက်တစ်ကြိမ်မှန်းပြီးဆောင့်အသွင်းမှာအမေကလဲဖင်ကြီးကိုနောက်ပစ်အပေး၊
ကျနော့်ဒစ်ကစွပ်ခနဲဆို ပျော့အိတဲ့အခေါင်းပေါက်တစ်ခုထဲနိမ့်ကနဲဝင်သွားတာကိုသိလိုက်ရတော့တာပဲ။
နွေးနွေးအိအိစိုစိုစွတ်စွတ်နဲ့နူးညံ့နေတဲ့အခေါင်းပေါက်တစ်ခု။
ကျနော့်လီးကဖျင်းခနဲ၊ စိမ့်ခနဲ အရသာတစ်ခုကိုခံစားလိုက်ရတယ်။ သိလိုက်ပြီလေ..
အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုကျနော့်လီးဝင်သွားပြီဆိုတာ..။ ပြောချင်တာကနင့်ကနဲဖြစ်သွားတဲ့ခံစားချက်တစ်ခုကိုပါ၊
ဒါပေမယ့်ထင်သလောက်လွယ်မယ်ဆိုရင်မှားသွားလိမ့်မယ်။
ဒစ်ကလမ်းမှာတင်တစ်ဝက်တပျက်နဲ့ရပ်သွားတယ်။ရှေ့မှာတစ်ဆို့ကျဥ်းကြပ်မှုတစ်ခုကတားဆီးနေတယ်လေ။
သြော်..စောက်ခေါင်းဆိုတာကဒီလိုပဲလား။
ကျနော်အမိုက်မှောင်ထဲမှာလက်ရှိတဝက်တပျက် စွပ်မိရက်သားဖြစ်နေတဲ့အပေါက်ကြားကို
ဖြေးဖြေးချင်းအားဖိထည့်ပြီးတဇတ်ဇတ်နဲ့ညှောင့်သွင်းကြည့်တယ်။
အပေါက်ကကျနော့်လီးကိုတင်းတင်းပတ်ညှစ်ထားသလိုထင်ရတယ်။
ဒါမှမဟုတ်ကျနော်ပဲဝင်အောင်မထိုးတတ်လို့ပဲလား၊ ဒါလည်းမဟုတ်သေးဘူး၊
ကျနော်ဒစ်ကိုကြိုးစားပြီးဖိသွင်းတော့၊ တဗြစ်ဗြစ်၊ တနဲ့နဲ့ နဲ့ဝင်သွားတော့တယ်၊
ဗြိကနဲထိုးသွင်းလိုက်တိုင်း လီးထိပ်ကစစ်ခနဲဆိမ့်ဆိမ့်သွားတယ်။
လီးတဝက်ကျော်တော့ဆက်သွင်းရတာမခက်တော့ဘူး၊ အခေါင်းပေါက်လမ်းကြောင်းကချောလာတယ်လို့ထင်ရတယ်။
ကျနော့်လီးထိပ်ကလဲ၊ ဂွင်းထုတုန်းကကြုံခဲ့ဘူးသလို အရည်ကြည်ချွဲချွဲတွေထွက်လာနေပြီလေ။
တစ်ရစ်ခြင်းသွင်းလာလိုက်တာ၊ အမေ့ဖင်နဲ့ကျနော့်ဆီးစပ်ကပ်ဖိမိတော့မှ၊ ကျနော့်လီးတဆုံးဝင်သွားပြီဆိုတာသိလိုက်ပြီ။
အဲ့ဒီတော့မှကျနော်လဲခါးကိုပြန်ဆုတ်ပြီးတဇတ်ဇတ်နဲ့ညှောင့်လိုးတော့တာဘဲ။
“အာ့ ..အာ့..အား..အားးး”
အမေ့လည်ချောင်းထဲကညည်းသံမျှဥ်းမျှဥ်းလေးထွက်နေတာကလွဲလို့စကားတခွန်းမှမတုန့်ပြန်ဘူး။
အပြင်မှာတော့မိုးကရွာကောင်းတုန်း။ မိုးခြိမ်းသံနဲအတူလျှပ်စီးလက်တာတွေကပြတ်တောင်းပြတ်တောင်းနဲ့ရှိနေတုန်းဘဲ။
လျှပ်တစ်ချက်တစ်ချက်အပြက်လိုက်မှာတံခါးကြားကနေဝင်လာတဲ့အလင်းရောင်ကြောင့်
ရိပ်ခနဲမြင်လိုက်ရတဲ့ပုံသဏ္ဍာန်ကရင်ဖိုဖို့အရမ်းကောင်းတယ်။
အမေကအုတ်ရေကန်ပေါင်ကိုလက်ထောက်ထားပြီးဖင်ကုန်းပေထားတာကိုကျနော်ကအမေ့ခါးကိုကိုင်ပြီးလိုးနေတဲ့ပုံရိပ်။
ဖြတ်ကနဲမြင်ရတဲ့ပုံရိပ်ကစက္ကန့်ပိုင်းလေးပဲဆိုပေမယ့်
သွေးသားဆန္ဒတွေဟုန်းခနဆူတက်လာပြီးဆောင့်ချက်တွေပြင်းလာတာကအသိသာကြီး။
ပြိ..ပြိ..စွစ်..စွစ်..စွစ်..စွစ်..ပတ်..ပတ်..ဖတ်
“အင်းးး..အဟင့်..စစ်စ်စ်..ထူး..သားးးး..ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ..ဟင့်..”
အဝင်အထွက်ချောသွားပြီးတဲ့နောက်..ကျနော်အမေ့ကိုတပြိပြိနဲ့နောက်ကနေကပ်ထည့်နေတာ
၅မိနစ်လောက်ပဲရှိလိုက်မယ်အမေ့ညည်းသံလေးတွေတဖြေးဖြေးကျယ်လာတယ်။
စောက်ဖုတ်ထဲကလဲဆွဲဖိပြီးညှစ်ပေးလာတဲ့အချက်ပေးသံကတော့ သူပြီးတော့မယ်လို့ပြောနေသလိုလို…။
တစ်ခါမှလက်တွေ့မခံစားခဲ့ရဘူးတဲ့စောက်ဖုတ်ရဲ့အထိအတွေ့ကကျနော့်ကိုအကြီးအကျယ်စိတ်လှုပ်ရှားစေတယ်။
ကျနော့်လီးထဲကလည်းစစ်ခနဲဖြစ်လို့တုန်တက်သွားပြီးလရည်တွေကိုပန့်နဲ့တွန်းထုတ်လိုက်သလိုပဲ
အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကိုနက်ရှိုင်းစွာပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တယ်။
ကျနော်လီးကိုအမေ့အဖုတ်ထဲဆက်စိမ်ထားလိုက်ပြီးတအောင့်လောက်ကြာတော့မှဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။
တအောင့်လောက်သာဆိုတယ်၊ လီးထဲကလရည်တွေကုန်သလောက်နီးနီးအမေ့ထဲညှစ်ချမိသလားမသိဘူး။
ကိစ္စဝိစ္စသာပြီးသားတယ်။ ကျနော်တို့သားအမိ၂ယောက်အသံတိတ်ဇာတ်ကားရိုက်သလိုစကားသံတခွန်းမှမထွက်ခဲ့ဘူး။
အရာရာတိတ်ဆိတ်နဲ့ပြီးသွားတယ်။ သားအမိ၂ယောက်ရေပြီးအောင်ဆက်ချိုးပြီးတော့မှ
မှောင်မဲနေတဲ့လျှောက်လမ်းအတိုင်းတစ်ယောက်လက်တစ်ယောက်ဆွဲပြီးအိမ်ထဲဝင်လာခဲ့ကြတော့တယ်။
—————————————–
ကြောက်တတ်တဲ့သူ့အကျင့်
(၆)
(အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်၊)
အဲဒီညက မိုးကတစ်ညလုံးလိုလိုစွေနေတော့ အီပီးစီရဲ့ စံအတိုင်းပေါ့ဗျာ..
မီးကလဲတစ်ညလုံးနီးပါးပျက်တော့တာဘဲ တော်တော်နဲ့မလာဘူး။
အဖေကလဲမရှိမီးကလဲမလာနဲ့ နဂိုကမှကြောက်တတ်တဲ့အမေ၊ အိပ်ရရဲ့လားမသိဘူး။ ခါတိုင်းဆိုအမေကျနော့်ကိုခေါ်ပြီ။
အခုက ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာပြီးကထဲက ၂ယောက်သား ကိုယ့်အခန်းထဲကိုယ်ခပ်ဆိတ်ဆိတ်ပဲဝင်သွားကြပြီးငြိမ်ကုတ်နေမိကြတယ်။
ဟုတ်တယ်လေ.. ကျနော်တို့၂ယောက်စလုံးရဲ့စိတ်ထဲအသိထဲမှာဒါမမှန်ဘူးဆိုတဲ့အသိ၊
မလုပ်သင့်မဖြစ်သင့်တာကိုလုပ်မိသွားပြီဆိုတဲ့အသိက နောင်တတစ်ခုကိုဖြစ်စေပြီး၊
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်မျက်နှာပူပြီး၊ မျက်နှာချင်းပြန်ဆိုင်မိမှာစိုးလို့အခန်းထဲကကိုမထွက်ဖြစ်တော့တာ။
အမှောင်ကြာက်တဲ့အမေတော့ ဘယ်လိုအိပ်ပျော်မလဲမသိဘူး။ ကျနော်ကတော့လိုးမိတဲ့အမေ့စောက်ဖုတ်ရဲ့အရသာကိုပြန်တွေးမိရင်း
တရှိန်းရှိန်းတဖိန်းဖိန်းနဲ့ ကိုယ်ထဲမှာနာရီအတော်ကြာအဆိပ်တက်နေတယ်။
ဘဝမှာပထမဆုံးအကြိမ်နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ကာမဆက်ဆံဘူးခြင်း။ စောက်ဖုတ်စစ်စစ်ကိုလိုးမိခြင်းပဲလေ။
လိုးမိတဲ့စောက်ဖုတ်ကလဲတခြားမဟုတ်ဘူး။ ကိုယ့်ကိုမွေးထုတ်ပေးခဲ့တဲ့အမေအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးရဲ့စောက်ဖုတ်..။
အရသာကလဲဘာနဲ့မှယှဥ်လို့မရဘူး။ ယှဥ်လို့လဲမရဘူး။ ပထမဆုံးစောက်ဖုတ်ပါဆိုနေမှ..
စားမှမစားဘူးသေးတာ ဘာနဲ့သွားယှဥ်မှာလဲ။ မှားမှန်းသိပေမယ့်အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုကျနော်အသည်းအသန်စွဲသွားမိပြီ။
မလုပ်သင့်ဘူးဆိုပေမယ့် ကျနော်ထပ်ခါထပ်ခါဆက်လုပ်ချင်နေမိတယ်။ အမေ့ကိုရရင်ထပ်လိုးချင်တယ်ဗျာ။
တွေးရင်းလီးကမထိမ်းနိုင်မသိမ်းနိုင်ပြန်တောင်တက်လာပြန်တယ်။ ဒီတော့လဲလက်ကလီးကိုကိုင်မိပြန်ပြီ။
ကိုင်မိလက်စနဲ့စောင်ခြုံထဲမှာပဲ ဂွင်းတစ်ချီပြီးသွားပြန်တယ။ ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ခါတော့ဂွင်းထုတာက
စောက်ဖုတ်အစစ်ရဲ့အရသာလောက်ဘယ်လိုမှမကောင်းနိုင်ဘူးဆိုတာ လက်တွေ့သိသွားပြီ။
စိတ်ကလဲသံဓိဌာန်ချလိုက်ပြီ၊ အမေ့ကိုရအောင်ထပ်လိုးဦးမယ်လို့…။
တစ်ချီလျှော့ပြီးတော့မှကျနော်လဲမှေးကနဲအိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။
နောက်တစ်နေ့ကျတော့ အမေနဲ့ကျနော်မတွေ့မဖြစ်တွေ့ရပြန်ရော။ ဘယ်မှသွားစရာလဲမရှိ၊ စနေနေ့ကြီးလေ၊ ကျောင်းပိတ်တာပေါ့။
မိုးကဆက်ရွာနေလို့ဘယ်မှထွက်မရ။ မီးဖိုခန်းမှာအမေထကြော်ပေးထားတဲ့မနက်စာထမင်းကြော်ကိုသွားခပ်ရင်
းအမေနဲ့တွေ့တော့ အမေကဘာမှမဖြစ်သလိုခပ်တည်တည်ပဲ။
အမေရောကျနော်ရော မနေ့ကရေချိုးခန်းထဲမှာဖြစ်ခဲ့ကြတာကိုဘယ်သူမှစကားမစကြဘူး။
ကျနော်လဲမစပါဘူး။ ဘာအကြောင်းရှာပြီးပြောမလဲ။ ဒီအတိုင်းမသိသလိုထားလိုက်တာကကောင်းသေးတယ်။
စကားအမှားပါသွားလို့စိတ်ကသိကအောင့်ဖြစ်ရုံ၊ အနေအထိုင်ခက်ရုံပဲရှိမယ်။
ကျနော်တို့သားအမိ၂ယောက်မသိချင်ယောင်ဆောင်နေပေမယ့်၊ ပုံမှန်ပြောဆိုဆက်ဆံနေကျထက်
နဲနဲအမ်းတမ်းတမ်းဖြစ်နေတာတော့အမှန်ပဲ။ ဒီလိုနဲ့စနေ၊ တနင်္ဂနွေအချိန်တွေကိုဖြတ်ကျော်သွားတယ်။
၂ရက်လောက်ကြာတော့ညနေပိုင်းပုံမှန်အချိန်မှာအမေရေချိုးဖို့လုပ်ပြန်ရော။
ထုံးစံအတိုင်းထစ်ချုန်းမိုးကရွာနေတယ်။ မိုးရွာတာနဲ့မီးအားကလည်းမပြည့်လို့မှိတ်တုတ်မှိတ်တုတ်တဖျတ်ဖျတ်နဲ့..။
ကျနော်လဲလုပ်နေကျအတိုင်းရေချိုးခန်းတံခါးရှေ့မှာအမေ့ကိုချောင်းဖို့လုပ်တယ်။
ဟိုနေ့ကကံစွပ်ပြီး အမေ့ကိုလုပ်ခွင့်ရလိုက်လို့ ကျနော့်အနေနဲ့မိန်းမလိုးရတဲ့ကာမဂုဏ်ကိုအရသာတွေ့သွားပြီ။
ကျနော်အမေ့ကိုထပ်လုပ်ချင်ပေမယ့်ဘယ်လိုစရမလဲမစဥ်းစားတတ်သေးဘူး။ အဲဒီတုန်းကအမေကဘာတခွန်းမှမပြောဘဲခံသာခံလိုက်တာ။ နောက်နေ့တွေမှာမသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီးခပ်တည်တည်နေနေတော့ကျနော်ဘယ်လိုစမလဲ။
နဂိုကထဲကကိုယ့်အမေဆိုတော့ရှိန်ပြီးသားဖြစ်နေတာ။ စားချင်တာသွားရည်ကတမြားမြား၊
အကြံကမထွက်တော့အရင်နည်းပြန်လိုက်ပြီး ပြန်ချောင်းဖို့ပဲကြံရတော့တာပေါ့။ ဒါပေမယ့်ကျနော်ကလဲကျနော်ပဲ။
လုပ်နေကျချောင်းနေကျမို့လို့နဲနဲအတင့်ရဲလာတော့ရေချိုးခန်းရှေ့ရောက်နေတာကပေါ်တင်ကြီးလိုဖြစ်နေတာ။
လျှပ်စီးအလက်မှာကျနော်ရှေ့မှာရှိနေတာကိုတွေ့သွားတော့…၊
“ဖိုးထူး…သား..ရှေ့မှာရှိနေတယ်မဟုတ်လား..၊လာ..အထဲကိုဝင်လာပြီး..မေမေရေချိုးတာကိုအဖော်လုပ်ပေးစမ်းပါ။
မေမေကြောက်လို့..၊ နေဦးရေချိုးခန်းမီးခလုပ်အရင်ပိတ်လိုက်ဦး..သား၊ မေမေကဘာမှဝတ်ထားတာမဟုတ်ဘူး”
သိသိကြီးနဲ့..ကျနော်အိမ်နောက်ဖေးတံခါးအထိ ခပ်သွက်သွက်ပြန်သွားလိုက်ပြီးအဝေးကအသံမျိုးနဲ့…
“မေမေ..ဘာလဲဟင်..သားကိုဘာပြောတာလဲ..”
“ရေချိုးခန်းမီးပိတ်ပြီး မေမေနဲ့အဖော်လုပ်ပြီးလာနေပေးစမ်းပါ။ ဒီမှာအရမ်းကြောက်ဖို့ကောင်းတာပဲ…”
အမေ့အသံတွေတုန်နေတာကသိသာတယ်။
ကျနော်ကဘာမှအထွန့်မတက်တော့ဘူး၊ အမေ့စကားနားထောင်တဲ့သားလိမ္မာလေးလုပ်ပြီး
ရေချိုးခန်းမီးပိတ်ပြီးဝင်လိုက်သွားတယ်။ အထဲရောက်တော့…၊
“မေမေ..သားရှိနေပြီ…ဘာမှကြောက်ဖို့မလိုတော့ဘူး..”
ရောက်ရောက်ချင်းပဲအမေ့လက်ကိုပိုင်စိုးပိုင်နင်းဆွဲယူပြီးအမေ့လက်ခုံလေးတွေကိုတင်းတင်းဆုပ်ပြီးဖျစ်လို့အားပေးလိုက်တယ်။
အမေကလည်းလက်လေးပြန်နှုတ်ပြီးကျနော့်လက်ကိုပြန်ညှစ်တယ်။
အမေ့ရဲ့တုန့်ပြန်မှုလေးတွေကကျနော့်အတွက်တော့ပေါ့စတစ်ပဲ..၊
ဒါနဲ့မှောင်ထဲမှာအမေ့ခါးလေးနေရာကိုလက်၂ဘက်နဲ့စမ်းကိုင်ကြည့်လိုက်တယ်၊
ပြီးတော့လက်တွေကိုခါးအောက်နည်းနည်းလျှော့ချကြည့်တော့ လုံးဝန်းတဲ့တင်ပါးဆုံကြီးကိုစမ်းမိလိုက်တယ်။
မှောင်ထဲကျနော့်ရှေ့မှာအမေဟာ နိကက်ကြီးဘဲဆိုတာသိနေရတယ်။
အမေက စောစောကထဲကရေချိုးနေတာဆိုတော့ ဆပ်ပြာတိုက်ပြီးပြီလား၊ မတိုက်ရသေးဘူးလားကျနော်မသိဘူး။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျနော်အရင်ဆုံးစလုပ်ပေးတာက အမေ့ကိုဆပ်ပြာတိုက်ပေးတာဘဲ။
ဒါမှလဲအမေ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုကျနော်သုံးသပ်ကိုင်တွယ်ခွင့်ရမယ်လေ။
ရှာဝါခရင်မ်ဆပ်ပြာရည်ကိုလက်ခုပ်ထဲအနေတော်ညှစ်ချပြီး အမေ့ကျောပြင်သားနုနု၊
ပုခုန်းသားလုံးလုံးလေးတွေကိုဆပ်ပြာမြှုပ်ထနေတဲ့လက်နဲ့ညင်ညင်သာသာလေးစပြီးပွတ်ပေးလိုက်တယ်။
ပြီးတော့တစ်ဆင့်ခြင်း၊ တစ်ဆင့်ခြင်း၊ လည်ပင်း၊ လက်မောင်း၊ နောက်တော့ချိုင်းကြားကလျှိုပြီး
နို့နှစ်လုံးကိုအပေါ်ယံကြောစပွတ်ပေးရာကနေ၊ ထိထိမိမိစိတ်ပါလက်ပါနဲ့နယ်ရောဆိုပါတော့..။
ကျနော် နို့တွေစကိုင်မိပြီဆိုတာနဲ့စိတ်ကပြန်ရဲလာတယ်။ ဟိုနေ့ကအစကလဲရှိထားပြီးသားဆိုတော့ မထူးတော့ဘူး။
အမေကလဲငြိမ်ခံနေတော့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုဖွဖွလေးတစ်ခါ၊ ဖိဖိလေးတစ်ချက်၊ စိတ်ရှိလက်ရှိပွတ်ချေပေးနေလိုက်တယ်။
နောက်လက်တစ်ဘက်ကအောက်ကိုစုံဆင်းပြီးအမေ့ပေါင်လုံးကြီးတွကိုဆပ်ပြာတိုက်ပေးရင်းက
ပေါင်ခြံကြားတွေကိုပွတ်ဆွဲပေးနေတာတောင် အမေကဘာမှဂရုမထားသလိုငြိမ်ခံနေတုန်းဘဲ။
ဒါနဲ့ကျနော်လဲအမေ့ဖင်ဆုံကြီးဆီကိုလက်ရွှေ့လာပြီးအမေ့ဖင်လုံးအိအိကြီးတွေကိုအားရပါးရညှစ်ပစ်လိုက်တယ်။
ပြီးမှဖင်ကြားမြောင်းကြီးထဲကိုလက်စောင်းနဲ့ထိုးသွင်းခွဲလိုက်တော့ပူပူနွေးနွေးအိအိစိုစိုအတွေ့ကိုခံစားလိုက်ရတယ်။
ဆက်ပြီးခပ်နက်နက်နှိုက်လိုက်တော့ အသားထူထူနွေးနွေးမြောင်းပျော့ပျော့ကြီးထဲလက်ဝင်သွားတယ်။
သိလိုက်ပြီလေ၊ အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲဒဲ့နှိုက်မိပြီးလက်ဝင်သွားပြီ။
ပြီးတော့မာတင်းနေတဲ့စောက်စိကိုလဲစမ်းမိလိုက်ပြီ။ လက်မနဲ့လက်ညှိုးကြားစောက်စိကိုညှပ်ဖိပြီးပွတ်ဆွဲပေးနေလိုက်တယ်။
ကျနော်အရှိန်ရလာပြီ..၊ ရာဂသွေးတွေလဲဆူတက်လာပြီး အမေဆူမှာဆဲမှာကိုလဲမကြောက်တော့ဘူး။
ကျနော်ဟာယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ပါ။ ကျနော်အခုဆော်ကြီးတစ်ဗွေကိုကိုင်နေရပြီ။
အဲဒီဆော်ကြိးဟာဘယ်သူပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ကိုယ့်အမေဆိုတာကိုလဲစိတ်မဝင်စားတော့ဘူး။
ကိုင်မိတဲ့စောက်ပတ်ကြီးရဲ့ အခေါင်းထဲလက်ထိုးထည့်ပြီး လက်နှစ်ချောင်းပူးနဲ့ကလိုင်းပြီးလက်လိုးလိုးပေးနေတယ်။
အပြင်မှာမိုးကသည်းနေလို့တဝုန်းဝုန်းဆူညံနေပေမယ့်၊ ကျနော့်ရဲ့သောတအာရုံမှာတော့ တကျိကျိ တပျစ်ပျစ်နဲ့
လက်ကစားတဲ့အသံတွေကြားနေရသလိုပဲ။ နောက်ကနေဖင်ကြားထဲလက်သွင်းပြီး တကျိကျိလိုးနေချိန်မှာပဲ
အမေကျနော့်ဘက်မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်လာပြီးကျနော့်လည်ပင်းကိုဆွဲနှိမ်ပြီးအမေ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကကျနော့်ပါးစပ်မှာပိကျလာတယ်။
အမေကနှုတ်ခမ်းချင်းအားရပါးရစုပ်ပြီးကျနော့်ကိုအငမ်းမရနမ်းတော့တယ်။
နူးညံ့တဲ့လျှာဖျားနွေးနွေးလေးတွေကကျနော့်ပါးစပ်ထဲကိုထိုးခွဲတိုးဝင်လာတဲ့အချိန်မှာ
ကျနော်လဲအမေနဲ့လျှာခြင်းလှိမ့်ပြီးမက်မောစွာနဲ့ပြန်နမ်းနေမိပြီ။ အမေကကျနော့်ကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ပြီး
ရမ္မက်ထန်စွာနမ်းနေရင်းအားပါသွားတော့ ကျနော့်ကိုတွန်းလိုက်သလိုဖြစ်သွားတယ်။
ကျနော့်ခန္ဓာကိုယ်ဟာနံရံမှာကပ်ဆင်ထားတဲ့ဘိုထိုင်အိမ်သာအိုးနဲ့ကပ်နေပြီ၊
အမေကရှူးရှူးရှဲရှဲနဲ့ဖိချလိုက်တော့အဖုံးချထားတဲ့ဘိုထိုင်အိုးပေါ်ထိုင်ရက်သားကျသွားတယ်။
အမေကကျနော့်ရှေ့မှာရပ်ရက်သား..။ အမေ့အနမ်းတွေကပါးစပ်ကခွာသွားတဲ့အခါ
ကျနော်က အမေ့ခါးကျင်လေးကိုလက်၂ဘက်နဲ့သိုင်းဖက်ကိုင်ထားရင်းက မျက်နှာကိုအောက်လျောချလာပြီး
ရှေ့မှာရှိနေတဲ့အမေ့ရဲ့ဗိုက်သားလေးတွေကိုနမ်းလိုက်တယ်။
ကျနော့်နှာခေါင်းကိုအမေ့ဆီးစပ်ကအမွှေးထူထူတစ်ထပ်ကလာထိတွေ့တယ်။ တြိဂံပုံမို့မို့ဖောင်းဖောင်းကြီးနဲ့
စမူဆာကြီးတစ်ခုလိုဖြစ်နေတဲ့အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပါးစပ်နဲ့အပ်မိရင်ဘဲ ကျနော်ဘာဂျာအပြတ်ကိုင်တော့တာဘဲ။
အမေ့စောက်ပတ်အလည်ကြောကဟက်တက်မွှန်းထားသလိုပိရိတဲ့ကွဲကောင်းကြီးကိုပါးစပ်အပ်ပြီးလျှာနဲ့ထိုးလျက်လိုက်တယ်။
ဒါပေမယ့်..စောက်ခေါင်းဟသွားအောင်မထိုးလိုက်နိုင်ဘူး။ စောက်စိကိုပါးစပ်နဲ့ဆွဲစုပ်ဖို့လုပ်တာလဲသေချာမမိဘူး။
ကျနော်ကဘိုထိုင်ပေါ်ထိုင်ရက်သား။ အမေ့အရပ်ကလဲသိပ်မမြင့်တော့
လယ်ဗယ်နိမ့်နေတဲ့ပေါင်ကြားကိုသေချာဟပ်မိဖို့လည်လိမ်ပြီးငုံ့စုပ်ရတယ်။
ဒါနဲ့..သိပ်အဆင်မပြေတာကြောင့် ကျနော်ဘိုထိုင်ပေါ်ကဆင်းပြီး ကြမ်းပေါ်ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်တယ်။
အောက်ရောက်တော့အမေ့ဘယ်ဘက်ပေါင်တစ်ချောင်းကိုဆွဲမြှောက်ပြီးကျနော်စောစောကထိုင်ခဲ့တဲ့
ဘိုထိုင်ပေါ်တင်ပေးလိုက်ရော။ ပြီးမှကျနော်ကပေါင်ဂွဆုံကြားမျက်နှာဝင်ပြီး အခုမှဟပြဲကြီးဖြစ်သွားတဲ့
အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲလျောလျောလျူလျူသွင်းပြီးလျက်လို့ရတော့တယ်။
အဆင်ပြေသွားပြီဆိုတာနဲ့ကျနော့်ပါးစပ်ကဒရစပ်အလုပ်လုပ်တော့တာဘဲ။
အမွေးနုငုတ်စိလေးတွေပေါက်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းသားထူထူကြီးတွေကိုတလွှားချင်းလျက်၊
စောက်စိလေးကိုကပ်ဖိပြီးစုပ်၊ စောက်ခေါင်းထဲလျှာနဲ့မွှေ့အစုံလုပ်တော့တာ..။
“အူးးမ်..အူးးမ်း..အား..ဟာ့..အားးးးဟင့်..”
အမေ့ဆီကကြိတ်ညည်းသံလေးတွေထွက်လာတယ်။ အသံတော့သိပ်မကျယ်လှဘူး..။
နှုတ်ခမ်းလေးဖိကိုက်ပြီးညည်းနေလို့..။ အမေ့အသက်ရှူသံတွေကလည်းတရှူးရှူးနဲ့ပြင်းလာတယ်။
အမေကျနော့်ခေါင်းကဆံပင်တွေကိုသူ့လက်နဲ့ထိုးဖွပေးနေရင်းက အချိန်ကြာလာတာနဲ့အမျှအစွမ်းကုန်ဆုပ်ညှစ်ဆွဲလာပြီလေ။
အမူအရာကိုကြည့်ရုံနဲ့အမေဖီလင်တွေအရမ်းတက်ပြီး၊ အသားကုန်ထန်နေပြီဆိုတာတွေးလို့ရတယ်။
ဒီအချိန်ကရှေ့ဆက်ဖို့အကောင်းဆုံးအချိန်ပေါ့..။
ကျနော်အမေ့ခြေထောက်ကိုကြမ်းပေါ်ပြန်ချပေးပြီး၊ အိမ်သာခွက်အဖုံးပေါ်ပြန်ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။
အမေ့ကိုတစ်ဘက်ကိုဆွဲလှည့်ပီးတင်ဆုံကြီး၂ဘက်ကိုကိုင်၊ နောက်ဘက်ကိုထိန်းဆွဲယူပြီး
ကျနော့်ပေါင်ပေါ်မှာထပ်ထိုင်ချပေးလိုက်တယ်။ ထိုင်ရက်ကနေရင်းမိုးမျှော်ပြီးထောင်မတ်နေပြီဖြစ်တဲ့
ကျနော့်လီးကြီးပေါ်တည့်တည့်ထိုင်ချခိုင်းလိုက်တာလေ..။ ဖင်ကြီးအိကျလာတော့ ကျနော့်လဒစ်ကြီးက
စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားထူထူကြီးတွေကိုမထိခလုတ်ထိခလုတ်ပွတ်ဆွဲသွားတယ်။
ဒါပေမယ့်လိုချင်တဲ့ပစ်မှတ်တည့်တည့်မကျပဲရှပ်ကျော်သွားလို့ဖင်ပြားကြီးနဲ့ပဲဖိမိပြီးကျနော့်လီးက
ဖင်ကြားထဲအမြောင်းလိုက်ကြီးကပ်နေတော့တာ။ အမေ့ဆီကအုကနဲအသံတစ်ချက်ပဲထွက်လာပြီးခဏငြိမ်သွားတယ်။
ငြိမ်ပြီးထိုင်နေတာတစ်အောင့်ကြာမှဖင်ကြီးကိုပြန်ကြွလိုက်တော့ပိနေတဲ့လီးကြီးကထန်ကနဲပြန်ထောင်ထအလာမှာ၊
အမေကလီးကိုသု့လက်နဲ့စမ်းပြီးအပေါက်ဝသချာတေ့ပြီးဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်ထိုင်ချလိုက်တယ်။
နူးနူးညံ့ညံ့အိကနဲအထိအတွေ့နဲ့အတူနွေးကနဲခံစားလိုက်ရတယ်။ ဒီတစ်ခါတော့တကယ်ပဲဝင်သွားပါပြီ။
အမေ့ဆီက “ဟင်း” ကနဲသက်ပြင်းသံတစ်ချက်ကြားလိုက်ရပြီးဖင်ကြီးမြောက်ချည်ချချည်နဲ့စပြီးလှုပ်ရှားလာပါပြီ။
မကြာခင်မှာပဲအမေနဲ့ကျနော်တို့၂ယောက်အကြားဒုတိယအကြိမ်မြောက်လိင်ဆက်ဆံခြင်းအပြုအမူကိုလုပ်မိနေကြပြီ
(ဟီ..ဟိ..ယဥ်ယဥ်ကျေးကျေးရေးနေလိုက်တာ..အမှန်ကတော့ လိုးကြတာပါပဲ)
အမေ့ရဲ့ဆောင့်ထိုင်ချက်တွေစည်းချက်ကျကျ တဖြည်းဖြည်းမြန်နှုန်းမြင့်လာတာနဲ့အတူ
အမေ့စောက်ခေါင်းထဲကလည်းကျနော့်လီးကိုပွစိပွစိနဲ့ဆွဲဆုပ်ညှစ်လာပေးတာကိုသိနေရတယ်။
တစ်ချိန်ထဲမှာပဲပြည့်ဖြိုးနေတဲ့အမေ့ရဲ့လက်မောင်းအိုးလေးတွေကကျနော့်လည်တိုင်ကိုခိုတွယ်လာရာကနေ
လက်ကိုအောက်ချပြီးကျနော့်ကိုယ်လုံးကိုအတင်းကိုင်းလို့ညှစ်ဖက်ထားပါတော့တယ်။
ကျွိ..ကျွိ..ကျွိ..ဇုပ်..ဇုပ်..ဇုပ်..ဇုပ်..ပြိ…ပြိ..
အသားအသားချင်းကြိတ်သံ..ပွတ်ထိုးသံတွေကသာ အိမ်သာခန်းထဲမှာမတိုးမကျယ်ထွက်နေတယ်။
အထဲမှာရှိတဲ့မနုဿလူသား၂ဦးဆီကတော့ဘာစကားသံမှထွက်မလာကြဘူး။
အမေကညည်းသံတောင်မပြုပဲနှုတ်ခမ်းကိုတင်းတင်းကိုက်၊ အံကိုကြိတ်ပြီးချက်မှန်မှန်နဲ့သာထိုင်ဆောင့်ချနေတယ်။
အမေနဲ့ကျနော်အသက်ရှူသံပြင်းစွာနဲ့ဘိုထိုင်အိုးပေါ်မှာဝတ်လစ်စလစ်ကြီးတင်းတင်းကြပ်ကြပ်
ဆက်ဖက်ထားရက်မိသားကနေ အမေကပွဲကိုဦးဆောင်ပြီးသယ်သွားနေတော့တာလေ။
ကျနော့လီးကဒုတိယအကြိမ်မြောက်လက်တွေ့ကျကျတွင်းအောင်းရတဲ့ကာမအရသာကိုဆိမ့်နေအောင်ခံစားနေရတယ်။
မကြာပါဘူးအမေ့ဆောင့်ချက်တွေကပုံမှန်ထက်ပိုမြန်လာတယ်၊ စောက်ခေါင်းထဲကလီးကိုညှစ်ဆွဲပြီး
တစ်ကိုယ်လုံးဆတ်ဆတ်တုန် တုန်တက်ပြီး ဟင်းရှည်ကြီးတစ်ချက်ဆွဲလို့ငြိမ်ကျသွားတော့တယ်။
အမေပြီးသွားပြီလို့ယူဆရပေမယ့်ကျနော်ကတော့မပြီးသေးဘူး။ ကြိုးစားပြီးကော့ထိုးမလို့လုပ်သေးပေမယ့်
အမေကကျနော့်လည်ပင်းကိုအတင်းကပ်ဖက်ထားပြီးငြိမ်နေတယ်။
အမေအမောပြေတော့ ကျနော့်ပေါ်ထိုင်နေရာကဆင်းလိုက်ပြီးကျနော်တို့၂ယောက်ကိုယ်ချင်းခွာလိုက်ကြတော့
အမေကရေခပ်ပြီးရေဆက်ချိုးတယ်။ ကျနော်မဆတ်တငံ့ကြီးဖြစ်သွားတာကိုလည်းသူမစဥ်းစားဘူး။
ဘာစကားမှလည်းထပ်မပြောတော့ဘူး။
ရေချိုးခန်းထဲဝင်လာပြီးကထဲက “အမေ့ကိုအဖော်လာလုပ်ပေးတာမကြောက်နဲ့” စတဲ့စကားအနည်းငယ်ကလွဲရင်၊
ကျနော်တို့သားအမိ၂ယောက်စိတ်ရဲ့စေရာအတိုင်းလှုပ်ရှားပြုမူနေကြတာနဲ့ ဘာမှကိုမပြောဖြစ်ကြတာ့တာ။
ပထမအကြိမ်ကြုံခဲ့ရတဲ့နေ့ကလိုဘဲ။ ဒီလိုအခြေအနေမျိုးမှာခန္ဓာကိုယ်တွေကသာလှုပ်ရှားနေကြတာ
အတွင်းစိတ်တစ်နေရာကသားအမိဆိုတဲ့အသိကြောင့်စကားပြောဖို့ကိုဆွံ့အနေကြတာကိုနားလည်ကြလိမ့်မယ်ထင်ပါတယ်။
ဘာစကားသံမှမရှိပဲရေဘုံဘိုင်ခေါင်းကရေကျသံနဲ့ရေလောင်းချိုးသံကလွဲလို့ငြိမ်သက်မှုကဖုံးလွှမ်းနေတယ်။
ဒီကြားထဲမှာမောဟိုက်နေတဲ့ပြတ်တောင်းပြတ်တောင်းအသက်ရှူသံတွေကတစ်ချက်တစ်ချက်ဖောက်ထွက်လာတယ်။
အမေကအရင်ရေချိုးပြီးသွားပြီးတဘက်ကိုရင်လျားလို့အိမ်ဘက်ပြန်လျှောက်သွားတဲ့အချိန်
ကျနော့်မှာတော့ မကျသေးဘဲတောင်နေတုန်းလီးတန်းလန်းကြီးနဲ့ကျန်ရစ်ခဲ့ပြီး
မပြီးသေးသောဇာတ်လမ်းအဆုံးသတ်ဖို့အတွက်မချင့်မရဲနဲ့ဂွင်းထုပစ်လိုက်ရတော့တယ်ဗျာ…
ကြည့်..အမေကျနော့်ကိုလုပ်သွားပုံက…။
—————————————–
ကြောက်တတ်တဲ့သူ့အကျင့်
(၇)
(အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်၊)
ညကိုးနာရီထိုးသွားပြီ။
အမေကသူ့ညပိုင်း TVဇာတ်လမ်းတွဲတွေမပြတ်သေးလို့ဆက်ကြည့်နေတုန်းမီးကဖျပ်ကနဲပျက်သွားပြန်ပါရော။
“ငါ့ဇာတ်လမ်းလေးတောင်ပြီးအောင်မကြည့်ရဘူး။ ဒီသောက် အီးပီစီမီးကလဲသောက်ချိုးကိုမပြေတာ၊
တစ်သက်လုံးပျက်နေတာပဲ။ မီတာခလာတော့မတန်တဆ၊ တော်ပြီ..အိပ်တာပဲကောင်းတယ်..”
အမေက တဖျစ်ဖျစ်မြည်တွန်တောက်တီးပြီးဖုန်းစကရင်ကအလင်းရောင်လေးသုံးပြီးသူ့အိပ်ခန်းထဲလျှောက်ဝင်သွားတယ်။
ကျနော်ကတော့မှောင်ထဲမှာပဲဖုန်းပွတ်ရင်း ပေပြီးတော့ဆက်ထိုင်ကျန်ရစ်ခဲ့တယ်။ ကျနော်သိနေတယ်လေ။
သူ့သဘာဝကိုကအမှောင်အရမ်းကြောက်တတ်တဲ့အမေ အခုအချိန်အရမ်းကြောက်နေလောက်ပြီ။
အရင်အချိန်တွေတုန်းကအဖေအိမ်မှာရှိနေတဲ့အချိန် မီးပျက်တဲ့အခါဘာမှမထူးခြားဘူး။ သူ့ယောက်ျားကြီးအနားမှာရှိနေတာပဲလေ။
အဖေခရီးသွားလို့မရှိတဲ့အချိန်မီးမပျက်တဲ့ညတွေမရှိခဲ့ဖူးဘူးလားလို့။ ရှိတာပေါ့ ခဏခဏပဲ..၊
အဲဒီအခါတွေမှာ အမေက ‘ဟဲ့..ဖိုးထူး..သား အမေနဲ့အဖော်လာအိပ်ပေးစမ်း’ ဆိုပြီးခေါ်တတ်တယ်။
နောက်တော့အမေ့အကျင့်ကိုသိလို့ အခေါ်မစောင့်တော့ဘဲ အလိုက်တသိကျနော်လိုက်ဝင်သွားပေးပြီး
အမေနဲ့အဖော်လုပ်ပြီးအိပ်ပေးတယ်။ အမေတို့ကုတင်ပေါ်မှာပဲပေါ့။ အဲဒီတုန်းကဘာမှမဖြစ်ခဲ့ဘူးလားလို့
ခင်ဗျားတို့ကကပ်သပ်မေးမယ်ဆိုရင်တော့ ဘာမှမရှိဘူးလို့ပြောရမယ်။
ဒီဇာတ်လမ်းအစပိုင်းမှာပြောခဲ့ဖူးသလိုအမေ့ဘော်ဒီနဲ့မိန်းမတယောက်ရဲ့အဖုအထစ်တွေကိုသဘာဝအတိုင်းစိတ်ဝင်စားခဲ့ဖူးပေမယ့်၊
အမေ့ကိုဆက်စ်ပါတနာတစ်ယောက်အနေနဲ့ လိုးဖို့လောက်အထိမတွေးရဲခဲ့ဘူးလေ။
ဟိုးတုန်းကတော့အမေ့အပါ်မှာဒီစိတ်တွေလေးလေးနက်နက်မှမရှိခဲ့သေးတာဗျာ၊သာမန်သားအမိစိတ်ဘဲရှိသေးတော့
ဝင်အိပ်လဲဖက်လုံ့းခွပြီးတခါထဲအိပ်ပျော်သွားခဲ့တာချည်းပဲ။
ဒါပေမယ့်ခုညတော့ကျနော်ဝင်လိုက်သွားဖို့တုန့်ဆိုင်းနေမိတယ်။
မီးပျက်လို့အမေကြောက်နေမယ်မှန်းသိရဲ့သားနဲ့ကို ခါတိုင်းလိုဝင်လိုက်သွားရမှာကိုတွန့်ဆုတ်နေမိတာကတော့
ကျနော်တို့သားအမိ၂ယောက်ရဲ့ပုံမှန်အတိုင်းမဟုတ်တော့တဲ့ဆက်ဆံရေးကြောင့်ပါဘဲ။
တစ်နေ့ညကနဲ့ဒီနေ့ညဦးပိုင်းရေချိုးခန်းထဲမှာဖြစ်ခဲ့တဲ့အဖြစ်အပျက်တွေက အိပ်မက်လား၊ တကယ်လားလိုမသဲကွဲဘူး၊
အဖြစ်တွေကိုမယုံရဲဘူးဖြစ်နေသေးတယ်။
ကျနော်ကိုယ့်အမေအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးကိုအခွင့်အရေးယူပြီးလိုးခဲ့မိတာဗျာ။
အဲဒီရှုပ်ထွေးဝေဝါးနေတဲ့အချိန်ကာလမှာ အမေကကြည်ဖြူလိုက်လျောသလိုရှိပေမယ့်၊
ပုံမှန်အချိန်မှာအမေ့စိတ်ရင်းအမှန်ကိုမတွေးတတ်ဘူးဖြစ်နေတာ။ အမေ့ဆီကမထင်မှတ်တဲ့ဆူဆဲအပြစ်တင်တဲ့
တုန့်ပြန်မှုတွေလာမှာကိုလဲကြောက်နေမိတော့တာဗျာ။ ဘယ်လိုကြီးဘဲဖြစ်ခဲ့ဖြစ်ခဲ့
သားတစ်ယောက်အနေနဲ့အမေတစ်ယောက်ကိုကြောက်ရွံ့လေးစားနေတဲ့အခံကလဲရှိနေတာဆိုတော့လေ..။
ကျနော်လဲအဲဒီတွေဝေစိတ်တွေကြောင့်မှောင်ထဲမှာပဲပေထိုင်နေမိတာ အတော်ကြာသွားတယ်လို့ထင်တာဘဲ။
မိနစ်၂၀ နာရီဝက်လောက်ရှိမလားဘဲ။ အမေကလဲထုံးစံအတိုင်းကျနော်လိုက်ဝင်လာမလားဆိုပြီးစောင့်နေပုံရတယ်။
သူကလဲအဖြစ်အပျက်တွေကြောင့်အမ်းတန်းတန်းဖြစ်ပီးမခေါ်ရဲတာနေမှာ။
နာရီဝက်လောက်ရှိတော့အမေလည်းသည်းမခံနိုင်တော့ဘူးထင်တယ်။
“ဖိုးထူး..သား..ဟဲ့..ဖိုးထူး..ဟဲ့ကောင်လေး..နင်ဘယ်မှာလဲ..ဘာလို့အခုထိဝင်မလာသေးတာလဲ..၊
မီးမှောင်ရင်မေမေတစ်ယောက်ထဲမနေရဲဘူးဆိုတာသိရဲ့သားနဲ့ဘယ်ပျောက်နေတာလဲ..
အဲ့ဒါကဘာအချိုးလဲ၊ မေမေ့ကိုဂရုမစိုက်တော့တာလား”
စကားလုံးတွေကဆက်တိုက်ထွက်လာတော့တာ..ဒီတော့မှကျနော်လဲဒိတ်ခနဲဖြစ်သွားပြီးပြာပြာသလဲနဲ့..
“ဗျာ..ဟုတ်ကဲ့…လာပါပြီမေမေရ…”
ကျနော်ရှောင်ချင်လည်းရှောင်လို့မရတော့ဘူး။ အမေကလှမ်းခေါ်နေပြီ။ စိတ်ထဲမှာတော့..
‘အင်း…ဒီတခါအမေနဲ့ဝင်အိပ်ရင်တော့..ဇာတ်လမ်းတွေကမပြီးနိုင်မစီးနိုင်ဖြစ်တော့မှာဘဲ။
အေးကွာ..ဒီအခြေအနေရောက်မှမထူးတော့ပါဘူး..’ လို့တွေးပြီးကျနော်အမေ့အခန်းထဲဝင်လိုက်သွားတယ်။
အဲဒီလိုကိုယ့်စိတ်ကိုမောင်းတင်ထားလိုက်တော့ စိတ်ကရဲလာရောဗျို့။
ကဲမေမေရေ …မေမေမကြောက်အောင်တစ်ညလုံးချော့သိပ်ပေးမယ်လို့စိတ်ထဲကကြိတ်ပြောပြီး ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်တယ်။
“သားလာပြီ…မေမေအိပ်ပြီလား..”
အမေကကျနော်တက်တဲ့ဘက်ကိုကျောပေးပြီးဟိုဘက်လှည့်တစောင်းအိပ်နေတယ်။
အခုလေးတင်လှမ်းခေါ်လိုက်တာဆိုတော့မအိပ်သေးတာကျိန်းသေတယ်။ သိနေပေမယ့်ကျနော်ကစကားအဖြစ်မေးတာ။
“ဒီလောက်မှောင်ကြီးမီးပျက်နေရတဲ့ကြားထဲ မအိပ်လို့ဘာထိုင်လုပ်နေရမှာလဲ..။
ဘယ်မှထွက်မသွားနဲ့နော်၊ မေမေ့အနားမှာရှိနေရင်ပြီးရော။ ကဲ…နင်လဲအိပ်တော့..”
အမေ့ဆီကစကားသံပြန်လာတယ်။
ကျနော်အမေကျောပေးထားတဲ့နောက်ဘက်ဘေးကဝင်အိပ်လိုက်တယ်။
ဒီတစ်ခါ အမေနဲ့အဖေတို့ကုတင်ကြီးပေါ်အမေနဲ့အတူဝင်အိပ်ရတာအရင့်အရင်အခေါက်တွေကနဲ့မတူတော့ဘူး။
ကုတင်ပေါ်မတက်ခင်ကတင်လီးကတောင်နေပြီ။ ဒီတစ်ပတ်အတွင်း ၂ခါတောင်စားထားရတော့
လီးကသူ့ရဲ့သားကောင်အနံ့ကိုမှတ်မိနေသလားဘဲ..။
ကျနော်ကလဲတေးထားတာ။ စောစောကရေချိုးခန်းထဲမှာအမေကသူ့ဖာသာသူပြီးအောင်လုပ်သွားပြီး
ကျနော့်ကိုတိုးလိုးတန်းလန်းကြီးထားခဲ့လို့ဂွင်းနဲ့ပဲပြီးခဲ့ရတာလေ။ ဘယ်ကျေမလဲ။
ဒီညအမေနဲ့မပြီးတဲ့အကြွေးဇာတ်လမ်းဖြတ်မယ်ဆိုပြီးတွေးလိုက်တာနဲ့လီးကသံချောင်းလိုမာလာပြီ။
ကျနော်အမေ့ဘေးဝင်အိပ်ရင်းနဲ့ အမေခြုံထားတဲ့စောင်အောက်ကိုဝင်လိုက်တယ်။
အဖေနဲ့အမေရဲ့စောင်ကြီးက ၆ပေကုတင်အပြည့်တစ်လွှားစာဂွမ်းကပ်စောင်ထူကြီးလေ။
စောင်ကကျနော်နဲ့အမေ၂ယောက်စလုံးလွှမ်းမိအောင်ခြုံထားတာတောင်အများကြီးပိုနေသေးတယ်။ အပြင်မှာလည်း
မိုးကအေးအေးနဲ့အတော်ဘဲ။ ကျနော်အမေ့ဘက်ကိုစောင်းပြီးအမေ့ကိုနောက်ဘက်ကနေသိမ်းဖက်ထားလိုက်တယ်။
အမေကတော့အသက်မှန်မှန်ရှူနေတယ်၊ ဘာမှမဖြစ်သလို..၊ ကျနော်ကသာအမေ့လည်ဂုတ်သားလေးတွေနားကပ်လို့
ထွက်သက်နွေးနွေးကိုခပ်မျှင်းမျှင်းမှုတ်လို့ပေးနေတယ်။ မှောင်နေလို့မမြင်ရပေမယ့်
အမေ့ဇက်ပိုးကဆံနွယ်စနုနုလေးတွေကလှုပ်ရှားနေတယ်လို့ခံစားမိတယ်။
ကျနော်အိပ်လို့မပျော်တော့ဘူး။ အမေ့ကိုဖက်ထားရင်းစိတ်တွေကတအားလာနေပြီ။ အမေ့ရဲ့ဖွံ့ဖြိုးလုံးဝန်းအိစက်နေတဲ့
လက်မောင်းသားကြီးတွေကိုဆုပ်ညှစ်နှိပ်နယ်ပေးရင်းက၊ အမေ့ကိုကျနော့်မယားအဖြစ်တကယ်လိုချင်လာမိတယ်။
ဒီအကြောင်းကိုအခုမှသေသေချာချာလေးလေးနက်နက်ကိုစဥ်းစားမိလာတာ။
အမေကျနော့်မိန်းမသာဖြစ်လိုက်ပါတော့လားဗျာ…။ ဒါပေမယ့်တစ်ချက်တစ်ချက်မှာတော့အသိစိတ်ကလေးက
ပုံမှန်အတိုင်းအမေနဲ့သားကပဲပိုကောင်းပါတယ်လေလို့ယဲ့ယဲ့လေးဝင်သတိပေးတယ်။
နောက်ဆုံးတော့နွေးထွေးအိစက်တဲ့အမေ့ခန္ဓကိုယ်ဖဿအာရုံအထိအတွေ့ကကျနော့်စိတ်တွေကိုနိုင်အောင်မထိမ်းနိုင်တဲ့အထိ
သိမ်းကြုံးဆွဲယူသွားတော့တယ်။ ကျနော့်ရဲ့အစွမ်းကုန်မာထန်နေပြီဖြစ်တဲ့လီးကြီးက
အမေ့ဖင်တုံတစ်တစ်ကြီးတွေကိုအားနာရကောင်းမှန်းမသိပဲကပ်ဖိထောက်ထားမိပြီလေ။
ထိမ်းမရအောင်ထန်နေပီဖြစ်တဲ့ကျနော်မနေနိုင်တော့ဘူးကျနော့်လီးကအမေ့ဖင်မြှောင်းကြီးတွေကြားအတောင့်လိုက်ကပ်ဖိထားမိပြီ။
ကျနော်အမေ့ဖင်ကြားကြီးထဲထောက်မိရက်သားကြီးဖြစ်နေတဲ့အပြင်လိုးချင်တဲ့ချင်ခြင်းအာသာဆန္ဒတွေ
ဆောင့်တက်လာပြီဖြစ်လို့ထမီအပြင်ကနေပဲဖြည်းဖြည်းချင်းစပြီးကပ်ညှောင့်ပါတော့တယ်။
အမေကအိပ်ပျော်သေးတာမဟုတ်ကြောင်းသိသာတယ်။ မှောင်ထဲမှာမောရှိုက်သံနဲ့အတူလှိုင်းထလာတဲ့မသိမသာလှုပ်ရှားမှု၊
နွေးထွေးတက်လာတဲ့ခန္ဓာကိုယ်အပူချိန်တွေကြောင့်သိနေရတယ်။
သူကတော့ဘာမှမသိသလိုငြိမ်ချက်သားကောင်းနေတာ။ ဒါလောက်အနီးကပ်ဖိဆွဲနေတာကိုဗျာ။
ဒါပေမယ့်မကြာလိုက်ပါဘူး..၊ ဖင်ကြားကိုလချောင်းနဲ့ကြိတ်ဆွဲနေတဲ့ဒဏ်ကိုအမေမခံနိုင်တော့ဘူး။
တအင်းအင်းနဲ့ညည်းသံလေးတွေစပြီးအန်ကျလာပြီ။ ဖင်ကြီးကနောက်ပြန်မသိမသာတွန်းတွန်းပေးလာတယ်။
ဒီလောက်ဆိုသိပြီ..။ တစ်ယောက်ထဲဆိုရင်တောင်မကြာခဏကိုယ့်ဟာကိုယ်ပွတ်ပြီးလက်ပူတိုက်တတ်တဲ့အမေ၊
အခုလိုပွတ်ထိုးနေမှတော့ဏှာစိတ်တွေတရိပ်ရိပ်ကြွတော့မှာပေါ့..။
ကျနော်လည်းရေချိုးခန်းထဲကအဖြစ်ကိုမကျေတော့၊ ဒီတစ်ခါတော့အမေ့ကိုပြီးအောင်လိုးမယ်လို့စိတ်ပိုင်းဖြတ်ပြီး
ထမီကိုဆွဲချွတ်ဖို့ခါးစပ်အထက်ဆင်လောက်ဆီကိုမှန်းပြီးလက်လှမ်းလိုက်တယ်။
ဟင်..ဘယ်လိုကြီးလဲဟ! ခါးအစပ်ထမီစကိုရှာလို့မတွေ့ဘူး။ ထမီအစကပါးပါးပျော့ပျော့..။
အာ…! ခုမှပြန်သတိရတယ်၊
အမေကရေချိုးပြီးကထဲကထမီပြန်မဝတ်ပဲယိုးဒယားဖြစ်အပွင့်ကြီးတွေပါတဲ့ညအိပ်ဝတ်စုံသင်တိုင်းပွပွကြီးကိုဝတ်ထားတာကိုး…၊
TVကြည့်နေကထဲကတွေ့မိတာကိုမေ့နေတာဗျ။
အမေ့မှာဒီလိုဝတ်စုံမျိုးတွေအတော်များများရှိပြီး ပေါ့ပေါ့ပါးပါးချောင်ချောင်ချိချိဆိုတော့မကြာခဏဝတ်အိပ်လေ့ရှိတတ်တယ်။
တွေးမိတော့မှနေရာပြောင်းပြီးအောက်စကလျှိုနှိုက်လိုက်တယ်။ အဲဒီမှာပေါင်လုံးတစ်တစ်အိအိကြီးတွေကိုတစ်လုံးတစ်ခဲကြီးကိုင်မိတော့တာပဲ။
ကျနော်ပေါင်သားတွေကိုဆုပ်နယ်ပွတ်ဆွဲပေးရင်းကဝတ်စုံရဲ့အောက်နားစကိုအောက်ကနေပဲ
ခါးအထိလိပ်တင်လာခဲ့တာဖင်သားကြီးတွေကိုအသားအတိုင်းဗြောင်ကြီးထိတွေ့မိပြီ။
အမေကအတွင်းခံပင်တီလဲဝတ်မထားဘူး၊ တကယ်လို့စောင်ခြုံအောက်မှာမဟုတ်ဘဲမီးကလည်းလင်းနေမယ်ဆိုရင်
ပြောင်နေတဲ့အမေ့ဖင်ကြီးတွေကိုအတိုင်းသားမြင်နေရမှာဘဲ..အခုတော့အတွေ့နဲ့ပဲသိနေရတာလေ။
ဒါပေမယ့်ဖင်ကြီးတွေကအိအိစက်စက်နွေးနွေးကြီးတွေ။ အမေကဖင်ပြောင်အောင်အဝတ်ကိုဆွဲဖယ်လိုက်တာသိနေပေမယ့်
ငြိမ်ပြီးခံနေတာ၊ ဘာမှပြန်ဆွဲချတာတို့၊ ငြင်းပယ်တာတို့မရှိဘူး။
ဂါဝန်ကြားခံမရှိတော့လို့ အသားအသားချင်းထိမိပြီဆိုတာနဲ့ ကျနော့်လီးက ၂ဆပိုမာလာတယ်။
လမ်းပွင့်သွားပြီဆိုတော့အစကထဲကဖင်ကြားထောက်နေတဲ့လီးကိုကော့ပြီးထိုးညှောင့်ကြည့်တယ်။
ဟိုက်..ဒိုးခပါဘဲ၊ ပထမနေ့ကအတိုင်းပဲ၊ မှောင်ကြီးထဲမှာအပေါက်တည့်အောင်ရှာမတွေ့ပြန်ဘူး။
ကျနော်ကကိုယ့်ပေါင်နဲ့အမေ့ဖင်ကြားလက်နဲ့စမ်းပြီးစောက်ပတ်ဝကိုလိုက်ရှာတယ်။ တွေ့ပြီဗျစိုစိုအိအိပျော့စိစိကြီး၊
နှုတ်ခမ်းသားတွေဖြစ်ရမယ်။ ခပ်ထပ်ထပ်အမွှေးအုံကိုစမ်းမိတယ်နှုတ်ခမ်းတွေမှန်းပြီးလက်နဲဖြဲကြည့်တော့ချွဲကျိကျိနဲ့ဗျ။
အရည်တွေကရွှဲနေပြီ။ ကျနော်အပေါက်ဝကိုလက်နဲ့အသာဟပြီးဒစ်ကိုချိန်လို့မှန်းထိုးလိုက်တဲ့အချိန်မှာ
အမေကအပေါ်ပေါင်ကိုမသိမသာမြှောက်ပြီးဖင်ကြားလမ်းကိုဟပေးလိုက်တယ်လေ။
ဟုတ်ပြီ…ဒါက အမေစိတ်လိုလက်ရပူးပေါင်းပါဝင်လာပြီဆိုတဲ့သဘော…။
ဟပေးမှတော့ဘာကျန်တော့မှာလဲဗျာ။ လီးကရှောရှောရှူရှူဝင်သွားပြီပေါ့..။
အင့်…ဟင်းးးး..
လီးကအမေ့စောက်ခေါင်းနံရံကိုထိုးခွဲပြီးတဗျိဗျိဝင်သွားချိန်မှာအမေ့ညည်းသံတစ်ချက်မပွင့်တပွင့်ထွက်လာပြန်ပြီ။
အဆုံးအထိဝင်သွားချိန်မှာတော့လိုးပြီဗျာ၊ ကျနော်အလိုးချင်ဆုံးဖြစ်တဲ့အမေ့ကိုလိုးပြီ။ တွန့်ဆုတ်တွေဝေတယ်ဆိုတာမရှိတော့ဘူး။
တဖြည်းဖြည်းချင်းအထုတ်အသွင်းလုပ်ရာကတဖတ်ဖတ်နဲ့ခပ်ဆတ်ဆတ် ခပ်မြန်မြန်လေးဆောင့်နေပြီ…။
ကျနော်အမေစောက်ဖုတ်ထဲပွတ်နှိုက် ကလိုင်းတာတို့ ၊ တခြားနှူးနှပ်တာတို့လုပ်ဖို့လဲမသိဘူး၊ စိတ်ကူးလဲမရဘူး၊
အခုထိကျနော်ကလုပ်ငန်းစဥ်မကျွမ်းတဲ့လူပျိုရိုင်းတစ်ယောက်ပါ။ စိတ်ထဲသိတာက လိုးချင်တာတစ်ခုပဲသိတယ်။
ဒါကြောင့်အပေါက်ထဲလီးတန်းထည့်ပြီးကစ်တာ့တာဘဲ။ အမေ့အနေနဲ့ကလဲအရိုင်းအစိုင်းလူပျိုလေးရဲ့
ဂမူးရှူးထိုးလုပ်ပုံတွေက သူ့အဖို့စိတ်ထဲဆန်းပြီးဖီလင်တက်နေပုံရတယ်။
အမေ့စောက်ခေါင်းထဲကကျနော့်လီးကိုပွစိပွစိနဲ့ညှစ်ပေးနေပြီး၊
ဖင်ကြီးကိုလည်းနောက်ဘက်ကိုအချက်ကျကျပြန်တွန်းလို့အံကျခံနေတယ်။
ခဏကြာတော့စိတ်ထဲမှာလုပ်ရတာသိပ်အဆင်မပြေဘူးစောင်ခြုံကြီးနဲ့တုပ်နေတယ်။ ဒါနဲ့ပဲကျနော်ကစောင်ခြုံကို
ဆွဲခွာပြီးဖယ်လိုက်တယ်။ အခုအမေနဲ့ကျနော်ရဲ့ကိုယ်လုံး၂ခုစလုံးလွတ်လပ်သွားတယ်လို့ခံစားသိ၊ သိလိုက်ရတယ်။
နဂိုထဲကလျှောချပြီးကပ်ထိုးခဲ့တဲ့အတွက်ကျနော့်ပုဆိုးက ခြေထောက်မှာချိတ်နေတာကိုကန်ထုတ်ပစ်လိုက်တယ်။
ဝတ်ထားတဲ့တီရှပ်ကိုလည်းညှောင့်နေရင်းကဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ စောင်ခြုံအောက်ကလွတ်သွားတော့မှ
ဆောင့်လိုးရတာပိုအဆင်ပြေလာတယ်။ အမေ့အပေါ်ပေါင်ကြီးကိုစမ်းကိုင်ပြီးထောင်မြှောက်လိုက်တယ်။
ပေါင်ကိုလက်နဲ့လျှိုသိုင်းပြီးတစ်ပေါင်ကျော်ကစ်တော့တာ…။
ဖတ်…ဖတ်…ဖတ်…ဖတ်…ဖြန်း..ဖြန်း…
အင်းးး အင်းးး အင်းးး အင့် ဟင့် ..ဟင်းးး..
လီးနဲ့စောက်ပတ်ကတော့ခပ်စီးစီးပိုင်ပိုင်ပွတ်ဆွဲနေတယ်။ သွေးတွေကလဲဆူကြွလာတယ်။
ကောင်းလိုက်တဲ့အရသာကလဲမပြောနဲ့တော့။
ကျနော်အမေ့ပေါင်ကြီးတစ်ဖက်ထောင်ပြီးတစောင်းလိုးနေရာကနေ အားမရတော့ဘူး။
ကျနော်လီးကို ခဏဆွဲချွတ်လိုက်ပြီးအမေ့ကိုကိုယ့်ဘက်ဆွဲပက်လက်လှန်လိုက်တယ်။
ဆွဲလှန်လိပ်တင်ထားလို့ခါးမှာပုံနေတဲ့အမေ့ရဲ့ညအိပ်ဝတ်စုံကို ဆွဲပြီးအမေ့ခေါင်းပေါ်ကကျော်ပြီးချွတ်ချပေးလိုက်တော့
အမေလဲကိုယ်တုံးလုံးကြီးဖြစ်သွားပြန်ပြီ။ ဒါပေမယ့်မှောင်ထဲမှာကျင့်သားရနေတဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့တောင် အမေ့ကိုသဲသဲကွဲကွဲမမြင်ရပါဘူး။
ပက်လက်အနေအထားဖြစ်သွားတဲ့အမေ့ကို.. ကျနော်စိတ်ကြိုက်အနေအထားအတိုင်းပြင်ပါတော့တယ်။
ပထမ ခေါင်းအုံးတစ်လုံးကိုလှမ်းဆွဲပြီးအမေ့ဖင်အောက်ပြားလိုက်ခုပေးလိုက်တယ်။
မြောက်တက်လာတဲ့ခါးနဲ့အတူ ဖင်ကြီးကကြွလာတယ်။ ကော့တက်လာတဲ့ပေါင်ကြားခွဆုံကိုဟက်ပဲ့ကြီးဖြစ်သွားအောင်
ပေါင်ကြီး၂ချောင်းကိုတစ်ဘက်တစ်ချက်စီဘေးကိုဖြဲချဖိတွန်းလိုက်တယ်။
အဲဒီပိုဇေရှင်ရတော့မှ ကျနော်ကအမေ့ပေါင်ကြားထဲဒူးထောက်ဝင်လိုက်တယ်။
အမေ့စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားထူထူကြီးတွေကိုလက်နဲ့စမ်းဖြဲကြည့်ပြီးမှကျနော့်ရဲ့မာထန်နေတဲ့လဒစ်ခေါင်းကြီးကိုတေ့ပြီး
ချက်ချင်းမသွင်းသေးပဲနဲ့၊ အဝမှာပဲစောက်စိကြီးကိုဖပ်ဖိဖိပွတ်ဆွဲလိုးပေးနေလိုက်တယ်၊ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို
အလျားလိုက်ပွတ်ဆွဲပြီးအစိကြီးကိုခလုပ်တိုက်နေတော့အမေတဆတ်ဆတ်နဲ့ထွန့်ထွန့်လူးနေပြီ။
အမေလက်တုန်တုန်တွေကမွတ်သိပ်စွာနဲ့ကျနော့လီးကိုအငမ်းမရစမ်းကိုင်ပြီးစောက်ခေါင်းဝကိုဒဲ့တေ့ပေးလိုက်တယ်လေ။
ကျနော်လဲဒီတော့မှအမေ့ကိုသနားပြီးသူ့ဆန္ဒအတိုင်းဖိသွင်းချလိုက်တော့တယ်။
ခဏအကြာမှာတော့ကျနော်အမေ့ကိုလှေကြီးထိုးပုံစံနဲ့ချက်မှန်မှန်ဆောင့်လိုးနေပြီ။
အမေကဖင်ဖြဲပြီးခြေ၂ချောင်းမိုးပေါ်ထောင်ရင်းတအီးအီးနဲ့ခံနေတော့တာလေ။
သားအမိနှစ်ယောက်ကာမဂိမ်းမှာမိန်းမောပြီးပျော်ပျော်ကြီးကစားနေကြတုန်းမှာ
အမေနဲ့ကျနော်တို့ကြားဘာစကားတစ်ခွန်းမှ အပေးအယူအပြောအဆိုမှမရှိကြဘူး။
တကျွိကျွိတဖတ်ဖတ်လိုးသံဆောင့်သံတွေနဲ့ အမေ့ရဲ့ကာမဖီလင်အပြည့်ညည်းသံတွေကလွဲပြီး တခြားဘာသံမှမထွက်ခဲ့…၊
အမေ့ရဲ့ မချင့်မရဲနဲ့ကျနော့်လက်မောင်းကိုကြပ်ကြပ်ကိုင်ဆုပ်၊ အဖုတ်ထဲကတစိစိဆွဲညှစ်ရင်းနဲ့အတင်းကော့ထိုးပြီး
စိတ်ပါလက်ပါခံနေတာကလွဲရင်ကျနော်တို့၂ယောက်အကြားမှာ၊
ဒိုင်ယာလော့စကားအပေးအယူပြောဖို့မရဲကြ၊တွန့်ဆုတ်ဝန်လေးနေကြတယ်လေ။
ဒါပေမယ့်အဲဒီညမှာ၂ချီအမောဆော်ပြီး၂ချီစလုံးလဲအမေ့မွေးလမ်းကြောင်းစောက်ခေါင်းထဲကိုသုက်ရည်တွေအကုန်ပန်းထည့်ပြီးညှစ်ချခဲ့တယ်။
ပြီးတော့သားအမိ၂ယောက်မောမောနဲ့အိပ်ပျော်သွားကြရော…။
အဲဒီညကတော့ ရင်ခုန်ဖွယ်အိပ်မက်ကောင်းတစ်ခုအနေနဲ့ဖြတ်သန်းခဲ့ကြတယ်ဆိုပါစို့…။
—————————————–
ကြောက်တတ်တဲ့သူ့အကျင့်
(၈)
(အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်၊)
မနက်ကျနော်အိပ်ရာကနိုးတော့မိုးစင်စင်လင်းနေပါပြီ။ အမေကအိပ်ခန်းထဲမှာမရှိတော့ဘူး။
ကျနော်ဒီအခန်းထဲမှာဒီကုတင်မှာအမေ့ကိုအဖော်လုပ်ပေးရင်းမကြာခဏအိပ်ဖူးတယ်။ ဒီလိုပဲမိုးလင်းမှနိုးလာဖူးတယ်။
ဒါပေမယ့်ဒီနေ့အခန်းအခြေအနေကအရင်ကနဲ့မတူဘူး။ ညကတစ်ခုခုဖြစ်ခဲ့တာကိုမန်မိုရီထဲမှာပြန်ပေါ်လာတယ်။
ညကဒီကုတင်ပေါ်မှာအမေ့ကိုလိုးခဲ့တာဘဲ။ ဦးနှောက်ကအချက်ပေးတာနဲ့နှလုံးခုန်တွေမြန်လာတယ်။
အောက်ကညီလေးငပဲကလဲဆတ်ခနဲထောင်လာပြန်ရော။ ဒါ..ဒါ..အိပ်မက်များလား..!
ဒါပေမယ့်ကုတင်ခြေရင်းမှာကျနော်ညကကန်ထုတ်ထားခဲ့လို့ကွင်းလုံးပုံနေတဲ့ပုဆိုးနဲ့စောင်အောက်မှ
ာခါးအောက်ပိုင်းဗလာဖြစ်နေတဲ့ကျနော့်ခန္ဓာကိုယ်ကလိမ်လို့မရဘူး။ အိပ်မက်မဟုတ်ဘူးဆိုတာသက်သေခံနေတယ်။
ကျနော်အိမ်သာခန်းဝင်၊ မျက်နှာသစ်ကိုယ်လက်သုတ်သင်ပြီးပြန်ထွက်လာတော့
အမေကမီးဖိုထဲမှာချက်ပြုတ်ကြော်လှော်နေတယ်။ အမေကလှမ်းပြီး..
“ဟဲ့သား..ဖိုးထူး..ထမင်းကြော်အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီ..လာစား”
အမေ့ပုံစံကအရင်နေ့တွေကလိုပဲ၊ ညကဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလိုပုံမှန်ပဲ။ အဲ့ဒီတော့..ကျနော်လဲမသိသလိုနေရတော့တာပေါ့၊
ဒီနေ့ကျနော်ကျောင်းသွားပေမယ့်စိတ်မပါလှဘူး။ စိတ်တွေကလွင့်မြောနေပြီးစာသင်ရတာဘာမှန်းမသိလိုက်ဘူး။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့လဲမေမေ့အမူအရာနဲ့ဆက်ဆံရေးတွေကအရင်ကအတိုင်းပဲ။
ဒီလိုနဲ့ရက်အနည်းငယ်ကြာဖြတ်သန်းခဲ့ပြန်တယ်၊ မီးပျက်တဲ့ညတွေမှာကျနော်ကကိုယ့်အခန်းမှာကိုယ်အိပ်ပေမယ့်
မီးပျက်သွားရင်တော့အမေကလှမ်းခေါ်ပြန်ရော။
အဖေကလား…နိုင်ငံခြားခရီးဆက်သွားတာဘယ်တော့မှပြန်ရောက်မလဲမသိဘူး။
မီးပျက်ညတွေမှာတော့ဖြစ်စဥ်ကအရင်ညတွေနဲ့တစ်ပုံစံထဲဖြစ်သွားပြန်ရော။
ညဖက်မှောင်ထဲမှာညည်းသံတစ်မျိုးကလွဲရင်ဘာစကားတစ်ခွန်းမှမပြောပဲအမေနဲ့ကျနော်နဲ့ချစ်တင်းနှောခဲ့ကြတယ်။
အခြေအနေတွေကလည်းတိုးတက်လာတယ်။ စကားမပြောဖြစ်ပေမယ့်အပေးအယူကတော့ကောင်းလာတယ်။
နားလည်မှုပိုလာတယ်၊ ပိုဇေရှင်လေးတွေပြောင်းပြီလုပ်လာန်ုင်ပြီးအမေကကျနော်လိုချင်တာကိုသိတယ်၊
အလွယ်တကူအံကျလိုက်လျောပေးတယ်။ ကုတင်ပေါ်မှာအမေ့ကိုဒေါ်ဂီကိုင်ဖူးပြီးတဲ့အပြင်၊
အမေကိုယ်တိုင်ကမြင်းတက်စီးပေးတဲ့အထိအပေးအယူကမျှလာခဲ့တယ်။
နေ့ဘက်အချိန်ကျတော့ အမေကျနော့်အပေါ်ဆက်ဆံရေးကဘာမှမသိသလို၊ မဖြစ်သလို၊ ပုံမှန်ပဲ။
ကြည့်ရတာအမေကကျနော့်ကိုသူ့ရဲ့ညမင်းသားအနေနဲ့ပဲဆက်ဆံတာထင်တယ်။
ဒါနဲ့ပဲကျနော်အမေ့ကို၂ကြိမ်၃ကြိမ်လောက်သွေးတိုးစမ်းကြည့်သေးတယ်။
နေ့ပိုင်းလင်းလင်းချင်းချင်းမှာတစ်ခါ။ မီးမပျက်တဲ့ည၊ ညဦးပိုင်းမီးရောင်ထိန်ထိန်အောက်မှာတစ်ခါ၊
အမေ့ကိုချစ်လိုက်တာဆိုပြီးဖက်ပြီးတော့ပါးတွေ၊လည်တိုင်တွေကိုနမ်းမလို့လုပ်တော့….
အမေအကျောက်အကန်ငြင်းပြီးတော့ရုန်းတယ်။
“ဟဲ့…ဒါနင့်အမေနော် ဒီလိုလုပ်လို့မရဘူး…ဘာသဘောလဲ..ဒါ..”
ကျနော်လည်းလန့်ပြီးတုန့်ဆိုင်းသွားခဲ့ရတယ်။ အမေ့လေသံကြောင့်ကျနော်ရှေ့မဆက်ရဲတော့ဘူး။
အဲ့ဒီနေ့ကစပြီးကျနော်လည်း အမေ့ကိုလင်းလင်းချင်းချင်းရှိတုန်းမှာဆက်ပြီးပရောပရီ၊ လုံးလားထွေးလားမလုပ်ရဲတော့ဘူး။
ဒါပေမယ့်မီးပျက်လို့ညအမှောင်မှာအမေ့ကုတင်ပေါ်ကျနော်တက်လိုက်တာနဲ့အမေဘာမှမငြင်းတော့ဘူး။ မထူးဆန်းဘူးလား….!
ပြောရရင်တော့အီးပီစီရဲ့ကျေးဇူးကတော့ကျနော့်အပေါ်မှာအလွန်အမင်းကိုကြီးလှပါပေတယ်။
မြင်းမိုရ်တောင်ဦးလောက်မပြောရင်တောင် ဧဝရက်တောင်ကြီးလောက်တော့ကြီးလိမ့်မယ်။
ကြည့်လေ..ဒီညလည်းကျေးဇူးရှင်ကကျနော့်ကိုကူပြန်ပြီ။
ထုံးစံအတိုင်းညဦးမိုးသည်းသည်းကရွာလာတဲ့အပြင်၊လေပါပါလာပြီးလျှပ်စီးကတဖျပ်ဖျပ်နဲ့၊
တချက်တချက်မိုးကြိုးကလည်းပစ်လိုက်သေးတယ်။
အစဥ်အလာမပျက်ပေါ့၊ ကျေးဇူးရှင်ကိုရွှေမီးကပျက်ပေးပြန်ပြီလေ..၊ ဒီတော့ထုံးစံအတိုင်းအမေနဲ့ဝင်အိပ်ပေးရပြန်ပြီပေါ့..။
အမေ့ကိုပုံမှန်ပရိုစီဂျာအတိုင်းနောက်ဖက်ကသိုင်းဖက်တာကနေစတယ်။
အမေ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုပိုးကြွလာအောင်ဆွပေးရတာ၊ လက်တွေကနို့လုံးကြီးတွေကိုဖျစ်နယ်ပေးနေရင်းက
လည်ဂုတ်သားလေးတွေနားရွက်ဖျားလေးတွေကိုလည်းကိုက်ပေးရသေးတယ်။
ပထမနေ့တုန်းကလိုမဟုတ်ဘူး ကုတင်ပေါ်တက်တာနဲ့အမေ့ဖင်ကိုဆွဲလှန်ပြီးဖြစ်ပြီးသွားပြီ။
ကျနော့်လီးကလဲအမေ့ဖင်ကြားညှောင့်နေပြီ။ မကြာပါဘူးကျနော်အမေ့ကိုပက်လက်ဆွဲလှန်ပြီး ဘာဂျာကိုင်ပစ်လိုက်တယ်။
အိမ်သာထဲမှာတစ်ခါကိုင်ဘူးပြီးတဲ့နောက်ပိုင်း အမေ့ကုတင်ပေါ်မှာဘာဂျာကိုင်တာဒါပထမဆုံးပဲ။
“ရှီးးး စစ်စ်..အားးး”
အမေ့ပါးစပ်ကငရုတ်သီးစပ်သလိုတရှူးရှူးနဲ့ညည်းတော့တာ…
ကျနော်ကလံမှောင်ထဲမှာကျင့်သားရတဲ့မျက်လုံးလောက်နဲ့ပဲအမေ့စောက်ဖုတ်ကိုစမ်းပြီးစောက်စိကိုလျှာဖျားနဲ့လှိမ့်လိုက်၊
စောက်ခေါင်းထဲလျှာနဲ့ထိုးမွှေလိုက်၊ နှုတ်ခမ်းသားလိပ်လိပ်လေးတွေကိုလျှာနဲ့နှုတ်ခမ်းကြားဖိပြီးကပ်စုပ်ပေးလိုက်နဲ့
တတ်သမျှမှတ်သမျှလျှာကျွေးနေတာပေါ့။
မကြာခင်မှာတော့ကျနော်နဲ့အမေတို့သာယာပျော်ရွှင်စွာနဲ့လိုးနေမိကြပြန်ပြီလေ။
မေမေတို့အခန်းကပြူတင်းတံခါးတွေကမှန်ချပ်တံခါးတွေဆိုပေမယ့်၊ အားလုံးကိုသေချာပိတ်ထားပြီး
ခန်းဆီးခပ်ထူထူကလည်းအစေ့ပိတ်ထားတော့အပြင်အလင်းရောင်ဘယ်လိုမှမဝင်၊ အမှောင်ကိုသာအားပေးနေတယ်။
တခါတလေလျှပ်စီးပြက်လိုက်တဲ့အခါမှသာစက္ကန့်ပိုင်းလာက်ခန်းဆီးကိုဖောက်ပြီးဝင်လာတတ်တဲ့အလင်းရောင်ပဲရှိတယ်။
လျှပ်စီးလက်တာနဲ့အတူ အပြင်ကမိုးထစ်ချုန်းသံတွေကလဲဝင်ဝင်လာတယ်။
ကျနော်မေမေ့ကိုကောင်းကောင်းကြီးလိုးပေးနေတာ၊ အမေလဲအရှိန်တက်ပြီးအရမ်းကောင်းနေပြီ။
ကျနော်တို့လိုးနေကြတာကအချိန်အားလုံးမှာမှ၊ အမေမရှက်တတ်တဲ့အချိန် ပိန်းပိတ်အောင်မှောင်တဲ့အမှောင်ထဲမှာလိုးနေကြတာ။
သူ့ကိုလိုးနေတဲ့သူရှိတဲ့အခါကျတော့အမှောင်ကိုမကြောက်တော့ပြန်ဘူး။
အမှောင်ထဲလိုးရတာအသားကျသွားပြီးအရှက်လျော့သွားတဲ့အမေက အရင်နေ့တွေကနဲ့မတူတော့ပဲ
အသံကိုဖွင့်ပြီးညည်းလာတယ်။ အမေတအားကောင်းနေပြီဆိုတာကျနော်ခန့်မှန်းမိပြီ။
အပြင်ကမိုးခြိမ်းသံတွေဝင်လာတဲ့အချိန်မှာ အမေ့ညည်းသံတွေကိုဖုံးသွားတတ်တယ်။
အဲ့ဒီမိုးခြိမ်းသံတွေကိုကာဗာယူပြီးအမေကအသံကိုလွှတ်ပြီးပိုညည်းရဲလာတော့တယ်။
ဖီလင်ကိုမထိမ်းတော့ပဲဖွင့်ပေးလိုက်တယ်။
“အားးး ဟာ့..အားးးးဟင့်..ဟင့်..ဟင့်..ဟင်..အင်း..အူးးး”
ဖတ် ဖတ် ဖတ်.. ပလောက်..ပလောက်..ဇိ..ဇိ..
ကျနော်အမေ့ကိုအားရပါးရဆောင့်ရင်းက၊ ကုန်းပြီးအမေ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုစုပ်ပြီးနမ်းတော့
အမေကကျနော့်ကျောပြင်ကိုသိုင်းဖက်ပြီးအငမ်းမရလျှာချင်းလိမ်းလို့ပြန်နမ်းလာတယ်။
ကျနော်နို့ကြီးတွေကိုအားရပါးရနယ်လိုက်၊ကုန်းစို့လိုက်၊ ကာမခလုပ်တွေကိုပြိုင်တူဖွင့်ပြီးအမေ့ကိုစိတ်ကြိုက်လိုးနေတာ
နှစ်ယောက်စလုံးလည်းသွေးတွေဆူပွက်ပြီးပူထူနေတာ့တာ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့အရှိန်တွေကလည်းတအားတက်လာပြီး
ဆောင့်ချက်တွေ ပေးချက်တွေကလည်းအရမ်းကြမ်းလာတယ်။
“အား ဟားးးအားး..ဟု..အင့်..စစ်စ်စ်ရှ်..ဆောင့်..အားးဆောင့်..”
အရင့်အရင်အခေါက်တွေကဘယ်လိုပဲလိုးခဲ့လိုးခဲ့ ကျနော်တို့သားအမိနှစ်ယောက် ပါးစပ်ကဟပြီးဘာစကားအပေးအယူမှ
မပြောဖူးခဲ့ကြဘူးလေ။ အခုမှအမေ့ပါးစပ်ကဖွင့်ပြီး ဆောင့်..ဆောင့်..နဲ့ပြောလာတာပထမဆုံးပဲ။
အမေ့ကာမရမ္မက်သွေးတွေအထွဋ်အထိပ်ရောက်လို့ပြီးခါနီးအချိန်ကျနော်လဲအမေပေးတဲ့အရသာက
အစွမ်းကုန်အီဆိမ့်နေတဲ့အချိန်ကျနော်တို့နှစ်ယောက်မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်လျက်ပိုဇေရှင်နဲ့ဖိကြိတ်ကော့ထိုးလိုးနေကြတာပါ။
အမေနဲ့ဆီးစပ်ချင်းကြိတ်ပြီးကော့ကော့ထိုးပေးနေတဲ့အချိန်ကျနော်ကအမေ့ဖင်ဆုံကြီးတွေကို
လက်နှစ်ဘက်နဲ့ပိုက်ပြီးအချက်ကျကျခပ်ဆဆ မပေးရင်းတပြိုင်တည်းမှာပဲဖင်သားကြီးတွေကိုအားပါပါကုတ်ပြီးဆွဲဆုပ်ပေးနေတာ။
လီးနဲ့စောက်ဖုတ်ကထောင့်ကျဥ်းလေးထဲမှာပဲအတင်းဖိကြိတ်ပြီးနေတော့လိုးချက်တွေကတအားထိပြီ
းဆွေမျိုးမေ့အောင်ကောင်းနေတယ်လေ။ နှစ်ယောက်သားအာရုံကြောတွေဆတ်ခနဲဆတ်ခနဲတုန်တုန်တက်အောင်ကောင်းတာ၊
တရှူးရှူးနဲ့ပါးစပ်ချင်းကုန်းစုပ်ပြီးနွားငတ်ရေကျအငမ်းမရနမ်းနေမိကြတယ်။
“အီးးးးစစ်စ်..အား..အားး..အားးး…အားးးး”
အမေကအခုတော့သူ့စိတ်ကိုမချုပ်ထားတော့ပဲ၊ အသံကုန်လွှတ်ပြီးစိတ်ခံစားချက်နဲ့အတူအော်နေပြီလေ။
ဖလပ်..ဖတ်..
အဲဒီအချိန်ကောင်းမှာပဲ ပျက်နေတဲ့မီးကဖျတ်ခနဲပြန်လာတော့တယ်။
တစ်ခန်းလုံးလဲလင်းထိန်သွားပြီ။ လင်းလင်းခြင်းမျက်စိကျိန်းသလိုဖြစ်သွားပေမယ့်
ချက်ချင်းပဲအမြင်အာရုံကကြည်လင်လာခဲ့တယ်။ ပထမဆုံးမြင်လိုက်ရတာကမျကိခုံးတွေချီ၊
မျက်ခွက်လေးရှုံ့မဲ့လို့၊ ပါးစပ်လေးအားကုန်ဟအသံကုန်ချီပြီးညည်းနေတဲ့အမေ့မျက်နှာလေးပါပဲ။
ကျွန်တော်တို့သားအမိတစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်မျက်နှာချင်းဆိုင်ရှင်းရှင်းကြီးမြင်လိုက်ရတော့..အမေဆတ်ခနဲလန့်သွားတယ်။
အမေကသူ့မျက်စိရှေ့မှာအခုလောလောလတ်လတ်ဖြစ်ပျက်နေတဲ့အဖြစ်ကိုငုံ့ကြည့်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ
မျက်နှာကြီးရဲတက်သွားပြီးအရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားသွားပုံကဖုံးမရဖိမရပေါ်လာတော့တယ်။ ကြည့်ရတာသိပ်ရှက်နေပုံပဲ။
တစ်ကိုယ်လုံးအဝတ်ဗလာကိုယ်ခန္ဓာနဲ့အမေဖြစ်တဲ့အမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက်၊
လူငယ်ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်နဲ့လိုးနေကြတာ ၃၂ဝပ် LED မီးအလင်းရောင်အောက်မှာရှင်းရှင်း ပြတ်ပြတ်ကြီးလေ..။
လိုးပေးနေတဲ့ကောင်လေးက သူ့သားအရင်း။ မိခင်ဖြစ်သူရဲ့နှလုံးသားတွေကလှိုက်မောစွာတဒိန်းဒိန်းနဲ့ခုန်ပေါက်လာတယ်။
အမေကကိုယ့်စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲတပြိပြိနဲ့ဝင်ထွက်နေတဲ့သားဖြစ်သူရဲ့လီးချောင်းကြီးကိုစိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့သေချာငုံ့ကြည့်နေတယ်။
လိုးနေတဲ့အခြေအနေကိုဦးဆောင်ထိမ်းချုပ်ပေးနေသူကတော့အမေလုပ်သူပဲဖြစ်တယ်။
အဲဒီအချိန်မှာက၊ လိုးနေတဲ့အရှိန်ကအမြင့်ဆုံးအထွတ်အထိပ်ကိုရောက်နေပြီ။ ပြီးလုပြီးခင်အခြေအနေပဲ။
မျက်နှာချင်းဆိုင်တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားတဲ့အခုအချိန်မှာဆင်ကြီးနဲ့ကြိုးချည်ပြီးဝင်ဆွဲတာတောင်
ကျနော်နဲ့အမေကိုဆွဲခွာနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။ ကျနော်အမေ့ဖင်ကြီးနှစ်ဘက်ကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆွဲဆုပ်ပြီ
းအမေ့ကိုယ်ကြီးကိုကျနော့်လီးပေါ်ဆွဲဆွဲဆောင့်ချနေတဲ့အချိန်ပေါ့။
လီးတစ်ချောင်းလုံးကလည်းအမေ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာအားရပါးရဖိကပ်ဆောင့်သွင်းဝင်ထွက်နေတယ်။
ဖတ်..ဖတ်ဖတ်..ဖတ် ဖျစ်..ဖျစ်ဖျစ် ကျိ…ကျလိ..
အမေ့အနေနဲမိန်းမတို့ဘာဝလီးနဲပွတ်ကြိတ်နေချိန်မှာခံရတာအရသာအတက်ဆုံးအချိန်ဆိုတော့၊ စိတ်လွတ်လက်လွတ်ညည်းနေတော့တာ။
“အားးးးးး အားးးးးး အိ့းးးးး ဟု..အူ့…”
ပါးစပ်ကဖြစ်နေတဲ့စိတ်အလိုကိုလိုက်ညည်းနေရင်းနဲ့ခေါင်းကအောက်ငုံ့ပြီး အမေ့မျက်လုံးတွေက
သူ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာကားအင်ဂျင်ကပစ်စတင်ကြီးလိုဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေတဲ့သားဖြစ်သူရဲ့
လီးကြီးကိုမမှိတ်မသုန်လိုက်ကြည့်နေတာ အမေရင်တသိမ့်သိမ့်ခုန်နေမှာတော့သေချာတယ်။
ကျနော်ကအမေကြည့်ရင်းနဲ့ပင်ကိုယ်အသိစိတ်ဝင်လာရင် လက်ရှိအခြေအနေကိုလက်မခံနိုင်မှာစိုးလို့၊
ကျနော်အမေ့မျက်နှာလေးကိုရုတ်တရက်ကောက်ဆွဲယူပြီးနှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ကစ်ဆင်ရိုက်လိုက်တယ်။
အမေ့ပါးစပ်ထဲလျှာတိုးထည့်ပြီးလှိမ့်လိုက်တော့အမေ့မျက်လုံးတွေစင်းကျသွားပြီး၊
သူ့လျှာကိုပြန်ထိုးထည့်လှိမ့်လှည့်ပြီးအငမ်းမရတုန့်ပြန်နမ်းလာတယ်။
ရှူးးးး ရှလူး..ပလွတ်..ပလပ်..ပြွတ်..ပြွတ်.
ကျနော်လဲထိုင်ရက်ကနေပေဲအမေ့စောက်ဖုတ်ကိုကပ်ဖိကော့ထိုးဆက်လိုးနေတာပေါ့။
ဆီးစပ်ကိုခပ်သွက်သွက်လေးအရှိန်မြှင့်ပင့်ဆောင့်ပေးလိုက်တာ အမေ ကျနော့်ကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ညှစ်ဖက်ပြီး
သူ့အဖုတ်ကိုအတင်းကော့ထိုးလို့ ကျနော့်ရင်ပတ်ပေါ်ကုန်းကုန်းကြီးပြိုဆင်းလာပါရော..။
“အာ့ …ဟားးး အားးးးး”
ကျနော်သိလိုက်တယ်။ အမေပြီးသွားပြီလေ။ နည်းနည်းလေးပါပဲ။ ကျနော့်ထက်မဆိုသလောက်လေးစောပြီးသွားတာ။
အမေကအသက်ကိုတဟောဟောရှူပြီးအသားတွေကလဲတဆတ်ဆတ်တုန်လို့၊
စောက်ခေါင်းထဲကလဲကျနော့်လီးကိုတစစ်စစ်ဆွဲညှစ်နေတယ်။ မရှေ့မနှောင်းပြီးသွားလို့
ကျနော်ညှစ်ထုတ်ပန်းထည့်လိုက်တဲ့သုက်ရည်တွေကိုအမေ့စောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေကညှစ်ရင်းနဲ့
တပါတည်းသားအိမ်ထဲအထိ ဆွဲစုပ်သွင်းသွားသလိုကျနော့်မှာခံစားရတယ်။
ကာမဖီလင်အထွတ်အထိပ်ကိုခံစားလိုက်ရပြီးနောက်ဆက်တွဲ၊ ခန္ဓာကိုယ်သွေးသားကကျေနပ်နှစ်သိမ့်မှုရသွားသလိုမျိုး
ကျနော့်ကိုကြပ်ကြပ်လေးဖက်ပြီးမှိန်းနေသေးတယ်။ အမေ့လက်ဖျားလေးတွေကလည်း
ကျနော့်ကျောသားလေးတွေကိုဖွဖွလေးဖိကုတ်ပေးနေတာ..။ ကျနော်ကလည်းအမေ့ကိုမလွှတ်တမ်းတင်းတင်းပြန်ဖက်ထားတယ်။
ဒါပေမယ့်အချိန်ဘယ်လောက်မှမကြာပါဘူးအမေသတိဝင်လာတော့ အတော်လန့်သွားတဲ့ပုံစံနဲ့ရုန်းထွက်ဖို့လုပ်တော့တယ်။
အမေကျနော့်ကိုတွန်းဖယ်ထုတ်ဖို့အလုပ်မှာ၊ ကျနော်အမေ့ကိုတင်းတင်းကြီးကြုံးဖက်ထားတယ်။
လုံးဝလွှတ်မပေးပဲနဲ့၊ ကျနော်ထိုင်ရက်ကနေအိပ်ရာပေါ်ပက်လက်လှန်ချလိုက်တော့
အမေလည်းကျနော့်ကိုယ်ပေါ်မှောက်ရက်သားလေးအလိုက်သင့်ပါလာတယ်။ အခုအမေကကျနော့်ကိုယ်ပေါ်မှာထပ်ရက်ကြီးပေါ့။
အမေ့မျက်လုံးတွေကစုံမှိတ်ထားပြီးဖွင့်မကြည့်ရဲသေးဘူး။
အဲ့ဒီအချိန်ကျမှနှစ်ယောက်သားဖက်ရက်ကြီးနဲ့ငြိမ်ကျသွားတာအတော်လေးကြာတော့မှ…..
—————————————–
ကြောက်တတ်တဲ့သူ့အကျင့်
(၉) (ဇာတ်သိမ်း)
(အင်းစက် အတွေ့အကြုံဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
မနှစ်သက်သူများဆန္ဒမရှိပါက မဖတ်ရှုကြပါရန်၊)
ကျနော်အမေနဲ့စမှားပြီးကထဲကတစ်ခါမှ အလင်းရောင်လင်းလင်းချင်းချင်းမှာပေါ်တင်ကြီးအခုလိုမလိုးဖူးခဲ့သေးဘူး။
အခုမှတစ်ကိုယ်လုံးမိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ဝစ်လစ်စလစ် ကိုယ်ခန္ဓာကြီးနဲ့အသားစိုင်ခြင်းထိကပ်ပြီး
ကျနော့်ပေါ်မှောက်နေတဲ့အမေ့ကိုရှင်းရှင်းလင်းလင်းကြီးမြင်နေရတဲ့အပြင်။ လီးကလဲအမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကမချွတ်ရသေးပဲ
တန်းလန်းကြီးစွပ်ရက်သားအခြေအနေတို့ကြောင့်အခုလေးတင်မှပြီးသွားတဲ့
ကျနော့်လီးကမယုံနိုင်စရာချက်ချင်းဘဲပြန်ထောင်တက်လာတယ်။
အမေကလဲဒီအခြေအနေကိုသတိထားမိပုံရတယ်၊ စောက်ဖုတ်ကြွက်သားတွေကတစ်ချက်နှစ်ချက်ညှစ်ပြီးတုန့်ပြန်လာတယ်။
ကျနော်ကစောက်ခေါင်းထဲပြန်ပြည့်လာပြီဖြစ်တဲ့လီးကြီးဖြည်းဖြည်းချင်းနှဲ့နှဲ့ကော့ထိုးပြီးစလှုပ်ရှားပေးလိုက်တယ်။
အမေ့စောက်ခေါင်းကလည်းချွဲကျိလာပြန်ပြီ။
ကျနော်အမေ့ကိုဖက်ရက်သားပြန်ထထိုင်လိုက်တယ်လီးကလဲ စပ်ပတ်ထဲစွပ်ရက်သားပဲ။
အမေသိတယ် သူ့ကိုနောက်တစ်ချီလိုးဦးတော့မှာပဲဆိုတာ။ မျက်နှာကပန်းသွေးရောင်ရဲနေတယ်။
မျက်စိတွေကစုံမှိတ်ထားတုန်းပဲ၊ အလင်းရောင်ကိုအမေရင်မဆိုင်ချင်ဘူးလား.. သားနဲ့ပြန်လိုးနေရတဲ့
ပီပြင်တဲ့ပုံရိပ်ကိုလက်မခံရဲသေးတာလားတော့မသိဘူး..။
ကျနော် အမေ့ကိုကုတင်ပေါ်ကျောကျသွားအောင်ဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်လှဲချပေးလိုက်တယ်။
ကုတင်ပေါ်အကျမှာကျနော့်လီးကကျွတ်ထွက်သွားတယ်။ အမေလဲဖင်ကြီးကားစောက်ပတ်ကြီးပြဲပြီးပက်လက်ပြန်ဖြစ်သွားရော။
ကျနော်ကမီးရောင်အောက်မှာရှင်းရှင်းကြီးလှပလှတဲ့အမေ့နို့လုံးကြီးနဲ့အေရိုးဗစ်ကစားထားလို့စွင့်စွင့်လေးလှပနေတဲ့
အဝတ်အစားမပါအမေ့ဘော်ဒီရှိတ်လေးကိုအရသာခံကြည့်နေမိတယ်။
ဒီတစ်ခါပဲမီးရောင်အောက်မှာ အဝတ်မပါတဲ့အမေ့ခန္ဓာကိုယ်အလှကိုပထမဆုံးစမြင်ဘူးတာလေ..။
ကျနော်အမေ့နို့ကြီးတွေကိုကောက်ဆုပ်ပြီးတဖြည်းဖြည်းချင်းလှိမ့်နယ်ဆုပ်ချေပေးနေလိုက်တော့
နို့သီးခေါင်းလေးတွေချက်ချင်းပဲမာတောင်တက်လာတယ်၊ အမေ့နို့ကြီးတွေကအိညက်နေတာပဲ၊
ဒါပေမယ့်ပျော့တွဲတွဲကြီးမဟုတ်ပြန်ဘူး။ မာမာတင်းတင်းနဲ့အသားရဲ့အိစက်မှုပေါင်းပြီးကိုင်လို့အရမ်းကောင်းတဲ့အခြေအနေ။
ကျနော်လည်းအသည်းယားလာတာနဲ့ကုန်းစို့ပစ်လိုက်တယ်၊ ဘယ်တစ်လှည့် ညာတစ်လှည့်။
“အင့်..အင်းးးဟင့်…ဟင်းဟင်းးး”
နို့နယ်၊ နို့စို့ခံရတော့အမေ့ညည်းသံလေးတွေပြန်ထွက်လာပြန်ပြီ။
ကျနော်အမေ့ပေါင်တံတုတ်တုတ်ကြီးနှစ်ချောင်းကိုပြဲနိုင်သမျှပြဲအောင်ဘေးချဲပြီးစောက်ပတ်ဝကိုကျနော့်လီးနဲ့တေ့ပြီးပွတ်ဆွဲလိုက်ပြန်တယ်။
အမေ့စောက်မွှေးတွေမှာရောစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားမှာရောစောစောကတစ်ချီပြီးထားတဲ့အရည်အစအနတွေကပေပွနေတုန်းပဲ။
စောက်ခေါင်းနီအာအာထဲကဖြူလဲ့လဲ့အရည်တွေက ကျနော့်သုက်ရည်တွေပဲဖြစ်မယ်။
ကျနော်အခုမှသေချာမြင်ဖူးရတဲ့အမေ့စောက်စိလေးကိုလက်ဖျားလေးနှစ်ချောင်နဲ့ပွတ်ဆွပေးကြည့်ရင်းကဖိဖိညှစ်ပေးတယ်..။
“အားးး ဟာ့..အူးးး သားးး ဖိုးထူး..”
အမေကညည်းရင်းနဲ့ကျနော့်နာမည်ကိုလွှတ်ခနဲရေရွတ်တယ်။
ကျနော်လည်းစိတ်ကူးရတာနဲ့စောက်စိကို ဒစ်ထိပ်နဲ့လေးငါးဆယ်ချက်ပွတ်ဆွဲပေးပြီးအစိလေးကိုပဲသီးသန့်လိုးပေးနေလိုက်တာ..။
“အားဟားအားးး ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ..တော်တော့ ဟင့်..”
“မေမေ..သားထည့်လိုက်တော့မယ်နော်..”
အမေဘာစကားမှမပြန်..ငြိမ်ပဲနေတယ်..။
ကျနော့လီးကိုဖိချလိုက်တော့ဒစ်ထိပ်ကစောက်စိကိုကပ်ပွတ်ထိုးပြီးမှအမေ့စောက်ဖုတ်ရဲ့စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ
တအိအိ တဗျိဗျိနဲ့ဝင်သွားတော့တယ်။ အမေလုပ်သူရဲ့စောက်ဖုတ်က သားရဲ့လဒစ်ပြီးကိုငုံစုပ်သွားပြန်ပြီလေ။
“အိ..စစ်ရှ်ရှ်..အားးး”
အမေ့ဆီကရှူးရှူးရှဲရှဲ အသံလေးထွက်လာပေမယ်. မျက်လုံးကိုတော့မဖွင့်ရဲသေးဘူး၊ အတင်းကြိတ်ပြီးမှိတ်ထားပုံရတယ်။
ကျနော်အမေ့ကိုတမင်ပဲခေါ်လိုက်တယ်..
“မေမေ..”
အမေကငြိမ်နေပြန်တော့ ကျနော်လည်းလီးကိုဆက်ညှောင့်နေလိုက်ပြန်ပြီး ခဏကြာတော့တစ်ခါထပ်ခေါ်တယ်။
“မေမေ..”
တအောင့်လောက်ငြိမ်နေပြီးမှ..အမေ့မျက်လုံးတွေပွင့်လာပြီးကျနော့်ကိုကြည့်ရင်း..
“ဘာလို့ခေါ်နေတာလဲ..”
မျက်နှာကအခုမှပထမဦးဆိုံးစလိုးခံရဖူးတဲ့အပျိုလေးရှက်သလိုရဲတွတ်နေတယ်။
“သားး မေမေ့ကိုချစ်လိုက်တာ..၊ မေမေ..သားမိန်းမဖြစ်ပေးပါလား…နော်..”
အမေပြန်ငြိမ်သွားတယ်။ ဘာမှမပြောပြန်ဘူး။ ဒါပေမယ့်ကျနော့်ရဲ့မှန်မှန်ဆောင့်ချက်တွေကို ဖင်ကြွကြွပြီးကော့ကော့ပေးနေတယ်။
ဖလပ်..ဖလပ်..ဖောက်..ဖောက်..ပလိ.. စွပ်..
“မေမေ..
ဒီတခါတော့အမေကခပ်တိုတိုပဲအင်းလိုက်တယ်။
“အင်းမ်မ်..”
“မေမေ့ကိုအချစ်ဆုံးပဲ..”
“အင်းမ်မ်..”
အမေဖြေတာကဒါလောက်ပဲ။ ဒီ့ထက်ပိုပြီးတော့လဲမဖွင့်ရဲသေးဘူးထင်တာပဲ။
ကျနော်အရမ်းထန်လာပြန်ပြီအမေ့ ဖင်တုန်ကြီးနှစ်လုံးကိုလက်နဲ့စုံကိုင်ဆွဲယူပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းသွက်သွက်လေး
ပစ်ဆောင့်ပေးလိုက်တာ လီးကတစ်ချက်ထက်တစ်ချက်နစ်နစ်ဝင်သွားတယ်။
ကျနော်အခုမှောင်ထဲမှာမဟုတ်တော့ဘူး။ မီးရောင်အောက်မှာထင်းထင်းကြီး။
အမေ့ရဲ့ဆက်စီကျလှတဲ့မျက်နှာလေးကိုကြည့်ပြီးလိုးနေရတာ။ စိတ်ထဲမှာကိုယ့်ကိုမွေးထားတဲ့ကိုယ့်အမေအရင်းကြီးကို
လိုးနေရတာသိနေမြင်နေတော့လိုးရတာပိုအားပါလာတယ်။
စိတ်ထဲအမှားတစုံတရာလို့မခံစားမိပဲ၊ လိုးရတာအရသာပိုရှိသလိုထင်မိတယ်။
“အာ့..အာ့..အားးးးဟင့်..အားးး”
အမေလည်းအသံလေးဖွင့်ညည်းလာရင်း စောက်ဖုတ်ကိုကော့ကော့ထိုးပေးနေတယ်။ မျက်လုံးတွေပြန်မှိတ်ထားတယ်။
အတော်ကြာဆောင့်လိုးပေးနေရင်းက ကျနော်အမေ့ခါးကိုတင်းတင်းဆွဲဖက်ပြီး ကျနော်ကနောက်လှန်လှဲချလိုက်တော့
လီးတန်းလန်းစွပ်ရက်ကနေပဲအမေကျနော့ပေါ်ကပ်ရက်ပါလာတယ်။ အခုအမေ ကျနော့်ပေါ်ခွရက်သားဖြစ်သွားပြီ။
အမေ့လက်နှစ်ဘက်ကကျနော့်ရင်ပတ်ပေါ်ထောက်ရက်သား။ အမေလည်းသိနေတယ် သူ့ကိုရွှေဘိုမြင်းကဆုန်စိုင်းစီးခိုင်းတယ်ဆိုတာကို..။
ကျနော်အခုအောက်ကနေခပ်ဆတ်ဆတ်ပင့်ထိုးပြီးလိုးပေးနေတယ်။ အမေလည်း စပြီးကျနော်လီးပေါ်ဆောင့်ဆောင့်ချနေပြီ။
” အီးးး အာ့.. အာ့ဟားး..အာ့ဟားးးရှူးးး”
ကြည့်ရတာအမေဖီလင်တက်ပြီးအရမ်းထန်လာပြီ။ ဖင်ကြီးကိုလီးကျွတ်မတတ်
တအားမြှောက်မြှောက်ပြီးမှအားရပါးရပြန်ပြန်ဆောင့်ချနေတယ်။
“အူးးးရှီးးးအင့်..ဟင့်…အားးး”
ဖတ် ဖတ် ဖတ် ပျိ..ပျိ..ဂျလိ..ဂျလိ..ဂတ်..ဂတ်..
တဖတ်ဖတ်ဆောင့်သံတွေနဲ့ကုတင်ခါသံ၊ ကြိတ်သံတွေရောသွားတာပါ။
အမေကကျနော့ရင်ပတ်ပေါ်လက်စုံထောက်ပြီးဆောင့်နေတာ။ မျက်လုံးတွေကမှိတ်ထားတုန်းပဲ။
ဒါပေမယ့်တကယ်တော့ အမေမျက်လုံးမပွင့်တပွင့်မှေးပြီးခိုးကြည့်နေတာကိုကျနော်သိနေတယ်။ အမေကဆောင့်အချ
ကျနော်ကပင့်အလိုး အံကျနေကြတော့ လီးနဲ့စောက်ဖုတ်ကတပြိပြိနဲ့ပွတ်ဆွဲနေပြီးအရသာကနတ်ပြည်တက်နေတယ်။
အမေမျက်လုံးကိုမှေး နှုတ်ခမ်းတွေကိုအောက်သွားနဲ့ကိုက်ပြီးစိတ်ရှိလက်ရှိကဆုန်စိုင်းနေတာ။
ဒီတစ်ခါလိုးနေကြရတာက ကျနော်တို့သားအမိနှစ်ယောက်စလုံးအတွက်အသစ်အဆန်းဖြစ်နေတယ်။
ဘာလို့လဲဆိုတော့ထိန်နေတဲ့မီးရောင်အောက်မှာလိုးနေရလို့ပဲ။ အမေ့ရဲ့ဖီလင်အပြည့်နဲ့ရှုံ့မဲ့ပြီးသွေးရောင်လျှမ်းနေတဲ့
မျက်နှာလေးကြည့်ပြီးလိုးရတာကိုက အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားဖို့လဲကောင်းတယ်။
“မေမေရယ်..မေမေသားမိန်းမအဖြစ်လက်ခံပေးပါနော်..မေမေ့ကိုသိပ်ချစ်တယ်သိလား..”
“အင်းမ်မ်..”
အရင်အတိုင်း ‘အင်းမ်’ ကလွဲလို့ဘာမှပြန်မပြော။
ကျနော်လီးကိုပင့်ကော့ထိုးရင်းကအမေ့ကိုယ်ကိုဆွဲချပြီးနှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းလိုက်ပြန်တယ်။
အမေကအလွယ်တကူပဲပါးစပ်ကလေးဟပြီးကျနော့်လျှာကိုဆီးကြိုလိုက်တယ်။
အမေနဲ့ကျနော်နွားငတ်ရေကျဆိုသလိုပူလောင်ပြင်းပြစွာနဲ့လျှာချင်းလိမ်းပြီးနမ်းနေမိကြတယ်။
အမေ့ခေါင်းလေးမော့လာ၊ မျက်လုံးလေးပွင့်လာပြီးအရှက်တစ်ပိုင်းမျက်နှာလေးနဲ့ကျနော့်ကိုကြည့်တယ်။
အဲ့ဒီမျက်နှာလေးကပဲအခုခံစားနေရတဲ့ကာမဂုဏ်ဖီလင်ကို ရပ်လို့မရတော့ဘူး၊
တဆုံးတစ ပြီးအောင်လုပ်တော့မယ်လို့လဲပြောပြနေသလိုပဲ။
အမေဖင်ကြီးမြှောက်မြှောက်ပြီးဆက်တိုက်ဆောင့်ချနေတယ်။ ပါးစပ်ချင်းလဲဂဟေဆက်လို့တရှူးရှူးတပြွတ်ပြွတ်နမ်းနေတယ်။
အမေ့စောက်ဖုတ်ကစပြီးတစစ်စစ်နဲ့ပြန်ညှစ်လာပြီ။ ကြည့်ရတာအမေနောက်တစ်ကြိမ်ပြီးဖို့နီးလာပြန်ပြီဆိုတဲ့သဘောလား။
အမေအနမ်းကိုခွာလိုက်ပြီးမှ၊ ကျနော့်ကိုမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ရင်းပြုံးပြတယ်၊ မျက်နှာလေးကလဲရှက်သွေးနဲ့ရဲတွတ်နေတာပဲ။
အမေပြီးတော့မယ့် ကာမစိတ်အထွတ်အထိပ်ရောက်မယ့်အချိန်လေးကိုရွေးပြီးတော့မှ ကျနော်ကအမေ့ကိုအချိန်ကိုက်ခေါ်လိုက်တယ်…။
“မိန်းမ…”
ကျနော် ကိုယ့်အမေကိုမိန်းမလို့ခေါ်လိုက်ရတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုမယုံနိုင်ဘူး။ ရင်တွေလဲတရစပ်ခုန်နေမိတယ်။
“မိန်းမရယ်…မောင့်မိန်းမ..”
“ရူးနေလား… ဘယ်လိုလူလဲမသိဘူး..ကိုယ့်အမေကိုပြန်လိုးပြီးမယားလုပ်တယ်။
ပြီးတော့ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ. မိန်းမတဲ့..ကိုယ့်အမေကိုများ..အားးးရှူးးး စစ်ရှ် ..အီးးးးပြီးပြီ..မရတော့ဘူး..”
အမေပြီးသွားပြန်ပါပြီ..၊ အမေ့စောက်ဖုတ်က ကျနော့်လီးကိုတအားညှစ်နေပြန်ပြီး၊ လရည်တွေကိုဆွဲစုပ်နေသလိုခံစားရပြန်ပြီ။
“အားးးးရှီးးး ပပလဲ အခုမိန်းမတာဝန်ကိုယူနေပြီပဲ ယောက်ျားရယ်.. မိန်းမချစ်တဲ့ယောက်ျား..မေမေရဲ့မောင်ရယ်..”
အမေပြောအပြီးကျနော်အမေ့ကိုဆွဲဖက်ပြီးနမ်းလိုက်ပြန်တယ်။ အမေလည်းကျနော့်လည်ပင်းကိုသိုင်းခိုပြီးပြန်နမ်းလာတာ
ဒီတစ်ခါတော့မဆုံးနိုင်တဲ့ကစ်စင်အရှည်ကြီးပါပဲ။ ကျနော့လရည်တွေအမေ့သားအိမ်ခေါင်းထဲတစ်စက်မကျန်ဝင်သွားပြီးမှ
ကျနော်တို့နှစ်ယောက်ကုတင်ပေါ်အတူလှဲချဖက်ထားရင်းအနားယူနေမိတယ်။
အဲဒီညက ကျနော်တို့သားအမိ လုံးဝပွင့်လင်းသွားပြီးကြတဲ့နောက် အမောလေးနည်းနည်းပြေတော့
မီးပြန်မပိတ်တော့ပဲတစ်ညလုံးဆက်တိုက်ဆက်လိုးဖြစ်ကြတယ်။
လိုးလို့မဝ၊ အားမရ။ မတင်းတိမ်ကြတော့ပဲမီးရောင်အောက်မှာကိုယ်လုံးတီးနဲ့တစ်ယောက်ကိုယ်ခန္ဓာတစ်ယောက်အရသာခံကြည့်ပြီး
အားကုန်တော့မှအလိုးရပ်ကြတော့တာပဲ။
တစ်ချီတစ်ချီပြီးခါနီးတိုင်းမှာလည်း သားအမိနှစ်ယောက်သား၊ လင်မယားတွေလို အမေကကျနော့်ကိုယောက်ျား၊
ကျနော်ကအမေ့ကိုမိန်းမ၊ တတပြီးတော့ ပြီးအောင်ဆော်ကြတယ်ဗျာ။
အမေကတခါတလေသူ့ကိုယ်သူ မိန်းမလို့ခေါ်လိုခေါ်၊ ပပလို့သူ့နာမည်သုံးလိုသုံး၊ တခါတလေလည်းမေမေပြန်ဖြစ်သွားလိုက်နဲ့။
ဘာပဲဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ဒေါ်ရွှန်းပပဆိုတဲ့ကျနော့်အမေကတော့ တကယ်တန်းကျနော့်မိန်းမဘဝကျရောက်ခဲ့ရပြီလေ။
ကျနော့်သုက်ရည်တွေလဲအမေ့သားအိမ်ထဲထိသွင်းခဲ့တာအကြိမ်ကြိမ်။ အမေဗိုက်ကြီးနိုင်သေးသလားလည်းကျနော်မသိ။
နောက်မှရောက်ရားဗျာ၊ အခုတော့ဆော်ချင်တာပဲသိတယ်။
အဲဒီနေ့ကစပြီး၊ ကျနော်အမေ့ကိုနေ့ပိုင်းအလင်းရောင်ထဲမှာ၊ ဘယ်နေရာပဲလုံးလုံး၊ ဘယ်လိုပဲကိုင်တွယ်ကိုင်တွယ်၊
အမေဘာမှမဟန့်တော့၊ မပြောတော့ဘူး။ ကျနော့်ကို သူ့ယောက်ျားလို့လက်ခံလိုက်ပြီလေ။
အခုနေ့တိုင်းပဲဆိုသလို ကျနော်နဲ့အမေတို့ရေချိုးခန်းထဲမှာမီးဖွင့်ပြီးတော့ရေအတူချိုးဖြစ်ကြတော့တယ်။
အိမ်သာထဲမှာအမြဲတမ်းအမေ့ကိုဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး ဒေါ့ဂီစတိုင်နဲ့အမြဲလိုးတယ်။
ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကြားကနောက်ကိုစူပြီးပြူးထွက်လာတဲ့အမေ့စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲမှာ
ကျနော့်လီးကတဖတ်ဖတ်ဝင်ထွက်နေတုန်း၊ ရှဝါရေပန်းကအမေ့ကျောပြင်ကြီးပေါ်ကိုတဖွားဖွားပန်းကျနေတဲ့မြင်ကွင်းက၊
ကျနော့်ဘဝမှာတော့အလှဆုံးမြင်ကွင်းလို့ပဲထင်မိတယ်ဗျာ။
“အိုးးးးမေမေ..သားချစ်တဲ့မိန်းမ..နှလုံးသားထဲအထိ အရမ်းစွဲအရမ်းချစ်ရတယ်မေမေမိန်းမရယ်..”
ကဲဗျာ..ကျနော်ပြောလာတဲ့ကျနော်ဇာတ်လမ်းလေးကိုဒီမှာပဲအဆုံးသတ်လိုက်တော့မယ်။
အရာရာကိုအကြောက်လွယ်တတ်တဲ့စိတ်ကလေးတစ်ခုကြောင့်နဲ့ ကျနော်ဆတ်ဆော့ပြီးချောင်းချောင်းကြည့်တတ်တဲ့
အကျင့်နှစ်ခုပေါင်းပြီးကျနော်တို့သားအမိရဲ့ဘဝကြီးပြောင်းလဲခဲ့ရတာပါပဲ။
ယုံချင်ယုံ မယုံချင်နေ။ Believe it or not လို့ပဲပြောရမလိုဖြစ်နေပါပြီ။
ပြီးပါပြီ။
ပြီးဆုံးတဲ့အထိဖတ်ပေးတာကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်။
ခင်မင်စွာဖြင့်
(လမင်းကြီး)