နက်ရှိုင်းသောဆန္ဒမှအစပြု၍

(လမင်းကြီးရေးသည်)

Spoiler: Show

(၁)

အင်းစက်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

မိမိတို့ရင်ထဲကနက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းစိတ်ဆန္ဒများရဲ့စေ့ဆော်မှုများအရ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦးကျေနပ်လို့သဘောမျှကြ ကြည်ဖြူကြလို့
သားအမျိခငြျးပဲဖွစျဖွစျ မောငျနှမခငြျးပဲဖွစျဖွစျ သှေးရငျးသားရငျးအခငြျးခငြျး
ကာမရာဂစိတ်ဆန္ဒနဲ့ပျော်ပျောိရွှင်ရွှင်ပေါင်းသင်းဆက်ဆံကြတယ်ဆိုရင် ကျနော်ဘာမှမှတ်ချက်မပေးလိုပါဘူး။
ကြည်ဖြူအလိုကျစိတ်ဆန္ဒပြည့်ကြလို့ရှိရင်ဝမ်းတောင်သာပေးပါတယ်။

ဒါပေမယ့်ကျုပ်အဖြစ်အပျက်ကတော့အဲ့ဒါနဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်ပါပဲ။ ပြောပြပါ့မယ်။
ကျုပ်စိတ်ထဲမှာနက်နက်နဲနဲစူးစူးစိုက်စိုက်အမြဲလိုတွေးနေမိတာကတော့
တစ်နေ့နေ့မှာကျုပ် အမေ့ကို၊တစ်ခါလောက်ဖြစ်ဖြစ်တော့ရအောင်လိုးမယ်ဆိုတာပါပဲ။
ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ကျုပ်က ကျုပ်အစ်မကိုရော ကျုပ်ညီမကိုရော အောင်အောင်မြင်မြင်စည်းရုံးပြီးလိုးပြီးပြီလေ။
ဒီတော့အင်းစက်အရသာကိုကောင်းကောင်းသိသွားပြီ။

အပေါက်မြင်အကုန်ကြံတတ်တဲ့အကျင့်ရှိတဲ့ကျုပ်က လိုင်းစုံအကုန်ကိုင်တယ်လေ။
အဲဒီမှာ…အင်းစက်လိုင်းဆိုတာကိုလဲ……..

တခြားလိုင်းတွေ၊ တခြားမိန်းမတွေအတော်များများစမ်းပြီးလို့အားရသွားတော့ မိသားစုလိုင်းလေးစမ်းကြည့်ချင်လာတယ်။
ဒါနဲ့ပဲ ယဉ်ကျေးမှု၊ ရိုးရာ၊ လူ့ကျင့်ဝတ်တွေနဲ့တားဆီးဟန့်တားထားတဲ့ နံရံကြီးကိုရိုက်ချိုးထုနှက်ပြီး
ကို်ယ့်အိမ်ထဲကအပေါက်တွေရဲ့အရသာအသစ်တွေကိုစတင်ရှာဖွေခဲ့တယ်။
ဒါနဲ့ပဲအခွင့်အရေးတွေကိုရအောင်အသုံးချတတ်တဲ့ကျုပ်အဖို့ အမရော ညီမကိုပါရအောင်ကိုင်လိုက်နိုင်တယ်။
ကျန်တာကတော့အမေတစ်ယောက်ပဲ၊
ကိုယ့်ကိုမွေးထုတ်ပေးထားတဲ့အမေဆိုတော့လည်းလွတ်ငြိမ်းချမ်းသာခွင့်ထဲထည့်ပေးထားခဲ့တယ်လေ။

ဒါပေမယ့် ကျုပ်လိုမကိစ္စသောင်းကျန်းတဲ့လမ်းသရီးကောင်တစ်ယောက်အဖို့၊
အမအရင်း၊ ညီမအရင်းကိုလိုးရတာ တခြားဘာဖီလင်နဲ့မှမတူအောင်စိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းပြီး၊ အရမ်းစွဲလမ်းစေတယ်ဆိုတာသိသွားတော့
အခုထပ်ပြီးအမေအရင်းကိုပါလိုးကြည့်ချင်လာတယ်ဆိုပါတော့။
အဲဒီတော့ အခွင့်အရေးရမယ့်တစ်ချိန်ချိန်ကိုစောင့်နေ ချောင်းနေရတာပေါ့။

ကျုပ်အမနဲ့ညီမကိုဘယ်လိုစည်းရုံးပြီးဆွဲစားလိုက်တယ်ဆိုတာတော့အထူးအထွေ အသေးစိတ်ရေးပြမနေတော့ပါဘူးဗျာ။
တိတ်တခိုးတို့၊ အချစ်တက္ကသိုလ်တို့၊ အတွေးပင်လယ်ပြာတို့ဆိုတဲ့ ဆိုက်တွေနဲ့ အောဘလော့ဂ်တွေ ဖေ့စ်ဘွတ်ခ်တွေမှာ
တခြားဆရာတွေအတော်များများရေးနေကြတဲ့ မောင်နှမဇာတ်လမ်းမျိုးတွေလိုပါပဲ၊ တစ်ကွေ့ကွေ့မှာငြိကြတာပေါ့။
မောင်ကကကဲကဲ၊ နှမတွေကလဲလန်လန်ဆိုတော့ တစ်အိမ်ထဲမှာ မရှောင်သာတဲ့ဒီချောင်ကြား၊ မောင်နဲ့မယ်နဲညားလေသတည်းပေါ့၊
ဆင်တူရိုးမှားတွေပဲဖြစ်မှာမို့လို့ဇာချဲ့မရေးတော့ဘူး၊ စကစ်ပ်လုပ်လိုက်ပါရစေ၊
တခြားအရေးကောင်းတဲ့ဆရာတွေရေးသလို ဖတ်ရင်းအရေတတောက်တောက်ထွက်ချင်မှထွက်မှာ၊ ဟီးးး။

အခုကတော့မဟာအကြီးတန်းတက်မှာမို့လို့ အသေးစိတ်ရေးရတော့မယ်။
စောစောကပြောသလိုကျုပ်အမေ့ကိုကြံဖို့အကွက်ကောင်းချောင်းနေရတာပေါ့။
နောက်ဆုံးမတော့စောင့်နေတဲ့အခွင့်အရေးကကျုပ်အတွက်ပေါ်လာတယ်ပေါ့ဗျာ။

အမေသူ့အမျိုးတွေရှိတဲ့ဇာတိမြို့ကိုသွားဖို့ဖြစ်လာတယ်။
ကိစ်စကတော့ အမြိုးထဲကမငျ်ဂလာကိစ်စနဲ့ မငျ်ဂလာဆောငျသှားရမယျပေါ့ဗြာ။ ဟျိုကအမြိုးတှကေမရရအောငျလာရမယျဆိုပွီးအတငျးခေါျနကွေတာ။
ဟုတ်ကဲ့ကျုပ်အမေကရှမ်းပြည်မြောက်ပိုင်းတစ်နေရာကတိုင်းရင်းသူတစ်ယောက်ပါ။ ကျုပ်အဖေကတော့မန္တလေးသား၊
ရှမ်းပြည်ဆိုပေမယ့်ဟိုပစ်နေခတ်နေကြတဲ့အပိုင်းမှာမဟုတ်ဘူး၊ အမေတို့မြို့ဘက်ကအေးချမ်းပါတယ်၊
လမ်းပမ်းလဲသာတယ်။ ကားမောင်းသွားရင်အေးဆေးပဲ၊ အချိန်လေးတစ်ခုပဲယူရတာ။

မသွားခင်တစ်ရက်နှစ်ရက် အမေကအဖေ့ကိုကြိတ်ခေါ်နေတာ။
သူ့ကိုကားမောင်းလိုက်ပို့ဖို့၊ အမျိုးတွေနဲ့လဲမဆုံရတာကြာပြီမို့၊ ဘာညာပေါ့။
ဒါပေမယ့်အဖေကမသွားချင်ဘူး။ ခရီးရှည်ကြီးကားမောင်းရမှာငြီးငွေ့တာ၊ ခရီးပန်းမှာမကြိုက်တာတွေလဲပါမှာပေါ့။
ဒါနဲ့နောက်ဆုံးတော့အဖေက
“မင်းသားအလတ်ကောင်ပဲခေါ်သွားကွာ၊ ဒီကောင်လဲမောင်းနိုင်တာပဲတဲ့”

ကြုပျတို့မိသားစုမှာဟျိုဟိုဒီဒီလှယျလှယျကူကူသှားနိုငျအောငျကားလေးတစျစီးတော့ရှိနတေယျ။
အဖေက အိုဗာဆီးမှာ သုံးလေးကြိမ်လောက်ထွက်အလုပ်လုပ်ဖူးတော့ စီးပွားရေးအရ၊နဲနဲအိန္ဒြေရရနေနိုင်တယ်ဆိုပါတော့ဗျာ။
ဒါနဲ့ပဲကားမောင်းပြီးအမေ့ကိုလိုက်ပို့ဖို့ကျုပ်ခေါင်းပဲကျလာတာပေါ့။
ဒီလိုနဲ.ကျုပ်အမေကအထုပ်အပိုးတွေပြင်ခိုင်းပြီး ကားတစ်စီးနဲ့သားအမိနှစ်ယောက် မန်းလေးကနေအမေတို့နယ်ဘက်တက်ခဲ့ကြတယ်။
အမတို့ညီမတို့ကလဲသူ့အလုပ်တွေ၊ သူ့ကျောင်းတွေနဲ့ဆိုတော့မလိုက်ဖြစ်ကြပြန်ဘူးလေ။
သာယာတဲ့တောင်တက်လမ်းခရီးမှာ အေးအေးသက်သာ ဖြေးဖြေးမှန်မှန်ပဲ အမေနဲ့စကားတပြောပြောနဲ့တက်ခဲ့ကြတာ။

ဒီလိုနဲ့တောင်ကုန်းမြေမြင့်ပေါ်ကအမေတို့မြို့ကိုရောက်ခဲ့ကြတယ်၊
အပူချိန်ဒီဂရီက အရမ်းအေးသွားပြီ၊ အရမ်းလဲသာယာတယ်။
အမေတို့ရွာကရွာကြီးပါ။ မြို့နယ်မြို့ကနေဆိုနဲနဲတော့ထပ်သွားရသေးတယ်၊ သိပ်တော့မလှမ်းပါဘူး၊ ဒီတော့ကားလမ်းပေါက်တယ်။
အမေတစ်ရွာထဲသားအမျိုးတွေနဲ့တွေ့တော့ဝမ်းသာလိုက်တာပြောမနေနဲ့တော့ပေါ့၊ မလာဖြစ်တာလဲကြာပြီကိုး၊
တစ်ရွာလုံးနီးပါးလောက်ဝိုင်းလာနှုတ်ဆက်ကြတာ။ ကျုပ်ကိုလဲအမျိုးတွေနဲ့မိတ်ဆက်ပေးတယ်။
လူကြီးပိုင်းနဲ့ရော၊ လူငယ်ပိုင်းဝမ်းကွဲတွေတော်ကြမယ့် အမျိုးတွေနဲ့ရောပေါ့။ အားလုံးအသံဝဲဝဲတွေချည်းပဲ၊
ကျုပ်ကတော့ဘယ်သူ့ကိုမှရင်းရင်းနှီးနှီးမသိဘူး။
တချို့တွေမန်းလေးတက်ရင်းအိမ်မှာလာတည်းဖူးပေမယ့် ရေးတေးတေးပဲမှတ်မိတာ။

ရောက်တဲ့ညကမင်္ဂလာဆောင်အကြိုညပေါ့၊
တိုင်းရင်းသားရိုးရာမင်္ဂလာပွဲဓလေ့ထုံးစံတွေအရ အစီအစဉ်တွေအများကြီးပေါ့၊ ကျုပ်တော့သေချာရေးမပြတတ်တော့ပါဘူး။
ဒါပေမယ့်ပွဲမှာအဓိကအရေးပါတဲ့အစီအစဉ်ကတော့ သောက်ပွဲပဲ။ ခေါင်ရည်အိုးကြီးတွေနဲ့ ရှမ်းဆန်အရက်လားဘာလား၊
အိုးကြီးတွေမှတစ်ဝင်းလုံးအပြည့်ပဲ။ ညနေစောင်းကထဲက ပွဲလာသူတွေသောက်လိုက်ကြတာမှမိုးကိုမွှန်လို့။

ကျုပ်အမေလည်းဘာနေမလဲ၊ ဒီဒေသသူပဲလေ၊ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေနဲ့တဟီးဟီးတဟားဟားပြန်တွေ့တော့
ဝမ်းသာအားရနဲ့လက်လှည့်လိုက်ကြတာ၊ အရက်ဘယ်နှစ်မျိုးလောက်သောက်ဖြစ်ကြတယ်မသိဘူး၊
ညဦးပိုင်းရောက်တော့တော်တော်ကြီးကိုထွေနေကြပြီ။
တောင်ပေါ်သူတွေကအမျိုးသမီးအများစုက အရက်၊ခေါင်ရည်၊ အကုန်ကစ်တာဗျ၊
တိုင်းရင်းသားရိုးရာလေ၊ ပတ်ဝန်းကျင်ရာသီဥတုကလဲအမြဲအေးနေတာကိုး။

အဲ့ဒီမီးတောက်လား၊ မီးတောက်လုနီးပါးလား ဆိုတဲ့တောင်ပေါ်အရက်တွေက
လည်ချောင်းထဲမီးစထိုးထည့်လိုက်သလိုပြင်းလွန်းလို့ ကျုပ်နဲတော့ကီးမကိုက်ဘူး။
မန်းလေးမှာ ဘီယာဆိုင်ထိုင်တာများတယ်၊ အပြင်းဆိုလဲနိုင်ငံခြားဖြစ်ဝီစကီလောက်ပဲဆိုတော့ ဒီဟဲဗီးတွေနဲ့မလွယ်ဘူးရယ်။
ဒါပေမယ့်ကျုပ်ညီကိုဝမ်းကွဲတော်တွေကလိုရမယ်ရမြို့တက်ပြီးကြိုတင်ဝယ်ထားတဲ့
ဘီယာပုလင်းတွေထုတ်ပေးတော့မှပဲကျုပ်မှာအဆင်ပြေသွားတော့တယ်။

ချမ်းတာတော့ချမ်းတယ်ဗျို့။

——————————————
နက်ရှိုင်းသောဆန္ဒမှအစပြု၍
(၂)

အင်းစက်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ကျုပ်အမေကိုတော့ချီးကျုးတယ်ဗျာ၊ သူတို့ရွာကဟဲဗီးအရက်တွေကိုသူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့အတူနန်းစတော့ပ်ဆွဲနိုင်တယ်၊ အံ့ရောပဲ။
အရင်ကအိမ်မှာသောက်တာမမြင်ဘူးသလောက်ပဲ။ ရွာရောက်မှအသားကုန်ကစ်တာ။ သူတို့ဝိုင်းကအသံတွေလဲကြွက်စီညံနေတာပဲ။

“ဟေး..အိကြာ..နင့်အိုက်ကယ် (အဖိုးကြီး)ခေါ်မလာတာလဲ..ရာသီဥတုကကောင်း ဒီမှချမ်းချမ်းနဲ့ဖက်ကွေး..ဟေးဟေး..
မနျးလေးမှာပူလှနျးလို့နငျတျို့တစျယောကျနားတစျယောကျကပျကွမှာတောငျမဟုတျဘူး”

အမေ့ကို သူ့သူငယ်ချင်းတယောက်ကလှမ်းစတယ်။ အမေ့နာမည်က နန့်ကြာနု၊
သူငယ်ချင်းတွေဆိုတော့သူတို့ရွာအခေါ် ခေါ်လိုက်တာ၊ အိကြာဆိုတော့ မိကြာပေါ့။
ကျုပ်အမေကလည်းအတော်မူးနေပြီ၊ အားကျမခံခပ်ထွေထွေခပ်ဟားဟားတုန့်ပြန်လိုက်တယ်။

“အံမယ် အဲ့ဒီအိုက်ကယ်က ပူပူ အေးအေး သိပ်အနားမကပ်တာကြာပြီ။ အဝှာလေးကပဲမြစ်လောက်နဲ့ ဟင်းရည်တွေလဲခန်းနေပါပြီ၊
ဒီတော့ငါက ကစ်အသစ်လေးနဲ့ပဲလာရတာပေါ့” “ဟားးးးဟားးးးးဟားးးးးးးးး”
အမေ့ပြက်လုံးကြောင့် အားလုံးပွဲကျသွားကြတယ်။
“အမယ်..ဘယ်မှာလဲနင့်ကစ်က”
“ဟောဒီမှာလေ၊ ငါ့အသည်းကျော်လေး..”

အမေကသူ့ဘေးခပ်ကျကျမှာထိုင်လို့ ဘီယာသောက် အမြည်းစား၊ စကားဝိုင်းနားထောင်နေတဲ့ကျုပ်ကိုလှမ်းဆွဲပြီး
ရင်ခွင်ထဲဆွဲဖက်ပြီးကျုပ်ခေါင်းကိုသူ့ရင်အုံထဲမြှုပ်ထားလိုက်တယ်။

“အမယ်..အဟုတ်အောင်းမေ့လို့..”
“ဟုတ်တယ်လေ အဲဒါငါ့ကစ်လေးပေါ့၊ ဟန်းနီးမွန်းထွက်လာကြတာ..”
အမေကကျုပ်ခေါင်းကိုသူ့ရင်အုံထဲအတင်းပိုဆွဲကပ်လိုက်ရင်းထပ်ပြောတယ်။
သူငယျခငြျးတှကေတဟားဟား၊ အမကေသားကိုအတငျးဆှဲဖကျပွီးကြီစယျနတေယျဆိုတာသျိလို့ဝိုငျးရယျနကွေတယျ၊

ဒါပေမယ့်ရုတ်တရက်လိုက်မရယ်နိုင်တာကျုပ်ပေါ့၊ အမေ့နို့အုံဆိုက်ကြီးကနဲတာကြီးမဟုတ်ဘူး။ ပြီးတော့အိညက်နေတာပဲ၊
အမေအတင်းဆွဲဖိပြီးဖက်ထားတော့ကျုပ်နှာခေါင်းက အမေ့နို့အုံကြီးထဲနစ်ဝင်နေတယ်၊
အမေ့လက်မောင်းသားဝင်းဝင်းကြီးတွေကကျုပ်ကိုသိုင်းဖက်ထားတယ်။
အမေကချမ်းလို့အပေါ်ကအနွေးထည်ဂျက်ကက်ဝတ်ထားပေမယ့် ကြယ်သီးတပ်မထားဘူး၊
အောက်မှာက ပေါ့ပေါ့ပါးပါးတီရှပ်တစ်ထည်ဝတ်ထားတယ်၊ ဒါပေမယ့်တီရှပ်က ဗွီရှိတ်လည်ဟိုက်ကြီး၊
ဘရာစီယာဆိုက်သေးတစ်ခုထဲကပင့်ပြီးမထားတဲ့နို့လုံးကြီးတွေကလည်ဟိုက်တီရှပ်ကြားကတစ်ဝက်လောက်အန်ထွက်နေတယ်။

အမေ့နို.ကြီး၂လုံးာကားကျုပ်မှာအသက်ရှုကြပ်ချင်သလိုလို၊
အရက်နံ့၊ ချွေးနံ့၊ ပေါင်ဒါနံ့နဲ့ ရေမွှေးလက်ကျန်အနံ့တို့ပေါင်းစပ်ထားတဲ့ အမေ့ကိုယ်နံ့နဲ့
အိစက်တဲ့နို့အုံကြီးထဲနှာခေါင်းမြုပ်နေတဲ့ကျုပ်အဖို့ဒီလောက်ထိကပ်နေတဲ့မရဲ့အထိအတွေ့အနံ့အသက်ကြောင့်
ကျုပ်သွေးသားရိုးတွင်ခြင်ဆီထဲကပွက်တက်ပြီး တဏုာခိုးတွေများထွက်လာသလားမသိ၊
ကျုပ်အောက်ကကောင်ကအငြိမ်မနေပဲထလာပါလေရောဗျို့။
ကြည့်ဦးလေဗျာ..ကင်းဆိုက်နို.ကြီးထဲနှာခေါင်းနှစ်ခံထားရတာ၊ ခင်ဗျားတို.ရောအဲ့ဒီလိုဆိုရင်မထောင်ပဲနေမလား၊ ပြောကြည့်…။

ဟုတ်တယ်၊ အရင်က၊ အမေကကျုပ်နဲ့ပွတ်သီးပွတ်သပ်အဲ့ဒီလောက်မနေဖူးဘူး။ အမေကျုပ်ကိုဖက်ခဲ့နမ်းခဲ့ဘူးတာကြာ ကြာလှပြီ၊
လူပျိုပေါက်စလောက်ကနောက်ဆုံးပဲထင်တယ်။ အိမ်မှာဖက်လှဲတကင်းအရောတဝင်ပွတ်သပ်ပြီးမနေဖြစ်ခဲ့တာကြာပေါ့။
ဒီနေ့မှအမေလဲအရက်အရှိန်ကြောင့်လားမသိ (ဟုတ်မှာပါ၊ တစ်ခါမှအဲ့လောက်သောက်တာမတွေ့ဖူးဘူး)
အမူအရာတွေသွက်၊ ပြောင်ချော်ချော်ရွှတ်တွတ်တွတ်နဲ့ကျုပ်ကိုကိုယ်ထိလက်ရောက်ကျီစယ်နေတာလေ။

ခက်တာက ကျုပ်ကအမေကိုအခွင့်ရရင်ကိုင်မယ်လို့စိတ်အကြံရိုင်းတွေနဲ့အကွက်ချောင်းနေတဲ့ကာလမှာမှ
အမေကဒီလိုဆွဲလားရမ်းလား လာလုပ်လို့ကျုပ်ကောင်ကမနေနိုင်မထိုင်နိုင်နိုးလာပြီလေ၊ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။

“ဟားဟားးးး အိကြာ..နင့်အိုက်ကယ်က ပဲမြစ်လောက်ဆိုတော့၊ နင့်ကစ်အသစ်လေးကကောဘယ်လောက်ရှိလို့လဲဟ”
အစအနောက်သန်ပုံရတဲ့အမေ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ကဝင်မွှေပြန်ရော။

“ဟား..ဟားး ဒါကတော့ မုန်လာဥလောက်တော့ရှိမှာပေါ့၊ ဒီမှာကြည့်”
ရုတ်တရက်ကျုပ်ကိုယ့်ကိုကိုယ်ဘာမှမကာလိုက်နိုင်ခင် အမေကဇိုးကနဲဇတ်ကနဲကျုပ်ပေါင်ကြားထဲလက်နှိုက်ကိုင်လိုက်တယ်။ ဟား…သေရော။
“အမလေးတော်..”

အမေကသူငယ်ချင်းတွေကိုနောက်ရင်းသဏ္ဍာန်လုပ်သရုပ်တူအောင်ဖမ်းအကိုင်ပြလိုက်မှာ
တကယ်ပဲမိမိရရကြီးဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတော့အမေမျက်လုံးလေးဝိုင်းသွားပြီးဆတ်ကနဲတုန်သွားတာကိုသတိထားလိုက်မိသဗျို့။
လွှတ်ကနဲလဲအော်လိုက်တယ်။
ဘယ့်နှယ်ဗျာ..အောက်ကကျုပ်ကောင်ကြီးကအမေထင်သလိုရှုံ.မနေပဲထောင်နေနှင့်ပြီလေ၊ အဲ့ဒီတော့ကိုင်မလွဲကြီးပေါ့။

အမမေကြျလုံးဝိုငျးပွီးလနျ့သှားတာကိုကွညျ့ပွီး သူငယျခငြျးတှကေ ဟာသလုပျသရုပျဆောငျတယျထငျသလားမသျိ၊ တဝါးဝါးနဲ့ကိုပှဲကနြတော။
အမေလဲအိန္ဒြေပြန်ဆယ်ပြီးချော်လဲရောရောထိုင်အရှက်ပြေလိုက်ရယ်နေတယ်။
ကျုပ်လဲလိုက်ရောရယ်ပြီး..
“တော်ပြီဗျာ..အမေကလည်း အရမ်းအနောက်သန်တာပဲ၊ ကျနော်အိမ်သာဖက် ရှူးသွားပေါက်လိုက်ဦးမယ်”
ဆိုပြီး ထလစ်လာခဲ့ရတယ်။ တော်ကြာအများရှေ့ဟိုကောင်ကငေါက်တောက်ကြီးထလာပြရင်အခက်။

“ဟဲ့..အိကြာ..နင့်သားတော့ရှက်သွားပြီ..ဟား ဟားးးး” နောက်မှာရယ်သံတွေကျန်ခဲ့တယ်။

ကျုပ်တကယ်ပဲအိမ်သာဖက်ပြေးလာတာပါ။ အမေ့ကိုပြောခဲ့သလို ရှူးပေါက်ချင်လို့မဟုတ်၊ ထောင်နေတဲ့အကောင်ကြီးကိုဖြေဖို့…၊
ကျုပ် ဂွင်းတစ်ချီကောင်းကောင်းဆွဲပစ်လိုက်တယ်။
ခုနကသွေးဆူထလာတဲ့အထိအတွေ့။ အမေ့နို့အုံအိအိကြီးနဲ့
ကျုပ်လီးကြီးကိုကျကျနနကြီးဆုပ်ကိုင်လိုက်တဲ့ အမေ့လက်ဝါးနုနုလေးရဲ့အရသာကိုပြန်ခံစားပြီး
နဂိုကထဲကအမေ့ကိုစိတ်မှန်းထားတာတွေနဲ.ပေါင်းစပ်ပြီး ပုံကြီချဲ့တွေးလို့ စိတ်ကူးထဲမှာ အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပါလိုးပစ်လိုက်တယ်။

“အမေရယ်..အမေ့ကိုရရင်သားတကယ်လိုးချင်တယ်ဗျာ…”

——————————————
နက်ရှိုင်းသောဆန္ဒမှအစပြု၍
(၃)

အင်းစက်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

အဲ့ဒီညကအားလုံးရွဲပြဲနေကြတာပေါ့၊ ညဉ့်အတော်နက်မှလူစုခွဲကြတယ်လေ။
ဒါတောင်လူကြီးပိုင်းတွေက မနက်ဖြန်မင်္ဂလာအခမ်းအနားရှိလို့ မထနိုင်ပဲရှိကြမယ်နားကြတော့ဆိုပြီးအတင်းအိပ်ခိုင်းကြလို့၊
အဝေးကလာသူတွေကို ဆွေမျိုးတွေအသီးသီးအိမ်တွေမှာဝေစုခွဲနေရာချပြီးအိပ်စေတယ်။
ကျုပ်နဲ့အမေလဲ အမေ့ကြီးတော်ကြီးတစ်ယောက်အိမ်မှာ အိပ်ဖို့နေရာရကြတယ်။
ဧည့်သည်များတော့ကျုပ်တို့သားအမိတင်မဟုတ်ဘူး၊ နောက်ထပ် လေးငါးခြောက်ယောက်လဲဒီအိမ်ပေါ်မှာပဲ၊ အိမ်ကခြေတံရှည်အိမ်ကြီးတွေ။

ကျုပ်နဲ့အမေက အတွင်းခန်းလေးတစ်ခန်းမှာနေရာရတယ်၊
ဒါပေမယ့် ကျုပ်တို့ချည်းမဟုတ်ဘူး တခြားအပျိုကြီးညီအမလဲကြပ်ကြပ်သပ်သပ်နေရာပေးရတော့
အခန်းနံရံတစ်ဘက်စီမှာ နှစ်ယောက်စီပူးပူးကပ်ကပ်ပေါ့၊ တော်သေးတယ်ရာသီဥတုကချမ်းလို့၊ ပူရင်ဂန့်ပြီ..။
ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ကျုပ်အကြိုက်ဖြစ်သွားတယ်၊ အမေနဲ့လုံးထွေးအိပ်ရတော့မယ်လေ။
အကြာကြီးစောင့်စားလာရတဲ့အခွင့်အရေး…။

အစောပိုင်းကရေးခဲ့သလို အမေကလွှတ်ပြီးသောက်ထားတော့ပြဲနေပြီ။ ဘာမှန်းမသိတော့ဘူး။
ဒီအိမ်ပေါ်ရောက်အောင်တောင်၂ယောက်လောက်ကအတင်းတွဲတင်ခဲ့ရတယ်။ အမေ့ကိုနေရာချပြီးတော့ဒေါင်းသွားပြီ၊ ညကလဲအတော်ချမ်းနေပြီ၊
အပျိုကြီး၂ယောက်လဲ မရှေးမနှောင်းဝင်လာပြီး သူတို့ဘက်နံရံကပ်ပြီးအိပ်ကြတော့တယ်။

အမေကနံရံဘက်မျက်နှာပြုပြီးကွေးကွေးလေးအိပ်မောကျနေတယ်။ ကျုပ်လဲအမေ့ဘေးအသာဝင်လှဲလိုက်တယ်။
ကျုပ်ဘက်ကိုကျောပေးထားတာပေါ့။ ကျုပ်အမေ့နောက်ကအသာလေးသိုင်းဖက်ထားတယ်။
ဒူးလေးကွေးပြီးဖင်နောက်ပစ်ထားတော့ အမေ့ဂျောကားကားကြီးက ကျုပ်ဖက်ပြူးထွက်နေတာပေါ့။
ကျုပ်အမေတို့ အမတို့ကဖင်ကြီးမျိုးတွေဗျ။ အိုးကြီးတစ်လုံးတစ်လုံးအိပြီးကားနေတာ။
ဒါကြောင့်လဲကျုပ်မှာအမတွေညီမတွေကိုရအောင်ကြံပြီးတဲ့အပြင် အမေကိုပါတက်မှန်းရလောက်အောင်ဏှာတွေထလာခဲ့ရတာပဲလေ။

ဖက်ထားတဲ့အမေ့ကိုယ်လေးကနွေးအိနေတယ်။
တစ်ဘက်ကအပျိုကြီး ၂ယောက်ဘက်တစေ့တစောင်းကြည့်တော့ ငြိမ်နေကြပြီ၊ အိပ်ပဲပျော်သလား၊ မှိန်းပဲနေကြသလားပဲ၊
လွတ်တော့မလွတ်လပ်ဘူးဗျာ၊ ဒါပေမယ့်အမေနဲ့ဒီလိုဖက်အိပ်ရတဲ့အခွင့်အရေးကရှာမှရှားဆိုတော့
ဘယ်လိုအလုပ်ဖြစ်အောင်လုပ်ရမလဲပဲစဉ်းစားရတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပေါ့လေ
အလှူအိမ်ဆိုတော့ဘေးပတ်ဝန်းကျင်မှာလဲလူတွေနဲ့ဆိုတော့မီးစင်ကြည့်ကပြီးထိမ်းလုပ်ရမှာပေါ့၊
တဆုံးတစမလုပ်နိုင်တောင်မျှော်လင့်ထားခဲ့ရတဲ့ချစ်မေကို ကပ်ထိုးလေးပဲဖြစ်ဖြစ်၊
လက်တနှိုက်လေးပဲဖြစ်ဖြစ် လုပ်နိုင်ခဲ့အစပျိုးနိုင်ခဲ့ရင်တော်ပါပြီ။

“အမေ..အမေ..”
အမေ့လက်မောင်းလေးကိုခပ်ဖိဖိလေးပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ပြီး လှုပ်ပြီး မတိုးမကျယ်အသံလေးနဲ့အမေ့နားနားကပ်ပြီးခေါ်ကြည့်နှိုးကြည့်တယ်၊
အမေအသက်ရှူမှန်မှန်နဲ့ပဲငြိမ်နေတယ်၊ မနိုးဘူး။
နောက်ဘက်ပြန်လှည့်ကြည့်တော့လဲဟို၂ယောက်ကငြိမ်နေကြပြီဟောက်သံလေးတွေတောင်ကြားနေရတယ်။
ကျုပ်တို့ကိုပေးထားတဲ့ခြုံစောင်ကြီးကိုဖြန့်လိုက်ပြီးကျုပ်နဲ့အမေတို့၂ယောက်စလုံးကိုလွှမ်းပြီးခြုံလိုက်တယ်။

အမေ့ကျိုနောကျကဖကျထားရာကနေ လကျမောငျးကိုကြောျပွီး အမေ့နို့အုံကွီးတှပေေါျလကျတငျလိုကျတယျ၊
ဂျက်ကက်ကိုအသာဟပြီးတီရှပ်ပေါ်လက်တင်မိတော့တီရှပ်သားပါးပါးအောက်ကနို့အုံအိအိကြီးကိုလက်နဲ့မိမိရရကြီးကိုင်မိပြီ၊
အမှန်တော့တကယ်လို့နိုးလာရင်လို့တွေးပြီး သတိထားပြီး စတက်ဘိုင်စတက်သာလုပ်နေရတာ။ အမေကတကယ်ဒေါင်းသွားပါပြီ။
နှမြောတယ်ဗျာ ပတ်ဝန်းကျင်မှာလူတွေရှိနေလို့စိတ်နောက်ကိုယ်ပါလုပ်လိုက်လို့မဖြစ်ဘူး။
စိတ်ရှိလက်ရှိသာဝုန်းလိုက်ရရင်၊ ခြေတံရှည်အိမ်နဲ့ဆိုတော့စဉ်းစားသာကြည့်၊ ဟီးး….။

နို့အုံကိုကိုင်မိပေမယ့်တီရှပ်အပေါ်ကဆိုတော့ အသားကိုပီပီပြင်ပြင်ကိုင်နယ်ဖို့က
နောက်ကလက်ကျော်ပြီး၊ တီရှပ်ခပ်ကြပ်ကြပ်ကိုလည်ပင်းဆွဲဟပြီးနှိုက်ရမှာသိပ်အဆင်မပြေဘူး။
ဒါနဲ့အမေ့ဂျက်ကက်ကို နောက်ကနေပြီးခါးကတဆင့် တဖြည်းဖြည်းလှန်တင်လာလိုက်တယ်။
ဂျက်ကက်ခါးအထက်ရောက်သွားတော့ တီရှပ်ကိုဖိဝတ်ထားတဲ့ထမီကိုအသာလေးဖြုတ်လျှော့ပြီး
တီရှပ်ကိုပါဆွဲတင်လိုက်တော့ အမေ့ဗိုက်သားလေးတွေကိုကိုင်မိပြီ။
အမေကဗိုက်ပူ၊ အဆီထူ၊ ပုံပျက်ကြီးမဟုတ်ဘူး။
ဒါပေမယ့် ၄ဝကျော် ကလေး၃ယောက်အမေဆိုတော့လဲဗိုက်ခေါက်က ရှိသင့်သလောက်ရှိတာပေါ့၊ မထူမပါးအနေတော်လေးပါ။

အမေ့ဗိုက်သားလေးတွေကိုတရွရွပွတ်ပေးနေမိတယ်၊ ပွတ်ပေးရင်းချက်တွင်းလေးကိုတွေ့တော့နှိုက်ပြီးကလိလိုက်သေးတယ်။
သေချာတယ် အမေ့ဆီကတော့ဘာမှတုန့်ပြန်မှုမလာဘူး။
ဗိုက်သားကနေဆန်တက်တော့ ဘရာအောက်စကိုစမ်းမိတယ်၊
အမေမနိုးတော့တာသေချာနေတော့ ခပ်ရဲရဲပဲဘရာအောက်ကိုဆွဲနှိုက်လက်သွင်းလိုက်တော့
အိစက်နေတဲ့နို့ကြီး၂လုံးကိုအသားအတိုင်းအစိမ်းလိုက်ကိုင်မိလိုက်ပါပြီ။
နို့အုံကျိုလကျနဲ့နယျနရောကနေ လကျညှိုးလကျမလေးနဲ့နို့သီးခေါငျးလေးတှကေိုပှတျခြပေေးနမေိတယျ။
အမေ့ဆီကညည်းသံလိုလိုအသံခပ်တိုးတိုးလေးထွက်လာတယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကလဲတောင်လာသလိုပဲ။

အားး ဒါအခုကျုပ်ကစားနေတာအမေ့နို့ပဲ၊
ကျုပ်အမေအရင်းရဲ့နို့ကြီးတွေ၊ ကျုပ်စိတ်တွေသိပ်လှုပ်ရှားနေတယ်။
အမနဲ့ညီမရဲ့ပစ္စည်းတွေကိုင်တုန်းကတောင် ဒါလောက်ရင်မခုန်ခဲ့ဖူးဘူး။ အခုဘယ်လိုမှန်းပြောမပြတတ်တဲ့ဖီလင်ကြီး။
လက်ထဲကနူးအိနေတဲ့အရသာ၊ မာတောင်တောင်အသီးလေး၂လုံး။ အို… အမေရယ်…အမေပေးတဲ့အရသာ သားရင်တွေခုန်လိုက်တာ။

လက်ကအမေ့နို့တွေကိုစိတ်ကြိုက်ကောင်းကောင်းကစားနေတုန်းနောက်ကိုပစ်ထားတဲ့အမေ့ဖင်ကြီးကို
ကျုပ်ပေါင်နဲ့ကပ်ခွလိုက်ပြီးထောင်ထနေပြီဖြစ်တဲ့ဒုတ်ကြီးနဲ့ကပ်ညှောင့်ပေးနေလိုက်တယ်။
ဒါပေမယ့်ထမီအပြင်ဘက်ကဆိုတော့ကျုပ်အားမရတော့ဘူး။
အဲဒီတော့စောင်အောက်ကနေပဲ အမေ့ထမီအောက်စကိုလှမ်းစမ်းပြီးတဖြည်းဖြည်းလိပ်တင်လိုက်တယ်။
ခါးနားထိရောက်လာတော့အမေ့ဖင်ဆုံအသားစိုင်ကြီးတွေကိုစမ်းမိပြီ။
တကယ်လို့အခန်းထဲမှာဘယ်သူမှမရှိ၊ စောင်ခြုံကြီးသာခွာခွင့်ရရင် အမေ့ရဲ့ထမီမရှိတဲ့ဖင်ကြီးကိုအတိုင်းသားမြင်နေရမှာ၊
ဘယ်လိုကြီးနေမှာပါလိမ့်၊ အို..ဖွေးဖွေးကြီးပဲနေမှာပေါ့။

ကျုပ်ကထမီလိပ်တင်လိုက်လို့လွတ်လပ်သွားပြီဖြစ်တဲ့ အမေ့ပေါင်လုံးကြီးတွေနဲ
့ဖင်သားကြီးတွေကိုနေရာအနှံ့ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်နေလိုက်တယ်၊
ပြီးတော့မှအပေါ်ဘက်ကပေါင်ကိုအသာဆွဲမြှောက်ပြီးနဲနဲဟသွားတဲ့ဖင်ကြားထဲကြိုးစားပြီးလီးကိုထောက်ပွတ်ဆွဲလိုက်တယ်၊
အသားထူထူဖင်ကြားမြှောင်းကြီးထဲပွတ်ဆွဲမိတာကလွဲပြီး လိုရင်းကိုမရောက်သေးဘူး။
ဒါနဲ့ပဲပေါင်ကြီးကိုရနိုင်သလောက်မြှောက်ဖြဲပြီးစောက်ဖုတ်ဝကိုစမ်း၊ အသားကုန်ကပ်ဆောင့်သွင်းမယ်လို့ကြံလိုက်တုန်းမှာပဲ၊
ဟျိုဘကျကိုစောငျးအိပျနတေဲ့ကြုပျနဲ့မလှမျးမကမျးကအပြိုကွီးကခြောငျးတဟှတျဟှတျဆိုးပွီး ဒီဘကျလှညျ့လာတော့
ကမန်းကတန်းကိုယ်ရှိန်ပြန်သပ်လိုက်ရတယ်။ အခြေအနေကတော့သိပ်မပေးတော့ဘူး။

ဒီတော့ ပေါင်တစ်ချောင်းကိုပဲမသိမသာမြှောက်ပြီး ဖင်ကြားထဲလက်ထည့်
အဖုတ်အုံကိုစမ်းမိတော့လက်ခလယ်ထည့်ပြီးလက်နဲ့ပဲကြိတ်ပြီးကလိုင်းပေးနေလိုက်တော့တယ်။
အခုမှလက်စဝင်တော့စောက်ခေါင်းကခြောက်နေတုန်း၊ တော်သေးတာပေါ့ စောစောကစိတ်စောပြီးအတင်းသွင်းရင်ဝင်မှာမဟုတ်သေးဘူး။
အတင်းအားသုံးရင်လှုပ်ရှားမှုများပြီး အကုန်နိုးကုန်မှာသေချာတယ်။

ကျုပ်လဲအမေ့စောက်ခေါင်းထဲကိုကလိုင်းရင်း၊ စောက်စိကိုဖိချေပေးရင်းနဲ့အရည်တွေစိမ့်ထွက်လာပြီး စောက်ခေါင်းလဲရွှဲလာတယ်။
ကျုပ်လဲလက်ခလယ် လက်ညှိုး၂ချောင်းပူးပြီးခပ်သွက်သွက်လေးကစားပြီး
လက်နဲ့လိုးပေးနေလိုက်တာ အသံတွေတစွိစွိတစွပ်စွပ်ထွက်လာတယ်၊
လက်တစ်ဘက်ကလဲနို့ကိုကောင်းကောင်နယ်တုန်း။
အမေလဲ ပေါင်သားတွေတဆတ်ဆတ်တုန်လာပြီး ပါးစပ်ကလဲတဟင်းဟင်းညည်းသံလေးတွေထွက်လာတယ်။

ကျုပ်အားရပါးရကစားလို့ကောင်းနေတုန်းအချိန်ကုန်မှန်းမသိကုန်သွားလိုက်တာ၊
အောက်ဘက်ဝင်းထဲက အချက်အပြုတ်အဖွဲ့တွေ၊ အပြင်အဆင်အဖွဲ့တွေရဲ့အသံတွေကြားလာရပြီး၊
လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်လာကြတော့၊ အိမ်ပေါ်ကလူတွေလဲနိုးတဲ့လူနိုးကုန်ကြပြီ။
အမေကတော့ အမူးရှိန်ကြောင့်ဆက်အိပ်နေတုန်း။

အပျိုကြီးတွေလဲနိုးလာတော့ ကျုပ်လဲဟန်မပျက်၊ အမေ့ကိုထမီတွေအင်္ကျီတွေပြန်ဆွဲချ၊
နေသားတကျဖြစ်အောင်ပြန်လုပ်ပေး၊ ငြိမ်ငြိမ်လေးပြန်မှိန်းပြီး တွေးနေတာ၊

ဒီနေ့ညကျုပ်အမေ့ကိုခိုးနှိုက်ခိုးကိုင်ရတာ မမေ့နိုင်လောက်အောင်ရင်ခုံစရာကောင်းတဲ့ဖီလင်တခုပဲ၊
စိတ်ထဲတဖိန်းဖိန်းတရှိန်းရှိန်းနဲမှေးနေရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။

——————————————
နက်ရှိုင်းသောဆန္ဒမှအစပြု၍
(၄)

အင်းစက်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ကျုပ်တို့သားအမိ မိုးကောင်းကောင်းလင်းမှပဲနိုးကြတယ်။ မင်္ဂလာပွဲတောင်စတော့မယ်၊
ကမန်းကတန်းရေပတ်တိုက် (ချမ်းလွန်းလို့မနက်စောစောရေမချိုးနိုင်ဘူးဗျ) အဝတ်အစားတွေလဲပြီး
သူတို့တောင်ပေါ်ရိုးရာဓလေ့အရမင်္ဂလာပွဲအစီအရင်လုပ်တာတွေကိုလိုက်ကြည့်ကြတယ်။
တတ်လဲတတ်နိုင်တဲ့လူတွေဗျို့ မင်္ဂလာအစီအရင်တွေအစဉ်အတိုင်းလုပ်ပြီးကျွေးမွေးပွဲစတာနဲ့
အားလုံးလိုလိုမနက်မိုးလင်းကထဲကသောက်လိုက်ကြတာ၊ အကုန်ယိုင်ထိုးနေကြတာ၊
သူတို့ကြည့်ရတာပျော်ဖို့တော့ကောင်းသား၊ အမေလဲဘယ်အညံ့ခံမလဲထပ်ကစ်တာပေါ့။
ကျုပ်ကတော့ထပ်မသောက်တော့ဘူး၊ ပွဲပြီးရင်ကားမောင်းပြန်ရမယ်လေ၊ ဒီကအရက်တွေလဲကို်နဲ့ကီးမကိုက်ဘူး။

အမေကတော့မနေ့ညကဘာတွေဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာသိပုံမရဘူး၊ မသင်္ကာဖြစ်ပုံလဲမရှိဘူး။
ရွာရောက်တုန်းသောက်လိုက် ဟားလိုက်အရသာယူနေတာ နေ့တဝက်ကျိုးပွဲသိမ်းတော့စိုက်နေပြီ။
ပြန်တဲ့လူတွေလဲပြန်ကုန်ပြီ၊ အမေ့အမျိုးတွေက ဒီပုံစံနဲ့မပြန်ဖို့ ဒီမှာပဲတစ်ညထပ်အိပ်ဖို့ဝိုင်းပြောကြတယ်။
ကြုပျကမအိပျခငြျတော့ပါဘူး၊ အိပျလဲမနေ့ညကလျိုပဲအဆငျပွမှောမဟုတျဘူး၊ မဆတျတငံ့ကွီးဖွစျဦးမှာ။

ကျုပ်ကလဲအကြံနဲ့ဆိုတော့၊ ကျုပ်သောက်မထားကြောင်း၊ ကားမောင်းပြန်ဖို့စိတ်မပူဖို့အကြောင်း၊
အိမ်မှာလဲအလုပ်ကိစ္စတွေဆက်သွယ်ထားတာတန်းလန်းကျန်နေလို့မပြန်မဖြစ်တဲ့အကြောင်းပြောပြီး အမျိုးတွေကိုနှုတ်ဆက်ပြီးအတင်းပြန်ခဲ့တယ်။
အမေဆိုခေါင်းစိုက်ပြီးထိုင်ရက်အိပ်ပျော်နေတာ အမျိုးတွေကိုထပြီးနှုတ်တောင်မဆက်နိုင်တော့ဘူး၊
ကြုပျလဲအမေ့ကိုကားပေါျပှေ့တငျ၊ ကူရှငျကိုနောကျလှနျအလိုကျသငျ့ထိုငျခိုငျးပွီးခါးပတျပတျပေးထားလျိုကျတယျ။

ကျုပ်ကားမောင်းထွက်လာပြီး၊ မြို့နယ်မြို့လေးကိုပြန်ဖြတ်လို ့မိနစ်၄ဝနီးပါးမောင်းလာပြီးတဲ့အချိန်
အမေ့ဘက်ငဲ့ကြည့်တော့အမေကနှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ကြီးကိုအိပ်ပျော်နေပြီ၊
ကျုပ်လမ်းဘေးကားရပ်လို့ရမယ့်တစ်နေရာမှာရှာရပ်ပြီး၊ အမေ့ကိုခေါ်ပြီးနှိုးကြည့်တယ်၊ ဘယ်လိုလှုပ်နှိုးနှိုးမနိုးဘူး။
ကျုပ်ရင်ထဲမှာအချိန်ကာလအတော်ကြာကထဲကနက်နက်ရှိုင်ရှိုင်းဆန္ဒရှိခဲ့ပြီးစောင့်စားလာခဲ့ရတဲ့အခွင့်အရေးဒီနေ့တော့ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ကြီးရောက်လာပြီလေ။

ကျုပ်ကားကိုဆက်မောင်းထွက်ခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့်ဖြေးဖြေးပဲမောင်းလာခဲ့ပြီးဘေးဘီကိုသတိထားကြည့်လာခဲ့တယ်။
လူသူနဲ့နည်းနည်းဝေးပြီး တော်ရုံလူတကာမျက်စိသတိမထားမိလောက်တဲ့ခပ်ကွယ်ကွယ်လမ်းဘေးကလမ်းကျဉ်းလမ်းသွယ်လေးတွေကိုရှာကြည့်နေတာ။
ကျုပ်လမ်းညာဘက်မှာအထဲကိုချိုးဝင်သွားတဲ့လမ်းကျဉ်းလေးတစ်ခုကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။
ကြည့်ရတာဒီနားပတ်ဝန်းကျင်ကရွာသားတချို့ရဲ့တောင်ယာစိုက်ခင်းထဲဝင်တဲ့လမ်းဖြစ်မယ်၊
ခေါင်းထဲမှာအိုင်ဒီယာရသွားပြီ၊ ဒီရာသီကတောင်ယာသိမ်းအပြီးနားချိန်လေ။ ဒီနားတစ်ဝိုက်ဘယ်သူမှရှိမှာမဟုတ်ဘူး။

ကျုပ်လမ်းကျဉ်းထဲချိုးလိုက်ပြီးမောင်းဝင်လာခဲ့တယ်၊
အတော်ပဲတောင်ယာလုပ်ချိန်ကထော်လာဂျီတွေဝင်ထွက်ထားတော့လမ်းကထင်သလောက်မဆိုးဘူး။
ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ဘယ်ညာမှာသစ်ပင်အုပ်တွေချည်းပဲ။ တောကလေးထဲဝင်သွားရသလိုပဲ၊ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးကလဲတိတ်ဆိတ်နေတယ်။
ကျုပ်လဲပတ်ဝန်းကျင်ကိုအကဲခတ်လာလိုက်တာ တောင်ယာတဲအလွတ်တခုတလေများအရံသင့်တွေ့ရမလားလို့။
အထဲကိုတော်တော်နက်နက် ဝေးဝေးမောင်းဝင်လာခဲ့မပေမယ့် ထင်သလိုဘာတဲမှမတွေ့ရပဲ၊ တောသာထူသထက်ထူလာတယ်။

ခဏကြာဆက်မောင်းလာမိတာ့ ကားပြန်ကွေ့လို့ရမယ့်မြေကွက်လပ်ကျယ်လေးတွေ့ရတယ်။ မြက်ခင်းလေးလိုဖြစ်နေတာ။
အမှန်တော့အဲ့ဒီကွက်လပ်လေးကိုအုပ်မိုးနေတာသစ်ပင်ကြီးတစ်ပင်၊ အာပင်ကြီးမှန်းတော့ကျုပ်လဲပြောမပြတတ်ဘူး။
လှတော့လှတယ်၊ တော်တော်လဲအရိပ်ကောင်းတဲ့အပင်။
အပင်ကြီးရဲ့လောင်းရိပ်အောက်မှာမို့တခြားအပင်တွေသိပ်မပေါက်ပဲ ကွက်လပ်လိုဖြစ်နေတာကိုး။ ပတ်ဝန်းကျင်ကအေးပြီးလေလေးတဖြူးဖြူးနဲ့။

နေရာလေးကြည့်ပြီးသဘောကျတာနဲ့ ကျုပ်လဲကားကိုစက်သတ်ရပ်လိုက်ပြီး တံခါးဖွင့် ဆင်းကြည့်တယ်၊
အရေးအကြောင်းရှိကာကွယ်လို့ရအောင်ကားထဲအသင့်ထည့်ထားတတ်တဲ့၊
သုံးဆင့်ဆွဲထုတ်လိုရတဲ့စတီးတုတ်ကိုကိုင်ဆင်းလာပြီး ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကိုလျှောက်ကြည့်ပြီးအကဲခတ်တယ်။
အရပ်လေးမျက်နှာလျှောက်ကြည့်ပြီးတော့သေချာသွားတာက ဒီနေရာပတ်ဝန်းကျင်တဝိုက်လူသူတော်ရုံရောက်လာဖို့ခဲယဉ်းတယ်ဆိုတာပါပဲ။
ကျုပ်အတွက်အခြေအနေကတော့ပေးနေပြီလေ။

ကျုပ်လဲကားဆီပြန်လျှောက်သွားပြီးအမေ့ဘက်ကတံခါးကိုဖွင့် အမေ့ကိုလှုပ်ပြီးနှိုးကြည့်တယ်၊ ခေါ်ပြီးနှိုးကြည့်တယ်၊ ဘယ်လောက်နှိုးနှိုးမနိုးဘူးဗျို့၊
ကျုပ်အမေ့နို့ကြီးတွေကိုင်ပြီးနှဲကြည့်တယ်၊ တုပ်တုပ်မလှုပ်ဘူး၊ အမေ့ပေါင်ဂွကြားစမ်းနှိုက်ပြီးပွတ်ကြည့်တော့လည်းနေမြဲပဲ။
ကျုပ် ဘေးဘီဘယ်ညာတစ်ချက်ထပ်ကြည့်သေးတယ်။ ဘယ်သူမှမလာနိုင်တာကတော့သေချာနေပါပြီ။
ဒါနဲ့ပဲ ကားနောက်ဖုံးထဲကနေ၊ ကားထဲအမြဲထည့်ထားလေ့ရှိတဲ့ခေါက်လို့ရတဲ့မြက်ဖျာလေးကိုယူလိုက်ပြီးမြက်ခင်းပေါ်ဖြန့်ခင်းလိုက်တယ်။
ပြီးတော့အမေ့ကိုကားထဲကအသာလေးပွေ့ချီယူလာခဲ့ပြီးဖျာပေါမှာအိပ်ရက်ကလေးချပေးထားလိုက်တယ်။

အမေကတော့အမူးသောက်ပြီးလုံးဝဒေါင်းနေတာသေချာပါတယ်။
ကျုပ်အချိန်သိပ်မဖြုန်းတော့ဘူး၊ ခါးအောက်စကနေစပြီးအမေ့အင်္ကျီကိုလှန်တင်လိုက်တယ်၊
ဒီမနက်မင်္ဂလာပွဲတက်ထားတော့ဇာပန်းဖောက်အင်္ကျီရွှေအိုရောင်လေးမပွတပွကိုဝတ်ထားတော့ လှန်တင်ရတာလွယ်တယ်၊
အင်္ကျီကိုရင်ခေါင်းအထိပင့်တင်လိုက်တော့ ဝင်းနေတဲ့အမေ့ဗိုက်သားဖြူလွလွလေးကနှုတ်ဆက်တယ်။
အနက်ရောင်ဘရာစီယာအောက်ကရုန်းကြွတက်နေတဲ့အမေ့နို့အုံကြီးတွေကဖွေးဥနေတာပဲ၊

အိုးးးလှလိုက်တာအမေရာ။

ကျုပ်အမေ့ခါးအောက်လက်လျှိုပြီး ဘရာဂျိတ်လေး၂ခုကိုဖြုတ်လိုက်တော့ တင်းတင်းစည်းမထားတဲ့အမေ့နို့တွေပြေလျော့သွားပြီ၊
အင်္ကျီနဲ့အတူဆွဲတင်လိုက်တော့ နို့ကြီး၂လုံးကလွတ်လပ်စွာခုန်ဆင်းလာတယ်။
မနေ့ညကမှောင်ကြီးထဲမှာရမ်းစမ်း၊ ရမ်းကိုင်၊ ရမ်းနှိုက်ရတော့ လက်ကသာကိုင်လိုက်ရ၊ ဒါပေမယ့်အလှတရားကိုမမြင်လိုက်ရဘူး၊
အခုတော့မျက်စိတပြည့် တဝကြီးအားရအောင်ကြည့်ရပြီ။
အမေက အသက်၄ဝကျော် ကလေးအမေဆိုပေမယ့် နို့ကတခြားအအိုမိန်းမတွေလိုတွဲရွဲကျမနေဘူး၊
မာမာ တင်းတင်း တုန်တုန် အိအိ အနေအထားမှာပဲရှိနေတာတွေ့ရတယ်၊ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကအညိုရောင်သန်းနေပြီ၊
ဒါပေမယ့်တောင်ပေါ်သူ၊ အသားဖြူဆိုတော့ ဖျော့ဖျော့လေး၊ အရောင်ရင့်ပြီးမဲမနေဘူး။

အမေ့ခန္ဓာကိုယ်အလှကိုပြတ်ပြတ်ထင်ထင်မြင်ခွင့်ရတာကျုပ်အဖို့ဒါပထမဆုံးပဲ။
အိမ်မှာအမေ့အတွင်းသားတွေကိုလှစ်ခနဲ၊ ဝှစ်ကနဲတောင် အင်မတန်မြင်ရခဲတယ်၊
အမေကအဝတ်အစားသိပ်ပြီးတော့သိုသိပ်တာ။ ရေချိုးဖို့ထမီရင်ရှားရင်တောင်မှ သဘက်တစ်ထည်ထပ်ခြုံပြီးမှရေချိုးခန်းထဲဝင်တာလေ။

ကျုပ်မနေနိုင်တော့ဘူးဗျာ၊ အမေ့နို့တွေကိုကုန်းစို့ပလိုက်တော့တယ်၊
ဘယျနို့ကိုစို့ရငျးညာနို့သီးခေါငျးလေးကိုလကျဖြားလေးတှကွေားဖှဖှလေးဖိပှတျခြလေို့၊ နို့အုံလေးကျိုရှရှညှစျလို့…၊
ပြီးတော့…ဘယ်..ညာ..တလှည့်စီ..တလှည့်စီ…၊

ကျွပ်..ကျွပ်..ကျွပ်..ပလွတ်…ပလပ်..ပလပ်..
ဒါလောက်စို့နေလဲအမေကတော့နိုးမယ့်ပုံမပေါ်ဘူး။ မင်္ဂလာဆောင်ပွဲဆိုတော့ အမေကဖဲသား ဘေးကွဲ ပတ်ထမီကိုဝတ်ထားတယ်။
ကျုပ်အမေ့ခြေတစ်ဘက်နဲ့ဒူးတစ်ဘက်ဆွဲထောင်လိုက်တော့ ထမီဘေးကွဲကြားကအမေ့ပေါင်ကြီးတွေပြူထွက်လာတယ်။
တုတ်တုတ်ဖွေးဖွေးကြီးတွေဗျာ။ ကျုပ်အမေ့ပတ်ထမီကိုဆွဲဖြုတ်ပစ်လိုက်တယ်ဗျာ။
ပေါင်လေးမ၊ ဖင်လေးကြွဆွဲထုတ်ပြီးဘေးနားမှာပုံလိုက်တယ်။ ခါးမှာအသားကပ်ပင်တီအနက်ရောင်လေးပဲကျန်တော့တယ်။

အခုအမေတကိုယ်လုံးနီးပါးကျွတ်သွားပြီ၊ အင်္ကျီနဲ့ဘရာကလည်ပင်းနားမှာ၊
အောက်ပိုင်းမှာက ပင်တီပါးလေးတစ်ထည်ထဲ၊ နို့ကြီးတွေပေါင်ကြီးတွေကအဖွေးသား။
အားလားလား… သွားရည်တတောက်တောက်ကျတယ်ဗျို့…။

နောက်ဆုံးကျန်တဲ့ပင်တီလေးကိုပါဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်၊ အမေ့ရဲ့လှပတဲ့သုံးထောင့်ပုံလယ်ကွက်လေးပေါ်လာပြီဗျာ။
ပေါင်ကြားမှာဖားခုံညှင်းကြီးလိုဖောင်းဖောင်းကြီး။ စောက်မွှေးကမရှိသလောက်ပါးပါးလျားလျားပဲ။
မကြမ်းမနု၊ လွန်ရောကျွံရောရှိအပင်သုံးလေးဆယ်လောက်ပဲရှိမယ်။ အဲ့ဒီတော့စောက်ဖုတ်ရဲ့အလှကိုပြတ်ပြတ်ထင်ထင်မြင်နေရတာပေါ့။
မုံပေါင်းဖောင်းဖောင်ကြီးအလယ်ကနှုတ်ခမ်းသားပိပိ၂ခုကြားကပွင့်ဖတ်လွှာတွန့်တွန့်မလိပ်တလိပ်နဲ့အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားလေးကသသာပြူကြည့်နေတယ်။
နှုတ်ခမ်းသားအားလုံးဆုံရာအပေါ်ထိပ်မှာတော့စောက်စိပြူးပြူးချွန်ချွန်လေး။

ကျုပ်အမေ့ပေါင်၂ချောင်းကိုမြှောက်၊ ဘေးကားလိုက်ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ကိုပါးစပ်အပ်ပြီးကိုင်ပစ်လိုက်တော့တယ်ဗျာ။ မွှန်နေပြီ မရတော့ဘူး။
အမေမနေ့ကအလာခရီးကနေရွာရောက်ကထဲကရေမချိုးဖြစ်သေးဘူး၊
မနက်ကလဲချမ်းလို့ရေပတ်ပဲတိုက်တယ်၊ အိမ်သာတက်ရင်းအဖုတ်တော့ဆေးရင်ဆေးမှာပေါ့၊
အခုကျုပ်ဘာဂျာကိုင်လျှာထိုးပြီးအားရပါးရလျက်တော့ ညှီအောက်အောက်အနံ့လေးတော့ရှိတယ်၊
ကျုပ်ရွံရမှန်းမသိတော့ဘူး၊ ဒီအနံ့အသက်ကပဲကျုပ်လီးကိုပိုတောင်စေတယ်၊ ပြောသားပဲ၊ မွှန်နေပါပြီဆို။

အမေက လူကသာနှိုးလို့မနိုးတာ၊ စောက်ဖုတ်ကိုဂျာပေးလို့ခဏကြာတော့ အရည်တွေအော်တိုလိုက်လာပြီ၊
သဘာဝပဲလေ ဖိုဓာတ်နဲ့တွေ့တော့အသွေးအသားတွေကအလိုလိုအလုပ်လုပ်တာ။
ကျုပ်အမှန်အတိုင်းဝန်ခံရမယ်ဆိုရင်တော့ ကျုပ်အမတွေ၊ ညီမတွေကိုလုပ်တုန်းကထက်ပိုပြီးရင်ခုန်၊ ပိုပြီးစိတ်လှုပ်ရှားနေတာအမှန်ပဲ။
အားရအောင်ဘာဂျာပေးပြီးတော့မှပဲ ကျုပ်လဲကိုယ့်အဝတ်အစားတွေအကုန်ချွတ်၊
အမေ့ပေါင်၂ချောင်းအစွမ်းကုန်ဖြဲပြီးပေါင်ကြားဝင်နေရာယူ၊ ဖွားဘက်တော်ကြီးကို အဖုတ်ဝတေ့တဲ့ပြီးဖြေးဖြေးချင်းရိုက်သွင်းလိုက်တယ်။

ပွိ..ပလိ…စွပ်..
စောက်ခေါင်းက ဘာဂျာအစွမ်းကြောင့်အရည်တွေရွှဲနှင့်ပြီးဆိုတော့ အားသိပ်မစိုက်ရပဲဝင်သွားပါတယ်။
(ဒါ..ဒါ..လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်၂ဝကျော်လောက်ကကျုပ်ကိုဒီလောကကြီးထဲမွေးထုတ်ခဲ့ဘူးခဲ့တဲ့အပေါက်ကြီးကိုကျုပ်ပြန်လုပ်မိနေတာပါလား!)
ကောင်​းလိုက်​တဲ့ခဏတာအချိန်​လေးပဲဗျာ၊ နင်​့ကနဲ၊ နွေးကနဲ၊ ရင်​ထဲမှာသိမ့်ကနဲ….၊

အမေက လုံးဝဒေါင်းနေတော့ ဘာတုန့်ပြန်ချက်မှမပေးနိုင်ဘူး၊ ဆီလီကွန်ရုပ်ကြီးလုပ်နေရသလိုကိုဖြစ်နေတာ၊
ဒီတော့ စတဲင်းဒတ် လှေကြီးထိုးရိုးရိုးပုံစံနဲ့ပဲအမေ့ကိုကိုင်ရတော့တာပေါ့ဗျာ။ ခင်ဗျားတို့စဉ်းစားကြည့်လေ။
ဒါပေမယ့်ကျုပ်ကစိတ်တအားလာနေ၊ ထန်နေပြီဖြစ်လို့ ဘာတုန့်ပြန်မှုရှိရှိ မရှိရှိ မညှာတမ်းအသားကုန်ဆောင့်ကိုင်ပစ်လိုက်တယ်။

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖောက်..ဖောက်..စွိ ဇွိ..ဒုတ်..ဒုတ်..
နောက်ဆုံးတော့လဲ အကြောတွေကထိမ်းမထားနိုင်တော့ဘူးလေ။
ကျုပ်လရည်တွေ ဒလဟော အမေ့စောက်ခေါင်းထဲပန်းထုတ်လို့ ပြီးသွားတော့တယ်။
ကျုပ်တဏှာအရှိန်နဲ့လီးကိုအမေ့စောက်ခေါင်းထဲအဆုံးစွန်ထိုးနှစ်ဖိပြီးစိုက်ချထားလိုက်တာ
ကျုပ်ဒစ်ထိပ်ကအမေ့သားအိမ်ဝထောက်ပြီးတိုက်မိနေတယ်လို့တောင်ခံစားရတယ်၊
အမေ့စောက်ခေါင်းနံရံကြွက်သားတွေကလဲကျုပ်လီးကိုမြှော့လိုဆွဲစုပ်ပြီးအချက်ကျကျညှစ်ပေးနေသလိုပဲ၊

ကျုပ်အမေ့ပေါ်မှာဖက်ပြီးတော်တော်ကြာအောင်မှောက်လို့နေတယ်၊ ပြီးမှခေါင်းထောင်ပြီးအမေ့မျက်နှာပန်းလျလျလေးကိုငေးကြည့်နေမိတယ်။
နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကမဟတဟ၊ ကျုပ်အသည်းယားလာလို့ဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။
မက်မက်မောမော တရှိုက်မက်မက်အကြာကြီးနမ်းနေမိတယ်၊
ဒါအမေ့နှုတျခမျးကျို ဖိုနဲ့မ၊ ယောကျကြားနဲ့မိနျးမလျိုပထမဆုံးနမျးမိခွငျးပဲ။ အမကေတော့ အခုထိမနိုးသေးဘူး။

ကျုပ်အမေ့ကိုအတော်ကြာအောက်စိမ်ပြေနပြေထိုင်ကြည့်နေပြီးတော့မှ
ကားထဲကရေသန်ဗူးနဲ.တစ်သျှူးတွေယူပြီးအမေ့အဖုတ်ကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေး၊ အဝတ်အစားတွေကိုပုံမှန်ဟန်မပျက်ပြန်ဝတ်ပေးထားလိုက်တယ်။
အမေ့ကိုဒီအတိုင်းဆက်အိပ်နေစေပြီးကျုပ်လဲပတ်ဝန်းကျင်ကိုတပတ် လျှောက်ကြည့်ပြန်တယ်၊ အားလုံးပုံမှန်ပဲ။
အဲဒီအချိန်မှာအမေကျုပ်ကိုလှမ်းခေါ်သံကြားလိုက်ရတယ်၊

အမေနိုးလာပြီပဲ။

——————————————
နက်ရှိုင်းသောဆန္ဒမှအစပြု၍
(၅)

အင်းစက်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ကျုပ်အမေ့ဆီပြန်လျှောက်သွားလိုက်တယ်၊
အမေနိုးလို့ထထိုင်နေပေမယ့် ညဆက်နေ့ဆက်သောက်ထားတော့အမူးပြေသေးပုံမရဘူး၊ သူ့ကြည့်ရတာအူကြောင်ကြောင်နဲ့၊ ရိပ်တိပ်တိပ်ဖြစ်နေတုန်းထင်တယ်။
ကျုပ်ကားထဲကရေဗူးယူလာပြီးအမေ့ကိုမျက်နှာသစ်ပေးလိုက်တော့မှနဲနဲလန်းလာပုံရတယ်။

“ဟဲ့..ငါတို့အခုဘယ်နေရာရောက်နေတာလဲ” အမေကမေးတော့၊

“အမေ့ကြည့်ရတာအရမ်းမူးနေလို့၊ အခြေအနေကမဟန်ဘူး။ ကားထဲမှာကြာကြာထိုင်ပြီးလှောင်အိုက်နေရင်အမေတော်တော်နဲ့သက်သာမှာမဟုတ်ဘူးတွေးမိလို့၊
သစ်ရိပ်ဝါးရိပ်နဲ့အေးပြီးလေရတဲ့နေရာခေါ်လာတာ၊ ခဏအိပ်ပြီးနားလိုက်တော့အမေသက်သာလာတယ်မဟုတ်လား၊ ပြီးမှဆက်သွားကြတာပေါ့”

“ဟဲ့သား..! နင်ဟာလေနဲနဲလေးမှမစဉ်းစားဘူး၊ ဘာလို.တောထဲတောင်ထဲလာအိပ်ဖို့စိတ်ကူးရတာလဲ။ လူသူကလဲပြတ်ပါဘိသနဲ့၊
အန္တရာယ်များတယ်သားရဲ့၊ အကောင်ဘလောင်တွေလဲရှိနိုင်တယ်၊ လာ..လာ..ထ..သွားကြရအောင်”

ကျုပ်လဲအမေ့ကိုကားပေါ်ပြန်တွဲတင်၊ ဖျာတွေသိမ်းပြီး၊ လမ်းမကြီးဘက်ပြန်မောင်းထွက်ခဲ့တယ်။
အမေကမူးနေသေးတော့သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှာတခုခုအပြောင်းအလဲဖြစ်နေတာ၊ အလုပ်ခံထားရတာ ရိပ်မိပုံ၊ သတိထားမိပုံမပေါ်ဘူး၊ တော်သေးတာပေါ့။
အမေက..
“ငါ့ကိုအနီးဆုံးနောက်တစ်မြို့ရောက်ရင်ဟော်တယ်တစ်ခုခုသာရှာပို့ပေးတော့ဟေ့။ အိမ်ကိုဒီလောက်မူးနေတဲ့ပုံစံနဲ့ပြန်သွားလို့ကတော့၊
နင့်အဖေဆဲလို့ဆုံးမှာမဟုတ်ဘူး၊ ငါလဲအရမ်းပန်းနေပြီ၊ အိပ်ချင်တယ်၊ အိပ်ရေးဝပြီးနောက်နေ့မနက်ကျမှအေးအေးဆေးဆေးဆက်ထွက်မယ်”

ဒါနဲ့ကျုပ်လဲ ဆက်ပြီးပုံမှန်မောင်းလာခဲ့တာ မိုင်၆ဝလောက်အတွင်း ၂မြို့ ၃မြို့ဖြတ်လာခဲ့ပြီ၊
ဒါပေမယ့်မြို့သေးလေးတွေဆိုတော့ ဘာတည်းခိုခန်းမှမရှိဘူး။ အမေကတော့ပြန်အိပ်ပြီးလိုက်လာတယ်။
နောက်တစ်မြို့ထပ်ရောက်တော့ ညနေတောင်စောင်းနေပြီ။ မြို့လေးကနဲနဲကြီးပြီးလူနေစိပ်ပုံရတယ်။
မြို့အထွက်နားမှာမိန်းလမ်းမကြီးဘေးမှာပဲမော်တယ်ခပ်သင့်သင့်တစ်ခုတွေ့တယ်။ ကျုပ်လဲကားကိုခဏရပ် အကဲခတ်ကြည့်လိုက်ပြီး၊ အမေ့ကိုနှိုးလိုက်ပြန်တယ်။

“အမေ..ဒီပတ်ဝန်းကျင်မှာဟော်တယ်ကြီးကြီးကောင်းကောင်းတော့ရှိမှာတော့မဟုတ်ဘူး၊
ဒီမှာတော့မော်တယ်တစ်ခုတွေ့နေပြီ၊ အမေအဆင်ပြေပါ့မလား၊ ဘယ်လိုသဘောရလဲ”

“သွား သွား..သွားမေးချည်၊ အခန်းရှိလားလို့၊ အိပ်လို့ နားလို့ရရင်ပဲတော်ပါပြီ၊ ဇီဇာကြောင်မနေတော့ဘူး”

ကျုပ် ရီဆက်(ပ်)ရှင်ကိုဝင်မေးတော့ အခန်းရှိတယ်တဲ့၊ အမှန်တော့ မော်တယ်ဆိုပေမယ့် ခြံကျယ်ကြီးထဲမှာရှိတဲ့ဘန်ဂလိုတဲလေးတွေပါ။
ကျုပ်လဲနှစ်ယောက်ခန်းတစ်ခန်းယူလိုက်တော့ ချာတိတ်တစ်ယောက်ကဘန်ဂလိုတစ်ဆောင်ကိုသော့လိုက်ဖွင့်ပေးတယ်။
အခန်းထဲမှာ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင် စင်ဂယ်ဘက်ဒ်ပဲရှိတယ်၊ အမေကတော့အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ဘာမှမပြောတော့ပဲ
ကုတင်ပေါ်ထိုးလှဲလိုက်ပြီး၊ ခေါင်းကျသွားတာနဲ့ အသေလိုအိပ်သွားတော့တာဗျို့။

ကျုပ်ကတော့ဆာနေပြီဗျ၊ အမေ့ကိုနှိုးလို့မရ၊ အဖော်ညှိမရမယ့်အတူတူ လွှတ်ထားလိုက်ပြီး အပြင်ထွက်လာလိုက်တယ်၊
ရှေ့နားထွက်ကြည့်တော့မော်တယ်ကစားသောက်ဆိုင်သေးသေးလေးတစ်ခုတွဲဖွင့်ထားတာဗျ၊ ထမင်းကြော်တစ်ပွဲမှာပြီးဗိုက်ဖြည့်လိုက်တယ်၊
မြန်မာဘီယာ ၃ဘူး၊ မြေပဲကြော်ထုပ်လက်ဆွဲပြီး အခန်းထဲပြန်လာလိုက်တယ်။
တီဗွီဖွင့်ကြည့်ရင်း ဘီယာထိုင်သောက်နေလိုက်ပြီး ခဏကြာတော့ရစ်တစ်တစ်ဖြစ်လာပြီ။
ကုတင်ဘက်ကြည့်တာ့အမေကနှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ကြီးအိပ်မောကျနေတယ်။
ကျုပ်လဲအမေ့ကိုကြည့်ပြီး၊ မနေ့ညကအကြောင်းတွေ၊ နေ့လည်ကတောထဲကအကြောင်းတွေပြန်တွေးပြီး ထပ်လိုးချင်လာတယ်။

အခြေအနေတွေကကျုပ်ဘက်ကချည်းပဲ။
တောထဲမှာတခါအခွင့်အရေးရပြီး အခုတစ်ခါဟော်တယ်ခန်းထဲမှာ ၂ယောက်ထဲ တစ်ကုတင်ထဲအိပ်ခွင့်ရပြန်ပြီ။
အမေကလည်းမူးမူးကြောင်ကြောင်အိပ်ချည်းပဲနေတာ ကျုပ်ပြုသမျှနုရမယ့်အခြေ၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ကျုပ်အတွက်တော့အခွင့်ကောင်းချည်းပဲ၊
နေ့လည်ကလဲကျုပ်အမေနဲ့ညားပြီးပြီ၊ ကျုပ်မယားဖြစ်နေပြီ။ ချစ်စဖွယ်အိပ်နေတဲ့မယားလေးအမေ့မျက်နှာကိုကြည့်ပြီးအရမ်းချစ်စိတ်တွေပေါ်လာတယ်
ဒါနဲ့အမေ့နားအသာကပ်သွားပြီး အမေ့ပါးလေးကိုအသာနမ်း၊ အင်္ကျီချွတ်၊ဘရာစိယာချွတ်ပြီး
နို့အုံကြီးကိုဖိပွတ်နယ်၊ နို့သီးခေါင်း လေးတွေအားရပါးရစို့ပေးလိုက်တော့ တဟင်းဟင်းနဲ့ အမေခေါင်းလေးဘယ်ညာရမ်းခါနေတယ်။
အမေ့ပါးလေးနောက်တချီရှူးကနဲအာဘွားပေးပြီး နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုငုံအစုပ်လိုက်မှာပဲ…၊

“ဖူး..ဖွိ..အိ အိ..အာ့ အင်…ဒါဘာလုပ်တာလဲ”
ကျုပ်ရင်ပတ်ဆောင့်တွန်းထုတ်ခံလိုက်ရတယ်။ အမေနိုးလာပြီ၊ အခြေအနေကိုသိလိုက်တော့ အကျောက်အကန်ရုန်းပါလေရော။
ကျုပ်မှာလဲ မထူးတော့ဘူး၊ နိုးလာပြီဆိုမှတော့အကြမ်းပဲကိုင်ရတော့မယ်။
ကျုပ်အမေ့ကိုဖိထားပြီး ပါးစပ်အတင်းပြန်စုပ်တော့ခေါင်းကိုအတင်းခါထုတ်တယ်။ အမေကျုပ်ရင်ပတ်ကိုတွန်းထားပြီး….

“လွှတ်..လွှတ်…ဒါဘာလုပ်တာလဲ၊ နင်ဘာလုပ်မလို့လဲ”
ကျုပ်မဖြေဘူး။ အမေ့လည်ပင်းတွေကိုနမ်း၊ လည်တိုင်ကိုငုံခဲဖို့ပဲကြိုးစားနေတယ်။ အမေအသံထန်ထန်နဲ့….
“ဟင်..နင်ငါ့ကိုဘာလုပ်မလို့လဲဆို..ပြောစမ်း၊ လွှတ်..ငါ့ကိုအခုလွှတ်စမ်း၊ ခွေးကျင့်ခွေးကြံ..”

ကျုပ်ဘယ်လွှတ်တော့မှာလဲ၊ အမေ့နို့ကြီးတွေကိုအတင်းငုံခဲပြီးခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲစို့ပစ်လိုက်တယ်။
“အူးးးး အိ စစ် လွှတ်ဆိုနော် ငါအော်လိုက်မယ်” ကျုပ်ခေါင်းထောင်ပြီး
“အမေအော်ရင်အော်လေ…လူတွေသိပြီးအွန်လိုင်းမှာနာမည်ကြီးချင်ရင်။ သားအမိ၂ယောက်ဟော်တယ်မှာပွဲကြမ်းခြင်း ဘာညာဆိုပြီး..”
အဲ့လိုပြောလိုက်တော့ အမေခဏငြိမ်သွားတယ်။

“လွှတ်ဆို..”
နို့ကြီးပါးစပ်ပြန်တပ်လိုက်တဲ့ကျုပ်ခေါင်းကိုအမေက ကြိတ်ပြီးတွန်းထုတ်ပြန်တယ်။
ကျုပ်ကနို့ကိုမဲစို့နေရင်း လက်တစ်ဖက်ကအမေ့ထမီကိုဆွဲချွတ်တယ်၊ ထမီနဲ့အတူ ပင်တီကိုပါရောပြီးဆွဲချပစ်လိုက်တယ်။
ကျုပ်ရင်ပတ်၊ ကျုပ်ခေါင်းတွေကိုတွန်းနေတဲ့အမေ့လက်တွေ ဆက်မတွန်းနိုင်တော့ဘူး။
ကမန်းကတန်း ထမီဆီလက်ရောက်သွားပြီး အသည်းအသန်ပြန်ဆွဲတင်နေတော့တာ။
ဒါပေမယ့်ကျုပ်အားကိုမနိုင်ဘူး၊ အမေ့ထမီကွင်းလုံးကျွတ်သွားပြီ။ ကျုပ်ထမီကွင်းကိုကိုင်ပြီး ကုတင်ဘေးလွှင့်ပစ်လိုက်တယ်။
ပင်တီအနက်ရောင်လေးကတော့ ခြေကျင်းဝတ်တစ်ဘက်မှာတန်းလန်းချိတ်ကျန်ခဲ့တယ်။

ကျုပ် အမေ့လက်ကောက်ဝတ်၂ခုကိုကြက်ခြေခတ်စုကိုင်ပြီးချုပ်တားလိုက်တယ်။
“ဟဲ့ကောင်! …ခွေးကျင့်ခွေးကြံမကြံနဲ့ လွှတ်၊ ငါ့.. ငါ့ထမီပြန်ပေး.. ပြန်ယူလာခဲ့”
အမေလဲ ထမီကျွတ်သွားတော့ပေါင်၂ဘက်ချိတ်လိမ်ထားတော့တယ်။

ကျုပ်အမေ့ပေါင်၂ချောင်းကိုအတင်းဆွဲဖြဲတော့ အမေကလဲအတင်းပြန်လိမ်ထားတယ်၊ ပါးစပ်ကလဲ…
“ဟဲ့ သေချင်းဆိုးလေး၊ အယုတ်တမာကောင်၊ နင်မမိုက်ရိုင်းနဲ့ ငရဲကြီးလိမ့်မယ်၊ ဒါနင့်အမေနော်၊ နင်ငါ့ကိုမဒိန်းကျင့်မလို့လား”

ထုံးစံအတို်င်းကျုပ်ဘာမှပြန်မပြောဘူး။ အမေ့ပေါင်တွေကိုပဲအမိအရဖြဲနေတာ။
ကျုပ်အားနဲ့အတင်းဆွဲဖြဲပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးပေါ်လာတော့ ခေါင်းထိုးသွင်းပြီးအတင်းလျက်တယ်၊
အမေကလဲခြေထောက်၂ချောင်းနဲ့ တစ်ဘက်စီကော၊ စုံကော ကန်တာ။ (၃-၄ ကြိမ်လောက်ကျုပ်ခေါင်းကိုကန်မိလုနီးပါး၊ သီသီလေး)
နောက်ဆုံးတော့အမေ့ရုန်းအားတွေပျော့လာတယ်၊ စောက်ဖုတ်ပေါ်လျှာတင်ပြီးစောက်စိကိုအတင်း ဆွဲစုပ်လိုက်တာနဲ့ ထွန့်ကနဲဖြစ်ပြီးတန့်သွားတယ်။

နေ့လည်ကတောထဲမှာကျုပ်တစ်ချီဆွဲထားပြီးလို့ အမေ့စောက်ရည်တွေနဲ့ကျုပ်လရည်တွေရောပေကပ်နေတဲ့အမေ့စောက်ဖုတ်ကအနံ့တော့အတော်ပြင်းနေပြီ။
နာရီပေါင်းအတော်ကြာရေမတွေ့ ဘာမတွေ့၊ အပေါ်ယံကိုတစ်ရှူးနဲ့ပဲသုတ်ထားခဲ့လေ။
စူးရှရှ အဖုတ်နံ့ကိုကျုပ်အရေးထားမနေတော့ဘူး၊ စောက်စိကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်လိုက်၊
စောက်ခေါင်းထဲလျှာနဲ့ထိုးလိုက်၊ လျှာပြားကြီးနဲ့အားရပါးရလျက်ပေး၊ဂျာပေးနေလိုက်တာ၊ အမေငြိမ်ကျသွားတော့တယ်၊
စောစောကအတင်းတွန်းထုတ်နေတဲ့လက်တွေက ကျုပ်ဆံပင်ကိုဆွဲဆုပ်ပြီးဖွပေးနေတယ်။
စောက်ခေါင်းထဲစောက်ရည်တွေထွက်ပြီးစိုလာတာသတိထားမိတယ်၊ ခဏကြာတော့အရည်တွေဒလစပ်ထွက်ကျလာပြီးစောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံးရွှဲနေပြီ။

အဲ့ဒီတော့မှကျုပ်လဲကိုယ့်ဘောင်းဘီကိုချွတ်ချလိုက်ပြီး အမေ့ခြေ၂ချောင်းကိုမိုးမျှော်ထောင်လိုက်ပြီးမှ
တံကောက်ကွေးတဘက်တချက်စီကိုဘယ်ညာ ၄၅ဒီဂရီစီတွန်းဖြဲလိုက်ပြီးပေါင်ကြားမှာဒူးထောက်နေရာယူလိုက်တယ်။
ကျုပ်လီးကြီးကအစွမ်းကုန်တောင်ပြီး ဒစ်ထိပ်ကြီးကပြောင်တင်းနေပြီလေ။
အမေကျုပ်လီးကြီးကိုမြင်တော့ မျက်လုံးလေးဝိုင်း၊ ပါးစပ်လေးဟပြီး မင်သက်သွားသလိုပဲ။
ကျုပ်အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘူး၊ စောက်ရည်တွေရွှဲနေပြီဖြစ်ပြီး ပြဲအာအာကြီးစောင့်နေတဲ့ အမေ့စောက်ပတ်ဝကို ဒစ်ကြီးတေ့လိုက်ပြီးဖိချလိုက်တယ်။

“မ..မ.. မလုပ်နဲ့ အင့်”
အမေဒါပဲပြောလိုက်နိုင်သေးတဲ့အချိန်မှာ လီးကြီးကနင့်ကနဲဝင်သွားပါပြီ။
“အူးးး အားး သား မသွင်းနဲ့ ပြန်ထုတ်၊ ဒါမေမေ၊ သားအမေလေ၊ သားရဲ့အမေအရင်း၊ တို့ဒီလိုလုပ်လို့မဖြစ်ဘူး၊ ငရဲကြီးလိမ့်မယ်၊ ရပ်.. ရပ်ပါသားရယ်၊ အားးးး”

ကျုပ် အမေ့အသံကိုနားမထောင်တော့ဘူး၊ စောက်ဖုတ်ထဲလီးဝင်သွားတာနဲ့ဖင်ကြွကြွပြီးညှောင့်တော့တာ။
ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..
တဖြည်းဖြည်းနဲ့ဆောင့်ချက်တွေအားပါပြီးပြင်းလာတယ်။ အမေ့လက်ကိုဗိုက်ပေါ်ကြက်ခြေခတ်ဖိကိုင်ထားပြီး အားရပါးရဆောင့်လိုးနေမိတယ်။

ဖတျ..ဖတျ..ဖတျ..ဇှိ ဇှိ..ဗွစျ ဗွစျ… ကြှိ..ကြှိ..ကြှိ
လိုးသံကတဖတ်ဖတ်၊ ကုတင်ကလဲတကျွိကျွိနဲ့ အသံတွေကမြိုင်နေတာ…
ကျုပ်အရှိန်ကိုနဲနဲစလိုးချပြီး အမေ့ကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်တော့ အမေမျက်ဝန်းဝိုင်းဝိုင်းလေးနဲ့ကျုပ်ကိုကြည့်နေတာ။
အမေ့မျက်ဝန်းကတစ်ခုခုကိုပြောနေသလိုပဲ၊ ဝမ်းနည်းရိပ်နဲ့ရီဝေနေပြီးမျက်ရည်စလေးတွေဝဲနေတယ်။
အမေ မရုန်းတော့ဘူး၊ မဆဲတော့ဘူး၊ မတားတော့ဘူး၊ ငြိမ်ခံနေတယ်၊ တစ်ခဏလောက်အကြာမှာ..

“သား…နင်မရှက်ဘူးလား၊ ကိုယ့်အမေကိုကိုယ်ပြန်လိုးတာ၊ တကယ်လို့ ပတ်ဝန်းကျင်သိသွားခဲ့ရင်..
အမေအရင်းကကိုယ်မွေးထားတဲ့သားရဲ့ မဒိန်းကျင့်တာခံရတယ်လို့ ဝိုင်းပြောတာခံနေကြရရင်၊ တို့မျက်နှာဘယ်မှာသွားထားကြမလဲ”
အမေကကျုပ်အသိတရားဝင်လာလိုဝင်လာငြားပြောကြည့်တယ်။
ကျုပ်အမေ့စကားကိုဆက်ပြီးစိတ်ဝင်စားမနေတော့ဘူး။ အမေ့ခြေထောက်၂ချောင်းကိုပခုံးပေါ်ဆွဲထမ်းလိုက်ပြီးတဖတ်ဖတ်နဲ့ ဒလစပ်ဆွဲဆောင့်ပစ်လိုက်တယ်၊

“အင့်..အာ့ အာ့..အားးးး”
ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..စွိ ပလောက်…ဖောက်..
ကျုပ်လဲ လိုးရှိန်ကိုမြှင့်လာလိုက်တယ်၊ ဆောင့်ချက်တွေကအားပါပြီးမြန်လာပြီ။
အမေတအားအားနဲ့ကိုယ်လေးတဆတ်ဆတ်တုန်ပြီးညည်းလာပြီ၊ ခေါင်းလည်းဆံပင်တွေဖွာလာအောင်ဘယ်ညာရမ်းခါလို့။
အမေ့ဖင်ကလဲဆောင့်ချက်နဲ့အညီကြွကြွတက်လာပြီးကော့ခံပေးနေတယ်၊ စောက်ခေါင်းထဲကလဲကျုပ်လီးကိုဆွဲဆွဲညှစ်ပေးနေပြီ၊

“အားးးး ရှီးးး စစ်…ကောင်းလိုက်တာအမေ”
ဖန်း ဖန်း ဖန်း ..ဖြစ်..ဒုတ် ဒုတ်..ပြိ..ပြိ..ဗြိ…
“အာ့ အားးးးးး အင့် အင့်”
ကျုပ်လီးဝင်လိုက်ထွက်လိုက်တိုင်းလဲ အမေ့စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကလိပ်ပါလာပြီး
စောက်ရည်နဲ့ရောနေတဲ့ချွဲကျိကျိအဖြူနှစ်ချောဆီမြှုပ်တွေကလိမ်းကျံနေတယ်လေ၊
ဆက်မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး၊ သိတယ်ကျုပ်ပြီးတော့မယ်။

“အာ့ အားးးအမေ ရှီးးး ကောင်းလိုက်တာ သား..သားထွက်တော့မယ်”
အမေဆတ်ကနဲလန့်ပြီး ပြူးတူးပြဲတဲနဲ့…
“ဟဲ့…ငါ့အထဲမထုတ်လိုက်နဲ့၊ စောက်ဖုတ်ထဲမပြီးနဲ့နော်… ငါဗိုက်ကြီးလိမ့်မယ်”
“မရတော့ဘူး၊ မမီတော့ဘူးအမေ…ထွက်ကုန်ပြီ…”

ကျုပ်လရည်တွေအမေ့စောက်ဖုတ်ထဲအရှိန်နဲ့ပန်းထွက်ကုန်ပြီလေ။
ပလစ်..ပလစ်..ပလစ်..
ကျုပ် အမေနဲ့ဆီးခုံချင်းဖိကပ်ထားပြီး၊ လီးကိုစောက်ဖုတ်ထဲအရင်းအထိအတင်းကပ်မြှုပ်ထားပြီးငြိမ်နေလိုက်တယ်၊
အမေ့နို့အုံကြီးပေါ်ကိုယ်ကိုမှောက်ပြီးဖက်ထားတုန်းမှာ ရင်ပတ်ကလဲတရှူးရှူး တဟဲဟဲနဲ့ အသက်လုရှူနေရတယ်ပေါ့၊
အမေ့စောက်ခေါင်းကလဲလရည်တွေကိုဆွဲစုပ်ယူနေသလိုတစစ်စစ်နဲ့…။

“ကဲ နင့်ကိစ္စပြီးရင်လဲ နင့်လီးကို ငါ့စောက်ဖုတ်ထဲကမြန်မြန်ချွတ်ပြီးသွားစမ်း၊ ဒါနင့်အမေနော်…၊ နင့်မိန်းမမဟုတ်ဘူး..”
အမေ့အသံကမာတယ်။
“မချွတ်ချင်သေးဘူးအမေရာ၊ ဒီလိုပဲနှစ်ထားချင်တယ်၊ အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကကောင်းလိုက်တာ။
အမေသားမိန်းမဖြစ်ပေးပါနော်…၊သားအမေ့ကိုလိုချင်နေတာကြာပြီ”

“ဘာ…”
အမေ အသံကျယ်ကြီးနဲ့ထအော်ပြီး ကျုပ်ကိုလက်တွေနဲ့ထုတယ်။
“ဟဲ့ကိုယ်မေကိုယ်လိုးကောင်၊ ခွေးတိရစ္ဆာန်၊ နင်ကငါ့ကို..၊
နင့်အဖေရဲ့မိန်းမ နင့်မွေးထားတဲ့အမေအရင်းကိုမယားလုပ်ချင်တယ်ပေါ့လေ…၊ ဒီလိုလား၊ ဘာစိတ်ကူးပေါက်လို့လဲ အကုသိုလ်ကောင်ရဲ့”
ပြီးတော့ကျုပ်ကိုတသက်လုံးမဆဲစဖူး အယုတ္တအနတ္တတွေနဲ့ဆက်ဆဲပါလေရော…

ကျုပ်လဲဒေါသတွေတော်တော်ထွက်လာလို့ အမေ့ခါးပေါ်တက်ခွပြီး ထုနေတဲ့အမေ့လက်တွေကိုပြန်ချုပ်ထားလိုက်တယ်။
“အမေ…အခုကျနော့်မယားအဖြစ်လက်မခံ၊ ငြိမ်ငြိမ်လေးမခံရင်၊ ဒီညမှာပဲအမေဗိုက်ကြီးသွားအောင်ကိုလိုးပစ်မယ်..မှတ်ထားလိုက်..”
အမေပါးစပ်ကဆဲရင်းနဲ့ အကျောက်အကန်ရုန်းပြန်တယ်၊ ဒါပေမယ့်ကျုပ်အားကိုယှဉ်လို့ဘယ်နိုင်မလဲ။

ကျုပ်လဲအမေ့အပေါ်နောက်တခါတက်ဖိပြီး အမေ့ပေါင်တွေကိုပြန်ဖြဲပြီးတော့
စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ဒီတခါချော့မသွင်းတော့ပဲ ဒစ်နဲ့တေ့ပြီးခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲဆောင့်ချလိုက်တယ်။

ဗြစ်… ဗြစ်…ဒုတ်
“အ…အားးးးးးးးးးးးး”

သွက်သွက်ကြမ်းကြမ်းပဲအမေ့ကိုဆောင့်လိုးပေးနေလိုက်တာ၊ ခဏကြာတော့ပထမအချီကအတိုင်းပဲ အမေငြိမ်သွားပြီး၊ လိုးတဲ့အရှိန်ထဲမြောပါသွားပြန်ရော။
ရုန်းကန်မှုတွေပြန်ရပ်သွားပြီး ပက်လက်ကြီးအိပ်၊ ဖင်ကြီးဖြဲပေးပြီး၊ တဟင်းဟင်းညည်းလို့ခံနေတယ်။
စိတ်ထဲကသိပ်မပါ ကြည်ဖြူမှုမရှိပေမယ့်လဲ မိန်းမဆိုတာလီးတကယ်ဝင်သွားတော့လဲ ဒီလိုပါပဲလေ။
ဒါနဲ့ပဲနောက်တစ်ချီ ကျုပ်ရဲ့မျိုးရည်သုက်သွေးတွေကို အမေ့မွေးလမ်းကြောင်းထဲပန်းထုတ်လိုက်ပြီး၊ ပြီးသွားပြန်တယ်။

အမေလဲအတော်မောသွားပုံရတယ်၊ အသက်ရှူမမှန်တော့ဘူး။
ဒါနဲ့ပဲအမေ့ဟန်းဘက်အိတ်ထဲကရှူဆေးဗူးရှာပြီးပေးရှူလိုက်ရသေးတယ်။
အမေအမောပြေတော့ ဝမ်းပန်းတနည်း တသိမ့်သိမ့်ရှိုက်ပြီးငိုနေပါလေရော။ ကျုပ်လဲ လွှတ်ပေးထားလိုက်ပြီးအသာအကဲခတ်နေတာ၊
အချိန်တော်တော်ကြာသွားတော့လဲငိုနေတုန်းပဲ၊ ရပ်မယ့်ပုံမပေါ်တော့ဘူး။
ကျုပ်လဲမနေနိုင်တော့လို့ အမေ့ပခုံးလေးသွားဖက်ပြီးချော့မလို့လုပ်တယ်။ အဖက်မခံပဲခါထုတ်ပြီးဟိုဘက်တိုးသွားတယ်၊

“တော်ပြီ.. အခုပြန်မယ်၊ ငါ့ကိုအိမ်ပြန်ပို့ပေး”
အမေထပြီး အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်တယ်၊ အထုပ်တွေထဲပစ္စည်းတွေထည့်တယ်၊
ဒါပေမယ့်အမေ့မှာ ၂ရက်ဆက်တိုက်မူး၊ အိပ်ရေးကလဲမဝလို့အားကနည်းနေရတဲ့အထဲ၊ အကြမ်းပတမ်းကာမပွဲကြီး ၂ချီဆက်တိုက်နွှဲလိုက်ရလို့ထင်တယ်၊
လှုပ်လှုပ်ရှားရှားအဝတ်လဲပြီးတာနဲ့မောသွားပြန်ပြီး၊ ကုတင်ပေါ်ပြန်ထိုင်၊ ကုတင်ခေါင်းရင်းမှာခေါင်းအုံးကိုမှီပြီးမှိန်းနေတယ်။
ခဏကြာကြည့်လိုက်တော့အိပ်ပျော်သွားရှာပြီ၊

ကျုပ်လဲ မှီနေတဲ့အမေ့ကိုအလိုက်သင့်လေးဆွဲချပေးပြီး စောင်လေးခြုံပေးထားလိုက်တယ်။
တကယ်တော့လဲပြန်ချင်တယ်ဆိုတောင် ဒီအချိန်ကြီးဘယ်ပြန်လို့ဖြစ်မှာလဲ၊ ညဉ်အတော်နက်နေပြီ။
ညကြီးမင်းကြီး တောင်ပေါ်လမ်းမှာသွားလို့လာလို့အန္တရာယ်မှမကင်းပဲလေ….။

——————————————
နက်ရှိုင်းသောဆန္ဒမှအစပြု၍
(၆)

အင်းစက်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

မနက်မိုးလင်းလို့နိုးလာကထဲက အမေငူငူကြီး၊ ကျုပ်ကိုစကားတခွန်းမှမပြောတော့ဘူးဗျ။

“အမေမနက်စာဘာစားမလဲ၊ သားဝယ်ပေးမယ်”
မေးတော့လဲဘာမှကိုပြန်မဖြေတာ။ အဝတ်အစားတစ်စုံယူပြီးရေချိူးခန်းထဲပဲဝင်သွားတော့တယ်။ အမေတော့ကျုပ်ကိုတော်တော်စိတ်ဆိုးသွားပြီ။
ကျုပ် မီနီမတ်လေးဘက်ပြေးပြီး ပေါင်မုံ့၊ ဆင်းဒွစ်တွေနဲ့ ပဲနို့ဗူးတွေဝယ်လာခဲ့တယ်။

အခန်းပြန်ရောက်တော့ အမေရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာပြီး အဝတ်အစားလဲပြီးနေပြီ။
ကျုပ် အစားအစာတွေကိုစားပွဲလေးပေါ်တင်ပေးပြီး “အမေ..အဆာပြေစားလိုက်ဦး၊ အဝေးကြီးသွားရဦးမှာ”
အမေတခွန်းမှပြန်မပြောဘူး၊ ကျုပ်ဝယ်လာတဲ့မုန့်တွေလဲလက်ဖျားနဲ့တောင်မတို့ဘူး၊ သူ့လက်ဆွဲအိတ်ဆွဲပြီးကားဆီပဲလျှောက်သွားတယ်။
ဒါနဲ့ပဲကျုပ်က ကားတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်ရတယ်။
ကျုပ်လဲအခန်းထဲကပစ္စည်းတွေ ကမန်းကတန်းသိမ်း၊ အခန်းကိုလဲချက်အောက်လုပ်လိုက်ပြီးကားဆီပြန်လာတော့
အမေ ကားနောက်ခန်းထဲမှာငူငူ စူစူကြီးထိုင်နေတာ၊ မျက်ဝန်းမှာလဲမျက်ရည်စတွေနဲ့၊ ရှေ့ခန်းမှာတောင်ကျုပ်နဲ့အတူမထိုင်တော့ဘူး။
အမေကျုပ်ကိုအတော်နာကျည်းသွားပုံရတယ်။ ကျုပ်လဲ အတော်စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားမိတယ်။

အခြေအနေကြောင့်ကျုပ်အမေ့ကိုဘာမှထပ်ပြောဖို့မကြိုးစားတော့ပဲ ကားမောင်းပြီးထွက်ခဲ့တယ်။
အမေကတော့တစ်လမ်းလုံးငြိမ်ပြီး မှေးလာလား၊ အိပ်လာသလားတော့မသိဘူး။ ဘာမှစားတာ၊ အပေါ့အပါးသွားတာတွေလဲမလုပ်တော့ဘူး။
ကျုပ်တောင်အမေ့အခြေအနေကြည့်ပြီးစိတ်ပူလာတယ်။

နောက်ဆုံးတော့အိမ်ပြန်ရောက်လာပြီ။
အမေတိတ်တိတ်ပဲအိမ်ပေါ်တက်သွားပြီးရေဝင်ချိူး၊ အိပ်ခန်းထဲတန်းဝင်သွားပြီးထွက်မလာတော့ဘူး။
အမကထမင်းစားဖို့သွားခေါ်တော့လဲတံခါးဖွင့်မပေးဘူး၊ အမကတော့ အမေခရီးပန်းလာလိုု့နားချင်းသေးတယ်လို့ပဲထင်တာပေါ့။
အဲဒီနေ့ကစပြီး အမေလဲတချိန်လုံးငူငူငိုင်ငိုင်ဝမ်းပမ်းတနည်းပုံစံနဲ့ တစ်ယောက်ထဲနေနေတာ၊
အမကနောက်ဆုံး၊ အခြေအနေကိုရိပ်မိလို့ ကျုပ်ဆီလာပြီးဒဲ့ပဲမေးတာ့တယ်။

“ဟဲ့..အမေဘာဖြစ်တာလဲ၊ နင်နဲ့ဘာကွိုင်တွေတက်ခဲ့သလဲ၊ ငါ့ကိုမှန်မှန်ပြောစမ်း”

ကျုပ်လဲဖြစ်ခဲ့သမျှတွေ အမကို အကုန်ပြန်ပြောပြလိုက်တယ်။
မဂံလာပွဲကအပြန် အမေအရမ်းမူးနေတုန်း အမေ့ကိုလုပ်ပစ်လိုက်ဖြစ်တဲ့အကြောင်းပေါ့။
ကျုပ်ပြောတာလဲနားထောင်ပြီးရော၊ အမလဲကျုပ်ကိုဒေါသတကြီးနဲ့ဆူတော့ဆဲတော့တာပေါ့ဗျာ။

“အိုက်ထွန်း..နင်ဟာလေ စောက်ရမ်းမိုက်ရိုင်းစုတ်ပဲ့တယ်သိလား၊
နင်..အမဖြစ်တဲ့ငါ့ကိုရအောင်ကြံပြီး မယားလုပ်နေရတာတောင် မကျေနပ်နိုင်သေးပဲ၊
ကိုယ့်ကိုမွေးထုတ်ထားတဲ့အမေအရင်းကိုတောင်ထပ်ကြံသေးတယ်.. ဟင်..ဟုတ်လား၊ အဝီစိဂျိုးကပ်ကောင်…”

“ငါ တမင်နင့်ကိုခွင့်လွှတ်ပေးထားပြီးလိုက်လျောပေးနေတာတောင်၊ နင်ကအမေ့ကိုထပ်ကြံရက်တယ်၊
နင့်လိုသရမ်းတဲ့ကောင်လက်က ညီမလေးကောလွတ်ရဲ့လား၊ မှန်မှန်ပြောစမ်း၊
နင့်ညီမကောနင်လုပ်ပြီးပြီမဟုတ်လား။ အခြေအနေပုံမှန်မဟုတ်မှန်းငါသတိထားမိနေတာကြာပြီ”

ကျုပ်လဲအေးအေးဆေးဆေးပဲခေါင်းငြိမ့်ပြီးဝန်ခံလိုက်တယ်။

“တော်ပြီ ခုချိန်ကစပြီးနင်ငါ့ဆီကဘာမှထပ်ပြီးရဦးမယ်လို့ မထင်နဲ့ မမျှော်လင့်နဲ့တော့၊ နင်ငါ့ကိုထပ်ထိလို့မရတော့ဘူးမှတ်လိုက်၊
နောက်ပြီးညီမလေးကိုထပ်ပြီးမလုပ်တော့ဖို့ငါအခုတောင်းဆိုပါတယ်ဟာ၊ ညီမလေးကအညွန့်တစ်လူလူနဲ့ နင့်ညီမကိုမသနားဘူးလား၊ ငါ့ကိုကတိပေးပါ”

ကျုပ်လဲတော်တော်နောင်တရနေမိပြီ၊ ဒါနဲ့အမတောင်းတဲ့ကတိတွေကို်ပေးလိုက်တော့တယ်။ အမက..

“ဒါနဲ့ အခုအမေ့ကိစ္စဘယ်လိုရှင်းကြမလဲ”

“ကျနော်လဲဘာလုပ်ရမလဲမသိတော့ဘူး”

“အမေ့အခုလိုဖြစ်နေတဲ့ပုံစံကြီးနဲ့ဆို၊ အဖေပြန်လာတာနဲ့ချက်ချင်းရိပ်မိသွားမှာသေချာတယ်၊ ဇာတ်လမ်းတွေရှုပ်ကုန်တော့မယ်”

ကျုပ်တို့အမေ့ရွာကပြန်မရောက်ခင်ရက်မှာပဲ၊ အဖေကကပ်ပြီးခရီးထွက်သွားလို့အိမ်မှာမရှိဘူး။
ကိစ္စတစ်ခုနဲ့သူ့မိတ်ဆွေတွေရှိရာ မြေလတ်ပိုင်းဘက်သွားတာ၊ တစ်ပတ်လောက်ကြာလိမ့်မယ်။

“အဲ့တော့..ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ”
“အမေကနင့်ကိုမြင်နေရရင် ဒဏ်ရာကပျောက်မယ့်ပုံမပေါ်ဘူး၊ နင် တစ်နေရာရာမှာသွားရှောင်ပေးနေရင်ကောင်းလိမ့်မယ်ထင်တယ်၊
ဒါဆိုမေ့မေ့ပျောက်ပျောက်နံ့အမြန်သက်သာလာနိုင်တယ်”

“ကျနော်က ဘယ်သွားရှောင်နေရမှာလဲ”
“ဝေးလေကောင်းလေပေါ့၊ ရန်ကုန်မှာသွားနေရင်မကောင်းဘူးလား၊ နင့်ဦးလေးနဲ့နင့်ဘော်ဒါတွေဝပ်ရှော့ဖွင့်ထားတာပဲ၊ သွားဝင်လုပ်ပေါ့၊
နင်လဲစက်မှုကျောင်းပြီးထားတာပဲ၊ အခုလပ်ယားလပ်ယားနဲ့ အလုပ်လဲမလုပ်ချင်၊ အမတွေအမေတွေပဲ စောင့်ချောင်းပြီးခွေးဇာတ်ခင်းဖို့ကြံနေတာ”

“တော်ပါတော့အမရာ၊ သွားဆိုလဲသွားပါ့မယ်၊ အဲ့ဒီအကြံလဲကောင်းသားပဲ”

“အေး..သွားလဲမြန်မြန်သွား၊ ဒါမှအဖေပြန်မလာခင်နင့်အမေပုံမှန်ပြန်ဖြစ်မှာ၊ နို့မဟုတ်ရင်နင့်အဖေသိသွားလို့ကတော့ မိုးမီးလောင်သွားမယ်၊
အိမ်ပြိုသွားလိမ့်မယ်သိလား၊ အဖေ့ဒေါသလဲနင်သိသားနဲ့၊ နင့်ကိုသတ်လိမ့်မယ်”

ဒါနဲ့ပဲကျုပ်ရန်ကုန်ပြေးဖို့ပြင်ရတော့တာပေါ့၊
မသွားခင်အမကလာပြီးငွေ၃သိန်းထုတ်ပေးတယ်။

ကျုပ်အမေ့ဆီသွားပြီးတော့ ဦးချကန်တော့ရင်းနဲ့နှုတ်ဆက်တယ်။ အမေကျုပ်မျက်နှာကိုစိုက်ကြည့်ပြီး

“အေး..သွားရင်လဲသွားတော့၊ ဝေးဝေးသွားပြီးနင့်အကုသိုလ်တွေကိုဆေးကြောပစ်လိုက်၊
ငါတော့နင့်လိုအကျင့်ဆိုးတဲ့သားမျိုးရဲ့မျက်နှာကိုမြင်ကိုမမြင်ချင်တော့ဘူး၊ သွား..သွား”

အမေကျုပ်ကိုတော်တော်ကြီးနာကျည်းမုန်းတီးသွားပုံရတယ်။

ကျုပ်အမေ့ရဲ့ကာမကို ခိုးယူတာကတစ်ကြိမ်၊ အတင်းအဓမ္မကျင့်ပြီးယူလိုက်တာကနှစ်ကြိမ်။
အမေ့ရဲ့စိတ်သဘောတူကြည်ဖြူမှုလုံးဝမရှိပဲ ရယူလိုက်တာလေ။

ကျုပ်ရင်ထဲစိတ်ထဲက ဘယ်လောက်ပဲနက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း အမေ့ကိုချစ်ခဲ့ခဲ့၊ လိုချင်ခဲ့ခဲ့၊
နှစ်ဦးသဘောတူကြည်ဖြူခြင်းမရှိဘူးဆိုရင်တော့ ကာမကိုဓားပြတိုက်ယူတာပဲလေ။

ဒါကြောင့် ဒီဇာတ်လမ်းအစ (အခန်း ၁) မှာပြောခဲ့တာလေ၊ ကျုပ်အဖြစ်ကနှစ်ဦးသဘောမျှကြလို့ဖြစ်တဲ့ပုံစံမဟုတ်ပဲဆန့်ကျင်ဘက်လို့ပြောခဲ့တာပေါ့။
အမတျို့၊ ညီမတို့တုနျးကတော့ဒီလိုမဟုတျဘူး၊ သူတို့ကလဲသှေးသားဆူဖွိုးခြိနျ၊ ကာမအရသာကိုရှာဖှခေငြျနတေဲ့အခြိနျ၊
နဲနဲအီစီကလီလုပ်လိုက်ပြီး အထိအတွေ့များများလုပ်ပေးလိုက်တာနဲ့ အခြေအနေတွေကသူ့ဘာသာသူဖြစ်သွားတော့တာ၊ ရဲဖို့ပဲလိုတယ်။

ဒါပေမယ့် ကျုပ်ကအမကိုကတိပေးလိုက်ပြီးပြီ။ အမကော ညီမလေးပါ ထပ်ပြီးလက်ဖျားနဲ့တောင်မတို့တော့ပါဘူးလို့။
အခုကစပြီးရှေ့တစ်လျှောက်ကျုပ်အဖို့ ငတ်ကြောကြီးပေါ့။

ကျုပ် အမနဲ့ညီမလေးကိုနှုတ်ဆက်တယ်။ ညီမလေးက…
“အတိတ်က ကိစ္စတွေအားလုံးမေ့ပစ်လိုက်ပါတော့ကိုလတ်ရယ်၊ သမီးလဲအားလုံးမေ့ပစ်လိုက်ပြီ”
အငယ်မက သူ့ကိုယ်သူ သမီးလို့ပဲခေါ်တယ်လေ။

ဒါနဲ့ကျုပ်ရဲ့ဘဝတစ်ကွေ့မှာအပြာင်းအလဲအဖြစ်၊ ရန်ကုန်မှာအချိန်အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိနေဖို့ ခရီးစခဲ့ပြန်ပြီ။

——————————————
နက်ရှိုင်းသောဆန္ဒမှအစပြု၍
(၇)

အင်းစက်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ကျုပ်ရန်ကုန်မရောက်ခင်ဖုန်းကြိုဆက်တော့ဦးလေးဝမ်းကွဲလူပျိုကြီးကဝမ်းသာအားရနဲ့ ဝဲလ်ကမ်းပဲ၊ လာသာလာခဲ့တဲ့..။
ကျုပ်ကစက်ပိုင်းဆိုင်ရာမှာအတွေ့အကြုံရှိပြီးသားလေ၊ သူသိတာပေါ့။ ကျုပ်ကအလုပ်မလုပ်ချင်လို့သာလပ်ယားလပ်ယားနေနေတာ၊
တကယ်လုပ်မယ်ဆိုရင်သူ့အတွက်လက်ရုံးတစ်ဆူလိုအားကိုးရမယ်ဆိုတာသိတော့ နှစ်ခါမပြောရဘူး။

မသွားခင်အမကမှာလိုက်တာသတိရတယ်၊
“နင် အလုပ်သာရအောင်ရှာ၊ အိမ်အတွက်ဘာမှမပူနဲ့၊ နောက်ဆံတင်းမနေနဲ့၊ ငါအမေနဲ့အားလုံးပြောပြီးပြီ၊
အဖေ့ကိုဒီအကြောင်းလုံးဝမသိစေပဲပိတ်ထားဖို့ပေါ့၊ တော်ကြာအဖေဆူဆူညံညံလုပ်ရင် ပတ်ဝန်းကျင်အကုန်ကြားသွားပြီးစောက်ရှက်တွေကွဲကုန်မှာ၊
ငါတို့အားလုံးလဲသူများတွေစောက်တင်းပြောစရာမိသားစုကြီးဖြစ်သွားမယ်။ အမေကလည်းသဘောတူလိုက်ပြီ”

ဒီလိုနဲ့ရန်ကုန်ရောက်တော့ဦးလေးဝပ်ရှော့မှာပဲ စရိတ်ငြိမ်းဝင်လုပ်နေလိုက်တော့တယ်။
သူ့ဝပျရှော့ကွီးကအကွီးကွီးပဲ၊ အတောျအောငျမွငျနပွေီ။ ဦးလေးကျိုလဲကွိုပိတျထားရသေးတယျ၊
ကျုပ်ကအလုပ်အတွေ့အကြုံယူရင်း၊ လွတ်လွတ်လပ်လပ်လဲနေချင်လို့တစ်ယောက်ထဲဆင်းလာတဲ့အကြောင်း၊
ကျုပ်ဦးလေးဆီမှာရှိနေတာကို အဖေအမေတို့ကိုမပြောဖို့အကြောင်းပေါ့။

ရန်ကုန်ရောက်ပြီးတဲ့နောက် ကျုပ်အမကိုမကြာမကြာဖုန်းဆက်ဖြစ်တယ်၊ အိမ်အကြောင်းစနည်းနာရတာပေါ့။
အမလေဲအခွအေနကေောငျးနပွေီဲတဲ့၊ ပုံမှနျအတိုငျးလောကျနီးပါးပွနျဖွစျနပွေီ။
ကျုပ်လဲဒီသတင်းကြားရတော့ဝမ်းသာရတယ်။
အဖေ့ကိုလဲကျုပ်စွန့်စွန့်စားစားအလုပ်ထွက်လုပ်ချင်လို့ ရန်ကုန်သွားနေကြောင်း၊ ကြည့်ကောင်းအောင်ပြောထားတယ်တဲ့။

ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျုပ်ရန်ကုန်မှာရောက်နေတာ ၅လလောက်ကြာခဲ့ပြီ။
တစ်နေ့ ကျုပ်အမဆီဖုန်းဆက်ကြည့်ပြန်တော့ အိမ်မှာလဲအခြေအနေတွေအားလုံးပုံမှန်ပဲ။
ကျုပ်အမေ့ကိုစကားပြောလို့ရမလားလို့ အမကိုမေးကြည့်တော့ အမလဲဟဲန်းဖုန်းကိုအမေ့ဆီသွားပေးတယ်။

“အမေနေကောင်းလား”

“ငါမသေသေးပါဘူး..၊ ဘာကိစ္စရှိလို့လဲပြော”
“အမေကလဲ လုပ်ပြီ၊ အမေသားကိုစိတ်ဆိုးမပြေသေးဘူးလား၊ သားအမေ့ကိုအရမ်းသတိရတယ်၊ အိမ်လဲပြန်ချင်တယ်အမေ”

“အခုမှလာပြီး ကောင်းပြီကောင်းရဲ့နဲ့လာပြီးလိမ္မာပြမနေပါနဲ့၊ နင့်ဘာသာလာချင်လဲလာပေါ့”
“ဟုတ်ကဲ့ပါအမေ”

“ဒါနဲ့မေးရဦးမယ်၊ နင်ငါ့ကိုဘာစိတ်ကူးပေါက်ပြီး အဲ့သလိုလုပ်ခဲ့တာလဲ၊ ဘယ်လိုစိတ်ရိုင်းတွေဝင်သွားတာလဲ”
ဟိုက်…မေးလာမယ်မထင်တဲ့မေးခွန်းပဲ၊
ကျုပ်လဲအမေ့ကိုတည့်တည့်ကြီးပဲ..အဲ..အဲ…ရွှီးရတော့တာပေါ့။

“ဟို..ဟိုလေ..အမေ..အမေက အိပ်လို့ရှိရင် အတွင်းခံဝတ်ပြီးမအိပ်တတ်ဘူးလေ၊
အမေ့အခန်းထဲပဲအိပ်အိပ်၊ နေ့လည်ဘက် အရှေ့ခန်းထွက်အိပ်အိပ်၊ အမေ့ထမီကလဲလန်လန်တက်နေတတ်တော့
အမေ့အတွင်းပစ္စည်းကိုအမှတ်မထင်နဲ့ခဏခဏတွေ့နေရလို့ ကြာတော့
စိတ်တွေဖောက်ပြန်လာမိတာပါအမေ၊ နေ့တိုင်းလိုမြင်မိတော့မနေနိုင်တောာ့ဘူး”

အမှန်တော့ကျုပ်စောစောပိုင်းတစ်နေရာမှာပြောခဲ့သလို ကျုပ်အမေကအဝတ်အစားဝတ်တာသိပ်သေဝပ်တာ၊
လှစ်ကနဲတောင်တော်ရုံမြင်ဖို့မလွယ်ဘူးဆိုတာလေ၊ ဒါပေမယ့်အမေ့ကိုရွှီးရတာပေါ့၊ သူအိပ်နေတုန်းသူပေါ်တာသူ့ဖာသူသိနိုင်မှာမှမဟုတ်ပဲ…။

“ဩော..ကိုယ်အမေအိပ်ရင်းဖင်ပေါ်တာကိုချောင်းပြီးလိုးချင်စိတ်တွေပေါ်လာတယ်ပေါ့လေ၊
ဒါနဲ.ပဲအမေကိုမဟုတ်တာကြံတယ်ပါ့၊ သားလိမ္မာလေးဟဲ့၊ အကျင့်ကိုလန်နေတာပဲ”

“ပြောပါအမေရယ်..ပြောပါ..သားမှားပါတယ်”

“အေး…လာရင်လဲလာ၊ နင့်အဖေကလဲမေးမေးနေတယ်၊ နင့်အဖေမေးတိုင်းထိုင်မဖြေနေနိုင်ဘူး၊
စိတ်ကုန်တယ်။ ဒီသားအဖနော်၊ တော်တော်ချစ်တတ်၊စိုးရိမ်တတ်လိုက်ကြတာ။
နင်ငါ့ကိုတက်လုပ်တဲ့အမှန်တရားကို နင့်အဖေများပြောလိုက်ရင်ချစ်နိုင်ပါတော့မလားမသိဘူး၊ ကဲ..ဒါပဲဟေ့…”

အမေဖုန်းချသွားတော့တယ်။

********************************************

နောက်တစ်ပတ်လောက်ရှိတော့ကျုပ်လဲ မန်းလေးပြန်တက်ပြီးအိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။
အိမ်ရောက်ရောက်ချင်း အဖေနဲ့အမကိုကန်တော့၊ ညီမလေးကိုနှုတ်ဆက်ပြီးတော့မှ
အမေထိုင်နေတဲ့နေရာသွားပြီးကန်တော့တော့……

“ပြန်ရောက်လာပြီလား ဂြိုဟ်ကောင်လေး”

အမေကျုပ်လက်ကိုလှမ်းဆွဲပြီးသူ့အနားရောက်တော့ ကျုပ်ခေါင်းကိုခပ်ဆတ်ဆတ်တချက်ရိုက်လိုက်တယ်၊
နာအောင်ရိုက်တာမဟုတ်ပါဘူး၊ သာသာလေးပါပဲ၊ ပြီးတော့ခပ်တိုတိုတစ်ခွန်းပဲပြောတယ်။

“အေးခဏနေရင် နင်နဲ့ငါနဲ့ရှင်းစရာတွေရှိသေးတယ်၊ သွားနားတော့”

နေ့လည်ပိုင်းအဖေအိမ်ကအပြင်ထွက်သွားတဲ့အချိန်ကျမှ အမေကကျုပ်ကိုလှမ်းခေါ်လို့ အမေ့အခန်းထဲဝင်သွားရတယ်။

“နင်သိရဲ့လား အသက်၄ဝကျော်မှ၊ မျက်စိလယ်လမ်းမှားလာတဲ့ကလေးငါ့ဗိုက်ထဲရောက်နေပြီ၊
အဲ့ဒါနင့်ကြောင့်၊ နင်ငါ့ကိုလုပ်ထားတာ အခုငါဗိုက်၅လတောင်ရှိနေပြီဟဲ့…သိရဲ့လား…၊
တော်သေးတယ်၊ အကြောင်းရင်းကိုနင့်အဖေမသိဘူး၊ နင့်အမပဲသိတယ်။ နင့်လုပ်ရပ်နင်တာဝန်ယူရမယ်..”

ကျုပ်ပါးစပ်ကြီးဟပြီး အကြီးအကျယ်မျက်လုံးပြူးသွားရတယ်။

“ကလေးအတွက်စားရိတ်ကိုနင်တဖက်တလမ်းကရှာပြီးမထောက်နိုင်ရင်၊ နင့်အမကနင့်ကိုအသေလုပ်မှာတဲ့….”
အမေကအတည်ပေါက်ကြီးနဲ့ကိုပြောနေတာ။ အဲ့လိုကြားရတော့ကျုပ်မလဲ ဝမ်းသာရမှာလား၊ ဝမ်းနည်းရမှာလား၊
နောင်တပဲရသလိုလို၊ ကြက်ကြီးလည်လိမ်ထားသလိုဖြစ်နေတယ်။

တကယ်ပဲ အမေအသက်၄၃နှစ်မှာမှ ကိုယ်ဝန်ထပ်ရှိနေပြီ၊ ကျုပ်နဲ့အမေနဲ့ကအနှစ် ၂ဝကွာတယ်လေ။
ကြားကြားချင်းကျုပ်လဲဘာလုပ်ရမှန်းဝေခွဲမရဘူး။ နောက်ဆုံးအမ အခန်းထဲဝင်လာပြီးတော့၊

“နင့်မှာပိုက်ဆံဘယ်လောက်ပါလာလဲ”
“အခု ရှိတာတော့သိန်း၂ဝလောက်ပဲ”

ကျုပ်က ရန်ကုန်ကဦးလေးဝပ်ရှော့မှာ တလ၄သိန်းခွဲလောက်ရတယ်၊ စက်ပြင်ကျွမ်းထားပြီးသားဆိုတော့လေ။
အနေအစားစရိတ်ငြိမ်းဆိုတော့ ရတာမသုံးဖြစ်သလောက်ပဲ၊ ဒါကြောင့်စုမိတာ၊
စုတာကလဲအမေ့ကိုကန်တော့ဖို့ပါပဲ။ အခုတော့ကလေးစရိတ်ဖြစ်ပြီပေါ့။

“အေး…နင်အမေ့ကိုရွှေထည်လုပ်ပေးထားလိုက်၊ အမေ့ဗိုက်ထဲကကလေး မွေးဖွားခဲ့ရင်အဆင်သင့်ဖြစ်အောင်”

ကျုပ် အမပြောတဲ့အတိုင်း ရွှေသွားဝယ်ပြီး အဖေမသိအောင် အမေ့ကိုတိတ်တိတ်ကြိတ်အပ်ထားတယ်၊
စုထားတဲ့ငွေနဲ့ဆို ၂ကျပ်သားတော့ကောင်းကောင်းရတာပေါ့၊ ငါးမူးသား၂ကုံး၊ တစ်ကျပ်သားတစ်ကုံး၊
အမေပစ္စည်းတွေရတော့ ပျော်သွားတယ်၊ ကျုပ်ကိုလဲခွင့်လွှတ်လိုက်ပြီ။

ကျုပ်လဲမွေးလာမယ့်ကလေးဟာ ကျုပ်ရဲ့တာဝန်တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဖြစ်လာပြီဆိုတော့၊
ဝင်ငွေရနေအောင်၊ မန်းလေးကဝပ်ရှော့တစ်ခုမှာပဲအလုပ်ရှာပြီးဝင်လုပ်နေလိုက်ရတယ်။

အမေကလေးမွေးတဲ့နေ့က တစ်အိမ်လုံးဝမ်းသာလိုက်ကြတာ…၊
ဝမ်းအသာဆုံးကတော့အဖေပေါ့၊ ငါ့သားလေး ငါ့သားလေးနဲ့၊ (ယောက်ျားလေးမွေးတာဗျ)
အဖေ့ခမြာ သနားတော့သနားပါတယ်၊ တကယ်တော့သူ့ဒူးမနာမြေးလေးဆိုတာမသိရှာဘူး…။

အဖေကလဲအမေ့ကိုဆွဲကြိုးတစ်ကုံးထပ်ဝယ်ပေးသေးသဗျ၊ မိသားစုဝင်အသစ်ညီလေးအတွက် ဂုဏ်ပြုလက်ဆောင်ပေါ့။
ကျုပ်ညီလေးကတော့မွေးကတည်းကကံကောင်းပါတယ်။ ချစ်စရာကလဲကောင်းလိုက်တာ။
ကျုပ်အဖို့ကတော့ သားလဲသား၊ ညီလဲညီဆိုတော့ဘယ်လိုခေါ်ရမှန်းတောင်မသိတော့ဘူး၊
အေးလေ တစ်အိမ်လုံးခေါ်သလို ညီလေးပဲခေါ်လိုက်ပါ့မယ်၊ အမှန်တရားဖွင့်ချပြလို့မှမရသေးတာပဲ။

ကျုပ်လဲအခုမှစဉ်းစားမိတယ်ဗျ၊ ဖတ်ဖူးတဲ့ပုဂံရာဇဝင်မှာ အနော်ရထာရဲ့အကိုစုက္ကတေးမင်းက
ဘာလို့သူ့ညီအနော်ရထာကို “ညီသားနောင်မယ်”လို့ခေါ်သလဲဆိုတာ အခုမှသဘောပေါက်သဗျို့။

အခုကျုပ်ညီလေးလဲ ကျုပ်ရဲ့”ညီသားနောင်မယ်”လေးပေါ့။

********************************************

ကျုပ်..တခြားအိမ်သားတွေအိမ်မှာမရှိတဲ့အချိန်တွေဆိုရင်၊ အမေ့အခန်းဝင်ပြီး
ညီလေးကိုဝင်ဝင်ချီပြီးထိမ်းပေးရင်းနဲ့ အမေနဲ့လဲစကားစမြည်ပြောဖြစ်တယ်။
တခါတလေကျတော့ ညီသားနောင်မယ်လေးကိုချီရင်းနဲ့ အမေ့ကိုမထိတထိနောက်တောက်တောက်နဲ့…၊

“ဘယ်လိုလဲကွ..ဖေကြီးသားလေး…၊ မင်းမေကြီးနဲ့နေရင်၊ အီသေး၊ ဂျီကျသေးလား..၊ အဲ့လိုမလုပ်ရဘူးနော်..ဖေ့သားလေးက…”

ကျုပ်ဒီလိုပြောတာကြားတော့အမေက၊
“နောက်တောက်တောက်လာလုပ်မနေနဲ့၊ နင်ဒီလိုပြောတော့ ငါကပဲနင့်မိန်းမကျနေတာနေတာပဲ”

“စတာပါအမေရ…၊ ဒါပေမယ့်သေချာစဉ်းစားကြည့်လေ၊ တကယ်တော့လဲဒီကလေးက ကျနော့်သားလေးပဲဟာ”

အမေကပြုံးပြီး..
“နင်ကအနှောင့်အသွားမလွတ်..ငါ့ကိုရိတိတိနဲ.၊ ငါအကုန်သိတယ်နော်..၊
နင်..နင့်အမကိုလဲလိုးပြီးပြီ၊ နင့်ညီမလဲနင်နဲ့မလွတ်ဘူး။
ငါက နင့်ညီမကိုတည့်တည့်မမေးချင်လို့သာ၊ ဒါပေမယ့်နင့်အမကငါ့ကိုအားလုံးဖွင့်ချပြီးပြီ၊
တစ်မိသားစုလုံးကန်ထရိုက်ဆွဲတာနော်..နင်လေ..နင်..”

“အမေရယ်၊ သားနဲ့ အမတို့ ညီမလေးတို့က ၂ဘက်ကျေနပ်လို့ဖြစ်သွားကြတာပါ၊ အခုတော့သားတို့ရပ်လိုက်ကြပါပြီ၊
အမကဆက်မလုပ်တော့ဖို့ကတိတောင်းလို့၊ အမေမူးတဲ့နေ့က၊ ကျနော်နဲ့အမေဒီကိစ္စဖြစ်တာသိသွားကထဲကပေါ့”

“အေး…တော်သေးတာပေါ့…၊ ငါရူးမသွားတာပဲကံကောင်း၊ ငါသတိမကပ်တာရက်အတော်ကြာလိုက်တယ်”

“ငါနင့်ကိုခွင့်လွှတ်လိုက်တာက နင့်နှမတွေလာပြီးတောင်းပန်လို့၊ နင်ကဒီလိုပုံစံမျိုးကြိုက်တတ်တယ်ဆိုလို့။
ငါလဲပတ်ဝန်းကျင်သိပြီးအရှက်ကွဲမစိုးလို့၊ ပြဿနာမရှာတော့ပဲငြိမ်နေလိုက်ပြီး၊ နင့်ကိုအိမ်ပြန်လာခိုင်းလိုက်တာ၊
နင်ပျောက်သွားတာသိပ်ကြာရင်လဲနင့်အဖေမသင်္ကာမှာစိုးလို့”

ကျုပ်ငြိမ်နေလိုက်တော့အမေကဆက်ပြီး…

“အဲ့ဒါကြောင့်လဲ၊ ငါလဲတစ်အိမ်ထဲမှာလင်၂ယောက်နဲ့နေနေရတဲ့ပုံစံမျိုး ဖြစ်နေတာကိုစိတ်ထဲကလက်ခံပေးနေရတာပေါ့၊ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ၊
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လေ၊ ဒီကလေးက အမေ့သွေးနဲ.၊ နင့်သွေးပဲ၊ ဖြစ်လာမှတော့ပြုစုပျိုးထောင်ပေးရတော့မပေါ့”

အဲ့လိုကြားတော့ကျုပ်အမေ့ကိုမေးချင်တယ်။ ရင်ထဲကပေါ့၊
“အမေကျနော့်ကို လင်လိုလက်ခံမပေးသေးပါဘူး၊
အမေ့သားထွေးလေးရဲ့အဖေ၊ အမေ့ရဲ့တကယ့်လင်အဖြစ် ကျနော့်ကိုလက်ခံပေးလို့ရမလား…”
လို့ ဖွင့်မေးလိုက်ချင်ပေမယ့် အမေစိတ်ဆိုးသွားမှာစိုးလို့၊ ရင်ထဲမှာပဲသိမ်းထားလိုက်တယ်။

ကျုပ်မလဲ အကိုဆိုတာအစား၊ အဖေဆိုတာ၊အဖေတစ်ယောက်ရဲ့တာဝန်ကျေပြွန်ရလိမ့်ဆိုတဲ့စိတ်ထားမျိုးပြောင်းလဲသက်ဝင်လာခဲ့တယ်။
နောက်တစ်နေ့ ညနေအလုပ်ဆင်းတော့၊ ကျုပ်လဲ အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့၊ အမေ့ဆီကညီလေးကိုယူချီပြီးဟိုလျှောက်ဒီလျှောက်ထိမ်းပေးတယ်။
ကလေးထိုင်တဲ့လှည်ဝိုင်းလေးထဲထည့်ပြီး၊ ဟိုဟိုဒီဒီဆွဲလိုက် တွန်းလိုက်၊ စိတ်ပါလက်ပါထိမ်းပေးနေလိုက်တာ၊
အမကတောင်..ကျုပ်နားနား တိုးတိုးကပ်ပြီး…

“အမယ်…ဟဲဟဲဟဲ..ချစ်လိုက်တာတုန်လို့ပါလား၊ အခုလက်ခံပြီလား၊ ညီလေးလား၊ သားလေးလား..”

လာစနေတယ်။ ကျုပ်ဘာမှပြန်မပြောတော့ဘူး၊ ပြုံးပြုံးကြီးပဲနေနေလိုက်တော့တယ်။

——————————————
နက်ရှိုင်းသောဆန္ဒမှအစပြု၍
(၈)

အင်းစက်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

အချိန်ကာလတွေက ဝါးမြိုဖြတ်သန်းသွားတာမြန်လှတယ်။

အမနေဲ့ကြုပျ အကွားမှာလညျးအခွအေနတှေကေအရငျလိုပွနျလညျရငျးရငျးနှီးနှီး နှေးနှေးထှေးထှေးတျိုးတကျလာခဲ့ပွီးပွီ။
တစ်နှစ်တာကာလအတွင်း ညီမလေးကသူ့ရည်းစားနဲ့လိုက်ပြေးသွားတယ်။ ပြန်လာအပ်တော့ လက်ခံပြီးပေးစားလိုက်ရတယ်။

အမကတော့ကံကောင်းတယ်၊ သူလုပ်နေတဲ့ကုမ္ပဏီကသူဌေးဆီဝင်ထွက်နေတဲ့လုပ်ငန်းရှင်
ဘော့စ်ပေါက်စတစ်ယောက်ကမျက်စေ့ကျပြီး လာတောင်းရမ်းပြီးလက်ထပ်ယူသွားတယ်၊
နှမနှစ်ယောက်စလုံးကတော့၊ သံယောဇဉ်ပြတ်၊ ကျုပ်လက်ကလွတ်..ဗြွတ်..သွားကြပြီပေါ့..။

ကျုပ်ရဲ့ညီသားနောင်မယ်လေးလဲ၊ မှောက်ရာကထိုင်၊ ထိုင်ရာကလှည်းထဲရောက်၊ ခုတခါလေးဘက်ထောက်၊
တောက်တောက်၊ တောက်တောက်ပြေးတဲ့ အရွယ်ရောက်ပြီ။ သိပ်မကြာခင်မှာလမ်းစမ်းလျှောက်တော့မှာ။
ကျုပ်လဲသားလေးကို အကောင်းဆုံးအနီးကပ်ထိမ်းပေးနေရတယ်။

အဲ့ဒီအချိန်မတိုင်ခင်လေးမှာပဲ၊ အဖေလဲအရှေ့အလယ်ပိုင်းဆော်ဒီ၊ဒူဘိုင်းဘက်ကဆောက်လုပ်ရေးအလုပ်ခွင်တစ်ခုမှာ၊
အဆက်အသွယ်ရလို့ ၃နှစ်ကန်ထရိုက်နဲ့ထွက်သွားတော့ အိမ်မှာအမေနဲ့ ကျုပ်ပဲကျန်ခဲ့တာပေါ့၊
ဟိုညီအမကလဲလင်တွေနဲ့သွားနေကြပြီဆိုတော့၊ နေ့ပိုင်းဆိုအမေတစ်ယောက်ထဲ၊
အမကတော်ရှာတယ်၊ အကွက်စေ့တယ်၊ ဒါကိုသိလို့ အမေ့အတွက်အဖော်ရအောင်၊ နေ့ပိုင်းကလေးထိမ်းနာစ့်တစ်ယောက်ငှားပေးထားတယ်၊
ညနေကျုပ်အလုပ်ကပြန်လာရင်တော့ကျုပ်တာဝန်ပေါ့။

အဖေက သူ့ဘော့စ်အဟောင်းနဲ့ကပ်လိုက်သွားတာ။ အဲ့ဒီတိုင်းပြည်တွေဘက်မှာလုပ်ငန်းအတွေ့အကြုံရှိပြီးသားဆိုတော့ လစာကောင်းရတယ်၊
အဖေက အွန်လိုင်းကချပ်ပြီး ကျုပ်ကိုအလုပ်ကထွက်ခိုင်းပြီးတော့ အမေနဲ့ညီလေးနားမှာပဲအချိန်ပြည့်နေခိုင်းတယ်။
ပိုက်ဆံအတွက်မပူဖို့ပြောတယ်။
အဖေ့စကားနာခံပြီး ကျုပ်အလုပ်ထွက်လိုက်ပြီးအိမ်မှာပဲနေပေးတယ်၊ နာ့စ်ငှားထားတာလဲပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်တယ်။

အဖေကတော့စူဠလိပ်ကိုကန်စပ်ချပေးလိုက်ပြီလေ။

အမေနဲ့အနေအထိုင်ပြန်ရင်းနှီးလာတဲ့အချိန်၊ အမေကလဲကျုပ်အပေါ်သဘောထားပျော့ပြောင်းလာတယ်။ အရင်လိုဆူဆူဆောင့်ဆောင့်မရှိတော့ဘူး။
ဒါပေမယ့်အရင်ကဒဏ်ရာကြောင့်၊ သားအမိ၂ယောက် တခါတခါရှိန်နေသေးတယ်။
ကျုပ် ညီလေးကိုသိပ်ချစ်၊ သိပ်ပြီးဂရုတစိုက်ရှိတာကိုနေ့စဉ်တွေ့နေရတော့..

“သား..ညီလေးကိုသဲသဲလှုပ်ဂရုစိုက်တာပဲနော်၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ”

“ညီလေးက ကျနော့်ရဲ့ရင်သွေးလေးဆိုတာ ရင်ထဲစိတ်ထဲကနက်နက်နဲနဲသိနေ၊ခံယူနေရလို့ပါအမေရယ်။
ဒီကိစ္စရဲ့လျှို့ဝှက်ချက်ကို အဖေမသိအောင်ဖုံးထားနိုင်တယ်ပဲထား၊ အဖေကကလေးကိုသူ့သားအရင်းမှတ်ပြီးတော့ ချစ်ရှာလိုက်တာ၊
အခုအဖေကအသက်ကြီးမှကလေးအတွက်စွန့်စွန့်စားစားငွေသွားရှာပေးနေချိန်မှာ၊
တကယ့်သွေးရင်းဖြစ်တဲ့ကျနော်ကဖာသိဖာသာနေနေလို့တော်မလား၊ အဖေ့ကိုလိမ်ထားရတာတွေအတွက် စိတ်မသက်မသာဖြစ်မိတယ်”

အမေကတခိခိနဲ့ရယ်နေပြီးတော့..
“အဲ့ဒါ..နင့်ဝဋ်တွေပဲလေ၊ ဝဋ်တို့၊ ငရဲတို့ဆိုတာတကယ်ရှိတယ်ဆိုတာသိပလား။
နင်လုပ်ရမယ့်တာဝန်တွေကို နင်ကိုယ်တိုင်မနေနိုင်မထိုင်နိုင်လုပ်နေရပြီမဟုတ်လား။ ကိုယ်လုပ်ခဲ့တဲ့အပြုအမူရဲ့အကျိုးဆက်ကိုရှောင်လွှဲလို့မရဘူးနော်”

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်အမေ့ကြည့်ရတာတနေ့တခြားလန်းဆန်းလို့လာလို့စိတ်ချမ်းသာရတယ်။
တဖွေးဖွေးနဲ့ ညီလေးကလဲထိုငျလိုကျထလိုကျဆော့နိုငျနပွေီ၊ ဘောလုံးလေးတှနေောကျ ပွေးလိုကျ၊ လေးဘကျတှားပွီးလျိုကျလုပျနပွေီ။

တစ်ညမှာပေါ့ ညီလေးကနေ့နဲ့ညနဲ့မှားပြီး၊ နာရီပြန်၂ချက်တီးကြီးမှာထဆော့နေတယ်လေ။
အူမြူးပြီးတစ်ခန်းလုံးအနှံ့၊ လေးဘက်ထောက်လျှောက်ပြေးပြီးနေတာ။
ကျုပ်လဲအမေ့အခန်းထဲဝင်ပြီးအမေနဲ့အတူ ညီလေးဆော့နေတာကိုထိုင်ကြည့်နေမိတယ်။

“ဖေ့သားကြီးကလဲကွာ..တော်တော်ဆိုးတာပဲ၊ ညကြီးအချိန်မတော်ထသောင်းကျန်းနေပြီ။ ဖေကြီးနဲ့မေကြီးတော့အိပ်ရမှာမဟုတ်တော့ဘူး”

ကျုပ်..အဲ့လိုပြောလိုက်တော့ မျက်စောင်းအကြီးကြီးတစ်ချက် အမေ့ဆီက ဒိုင်းကနဲပြေးဝင်လာတယ်။
ဒါပေမယ့်လဲဘာမှတော့မပြောဘူး၊ မျက်နှာကပြုံးတုံ့တုံ့နဲ့…။ ခဏကြာမှအမေက..၊

“ဟဲ့…သား နင်လည်းကောင်မလေးတွေဘာတွေ ပိုးပန်းပြီး၊ ရည်းစားလေးဘာလေးမရှာတော့ဘူးလား။
မိန်းမယူပြီး နင့်အမတွေညီမတွေနောက်မလိုက်တော့ဘူးလား၊ အသက်ကရလာပြီ”
ကျုပ်ကလဲခပ်နောက်နောက်နဲ့ပဲ…၊

“သားရဲ့မိန်းမက အခုဟောဒီမှာလှဲနေတယ်လေ အမေရဲ့၊
ပြီးတော့ သူက ကျနော့်သားလေးကိုမွေးပေးတဲ့၊ ကျနော့်သားရဲ့အမေလဲဟုတ်နေတယ်လေ၊
ကျနော့်သားရဲ့မိခင်ဟာကျနော့်မိန်းမပေါ့၊အဲ့ဒါပစ်ပြီးဘယ်သွားရမှာလဲ”

“အမယ်ဘယ်သူကသဘောတူလို့မိန်းမဖြစ်ရမှာလဲ။ အဲ့ဒီတုန်းကကိုယ့်အမေကိုယ်အတင်းတက်ပြီးနသားပါယားနဲ့မဒိန်းကျင့်သွားတာကိုများ၊
ဟင်းဟင်းသွေးတိုးလာစမ်းနေတာလား….၊ မရဘူးနော်..”

ပြောသာပြောနေတာ၊ အမေ့မျက်နှာက ပြုံးတုံ့တုံ့ကမပျောက်ဘူး၊ အမေအများကြီးပြောင်းလဲသွားတာတော့အမှန်ပဲ။
မနက်လင်းအားကြီးလောက်မှ၊ ညီလေးလဲမောပြီးအိပ်သွားတာ့တာ။
ကျုပ်လဲအမေ့အခန်းထဲ ညီလေးဘေးမှာပဲမှေးကနဲအိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။
အချိန်ဘယ်လောက်ကြာသွားတယ်မသိဘူး၊ လှုပ်ရှားမှုတစ်ခုကြောင့်တစ်စုံတစ်ယောက်ကကျုပ်ကိုစောင်ခြုံပေးနေတာသိလိုက်တယ်။
ကျုပ်မျက်စိဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အမေကဘေးနားမှာထိုင်ပြီးကျုပ်ကိုကြည့်နေတာ။

ကျုပ်ရုတ်တရက်အမေ့လက်ကိုဆွဲပြီး ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်ပြီးကျုပ်ဘေးကိုကပ်ရက်ဆွဲဖက်လှဲချလိုက်တယ်။
အမေကကျုပ်ကိုခပ်ဖွဖွလေးတွန်းလိုက်ပြီတော့..
“ဟဲ့..ဟဲ့..လန့်လိုက်တာ..ဘာလုပ်တာလဲ၊ တော်ကြာ နောက်တစ်ယောက်ထပ်ထွက်လာလို့ ထိမ်းနေရဦးမယ်”

“နို့ အမေက၊ ထပ်ထွက်လာစေချင်သေးလားဟင်..”

အမေငြိမ်ကျသွားတယ်။
ကျုပ်လဲအမေ့ပါးလေးကိုအသာဖွဖွလေးနမ်းလိုက်ပြီး…

“အမေရယ်..သားအမေ့ကိုချစ်တယ်။ သားမှာမဆတ်တငံ့နဲ့ အောင့်အီးနေရတာကြာပြီ၊ ရည်းစားလဲမရှိ၊ အလည်အပတ်သွားဖို့လဲစိတ်မပါတော့ဘူး။
အမေနဲ့မှားပြီးကထဲက တခြားမိန်းကလေးတွေကိုလဲမိန်းမမထင်၊ စိတ်ဝင်စားစိတ်မရှိတော့ဘူး။
ကြည့်မိရင်တောင်အမေ့ပေါ် သစ္စာပျက်မိသလိုခံစားမိတယ်၊ အမေကလွဲပြီးဘယ်သူ့ကိုမှမချစ်ချင်တော့ဘူး၊ သားကိုချစ်ခွင့်ပေးပါအမေရယ်”

ကျုပ်ရင်ဖွင့်ချလိုက်မိတော့၊ အမေဘာမှပြန်မပြောဘူး။ ကျုပ်ရဲ့လက်မောင်းတွေကြားမှာပဲငြိမ်နေတယ်။
ဒီလောက်ဆိုကျုပ်အမေ့စိတ်ကိုဖတ်မိပြီ၊ ဆိတ်ဆိတ်နေခြင်းဟာ လက်ခံခြင်းသဘော။

ကျုပ်အမေ့ပါးလေးတွေကိုလက်၂ဘက်နဲ့အုပ်ကိုင်၊ ခေါင်းလေးကိုမ၊ ကျုပ်ဘက်ကိုအသာလေးဆွဲယူလိုက်ပြီး
နဖူးလေးကိုညင်ညင်သာသာလေးအနမ်းပွင့်ချွေလိုက်တော့အမေမျက်လုံးလေးမှိတ်ထားတယ်။
ပြီးမှအမေ့ရဲ့နှာတံ စင်းစင်းလုံးလုံးလေး၊ ပါးအို့အို့ဘေးနှစ်ဘက် တဆင့်ချင်းနမ်းလာလိုက်တယ်၊
ပြီးတော့မှအမေ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုဖိဖိလေးကပ်ပြီး ကွစ်ကစ်စ် (quick kiss) ဖိပေးလိုက်ပြီး မေးစေ့ချွန်းချွန်းလေးကိုနမ်းလိုက်ပြန်တယ်၊
တခါမေးစေ့လေးကိုလှနျ မေးအောကျနဲ့လညျတိုငျအစပျလေး၊ ရှှလေညျတျိုငျကြော့ကြော့လေးကို အနမျးပှငျ့တှခြှေလေိုကျ၊
နှုတ်ခမ်းနဲ့ဖိပြီးစုပ်ပေးလိုက်လုပ်တော့ အမေ့ကိုယ်ကကြက်သီးမွေးညင်းလေးတွေလောင်ထလာတာမြင်ရတယ်၊

တစ်ချိန်ထဲမှာပဲကျုပ်လက်တစ်ဘက်ကအမေ့ရင်ပတ်ကဘလောက်စ်အင်္ကျီရဲ့ရှေ့ရင်စေ့ကြယ်သီးတွေကိုတစ်လုံးချင်းဖြုတ်ချပြီးနေပြီ။
ဘရာအထက်ကနေပြူအန်ထွက်နေတဲ့နို့အုံအပေါ်သားအိအိတွေကိုလက်နဲ့စနယ်မိတဲ့အချိန်မှာပဲ၊
ကျုပ်အနမ်းတွေကအမေ့နားရွက်လေးတွေဆီရောက်နေပြန်ပြီ၊
နားရွက်အနား၊ နားရွက်အဖျားလေးတွေကို ဆတ်ဆတ်လေးကို်ပေးလိုက်တော့ အမေ့မှာထွန့်ကနဲ…၊

အဲ့ဒီတော့မှ ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကိုအမေ့နှုတ်ခမ်းတွေအပေါ် နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်တင်လိုက်မိတယ်ဆိုရင်ပဲ၊
အမေကကျုပ်မျက်နှာကိုပါးနှစ်ဘက်ကနေအတင်းဆွဲပြီး ကျုပ်နှုတ်ခမ်းတွေကိုအတင်းဆွဲစုပ်နမ်းတော့တယ်၊
သူ့လျှာကိုကျုပ်ပါးစပ်ထဲအတင်းထိုးသွင်းလာတယ်၊
ကျုပ်တိုသားအမိနှစ်ယောက်မက်မောသောရမ္မက်တွေနဲ့နမ်းနေမိကြပြီ။
အခုအမေ့လက်တွေကကျုပ်ကျောကိုသိုင်းဖက်ထားတယ်၊ ၂ယောက်သားလျှာချင်းလိမ်းလှည့်ပြီးအငမ်းမရနမ်းနေတယ်၊

ကျုပ်လဲအမေ့အပေါ်အင်္ကျီကိုချွတ်ပစ်ပြီးသွားပြီ၊ အမေ့ဘရာစီယာရဲ့နောက်လက်စမ်းပြီး ချိတ်တွေကိုဖြုတ်ပစ်လိုက်တယ်။
ပုခုန်းသိုင်းကြိုးလေးတွေကိုအသာမပြီး၊ ဘရာလေးကိုလျှောချလိုက်တော့အမေကလက်ကလေးတွေမြှောက်ပြီးပေးတယ်၊
ဘရာလေးကျွတ်ကျအသွား အမေ့ရဲ့နို့အုံဖွေးဖွေးကြီးကဘွားကနဲ။

အမေ့နို့တွေက အရင်ဟော်တယ်မှာတုန်းကလိုမဟုတ်တော့ပဲပြောင်းလဲနေပြီ၊ အချိန်ပဲ၂နှစ်နီးပါရှိခဲ့ပြီလေ။
ဟိုတုန်းက အမေ့အလှကတစ်မျိုး တင်းတင်းဖွံ့ဖွံ့နို့အုံလေးတွေနဲ့၊
အခုလက်ရှိကတော့ နို့စို့ကလေးအမေတစ်ယောက်ပြန်ဖြစ်နေပြန်ပြီဆိုတော့၊ နို့အုံကြီးတွေကပိုကြီးပြီးနဲနဲခပ်အိအိတွဲကျနေတယ်၊
နို့သီးခေါင်းတွေက အညိုရောင်အရင့်ဘက်သန်လာပြီး၊ ကြီးလဲကြီးလာတယ်လေ၊
ညီသားနောင်မယ်လေးက အခါလည်သာသာဖြစ်လာပေမယ့် နို့မပြတ်သေးပဲနို့ဆွဲလို့ကောင်းနေတဲ့အချိန်၊
နို့ဗူးကူပေမယ့်၊ အမေနို့စို့လိုက်ရမှအိပ်ပျော်တာ၊ အဲ့ဒီတော့ ဒါလောက်တော့ရှိမှာပေါ့။

ကျုပ်လွတ်လပ်သွားတဲ့အမေ့နို့ဝင်းဝင်းကြီးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ဆဆလေးပင့်ပြီးကိုင်လိုက်တော့၊ အိညက်ညက်အတွေ့အထိကကြိုဆိုတယ်၊
တကယ်ပဲကျုပ် sexကိစ္စနဲ့၊ မိန်းမတွေရဲ့အတွေ့အထိကိုကင်းကွာခဲ့တာကြာခဲ့ပြီပဲ။
၂နှစ်ဆိုတဲ့ကာလ၊ အမေနဲ့ကိစ္စဖြစ်ပြီးကထဲက၊ အမနဲ့ညီမလေးကိုလဲ ကတိအတိုင်းရှောင်ခဲ့တယ်လေ၊
တခြားမိန်းမတွေလဲထပ်မရှုပ်တော့၊ အလည်အပတ်တောင်မသွားဖြစ်တော့ဘူး။
အခုအမေ့ဆီကလိုက်လျောမှုလေးတွေပြန်ပြီးပေးလာတော့ခဏလေးမှာပဲကျုပ်သွေးသားဆန္ဒတွေဟုန်းကနဲပြန်ထိုးတက်လာတော့တယ်။

“အမေ..”

ကျုပ်အမေ့ကိုစေ့စေ့ကြည့်ပြီး၊ ဘယ်လိုအသံမှန်းမသိတဲ့ အသံတစ်မျိုးနဲ့ခေါ်လိုက်မိတယ်။
တိုးညှင်းတာလား၊ တုန်ခါတာလား၊ ကြည်နူးသံလား၊ ရာဂရမ္မက်သံလား၊ ကျုပ်လဲမပြောပြတတ်တော့ဘူး..။

ခေါ်လဲပြီးရော အမေ့နို့တွေကိုပါးစပ်တပ်ပီး အငမ်းမရစို့လိုက်မိပြီ၊
အမေကအောက်မှာပက်လက်ပါ၊ ကျုပ်ကအမေ့အပေါ်မှာမှောက်ရက်ကြီးမိုးလို့၊
အမေ့ရဲ့ရင်ခွင်ပေါ်မှာမလေးပင်ရအောင်ထပ်ထားရင်းနို့ ၂လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့နေလိုက်တယ်၊
လက်တစ်ဘက်ကအမေ့ပေါင်ခြံစောက်ဖုတ်ဆီရောက်သွားပြီး လက်ခလယ်နဲ့နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကိုကလိပေးနေရာကနေ၊ ကွဲကြောင်းထဲလက်သွင်းလိုက်ပြီ။

နို့တွေကိုဖီလင်တက်ပြီးအားပါပါစို့လိုက်တော့ နို့ရည်ချိုချိုတွေကလိုက်လာတယ်လေ။

“အားးးဟ..သားရယ်…ဟင်း..ဟင်းးး..အင့်”
အမေက နို့ကြီးတွေကော့တင်ပေးရင်းညည်းတယ်။
“အိုးးးသားရယ်..ဘယ်နှစ်နှစ်ကာလကထဲငတ်လာတာလဲ၊ စို့လိုက်တာများ၊ သားငယ်လေးဖို့တောင်ကျန်ပါဦးမလား”

ကျုပ်လဲပျော်လာတာနဲ နို့ကိုပါးစပ်ခဏချွတ်လို.. အိပ်ယာပေါ်မှာအိပ်ပျော်နေတဲ့ ညီသားနောင်မယ်လေးကိုလှမ်းကြည့်ပြီး..

“သားရေ.. မင်းနိုးလာရင်နို့ဗူးပဲစို့တော့ကွာ၊ ဒီညတော့သားရဲ့ရိက္ခာ ဖေကြီးအကုန်သောက်လိုက်တော့မယ်၊ OK နော်သား…”

ကျုပ်နောက်တောက်တောက်ပြောတော့ အမေကကျုပ်ရဲပေါင်ကိုဆွဲလိမ်တယ်။
ကျုပ်မနာပါဘူး၊ တကယ်နာအောင်လိမ်တာမှမဟုတ်တာ။

“သွား…တကိုယ်ကောင်းဆန်တဲ့အဖေ”

“အဖေကမစို့ရတာကြာပြီလေ..အမေကမှဂရုမစိုက်တာ..”

ပြောရင်းနို့ကိုပါးစပ်ပြန်တပ်လိုက်တော့စကားသံတွေပြတ်သွားပြန်ပြီးညည်းသံတွေပြန်ပေါ်လာတယ်။
အိုး..ကျွတ်ကျွတ်…စစ်…ရှီးးး အားး..သားရယ်”

——————————————
နက်ရှိုင်းသောဆန္ဒမှအစပြု၍
(၉)

အင်းစက်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ကျုပ်အမေ့နို့ကြီးတွေကိုအရသာရှိစွာ ဘယ်ညာပြောင်းလို့စို့နေရင်းနဲ့
လက်တဘက်ကလဲအမေ့စောက်ဖုတ်ထဲလက်ခလယ်သွင်းလို့ကလိုင်းပေးနေလိုက်တယ်။
အမေ့စောက်ရည်တွေစိမ့်ထွက်ပြီးစောက်ခေါင်းထဲရွဲလာတာကိုအထိအတွေ့ကသိတယ်။
လက်တစ်ချောင်းကနေလက်ညှိုးလက်ခလယ် ၂ချောင်းပူးပြီးသေချာမွှေတော့တယ်။

အမေကတော့နို့စို့တာရော၊ အဖုတ်နှိုက်ခံရတာပါ ၂မျိုးပေါင်းပြီး တဟင်းဟင်းနဲမျက်လုံးမှိတ်ညည်းရင်းဖီလင်တက်နေပြီ။
ကျုပ်အမေ့နို့တွေဆီကပါးစပ်ချွတ်ပြီး အောက်ပိုင်းကိုကိုယ်ကိုလျှောဆင်းလာခဲ့တယ်။
အဆီပြင်လေးနဲနဲရှိနေတဲ့အမေ့ဗိုက်သားဝင်းဝင်းလေးတွေဆီရောက်တော့ ဗိုက်ကိုလျှာနဲ့တလွှားချင်းလျက်ပေးလိုက်တယ်။
ပြီးတော့မှအမေ့ထမီကိုခြေထောက်ကနေကွင်းလိုက်ချွတ်ချလိုက်တယ်။

အမေဘာမှမငြင်းဆန်တော့ပါဘူး၊
ကျုပ်လွန်ခဲ့တဲ့၂နှစ်လောက်ကဟော်တယ်အခန်းထဲကညတစ်ညကိုပြန်သတိရမိတယ်။
အဲဒီညကခြေထောက်တွေကိုအတင်းဆွဲလိမ်ထားတာ၊ ကန်လိုက်တာကလဲပြောမနေနဲ့၊
အခုတော့ကျုပ် အမေ့ပေါင်လေးတွေကိုအသာကိုင်ပြီးဘေး၂ဘက်တွန်းလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ၊
ခြေထောက်လေးတွေမြှောက်၊ ပေါင်လေးကားပြီးအသာတကြည်ပဲ အလိုက်သင့်ဖြဲပေးတယ်လေ။

လွန်ခဲ့တဲ့၂နှစ်ကတွေ့ခဲ့ရပြီးတဲ့နောက် တစ်ခါမှထပ်မတွေ့ခဲ့ရတော့တဲ့ အမေ့ရဲ့အမွေ သုံးထောင့်ပုံလယ်ကွက်လေး
သို့မဟုတ် အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။ အရင်ကအတိုင်းပါပဲ၊
စောက်မွှေးပါးပါးလျားလျားနဲ့ဆီးခုံမို့မို့၊ ပြီးတော့စောက်စိချွန်ချွန်လေးရဲ့အောက်မှာခပ်လိပ်လိပ်နှုတ်ခမ်း၂လွှာ၊

ကျုပ်လဲအမေ့စောက်ဖုတ်မျက်နှာအပ်ပြီးလျှာတင်လိုက်တော့တယ်။
နှုတ်ခမ်းလွှာလေးတွေလက်နဲ့ဖြဲလိုက်တော့အတွင်းသားရဲရဲလေးတွေ။ စောက်စိကိုလျက်လိုက်၊ စောက်ခေါင်းထဲလျှာထိုးကလိလိုက်လုပ်တော့..

“အာ့ အားး အင်း ဟင်းး ဟင်းး”
ညည်းသံတွေဆက်တိုက်ထွက်လာတယ်။
အမေ့လက်တွေက ကျုပ်ခေါင်းကိုတင်းတင်းလာကိုင်ပြီးဆံပင်တွေကိုဆွဲဆုပ်ချေနယ်နေတော့တာ။
ကျုပ်အနေအထားကိုသိလိုက်ပြီ၊ အမေလဲ အဖေနိုင်ငံခြားကိုထွက်သွားပြီးကထဲကပြတ်လပ်လာခဲ့တာတော်တော်ကြာခဲ့ပြီလေ။ သူလဲဆာမှာပေါ့။

ကျုပ် ဘာဂျာကိုစိတ်ကြိုက်ကိုင်နေတယ်။
အမေလဲတဟင်းဟင်းအဆက်မပြတ်ညည်းတွားရင်း ခေါင်းလေးကိုဘယ်ညာရမ်းခါလို့ တုန်ကနဲတုန်ကနဲ၊
ကျုပ်လီးကအဆမတန်တောင်နေပြီ၊ သွေးကြောတွေအပြိုင်းပြိုင်းထပြီး ဒစ်ထိပ်ကြီးကနီရဲပြောင်တင်းနေတယ်၊

အမေ့လက်ကကျုပ်လီးဆီလှမ်းလာပြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်ကာ အားပါပါဖိညှစ်ပြီးဂွင်းထုပေးတော့တယ်၊
ကျုပ်ဘာဂျာရပ်လိုက်လို့ စောက်ဖုတ်ကပါးစပ်ခွာလိုက်တော့၊ အမေကထထိုင်လိုက်ပြီးသူ့ကိုယ်ကိုလျှောချလိုက်တယ်၊
ကျုပ်ခါးလယ်ရောက်တဲ့အထိပေါ့၊ လက်ကတော့လီးကိုဆုပ်ထားတာမလွှတ်ဘူး။

မျပ်စိတမှိတ်အတွင်းမှာပဲအမေဟာသူ့ပါးစပ်လေးဟပြီး ကျုပ်ဒစ်ကြီးကိုဆွဲစုပ်လိုက်ပါတော့တယ်။
ကျုပ်ထွန့်ကနဲတစစ်စစ်ခံစားလိုက်ရတယ်၊ နူးညံ့တဲ့အမေ့နှုတ်ခမ်းတွေရဲ့အထိအတွေ့၊ အမေ့လျှာနွေးနွေးလေး၊
အမေကလီးကိုလက်နဲ့ထိမ်းကိုင်ထောင်ထားပြီး၊ ဒစ်နဲ့လချောင်းကိုလျှာနဲ့ပတ်ချာလည်လှည့်လျက်နေတယ်လေ။
လက်နောက်တစ်ဘက်ကလဲလက်ဖဝါးနုနုလေးနဲ့ လဥကိုဖွဖွလေးညှစ်ပေးလိုက် ပွတ်ဆွဲလိုက်။

“အားးးးရှီးး အမေ…”

ပြီးတော့မှအမေက လီးတံကိုပါးစပ်ထဲဆွဲစုပ်မြိုလိုက်တာ၊ လီးတချောင်းလုံးငုံမိပြီးအမေ့ပါးစပ်ထဲမှာပျောက်သွားပြီ၊
အံ့ဩဖို့ကောင်းတာက သေးသေးလေးလို့ထင်ရတဲ့အမေ့ပါးစပ်က လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံးကုန်အောင်ငုံပစ်လိုက်နိုင်တာပဲ၊
ကျုပ်လီးကြီးကနဲတာမှမဟုတ်တာ။ ဒါပေမယ့်ဒါဟာသဘာဝပဲထင်ပါရဲ့။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ကျုပ်လီးအရှည်နဲ့ဆို အမေအာခေါင်ထောက်နေမှာတော့သေချာတယ်။

အမေဟာသူ့ပါးစပ်ထဲကလီးကိုတစ်ဝက်လောက်ပြန်အန်ထုတ်လိုက်၊
အာခေါင်ထဲပြန်စုပ်သွင်းလိုက်နဲ့၊ စိတ်လိုလက်ရပုလွေမှုတ်ပေးနေပါရောဗျာ..။
ကျုပ်လဲ ကုန်းပြီးမှုတ်နေတဲ့အမေ့ဆီလက်လှမ်းပြီး နို့အုံကြီးတွေကိုပြန်ပြီးညှစ်နယ်ပေး၊ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုချေပေးနဲ့လုပ်နေမိတယ်။

ခဏကြာတော့ ၂ယောက်စလုံးလက်ရှိအခြေအနေကပေးနေတဲ့ကာမနိုးထမှုအရသာတွေကိုဆက်ပြီးမခံနိုင်ကြတော့ဘူး၊
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်အတင်းဆွဲဖက်ပြီး၊ နှုတ်ခမ်းချင်းဂဟေကပ်သွားလို့ရှိုက်မောစွာနမ်းစုပ်နေကြတယ်။
ကျုပ်အမေ့ကိုပက်လက်အနေအထားပြန်ချထားပြီး အမေ့အပေါ်တက်ခွလို့ပေါင်ကြားမှာနေရာယူလိုက်တယ်။
အမေ့စောက်ပတ်ဝမှာဒစ်ကိုတေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တော့..

စွိ…ပလစ် ပလစ်..ဖွတ်..ဒုတ်..
“အားးးး ဟင့် ..အာ့ အာ့”

အမေ အင့်ကနဲ..ပါးစပ်လေးဟပြီးခေါင်းနောက်လန်ကျသွားတယ်၊ ပေါင်တွေကတဆတ်ဆတ်နဲ့ ထွန့်ကနဲ၊ ထွန့်ကနဲ..။
ကျုပ်ဖင်ကိုအသာလေးပြန်ကြွပြီးနောက်တချီပြန်ဆောင့်ထည့်လိုက်တော့ လီးအဆုံးအထိဒုတ်ကနဲဝင်သွားပြီ။
အမေ့စောက်ရည်တွေကရွှဲနစ်ပြီးသားဖြစ်နေတော့သွင်းရတာမခက်တော့ဘူး။
အမေ့စောက်ဖုတ်က ကျုပ်လီးကိုဆွဲဆုပ်ညှစ်နေတာကိုလဲသိသိကြီးခံစားနေရတယ်။

အဲဒီကစပြီးကုပ်လဲအရှိန်မြှင့်လို့အမေ့ကိုတဖုန်းဖုန်းနဲ့ကြုံးဆော်တော့တယ်။

ဖုန်း..ဖုန်း..ဖွတ်..ဖွတ်..ဖတ် ဒုတ်..ဗြစ်..ဗြစ်
“အားး အာ့ အာ့ ဟင့်..သေပါပြီ..”

သေပါပြီသာညည်းနေတာ ဖင်ကြီးကတော့အသားကုန် ကော့ကော့တင်ပေးနေတယ်။

“အားး…သားးး အာ့ ဆောင့် ဆောင့်ပေးပါ”
“ဆောင့်နေတာပဲအမေ… အင့် အင့် ကဲ..”

“ခဏနေဦးသား အမေအပေါ်ကနေတက်ချင်တယ်၊ သားအိပ်ပေးလိုက်”

ကျုပ်လဲအမေမှာတဲ့အတိုင်းလီးကိုပြန်ချွတ်လိုက်ပြီး ပက်လက်အိပ်ပေးလိုက်တယ်။
အမကေကြုပျဘကျကျိုမကြျနှာခငြျးဆိုငျလှညျ့ပွီးကြုပျကိုယျပေါျခှထိုငျလိုကျတယျ။
လီးနေရာပေါ်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး တောင်နေတဲ့ကျုပ်လီးကိုဆွဲလို့ သူ့အဖုတ်ဝမှာလမ်းကြောင်းတည့်အောင်တေ့ချိန်လိုက်ပြီး …
ဖြေးဖြေးချင်း..ဖြေးဖြေးချင်း..ဖိထိုင်ချလိုက်တယ်၊
ကျုပ်လီးကနွေးကနဲစောက်ဖုတ်ကြီးရဲ့အထိအတွေ့ကိုရလိုက်တယ်၊

ဝင်သွားပြန်ပြီလေ။ အမှန်တော့ဒီအပေါက်ကြီးဟာလွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်၂ဝကျော်ကကျုပ်တစ်ကိုယ်လုံးဖြဲရဲထွက်တဲ့အပေါက်ကြီးပါ။
အခုတော့ ပေါင်ကြားကအသားတစ်တစ်ခုတောင် ပြည့်ပြည့်ကြပ်ကြပ်ကြီး..။

အမေကဆောင့်ဆောင့်ထိုင်ချတယ်၊ ဆောင့်ရင်းဆောင့်ရင်းလဲစကောဝိုင်းတယ်။ လှည့်မွှေတယ်။
ဆောင့်ချက်တွေပြင်းသထက်ပြင်းလာပြီ။

ဖတ်င်္..ဖတ်..ကျွိ ဖတ်..ဖတ်..ကျွိ..

“အားးးးး အိ အိ အိ အင်းးးဟင်းးးး ပြီး…ပြီး… ပြီ..”

“အားးး ဟားးး ရှီးးး သားလဲပြီးပြီ အမေ..”

ကျုပ်လီးထဲကလရည်တွေ အဝီစိတွင်းထဲရေတွေ မော်တာဖွင့်လိုက်သလို၊ ထောင်လိုက်ဖြန်းကနဲ ဖြန်းကနဲပန်းထွက်သွားတယ်။
အမေ့စောက်ခေါင်းထဲ၊ သားအိမ်ထဲကို…..။

အမေကျုပ်ပေါ်ကိုမှောက်ကျလာပြီး၊ ကျုပ်ပါးပေါ်ခေါင်းလေးနဲ့အပ်ထားတော့၊ ကျုပ်က အမေ့ကျောလေးကိုသိုင်းဖက်ပေးထားတယ်။
ကြုပျတို့သားအမျိ၂ယောကျ တစျခြီစီပွီးသှားကွပွီ။
ခဏနေလို့အမောပြေတော့အမေခေါင်းလေးထောင်ပြီးထလာတယ်၊
ပြီးတော့ကျနော့်ကိုနှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ကြီးပြုံးပြီးကြည့်လာတယ်၊
ကျုပ်ကရီဝေဝေပြန်ပြုံးပြလိုက်တော့ ကျုပ်ရဲ့နဖူးနဲ့ပါးတွေကိုတရွှတ်ရွှတ်နမ်းနေတော့တယ်။

“အမေ..ကျေးဇူးပဲ….၊ အမေ..သားကိုလိုက်လျောပေးတယ်နော်..”

“အမေလေ.. သားကိုသနားလို့..”

“ဘာဖြစ်လို့လဲအမေရဲ့”

“ငါ့သားလေးဆာနေမှာစိုးလို့..”

“ဟာ..အမေကလဲဗျာ..”

“အမေကလဲတွေလုပ်မနေနဲ့၊ အရင်က သားမိန်းမတွေနဲ့ကင်းနေလို့မရဘူးဆိုတာအမေသိတယ်၊
အမေမြင်တာမဟုတ်ဘူး၊ ဒါပေမယ့်သားမမက အားလုံးဖွင့်ပြောပြီးပြီ၊
သားကဘယ်လောက်ထိအောင်လဲဆိုရင် သားအမတွေ ညီမတွေတောင်မချန်ဘူး၊
နောက်ဆုံးကိုယ့်ကိုမွေးထုတ်ပေးထားတဲ့အမေအရင်းကိုတောင်အလွတ်မပေးတော့ဘူး၊ ပြော..ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား..”

ကျုပ်ဘာမှပြန်မပြောနိုင်ဘူး၊ ပါးစပ်ကြီးအနေရတယ်။ အမေကဆက်ပြောတယ်။

“ဒါပေမယ့်သားအမေနဲ့ဖြစ်ပြီးနောက်ပိုင်းအများကြီးပြောင်းလဲသွားတယ်၊
နောင်တရတာပဲလား၊ ဆင်ခြင်သွားတာပဲလား၊ သားကလေးမွေးလာတော့ ငါ့သားကြီးလဲပိုပြီးတည်ငြိမ်လာလာတယ်လေ။
မိန်းမကိစ္စဝါသနာပါတဲ့သားက၊ ဒီနှစ်တွေအတွင်းဘာမှမလုပ်ပဲကင်းကင်းရှင်းရှင်းနေခဲ့တာလဲရိပ်မိတွေ့မိလာတယ်”
အိမ်ထောင်သည်စိတ်ဓာတ်ဝင်လာပြီး၊ ဟောဒီသားလေးနဲ့ အမေ့ကိုလဲ ကိုယ့်သားမယားလိုစိတ်ဇွဲသန်သန်နဲ့ပြုစုစောင့်ရှောက်တယ်၊
ဖခင်ကောင်းအိမ်ထောင်သည်ကောင်းတစ်ယောက်တာဝန်ကျေအောင်နေတယ်၊
ဒါပေမယ့်သားမှာဘာမှပျော်ရွှင်ဖွယ်မခံစားရတော့ဘူး။
သားဂရုစိုက်စောင့်ရှောက်ပေးနေရတဲ့ အိမ်ထောင်ဖက်ဖြစ်ရမယ့်၊ သားခလေးရဲ့မိခင်ဖြစ်သူက
ကိုယ့်အမေရင်းဖြစ်နေရတော့သားကြိတ်မှိတ်မျိုသိပ်နေခဲ့ရတယ်၊
ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား သား…အမေလဲဒါကိုရိပ်မိနေတယ်”

“ဟို..အို..အဲ..”
ကျုပ်လဲ အထစ်, အထစ်ဖြစ်တုန်း၊ အမေ့ကိုဧည့်ထောက်မခံမိ။

“သားတခြားမိန်းခလေးတွေနဲ့လုံးဝမပတ်သက်တော့ပဲ၊အမေ့ကိုမျှော်လင့်နေတာလဲအမေသိလာတယ်၊
အဲ့ဒါကြောင့်သားကိုအမေဆုလာဘ်ပေးဖို့ဆုံးဖြတ်ပြီးဒီနေ့သားကိုလိုက်လျောလိုက်တာ၊
သားရဲ့မျိုသိပ်နေရတဲ့ဝေဒနာကိုပြေပျောက်ပါစေတော့လို့၊ ကုစားပေးဖို့၊ သားကိုသနားလာလို့သိလား..”

အမေကစကားပြန်မစောင့်ပဲတစ်ယောက်ထဲဆက်တိုက်ပြောနေတော့တာ၊
ကျုပ်အထင်အမေရင်ဖွင့်ချင်တာကြာပြီထင်တယ်။

——————————————
နက်ရှိုင်းသောဆန္ဒမှအစပြု၍
(၁၀) (ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)

အင်းစက်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

အမေကဆက်ပြီးရင်ဖွင့်နေပြန်တယ်။
ကျုပ်ကတော့အခုအချိန်မှာနားထောင်သူသက်သက်ပါပဲ။

“အမှန်တော့..ဟိုနေ့ကသားအမေ့ကိုအရယူပြီးကတည်းက၊ သားကအမေ့ယောက်ျားဖြစ်သွားခဲ့ပြီးပါပြီ၊
အမှန်တရားကိုငြင်းဆန်လို့မရဘူး၊ ဒါပေမယ့်အမေလက်ခံပေးလို့မရခဲ့ဘူးရူးမတတ်ဖြစ်ခဲ့တယ်”

“အခုတော့အမေလက်ခံလိုက်ပါပြီ၊ အမှန်တော့တို့၂ယောက်ဟာတကယ့်လင်မယားပါ၊
တို့နှစ်ယောက်ရဲ့သွေးသားတွေပေါင်းစပ်ပြီးဟောဒီ သားကလေးမွေးထားခဲ့တယ်လေ..၊ တို့တွေကတကယ့်မိသားစုလေးပါ”

“အဲဒီကမှ မယားဖြစ်သူက လင်ကိုဂရုမစိုက်တာဝန်မကျေပဲ ရှောင်ဖယ်ရှောင်ဖယ်လုပ်နေခဲ့တာ မတရားဘူးလားလိုတွေးမိပြီး့
အနစ်နာခံပြီးတော့အစစအရာရာပြုစုပေးနေတဲ့သားကိုကြည့်ပြီးသနားမိလာတာပါ”

“အရင်အမေသားကိုပြောခဲ့ဘူးတာကောမှတ်မိသေးလား..? တစ်အိမ်ထဲမှာလင် ၂ယောက်နဲ့အတူနေနေရသလိုပဲလို့၊
ဒါကိုအမေလက်ခံလိုက်ပါပြီ။ အမေရဲ့ဒုတိယလင်အဖြစ်တကယ်နေပေးပါသားရယ်..”

“သားအမေနဲ့ရခဲ့ကြတဲ့ညက၊ ဟော်တယ်မှာပြောခဲ့တာလဲ အခုထက်ထိမမေ့သေးဘူး။
အမေ့ကိုမယားအဖြစ်လိုချင်နေခဲ့တာကြာပြီ၊ မယားအဖြစ်လက်ခံပေးပါဆိုတာလေ..” အခုအမေကသားမိန်းမဖြစ်နေပြီလေ..”

“ဪ အမေရယ်..”

“ခုချိန်ကစပြီး၂ယောက်ထဲရှိတဲ့အချိန်၊ အမေလို့မခေါ်နဲ့တော့..”

“ဒါဖြင့်ဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲ”

“သူ့မယားဖြစ်လို့ကလေးတစ်ယောက်တောင်ထွက်ပြီးမှဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ မသိဘူးလား..”

“ဒါဆိုခေါ်ကြည့်မယ်”
“ခေါ်ကြည့်..”

“မိန်းမရေ..”
“အို”

“ထူးကြည့်လေ…ခေါ်နေတယ်၊ မိန်းမလို့..”
“ရှင်…မောင်၊ အို..ကြားရတာ၊ ထူးရတာရင်ထဲတလှပ်လှပ်နဲ့ကွာ၊ သား အမေ့ကိုမိန်းမလို့ခေါ်လိုက်တယ်နော်..”

“အင်းလေ..ခုနကအမေကပဲပြောင်းခေါ်ခိုင်းပြီးတော့..”
“ဟွန်း…လူဆိုး…လုပ်ပြန်ပြီ၊ ဘာအမေလဲ၊ ခုနကလိုပြန်ခေါ်..”

“မိန်းမ…”

“ရှင်….မိန်းမကိုချစ်လားဟင်ယောက်ကျား”

“သိပ်ချစ်တယ်မိန်းမရယ်..။ ချစ်ခဲ့မိတာကြာပြီကွာ၊ မတို့ရွာကအပြန် မကိုစပြီးရခဲ့တဲ့နေ့ကထဲကပေါ့၊
အဲ့ဒီနေ့ကအတင်းကြံမိတာမောင့်ကိုခွင့်လွှတ်ပေးပါနော်..”

“မောင်ရယ်..ခွင့်လွှတ်ခဲ့ပြီးလို့လဲအခုမောင့်အလိုကိုလိုက်နေတာပေါ့လို့….”

“ချစ်တယ်မိန်းမရယ်”
“အို..မောင်ရယ်… မလဲမောင့်ကိုချစ်တယ်”

အမေတဖြစ်လဲကျုပ်မိန်းမကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်ပြီးကြည်ကြည်နူးနူးလှိုက်လှိုက်လှဲလှဲနဲ့မက်မောစွာနမ်းရှိုက်နေမိလိုက်တယ်၊
ကျုပ်စိတ်ထဲမှာအခုမှ အဖြေတောင်းထားတဲ့ချစ်သူမိန်းကလေးက လောလောလတ်လတ်အဖြေပေးလိုက်သလို
ဝမ်းသာစိတ် ကြည်နူးစိတ်နဲ့အချစ်စိတ်တွေယိုဖိတ်နေတယ်။
ရည်းစားဦးလေးရလိုက်သလိုပဲခံစားရတယ်။

တကယ်တော့လဲဟုတ်တယ်လေ၊ ကျုပ်နဲ့အမေ့ကြားမှာရှိနေတဲ့အတားအဆီးတွေ၊
လိပ်ခဲတင်းလင်းဖြစ်နေတဲ့ဆက်ဆံရေးတွေကိုဖြုတ်ချနိုင်ခဲ့လိုက်ပြီးအခုမှ ပွင့်လင်းသွားခဲ့ကြတာ။
တကယ့်ချစ်သူအသစ်လေးတွေလိုပဲလှိုက်မောစွာရင်တသိမ့်သိမ့်နဲ့။

“ချစ်တယ်မရယ်”

“အို့..မောင်..ဟင့်”
ကျုပ်တို့အချစ်ကစားပွဲလေးနောက်တပွဲပြန်စဖြစ်ကြပြန်ပြီ။

ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်.. ဖောက်..ဖောက်..ပလစ် ပြွတ်..
“အိုးး အင့် ဟင့် သား အားးမောင်ရေ ဆောင့်ဆောင့်..”

“အိုးးးရှီးးးဖတ်က် ကောင်းလိုက်တာမိန်းမရာ..”
ကျုပ် အမေ့ပေါင်ကြီးတစ်ဖက်ကိုကိုင်မြှောက်ပြီးနောက်ဘက်ကနေတစောင်းကြီး တပေါင်ကျော်ဆွဲနေတာ၊

“အိ အိ အင့် အင့် အင်းဟင်းးး မောင့်”
“မိန်းမရေညောင်းပြီလား၊ ပိုဇေရှင်လေးပြောင်းရအောင်နော်…၊ မ..လေးဘက်ကုန်ပေးပါလား”
“ဟွန့်ဘာကြံဦးမလို့လဲ..”
“ဒေါ့ဂီဆွဲချင်လို့ပါ မိန်းမရယ်…”

အမေ လွယ်လွယ်ကူကူပဲထပြီးဒူးထောက်ကုန်းပေးလိုက်တယ်။
ဪ..ကြည်ဖြူတော့လဲ အစစအရာရာအားလုံးကပြေပြစ်ချောမွေ.နေတယ်လေ။

အရင်ကျုပ်ပြောဘူးသလို အမေတို့က တကယ့်ဖင်ကြီးမျိုးတွေ၊
ဖင်ပူးတောင်းထောင်ကုန်းလိုက်ပြီး ဖင်ကြီးကိုနောက်ပစ်ကော့တင်ပေးလိုက်တော့၊
ဖြူဖွေးတင်းကားနေတဲ့တင်ဆုံကြီးတွေက အားရပါးရဆောင့်ပါလှည့်၊ လို့ဖိတ်ခေါ်နေသယောင်။

တပေါင်ကျော်ဆွဲထားလို့ခရီးတစ်ဝက်ကျော်လာပြီဖြစ်တဲ့ကျုပ်တိုအချစ်တိုက်ပွဲလေးအရှိန်ကြောင့်၊
အမေဖင်ကုန်းပေးလိုက်တဲ့အချိန်မှာနောက်ဘက်ကိုပြူးထွက်လာတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ စောက်ရည်တွေ၊ လိုးရည်တွေနဲ့ရွှဲအိလို့နေတယ်။
အဖြူရောင်နှစ်နှစ် ချောဆီပျစ်ပျစ်တွေစောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတဝိုက်ပေကျံနေတယ်။

ကျုပ်အဖို့ ဒါဟာ အမေ့ကိုလေးဘက်ထောက်လိုးတာပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ။
ကျုပ်လီးကြီးကို မဟတဟနဲ့အတွင်းသားရဲရဲကိုမြင်နေရတဲ့ကျုပ်အမေမိန်းမရဲ့စောက်ခေါင်းဝကိုတေ့ချိန်လိုက်ပြီးအရှိန်နဲ့ဖိသွင်းချလိုက်တယ်။

ပြွတ်..ဖောက်.. အာ့…အစ်..

လိုးလက်စအရှိန်နဲ့ချောဆီတွေကြောင့်၊ သာသာယာယာပဲဝင်သွားပါတယ်၊
ကျုပ်လဲအမေ့ခါးကျင်လေးကိုလက်နှစ်ဘက်နဲ့ကိုင်ပြီး တင်ဆုံကားကားကြီးကိုတဖတ်ဖတ်နဲ့ရိုက်အောင် ဆောင့်လိုးနေလိုက်တော့တယ်။

ဖုန်း..ဖုန်း..ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်..

“အားးး အီးးးကျွတ်ကျွတ်…ရှီး..ဆောင့်..မောင်၊ နာနာဆောင့်၊ မ..ပြီးတော့မယ်..အားးးအင့်..အင်းးးး ပြီး..ပြီးပြီ၊ ထွက်ကုန်ပြီ..ဟင်းးးးး…”

“အားးး မောင်လဲပြီးပြီ..ရော့ ..အားးး သွားပြီ..”

ကျုပ်လရည်တွေပန်းအထွက်မှာပဲ၊ လီးကိုအတင်းဖိဆောင့်ပြီးအမေ့ဖင်ကြီးနဲ့ဖိကပ်ထားလိုက်တယ်။
ပြီးသွားတဲ့အမေ့စောက်ရည်တွေကလဲစောက်ခေါင်းတလျှောက်ဆန်ထွက်လာပေမယ့် ကျုပ်လီးကသပ်ဆို့ထားသလိုဖြစ်နေတော့
ကျုပ်ရဲ့အရှိန်နဲ့ပန်းထုတ်လိုက်တဲ့လရည်တွေနဲ့ပေါင်းပြီး၊ အမေ့သားအိမ်ထဲကိုစစ်ကနဲ စစ်ကနဲ ဝင်ကုန်ပြီ၊
အမေဒူးလေးညွတ်ကျပြီးကုန်းကုန်းလေးဖြစ်နေချိန်မှာ၊ ကုပ်လဲအမေ့ကျောပြင်လေးပေါ်မှာမှောက်ရက်ကြီးငြိမ်ကျသွားတော့တာ။

တဒင်္ဂပေါင်းများစွာအကြာ….
“မောင်..ထတော့..မောင်ကိုယ်ကြီးကအလေးကြီးပဲ”

ကျုပ်လဲအသာကုန်းထလိုက်ပြီး အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကကျုပ်လီးကို ပလွတ်ကနဲထုတ်လိုက်တော့မှ
စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲက သုက်ရည်နဲ့စောက်ရည်တွေရောပြွမ်းနေတဲ့စေးပျစ်ပျစ်အရည်တွေအိပ်ရာခင်းပေါ်အံကျလာတယ်လေ။
အမေ့စောက်ပတ်ဝက အရည်တွေတစက်တစက်ကျနေတာ ကျုပ်အဖို့တော့ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားစရာအကောင်းဆုံးမြင်ကွင်းတစ်ခုပါပဲ။

“ဟင့်..သူ့အရည်တွေအထဲအကုန်ညှစ်ချလို့ဝင်ကုန်ပြန်ပြီ၊ တော်ကြာဗိုက်ထပ်ထွက်လာရင်တော့ဒုက္ခပါဘဲ၊
ဒါပေမယ့်လွန်ခဲ့တဲ့ ၄-၅ ရက်လောက်ကပဲရာသီလာပြီးစဆိုတော့မဖြစ်နိုင်ကောင်းလောက်ပါဘူးထင်တယ်”

အမေကညည်းတယ်။ ကျုပ်ကတော့ဘာမှမှတ်ချက်မပေးတော့ဘူး၊
အမေ့ကျောပြင်လေးကိုပွတ်သပ်ပြီးနှစ်သိမ့်ပေးနေမိတယ်။

အဲ့ဒီနေ့ကစပြီး ကျုပ်လဲအမေ့အခန်းထဲမှာပဲညတိုင်းအိပ်ဖြစ်တော့တယ်။
အမေရယ်၊ အဖေ(ကျုပ်)ရယ်၊ သားလေးရယ်၊ သားအမိ၊သားအဖ၃ယောက် တကုတင်ထဲပေါ်မှာအိပ်ဖြစ်ကြပြီလေ။

အမေကကျုပ်ကိုလက်ခံလိုက်ပြီး၊ အမေနဲ့ကျုပ်လင်မယားအဖြစ်လိုးနေကြမှန်းအမသိသွားတော့၊
အမကဘာမှတော့မပြောတော့ဘူး။ ကြာကြာနေရင်တစ်နေ့ဒီလိုဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့တွေးမိပြီးသားနဲ့တူပါရဲ့။
ဒါပေမယ့်အမက အမေနောက်ထပ်ဗိုက်ရှိလာမှာကိုစိုးရိမ်တယ်လို့ပေါ်တင်ပဲပြောလာတယ်။

ဒါနဲ့ပဲနောက်တစ်ခေါက်အိမ်လာတော့၊ အမကကွန်ဒုံးတွေဗူးလိုက်ကြီးကိုဝယ်လာပေးထားတယ်။
ကိစ္စဝိစ္စရှိရင်ဒါသုံးပြီးကြိုတင်ကာကွယ်ထားတဲ့။
ခင်ဗျားတို့ဒီလိုအမမျိုး၊ သမီးမျိုးမြင်ဘူးကြလား၊ စံပဲဗျို့။

ဒါပေမယ့်ကျုပ်ကကွန်ဒုံးမကြိုက်ဘူး၊ မစွပ်ပဲအစိမ်းလိုးရတာကြီုက်တယ်၊
အမေကလဲ စွပ်ပြီးချတာဖီလင်မလာဘူး၊ ခံလို့မကောင်းဘူးတဲ့၊ ဒါကြောင့်၂ဦးသဘောတူ ဦးထုပ်မဆောင်းဖြစ်ကြတော့ဘူး။
ဒီတော့အမေ့ကိုတားဆေးထိုးခိုင်းရတယ်၊ တော်ကြာနောက်တစ်ယောက်ကပ်နေမှ၊
ဒူဘိုင်းကအဖေ့ပြန်ခေါ်ပြီး ကလေးအဖေရီဂျစ်စတာသွင်းနေရဦးမယ်လေ။
ဒီလိုတော့ဘယ်ဖြစ်မလဲ၊ အဖေကအလုပ်ထဲမှာပျော်နေတာ။ အဖေ့ကိုသူ့အရှိန်နဲ့သူလွှတ်ထားလိုက်တယ်၊
အချိန်တန်တော့လဲပြန်လာမပေါ့။

အခုတော့ ကျုပ်တို့ သားအမိ၊ သားအဖ၃ယောက်
အိမ်လေးထဲမှာပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ကြည်ကြည်နူးနူးနဲ့ပဲအချိန်ကာလတွေကိုဖြတ်သန်းနေတယ်ဗျာ။

ကျုပ်အမေ (မိန်းမ) ကတော့ အခုအသားကျသွားပြီ။ တခါတလေ ကျုပ်ကတောင်စ, စရာမလိုတော့ဘူး၊
သူဆန္ဒရှိလာရင် နေ့ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ညပဲဖြစ်ဖြစ် ကျုပ်နားပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်၊ လက်ကုပ်ပြီးခေါ်သွားတော့တာ၊ ကျုပ်ကအခန်းထဲလိုက်ဝင်သွားရုံပဲ။

ခုလဲကြည့်လေ ကျုပ်မိန်းမပေါ့၊ သားလေးအိပ်တုန်းတီဗွီထိုင်ကြည့်နေတဲ့ကျုပ်နားလာထိုင်ပြီးလက်မောင်းကိုခေါင်းလေးခွေ့လို့၊

“မောင်..”
“အင်..”

“မောင်..လို့”

သနပ်ခါးနံ့လေးတွေကလဲမွှေးလိုက်တာ၊ ကျုပ်သိလိုက်ပြီလေ၊
ပါးလေးထိုးပေးတော့ တချက်ကြူကြူလေးမွှေးပေးလိုက်တယိ။

ကျုပ်ကိုလက်ကလေးပေးပြီးဆွဲထူနေတော့ ထပြီးအခန်းထဲဝင်လိုက်သွားရတော့တာပေါ့ဗျာ…။

(ပြီးပါပြီဗျို့)

အစအဆုံးဖတ်ပေးတဲ့အတွက်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

(လမင်းကြီး)