” ကာမနဲ့သုခ အချိုးကျ ရောစပ်ထားသော ရမ္မက်ဝိုင် ”
***********************
( ၁ )

” ကောင်းကြသေးရဲ့လား ဟမ် ကိုသက်ခိုင် ခု ရှင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ”

” ဟူးးး ငါ တောင်းပန်ပါတယ် သူဇာရယ် ငါ့ အပြစ်တွေပါ ”

ဇနီးဖြစ်သူ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့် အား နှစ့်သိမ့်ဝန်ခံပေးလိုက်သည်။ပြက်သနာ အစက ဦးသက်ခိုင် ဖြစ်သည်။ကုမ္ပဏီမှ ယဉ်မောင်း မိုးနှောင်းအား မိမိအိမ်တွင် ခေါ်ထားရာမှ သမီးဖြစ်သူ သီတာခိုင် အားခိုးပြေးသွားလေသည်။

” အီးးး အဟင့် ဟင့် သမီးကို ရှင် ပြန်ရှာလာခဲ့ အမြန်ဆုံးရှာ အီးးဟီးးး ”

ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့် အသားလတ်လတ် မျက်ခုံးကောင်းကောင်း မျက်လုံးလှလှ နှင့် ခုလို အသက် ၅ဝထိ ချောမော ခန့်ညားနေဆဲ။ အထူးသဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်က တောင့်တင်းပြေပြစ်လှပြီး ရင်သားခပ်ပြည့်ပြည့် ဖင်သားကြီးများ အိစက်ဝိုင်းစက်နေသော အလှပိုင်ရှင်ကြီး။ဖိုသတ္တဝါ တို့အကြိုက် မြင်လိုက်ရုံဖြင့် ရမ္မက်စိတ်ကို ထကြွစေသော အလှတရားများ ပိုင်ဆိုင်ထားသူ။တစ်ဦးထဲသော သမီးလေးမှာ ဒါရိုက်ဘာနှင့် ခိုးရာလိုက်ပြေးသဖြင့် လင်ဖြစ်သူအား မချိတင်ကဲ အပြစ်တင်ရင်း ဝမ်းနည်းနေရသည်။

ဦးသက်ခိုင် ဇနီးဖြစ်သူ အလိုကျနေလာရင်း ခုဆို အသက်၅၅ထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ကျမ်းမာရေး ကောင်းမွန်ပြီး အလုပ်ကို ကြိုးစားလုပ်ကိုင်နေသူ။ရုပ်ရည်မှာ သာမာန်ရှိပြီး ထူးခြားချက်ကတော့ ကာမစိတ်ပြင်းထန်တတ်သည်။သမီးဖြစ်သူ သီတာခိုင်မှာ မျက်နှာပေါက်က မအေတူသလို ချစ်စရာကောင်းပြီး ဖင်သားလုံးလုံးလေးက သူ့အချိုးစားနှင့်သူ ကြည့်ကောင်းနေသူပါ။

အချိန်များ တရွေ့ရွေ့ ကုန်ဆုံးလာကာ ညအမှောင်ထုက ကြီးစိုးလာနေသည်။ အိမ်၏ အောက်ထပ် ကျွန်းကုလားထိုင်အား လက်ကလေးတင်ရင်း ငိုရှိုက်နေသော ဇနီးဖြစ်သူအား ကြည့်နေမိသည်။အနက်ရောင် ကိုယ်ကြပ် စကပ်ထမိန် ဝတ်ထားရင်း ကော့တက်နေသော ဖင်သားအိအိကြီးက နောက်မှကြည့်ရင်း အသဲယားကာ ပေါင်ကြားမှ တင်းကနဲ့ဖြစ်နေရသည်။ စကပ်ထမိန်အောက်က အတွင်းခံဘောင်းဘီရာလေးက ရေးရေးလေး ပေါ်နေတော့သည်။ အောက်ခြေ အကွဲကြောင်းမှ ခြေသလုံး တုတ်တုတ်ဖြူဖြူလေးက တဖက်နှင့်တဖက် ပွတ်သပ်နေရင်း စဉ်းစားနေပုံက တမျိုးလေးဆွဲစောင်နေပြန်သည်။မနက်ထဲက ခုထိ ဘာမှ စားပုံမရသော ဇနီးဖြစ်သူအား

” သူဇာ တခုခု စားပါ့လား ကိုယ် အမြန်လိုက်ရှာမှာပါ စိတ်လျော့နော် ”

” အိုရ် မသိဘူး မသိဘူး ဘာမှ မစားချင်ဘူး သမီးလေးကို ပြန်ခေါ်လာခဲ့ ”

” အေးဘာကွာ အေးဘာ ”

ဇနီးဖွစျသူနား လြောကျလာလိုကျရငျး ဖငျသားကွီးမြားအား ပှတျသပျခြမှေလိုကျသညျ။လုပျငနျးရှငျ အပေါငျးသငျးတှကွေား ဇနီးဖွစျသူအိုးကွီးကို တည ဘယျနှခြီလိုးပေးကွောငျး မိမိစိတျကွိုကျ တညျတညျလိုးတတျကွောငျး အပေးကောငျးသဖွငျ့ ဆန်ဒတှအေမွဲပွညျ့ခဲ့ကွောငျး ဂုဏျယူစှာ ပွောလေ့ရှိသညျ။ဖငျကွားထဲ လီးအား အမွှောငျးလိုကျကပျထားရငျး စကပျအောကျနားစအားဆှဲကာ အတှငျးခံဘောငျဘီပေါျမှ စောကျပတျအား လကျဖွငျ့ ပှတျပေးလိုကျလသေညျ။ဖငျသားကွီးမြား နောကျသို့ကော့လာကာ အငျ့ ကနဲ့ ရှိုကျသံလေး ကွားလိုကျရသညျ။စောကျပတျလေးအားမနိုကျပဲ ဘောငျးဘီပေါျမှ အစိနရောလေးအား ဖိဖိခြရေငျး ပုခုံးသားလေးမြားအား ဖှဖှကိုကျပေးလိုကျပွနျသညျ။ဒေါျသူဇာမိုးမွငျ့ မှာ ကိုယျလုံးလေးတုနျလာကာ ခပျတိုးတိုး ညညျးသံမြား မဆကျမပွတျထှကျလာရသညျ။ဦးသကျခိုငျမှာ ဒေါျသူဇာ၏ ပုခုံးမှ ဝိုကျဖကျကာ နို့အုံ့လေးအား ညှစျရငျး အောကျက စောကျစိလေးအား ဖိဖိခြကော နားရှတျဖြားလေးအား ဆှဲဆှဲစုပျတော့သညျ။ဒေါျသူဇာမိုးမွငျ့မှာ တအားအားညညျးရငျ ဦးသကျခိုငျဘကျသို့ မကြျနှာခငြျဆိုငျလှညျ့ပွီး နှုတျခမျးခငြျး အငမျးမရ စုပျနရေသညျ။ပေါငျကွားမှ စောကျရညျမြား စီးကလြာလကြျ ဦးသကျခိုငျအား ခပျတငျးတငျးဖကျထားလိုကျသညျ။ဦးသကျခိုငျမှာ အလိုကျသငျ့ပွနျနမျးရငျး ဇနီးဖွစျသူ အကငြျ် ီနောကျကြောမှ ဇစျအားအပေါျသို့မှတငျကာ ဆှဲခြှတျပေးလိုကျသညျ။ဇာဘောျလီအစိမျးလေးအောကျ အနညျးငယျတှဲနသေော ဖွူဖွူခဲခဲ နို့အုံကွီးမှာ အကွောစိမျးလေးတှယှေကျသမျးနပွေီး နို့သီးခေါငျး ညိုညိုလေးက မာခဲနလေကြျ။နို့သီးခေါငျးလေးနှစျခုအား တလှညျ့စီ ငုံစုပျပေးရာ ဒေါျသူဇာမှာ ရငျဘတျလေးကော့ပေးရငျး

” အို့ အာကွာ ကိုသက်ခိုင်ရယ် အင့် ဟူးး းးး ”

ခပ်တိုးတိုးညည်းရင်း ကျောပြင်အားဖက်ထားသော လက်တဖက်အားဦးသာက်ခိုင်ပေါင်ကြားသို့ရွေ့ကာ မပျော့မမာဖြစ်နေသော လီးအား ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တော့သည်။ဒေါ်သူဇာမှာ လီးအားစွပေးရင်း နို့စို့နေသော ဦးသက်ခိုင်ခေါင်းအား ကျန်လက်တဖက်ဖြင့် ထွေးပွေ့ထားလိုက်ပြန်သည်။နို့သီးခေါင်းလေးအား ပါးစပ်ထဲထည့်ကာလျှာထိပ်လေးဖြင့်ဝိုက်ပြီး ခပ်ဖွဖွ ကိုက်ခံရတိုင်း လီးကြီးအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်မိနေသည်။ထို့နောက် ဦးသက်ခိုင် ပုခုံးအားကိုင်၍ အောက်သို့ဖိပေးလိုက်ရာ ဦးသက်ခိုင်က အလိုက်သင့်လေး ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်သည်။စကပ်ထမိန်လေးအား အောက်သို့ချွတ်ချပစ်ရာ ဗိုက်သားဖြူဖြူလေးအောက်မှ စောက်ပတ်လေးအား ဖုံးကွယ်ထားသော အောက်ခံဘောင်းဘီလေးသာ ကျန်တော့သည်။နောက်ဆုံးအတွင်းခံဘောင်ဘီလေးအား ချွတ်ရာ ဆီးခုံးပေါ်၌ စောက်မွှေးကောက်ကောက်လေးများ နေရာယူလျက် အောက်ဖက်မှ စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းသားများဖေါင်းကားနေသည်ကို တွေ့ရပြန်သည်။ စောက်ခေါင်းဝ နီနီလေးထဲမှ စောက်ရည်များ ထွက်ကျနေရာ ဘောင်းဘီလေးတွင် ကပ်ပါလာတော့သည်။

ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ သူမ၏ ပေါင်တံဖြူဖြူတုတ်တုတ်လေးအား မသိမသာ ကားလိုက်ပြီး လင်ဖြစ်သူမျက်နာရှေ့ စောက်ပတ်အား တေ့ပေးလိုက်တော့သည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ မိမိရှေ့မှ အရည်များရွှဲနှစ်နေသော စောက်ပတ်အား ထိုးယက်ပစ်လိုက်သည်။ယက်နေရင်း စီးကျနေသော စောက်ရည်များအား ပေါင်အတွင်းဘက်တလျောက် လိုက်လံစုပ်ယူနေပြန်သည်။တဖန် အပေါ်ပြန်တက်ကာ စောက်ခေါင်းဝလေးအား လျှာထိပ်ဖြင့်ထိုးကလိပေးရာ နှာခေါင်းထိပ်လေးက စောက်စိလေးအား ထောက်မိနေသည်။အကွဲကြောင်းတလျောက် အထက်အောက် လျှာဖြင့် ထိုးခွဲပေးရင်း စောက်စိလေးအား ကိုက်ကိုက် ထားခဲ့ရာ ခဏအကြာတွင် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့် တစ်ယောက် စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။

” အားးး အမေ့ ရှီးးး ကိုသက်ခိုင်ရယ် ကောင်းလိုက်တာ အင့် အားးးရှီးးး းးး ”

လင်ဖြစ်သူ၏မျက်နာအား စောက်ရည်များဖြင့်ပန်းရင်း ဦးခေါင်းအားဖမ်းထိန်းကာ မျက်နာအနှံ့စောက်ပတ်ဖြင့် ပွတ်နေတော့သည်။ဦးသက်ခိုင် မျက်နှာတပြင်လုံး စောက်ခေါင်းမှထွက်သော အကျိအချွဲများ စောက်ရည်ကြည်များ ပြည့်နေတော့သည်။စောက်ရည်များ ရပ်သွားချိန်မှ ဦးသက်ခိုင်အား ဆွဲထစေပြီး မျက်နှာအနှံ့မှ သူမ စောက်ရည်များအား ပြောင်စင်နေအောင် ယက်ရင်း စုပ်ယူပစ်သည်။ထို့နောက် ဦးသက်ခိုင်မှာ ပုဆိုးချွတ်ပစ်ကာ ထိုင်ခုန်ပေါ်သို့ ထိုင်ရင်း ပေါင်ကြားမှ မဲပြောင်နေသောလီးကြီးအား လက်တဖက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဒစ်ဖူးအား ဖြဲရင်း ဒေါ်သူဇာအား စုပ်ပေးရန်ပြောလိုက်သည်။စကားပင်မဆုံးလိုက် ပေါင်ကြားတွင်း ဒူးထောင်နေရာယူကာ လင်ဖြစ်သူလီးကြီးအား တပြွတ်ပြွတ်စုပ်နေလိုက်သည်။ဒစ်ဖူးအား ဆွဲစုပ်နေရင်း လင်ဖြစ်သူအား မျက်လုံးလေးလှန်ကြည့်ရာ ဦးသက်ခိုင်တစ်ယောက် မျက်လုံးစင်းကာ ခပ်တိုးတိုး ညည်းနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။မိမိစောက်ပတ်လေးအား လက်ဖြင့်ပွတ်ရင်း လီးအဖျားမှ ဝင်နိုင်သလောက် ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ လျှာဖြင့် ဝိုက်ဝိုက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။လီးကြီးမှာ တဒုတ်ဒုတ်နှင့် တင်းကနဲ့တင်းကနဲ့ဖြစ်ကာ ပါးစပ်ထဲ မာထင်လာသည်။

” သူဇာ ခုံပေါ်လက်ထောက်ပြီးကုန်းပေးနော် ”

” အွန်းပါ ကိုသက်ခိုင် သဘော ”

စကားပြောရင်း ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ကျွန်ခုံပေါ်လက်ထောက်ပြီး အိစက်စွင့်ကားနေသော ဖင်ကြီးအား ကော့ပေးလိုက်သည်။ဦးသက်ခိုင်တစ်ယောက် မတ်တပ်ရပ်ကာ နောက်မှ နေရာယူရင်း ဇနီးဖြစ်သူဖင်ကြီးအား ဖျောင်းကနဲ့ တချက်ရိုက်လိုက်သည်။ထို့နောက့် ဖင်ဝလေးအောက်မှ ပြူးထွက်နေသော စောက်ပတ်လေးထဲ ဒစ်ဖူးမြုပ်ကာ ဖိလိုးလိုက်သည်။

” ဗျစ် ဗျစ် ဖလွတ် ဘွတ် ”

” အ အားးး ဖြည်းဖြည်းလိုးနော် ကိုသက်ခိုင် ”

” အင်းပါ သူဇာရယ် သူဇာစောက်ပတ်လေးက ဘယ်ချိန်လိုးလိုး လိုးကောင်းတုန်းကွ ”

” ပြောတတ်ပ ကျမဟာက ရှင့်လီးတစ်ချောင်းပဲ ဝင်ဖူးတာ ရှင်သာ ဟွန့် ”

တခါတခါ ဖေါက်ပြန်တတ်သော လင်ဖြစ်သူအား ငေါ့လိုက်လေသည်။

” ဟာ မဟုတ်ရပါဘူး မိန်းမရယ် ဒီလောက်လှ ဒီလောက်ချောတဲ့မိန်းမ ရထားမှတော့ အပြင်မှာ မရှုပ်ပါဘူးကွ ”

စကားပြောရင်း ၁ဝချက်ခန့်စောင့်လိုးလိုက်သည်။ လီးအရင်းကပ်မိတိုင်း ဒစ်ဖူးမှာ သားအိမ်ထောက်မိသဖြင့် ဒေါ်သူဇာမှာ စောက်ပတ်ထဲက ကျင်တက်လာပြီး နာလဲနာ ကောင်းလဲကောင်းနေတော့သည်။စောက်ခေါင်းအတွင်းသား တလျောက် ဒစ်ဖူးကြီးက ပွတ်စွဲနေသဖြင့် အရည်ကြည်များစို့လာကာ မနာတော့ပဲ လီးအရသာ တွေ့လာတော့သည်။ အနှစ် ၂ဝကျော် လိုးပေးတဲ့ လီးကြီးအား ညှစ်ညှစ်ပေးရင်း ဖင်ကြီးအား နောက်သို့ ကော့ကာ ပြန်ပြန်စောင့်ပေးလိုက်သည်။ဦးသက်ခိုင်လည်း ခါးလေးအား လက်ဖြင့်စုံကိုင်ကာ မနားတမ်းလိုးရင်း လီးထိပ်မှ ကျင်တက်လာရသည်။ထိုစဉ် လီးတစ်ချောင်းလုံး နွေးကနဲ့ဖြစ်ကာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ တအင်းအင်းညည်းရင်း စောက်ရည်များပန်းနေသည်ကို ခံစားသိရှိလိုက်ရသည်။နောက်ဆုံး ခပ်ကြမ်းကြမ်း စောင့်လိုးအပီးတွင် လရည်ပူပူနွေးနွေးများကို စောက်ပတ်လေးထဲ ဗျစ်ကနဲ့ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။ခဏနား၍ ရေချိုးခန်းသို့ သန့်စင်ပြီး အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ တက်ကာ အိပ်ခန်းတွင် ဝင်လာကြသည်။ကုတင်ပေါ်သို့ရောက်လျင်

” ကိုသက်ခိုင် မနက်ကျ ချက်ချင်း လိုက်ရှာနော် သမီးကို ”

” အေးပါ သူဇာရယ် ခု အိပ်ရေးဝဝအိပ်လိုက် နော် ”

ဦးသက်ခိုင်၏ ရင်ခွင်ထဲတိုးရင်း ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ရေးဆေးပြီးကာစ လီးအား ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။မိမိလီးကြီးအား ကိုင်ရင်း အိပ်ပျော်သွားသော မိန်းမဖြစ်သူ နဖူးအားနမ်းလိုက်တော့သည်။ မနက်သမီးဖြစ်သူအား ရှာရန်တွေးနေရင်း ကြိုးစားအိပ်လိုက်တော့သည်။

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာ အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )

” ကာမနဲ့သုခ အချိုးကျ ရောစပ်ထားသော ရမ္မက်ဝိုင် ”
************************
( ၂ )

မနက်လင်းလင်းချင်း ဦးသက်ခိုင်မှာ ဇနီဖြစ်သူပြင်ထားပေးသော မနက်စာ စားပြီး ရေချိုးကာ အဝတ်စားများလဲနေသည်။ရုံးသို့ အရင်သွားရမည် နောက်ပြီးမှ သမီးဖြစ်သူအား ကိုယ်တိုင်လိုက်ရှာရမည်။အိမ်အောက်ထပ်သို့ လှေကားထစ်တွေအတိုင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆင်းလာခဲ့သည်။ဧည့်ခန်းရှေ့မှာ မိမိရုံးသုံးလက်ဆွဲအိတ်လေးကိုင်ကာ စောင့်နေသော ချစ်ဇနီးအား တွေ့လိုက်ရာ

” သူဇာ – ဒီနေ့ ထမင်းစားထားနော် ရုံးခဏ ဝင်ပြီး သမီးကိုတွေ့အောင်ရှာမယ် လက်ဝတ်လက်စားတွေ ပါမသွားဘူးဆို ဒီမြို့အနီးပဲရှိမှာပါ ”

” စားမှာပါ ကိုသက်ခိုင်ရယ် အမြန်ဆုံး တွေ့အောင်သာရှာ – လမ်းလဲ ဂရုစိုက်မောင်းနော် ”

” အင်းပါ ကိုယ်သွားပြီ သူဇာ ”

ခြံဝင်းထဲမှ မောင်းထွက်သွားသော ကားလေးအားကြည့်ရင်း အိမ်ရှေ့တံခါးပိတ်ကာ အိမ်အတွင်းသို့ ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။ဧည့်ခန်းအတွင်း သူမရှေ့မှ ကော်ဖီခွက်ကိုကိုင်ကာ တငုံ သောက်လိုက်သည်။မျက်နာမဲ့သွားမိသည်။အရင်ဆို မနက်တိုင်း သမီးဖြစ်သူက သူမအကြိုက်ဖျော်ထားပေးသည်။မိမိဘာသာဖျော်ရာ အချိုမကြိုက်သော သူမအတွက် အဆင်မပြေဖြစ်နေတော့သည်။

ဦးသက်ခိုင်လည်း နေအိမ်မှ ကားလေးဖြင့်မောင်းလာခဲ့ရာ ကုမ္ပဏီသို့ရောက်ရှိလာသည်။ဝင်ဝင်ချင်း ရုံးသူရုံးသားများ ဝိုင်း၍နုတ်ဆက်ကြသည်။

” မင်္ဂလာပါ ဆရာ ”

” မင်္ဂလာပါ ”

ရုံးသူရုံးသားများအား ပြန်လည်နုတ်ဆက်ရင်း မိမိစက္ကထရီ ကေသီမိုးအား သီးသန့်ခန်းသို့ လာရန်ပြောလိုက်လေသည်။

” ကေသီ ရုံးခန်းခဏ လာခဲ့ပါဦး အစည်းဝေးကိတ်စတွေ ကိုယ်စားစီစဉ်ရအောင် ”

” ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ – သမီး ခုပဲ လိုက်ခဲ့ပါ့မယ် ”

သီးသန့်ခန်းထဲတွင် စိတ်ရှုတ်နေဟန်ရှိသော ဦးသက်ခိုင်အား တချက်ကြည့်ကာ

” ကိုကြီး ဘာဖြစ်နေတာလဲ မျက်နှာလဲမကောင်းဘူး ”

စကားပြောရင်း ဦးသက်ခိုင်အနီးသို့လျှောက်သွားရင်း မေးလိုက်သည်။ကေသီမိုးမှာ ရုံးသူရုံးသားများရှေ့တွင် ဆရာဟုခေါ်ပြီး နှစ်ကိုယ်ကြားရှိချိန် ကိုကြီးဟုခေါ်တတ်သည်။အသက်၂၄နှစ် ကာပြားမလေးဖြစ်ပြီး ရုပ်ရည်ချောမောကာ ဘော်ဒီက သူ့နေရာနဲ့သူ ကြည့်ကောင်းလှသည်။

” အိမ်ကိတ်စတွေပါ ကေသီ – သမီးက မိုးနှောင်းနဲ့ ခိုးရာလိုက်ပြေးတာ သူ့အမေက ထမင်းကိုမစားဘူး သမီးကို အမြန်ရှာခိုင်းနေတာ ”

” အော် ကဲပါ ကိုကြီးရာ သမီး ပြုစုပေးမယ် စိတ်လျော့ထား ပြီးမှ အလုပ်ကြောင်းပြောကြတာပေါ့ ”

ကေသီမိုးမှာ စကားပြောရင်း ဦးသက်ခိုင်ရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။ထို့နောက် ဘောင်းဘီဇစ်ဖွင့်ပြီ ငိုက်တိုက်တိုက်ဖြစ်နေသော ဦးသက်ခိုင်လီးကြီးအား တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးနေလိုက်သည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ စိတ်နဲ့ကိုယ် မကပ်ပေမယ့် ကေသီမိုး စုပ်ချက်များအောက်တွင် လရည်များထွက်ကျခဲ့ရသည်။ထွက်လာသော လရည်ပူပူများအားကေသီမိုးမှာ အဖိတ်အစင်မရှိ ဒစ်ဖူးအားငုံရင်း မျိုချပစ်သည်။လရည်များကုန်စင်အောင် စုပ်ယူပြီးမှ ဒစ်ဖူးကြီးအား ပါးစပ်အတွင်းမှ ထုတ်ကာ တချက်နမ်းလိုက်လေသည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ လီးအား ဘောင်းဘီတွင်း ပြန်ထဲ့ကာ ဇစ်ပိတ်လိုက်ပြီး စားပွဲခုန်ရှိရာ လျောက်သွားလိုက်ပြီး – အလုပ်နှင့်ပတ်သက်သည်များမှာကြားကာ ဒီနေ့ရုံးသို့ ပြန်မလာတော့ကြောင်း မိုးနှောင်းလိပ်စာအတိုင်း သူကိုယ်တိုင်သွားမည့်အကြောင်း ပြောကာ ကုမ္ပဏီမှ ပြန်လည်ထွက်ခဲ့တော့သည်။ဦးသက်ခိုင်တစ်ယောက် တဖြည်းဖြည်းမောင်းလာရာ ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်လေး တခုသို့ရောက်လာသည်။ရပ်ကွက်လမ်းလေးမှာ ကားလေးများလွတ်လွတ်လပ်လပ် မောင်းနှင်လို့ရသဖြင့် မိုးနှောင်းအလုပ်လျှောက်စဉ်က ပေးထားသော လိပ်စာအတိုင်း လိုက်ရှာနေတော့သည်။စာရွတ်လေးထဲမှ လိပ်စာအားကြည့်လိုက် မောင်းလာလိုက်ဖြင့် ပျဉ်ထောင်အိမ်နှစ်ထပ် ဝင်းရှေ့တွင် မန်းကျီးပင်ကြီးအား တွေ့လိုက်ရသည်။လိပ်စာအရတော့ ဒီအိမ်ပဲ – သေချာပြန်ကြည့်ကာ ကားလေးအား အိမ်ရှေ့မရောက်တရောက်ထိ မောင်း၍ ရပ်ပစ်လိုက်သည်။ကားပေါ်မှ ဆင်း၍ အိမ်တခါးဆီသို့ လမ်းလျှောက်လာရာ

” ဘယ်သူနဲ့တွေချင်လို့ပါလဲ အန်ကယ် ”

အသံလာရာသို့ ကြည့်လိုက်ရာ မိမိအတွင်းရေးမှုးမလေး ကေသီမိုး အရွယ် မိန်းကလေးတစ်ယောက်အားတွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ပိုက်ဆံအိတ်လေးအား လွယ်ထားလျက် ခြင်းတောင်းလေးကိုင်ကာ အပြင်ထွက်တော့မည့်ဟန် ဖြစ်နေသည်။

” အော် သမီး – ဒါ မောင်မိုးနှောင်းတို့ အိမ်လားမသိဘူး အန်ကယ်က သူကားမောင်းနေတဲ့ ကုမ္ပဏီကပါ ”

” ဟုတ်ပါတယ်အန်ကယ် မောင်လေး မနေ့က အိမ်ပြန်မလာသေးဘူး မေမေတော့ အိမ်ထဲမှာရှိပါတယ် ဝင်ပါရှင် ”

တံခါးဖွင့်ဖွင့်ချင်း ဦးသက်ခိုင်လည်း အထဲဝင်လိုက်တော့သည်။ကောင်မလေးမှာ သူ့အမေအား အော်ပြောပြီး အလုပ်နောက်ကျနေသဖြင့် သူမအား ခွင်ပြု့ရန်ပြောကာ အိမ်ပြင်သို့ထွက်ခွါသွားတော့သည်။အိမ်ထဲ ရောက်ရောက်ချင်း ထင်မှတ်မထားသော အဖြစ်ပျက်တို့နှင့် ရင်ဆိုင်လိုက်ရသည်။

” ဟင် ရှင် ရှင် ကိုသက်ခိုင် မလားးး ”

” ဟာ သီရိဖြူ ဟုတ်တယ် ဖြူ — ဖြူ – မလားးး ”

” အဟင့် ဟင့် မောင်ရယ် ”

သနပ်ခါးဖွေးဖွေးနှင့် ဒေါ်သီရိဖြူ ကိုယ်သင်းနံ့လေးက ဦးသက်ခိုင်အား လာရင်းကိတ်စအားမေ့ကာ ရင်ကို ဗလောင်ဆူစေတော့သည်။၂၅နှစ်ကျော်ကျော် ကွဲကွာခဲ့ရသော ငယ်ရည်းစားက တင်းကျပ်နေအောင်ဖက်ထားကာ ရင်ခွင်ထဲ တအင့်အင့် ရှိုက်ငိုနေတော့သည်။ဧည့်ခန်းအလယ်တည့်တည့်တွင် ထိုင်ခုန်ပေါ်သို ထိုင်ရန်ပင် သတိမေ့နေသော ငယ်ရည်းစားအား ပြန်လည်ဖက်တွယ်ရင်း

” ဖြူ မောင်တို့ ခဏထိုင်ပြီး စကားပြောရအောင်နော် ”

” ခဏလေးပါ မောင်ရယ် ဖြူတို့မတွေ့ကြတာ ကလေးတွေ တသက်မလား ”

ဦးသက်ခိုင်မှာ ပြောသာပြောနေရသည် လက်က မလွတ်ချင်ပေ။ဒေါ်သီရိဖြူ နို့အုံကြီးများက ဖိကပ်ထားသဖြင့် ဘောင်းဘီအတွင်းမှ လီးမှာ အမြှောင်းလိုက်ထကာ ရှေ့သို့ ကော့ထားမိသည်။ခုထိ တောင့်တောင့်တင်းတင်းရှိလှသော ချစ်ဦးသူ၏ နို့ကြီးများကို ကုန်းစို့ချင်တဲ့စိတ်တွေ တဖွားဖွားပေါ်လာရသည်။

” မောင် ဖြူကိုသတိမှရသေးရဲ့လား ဟင် ”

” မပေါင်းရပေမယ့် သတိရနေပါတယ် ဖြူရယ် ”

စကားပြောနေရင်း ဒေါ်သီရိ ဆီမှ ကိုယ်သင်းနံ့လေးကြောင့် ဦးသက်ခိုင်လီးက ဘောင်းဘီတွင်း တင်းထုတ်နေတော့သည်။

” ဖြူ – မောင်ခုန်ပေါ်ထိုင်ဦးမယ် ဟိုလေ ဟို ဟို ”

ဒေါ်သီရိ မျက်နာလေး ရှက်ပြုံးလေးပြုံးကာ နားလည်နေသည်အလား

” အင်းပါ မောင်ရဲ့ ထိုင်လေ ဖြူက မောင့်ပေါ်ထိုင်မှာပေါ့ ”

ဦးသက်ခိုင်မှာ ခုန်တစ်လုံးပေါ်ထိုင်ရင်း ဘောင်းဘီဇစ်အား ဖွင့်ထားလိုက်သည်။ဒေါ်သီရိဖြူမှာ ဦးသက်ခိုင် ပေါင်တဖက်ပေါ်သို့ ထိုင်ချလိုက်သည်။ကာလ အတန်ကြာ ပျောက်ကွယ်နေသော ကာမဆန္ဒများက ငယ်ချစ်ဦးနှင့်တွေ့ချိန် ဆေ့ဆော်ပေးသလိုဖြစ်နေတော့သည်။ဦးသက်ခိုင်က သူ့ပေါင်ပေါ်ထိုင်နေသော ဒေါ်သီရိပေါင်ကြားအား ဘယ်လက်ဖြင့်နိုက်ကာ စောက်ပတ်နေရာလေးအား စမ်းလိုက်သည်။ဒေါ်သီရိဖြူကလည်း စောက်ပတ်အား အနိုက်ခံရင်း ညာလက်ဖြင့် ဦးသက်ခိုင် ဇစ်ဖွင့်ထားသော ဘောင်းဘီဂွကြား လက်သွင်းကာ ဂွင်းထုပေးနေလိုက်သည်။အတန်ကြာမှ ့ငြိမ်သက်သွားရာမှ

” မောင် အခန်းထဲသွားရအောင်ကွာ ဖြူလိုချင်လှပြီ နော်မောင် ”

” ဟို ဟို ဖြူ့ အမျိုးသားက ”

” ကျွတ် အာကွာ – သူဆုံးတာ ၁ဝနှစ်ကျော်ပြီ မောင်ရဲ့ လာပါ – ဖြူ တအားလိုချင်လှပြီ ”

ဦးသကျခိုငျစကားမဆုံးခငျ ဖွတျပွောလိုကျရငျး ရမ်မကျသံ မြှငျးမြှငျးလေးဖွငျ့ တောငျးဆိုလိုကျသညျ။ ဦးသကျခိုငျလီးအား မလှတျတမျးကိုငျထားရငျး အိမျအပေါျထပျရှိ သူမ အိပျခနျးထဲသို့ ဆှဲခေါျလာခဲ့သညျ။အိပျခနျးထဲ အရောကျ အကငြျ် ီလေးအား သူ့မဘာသာ ဆှဲခြှတျလိုကျရာ ဘောျလီအစိမျးလေးက နို့အုံကွီးမြားကို မနိုငျတနိုငျထိမျးထားသညျကို တှေ့လိုကျရ၏။ထို့နောကျ ထမိနျကို ခြှတျကာ ကုတငျပေါျတှငျ ပကျလကျလေးလှနျကာ ဦးသကျခိုငျအား မကြျလုံးမြားဖွငျ့ ဖိတျခေါျနတေော့သညျ။ဦးသကျခိုငျလညျး အကငြျ် ီ ဘောငျးဘီမြားခြှတျကာ ဒေါျသီရိဖွူ ပေါငျကွားတှငျ ဒူကှေးကာ နရောယူလိုကျသညျ။ထို့နောကျ အတှငျးခံ ဘောငျးဘီလေးအားခြှတျရာ ဒေါျသီရိဖွူက ခါးလေးကွှကာ အလိုကျသငျ့ကူညီပေးလိုကျလသေညျ။အတှငျးခံခြှတျလိုကျတော့မှ စောကျမှှေးထူထူမြားအောကျက စောကျပတျမှာ ဖေါငျးကားနလေကြျ စောကျစိညိုညိုလေးက ထောငျနသေညျကို မွငျလိုကျရသညျ။ကလေးနှစျယောကျထှကျထားပမေယျ့ ဗိုကျသားဖှေးဖှေးလေး အထကျ နိူ့အုံကွီးမြားမှာ ဆှဲစို့ခငြျလောကျအောငျ ကွညျ့ကောငျးနပွေနျသညျ။ကာမစိတျမြား ထကွှလာကာ နို့အုံကွီးအား ပါးစပျထဲဝငျနိုငျသမြှဝငျအောငျ ဆှဲဆှဲစုပျတော့သညျ။နို့သီးခေါငျးမြားအား လြှာဖြားလေးနှငျ့ ဝိုကျပေးကာ ကိုကျကိုကျပေးသညျ။ဒေါျသီရိဖွူမှာ ခုမှ အောကျနုတျခမျးလေးကိုကျကာ နို့စို့သညျဒဏျကို ကွိတျခံနရေသညျ။ထို့နောကျ ဦးသကျခိုငျ နူတျခမျးက နို့အုံမှခှာကာ အောငျဖကျသို့ ဆငျးလာလိုကျပွနျသညျ။စောကျခေါငျးဝတှငျ အရညျကွညျလေးမြားအိုငျနကော ဘေးနူတျခမျးသားညိုညိုလေးတှကေ တအားမလနျသေးပဲ ဖေါငျးကားနသေော စောကျပတျထိပျတှငျ စောကျစိက ပွူးထှကျနသေညျကို တှေ့လိုကျရလသေညျ။စောကျပတျအကျကှဲကွောငျးအတိုငျး လြှာအပွားလိုကျ ပငျ့ယကျကာ စောကျစိလေးအား ဆှဲစုပျလိုကျသညျ။လကျနှဖကျက အပေါျသို့ရှေ့ကာ နို့အုံနှစျဖကျအား ညှစျပေးရငျး နို့သီးခေါငျးလေးမြားအား ခပျတငျးတငျးခြပေေးလိုကျပွနျသညျ။ဒေါျသီရိဖွူမှာ တကိုယျလုံး တဆကျဆကျတုနျလာကာ အသံထှကျ၍ ညညျးနရေရှာသညျ။

” အားးးး မောင်ရယ် အ အ ဟူးးး ရှီးးးး ဖြူမနေတတ်တော့ဘူး လိုးပေးပါတော့ လိုးပေးပါမောင်ရယ် အားးး ရှီးးး ”

ကာမစိတ်များတောက်လောင်လာကာ လိုးပေးရန်သာ တောင်းဆိုနေတော့သည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ လီးဖြင့်ဝေးကွာနေသော ရည်းစားဦးအား ကာမ ခလုတ်များ တဆင့်ပီးတဆင့် ဖွင့်ပေးနေတော့သည်။စောက်ရည်များရွှဲအိုင်နေသော အဖုတ်လေးထဲ လက်ခလယ်သွင်းကာ မွှေပေးလိုက်ရာ ဒေါ်သီရိဖြူတစ်ယောက် ခါးကော့တက်လာကာ စောက်ပတ်အတွင်းသားများက လက်ခလယ်ကို ညှစ်ထားလိုက်သည်။ထိုစဉ် ဦးသက်ခိုင်မှ အနီးရှိ ခေါင်းအုံးအားဆွဲယူကာ ဖင်အောက်သို့ ခုထားလိုက်သည်။ခါးကော့နေရာမှ ပြန်အကျတွင်စောက်ပတ်က ရှေ့သို့ဖေါင်းကားနေပြီး အစွမ်းကုန်ဖြဲပြသလို ဖြစ်နေတော့သည်။တအားအား တအီးအီး ညည်းနေရင်း မျက်လုံးလေးစင်းကာ လိုးပေးဖို့တောင်းဆိုနေလျက်။ရမ္မက်စိတ်များထကြွနေသော မျက်နာလေးအားကြည့်ရင်း ဦးသက်ခိုင်မှာ စောက်ပတ်ထဲ့သို့ ဒစ်ဖူးအားဖိထဲ့ရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးလိုက်သည်။

” ဗျစ် ဗျစ် ဖလွပ် ဘွတ် ”

” အားးး အမေ့ အိခ့် ”

ဒေါ်သီရိဖြူမှာ လီးဖြင့်ဝေးနေသဖြင့် ဦးသက်ခိုင်လီးကြီးတကယ်ဝင်လာသောအခါ အနည်းငယ် တွန့်သွားတော့သည်။ပါးနပ်သော ဦးသက်ခိုင်မှာ လီးအား တဝက်ထုတ် တဝက်သွင်းကား ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးပေးလိုက်သည်။ခဏ အကြာတွင် ဒေါ်သီရိဖြူမှာ လီးအရသာတွေ့လာကာ ခပ်မြန်မြန် လိုးရန် တိုးတိုးလေး တောင်းဆိုလိုက်သည်။

” ရှီးးး းးး အားးး မောင်ရယ် လိုးလိုးးး ဖြူခံနိုင်ပါပြီ နာနာလေး လိုးးပေးနော် မောင် အားးး ရှီးး းးး ”

ဦးသက်ခိုင်မှာ မိမိလီးအား ညှစ်ပေးလာသိကို ခံစားသိရှိနေ၍ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောဆိုလာသောအခါ ဒေါ်သီရိဖြူ ပုခုံးအား ဆွဲကိုင်ကာ ကုတင်တခုလုံး ယိမ်းထိုးနေအောင် စောင့်စောင့် လိုးတော့သည်။

” ဘွတ် ဘွတ် ဒုတ် ပြွတ်စွပ် ဖွပ်ဖွပ် ဘွတ် ”

” အားးး အမေ့ ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ် ဖြူမခံရတာ ကြာပါပြီ အိုးးး ရှီးးး ဟုတ်တယ် လိုးလိုးးး မောင်ကြိုက်သလောက် လိုးးး အားးး အမေ့ ရှီးးး ”

ဒေါ်သီရိဖြူမှာ ဦးသက်ခိုင်စောင့်လိုးတိုင် အောက်မှ ခါးလေးကော့ကာ ပင့်ပင့်ပေးနေသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်လာတိုင်း ညှစ်ညှစ်ထားရာ ဦးသက်ခိုင်မှာ စီးစီးပိုင်ပိုင်လေး လိုးနေရသည်။

” ဗျစ် ဒုတ်……အ … အဟင့် ဟင့် ”

” အီးးး ဟားးး ကောင်းလိုက်တာ ဖြူရာ …… အင့်အင့် ”

ညည်းသံ လိုးသံများ ပြင်းထန်လာပြီး နှစ်ယောက်သား စည်းချက်ညီညီ လိုးနေကြသည်။ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပစ်ပစ်လိုးရင်း နောက်ဆုံးတချက်တွင် လီးအား အရင်းထိကပ်ကာ ဒေါ်သီရိဖြူ ကိုယ်ပေါ်မှောက်ချရင်း လရည်များပန်းထုတ်တော့သည်။ခဏအကြာတွင် ဦးသက်ခိုင်လီးမှာ နွေးကနဲ့ဖြစ်လာရာ ဒေါ်သီရိဖြူလည်း စောက်ရည်များပန်းနေသည်ကို သိရှိလိုက်လေသည်။

” ဟူးးး ကောင်းလိုက်တာ ဖြူရယ် ”

” ဖြူက ပိုကောင်းတာ မောင်ရဲ့ ဘယ်နှချီမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး မောင်ယက်ပေးထဲက စောက်ရည်က ခဏတိုင်းထွက်တာ ထိန်းကိုမရတော့တာ ”

ပြန်ပြောရင်း ဦးသက်ခိုင်ပါးအား ခပ်ဖွဖွနမ်းကာ သူမ အပေါ်မှ ဆင်းခိုင်းလိုက်သည်။ဦးသက်ခိုင်က ဘေးသို့ လိမ့်ချလိုက်ရာ လီးကြီးမှ ပြွတ်ကနဲ့ စောက်ပတ်ထဲမှ ကျွတ်ထွက်သွားတော့သည်။သူမစောက်ပတ်လေး ဟာတာတာလေးဖြစ်ကာ ဖလွပ် ရှုးး ကနဲ့လေအံသံလေးများ ထွက်ပေါ်လာရသည်။ခဏနားပြီးမှ ဦးသက်ခိုင်က အကြောင်းစုံ ပြောပြလိုက်လေသည်။

” ဟင် … ဒါဆို သားက မောင့်သမီးကို ခိုးပြေးတာပေါ့ ”

” ဟုတ်တယ် ဖြူရဲ့ ဒါမဲ့ မောင်က သဘောတူပါတယ် သမီးအမေကတော့ စိတ်ဆိုးနေတာ ”

” ဒါပေါ့ မောင်ရယ် … ဘယ်သမီးရှင် မဆို ကိုယ့်သမီးကို နှမျောကြတာပေါ့ … ဖြူနားလည်ပါတယ် ”

” မောင်က ဖြူ့သားမှန်းသိသွားတော့ မြန်မြန် လက်ထပ်ပေးဖို့ စီစဉ်ရတော့မှာ ဖြူလည်း ကလေးတွေ ပြန်လာဖို့ စုံစမ်းပေးနော် ”

” အင်းပါ မောင်ရဲ့ မြန်မြန်လက်ထပ်ပေးတော့ ပိုကောင်းတာပေါ့ မောင်လဲ ကလေးတွေလစ်ရင် ဖြူအိမ် လာလာလိုးလို့ ရတာပေါ့ …… ခ်ခ် ”

” ဒါပေါ့ ဖြူရဲ့ နေတိုင်း လာလာလိုးလို့ ရပြီ ပတ်ဝန်ကျင်လဲ ပြောစရာ မဖြစ်တော့တာပေါ့ ”

ရုတ်တရက် ဒေါ်သီရိဖြူက ထထိုင်လျက် ဦးသက်ခိုင်ပေါင်ကြားမှ စောက်ရည်များပေပွကာ ပျော့ခွေနေသော လီးကြီးအား ကုန်စုပ်တော့သည်။လီးတချောင်းလုံး ပြောင်စင်နေအောင် စုပ်ပေးပြီးမှ ဦးသက်ခိုင်ရင်ခွင်ထဲ တိုးကာ မှေးနေတော့သည်။ညနေပိုင်း သမီးဖြစ်သူ ပြန်လာခါနီးမို့ နှစ်ယောက်သား ကိုယ်လက်သန့်စင်ကာ ကော်ဖီနှင့် မုန့် စားရင်း အိမ်အောက်ထပ်တွင် စကားပြောနေကြတော့သည်။

” မနက်က အိမ်ရှေ့တွေ့တာ သမီးလေးလား ဖြူ ”

” ဟုတ်တယ်လေ မောင်ရဲ့ မိုးနှောင်းက အငယ် သမီးက ၂နှစ်ကြီးတာ ”

” အော် နောက်ကြမှ မောင့် ကုမ္ပဏီထဲ ခေါ်ထားလိုက်မယ် ”

” ကျေးဇူးပါမောင်ရယ် ဖြူက ဘာမှ မလုပ်တတ်ဘူး ရှိတဲ့ဟာ ဘဏ်တိုးလေးနဲ့ ထိုင်စားနေရတာ ”

တဖြည်းဖြည်း ညနေ၅နာရီ ခန့်တွင် ဦးသက်ခိုင်မှာ အိမ်သို့ ပြန်ရန် ပြောလိုက်လေသည်။

” ကလေးတွေ အတွက် စိတ်ချနော် မောင် … ဖြူ စုံစမ်းပေးပါမယ် ”

စကားပြောပြီး ဦးသက်ခိုင်အနီးသို့ လျှောက်သွားကာ နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်လျက် ဘောင်းဘီအပြင်မှ ချစ်ဦးသူရဲ့ လီးကြီးအား ပွတ်သပ်ပေးရင်း ခပ်တင်းတင်း ညှစ်ပြစ်လိုက်သည်။ခဏအကြာမှ ဆုပ်ကိုင်ထားသော လီးအား လွတ်လိုက်ကာ

” ပြန်တော့နော် မောင် … ဟင့် ဟင့် ”

” မငိုပါနဲ့ ဖြူရဲ့ နောက်ဆို အမြဲလာမှာကို … ရွှတ် ”

ဝမ်းနည်းစွာ နူတ်ဆက်နေသော ငယ်ချစ်ဦး နဖူးလေးအာ နမ်းလိုက်ရင်း အိမ်အပြင်သို့ ထွက်ခဲ့တော့သည်။ထိုနောက့် ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်တွင်း ကားလေးတစ်စင်း လာလမ်းအတိုင်း ပြန်လည်ထွက်ခွာသွားတော့သည်။

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာ အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
” ကာမနဲ့သုခ အချိုးကျ ရောစပ်ထားသော ရမ္မက်ဝိုင် ”
************************
( ၃ )

ဦးသက်ခိုင် ခပ်ဖြည်းဖြည်းမောင်းလာရင်း ရပ်ကွက်ထိပ်တွင် ဒေါ်သီရိဖြူသမီးအား တွေ့လိုက်ရသည်။ဆွဲခြင်းလေးကိုင်ကာ ဖင်လေးလှုပ်လီလှုပ်လဲ့ဖြင့် လမ်းလျှောက်လာနေရာ နှုတ်ဆက်ရန် ကားကိုဖြည်းဖြည်းချင်း ရပ်ပစ်လိုက်သည်။ကားနားရောက်ကာနီး ဆံရှည်လူငယ်တစ်ယောက် ဆိုင်ကယ်ဖြင့်ရောက်လာကာ စကားပြောဆိုနေတော့သည်။သူမက ခေါင်းလေးတရမ်းရမ်းပြန်ပြောနေစဉ် ဆံရှည်လူငယ်က တောင်းပန်နေဟန်။ခဏ အကြာတွင် ဆိုင်ကယ်နောက်ထိုင်ကာ ပါသွားတော့သည်။သမီးရည်းစားဖြစ်ပုံရသည်။အိမ်သို့ပြန်ရန် ကားလေးအား စက်ပြန်နိုးလိုက်ရာ ရုတ်တရက် သူမတို့ဆိုင်ကယ်နောက်သို့ လူငယ်နှစ်ဦး ဆိုင်ကယ်ဖြင့် ကပ်ပါလိုက်သွားသည်ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် စိတ်ထဲ စနိုးစနှောက်ဖြစ်လာကာ အနောက်မှ အသာလေး လိုက်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းမောင်းနေတော့သည်။

ဒေါ်သီရိဖြူမှာ ငယ်ချစ်ဦးနဲ့ မမျော်လင့်ပဲ ပြန်ဆုံကာ ဆယ်နှစ်ကျော်လောက် ကင်းကွာနေသော ကာမစည်းစိမ်များပြန်ရသဖြင့် ပျော်ရွှင်ကြည်နူးနေရသည်။ခုန်ပေါ်မှ မနည်းအားယူ ထလိုက်ရသည်။မိုက်ကနဲ့ တချက်ဖြစ်ကာ အားယုတ်တာလား မီးကုန်ရမ်းကုန်ကြမ်းခဲ့တာကြောင့်လား ပြန်တွေးရင်း ခုန်ပေါ်ခဏပြန်ထိုင်နေလိုက်ပြန်သည်။ခဏ အကြာမှ သမီးဖြစ်သူ ဆုနဒီ ပြန်လာလျင် အဆင့်သင့်စားရန် ထမင်းပွဲပြင်ကာ သီချင်းလေးညည်းရင်း ရေချိုးခန်းသို့ ဝင်လာခဲ့တော့သည်။

ဦးသကျခိုငျမှာ ဒေါျသီရိဖွူ သမီးတို့ အုပျစုနောကျလိုကျရငျး မွို့ပွငျအနီး ကလပျဘားတစျခုသို့ရောကျရှိလာသညျ။ခပျတညျတညျပငျ ကားပကျကငျထိုးကား ဘားအတှငျး ဝငျလာလိုကျသညျ။ဒေါျသီရိဖွူသမီး စုံတှဲနှငျ့ အတူ နောကျမှ ကပျလိုကျလာသြာ လူငယျနှစျဦးပါ တဝိုငျးထဲ တှေ့လိုကျရသညျ။ဝိတျတာလေး လာမေးသဖွငျ့ မွနျမာဘီယာနှငျ့ နံကငျတပှဲ မှာလိုကျလသေညျ။တီးလုံးသံ ခပျမွူးမွူးနှငျ့ စကားပွောသံ ဖနျခှကျခငြျးထိသံမြား ဆူညံ့နရော ဘီယာတစျလုံး ကုနျကာနီးတှငျ ဆံရှညျလူငယျက ဒေါျသီရိဖွူ သမီးအား တှဲကာ အတှငျးဘကျ အခနျးတှဆေီသို့ ခေါျသှားသညျကို တှေ့လိုကျရသညျ။သူမမှာ ဒယီးဒယိုငျဖွငျ့ ဆံရှညျလူငယျ ခေါျရာသို့ ပါသှားရသညျ။ ဦးသကျခိုငျလညျး ဘီယာအကုနျငှဲ့ကာ မော့သောကျလိုကျရငျး မကြျခြမေပကြျကွညျ့နေ လိုကျသညျ။၅မိနစျလောကျအကွာတှငျ ကနြျခဲ့သော လူငယျနှစျယောကျက ပိုကျဆံရှငျးကာ အတှငျးဘကျအခနျးမြားဆီသို့ ဝငျရောကျသှားရာ ဦးသကျခိုငျမှာ နောကျက အသာလေးလိုကျခဲ့တော့သညျ။ဘားခနျး အတှငျးဖကျတှငျ ပွာလဲ့လဲ့ မီးရောငျမြား အခနျးငယျလေးတိုငျးတှငျ ထှနျးလငျးတပျဆငျထားကာ သီခငြျးသံ ခပျတိုးတိုးလေးမြား ကွားနရေသညျ။ထို့ပွငျ လူငယျစုံတှဲမြား အခနျးတံခါးပငျ မပိတျပဲ စိတျလှတျကိုယျလှတျ ကာမ ဆကျဆံနကွေသညျကိုလညျး တှေ့လိုကျရပွနျသညျ။ အခနျးတှဲလေးမြားအား ကှေ့ပတျကာ ဒေါငျ့ကြိုးအခနျးအရောကျတှငျ လူငယျနှစျယောကျက တံခါးအား အသာလေးတှနျးဖှငျ့ကာ ဝငျသှားရာ ဦးသကျခိုငျမှာ ထိုအခနျးအပေါကျဝတှငျ မယောငျမလယျနှငျ့ ရပျနလေိုကျသညျ။ခဏ အကွာတှငျ တံခါးအား ခပျဟဟ လေးတှနျးဖှငျ့လိုကျရာ ထငျသညျ့အတိုငျးပငျ ဒေါျသီရိဖွူသမီးက ကုတငျပေါျတှငျ ပကျလကျအနထေားဖွငျ့ ခွထေောကျနှစျဖကျက အောကျသို့တှဲလောငျးခထြားသညျ။တှဲလောငျး ခထြားသော ခွထေောကျနှစျခြောငျးအားဖွဲကာ ဆံရှညျလူငယျက ပေါငျကွားသို့မကြျနာအပျကာ စောငျပတျလေးအား ယကျပေးနပေုံ။ လူငယျနှစျယောကျထဲမှာ တယောကျက သူမ၏ ခေါငျးရငျးဘကျတှငျ ဒူးထောကျကာ ဘောငျးဘီးအတှငျးမှ လီးအားထုတျ၍ ပါးစပျနား တေ့ပေးနသေညျ။ကနြျတစျယောကျမှာ အရကျမြား ငှဲ့ကာ သောကျရငျး ကုတငျပေါျမှ မွငျကှငျးအား သခြောကွညျ့နတေော့သညျ။ဦးသကျခိုငျ သိလိုကျပွီ စိတျကွှဆေး တမြိုးမြိုးခပျကာ ၃ယောကျစလုံးဝိုငျးဖွုတျကတြော့မညျ။တံခါးအား အတှငျးဖကျသို့ စောငျ့တှနျးပစျရငျး

” ဟေ့ကောင်တွေ ရပ်စမ်း – မင်းတို့ အကုန် အချုပ်ထဲ ဝင်ချင်တာလား ”

အခန်းတံခါးပွင့်၍ ခပ်ရင့်ရင့် စကားသံ ကျယ်ကျယ်လောင်လောင်ကြောင့် ဆံရှည်တို့ ၃ယောက် ကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်ကာ ဖြုံနေတော့သည်။ဝုန်းကနဲ့တံခါးဖွင့်သံ ဆူညံသံများကြောင့် ဘေးခန်းမှ လူငယ်များလည်း အပြင်မှ ဝိုင်းကြည့်နေကြသည်။

” ဟေ့လူ ခင်များ ဘယ်သူလဲ ဘာလာရှုပ်တာလဲ ”

ဆံရှည်လူငယ်က ခပ်တည်တည်ဖြင့် ပြန်အော်လိုက်သည်။

” ဒါ ငါ့တပြည့်မကွ မင်းတို့ကို မသင်္ကာလို့ သူတို့လမ်းထိပ်ထဲက နောက်က လိုက်လာခဲ့တာ ”

ဦးသက်ခိုင်နှင့် ဆံရှည်လူငယ်တို့ စကားများနေစဉ် မန်နေဂျာ ရောက်လာပြီး

” အန်ကယ် လူဆိုရင် ပြန်ခေါ်သွားပါခင်မျာ – ဒီက ညီလေးတွေလည်း တောင်းပန်လိုက်ပါ ”

ဝင်ရောက်ဖြန်ဖြေပေးနေတော့သည်။ ဦးသက်ခိုင်မှာ မည်သည့်စကားမှ မဆိုတော့ပဲ ဆုနဒီ အားတွဲကာ ကလပ်အပြင်သို့ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ ကားပေါ်တင်၍ သူမ အိမ်သို့ ပြန်ပို့ရန် ဖြည်းဖြည်းခြင်း မောင်းလာခဲ့ရာ ပြက်သနာက စလာတော့သည်။ဆုနဒီမှာ ကာမစိတ်ကြွဆေးများကြောင့် ကားပေါ်တွင် ငြိမ်ငြိမ်မနေပဲ ထိုင်ခုန်များကုတ်ခြစ်နေကာ တွန့်လိမ် နေတော့သည်။ပါးစပ်မှလည်း တအီးအီးညည်းကာ ပေါင်လေးများတဇပ်ဇပ် တုန်လာပြီး ကားစီယာတိုင်အား လှမ်းလှမ်းဆွဲနေတော့သည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ လူရှင်းသော နေရာတွင် ကားအား ခဏရပ်လိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်း မှောင်စပြုလာသဖြင့် ကားမှန်များ ပိတ်ပစ်လိုက်သည်။ဆုနဒီ ပုခုံးလေးအား ကိုင်ကာ

” သမီး သမီး – သတိလေးထားနော် အိမ်ရောက်တော့မာ ”

” အီးးး းးးး ဟီးးးး ဟင့် ဟင့်ဟင့် ”

ဆုနဒီမှာ ငိုမလို ရီမလိုနှင့် ဆေးရှိန်များကြောင့် ခန္ဒာကိုယ်မှာ ပူလောင်နေတော့သည်။

” ရေ ရေ ရေ ပေး ပါ ရှင် ”

ပြောရင်း သူမ ခန္ဒာကိုယ်လေးအား ပွတ်သပ်နေတော့သည်။

” အင်းး ဟင်းးး းးးးး ”

ထိုင်နေရင်း တွန်လိမ်နေသဖြင့် ထမိန်လေးမှ ပြေလျော့လာကာ ပေါင်ရင်းသားဖြူဖြူလေးများ ပေါ်ထွက်လာတော့သည်။ဦးသာခိုင်မှာ ရေဘူးအား အဖုံးဖွင့်တိုက်ရင်း ပေါင်ကြားမှ ဆီးခုံးလေးပေါ်တွင် စောက်မွှေးပါးပါးလေးအား ကြည့်နေမိသည်။မိမိဘာ အာခေါင်များခြောက်ကပ်လာရသည်။ဒီအခြေနေအားလွန်မြှောက်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ဆုနဒီပေါင်ကြားလေးထဲ လက်သွင်းကာ စောက်ပတ်လေးအား ပွတ်ချေပေးလိုက်တော့သည်။ဆုနဒီမှာ ရေသောက်ရင်း သူမခေါင်းပေါ်မှ ရေများလောင်းချကာ ဖူးးးး ဖူးးး နဲ့လေများမူတ်ထုတ်နေတော့သည်။စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအား လက်ဖြင့် မွှေပေးနေသဖြင့် တဟင်းဟင်း ညည်းရင်း ဦးသက်ခိုင်အား ကျစ်နေအောင်ဖက်ထားလိုက်သည်။ခုထိ အသိစိတ်က မကပ်သေးပေ။ဒီချိန် ဘယ်သူလာ လိုးလိုး အလိုးခံချင်မိနေသည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားလေးများအား မွှေရင်း ဂျီစပေါ့နေရာလေးအား ဖိဖိပွတ်ပေးလိုက်သည်။ထို့နောက် လက်ခလယ် လက်ညိုး နှစ်ချောင်းပူးကာ အထုတ်အသွင်း ခပ်မြန်မြန် လုပ်ပေးနေသည်။ ၁၅မိနစ်ခန့်အကြာတွင် စောက်ပတ်လေးမှ ဦးသက်ခိုင် လက်ချောင်းလေးများအား ညှစ်လာပြီး စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာတော့သည်။

” အားးးး အင့် အင့် အမလေးးးး ဟူးးး းးးးး ”

ဦးသက်ခိုင်အား ခပ်တင်းတင်း ဖက်တွယ်ထားရင်း ငြိမ်သွားတော့သည်။ထမိန်အားပြန်လည်ဝတ်ပေးပြီး ဒေါ်သီရိဖြိုးအိမ်သို့ မောင်းလာခဲ့တော့သည်။

” တီတီ……တီတီ…… ”

ဒေါ်သီရိဖြူမှာ အိမ်ရှေ့ကားဟွန်းသံကြောင့် ထွက်ကြည့်ရာ

” ဟင်… မောင် ဘယ်လိုဖြစ် ………… သမီး သမီး ဆုနဒီ ”

သမီးဖြစ်သူ၏ ပိုက်ဆံအိတ်နှင့်ခြင်းတောင်းအား လက်တဖက်မှဆွဲကာ တဖက်က သမီးအားတွဲလာသော ဦးသက်ခိုင်အားတွေ့လိုက်ရလေသည်။

” ဖြူ … သမီးကို လာတွဲပါဦး အိမ်ထဲရောက်မှ ပြောပြတော့မယ် ”

” လာပြီ လာပြီ … မောင် ”

အိမ်ထဲသို့ ဖရိုဖရဲနှင့် အဝတ်စား ဘိုသီဘတ်သီဖြစ်နေသော သမီးဖြစ်သူအား တွဲခေါ်လာသည်။

” ဘယ်လိုဖြစ်ကြတာလဲ မောင်ရယ် ”

” ဒီလို ဖြူရဲ့ ”

ဦးသက်ခိုင်မှာ အစ အဆုံး ဖြစ်ပျက်သမျှ အကုန်ပြောပြလိုက်တော့သည်။ဒေါ်သီရိဖြူမှာ နားထောင်ပြီး

” တော်သေးတာပေါ့ မောင်ရယ် ဆံရှည်ကောင်လေးက ဟိုဘက် တရပ်ကွက်ကျော်က သမီးချစ်သူပါ ဒါ သက်သက် ယုတ်မာတာ … အီးဟီးးး းးး မောင်နဲ့တွေ့လို့ပေါ့ မဟုတ်ရင် သမီးလေး ဘဝပျက်မှာ အဟင့် ဟင့် ”

” မငိုပါနဲ့ ဖြူရယ် ဒီလကုန်လောက် နေရာတနေရာ ရှာပြီး မောင့်ကုမ္ပဏီမှာ ခေါ်ထားလိုက်မှာပါ ”

ထိုစဉ် မိန်းမဖြစ်သူထံမှ ဖုန်းဝင်လာရာ ဦးသက်ခိုင်မှာ သမီးသွားတတ်တဲ့နေရာများ မိုးနှောင်းရှိတတ်သည်နေရာများ လိုက်ရှာနေသဖြင့် ခဏနေ အိမ်ပြန်ရောက်မည်ဖြစ်ကြောင်း ဖုံးဖုံးဖိဖိလေး ပြောလိုက်ရတော့သည်။

” ကဲ ဖြူရေ အိမ်က မိန်းမ ဖုန်းဆက်နေပြီ မောင်ပြန်တော့မယ် … သမီးကို သူ့အခန်းထဲ တွဲပို့ရအောင် ”

” အင်းပါ မောင် … မောင်လဲ ဖြူတို့အတွက်နဲ့ ပင်ပန်းနေရပါပြီ ”

ဆုနဒီအား အိမ်အပေါ်ထပ် သူမ အခန်းလေးထဲ ကုတင်ပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။ အိမ်အောက်သို့ ဆင်းရန် အခန်းတံခါးဝနား အရောက်

” အားးး အီးးး အဟင့် ဟင့် အင့် ”

ဆုနဒီမှာ ကာမစိတ်များ မပြေသေးပဲ ပြန်လည်ထကြွလာပြန်သည်။အိမ်ပေါ်သို့တက်ရာ လှေကားတလျှောက်တွင် သူမခန္ဓာကိုယ်အား ပွတ်သပ်ပေးမိသလိုဖြစ်ကာ ဆေးအရှိန်ဖြင့် ကာမဆန္ဒများ ပြန်လည်တောက်လောင်လာပုံရသည်။ပက်လက်လှန်ယက်လေ လက်နှစ်ဖက်က အိပ်ယာခင်းများအား ဆုပ်ကိုင်ကာ ခါးလေးကော့ ခြေဖျားလေးထောက်ပြီး ပေါင်တန်လေးများ တဇပ်ဇပ် တုန်လာနေသည်။ထို့နောက် နို့အုံလေးများအား သူမှလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ညှစ်ချေကာ ဖင်လေးကြွလိုက် ကုတင်ပေါ်တဘုံးဘုံးစောင့်ချလိုက်နှင့် ပါးစပ်က တအင်းအင်းညည်းကာ ဆူညံ့နေတော့သည်။

ဒေါ်သီရိဖြူမှာ သမီးဖြစ်သူ၏ ဝေဒနာ ခံစားနေပုံကို ကြည့်ရင်း ရင်ထဲဆို့တက်လာကာ ဦးသက်ခိုင် လက်မောင်းအားဖက်တွယ်လိုက်ကာ

” အီးဟီးးး းးး ကယ်ပါဦးးး မောင်ရယ် ဘယ်လို လုပ်ကြမလည်းဟင် အဟင့် ဟင့် … သေသာ သေလိုက်ချင်ပါရဲ့မောင်ရယ် ”

” ဟူးးး းးး စိတ်လျော့ပါ ဖြူရဲ့ မငိုပါနဲ့ကွာ ဟူးးး ဟူးးး းးးး ”

ကုတင်ပေါ်မှ ဆုနဒီမှာလည်း စိတ်ကြွဆေးအရှိန်ကြောင့် အော်ဟစ်သောင်းကျန်းနေပြန်သည်။ဒေါ်သီရိဖြူမှာ ဆုံးဖြတ်ချင်ချလိုက်ဟန်ဖြင့်

” မောင် … မထူးပါမောင်ရယ် မောင်ပဲ အစဆုံး ကူညီပေးပါ့လားဟင် ”

” ဟင် … ဖြူ ဟို …… ဟိုဟို ”

” ဘယ်တတ်နိုင်မလည်း မောင်ရယ် … ဖြူ နားလည်ပါတယ် မတော်တဆ တခုခု ဖြစ်သွားမှ ဖြူရင်ကျိုးရလိမ့်မယ် ”

ဒေါ်သီရိဖြူမှာ စကားဆုံးသည်နှင့် ဒူးထောက်ထိုင်ချကာ ဦးသက်ခိုင်ဘောင်းဘီဇစ်ဖွင့်ကာ မပျောမမာ ဖြစ်နေသော လီးကြီးအား တပြွတ်ပြွတ်နှင့် ဆွဲစုပ်ပေးတော့သည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ သမီးဖြစ်သူကိုလိုးပေးရန် မိမိလီးအားစုပ်ပေးနေသော ဒေါ်သီရိဖြူအား ငုံ့ကြည့်လိုက်ရင်း ရင်ထဲအမျိုးအမည်မသိ ဝေဒနာလေး ခံစားလိုက်ရသည်။လီးအားအရင်းမှ အဖျားထိလျှာအပြားလိုက်ယက်ကာ လဥမဲမဲကြီးများကိုပါ ဆွဲစုပ်နေတော့သည်။သူမစိတ်ထဲ လီးအမြန်တောင်လာပြီး သမီးဖြစ်သူဝေဒနာမီးအား ငြိမ်းပေးရန် ဆန္ဒပြင်းပြနေတော့သည်။ခဏအကြာတွင် သူမဖြစ်စေချင်သလို ဦးသက်ခိုင်လီးကြီးမှာ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထကာ ထောင်မတ်လာတော့သည်။ဒစ်ဖူးကြီးအား ခပ်ပြင်းပြင်း တချက်စုပ်လိုက်ရင်း လီးအားပါးစပ်မှာ ထုတ်ရင်း လက်တဖက်နှင့် ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်ကာ

” မောင် … ကူညီပေးတော့နော် ဖြူ အခန်းပြင်က စောင့်နေပေးမယ် ”

လက်ထဲမှ လီးအားလွတ်လိုက်ကာ အခန်းပြင်သို့ ထွက်သွားတော့သည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ဆုနဒီ ပေါင်လေးအားဖြဲ၍ ဒစ်ကြီးနှင့် တေ့ကာ စောင့်ထည့်လိုက်သည်။

” အားးး အမေ့ ဟင့် ”

စောက်ခေါင်းထဲသို့ ရုတ်တရက် လီးဝင်လာသဖြင့် လန့်အော်လိုက်ရာ အခန်းပြင်မှ ဒေါ်သီရိမှာ စောက်ပတ်မှ ဆစ်ကနဲ့ဖြစ်ကာ သမီးဖြစ်သူအား စိတ်ပူသွားရသည်။သို့သော် ဒီအခြေနေဆိုးမှ လွတ်မြောက်စေရန်ဟု တွေးလျက် မျက်နာလွဲလိုက်တော့သည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ ခပ်စီးစီး စောက်ပတ်လေးအား လိုးနေရသဖြင့် အရသာထူးကဲလို့နေသည်။စောက်ခေါင်းလေးမှာ ကျင်းနေသောလည် ပထမဆုံးအကြိမ်မဟုတ်ကြောင်း အတွေ့ကြုံရ သိရှိလိုက်သည်။၁၅မိနစ်ခန့် မနားတမ်းလိုးပေးရာ အောက်မှ စောက်ပတ်လေးမှာ မိမိလီးအား အလိုက်သင့်လေး ပင့်ပင့်ပေးနေသည်ကို သိလိုက်ရသည်။ဆုနဒီမှာ ဦးသက်ခိုင်ကျောပြင်ကြီးအား ဖက်ကာ

” အားးး ရှီးးး ဟုတ်တယ် လုပ်လုပ် နာနာလေးလုပ် အိုးးး အ အ ”

လီးအရသာတွေ့လာပြီဖြစ်သောကြောင့် အသံထွက်၍ တောင်းဆိုလာတော့သည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ ခပ်ဖြည်းဖြည်းလိုးနေရာမှ မျက်လုံးလေးစင်းပြီး ရမ္မက်များတောက်လောင်စွာဖြင့် တောင်းဆိုနေသော မျက်နာလေးအား ကြည့်ကာ တဖန်းဖန်း ပစ်လိုးနေတော့သည်။စောက်ပတ်လေးထဲ လီးအရင်းထိမြုပ်မြုပ် သွားကာ ဆီးခုံးချင်းထိမိနေတော့သည်။

” အိုးးး အားးး းးးး ထွက် ထွက် ထွက်ပြီ … ရှီးးး းးး အားးး ဟူးးး းးး ရှီးးး ”

ဆုနဒီတစ်ယောက် ခုမှ ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့် ပြီးသွားကာ ရင်ဘတ်လေး ဖုတ်လိုက်ဖုတ်လိုက်နှင့် အသက်မျှင်းမျှင်းလေး ရှုနေတော့သည်။အချက်၂ဝခန့် ထပ်စောင့်ပေးလိုက်ရင်း ဦးသက်ခိုင်လည်း မထိန်းနိုင်တော့ပဲ လီးအား အမြန်ထုတ်ခါ စောက်ပတ်လေးပေါ် လရည်ဖြူဖြူများ ဂွင်းတိုက်ကာ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ထမိန်လေးအာ ပြန်ဖုံးပေးပြီး အခန်းပြင်သို့ ထွက်ခဲ့လိုက်တော့သည်။ဒေါ်သီရိဖြူအား ကိုယ်လက်သန့်ရှင်းပေးရန် မှာခဲ့ပြီး အောက်ထပ်သို့ ဆင်းကာ အိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့တော့သည်။

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာ အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )

” ကာမနဲ့သုခ အချိုးကျ ရောစပ်ထားသော ရမ္မက်ဝိုင် ”
**************************
( ၄ )

မနက်ခင်းကျေးငှက်သံလေးများနှင့်အတူ နေရောင်ခြည်နွေးနွေးလေးကြောင့် ဦးသက်ခိုင် နိုးလာခဲ့သည်။ ညက အိမ်သို့ပြန်လာပြီး မိုးနှောင်းတို့အိမ်ထိရောက်ခဲ့ကြောင်း အခြားနေရာများလည်းရှာခဲ့ကြောင်း ပြောပြကာ ညစာစား၍ လင်မယားနှစ်ယောက် အတူအိပ်ခဲ့ကြသည်။နိုူးနိုးချင်း မိမိအားကျောပေးကာ အိပ်ပျော်နေသော မိန်းမဖြစ်သူအား ခွလိုက်ကာ ပုခုံးသားဖြူဖြူလေးအား နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။

” ကိုသက်ခိုင် နိုးပြီလား ”

” ဟင် … သူဇာ နိုးနေတာလား ”

ပြောပြီး ညာဖက် လက်ဖြင့် ဝိုက်ဖက်ကာ နို့အုံလေးအား ဖွဖွလေး ညှစ်နေလိုက်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်ကလည်း ဖင်ကြီးအားနောက်သို့ကော့ကာ

” တညလုံး အိပ်မရတာ ကိုသက်ခိုင်ရယ် သမီးလေးပဲ မြင်ယောင်မိတာ ”

” ဟူးးးး းးးးး သူဇာရယ် ”

နို့အုံလေးအားလွတ်ရင်း ခပ်တင်းတင်းလေးဖက်ကာ ကော့နေသောဖင်ကြီးအား မပျော့မမာအနေထားလီးဖြင့် ကပ်ထိုးကာ

” ဒါဆိုလဲ ပြန်အိပ်နော် သူဇာ အစောကြီးရှိသေးတယ် သမီးလေးကို အမြန်တွေ့အောင်ရှာမှာပါ မိန်းမ ”

ဇနီးခြောလေးအား နှစျသိမျ့ကာ အကငြျ် ီအောကျမှာ လကျကိုသှငျးကာ နို့အုံလေးကို ခြပေေးလိုကျသညျ။

” ဟူးးး းးး စိတ်တွေလေးတယ် ကိုသက်ခိုင်ရယ် သမီးလေး ဒီချိန်ဆို ဘယ်လိုများ နေနေမလဲဟင် ”

” အော် သူဇာရယ် စိတ်ရှုတ်တာတွေ မတွေးနဲ့ ကိုယ် ကတိ ပေးပါတယ်ကွာ သမီးကို အမြန်ပြန်တွေ့အောင် ရှာမှာပါ ခု သူဇာ ပြန်အိပ်လိုက်နော် ”

ထိုစဉ် မိုးစက်လေးများ ကျလာကာ အနွေးဓတ်လေးပျောက်၍ အနည်းငယ် ချမ်းစိမ့်စိမ့် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ဦးသက်ခိုင်ဘက်လှည့်ကာ ရင်ခွင်ထဲတိုးရင်း အိပ်ပျော်ရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ မိန်းမဖြစ်သူ နဖူးလေးအား နမ်းကာ အလိုက်သင့် ဖက်ထားပေးလိုက်သည်။

………………………………………………

ဖက်ထားသောလက်များအား အသာလေးပြန်ရုံးကာ

” ကိုမိုးနော် တနေကုန် တညလုံး လုပ်ထားတာ အားမရသေးဘူးလား ဒီမှာ ကျိန်းစပ်နေပြီ ဟွန့် ”

သီတာခိုင် မှ ခပ်ညုညုလေးပြောကာ မျက်လုံးလေးအား မှိတ်ထားလိုက်သည်။ခိုးရာလိုက်ပြီးထဲက ဒီအခန်းငယ်လေးထဲတွင် ခဏတိုင်း အလိုးခံနေရသည်။မိုးနှောင်းမှာ မိမိအလုပ်ရှင် ကုမ္ပဏီ ပိုင်ရှင်၏ တစ်ဦးထဲသော သမီးချောလေးအား မြို့ပြင် အသိခြံသို့ ခိုးပြေးလာကာ ကာမစည်းစမ် ယစ်နေလျက်ရှိသည်။မနက် အစောကြီးထပြီး နွားနို့နှင့် ပလာတာ ဝယ်လာကာ သီတာခိုင် အတွက်စီစဉ်ထားလိုက်သည်။

” ခိုင် ထတော့လေ နွားနို့တောင်အေးနေပြီ မျက်နှာသစ် မုန့်စားလိုက်နော် ”

” အင်းပါ ကိုမိုုး ရဲ့ … ခိုင် လည်းဗိုက်ဆာနေပါပြီ … ဟွန့် ”

သီတာခိုင်ကုန်းအထတွင် မိုးနှောင်းမှာ ဖင်ကြားသို့နောက်ကနေ လက်သွင်းပြီး ထမိန်အပြင်က အဖုတ်လေးအား စမ်းလိုက်သည်။

” ဟိတ် …… ကိုမိုးနော် No No မျက်နှာသစ် မုန့်စားဦးမှာ ”

သီတာခိုင်မှာ အစောရီး စောက်ပတ်လေးအား ပွတ်ခံရသဖြင့် တွန့်ကနဲ့ဖြစ်သွားကာ အခန်းပြင် မြန်မြန်ထွက်လိုက်လေသည်။မျက်နှာသစ် သွားတိုက်ပီးမှ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာပြီး ပလာတာနှင့် ပဲပြုတ်အား မိုးနှောင်းကိုကျောပေးကာ စားနေလိုက်သည်။

အသားဖွူဖွူ ဆံပငျ ရှှအေိုရောငျနှငျ့ မကြျနာလုံးလုံးပွညျ့ပွညျ့ မိမိအား ကြောပေးကာ မုနျ့စားနသေော ခစြျသူလေးအား အားကွညျ့နမေိသညျ။ဒူးလေးတုတျကာ ထိုငျနသေဖွငျ့ ဖငျသားလေးကာ နောကျသို့ကော့ကာ ဝိုငျးစကျကားထှကျနပွေနျသညျ။မိုးနှောငျးမှာ သောကျရတေခှကျထခပျကာ သီတာခိုငျရှေ့သို့ခပြေးရငျး ဘေးနားဝငျထိုငျလိုကျသညျ။မကြျခုံးကောငျးကောငျး နူတျခမျးထူထူလေးက sexy ကလြှသဖွငျ့ တကယျ့မငျးသမီးအတိုငျးပငျ။အကငြျ် ီအပါးလေးအောကျမှ ဘရာဆီယာ မပါသော နို့သီးခေါငျးလေးက ထငျးနရော နို့စို့ခငြျသောစိတျမြား တဖှားဖှား ဖွစျနရေသညျ။ဘေးမှထိုငျကွညျ့နရေငျး တညလုံးခြှေးသံ တရှှဲရှှဲလိုးထားသဖွငျ့ သီတာခိုငျဆီက ခြှေးနံ့သငျးသငျးလေးကွောငျ့ ပုဆိုးတှငျးမှ လီးမှာ တငျးကနဲ့ဖွစျသှားမိသညျ။သီတာခိုငျ လကျတဖကျအား ဆှဲကာ မိမိလီးပေါျသို့ တငျပေးလိုကျသညျ။

” အိုရ် …… ကိုမိုုး ကလည်း ဒီမှာမုန့်စားနာ ပြီးတော့မှာကို ”

သီတာခိုင်မှာ မျက်နှာလေးရဲကနဲ့ဖြစ်သွားပြီး လက်ကလေးအား ပြန်ရုတ်လိုက်သည်။အလိုးသားခံနေပြီး မိုးနှောင်းလီးအား ရဲရဲ မကြည့်ရဲပေ။မနက်ပိုင်းတရေးနိုးတွင် ပုဆိုးလှန်တက်နေ၍ လီးအား ဝိုးတဝါးလေးကြည့်ကာ ပုဆိုးအားမြန်မြန်ဖုံးထားပေးလိုက်သည်။မိုးနှောင်မှာ ပန်းရောင်ရဲသွားသော သီတာခိုင်မျက်နှာလေးအား ကြည့်ရင်း နှစ်ယောက်ထဲဆိုသည့်အသိကြောင့် ပုဆိုးအား လှန်ပစ်လိုက်လေသည်။

” ခိုင်လေး ဒီမှာ ကြည့်လေ … လင်မယားတောင်ဖြစ်နေပြီ ရှက်နေတုန်းလား ”

” အိုရ် ကိုမိုး ကလည်း ရှက်လဲမရှက်ဘူးနော် ”

သီတာခိုင်မှာ ခန္ဓာကိုယ်တွင်း တဖျင်းဖျင်းဖြစ်လာကာ မိုးနှောင်းပေါင်ကြားသို့ ကြည့်မိလိုက်သည်။အမလေးးး အကြီးကြီးပါလား ဒါကြီးက မိမိစောက်ပတ်လေးထဲ ဝင်သွားတာ ယုံနိုင်စရာ မရှိပေ။လီးထိပ်အား အရည်ပြားတဝက်က ဖုန်းနေပြီး နီညိုရောင် ဒစ်ဖူးကြီးက ကားထွက်နေသည်။မတောင်သေးခင် ၅လက်မလောက်ရှိနေရာ ခပ်တုတ်တုတ်ကြီးမို့ သီတာခိုင်တစ်ယောက် မျက်လုံးလေးပြူးနေရှာသည်။ဆီးခုံးပေါ်မှ လမွှေးများက လဥဘေး ပတ်ပတ်လည်ထိ ပေါက်ရောက်နေသည်။ကြည့်နေရင်း သီတာခိုင်မှာ အာခေါင်များခြောက်လာကာ တံတွေးများ ဂလုဂလုနဲ့ မျိုချပစ်နေရသည်။ထို့နောက် နွားနို့ခွက်အားယူ၍ သောက်မည် အပြုတွင် မိုးနှောင်းမှ နွားနို့ခွက်အား လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။ခပ်နွေးနွေး နို့ခွက်ထဲသို့ သူ၏ ဒစ်ဖူးအားနှစ်ကာ ဒူးထောက်လိုက်ရင်း သီတာခိုင် ပါးစပ်နား တေ့ပေးလိုက်သည်။သီတာခိုင်က ကြောင်အမ်းအမ်းဖြင့် ပါးစပ်လေးအဟတွင် ဒစ်ဖူးအားနူတ်ခမ်းထူထူလေးထဲသို့ ဖိသွင်းလိုက်တော့သည်။သီတာခိုင်မှာ ဒစ်ဖူးမှ လချီးနံ့ သေးနံ့ထွက်နေသဖြင့် အနည်းငယ် တုန့်ဆိုင်းနေသေးသည်။အသက်အောင့်၍ ဒစ်ဖူးညိုညိုကြီးအား စုပ်ပေးလိုက်ရာ တညလုံးလိုးထားသော မိုးနှောင်းလီးက မဆေးရသေးသဖြင့် လရည်နံ့စောက်ရည်နံ့များပါ ရလာတော့သည်။ထိုအနံ့များကြောင့် စောက်ပတ်လေးမှာ ဆစ်ကနဲ့ဖြစ်လာပြီး ကာမစိတ်များ ထကြွလာရသည်။လီးကြီးအား နို့ခွက်ထဲ စိမ်လိုက် တပြွတ်ပြွတ် စုပ်လိုက်နှင့် အရသာတွေ့နေရသည်။မိုးနှောင်မှာလည်း ချစ်သူက မိမိလီးအား မက်မက်မောမော စုပ်ပေးနေသဖြင့် တဟင်းဟင်း ညည်းနေရသည်။လီးကြီးမှာ အကြောများထောင်လာပြီး မာတင်းလာရာ ဒစ်ဖူးကြီးက သီတာခိုင် ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ဖြစ်နေရပြန်သည်။သီတာခိုင်မှာ ဒစ်ဖူးအားငုံကာ အာခေါင်ထဲ မသွင်းနိုင်တော့သဖြင့် ခေါင်လေးအား ယမ်း၍ မွှေ့စုပ်ပေးရာ မိုးနှောင်းတစ်ယောက် တကိုယ်လုံးတုန်သွားရတော့သည်။

” အားးး းးးး ခဏ ခဏ ထုတ်ပေးပါဦး ခိုင်ရယ် ”

မိုးနှောင်းမှာ လီးတချောင်းလုံးကျင်တက်လာသဖြင့် အသံထွက်တောင်းပန်နေရသည်။သီတာခိုင်မှာ အသနားခံနေသော မိုးနှောင်းမျက်နာအားကြည့်ကာ ကာမစိတ်ကြွနေသဖြင့် ဒစ်ဖူးကြီးအား ခပ်တင်းတင်းဖိစုပ်ကာ ခေါင်းလေးအား ယမ်းယမ်းပစ်နေသည်။မိုးနှောင်းတစ်ယောက် တအားအားအော်ရင်း ညည်းသံများ ကျယ်လောင်လာတော့မှ ပါးစပ်မှ လီးအားထုတ်ပေးလိုက်တော့သည်။

” ဖူးးး းးး ဖလွတ် ပြွတ် ”

လီးထုတ်ပေးလိုက်မှ မိုးနှောင်းမှာ အသက်ရှုသံ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာတော့သည်။ထို့နှောက် နှစ်ယောက်သား ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ကာ နူတ်ခမ်းချင်းနမ်းနေကြသည်။လျှာဖျားချင်းပွတ်သပ်စုပ်ယူမှု့ကြောင့် သီတာခိုင်မှာ မျက်လုံးလေးစင်းကျလာသည်။မိုးနှောင်းလက်များက သီတာခိုင်၏ဗိုက်သားဖွေးဖွေးလေးအားပွတ်သပ်ပေးရင်း ပေါင်ကြားထဲသို့ရောက်ရှိလာသည်။အလိုက်သင့်ဖြဲထားပေးသော သီတာခိုင်၏ပေါင်သားဖြူဖြူလေးကြားမှ စောက်ပတ်နီတာရဲလေးအား အုပ်ကိုင်ပေးလိုက်သည်။လက်တဖက်က သူမ၏နို့အုံလေးများအား ညှစ်ပေးလိုက်ရာ နို့သီးခေါင်းပန်းရောင်လေးမှာ ထောင်တက်လာတော့သည်။နို့အုံထိပ်လေးအား ပါးစပ်ထဲဆွဲစုပ်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးအား လျှာဖျားဖြင့် ဝိုက်ပေးရာ သီတာခိုင်တစ်ယောက် ကော့တက်လာသည်။နို့စို့နေရင်း စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးအား လက်ခလယ်ဖြင့် အောက်မှအပေါ်သို ပင့်ကော်လိုက်ရာ စောက်စိထိပ်လေးအား ထိမိသဖြင့် သီတာခိုင်၏ ကိုယ်လုံးလေး ဆက်ကနဲ့ တုန်နေရသည်။သီတာခိုင်လက်တဖက်မှာလည်း မိုးနှောင်းလီးကြီးအား ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ဖြင့် ပွတ်သက်ပေးနေမိသည်။တဖြည်းဖြည်း သူမစောက်ပတ်လေးမှာ မို့မောက်ဖေါင်းကားလာ၍ စောက်ရည်ကြည်များ စို့လာရသည်။စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းထိပ်ရှိ မာထောင်နေသောစောက်စိလေးအား မိုးနှောင်းက လက်ညိုး လက်မဖြင့် ပွတ်ခြေလိုက်ရာ အအားအား ဟစ်အော် ညည်းရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာတော့သည်။နို့သီးခေါင်းလေးအားစုပ်ခံရရင်း စောက်စိလေးအား ဖိချေခံရသဖြင့် သီတာခိုင်မှာ စောက်ရည်များပန်ထွက်ကာ ကော့ပျံနေရသည်။

” အားးးး းးးး အမေ့ ကိုမိုးရယ် …… အင့် အာကွာ ”

ညည်းငြူရင်း မိုးနှောင်းလီးကြီးအား မက်မက်မောမောကြည့်နေလိုက်သည်။လီးကြီးအားစုပ်ပေးချင်သော စိတ်များထပ်မံပေါ်ပေါက်လာနေသည်။သို့သော် မိုးနှောင်းသည် သူမှကိုယ်လေးအား အသာလှဲချ၍ ပေါင်နှစ်ဖက်အား ဖြဲကာ စောက်ပတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေး ထိုးယက်ပစ်တော့သည်။စောက်ခေါင်းလေးထဲ ုးလျှာ ပူပူနွေးနွေးလေးဝင်လာရာ သီတာခိုင်သည် မိုးနှောင်းခေါင်းအားဖမ်းကိုင်ကာ ပေါင်ကြားသို့ ဖိကပ်ထားလိုက်တော့သည်။စောက်ပတ်ဘေးနူတ်ခမ်းသားများအားဆွဲစုပ်ပေးရင်း စောက်စိထိပ်လေးအား လျှာဖျားဖြင့် ထိုးထိုးစွပေးရာ သီတာခိုင်မှာ တအားအားညည်းရင်း အော်ဟစ်နေသည်။စောက်ပတ်တပြင်လုံးလျှာအပြားလိုက်ယက်ခံလိုက်ရ စောက်စိလေးအား ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ကိုက်ခံလိုက်ရနှင့် စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲမှ မခံမရပ်နိုင်အောင်ယားတက်လာကာ

” အားးး အအ ကိုမိုးရယ် လိုးး လိုးး လိုးပေးပါတော့ရှင် အိုးးး အားး ရှီးးး းးးး …… ဟင့် ဟင့် ”

မြန်မြန်လိုးပေးရန်တောင်းဆိုရင်း သီတာခိုင်မှာ နဖူးကြောလေးများရှုံကာ စောက်ရည်များ ဒုတိယ အကြိမ် ထောင်ပန်းနေတော့သည်။မိုးနှောင်မျက်နှာအား စောက်ရည်များနှင့် ပန်းရင်း ဖိကပ်ထားကာ မျက်နှာအနံ့စောက်ပတ်လေးဖြင့်ပွတ်နေတော့သည်။

” အားးး ရှီးးး ကန်တော့နော် ကိုမိုး အိုးးး းးး ကောင်းလိုက်ရှင် အားးး ဟူးးး းးးး ရှီးးး ”

သီတာခိုင်မှာ ညည်းသံများဖြင့် ခါးကော့ထားရင်း ပေါင်လေးနှစ်ဖက်မှာ တုန်နေလျက်ရှိသည်။မိုးနှောင်းက သူ၏မျက်နာအား စောက်ပတ်လေးဆီမှ ခွာကာ အပေါ်သို့တက်၍ သီတာခိုင်နှင့် နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေလိုက်ပြန်သည်။သီတာခိုင်လည်း အနမ်းခံရင်း မိုးနှောင်းမျက်နာပေါ်မှ သူမစောက်ရည်များအား ပြန်လည်ယက်ကာ မျိုချပစ်လိုက်သည်။ထို့နောက် မိုးနှောင်းလီးကြီးအား လက်တဖက်ဖြင့်ကိုင်ပြီး သူမစောက်ပတ်လေးထဲ့ တေ့ပေးလိုက်ပြန်သည်။စောက်ခေါင်းဝလေးထဲ ဒစ်ဖူးကြီးမြုပ်ကာ မိုးနှောင်းတစ်ယောက် ခပ်ဖြည်းဖြည်း ဖိလိုးပေးလိုက်သည်။ခပ်စီးစီးလေး ဝင်လာသော လီးနွေးနွေးကြီးကြောင့် သီတာခိုင်မှာ ရင်ဘတ်လေးကော့တက်လာရသည်။တဖြည်းဖြည်း ပုံမှန်လေးလိုးနေရာမှ မိုးနှောင်းမှာ စောင့်စောင့်ဖိလို့းလိုက်ပြန်သည်။သီတာခိုင်မှာလည်း အားရကျေနပ်သည့်အလား ဝင်လာသော လီးအား စောက်ခေါင်းသားများဖြင့် ညှစ်ပေးကာ အလိုက်သင့်လေး ပင့်ပင့်ပြန်စောင့်လိုက်သည်။

” အားးး ……… ကောင်းးလိုက်တာ ……… ခိုင်ရယ် ”

” ဘွတ် … ဘွတ် … ဖွပ်… ဒုတ် …… စွပ် … ဗျစ် ဗျစ် ………… ဘွတ် ”

” အင်းးး … အင့် စောင့်စောင့် ……… ကိုမိုးး …… ဟုတ်တယ် … အာကွာ …… ကျွတ် ကျွတ်…… အင့် ”

” ဗျစ် ……… ဗျစ် ……… ဖွပ် ……… ဘွတ် …… ဘွတ် …… ဘွတ် ”

ညည်းသံ လိုးသံများ စည်းချက်ကျကျလေး ထွက်ပေါ်နေတော့သည်။မိုးနှောင်းမှာ သီတာခိုင်၏ ခါးလေးအား စုံကိုင်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဖိလိုးပေးနေသည်။ဒစ်ဖူးကြီးက သားအိမ်ဝသို့ ထိမိနေရာ သီတာခိုင်တစ်ယောက် ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးခံရင်း ကော့ကော့ပေးနေတော့သည်။ခပ်ပြင်းပြင်းလိုးချက်များအောက်တွင် သီတာခိုင်၏ ကိုယ်လုံးလေး တဆက်ဆက်တုန်လာကာ မိမိလက်မောင်းအား ကုတ်ခြစ်ကာ ငြိမ်ကျသွားသဖြင့် တတိယအကြိမ်စောက်ရည်များထွက်ကာ ပြီးသွားကြောင်း မိုးနှောင်း သိရှိလိုက်ရသည်။လီးတချောင်းလုံးနွေးကနဲ့ဖြစ်လာကာ အချက်၃ဝခန့် စောင့်လိုးလိုက်ရင်း နောက်ဆုံးတချက်တွင် လီးအရင်းထိ ကပ်လိုက်ကာ သုတ်ရည်များ ပန်းထည့်ပေးလိုက်တော့သည်။

” ဟူးးး တအား ချစ်တာပဲ မိုးရယ် ……… ဖြစ်နိုင်ရင် မိုးစောက်ပတ်လေးထဲ ကိုမိုးလီးကြီး တချိန်လုံး စိမ်ထားချင်တာ အားး းး ဟူးးး းးး ”

မိုးနှောင်းမှာ ပါးစပ်မှတတွတ်တွတ်ပြောရင်း စောက်ခေါင်းလေးထဲ လီးကိုမွှေပြီး နောက်ဆုံးလက်ကျန်လရည်များ စစ်ထုတ်လိုက်သည်။သီတာခိုင်မှာ ခေါင်းလေးစောင်းကာ မျက်စောင်းလေးထိုးလိုက်ရင်း

” ဟွန်းးး သွားးး းးး လူဆိုးး းးး ဒါပဲ တွေးနေတာ မလားးး ”

နှစ်ယောက်သားဆန္ဒများ ပြည့်ဝသွားသဖြင့် အားရကျေနပ်နေကြသည်။မိုးနှောင်းက သူ၏လီးကြီးအား စောက်ဖုတ်လေးထဲမှ ဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲထုတ်လိုက်သည်။မိမိစောက်ပတ်လေးထဲမှာ ကျွတ်ထွက်လာသော လီးကြီးအား ကြည့်နေမိသည်။သူမကိုယ်လုံးလေးအောက်သို့လျောချကာ ဘေးသို့လှဲချလိုက်သော မိုးနှောင်းဗိုက်ပေါ်သို့ ခေါင်းလေးတဇောင်းတင်ကာ စောက်ရည်နံ့လရည်နံ့များထွက်နေသော ဒစ်ဖူးကြီးအား ဆွဲစုပ်လိုက်ရင်း မှေးနေတောသည်။ထိုစဉ် ခေါင်းရင်းဘက်မှ ဖုန်းမြည်သံထွက်ပေါ်လာရာ မိုးနှောင်းဖုန်းဖြစ်နေတော့သည်။အမေဖြစ်သူထံမှ ဖြစ်သည်။

” ဟဲလို သား …… မိုးနှောင်းလား … သားရော သမီးရော အိမ်ပြန်လာကြ သမီးလေးအဖေလည်း လာသွားတယ် အားလုံးအဆင်ပြေတယ် ဘယ်မှ လျောက်သွား မနေကြနဲ့ ”

” ဟင် ……… တကယ်လား အမေ ”

” တကယ်ပေါ့ …… သားရဲ့ … မင်းတို့ကို သဘောတူပါတယ် ပေးစားမှာပါ…… သမီးလေး အမေက စိတ်ဆိုးနေတာတော့ ကြားမိတယ် ”

သီတာခိုင်လည်း ဒစ်ဖူးကြီးအား ပါးစပ်မှ ထုတ်လိုက်ကာ သေချာနားထောင်နေမိသည်။သူမ အမေကြောင်းသိသည်။စိတ်ဆိုးလည်း ခဏပါ သူမအား မတအားချစ်သည်ကိုလည်း နားလည်ထားသောကြောင့် အထွေအထူး စိတ်မပူတော့ပေ။

” ဒါဆို ညနေကျ သားတို့ အမေ့အိမ် ပြန်လာတော့မယ် အမေ …… ဒါပဲနော် ”

” အေးအေး လာခဲ့ကြတော့ …… သမီးလေး အဖေဆီ ဖုန်းဆက်ထားမလို့ ဖုန်းနံပတ်ပေးဦးသား အမေ တောင်းမထားလိုက်မိဘူး ”

မိုးနှောင်းမှာ ရုံးဖုန်းအားပေး၍ ဖုန်းချလိုက်တော့သည်။ထို့နောက် သီတာခိုင်အား ဖက်လိုက်ပြီး နောက်တချီစရန် နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ကာ အစ ပျိုးလိုက်လေသည်။

” ဖျောက် … ဖျောက် …… ဖျောက် ……… ”

မိုးဖွဲလေးများကျလာသဖြင့် အခန်းလေးမှာ အေးစိမ့်စိမ့်လေး ဖြစ်လာတော့သည်။

**************************

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာ အတွက် ရေးသားထားခဲ့သည်။ )

” ကာမနဲ့သုခ အချိုးကျ ရောစပ်ထားသော ရမ္မက် ဝိုင် ”
***************************
( ၅ )

ဦးသက်ခိုင်မှာ မိုးတိတ်သည်နှင့်အိမ်မှ ကုမ္ပဏီသို့ ထွက်လာခဲ့ရာ ကားလေးမှာ လမ်းမကြီးပေါ်သို့ရောက်ရှိလာသည်။ထိုစဉ် ရုတ်တရက် မိုးဖွဲများပြန်ကျလာကာ တဖြည်းဖြည်း သည်းလာတော့သည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ မိုုးရွာသည်ကို မကြိုက်နှစ်သက်ပေ။လမ်းမကြီးအတိုင်းမမောင်းတော့ပဲ လမ်းကြိုလမ်းကြားမှ ပတ်မောင်းလာခဲ့ရာ ဖုန်းသံမြည်လာတော့သည်။

” ဟယ်လို …… ဆရာရှိပါသလားရှင် ”

” အေး ကေသီပြော …… ငါအခု လမ်းမှာ … မိုးတအားရွာနေလို့ လမ်းကြားတွေထဲက ပတ်မောင်းနေရတာ ”

” ဟင် … တစ်ယောက်ထဲပေါ့ … သမီး ဒီနေ့ ခွင့်ယူမလို့ လှမ်းအကြောင်းကြားတာ … ရုံးလဲ ခွင့်တင်ပြီးပါပြီ ”

” အော် … ခု ကေသီ ဘယ်မှာလဲ ”

” တိုက်ခန်းမှာလေ … ကိုကြီး လာခဲ့ပါလား မိုးတိတ်မှ ရုံးသွားလိုက်လေ ”

ဦးသကျခိုငျလညျး မနျနဂြောအားဖုနျးဆကျကာ မိုးတိတျမှ ထှကျလာမညျဖွစျကွောငျး အရေးကွီးကိတျစမြားဝငျလာလငြျ မိမိဆီအကွောငျးကွားပေးရနျမှာပွီး ကသေီမိုးတိုကျခနျးဘကျသို့ ဦးတညျလိုကျတော့သညျ။တိုကျခနျးရှေ့ရောကျသောအခါ လကျတကိုငျးအကငြျ် ီအပါးလေးနှငျ့ ဘောငျးဘီတိုလေးဝတျထားသော ကသေီမိုးမှာ ထီးကလေးဖွငျ့ ထှကျကွိုနသေညျ။တိုငျခနျးအတှငျး ရောကျသောအခါ ဦးသကျခိုငျမှာ ဘောငျးဘီတိုလေးအောကျက ပေါငျသားဖှေးဖှေးလေးအား ကွညျ့ရငျး ရမ်မကျစိတျမြား ထကွှလာတော့သညျ။

” ခ်လ်းးး … ငေးလှကြည်လား ကိုကြီးရ ”

အိမျတှငျးအဝတျစားလေးမြားဖွငျ့ sexy ကလြှသော ကသေီမိုးဆီက အသံထှကျပေါျလာတော့သညျ။အသံကွားမှ ဦးသကျခိုငျမှာ အမျးတနျးတနျးဖွစျကာ ကသေီမိုး မကြျနှာလေးအား ကွညျမိတော့သညျ။ကသေီမိုးကလညျး အကငြျ် ီအဖွူအပေါျတှငျ ကုတျအကငြျ် ီအနကျ … ဘောငျးဘီအနကျ အောကျတှငျ တောကျပွောငျနသေော ရူးဖိနပျ အညိုဝတျဆငျထားပွီး ခနျငွားနသေော မိမိဘောစိအား ကွှနေလေကြျရှိသညျ။နရေေးထိုငျရေး ငှကွေေးကအစ အဝတျစားအသုံးဆောငျထိ ထောကျပံနသေော ဦးသကျခိုငျအား အပြိုစငျဘဝကိုပါ ပေးအပျထားလသေညျ။

” အခန်းထဲသွားမလား … ကိုကြီး ”

နှာတံစင်းစင်း … မျက်ခုံးလှလှ … နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးဆီမှ ဒုတိယအကြိမ် စကားသံ တိုးတိုးလေး ထပ်မံထွက်ပေါ်လာပြန်သည်။နှစ်ဦးသား အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ဝင်ကာ တိုင်ပင်ထားကြသည့်အလား အဝတ်စားများချွတ်ပစ်လိုက်ကြသည်။နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ကာ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ခန္ဓာကိုယ်အနံ့ပွတ်သပ်နေကြသည်။ခဏအကြာမှ ကေသီမိုးသည် နူတ်ခမ်းအားခွာ၍ ဦးသက်ခိုင်ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးအား အုပ်ကိုင်ကာ ဒစ်ဖူးအား ဖြဲချလိုက်သည်။လီးထိပ်တွင် အရည်ကြည်လေးများစို့နေသော့ ဒစ်ကြီးအားကိုင်၍ သူမ စောက်ပတ်လေးအောက်မှ အထက်သို ပွတ်ဆွဲလိုက်တော့သည်။စောင်ပတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက် နူတ်ခမ်းသားလေးများလန်၍ စောက်စိထိပ်လေးအား ဒစ်ဖူးနှင့်ထိုးမိသောအခါ ကာမစိတ်များတောင်လောင်လာကာ အလိုးခံချင်သောစိတ်များ တဖွားဖွားဖြစ်နေရသည်။

” ကောင်းလိုက်တာ …… ကိုကြီးရယ် … အ အားးး ”

” အင်းပါ … ကေသီရာ ကိုကြီး လိုးပေးမယ်နော် ”

ဦးသက်ခိုင်မှာ ကေသီမိုးကိုယ်လုံးလေးအား ကုတင်ပေါ်လှန်ချလိုက်ပြီး အိစက်နေသော နို့အုံလေးပေါ်သို့ မျက်နာအပ်လိုက်တော့သည်။ထို့နောက့် နို့အုံလေးများ ညှစ်ပေးရင်း တဖက်ဆီ ငုံစို့ပေးလိုက်ပြန်သည်။ကေသီမိုးမှာ နို့စို့နေသော ခေါင်းအား ဖမ်းကိုင်ရင်း ပေါင်လေးနှစ်ဖက် မသိမသာလေးဖြဲကာ ခြေနှစ်ချောင်းက ဦးသက်ခိုင်ခါးပေါ်သို့ ချိတ်တင်လိုက်ပြန်သည်။ဦးသက်ခိုင်က ဖြဲကားလာသောပေါင်ကြားမှ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအား မတ်ထောင်နေသောလီးဖြင့် တေ့ကာ ဖိသွင်းပေးလိုက်သည်။

” ဗျစ် … ဗျစ် …… ဘွတ် ဗျစ် ”

” အ … အ …… အမေ့ ”

ရုတ်တရက် လီးဝင်လာသဖြင့် ပေါင်နှစ်ဖက်အား ထပ်ဖြဲလိုက်ရင်း ကေသီမိုးမှာ ခေါင်းလေးမော့တက်သွားရင်း ညည်းနေတော့သည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ ခဏငြိမ်၍ လီးအား အရင်းထိ တရစ်ချင်းဖိသွင်းကာ ကပ်ထားလိုက်၏။ပြီးမှ တချက်ခြင်း လိုးနေလိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်း ကေသီမိုုးကလည်း ပြန်ပြန်စောင့်ပေးလာရာ ဦးသက်ခိုင်မှာ ခပ်သွက်သွက်လေး စောင့်လိုုးလိုက်ရာ မကြာမှီ နှစ်ဦးသား ကာမအထွဋ်ထိပ်သို့ ရောက်ရှိသွားကြသည်။ခဏအမောဖြေပြီးမှ ကေသီမိုးမှာ ထရပ်လိုက်ကာ

” ကိုကြီး သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးမယ်နော် ခဏ ”
ဟုပြောရင်း ရေချိုးခန်းမှ ရေဝတ်တထည်ယူလာကာ ပျော့ခွေစပြုနေသော လီးအား ပြောင်စင်နေအောင် သုတ်ပေးလိုက်သည်။ထိုစဉ် ဦးသက်ခိုင် ဖုန်းဝင်လာတော့သည်။

” တူတူ …… တူတူ …… တူ ”

” ဟဲလို … အမိန့်ရှိပါ ဦးသက်ခိုင် စကားပြောနေပါတယ် ”

” သီရိဖြူပါရှင် ”

” အော် … ဖြူလား ပြောလေ ”

ဦးသက်ခိုင်မှာ ဖုန်းပြောရင်း ကေသီမိုးအား ကြည့်လိုက်ရာ ကေသီမိုးမှ အလိုက်တသိ အခန်းပြင်သို့ ထွက်သွားလေသည်။

” ဘေးနား လူမရှိပါဘူး နော် ”

” မရှိပါဘူး ဖြူရဲ့ ပြောပါ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ”

” ကလေးတွေ ကိတ်စပါ မောင်ရဲ့ ”

” အဆက်သွယ် ရပြီလား ဖြူ ”

” ရပါပြီ မောင်ရဲ့ ညနေကြ လာခဲ့နော် … ကလေးတွေ ကိတ်စ တိုင်ပင်ရအောင် ”

” အင်းပါ ဖြူရယ် … ညနေ မောင်လာခဲ့ပါ့မယ် ”

” ဒါပဲနော် မောင် … သူတို့ဖို့ အိမ်အပေါ်ထပ် အခန်းလေး ရှင်းပေးလိုက်ဦးမယ် ”

” Oki ဖြူ … ညနေ မောင် ဆက်ဆက်လာခဲ့မယ်လေ ”

ဖုန်းချသွားသဖြင့် ဦးသက်ခိုင်လည်း ကေသီမိုးအား လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ထို့နောက် ညနေပိုင်းထိ ဒီမှာပဲ အချိန်ဖြုံးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။အိပ်ခန်းလေးထဲတွင် ရယ်သံလွင်လွင် လေးများထွက်ပေါ်နေသည်။အချစ်မပါတဲ့ ကာမပင်လယ်အား မမောတမ်းကူးဖို့ ကြိုးစားနေကြသည်။အရွယ်နဲ့မမျှ ဘဝအကျိုးပေး မကောင်းခဲ့တဲ့ ကေသီမိုးတစ်ယောက် နားလည်မှု့ စာနာမှု့ တခြားသူတွေထက် ပိုပြီး တောင်းတခဲ့ရသည်။လိုအပ်ချက်တွေဖြည့်စီးပေးနိုင်တဲ့ ဦးသက်ခိုင်အား ချဉ်းကပ်ရင်း မိမိအသွေးသားများကို ဆန္ဒရှိသလောက် ပေးဆပ်နေသည်။အချိန်များ တဖြည်းဖြည်းကုန်ဆုံးလာကာ ညနေပိုင်းအချိန်သို့ရောက်ရှိလာတော့သည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ ကေသီမိုးအားနုတ်ဆက်၍ တိုက်ခန်းလေးမှထွက်လာလိုက်ပြီး ကားလေးဖြင့် ဒေါ်သီရိဖြူ အိမ်သို့ သမီးလေးအားတွေ့ရန် မောင်းလာခဲ့တော့သည်။ဒေါ်သီရိဖြူ အိမ်သို့ရောက်ရာ ဧည့်ခန်းထဲမှ ထလာ၍ ဦးသက်ခိုင်အား နုတ်ဆက်လိုက်လေသည်။

” မောင် … ရောက်လာပြီလား ”

” ဒါပေါ့ ဖြူရယ် … သမီးတို့ရော တွေ့ချင်လှပြီ ”

” ခဏစောင့်နော် … မောင် … အိမ်အပေါ်မှာ ဖြူသွားခေါ်လိုက်ပါ့မယ် ”

စကားပြောပြီး ဒေါ်သီရိဖြူမှာ အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားတော့သည်။သားဖြူသူတို့အိပ်ခန်းဝ အရောက် ညည်းသံများကြားရသဖြင့် ခြေလှမ်းများ ရပ်တန့်သွားရသည်။ တံခါးအား ဖြည်းဖြည်းချင်း အနည်းငယ် ဟ၍ ကြည့်လိုက်မိသည်။ သီတာခိုင်မှာ စကပ်ထမိန်အနက်လေးအား ခါးထိတင်ထားပြီး သူမကိုယ်လုံးလေးအား ရှေ့သို့ကုန်း၍ကုတင်ဖြင့်ကပ်ထားရင်း လေးဖက်ထောက် ကုန်းပေးနေသည်။ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ပေးနေသော သီတာခိုင်နောက်မှ သားဖြစ်သူက ဒူးထောက်ကာ နေရာယူရင်း တဖွပ်ဖွပ် လိုးနေသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့သည်။

” အိုရ် ”

အသံပေးရမလို ပြန်လှည့်ရမလို ချီတုန်ချတုန် ဖြစ်နေမိသည်။ထို့နောက့် အိပ်ခန်းတံခါးအား အသာပြန်စိကာ အောက်ထပ်သို့ ပြန်ဆင်းလာတော့သည်။အောက်ထပ်သို့ ရောက်ရောက်ချင်း ဦးသက်ခိုင်က လှမ်းမေးတော့သည်။

” ဖြူ … သမီးလေးတို့ရော အိပ်နေကြတာလား ”

ဒေါ်သီရိဖြူမှာ … တဟိုဟိုနှင် … ဖြစ်နေတော့သည်။မျက်နှာလေး ရဲနေလျက် ခေါင်းလေးငုံ့သွားသော ဒေါ်သီရိဖြူအား ဦးသက်ခိုင်က ထသွားလိုက်ကာ ပုခုံးလေးအား ကိုင်ရင်း ခုန်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။သူကိုယ်တိုင် ဘေးမှဝင်ထိုင်ရင်း အခြေနေကို သုံးသပ်မိလိုက်သည်။

” ဖြူ ”

” ရှင် ”

” သမီးတို့ ဘာလုပ်နေလို့လဲ ဟင် ”

” ဟို … ဟိုလေ မောင်ရယ် ”

ဒေါ်သီရိဖြူမှာ ပါးစပ်က ပြောမထွက်ရဲပေ … ငယ်ရည်းစားဖြစ်သူ ဦးသက်ခိုင်သမီးအား မိမိသားမှ လိုးနေသည်ကို ပြောဖို့ အခက်တွေနေတော့သည်။

” ပြောလေ ဖြူရဲ့ … သမီးတို့ လိုးနေကြတာ မလား ”

” အာကွာ … မောင်ကလဲ …… ကျွတ် ”

ဒေါ်သီရိဖြူမှာ ရည်းဇားဦးမို့ ပြန်ဆုံချိန်ဝယ် တွေ့တွေ့ချင်း အလိုးခံခဲ့သော်လည်း … ယခုလို စကားလုံးကြမ်းကြမ်းများအား မထွက်ဝံသေးပေ။ဦးသက်ခိုင်မှ တစ်တစ်ခွခွ ပြောလာချိန်တွင် ခန္ဓာကိုယ်က တဖိန်းဖန်း တရှိန်းရှိန်း ဖြစ်လာကာ ရှက်သွေးကြွယ်နေမိတော့သည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ ဒေါ်သီရိဖြူ၏ အမူယာလေးအား ကြည့်ရင်း လည်တိုင်ဖွေးဖွေးလေးအား နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ထို့နောက် လက်တဖက်ကထမိန်အပြင်မှ ဖင်သားကြီးများအား ပွတ်သပ်ပေးရင်း ကျန်လက်တဖက်က နို့အုံကြီးများအား ညှစ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။နို့အုံအားညှစ်ရင်း အောက်ဖက်သို့လက်ကရွေ့ကာ ပေါင်ကြားထဲ အရောက် ဒေါ်သီရိဖြူ တွန့်ကနဲ့ ဖြစ်သွားကာ ပေါင်လုံးများအား ကားပေးလိုက်မိတော့သည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ လည်တိုင်လေးအားနမ်းရင်းမှ နားရွတ်ဖျားလေးအား ဆွဲစုပ်လိုက်ရာ

” အိုးးး မောင်ရယ် … ဟင့်အင် ”

ကျွမ်းကျင်သောအနမ်းများနှင့် စောက်ပတ်လေးအားအုပ်ကိုင်ထားရာ ရမ္မက်စိတ်က နိုးထလာတော့သည်။အိမ်ပေါ်ထပ်မှ သားဖြစ်သူတို့ ဆင်းလာရင်းတွေ့သွားနိုင်သဖြင့် စိုးရိမ်စိတ်လေးက ရင်ဖိုနေရသည်။ထို့နောက် ပေါင်ကြားမှ ဦးသက်ခိုင်လက်အားဖယ်က ထမိန်အောက်နားစအား ဆွဲယူ၍ ပေါင်ရင်းထိ တင်ထားလိုက်သည်။ပြီးမှ ဦးသက်ခိုင်လက်အားဆွဲယူကာ မိမိပေါင်ကြားထဲသို့ ပြန်သွင်းပေးလိုက်သည်။စောက်ပတ်အိအိလေးအား လက်ဖဝါးဖြင့်ဖိပွတ်ခံရပြီး အကွဲကြောင်းလေးအား လက်ခလယ်ဖြင့် ထိုးခွဲပေးနေရာ စောက်ရည်ကြည်များ ရွှဲလာတော့သည်။ဦးသက်ခိုင်အား သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း အငမ်းမရ တေ့စုပ်လိုက်မိသည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ အလိုက်သင့် နမ်းပေးနေရင်း လက်ခလယ်အား စောက်ပတ်လေးထဲ ထိုးမွှေပေးနေပြန်သည်။

” အင့် … အာကွာ အင့်အင့် ”

ဒေါ်သီရိဖြူတစ်ယောက် ဦးသက်ခိုင်လက်ကောက်ဝတ်အား ကိုင်ကာ သူမ စောက်ပတ်လေးထဲ အသွင်းထုတ် ခပ်မြန်မြန်လုပ်ပေးရင်း စောက်ရည်များထွက်ကျလာတော့သည်။ဦးသက်ခိုင် လက်ခလယ်လေးအားညှစ်ရင်း

” အားးး းးးး အ … ပြီး ပြီးးး … … ပြီးပြီ မောင်ရယ် …… အားးး းးး ”

ဒေါ်သီရိဖြူပြီးသွားသော်လည်း ဦးသက်ခိုင်မှာ လက်ခလယ်အား မထုတ်ပဲ ခပ်သွက်သွက်လေး လုပ်ပေးနေသည်။

” အားးဟားးး အီးးး ချစ်လိုက်တာ မောင်ရယ် အင်းဟင်းးး းးး … တော်တော့နော် မောင် … ဖြူ … မောင့်လီးကို ပြန်စုပ်ပေးမယ်နော် ”

ဘောင်းဘီဇစ်ဖွင့်ကာ ခပ်တင်းတင်းဖြစ်နေသော လီးအား ဒေါ်သီရိမှာ လက်တဖက်ဖြင့် ဆွဲထုပ်လိုက်တော့သည်။ထောင်မတ်လာသော လီးကြီးအားဖြဲချလိုက်ရာ ဒစ်ဖူးညိုညိုကြီးက ကားတက်လာကာ အပေါက်ဝတွင် အရည်ကြည်လေးများ စီးကျနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ထိုနောက် သူမခေါင်းလေးအား ငုံကာ ပါးစပ်လေးဟပြီး ဒစ်ဖူးအား စုပ်ပစ်လိုက်သည်။နူတ်ခမ်းလေးအား ရသလောက်ဖြဲကာ လီးအားဝင်နိုင်သမျှဝင်အောင် သွင်းရင်း ဒစ်ကြီးအား လျှာဖြင့်ဝိုက်ဝိုက်ပေးရာ ဦးသက်ခိုင်မှာ တအင်းအင်း ညည်းလာရတော့သည်။ထိုစဉ် အပေါ်ထပ်မှ အားရပါးရ လိုးပြီး အောက်ဆင်းလာသော မိုးနှောင်းတို့ စုံတွဲ ခြေသံများကြောင့် ဒေါ်သီရိဖြူမှာ လီးအား ပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်ကာ နူတ်ခမ်းလေးအား လက်ခုုံဖြင့် ဖိသုတ်နေတော့သည်။ ဦးသက်ခိုင်မှာလည်း ဇစ်အမြန်ပိတ်ကာ ကိုယ်လုံးအား ခပ်မတ်မတ် အနေအထား ပြင်ထိုင်လိုက်လေသည်။

……………………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာ အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
” ကာမနဲ့သုခ အချိုးကျ ရောစပ်ထားသော ရမ္မက်ဝိုင် ”
*************************
( ၆ )

” ဝေါ …… ဝေါ ……… ဝုန်း ဒလိန်းးး းးး ”
” ဂျိန်းးးး …… ဒလိန်းးး … ဝေါ ………… ဝေါ ”

” ဟူးးး းးးး အရေးထဲမှ မိုးနဲ့တော့ ခက်နေပြီ ”

စိတ်ထဲမှတိတ်တိတ်လေးပဲ သဲသဲမဲမဲ ရွာနိုင်လွန်းသော မိုးကို ဒေါ်သီရိဖြူ တစ်ယောက် အပစ်တင်မိတော့သည်။အငှားကားလေးပေါ်အတက်မှာပင် သနပ်ခါးအဖွေးသားလိမ်းထားသော မျက်နှာနှင့် လက်မောင်းတလျှောက် အကွက်အကွက်လေးတွေ ဖြစ်ကုန်တော့သည်။တဖွားဖွားရွာသွန်းနေသော မိုးရေထဲတွင် အငှားကားလေးမှာ သီတာခိုင်ပြောပြသော လိပ်စာအတိုင်းမောင်းနှင် လာခဲ့သည်။တဖြည်းဖြည်း ကျောင်းသွား ရုံးသွား ဈေးသွားသူများနှင့် ပြည့်ကျပ်နေသော မှတ်တိုင် ၂ခုလောက် ကျော်လာခဲ့ပြီးမှ နိုင်လွန်လမ်းဖြူးဖြူးလေး အတိုင်းမောင်းလာရင်း ခြံဝင်းကျယ်ကျယ် ခန်းနားသော တိုက်ကြီးရှေ့သို့ ရောက်လာတော့သည်။ ခြံတံခါး ဖွင့်ထားသဖြင့် တိုက်ကြီးရှေ့ ဆင်ဝင်အောက်ထိ အငှားကားလေးမှာ မောင်းဝင်လာပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ရပ်လိုက်သည်။ကားပေါ်မှ သီတာခိုင်နှင့်မိုးနှောင်းတို့ စုံတွဲ … ဒေါ်သီရိဖြူနှင့် ဆုနဒီတို့ သားအမိတို့ ဆင်းလာခဲ့ကြသည်။

အိမျထဲအဝငျ ဧညျ့ခနျးထဲတှငျ ဦးသကျခိုငျနှငျ့ဒေါျသူဇာမိုးမွငျ့တို့ လငျမယားအား အခြိုပှဲမြား မှောထားသော ကောျဖီခှကျမြားနှငျ့ အတူ တှေ့လိုကျရသညျ။ဒေါျသူဇာမိုးမွငျ့မှာ မတျတပျထရပျကာ သမီးဖွစျသူနှငျ့ ဒေါျသီရိဖွူတို့ မိသားစုအား ပွုံး၍ နုတျဆကျလိုကျသညျ။နကျမှောငျထူအိနသေော ဆံနှယျမြားက စုစညျးခညြျနှောငျမထားပဲ ညာဖကျခွမျးသို့ သိမျးယူကာ ဘေးသို့ခထြားသညျကလညျး ဒေါျမိုးမွငျ့သူဇာ၏ ဆှဲဆောငျမှု့တစျမြိုးပငျဖွစျသညျ။မို့မောကျသောရငျသားကွီးမြားနှငျ့ ခါးသိမျသိမျလေးအောကျမှ ဝိုငျးစကျနသေော တငျသားကွီးမြားမှာ မိနျးမခငြျးပငျငေးယူရသဖွငျ့ ဒေါျသီရိဖွူတစျယောကျ အားကမြိနသေညျ။မိမိငယျရညျစား၏ ဇနီးခြောအားကွညျ့ရငျး ပွနျလညျပွုံးပွကာ စားပှဲခုံဘေးမှ ထိုငျခုံပေါျသို့ ထိုငျလိုကျတော့သညျ။ ဦးသကျခိုငျမှာလညျး သနပျခါးကှကျကွားလေးဖွစျနကော အကငြျ် ီအညိုဝမျးဆကျနှငျ့ တမြိုးလေးလှနသေော ငယျရညျးဇား ဒေါျသီရိဖွူ၏ တောငျ့တောငျ့တငျးတငျး ခန်ဓာကိုယျအား သိမျကြုံးကွညျ့ကာ လကျရှိဇနီးခြောလေးနဲ့ယဉျနမေိသညျ။မညျသညျ့မိတျကပျမှ မလိမျးပဲအသားရညျ ဝငျးလကျဆိုပွညျပွီး မကြျနှာလေးမှာ အဖူးအပိနျ့တစကျမှ မရှိပေ။ ၅ဝကြောျ အမြိုးသမီးနှစျယောကျက တမြိုးတဘာသာစီဆှဲဆောငျမှု့ရှိသဖွငျ့ တနေ့နေ့တှငျ ဇနီးခြောနှငျ့အတူ ငယျရညျးစား ဖွူ့ကိုပါ တပွိုငျထဲလိုးရနျ တှေးနမေိသညျ။

နှစျဖကျမိဘမြားစုံ၍ ဒေါျသီရိဖွူတို့ဘကျမှ သီတာခိုငျအား ပွနျအပျရငျး မငျ်ဂလာစကားပွောရနျ လာရောကျခဲ့ကွသညျ။အကုနျလုံးထိုငျခုံ ကိုယျစီထိုငျပွီးငွိမျသကျနရော ဦးသကျခိုငျမှ သမီးဖွစျသူနှငျ့ မိုးနှောငျးအား ကောျဖီထညျ့ပေးရနျ ပွောလိုကျတော့သညျ။ဦးသကျခိုငျ အသံထှကျပေါျလာမှ ဒေါျသီရိဖွူမှာ လှမျးကွညျ့မိတော့သညျ။ပွနျတှေ့တှေ့ခငြျး မိမိအား အားရပါးရ လိုးခဲ့သော ငယျခစြျဦးမှာ ပိုးသားပုဆိုး ခရမျးရောငျ… အကငြျ် ီအဖွုလကျရှညျအား တံဒေါငျစစျသို့ခေါကျတငျထားကာ အိပျထောငျထဲတှငျ ဘောပငျခပျလှလှအနကျရောငျတစျခြောငျးအားခြိတျဆှဲထားသညျကို မွငျလိုကျရသညျ။ဆံပငျခပျတိုတိုနှငျ့သနျ့ပွနျ့နသေော ဦးသကျခိုငျမကြျနာခြောခြောအားကွညျ့ရငျး ဒေါျသီရိဖွူမှာ ပွေးနမျးခငြျသောစိတျမြား တဖှားဖှား ဖွစျပေါျနတေော့သညျ။

ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာလည်း ခင်ပွန်းဖြစ်သူမျက်နှာအားကြည့်နေသော ဒေါ်သီရိဖြူ၏မျက်ဝန်းများတွင် သိက္ခာတရားအားထိန်းချုပ်ထားသော နုညံ့ခြင်း မျော်လင့်ခြင်းများ ပါဝင်နေသည်ကို ခံစားမိနေသည်။ဒေါ်သီရိဖြူအား ခုမှဆုံဖူးပေမယ့် သူမ၏ ပြုမူလှုပ်ရှားပုံ … ရွှန်းလက်လက်မျက်ဝန်းကြီးများရဲ့ အကြည့်… သိမ်မွှေ့တဲ့အပြုမှု… ကြည်လင်လှပသော မျက်နှာလေးက ဆွဲဆောင်မှု့ရှိနေသည်ကို မြင်တွေ့နေဖရသည်။စိတ်ထဲ အမျိုးအမည်မသိ ဝေဒနာလေး ဝင်ရောက်လာကာ ဝန်တိုစိတ်များလားဟု တွေးနေမိသည်။ထိုနောက့် မိသားစုအချင်းချင်း ရင်းရင်းနှီးနှီး မိတ်ဆက်ကာ စားကြသောက်ကြနှင့် အချိန်များကုန်ဆုံးလာခဲ့သည်။ မင်္ဂလာရက်မြက်အား ရွေးကြရင်း တစ်ယောက်အကြောင်းတစ်ယောက် ပြောပြကြရင်း နေလုံးနီနီပျောက်ကွယ်ကာ အမှောင်ထုက ကြီးစိုးလာတော့သည်။နောက်ဆုံးတွင် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်၏ ဆန္ဒအတိုင်း ခြံထဲတွင်သာ အကျဉ်းရုံးပြီး မင်္ဂလာဆွမ်းကျွေးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြသည်။သမီးဖြစ်သူအားချစ်လွန်းသဖြင့် အားလုံးအဆင်ပြေစေရန် ဆုုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ပေမယ့် သူမတို့မိသားစု၏ မာနနှင့်သိက္ခာ အတွက် ဝပ်တွားပေးဖို့တော့ အဆင်သင့်မဖြစ်သေးပေ။ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင်သမီးနှင့် ကုမ္ပဏီမှဒရိုက်ဘာတို့ လက်ထပ်သည့်ပွဲမို့ ထွက်ပေါ်လာမည်ဖြစ်သောမေးခွန်းများနှင့် မလိုအပ်သောပြက်သနာများ ရှောင်ရန်အတွက် အကောင်းဆုံးဖြစ်သည်ဟု နားလည်ထားကြသည်။မိုးလည်းတိတ်သွားသဖြင့်

” ကဲ … မိသားစု ပျော်ပျော်ပါးပါးလေး ဒင်နာ သွားစားကြမယ် ပြီးမှ ဒေါ်သီရိဖြူတို့ ပြန်ကြပေါ့ ”

ဦးသက်ခိုင်မှာ ဇနီးဖြစ်သူရှေ့မို့ ဒေါ်သီရိဖြူဟုခေါ်ရင်း စိတ်ထဲခိုးလို့ခုလု ဖြစ်နေမိသည်။ထို့နောက် မိသားစုလိုက် ကားလေးဖြင့် လမ်းမကြီးအတိုင်းမောင်းနှင်ရင်း နာမည်ကြီးစားသောက်ဆိုင်သို့ ရောက်ရှိလာသည်။မြက်ခင်းပြင်ပေါ်ရှိ ဘဲဥပုံခုံဝိုင်းကြီးအားရွေးလိုက်ကြသည်။ဘေးပတ်ပတ်လည် ထင်းရှုးပင်လေးများပေါ်တွင် ရောင်စုံမီးလေးများထွန်းထားကာ စတိတ်စင်မြင့်မှ သီချင်းသံ ခပ်တိုးတိုးလေးကြားနေရပြီး ညချမ်းအလှကိုပါ ပူးတွဲခံစားလို့ရသော နေရာလေးဖြစ်သည်။ခဏအကြာတွင် ဝိတ်တာတစ်ယောက်ရောက်လာသဖြင့် ငါးကင်…ပုဇွန်ကြော်…ဘဲကင် တခြမ်း …… ဝိုင်တစ်ပုလင်း နှင့် ဘီယာတစ်ဂျား မှာလိုက်လေသည်။

” ကျန်တာ ကိုယ်စားချင်တာ မှာကြနော် …… အဝစားပြီးမှ ပြန်ကြမယ် ”

စားရင်းသောက်ရင်း တဖြည်းဖြည်း ခွက်ချင်းထိသံ…ဇွန်းသံ…ခရင်းသံ…စကားသံများ ဆူညံ့လာတော့သည်။မိုးနှောင်းနှင့် သီတာခိုင်မှာ အပျော်ဆုံးဖြစ်နေသည်။အားလုံး အနည်းငယ် ရီဝေဝေဖြစ်လာကာ ဝိုင်နှင်ဘီယာ ထပ်မှာကာ ပျော်ပျော်ပါးပါး ထပ်သောက်လိုက်ကြသည်။ည၉နာရီခွဲလောက်မှ စားသောက်ဆိုင်မှ ထွက်လာကာ ဒေါ်သီရိဖြူတို့အား လိုက်ပို့ပေးလိုက်သည်။မိုုးနှောင်းမှာ သီတာခိုင်တို့မိသားစု ကားလေးထွက်သွားသည်ကို ကြည့်ရင်း အတန်ကြာမှ အိမ်ထဲသို့ ဝင်ခဲ့လိုက်သည်။အိမ်ထဲရောက်ရောက်ချင်း မိခင်ဖြစ်သူက လှမ်းစလိုက်သည်။

” ဟဲ့ … သားလေး … ခုမှ ခွဲတာ သမီးလေးကို လွမ်းနေတာလား ”

” ဟာဗျာ … အမေကလဲ လွမ်းတာပေါ့ဗျ … မင်္ဂလာဆောင်က နောက်လမှ ကြားထဲ ၁လလောက်ခွဲနေရဦးမှာ ”

” အမလေးတော် … ဖြစ်နေလိုက်တာ … ခ်ခ် ”

မိုးနှောင်းမှာ ငြိမ်သက်သွားကာ အိမ်ပေါ်သို့ ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျရင်း တက်သွားတော့သည်။အိပ်ခန်းထဲတွင် လူးလိမ့်နေကာ အိပ်မရတော့ပေ နေ့လည်ခင်းက ဒီကုတင်လေးပေါ်တွင် မိမိဇနီးလောင်းလေးအား လေးဖက်ထောက်လိုးခဲ့ပုံများ ပြန်မြင်ယောင်ရင်း လီးက တောင်နေလျက်ရှိသည်။ဖြစ်နိုင်လျင် ခုချက်ခြင်း သီတာခိုင်တို့အိမ်သို့ လိုက်ကာ လိုးချင်သော စိတ်များတဖွားဖွားပေါ်နေတော့သည်။ရေထသောက်ပြီး အိမ်အောက်သို့ဆင်းရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။အိပ်မရသည့်အတူတူ အောက်ထပ်တွင် တီဗွီကြည့်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်မိသည်။တံခါးအား အသာလေးဖွင့်၍ အပြင်အထွက်တွင် ကပ်လျက်အခန်းမှ အမဖြစ်သူ၏ ညည်းသံတိုးတိုးလေး ကြားလိုက်ရသည်။

” အားးး …… အင့် ဟုတ်တယ် အင့်အင့် …… စုပ်စုပ် … အန်ကယ် အစိလေးကို နာနာလေးစုပ်ပေးနော် အိုးးး ရှီးးးး းးး အားးး းးး ”

” ဟင် ”

မိုးနှောင်း အံ့အောသွားမိသည်။အမဖြစ်သူတွင် ချစ်သူရှိတာ ရိပ်မိနေသည်။ သို့သော် အန်ကယ်က ဘယ်သူမှန်းမသိ ဒွိဟဖြစ်နေရသည်။အခန်းတံခါးအား အသာလေးဖွင့်ကာ ကြည့်လိုက်မိသည်။ခါတိုင်း သနပ်ခါးရေကြဲလေးဖြင့် နေလေ့ရှိသူ ဒီနေ့ မောင်ဖြစ်သူ မိန်းမ ပြန်အပ်သည့်နေမို့ မိတ်ကပ်ပါးပါးလိမ်းကာ ဆံပင်လေးအားစုချည်ထားကာ ရိုးရိုးရှင်းရှင်းလေးနှင့်လှနေတော့သည်။ဝိုင်များမူးနေ၍ ပက်လက်အနေထားဖြင့် အိပ်ပျော်နေရင်း ယောင်အော်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

အမှန်တော့ စားသောက်ဆိုင်တွင် ဆုနဒီမှာ စားရင်းသောက်ရင်း သေးပေါက်ချင်လာသဖြင့် သန့်စင်ခန်းသို့ သွားရာ ဦးသက်ခိုင်မှ မယောင်မလည်နှင့် အလစ်ထကာ ကပ်လိုက်သွားခဲ့သည်။မူးလည်းမူးနေသဖြင့် မိန်းမ သန့်စင်ခန်းထဲထိလိုက်လာတော့သည်။သန့်စင်ခန်းထဲသို့အတူဝင်ကာ ဆုနဒီသေးပေါက်အပြီးတွင် ရေမဆေးတော့ပဲ သေးနဲ့စောက်ချီးနံ့သင်းသင်းလေးထွက်နေသော စောက်ပတ်လေးအား ယက်ပေးလိုက်သည်။ ဘိုထိုင်မို့ သေးပေါက်ပြီးအထတွင် ဦးသက်ခိုင်မှ ရှေ့တည့်တည့်တွင် ဒူးထောက်ချကာ စောက်ပတ်လေးဆီးမျက်နာအပ်ကာ ယက်နေတော့သည်။ဆုနဒီမှာ ပေါင်သားဖွေးဖွေးလေးအား မသိမသာဖြဲရင်း ဦးသက်ခိုင်မျက်နာနှင့် သူမစောက်ပတ်လေးအား ကပ်ပေးထားလိုက်သည်။စောက်စိလေးအား ဆွဲဆွဲစုပ်ခံရသဖြင့် ခဏအကြာတွင် ဆောက်ရည်များပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။ဦးသက်ခိုင်မျက်နာအား ရေဆေးပစ်ကာ တစ်ရှုးများဖြင့် သုတ်ပေးကာ စားပွဲဝိုင်းဆီသို့ ခပ်ခွာခွာ ပြန်လာရင်း ဟန်မပျက် ထိုင်လိုက်တော့သည်။အဖြစ်ပျက်အား စိတ်စွဲကာ ယောင်အော်မိနေသည်။

မိုးနှောငျမှာ အမဖွစျသူ ယောငျနမှေနျးသိသဖွငျ့ ကုတငျနားသို့ ကပျလာလိုကျသညျ။ရငျတပိုငျးပကြျ အကငြျ် ီအစိမျးလေးနှငျ့ ဂါဝနျအနကျရောငျ အရှညျလေးမှာ ပေါငျလယျသို့ လနျတကျနသေညျ။ဝငျးဝါနသေော လညျပငျသားလေးနှငျ့ နို့သီးခေါငျးနား မရောကျတရောကျ နိုးအုံလေးက ဆှဲနမျးဆှဲစို့ပစျခငြျစရာလေး မွငျနရေသညျ။ဂါဝနျအောကျစလေးအား ဆီးခုံးပေါျထိဆှဲတငျလိုကျရာ စောကျမှေးပါးပါးလေးမြားအောကျမှ စောကျပတျနီညိုလေးအား တှေ့လိုကျရသညျ။မိုးနှောငျးမှာ ပုဆိုးအားလှနျ၍ သူလီးအားအုပျကိုငျလိုကျရငျး အမဖွစျသူ စောကျပတျလေးအားကွညျ့ကာ ဂှငျးတိုကျလိုကျတော့သညျ။တခြိနျလုံးတောငျမတျနသေော လီးမှာ အခကြျ၅ဝခနျ့တှငျ လရညျမြား တဗစြျဗစြျ ပနျးထှကျလာခဲ့ရသညျ။နောကျဆုံးလရညျမြားကုနျသှားအောငျထုပွီးမှ စောကျပတျလေးဆီမှ မကြျနှာလှဲကာ ခွလှေမျးခပျဖှဖှ နငျးကာ အခနျးပွငျသို့ ပွနျထှကျခဲ့လိုကျသညျ။မိမိအိပျခနျးထဲ ပွနျဝငျကာ ကွိုးစားအိပျလိုကျတော့သညျ။

” မိုးကလည်းကောင်းချက် ”

အိမ်ရှေ့ချိုင့်လေးများတွင် ရေဝပ်နေသည်ကိုကြည့်ရင်း ဒေါ်သီရိဖြူတစ်ယောက် ရေရွတ်လိုက်တော့သည်။မနက်စောစောထကာ သားနဲ့သမီးအတွက် ထမင်းကြော်ပြီး ကော်ဖီဖျော်ရန် ရေနွေးတည်ထားလိုက်သည်။ပြီးမှ အခန်းတွင်း တံမျက်စီး လှည်းနေလိုက်သည်။ထိုစဉ် စားပွဲခုန်ပေါ်တင်ထားသော သူမဖုန်းသံ မြည်လာသဖြင့် ကောက်ယူကာ ဖွင့်လိုက်မိသည်။

” ဟဲလို … အမေလား …… သမီး သီတာခိုင်ပါ … ကိုမိုးဖုန်းဆက်တာ မကိုင်လို့ ”

စောစောစီးစီး ချွေးမလေးဆီမှ ဖုန်းလာသဖြင့် ဒေါ်သီရိဖြူမှာ ဝမ်းသာပီတိဖြစ်နေတော့သည်။

” သူဖုန်း မပိတ်ဖူး သမီးရဲ့ … အိပ်ရာမနိုးတာ နေမာ … အမေ သွားနိုးပေးမယ်နော် … ခဏ ကိုင်ထားပေး ”

” ဟုတ်အမေ … ပြီးမှ သူ့ဖုန်း ဆက်လိုက်မယ် … သမီး မျက်နှာသစ်မလို့ ”

” အေးအေး သမီး … အမေနိုးထားလိုက်မယ် ”

စကားပြောနေစဉ် ဆုနဒီမှာ အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းလာလေသည်။

” ဘယ်သူဖုန်းလဲ အမေ … အစောရီး ”

” ညည်းယောင်းမ ဆက်တာဟေ့ … သားလေးဆီကို … နိုးပြီလား သားလေးက ”

” အမေ့သား … အိပ်တုန်း မနိုးသေးဘူးအမေ … သွားနိုးလိုက်တော့ … သမီးဗိုက်ဆာလာပြီ ”

” အေးပါဟယ် … ထမင်းကြော်ပြီးသား ရေနွေးတည်ထားပါတယ် ပြီးမှ ကော်ဖီသောက် ”

သမီးဖြစ်သူအားပြန်ဖြေရင်း အိမ်ပေါ်သို့တက်သွားတော့သည်။

” ဒေါက်ဒေါက် …… ဒေါက် ”

အခန်းတံခါးခေါက်ကာ မနိုးသဖြင့် တံခါးဖွင့်ကာ သားဖြစ်သူ ကုတင်သို့အကြည့်

” အိုရ် …… ဒီကလေးနဲ့ ခက်လိုက်တာနော် ”

မိုးနှောငျးမှာပကျလကျကလေး အိပျပြောျနကော ပုဆိုးက ဗိုကျပေါျထိလှနျနေ၍ လမှှေးအုံကွီးအောကျမှ လီးကွီးက အပေါျသို့ ထောငျမတျနသေညျကို မွငျလိုကျရလသေညျ။ကုတငျဘေးဖွညျးဖွညျးဝငျထိုငျကာ သားဖွစျသူလီးကွီးအားကွညျ့ရငျး ပုဆိုးအားအောကျဆှဲခပြေးလိုကျသညျ။ပွီးမှ လှုပျနိုးကာ သီတာခိုငျဆီမှ ဖုနျးလာကွောငျးပွော၍ အိမျအောကျသို့ ပွနျဆငျးခဲ့တော့သညျ။ခဏ အကွာမှ သားဖွစျသူမှာ အောကျသို့ဆငျးလာကာ ထမငျးကွောျစားရငျး ဒီနေ့ သီတာခိုငျ အဖကေ ခေါျခိုငျးသဖွငျ့ သူတို့အိမျသို့ သှားရမညျဖွစျကွောငျး မိခငျအားပွောပွလိုကျသညျ။ထမငျးစားပွီးခဏနားကာ မိုးနှောငျးမှာ ရခြေိုးေ့တာ့သညျ။ထို့နောကျ အဝတျစား သပျသပျရပျရပျလေးဝတျကာ အမဖွေစျသူအား နုတျဆကျပွီး ထှကျသှားတော့သညျ။

တစ်ပတ်ခန့်အကြာတွင် ဦးသက်ခိုင်မှာ မိုးနှောင်းအား ဒုမန်နေဂျာရာထူးပေးကာ မန်နေဂျာကြီးဆီမှ လိုအပ်သည်များကို သင်ယူခိုင်းထားသည်။ဆုနဒီကိုလည်း သူ၏ ကုမ္ပဏီသို့ခေါ်ကာ စာရင်းကိုင်နေရာပေး၍ ကွန်ပျူတာသင်တန်းတက်ခိုင်းလိုက်သည်။မိုးနှောင်းမှာ ကုမ္ပဏီသို့အလုပ်လုပ်ရင်း လစ်ရင် သီတာခိုင် တို့အိမ်သို့သွားကာ ကာမစည်းစိမ် ခံစားလျက်ရှိသည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ မကြာခင်လက်ထပ်တော့မည်ဖြစ်သဖြင့် မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ သမက်နှင့်သမီးအား လွတ်ထားပေးသည်။

ဆုနဒီမှာ လဝက်စာရင်းချုပ်ထားသောဖိုင်များ အတွင်းရေးမှုး ကေသီမိုးထံ လာပို့ရာ မတွေ့ရသဖြင့် ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ထို့နောက် ဦးသက်ခိုင် နားနေခန်းအား သတိရကာ တွေ့လိုတွေ့ငြား သွားကြည့်မိသည်။သီးသန့်ခန်းအား အသာလေးဖွင့်ဝင်မိရာ ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့် မျက်လုံးလေးပြူးကြည့်နေမိတော့သည်။စားပွဲခုံဒေါင်အားလက်ထောက်ထားသော ကေသီမိုးမှာ ဖင်လေးအားနောက်သို့ အနေတော်လေး ကုန်းပေးထားသည်။ဦးသက်ခိုင်မှာ မျက်စီမှိတ်လျက် ကေသီမိုးခါးလေးအားကိုင်ကာ တဖုန်းဖုန်း ပစ်လိုးနေသည်ကို မြင်လိုက်ရလေသည်။ကာမစိတ်များထကြွကာ နှစ်ယောက်သား ညည်းတွားနေရင်း စည်းချက်ညီညီလိုးနေကြသဖြင့် ဆုနဒီဝင်လာသည်ကို သတိမထားမိကြပေ။ဆုနဒီမှာ တခါးအပြင်အား ခပ်မြန်မြန်ပြန်ထွက်ရင်း တံခါးအားပြန်စိထားခဲ့လိုက်သည်။မိမိအလုပ်စားပွဲရောက်တဲ့အထိ ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်နေတော့သည်။ထိုစဉ် ဖုန်းသံမြည်လာသဖြင့် လန့်အော်မိလိုက်ပြန်သည်။ဒုတိအကြိမ် ရိမ်းတုံးသံကြားမှ ဖုန်းအားကောက်ယူဖွင့်လိုက်တော့သည်။

” ဟလို … သမီးလား … ဆုနဒီ ”

” ဟုတ် … အမေပြောလေ … သမီးပါ … အမေ့ အသံပါဖြစ်နေတာလဲ ”

” အမေ ချော်လဲလို့ သမီးရေ … မထနိုင်ဘူး … အိမ်ခဏ ပြန်လာခဲ့ပါလား ”

” သမီး … စာရင်းအပ်မလို့ … အတွင်းရေးမှုးကို စောင့်နေတာ အမေ … ဒီလိုလုပ် သမီး မိုးနှောင်းကို လွတ်လိုက်မယ် သူက အားလောက်တယ် ”

” အေးအေး…သမီးရေ မြန်မြန်လေး အမေ နဲနဲလည်း မူးသွားလို့ ”

” ဟုတ် … အမေ ခုသွားပြောလိုက်ပါ့မယ် ”

ပြောပြီးပြီးချင်း မန်နေဂျာအခန်းရှိ မိုးနှောင်ဆီ လူကိုယ်တိုင် သွားတွေ့ကာ အကျိုးကြောင်းရှင်းပြလိုက်သည်။

” အေးလေ မဆု နင်မအားရင် ငါသွားလိုက်မယ် … အိမ်မှာက အမေတစ်ယောက်ထဲရယ် ”

မိုးနှောင်းလည်း ကုမ္ပဏီမှ ကားတစ်စီးယူကာ အိမ်သို့ မောင်းလာခဲ့သည်။ဒေါ်သီရိဖြူမှာ ဖုန်းချလိုက်ရင်း အားယူထလိုက်ရာ ခြေချင်းဝတ်နားက နာလာ၍ ပြန်လဲကျပြန်သည်။ခေါင်းထဲတွင် တရိပ်ရိပ်နဲ့မို့ မျက်ရည်များလည်လာတော့သည်။သားဖြစ်သူလာချိန် စောင့်ရင်း အိမ်ထဲ၌ မိမိတစ်ယောက်ထဲ ရှိနေသဖြင့် တွေးရင်း ဝမ်းနည်းမိနေပြန်သည်။အင့်ကနဲ့ ရှိုက်ကာ မျက်ရည်များ ကျလာရင်း ခြေချင်းဝတ်ဆီက နာကျင်မှု့က သတိလစ်မတတ်ဖြစ်လာသည်။ မျက်လုံးများမှိတ်မသွားခင် သူမှဆီသို့ လာနေသော လူရိပ် တရိပ်အား မြင်လိုက်ရသည်။

” ဘယ်သူလဲ … ဘယ်သူလဲ ”

သေချာမမြင်ရတော့ပဲ အသံညှစ်ကာ မေးနေမိသည်။

……………………………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( တိတ်တခိုး အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
” ကာမနဲ့သုခ အချိုးကျ ရောစပ်ထားသော ရမ္မက်ဝိုင် ”
*************************
( ရ )

” အမေ … အမေ …… ”

” သား …… မိုး နှောင်း ……… လား ”

အသံပဲကြားရ၍ လူရိပ်မှာ မသဲကွဲတောပဲ သားဖြစ်သူအားပြန်မေးရင်း မျက်စိမှိတ်သွားတော့သည်။

” ဟောဗျာ … အမေ အမေ ”

မိုးနှောင်းမှာ ဒေါ်သီရိဖြူအား လူပ်နိုးခေါ်ရာ တအင်းအင်းဖြင့်သာ ညည်းနေတော့သဖြင့် ဆေးခန်းပို့ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။မိခင်ဖြစ်သူအား ပွေ့ရာ ချွေးနံ့များထွက်နေသဖြင့် ရေပတ်တိုက်အဝတ်စားလဲပြီးမှ ပို့ရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ထို့နောက် ခုံပေါ်သို့ ပွေ့တင်လိုက်သည်။ ရေချိုးခန်းသို့ဝင်၍ ဖလားထဲရေထဲ့ကာ တဘက်အားနှစ်ထားလိုက်ရင်း ဒေါ်သီရိဖြူနား ပြန်လာခဲ့သည်။

အပေါျအကငြျ် ီအရငျခြှတျရာ ခပျတှဲတှဲနို့အုံဖွူဖွူကွီးအား ထိနျးထားသော ဘောျလီအဖွူရောငျတထညျအား တှေ့လိုကျရသညျ။ဘောလီအားခြိတျဖွုတျ၍ ခြှတျပစျလိုကျရာ နို့သီးခေါငျးညိုညိုကွီးမြားထှကျပေါျလာတော့သညျ။မိုးနှောငျးမှာ တဘကျအားရညှေစျကာ မိခငျဖွစျသူ၏ မကြျနှာ … လညျပငျး … ခြိုငျးကွားဆီသို့ တဆငျ့ခွငျး ရပေတျတိုကျပေးလိုကျသညျ။ဒေါျသီရဖွူမှာ မကြျစိလေးမှိတျရငျး မှိနျးနတေော့သညျ။ထို့နောကျ မိုးနှောငျးမှာ နို့အုံကွီးမြားပေါျ တဘကျဖွငျ့ပှတျသပျပေးရငျး ဗိုကျသားမြားပါ ဆကျလကျပှတျသပျပေးရာ အမဖွေစျသူ၏ ထမိနျမှာ ပွေ၍ ပေါငျးရငျးသို့ ရောကျနသေညျမို့ စောကျမှှေးအုံကွီးအား မွငျလိုကျရတော့သညျ။ကွညျ့မိရငျ မိုးနှောငျးမှာ စိတျထဲနှေးကနဲ့ဖွစျမိနသေညျ။အာရုံလှဲကာ မိခငျအခနျးမှ အကငြျ် ီ ဘောျလီ ထမိနျတထညျ ဝငျယူလိုကျသညျ။အကငြျ် ီနှငျ့ဘောျလီဝတျပေးပွီးမှ ခုံပေါျထိုငျလကြျအနထေားဖွငျ့မိခငျအား ထမိနျခြှတျရနျ ခါးလေးကွှခိုငျးလိုကျသညျ။ဒေါျသီရိဖွူမှာ ခေါငျးထဲမူးရိပျရိပျဖွစျနသေောျလညျး သားဖွစျသူစကားကွောငျ့ ဖတျကနဲ့ရငျဖိုသှားရပွနျသညျ။ထိုနောကျ့ ခါးလေးအား အနညျးငယျကွှပေးလိုကျရာ သူမထမိနျလေးမှာ ခြှတျခံရလိုကျတော့သညျ။မိုးနှောငျးမှာ မိမိအားမှေးထုတျပေးသော စောကျဖုတျကွီးအား အနီးကပျမွငျလိုကျရကာ ခဏကွောငျကွညျ့နမေိသညျ။ဒေါျသီရိဖွူမှာလညျး အောကျပိုငျး အေးကနဲ့ဖွစျသှားကာ မကြျစိလေးအားယူဖှငျ့ကွညျ့လိုကျသညျ။သားဖွစျသူက မိမိစောကျပတျအား ကွညျ့နသေညျကို ခပျဝါးဝါးမွငျလိုကျရ၍ ရှကျစိတျလေးဝငျလာသညျမို့ ပေါငျလေးအား စိထားလိုကျရသညျ။ထိုအခါမှ မိုးနှောငျးမှာ သတိဝငျလာပွီး ပေါငျရငျးမှ ခွဖေမိုးထိ ရဘေတျတိုကျကာ ယူလာသောထမိနျအား လဲလညျ ဝတျပေးလိုကျတော့သညျ။မိခငျအား ကားပေါျပှေ့တငျပွီး အိမျတံခါးမြား ပိတျကာ ပွနျဝငျအလာ ယောက်ခမ ဖွစျသူ ဦးသကျခိုငျဆီမှ ဖုနျးဝငျလာပွီး အထူးကု ဆေးခနျးတခုသို့ခေါျလာရနျပွောနတေော့သညျ။လိပျစာအား သခြောမှတျကာ အိမျတံခါးမြာပိတျပွီး ကားလေးအား ဦးသကျခိုငျပေးသောလိပျစာအတိုငျးမောငျးလာခဲ့တော့သညျ။လမျးသှားလမျးလာမြား … ကားမြားရှုပျနသေဖွငျ့ ခပျဖွညျးဖွညျးမောငျးရငျး … အထူးကုဆေးကနျးရှေ့သို့ ရောကျရှိလာသညျ။အဝငျဝအတိုငျး မောငျးလာရငျး ကားပကျကငျရှေ့သို့ အရောကျ ဦးသကျခိုငျအား တှေ့လိုကျရသညျ။ကားထိုးပွီး ခဏအကွာတှငျ ဆေးခနျးဝနျထမျးမြားက ဝီးလျခြဲဖွငျ့ မိခငျဖွစျသူအား ခေါျဆောငျသှားကွရာ မိုးနှောငျးနှငျ့ ဦးသကျခိုငျမှာ ဓတျလှကေားဖွငျ့ အတူ လိုကျပါလာခဲ့သညျ။

ဦးသက်ခိုင်၏ စီစဉ်ပေးမှု့ကြောင့် အချိန်၂နာရီခန့်အကြာတွင် ခြေဖမိုးအား ပတ်တီးလေးဖြင့် မိခင်ဖြစ်သူမှာ ကုသခန်းမှ ပြန်ထွက်လာရသည်။ကြိုတင်ငှားရမ်းထားပုံရသော အထူးခန်းအား ဝန်ထမ်းတစ်ဦးမှ လိုက်လံပို့ဆောင်ပေးသည်။အခန်းက ၁၅ပေ ပတ်လည် … ရေချိုးခန်း အိမ်သာတွဲလျက် … လူနာကုတင်အနီးတွင် အဲကွန်းတလုံးပါရှိကာ လူနာစောင့်အိပ်ရန် ခုန်အရှည်တစ်လုံးပါ တွေ့လိုက်ရသည်။ဒေါ်သီရိဖြူအား ကုတင်ပေါ်တင်ကာ မိုးနှောင်းနှင့်ဦးသက်ခိုင်မှာ ခုန်အရှည်ပေါ်ထိုင်နေကြသည်။ ခဏအကြာတွင် တာဝန်ကျ ဆရာဝန်ကြီးကိုယ်တိုင် ရောက်ရှိလာပြီး ဓတ်မှန်စာရွတ်များ ဆေးကုသချက်များ ပြကာ ဦးခေါင်းက ဘာမ ထိခိုက်မှု့မရှိကြောင်း ခြေချင်းဝပ်တွင် အရွတ်ပြားလေးဟသွားသဖြင့် တပတ်ခန့်ပတ်တီးစီးထားရန်လိုအပ်ကြောင်း ရှင်းပြနေသည်။ထို့နောက် ဦးသက်ခိုင်မှာ စပယ်ရှယ်နပ်စ် … နေ့ည ငှားပေးကာ မိုးနှောင်းနှင့် ဒေါ်သီရိဖြူအား စိတ်မပူကြဖို့ ပြောလိုက်လေသည်။နောက်ရက်တွင် ဦးသက်ခိုင်မှ ဒေါ်သီရိဖြူအားစောင့်ရှောက်ရန် မိုးနှောင်းနှင့်ဆုနဒီအား ခွင့်တပတ်စီ ပေးလိုက်လေသည်။

မိုးနှောင်းမှာ မနက်လင်းလင်းချင်း ရေမိုးချိုးပြီး သီတာခိုင်တို့အိမ်သွားမည် ပြီးမှ ဆေခန်းရှိအမေ့ထံသို့သွားမည်ဖြစ်ကြောင်း အမဖြစ်သူအားပြောကာ ထွက်သွားတော့သည်။ခွင့်တပတ်ရထားသဖြင့် မရှင်းတာကြာပြီဖြစ်သော အိမ်အပေါ်ထပ် အောက်ထပ် ရှင်းလင်း သန့်ရှင်းရေးလုပ်ကာ ဆုနဒီတစ်ယောက် ရေချိုးခန်းဝင်၍ စဉ်းစားနေမိသည်။အရွယ်ရောက်ပြီးထဲကခပ်အေးအေးနေလာခဲ့ရာ ဒီနှစ်ထဲကြမှ ရည်းစားထားမိတော့သည်။ရည်းစားဖြစ်သူ၏ အထိအတွေ့များအောက်တွင် အပျိုစင်ဘဝလေး ပေးဆပ်မိခဲ့သည်။နောက်ပိုင်းမှ အလုပ်မရှိအကိုင်မရှိသော ဝေလေလေတစ်ယောက်မှန်းသိကာ အဆက်ဖြတ်ဖို့ကြိုးစားခဲ့သည်။သူ့မရည်းစားမှာ တဖြည်းဖြည်းရိပ်မိလာ၍ သူငယ်ချင်းနှစ်ဦးနှင့်အတူ သူမအား ပေါင်းလိုးရန် ကြိုးစားခဲရာ ကံကောင်းစွာဖြင့် ဦးသက်ခိုင်မှ ကယ်တင်ပေးခဲ့သည်။သူမ မိသားစုပေါ်ကောင်းလွန်းနေသော ဦးသက်ခိုင်အား နားမလည်ခဲ့ပေ။သူမနှင့်လိုးရာတွင်လည်း ဘောစိတစ်ယောက်လို မဆက်ဆံပဲ ညင်ညင်သာသာပဲ လိုးပေးတတ်သည် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ဘယ်တော့မှမလုပ်ပေ။ကုမ္ပဏီတွင် အလုပ်လုပ်ရင်း ဦးသက်ခိုင် ပါတနာတစ်ယောက်၏ သားနှင့်လည်း မိတ်ဆက်ပေးရာ သူဌေးသားကိုနိုင်ဦးမှာ သူမအပေါ်စိတ်ဝင်စားမှု့ရှိကြောင်း သိရှိရလေသည်။မိမိအိမ်ထောင်ဖက်အဖြစ် စိတ်ကူးရင်း ပျော်နေမိပြန်သည်။အတွေးစကို ဖြတ်ကာရေတဝချိုးရင်း ရေချိုးခန်းမှ ထွက်လာခဲ့သည်ထိုနောက်အပေါ်ထပ်သို့တက်ကာ သူမအခန်းတွင်း သနပ်ခါးပါးပါးလိမ်း၍ အောက်ထပ်သို့ပြန်ဆင်းကာ ဧည့်ခန်းတွင် စာအုပ်တအုပ် ဖတ်နေလိုက်သည်။

” ဒေါက်……ဒေါက်ဒေါက် ”
” ဒေါက်…ဒေါက်…ဒေါက် ”

တံခါးခေါက်သံကြောင့် မိုးနှောင်းပြန်လာသည်ထင်ပြီး ထဖွင့်ပေးမိသည်။

” ဘာလဲ မောင်လေး … နင့်မိန်းမ … မရှိ ရှိ . ဟင် ”

စကားပြောရင်းတန်းလန်း… တံခါးဖွင့်ဖွင့်ခြင်း ဝင်လာသော လူတစ်ယောက်ကြောင့် အံအောသွားရင်း ပြောလက်စကို ရပ်ပစ်လိုက်ရသည်။

” ဘယ်လိုလဲ ဆုရယ် … ခုတော့ ကိုင်းကြီးကြီးမှာ နားပြီး ဟောဒီက တိုးမောင်ကို မေ့သွားပြီပေါ့ ”

” အေး…… နင်နဲ့ငါနဲ့ ပြီးပြီလေဟာ … နင်ငါ့ကို နင့်သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ပေါင်းပြီးယုတ်မာတာ လူမိသွားလို့မလား ”

” ဟားးး ဟားးးး … ဆုနဒီရာ ငါအချဉ်မဟုတ်ဘူးဟ … နင့်ခြေလှမ်းတွေ ကြည့်ပြီး ပညာပေးဖို့ စီစဉ်လိုက်တာပါ ”

” တိတ်စမ်း … တိုးမောင် … နင်အခု ငါ့အိမ်က ထွက်သွား … သွားသွား ”

ဆုနဒီမှာ ဒေါသသံလေးဖြင့် အော်ဟစ်လိုက်သည်။တိုးမောင်မှာ ဂရုမစိုက်သည်အပြင် ရှေ့သို့တိုးလာကာ ဆုနဒီအား တွန်းပစ်လိုက်သည်။တိုးမောင်မှာ စားသောက်ဆိုင်ကိတ်စပြီးထဲက ဆုနဒီပေါ်ငြိုးနေခဲ့သည်။ဆုနဒီသတင်းအား စုံစမ်းရင်း အမြဲလာလာချောင်းနေတော့သည်။အမေဖြစ်သူ ဆေးရုံတင်ထားပြီး မောင်ဖြစ်သူမိုးနှောင်းလည်း အပြင်ထွက်သွားသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ဒီနေ့မနက်တွင် အခွင့်ရေးရယူကာ ဆုနဒီတစ်ယောက်ထဲရှိမှန်းသိသဖြင့် ဝင်လာခြင်းဖြစ်သည်။

” အားးးး … အမလေးးး ”

ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ လဲကျသွားသော ဆုနဒီထံမှ ထွက်ပေါ်လာသည်။အိမ်အောက်ထပ် တိတ်ဆိတ်နေမှု့လေးကို ဆုနဒီအော်သံက ဖြိုခွင်းလိုက်တော့သည်။လှဲကျသွားသောသူမ အနားသို့ တိုးမောင်မှာ ဒူးထောက်ချလိုက်ရင်း

” အံမာ … တော်တော် နာသွားလား ကောင်မ … ဟမ် ”

တိုးမောင်မှာ ဆံပင်များအားစုချည်ထားရင်း မျက်နာပေါ်တွင် အနိုင်ကျင့်လိုမှု့များက မျက်လုံးများတွင် ထင်ဟပ်နေသည်။ဆုနဒီအား စူးစိုက်ကြည့်ကာ ဆဲဆိုနေတော့သည်။ဆုနဒီမှာ ကြမ်းပြင်ပေါ်ပြစ်ကျ၍ နာကျင်နေသော်လည်း အားယူထကာ စားပွဲခုံပေါ်မှ အလှတင်ထားသော ဖန်ပန်းအိုးအား ဆွဲယူကာ ဒူထောက်ရင်း သူမကိုမော့ကြည့်လိုက်သောတိုးမောင်မျက်နှာသို့ ရိုက်ချပစ်လိုက်သည်။

” ဝှီးးး … ဖုန်း ခွပ် ”

” အားးး းးးး းးးး ”

ဒီခါတော့ တိုးမောင်ဆီမှ ထွက်ပေါ်လာတော့သည်။မျက်ခုံးရိုးထိကာ သွေးများ ဖြာဆင်းလာရာ ဆုနဒီမှာ ကြောင်ကြည့်နေမိသည်။ကြောင်နေသောဆုနဒီအား တိုးမောင်က မတ်တတ်ရပ်ကာ ပါးပစ်ရိုက်လိုက်တော့သည်။

” ဖြန်းး ”

” အမလေးးး ”

ဆုနဒီမှာ ခေါင်းလေးလည်ထွက်သွားကာ ဒုတိယ အကြိမ် ကြမ်းပြင်ပေါ် ပစ်ကျသွားပြန်သည်။ဒီတခါ အခြေနေမကောင်းတော့ တင်ပါးလဲနာသွားကာ ပြန်မထနိုင်ပဲ ကာကွယ်ဖို့အားပင် မရှိတော့ပေ။တိုးမောင်မှာ မျက်နာကသွေးများသုတ်ပြီး ဆုနဒီအား ရီပြလိုက်လေသည်။ဧည့်ခန်းတွင်း သူမတို့နှစ်ယောက်ထဲသာရှိသဖြင့် ဆုနဒီမှာ ကြောက်စိတ်များဝင်လာတော့သည်။ထို့နောက် တိုးမောင်က အသင့်ယူလာသော ခါးကြားမှ ဓါးမြှောင်ထုတ်ကာ ဆုနဒီနားကပ်လာတော့သည်။ကြမ်းပြင်ပေါ်ပက်လက်လေးလှဲနေပြီး ရင်သားလေးများ တဆက်ဆက်တုန်နေကာ မျက်နာပေါ်မှ သနပ်ခါးလေးက ချွေးတို့ဖြင့်ကွက်နေသော ဆုနဒီဘေး ထိုင်ချလိုက်သည်။ဓါးဖြင့် မျက်နာလေးအားမိုးထားကာ

” ကောင်မ … ပြန်ထစမ်း … အဝတ်စားတွေချွတ်လိုက် ”

ဆုနဒီမှာ နာကငြျနသေောလညျး အကွောကျတရားက လှုံဆောျပေးသလိုဖွစျကာ အားယူထကာ အကငြျ် ီနှငျ့ ထမိနျလေးအား ခြှတျခပြစျလိုကျသညျ။မတျတပျရပျလကြျလေး မကြျရညျမြားစညျးကလြာကာ စောကျပတျလေးအား သူမလကျကလေးနှစျဖကျဖွငျ့ ဖုံးအုပျထားလိုကျလသေညျ။တိုးမောငျးက ဓါးထိပျနှငျ့ အုပျထားသော လကျလေးအား ရှယျကာ ဖယျခိုငျးလိုကျပွနျသညျ။အရငျသူလိုးနကွေ စောကျပတျလေးအား အနီးကပျကွညျ့ရငျး

” အားးး ပါးပါးးး … ခုထိ အလှမပျက်သေးပါလားကွာ … နင် ဟိုအဖိုးကြီးနဲ့ ဘယ်နှခါလောက် လိုးပြီးပြီလဲ ”

ဆုနဒီမှာ ကြောက်စိတ်များကြီးစိုးနေရာမှ တစ်တစ်ခွခွကြီး အမေးခံရသဖြင့် စိတ်ထဲ ရှိန်းကနဲ့ဖြစ်ကာ စောက်ပတ်လေးဆီကလည်း ဆစ်ကနဲ့ဖြစ်မိသွားသည်။တိုးမောင်မေးသမျှကို ဖြေရင်း စောက်ခေါင်းဝတွင် အရည်ကြည်လေးများ စိုးလာနေသည်။တိုးမောင်မှာ လီးစုပ်ပေးရပုံ စောက်ပတ်အယက်ခံရပုံ အပေါ်မှတက်လိုးပေးပုံ စကားလုံးကြမ်းကြမ်းတွေ ဆက်တိုက်မေးနေလျက်ရှိသည်။သူ့စိတ်ကြိုက် မေးပြီးမှ အစိမ်းရောင်ပုလင်းအသေးလေးကို သူအိပ်ထောင်မှ ထုတ်ကာ ဆုနဒီအား ရေတခွက်ခပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ထွက်ပြေးလျင် ဓါးနဲ့ထိုးသတ်မည်ဟု ကြိမ်းမောင်းနေပြန်ရာ ဧည့်ခန်းတွင်းရေသန်ဗူးအကြီးမှ ဂေါက်ဖွင့်ကာ စတီးခွက်လေးဖြင့် ခပ်ပေးလိုက်သည်။ထို့နောက် ရေခွက်ထဲသို ဆေးပုလင်းလေးဖွင့် အစက်လေး ၅စက်လောက် ချလိုက်တော့သည်။သူမအားသောက်ခိုင်းသဖြင့် အကုန်မော့သောက်ပစ်လိုက်ရာ ခဏအကြာတွင် ရှိန်းတိန်းတိန်း ဖိန်းတိန်းတိန်းနှင် ခန္ဓာကိုယ်မှာ ပူနွေးနေတော့သည်။သူမအား ကြမ်းပြင်ပေါ်လှည်းခိုင်းလိုက်ကာ ပေါင်လေးနှဖက်အား ဖြဲလိုက်ပြန်သည်။ထို့နောက် တိုးမောင်မှ သူမပေါင်ကြားသို့ ဒူးထောက်ကာ ဖေါင်းကားနေသော စောက်ပတ်လေးအား ထိုးယက်နေတော့သည်။ခံစားမှု့က တဖြည်းဖြည်းအားကောင်းလာပြီး ကာမစိတ်ကြွဆေးအရှိဖြင့် ခါးလေးကော့ကာ ပင့်ပင့်ပေးနေတော့သည်။အသိစိတ်တွေဝေဝါးလာကာ လှိုင်းစီးနေရသလို တငြိမ့်ငြိမ့်လေးနှင့် ရမ္မက်စိတ်များ ထကြွနေတော့သည်။တိုးမောင်မှာ လိုချင်သော အနေထားရပြီမို့ လက်မှ ကိုင်ထားသော ဓါးအား ခုံပေါ်သွားတင်ထားလိုက်သည်။ ဘောင်ဘီဇစ်ဖွင့်၍ ဆုနဒီခေါင်းရင်းဘက်မှခွကာ လီးအား လက်တဖက်ဖြင့်ကိုင်ပြီး ပါးစပ်နားသို့ တေ့ပေးလိုက်တော့သည်။ဆုနဒီမှာ ပါးစပ်နားရောက်လာသော လီးအား မက်မက်မောမော ငုံစုပ်လိုက်တော့သည်။တိုးမောင်မှာ ဆုနဒီ၏ နူတ်ခမ်းလေးထဲ ဒစ်ဖူးအားမြုပ်ကာ စိတ်တိုင်းကျ စုပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ထို့နောက် နိုသီးခေါင်းနီတာရဲလေးအား ချေပစ်လိုက်ရာ ဆုနဒီမှာ ခါးလေးကော့တက်လာကာ စောက်ပတ်လေးအား သူမ လက်ကလေးဖြင့် ပွတ်နေလိုက်ရသည်။လီးစုပ်နေရင်း မိမိစောက်စိလေးအားဖိချေနေကာ တအင်းအင်း ညည်းတွားနေသည်။

ထိုစဉ် … အိမ်တံခါး မှာရုတ်တရက် ပွင့်သွားကာ မိုးနှောင်းတယောက်ဝင်လာတော့သည်။

” ဟင် ”

” ဟာ … ဟေ့ကောင် … မင်း မင်း … ဘာ လုပ်…… တာ ……… ”

စကားပင်မဆုံးသေး တိုးမောင်မှာ ဆုနဒီပါးစပ်မှ လီးအား ဆွဲထုတ်၍ တံခါးပေါက်ဆီသို့ တရှိထိုး ထွက်ပြေးသွားတော့သည်။မိုးနှောင်းမှာ ကြောင်အမ်းအမ်းဖြင့် ရပ်ကြည့်နေမိတော့သည်။ပြီးမှ ကြမ်းပြင်ပေါ်ပက်လက်လေး ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်နေသော အမဖြစ်သူထံ ပြေးသွားလိုက်သည်။ဆုနဒီမှာ သူမ စောက်ပတ်လေးအားပွတ်သပ်နေရင်း လူးလိမ့်နေသည်။ဘေးနားမှ ဆေးပုလင်းအသေးလေးအား တွေ့ရပြန်သည်။ခုံပေါ်မှ ဓါးမြှောင် အားမြင်ရာ အမဖြစ်သူအား ဓါးဖြင့်ချိန်းခြောက်ကာ ကာမဆေးများတိုက်၍ လိုးရန် ဖြစ်ကြောင်း ဆက်စပ်တွေးမိလိုက်သည်။အမဖြစ်သူမှာ ကာမစိတ်များတောက်လောင်နေသဖြင့် အိမ်ပေါ်သူမအခန်းထဲသို့ ပွေ့ခေါ်လာခဲ့သည်။ဧည့်ခန်းထဲ တစ်ယောက်ယောက်ဝင်လာရင်ဆိုသည့်အတွေးကြောင့် ခပ်မြန်မြန်ပွေ့ချီလာရာ လှေကားတလျှောတွင် ဆုနဒီမှာ မိုးနှောင်းပုခုံးအားသိုင်းဖက်ထားရင်း မျက်နာအနံ့ လျှာဖြင့် ယက်နေတော့သည်။ကုတင်ပေါ် အချတွင် မိုးနှောင်းအားလွတ်မပေးတော့ပဲ နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့ကာ စုပ်ယူနေရာ ဆုနဒီပါးစပ်မှ လီးနံ့ကြောင့် မိုးနှောင်းမှာ ကသိကအောက်ဖြစ်နေရသည်။ခုနလေးတွင် သူမရည်းစားဆံရှည်လီးအား စုပ်ပေးနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသောကြောင့်ဖြစ်သည်။နမ်းရင်း ဆုနဒီ လက်တဖက်မှာ မိုးနှောင်းပေါင်ကြားသို့ ရောက်ရှိလာကာ လီးအား ပွတ်သပ်ပေးနေတော့သည်။

မိုးနှောင်းမှာ မနက်ပိုင်း သီတာခိုင်အိမ်သို့ခဏဝင်ပြီး အမေဖြစ်သူ ဒေါ်သီရိဖြူဆီသို့ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ဆေးခန်းသို့ရောက်ပြီး မိခင်ဖြစ်သူ အဝတ်စားအပိုပါမလာသဖြင့် အိမ်သို့ ပြန်ယူရာ ခုလို ဖြစ်ပျက်နေရသည်။အမဖြစ်သူက စိတ်ကြွဆေးများကြောင့် သတိရတချက် မရတချက်ဖြစ်နေကာ မောင်နှမချင်း လိုးရန်း ကြိုးစားနေသည်။မိမိက ပုံမှန်မို့ အမဖြစ်သူအား လိုးရန် စိတ်က မတင်မကျဖြစ်နေမိသည်။တွေးနေစဉ် မိမိလီးမှာ အမဖြစ်သူလက်ထဲတွင် တင်းထုပ်နေတော့သည်။တဖြည်းဖြည်း ရမ္မက်စိတ်များ ဝင်လာကာ ပုဆိုးအားချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ထိုနောက့် ဆုနဒီပေါင်ကြားသို့ နေရာယူကာ အပေါ်မှ စောင့်လိုးပစ်လိုက်မိသည်။

” အားးး အမေ့ … အင့် အင့် ဟုတ်တယ် လိုးလိုးးးး ”

” ဘွတ် ဖလွပ် ဘွတ်ဘွတ် ဒုတ် စွပ် ”

ဆုနဒီမှာ ယခုမှ ကျေနပ်သွားသည့်အလား အသံလေးထွက်ကာ တောင်းဆိုနေတော့သည်။လီးဝင်လာတိုင်း စောက်ပတ်လေးက ညှစ်ပေးနေသဖြင့် မိုးနှောင်းမှာ ကြာကြာ မလိုးနိုင်တော့ပဲ လရည်များထွက်သွားရသည်။ဆုနဒီမှာ မိုးနှောင်းလီးအား ပျော့ဖတ်သည်အထိ အောက်ကနေ ညှစ်ရင်း မျက်လုံးလေးစင်းကျသွားရသည်။ခဏ အကြာမှ မျက်လုံးလေးပွင့်လာကာ သူမ ဘေးသို့ ပက်လက်လှန်မှိန်းနေသော မိုးနှောင်းအား ကြည့်လိုက်မိသည်။မိုးနှောင်းလည်းမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ရာ မိမိအား စိုက်ကြည့်နေသော အမဖြစ်သူကြောင့်

” မဆု … ငါတောင်းပန်ပါတယ်ဟာ ငါတို့ မှားကုန်ကြပြီ ”

” ရပါတယ်ဟာ … ဟိုလူယုတ်မာကြောင့် ဖြစ်ရတာပါ … ငါ သတိမလွတ်ပါဘူး ”

” ဟင် …… ဒါ ဒါဆို ”

” ဟုတ်ပါတယ် ငါ … ငါ မနေနိုင်ခဲ့လို့ … ဟင့် ဟင့် ”

ဆုနဒီမှာ ပြောရင်း မျက်ရည်လည်လာတော့သည်။မိုးနှောင်းမှာ အမဖြစ်သူအား ကြည့်ရင်း စိတ်မကောင်းဖြစ်မိသည်။မိမိက ရှောင်ရင် ရရဲ့သားနဲ့ စိတ်အလိုလိုက်ခဲ့မိသည်။

” ငါ အသုံးမကျတာပါ မဆုရာ ”

” မဟုတ်ပါဘူးဟ … နင် ချီတုန်ချတုန် ဖြစ်နေလို့ ငါ … ငါ နင့်ဟာကို ကိုင်စွပေးခဲ့တာပါ ”

မိုးနှောင်းမှာ ထိုစကားကြားမှ စိတ်သက်သာရ ရသွားတော့သည်။အတန်ကြာ နှစ်ယောက်သား ငြိမ်ကျသွားကြသည်။ထို့နောက်တွင် ဆုနဒီက ကုတင်ခေါင်းရင်းသို့ ကျောမှီထိုင်လိုက်ကာ ပေါင်သားဖြူဖြူလေးအား ခပ်ကားကားလေး ဖြဲထားပေးလိုက်သည်။မကြာမှီ သူမပေါင်ကြားထဲသို့ ရောက်ရှိလာသော ဦးခေါ်င်းလေးအား ပွပ်သပ်ပေးလိုက်သည်။စောက်ပတ်လေးဆီက ကျင်ကနဲ့ဖြစ်လာခိုက် ခေါင်းလေးအားဖိကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းဖြင့် ခပ်တင်းတင်းညှပ်ပစ်လိုက်ပြန်သည်။

” အားးး းးးး ရှီး … ကောင်းလိုက်တာ ဟာ ”

၁၅မိနစ်လောက် စောက်ပတ်လေးအား အယက်ခံရင်း ပေါင်ကြားမှ ဦးခေါင်းလေးအား ဆွဲမှလိုက်ရာ သူမပေါင်ကြားမှ မောင်အရင်းခေါက်ခေါက် မိုးနှောင်းမျက်နာလေးက စောက်ရည်အရွှဲသားနှင့်ပေါ်လာတော့သည်။တဖြည်းဖြည်း အပေါ်သို့ တက်ကာ အကြောစိမ်းမျှင်းမျှင်းလေးများဖြင့် မို့မောက်နေသော နို့အုံလေးထက်က နို့သီးခေါင်းနီတာရဲလေးအား ဆွဲစုပ်ပေးနေရာ ဆုနဒီတစ်ယောက် ခေါင်းလေးခါရမ်းနေပြန်သည်။

” ဟူးးး ရှီးးး အားးးး းးးး ငါမရတော့ဘူး မောင်လေးရယ် … နင် ပက်လက်လှန်ပေးတော့ဟာ ”

မိုးနှောင်းလည်း အမဖြစ်သူစကားကြောင့်ဘေးသို့လိမ့်ကာ ပက်လက်လှန်ရင်း လီးအား စွနေလိုက်သည်။ဆုနဒီမှာ မောင်ဖြစ်သူ အပေါ်မှခွကာ လီးအား သူမစောက်ခေါင်းဝလေးနှင့်တေ့ကာ ထိုင်ချလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဖင်သားကြီးများအာ အပေါ်သို့ကြွကာ အရှိန်ဖြင့် ဆောင့်ဆောင့်ချတော့သည်။မနားတမ်း စောင့်လိုးပေးရင်း ဆုနဒီမှာ စောက်ရည်များ တပွက်ပွက် အံထွက်ကုန်သည်။မိုးနှောင်းမှာ လည်း ခေါင်းလေးမော့ကာ တရပ်စပ်စောင့်ပေးနေသော အမဖြစ်သူ၏ စောက်ပတ်လေးထဲ မိမိလီးကြီး ဝင်ထွက်နေပုံအား ကြည့်ရင်း ညည်းတွားနေရသည်။

” အားးး းးး ကောင်းး ကောင်းးလိုက်တာ မဆုရယ် … လိုးလိုးးး မဆုကြိုက်သလောက်လိုးးးဟာ အားးး ရှီးးးးး ”

” အာကွာ … မိုးနှောင်း … မောင်လေးး …… အင့် အင့် ”

မောင်ဖြစ်သူထံမှ တစ်တစ်ခွခွ လိုးပေးရန်ပြောလာသဖြင့် ရမ္မက်စိတ်များ ထိန်းမရဖြစ်လာကာ ဆုနဒီမှာ အံလေးကြိတ်ကာ ရှိသမျှအားအကုန်ထည့်၍ ပစ်ပစ်ဆောင့်ချပေးနေသည်။ စောက်ရည်များမှာ မိုးနှောင်း လမွှေးအုံတွင် ရွှဲနှစ်နေရုံမက ကုတင်ပေါ်ရှိ အိပ်ယာခင်များပါ ရွှဲလာတော့သည်။

” အားးး အမေ့ … မောင်လေးရယ် … ငါ ထွက်… ထွက် … ထွက်ပြန်ပြီ … အားးးး အားး ”

စောက်ရည်များ ဒလဟောပန်းထွက်ကာ လီးအား အစွမ်းကုန်ညှစ်ပေးသလို့ဖြစ်နေသည်။ မိုးနှောင်းတစ်ယောက် အောက်မှပင့်၍ ခါးကော့လိုက်ရာ ဆုနဒီကိုယ်လုံးလေးမြှောက်တက်သွားရင်း ပြန်အကျတွင် မောင်ဖြစ်သူ၏ လီးထိပ်မှ လရည်များ ပန်းထုတ်သဖြင့် စောက်ခေါင်းလေးထဲ နွေးကနဲ့ဖြစ်ကာ နှစ်ယောက်သား ငြိမ်သက်သွားကြသည်။အချိန်ကြာကြာလေး တင်းကျပ်စွာ ဖက်၍ အနားယူကြရင်း ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ အောက်ထပ်တွင် ကိုယ်လက်သန့်စင်ကြသည်။ထို့နောက် နှစ်ယောက်သား ထမင်းအတူစားပြီး မိခင်ဖြစ်သူအတွက် အဝတ်စားများထည့်ကာ အိမ်တံခါးသော့ခတ်ပြီး အထူးကုဆေးခန်းသို့ ထွက်ခဲ့လိုက်တော့သည်။

………………………………………………………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( တိတ်တခိုး အတွက် ရေးသားထားခဲ့သည်။ )
” ကာမနှင့်သုခ အချိုးကျ ရောစပ်ထားသော ရမ္မက်ဝိုင် ”
*************************
( ၈ )

မိုးနှောင်း တို့ မောင်နှမ ဆေးခန်းသို့ရောက်ပြီး မကြာမှီ သီတာခိုင်ဆီမှ ဖုန်းဝင်လာခဲ့သည်။

” ဟဲလို … ကိုမိုးလား ”

” အင်း … ပြောလေ ခိုင် ”

” ခိုင် မာမီရဲ့ အကိုကြီး … ဘကြီးပေါ့ မင်္ဂလာဆောင်မလာဖြစ်လို့ သူ့တို့ဆီ ၂ညအိပ် လိုက်သွားရမှာ ခိုင်လည်းလိုက်ရမှာ အဲတာ ကိုမိုး လိုက်ဦးမလားဟင် ”

” အော် … အာ့ဆို လိုက်သွားလေ ခိုင်ရဲ့ … ကိုမိုး မလိုက်တော့ပါဘူး အမေ့လည်း ကြည့်ပေးရဦးမှာမို့ ”

” အင်း ဒါဆို … ခိုင်တို့ သွားပြီနော် ကိုမိုး ”

” တာ့တာ … ခိုင် … လမ်းဂရုစိုက်မောင်းနော် ”

” ဟုတ် ”

ဖုန်းပြောပြီး မိုးနှောင်းမှာ အပြင်ထွက်သွားက ခဏအကြာမှ ပြန်ရောက်လာသည်။ အမေဖြစ်သူ ကုတင်ရှေ့ ခုံပေါ်ထိုင်နေသော အမဖြစ်သူအား စကားလှန်းပြောလိုက်သည်။

” မဆု … ခဏနေ ဆရာဝန်ကြီးတွေ ROND လှည့်မှာတဲ့ … အမေ့တွက် သောက်ရမယ့်ဆေး … လိုအပ်တာတွေ မေးကြည့်ဦး ”

” အေးပါဟ … ရေဘူးလဲ ကုန်တော့မှာ … ငါ ကော်ဖီဝယ်ရင်း ရေဘူးမှာလိုက်ဦးမယ် … နင် ခဏစောင့်နေ ”

ဆုနဒီမှာ မိုးနှောင်းအား ပြောရင်း အခန်းတံခါးဖွင့်ကာ အပြင်သို့ထွက်ခဲ့တော့သည်။ကော်ဖီထုပ်များဝယ်၍ ပြန်လာရာ ဆေးခန်းကောင်တာနားတွင် ဦးသက်ခိုင်နှင့် လူတစ်ယောက်အား တွေ့လိုက်ရတော့သည်။ထိုလူမှာ ဦးသက်ခိုင်မိတ်ဆက်ပေးထားသော ဦးသက်ခိုင်ပါတနာတစ်ယောင်၏သားဖြစ်ပြီး သူမအားစိတ်ဝင်စားနေသူဖြစ်သည်။

……………………………………………………

ထိုအချိန် အမြန်ကားလမ်းမကြီးပေါ်တွင် ကားလေးတစ်စီး အရှိန်ဖြင့်မောင်းနေသည်။ကားပေါ်တွင် အမျိုးသမီး၂ဦးသားပါရှိသည်။သမီးဖြစ်သူ သီတာခိုင်မှ မောင်းနေပြီး ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်က ဘေးမှထိုင်လိုက်လာရာ … သစ်ပင်ကြီးများ ရိပ်ကနဲ့ ရိပ်ကနဲ့ ကျန်ရစ်သည်ကို မြင်နေရသည်။သစ်ပင်များ ပျောက်ကွယ်သွားလျင် လယ်ကွင်းစိမ်းစိမ်းလေးများ ပေါ်လာပြန်သည်။အတန်ကြာမောင်းလာခဲ့ရာ မြို့ထဲမရောက်ခင်လေးမို့ ထမင်းဆိုင်များ ဓတ်ဆီဆိုင်များ လမ်းဘေးမုန့်ဆိုင် အသေးစားလေးများ ခပ်စိပ်စိပ် တွေ့လိုက်ရသည်။

” ကြိုဆိုပါ၏ ” ဆိုတဲ့မြို့ဝင် ဆိုင်းဘုတ်နားတွင် ကားလေးအား ခဏရပ်ကာ သားအမိနှစ်ယောက် အောက်သို့ဆင်း၍ အညောင်းပြေ ခြေဆန့်လက်ဆန့် လုပ်နေကြသည်။ပြီးမှ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ကားရှေ့ခန်းမှ ရေဗူးနှင့် ဖုန်းအားယူကာ ရေဗူးအားမော့သောက်ကာ သမီဖြစ်သူထံပေးလိုက်ရင်း သူမ အကိုဆီသို့ ဖုန်းဆက်လိုက်တော့သည်။

” ဟဲလို … အကိုကြီးလား သူဇာတို့သားအမိ မြို့အဝင်ရောက်လာပြီနော် ”

” အေး … ညီမလေး … ဘာမှ မစားနဲ့တော့ … အိမ်မှာ ချက်ပြုပ်ထားတယ် ညည်းဖို့က စပျစ်ဝိုင်ရော လုပ်ထားပေးတယ် ”

” အဟေးးး …… သိုင်းခရု … အကိုကြီး … ဒါပဲနော် ခုလာတော့မယ် ”

ဖုန်းပြောပြီး သားအမိနှစ်ယောက်မှာ ကားပေါ်ပြန်တက်၍ မြို့တွင်းသို့ မောင်းဝင်ခဲ့ကြတော့သည်။မီးပွိုင့်များ လမ်းသွားလမ်းလာများ စိတ်ရှည်ရှည်လေးထားပြီး ကွေ့ပတ်မောင်းနေရသည်။မြို့ထဲရောက်တာတောင် အတော်ကြာကြာလေးမောင်းနေရင်းဖြင့် အသွားအလာ နည်းပါသော ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက် တခုသို့ဝင်လာပြီးမှ အစိမ်းရောင်ဆေးသုတ်ထားသော ခြံဝင်းကျယ်ကျယ် တိုက်ကြီးရှေ့ ရပ်လိုက်ကြသည်။

” ဒါ … သမီး ဘကြီးအိမ်လေ ”

ငယ်ငယ်ကရောက်ဖူးသော်လည်း အရွယ်ရောက်လာမှ တခါမှမရောက်ဖူးသော သမီးဖြစ်သူအား လှမ်းပြောလိုက်သည်။ကားဟွမ်းသံကြားသဖြင့် ခြံဝင်းကြီးအတွင်းမှ လူထွက်လာရင်း တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်ရာ ကားလေးအား တိုက်ကြီးရှေ့ ဆင်ဝင်အောက်ထိ မောင်းကာ ထိုးရပ်လိကြ်သည်။ထို့နောက် အဝတ်စားနဲနဲထည့်ယူလာလာသောအိတ်တစ်လုံးအားကိုင်ကာ သမီးဖြစ်သူအား လက်ဆွဲပြီး တိုက်ကြီးထဲသို့ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။

အတွင်းမှ ဘကြီးဖြစ်သူတို့ သားအဖနှင့်အတူ အိမ်ဖေါ်ဖြစ်ဟန်တူသော သက်လတ်ပိုင်းမိန်းမတစ်ယောက် နောက်ထပ် ယောကျင်္ားသားနှစ်ယောက်တို့က ဆီးကြိုနေကြသည်။ဘကြီးတို့သားအဖမျက်လုံးများက မိခင်ဖြစ်သူ၏ ဖင်သားဝိုင်းဝိုင်းအိအိကြီးများကိုသာ ဝဲနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ထိုစဉ်မိခင်ဖြစ်သူထံမှ စကားသံ အရင်ဦးဆုံးထွက်ပေါ်လာတော့သည်။

” ကဲ … အကိုကြီး … သူဇာ ရေချိုးပြီး နားလိုက်ဦးမယ် ခဏနေမှ ထမင်းစားတော့မယ် … ခရီးရှည်စီးလာရတော့ ညောင်းကိုက်နေပြီ ”

” အေးအေး နားလေ … ညမလေ … အပေါ်ခန်းမှာ ရေချိုးခန်းရှိပါတယ် ညည်းတို့သားအမိတွက် နားဖို့အဆင့်သင့်ပဲ ”

သူတို့ချင်းစကားပြောပြီးမှ သမီးဖြစ်သူထံကြည့်ကာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှ

” သမီးလေး … မာမီ ရေချိုးလိုက်ဦးမယ် သမီးက စကားပြောနေရစ်ပေါ့ … ဒါက သမီးမောင်လေးဝမ်းကွဲ ဇာနည်လေ သမီးထက် ငယ်တယ် ”

ဘကြီးဖြစ်သူ ဦးအောင်မိုးမြင့်ဘေးတွင် ရပ်နေသော ဖြူဖြူချောချောကောင်လေက ပြုံးပြနေသည်မို့ သီတာခိုင်လည်းပြန်လည်ပြုံးပြလိုက်တော့သည်။ထို့နောက် မိခင်ဖြစ်သူက သူမလက်ထဲမှ လက်ဆွဲအိတ်အားပြောင်းယူကာ အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားတော့သည်။

” မမ ထိုင်လေ … အအေးသောက်မလား သားသွားဖျော်ပေးမယ် ”

စကားသံနဲ့အတူ သူမမောင်ဝမ်းကွဲလေးက လက်အားလာဆွဲကာ ဧည့်ခန်းတွင်းမှ ကျွန်းခုံများပေါ်တွင်ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ခဏ အကြာတွင် တခြားသူများထွက်ခွာသွားကြပြီး ဘကြီးဖြစ်သူတို့ သားအဖဖြင့် သူမသာ ကျန်ရစ်ခဲ့ကြသည်။ဦးအောင်မိုးမြင့်မှာ မောင်လေးဇာနည်၏ မိခင်ဆုံးသွားပြီးထဲက နောက်အိမ်ထောင်မပြုပဲ နေလာခဲ့သည်။သူမတို့ ဆီသို့ မကြာခဏ အလည်လာသောလည်း သီတာခိုင်က ကျောင်းတက်ချိန် အဖေဖြစ်သူဦးသက်ခိုင်က အလုပ်လုပ်ချိန် ဖြစ်တာများနေသဖြင့် ကောင်းကောင်း မဆုံခဲ့ရပေ။ခုမှ အတိုးချကာ တူဝရီးများ စကားလက်ဆုံကြနေကြသည်။စကားပြောရင်း ဦးအောင်မိုးမြင့်မှာ

” ကဲ … သမီး သားနဲ့စကားပြောနေကြဦး ထမင်းစားချင်လဲ အဆင့်သင့်နော် ပြင်ထားပြီးသား … ပျင်းရင်လည်း ခြံထဲ လျောက်ကြည့်ကြ … ဘကြီး အိမ်ပေါ်တက်ပြီး ညမလေး အဆင်ပြေလား သွားကြည့်လိုက်ဦးမယ် ”

” ဟုတ် ဘကြီး ထမင်းက မာမီနဲ့တူတူစားတော့မယ် … ခုတော့ မောင်လေးနဲ့ ခြံထဲ လျှောက်ကြည့်လိုက်မယ် ”

” အေးအေး သမီး … လိုအပ်တာ ညည်းမောင်သာ ပြောဟေ့ … ဘကြီးသွားပြီ ”

မောင်နှမနှစ်ယောက်ခြံထဲဆင်းသွားရာ…ဦးအောင်မိုးမြင့်က လိုက်ကြည့်ပြီးမှ အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားတော့သည်။အပေါ်ထပ်သို့ရောက်လျင် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်တို့အတွက် ပြင်ဆင်ထားသော အခန်းအား အသာလေးဖွင့်ကာ ခြေသံဖွဖွနင်း၍ ဝင်လာခဲ့သည်။နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးဘေး မှန်တင်ခုံရှေ့တွင် ညမဖြစ်သူအား ထမိန်ရင်လျားလေးနှင့် ဆံပင်များအား ရေခြောက်အောင် တဘက်ဖြင့် သုတ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။တဖြည်းဖြည်း နောက်ကျောဘက်မှကပ်သွားကာ ထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်နျေသာ ညမဖြစ်သူ၏ ပုခုံးပေါ်တွင် လက်တင်လိုက်ကာ မှန်ထဲသို့ ကြည့်နေမိသည်။ခုထိလှပနုပျိုနေသောမျက်နာလေးက ချစ်စရာကောင်းသလို ထမိန်ရင်လျားထားသဖြင့် အောက်ဖက်က နို့အုံကြီးများက ရှေ့သို့စူထွက်နေပြန်သည်။သေးကျင်သောခါးအောက်မှ ဖင်သားကြီးများ ပေါင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးများ ဦးအောင်မိုးမြင့်တစ်ယောက် စူးစူးစိုက်စိုက် သိမ်းကျူံးကြည့်နေတော့သည်။ကြည့်နေရင်း ပုခုံးပေါ်တင်ထားသောလက်အား ရှေ့သို့လျောချကာ ရင်သားများအား ညှစ်ချေပစ်လိုက်ရာ

” အိ့ … အကိုကြီး ”

ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်ထံမှ ရှိုက်သံလေးနှင့်အတူ ခေါင်းလေးမော့တက်လာသည်။အကိုဖြစ်သူ၏လက်အား အုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း

” အကိုကြီး … သမီးလေး တက်လာရင် ………… ”

” စိုးရိမ်မနေပါနဲ့ သူဇာရယ် … သားလေးနဲ့ခြံထဲ ဆင်းသွားကြပါပြီ ”

ထို့နောက် ထမိန်စလေးအားဖြည်ချလိုက်ရာ ခါးဆီသို့လျောကျသွားတော့သည်။ နို့အုံဖွေးဖွေးကြီးအား အနီးကပ်မြင်လိုက်ရကာ ဦးအောင်မိုးမြင့်တစ်ယောက် ပုဆိုးကြားမှ လီးက ညမဖြစ်သူ၏ ကျောပြင်အားထောက်မိတော့သည်။ဦးအောင်မိုးမြင့်နှင့်ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်တို့ မောင်နှမ မှာ မိဘများ၏မဆင်ခြင်မှု့ကြောင့် အရွယ်ရောက်ကတည်းက မောင်နှမချင်းလိုးတတ်နေခဲ့သည်။အိမ်ထောင် အသီးသီးကြသည်အထိ အခွင့်ရေးရတိုင်း လိုးဖြစ်ကြသည်။မိန်းမ ဆုံးပြီးနောက်ပိုင်း ဦးအောင်မိုးမြင့်က ညမဖြစ်သူရှိသောမြို့ထိလာပြီး လိုးလေ့ရှိသည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်ကလည်း ခင်ပွန်းဖြစ်သူ အလုပ်လုပ်ချိန် သမီးဖြစ်သူ ကျောင်းတက်နေချိန်များတွင် အကိုဖြစ်သူအား သူမ၏နေအိမ်တွင် ကုန်းပေးတော့သည်။ခုလည်း သမီးဖြစ်သူ မင်္ဂလာဆောင်အား အကြောင်းပြကာ လိုးကြဖို့ အခွင့်ရေးဖန်တီးကြချင်းသာဖြစ်သည်။

ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်က ကိုယ်လုံးအားတပတ်လှည့်ပြီး အကိုဖြစ်သူ၏ခါးအား ဖက်ကာ ဆီးခုံးဆီသို့ မျက်နှာလေး အပ်လိုက်သည်။ပုဆိုးအပြင်မှ အကိုဖြစ်သူ၏လီးအား လက်တဖက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးလိုက်ရာ သူမခေါင်းလေးအားဦးသက်ခိုင်မှ တွန်းကာခွာပြစ်လိုက်သည်။ထို့နောက်ပုဆိုးအားအောက်သို့ချွတ်ချကာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်၏ဆံနွယ်လေးများအား စုကိုင်ကာ ခေါင်းလေးအားဆွဲလှန်လိုက်ပြန်သည်။သူမကလည်း အလိုက်သင့်လေးခေါင်းမော့ပေးလိုက်ရာ ခုံပေါ်တွင်ထိုင်လျက်ခေါင်းလေးမော့ထားပေးသော ညမဖြစ်သူ၏ နူတ်ခမ်းရှေ့သို့ လီးထိပ်အားတေ့ပေးလိုက်သည်။

သူမ ပါးစပ်ရှေ့ရှိ အကိုဖြစ်သူ၏ လီးကြီးဆီက လချီးနံ့ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ရရှိနေရာ ဒစ်ဖူးကြီးအား နမ်းရှိုက်ပစ်လိုက်သည်။အားရပါးရရှုပြီးမှပြန်ခွာလိုက်ရာ ဒစ်ဖူးအပေါက်ဝမှ စိမ့်ထွက်နေသော အရည်ကြည်များက နှာခေါင်းထိပ်သို့ ကပ်ပါလာတော့သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ အိမ်ထောင်မကျခင်ထဲက အကိုအရင်းခေါက်ခေါက်၏ လချီးနံ့ကို စွဲလမ်းနှစ်သက်ခဲ့ရသည်။လီးအရင်းမှစ၍ အဖျားထိပင့်ယက်လိုက်ရင်း ဒစ်ဖူးအားငုံပေးလိုက်ရာ ပါးစပ်ထဲသို့ လီးက တရစ်ချင်းတိုးဝင်နေတော့သည်။

ဦးအောင်မိုးမြင့်သည် ညမဖြစ်သူပါးစပ်ထဲထို့ လီးအားတဝက်လောက်ထိသွင်းကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးနေလိုက်သည်။ပါးစပ်အတွင်းသို့လီးကြီးက ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်တဖြည်းဖြည်းမြန်လာရာ ညမဖြစ်သူခေါင်းလေးမှာ တွန့်တွန့်သွားသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။သို့သော် အာခေါင်အပျော့လေးအား လိုးနေရသဖြင့် အရသာထူးကဲသည်မို့ ဦးအောင်မိုးမြင့်မှာ ခေါင်းအားဆွဲကပ်ကာ လီးအရင်းထိ ထိုးထည့်နေမိပြန်သည်။

” အုအွတ်… အွတ် … ဖလွပ် … အဟွတ်ဟွတ် ”

ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှ ပါးစပ်အား မဆန့်မပြဲအလိုးခံရင်း တအုအု တဟွတ်ဟွတ်ဖြင့် သွားရည်များပါးစပ်တွင်းမှ ထွက်ကျလာတော့သည်။မျက်လုံးလေးပြူထွက်နေကာ နူတ်ခမ်းလေးအား အစွမ်းကုန်ဟထားရင်း ဝင်လာသောလီးအား ကြိတ်မိတ်ခံပေးလိုက်သည်။သူမပေါင်ကြားသို့လက်နိုက်ကာ စောက်စိလေးအားပွတ်ချေနေရင်း ဆီးပုန်းများတင်းလာရသည်။ခေါင်အားမော့၍ အကိုဖြစ်သူ၏လီးအားအပြင်ထုတ်လိုက်ကာ

” အကိုကြီး … ညမလေး သေးပေါက်ချင်လာလို့ ခဏနော် ”

” ဟူးးး ရှီးးး းးး … ကောင်းနေတာ ညမလေးရာ … လာ ဒီမှာပဲပေါက် အရင်လိုပေါ့ဟာ ”

ဦးအောင်မိုးမြင့်ကာ ညမဖြစ်သူပါးစပ်မှ ကျွတ်ထွက်လာသောလီးအား လက်ဖြင့်ဂွင်းတိုက်လိုက်ရင်း အောက်သို့ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ခုံပေါ်မှထလိုက်ပြီး ခါးတွင်တင်နေသောထမိန်အား အောက်သို့လျောချပစ်သည်။ထို့နောက် အကိုဖြစ်သူ၏ ခေါင်းအားမော့စေကာ ပါးစပ်နားသို့ သူမစောက်ပတ်လေးအားတေ့ကာ သေးများပန်းထည့်ပေးလိုက်တော့သည်။ဦးအောင်မိုးမြင့်မှာ ညမဖြစ်သူ၏သေးများအား တဂွတ်ဂွတ်နှင့်မျိုချပစ်ရင်း လီးအား မနားတမ်းလေးတိုက်နေတော့သည်။ညီမဖြစ်သူ၏စောက်ခေါင်းမှပန်းထွက်လာသော သေးများက နူတ်ခမ်းမှလျှံကျကာ အောက်သို့စီးကျနေပြန်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ စောက်ပတ်အားရှေ့သို ကော့ရင်းသေးများကုန်စင်အောင်ပန်းပြီးမှ အကိုဖြစ်သူ၏ခေါင်းအား လွတ်ပေးလိုက်သည်။ဦးအောင်မိုးမြင့်က ညီမဖြစ်သူ စောက်ပတ်အားကြည့်ရင်း မျက်နာထိုးအပ်ကာ စောက်စိလေးအား ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်တော့သည်။စောက်ပတ်အား တပြတ်ပြတ်ယက်ပေးပြီးမှ ကုတင်ဇောင်းတွင် ညီမဖြစ်သူအား တင်ရင် ပက်လက်လှဲခိုင်လိုက်သည်။ဒူးနှစ်ဖက်အားကွေးစေလျက် ပေါင်နှစ်ချောင်းအားဖြဲကာ ယက်ပေးထားသဖြင့် ဖေါင်းကားနေသော စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးထိပ်အားမြုပ်ကာ ဖိလိုးလိုက်တော့သည်။

အဖုတ်ထဲအကိုဖြစ်သူ၏ လီးကြီးဝင်ထွက်နေပုံအားကြည့်၍ ရမ္မက်စိတ်များ ပိုကြွလာခဲ့ရသည်။ဝင်လာသောလီးအား စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများနှင့် ညှစ်ပေးလိုက်ရာ လိုးချက်တွေမြန်မြန်လာသည်ကို ခံစားသိရှိလိုက်ရ၏။ တဖန် အကိုဖြစ်သူမှာလိုးရင်းတန်းလန်း သူမ၏ရင်ဘတ်အားခွကာ ပါးစပ်ထဲသို့ ပြောင်းလိုးနေသဖြင့် စောက်ရည်များပေကပ်နေသောလီးအား စုပ်ပေးနေရပြန်သည်။ဦးအောင်မိုးမြင့်မှာ စောက်ပတ်နှင့်ပါးစပ်အား တလှည့်စီလိုးရင်း ပြီးချင်လာသောအခါ သူမစောက်ပတ်လေးထဲ မရပ်မနားလိုးရင်း လရည်များပန်းထည့်ပစ်လိုက်တော့သည်။သားအိမ်တွင်းနွေးကနဲ့ဖြစ်ကာ အကိုဖြစ်သူ၏လီးအားညှစ်ပေးရင်း သူမလည်း စောက်ရည်များပန်းထုတ်ကာ ငြိမ်သက်သွားတော့သည်။ထို့နောက် မောင်နှမ နှစ်ယောက်သား ရေချိုးခန်းဝင်ကာ တစ်ယောက်ဟာတစ်ယောက် ပွတ်သပ်ဆေးကြောကာ ပြန်ထွက်လာပြီး ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်က ကုတင်ပေါ်တွင်လှဲချပစ်လိုက်သည်။ဦးအောင်မိုးမြင့်က အခန်းတံခါးအား ဖွင့်ကာ အောက်ထပ်သို့ပြန်ဆင်းလာခဲ့သည်။

ခဏအကြာတွင် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်အား ထမင်းစားရန် တူဖြစ်သူ ဇာနည်မှ လာခေါ်ရာ အသံပြန်မကြားရသဖြင့် တံခါးဖွင့်ဝင်ခဲ့တော့သည်။ကုတင်ပေါ်တွင် ပေါင်တစ်ချောင်းထောင်ကာ အိပ်ပျော်နေသော အဒေါ်ဖြစ်သူအားမြင်လိုက်ရသည်။ထမိန်အောက်နားစက ထောင်ထားသောပေါင်ရင်းသို့ တင်နေပြန်သည်။

” အန်တီ သူဇာ … အန်တီသူဇာ … ထမင်းစားဖို့ အဖေက ခေါ်ခိုင်းလိုက်လို့ပါ ”

အနီးကပ်ခေါ်သံမကြားနိုင်အောင် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ အိပ်မောကျသွားရသည်။တနေကုန်ကားစီးလာသဖြင့်ပင်ပန်းတာရော ရောက်ရောက်ချင်းအကိုဖြစ်သူက တန်းလိုးသဖြင့် နွမ်းလျစွာ အိပ်ပျော်နေတော့သည်။ဇာနည်က အနီးကပ်နိုးရာ မနိုးသဖြင့် ပြန်လှည့်ထွက်မည်အလုပ်… ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်က ထောင်ထားသောပေါင်လေးအားကုတင်ပေါ်လှဲချကာ တခူးခူးဖြင့် ဟောက်နေပြန်သည်။ပေါင်ရင်းထိတင်နေသောထမိန်အနားစလေးက အနည်းငယ်ဟကာ စောက်မွှေးအုံကြီးက ရုတ်တရက်ပေါ်လာလေသည်။စိတ်ထဲတမျိုးဖြစ်လာကာ အပြင်ထွက်ရမလို ဆက်ကြည့်ရမလို ဝေခွဲမရဖြစ်နေမိရာ လက်တဖက်က အလိုလို ထမိန်စလေးအား အပေါ်သို့ မှတင်လိုက်မိသည်။ပေါင်တဖက်က ကွေးကာဖြဲပေးထားသလိုဖြစ်၍ အမွှေးထူထူများအောက်မှ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးက အနည်းငယ်ကားတဲ့ဘက်သို့ ပြဲထွက်နေတော့သည်။ဇာနည် တစ်ယောက်အသက်ရှုမြန်လာပြီး အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ စောက်ပတ်အားကြည့်ကာ မတ်တပ်ရပ်လျက် ပုဆိုးလေးလက်တဖက်ဖြင့် ဆွဲမကာ … ကျန်တဖက်ဖြင့် သူ၏လီးအားကိုင်ပြီး ဂွင်းထုနေမိသည်။စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ထုနေချိန် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ အိပ်ပျော်နေရာမှ မျက်လုံးပွင့်လာခဲ့သည်။သူမ၏ ထမိန်လေးမှာ ခါးထိလန်နေကာ စောက်ပတ်ကြီးက အတိုင်းသားပေါ်နေတော့သည်။ဖြဲပြသလိုဖြစ်နေသော စောက်ပတ်အား တူအရင်းခေါက်ခေါက်က ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့်

” အိုရ် … ဟဲ့……… ဇာနည် … … မင်း မင်းး ဒါ… ဘာ…လုပ် ”

” ဟာ …… အန်တီ … … ”