……………………………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( တိတ်တခိုး အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
” ကာမနဲ့သုခ အချိုးကျ ရောစပ်ထားသော ရမ္မက်ဝိုင် ”
***********************
( ၉ )

ဇာနည်မှာ အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးအား ကြည့်ရင်းဂွင်းထုနေရာ … ရုတ်တရက် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှ နိုးလာသဖြင့် လန့်သွားကာ ပုဆိုးနှင့် လီးအားအမြန်ဖုံးလိုက်ရသည်။ဘာဆက်ဖြစ်မလည်းတွေးရင်း တောင်နေသောလီးမှာ ညိုးကြသွားရသည်။

” ဇာနည် … မင်း ဘာလာလုပ်တာလဲ အခန်းထဲကို ”

ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်က … တူဖြစ်သူအားမေးရင်း သူမထမိန်လေးအား အောက်သို့ပြန်ဖုံးလိုက်သည်။

” ထမင်းစား ခေါ်ခိုင်းလိုက်တာပါ … အန်တီသူဇာ … အဲဒါ ဟို…… ဟို ဟို ”

ဇာနည်တစ်ယောက် ရှင်းပြရင်း တဟိုဟို ဖြစ်နေသဖြင့်

” အော် … အော် … အခန်းထဲရောက်တော့ ငါ့စောက်ပတ်ကြီးမြင်တော့ ဂွင်းထုမိတာ ဆိုပါတော့ … ဟင်းဟင်းး ကောင်းရဲ့လားမင်းလုပ်ပုံက ”

ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ သမီးဖြစ်သူမင်္ဂလာဆောင်တွင် အကိုဖြစ်သူက မြန်မာပြည်တွင်ရှိမရှိက မသေချာသဖြင့် လက်ဖွဲ့ပေးရန် သမီးဖြစ်သူပါခေါ်လာခိုင်းရာ သားအမိနှစ်ယောက် အတူလာခဲ့ကြသည်။နောက်ဆုံးတခေါက် တွေ့ပြီးကတည်းက အကိုဖြစ်သူနှင့် မဆုံနိုင်ကြသည်မို့ တချက်ခုတ် နှစ်ချက်ပျက် သမီးဖို့လက်ဖွဲ့လည်းယူရင်း အကိုဖြစ်သူနှင့်လည်း ကာမဆက်ဆံရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။မထင်မှတ်ပဲတူဖြစ်သူဇာနည်၏ လီးကြီးအားမြင်ကာ ဇာနည်နဲ့ပါအလိုးခံချင်လာသဖြင့် အပိုင်ချုပ်ထားလိုက်တော့သည်။

ဇာနည်ဆီမှ အသံထွက်မလာတော့ပေ။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်က … ဖအေဖြစ်သူနှင့်တိုင်ရမလား ခြိမ်းခြောက်လိုက်ပြန်သည်။ထို့နောက် သူမစကားအား နားထောင်ရန် ကတိပေးခိုင်းပြီး ထွက်သွားခိုင်းလိုက်သည်။အောက်ထပ်သို့ဆင်းကာ ထမင်းစားချိန်တွင် ဇာနည်မှာ မျက်စိမျက်နာပျက်လျက် ရင်ပြည့်နေသည်ဟု အကြောင်းပြကာ ထမင်းဝိုင်းမှ ထွက်သွားတော့သည်။ထမင်းစားပြီး အချိုပွဲများစားလိုက် စကားပြောလိုက်နှင့် အချိန်များ တရွေ့ရွေ့ကုန်ကာ အမှောင်ထုက ကြီးစိုးလာသည်။ခရီးပန်းလာကြသဖြင့် အိပ်ရန်နူတ်ဆက်ခဲ့ပြီး သားအမိနှစ်ယောက် အိမ်ပေါ်သို့ တက်ခဲ့ကြသည်။ကုတင်ပေါ်တွင် ဘကြီးဖြစ်သူမှ ကားတစီးလက်ဖွဲ့မည်ဖြစ်ကြောင်း သူမကြိုက်သည့်ကားအမျိုးစားရွေး၍ ဝယ်ပေးမည်ဖြစ်ကြောင်း သားအမိနှစ်ယောက် ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် စကား ပြောရင်း တဖြည်းဖြည်း အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။သီတာခိုင်မှာ မိုးနှောင်းနှင့်ခွဲအိပ်ရသဖြင့် ဟာတာတာဖြစ်ကာ လူးလိမ့်ပြီးမှ အိပ်ပျော်သွားရသည်။

ည၁၂နာရီကြောျပွီမို့ တခွံလုံးတိတျဆိတျနသေညျ။ဒေါျသူဇာမိုးမွငျ့မှာ မကြျလုံးဖှငျ့ဖှငျ့ခငြျး သူမနှငျအတူ အိပျနသေော သမီးဘကျသို့ ထကွညျ့လိုကျသညျ။မှောကျယကျလေး ခွတေဖကျကှေးကာ အိပျပြောျနသေော သမီးလေးမသိအောငျ ကုတငျပေါျမှ အသာလေးဆငျးကာ အခနျးပွငျသို့ထှကျသှားတော့သညျ။အပွငျသို့ရောကျလငြျ မကြျနှာခငြျးဆိုငျ အခနျးအားခပျဖှဖှလေး ၃ခကြျခေါကျလိုကျသညျ။ခဏအကွာ တံခါးပှငျ့လာကာ သူမက အတှငျးသို့ဝငျကာ တံခါးအားပွနျစိလိုကျသညျ။အခနျးမီးဝါကငြ့ျကငြ့ျလေးအောကျတှငျ စာကွညျ့စားပှဲတစျလုံး ထိုငျခုံတစျလုံး… ဘေးနားတှငျ ရခေဲသတေ်တာတစျလုံး အခနျး၏အရှေ့ဘကျတှငျ မွငျလိုကျရသညျ။အခနျးအနောကျဖကျတှငျ ကြှနျးကုတငျကွီးပေါျတှငျ ဇာနညျတစျယောကျ ခေါငျးလေးငုံကာ ထိုငျနသေညျ။ဒေါျသူဇာမိုးမွငျ့မှာ ကုတငျရှိရာသို့ သူမဖငျသားကွီးမြားယိမျးကာနှဲ့ကာဖွငျ လြှောကျသှားရငျး တူဖွစျသူ ဇာနညျဘေးသို့ ကပျထိုငျလိုကျသညျ။ထို့နောကျ ဇာနညျအား ခပျတိုးတိုးလေး ပွောလိုကျရာ ဇာနညျမှ ခပျဖွညျးဖွညျးထရပျလိုကျရငျး သူမနှငျ့မကြျနှာခငြျဆိုငျလိုကျသညျ။တဖနျ အကငြျ် ီနှငျ့ ပုဆိုးအား အဒေါျဖွစျသူ၏ ရှေ့တှငျ ခြှတျခပြစျလိုကျသညျ။ဒေါျသူဇာမိုးမွငျ့က တူဖွစျသူ၏ မကြျနှာနုနုလေးအား ကုတငျပေါျထိုငျလကြျလေးနှငျ့ မော့ကွညျ့လိုကျသညျ။မကြျနှာပေါကျက အကိုဖွစျသူ ဦးအောငျမိုးမွငျ့နှငျ့ခပျဆငျဆငျ ပုခုံးကယြျကယြျနှငျ ဘောဒီက ကစြျကစြျလစျလစျလေးရှိနကော အောကျသို့အကွညျ့ရှေ့ရာ မကြျမှောငျတှနျ့သှားမိသညျ။အရှယျနှငျ့မလိုကျအောငျ လီးက ကွီးမားနသေညျ။မပြောမမာ အနထေားနှငျ့ အောကျစိုကျနသေော လီးမှာ ၅လကျမခှဲခနျ့ရှိပွီး ပနျးရောငျသနျးနသေော ဒစျဖူး အထကျနားတှငျ ခပျလုံးလုံး အရာလေးက ဖုထှကျနသေညျကို မွငျလိုကျရသောကွောငျ့ဖွစျသညျ။သူမလကျကလေးတဖကျက လမှှေးပါးပါးလေးမြားအား ပှတျရငျး ခပျဖှဖှ ဆှဲလိုကျသညျ။ပွီးမှ ဇာနညျမကြျနာအား မော့ကွညျ့ကာ

” ဇာနည် … သား … မိန်းမ လိုးဖူးတယ်မလား ”

” ဟုတ် … ဟုတ်ဟုတ် … အန်တီ ဆက်ဆံဖူးပါတယ် ”

” မယ့်လေးဟယ် … ခုမ … ဆက်ဆံတာတွေဘာတွေ ပြောနာ … လိုးဖူးရင် လိုးဖူးတယ်ပေါ့ကွ … ခ်ခ် ”

အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ တစ်တစ်ခွခွ စကားကြောင့် ဇာနည်မှာ လီးချောင်းတလျှောက်ဆက်ကနဲ့တုန်က လိုးဖူးကြောင်း ပြောလိုက်မိသည်။

” သားသား လီးက … ဂေါ်လီက … ထည့်တာကြာပီလား ”

” ဟုတ် ၁နှစ်လောက်ရှိပြီ … အန်တီ ”

သူမမှာ ဂေါ်လီအား မကြုံဖူးသေးပေ…ကြားဖူးနားဝသာရှိရာ တူဖြစ်သူအား နိုင်ကွက်ရှိသည်မို ့ခပ်တည်တည်နှင့်မေးနေလိုက်သည်။သူမ မေးသမျှဖြေရင်း တူဖြစ်သူ၏ လီးကြီးမှာ တဆက်ဆက်တုန်ကာ ထောင်မတ်လာနေသည်။ထောင်မတ်လာသောလီးအား သူမလက်နှင့်ပွတ်သပ်ကာ ဂေါ်လီးရှိသောနေရာလေးအား ဖိကြည့်လိုက်သည်။သူမလက်ထဲ လီးကြီးက အကြောပြိုင်းပြိုင်းထလာတော့သည်။

” သားက … အန်တီကို လိုးချင်လို့လား … ညနေက အန်တီ စောက်ပတ်ကိုကြည့်ပြီး ဂွင်းထုနေတာက ”

ဇာနညျတစျယောကျ သူ၏လီးအား အဒေါျဖွစျသူက ပှတျသပျပေးရငျး လိုးခငြျတာလားမေးနရော … ရမ်မကျစိတျမြားထကွှလာပွီး ခန်ဓာကိုယျက တဖိနျးဖိနျး တရှိနျးရှိနျး ဖွစျလာရသညျ။စိတျထဲ အားမလိုအားမရ ဖွစျလာကာ အဒေါျဖွစျသူအား ကုတငျပေါျသို့ ပုခုံးမှ ကိုငျပွီးတှနျးလှဲလိုကျသညျ။သူ၏ကိုယျလုံးဖွငျ့ဖိကာ လညျတိုငျလေးအားနမျးပစျလိုကျသညျ။ဖိအခတြှငျ သူ၏လီးက အဒေါျဖွစျသူပေါငျကွားသို့ထောကျမိကာ စောကျပတျလေးအားထိမိနသေညျ။ဒေါျသူဇာမိုးမွငျ့မှာ သူမစောကျပတျလေးအားလီးဖွငျ့ထောကျထားရငျး လညျတိုငျလေးအား အနမျးခံနမေိရာ ဇာနညျခေါငျးလေးအား ဖကျတှယျထားရငျး လူးလှနျ့လာတော့သညျ။ညဝတျအကငြျ် ီခါးရှညျလေးအား ဇာနညျမှ ဆှဲခြှတျရာတှငျ အလိုကျသငျ့လေး ကူညီပေးလိုကျလသေညျ။ကုတငျပေါျတှငျ တူဝရီးနှစျယောကျ ကိုယျတုံးလုံးဖွငျ့ ကားမဆန်ဒမြားနောကျ လိုကျနကွေသညျ။လညျတိုငျလေးအားနမျးရငျး လြှာဖြားလေးက အောကျသို့ရှေ့ကာ နို့သီးခေါငျးလေးမြားအား တလှညျ့စီ စို့ပေးနသေညျ။ထိုမှတဆငျ့ ပေါငျကွားထဲသို့ရောကျရှိလာပွီး ဖေါငျးကားနသေော စောကျဖုတျကွီးအား လြှာအပွားလိုကျ ယကျပေးနပွေနျသညျ။ယကျနရေငျး စောကျပတျနူတျခမျးသားမြားအား လကျဖွငျ့ဖွဲကာ ခြှနျတကျလာသော စောကျစိနီတာရဲလေးအား ဆှဲစုပျပွနျသညျ။

” အားးး အ … သား … သားရယ် … လုပ်တတ်လိုက်တာကွာ … ရှီးးး အားးး းးးး ”

ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ခါးလေးကော့ကာဖြင့် ညည်းငြူရင်း တူဖြစ်သူခေါင်းလေးအား ဖမ်းကိုင်လိုက်မိသည်။ကျင်ကနဲ့ ကျင်ကနဲ့ ခံစားရင်း ညည်းတွားနေချိန် စောက်ခေါင်းတွင်းသို့ လျှာနွေးနွေးကြီးက ဝင်လာပြီးမွှေပေးနေသဖြင့် … သူမ ဖင်ကြီးပါ ကြွတက်သွားရသည်။တူဖြစ်သူ ဇာနည်အား လျော့တွက်မိသော ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ကော့ပြန်နေအောင် ခံစားနေရတော့သည်။စောက်စိလေးအားစုပ်ရင်း … စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းတလျှောက် အထက်အောက်ယက်ပေးလိုက်တိုင်း ခါးလေးတွန့်ကာ ရင်ထဲ လှိုက်ကနဲ့ ဖြစ်ဖြစ်ကျန်ခဲ့သည်။စောက်ပတ်အယက်ခံဖူးသော်လည်း တူဖြစ်သူ၏ အထိတွေ့က အရသာထူးကဲနေရသည်။သူမဖင်သားကြီးများ လေထဲမြှောက်ပစ်ကာ တူဖြစ်သူ၏ နူတ်ခမ်းနှင့်သူမစောက်ပတ် လွတ်ထွက်သွားမှာ စိုးရိမ်နေသည့်အလား လိုက်ကပ်ပေးနေသည်။စောက်ရည်ကြည်များလည်း သူမဖင်ကြားမှတဆင့် ကုတင်ပေါ်မှ အယက်ခင်းများပေါ်ရွှဲနှစ်နေတော့သည်။လူးလိမ့်ခံစားရင်း အော်ဟစ်နေရစဉ် စောင်ခေါင်းဝသို့ တေ့စုပ်ခံရသဖြင့် စောင်ပတ်တခုလုံးကျင်တက်လာကာ စောက်ရည်များထောင်ပန်းနေတော့သည်။

” အားးး အမေ့ … ရှီးးး းးးး … ကောင်း ……
…… ကောင်းးး…………… ကောင်းလိုက်တာ … သားသားရယ် … အမလေးးး…………… အားးး ရှီးး းးးး ”

ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ စောက်ရည်များပန်းရင်း ထထိုင်ကာ ဇာနည်နူတ်ခမ်းလေးအား အငမ်းမရစုပ်နေတော့သည်။မျက်နှာနှင့်နူတ်ခမ်းတဝိုက် သူမစောက်ရည်များရွှဲနေသော တူဖြစ်သူအား နမ်းရင်း မျက်နှာတပြင်လုံးလျှာဖြင့် ပြောင်စင်နေအောင်လျက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ပြီးမှ ဇာနည်အားသူမဘေးသို့ လှဲချပစ်သည်။ပက်လက်လှန်လျက်လေးနှင့် တူဖြစ်သူမှာ လီးကထောင်မတ်နေလျက် ဒစ်ဖူးရဲရဲလေးက ကားထွက်နေသည်။တူဖြစ်သူမျက်နာအားယက်ရင်း သူမစောက်ရည်နံ့များကြောင့် ရမ္မက်စိတ်က ပြန်လည်ထကြွလာရာ လီးကြီးအား မက်မက်မောမောကြည့်ကာ ကုန်းစုပ်ပေးလိုက်သည်။လီးအရင်းအောက်မှ လဥမဲမဲကြီးများကိုလည်း တစ်လုံးချင်းငုံစုပ်ပေးရာ ဇာနည်တစ်ယောက် တအင်းအင်း ညည်းစပြုလာလျက်။လဥများအားစုပ်ရင်း လီးအရင်းမှအဖျားထိ ပင့်ယက်ကာ ဒစ်ဖူးအား ပြွတ်ကနဲ့ ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ထို့နောက် ဒစ်ဖူးမှစ၍ လီးတချောင်းလုံး ပါးစပ်ထဲဝင်နိုင်သမျှ သွင်းကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပေးနေ၏။လီးအရည်ပြားတစ်လျှောက် နွေးနွေးအိအိလေးပွတ်တိုက်နေရာ ဇာနည်မှာ ကာမစိတ်များပြင်းထန်လာပြီး အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ ခေါင်းအားဖိ၍ လီးအရင်းထိ ခါးကော့ကာ ထည့်နေတော့သည်။ဒစ်ဖူးကြီးမှ အာခေါင်ပျော့သို့ လာလာထောက်ရာ ပျို့တက်၍ တဟွတ်ဟွတ် သီးလာသဖြင့် သူမလက်ဖြင့် လီးအရင်းအား ဖမ်းကိုင်ကာ တားလိုက်ရသည်။

” အု … ဖလွတ် …… အုအု … အဟွတ် ဟွတ် ”

ပါးစပ်မှ သွားရည်များကျလာကာ တဟွတ်ဟွတ် ဖြင့် ပါးစပ်အား အလိုးခံနေရစဉ် တူဖြစ်သူက သူမ စောက်ပတ်လေးအား မွှေရင်း စောင်စိလေးအား ချေပေးနေလျက်။ခဏအကြာတွင် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်က ပက်လက်လေးထောင်မတ်နေသော တူဖြစ်သူ၏ လီးပေါ်သို့ ခွထိုင်လိုက်သည်။ဒစ်ဖူးနှင့်အတူ လီးကြီးက စောက်ပတ်ထဲ မြုပ်ဝင်သွားရာ အတွင်းသားများက လိပ်ပါသွားတော့သည်။စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများအား ဂေါ်လီက ပွတ်ဆွဲသွားသဖြင့် သူမ မျက်နှာလေးမော့တက်သွားကာ နို့အုံလေးများအား ဇာနည်မှ ချေပေးလိုက်လေသည်။ဖင်သားကြီးများ ကြွကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ထိုင်ကြည့်ရာ လီးက တစ်စို့ကြီးဖြစ်နေသဖြင့် မလှုပ်ရဲသေးပဲ တူဖြစ်သူအပေါ်သို ကိုယ်လုံးအပေါ်ပိုင်းအား မှောက်ချလိုက်သည်။

ဇာနည်က အဒေါ်ဖြစ်သူ မျက်နာအနံ့နမ်းပေးရင်း ခါးလေးနဲ့ကာ ပင့်ပင့်ပြီး ကြိတ်လိုးလေး လိုးပေးနေလျက်။

” အားးး အားးး … သား သားရယ် … ဟင့် ”

” ခဏလေးပါ … အန်တီရဲ့ … နောက်ဆို ကောင်းလာမှာပါ ”

နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်လိုင် ခါးက ပူးလိုက်ခွာလိုက် လိုးရင်း ရိူက်သံလေးများနှင့်စကားပြောနေကြပြန်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ တဖြည်းဖြည်း ဂေါ်လီ၏ပွတ်ဆွဲသည်ဒဏ်ကို ခံနိုင်လာပုံနှင့် မျက်စိလေးမိတ် ခါးလေးဆန့်ကာ အောက်နူတ်ခမ်းလေးအား ဖိကိုက်ရင်း ဖင်ကြီးအား စကောဝိုင်းသလို မွှေနေမိတော့သည်။ဇာနည်မှာ အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ ကာမစိတ်တက်နေသော မျက်နာလေးအားကြည့်ရင်း နို့အုံလေးအားချောကာ နို့သီးခေါင်းများအာ ဆွဲဆွဲပေးလိုက်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ရုတ်တရက် ဖင်ကြီးအားမြှောက်ကာ ဖိဖိလိုးပေးရင်း ခေါင်းလေးက ဘယ်ညာယမ်းနေတော့သည်။

” အားးး အမေ့ … အ … အ … ကောင်း လိုက်တာ … သားရယ် ……… ရှီးးး းးး ဟူးးး းးး ”

” ဘွတ် ……… ဘွတ် ပြွတ် …… ဖွပ်ဖွပ် ……… ဗျစ် ဗျစ် … ဖလွပ် ဗျစ် …… ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် ”

” အားးဟားးး … အင့် အင့် …… စောင့်စောင့် ……… ဟူးးးရှီးးး အားးဟင်းးး ကောင်းတယ် အန်တီရာ … အင့် ”

” ဘွတ် ဖွပ် …… ဗျစ် စွပ်စွပ် …… ဖလွတ် ဗျစ်ဗျစ် ……… ဘွတ်ဘွတ် ”

ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ စောက်ခေါင်းတွင်းသားများသို့ မွှေနေသောဂေါ်လီအစွမ်းအား နှစ်ချိုက်မိကာ မီးကုန်ရမ်းကုန် စောင့်စောင့်ချနေသည်။ဇာနည်ကလည်း အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ ဖင်သားကြီးမြှောက်ပြီး ပြန်အကျတွင် အောက်မှခါးကိုကော့ကာ ပင့်လိုးပေးနေလိုက်သည်။ညည်းသံ … လီးအဝင်အထွက်သံများသာမက ကုတင်လှုပ်ကာ တကျွီကျွီနှင့် ဆူညံ့နေတော့သည်။မနားတမ်းလိုးနေကြရင်း ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ စောင့်ချက်များမြန်လာပြီး အင့်ကနဲ့ တချက်ရှိုက်ကာ တူဖြစ်သူ၏လီးအား စောက်ပတ်အတွင်းသားများနှင့်ညစ်ရင်း စောက်ရည်များထွက်ကျကုန်တော့သည်။ဇာနည်တစ်ယောက်လည်း လီးတချောင်းလုံးနွေးကနဲ့ဖြစ်ကာ ဆီးခုံးချင်းထိသည်အထိ လီးအားအရင်းထိပင့်ထားရင်း လရည်များပန်းထုတ်လိုက်လေသည်။နှစ်ဦးသား ကာမစိတ်များ တက်နေချိန်မို့ ချောင်းကြည့်နေသော အခန်းပြင်မှ မျက်ဝန်းတစ်စုံအား သတိမထားမိတော့ပေ။

” ရှီးးးး အားးး းးး … ချစ်တယ် သားသားရယ် … အင်းဟင်းး းး ”

” သားလည်း ချစ်တယ် … အန်တီရယ် … အင့် အင့် ”

ဇာနည်မှာ ပြောရင်း နောက်ဆုံးလက်ကျန်လရည်အား စစ်ထုတ်သည့်အနေဖြင့် အောက်မှ ခပ်ပြင်းပြင်းတချက် စောင့်ပေးလိုက်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့် စောက်ပတ်ကြီးမှ လရည်များပြည့်လျှံနေကာ နွေးနွေးလေးဖြစ်နေတော့သည်။လီးအား ပျော့သွားသည်အထိစိမ်ထားရင်း ဘေးသို့လှဲချကာ ခဏ မှေးလိုက်းပြီးမှ သူမအိပ်ခန်းသို့ ပြန်ဝင်လာကာ သမီးဖြစ်သူ ၏ဘေးတွင် အသာလေးဝင်အိပ်လိုက်တော့သည်။

………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( တိတ်တခိုး အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
” ကာမနဲ့သုခ အချိုးကျ ရောစပ်ထားသော ရမ္မက်ဝိုင် ”
**************************
( ၁ဝ )

ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့် အိပ်ရာနိုးတော့ ဘေးနားတွင် သမီးဖြစ်သူအား မတွေ့ရပေ။အောက်ထပ်သို့ဆင်းသွားရင်း ညက တူဖြစ်သူနှင့်လိုးခဲ့ကြပုံများ တွေးမိကာ ကျေနပ်မိနေသည်။ဘယ်ဘဝက ဝဋ်ကြွေးမှန်းတော့မသိ သွေးရင်းသားရင်း ဆက်ဆံရသော ကာမစာ်းစိမ်အား ပို၍စွဲလမ်းနေမိသည်။အတွေးများအားပြန်လည်စုစည်းကာ အောက်ထပ် ဧည့်ခန်းတွင်းသို့ ရောက်လာခဲ့သည်။လူလည်းတစ်ယောက်မှ မတွေ့ရသေး။အိပ်ထနောက်ကျနေသူမို့ မျက်နှာသစ်ကာ ဧည့်ခန်းတွင် စားပွဲခုန်ပေါ်မှ ပြင်ထားပေးသော မနက်စာအား စားနေမိသည်။ရာသီဥတုကတော့ သာသာယာယာပဲ မိုးရိပ်များကင်းစင်ပြီး နေလုံးကြီးက မနက်ခင်းအလှနဲ့အတူ တောက်ပနေလျက်ရှိသည်။မနက်စာအဖြစ် ကြက်ဥပေါင်မုန့်ကြော်အားစားရင်း ကော်ဖီခွက်လေးအား မော့အသောက် အိမ်ရှေ့မှ တံခါးဖွင့်သံကြားလိုက်ရသည်။

” ကျွီ …… ကျွီကျွီ ……… ကျွိ ”

သူမလည်း စားလက်စ ပေါင်မုန့်ကြက်ဥကြော်အား ချကာ အိမ်ရှေ့သို့ ထွက်ခဲ့လိုက်ရာ တံခါးဖွင့်၍ ဝင်လာသော အကိုဖြစ်သူ ဦးအောင်မိုးမြင့်အား တွေ့လိုက်ရသည်။လက်ထဲတွင် သူမအကြိုက် ငယ်ငယ်ထဲကနှစ်ချိုက်စွာ စားလေ့ရှိသော ကြက်ဥပလာတာနှင့်ပဲချက် ပါဆယ်ထုတ်လေးအား ကိုင်ထားသည်မို့ ခုထိ သူမအား ဂရုတစိုက်ရှိသော အကိုဖြစ်သူအား ပြုံး၍ နုတ်ဆက်လိုက်သည်။

” ဟယ် … အကိုကြီး လမ်းလျှောက်ပြန်လာပြီပေါ့ … အစောရီးပဲ ”

” အံမယ် … အချိန်လည်းကြည့်ဦး ညမလေးရ ”

ပြောပြီးသူ၏လက်တွင်ပတ်ထားသော နာရီအား ညမဖြစ်သူရှေ့တွင် ထောင်ပြလိုက်သည်။သူမလည်း အကိုဖြစ်သူနာရီအား ကြည့်ရာ မနက်၉နာရီ ထိုးနေပြီးဖြစ်သဖြင့် ဇက်ကလေးပုကာ လျှာတစ်လစ်လေး လုပ်ပြလိုက်သည်။အကိုဖြစ်သူရှေ့တွင် ကလေးငယ်တစ်ယောက်လိုအကျင့်က ခုထိဖျောက်မရတော့ပေ။သို့သော် ခပ်တည်တည်နှင့်

” ၉နာရီလေ … ဘာဖြစ်လို့လဲ … ကိုကြီးရဲ့ ”

” အဲဒါ … စောလားကွ ဟေ ”

” ညက … ခရီးလည်းပန်း အိပ်မပျော်တာနဲ့ လင်းခါနီးမှ အိပ်ရလို့ အိပ်ရထ နောက်ကျတာပါ ကိုကြီးရာ ”

” အော် … အော် ”

ညမဖြစ်သူအား စိုက်ကြည့်ရင်း ခပ်ပြုံးပြုံး လုပ်နေလိုက်ပြန်သည်။အကိုဖြစ်သူ၏ အပြုံးကြောင့် သူမမှာ မျက်မှောင်လေးကြုတ်ရင်း နူတ်ခမ်းစူလိုက်ကာ

” ဘာပြုံးတာလဲ …… ဟွန့်နော် ”

ကလေးတစ်ယောက်လို လုပ်နေသောညမဖြစ်သူအား ကြည့်ရင်း

” ကဲပါ … အိမ်ထဲဝင်ကြစို့ အိမ်ထဲရောက်မှ ပြောတာပေါ့ ”

အကိုဖြစ်သူနောက်မှ ကပ်လိုက်သွားရင်း ဧည်ခန်းထဲသို့ဝင်လာကြရာ ဦးအောင်မိုးမြင့်က စားပွဲခုန်ပေါ်မှ ပန်းကန်အလွတ်တချပ်ယူကာ ကြက်ဥပလာတာအား ထည့်ပေးလိုက်သည်။ပြီးမှ ပဲချက်လေးအား ဘေးက ပုံပေးလိုက်ကာ ညီမဖြစ်သူရှေ့သို့ တွန်းပို့လိုက်သည်။ သူမက ပလာတာအားဖဲ့ပြီး ပဲနှင့်တို့ကာ စားရင်း

” ကဲ … ပြောလေ ကိုကြီး … ခုန ဘာလို့ပြုံးတာလဲ ”

” ညမ အိပ်ရေးပျက်တာ … ကိုကြီးသိလို့ပေါ့ကွ ”

” ရှင် …… ဘာ … ဘာသိ … လို့ …… အွန် ”

စကားပြောရင်း ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ တစ်စုံတစ်ခုကို တွေးမိရင်း စကားစ ပြက်ကာ ရပ်ထားရင်း မျက်နာလေးရဲတက်သွားတော့သည်။အကိုဖြစ်သူ မျက်နာအားမကြည့်ရဲတော့ပဲ ငြိမ်နေမိသည်။ဦးအောင်မိုးမြင့်မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်နေရာမှ ထလာပြီး ညမဖြစ်သူဘေးနား မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ပြီးမှ ချောင်းတချက်ဟန့်ကာ

” ရှက်မနေပါနဲ့ ညမရာ … ဟုတ်တယ် ညမလေးနဲ့သားလေးတို့ လိုးနေတုန်းက ကိုကြီးအခန်းဝက ချောင်းကြည့်ရင်း မြင်မိတာပါ ”

” ဟင် … ………အိုရ် ………… တကယ် တကယ်လား ကိုကြီး ”

” တကယ်ပေါ့ ညီမရဲ့ … ကိုကြီးလည်း ညီမလေးကို လိုးချင်လို့ တက်လာတာ … သားလေးအခန်းက အသံတွေထွက်နေလို့ ကြည်မိတာလေ ”

ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ အစားဆက်မစားချင်လောက်အောင် ဖြစ်သွားရသည်။တူဖြစ်သူနှင့်လိုးနေချိန်တွင် အကိုရင်းခေါက်ခေါက်က မြင်တွေ့သွားသဖြင့် မျက်နာပူလာလျက် အနေရအထိုင်ရ ခက်နေတော့ရှာသည်။

” ညမလေးသာ သဘောတူရင် ကိုကြီးက သားလေးနဲ့အတူ ညမလေးကို လိုးပေးချင်မိတာ ”

” အို့ … ကိုကြီးကလည်းနော် ”

ဒုက္ခတော့တွေ့ပြီ သူမမှာ အနေရခက်နေစဉ် အကိုဖြစ်သူ၏ ထပ်ပြောလိုက်သောစကားကြောင့် ပို၍ မျက်နှာမထားတတ်အောင်ဖြစ်နေရရှာသည်။

” ဟာ … ဖြစ်ပါ့မလား ကိုကြီးရယ် ……… ဟို ဟို … ”

ရှက်နေပေမယ့် ယောကျင်္ားနှစ်ယောက်က ဝိုင်းလိုးမှာကိုတွေးရင်း စောက်ပတ်လေးက တင်းကနဲ့ဖြစ်လာခဲ့သည်။စကားများ တုန်ရီလာကာ မျက်နှာလေးက ရဲတွတ်နေတော့သည်။ဦးအောင်မိုးမြင့်မှာ ညမဖြစ်သူလက်ကလေးအား ကိုင်ရင်း

” သိပ်စိတ်လှုပ်ရှားမနေပါနဲ့ ကိုကြီး ကြည့်ပြီး စီစဉ်မှာပါ ညမလေး သဘောတူရင်ပေါ့ … တနေ့လုံး ဖြည်းဖြည်း စဉ်းစား ညီမလေး ”

ဦးအောင်မိုးမြင့်မှာ ညီမဖြစ်သူအားပြောပြီးပြီးချင်း ဆုပ်ကိုင်ထားသော လက်အားလွတ်ကာ ခြံထဲသို့ ဆင်းသွားတော့သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ခြေဖျားလက်ဖျားများ အေးစက်လာကာ စိတ်က အတိတ်များဆီသို့ လွင့်မျောသွားနေသည်။

” မင်း … ဘယ်လို လုပ်လိုက်တာလဲ … အောင်မိုးမြင့် … ငါလက်နဲ့ရေးတာကို မင်းက ခြေနဲ့ဖျက်လိုက်တာလား ”

” ဟာ … ကြီးစိုးရာ … မဟုတ်ပါဘူး … သားက သူ့အပေါ် သံယောစဉ်မှ မရှိတာ ”

” မင်းသာ … ငါ့ကို အမေတစ်ယောက်လို သတ်မှတ်ထားရင် ဒီလိုလုပ်ရက်မှာ မဟုတ်ပါဘူး ”

” အမေ မရှိထဲက … ကြီးစိုးကို သားတို့က အမေရင်းလို နေလာတာပါဗျာ ”

” တော်စမ်း … အောင်မိုးမြင့် … ငါသဘောတူတဲ့ မိန်းကလေးကို မင်းကငြင်းပြီး … နွယ်နီ မှ နွယ်နီ ဖြစ်နေတာလေ … မင်းခြေလှမ်းတွေ ငါအကုန်မြင်နေရတယ် ”

” ကြီးစိုးရယ် … နွယ်နီက ဖအေတခု သမီးတခုပါဗျာ… သူ့အဖေက သားတို့ရွှေတွင်းမှာ အလုပ်လုပ်ရင်း တွင်းပြိုတဲ့ထဲ ပါသွားလို့ အားကိုးရာ မဲ့နေရှာတာပါ… ကျနော်က ကူညီသင့်တာ ကူညီပေးနေတာ မှားလားဗျာ ”

” ခုတော့ မင်းက … ဒီစကား ပြောပြီပေါ့ … ငါလုပ်ခဲ့တာ … မင်းတို့မောင်နှမ အတွက်ပါ … ငါ့အတွက် ဘာတခုမှ မပါဘူးဟ … လင်မယူပဲ အကိုနဲ့နေပြီး မိခင်မရှိတဲ့ မင်းတို့ကို စောင့်ရှောက်လာခဲ့ရတာ … ခုတော အီးဟီးးး ဟီးးး ”

သူဇာမိုးမြင့်တို့မောင်နှမအား ငယ်ငယ်ထဲက မိခင်ဖြစ်သူက လူ့လောကထဲထားကာ နူတ်ဆက်ထွက်ခွာသွားခဲ့သည်။အဒေါ်ဖြစ်သူ မျိုးမျိုးစိုးက အကိုဖြစ်သူဦးမိုးမြင့်အား ကလေးနှစ်ယောက်နဲ့မို့ သနားမိကာ အိမ်ထောင်မပြုပဲ သူမတို့မောင်နှမအား ပြုစုစောင့်ရှောက်ပေးခဲ့သည်။သူမတို့ တက္ကသိုလ်တက်နေချိန် သူမက ပထမနှစ် အကိုဖြစ်သူအောင်မိုးမြင့်က တတိယနှစ် … စာမေးပွဲဖြေပြီး၍ အိမ်သို့ပြန်လာရာမှ ပြက်သနာ စတက်တော့သည်။အဒေါ်ဖြစ်သူက အောင်မိုးမြင့်အား ရွှေတွင်းလုပ်ငန်းတူ သူဋ္ဌေးတစ်ဦး၏ သမီးနှင့် လူကြီးချင်းသဘောတူထားကြရာ အောင်မိုးမြင့်က သူသဘောမတူကြောင်း ငြင်းဆိုခဲ့သည်။ပိုဆိုးသည်က အိမ်မှ တွင်းပိသေဆုံးသွားသော အလုပ်သမားတစ်ဦး၏ သမီးဖြစ်သူ နွယ်နီအား အောင်မိုးမြင့်က ချစ်ကြိုက်နေခဲ့သည်။အဒေါ်ဖြစ်သူ သိသွားရာမှ စကားများနေကြတော့သည်။သူဇာမိုးမြင့်မှာ စကားများရင်း ငိုယိုနေသော အဒေါ်ဖြစ်သူနား ကပ်ထိုင်ကာ ချော့နေမိသည်။

” ကဲပါ ကြီးစိုးရယ် … ငိုမနေပါနဲ့ … ကိုကြီးလည်း တော်တော့နော် … အဖေပြန်လာရင် စိတ်မကောင်းဖြစ်နေပါ့မယ် ”

ကြားထဲမှ ဖြန်ဖြေ ပေးလိုက်သည်။

” အေးပါလေ … မင်းတို့ အရွယ်ရောက်လာတော့ ငါစိုးရိမ်စရာ မလိုတော့ပါဘူး ”

အဒေါ်ဖြစ်သူမှာ မျက်ရည်များနှင့်ပြောရင်း အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားတော့သည်။ညနေပိုင်းသို့ ရောက်ချိန် သူဇာမိုးမြင့်တို့ မောင်နှမ နှစ်ယောက်မှာ ရေချိး ဖီးလိမ်းပြင်ဆင်ကာ လိုအပ်သော အသုံးဆောင် ပစ္စည်းများဝယ်ရန် မြို့ထဲသို့ ဆိုင်ကယ် တစ်စီးဖြင့် ထွက်လာခဲ့သည်။မမှောင်တမှောင်လေးမှ ပြန်ရောက်လာကြသည်။အိမ်ထဲသို့ အဝင် ဂျစ်ကားလေးအား မြင်လိုက်သဖြင့် ဖခင်ဖြစ်သူ အလုပ်မှ ပြန်ရောက်နေကြောင်း သိလိုက်ရသည်။အိမ်ထဲသို့ အရောက် အောင်မိုးမြင့်က

” ကဲ … ညမလေး … လိုတဲ့ပိုက်ဆံ အဖေဆီတောင်းလိုက် ကိုကြီး အောက်ကပဲ စောင့်တော့မယ်နော် ”

ပစ္စည်းများဝယ်ရင်း သူဇာမိုးမြင့်မှာ ကျောင်းပြန်ဖွင့်လို့ အဆောင်ပြန်လျင် အဝတ်စားထည့်ဖို့ ဗီရိုအသေးလေးအား ဝယ်ချင်နေမိသည်။ပါလာသောပိုက်ဆံမှာလည်း မလောက်တော့သဖြင့် အိမ်သို့ပြန်ကာ ပိုက်ဆံပြန်ယူကြသည်။အဖေဖြစ်သူပြန်ရောက်လာသဖြင့် ပိုက်ဆံတောင်းရန် အောင်မိုးမြင့်မှ ပြောလိုက်လေသည်။သူဇာမိုးမြင့်မှာ အကိုဖြစ်သူအား ခေါင်းလေးညိတ်ပြရင်း အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားတော့သည်။အဖေဖြစ်သူ အခန်သို့သွားရန် အဒေါ်ဖြစ်သူ၏အိပ်ခန်းရှေ့မှ ဖြတ်ရသဖြင့် … အဒေါ်ဖြစ်သူ အခန်းနားအရောက် ညည်းသံစကားသံများကြားလိုက်ရသဖြင့် ခြေလှမ်းအား တုန့်ကနဲ့ရပ်ပြစ်လိုက်သည်။ပြီးမှ ပွင့်နေသောအခန်းတံခါးမှ အသာချောင်းကြည့်လိုက်ရာ မျက်လုံးများဝိုင်းစက်သွားကာ သူမပါးစပ်လေးအား သူမလက်ကလေးဖြင့် အမြန်ပိတ်လိုက်ရသည်။အခန်းတံခါးမှာ လူမရှိလောက်ဘူးအထင်နှင့် ပိတ်မထားသောကြောင့် အလွယ်တကူ ကြည့်ခွင့်ရမိသည်။အခန်းထဲတွင် အဒေါ်ဖြစ်သူက ပက်လက်လှန်လျက် ပေါင်နှစ်ချောင်းအား ကားပြီးဒူးကွေးကာ မြှောက်ထားပေးရာ အဖေဖြစ်သူက အပေါ်မှ ဒူကွေးကာ ဖိလိုးနေသည်။အဖေနှင့် အဒေါ်ဖြစ်သူ မောင်နမ အရင်းခေါက်ခေါက် လိုးနေကြသဖြင့် သူဇာမိုးမြင့်မှာ မြင်မြင်ချင်း အံဩနေတော့သည်။အရွယ်ရောက်သူမို့ ဖိုမဆက်ဆံပုံများကို အပြာစာအုပ်များ အပြာကားများ ဖတ်ဖူးကြည့်ဖူးနေသည်။သို့သော် အပြင်တွင် မမြင်ဖူးချေ။မြင်လိုက်ရပြန်တော့ ဖအေအရင်းနှင့်အဒေါ်အရင်းဖြစ်နေသဖြင့် ဆက်ကြည့်ရမလို ပြန်လှည့်ရမလိုနှင့် ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်ဖြစ်လာရသည်။ဖခင်ဖြစ်သူကလည်း ဖင်ကြီးကြွကာ တဘွတ်ဘွတ်နှင့် ဖိလိုးနေရာ ချွေးများထွက်နေလျက် လဥကြီးနှစ်လုံးကလည်း အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ ဖင်ဝအား တဖတ်ဖတ်ရိုက်မိနေသည်။ကြည့်နေရင်း အမျိုးအမည်မသိ ဝေဒနာလေးခံစားလာရကာ မျက်တောင်ခတ်ဖို့ပင်မေ့နေရသည်။ထိုစဉ် အဒေါ်ဖြစ်သူ ထံမှ ရှိုက်သံလေးထွက်လာကာ

” စိုး … အရမ်း ဝမ်းနည်းတာပဲ အကိုရယ် ”

” အေးပါ စိုးစိုးရာ … အကိုနားလည်ပါတယ် … လူငယ်တွေဆိုတော့လည်း ခက်သားလားကွာ ”

အောင်မိုးမြင့်အကြောင်းပြောရင်း နှစ်ယောက်သား လိုးနေကြပုံ။ သူဇာမိုးမြင့်မှာ ကြည့်ရင်း စောက်ပတ်လေးဆီက ဆစ်ကနဲ့ ဖြစ်ဖြစ်နေသည်။စောက်ရည်လေးများက အောက်ခံဘောင်းဘီလေးအတွင်း စို့လာကာ ရမ္မက်စိတ်ကလေး နိုးထလာရသည်။ထိုစဉ် သူမ ပုခုံးပေါ်သို့ လက်တဖက် ကျရောက်လာသည်မို့ ခန္ဓာကိုယ်လေး ဆက်ကနဲ့တုန်သွားကာ နောက်သို့လှည့်ကြည့်မိသည်။အောင်မိုးမြင့်မှ နှုတ်ခမ်းအားလက်ညိုးဖြင့် ကပ်ကာ အသံမထွက်ရန် ခြေဟန်လက်ဟန်ဖြင့် ပြနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။အောင်မိုးမြင့်မှာ အိမ်အောက်ထပ် ဧည့်ခန်းမှ အဖေဖြစ်သူဆီပိုက်ဆံသွားတောင်းသောညမဖြစ်သူအားစောင့်နေရင်း အနည်းငယ်ကြာနေသဖြင့် အပေါ်ထပ်သို့ တက်လိုက်လာတော့သည်။အပေါ်ထပ်မှ အဒေါ်ဖြစ်သူ အခန်းရှေ့ ညီမဖြစ်သူက ကုန်းကုန်းကွကွဖြင့် အခန်းတွင်းသို့ ကြည့်နေသည်ကိုတွေ့ရသဖြင့် ခြေဖွဖွနင်းကာ ကပ်လာခဲ့သည်။ပြီးမှ ညီမဖြစ်သူနောက်ကျောဘက်မှ ကျော်ကြည့်ရာ အဖေဖြစ်သူနှင့် အဒေါ်ဖြစ်သူတို့ တဖုန်းဖုန်းလိုးနေကြသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့သည်။ညီမဖြစ်သူအား အသံမထွက်ရန် အချက်ပြကာ အိမ်အောက်ထပ်သို့ ခေါ်လာခဲ့သည်။အိမ်၏ ဘေးချင်းကပ်လျက် ကားဂိုဒေါင်ထဲတွင် ညီမဖြစ်သူအား အတင်းလိုးပစ်လိုက်သည်။အပျိုစင်လေးမို့ သူဇာမိုးမြင့် စောင်ပတ်လေး အပျိုမှေးပေါက်ကာ ကွဲပြဲသွားရသည်။အောင်မိုးမြင့်မှာ ညီမဖြစ်သူစောက်ပတ်လေးအား စောက်ရည်များထောင်ပန်းသည်အထိ ယက်ပေးပြီးမှ တက်လိုးရာ ပထမ အချီတွင် ကြောက်လန့်တုန်ရီနေကာ ငြင်းဆိုရင် ပြီးသွားခဲ့သည်။ဒုတိယ အချီနှင့် တတိယအချီတွင် သူမကိုယ်တိုင် မသိမသာလေး ပြန်ဆောင့်ပေးရင်း စောက်ရည်များ ဒလဟော ထွက်ကြလာတော့သည်။ထို့နောက် မောင်နှမ နှစ်ယောက်ခပ်တန်းတန်းဖြစ်ကာ ၅ရက်လောက် စကားမပြောဖြစ်ကြပေ။နောက်ရက်များတွင် အောင်မိုးမြင့်၏ တောင်းဆိုမှု့များကြောင့် ခဏတိုင်းလိုးဖြစ်ကြသည်။ကျောင်းပြန်ဖွင့်တော့လည်း အောင်မိုးမြင့်မှာ သူမ အဆောင်ထိ တပတ်တခါ လာလာလိုးတော့သည်။မောင်နှမချင်းမို့ အဆောင်မှ သူငယ်ချင်းများကလည်း မရိပ်မိကြချေ။နှစ်ယောက်လုံးဘွဲ့ရပြီး ၃နှစ်အကြာတွင် အဖေဖြစ်သူရော အဒေါ်ဖြစ်သူရော ၅လ သာခြားပြီး ဆုံးပါးသွားခဲ့သည်။တနှစ်ခွဲ လောက်တွင် … ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင် ဦးသက်ခိုင်နှင့် တွေ့က သူမက အိမ်ထောင်အရင်ကြပြီး … အကိုဖြစ်သူ အောင်မိုးမြင့်က နောက်တနှစ်ခန့်မှ တွင်းပိသေဆုံးသွားသော အလုပ်သမားတစ်ဦးရဲ့သမီး သူ့ချစ်သူ နွယ်နီနှင့် လက်ထပ်လိုက်တော့သည်။အိမ်ထောင် အသီးသီးကျကာ ကလေးများမွေးထားပေမယ့် အကိုဖြစ်သူ အောင်မိုးခိုင်က တစ်လ လေးကြိမ်လောက် သူမနေထိုင်သော မြို့အထိလာပြီး လိုးတတ်သည်။သူဇာမိုးမြင့်မှာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ကုမ္ပဏီတွင် ကြိုးစားလုပ်နေချိန် သမီးဖြစ်သူကလည်း ကျောင်းတက်နေချိန်မို့ သူမအိမ်မှာပင် မောင်နှမ နှစ်ယောက် စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးခွင့်ရနေခဲ့သည်။အိမ်က မလွတ်လပ်လျင် ဂျောင်ကျသော တည်းခိုခန်းများသို့ ချိန်းကာ လိုးခဲ့ကြသည်။

” ဟော … မာမီ နိုးနေပြီပေါ့ ”

အပြင်မှပြန်လာသော သမီးဖြစ်သူ၏ အသံလေးကြောင့် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်၏ အတွေးများရပ်တန့်သွားခဲ့ရသည်။သမီးဖြစ်သူ၏ ဘေးတွင် ဇာနည်အား ခေါင်းလေးငုံကာ တွေ့လိုက်ရ၏

” အင်း … သမီးရေ … သမီးတို့ လမ်းလျှောက်ပြန်လာကြပြီလား ”

” ဟုတ် … မာမီ ”

သမီးဖွစျသူက ပွနျဖွရေငျး ဇာနညျအား လကျဆှဲကာ အိမျအပေါျထပျသို့တကျသှားကွလသေညျ။သူမလညျး အကိုဖွစျသူ ဦးအောငျမိုးမွငျ့၏ ” ကိုကွီးက သားလေးနဲ့အတူ ညမလေးကို လိုးပေးခငြျမိတာ ” ဆိုသော စကားလုံးတှသော ထပျခါထပျခါ ကွားရောငျနမေိသညျ။နေ့လညျပိုငျးတှငျ ဦးအောငျမိုးမွငျ့၏ မိတျဆှေ ကားကုမ်ပဏီမှ မိနျးကလေးဝနျထမျးမြားရောကျရှိလာကာ ကကျတလောကျ ထဲမှ ကားအမြိုးအစား ဒီဇိုငျး မောျဒယျ မြားပွသပေးရာ သီတာခိုငျမှာ ရှေးရခကျနရော ကားကုမ်ပဏီသို့ လိုကျ၍ ရှေးရနျ ဝနျထမျးမိနျးကလေးမြားက အကွုံပွုကွသညျ။ထို့နောကျ သီတာခိုငျမှာ သူမစိတျကွိုကျ မငျ်ဂလာလကျဖှဲ့ကားလေးကို ရှေးရနျ ကားကုမ်ပဏီသို့ လိုကျပါသှားတော့သညျ။တကယျတော့ ဦးအောငျမိုးမွငျ့ အကှကျကကြြ စီစဉျကာ တူမဖွစျသူ သီတာခိုငျအား ပထုတျလိုကျသညျ။သီတာခိုငျသို့သှားမှ သားဖွစျသူဇာနညျအား ဝိုငျနှငျ့ စားစရာတခြို့စီစဉျခိုငျးကာ ဧညျ့ခနျးတှငျး၌ သောကျနရေငျး သားဖွစျသူအား ဒေါျသူဇာမိုးမွငျ့အား ခေါျခိုငျးလိုကျသညျ။ ဘေးတှငျ လိုအပျတာလုပျပေးဖို့ မတျတတျရပျစောငျ့နသေော ဇာနညျမှာ ဖခငျ၏ စကားကွောငျ့ အဒေါျဖွစျသူအား အပေါျထပျသို့ သှားခေါျလာခဲ့တော့သညျ။ဇာနညျတစျယောကျထညျး အရငျပွနျဆငျးလာသညျ။ခဏအကွာမှ ဒေါျသူဇာမိုးမွငျ့ လှကေားအတိုငျး တထစျခငြျးဆငျးလာခဲ့သညျ။အကငြျ် ီလကျတကိုငျး အညိုရောငျလေးက ဂါဝနျပုံစံတှဲလကြျ ပေါငျလယျထိသာ ဖုံးထားသဖွငျ့ လကျမောငျးအိုးလှလှ ပေါငျတံဖွူဖွူတုတျတုတျကွီးမြားနှငျ့ ဖွညျးဖွညျးခငြျး ဦးအောငျမိုးမွငျ့တို့ စားပှဲခုံနား လြှောကျလာခဲ့သညျ။ပွီးမှ အကိုဖွစျသူနှငျ့မကြျနှာခငြျးဆိုငျခုံတှငျ ဝငျထိုငျလိုကျသညျ။တူမဖွစျသူ သီတာခိုငျအား မငျ်ဂလာဆောငျလကျဖှဲ့အတှကျ ကားရှေးရနျ လှတျလိုကျသညျကို ပွောလိုကျရငျး ဝိုငျမြားထညျ့ကာ သောကျကွတော့သညျ။စားရငျးသောကျရငျး ဝိုငျ ၁လုံးကုနျသှားရာ ဒေါျသူဇာမိုးမွငျ့မှာ စကားသံမြားကယြျလာကာ ရီဝဝေဖွေစျလာတော့သညျ။ဦးအောငျမိုးမွငျ့က ဝိုငျတစျလုံး ထပျဖေါကျခိုငျးပွီး တခှကျစီထညျ့ပေးကာ သူ့ခှကျအား တရှိနျထိုးမော့သောကျပွီး ညီမဖွစျသူအား

” ညီမလေး … ကိုကြီးပြောထားတာ စဉ်းစားပြီးပြီလား ”

” အွန့် … ဟာကွာ ……… ကိုကြီးကလည်း ”

ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ဝိုင်သောက်ရင်း သီးမတတ်ဖြစ်သွားရသည်။မျက်နာပေါ်ကျလာသော ဆံနွယ်များအား ခေါင်းလေးယိမ်းကာ ပင့်တင်လိုက်ရင်း အကိုဖြစ်သူအား စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ပြီးမှ ဇာနည်ဆီသို့ အကြည့်ရွေ့ကာ

” သားလေး … အန်တီ … ရှုးပေါက်မလို့ လိုက်ပို့ဦးကွာ ”

” ဟာ … အန်တီကလည်း ”

ဇာနည်မှာ ဖအေဖြစ်သူရှေ့မို့ အမ်းတန်းတန်း ဖြစ်နေမိရာ ဦးအောင်မိုးမြင့်မှ လိုက်ပို့ခိုင်းသဖြင့် အဒေါ်ဖြစ်သူအား တွဲကာ ရေချိုးခန်းသို့ ပို့ပေးလိုက်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ အနည်းငယ်မူးနေသည်မို့ ဘေးက အလိုက်သင့်လေးထိန်းပေးနေရသည်။ရေချိုးခန်းက ဘိုထိုင်အိမ်သာနှင့်တွဲလျက်ရှိရာ အခန်းထဲရောက်လျင် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်က ရှေ့သို့ကုန်းကာ အောက်ခံဘောင်းဘီအာ ချွတ်လိုက်သဖြင့် ဂါဝန်အမြှောက်တွင် ဖင်သားဖွေးဖွေးအိအိကြီးအား မြင်လိုက်ရပြန်သည်။အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးအား လက်တဖက်ဖြင့် နောက်ပြန်ပေးနေသဖြင့် ဇာနည်က လှမ်းယူပြီး ဘေးနားက အဝတ်တင်ရန် ထားသောချိတ်ပေါ်သို့ တင်လိုက်သည်။ပြီးမှ သူမက ကိုယ်လုံးအားတပတ်လည့်ကာ ဂါဝန်အနားစအား ခါးပေါ်ထိမှပြီး ဘိုထိုင်အိမ်သာခွက်ပေါ်သို့ထိုင်ချလိုက်သည်။ဗိုက်သားဖွေးဖွေးလေးနဲ့ဗိုက်ခေါက်လေးအနည်းငယ်ထွက်နေကာ ပေါင်ရင်းခွကြားက စိနေလျက် စောက်မွှေးအုံကြီးအား မြင်နေရတော့သည်။သေးပေါက်ချသံ များကြား၍ ခဏအကြာထလာပြီး ဇာနည်အားမျက်စပစ်ကာ သွားရန် အချက်ပြလိုက်သည်။ထို့နောက် တူဝရီးနှစ်ယောက် ဧည့်ခန်းတွင်းပြန်ဝင်လာကာ ဇာနည်က သူ့ခုံပေါ်တွင်ပြန်ထိုင်နေလိုက်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်က အကိုဖြစ်သူနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် ထိုင်ခုံပေါ်မထိုင်ပဲ စားပွဲခုံပေါ်သို့ ဖြည်းဖြည်းထိုင်လိုက်ရာ ဖင်သားကြီးများက ဘေးသို့ကားထွက်သွားရသည်။လက်တကိုင်းကြိုးလေးကို တဖက်ချင်း ချက်နားထိဆွဲချပြီး ဘော်လီချိတ်အား လက်နောက်ပြန်ကိုင်၍ဘော်လီအားဖြုတ်ချလိုက်ပြန်သည်။ခန္ဓာကိုယ်လေးအား ခုံပေါ်သို့ ဖြည်းဖြည်းချင်းပက်လက်လှန်ချရာ ……………

…………………………………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( တိတ်တခိုးအတွက် ရေးသားထားခဲ့သည်။ )
” ကာမနဲ့သုခ အချိုးကျ ရောစပ်ထားသော ရမ္မက်ဝိုင် ”
************************
( ၁၁ ) အင်းစက်

ဦးအောင်မိုးမြင့်နှင့်ဇာနည်မှာ ဝိုင်ပုလင်များ အမြည်းပန်းကန်များ ဖန်ခွက်များ အမြန်ရွေ့ကာ ဘေးသို့တွန်းပို့လိုက်ရသည်။ဦးအောင်မိုးမြင့်ရှေ့တည့်တည့်တွင် ညမဖြစ်သူ၏ မျက်နှာလေးနှင့်လည်တိုင်ဖွေးဖွေးလေးအောက် အနည်းငယ်တွဲနေသောနို့အုံကြီးက သွေးမျှင်ကြောအစိမ်းလေးများသိုင်းဖွဲ့နေကာ နို့သီးခေါင်း ညိုညိုလေးက မာခဲကာထောင်နေသည်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရ၏။ဦးအောင်မိုးမြင့်မှာ မျက်လုံးအရောင်များလက်လာကာ ထရပ်လိုက်ရင်း နို့စို့မယ် အလုပ် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ

” ကိုကြီး ခဏနေဦးလေ … ဝိုင်ပုလင်းပေး ညမလေးကို ”

ဦးအောင်မိုးမြင့်မှာ စားပွဲဒေါင့်စွန်းသို့ရောက်နေသော ဖေါက်လက်စဝိုင်ပုလင်းအား ညီမဖြစ်သူလက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်က လက်ထဲရောက်လာသော ဝိုင်ပုလင်းအား အဖုံးဖွင့်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်ဖက်ပေါ်သို့ ဖြည်းဖြည်းချင်းလောင်းချလိုက်သည်။ပြီးမှ ဦးအောင်မိုးမြင့်နှင့်ဇာနည်အား စို့ခိုင်းတော့သည်။အကိုဖြစ်သူနှင့်တူဖြစ်သူ အားဘယ်ညာစို့ခိုင်းကာမျက်လုံးလေးစင်းထားရင် သူမလက်ကလေးနှစ်ဖက်အား နောက်ပြန်လှန်ချလိုက်သည်။ပြီးမှ နို့ကုန်းစို့နေသော သားအဖနှစ်ဦး၏ ပေါင်ကြားသို့စမ်းကာ လီးနှစ်ချောင်းလုံးအား မိမိရရ ဆုပ်ကိုင်ရင်း ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တော့သည်။ဦးအောင်မိုးမြင့်တို့ သားအဖကလည်း နို့အုံတဝိုက် စီးကျနေသောဝိုင်များအား လိုက်ယက်ကာ ပြီးမှ နို့သီးခေါင်းအား တပြွတ်ပြွတ် ဆွဲစုပ်တော့သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်လက်များက သူတို့လီးအား စွပေးနေသဖြင့် လက်မအားတော့ရာ သူတို့ဘာသာ ဝိုင်များနို့အုံပေါ်လောင်းချလိုက် ယက်လိုက်စုပ်လိုက်နှင့်လုပ်နေရာ ဝိုင်းတစ်ပုလင်းလုံး ကုန်သွားတော့သည်။ထို့နောက် ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ အကိုဖြစ်သူ၏လီးအား သူမ ပါးစပ်နားဆွဲကပ်ရင်း လက်ဖြင့် ဖြဲချလိုက်သည်။ကားထွင်လာသော ဒစ်ဖူးအား ငုံစုပ်ကာ ဂွင်းထုပေးလျက်။ဇာနည်မှာ ဖခင်ဖြစ်သူလီးအား အဒေါ်ဖြစ်သူက စုပ်ပေးနေချိန် အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ခြေရင်းသို့သွားကာ ဂါဝန်အပါးလေးအား အပေါ်သို့ လိပ်တင်လိုက်သည်။ပေါင်သားဖြူဖြူတုတ်တုတ်ကြီးအား ဖြဲကာ စောင်ဖုတ်ဆီသို့ မျက်နှာအပ်ပြီး တပြက်ပြက်နှင့် ယက်တော့သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်၏ ဖင်ကြီးမှာ မြှောက်တက်လာရသည်။ဘေးနူတ်ခမ်းသားများအား ဆွဲစုပ်ကာ အစိလေးအား ချေခံရသဖြင့် အကိုဖြစ်သူ၏လီးအား ပါးစပ်မှ ခဏထုတ်ပြီး ညည်းလိုက်ရပြန်သည်။အရှိန်ရလာသည်နှင့် ဇာနည်မှာ စောက်စိလေးအား ပါးစပ်ဖြင့်တေ့စုပ်ကာ စောက်ခေါင်းထဲ လက်ခလယ်ဖြင့် မွှေပေးရာ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ကော့ပြန်နေရင်း နူတ်ခမ်းလေးဟတက်နေသည်။ဦးအောင်မိုးမြင့်မှာ ညီမဖြစ်သူ၏ ဟနေသောနူတ်ခမ်းလေးအား ဒစ်ဖူးအားတေ့ကာ လီးတဆုံးထည့်ကာ ဖိထားလိုက်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ အသက်ရှုကျပ်လာကာ အကိုဖြစ်သူ၏ ပေါင်းရင်းအား တွန်းထုတ်နေရပြန်သည်။

လီးကြီးအား အလိုက်သင့်ဝင်ထွက်စေရန် လည်ပင်းကြွက်သားများလျော့ချကာ အသက်မျှင်းမျှင်းရှုနေစဉ် သူမစောက်ပတ်လေးထဲ တူဖြစ်သူလီးက ရုတ်တရက်ဝင်လာရပြီး ခပ်ပြင်းပြင်းစောင့်ခံရသဖြင့် မျက်ဖြူလန်မတတ်ဖြစ်နေသည်။သူမကိုယ်လုံးလေးအား လူးလွန့်ကာ ခေါင်းအားစားပွဲအစွန်းထိ ပါးစပ်ထဲလီးတန်းလန်းဖြင့် ကြိုးစားရွေ့နေသည်။တဖြည်းဖြည်း စားပွဲခုန်ဇောင်းရောက်မှ ဦးခေါင်းအား အောက်သို့လှန်ချလိုက်သည်။တူဖြစ်သူ ဇာနည်၏ ဂေါ်လီလီးဒဏ်အား တခါ ခံစားဘူးသည်မို့ ကြိတ်ခံကာအလိုက်သင့်လေးနေပေးလိုက်သည်။ပါးစပ်ထဲဝင်လာသော အကိုဖြစ်သူလီးအား ခုမ အဆုံးထိသွင်းနိုင်လာသည်။ဇာနည့်လီးက သူမစောက်ပတ်ထဲ အတွင်းသားများအားပွတ်ဆွဲနေရာ ပြန်ပြန်ညှစ်ပေးလိုက်ရာ စောင့်စောင့်အလိုးခံနေရသည်။တချက်တချက် ပစ်စောင်ရင်း ဒစ်ကြီးက သားအိမ်သို့ လာလာထိသဖြင့် နင့်ကနဲ့နေအောင် ခံစားရနေသည်။ဇာနည်မှာလည်း အဒေါ်ဖြစ်သူ ပါးစပ်ထဲ ဖခင်ဖြစ်သူလီးကြီးဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေပုံကို ကြည့်ရင်း မနားတမ်းပစ်လိုးနေသည်။လရည်တခါထွက်တာတောင် လီးကတင်းပြောင်နေလျက် လိုးအားမကျသွားပေ။ထပ်မံလိုးနေလိုက်သည်။ဦးအောင်မိုးမြင့်ကလည်း ညီမဖြစ်သူပါးစပ်အား ပုံမှန်လေးလိုးနေရာ လဥမဲမဲကြီးနှစ်လုံးက ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့် နဖူးအား တဘတ်ဘတ်နှင့် ရိုက်မိနေသည်။စောင်ပတ်ရော ပါးစပ်ရော အလိုးခံရင်း ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ စောက်ရည်များပန်းထွက်ကာ အကြိမ်ကြိမ်ပြီးနေရသည်။ဇာနည်မှာ တဖြည်းဖြည်းစောင့်အား လျော့လာပြီး ဒုတိယအကြိမ်လရည်များပန်းထဲ့ကာ စားပွဲပေါ်မှဆင်းပြီး ခုန်ပေါ်ထိုင်ကာ အနားယူနေရ၏။ဦးအောင်မိုးမြင့်မှာ ညီမဖြစ်သူ၏ပါးစပ်အား လိုးရင်း တချီပြီးထားခဲ့သည်။လီးအားအပြင်ထုတ်ကာ မျက်နာပေါ်သို့ လရည်များပန်းထုတ်ရင်း ပါးစပ်ထဲပြန်ထည့်ကာ စုပ်ခိုင်းလိုကိပြန်သည်။ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့် နူတ်ခမ်းတဝိုက်တွင် သွားရည်များ လရည်များ ပေကပ်နေလျက်။ခဏအကြာတွင် ဦးအောင်မိုးမြင့်မှာ ညီမဖြစ်သူ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်ပါးစပ်ထဲမှ သူ၏လီးအား ထုတ်ကာ ခြေရင်းဘက် လျှောက်သွားလိုက်သည်။

ညီမဖြစ်သူ၏ စောက်ပတ်လေးက သားဖြစ်သူဇာနည်လီးဒဏ်ကြောင့် ဟနေရာ ပြန်မစိသေးပဲ စောက်ခေါင်းအတွင်းသား ရဲရဲလေးအား မြင်နေရသည်။အဝတ်စားများအကုန်အောက်သို့ဆွဲချွတ်လိုက်ကာ သူမပေါင်လေးအား ခုံအစွန်းထိဆွဲပြီး ပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်ကာ စောက်ခေါင်းဝလေးထဲ ဒစ်ဖူးအားမြုပ်လိုက်သည်။ပြီးမှ ခါးအားထဲ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးပေးလိုက်ရင်း အရှိန်ရလာတော့မှ ပေါင်သားအိအိကြီးများအား ညှစ်ကိုင်ကာ ဒစ်ဖူးပေါ်ရုံလေးထုတ်ပြီး လီးအရင်းထိ ပစ်ပစ်လိုးလိုက်ပြန်သည်။သူမကိုယ်တိုင်လည်း အကိုဖြစ်သူ၏လိုးချက်များအား အံကြိတ်ခံကာ အောက်မှပင့်ပင့်ညှောင့်ပေးနေလျက် အလိုးခံရင်း ကာမစိတ်များ ပြန်ပြန်ကြွလာကာ တအင့်အင့် ညည်းသံလေးများ ပြန်လည် ထွက်ပေါ်လာတော့သည်။ပေါင်သားတုတ်တုတ်ကြီးများအား ခုံပေါ်ပြန်ချပေးကာ ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေထားလေးဖြင့် ဆက်လက်လိုးပေးလိုက်ရာ

” အ … ကောင်းတယ် … ကိုကြီးရယ် ဆောင့်ဆောင့် ဟုတ်တယ် … နာနာလေးဆောင့် … အားးး…… အားရှီးးး းးးး ”

” ဘွတ်ဘွတ် … ဖွပ် …… ဖွပ် ……… ဖွပ် …… ဗျစ် ဗျစ် ”

လိုးသံ ညည်းသံများ ဆူညံနေတော့သည်။သူမ ဖင်သားကြီးအား အောက်ပြန်ချလိုက် ကော့ပေးလိုက်နှင့် ခံနေရာ ဦးအောင်မိုးမြင့်က လီးအဆုံးထိ ဆွဲဆွဲလိုးနေတော့သည်။လီးအဆုံးထိဆောင့်ခံရသဖြင့် နူတ်ခမ်းလေးဟကာ ခေါင်းလေး မော့မော့တက်နေရင်း စောက်ခေါင်းတွင်းသို့ လီးက ဒင်ပြည့်ကြပ်ပြည့်ဝင်လာပြီး သားအိမ်ထိပစ်ဆောင့်နေသဖြင့် တချက်တချက် အသံကျယ်ကျယ်အော်ညည်းကာ ဖင်ကြီးက ငြိမ်ကျသွားသည်။ပြီးမှ အားယူကာ သူမဖင်အားပြန်ကော့ပေးနေသည်။ဦးအောင်မိုးမြင့်သည် လိုးသက်ကရင့်နေသည်မို့ သားဖြစ်သူဇာနည်ထက် လိုးချက်ကကောင်း၍ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လှသည်။၅ချက်လောက်ဆောင့်လိုးလိုက် ညီမဖြစ်သူမျက်နာအားကြည့်လိုက် ခဏနားလိုက်… တဖန် ဆယ်ချက်လောက် မနားတမ်းပစ်လိုးလိုက် … မွှေပေးလိုက်ဖြင့် လိုးပေးနေသည်။လီးအား တစ်ဇောင်းထားပြီး ဖိဖိလိုးပေးလိုက်တိုင်း ညီမဖြစ်သူ ဒေါ်သူဇာမိုးမြင့်မှာ ကော့ပြန်နေရပြန်သည်။စောက်ခေါင်းလေးထဲ အဝင်အထွက် ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖြင့် ထိထိမိမိလေး ဆောင့်လိုးပေးရာ ညီမဖြစ်သူထံမှ စူးစူးဝါးဝါးအော်သံနှင့်အတူ ခြေဖျားလေးများထောက်ကာ ဖင်သားကြီးများ မြှောက်တက်လာသည်မို့ လီးအရင်းထိ စောက်ပတ်လေးဆီကပ်ပေးလိုက်သည်။လီးတချောင်းလုံးနွေးကနဲ့ နွေးကနဲ့ဖြစ်သွားကာ စောက်ရည်များပန်ထုတ်နေသည်ကို ခံစားသိရှိလိုက်သည်။ခဏအကြာမှ ပေါင်သားတုတ်တုတ်ကြီးများ တဇပ်ဇပ်တုန်လာကာ ဖင်ကြီးအား အောက်သို့ချရင်း တအင်းအင်းညည်းကာ ငြိမ်သက်သွားတော့သည်။ထိုအခါမှ ဦးအောင်မိုးမြင့်မှာ စောက်ပတ်ထဲမှ လီးအားထုတ်ကာ အချက်၂ဝခန့်ဂွင်းတိုက်လိုက်ရင်း လရည်ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်များအား ညီမဖြစ်သူ၏ ဗိုက်ပေါ်သို့ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။လီးအားကိုင်ရင်း တရှီးရှီးညည်းကာ ထိုင်ခုံပေါ်သို့ထိုင်ချရင်း အမောဖြေနေစဉ် သားဖြစ်သူ ဇာနည်က ရေချိုးခန်းတွင်းဝင်ကာ ရေဝတ်တထည်ယူပြီး အဒေါ်ဖြစ်သူ၏မျက်နာပေါ်မှ ဖခင်ဖြစ်သူ၏ လရည်များ ဗိုက်သားပေါ်မှ လရည်များအား သုတ်ပေးကာ အဝတ်စားများ ပြန်လည်ဝတ်ဆင်ပေးလိုက်ရသည်။

ညပိုင်း သီတာခိုင် ကားအသစ်လေးဖြင့်အိမ်ပြန်လာချိန် မအေဖြစ်သူမှာ အိပ်ခန်းတွင်းခွေခွေလေး အိပ်ပျော်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရတော့သည်။ဘကြီးဖြစ်သူနှင့် မောင်ဖြစ်သ ူဇာနည်လည်း မတွေ့ရသဖြင့် ခင်ပွန်းလောင်းဖြစ်သူ မိုးနှောင်း ဆီသို့ဖုန်းဆက်ကာ ကြွားနေတော့သည်။

” ဟလို … ကိုမိုးလား ”

” ပြောလေ … ခိုင် … ”

” လမ်းမှာလား ကိုမိုးက ”

ဖုန်းတွင်းမှ လေသံများကြားရသဖြင့် ပြန်မေးလိုက်ပြန်သည်။

” ဟုတ်တယ် … ခိုင်ရဲ့ … အမေ ဆေးရုံက ဒီနေ့ဆင်းတာလေ ”

” အော် … ခိုင်တို့ မင်္ဂလာ လက်ဖွဲ့ ကားအသစ်ရပြီ … အာ့ လှမ်းပြောတာပါ ”

” ဟုတ်လား ခိုင် … ကိုမိုးကလည်း ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ဘကြီးကို ပြောလိုက်ပါဦး ”

” အွန်း … ကိုမိုး … ဒါပဲနော်… နက်ဖန် ပြန်လာတော့မှာ ”

” Ok … ခိုင်ရေ … ကိုမိုးလည်း လွမ်းလှပါပြီ ”

” ဟွန့် … ပိုပြီ … တာ့တာ ”

ဇနီးလောင်းလေးက ဖုန်းချသွားသဖြင့် မိုးနှောင်းလည်း ဖုန်းပိတ်ကာ အမဖြစ်သူဖက်ကြည့်ကာ လက်ဖွဲ့အကြိုကားတစ်စီးရကြောင်း ပြောပြလိုက်သည်။မကြာမှီ အငှားကားလေးက မိုးနှောင်းတို့ အိမ်ရှေ့သို့ ရောက်ရှိလာသည်။ဆုနဒီမှာ ပစ္စည်းများချကာ အမေဖြစ်သူအား တွဲပြီး အိမ်ထဲသို့ဝင်သွားရာ မိုးနှောင်းက ကားခရှင်းပြီး ပစ္စည်းများသည်ကာ နောက်မှလိုက်လာခဲ့သည်။အမေဖြစ်သူအား အခန်းတွင်းပို့ကာ မောင်နှမ နှစ်ယောက် ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ခေါက်ဆွဲခြောက်ပြုပ်ကာ မိခင်ဖြစ်သူအားကျွေးပြီး ဆေးညွှန်းအတိုင်း ဆေးများတိုက်လိုက်ပြန်သည်။ဒေါ်သီရိဖြူအိပ်ပျော်သွားမှ မိုးနှောင်းမှာ ဆေးရုံမှပြန်ပါလာသော ပစ္စည်းများအား နေရာတကျ ပြန်ထားရသည်။ဆုနဒီက မောင်နှမနှစ်ယောက် အတူစားရန် ခေါက်ဆွဲများ ထပ်မံပြုပ်နေရင်း မီးဖိုခန်းအတွင်းမှ ဧည့်ခန်းထဲ ပစ္စည်းများထားပြီး ထိုင်ကာ အနားယူနေသော မိုးနှေင်းအား လှမ်းမေးလိုက်သည်။မီးဖိုခန်းမှာ ဧည့်ခန်းနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖွဲ့ထားသဖြင့်မိုးနှောင်းထိုင်နေသော နေရာအား သူမက လှမ်းမြင်နေရသည်။

” မောင်လေး … ခေါက်ဆွဲ အရင်စားမလား … ရေအရင်ချိုးကြမလား ”

” ခေါက်ဆွဲ အရင်စားမှာ … မဆုရေ … ငါက ဆေးခန်းထဲ စားမရဘူး … နင်ကသာ နင့်ဘဲရီးလာတိုင်း အပြင်ထွက်စားနေတာ ”

” အံမယ် … အပြင်စားရတာတော်တော်ပါဟာ … ငါ ပြန်ကျွေးရတာ နင်မှ မသိတာ … ခ်လ်းးး ”

” သိပါတယ်ဟာ … ပြီးမှ အေးဆေးမေးဦးမှာ ”

” အလိုတော် … ပြောစရာလား … ဟွန့် ”

အမဖြစ်သူ၏ ချစ်စဖွယ် အမူယာလေးကြောင့် မိုးနှောင်းမှာ ဧည်ခန်းတွင်း ထိုင်နေရာမှမီးဖိုးခန်းဘက် ကြည့်ရင်း ခေါက်ဆွဲပြုပ်နေသော အမဖြစ်သူနား လျှောက်သွားကာ နောက်မှနေ၍ ခါးလေးအား ဝိုက်ဖက်လိုက်သည်။တီးရှပ် အစိမ်းလက်ပြက်ခါးတိုလေးနှင့် အောက်က ထမိန်စကပ်ဗျောင် နီညိုလေးဝတ်ထားသဖြင့် ဆုနဒီ၏ ခန္ဓာကိုယ်ကောက်ကြောင်းများက ထင်းနေတော့သည်။မိုးနှောင်းက နောက်မှ ဖက်ထားရင်း တီးရှပ်ခါးတိုလေးအောက်ဖက်မှ လက်သွင်းကာ ဗိုက်သားလေးအား ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ဆုနဒီမှာလည်း ဆေးခန်းသို့ အမေဖြစ်သူအား စောင့်နေစဉ် သူမတဖက်သတ်စိတ်ဝင်စားနေသော လုပ်ငန်းရှင်တစ်ဦး၏တစ်ဦးတည်သောသား မင်းသူ ရောက်ရှိလာကာ အပြင်သို့ မုန်စားထွက်ကြသည်။မုန့်မစားခင် မင်းသူ၏ တောင်းဆိုမှု့ဖြင့် ထိုက်သင့်သလောက် လိုက်လျော့ခဲ့ရသည်။ခုတဖန် မောင်ဖြစ်သူက နောက်မှ သူမ ဖင်ကြားထဲ လီးဖြင့်အမြှောင်းလိုက်ထောက်တာ ဗိုက်သားလေးအားပွတ်ပေးနေသဖြင့် စိတ်ထဲ မရိုးမယွဖြစ်ကာ ဖင်လေးအား မသိမသာနောက်သို့ ကော့ပေးလိုက်မိသည်။ထိုစဉ် ခေါက်ဆွဲပြုပ်က ရေနွေးဆူတက်လာသဖြင့်

” မောင်လေး … ဖယ်တော့ဟာ … ခေါက်ဆွဲအရင် စားရအောင်နော် ”

” အေးပါ … မဆုရာ ”

မိုးနှောင်းမှာ ကော့ပေးထားသော အမဖြစ်သူဖင်အား လီးအမြှောင်းလိုက်ဖြင့် ၃ချက်ခန့် ပွတ်ဆွဲလိုက်ပြီးမှ လူချင်းခွာကာ ဧည့်ခန်းထဲ ပြန်ထွက်လာလိုက်သည်။မကြာခင် ခေါက်ဆွဲပန်းကန်များဖြင့် ဆုနဒီက ထွက်လာပြီး ခုံလေးပေါ်တင်ကာ မောင်နှမ နှစ်ယောက် အတူစားကြသည်။စားသောက်ပြီး ဆုနဒီမှ ပန်းကန်များ သိမ်းနေစဉ် မိုးနှောင်းက အပြင်တံခါးအား သောခတ်ကာ အိမ်တံခါးမကြီးအား ဂလန့်ထိုးကာ အိမ်အတွင်း ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။မျက်နှာနုနုလေးတွင် ချွေးစီးလေးများကပ်နေကာ ယပ်တောင်ခပ်နေသော အမဖြစ်သူဘေး၌ ဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း ရေအတူချိုးရန် ပြောလိုက်တော့သည်။နှစ်ယောက်သား အိမ်၏ အနောက်ဖက်ခြမ်းရှိ ရေချိုးခန်းသို့ ရောက်ရှိလာသည်။ရေချိုးခန်းမှာ အနည်းငယ်ကျယ်၍ မျက်နာသစ်ရန်ဘေစင်တခု … ဘေးတွင် အဝတ်တင်ရန် ချိတ်တန်းလေး နှစ်တန်းရှိပြီး ဘေစင်၏ ညာဘက်တွင် အနံလေးပေ … အလျားက အခန်းအရှည်တိုင်းကန့်ကာ ရေကန်အသေးစားလေး လုပ်ထားကာ ရေကန်ဘောင်နှင့် ကပ်လျက် ပိုက်အသေးထောင်ထားကာ ရေပန်းခေါင်းတခု တပ်ဆင်ထားသည်။

ရခြေိုးခနျးတှငျးသို့ ဆုနဒီက အရငျဝငျလိုကျရငျး တီးရှပျခါးတိုလေးအား ခေါငျးပေါျမှ မွှောကျ၍ ပငျ့ခြှတျလိုကျရာ ဗယာစီယာ ခရမျးရောငျလေးက နို့အုံစူစူလေးအား ကပျထိနျးထားသညျကိုမွငျလိုကျရသညျ။မိုးနှောငျးအား ကြောပေးရငျး ဗယာခြိတျလေးအား သူမလကျကလေးမြားဖွငျ့ နောကျပွနျဖွုတျပွီး ပုခုံးလေးတှနျ့ကာ တဖကျခငြျးလြောခလြိုကျပွနျသညျ။မိုးနှောငျးက အမဖွစျသူ၏ နောကျကြောမှရပျနရေငျး ပုဆိုးကွားဖေါငျးထှကျလာသောလီးအား ဆုပျကိုငျညှစျထားလိုကျသညျ။ထို့နောကျ စကပျထမိနျလေးအား ဆှဲခြှတျရာ ခါးလေးအောကျမှ ကော့ထှကျနသေော ဖငျသားဖွူဖွူ အိအိကွီးအား မွငျတှေ့လိုကျရတော့သညျ။အရခံကွညျ့နသေော မိုးနှောငျးဖကျသို့ ဆုနဒီက မကြျနှာခငြျးဆိုငျလှညျ့ကာ အဝတျခြှတျရနျသတိပေးလိုကျသညျ။အမဖွစျသူဆီမှ စကားသံကွားမှ မိုးနှောငျးက သူအကငြျ် ီနှငျ့ပုဆိုးအား ခြှတျခပြစျသညျ။မောငျနှမ နှစျယောကျ ကိုယျတုံးလုံးမြားဖွငျ့ ရအေတူခြိုးရာ မိုးနှောငျးက အမဖွစျသူ၏ လညျပငျးမှစ၍ နို့အုံလေးနှစျဖကျ … ဗိုကျသားလေးမြား ပွီးမှ ပေါငျကွားသို့ စောကျပတျလေးအား သခြော ကကြနြနလေး ဆပျပွာတိုကျပေးလိုကျသညျ။ဆုနဒီမှာလညျး မောငျဖွစျသူအား တကိုယျလုံးဆပျပွာတိုကျပေးရငျး ဆီးခုံးနားအရောကျ တဖကျသို့ လှညျ့ခိုငျးလိုကျသညျ။ပွီးမှ ဖငျကွားအောကျ သူမညာဖကျလကျလေးသှငျးကာ ဂှေးဥ နှစျလုံးအား ဆပျပွာဖွငျ့ ပှတျသပျပေးပွီး လကျကလေးအား ရှေ့ထပျထုတျကာ လီးအားဆုပျကိုငျပှတျသပျပေးရငျး ပေါငျသားမြားပါမကနြျ တိုကျခြှတျပေးလိုကျတော့သညျ။ရခြေိုးပွီး အိမျပေါျသို့တကျကာ မိုးနှောငျးက တဘကျအမွနျသုတျကာ ခါးအောကျပိုငျးအား တဘကျဖွငျ့ပတျပွီး အမဖွစျသူ အခနျးဘကျ ကူးလာခဲ့သညျ။အမဖွစျသူအား တကိုယျလုံး ရခွေောကျရနျ ဘေးမှကူသုတျပေးနသေညျ။ကုတငျနှငျ့ကပျလကြျ မှနျတငျခုနျမှ ဒှိုငျယာအားယူကာ ပလပျထိုးလိုကျသညျ။ကိုယျတုံးလုံးလေး မှနျတငျခုံရှေ့ထိုငျခိုငျးကာ နောကျမှနပွေီး ဆံပငျမြားခွောကျစရေနျ ဒှိုငျယာဖွငျ့ မှုတျပေးနသေညျ။ဆုနဒီမှာ ခန်ဓာကိုယျ အဝတျစားဗလာဖွငျ့ မောငျအရငျးခေါကျခေါကျရှေ့ထိုငျကာ ဆံပငျအမှုတျခံရငျး စောကျပတျလေးထဲမှ တဆစျဆစျယားနမေိသညျ။မောငျဖွစျသူ၏ ခါးပတျထားသော တဘကျအောကျမှ လီးထိပျကွီးက သူမကြောပွငျလေးအား လာလာထောကျနရော ကာမစိတျလေးက ကွှတကျလာခဲ့ရသညျ။ဆံပငျတအုံလုံးခွောကျသှားမှ တဘကျလေးဖွငျ့ သူမအောကျပိုငျး ပတျကာ ကုတငျပေါျလှခလြိုကျသညျ။မိုးနှောငျးလညျး ဒှိုငျယာပိတျကာ မှနျတငျခုံပေါျတငျရငျး အမဖွစျသူဘေး၌ ဝငျလှဲလိုကျတော့သညျ။

ထို့နောက် မိုးနှောင်းတစ်ယောက် ဆုနဒီဖက်လှည့်ကာ ခွလိုက်ရင်း အမဖြစ်သူ၏ ပန်းရောင်သန်းနေသော ညာဖက်နို့သီးခေါင်းလေးအား ပြွတ်ကနဲ့စုပ်ကာ ဘယ်ဖက်နို့အုံလေးအား ညှစ်ချေလိုက်သည်။ပြီးမှ နို့သီးလေးအား ပါးစပ်မှ ထုတ်ကာ အမဖြစ်သူမျက်နာလေးအားကြည့်ရင်း မေးလိုက်သည်။

” မဆု … နင့်ဘဲနဲ့ အပြင်သွားတော့ ဘာပြန်ကျွေးတာ … ပြောပြဟာ ”

” အာ… မောင်လေးကလည်းကွာ … ကျွတ် ”

နို့စို့ခံနေရင်း ရုတ်တရက် မောင်ဖြစ်သူက … နို့သီးခေါင်းအားလွတ်ကာ မေးလိုက်သဖြင့် … မျက်မှောင်လေးတွန့်ကာ … မိုးနှောင်းခေါင်းအားလက်ကလေးဖြင့်ဆွဲယူကာ သူမနို့လေးဖြင့်ပြန်ကပ်လိုက်သည်။မိုးနှောင်းက နို့သီးခေါင်းအား ဖိစုပ်ပေးရင်း သူသိချင်တာ ပြန်မေးလိုက်သည်။

” ပြောပါ … မဆုရာ … ငါသိချင်လို့ပါဟ ”

မေးပြီး နို့အုံလေးအား ခပ်ပြင်းပြင်းပြန်စုပ်ကာ ပါးစပ်ထဲမှာပင် နို့သီးခေါင်းလေးအား လျှာဖြင်လိပ်ကာ ကလိပေးနေပြန်သည်။

” အွန်း … ငါ အဖြေတော့ ပေးလိုက်ပြီဟ … ဒါမယ့် လက်မထပ်မခြင်း အဆုံးထိမသွားကြဖို့ သဘောတူထားကြတယ် ”

” အော် … ဆက်ပြောဟာ ”

” အမေ့ဆီ လူနာလာမေးရင်း အပြင်ထွက် မုန့်မစားခင် … တည်းခိုခန်းတခုကို အရင်သွားကြတာ ”

” အင်း ”

စကားထောက်ပေးရင်း နို့စို့မပြတ် နို့အုံလေးအားညှစ်ပေးနေသောလက်အား ဗိုက်သားလေးပေါ် ရွေ့ပွတ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။

” သူ့ ဖီးလ် က တမျိုးဟ … မောင်လေးရ … ငါ့ဟာလေးကို ယက်ပေးပြီး ပြီးခါနီကျ သူ့မျက်နှာပေါ်ခွထားပေးရတာ ”

” ဟမ် … ဘယ်လို ”

” ဟုတ်တယ်ဟ … ငါ့အရည်တွေ ထွက်တာနဲ့ … အပေါက်လေးကို သူ့ပါးစပ်နဲ့တေ့ပြီး ဆွဲဆွဲစုပ်တာ ”

” ရှီးး းး … မဆုရယ် … အင်းးး ”

မိုးနှောင်းမှာ နားထောင်နေရင်း တဘက်အောက်မှာ လီးက တင်းကနဲ့ ဖြစ်သွားရသည်။ဆုနဒီကလည်း ဘယ်လက်ဖြင့် သူမအောက်ပိုင်းအား ပတ်ထားသော တဘက်လေးအား ဖြည်ချလိုက်ရင်း ဗိုက်သားပေါ်ပွတ်နေသော မိုးနှောင်းလက်အား ဆီးခုံးနားထိ တွန်းပို့လိုက်သည်။မိုးနှောင်းကလည်း အလိုက်တသိ အမဖြစ်သူစောက်ပတ်လေးအားအုပ်ကိုင်လိုက်သည်။အမွှေးပါးပါးလေးဖြင့် ဖေါင်းကြွနေသော စောက်ပတ်လေး၏ အကွဲကြောင်းအတိုင်း လက်ခလယ်ဖြင့် ပွတ်ဆွဲလိုက်ရာ အပေါ်ဖက်ရှိစောက်စိလေးက ထောင်လာလျက်

” အ ……… မိုးနှောင်း … မောင်လေး … ရှီးးး အားးး ကျွတ် ကျွတ် ”

ဆုနဒီမှာ ရင်ဘတ်လေးကော့တက်လာရင်း ညည်းနေလျက် သူမအားခွထားသော မောင်ဖြစ်သူ၏ ပေါင်ကြားသို့ လက်ဖြင့်လှမ်းစမ်းနေတော့သည်။

…………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( တိတ်တခိုးအတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
” ကာမနဲ့သုခ အချိုးကျ ရောစပ်ထားသော ရမ္မက်ဝိုင် ”
***************************
( ၁၂ ) အင်းစက်

မိုးနှောင်းမှာ အမဖြစ်သူအား သူလီး ခဏသာကိုင်ခိုင်းပြီး လှဲနေရာမှ ထရပ်လိုက်သည်။အမဖြစ်သူ ပေါင်ကြားအားနေရာယူ၍ စောက်ပတ်နီတာရဲလေးအား ကုန်းနမ်းလိုက်သည်။ရေချိုးပြီးကာစမို့ ဆပ်ပြာနံ့သင်းသင်းလေးထွက်နေပေမယ့် စောက်ခေါင်းပေါက်အဝလေး၌ အရည်ကြည်လေများက အနည်ငယ် ညှီနံ့ရနေတော့သည်။စောက်ပတ်ဘေးနူတ်ခမ်းသား ဖေါင်းဖေါင်းအိအိလေးနှစ်ဖက်မား တဖက်စီ ဆွဲဆွဲစုပ်ရင်း အကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း လျှာအပြားလိုက် ပင့်ယက်ပေးလိုက်သည်။ဆုနဒီမှာ သူမစောင်ပတ်လေးအား လျှာနွေးနွေးလေးက ပွတ်ဆွဲနေရာ ပက်လက်လှန်လျက်လေးပင် ပေါင်သားဖွေးဖွေးလေးအာ မသိမသာကားပေးလိုက်ပြန်သည်။မိုးနှောင်း မျက်နှာရှေ့ စောင်ပတ်လေးမှာ ဖြဲပေးနေသလိုဖြစ်ရာ စောက်ခေါင်းတွင်းသို့ လျှာကိုထိုးသွင်းပြီး မွှေခံရတော့သည်။ဆုနဒီ၏ စောက်စိလေးမှာမာထောင်လာပြီး ပေါင်းလေးနှစ်ဖက် ဇပ်ကနဲ့တုန်ကာ စောက်ရည်များစီးကျလာတော့သည်။စီးကျလာသော စောက်ရည်များအား မိုးနှောင်းက လျှာဖြင့်ပင်ယက်ကာ အကုန်မျိုချပစ်သည်။စောက်ရည်များ ရပ်တန့်သွားတော့မှ

” ကောင်းလား …… မဆု ”

” အင်း …… ကောင်းတာပေါ့ … မောင်လေးရာ ”

သူမပေါင်ကြားထဲမှာ ပါးစပ်တွင်စောက်ရည်များရွှဲလျက် ခေါင်းမော့မေးနေသော မောင်ဖြစ်သူ၏ မျက်လုံးလေးမှေးကြည့်ရင်း ပြန်ုဖြေလိုက်သည်။မိုးနှောင်းက အမဖြစ်သူမျက်နာလေးအား ကြည့်ရင်း စောက်စိလေးအား ပြန်ငုံစုပ်လိုက်ကာ စောက်ခေါင်းတွင်းသို့ လက်ခလယ်လေးထည့်ကာ မွှေလိုက်ပြန်သည်။

” အားးး …… အမေ့ …… မိုးနှောင်းရယ် ……… အ ……… ရှီးးး … တတ်လိုက်တာကွာ … အင့် ”

စောက်စိလေးအားစုပ်၍ စောက်ခေါင်းထဲကလိပေးနေရာ ဆူနဒီမှာ မခံနိုင်တော့ပဲ မိုးနှောင်းခေါင်းအား တွန်းထုတ်လိုက်ရတော့သည်။

” တော်ပြီ … မောင်လေးရာ … ငါ မခံနိုင်တော့ဘူးဟ … နင့်လီး စုပ်ပေးချင်တယ်ဟာ ”

အမဖွစျသူမှာ လူးလှနျ့နရေငျး ထလာပွီးပွောသဖွငျ့ ဒူးထောကျနရေငျ ခန်ဓာကိုယျအား ဆနျ့ပေးလိုကျသညျ။ဆုနဒီက မိုးနှောငျးရှေ့ မကြျနာခငြျးဆိုငျ လေးဖကျထောကျကာ မောငျဖွစျသူပေါငျကွားတှငျးမှ ထောငျမတျနသေော လီးအား အငမျးမရဆှဲစုပျတော့သညျ။ဘယျခြိနျထဲက လီးစုပျခငြျနမှေနျးမသိသော အမဖွစျသူအား ဆံပငျလေးအား ထိုးဖှပေးရငျ လီးအားကော့ပေးထားလိုကျသညျ။တဖွညျးဖွညျး မိုးနှောငျး အံ့ဩောသှားရသညျက အမဖွစျသူ ဆုနဒီ၏ လီးစုပျခကြျတှပေငျဖွစျသညျ။ဒစျဖူးအား ပါးခှကျနအေောငျတခကြျစုပျပေးပွီးတိုငျး လီးအဖြားမှ အရငျးထိ ယကျလိုကျစှလိုကျ လုပျပေးနသေညျ။လီးအားအရငျးမှ ဆုပျကိုငျထားရငျး လကျသီးဆုပျအပွငျဘကျ ရှိသောအပိုငျးကို ပါးစပျထဲသှငျးကာ ရှေ့တိုးနောကျဆုတျ လုပျပွီး သူမပါးစပျလေးဖွငျ့ လိုးပေးနပွေနျသညျ။ခဏအကွာတှငျ လီးအားပါစပျမှ ထုတျကာ လဥမဲမဲကွီးနှစျလုံးအား တပွှတျပွှတျပွောငျးစုပျရငျး လီးအရငျးအားဆုပျကိုငျထားသောလကျကလေးက ဂှငျးထုပေးလိုကျလသေညျ။လီးကွီးက သူမလကျထဲ တံတှေးမြားဖွငျ့ပွောငျလကျနကော ဒစျဖူးညိုညိုကွီးက ကားထှကျလာတော့သညျ။မိုးနှောငျးမှာ အမဖွစျသူ၏ ပွုစုမှု့အောကျတှငျ လီးတခြောငျလုံးယားတကျလာပွီး လရညျထှကျခငြျသလိုလိုဖွစျလာသညျမို့

” အားဟားးး … တော် ……… တော်ပြီ မဆု …… ငါတို့ လိုးကြစို့ဟာ ”

” အင်း …… လိုးလေ မောင်လေး …… ငါလည်း အလိုးခံချင်နေပါပြီ ”

ဆုနဒီမှာလည်း မောင်ဖြစ်သူအပြောအား စောင့်နေပုံရသည်။စကားဆုံးသည်နှင့် မိုးနှောင်းရှေ့တွင် ပက်လက်လှန်အိပ်ကာ ဒူးထောင်ပေါင်ကားလေးလုပ်ရင်း စောက်ပတ်လေးအား ဖြဲပေးလိုက်သည်။အရည်များစိမ့်နေသော အမဖြစ်သူ စောက်ပတ်အိအိလေးအား တချက်ကြည့်ကာ ဒစ်ဖူးအားမြုပ်ရင်း ဖိသွင်းလိုက်တော့သည်။မိုးနှောင်းလီးမှာ ရည်းဇားဟောင်းလီးနှင့် ဦးသက်ခိုင်လီးထက် အနည်းငယ်တုတ်ကာ ရှည်သဖြင့် စောက်ပတ်လေးထဲ တစ်စို့ကြီးဖြစ်နေသည်။မောင်ဖြစ်သူနှင့် ပထမဆုံးစလိုးချိန်တုန်းက ရည်စားဟောင်းက စိတ်ကြွဆေးတိုက်ထားသဖြင့် သိပ်မသိသာပေမယ့် ယခုလို သဘာဝအတိုင်းလိုးရာတွင် အံကြိတ်ခံနေရတော့သည်။မျက်နာလေးရှုံ့မဲ့ကာ မောင်ဖြစ်သူလိုးသမျှ ခံရင်း တဖြည်းဖြည်းမှ လီးအရသာ ခံစားမိတော့သည်။မိုးနှောင်းမှာ အမဖြစ်သူ၏ မချိမဆန့် မျက်နာလေးအားကြည့်ရင်း လိုးရတာ ပိုပြီး အရသာတွေ့နေမိသည်။ခန္ဓာကိုယ်အား အမဖြစ်သူပေါ်မှောက်ချပြီး နို့အုံလေးအား တဖက်စီဆွဲစို့လိုက်ကာ လီးအဆုံးထိ ပစ်လိုးလိုက်ရာ

” အို့ … အမေ့ …… ဖြည်း ဖြည်းဖြည်းးး လိုး … မောင်လေး … နင့်လီးက တအားကြီးတာဟာ … ကျွတ်ကျွတ် ကျွတ် ”

” အေးပါ မဆုရ … ခဏ အောင်ခံလိုက် … ပြီးရင် နင်ကောင်းလာမှာဟ ”

စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများအား ဒစ်ဖူးကြီးက စီးစီးပိုင်ပိုင်လေး ပွတ်ဆွဲနေသဖြင့် နာကျင်တာလျော့ပြီး ဒုတိယအကြိမ် လီးအရသာလေး ပြန်ခံစားလာရသည်။မိုးနှောင်းမှာ ခါးအားဖြင့်လှည့်ကာ လီးအားအဆုံးထိဖိကပ်ရင်း မွှေပေးလိုက်ပြန်သည်။လီးတချောင်းလုံးစောက်ခေါင်းထဲမွှေနေသဖြင့် ဆုနဒီမှာ ခံစားမှု့ပိုကောင်းလာပြီး အောက်မှတချက်တချက် ကော့ထိုးလိုက်ရာ မိုးနှောင်ဖင်ကြီးပါ မြှောက်တက်သွားရသည်။အမဖြစ်သူ၏ တုန့်ပြန်မှု့ကောင်းလာမှ မိုးနှောင်းက သူ့လီးအား အဖျားထိထုတ်ကာ အဆုံးထိ စောင့်လိုးတော့သည်။ခုမ မိုးနှောင်းစိတ်ကြိုက် လိုးခွင့်ရရာ လီအား နဲ့လိုးလိုက် မွှေလိုးလိုက်နှင့် စိတ်ကြိုက် စောင့်လိုးနေရာ ဆုနဒီမှာ မောင်ဖြစ်သူ၏ တုတ်လည်းတုတ် ရှည်လည်းရှည်သော လီးအား နှစ်ချိုက်သွားမိသည်။အဆုံးထိ အရှိန်နှင့် ပစ်ဝင်လာတိုင်း လီးထိပ်က သားအိမ်ဝသို့ လာလာစောင့်သဖြင့် တကိုယ်လုံး အီစိမ့်နေအောင် ခံစားနေမိပြန်သည်။လီးအားဖြည်းဖြည်းချင်း မွှေလိုးလိုက် ခပ်ကြမ်းကြမ်ပစ်လိုးလိုက်နှင့် မောင်ဖြစ်သူ၏ လိုးချက်များက ထိထိမိမိရှိလှသည်။နောက်ပိုင်း မီးပွင့်မတတ် စောင့်ချက်များတွင် တကိုယ်လုံးကော့ပြန်လာကာ ခြေနှစ်ဖက်အား မိုးနှောင်းခါးပေါ်ချိတ်တင်လိုက်ရင်း လက်နှစ်ဖက်ကာ မိုးနှောင်းကျောပြင်အား ကုတ်ခြစ်ကာ စူးစူးဝါးဝါး အော်လိုက်ရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ပစ်နေရသည်။

” အားးးး အားးးး အားးးးး ……… ရှီးးးး းးး အမလေးးး အ အားးးးး … ကောင်း ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ …… မောင်လေးရာ ……… အ အားးးး ရှီးးး းးးး းးးးး ဟူးးးး းးးးး … လိုးလိုးးးး အင့် အားးးး လိုးစမ်း အင့် ပြီးးး ပြီးးး ပြီးပြီဟာ ……… အားးး ရှီးးး အားးး ဟူးးးး အင်းဟင်းး ”

ဆုနဒီမှာ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် အော်ဟစ်ရင်း အထွဋ်အထိပ် ရောက်သွားရသည်။မိုးနှောင်းမှာ မပီးသေးပေ။ အမဖြစ်သူ စောက်ပတ်လေးထဲ လီးအားဖိကပ်ပေးကာ စိမ်ထားလိုက်သည်။ဆုနဒီက မိုးနှောင်းမျက်နာအား သူမ နူတ်ခမ်းနားဆွဲယူရင်း နေရာအနံ့နမ်းနေတော့သည်။ခဏနားပြီး မိုးနှောင်းက သူမပြီးသေးတဲ့အကြောင်းပြောရာ

” ပြီးအောင်ထပ်လိုးလေဟာ … ငါ ခံမှာပါဟ ”

” အာ့ဆို … ကုန်းပေးဟာ မဆု … ငါနောက်ကနေ လိုးချင်တာ ”

” ဟင် … ငါ မခံဖူးသေးဘူးဟ … ကုန်းပြီးတော့ ”

” ခု ခံကြည်လေ … မဆု ”

ဆုနဒီမှာ မောင်ဖြစ်သူတောင်းဆိုမှု့ကြောင် လေးဖက်ထောက်လေးကုန်းပေးလိုက်သည်။မောင်အရင်ခေါက်ခေါက်အား ကုန်းပေးနေရသဖြင့် နဲနဲတော့ရှက်မိနေသည်။သူမဖင်သားကြီးများက လုံးကားနေရာ အနည်းငယ်ကုန်းလိုက်ယုံဖြင့် ဖြူဖြူဖွေးဖွေးအိအိဖင်ကြီးက ကော့ထွက်လာရသည်။ဖင်ကြားထဲ စအိုဝလေးက နီညိုရောင်သန်းနေကာ အောက်မှ စောက်ပတ်နီတာရဲလေးက တချီလိုးခံထားရသဖြင့် ဖေါင်းကြွနေသည်။မိုးနှောင်းက အမဖြစ်သူ ဖင်ကြီးအားကြည့်ကာ အသဲယားလာဟန်ဖြင့် လက်နှဖက်နှင့် ညစ်ကာ ချေနေမိသည်။ပြီးမှ ဖင်ဝလေးအားဖြဲကာ လျှာဖျာလေးဖြင့် ထိုးယက်လိုက်သည်။

” ဟဲ့ … မောင်လေး … အဲတာ ဖင် ဟ ”

မိုးနှောင်းမှာ စကားပြန်မပြောတော့ပဲ ဖင်ဝလေးအား လျှာအပြားလိုက်ယက်လိုက် လျှာဖျားလေးဖြင့်ထိုးမွှေလိုက် လုပ်ပေးနေသည်။ဆုနဒီမှာ ဖင်တခါမှ အယက်မခံဖူးသဖြင့် အသဲခိုက်အောင် ကောင်းနေမိသည်။ပါးစပ်မှ တအီးအီးညည်းကာ သူမခန္ဓာကိုယ်ရှေ့ပိုင်းအား ကုတင်ပေါ်သို့ ပြားကပ်နေအောင်ဝပ်ကာ ခါးလေးကော့ပြီး ဖင်သားအိအိကြီးအား ထောင်ပေးလိုက်တော့သည်။မိုးနှောင်းက ဖင်အားအားရပါးရကလိပေးပြီးမှ ဖင်ကြားမှ ဖေါင်းကားထွက်လာသော စောက်ပတ်လေးအား ထိုးယက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။စောက်စိအားစုပ်ပြီး အပေါ်သို့ပင့်ယက်ကာ ဖင်ကြားထဲထိ လျှာထိပ်ဖြင့် ပွတ်ပွတ်ဆွဲပေးရာ ဆုနဒီမှာ ကုတင်အား သူမလက်ကလေးများဖြင့် ထုရိုက်ကာ ဖင်သားအိအိကြီးက ရမ်းခါနေတော့သည်။မိုးနှောင်းလည်း ယက်ပေးနေရင်း စောက်ပတ်လေးက ဖေါင်းကားနေရာ ခါးလေးမတ်ကာ လီးအားကိုင်ပြီး စောက်ပတ်လေးအား ဒစ်ဖူးဖြင့် အထက်အောက်ဆွဲပွတ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ပြီးမှ ဖင်ကြားထဲ လီးအားအမြှောင်းလိုက်ထားကာ ရှေ့ကော့လိုက် ပြန်ဆုတ်လိုက်လုပ်နေလိုက်သည်။ဆုနဒီမှာ အရသာထူးကဲစွာ ခံစားနေရင်း ကာမစိတ်များတောက်လောင်လာကာ ဒုတိယအကြိမ် လိုးပေးရန် တောင်းဆိုလိုက်တော့သည်။

” ဟူးးး ရှီးးးး … လိုးမှာဖြင့် လိုးပါတော့လား … မိုးနှောင်းရာ … ငါ တအား ခံချင်လာပြီ ဟ … ဟူးးး ”

ဖင်ကြီးအား နောက်သို့ပစ်ရင်း စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်လာစေရန် မျှော်လင့်နေတော့သည်။အမဖြစ်သူ ရမ္မက်စိတ်ထကြွကာအသံလေးတုန်တုန်ရီရီဖြင့်တောင်းဆိုနေသည်ကို ကြည့်ရင်း လိုးခြင်စိတ် ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့သည်။ဆုနဒီ၏ ဖင်ကြားထဲ ကပ်ထားသောလီးအား နောက်သို့ ရွေ့ထုတ်ကာ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ တေ့ပြီး ဆွဲလိုးတော့သည်။ခါးလေးအားစုံကိုင်ကာ စောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ဖင်သားကြီးများတုန်တုန်သွားသည်ကို မြင်နေကာ အရသာတွေ့ပြီး မနားတမ်းဆောင့်လိုးတော့သည်။ဆုနဒီမှာ ကုန်းပြီးမခံဖူးသဖြင့် မောင်ဖြစ်သူ၏ လီးကြီးအဆုံးထိဝင်လာတိုင်း လဥနှစ်လုံးက အရှိန်ဖြင့် သူမစောက်စိလေးအား ရိုက်မိသဖြင့် တကိုယ်လုံးကျင်တက်သွားကာ အသဲခိုက်အောင် ကောင်းနေမိသည်။တချက်တချက် အားမရဟန်ဖြင့် သူမဖင်အား နောက်သို့ကော့ထိုးကာ လီးအဝင်တွင် တောင့်ခံပေးနေသည်။

” အားးး … ဟုတ်တယ် … ဆောင့် မောင်လေး ……… နာနာလေးသာ လိုးပေးဟာ … ကောင်းလိုက်တာကွာ … အင့် အင့် ”

ပြောပြီး သူမဖင်အား နောက်ပြန် ပြန်ဆောင့်ပေးသည်။မိုးနှောင်း လိုးချက်များလည်း မြန်မြန်လာပြီး အသားခြင်းရိုက်သံများ လီးဝင်လီးထွက်သံများ ဆူညံစွာထွက်ပေါ်နေတော့သည်။ဆုနဒီကလည်း မိုးနှောင်းဆောင့်ချက်များအတိုင်း စည်းချက်ညီညီလေး ပြန်ဆောင့်ပေးရင်း ဒုတိယအကြိမ် စောက်ရည်များပန်းထွက်ကာ ခေါင်းလေးလှန်တက်သွားတော့သည်။မိုးနှောင်းလည်း ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးနေရာ အချက်၃ဝလောက်တွင် လီးတချောင်းလုံး ကျင်တက်လာပြီး နောက်ဆုံးတချက်ပစ်ဆောင့်ကာ စောက်ခေါင်းတွင်းသို့ လရည်ပူပူနွေးနွေးများ ပန်းထည့်ပေးလိုက်တော့သည်။

” ဟူးးး းးးး … ကောင်းလိုက်တာ … မဆုရာ … နင့်စောက်ပတ်လေးက စီးပိုင်နေတာဟာ … ရှီးး … အားးး းးး ”

မောင်နှမ နှစ်ယောက်လုံး မီးပွင့်မတတ်လိုးပြီး အိပ်ပျော်သွားရာ … မနက် အမေဖြစ်သူ အောက်ထပ်မှ ခေါ်သံကြားမှ ကမန်ကတန်း ထကာ … အဝတ်စားများဝတ်ဆင်ပြီး အိမ်အောက်သို့ ဆင်းခဲ့ကြတော့သည်။မိခင်ဖြစ်သူအား မနက်ပိုင်းဆန်ပြုပ်တိုက်ကာ မိုးနှောင်းက သူမတို့မောင်နှမ နှစ်ဦးအတွက် လက်ဖက်ရည်နှင့် ထပ်တရာ သွားဝယ်ပြီး စားလိုက်ကြသည်။စားသောက်ပြီးချိန် အိမ်ပေါ်မှ ဆုနဒီ၏ ဖုန်းသံ ရိမ်းတုံးလေး မြည်လာသဖြင့် ဆုနဒီက အိမ်ပေါ်သို့တက်ကာ ဖုန်းအားဖွင့်လိုက်ရာ

” ဟဲလို … ဆုလေးလား ”

” ဟုတ်ပါတယ်ရှင် … ပြောလေ ကိုမင်းသူ ”

” အယ်လယ် … ကိုယ့်အသံကို မှတ်မိတယ်ပေါ့ ”

” မှတ်မိပါသတဲ့ရှင် … ခ်လ်းးး ”

” အန်တီသက်သာလား … နေ့လည်ကျ လာမေးရင်း … ဆုလေးနဲ့ တွေ့ချင်နေလို့ ”

” လာခဲ့လေ … ကိုမင်းသု … ဒီနေ့အားပါတယ် … နက်ဖန်မှ ရုံးပြန်တက်ရမှာ ”

” အပြင်မှာ တွေ့ချင်တာ… ဆုလေးရ … အဝတ်စားဝယ်ပေးရင်း … အချစ်ရည်လေး သောက်ချင်နေတာ ”

” အာကွာ … ကိုမင်းသူကလည်း ”

ဆုနဒီမျက်နှာလေး ရဲကနဲ့ဖြစ်သွားရသည်။မင်းသူပြောတဲ့ အချစ်ရည်ဆိုသည်မှာ သူမစောက်ရည်ပင် ဖြစ်သည်။

” ဒါပဲနော် … ဆုလေး … နေ့လည် ကိုယ်လာခဲ့မယ် ”

” ဟုတ် … ဟုတ် ”

ဖုန်းပြောပြီး … အိမ်အောက်သို့ ပြန်ဆင်းကာ အမေဖြစ်သူနှင့် မောင်ဖြစ်သူဘေး ဝင်ထိုင်လိုက်ရာ

” သမီး ဘယ်သူ့ဖုန်းလည်း…မျက်နှာလေးကို ရဲလာတာ မရိုးဘူးနော် … အမေ့ကို မှန်မှန်ပြော ”

” ဟာ … အမေကလည်း …… ခ်လ်းးး ”

ဆုနဒီမှာ ရှက်ပြုံးလေးပြုံးရင်း သူမချစ်သူ မင်းသူလာခေါ်မယ့်အကြောင်း အမေ့အားသတင်းမေးပြီး အပြင်အတူသွားရန်ပြောကြောင်း ပြောပြလိုက်သည်။မိုးနှောင်းမှာ အမဖြစ်သူအား ကြည့်ကာ မျက်စိတဖက်မှိတ်ပြရင်း ငါသိတယ် ဆိုတဲ့စတိုင်လုပ်ပြနေသည်။ဆုနဒိမှာ ရှက်လာသဖြင့် စကားလမ်းကြောင်းပြောင်းကာ

” အမေ … ဒီနေ့ ဘာဟင်းစားမလည်း … ဈေးသွားရမလား ”

” မသွားပါနဲ့ … သမီးတို့လည်း ပင်ပန်းနေတာ … ရှိတာလေးချက် … ပြီးမှ စားချင်တာ ဝယ်စားကြ ”

” ဟုတ် အမေ … ရေခဲသေတ္တာထဲရှိတာ … စီစဉ်လိုက်မယ်နော် ”

” အေးပါ သမီးရယ် … အော် နေဦးခဏ … အမေ့အခန်းထဲက … အမေ့ လက်ဆွဲအိတ် ယူပေးကြဦး ”

” မိုးနှောင်း … နင်သွားယူလိုက် ”

မိုးနှောင်းမှာ အမဖြစ်သူ စကားကြောင့် ထယူပေးလိုက်လေသည်။လက်ဆွဲအိတ်အား ဖွင့်ရာ အတွင်းဘက် အိပ်အသေးထဲက အထုပ်တစ်ထုပ် ထွက်လာရာ မိုးနှောင်းက ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။

” ဟာ ”

” ဟင် ”

ဆုနဒီရော … မိုးနှောင်းရော … အံအားသင့်နေကြသည်။ပိုက်ဆံထုတ်ဖြစ်နေကာ သိန်းတရာခန့် ရှိနေသည်။

” အမေ … ဒီပိုက်ဆံတွေက ”

” ခဏလေး … နင်တို့ မမေးကြနဲ့ အမေ ပြောပြမှာပါ ”

ထို့နောက် … ဦးသက်ခိုင်မှ ပေးထားကြောင်း … ဟိုးအရင်က … ငယ်ရည်းစားများဖြစ်ကြောင်း အမှန်တိုင်းရှင်းပြလိုက်တော့သည်။စကားဆုံးသည်နှင့် မောင်နှမ နှစ်ယောက်မှာ … တ ခိခိ နှင့် ရီနေကြသဖြင့် ဒေါ်သီရိဖြူမှာ မျက်နာလေးရဲကာ ခေါင်းငုံထားလေတော့သည်။

” အော် … ခုမ … သဘောပေါက်တော့တယ် … ဒါကြောင့် သမီးတို့ပေါ် ဒီလောက်ကောင်းနေတာကို … ခ်လ်းးး ”

သမီးဖြစ်သူစကားကြောင့် … ဒေါ်သီရိဖြူမှာ ပိုရှက်သွားပြီး

” ဟုတ်တယ်ပေါ့အေ … ငါ့ ငယ်ချစ်ဦးမို့ ညည်းတို့ပေါ် ကောင်းနေတာပေါ့ ”

” ဟားးး ဟားးး ဟားးးး ”

သားအမိသုံးဦးလုံး ရီမောနေကြတော့သည်။ပိုက်ဆံအား ဆုနဒီမှ သိမ်းဆည်းပေးပြီး ထမင်းဟင်းချက်နေရာ မိုးနှောင်းကလည်း ဆေးရုံမှ ပြန်ပါလာသော အမေဖြစ်သူ၏ အဝတ်များအား လျှော်နေလိုက်သည်။ရေချိူးခန်းတွင်း အဝတ်ဟောင်းအိတ်အား သွန်ချလိုက်ရာ မိခင်ဖြစ်သူ၏ အောက်ခံဘောင်းဘီများပါ ထွက်ကျလာတော့သည်။အမှတ်မထင် ဘောင်းဘီများအားကိုင်ပြီး နမ်းကြည့်မိရာ သေးနံ့ စောက်ချီးနံ့ လေးရနေမိသည်။ဆေးရုံမပို့ခင် အမေဖြစ်သူ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးအား ပြန်မြင်ယောင် လာခဲ့ရပြန်သည်။

” သားလေး … အဝတ်တွေ မြန်မြန်လျှော်နော် အအေးပတ်နေမယ် ”

ဧည့်ခန်းမှ အမေဖြစ်သူ၏ အသံကြားမှ အတွေးစများ ပြတ်ကာ အဝတ်ဟောင်းတွေအား မြန်မြန်လျှော်လိုက်တော့သည်။အဝတ်များလျှော်ပြီးချိန် ရေချိုးခန်းမှ ထွက်ရာ … ဆုနဒီမှာလည်း ရေချိုးရန် အိမ်အပေါ်ထပ်မှ ရင်လျားလေးဖြင့် ဆင်းလာခဲ့သည်။

” ထမင်းကျက်ပြီ မောင်လေးရ … အမေ့ဖို့ ကြက်ဥကြော်ထားပြီး ဟင်းရည်လေးလုပ်ထားပေးတယ်… နင်နဲ့ငါ့ဖို့ ဟင်းတမျိုးလောက် ဝယ်စားကြမယ် … ညနေငါပြန်လာမှ တခုခု ချက်စားတာပေါ့ ”

” အေးပါ … မဆုရယ် … ခု အမေ့ ဆေးတိုက်ရအောင် နင်ပဲသိတာ … ၁ဝနာရီ ထိုးပြီဟ ”

မိခငျဖွစျသူအား ဆေးတိုကျပွီး သူမအိပျခနျးသို့ တှဲပို့လိုကျကွသညျ။ပွီးမှ ဆုနဒီက ရခြေိုးခနျးဝငျကာ ရခြေိုးနစေဉျ မိုးနှောငျးအားခေါျကာ တစုံတခုပွောသငျ့မပွောသငျ့စဉျးစားနပွေနျသညျ။ပွီးမှ ဆုံးဖွတျလိုကျဟနျဖွငျ့ ပွောပွလိုကျသညျ။မိုးနှောငျးက ကွားကွားခငြျး မကြျလုံးပွူးကာ အံအောနတေော့သညျ။ပွီးမှ အိမျပေါျတကျကာ သူ့အခနျးလေးထဲ ခဏနားနလေိုကျသညျ။အိပျပြောျသှားရငျး ၁၁ခှဲလောကျမှ နိုးရာ အောကျထပျသို့ ဆငျးခဲ့လိုကျသညျ။အောကျထပျတှငျ အမဖွစျသူက အမေ့အား ထမငျးကွှေးနသေညျကို မွငျလိုကျရသညျ။မိုးနှောငျးလညျး အမနှေငျ့အမအား ဟငျးသှားဝယျရနျပွောပွီး ထှကျခဲ့လိုကျသညျ။ခဏ အကွာတှငျ ပဲနှပျ နှငျ့ ဝကျသားဟငျးမြား ဝယျလာကာ မောငျနှမ နှစျယောကျ အတူစားကွတော့သညျ။ထမငျးစားပွီး မိုးနှောငျးက အမဖွေစျသူအား နှိပျပေးနစေဉျ ဆူနဒီမှာ အိပျပေါျတှငျ အဝတျစားလဲ၍ ပွနျဆငျးလာခဲ့သညျ။ထမိနျစကပျအနကျဗွောငျလေးနှငျ့ရှပျအကငြျ် ီအဖွူလေး တှဲဝတျကာ ဆံပငျးလေးအား စုခညြျထားသညျ။ပိုကျဆံအိတျအညိုလေးအားလှယျပွီး သူမလကျထဲတှငျ ဖုနျးလေးကိုငျ၍ လှကေားပေါျမှဆငျးလာရာ စမတျကကြလြေးနှငျ့ ခစြျစရာကောငျးနတေော့သညျ။သူမ အောငျရောကျပွီး မကွာခငျ မငျသူရောကျရှိလာပွီး ဒေါျသီရိဖွူအတှကျ အားဆေးမြား မုနျ့ထုပျမြား အခြိုရညျပုလငျးမြားဖွငျ့ သတငျးမေးနတေော့သညျ။ခဏအကွာတှငျ ဒေါျသီရိဖွူနှငျ့ မိုးနှောငျးအား နုတျဆကျကာ ဆုနဒီအား ခေါျသှားတော့သညျ။မိုးနှောငျးလညျး အိမျရှေ့တံခါးမကွီးအား လိုကျပိတျကာ အိမျထဲပွနျဝငျလာပွီး ဧညျခနျးထဲမှ ခုံအရှညျတစျလုံးပေါျတှငျ မှေးရငျး အိပျပြောျသှားတော့သညျ။နှစျခွိုကျစှာ အိပျပြောျနရေငျး အိပျမကျလိုလို ညညျးသံမြားကွားလာရသဖွငျ့ မိုးနှောငျးမှာ မကြျလုံးဖှငျ့ကွညျ့လိုကျမိသညျ။ဧညျခနျးတှငျးမှ ခုံအရှညျပေါျတှငျ အိပျပြောျနရော ညညျးသံမြားက အမဖွေစျသူ အိပျခနျးမှထှကျပေါျနသေညျကို ကွားလိုကျရသညျ။ခွထေောကျမြားပွနျနာနသေလားဟုတှေးရငျး အိပျနရောမှထကာ အမေ့အိပျခနျးဘကျသို့ လြှောကျသှားလိုကျသညျ။အခနျးရှေ့အရောကျတှငျ

” အ … မောင်ရယ် …… ဟင့် ……… လုပ် လုပ် … လုပ်ကွာ ………… အင့်ဟင့် ”

မိခင်ဖြစ်သူ၏ ညည်းသံကြောင့် အိပ်ခန်းတံခါးအား အသံမမြည်အောင် ဖြည်းဖြည်းချင်းဟကာ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့သည်။ဒေါ်သီရိဖြူမှာ အိပ်ယာထက် ပက်လက်လေးလှန်ပြီး ပေါင်သားကြီးများအားဖြဲကာ ထမိန်အောက်နားစအား သူမဗိုက်ပေါ်ထိဆွဲတင်ထားသည်။လက်တဖက်က နို့အုံကြီးအားညှစ်ရင်း ကျန်တဖက်က သူမပေါင်ကြားသို့နိုက်ကာ ဖင်သားအိအိကြီးမြှောက်တက်လိုက် ပြန်ကျလိုက် ဒူးခေါင်းနှစ်ဖက်က ကွေးပြီးစုလိုက် ပြန်ဆန့်လိုက်နှင့် ညည်းငြူနေသည်ကို မြင်လိုက်ရပြန်သည်။ကုတင်နားသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်းကပ်သွားရာ ဒေါ်သီရိဖြူမှာ မျက်လုံးလေးမှိတ်ရင်း နူတ်ခမ်လေးက တမောင်မောင်နှင့် ရေရွတ်နေတော့သည်။သူမလက်ကလေးက စောက်စိ နီညိုလေးအား ဖိဖိချေရင်း လူးလွန်နေရာမှ မျက်စိပွင့်လာခဲ့သည်။

” ဟင် … သားလေး … မိုးနောင်း …… အာကွာ ”

သူမက ဦးသက်ခိုင်အား မှန်းရင်း စောက်စိလေးအားပွတ်ချေနေစဉ် သားဖြစ်သူမှာ ဘယ်ချိန်ကရောက်နေမှန်းမသိ… မြင်မြင်ချင်း ရှက်ရွံ့ကာ စောက်ပတ်အား ထမိန်ဖြင့် အမြန်ပြန်ဖုံးလိုက်ရသည်။မိုးနှောင်းက အမေဖြစ်သူရှက်နေသဖြင့်

” သားနားလည်ပါတယ် … အမေရယ် … အမေ့ဆန္ဒတွေ ပြီးအောင်လုပ်ပါ ”

” အိုရ် … ဘာတွေပြောနာလည်း သားရယ် ”

” အမေနဲ့ဦးသက်ခိုင်တို့ လိုးနေကြတာ … သားသိပါတယ်ဗျာ…မဆုက အကုန်ပြောပြထားတာ ”

” ဟင် … သမီးက …… ပြောပြတာ ဟုတ်လားသား ”

” အင်းပေါ့ အမေရ … အမေတို့ ဆေးရုံမှာ လိုးကြတာ… မဆုက မြင်ခဲ့တာ ”

” ငါ့နယ် … သေသာ သေလိုက်ချင်တယ်ဟာ ”

ရှက်စိတ်ကတမျိုး သားဖြစ်သူက လိုးကြောင်းကို တစ်တစ်ခွခွပြောနေသဖြင့် စိတ်ထဲတွင် ဖေါ်မပြတတ်သော ဝေဒနာလေးတခု ဝင်ရောက်လာကာ စောက်ပတ်အတွင်းမှ ဆစ်ကနဲ့ဖြစ်သွားရသည်။မျက်နာလေးရဲကာ စိတ်လှုပ်ရှားနေသော အမေဖြစ်သူအား ငုံ၍နမ်းလိုက်ပြီး

” အမေ…ပြီးအောင် လုပ်လေ … သားလည်းကြည့်ချင်လို့ ”

” သားလေးရယ် … ဟင့် ဟင့် ”

ဒေါ်သီရိဖြူမှာ သားဖြစ်သူစကားကြောင့် တကိုယ်လုံး တရှိန်းရှိန်းဖြစ်လာကာ ရှက်စိတ်မှ ကာမစိတ်ကလေးကူးပြောင်းပြီး သားဖြစ်သူအား တင်းကျပ်စွာဖက်၍ နူတ်ခမ်းခြင်းတေ့စုပ်လိုက်သည်။မိုးနှောင်းကလည်း အမေဖြစ်သူ၏ တုန်ပြန်လာမှု့ကြောင့် အနည်းငယ်ရဲတင်းလာကာ ကုတင်ပေါ်သို့တက်ပြီး ဒေါ်သီရိဖြူဘေးအား လှဲအိပ်ကာ ခွထားလိုက်သည်။

” အမေနဲ့ သားယောက္ခထီးက … ဘာလို့ မပေါင်းဖြစ်တာလဲဟမ် … အမေ ”

မိုးနှောင်းက စကားစလိုက်ရင်း အမေဖြစ်သူ၏ နို့အုံကြီးအား ညှစ်ပေးလိုက်သည်။

” အရင်တုန်းက အမေတို့က … ချမ်းသာတာ သားရဲ့ … ကိုသက်ခိုင်က ပုံမှန်ပေါ့ … လူကြီးတွေကြောင့် ဝေးခဲ့ရတာ ”

” အွန်း … အဖေနဲ့မရခင်ထဲက … ဦးသက်ခိုင်နဲ့ လိုးခဲ့ကြတာမလား ”

” ဟော်တော် … သားကလည်း ဘာတွေမေးနေတာလဲ ”

” ပြောပါ … အမေရ … သားလဲ သိချင်လို့ပါ ”

” အစပိုင်းတော့ မလုပ်ဖြစ်ပါဘူး … ဒါပေမယ့် ခရီးတော့ အတော်ရောက်နေကြတာ အဆုံးထိတော့ မသွားဘူးပေါ့ ”

” ဟာဗျာ … အမေကလဲ … ရှင်းအောင်ပြောပါဗျာ ”

ပွောရငျးမိုးနှောငျးက ခှရငျးတနျးလနျး မအဖွေစျသူ၏ ဘေးသို့ကားထှကျနသေော ဖငျသားကွီးအား ကော့ထိုးလိုကျသညျ။ပုဆိုးအတှငျးက လီးကွီးက မပြော့မမာ အနအေထားလေးဖွငျ့ ဖငျသားကွီးအားထိမိသှားသညျ။အောကျခံဘောငျးဘီမပါသဖွငျ့ ပုဆိုးနှငျ့ထမိနျလေးသားခွားပွီး ပှတျဆှဲနရော ဒေါျသီရိဖွူမှာ အခကျတှေ့နရေသညျ။ခံစားမှု့ကလညျးကောငျးနကော သားအမိဆိုတဲ့စညျးကိုလညျး မကြောျခငြျပေ။မိုးနှောငျးမှာ မအဖွေစျသူ၏ နို့အုံလေးအား ညှစျရငျး အကငြျ် ီကွယျသီးမြားပွုတျ၍ ဘောျလီအောကျမှ နို့သီးခေါငျး ညိုညိုလေးအား မွငျနရေသညျ။အောကျဘကျရှိကွယျသီးမြားအားဆှဲဖွုတျကာ အကငြျ် ီအား ဘေးတဖကျတခကြျဆီသို့ လှနျပစျလိုကျသညျ။ပေါျထှကျလာသောဗိုကျသားဖွူဖွူလေးအား ပှတျပေးရငျး ဘောျလီအား လကျညိုးလေးဖွငျ့ အောကျသို့ ခြိတျဆှဲလိုကျရာ နို့အုံတဝကျနှငျ့ နို့သီးခေါငျးညိုညိုလေးက ဘောျလီအပွငျဘကျသို့ ရုနျးထှကျလာတော့သညျ။ငယျငယျက စို့ခဲ့ဖူးသော နို့သီးခေါငျးလေးအား ဆှဲဆှဲစို့တော့သညျ။ဒေါျသီရိဖွူမှာလညျး မိနျးမယူခါနီးသားဖွစျသူက သူမနိ့အား နို့စို့နသေဖွငျ့ စိတျထဲတမြိုးလေးဖွစျလာကာ ခန်ဓာကိုယျအောကျပိုငျးက တဆစျဆစျနဲ့ဖွစျနခေဲ့သညျ။မိခငျဖွစျသူက ငွိမျသှားသဖွငျ့ မိုးနှောငျးက ပွောလကျစ စကားအား ပွနျစလိုကျပွနျသညျ။

” ပြောလေ … အမေ ”

” အွန်း … သားကလည်း ကွာ … ခု သားလေးလုပ်သလိုပေါ့ ”

မိုးနှောင်းမှာ နို့သီးခေါင်းလေးအား ဘယ်ညာပြောင်းစို့ရင်း လက်ကဗိုက်သားဖြူဖြူမှတဆင့် ပေါင်ရင်းထိပွတ်သပ်ပေးကာ ထမိန်ပေါ်မှစောက်ဖုတ်ရှိရာနေရာလေးအား အုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း

” ဒါကြီးရော … အမေ … ယက်ပေးသေးလား ဦးသက်ခိုင်က ”

” အာကွာ … ကျွတ် ………… အင်းအင်း ”

ဒေါ်သီရိဖြူမှာ သားဖြစ်သူ၏ မေးခွန်းများအောက်တွင် ကာမစိတ်များ ထကြွလာခဲ့ရသည်။

” ဘာအင်းလည်း … အမေရ … ပြောပါဆို ”

” သားပြောတာ ဟုတ်တယ်လေ … ယက် ယက် … ဟိုလေ …… ယက်ပေးပါတယ် ”

မိခင်ဖြစ်သူမှာ အရှက်ပိုနေကာ စကားများ ထစ်ငေါ့ထစ်ငေါ့ဖြင့် အသံလေးက တုန်ရီနေတော့သည်။မိုးနှောင်းက အုပ်ကိုင်ထားသော စောက်ပတ်ကြီးအား ဖိချေလိုက်ရာ

” အားးး ………… အ …………… သားး သားလေးရယ် ”

ဒေါ်သီရိဖြူ၏ ကာမစိတ်တောက်လောင်နေပုံအားကြည့်ရင်း မိုးနှောင်းမှာ စိတ်ကြွလာပြီး ကုန်းထကာ အမေဖြစ်သူပေါင်ကြားသို့နေရာယူကာ ထမိန်အားအပေါ်သို့ဆွဲလှန်ရင်း စောက်ပတ်အား ကုန်းယက်တော့သည်။

” ဟင့် … သားရယ် မသင့်တော်ပါဘူး … အား ………… အ ………… မလုပ် မလုပ်ပါနဲ့ကွာ ……… ဟင့် ဟင့် ”

ပါးစပ်ကသာ တားနေပေမယ့် စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်များက စီးကျနေလျက်မို့ မိုးနှောင်းမှာ စောက်ရည်များအား လျှာဖြင့် သိမ်းကျုံးယက်ပစ်လိုက်သည်။ပြီးမှ စောက်ပတ်ဘေးနှုတ်ခမ်းသားများအား ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။

” အီးဟီးးး ……… အားးး တော်ပါတော့ …… သားရယ် …… အ ……… အ ”

မိုးနှောင်မှာ စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းသားများအား လက်ဖြင့် ဖြဲကာ စောက်စိလေးအား စုပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။လျှာဖျားလေးနှင့် အထက်အောက်ဖိဆွဲကာ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲ ထိုးထိုးမွှေနေရာ ဒေါ်သီရိဖြူမှာ သိစိတ်က ငြင်းဆန်နေပေမယ့် ခါးလေးက ကော့တက်လာကာ သားဖြစ်သူ ပါးစပ်နား ကပ်ပေးနေတော့သည်။တဖြည်းဖြည်း စောက်ပတ်တခုလုံး ကျင့်စိမ့်လာကာ သူမှ ပါးစပ်လေးအား လက်ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့် သူမပါသာ ပိတ်ကာ အသံမထွက်မိအောင် ထိန်းနေရသည်။မိုးနှောင်းက အမျိုးမျိးယက်ပေးနေရင်း စောက်စိလေးအားဆွဲစုပ်ပြီး ပါးစပ်ထဲအရောက် သွားလေးဖြင့်ဖိကိုက်ပေးလိုက်ရာ

” အ … အ ………… အမလေးးး ထွက် ထွက်ကုန်ပြီ ……… အား ……… ကောင်းလိုက်တာ သားလေးရယ် ……… အမလေးးး အားး …… ……… ရှီးးး းးးးးးး ”

……………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( တိတ်တခိုး အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
” ကာမနဲ့သုခ အချိုးကျ ရောစပ်ထားသော ရမ္မက်ဝိုင် ”
**********************
( ၁၃ )

ဒေါ်သီရိဖြူမှာ အသံထွက်ကာ ညည်းတွားရင်း ပေါင်သားဖြူဖြူတုတ်တုတ်ကြီးတဆက်ဆက်တုန်ကာ စောက်ရည်များ ဒလဟောပန်းထွက်လာတော့သည်။စောက်ရည်များကုန်စင်သွားမှ မိုးနှောင်းက အမေဖြစ်သူစောက်ပတ်မှ သူ့၏မျက်နှာလေးအား ခွာလိုက်လေသည်။သူမပေါင်ကြားမှ စောက်ရည်အရွှဲသားနှင့် ထလာသော သားဖြစ်သူမျက်နာလေးအားကြည့်ရင်း

” သားလေးရယ် … လုပ်တတ်လိုက်တာ … လာ အမေ့နားလေး ”

မိုးနှောင်းမှာ မအေဖြစ်သူ၏ ခေါင်းရင်းဘက်သို့တိုးသွားကာ သူ၏ခေါင်းအား ငုံပေးရာ သားဖြစ်သူမျက်နှာမှ စောက်ရည်များအား ဒေါ်သီရိဖြူက သူမကိုယ်တိုင် ယက်ပေးကာ မျိုချပစ်လိုက်သည်။ပြီးမှ ခပ်ဆွေးဆွေးလေးဖြစ်ကာ အပေါ်မျက်နကျက်အား စိုက်ကြည့်လိုက်ရင်း မျက်ရည်ဥလေးများ ဝေ့တက်နေပြန်သည်။မိုးနှောင်းမှ အမေဖြစ်သူ၏ ချက်ချင်းပြောင်းသွားသော အမူယာကြောင့် စိတ်ထဲ ထိတ်ကနဲ့ဖြစ်ကာ

” အမေ …… ဘာဖြစ်တာလဲ … ခုလို ဖြစ်တာ သားအပစ်တွေပါဗျာ … စိတ်မကောင်းမဖြစ်ပါနဲ့ ”

” မဟုတ်ပါဘူး သားရယ် … သွားလေသူ သားဖေဖေကို သတိရမိလို့ပါ ”

ဒေါ်သီရိဖြူမှာ သားဖြစ်သူအား ခပ်ပြူံးပြုံးပြန်ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည်။တဆက်ထည်းလိုလိုပင် မိုးနှောင်းပေါင်ကြားသို့လက်ဖြစ့်စမ်းကာ လီးအား စွပေးလိုက်သည်။မိုးနှောင်မှာ စောက်ပတ်အားယက်ပေးထဲက လီးကတင်းတောင့်နေရာ အမေဖြစ်သူ၏လက်ထဲတွင်တဇပ်ဇပ်တုန်နေရသည်။

” လာ … သား … ဒီတခါ သားအလှည့်ပေါ့ … အမေက ပြန်လုပ်ပေးမှာ… ရင်ဘတ်ပေါ်ခွလိုက်သားလေး ”

မိုးနှောင်းမှာ ဒေါ်သီရိဖြူစကားအတိုင်း သူမရင်ဘတ်ပေါ်သို့ တက်ခွလိုက်သည်။လီးကြီးက နို့နှစ်လုံးကြားတွင် ကော့ထောင်နေရာဟဒေါ်သီရိဖြူမှ မိုးနှောင်းလီးအား လက်တဖက်ဖြင့်နှိမ့်ချကာ သူမနို့အုံကြားသွင်းလိုက်သည်။ပြီးမှ သူမ နို့အုံကြီးများအား အတွင်းဘက်သို့ လင်ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့် စုတွန်းလိုက်ရာ သားဖြစ်သူလီးကြီးက နို့နှစ်လုံးကြားသို့ ညှပ်မိသွားသည်။မိုးနှောင်းမျက်နာအား စိုက်ကြည့်လိုက်ရင်း

” သားအဖေက … တခါတခါ … အမေ့နို့ကို လိုးရင်း ပြီးတတ်တာကွ ”

ထိုအခါမှ မိုးနှောင်းလည်း သဘောပေါက်သွားကာ နို့အုံကြားထဲ လီးအားရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ကာ လိုးတော့သည်။တခါမှ နို့အားမလိုးဖူးသော မိုးနှောင်းမှာ အသစ်အဆန်းဖြစ်နေကာ အရသာတမျိုးလေး ခံစားနေရသည်။တချက်တချက် ဒစ်ဖူးက အမေဖြစ်သူ၏ မေးဖျားလေးအားထိမိချိန် လီးထိပ်တခုလုံးကျင်တက်လာရသည်။ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးနေရာ ရှေ့သို့ ကျွံထွက်သွားသော ဒစ်ဖူးအား မိခင်ဖြစ်သူက ပါးစပ်ဖြင့်ဖမ်းငုံပြီး လီးအပေါက်ဝလေးအား လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးပေးနေပြန်သည်။ အချက် ၈ဝလောက်တွင် လီးတချောင်းလုံး ကျင်တက်လာကာ လရည်များ တဖျောဖျော ပန်းထုတ်လိုက်ရတော့သည်။ဒေါ်သီရိဖြူ၏ နဖူးနှင့် ပါးပြင်တဖက်အား လရည်များ ကပ်နေလျက် သူမနူတ်ခမ်းဘေးမှ လရည်ဖြူဖြူများက လည်ပင်းပေါ်သို့ စီးကျနေတော့သည်။

” အားးး …… အားးး …… သားလည်း ထွက်ကုန်ပြီ အမေရယ် …… ရှီးး းးး အားးး ”

မိုးနှောင်းတစ်ယောက် ဒေါ်သီရိဖြူရင်ဘတ်ပေါ်မှ ခါးလေးတွန့်တွန့်သွားကာ လရည်များညှစ်ထုတ်ရင်း ဘေးသို့လှဲချကာ ငြိမ်သက်သွားတော့သည်။

……………………………

ရှေ့မျက်နှာစာတွင် မီးကီးမောက် လေထိုးရုပ်ကြီးနှစ်ရုပ်နှင့် ရေတံခွန်အတုလေးပြုပ်လုပ်ထားကာ ချစ်စဖွယ် ကော်ဖီဆိုင်လေးသို့ မင်းသူ၏ ကားလေးမောင်းဝင်လာရာ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးအရပ် ခါးကြားမှ ဖုန်းမြည်လာသည်။

” တူတူ …… တူတူ ”

” ပြော … နိုင်ကြီး ”

” မင်းသူလား … ငါရောက်နေပြီ … မလာကြသေးဘူးလား ကြာတာကွာ … မင်းချစ်သူရော ပါလား ”

” ဟားးး … ငါတို့လည်းဆိုင်ရှေ့ ရောက်နေပါပြီကွာ … ဆုလေးလဲ ပါပါတယ်ကွ ”

မငျးသူက သူငယျခငြျးဖွစျသူအား ခစြျသူအားကွှားရနျ ခုဆိုငျလေးသို့ခြိနျးထားပုံရသညျ။ဆူနဒီအားအိမျမှ ခေါျလာပွီး မားကကျဒျ အသေးစားတခုတှငျ အဝတျစားမြားနှငျ့ တခွားအသုံးဆောငျပစ်စညျမြားဝယျပေးကာ ဒီကောျဖီဆိုငျလေးအား ခေါျလာခဲ့သညျ။ကားထဲမှဆငျးကာ ဆုနဒီက မငျးသူလကျမောငျးအားခြိတျ၍ ဆိုငျအတှငျးအားဝငျလာကွသညျ။သူမခန်ဓာကိုယျပေါျသို့ဆိုငျအတှငျးရှိ ပုရိသ အပေါငျးတို့၏ မကြျလုံးမြားက ကရြောကျနသေညျ။သူမအိမျမှဝတျလာသော အဝတျစားမြားအား ခြှတျ၍ ဆိုငျမှအသစျသစျဆကျဆကျမြားကို မငျးသူက ဝယျကာခကြျခငြျးဝတျဆငျခိုငျးထားသညျ။ရငျတပိုငျးပွတျ ကွကျသှေးရောငျကိုယျကပြျအကငြျ် ီလေးဖွငျ့ အောကျမှ ထမိနျစကပျအနကျလေးက ဖွူဝငျးသောသူမအသားရနှေငျ့လိုငျဖကျလှသညျ။ဆံပငျလေးအားစုခညြျထားကာ မကြျမှနျအဝိုငျးကွီးနှငျ့ နုနယျသောမကြျနာလေးက တမြိုးလေးဆနျးသစျလှပနလေကြျ။လညျတိုငျဖှေးဖှေးလေးအောကျ စူထှကျနသေော နို့အုံတခွမျးအား ကိုယျကပြျအကငြျ် ီလေးက ပငျ့ထိနျးထားပွီး သေးကဉြျသောခါးလေးအောကျမှ ဝိုငျးစကျဖုထစျနသေော ဖငျသားအိအိကွီးက စကပျထမိနျလေးအောကျတှငျ လမျးလြှောကျတိုငျး တုနျခါနတေော့သညျ။ဆိုငျအတှငျးလြှောကျလာရငျး ထောငျစှနျးတခုရှိ စားပှဲခုနျနားအရောကျ မငျးသူနှငျ့ရှယျတူလောကျ ဘောဒီကစြျကစြျလစျလစနှငျ့ လူခြောတစျယောကျက သောကျလကျစကောျဖီအား အသာခကြာ မငျးသူတို့စုံတှဲအား ပွုံးပွဆီးကွိုနသေညျ။

” wow … မင်းကောင်မလေးက လုံးဝအလန်းပါ မင်းသူရာ … ဒါကြောင့်မင်းက လက်ထပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တာပေါ့ ”

ဆုနဒီက သူမမျက်မှန်ဝိုင်းကြီးအားချွတ်ကာ ပြုံးလိုက်ရင်း မင်းသူ သူငယ်ချင်း ကိုလူချောနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။မင်းသူကလည်း ဆုနဒီဘေးကပ်ထိုင်ကာ

” ဆုလေး … ဒါက … ကိုယ့်အရင်းနှီးဆုံး ငယ်ပေါင်းသူငယ်ချင်း နိုင်ထူးသော် တဲ့ … ကိုယ်ကတော့ နိုင်ကြီးလို့ပဲ ခေါ်တယ် ”

” ဟုတ် … ကျနော် နိုင်ထူးသော်ပါ … မဆုနဒီ ”

” ဟုတ်ကဲ့ရှင့် … တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် … ကိုနိုင်ထူးသော် ”

မငျးသူ၏ မိတျဆကျပေးမှု့ကွောငျ … နိုငျထူးသောျက မတျတပျရပျ၍ လကျကမျးပေးရာ ဆုနဒီလညျး ထပွီး လကျဆှဲနူတျဆကျလိုကျရသညျ။တခုထူးခွားသညျက နိုငျထူးသောျမှာ ဆုနဒီလကျလေးအား ခပျတငျးတငျးဆုပျကိုငျရငျး တပိုငျးပွတျအကငြျ် ီတှငျးမှ အပွငျသို့လြှံကနြသေော သူမ ရငျသားဖှေးဖှေးလေးအား မကျမကျမောမော စူးစိုကျကွညျ့နသေညျ။မငျးသူရှေ့မို့ သူမလကျကလေးရုနျးမှ မလှတျခငြျလှတျခငြျပုံစမျဖွငျ့ လှတျပေးလိုကျရသညျပုံမြိုးဖွစျနသေညျ။ထို့နောကျ မငျးသူနှငျ့သူမဖို့ ကောျဖီနှစျခှကျ မုနျ့တစျခြို့မှာကာ မငျးသူနှငျ့ အလုပျကွောငျးခဏ စကားပွောနကွေသညျ။မငျးသူမှာ သူငယျခငြျးဖွစျသူ နိုငျထူးသောျ၏ ကုမ်ပဏီမှာလညျး ရှယျရာ တစျခြို့ပိုငျဆိုငျထားသေးသညျ။နိုငျထူးသောျမှာ စကားပွောပါးနပျသလောကျ လကျရဲဇကျရဲ ရှိသညျ။ခုထိ အိမျထောငျမပွုသေးပဲ ဆောျတောျတောျမြားမြားအား ဖွုတျဖူးသညျ။သို့သောျ မညျသညျ့ပွကျသနာမြှ မတကျဖူးပေ။ခုလညျး မငျသူနဲ့သာ စကားပွောနပေမေယျ့ မကြျလုံးက ဆုနဒီထံသို့ ခဏခဏ ရောကျနတေော့သညျ။ဆုနဒီကိုယျလုံးလေး ဆကျကနဲ့တုနျသှားရသညျ။အဖွစျပကြျက ခဏလေးမို့ မငျးသူပငျ မရိပျမိလိုကျပေ။သူမ ခွသေလုံးလေးအား တစုံတခုက လာရောကျထိတှေ့နရော ရုတျတရကျမို့ လနျ့သှားမိသညျ။ခွထေောကျတဖကျ … ဟုတျတယျ … နိုငျထူးသောျ၏ ခွထေောကျတဖကျက သူမ ခွသေလုံးလေးအား လာရောကျပှတျသပျနသေညျ။မကြျနှာက မငျးသူဖကျလှညျ့ကာ စကားပွောနလေကြျ။ထမိနျစကပျအနားစလေးက ဒူးခေါငျးထိခှဲထားသဖွငျ့ ခွသေလုံးဖွူဖွူလေးအား အတှငျးဘကျမှ ပှတျနရေငျး ဒူးခေါငျးရောကျလာနသေညျ။

” နိုင်ကြီး … ငါ … တိုတယ်လ် … ခဏသွားဦးမယ် ဗိုက်က ရစ်နာကွာ … ဆုလေးနဲ့ ခဏစကားပြောနေလိုက်ဦး ”

” အေးပါ…မင်းသူရာ … အေးဆေးလုပ်… ”

မင်းသူမျက်နှာမှာ အနည်းငယ်မဲ့နေလျက် ဗိုက်နာလာပုံရသည်။ဆုနဒီ ဘက်လှည့်ကာ စကားပင်မပြောတော့ ခေါင်းလေးညိတ်ပြကာ ခပ်မြန်မြန် ထထွက်သွားတော့သည်။မင်းသူထသွားသည်နှင့် နိုင်ထူးသော်မှာ သူ့ထိုင်နေသောခုံအား ကိုယ်လုံးအားကြွ၍ စားပွဲခုံဆီသို့ တိုးကပ်လိုက်သည်။ထို့နောက် မုန့်တခုအားယူကာ တဝက်ဖဲ့လိုက်ပြီး ဆုနဒီဆီသို့ လှမ်းပေးလိုက်သည်။ဆုနဒီက ခုံပေါ်ထိုင်လျက် ခန္ဓာကိုယ်အား ရှေ့တိုးယူရာ တပြိုင်ထဲလိုလို သူမ ပေါင်ရင်းနားထိ မင်းသူခြေဖျားထိပ်က လျင်မြန်စွာရောက်ရှိလာတော့သည်။စားပွဲခုံအခင်းက အောက်ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိ ပုံလျက်ခင်းထားသဖြင့် ထိုအဖြစ်ပျက်များကို ဘေးလူများ မမြင်နိုင်ပေ။ဆုနဒီက မုန့်အားယူ၍ နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား ဟကာ ပါးစပ်ထဲထည့်ဝါးရင်း ပိုင်ဆိုးပိုင်နင်း ဆက်ဆံနေသော နိုင်ထူးသော်အား စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။နိုင်ထူးသော်က နှစ်လိုဖွယ် ပြုံးပြပြီးမှ

” ဆုနဒီ…မင်းက…သိပ်ကိုလှပပြီး…ဆွဲဆောင်မှု့ရှိတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ပဲ ”

” Thz…ပါ… ကိုနိုင်ထူးသော်…”

ဆုနဒီက မျက်ခုံးလေးပင့်ရင်း မထိတထိလေး ပြန်ပြောလိုက်သည်။နိုင်ထူးသော် မျက်လုံးများက တောက်ပလာကာ ဖဲ့ထားသော မုန့်အားကောက်ယူကာ ထပ်မန် လှမ်းပေးလိုက်ပြန်သည်။

” အိုးးး … ရှစ်… ကျွတ် ……… အာကွာ ”

သူမကိုယ်လုံးလေး တွန့်သွားကာ မျက်မှောင်လေးကျုံ့ရင်း နိုင်ထူးသော်ပေးသော မုန့်အား မစားသေးပဲ ကိုင်ထားလျက်

” ရှင် … ဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့ လုပ်နေတာလဲ … အ အ ”

သူမပေါင်ရင်းထိ နိုင်ထူးသော် ခြေချောင်းလေးများက တိုးဝင်လာပြီး အောက်ခံ ဘောင်းဘီအပြင်မှ ထိုးစွနေတော့သည်။

” ကိုယ် မရည်ရွယ်ပါဘူး ဆုနဒီ…မင်းက သိပ်ကိုဆွဲဆောင်မှု့ရှိလို့ ဖြစ်ရတာပါ ”

” ဒီမှာ…ကိုနိုင်ထူးသော်…ရှင်နဲ့ကျမ ခုမှ ဆုံဖူးတာပါ…ပြီးတော့ ကျမက ရှင့်သူငယ်ချင်းရဲ့ မကြာခင်လက်ထပ်တော့မယ့် သတို့သမီးလောင်းလေ ”

” Wow…ဟုတ်ပါပြီ…မဆုနဒီ…ကိုယ့်ကို နာမည်ခေါ်ရတာရှည်မနေဘူးလား…ကိုနိုင်လို့…ခေါ်ပါ့လား ”

နိုင်ထူးသော် စကားအားကြားပြီး ဆုနဒီ ရီချင်သွားမိသည်။သို့သော် မရီဖြစ်ပါ။စကားတခွန်းကို သူ့ဘက်ပါအောင်ပြောနိုင်သော နိုင်ထူးသော်၏ အရည်ချင်းအား အသိမှတ်ပြုနေမိသည်။

” ရှင်က…စကားပြော တော်တော်ကောင်းတဲ့သူတစ်ယောက်ပဲနော်……………အ ………… အ…ရှီးးး းးး ”

စကားပြောရင်း သူမအစိလေးအား နိုင်ထူးသော်၏ခြေမလေးနှင့် ထိမိသွားရာ ကျင်စိမ့်သွားပြီး…အ…ကနဲ့ ညည်းသံတိုးတိုးလေး ထွက်ပေါ်လာရသည်။

” သိပ်လည်း အထင်မကြီးပါနဲ့ မဆုနဒီ…မင်းသူလို ကျနော်က သိပ်ကိုလှပတဲ့သတို့သမီးလေး မပိုင်ဆိုင်သေးဘူးဗျ ”

” အမလေးတော်…ကျမတော့…မယုံဘူးရှင့် ”

ဆုနဒီက မျက်လုံးလေးပြူးကာ ပြန်ပြောရင်း သူမပေါင်လေးအားစိကာ နိုင်ထူးသော်၏ခြေဖမိုးလေးအား ညှပ်ထားလိုက်သည်။နိုင်ထူးသော်၏ မျက်လုံးများအရောင်ပြောင်းသွားကာ ဆုနဒီအား စိုက့်ကြည့်လိုက်သည်။ဆုနဒီကလည်း အကြည့်စူးစူးဖြင့် ခပ်ရဲရဲ ပြန်ကြည့်နေစဉ် မင်းသူတစ်ယောက် ဗိုက်ကလေးခပ်ဖွဖွဖိကာ သူမတို့ စားပွဲခုံနား ပြန်ရောက်လာသည်။

” ဆောရီးနော်…ဆုလေး…ကိုယ် ခုမ နေသာထိုင်သာရှိသွားတယ် ”

” ရပါတယ်…ကိုမင်းသူရယ် ”

” ရှင်သာ…နောက်၅မိနစ်နေမှ ရောက်လာရင်တော့…ကျမတချီပြီးတော့မယ်ရှင် “ထိုစကားကိုတော့ သူမစိတ်ထဲမှ ပြောလိုက်မိသည်။

နိုင်ထူးသော်မှာ မင်းသူပြန်ရောက်လာသဖြင့် ဆုနဒီပေါင်ကြားမှ သူ့ခြေထောက်အား အသာဆွဲထုတ်ကာ ကိုယ်လုံးအား ခပ်မတ်မတ်လေးပြင်ထိုင်လိုက်သည်။ထို့နောက် နိုင်ထူးသော်က အမှတ်တရအဖြစ် သီခြင်းဆိုရန် KTV တခုသို့ သူဧည့်ခံပါစေဆိုပြီး ပြောနေတော့သည်။မကြာမှီ ကော်ဖီဆိုင်လေးမှ နိုင်ထူးသော်၏ကားလေးက ရှေ့က ထွက်လာပြီး မင်းသူတို့ကားလေးက နောက်မှ မောင်းထွက်လာခဲ့သည်။နိုင်ထူးသော်၏ကားလေးနောက် မောင်းလာရင်း KTV တခုသို့ရောက်လာရာ အတွင်းထဲထိ မောင်းဝင်လာပြီး ခလယ်လောက်တွင် ကားပက်ကင် တခုတွေ့ရသဖြင့် ကားချင်းကပ်လျက်လေး ထိုးရပ်လိုက်ကြသည်။ကားရပ်ရပ်ချင်း အတွင်းဘက်မှ ဝိတ်တာလေး တစ်ယောက် ထွက်လာကာ ကြိုဆိုနေသည်။နိုင်ထူးသော်နှင့် ရင်းနှီးနေသည်ပုံမျိုး ခဏစကားပြောအပြီး ဆုနဒီတို့ သုံးယောက်သား ဝိတ်တာလေးနောက်မှ လိုက်သွားကြသည်။အခန်းပေါင်း၁ဝခန်းကျော်ကျော်လောက် လျှောက်လာလိုက်ရင်း သူမတို့အတွက် ဒေါင့်စွန်းအခန်းလေးအား ပို့ပြီး ပြန်ထွက်သွားတော့သည်။အခန်းတွင်းဝင်ချိန်တွင် မင်းသူကရှေ့မှ ဆုနဒီက အလယ်က နိုင်ထူးသော်က နောက်ဆုံးဝင်ရာ ဆုနဒီ၏ ကော့ထွက်နေသော ဖင်သားအိအိကြီးအား နိုင်ထူးသော်က ပွတ်သပ်ပေးရင်း ဝင်လာခဲ့သည်။ဆုနဒီမှာ မင်းသူနောက်မှလျှောက်လာရင်း သူမဖင်အား ပွတ်သပ်နေသော နိုင်ထူးသော်လက်အား ပုတ်ထုတ်လိုက်သည်။လက်ရဲဇက်ရဲနိုင်လှသော နိုင်ထူးသော်အား အနည်းငယ်တော့ လန့်နေမိသည်။ကော်ဖီဆိုင်တွင်လည်း စားပွဲခုံအောက်မှ သူမအောက်ပိုင်းအား ခြေထောက်ဖြင့်ကလိပြီး ယခုလည်း အခန်းအဝင် မင်းသူရှိနေလျက် သူမဖင်အား ပွတ်သပ်နေသဖြင့် ဘာဆက်ဖြစ်မလဲတွေးရင်း ရင်ဖိုလာမိသည်။

အခန်းထဲတွင် ရောင်စုံမီးများထွန်းထားက အတွင်းရှိ အရာဝထ္ထုများအား လင်းလင်းချင်းချင်း မမြင်ရပေ။ခုန်အရှည်တစ်လုံးရှေ့တွင် စားပွဲခုံအပုတစ်လုံးချထားပြီး မျက်နာချင်းဆိုင်တွင် ဖလက်TV အကြီးတစ်လုံးနှင့် ကာရာအိုကေစက်များ မိုက်များ တွေ့မြင်နေရသည်။မင်းသူက ခုန်အစွန်းဘက်တွင်ထိုင်ကာနေရယူလိုက်သဖြင့် ဆုနဒီက မင်းသူဘေးတွင် ကပ်လျက်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ခုံက လေးယောက်စာထိုင်ရန် ပြုလုပ်ထားပုံ။နိုင်ထူးသော်က စက်နားသွားကာ မင်းသူအား မေး၍ အာဇာနည် သီချင်းခွေထည့်ကာ ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ပြီးမှ သူမတို့ရှိရာ လာထိုင်လိုက်သည်။ဆုနဒီဘေး အနည်းငယ်ခွာကာ ထိုင်လိုက်ရင်း ဆေးလိပ်ဘူးထုတ်ကာ ဆေးလိပ်တစ်လိပ်အား မီးညှိနေလိုက်သည်။တီးရှပ်အဖြူ ဘက်ကီဘောင်းဘီနီညိုဖြင့် စတိုင်ကျကျထိုင်ကာ ဆေးလိပ်သောက်နေတော့သည်။မျက်နှာသွယ်သွယ် မျက်ခုံးကောင်းကောင်းနှင့် နှာခေါင်းက ယောကျင်္ားမတန်ပဲ စင်းနေသည်။နှုတ်ခမ်းမှ ဆေးလိပ်အခိုးအငွေ့များအားရှိုက်ရင်း မီးခိုးငွေ့ အကွင်းလိုက်လေးများ မှုတ်ထုတ်နေရာ ဆုနဒီမှာ မင်းသူသီချင်းဆိုတာအာရုံမရတော့ပဲ နိုင်ထူးသော်အား ငေးကြည့်နေမိသည်။မီးရောင်က မှိန်နေသဖြင့် သူမခေါင်းလေးအသာငဲ့ကာကြည့်နေသည်ကို သထိမထားမိကြပေ။မင်းသူမှာလည်း ချစ်သူရှေ့မို့ သီချင်းအား စိတ်နှစ်ကာ ဆိုပြနေသည်။ခဏ အကြာတွင် သူမတို့ အခန်းတံခါးလေးပွင့်လာကာ အချိုရည်ဗူးများ အာလူးကြော်ထုပ်များ အခြားစားစရာ သစ်သီးများနှင့် ဝိတ်တာလေးတစ်ယောက် လာပို့ပေးပြီး လိုအပ်ပါကာ စားပွဲဘေးမှ ဘုသီးခလုက်လေးနှိပ်ကာ ခေါ်ဆိုနိုင်ကြောင်းပြော၍ ပြန်ထွက်သွားသည်။အချိုရည်ဗူးအား ဖေါက်၍ သူမရှေ့သို့ တွန်းပို့ရင်း နိုင်ထူးသော်မှာ ဆေးလိပ်အခိုးငွေ့များအား အကွင်းလိုက် ပြန်မူတ်ထုတ်နေသည်။ဆုနဒီမှာ ငေးကြည့်နေရင်း သူမပေါင်သားလေးအား နိုင်ထူးသော် လက်က လာရောက်ပွတ်သပ်နေရာ ပြန်လည် ဖယ်ချပစ်လိုက်သည်။သို့သော် ဒုတိယအကြိမ် ပြန်လည်ရောက်ရှိလာကာ ပွတ်သပ်နေပြန်ရာ သီချင်းဆိုနေသော ချစ်သူဘေးတွင်ထိုင်ပြီး တခြားယောကျင်္ားတစ်ယောက်က ပေါင်သားလေးအား ပွတ်သပ်ပေးနေသဖြင့် စိတ်ထဲ တလှပ်လှပ် ဖြစ်နေရပြန်သည်။မင်းသူမှာလည်း သီချင်းထဲစိတ်ရောက်နေကာ ဆုနဒီအား လှည့်မကြည့်ဖြစ်ပေ။တဖြည်းဖြည်း နိုင်ထူးသော်၏လက်ချောင်လေးများက ပေါင်အပေါ်ဘက်မှနေ၍ အတွင်းသားထိ တိုးတိုးပွတ်ပေးနေသည်။ဆုနဒီမှာ အအေးဗူးအားကောက်ယူသောက်ရင်း သီချင်းနားထောင်သလိုလုပ်ကာ ပေါင်လေးအား မသိမသာဖြဲပေးနေသည်။ချစ်သူ၏ သူငယ်ချင်းက ချစ်သူဘေးထိုင်နေသောသူမအား ပေါင်ကြားသို့နိုက်နေသဖြင့် စိုးရိမ်စိတ်တဝက် ခံစားမှု့အသစ်လေးဖြင့် ရင်ဖိုနေရသည်။တဖြည်းဖြည်း စောက်ပတ်နေရာလေးအားရောက်ရှိလာချိန် သီးချင်းတစ်ပုဒ် ပြီးသွားသဖြင့် မင်းသူက မိုက်အားချပြီး နိုင်ထူးသော်အား သီချင်းဆိုရန်ပြောလိုက်တော့သည်။နိုင်ထူးသော်မှာ လက်အားအမြန်ရုပ်ကာ

” ရပါတယ်…မင်းသူရာ…မင်းဆိုတာကောင်းတယ်ကွ…ငါရော…မဆုနဒီရော မျောနေကြတာကွ…ဆက်ဆိုကွာ ”

” ဟာ…နိုင်ကြီးရာ အချင်းချင်းမြှောက်နေပြန်ပြီ…ဟီးးဟီးးး ”

” အတည်ပါကွာ…မင်းမယုံရင်…မဆုနဒီ…မေးကြည့်လေ ”

နိုင်ထူးသော်က စကားလှည့်ပေးသဖြင့် ဆုနဒီမှာလည်း မင်းသူအသံကောင်းကြောင်း ဘာညာနှင့်ဖေါရှောလိုက်နေရသည်။ပြောပြီးကာမှ သူမပါ နိုင်ထူးသော်နှင့် အလိုတူအလိုပါဖြစ်နေကြောင်းတွေးမိကာ ရှက်စိတ်ဝင်လာမိသည်။မင်းသူက ဆိုနေပေမယ့် အနည်းငယ်မှောင်နေသဖြင့် စာသားများမသဲကွဲကြောင်းပြောကာ ထရပ်လိုက်ပြီး အခန်းတွင်းမှ ပြတင်းပေါက်အားတွန်းဖွင့်လိုက်ပြီး ခန်းစီးစအား ဆွဲစိလိုက်သည်။ဒေါင်စွန်းအခန်းမို့ အပြင်ဘက်တွင် ကာရန်ထားသော တံတိုင်းဖြူဖြူကြီးသာ မြင့်တွေ့ရသည်။အပြင်ဘက်မှ အလင်းရောင်ကြောင့် အခန်တွင်း အနည်းငယ်လင်းလာကာ လေပြေအေးအေးလေးများ ဝင်ရောက်လာပြန်သည်။မင်းသူက မုဒ့်ထဲ့ကာ သီချင်းများဆက်ဆိုနေပေမယ့် အခန်းတွင်းအလင်းရောင်ကြောင့် နိုင်ထူးသော်မှာ အခက်တွေ့နေမိသည်။ဆုနဒီမှာလည်း ခံစားမှု့အသစ်လေးပျောက်ကာ ဇပ်တငမ့်ငမ့် ဖြစ်နေရသည်။သိစိတ်က မသင့်တော်မှန်းသိပေမယ့် မသိစိတ်က ထပ်မံတောင်းဆိုနေပြန်သည်။အအေးဗူးအား အကုန်မော့သောက်ပစ်ကာ ခေါင်းလေးနှောက်လှန်ကာ စဉ်းစားမိသည်။ခုနလို အခွင့်ရေးပြန်ရရန် စဉ်းစားရင်း နိုင်ထူးသော်အားကြည့်လိုက်မိသည်။နိုင်ထူးသော်ကလည်း မျက်မှောင်လေးကြုတ်ကာ စဉ်းစားနေပုံရသည်။ဘက်ကီဘောင်းဘီခွကြားက အမြှောင်းလိုက်အရာကြီး အလင်းရောင်ကြောင့် ထင်းနေတော့သည်။ညနေစောင်းထိ အချိန်ဖြုံးနေပေမယ့် အိမ်ပြန်ချိန်ထိ ဘာအခွင့်ရေးမှ မရပဲ ပြန်ခဲ့ကြသည်။အပြန်လမ်းတွင် နိုင်ထူးသော်နှင့် နုတ်ဆက်လမ်းခွဲကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းမောင်းလာရာ လမ်းဘေးတနေရာ၌ မင်းသူက ကားလေးထိုးရပ်ပြီး ဆုနဒီ ထမိ်န်စကပ်လေးအားလှန်၍ ယက်မည်ပြုစဉ် မင်းသူဖုန်းသံလေး မြည်လာခဲ့သည်။ဖအေဖြစ်သူက အရေးတကြီးလှမ်းခေါ်သဖြင့် ဆုနဒီအားယက်မပေးတော့ပဲ အိမ်သို့ပြန်ပို့ပေးကာ နုတ်ဆက်ပြီးပြန်သွားတော့သည်။ဆုနဒီမှာ မင်းသူဝယ်ပေးသော အဝတ်စားတပွေ့တပိုက်ကြီးဖြင့် အိမ်ထဲလှမ်းဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။အိမ်ထဲအရောက် တိတ်ဆိတ်နေပြီး အသံမကြားရသဖြင့်

” အမေ … အမေရေ … မိုးနှောင်း … မောင်လေး ”

အသံပေးရာ တိတျဆိတျနသေဖွငျ့ အောကျထပျ အမဖွေစျသူ အခနျးထဲဝငျကွညျ့ရာ ဒေါျသီရိဖွူမှာ သားဖွစျသူနှငျ့ အားရပါးရ လိုးပွီး အိပျမောကနြလေပွေီ။ဆုနဒီလညျး အမေ့အိပျခနျးအား အသာလေးပွနျပိတျကာ အိမျအပေါျထပျသို့ တကျလာခဲ့သညျ။အဝတျစားအသစျမြားအား သူမဗီဒိုထဲ ထညျ့ကာ အိပျယာပေါျပကျလကျလေးလှနျရငျး အနားယူလိုကျသညျ။အနားယူနရေငျး ဒီနေ့ အဖွစျပကြျမြားအားစဉျးစားရငျး နိုငျထူးသောျ၏ ပုံရိပျမြား အတှေးထဲပေါျလာခဲ့တော့သညျ။သူမ အဖုတျလေးအား ခွထေောကျဖွငျ့ ကလိပေးပုံ KTVတှငျ လကျခြောငျးလေးမြားဖွငျ့ပှတျသပျပေးပုံမြား တှေးမိကာ ကာမစိတျမြားထလာနသေညျ။အိမျအပွနျတှငျလညျ မငျးသူက ယကျပေးဖို့စကပျလှနျနစေဉျ သူ၏ဖခငျဆီမှဖုနျးဝငျလာသဖွငျ့ ယကျမပေးတော့ပဲ အိမျပွနျပို့ရာရမ်မကျစိတျတနျးလနျးဖွငျ့ ပွနျခဲ့ရသညျ။သူမလကျကလေးတဖကျက ပေါငျကွားသို့ အလိုလိုရောကျရှိကာ စောကျပတျလေးအား ပှတျခြနေတေော့သညျ။အောငျနူတျခမျးလေးကိုကျကာ တှနျ့လိမျနရေငျး တစုံတခုအား စဉျးစားမိလိုကျသညျ။ကုတငျပေါျမှဆငျးကာ စကပျထမိနျလေးအားလှနျ၍ အောကျခံဘောငျးဘီလေးအား ခြှတျကာ ကုတငျခွရေငျးသို့ ပစျတငျရငျး အခနျးပွငျထှကျခဲ့လိုကျသညျ။ပွီးမှ မိုးနှောငျးအိပျခနျးထဲဝငျလာရာ ကုတငျပေါျတှငျ အကငြျ် ီမပါပဲ ခွတေဖကျဆငျးကာ တဖကျကဒူးထောငျလကြျ လကျနှစျဖကျအား ဘေးသို့တနျးကာ အိပျနသေော မောငျဖွစျသူအား တှေ့လိုကျရသညျ။အခနျးတံခါးအားပွနျစိကာ ကုတငျနားတိုးလာခဲ့သညျ။စကကျထမိနျအားခြှတျပွီး ကုတငျပေါျတကျကာ မိုးနှောငျးပေါငျကွားတှငျး ဒူတုတျထိုငျလိုကျသညျ။ပုဆိုးအောကျနားစအား မိုးနှောငျးဗိုကျပေါျထိ လှနျတငျလိုကျသညျ။ဒူးတဖကျထောငျထားသဖွငျ့ တဖကျသို့ငိုကျနသေော လီးကွီးအား အငမျးမရ ဆှဲစုပျတော့သညျ။ဒစျဖြားမှအရငျးထိယကျလိုကျ အရငျးမှအဖြားထိ လြှာအပွားလိုကျဖိလကြျလိုကျနှငျ ဒစျဖူးအား ပါးခှကျနအေောငျစုပျနတေော့သညျ။တဖွညျးဖွညျးလီးက အကွောပွိုငျးပွိုငျးထလာကာ ဒစျဖူးကွီးက ကားထှကျလာရသညျ။

မိုးနှောင်းမှာ အမေဖြစ်သူနို့အုံကြီးအားလိုးပြီး မောမောနှင့်အိပ်ပျော်နေရာ လီးချောင်းတလျှောက်ခပ်နွေးနွေးဖြစ်လာသဖြင့် မျက်စိလေးဖွင့်ကြည့်ရာ အမဖြစ်သူက သူ၏ပေါင်ကြားတွင်း လေးဖက်လေးထောက်ကာ ကုန်းစုပ်ပေးနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

” ဟင် … မဆု … နင် ဘယ်လို… … ဖြစ် ……… ”

မိုးနှောင်းစကား မဆုံးလိုက်ပေ။ဆုနဒီမှ မိုးနှောင်းအား နူတ်ခမ်းလေးလက်ညိုးကပ်ပြကာ အပေါ်မှ ခွလိုးတော့သည်။စောက်ပတ်လေးထဲ စောက်ရည်များအိုင်နေသဖြင့် တဗွက်ဗွက်နှင့်အသံများထွက်နေလျက်။မိုးနှောင်းမှာ အမဖြစ်သူ၏ ရမ္မက်စိတ်တောက်လောင်နေပုံကို အံအောနေမိသည်။အပေါ်မှ မနားတမ်းစောင့်ရင်း လီးကနွေးကနဲ့ဖြစ်သွားသောကြောင့် အမဖြစ်သူပြီးသွားမှန်း သိရှိလိုက်ရသည်။သို့သော် ဆုနဒီမှာ ဆောင့်ချက်အနည်းငယ်လျော့သွားပြီး ခဏအကြာ မီးကုန်ရမ်းကုန် အပေါ်မှ မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ ဆက်လိုးနေလျက်ရှိသည်။

” အားး ရှီးးး းးးး ……… အ …… ဟူးးး းးး ”

မိုးနှောင်းမှာ အမဖြစ်သူ၏ ထိထိမိမိဆောင့်ချက်များကြောင့် လီးတချောင်းလုံး ကျင်စိမ့်လာကာ လရည်များတဖျောဖျော ထွက်ကုန်တော့သည်။ထိုအခါမှ ဆုနဒီက စောက်ချက်များရပ်ကာ ဆီးခုံးချင်းကပ်ပြီး ခါးလေးအား နဲ့နဲ့ဝိုက်နေလိုက်သည်။ ခြေတဖက်မြှောက်ကာ ဘေးသို့လွဲထိုင်ပြီး သူမစောက်ပတ်ထဲမှ လီးအား ထုတ်ပစ်လိုက်သည်။စောက်ရည်များ လရည်များဖြင့် ပေပွကာ အနည်းငယ်ပျော့သွားသောလီးအား စိုက်ကြည့်ရင်း အားရပါးရ စုပ်နေပြန်သည်။လီးအရည်ပြားပေါ်ရှိ ကပ်နေသော စောက်ရည်များ လရည်များအား ပြောင်စင်အောင်ယက်ပြီးမျိုချပစ်သည်။လက်ကလေးတဖက်ဖြင့် ဂွင်းထုပေးရင်း ဒစ်ဖူးအား လျှာဖြင့် လိပ်လိပ်ဆွဲစုပ်ပေးရာ မိုးနှောင်းလီးက ပြန်လည် ထောင်မှတ်လာခဲ့ရသည်။သူမစိတ်ကြိုက် စုပ်ပေးပြီးမှ ဒုတိယ အကြိမ် အပေါ်မှ ခွလိုးပြန်သည်။ဒီတကြိမ်တွင် ပထမအကြိမ်ထက်ပိုကြမ်းကာ ကုတင်တိုင်များရမ်းခါနေအောင် ဆောင့်ဆောင့်ချသည်။ပါးစပ်မှလည်း တစ်တစ်ခွခွညည်းနေကာ မီးပွင့်မတက် ဖိဖိချသည်။

” ကောင်းလိုက်တာ … အားးး အားးး ……… ရှီးးး …… နင့်လီးက … တအားကောင်းတယ် မောင်လေးရာ …… အင့် အင့် ”

မနားတမ်းဆောင့်ရင်း တဖြည်းဖြည်းအရှိန်လျော့လာကာ စောက်ရည်များတဗြန်းဗြန်းပန်းရင်း မိုးနှောင်းလီးအား စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများနှင့်ညှစ်ပေးကာ ငြိမ်ကြသွားတော့သည်။

…………………………………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( တိတ်တခိုး အတွက်ရေးသားခဲ့သည်။ )
” ကာမနဲ့သုခ အချိုးကျ ရောစပ်ထားသော ရမ္မက်ဝိုင် ”
*************************
( ၁၄ ) အင်းစက်

ဆုနဒီတစ်ယောက် အိပ်ရာနိုးတာနဲ့ အိမ်အောက်ဆင်းကာ ထမင်းဟင် ချက်နေတော့သည်။မိခင်ဖြစ်သူနှင့်မောင်ဖြစ်သူအတွက် မနက်စာပြင်ပြီးမှ ရေချိုးခန်းဝင်ခဲ့တော့သည်။ရေချိုးအလှပြင်ကာ မိခင်အားနုတ်ဆက်ပြီး ကုမ္ပဏီသို့ ခပ်စောစောထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ဦးသက်ခိုင်မရှိသဖြင့် ပစ္စည်းသစ် မိတ်ဆက်ပွဲအခန်းနားလေး လုပ်ရာ မန်နေဂျာနှင့်သူမက တာဝန်ယူဆောင်ရွတ်ရမည်။

” အမေ … သမီးသွားပြီနော် … မိုးနှောင်းနိုးရင် အစည်းဝေးမို့ စောစောသွားပြီပြောလိုက် ”

” အေးအေး … သမီး … သားကို မလွတ်တော့ဘူးနော် … သူ့ မင်္ဂလာဆောင်လည်းနီးနေပြီ … ပြီးမှ အလုပ်ဆင်းလိမ့်မယ် ”

သူမ ကုမ္ပဏီရောက်တော့ ဘဲဥပုံစားပွဲရှည်ကြီးတွင် လူအတော်စုံနေကြပြီ။မန်နေဂျာဘေးနားဝင်ထိုင်ရင်း စာရွတ်စာတန်းများထုတ်ကာ ပြင်ဆင်နေလိုက်သည်။ခဏအကြာတွင် အစည်းဝေးခန်းမတွင်း တခြားကုမ္ပဏီမှ ဥက္ကဋ္ဌကြီးများဝင်လာသဖြင် အားလုံးမတ်တပ်ရပ်ကာ ကြိုဆိုလိုက်ကြသည်။ထိုနောက့် တာဝန်ရှိသော ကိုယ်စားလှယ်များ ကုမ္ပဏီအသေးစားပိုင်ရှင်များ ဝင်ရောက်လာကာ စကားသံအနည်းငယ် ဆူလာတော့သည်။ထိုစဉ် ဆုနဒီမျက်ဝန်းဒေါင့်တွင် လူရိပ်တခု ထင်ဟပ်လာသည်။

” ဟိုင်း … မင်္ဂလာပါ … မဆုနဒီ ”

” ဟော … ကိုနိုင်ထူးသော် ပါလား … ကိုမင်းသူ မပါဘူးထင်တယ် ”

” မင်းသူ မလာလောက်ဖူး … သူ့အဖေလာတယ်လေ … မဆုနဒီ ”

နိုငျထူးသောျ မေးဆကျပွမှ ခုံတခုတှငျထိုငျရငျး လုပျငနျးရှငျခွငျး စကားပွောနသေော မငျးသူအဖအေား တှေ့လိုကျရသညျ။နိုငျထူးသောျမှာ အရငျတစျခေါကျက သူမတှေ့ခဲ့သညျပုံစံ မဟုတျတော့။ရှပျအကငြျ် ီအဖွူ အနကျရောငျကုတျ အနကျရောငျဘောငျဘီဖွငျ့ ခနျ့ညားခြောမောနသေညျ။စကားပွောရငျး နိုငျထူးသောျ၏ စူးရှသောမကြျလုံးမြားက သူမရငျသားမြားပေါျဝဲနသေဖွငျ့ မကြျနာမထားတတျကာ အနရေအထိုငျရခကျနပွေနျသညျ။မကြျလုံးခငြျးဆုံမိရာ သူမဘကျမှ အမွနျခှာပွီး အကွညျ့တှရှေောငျလိုကျခြိနျ အစညျးဝေးစတငျကွောငျး ကွငွောလိုကျသဖွငျ့ နိုငျထူးသောျမှာ သူထိုငျရမညျ့နရောသို့ ထှကျသှားတော့သညျ။စိတျထိနျးစမျး…ဆုနဒီ…သူက နငျယူမယျ့ ယောကငြျ်ားရဲ့ သူငယျခငြျး အရငျးခေါကျခေါကျနောျ…သူမကိုယျသူမ သတိပေးရငျး အစညျးဝေးဆီသို့ စိတျကို အာရုံပွုလိုကျတော့သညျ။ကုမ်ပဏီ ကိုယျစားပွုတကျရောကျသော ပုဂိဂုလျမြား တစျယောကျပွီးတစျယောကျ မိတျဆကျကွသညျ။တဖွညျးဖွညျး နိုငျထူးသောျ အလှညျ့ရောကျလာရာ

” ကျနော်တို့ ကုမ္ပဏီက … ကွာလတီ အပြည့်ရှိတဲ့ ပစ္စည်း အသစ်တွေ ဖြန့်ချီပေးနေတဲ့ အစဉ်လားအတိုင်း … ဒီတစ်ခေါက်မှာလည်း ရှယ်ရာရှင် အများစုရဲ့ ထေက်ခံမဲ အများဆုံး ကုန်ပစ္စည်းတွေကို မိတ်ဆက်ပေးသွားမှာပါ ခင်မျာ ”

နိုင်ထူးသော် အသံမှာ ခပ်ဩဩနှင့် ဆွဲဆောင်မှု့ရှိလှသဖြင့် ခန်းမတစ်ခုလုံး ငြိမ်သက်ကာ နားထောင်နေကြသည်။စကားသံ အဆုံးမှာ လက်ခုပ်သံများဆူညံစွာထွက်ပေါ်လာတော့သည်။ထို့နောက် ဆိုင်ရာဆိုင်ရာ ကုန်ပစ္စည်းအသစ်များ မိတ်ဆက်နေရာ ဆုနဒီမှာ ဆီးအောင့်လာသဖြင့် ဘေးမှ မန်နေဂျာအား တီးတိုး ခွင့်တောင်းကာ သန့်စင်ခန်းဘက်ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ခမ်းမနှင့်ကပ်လျက် ညာဘက် ခြမ်းတွင် သန့်စင့်ခန်းများ ကျား/မ ခွဲကာ တည်ဆောက်ထားသည်။ပုံမှန်လျှောက်သွားလိုက်ရင်း သန့်စင့်ခန်းဝင်ကာ ဒူးအောက်ထိရှည်သော စကပ်အားခါးထိလှန်တင်လိုက်သည်။ပြီးမှ အတွင်းခံလေးအား ပေါင်လယ်ထိလျောချကာ ဘိုထိုင်ခွက်လေးထဲ သေးပေါက်ချလိုက်သည်။သန့်စင်ခန်းမှ အထွက်တွင် အနည်းငယ်ရှည်သော ဒေါက်ဖနပ်ခွာကြောင့် ယိုင်ကနဲ့ဖြစ်ကာ ဒူးထောက်ရက်လေး လဲကျရာ ဒူးဆစ်နာသွားရသည်။

” အမလေး … နာတာ … ဒီဖိနပ်နဲ့ ဒုက္ခ ”

ချစ်သူဝယ်ပေးသော ဖိနပ်လေးမို့ ထုတ်စီးဖြစ်ရာ … စီးနေမကျသေးသဖြင့် လဲကျခဲ့ရသည်။

” ရရဲ့လား … မဆုနဒီ ”

ယောကျင်္ားသန့်စင်ခန်း အဝင်ဝမှ စကားသံနှင့်အတူ နိုင်ထူးသော်တစ်ယောက် သူမအနားလျှောက်လာနေသည်။စိုးရိမ်မှု့အပြည့်ပါသောမေးသံနှင့် မျက်ဝန်းနက်နက်တွေကြောင့် ဆုနဒီကြောင်ကြည့်နေမိသည်။နာနေသည်ဒူးခေါင်းမှ ဒဏ်ရာတောင် မေ့သွားမိသည်။

” ဟုတ် … ရ … ရပါတယ် … ကိုနိုင်ထူးသော် ”

ပြန်ဖြေရင် အမြန်ထလိုက်ရာ ဒုတိယအကြိမ် ယိုင်ထွက်သွားရပြန်သည်။ဒီတကြိမ်တော့ လဲကျမသွားပေ။အနားသို့ရောက်ရှိလာသော နိုင်ထူးသော်မှ ဖမ်းထိန်းလိုက်သဖြင့် နိုင်ထူးသော်ရင်ခွင်ထဲ ရောက်ရှိသွားရသည်။သူမ အမြန်ပြန်ရုန်းထွက်ပေမယ့် မရ။ မကြာခင်လက်ထပ်တော့မယ့် ခင်ပွန်းလောင်း၏ သူငယ်ချင်းမို့ ရှောင်ချင်မိသည်။မကြာခင်ဖြစ်လာမည့် အရာများအား ကြိုသိသဖြင့် ရုန်းနေခြင်းသာဖြစ်သည်။ရုန်းလိုက်မှ ပိုဆိုးနေသည်မှာ နိုင်ထူးသော်လက်များက သူမခါးအား ခပ်တင်းတင်းဆွဲကပ်ထားနေသည်။ရင်ခွင်ထဲရောက်ကတည်းက နိုင်ထူးသော်၏ ယောကျင်္ားကိုယ့်နံ့သင်းသင်းလေးကြောင့် စိတ်ထဲမရိုးမယွဖြစ်ကာ လက်ကလေးဖြင့် ဖိတွန်းထားရပြန်သည်။အိုးတို့အမ်းတန်းဖြစ်နေချိန် သူမခါးလေးအား ဆွဲကပ်နေသဖြင့် တောင့်ခံနေရပြန်သည်။အခြားလူတစ်ယောက် ရောက်လာလျင်ဟုသော… အတွေးလေးက စိုးရိမ်နေချိန်… အလိုက်ကန်းဆိုးမသိသော သူမနို့အုံလေးက ခါးကော့ထားရသဖြင့် နိုင်ထူးသော်ဆီ ပြေးကပ်ထားသလိုဖြစ်နေရသည်။

” ဟို … ဟို … ဟိုလေ … တခြားသူ ရောက်လာရင် … ဟို ဟို … မကောင်း ဘူး … ထင် …… ထင် ”

သူမဆီမှ အဆီငေါ်မတည့် တုန်ရီနေသော အသံမဆုံးခင် သူမထွက်ခဲ့သော သန့်စင်ခန်းထဲ နိုင်ထူးသော်က ဖြည်းဖြည်းချင်း တွန်းသွင်းလိုက်သည်။အထဲရောက်မှ တံခါးလော့ချကာ သူမဘက်ပြန်လှည့်လိုက်သည်။

” အဆင်ပြေရဲ့လား … မဆုနဒီ ”

” ဟို … ဟုတ် …… ဆု … ဆု … အဆင်ပြေပါတယ် ကိုနိုင်ထူးသော် ”

မကြာခင်ဖြစ်လာတော့မည့် အရာအားလုံးအား တွေးရင်း မောနေမိသည်။ မျော်လင့်သော အကြည့်နက်နက်ကြောင့် စိတ်ထဲဖျင်းကနဲ့ဖြစ်နေရသည်။

” မဆုနဒီ အဆင်ပြေပေမယ့် … ကျနော် မပြေဘူးဗျာ ”

” ရှင် … ဘာလို့များ ”

” ဒီမှာလေ ဗျာ ”

နိုင်ထူးသော်က ပြောပြောဆိုဆို သူမလက်အားဆွဲကာ ဘောင်းဘီကြားမှ တင်းနေသော လီးနှင်ကပ်ပေးလိုက်သည်။

” အိုရ် … ဟင် ”

” ဟုတ်တယ် … မဆုနဒီ … အတွေ့နောက်ကျပေမယ့် … ကျနော် ခင်များကို ချစ်နေမိပြီ ”

” မဖြစ်နိုင်ဘူးလေ … ဆုက … ကိုနိုင်ထူးသော် သူငယ်ချင်းရဲ့ … ဇနီးလောင်းလေ ”

” ဟုတ်ပါတယ်ဗျာ … ကျနော်က လက်ထပ်ဖို့ မတောင်းဆိုပါဘူး … တခါလောက် လိုးခွင့်ရရင် ကျေနပ်ပါပြီ ”

” အိုရ် … ရှင် … ရှင် … မဖြစ်နိုင်တာတွေ ”

” ကျနော်တို့ မပြောရင် … ဘယ်သူ သိမှာလည်း ဗျာ ”

” ခက်တာပဲရှင် …ကျမလိုက်လျောရင်တောင် … အစည်းဝေးတန်းလန်းကြီး … မဖြစ်ပါဘူး ”

” အစည်းဝေးပြီးရင် … အကြောင်းတခုခုနဲ့ … ကျနော်နဲ့လိုက်ပေါ့ … ကျနော်စီစဉ်တတ်ပါတယ် ”

” ဟူးးး းးး … ကိုနိုင်ထူးသော်ရယ် … ဇွတ်ပါလားရှင်… ရှင့်သူငယ်ချင်း ကိုမင်းသူကို အားမနာဘူးလား ”

” ကျနော်က … စွဲလမ်းနေမိတာကိုးဗျ ”

စကားပြောရင်း သူမကိုယ်လုံးလေးအား လှည့်ကာ ဘိုထိုင်ခွက်ဘေးက အဝတ်ချိတ်သည့် စတီးဘားတန်းလေးအား လက်ထောက်ခိုင်းနေပြန်သည်။ထိုနောက့် သူမခန္ဓာကိုယ်အား အနည်းငယ်ကုန်းခိုင်းကာ နိုင်ထူးသော်က နောက်တွင်ဒူးထောက်နေရာယူလိုက်ပြန်သည်။စကပ်လေးအား ခါးပေါ်လိပ်တင်ကာ အောက်ခံဘောင်းဘီလေးအား ဆွဲချွတ်နေသည်။ကောက်ချိတ်နေကောဖင်သားများအား တပြွတ်ပြွတ်နမ်းရင်း ဖင်ဝနီညိုလေးအားဖြဲချလိုက်သည်။စူပွစူပွဖြစ်နေသော ဖင်ဝလေးအား နိုင်ထူးသော်မှ လျှာထိပ်လေးဖြင့် ထိုးကလိလိုက်သည်။

” အ … အဲဒါ … ဖင်ပေါက်ကြီး … အ ရှီးးး းးး ”

သူမ ဖင်ဝလေးအား လျှာနွေးနွေးအိအိလေး တိုးဝင်လာသဖြင့် နိုင်ထူးသော်ခေါင်းအား နောက်ပြန်တွန်းထားရင်း အားနာနေမိသည်။သို့သော် နိုင်ထူးသော်ထံမှ စကားသံထွက်မလာပဲ ဖင်ဝထဲသို့သာ လျှာဖျားလေးက တိုးဝင်လာနေသည်။စောက်ပတ်ယက်ခံရတာထက် ပိုကောင်းနေသဖြင့် ခံစားချက်ကို မထိန်းချုပ်နိုင်တော့ပေ။

” ဟူးးး … ရှီးးး းးး … ကောင်းလိုက်တာ … ကိုနိုင်ရယ် … အင်း ”

သူမခါးလေးအား တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဆုတ်ကိုင်ထားရင်း ထိထိမိမိလေးယက်ပေးနေသော နိုင်ထူးသော်၏လျှာဖျားအောက်တွင် စောက်ရည်များထွက်ကျလာခဲ့ရသည်။ခါးလေးအားလွတ်ပေးပြီးထရပ်လိုက်သော နိုင်ထူးသော်ရင်ခွင်ထဲသို့ ဆုနဒီတစ်ယောက်ခန္ဓာကိုယ်အားလှည့်၍ တိုးဝင်လိုက်သည်။ပြီးမှ အောက်ခံဘောင်းဘီလေးအား ပြန်တင်ရင်း စကပ်လေးအားသေချာပြန်ဖုံးထားလိုက်တော့သည်။သူမဆံနွယ်လေးများအားနမ်းရှိုက်နေသော နိုင်ထူးသော်မျာက်နာအား မော့ကြည့်မိသည်။နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား နိုင်ထူးသော်မှ ဆွဲစုပ်ရာ နိုင်ထူးသော်နှုတ်ခမ်းမှ စောက်ရည်နံ့လေးများ သူမနှာခေါင်းထဲတိုးဝင်လာခဲ့ရသည်။ခပ်တင်းတင်း ဆွဲဖက်ထားရင်း နိုင်ထူးသော် ဘောင်းဘီဂွကြားသို့ တချက်နှစ်ချက် ပွတ်ပေးရင်း အစည်းဝေးခန်းမဆီသို့ နှစ်ဦးသား ပြန်ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။

………………………

အစညျးဝေးအပွီးတှငျ နိုငျထူးသောျကားလေးဖွငျ့ ဆုနဒီမှာလိုကျပါလာခဲ့သညျ။လမျးမကွီးအတိုငျးမောငျးနှငျရငျး မီးပှိုငျ့ကှေ့ တခုတှငျ ကားလေးမှာ အရှေ့စူစူးသို့ ဦးတညျနပွေီး ဥယြာဉျပြိုးပငျလေးမြားနှငျ့ ခွံဝငျးရှေ့သို့ အရောကျ ဘယျဘကျသို့ကှေ့မောငျးကာ အစိမျးရောငျ နှစျထပျတိုကျရှေ့ဆငျဝငျအောကျသို့ ထိုးရပျသှားသညျ။နိုငျထူးသောျမှာ ကုမ်ပဏီတခုထောငျပွီး မိဘမြားနှငျ့ ခှဲကာ သူတကိုယျတညျး သီးသနျ့နထေိုငျသူဖွစျသညျ။အိမျထဲဝငျဝငျခငြျး မီးခလုပျမြားဖှငျ့ကာ ဆုနဒီအား အိမျပေါျသို့ တနျးခေါျသှားသညျ။အိပျခနျးထဲရောကျရောကျခငြျး ကုတျအကငြျ် ီ ရှပျအကငြျ် ီနှငျ့ ဘောငျးဘီအားခြှတျကာ ရမွေုပျကုတငျဘေးသို့ ပစျလိုကျရငျး ဆုနဒီဘကျသို့လှညျ့ကွညျ့လိုကျသညျ။နောကျမှ လိုကျလာသော ဆုနဒီမှာ မွငျလိုကျရသော မွငျကှငျးကွောငျ့ အနညျးငယျ ရှကျရှံ့သှားရသညျ။မကွာခငျလကျထပျတော့မညျ့ခငျပှနျးလောငျး၏ သူငယျခငြျးက သူမအား လိုးတော့မညျ။သူမကိုယျတိုငျလညျး သိသိနှငျ့ လိုကျလာခဲ့မိလသေညျ။

” အိုးးး … ကိုနိုင်ကလည်းကွာ ”

” ဘာလို့လဲ … ဆုကလည်း … လိုးကြတော့မှာပဲ … ဆုလည်း ချွတ်ကွာ ”

နိုင်ထူးသော်မှာ ပြောရင်းဆုနဒီ အနီးသို့ ရောက်လာကာ တခဏအတွင်း အဝတ်စားများဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ပေါင်ကြားမှ လီးကလည်း လိုးချင်လွန်းလှသဖြင့် အကြောများထကာ ထောင်မတ်နေသည်။ပထမဆုံး ခံစားမိတာကာ ဆုနဒီ၏စောက်ခေါင်းလေးထဲ လီးက တရစ်ချင်းတိုးဝင်လာနေသည်။သူမမျက်လုံးလေး ခဏမှိတ်ကာ နိုင်ထူးသော်လီးအား ညှစ်ကြည့်လိုက်သည်။မောင်ဖြစ်သူ မိုးနှောင်းနှင့် မတိမ်းမယိမ်းပင် ဦးသက်ခိုင်ထက် အနည်းငယ်တုတ်သည်ကို ခံစားသိရှိလိုက်သည်။လီးအဝင်အထွက်အား နေသားကျမှ မျက်လုံးလေးဖြည်းဖြည်း ဖွင့်ကြည့်ရာ ရှေ့တည့်တည်မှ ကိုယ်တပိုင်းပေါ်မှန်ထဲတွင် သူမဖင်အားငုံ့ကြည့်ကာ ဖြည်းဖြည်းလိုးနေသော နိုင်ထူးသော်မျက်နာအား တွေ့လိုက်ရသည်။မှန်တင်ခုံ အလတ်စားတခုပေါ်တွင် သူမမှာ လက်ထောက်ထားရင်း ဖင်အား အနေတော်လေး ကော့ထားပေးလိုက်သည်။ဘေးနားရှိ ပြတင်းတံခါးမှ ဝင်ရောက်လာသော အလင်းရောင်ကြောင့် ဆုနဒီစောက်ပတ်လေး နောက်သို့ပြူးထွက်နေသည်ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်နေရသည်မို့ နိုင်ထူးသော်တစ်ယောက် သေချာကြည့်ကာ မျက်စိအရသာခံပြီး လိုးနေတော့သည်။ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးနေပေမယ့် လီးအရင်းထိ ဖိလိုးနေသည်မို့ ဆုနဒီမျက်နာလေး မော့မော့တက်လာရသည်။တဖြည်းဖြည်း လိုးချက်များ မြန်လာကာ နို့အုံအား နောက်မှလှမ်းဆွဲပြီး နို့သီးခေါင်းလေး နှစ်ဖက်အား ချေပေးနေပြန်သည်။ဆုနဒီမှာ ခန္ဓာကိုယ်သွေးကြောများ တဖိန်းဖိန်း တရှိန်းရှိန်းနှင့် စောက်ခေါင်းတွင်းက ခံစားချက်လေးက အရသာထူးနေမိသည်။ခံစားမှု့လေးကောင်းနေချိန် သူမ မထင်မှတ်ထားသော လိုးချက်များဝင်ရောက်လာခဲ့တော့သည်။

” ဘွတ် … ဖွပ်ဖွပ် … ဗျစ် ……… ဒုတ် စွက် ”

” အ … လားး လားး …… အမလေး … ဖြည်းဖြည်းလိုးပါ …… ကိုနိုင်ရယ် ”

ပစ်ဝင်လာသောလီးအရှိန်ကြောင့် ဒစ်ဖူးက သားအိမ်ဝလေးအား ဆောင့်မိရာ သူမကိုယ်လုံးလေး တုန်တက်သွားရသည်။မှန်တင်ခုံအစွန်းလေးအား ကိုင်ထားရင်း သူမခန္ဓာကိုယ်လေး လူးလွန့်နေပေမယ့် နိုင်ထူးသော်က ပိုအားရသလိုဖြစ်ကာ အရှိန်ထပ်မြင့်ပြီး ဆောင့်လိုးနေသည်။ထိထိမိမိလိုးချက်များကြောင် သူမစောက်ခေါင်းအတွင်းသားလေးများက နိုင်ထူးသော်လီးအား တန်ပြန်ညှစ်ပေးသလိုဖြစ်လာခဲ့သည်။နိုင်ထူးသော်မှာ လိုးနေရင်း စောက်ပတ်လေးမှာ ခပ်စီးစီးလေး ဖြစ်လာသဖြင့် အံကြိတ်ကာ ပစ်ဆောင့်ရင်း လီးအရင်းထိကပ်လိုက်ကာ လရည်များပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။

” အားးး … ပြီး ပြီး … ပြီးပြီ မဆုရယ် … ကောင်းလိုက်တာ ”

” ဟူးး … မရပ်နဲ့ …… မရပ်နဲ့ကိုနိုင် … ထပ်လိုး … အင်း … ဆောင့်ဆောင့် … ဟုတ်တယ် … ရှီးးးး ဆုလည်း ပြီးတော့မှာ …… အားးး းးး ”

ဆုနဒီမှာ သူမစောက်ခေါင်းလေးနွေးကနဲ့ဖြစ်ကတည်းက နိုင်ထူးသော်ပြီးမှန်း သိရှိလိုက်သည်။သို့သော် သူမ မပြီးသေးသဖြင့် ထပ်လိုးခိုင်းနေသည်။၁ဝချက်ခန့် ဆောင့်လိုးခံရမှာ သူမစောင်ရည်များ ပန်းထွက်လာခဲ့ရသည်။သူမ ထင်မထားသည်မှာ သူမစောက်ရည်ပန်းထွက်နေချိန် နိုင်ထူးသော်မှာ လီးအားအမြန်ဆွဲထုတ်ရင်း ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။တချိန်ထဲလိုလို သူမ ကိုယ်လုံးအားဆွဲလှည့်လိုက်သဖြင့် စောက်ပတ်နှင့် နိုင်ထူးသော် မျက်နှာမှာချိန်ပြီးသားဖြစ်နေတော့သည်။ကြောင်ကြည့်နေစဉ် သူမစောက်ခေါင်းဝအား နိုင်ထူးသော်မှ ပါးစပ်နှင့်တေ့ကာ စောက်ရည်များ ကုန်စင်အောင် စုပ်ယူနေတော့သည်။စောက်ရည်များနှင့်အတူ လရည်ပျစ်ပျစ်များ ထွက်ကျလာကာ နိုင်ထူးသော်ပါးစပ်ထဲ ဝင်ရောက်ကုန်တော့သည်။ဆုနဒီမှာမတ်တပ်ရပ်လျက်လေးဖြင့် ဒူးထောင်ထားသော နိုင်ထူးသော်ခေါင်းအား သူမစောက်ပတ်လေးနှင့်ကပ်ပေးကာ အံအောပြီးကြည့်နေမိသည်။သူမခင်ပွန်းလောင်း မင်းသူနှင့် သူငယ်ချင်းလို့မပြောရပေ စောက်ရည်အတော်ကြိုက်ကြောင်း သိရှိလိုက်ရပြန်သည်။သူမခင်ပွန်းလောင်း မင်းသူလည်း သူမအားယက်ပေးပြီးတိုင်း စောက်ရည်အား မျိုချလေ့ရှိသည်။စောက်ရည်များကုန်စင်သွားမှ နိုင်ထူးသော်ခေါင်းအားဖယ်က အိပ်ယာပေါ် ခွေခွေလေး ကွေးနေလိုက်တော့သည်။ဒုတိတချီတွင် ဖင်ဝလေးအား လက်ခလယ်ဖြင့် ကလိရင်း လိုးခံနေရသည်။ဖင်လိုးခွင့်တောင်းနေသည်မို့ ဆုနဒီမှာ ငြင်းဆန်ခဲ့သည်။နိုင်ထူးသော် ဒုတိယအကြိမ် ပြီးရာတွင် ဆုနဒီပါးစပ်လေးအား လိုးရင်း လရည်များပန်းထုတ်နေတော့သည်။အိမ်ပြန်ရောက်သည်ထိ နိုင်ထူးသော်၏ ဖင်လိုးခွင့် တောင်းခံနေပုံမှာ မျက်လုံးထဲကမထွက်ပေ။နောက်ရက်မနက် အိပ်ရာနိုးနိုးချင်း…ဖင်လိုးချင်တယ်မဆုရယ်…ဟုသော စကားသံလေး ကြားနေမိပြန်သည်။

” ငါ . ငါ … သူ့ကိုများစွဲလမ်းမိနေသလား … ဟူးးး းးးး … မဖြစ်သေးဘူးလေ … ”

ကိုယ့်ဟာကိုယ် ပြန်မေးရင်း အဖြေရှာခိုက် ခင်ပွန်းလောင်း မင်းသူ၏မျက်နှာပေါ်လာသည်မို့ စိတ်ထဲ အလန့်တကြား ဖြစ်မိနေသည်။ရည်းစားဦးနှင့်လည်းလိုးပြီးသား ဦးသက်ခိုင်နှင့်လည်းလိုးပြီးသား မောင်အရင်းခေါက်ခေါက် မိုးနှောင်းနဲ့လည်းလိုးပြီးသား ခုတခေါက် ယူတော့မယ့်ယောကျင်္ားရဲ့သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ … အို … ဘာတွေလည်းဟာ … ငါ ဆင်ခြင်ရတော့မှာ။ဆုနဒီတစ်ယောက် ခေါင်းတွေရမ်းလိုက်ရင်း အိပ်ခန်းတွင်းမှ အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာခဲ့တော့သည်။

…………………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( တိတ်တခိုး အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )

” ကာမနဲ့သုခ အချိုးကျ ရောစပ်ထားသော ရမ္မက်ဝိုင် ” ( ဇတ်သိမ်း )
🌈🌈🌈🌈🌈🌈🌈🌈🌈🌈🌈🌈🌈🌈

ဆုနဒီ အိမ်အောက်အရောက် သူမဖုန်းသံလေးမြည်လာနေသည်။

” တူ တူ… တီ …… တူ တူ … တီ ”

” ဟဲလို … အမိန့်ရှိပါရှင် ”

” မဆု … ကျနော်ပါ ”

” ဟင် … ကိုနိုင်လား ”

” အင်း … ကျနော် ထပ်တွေ့ချင်နေတာ မဆုရယ် ”

” ရှင် … ကျမတို့ ကိစ္စတွေ … ဒီလောက်နဲ့ ရပ်ရအောင် ကိုနိုင်ရယ် ”

” နားလည်ပါတယ် မဆုရယ် … မဆုတို့ လက်ထပ်ပြီးရင် ကျနော် မပက်သက်တော့ပါဘူးဗျာ … ခု တွေ့ခွင့်ပေးပါနော် ”

” ဘာလို့ တွေ့ချင်တာလည်း ရှင် ”

” လိုးချင်လို့ပေါ့ ”

” အိုရ် ”

အဖြေကို သူမသိပြီးသားလေ သိသိနဲ့ နားက ကြားချင်မိသေးတာ။နိုင်ထူးသော် ပြောစကားကြောင့် မျက်နာလေးရဲတက်လာရသည်။ခက်တော့ခက်တယ် သူမကိုယ်တိုင်လည်း စိတ်ပါနေမိတာ။သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး အိမ်ရှေ့ ကားဟွန်းသံလေး ကြားလိုက်ရပြီ။အဲတာမှ ဒုက္ခ ရေတောင်မချိုးရသေးဘူး။နိုင်ထူးသော်ကတော့ မနက်ခင်းအိပ်ရာထ သူမ၏ ကပိုကရို အလှလေးကိုပဲ ငေးကြည့်နေတော့တာ။သူမ ကိုယ်လုံးလေးအား မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲဖက်ရင်း ပါးမို့မို့လေးအား အနမ်းချွေပြီး အိမ်ရှေ့ကားပေါ်ထိ ဆွဲခေါ်လာခဲ့သည်။ကားပေါ်ထိုင်အပြီး ရေမချိုးရသေးကြောင်း ပြောရာ နိုင်ထူးသော်မှာ ကိစ္စမရှိဘူးဆိုသည့်ပုံစံနှင့် ကားလေးအားမောင်းထွက်ခဲ့သည်။မကြာမှီ နိုင်ထူးသော်အနားယူသော ခြံဝင်းထဲမှ တိုက်သို့ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ကားလေးအား တိုက်ရှည့် ဆင်ဝင်ထိမောင်းလိုက်ရင်း တုန့်ကနဲ့ ရပ်လိုက်သည်။ကားပေါ်မှ ဖြည်းဖြည်းလေးဆင်းနေသော ဆုနဒီအား ပွေ့ချိ၍ ဧည့်ခန်းထိ ခေါ်လာခဲ့သည်။စကားတခွန်မှ မပြောပဲ ဧည့်ခန်းတွင်း ဆိုဖာခုံပေါ်တွင် ပွေ့ချကာ လေးဖက်ထောက်ခိုင်းရင်း ထမိန်လေးအား ခါးထိချိတ်တင်လိုက်သည်။ဆုနဒီနောက်တွင် နိုင်ထူးသော်မှာ ဒူးထောက်နေရာယူရင်း ပေါင်ကြားအတွင်းမှ ပြုးထွက်နေသော စောက်ပတ်လေးအား စယက်တော့သည်။မနက်အိပ်ရာနိုးကတည်းက သေးပေါက်ပြီး ရေမဆေးဖြစ်သော စောက်ဖုတ်လေးဆီက သေးနံ့စောက်ချီးနံ့ ခပ်စူးစူးလေး ထွက်နေသည်။နိုင်ထူးသော်မှာ အောက်သိုးသိုး စောက်ပတ်နံ့လေးအား ရှုရှိုက်ရင်း စောက်ဖုတ်လေးအား ထိုးယက်နေလိုက်သည်။ဆုနဒီမှာ သူမ၏ အနံ့ထွက်နေသော စောက်ပတ်လေးအား အငမ်းမရယက်နေသော နိုင်ထူးသော်အား လှည်ပြန်ကြည့်ရင်း အားနာနေမိသည်။စောက်စိလေးအား နို့ဆာနေသော ကလေးတစ်ယောက်လို တပြွတ်ပြွတ်နှင့် ဆွဲစုပ်နေပြန်သည်။ဆုနဒီမှာ ရုတ်တရက် ဆီးပုန်းပြန်တင်းလာပြီး သေးပေါက်ချင်သလိုဖြစ်လာနေရာ

” ခဏ … ကိုနိုင် … ကျမ … ဟို ဟိုလေ … သေးပေါက်ချင်လာလို့ ”

” ရပါတယ် မဆုရဲ့ … သန့်စင်ခန်းသွားမနေနဲ့တော့ … ကိုနိုင် ပါးစပ်ထဲ ပေါက်လိုက်နော် ”

” အာ ကွာ … ကျွတ် ”

ဆုနဒီမှာ နိုင်ထူးသော်ပါးစပ်ထဲ ပေါက်ချရမှာ မျက်နာပူနေမိသည်။နိုင်ထူးသော်က ပြောရင်း သူမပေါင်ကြားအောက် ပက်လက်လှန်ဝင်ရင်း စောက်ဖုတ်နှင့်တည့်တည့် ခေါင်းမော့ပေးနေသည်။သူမဖင်လေးအား ဆွဲဖိကာ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအား ပါးစပ်နှင့်တေ့ခံထားရာ ဆုနဒီမှာ သေးတန့်နေကာ တော်တော်နှင့်မထွက်ပေ။နိုင်ထူးသော်မှာ စောက်ခေါင်းအားတေ့စုပ်ပြီး ဖင်သားကြီးအား ဖြန်းကနဲ့ ရိုက်ပေးတော့မှ ကိုယ်လုံးလေးဆက်ကနဲ့တုန်သွားကာ သေးများ တဗြန်းဗြန်း ပန်းချလိုက်တော့သည်။နိုင်ထူးသော်ပါးစပ်ထဲ သေးများတလဟော စီးကျလာပြီး နူတ်ခမ်းမှပင် လျှံထွက်နေတော့သည်။ဝင်လာသမျှသေးများအားမျိုချရင်း သေးများကုန်စင်သွားမှ နိုင်ထူးသော်မှာ စောက်ပတ်တပြင်လုံး မော့ပြီး ထိုးယက်ပေးလိုက်တော့သည်။

” ဟင့် … ကိုနိုင်ရယ် … အ … အင်းဟင်းးး းးး ”

ဆုနဒီမှာ ခါးလေးဝိုက်ဝိုက်ပြီး နိုင်ထူးသော်လျှာဖျှားလေးအား သူမစောက်ဖုတ်လေးဖြင့် ဖိပွတ်နေသည်။နိုင်ထူးသော်က ဖင်လေးအားဖမ်းထိန်းပြီး စောက်စိလေးအား ဆွဲဆွဲစုပ်ပေးလိုက်ရာ ဆုနဒီဖင်လေး ကော့တက်နေရသည်။

” ရှီးးး … အားဟားးး …… လိုးချင်လည်း လိုးတော့လေ ကိုနိုင် … အ … ကျမ မခံနိုင်တော့ဘူး စောက်ဖုတ်က ယားလှပြီရှင့် ”

စကားပြောပြီးချင်း ဆုနဒီမှာ သူမစောက်ပတ်လေးအား နိုင်ထူးသော် ပါးစပ်မှခွာပြီး ခုံပေါ်တွင်ဒူးထောင်ပေါင်ကားလေးဖြင့် ခေါင်းလေးမော့ထားလိုက်သည်။နိုင်ထူးသော်ကလည်း ပက်လက်လှန်ယက်ပေးနေရာမှ ထရပ်ကာ ဆုနဒီပေါင်ကြားထဲမှ စောက်ပတ်ရဲရဲလေးအားကြည့်ရင်း သူ့အဝတ်စားများချွတ်ချရာ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးပဲ ကျန်ရှိတော့သည်။ဆုနဒီရှေ့ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ရာ သူမမျက်လုံးလေးဖွင့်ကြည့်ပြီး ခါးကိုမတ်မတ်ထားကာ နိုင်ထူးသော်၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးအား အောက်သို့ ဆွဲချလိုက်တော့သည်။ထို့နောက် လီးထိပ်လေးအား စငုံပြီး လဥလေးများအား ချေပေးလိုက်ရာ နိုင်ထူးသော်မှာ သူမပုခုံးလေးအား လက်ထောက်အားယူရင်း ပါးစပ်လေးအား လိုးနေလိုက်သည်။

” ဗြွတ် … ပလွပ် …ဗွပ် ဘွတ် ”

ဆုနဒီမှာ ဦးသက်ခိုင်၏ လီးအားအကြိမ်ကြိမ်စုပ်ပေးရင်း လီးအရင်းထိ မျိုချတတ်နေပြီ။ခုလည်း နိုင်ထူးသော်မှ သူမပါးစပ်လေးအား လိုးရာ လည်ပင်းကြွတ်သားများလျော့၍ လီးအရင်းထိ အလိုးခံနေလိုက်သည်။

” အားးး ရှီး …… ကောင်းလိုက်တာ မဆုရယ် … ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားလိမ့်မယ် … ဟူးးး းးး ရှီးးး … ခဏ ထုတ်မယ်နော် ”

နိုင်ထူးသော်မှာ ဆုနဒီ၏ ဖင်အားလိုးဖို့ စိတ်သန်နေရာ ပါးစပ်ထဲပြီးသွားမှာ စိုးရိမ်နေသည်။လီးအားထုတ်ကာ ၂ချက်၃ချက် ဂွင်းထုလိုက်ရင်း ဒူးထောက်လိုက်သည်။ဆုနဒီပေါင်လေးနှဖက်အား အပေါ်မြှောက်ကာ ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်ပြီး ပေါင်ကြားမှ ဖေါင်းကြွနေသော စောက်ပတ်လေးအား လီးအမြောင်းလိုက် ပွတ်ထိုးလိုက်သည်။အချက်၂ဝလောက် လီးဖြင့် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးအား ပွတ်ဆွဲရာ စောက်ရည်ကြည်များ ဆူပွက်လာပြီး ဖင်ကြားထဲထိ စီးကျလာနေသည်။ထိုသို့ ဖင်ဝလေးအားစောက်ရည်များရွှဲလာမှ လီးထိပ်အား ဖင်ပေါက်လေးထဲ ဖိသွင်းလိုက်တော့သည်။ဒစ်ဖူးလေးဝင်ဝင်ချင်း ဆုနဒီမှာ အော်နေရသည်။

” အားးး … အမေ့ …… အမလေးးး … နာလိုက်တာ …… မ…ရ…လောက်…ဘူး…… အမလေးးး ကိုနိုင် … ပြန်ထုတ်ပေးပါနော် ”

ဆုနဒီအော်ဟစ်နေပေမယ့် နိုင်ထူးသော်မှာ မရပ်ပဲ ဖင်ထဲအား လီးအရင်းထိ ဖိသွင်း လိုက်သည်။

” ဗျစ် … အ … ဗျစ်ဗျစ် … အမလေးးး သေပါပြီ … ဗျစ် … ဗျစ် …… အားးး းးး ”

ဆုနဒီဖင်ဝလေးအား သတ်လျှိုထားသလိုဖြစ်ကာ အော်ဟစ်ညည်းတွားနေရရှာသည်။နိုင်ထူးသော်မှာ ပေါင်နှဖက်အား ဒူးထောက်ထမ်းရင်း ဆုနဒီမျက်နာလေးအား ဖိနမ်းကာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်ယူလိုက်ပြန်သည်။တဖန် လီးအား တဝက်ခန့်ထုတ်ကာ ဖွပ်ကနဲ့ ဖိလိုးလိုက်ပြန်သည်။

” ဗျစ် … ဖလွပ် … အု … ဘွတ်… အားးး နာလိုက်တာ ကိုနိုင်ရယ် ဖြည်းဖြည်းလိုးပါနော် … အု ပြွတ်ပြွတ် ”

နိုင်ထူးသော်မှာ တချက်ချင်းပစ်လိုးကား အော်ဟစ်ညည်းငြူနေသော ဆုနဒီနူတ်ခမ်းလေးအား စုပ်ယူပစ်သည်။ဆုနဒီမှာ ဖင်ဝတစ်စို့လေးဖြစ်နေရာမှ ဖင်အတွင်းကြွက်သားများအား တောင်ခံမနေတော့ လျော့ချပစ်လိုက်တော့သည်။ဖင်ကို ဖွင့်ခံပေးမှ လီးအဝင်အထွက် နာကျင်မှု့လျော့နည်းကာ လီးအရသာအား ခံစားမိလာသည်။နိုင်ထူးသော် လိုးသမျှကို အလိုက်သင့်ခံနိုင်လာခဲ့ရာ တဖြည်းဖြည်း သူမဖင်လေးအား ရှေ့သို့ မသိမသာလေး ထိုးပေးနေလိုက်သည်။စောက်ဖုတ်အလိုးခံရသည်ထက် ဖင်ခံရသည်မှာ ပိုပြီး အရသာတွေ့နေသည်။

” အားဟားးး … ရပြီ … ကိုနိုင် …… လိုးတော့ ကျမခံနိုင်ပါပြီ … အားးး ရှီးး ကောင်းလိုက်တာ ”

” ဘွတ် ဘွတ် … ဗျစ် … ဗလွပ် … ဗြိ … ဖွပ် … ဘွတ် ”

နိုင်ထူးသော်မှာ ဆုနဒီဆီမှ ဖင်အလိုးခံနိုင်ပြီဟု ကြားလိုက်ရသဖြင့် ခါးပြန်မတ်ကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းအား ထမ်းရင်း အားပါးတရ ပစ်လိုးလိုက်တော့သည်။သူငယ်ချင်းအရင်းခေါက်ခေါက်၏ ဇနီးလောင်းလေးအား စောက်ဖုတ်သာမက ဖင်ပါလိုးနေရသဖြင့် အားရကျေနပ်လျက်ရှိသည်။ဖင်ဝစီးစီးလေးအား လိုးနေရင်း စောက်စိလေးအား ဖိချေလိုက်ရာ ဆုနဒီစောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲမှ စောက်ရည်များ သူ့ဗိုက်ပေါ်ထောင်ပန်းလာတော့သည်။လီးအားဖင်ထဲမှ အမြန်ထုတ်ကာ ပန်းထွက်နေသောစောက်ရည်များအား အငမ်းမရ ပါးစပ်ဖြင့်ခံကာ သောက်ပစ်လိုက်သည်။မျက်နာတခုလုံး စောက်ရည်များ စင်ကုန်ရာ ဆုနဒီမှာ ဖျက်ကနဲ့ အားယူခါးဆန့်ထိုင်ကာ နိုင်ထူးသော်မျက်နာပေါ်မှ သူမစောင်ရည်များအား ပြောင်စင်နေအောင် ယက်ပေးလိုက်သည်။ပြီးမှ နိုင်ထူးသော်သည် စောက်ဖုတ်လေးအား လက်ဖြင့် ခပ်ဆက်ဆက်လေး ၂ချက်ဆင့်ရိုက်ကာ ဖင်ထဲ လီးထည့်ပြီး တဖုန်းဖုန်းပစ်လိုးလိုက်ပြန်သည်။ဒီတကြိမ်တွင် ပေါင်သားဖွေးဖွေးလေးအား ပုခုံးပေါ်မထမ်းပဲ ဘေးသို့ဖြဲကာ ခါးလေးအားဆွဲပြီး မနားတမ်းလိုးနေသည်။တဖြည်းဖြည်းလိုးချက်များ မြန်လာကာ မေးကြောများ ထောင်ထွက်လာရာ နောက်ဆုံး တချက် စောင့်လိုးလိုက်ပြီး ဖင်ဝအား လီးအရင်းထိကပ်ထားကာ လရည်ဖြူဖြူများ ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။

” အားးး … ထွက် ထွက် … ထွက်ပြီ … မဆုရယ် …… အားး ရှီးးး ဟူးးး းးးး ”

ဖင်ထဲ လီးအားစိမ်ထားရင်း ခုံပေါ်ပေါင်ဖြဲအလိုးခံနေသော ဆုနဒီ၏ နို့အုံလေးပေါ် ဒူးထောက်လျက်ပင် မျက်နာအပ်ချရင်း အမောဖြေနေလိုက်သည်။ညနေပိုင်း အိမ်ပြန်မပို့ခင် ဆုနဒီဖင်လေးအားဟစိတိကြိုက်လိုးရာ ၂ချီတိတိ နှစ်ယောက်သားပြီးခဲ့ရသည်။ဆူနဒီအိမ်ပြန်ရောက်ချိန်တွင် ဖင်ဝဆီမှ စပ်ဖျင်းဖျင်းလေးဖြစ်ကာ ကွတကွတ ဖြစ်နေရှာတော့သည်။

………………………

ခွံဝငျးထဲမှ ရငျးနှီးသောမိတျဆှမြေား၏ အပွုံးမြား နှစျဖကျမိဘဆှမြေိုးမြား၏ အပွုံးမြား ပွနျ့ကြဲနသေညျ။မွူးဇစျတီးလုံးသံ မတိုးမကယြျလေးနှငျ့ ဖနျခှကျခငြျးထိသံမြား စကားပွောသံမြား အနညျးငယျတော့ ဆူညံနကွေသညျ။မိုးနှောငျးမှာ စတစျကောျလံရှပျအားအောငျခံထား၍ နီညိုရောငျကုတျအကငြျ် ီ ဘောငျးဘီဝမျးဆကျနှငျ့ ကုမ်ပဏီမှ လုပျဖေါျကိုငျဖကျမြားအား ဧညျ့ခံနခြေိနျ…သတို့သမီးဖွစျသူ သီတာခိုငျမှာ ရှားရောငျရငျတပိုငျးပွတျအကငြျ် ီလေးနှငျ့ ဂါဝနျအရှညျး ရှားရောငျလေးတှဲဝတျကာ ဆံနှယျလေးမြားအား အပေါျသို့ တထှကျခနျ့ထောငျ၍စုခညြျကာ နောကျကြောဘကျခထြားရငျး သူမသူငယျခငြျးမြားအား ဧညျ့ခံနတေော့သညျ။ရောငျစုံမီးမြားနှငျ့ တေးသှားအလိုကျ စညျးခကြျကကြလြေး ကနခြေိနျဝယျ အိမျမကွီးဘကျအား မီးမိတျထားလိုကျသညျ။တိုကျနှငျ့ ကပျလကြျ ကားဂိုဒေါငျအခနျးလေးထဲတှငျ မိုးနှောငျးအမဖွေစျသူ ဒေါျသီရိဖွူအား ဦးသကျခိုငျက ထမိနျလေးလှနျကာ မကြျနှာခငြျးဆိုငျ တေ့လိုးနပွေနျသညျ။အိမျအတှငျး ဧညျ့ခနျးဒေါငျ့တှငျ ဒေါျသူဇာမိုးမွငျ့က သူရလီးအားစုပျပေးနခြေိနျ သူငယျခငြျဖွစျသူ ဇငျမာက ဧညျခနျးတှငျး ဝိုငျသောကျနကော အရိပျအခွေ ကွညျ့ပေးနသေညျ။ထိုစဉျ သီတာခိုငျ၏ ရညျးစားဟောငျးကားလေးဖွငျ့ဝငျလာပွီး ကားပေါျမှ လကျဖှဲ့ပနျးဆီးလေးကိုငျကာ ဆငျးလာတော့သညျ။သီတာခိုငျမှာ မှောငျရိပျကသြော စားပှဲအလှတျတခုတှငျ ဧညျ့ခံရငျး ဘေးခငြျးကပျလကြျ ထိုငျနလေိုကျသညျ။သူမထိုငျနသေောနရောမှ မိုးနှောငျးနှငျ့အတူ တခွားစားပှဲမြားအား လှမျးမွငျနရေသညျ။ဘီယာနှငျ့ အသားကငျမြား အရှတျကွောျမြား လာခသြဖွငျ့ သီတာခိုငျမှာ ရညျစားဟောငျးဖွစျသူ ရဲသှေးအား ဘီယာငှဲ့ပေးကား အလှမျးသညျနလေိုကျသညျ။ရဲသှေးကလညျး စကားပွောရငျး သတို့သမီးအသစျစကျစကျ သီတာခိုငျ၏ ပေါငျကွားအား ပှတျသပျပေးနလေိုကျသညျ။သူတို့နရောမှ အမှောငျကနြသေဖွငျ့ ရုတျတရကျ မမွငျနိုငျသညျမို့ အတငျးရဲနကွေသညျ။သီတာခိုငျမှာလညျး ဂါဝနျအရှညျအားပေါငျရငျးထိလှနျတငျကာ ရဲသှေးစိတျတိုငျးကြ သူမစောကျဖုတျလေးအား အနိုကျခံနလေိုကျသညျ။သီခငြျးတပုဒျ ပွီးဆုံးသှားခြိနျ ရဲသှေးဆီမှ စကားသံတိုးတိုးလေး ထှကျပေါျလာသညျ။သီတာခိုငျမှာ ခေါငျးလေးညိတျပွရငျး မိုးနှောငျးတို့ဝိုငျးအား တခကြျကွညျ့ကာ အမှောငျထဲ ထရပျလိုကျသညျ။အောကျခံဘောငျးဘီလေးအားခြှတျ၍ ဘေးနားခုံပေါျပစျတငျလိုကျသညျ။စားပှဲခုံနှငျ့ သူမထိုငျသောခုံအား အနညျငယျနောကျဆုတျကာ ပွနျထိုငျပွီး ပေါငျလေးအား ဖွဲထိုငျလိုကျသညျ။ရဲသှေးမှာ စားပှဲခုံအောကျ လေးဖကျထောကျဝငျရငျး သီတာခိုငျ ပေါငျကွားတှငျ နရောယူလိုကျသညျ။ထို့နောကျ့ ဂါဝနျအရှညျကွီးအားမှကာ သီတာခိုငျစောကျဖုတျလေးအား အားရပါးရယကျနတေော့သညျ။သီတာခိုငျမှ စားပှဲခုံပေါျမှ အသားကငျမြားအား ဟနျဆောငျပနျဆောငျ တူဖွငျ့မှှရေငျး စောကျပတျအယကျခံနလေိုကျသညျ။ခဏအကွာတှငျ သူမမကြျနှာလေး မော့တကျကာ စားပှဲခငျးအား လကျနှစျဖကျက ကစြျနအေောငျဆုပျနတေော့သညျ။

” အားးး … ရှီးး းးး … ပြီး ပြီးးး … အ အ ”

စားပွဲခုံအောက်မှ ရဲသွေးပြန်ထွက်လာပြီး သူမဘေးဝင်ထိုင်ရာ ရဲသွေးနူတ်ခမ်းတဝိုက် ကပ်နေသော သူမစောက်ရည်များအား ပြောင်နေအောင် ယက်ပေးရင်း နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်နေလိုက်သည်။သီချင်းသံမြူးမြူးလေး ပြန်ဖွင့်သဖြင့် မင်္ဂလာဧည့်ခံပွဲလာသော မိတ်ဆွေများလည်း ကခုန်နေကြပြန်သည်။သီခိုင်မှာ နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်နေရာမှ ရဲသွေးဘောင်ဘီဇစ်အား ဆွဲဖွင့်လိုက်ရာ လီးကြီးမှာ ဖျောင်းကနဲ့ ကန်ထွက်လာပြီး ရမ်းခါနေတော့သည်။အစထဲက ရဲသွေးမှာ အောက်ခံဝတ်လာပုံမရပေ။လီးအား ၂ချက်၃ချက်ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း သီတာခိုင်မှာ ကုန်းစုပ်ပေးလိုက်သည်။ရဲသွေးမှာ ကြာကြာအစုပ်မခံပဲ သီတာခိုင်အား လိုးရန်ပြောလိုက်လေသည်။သီတာခိုင်မှာလည်း ကြံရာမရဖြစ်ကာ ကားဂိုဒေါင်ဘေးနားမှောင်ရိပ်လေးထဲ ခေါ်ကာ ဂိုဒေါင်နံရံအား လက်ထောက်ရင်း မတ်တပ်ရပ်လျက်လေး ကုန်းပေးလိုက်ရသည်။ဂိုဒေါင်အတွင်း မိုးနှောင်းအမေအား သူမအဖေ ဦးသက်ခိုင်မှမနားတမ်းလိုးနေသည်ကို မသိရှိလိုက်ပေ။မိုးနှောင်းမှာ လူအနည်းငယ်ကျဲသွားသဖြင့် သီတာခိုင်အားလိုက်ရှာရာ စားပွဲတခုတွင် တစ်ယောက်ထဲထိုင်နေသော အမဖြစ်သူ ဆုနဒီအား တွေ့လိုက်ရသည်။အနားလေးကပ်ထိုင်စဉ် ဆုနဒီမှာ မောင်ဖြစ်သူ မင်္ဂလာပွဲကြောင့် ဝမ်းသာဝမ်းနည်းဖြစ်ကာ မျက်ရည်များကျနေတော့သည်။အမဖြစ်သူအား နှစ်သိမ့်ပေးရင်း အိမ်ထဲသို့ခေါ်လာရာ ဧည့်ခန်းတွင်း လူရိပ်တွေ့ရသဖြင့် ဧည့်ခံပွဲ ညာဖက်ခြမ်းရှိ ပန်းခြံလေးဖက် ပြန်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။တရှုံ့ရှုံ့ငိုနေသော အမဖြစ်သူအား ပန်းခြံအတွင်းရှိ ဒန်းစင်လေးပေါ်ထိုင်ခိုင်ရင်း စကပ်ထမိန်လေးလှန်တင်ကာ စောက်ဖုတ်လေးအား ယက်ပေးလိုက်သည်။ဆုနဒီမှာ ဝမ်းသာဝမ်းနည်းစိတ်ပျောက်ကာ ဧည့်ခံပွဲဖက်လှည့်ကြည့်ရင်း သူမပေါင်လေးဖြဲကာ မောင်ဖြစ်သူမျက်နာနှင့် စောက်ပတ်လေးအား ဆွဲကပ်ထားလိုက်သည်။

အချိန်များ တရွေ့ရွေ့ကုန်ဆုံးလာပြီး ခြံဝင်းထဲ၌ ဆူညံသံများလည်း လျော့ပါးလာခဲ့သည်။နှစ်ဖက်မိသားစုနှင့် မိုးနှောင်းတို့ ဇနီမောင်နှံ နှစ်ယောက် အမှတ်တရ ဓတ်ပုံများ တဖျက်ဖျက်နှင့် ရိုက်နေကြသည်။အောင်မင်္ဂလာသီချင်သံထွက်ပေါ်လာချိန် ကုမ္ပဏီမှလုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်များ ရင်းနှီးသော မိတ်ဆွေများ အလျှိုလျှိူနှင့် ထပြန်သွားကြရာ မိုးနှောင်းတို့မိသားစုနှင့် သီတာခိုင်တို့မိသားစု များသာကျန်ရစ်ခဲ့ကြသည်။ည၁၂နာရီကျော်နေသဖြင့် ဦးသက်ခိုင်မှ မိုးနှောင်းအမေနဲ့အမအား အိမ်မှာပဲ အိပ်ကြရန် မနက်ကြမှ ပြန်ရန်ပြောရင်း ခြံဝန်းတံခါးအား သော့ခတ်ပစ်လိုက်တော့သည်။ထို့နောက် အိမ်မကြီးအတွင်း မိသားစုနှစ်စုလုံးဝင်ရောက်သွားကြကာ မကြာမှီ တိုက်ကြီးတခုလုံး မှောင်အတိကျ၍ အိပ်ခန်းများအတွင်းသာ ခပ်မှိန်မှိန် မီးရောင်များပြန်လင်းလာခဲ့တော့သည်။

……………………………

အဆုံးထိဖတ်ပေးသော မိတ်ဆွေများအား ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( တိတ်တခိုးအတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )