အခန်း ၁။

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဆိုသည်နှင့် တွေ့ဆုံဖူးသူတိုင်းက ရိုးရိုးအေးအေး စကား ကျယ်ကျယ်မပြော လူကြီးသူမ တွေ ပြောလေ့ရှိသည့် မိန်းခလေး ပီသသည် ဆိုသည့် ကောင်မလေး ကို မျက်စေ့ထဲ တန်းမြင်ကြသည်။ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်း မျက်လုံး ကျယ်ကျယ် နှင့် အမြဲတန်းပြုံးချိုနေသော မျက်နှာလေးက ရုပ်ရှင်မင်းသမီးတွေလို မချောပေမဲ့ ချစ်စရာကောင်းသည်။ စလင်းဘော်ဒီ ဟု ဆိုရမည့် သွယ်သွယ်လျှလျှ ကိုယ်လုံးလေး ရှိသော်လည်း ကျင်သောခါး နှင့် ဝိုင်းသောတင်လေး ရှိသည်။ မြန်မာဆန်ဆန် ရင်ဖုံး ကိုယ်ကျပ် အကျႌလေး ဝတ်ထားလျှင် မို့မောက်လုံးကြွ နေသော ရွှေရင် အစုံက အကြီးကြီး မဟုတ်သော်လည်း ထင်ထင်ရှားရှားကလေး ရှိသည်။

နေထက်နိုင် နှင့် အိမ်ထောင်ကျတော့ အသက်က ၂၅။ သူများတွေက အပျို ကြီး လို့ ခေါ်နေကြပြီ။ နေထက်နိုင် နှင့် အိမ်ထောင်မကျခင် ရီးစား သုံးယောက် ရှိခဲ့သည်ဟု သူမ က ဝန်ခံခဲ့သည်။ နေထက်နိုင် ကိုယ်တိုင်လည်း သိခဲ့တဲ့ဇာတ်လမ်း ရှိသည်။ အဲဒါက သူမ ၏ ပထမဆုံး ရီးစား။ နေထက်နိုင် ၏ သူငယ်ချင်း။ အဲဒီကောင်ကြောင့်လည်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နှင့် နေထက်နိုင် နှင့် သိခဲ့ကြတာဖြစ်သည်။ နောက်တော့ နေထက်နိုင် သူငယ်ချင်း ဇင်မျိုးပိုင် နှင့် ပြတ်သွား တော့ သူတို့ နှစ်ယောက် အဆက်အသွယ် မရှိကြတော့။ သို့သော်လည်း နှစ်နှစ်လောက် ကြာတော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် နေထက်နိုင်တို့ သူငယ်ချင်း အုပ်စု ထဲ သို့ ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။ ထိုအချိန်မှာ ရီးစား နှင့် ပြတ်ပြီး အသဲကွဲသလို ဖြစ်နေသူ နေထက်နိုင် နှင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တို့ အိစိကလီ ဖြစ်လာသည်။ နောက်တော့ သမီးရီးစား ဖြစ်သည်။ သမီးရီးစား ဖြစ်တော့ သူမ ယခင်က ရီးစားတွေ ရှိခဲ့တာကို ဝန်ခံသည်။ ဇင်မျိုးပိုင် ပြီး နောက်တယောက် နှင့် ဖြစ်သည်။ ထိုတယောက်က သူမ အပေါ် ဖေါက်ပြန်သလိုလို ဘာလိုလို ညာလိုလို ဖြစ်လာသဖြင့် ထိုတယောက် နှင့် မကွဲခင်ကိုပင် အရွဲ့တိုက်ကာ နောက်တယောက်တွဲလိုက်သဖြင့် ထိုသူ နှင့် သမီးရီးစား ဖြစ်သည်ဟု ဆို၏။ ထိုသူက လည်း သူမ နှင့် လအနည်းငယ် တွဲပြီးမှ အိမ်က သဘောတူ ပေးစားသည့် မိန်းမ နှင့် ယူသွားသဖြင့် စိတ်လေကာ နေထက်နိုင် တို့ အဖွဲ့ ဆီ ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။ ရီးစားကွဲ အသဲကွဲ နှစ်ယောက် ခံစားချက်တူ ပြီး ပေါင်းမိသွားကြသည်။

နေထက်နိုင် ၏ ရီးစား မှာ သူ့ထက် အသက် အနည်းငယ်ကြီး ပြီး လိင်ကိစ္စ ရေးရာ မှာ ကျွမ်းကျင်သည်။ နေထက်နိုင် ကို လိင်ဆက်ဆန်မှု ကိစ္စအဝဝကို သင်ပြပေးသွားနိုင်သည်။ နောက်ပိုင်း နေထက်နိုင် စဉ်းစားမိသည်မှာ သူ့ကို ဆက်ခ် အလို ရှိသဖြင့် အသုံးချသွားပြီး မလိုတော့ ပြစ်ထားခဲ့တာပဲ ဖြစ်မည်ဟု ပင်။ နေထက်နိုင် မိန်းမ တွေ ပေါ်မြင်သည့် အမြင် နည်းနည်းပြောင်းလာခဲ့သည်။

ထို အမြင်ကြောင့်ပဲလား မသိ။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နှင့် ရီးစား ဖြစ်ပြီးတော့ တပတ်လောက် အကြာမှာ ပင် နေထက်နိုင် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နှင့် လွန်လွန်ကျူးကျူး ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ သူ့အိမ်မှာ လူကြီးတွေ မရှိတုန်း ချိန်းကာ သူ့အခန်းထဲတွင် သီရိရှင်းသန့်ဖြူကို လိုးလိုက်သည်။ တကယ်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက် ရီးစား ဖြစ်ပြီး နောက်နေ့မှာ ပင် နေထက်နိုင် က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်း၊ နို့ကို နှယ် စသဖြင့် လုပ်ခဲ့ပြီး နောက်တနေ့ မှာ သူ့ပုဆိုးခါးပုံစကို ဖြေ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လက်ကို ဆွဲယူပြီး သူ၏ မာတောင်နေသော လီးကို ကိုင်ခိုင်း ထုခိုင်းခဲ့သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှ ငြင်းဆန်ခြင်း မရှိ သူ့အလိုကို လိုက်လျှောခဲ့သဖြင့် သူက လုပ်လို့ ရမည်ဆိုတာကို သိသည်။ ထို့ကြောင့်ပင် သူ့အခန်းသို့ ခေါ်ကာ လိုးလိုက်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို လိုးလိုက်ရတော့ သူ့စိတ်ထဲ မှာ တမျိုး ဖြစ်ရသည်။ နေထက်နိုင် ၏ ပြတ်သွားသော ရီးစား မမ နှင့် ယှဉ်လိုက်လျှင် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ အတွေ့အကြုံ မရှိသလို သူတွေ့မြင်ရသည်။ သူ့စိတ်ထဲ ထင်ထားသည်က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် ပထမ ရီးစား များ နှင့် အတွေ့အကြုံ ရှိရမည်ဟု ။ သို့သော် ထင်ထားသလို မဟုတ်။ သူဦးဆောင် သည့်နောက်ကို သာလိုက်သည်ကို တွေ့နေရသည်။ စောက်ဖုတ်လေးက တော့ စေးကျပ် နေသည် စောက်ရည်တွေ ရွဲအောင် ထွက်လို့သာ လိုး၍ အဆင်ပြေသည်။ ကိုယ်လုံးလေးက ပါးလျှပ် ပြီး ခါးကျင်ကျင်လေး မို့ ခါးကိုင်ကာ အားရပါးရ ဆောင့်လိုး လို့ ကောင်းသည်။ နဂိုထည်းက စကား နည်းပြီး အိန္ဒြေရသူမို့ တအားကြီးတော့ ကော့ပြန်နေအောင် မညီးငြူ၊ အံကြိတ်ကာ ခံရှာသည်။ နောက်ပိုင်း သူတို့ နှစ်ယောက် တပတ် တခါလောက် လိုးဖြစ်လာသည်။ နေထက်နိုင် မိဘတွေက လည်း ရှေးရိုး အယူအဆမို့ သူများ သားသမီးကို ခုလို တွဲနေတာ ရေရှည်မသင့်ဟု သူ့ကို ပြောကြသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကိုယူလိုက်ဖို့ တိုက်တွန်းသည်။သူ အခုလို တပတ်တခါ မှန်မှန်လိုးနေတာသာ သိလျှင် သူတို့ ဘယ်လို များနေကြမည်မသိဟု နေထက်နိုင် တွေးမိသေးသည်။ သို့သော်လည်း သူကိုယ်တိုင်က လည်း ငါအိမ်ထောင်ပြုဖို့ အရွယ်ရောက်နေပြီလေဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်ကာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို လက်ထပ်ယူလိုက်တော့သည်။

နေထက်နိုင် ရော သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ပါ နှစ်ယောက်စလုံး အခုမှ ကျောင်းပြီးလို့ အလုပ်ဝင်စ လူငယ်များ ဖြစ်လေရာ၊ ကိုယ်ပိုင် အိမ်ယာ ဝယ်ဖို့ မပြော နှင့် ငှားနေဖို့ပင် အဆင်မပြေ သေး။ နေထက်နိုင် မိဘ အိမ်မှာပင် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လိုက်နေရလေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ နိုင်ငံခြားမှ လာဖွင့်ထားသော ကုမ္ပဏီတခု တွင် အလုပ်လုပ် ရုံမက၊ စနေတနင်္ဂနွေများတွင်လည်း ကွန်ပြူတာ သင်တန်း ဖွင့်ထားသော သူမ ဆရာတဦး၏ ကျောင်းတွင် အချိန်ပိုင်း ဝင်သင်ပေးသေးသည်။

ပုံမှန်ရက်များတွင် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို သူမ ကုမ္ပဏီ က ကားဖြင့် လာကြို ၊ ရုံးဆင်းချိန် ပြန်ပို့ပေးသည်။ စနေ၊ တနင်္ဂနွေ ရက်များတွင်တော့ နေထက်နိုင် က အားနေသဖြင့် သူကိုယ်တိုင် ကျောင်းသို့ လိုက်ပို့ လိုက်ကြို လုပ်ပေးသည်။

နေထက်နိုင် လည်း အိမ်ထောင်ကျပြီး သူငယ်ချင်းတွေ နှင့် သိပ်မတွဲဖြစ်တော့ အကုန်လုံးက လည်း သူ့အိမ်ထောင် သူ့မိသားစု တွေ နှင့် ဆိုတော့ သူလည်း သူ့အလုပ်သူလုပ်၊ အလုပ်သွားအလုပ်ပြန်၊ နေ့တဒူဝ အလုပ်ရှုတ်နေခဲ့သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စနေ၊ တနင်္ဂနွေ စာသွားသင်သည့် အချိန်မှာ သာ တယောက်ထည်း အားနေသဖြင့် အင်တာနက် တက်ကာ ဟိုဟို ဒီဒီ ကြည့်ဖြစ်လာသည်။ ဟိုကြည့်ဒီကြည့် ပျင်းရာမှ မြန်မာ ပွင့်လင်းရသာ စာပေများ ရှိသော ဆိုက်တွေကို ရောက်ကာ ထို ဆိုက်မှ စာရေးသူများ ရေးသည့် ဇာတ်လမ်းတွေကို ဖတ်ဖြစ်လာသည်။ နေထက်နိုင် မှာ လူပျို ဘဝကတည်းက အောစာအုပ် အသေးလေးများကို ဖတ်ရတာ ဝါသနာ ပါခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း နောက်ပိုင်း အလုပ်ရှုတ်သဖြင့် ငှားဖို့လည်း အဆင်မပြေ၊ ထို အဆက်အသွယ်များ လည်း မချိတ်မိတော့ သဖြင့် မဖတ်ဖြစ်သည်မှာ ကြာလှပြီ။ ယခုမှ ရတနာ သိုက်တွေ့သလို ဖြစ်ရသည်။ အတွေးပင်လယ်ပြာ၊ အချစ်တက္ကသိုလ်၊ တိတ်တခိုး စသည့် ဆိုက်တို့ တွင် လက်ရာပြောင်မြောက် လှသော စာရေးသူများ ၏ စာတွေကို ဖတ်ရှုမိလေသည်။ ထို စာပေများထဲ တွင် သူ့ကို စိတ်အတက်ကြွစေဆုံး ဇာတ်လမ်းများမှာ ဆွင်းကင်း ဟု ခေါ်သော၊ လင်မယားချင်း လဲလှယ်လိုးကြသည့် ဇာတ်လမ်းများ၊ ကပ်ကိုး ခေါ် သည့် ကိုယ့်မယားကို တခြားလူတယောက် နှင့် လိုးသည်ကို ခွင့်ပြုပြီး ချောင်းကြည့် ကာ ဖီးတက်သည့် ဇာတ်လမ်း၊ သွေးသား ရင်းကြသည့် မိသားစု ဝင်ချင်း အမှတ်မထင် လိင်ဆက်ဆံမိကြသည့်ဇာတ်လမ်း စသည်တို့ ဖြစ်သည်ကို သတိထားမိလာခဲ့ရသည်။

ထိုအခါမှ စ၍ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို သူ့စိတ်ကူး ထဲတွင် တခြား ယောက်ျား တို့ ဖြင့် လိင်ဆက်ဆန်သည်တို့ကို ဖာတ်လမ်းဖေါ် တွေးမိလာသည်။ ထိုအတွေးက ပင် သူ့ကို လိင်စိတ်ပိုမို ထကြွ လာစေခဲ့ရသည်။ လက်တွေ့တွင်တော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လို စကားတိုးတိုး သာ ပြောတတ်သော၊ အိန္ဒြေကြီးမားကာ ရိုးရိုး အေးအေး သာ နေတတ်သော မိန်းခလေး မျိုး က သူ့အတွေးထဲက မိန်းခလေး လို ဘယ်မှာသာ ဖြစ်နိုင်ပါမည်နည်း။ သို့သော်လည်း အပြစ်ကင်းစင်သော အပြုံး၊ နှစ်လိုဘွယ် အမူအကျင့် တို့ကြောင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ သူ့ထက် မိတ်ဆွေ အပေါင်းအသင်း ၊ ခင်မင်သူတွေ ပို ပေါကြွယ်ဝလေသည်။ တခါတလေ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အပေါင်းအသင်း သူငယ်ချင်းများ ၏ ပျော်ပွဲရွှင်ပွဲများသို့ သူကသာ လိုက်လံတက်ရောက်ခဲ့ရသည်များ ရှိလေသည်။ သူ့မှာ ထိုကဲ့သို့ ပွဲမျိုး ပင် မယ်မယ်ရရ မရှိတော့ခြေ။

တနေ့တော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တို့ အလုပ်က နှစ်ပတ်လည် ခရစ်စမတ်ပါတီ လုပ်သည်။ ဝန်ထမ်းများ၏ မိသားစုဝင်တွေ ကိုပါ ဖိတ်သဖြင့် နေထက်နိုင် လည်း လိုက်သွားမိသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ၏ ဘော့စ် မစ္စတာဂတ် အပါအဝင် သူမ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်တွေ နှင့် တပျော်တပါး စားကြသောက်ကြ သည်။ မစ္စဂတ် က အသက်ငါးဆယ်ကျော် ပြင်သစ်လူမျိုး ဖြစ်ပြီး မုဆိုးဖို သားသမီး နှစ်ယောက် ရှိသည်။ သားသမီးတွေက ပဲရစ်မှာ တက္ကသိုလ်တက်နေကြသည်ဟု ဆိုသည်။ ပျော်ပျော်ပါးပါး နေတတ်သူဖြစ်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နှင့် အတူလုပ်နေသည့်ထဲမှ နိုင်မင်းခန့် ဆိုသည့် ကောင်ကို နေထက်နိုင် သတိထားမိသည်။ အဲဒီကောင်က မြောက်ကြွမြောက်ကြွ နှင့်ဟု ထင်မိသည်။ နိုင်ငံခြား ကုမ္ပဏီမှာ လုပ်နေသည်ဟု ဆိုပြီး သူ့ကိုယ်သူ နိုင်ငံခြား ရောက်နေသည်ထင်သလားမသိ၊ အမျိုးသမီး များကို ပုခုံးဖက် ခါးဖက် ခြေပုတ်လက်ပုတ် ဖြင့် စကားပြောဆို သည်ကို တွေ့နေရသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နှင့်ပင် ထိုင်ခုံခြင်း ယှဉ်ထိုင်ရက်မှ သူ့ဖုံး ထုတ် ကာ ဆလ်ဖီ ဆွဲဖို့ လုပ်သည်။ အနားမှာ ရှိနေသည့် နေထက်နိုင် က သူရိုက်ပေးမည်ဟု ပြောကာ ဖုံးကို ယူလိုက်သည်။ ကုလားထိုင်ခြင်းဝေးနေသဖြင့် နည်းနည်းကပ်ဖို့ ပြောလိုက်သည်။ သူတို့ ထိုင်နေတာကဘီးတတ် ကုလားထိုင်တွေ ဆိုတော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကုလားထိုင်နားကို ခြေထောက်ဖြင့်တွန်းပြီး ကပ်ဖို့ ကြိုးစားသည်။ သို့သော် ကြမ်းမညီသဖြင့် ပြန်ပြန်လှိမ့်သွားသည်။ သူက သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကုလားထိုင်ကို လှမ်းဆွဲရမည့် အစား သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ပုခုံး နှစ်ဖက်ကို သူ့လက်ဖြင့် တဖက်တချက်ကိုင်ကာ ဆွဲထားလိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာပင် နေထက်နိုင် က ဓါတ်ပုံ ရိုက်လိုက်သည်။ ပုံထဲတွင် သူမ က ပြုံးနေပြီး သူမ နှင့် ယှဉ်လျှက် နိုင်မင်းခန့် က သူမပုခုံးကို ကိုင်ထားသည်။ ထိုပုံကို ဖုံးထဲမှာ ပြန်ကြည့်ရင်း နေထက်နိုင် လီးတောင်လာသည်။ တကယ်လို့ နိုင်မင်းခန့်က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို လိုးနေသည်ဆိုလျှင် ဆိုသည့်အတွေးက သူ့ရင်တွေကို ခုံလာစေပြီး စိတ်လှုပ်ရှားလာခဲ့ရသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မျက်နှာက တော့ ဘာမှ မဖြစ်သလို။

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဘော့စ် ဂတ် ကလည်း ပါတီ စက္ကူဦးထုပ် ကို ဆောင်းပြီး နောက်ပြောင်ပြောင်ဖြင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဖြင့် တွဲကာ ဓါတ်ပုံလာရိုက်သေးသည်။ ကိုယ်တပိုင်းပုံ ခေါင်းချင်း ကပ်ရိုက်ကြသဖြင့် မျက်နှာ ပါးခြင်း ထိလှမိတတ် ပင်။ နေထက်နိုင် ဒူးပင်ချောင်လာသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မျက်နှာကို အကဲခပ်တော့ ဘာမှ မထူးခြား ပုံမှန်ပင် ပြုံးပြုံးလေး နှင့် အေးအေး ဆေးဆေးပင်။ နေထက်နိုင် စိတ်ကူး ထဲမှာ နိုင်မင်းခန့် တလှည့် ၊ မစ္စတာဂတ် တလှည့် သူ့မိန်းမ ကို လိုးနေသည်ဟု ပုံဖေါ်တွေး နေရင်း က လီးတအားတောင်လာသည်မှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ကျပ်ကျပ်ကြောင့် လီးက ညှောင်းပင် ညှောင်းလာသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း အိမ်ပြန်ကြရအောင် ဟု သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ပြောလိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ခနလေး ခနလေး ဟု ဆိုရင်း နောက် တနာရီလောက် ကြာမှ ပြန်ဖြစ်သည်။ ဘော့စ်က ကုမ္ပဏီက ကားဖြင့် လိုက်ပို့ခိုင်းလိုက်သဖြင့်ကုမ္ပဏီ ကားလေး ဖြင့် အိမ်ပြန်လာကြသည်။

“မောင် ဒါ ဦးစိုးမိုးအောင် တဲ့ ချစ်လေး တို့ ကုမ္ပဏီက ကားဆရာကြီး ပေါ့။ ချစ်လေးကို ခု ကားမောင်းသင်ပေးနေတာလေ”

“ဟုတ်ကဲ့ ဦးစိုးမိုးအောင် တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်။ သီရိ ကို သင်ပေးတာလည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ”

“ရပါတယ် ဆရာရယ် မမလေး ကဉာဏ်ကောင်းပါတယ်။ အတတ်လွယ်တယ်လေ”

“ဦးကြီးစိုး သင်တာလည်း ကောင်းလို့ပါ”

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် ခုတလော ကားမောင်းသင်နေသည်။ သူတို့ မှာ ကားမဝယ်နိုင်သေးသော်လည်း သူမ ဘော့စ် က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ကားမောင်း သင်ဖို့ နှင့် ဒရိုင်ဗာလိုင်စင် ယူထားဖို့ ပြောခဲ့သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကားမောင်းတတ်သွားပါက သူမ အတွက် အလုပ်သုံးဖို့ ကားတစီး ထားထားပေးမည်ဟု လည်း ဆိုထားသဖြင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကားမောင်း သင်ဖို့ ကြိုးစားသည်။ သို့သော် သူမ မှာ အလုပ်ချိန်က စနေ၊ တနင်္ဂနွေ အားရက်မှာပင် သင်တန်း သွားပေးနေရသဖြင့် တခြားမှာ သွားသင်ဖို့ အချိန်မရ၊ ထို့ကြောင့် သူမ ဘော့စ်ကို ခွင့်တောင်းကာ ဦးကြီးစိုး ကိုလည်း ညှိလိုက်သည်။ သူမတို့ ကို ရုံးအပြန်လိုက်ပို့ချိန်တွင် တခြား လူများကို အရင်လိုက်ပို့စေပြီး သူမ ကို နောက်ဆုံးမှ ပို့စေသည်။ ထို အချိန်မှာ သူမ ကို ကားမောင်း သင်ပေးစေသည်။ လူရှင်းသော ကားလမ်း ကွင်းပြင်တို့ ဘက်ကို သွားကာ နာရီဝက် တနာရီခန့် သင်စေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် အိမ်ပြန် နောက်ကျ နေရသည်။

နေထက်နိုင် က ဦးကြီးစိုး ခေါ် ဦးစိုးမိုးအောင်ကို မသိမသာ လေ့လာမိသည်။ ဦးစိုးမိုးအောင်မှာ အသာညိုညို အညာသားရုပ်မျိုး ၊ အသက် ၅ဝ ခန့် ရှိသော်လည်း ကျန်းမာရေးကောင်းပုံ ၊ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ဘော်ဒီ တောင့်တောင့် ဖြစ်သည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် နှင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တို့ မျက်နှာတွေက တယောက်ကို တယောက် ကြည့်တာ ရှုတာ လည်းရိုးရိုးသားသား၊ သူတို့ နှစ်ယောက်ကြားမှာ ဘာမှ ရှိပုံ မရ။ သို့သော်လည်း နေထက်နိုင် ခေါင်းထဲ တွင် ဦးစိုးမိုးအောင် က သူ့ မိန်းမ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ကားနောက်ခန်းမှာ အားရပါးရ လိုး နေသည်ဟု ပုံဖေါ်တွေးလိုက်တော့ လီးကြီး တဆတ်ဆတ်တုံ ကာ ဘောင်းဘီထဲမှာ ပင် လရည်တွေ ထွက်ကျ ချင် သလိုလို ဖြစ်သွားရသည်။

ထို့ကြောင့်လည်း သူတို့ နှစ်ယောက် ကားပေါ်က ဆင်းတော့ ဦးစိုးမိုးအောင်ကို နူတ်ဆက်ပြီး သည်နှင့် ကမန်းကတန်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လက်ကို အတင်းဆွဲကာ အိမ်ပေါ်ကို အပြေးလေး တက်လာခဲ့မိသည်။ အခန်းထဲ ရောက်တော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မျက်နှာ အနှံ့ကို အငမ်းမရ နမ်းရှုံ့ကာ အဝတ်အစားတွေကို ဆွဲချွတ်တော့သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က၊

“ဟင် ဘယ်လို ဖြစ်တာလည်း မောင် ဟိုမှာတုန်းက တော့ အိပ်ချင်လှချည်ရဲ့ ဆိုလို့ ပါတီတောင်မပြီးသေး ဘော့စ်ကို အားနာပါးနာ နူတ်ဆက်ပြီး ပြန်လာရတာ ခုကျတော့လည်း အိပ်ချင်တာလည်း မဟုတ်ပဲနဲ့”

နေထက်နိုင် က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကွန်ပလိန်းကို နားမထောင် သူ့တကိုယ်လုံးလည်း အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပြီးတော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ကုတင်ပေါ် ပွေ့တင်။ ပေါင်နှစ်လုံးကြားဝင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကုံးရက်လေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ လူပိန်ပိန်လေး နှင့် မလိုက် အောင် နူတ်ခမ်းကြီးများက ဖေါင်းကားနေသည်။ စောက်မွှေးတွေက တော့ ညှပ်ထားသဖြင့် ပါးပါးလေး သာရှိသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းက အရည်ကြည်တို့ ဖြင့် ရွမ်းလဲ့ နေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ နေထက်နိုင် သူ့လျှာကြီးကို အပြားလိုက် တမျိုး ဒေါင်လိုက် တမျိုး ဖြင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ရက်လိုက် ထိုးလိုက် စုပ်လိုက်လုပ်သည်။ လက်ချောင်းထိပ်ဖြင့် လည်း စောက်စေ့လေးကို ဖိကာ ပွတ်သည်ခြေသည်။

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဖင်ကလေး ကော့ကာ မွေ့ယာပေါ်မှ ကြွတက်လာသည်။ သူမလက်တွေက နေထက်နိုင် ခေါင်းက ဆံပင်တွေထဲကို ထိုးကုတ်ကာ ဆွသည် ဖွသည်။ သူမ ထုံးစံ အတိုင်း အသံကတော့ မထွက် ၊ အသက်ရှုသံလေးသာ ပြင်းလာသည်။

နေထက်နိုင် က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စောက်ဖုတ်ကို အားရအောင် ရက်ပြီးမှ ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို ဝင်ကာ ဒူးထောက်ထိုင်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ပေါင်လုံးလေး နှစ်လုံးကို ဖြဲကားကာ ဟလာသော စောက်ဖုတ်အဝ မှာ သူ့လီးကို တေ့လိုက်သည်။ နောက်တော့ တချက်ခြင်းတချက်ခြင်း အားပါပါ ဖြင့် ဆောင့်လိုးသည်။ လိုးနေရင်းမှ လည်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နို့လုံးလေး တွေကို လှမ်းကိုင်ကာ ဆုပ်နှယ်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးလေး တွေ မှိတ်ထားသည်။ သူမ ဘာကိုတွေးနေသလဲဆိုတာကို နေထက်နိုင် စိတ်ကူးယဉ်မိပြန်သည်။ သူမကို နိုင်မင်းခန့်က လိုးနေသည်လို့ တွေးနေတာလား။ သူမ ကို သူမ ဘော့စ် ဂတ်က လိုးနေသည်လို့တွေးနေတာလား၊ သူမကို သူမတို့ ကုမ္ပဏီ ကားဒရိုင်ဘာ ဦးစိုးမိုးအောင် လိုးနေသည်ဟု တွေးနေတာလား။ စသဖြင့်အတွေးတွေကို မြင်ယောင်လိုက်တော့ လီးကြီးက သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စောက်ခေါင်းထဲ ဖေါင်းပွလာပြီး တင်းကနဲ ဖြစ်ကာ လရည်များ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ ပန်းထွက်ကုန်ကြလေတော့သည်။

သူ့လီးကြီးကို သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရက်ဖြင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကိုယ်လေးကို ဆွဲဖက်ကာ နားနေလိုက်သည်။ မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ နားနေရှာသည့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း ကိုယ့်စိတ်ထဲ တွေးနေတာတွေသာ သူမ သိခဲ့ရင်ဟု တွေးရင်း နေထက်နိုင် တယောက် သူ့ဘာသာ မျက်နာပူသလို ဖြစ်သွားမိလေသည်။
အခန်း ၂။

တနင်္လာနေ့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ရုံးရောက်တော့ နိုင်မင်းခန့် က သူမထိုင်နေသည့် စားပွဲနားလာရပ်ကာပြုံးစေ့စေ့ဖြင့်၊

“ဟေး မမသီရိ ဟိုနေ့က ဘာလို့ အစောကြီး ပြန်သွားရတာလဲ ပါတီက ပွဲအစည်ဆုံးအချိန် တောင် မရောက်သေးဘူး”

“မောင် က အိပ်ချင်နေပြီ ဆိုလို့ လေ၊ ကိုယ့်ယောက်ျား က ပြန်ချင်နေမှတော့ ကိုယ်က ဆက်နေနေလို့ ရမလားလို့”

“အင်း မမသီရိဘဲကြီး ကြည့်ရတာ သဘောကောင်းမဲ့ ပုံကြီးနော် အဲဒီ အကိုကြီးက”

“အင်း သူက သဘောကောင်းပါတယ်”

“သူ့မိန်းမ ကို သူများ လိုးနေတာ သိရင်တောင် ခွင့်လွတ်မဲ့ ပုံပဲ နော် ခိခိ”

“ဟဲ့ စောက်ကောင်လေး တိုးတိုး ပြောစမ်း၊ စကားကို စည်းကမ်းမရှိ ရုံးထဲမှာ သူများ ကြားသွားမယ်”

“ဘယ်သူမှ မကြားပါဘူး မမသီရိရဲ့ ဘေးနားမှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး၊ ဘရိတ်ဖတ်စ်သွားစားနေကြတယ်”

“ဒါပေမဲ့ အပြောအဆို ဆင်ခြင်၊ နင် အဲလို မဆင်ခြင်ရင် ငါနဲ့ အပြတ်ပဲ”

“အင်းပါ မမသီရိ ရယ် နောက်မပြောတော့ပါဘူး၊ အဲဒီနေ့ ကလည်း တန်းလန်းကြီးဗျာ၊ ကျနော့်မှာ ဟတ်ကော့ကြီးကျန်ခဲ့တယ်၊ နောက်နေ့ ဘောမအောင့်အောင် ကိုယ့်ဘာသာ အိမ်သာထဲ ဝင်ထုလိုက်ရတယ်၊”

“ခစ်ခစ်”

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ သူမ ပါးစပ်လေးကို လက်ဖဝါးဖြင့် ပိတ်ကာ ရီလိုက်မိသည်။ ထိုပါတီညက နိုင်မင်းခန့် အတင်းပူဆာသဖြင့် ရုံးက စတိုခန်းလေး တခု မှာ အသာခိုးဝင်ကြပြီး မတ်တပ်ရပ်နေသည့် နိုင်မင်းခန့် လီးကို သူမ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ စုပ်ပေးရသည်။ ထိုအချိန် အခန်းထဲမှာ မီးပိတ်ထားသဖြင့် အတွင်းထဲ ကို အပြင်ဘက်မှ မမြင်ရသော်လည်း အတွင်း သစ်သား လူဗာလိုက်ကာ ကလေး များကြားမှ အပြင်သို့ မြင်နေရသည်။ နိုင်မင်းခန့် လီးကို စုပ်ပေးနေရင်း အပြင်ခန်းမတွင် သူမကို လိုက်ရှာနေသော နေထက်နိုင် ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် စိတ်မဖြောင့် တော့၊ နိုင်မင်းခန့် က ပြီးကာနီးပါပြီ ခနလေးပါ ပြောနေသည့် ကြားက သူ့လီးကြီးကို တန်းလန်းထားခဲ့ကာ အခန်းပြင်သို့ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။

“ခု မှ ရီမနေနဲ့ မမသီရိ ဒီနေ့ နေ့လည်ဟော်တယ်သွားရအောင်”

“အာ နင်ကလည်းကွာ မန်းဒေးကြီးကို၊ အလုပ်တွေ အများကြီးရှိတယ်”

“ထမင်းစားချိန်ပဲ လေ မမသီရိကလည်း နော်၊ ကျနော့်ကို မသနားတော့ဘူးလား၊ ”

“အေးပါ အေးပါ ကဲသွားသွား ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ်လုပ်၊ ငါလည်း အလုပ်တွေ လုပ်လိုက်အုံးမယ်”

“အဟိ အိုကေ ဟုတ်ကဲ့ သွားလုပ်လိုက်အုံးမယ်၊ ဟိုကောင်လည်းဘုတ်လုပ်ထားလိုက်မယ်နော်”

သူ့ကို မျက်စောင်းလှလှလေး ထိုးပြီး မျက်မှောင်ကုတ်ပြလိုက်သော သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ပြုံးဖြဲဖြဲဖြင့် ကြည့်ပြီးတော့ နိုင်မင်းခန့် တယောက် သူ့စားပွဲသို့ လျှောက်သွားလေသည်။

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အလုပ်သာ လုပ်နေသော်လည်း ယခု လာဆွသွားသော နိုင်မင်းခန့် ကြောင့် သူမ နိုင်မင်းခန့် နှင့် တွေ့ဆုံ ခဲ့သည့် ဖြစ်ရပ်များကို ပြန်တွေးမိနေလေသည်။

…………

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဒီကုမ္ပဏီမှာ လုပ်နေတော့ နေထက်နိုင် နှင့် အိမ်ထောင်ကျပြီးနေလေပြီ။ မျက်နှာ မှာ ပြုံးပြုံးလေး နေတတ် သဖြင့် လူချစ်လူခင်ပေါသော်လည်း အနေတည်တန့်ပြီး စကားနည်းသော သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို လူတွေက လေးလေးစားစား ဆက်ဆန်တတ်ကြသည်။ သူတို့ ကုမ္ပဏီမှာ လူအများကြီး မရှိသေးသဖြင့် လူတိုင်းလိုလို က တယောက်ကို တယောက်သိကြသည်။ လူသစ်များကို အတွေ့အကြုံရှိသူတို့က ကူညီပြီး နားလည်အောင် သင်ပြပေးကြသဖြင့် မိသားစု လို ဖြစ်နေကြသည်။ နိုင်မင်းခန့် မှာ ကျောင်းပြီးပြီးချင်း ရောက်လာသော လူငယ်ပေါက်စလေး ဖြစ်သဖြင့် ဘော့စ်က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို သင်ပေးဖို့ တာဝန်ပေးထားသည်။ ကောင်လေးက လည်းတော်ပါသည်။ တထွာပြ တတောင်မြင်သူမို့ သင်ရပြရတာ က မပင်ပန်းပေ။ တခု ပဲ စိတ်ပင်ပန်းရတာက နီးနီးကပ်ကပ် နေရတော့ ဖိုမ ဓါတ်က သူမ ကို ရင်ခုံစေသည်။ သူမ မှာ အိမ်ထောင်သည် ဖြစ်သော်လည်း တစိမ်းယောက်ျား တယောက် နှင့် လက်ပွန်းတတီး နေရတော့ သဘာဝ က မနေ၊ သွေးကို ပူစေ သည်။ အထူးသဖြင့် နိုင်မင်းခန့် မျက်လုံးတွေက သူမ ရင်သား နေရာတွေ သူမ ပေါင်တန်တွေကို ခိုးခိုးကြည့်တာ တွေ့ရတော့ စိတ်လှုပ်ရှားမိသည်။ တခါ က သူမ ရုံးက ပန်ထရီ ထဲမှာ ထမင်းဘူး ဆေးနေတုန်း မှန်ထဲမှ တဆင့် သူမ ဖင်ကို ငေးစိုက်ကြည့်ရင်း တံတွေး မျိုချနေသော နိုင်မင်းခန့် ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် သူမ ပေါင်ခွဆုံမှာပင် နွေးကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။

နိုင်မင်းခန့် တယောက် သူမ အပေါ်တွင် စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်နေတာ ရိပ်မိတော့ သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း စိတ်တွေက သိပ်မတည်ငြိမ်ချင်တော့။ သူ့ကို အလုပ်နှင့်ပတ်သက်လို့ သင်ပြပေးနေချိန် လက်ချင်းထိမိတိုက်မိ၊ ပုခုံးချင်း ပွတ်မိ သည့် အချိန်တွင် သူမ မျက်နှာ မှာ ဖိန်းတိန်း ရှိန်းတိန်း၊ ပိပိလေး မှာ စိုတိုတိုလေး ဖြစ်လာခဲ့တတ်နေပြီ။

သူမတို့ ရုံးခန်းမှာ ၁၈ထပ်တွင် ရှိတာမို့ဓါတ်လှေခါး နှင့် တက်ရသည်။ မနက်ဆိုလျှင် တခြား ကုမ္ပဏီများ မှရော အလုပ်လာတက် ကြသူများ ရှိသဖြင့် ဓါတ်လှေခါး မှာ တခါတရံ လူကျပ်တတ်သည်။ နိုင်မင်းခန့် နှင့် အရင်က တခါတလေ ဆုံတတ် သော်လည်း နောက်ပိုင်း သူမ က အလုပ်ထဲမှာ သူ့ကို သင်ပြပေးသူ အဖြစ် ရင်းနှီးလာတော့ မနက်ဆိုလျှင် သူမ ကို စောင့်ပြီးမှ ဓါတ်လှေခါး အတူစီးလေ့ရှိလာသည်။ တခါတလေ လူကျပ်သည့် အခါ သူနှင့် ပူးပူးကပ်ကပ် အသားခြင်း ထိမိပွတ်မိသည်။

တရက်တွင် နိုင်မင်းခန့် မှာ ဓါတ်လှေခါးအတွင်း အနောက်ဖက် အစွန်ဆုံး ဂျောင်တွင် ကပ်နေပြီး သူမ က သူ့ရှေ့တွင် ရပ်နေသည်။ လူတွေမှာတအားများဖြင့် သူမ က နောက်ဆုပ်ရင်း သူမ တင်သားလုံးလေး မှာ သူ့ ရှေ့ပိုင်းကို သွားကပ်ဖိမိသည်။ သူမ တင်သားပေါ်မှာ နွေးနွေး မာမာ အချောင်းကြီးမှာ ဘာကြီးလဲ ဆိုတာ သူမလို အိမ်ထောင်သည်အဖို့ ဘာလဲ လို့ တွေးစရာမလို။ နိုင်မင်းခန့် မှာ ဓါတ်လှေခါးနံရံကို ကျောကပ်နေပြီမို့ ရှောင်စရာ မရှိတော့။ သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း ရှောင်မရတော့။ သွေးကလည်း ဆူလာသည်မို့ အသက်ရှုက မြန်လာခဲ့သည်။ သူမ ဖင်လုံးလေးကို အသာရွှေ့လိုက်တော့ သူ့ကောင်ကြီးက တင်နှစ်လုံးကြားထဲ လှိမ့်ဝင်လာခဲ့သည်။ ထိုနေ့က ၁၈ ထပ်တက်နေသော ဓါတ်လှေခါးမှာ ရန်ကုန် နေပြည်တော် ကားမောင်း သွားသလောက်ကြာနေသလို ပင်ထင်မိသည်။ သူမတို့ ရုံးခန်းရှိရာ အထပ်ရောက်တော့ နိုင်မင်းခန့် ကို လှည့်မကြည့်တော့ပဲ ခပ်သွက်သွက် ပင် အပြေးအလွှား ထွက်သွားလိုက်မိသည်။

နောက်ပိုင်း တော့ နိုင်မင်းခန့် က တမင်လုပ်လာသည်ဟု သူမ စိတ်ထဲ ထင်မိသည်။ သို့သော်လည်း သူမ ကိုယ်တိုင်က ပင် စိတ်ထဲ လှုပ်ရှားသလိုလေးမို့ မသိချင်ယောင် ဆောင်ကာ နေခဲ့မိသည်။

ထို အဖြစ်အပျက်ကို သူမ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေသဖြင့် သူ့စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လို ထင်သည်မသိ တနေ့တော့ ထောက်ရုံ မက လက်ပင်ပါလာတော့သည်။ သူမ တင်ပါးကို လက်ဖဝါးဖြင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း ပွတ်ပေးနေသည်ကို ခံစားလိုက်ရတော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ခေါင်းကို နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်မိသည်။ နိုင်မင်းခန့် နှင့် မျက်လုံးချင်းဆုံ မိသည်။ နိုင်မင်းခန့် က ခပ်တည်တည် ပင် သူမ ကို မျက်လုံး ချင်းဆိုင်ကာ ကြည့်နေသည်။ လက်တွေက တော့ သူမ တင်သားပေါ်မှ ခွာမသွား ပွတ်သတ်နေရာက တချက်တချက် ဖျစ်ညှစ်ကာ ဆုပ်လိုက်သေးသည်။

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မျက်နှာပေါ်မှာ သွေးဖြန်းလို့ထင်သည် နည်းနည်းပူသလို ခံစားရသည်။ ဘာမှ တော့ မပြောပဲ ရှေ့ကို ပြန်လှည့်ကာ ငြိမ်နေလိုက်သည်။ ရုံးခန်းထဲ ကျတော့ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားသည်။ နိုင်မင်းခန့် ကို သူမ သင်ပြစရာ ရှိသည်တို့ကို ပြပေးနေသည်။ သူက လည်း ထို အချိန်မှာ မနက်တုန်းက ဓါတ်လှေခါးထဲ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလို နေသည်။

သူမ တင်သားတွေကို ပွတ်တာ ဆုပ်တာ အလေ့လို ဖြစ်လာတော့သူမ ခါးကို နောက်မှ သိုင်းဖက်ကာ ဘိုက်သားလေးကို ပွတ်လာသည်။ လူကျပ်နေချိန် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က လွတ်ပေးထားသော်လည်း လူရှင်းချိန်ဆို လက်ကို ဆိပ်လွှတ်တတ်သည်။

နောက်တော့ နိုင်မင်းခန့် က သူ့မက်ဆေ့ဂျာကို အက်ပေးဖို့ ပြောလာသဖြင့် လက်ခံပေးလိုက်မိသည်။

တနေ့ ဓါတ်လှေခါးထဲ သူမ ဖင်ကြားမှာ နိုင်မင်းခန့် လီးနွေးနွေးကြီး ဖြင့် အမြှောင်းလိုက် ထောက်ထားရင်း လက်တဖက်က ခါးကို သိုင်းဖက်ကာ သူမ အကျႌခါးတို အောက်မှ ဘိုက်သားလေးကို အပွတ်ခံ ပြီး ဖီးတက်လာခဲ့သည်။ ဓါတ်လှေခါးမှ ထွက်ကာ သူမတို့ ရုံးခန်းသို့ ဝင်။ သူမ နေရာတွင် ထိုင်ကာ ကွန်ပြုတာကို ဖွင့်နေတုန်း ဖုံးမှ တင်ကနဲ အသံဖြင့် မက်ဆေ့ဝင်လာသည်။ ကြည့်လိုက်တော့ နိုင်မင်းခန့်ဆီမှ။

…ကျနော် မမ ကို ချစ်မိနေပြီ…

တဲ့။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မက်ဆေ့ပြန်ရိုက်လိုက်မိသည်။

..အယ်မဟုတ်တာ တို့ က ယောက်ျား နဲ့လေ…

..ချစ်တာ ကို မမ ကလည်း ယောက်ျား ရှိတာ မရှိတာနဲ့ မဆိုင်ပါဘူး..

တဲ့ အမယ်လေး သူကလည်း အလာကြီးပဲ။

..ဟင့်အင်း မဖြစ်နိုင်ပါဘူးကွာ..

ဆိုတော့၊

“ဘာလို့ လည်း မမရယ် ၊ ဒီနေ့ မမ ရဲ့ ရေမွှေးနဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့လေးက ကျနော့်ကို ဒုက္ခပေးနေပြီလေ”

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ဘာပြောရမလဲ မသိ။

“မမ ဖုံး က ဟက်ဖုံးပါတယ်မလား ဗီဒီယိုကော လေးခေါ်လို့ ရမလား”

“အင်း ခနလေး တို့ တနေရာ သွားလိုက်မယ် ၂မိနစ် မှာ ပြန်ခေါ်”

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ သူမ ပိုက်ဆံအိပ်ထဲက အဲယားပေါ့လေး ထုတ်ယူပြီး ဖိုင်တွဲတွေ ထားသည့် စတိုခန်း ရှိရာ ကို ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ ရုံးခန်းထဲကဟောဝေးမှာ လျှောက်သွားရင်းက နိုင်မင်းခန့် အလုပ်စားပွဲကို လှမ်းကြည့်တော့ သူမရှိနေဘူး။ ငါ့ကို ဘယ်နေရာကများလှမ်းခေါ်လည်း မသိဘူး။ ခုနလေးတွင် ဓါတ်လှေခါးထဲက အတူတူ တက်လာကြတာကို၊ ဟုတွေးလိုက်သေးသည်။

စတိုခန်းထဲ ရောက်တော့ ဖုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ နိုင်မင်းခန့် ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“မမသီရိ ဒီမှာ ကြည့်ပါအုံး”

နိုင်မင်းခန့် က သူ့ဖုံးကင်မရာကို အောက်ဖက် ချိန်ပြလိုက်သည်။

“အို”

နိုင်မင်းခန့် လက်တဖက်က မာတောင် တောင့်တင်းနေသည့် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ် ဂွင်းတိုက်ပေးနေသည်။ အသံက အသက်ကို မနည်းရှုနေရသလို မောပန်းနေရင်းက၊

“မမသီရိ ဓါတ်လှေခါးထဲကထွက်သွားပြီးကတည်းက ကျနော် လီးကြီးက တအားတောင်နေတာ ဘယ်လို မှ နေလို့ မရတော့လို့ အိမ်သာထဲ လာထုနေတာ”

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လည်း ဖုံးစခရင်ပေါ်မှ နိုင်မင်းခန့် လီးကြီးကို စိတ်ဝင်တစားကြည့်ပြီး ရင်ခုံလာခဲ့သည်။ သူမ အာဂေါင်ပင်ခြောက်လာခဲ့ရသည်။

“ဟယ် နင့်ဟာ က သူများအိမ်သာထဲဝင်လာရင် ကြားသွားအုံးမယ်”

“အင်း အခု ဘယ်သူမှ မရှိလို့ပါ၊ တယောက်ယောက်ဝင်လာတာနဲ့ ကျနော်စကားမပြောတော့ဘူးလေ”

“အင်း နင့်ဟာကလည်းဟယ်”

“မမသီရိ စောက်ဖုတ်ထဲကို ကျနော့် ဒီလီးကြီးနဲ့ ထိုးထည့်ပြီးလိုးချင်နေပြီဗျာ”

“အာ”

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ဖုံးထဲ က လီးကြီးကို သာ ငုံ့ကြည့်နေမိသည်။ သူမ ရင်တွေခုံလို့၊ ပိပိလေး မှာလည်း စိုတိုတို ဖြစ်နေပြီ။
အခန်း ၃။

ထို အခိုက်မှာပင် နိုင်မင်းခန့် ဖက်မှ တံခါးဖွင့်သံပိတ်သံ နှင့် လူသံများကြားလိုက်ရသဖြင့် တွိုင်းလက် ထဲ လူဝင်လာသည်ဆိုတာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ သိလိုက်သည်။ နိုင်မင်းခန့် အတွက် သူမ စိုးရိမ်သွားရသည်။ နိုင်မင်းခန့် ကအသံမထွက်တော့၊ သူ့အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းကိုသာ ကြားနေရသည်။ သူ့လက်က လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီးရှေ့နောက် လှုပ်ရှား နေသည်။ ခနနေတော့ သူ့လီးကြီးကို အောက်စိုက် ချလိုက်ရာ လရည်များ တဖြွတ်ဖြွတ်ဖြင့် အိမ်သာအိုး ထဲ ကျသွားသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ ပြီးတော့ ဖုံး ဗီဒီယိုလည်း ပိတ်သွားလေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် ရင်တွေခုံပြီး ဒူးတွေ ပင်မခိုင်တော့သလို ပင်ခံစားလိုက်ရသည်။ အသက်ကို ဝအောင် သုံးလေးခါလိုက် ရှိုက်ရူလိုက်ပြီးမှ စတိုခန်းလေးထဲက ထွက်ကာ သူမ စားပွဲခုံနေရာသို့ ပြန်လာခဲ့လေသည်။

ထိုနေ့ နေ့လည်ပိုင်း တွင် နိုင်မင်းခန့် တယောက် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နှင့် မျက်နှာချင်းမဆိုင်တော့ ရှောင်ပြီး နေနေသည်။ နောက်နေ့ မနက်ကျ တော့ ပုံမှန် စောင့်နေကြနေရာတွင် စောင့်ပြီး ဓါတ်လှေခါး အတူတူ စီး ကြပြန်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တို့ နှင့် သိသော သူများ မပါလျှင် နိုင်မင်းခန့် က လက်ရဲ ဇက်ရဲ ဖြင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ကိုင်သည်၊ ထောက်သည်၊ ဆုပ်သည်၊ နှယ်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က တခါတလေ လည်း တွန်းသည်။ ဖယ်သည်။ ဆိပ်သည်။ သို့သော်လည်း စိတ်ဆိုးပုံ မပြတော့ နိုင်မင်းခန့် က ပိုသောင်းကျန်းလာသည်။ တနေ့တော့ နေ့လည်စာ ကုလားစာ ကောင်းကောင်း ဆိုင်တဆိုင် တွေ့ထားသည် မမသီရိ ကို လိုက်ကျွေးချင်လို့ ဟု ဆိုသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လည်း ကုလား ထမင်း ဟင်း ကြိုက်သဖြင့် နေ့ခင်းဘက် ဘော့စ်ကို ပြောပြီး နိုင်မင်းခန့် နှင့် ထွက်လာခဲ့လိုက်မိသည်။

နိုင်မင်းခန့် က ကုလား ဆိုင်တဆိုင်သို့ သွားပြီး အထုပ်ဆွဲပြန်လာသည်။ဖုံး နှင့် ကြိုမှာထားသဖြင့် အဆင်သင့် ဖြစ်နေသည်ဟု ဆိုသည်။ ဒါဆို ဘယ်မှာ သွားစားကြမလဲ ဟု ဆိုတော့ ၊ အဲယားကွန်း နှင့် အေးသည့် ဟော်တယ်ခန်းတခု မှာ သွားစားကြမည်ဟု ဆိုသည်။ အပြင်မှာ နေက လည်း တကယ့်ကို ပူလွန်းသဖြင့် အဲယားကွန်း ဆိုတော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လည်း သဘောတူလိုက်သည်။

ဟော်တယ် ကလည်း နဂိုထဲ က ဖုံးကြိုဆက်ထားသည်ဟု သူက ပြောသည်။ အခန်းသော့ယူပြီး အပေါ်ထပ် အခန်းရှိရာ တက်လာခဲ့ကြသည်။ အခန်းထဲ ရောက်တော့ စားပွဲလေး တလုံး နှင့် ကုလားထိုင် နှစ်လုံး ရှိသည်။ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်တလုံး မွေ့ယာခင်းဖြူဖွေးဖွေး နှင့် ရှိနေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စိတ်ထဲ တမျိုး ဖြစ်နေပေမဲ့ နိုင်မင်းခန့် ကို သူမ အနေနှင့် ငယ်နိုင်လို မို့ သူမ မကြောက်ရွံ့၊ အပရိက ထိကာ ထောက်တာလောက်လည်း လုပ်ဖူးနေတာ ဆိုတော့ ရင်းနှီးနေသလို လည်းဖြစ်နေသည်မလား။ အခန်းထဲ ရောက်ရောက်ခြင်း နှစ်ယောက်စလုံးလည်း ဘိုက်ဆာနေပြီမို့ ထမင်းထုပ်တွေကို ဖြည်ပြီး စားကြသည်။

စားပြီး သောက်ပြီးတော့ နိုင်မင်းခန့် က အချိုရည်ဗူးဖေါက်ကာ ဟော်တယ်မှ ဖန်ခွက်တခွက်တွင် ထည့်ကာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ပေးသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သောက်ရင်း၊

“နင့်ဟာ ကလည်းဟယ် ဒီနေ့လည်စာလေး စားဖို့ များ ဟော်တယ်အခန်း ငှားရတယ်လို့”

“အင်းပေါ့ အမ ကလည်း စားသောက်ပြီး ထမင်းလုံးစီလို့ ရတာပေါ့”

“အမလေးတော် အလုပ်ချိန်ကြီး ထမင်းလုံးစီရမယ်လို့ မရပါဘူး”

“ရပါတယ်အမရဲ့ ကျွန်တော် ဒီနေ့ ဘော့စ်ကို ပြောထားတယ်။ နေ့လည်စာ စားရင်း ဘဏ် မှာ ဝင်ပြီး ငွေဝင်အပ်မယ်လို့ ဆိုတော့ ကြာမယ်ဆိုတာ သူသိတယ်”

“ဟဲ့ အဲဒါက နင့်အတွက်ပဲ ငါ့အလုပ်မှ မဟုတ်တာ”

“အမ ကို ကျွန်တော်အဖေါ်ခေါ်သွားမယ်လို့ ဘောစိကို ပြောထားပါတယ်ဗျ၊ နောက်ပြီး တော့ ဘောစိက လည်း အမ ဘာလုပ်လုပ်ပါ အဟီး ဘာမှ ပြောမှာ မဟုတ်ဘူး၊တဟီးဟီး နဲ့ နွားပြာကြီး အောက်သွား မရှိသလိုပဲ ခွိခွိ”

“နင်ကလေ ပေါက်ကရ ပြောပြန်ပြီ”

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က စားသောက်ပြီး တော့ လက်၊ ပါးစပ်ဆေး ရန် ရေချိုးခန်းဝင်သွားသည်။ ပြန်ထွက်လာတော့ နိုင်မင်းခန့် က ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်ပြီး လက်မှာ အအေးဘူးတဘူးကိုင်ကာ စောင့်နေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က စားပွဲပေါ်ရှိ သူတို့ စားပြီး ကျန်နေသော အစားအစာများ ဖက်များ ကို လှမ်းကြည့်ရင်း၊

“ဟဲ့ အမှိုက်တွေ သိမ်း ပြီး ရှင်းရအုံးမယ်လေ”

“အမလေး အမရယ် အဲဒါကြောင့် ဟော်တယ်ခန်းငှားထားတာပေါ့ဗျ၊ သူတို့ ရှင်းလိမ့်မပေါ့”

“အမလေး ကိုယ်တော် ကတော့လေ အတော်လည်ပါ့”

ဟု ပြောဆိုရင်းက နိုင်မင်းခန့် လက်ထဲ မှ အအေးဘူးကို လှမ်းယူရင်း ကုတင်စောင်း နိုင်မင်းခန့် ဘေး တတောင်ခန့် အကွာ တွင် ဝင်ထိုင်ရင်းက တစုပ်မော့သောက်လိုက်သည်။ နိုင်မင်းခန့် က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မျက်နှာကို ပြုံးစေ့စေ့ ကြည့်ရင်းက သူမ နား သို့ အသာတိုးကပ်ထိုင်ရင်း၊

“အမ ဟိုနေ့က ကျွန်တော် နဲ့ ဗီဒီယိုချပ် တာ ဘယ်လိုနေလဲ”

“ဟယ် အရှက်မရှိတဲ့ကောင်၊ တခါထဲ ငါ့မှာ စတိုခန်းထဲ အမြန်ပြေးဝင်ရတယ်”

“အင်းလေ အဲဒါ အမ ကြိုက်လားလို့ မေးတာပါ”

“မကြိုက်ပါဘူး အရှက်မရှိဘာမရှိနဲ့”

ထိုသို့ သာ ပါးစပ်က ပြောလိုက်သော်လည်း မျက်နှာက ပြုံးစေ့စေ့ ဖြင့် တဖက်ကို လှည့်သွားသဖြင့် နိုင်မင်းခန့် က သူမ နှင့် ပေါင်ချင်း ထိတောင် တိုးကပ်ထိုင်လိုက်ရင်း လက်တဖက်က သူမ ခါးကလေးကို သိုင်းဖက်ကာ သူမ ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်သည်။

“အို”

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ရုတ်တရက် ရုန်းလိုက်သဖြင့် လက်ထဲမှ အချိုရည်တချို့ ဗူးထဲ မှ စင်ထွက်ကျလာသဖြင့် ပြန်ငြိမ်လိုက်သည်။ နိုင်မင်းခန့် က သူမ မေးစေ့လေးကို နောက်လက်တဖက်ဖြင့် ဆွဲယူကာ မျက်နှာကို သူ့ဖက်လှည့်လိုက်ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း ငုံစုပ်ပြစ်လိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က မျက်လုံးပြူးကာ သူမ အချိုရည်ကိုင်ထားသော လက်ကို မြှောက်ပြရင်း မျက်စ ပြစ်ပြနေသော်လည်း နိုင်မင်းခန့် က မသိချင်ဟန်ဆောင်ကာ နူတ်ခမ်းကို သာ စုပ်နမ်းပြီး သူ့လျှာကို ပင် ထိုးထည့်လိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ မျက်လုံးလေး စင်းသွားရင်းက သူမ လက်တဖက်က နိုင်မင်းခန့် ပုခုံးလေးကို ပြန်တွယ်ဖက်လာသည်။ ထို အခါမှ နိုင်မင်းခန့် က သူမ လက်ထဲ မှ အချိုရည်ခွက်ကို လှမ်းယူကာ ကုတင်ဘေးနား မှ စားပွဲပေါ်သို့ လှမ်းတင်လိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကိုယ်လေးကို အသာတွန်းလှဲပြီး အပေါ်မှ ရင်ဘတ်ချင်း ထပ်မှောက်ကာ နူတ်ခမ်းပျော့ပျော့ လေးကို တအားကုန်စုပ်နမ်းတော့သည်။

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လက်တွေက လည်း နိုင်မင်းခန့် ကိုယ်လုံးကို ပြန်လည်သိုင်းဖက်လာပြီး ရမက်ထန်သော အနမ်းများ ဖြင့် ပြန်လည် စုပ်နမ်းလာတော့သည်။ နိုင်မင်းခန့်က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ရင်သားတို့ကို ဘလောက်စ် အကျႌပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ပြီး ဆုပ်နှယ်ဖို့ လုပ်တော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က နိုင်မင်းခန့် လက်တွေကို တွန်းပြစ်ပြီး၊

“ဟဲ့ ရုံးပြန်သွားရဦးမှာ ကျေကုန်မှာပေါ့”

ဟု ဆိုလိုက်သဖြင့် နိုင်မင်းခန့် က

“ဒါဆိုလည်း မကျေအောင် ချွတ်ထားလိုက်ပါလား အမရယ်”

ဟု ပြောလိုက်သည် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က နိုင်မင်းခန့် ကို မျက်စောင်းလှလှလေး ထိုးပြီး သူမ ဘလောက်စ် ကို ကြယ်သီး များ ဖြုတ်ကာ ချွတ်ချလိုက်သည်။ နိုင်မင်းခန့် က သူမ ကိုယ်ကို သိုင်းဖက်ပြီး နောက်ကျောမှ ဘရာဇီယာ ဂျိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး ပုခုံး နှစ်ဖက်မှ ဆွဲခွာချွတ်ပေးလိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ရှက်သလိုလို ဖြင့် သူမ ရင်သားတို့ကို လက်ဝါး နှစ်ဖက်ဖြင့် တဖက်တချက် အုပ်ကာ ဖုံးထားလိုက်သည်။ နိုင်မင်းခန့် က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လက်များကို ဆွဲဖယ်ကာ မကြီး မသေး နို့ကလေး များကို ဆုပ်ကိုင် ရင်း ထောင်မတ်နေသည့် နို့သီးခေါင်းလေးများကို ငုံ့ကာ စုပ်လိုက်သည်။

“အာ့..အိုကွာ အရမ်းပဲမင်းလေးဟာလေ”

ဟု သာ ပါးစပ်က ပြောသော်လည်း မျက်လုံးလေးကို မှေးစင်းကာ သူမ လက်များဖြင့် နိုင်မင်းခန့် ခေါင်းကို ပွတ်ပေးနေလေသည်။ နိုင်မင်းခန့် က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နို့တွေကို စို့နေရင်းက သူမ ထမိန်ကို ပါ ကွင်းလုံး ကျွတ်သွားအောင် ဆွဲချွတ်ချလိုက်လေသည်။ ချောမွတ်ဖြောင့်စင်းနေသည့် ပေါင်တန် နှစ်ချောင်း ခွဆုံ ကို ပင်တီပေါ်မှ အုပ်ကိုင်လိုက်ရာ ပင်တီ မှာ စွတ်စွတ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ နိုင်မင်းခန့် က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကိုယ်ပေါ်မှ ခွာကာ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများကို အကုန်ချွတ်ချနေချိန်မှာပင် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကလည်း သူမ ပင်တီလေးကို ဆွဲချွတ်ကာ ကြမ်းပြင်သို့ ပြစ်ချလိုက်လေသည်။ ယခုတော့ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီးတွေနှင့် ဖြစ်ကုန်ကြလေပြီ။

လူပျို ရိုင်းလေး နိုင်မင်းခန့် မှာ မအောင့်အီးနိုင်တော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်စေရန် အသာ ဖိတွန်းလှဲပြီး သူမ ပေါင်နှစ်လုံး ကြားမှာ နေရာဝင်ယူလိုက်သည်။ သူ၏ မာတောင်နေသော လီးကြီးကို လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ၏ စောက်ရည်များ ဖြင့် စိုရွဲနေသော စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်း အဝတွင် တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်လေသည်။

“အာ့ ဟင်းးးး ဖြည်းဖြည်းးးးးး ကွာ”

စောက်ရည်များဖြင့် စိုရွဲနေသော သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စောက်ခေါင်းတွင်းမှ နူးညံ့နွေးထွေးသော အရသာက နိုင်မင်းခန့် လီးကြီးကို သွေးကြော တွေ တဒုန်းဒုန်းခုန်ကာ မာတင်းလာစေခဲ့သည်။ ရုတ်တရက်ကြီးမို့ သူမ စောက်ခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာသည့် လီးကြီးကြောင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ပါးစပ်ကလေး မှ အီးကနဲ ငြီးသံလေး ထွက်သွားခဲ့သော်လည်း ကာမဂုဏ်ခံစားမှု အရသာကို နှစ်သက်လှသော သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ဖိန်းကနဲ ရှိန်းကနဲ နေအောင် ကောင်းနေပေသည်။

သူမ စောက်ခေါင်းထဲ နိုင်မင်းခန့် လီးကြီး ဝင်နိုင်သမျှ ဝင်အောင် ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကားပေးလျှက် နိုင်မင်းခန့် ကျောပြင်ကြီးကို လည်း ဖက်တွယ်ထားမိလေသည်။

“ဖွတ်..ဖတ်…ဖွတ်..ဖတ်”

စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီး အတွင်းကျကျ ဝင်သွားပြီး တော့ နိုင်မင်းခန့် တယောက် သူ့ ဒူးကို အားပြုကာ ဖင်ကြီးကို ကော့၍ ကော့၍ လိုးတော့သည်။

လူပျို ရိုင်းကလေး နိုင်မင်းခန့် မှာ သူတချိန်လုံး မှန်းကာ သွားရည် ကျပြီး လိုးချင်နေခဲ့ရသော သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို တကယ်လိုးနေရပြီ မို့ ၊ ခံစားချက်မှာ ဘာနှင့် မှ မတူနိုင်အောင် ကောင်းလှသည်မို့ အချက် လေးငါးဆယ်ခန့် ဆက်တိုက် ဆောင့်ပြီး တော့ လီးကြီး မှာ ယားယံလာပြီး ပြီးချင်လာခဲ့သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ယခု မှ စည်းဇိမ်ခံကာ ကောင်းနေတုန်းဆိုသည်ကို ပင် သတိမထားမိလိုက်ပဲ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် လိုးပြစ်လိုက်ရာ မထိန်းနိုင်တော့ပဲ လရည်တွေ တပြွတ်ပြွတ်ထွက်ကာ ပြီးသွားတော့သည်။

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ယခု မှ အရှိန်ရနေတုန်း နိုင်မင်းခန့် တယောက် အထွတ်အထိပ်ရောက်ကာ လရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွား သဖြင့် အနည်းငယ်တော့ စိတ်ပျက်သွားမိသည်။ သို့သော်လည်း လူပျို တွေ ဆိုတာ အဲလို ဖြစ်တတ်သည်ကို သိထားသူမို့ ဘာမှ မပြောတော့ပဲ နိုင်မင်းခန့် ကျောပြင်ကြီးကို ကုတ်ခြစ်ပေးကာ ခေတ္တ မျှ ငြိမ်ပေးနေလိုက်လေသည်။

နိုင်မင်းခန့် မှာ သူ့ကိုယ်သူ လရည်ထွတ်တာ တအားမြန်သွားကြောင်း သိလိုက်သည်မို့ အနည်းငယ် ရှက်ကာ မျက်နှာပူူ ဖြင့် စောက်ဖုတ်ထဲ လီးစိမ်ထားရင်း ငြိမ်နေလိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ပါးလေးကို အသာ နမ်းလိုက်ပြီး၊

“ဆောရီး မမ ကျွန်တော် နည်းနည်းလောသွားတယ်”
ငျ်
“အင်းပါကွာ၊ သွားသွား ရေသွားဆေးလိုက်အုန်း”

နိုင်မင်းခန့် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကာ သေးပေါက်ပြီး လီးကို ဆပ်ပြာဖြင့် သေခြာ ဆေးပြီး ဘေဆင်ပေါ်မှ ပုဝါအသေးဖြင့် ခြောက် အောင် သုတ်ပြီး အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ သူ့ကို ကျောပေးကာ တစောင်းလှဲနေသော သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ခါးနေရာက သွယ်ပြီး ဖင်ကြီးမှာ ကားစွင့်နေသည်မို့ လီးက အနည်းငယ် ပြန်မာ လာခဲ့သည်။ ကုတင်နား ရောက်တော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူ့ကို ပြုံးစေ့စေ့ ဖြင့် ကြည့်ရင်း သူမ ကိုယ်လုံးကို လှိမ့်ကာ သူ့နား ရောက်လာသည်။ သူ့လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေး ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ တချက်နှစ်ချက် ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်ရင်း ခေါင်းလေးကို ငုံ့ကာ သူမ နှုတ်ခမ်းလေးဖြင့် ဒစ်ဖူးကို ငုံစုပ်လိုက်လေသည်။

“အား…… ကောင်းလိုက်တာ အမရယ်”

နိုင်မင်းခန့် မှာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ သူ့လီးကို စုပ်ပေးဖို့ အတော်စည်းရုံးရမည်ဟု တွက်ထားခဲ့သော်လည်း ယခု တော့ သူပင်မပြောရပဲ ကုံးစုပ်ပေးနေသဖြင့် အတော်ပင် ကျေနပ်သွားလေသည်
အခန်း ၄။

နိုင်မင်းခန့် မှာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ၏ ကျွမ်းကျင်စွာ စုပ်ပေး နေမှု ကြောင့် လီး ပြန်တောင်လာခဲ့သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ခေါင်းကို ပင် လက်ဖြင့် ကိုင်ကာ သူမ ပါးစပ်ထဲ လီးကို ညှောင့်ထိုးမိသဖြင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူ့ဘိုက်ကို ပြန်တွန်းထားရလေသည်။

“အားးးး အမ ရပြီ ထင်သည် တော်ကြာ ပါးစပ်ထဲ ထွက်သွားအုံးမယ်”

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ သူမ ပါးစပ်ထဲ ကို လရည်များ ပန်းထည့်ပြစ်လိုက်မှာကို မစိုးရိမ်သော်လည်း သူမ အနေဖြင့် ဆန္ဒအထွတ်အထိပ်သို့ မရောက်သေးသဖြင့် နိုင်မင်းခန့် လီးကို ပါးစပ်မှ ပလွတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက် ပြီး အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှန်လှဲလိုက်လေသည်။

“အမ လေးဘက်ထောက်ပေးပါလား ကျွန်တော် ဒေါ့ကီ ဆွဲချင်လို့”

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ပြန်ကုန်းထကာ လေးဘက်ထောက်ရင်း သူမ ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးလိုက်သည်။ သူမ ကိုယ်ခန္ဓာ မှာ ဆလင်းဘော်ဒီလေး ဖြစ်သော်လည်း လေးဘက်ထောက် ပြီး ဖင်ကို နောက်ကော့ပေးလိုက်တော့ ခါးကျင်ကျင်လေး အောက်မှ ဖင်ကြီးမှာ ကားစွင့်တက်လာလေသည်။ ဖင်အကွဲကြောင်းအောက်မှ စောက်ဖုတ်ကြီးက လည်း ဖောင်းဖောင်းကြီး နှင့် အရည်များ ရွန်းလက်လို့ နေသည်။

ဒီတခါတော့ ခုနက မှ လရည်ထွက်ထား သည်မို့ နိုင်မင်းခန့် တယောက် ခပ်မှန်မှန်လေး ဖြင့် ကြာကြာ ဆောင့်လိုးနိုင်လေသည်။ သူ့လက်တွေက လည်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နို့တွေကို လှမ်းဆွဲကာ ဆုပ်နှယ်ပေးရင်း ဆောင့်ဆောင့် လိုးသည်မို့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လည်း အတော်ဖီးတက်လာသည်။ နိုင်မင်းခန့် တယောက် ဆောင့်ချက်တွေ မြန်ပြီး သွက်လာတော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စောက်ဖုတ်အတွင်းထဲမှာလည်း အရည်တွေ တအားထွက်လာသည်။ သူမ လက်တဖက်ဖြင့် စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်လိုက်ရာ၊ ကျင်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး တကိုယ်လုံးတောင့်တင်းကာ ကာမ အရသာ အထွတ်အိပ်သို့ ရောက်သွားတော့သည်။ သူမ ပြီးသွားသဖြင့် စောက်ခေါင်းတွင်းမှ အသားနုလေးများက နိုင်မင်းခန့် လီးကို ဆုပ်ညှစ်သလို လုပ်ပေးလိုက်သဖြင့် နိုင်မင်းခန့် လည်း မခံနိုင်တော့ လီးကြီးမှ သုတ်ရည်များ တဖြောဖြော ပန်းထွက်ကာ ပြီးသွားရတော့သည်။

နောက်ပိုင်းတော့ တပတ်တခါ သို့ မဟုတ် နှစ်ပတ်တခါလောက် နေ့လည်ဖက် ထမင်းစား ချိန် သူတို့ နှစ်ယောက် လိုးဖြစ်လာကြသည်။ တခါတရံ မော်တယ်၊ တခါတရံ နိုင်မင်းခန့် အိမ်မှာ လိုးဖြစ်ကြသည်။ နိုင်မင်းခန့် မှာ သူ့မိဘ များ နှင့် အတူနေတုန်းမို့ သူ့မိဘများ အိမ်မှာ မရှိသည့် အချိန်သာ အလုပ်ဖြစ်ကြလေသည်။

………….

နေထက်နိုင် တယောက် ဒေါက်တာဦး ရေးသည့် မယားတောသူ ဆိုသည့် ဘာသာပြန်မှီငြမ်း ဇာတ်လမ်းကို အွန်လိုင်းပေါ်တွင် ဖတ်ရင်း က ဖီးတက် နေသည်။ သူ့မိန်းမ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လည်း ဇာတ်လမ်းထဲက မိန်းမ လို များ သူ့ကွယ်ရာမှာ တခြားယောက်ျား တွေကို အလိုးခံနေသလား ဟု စိတ်ကူးယဉ်ကာ တွေးနေမိသည်။ သူ့မိန်းမ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လို နူတ်နဲပြီး မျက်နှာတည်သော မိန်းခလေး မို့ ဘယ်လို မှ မဖြစ်နိုင်သော်လည်း သူ့စိတ်ထဲက တော့ အမျိုးမျိုး ပုံဖေါ်တွေးပြီး စိတ်တွေ သောင်းကျန်းနေရသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အလုပ်ထဲမှာ ဘယ်လို လဲ ဆိုတာကို သူလိုက်ချောင်းဖို့ မှာ သူ နှင့် အလုပ်ချိန်တူ နေသဖြင့် အဆင်မပြေ၊ စနေ၊ တနင်္ဂနွေ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကွန်ပြူတာ သင်တန်းကျောင်း သွားသည့် အချိန်မှာသာ သူက လိုက်ပို့ပေးရင်း ဖြင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ပတ်ဝန်းကျင်က ဘယ်လို ယောက်ျား မျိုးတွေ နှင့် အလုပ်ဖြစ်နိုင်မလဲ ဆိုတာ စိတ်ကူးယဉ် မိသည်။

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို မြို့ထဲက သင်တန်းကျောင်း သို့ လိုက်ပို့လျှင် သူတို့ ဘတ်စ်ကား စီး ပြီး သွားကြသည်။ နေထက်နိုင် က အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ မဝတ်ပဲ သူ့မိန်းမ သူ အနောက်က နေကပ်ကာ ထောက်သည်။ သူ့မိန်းမ ကို တခြား တစိမ်းယောက်ျား တယောက်က ထောက်နေသည်ဟု တွေးလိုက် သောအခါ လီးက ပိုတောင်လာသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဖင်နှစ်လုံးကြား သူ့လီးကြီး က အမြှောင်းလိုက် ဝင်နေသည်။ ကား ဘရိတ်အုပ်တိုင်းသူက အသာလေး ညှောင့်ညှောင့်ပေးလိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က လက်နောက်ပြန်ဖြင့် သူ့လက်ကို တခါတရံ ဆွဲဆိပ်လေသည်။

သင်တန်းကျောင်း ရောက်တော့ တခါတရံ ကျောင်းခန်းအဝ ထိ အပေါ်လိုက်ပြီး သော်လည်းကောင်း၊ အောက်ထပ် လှေခါးရင်းနားထိ သာ လည်းကောင်း လိုက်ပို့ပြီး နေထက်နိုင် က မြို့ထဲ လမ်းလျှောက်၊ ရှော့ပင်စန်တာ တွေထဲ လျှောက် လဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင် ကာ သင်တန်းပြီးချိန်လောက် ပြန်လာခေါ်သည်။

တခါတရံ သင်တန်း ထဲထိ လိုက်ပို့လျှင် ကျောင်းအုပ်လည်းဖြစ် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ၏ ဆရာသမားလည်း ဖြစ်သူ ဦးမောင်မောင်ကြီး နှင့် နူတ်ဆက် စကားစမြီပြောပြီး မှ ပြန်ထွက်လာတတ်သည်။ ဦးမောင်မောင်ကြီးမှာ အရပ် ပုပြတ်ပြတ် ကိုယ်လုံး ခပ်တောင့်တောင့် အသားညိုညို အညာသား ဖြစ်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ထက်ပင် အရပ်က ပုသေးသည်။ တခါတရံ နေထက်နိုင် က သူ့စိတ်ထဲတွင် ဦးမောင်မောင်ကြီး များ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ဒေါ့ကီ ဆွဲနေလျှင် ဆိုပြီး ပုံဖေါ်တွေးမိတတ်သေးသည်။

သင်တန်း ဆင်းလို့ ပြန်လာကြိုလျှင် လှေခါးမှ ဆင်းလာသော ကျောင်းသား လူပျို ပေါက်အရွယ်ကလေးများ ကို ကြည့်ရင်း ဘယ်ကောင်များ သူတို့ သင်တန်း ပြဆရာမ ကို မှန်းပြီး ထုနေမလဲ၊ သူတို့ ဆရာမ ကရော ဘယ်ကောင်ကို မျက်နှာသာ ပေးပြီး အကိုင် အနိူက်ခံနေသလဲ ဟု စိတ်ကူးယဉ်တွေးနေမိသည်။

သင်တန်းကျောင်းက အပြန်မှာလည်း ဘတ်စ်ကား ပေါ်တွင် ထုံးစံ အတိုင်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို သူ အနောက်က ကပ်ပြီး ထောက်လေသည်။ သူ့လက် က တခါတရံ သူမ ဘိုက်သားလေးကို သိုင်းဖက် ထားတတ်သည်။ တခါတရံ ထမိန် တလွှာကြားမှ လက်ထိုးထည့်ကာ ပေါင်တန်တို့ကို ပွတ်ပေးတတ်သည် မို့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကတော့ အသားကျနေလေပြီ။

တနေ့တော့ သင်တန်းက အပြန် အချိန်ပို သင်ပေးခဲ့ရသဖြင့် မိုးချူပ်နေသည်။ ဘတ်စ်ကား တွေက ပိုကျပ်နေသည်။ သူတို့ စီးရမည့် ခရီးက လည်း နည်းနည်း လှမ်းတော့ အတွင်းထဲတိုးဝင်လာရာ ဒရိုင်ဘာ အနောက် ထိုင်ခုံတန်းတွေ ရှေ့ သို့ ရောက်လာလေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ပြတင်းပေါက် ကို မျက်နှာလှည့်ထားပြီး သူမ နောက်မှာ နေထက်နိုင် က ထုံးစံ အတိုင်း ကပ်ထပ် ထောက်လျှက် လိုက်လာလေသည်။ သူတို့ မှာ ကား အတက် ပေါက်ကို ကျောပေးနေရသဖြင့် တက်လာသည့်သူများက တိုးသွားလိုက်၊ ဆင်းသွားမည့်သူများက တိုးသွား လိုက်ဖြင့် အပွတ်အတိုက် ခံနေရလေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူမ နောက်ကျော်တွင် နေထက်နိုင် ရှိနေသည်မို့ လှည့်မကြည့်၊ ရှေ့ပြတင်းပေါက်မှ အပြင်ဘက်မှ မီးရောက် ပေါ်လာလိုက် ပျောက်သွားလိုက် လမ်းဘေး ဆိုင်ခန်းတို့ကို ငေးရင်း လိုက်ပါလာလေသည်။ တနေရာ အရောက်တွင် သူ့ခြေထောက်သို့ တခုခု လာထိသဖြင့် နေထက်နိုင် ခေါင်းပြန်လှည့် ကြည့်လိုက်ရာ အဖိုးကြီး တယောက်ကို တွေ့ရလေသည်။ အဖိုးကြီး လက်မှ လက်ကိုင် ဒုတ်ကောက် က သူ့ခြေထောက်ကို လာထိုးမိခြင်းဖြစ်လေသည်။ ကားတွင်း လူမှာ ကျပ်နေပြီး ညအမှောင်လည်း ဖြစ်နေသဖြင့် အဖိုးကြီးကို လည်း မည်သူမျှ သေခြာ မမြင်ရ နေရာဖယ်ပေးမည့်သူလည်း မရှိသဖြင့် အဖိုးကြီးမှာ ဒုတ်ကောက် တချောင်း ဖြင့် ယှိင်လှုပ်နေလေသည်။ နေထက်နိုင် က အဖိုးကြီးကို လှည့်ကြည့်လိုက်ရင်းမှ အဖိုးကြီး ဒုတ်ကိုင်ထားသော လက်ကို အုပ်ကိုင်ကာ သူက ဘေးသို့ အနည်းငယ်ဖယ်ပေးလိုက်ရင်း အဖိုးကြီး ပုခုုံးကို တွဲကိုင်ပေးလိုက်သည်။ အဖိုးကြီးက သူ့ကို ကျေးဇူးတင်သော အကြည့်ဖြင့် ကြည့်ရင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကတော့ သူမ အနောက်မှ အပြောင်းအလဲကို မသိလိုက်ခြေ။ ခနအကြာတွင် အဖိုးကြီး မျက်လုံးများက ထူးထူးခြားခြား တောက်ပြောင်လာ သည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် နေထက်နိုင် က အောက်ကို အသာငုံ့ကြည့်ရာ လမ်းဘေးမှ တချက်တချက် ဝင်လာ သောမီးရောင်ဖြင့် အဖိုးကြီး ၏ နောက်လက်တဖက်မှာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ခါးလေးကို သိုင်းဖက်ရင်း ဘိုက်သားလေး ပေါ် လက်ဖဝါးတင်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အဖိုးကြီး ၏ ရှေ့ပိုင်းမှာ လည်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ၏ ဖင်သားကြီး များ နှင့် ဖိကပ်နေလေသည်။ ဟင် ဒီအဖိုးကြီး အရွယ် လီးတောင်တာပဲလားဟု နေထက်နိုင် က တွေးလိုက် ရင်း စိတ်ဝင်စားသွားသည်။ နောက်တော့ သေခြာ ကြည့်လိုက်တော့ ကား က နည်းနည်းလေး လှုပ်ရှားတာ နှင့် အတူ အဖိုးကြီးမှာ ဖင်ကို ကော့ကော့ ပြီး ဆောင့်ပေးနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဘတ်စကား အပေါ်တန်းကို ကိုင်ဆွဲထားသည့် သူ့လက်တဖက်ကို သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က လာပြီး ဆိတ်လိုက်သည်ကို ခံစားလိုက်ရသဖြင့် နေထက်နိုင် တယောက် သဘောပေါက်သွားသည်။ ဘတ်စ်ကား ပေါ် တခါတလေ သူကြမ်း လိုက်လျှင် သူ့လက်ကို သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လာဆိတ်တတ်သည် မဟုတ်လား အခု လည်း အဖိုးကြီး ဘယ်လောက်တောင် ကပ်ညှောင့် နေသည်လဲ မသိ သူ့လက်ကို ပင် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လာဆိတ်နေသည်။

“အာ့”

နေထက်နိုင် က အသံထွက် ကာ အော်လိုက်တော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မျက်လုံးလေး ပြူးကျယ်သွားသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ထင်နေတာ နေထက်နိုင် က သူမ အနောက်မှာ ညှောင့်နေတာ။ အခုတော့ အသံက ဘေးက ထွက်လာသည်မဟုတ်လား။ ဘေးကို သူမ မျက်နှာ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ နေထက်နိုင် နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆုံသည်။ သေခြာသည် အနောက်က သူမ ကို ထောက်နေ သူမှာ နေထက်နိုင် မဟုတ်ပါလား၊ သူမ မျက်နှာ အမူအယာ ပြောင်းလဲ သွားပေမဲ့ လည်း ဘာမှ တော့ မပြော။ နေထက်နိုင် က လည်း မသိသလို ပင် ခပ်တည်တည် ဖြင့် ပြန်ကြည့်လိုက်ပြီး မျက်နှာကို တခြား လှည့်ထားလိုက်သည်။

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ရှေ့ပြန်လှည့်သွားမှ အသာခေါင်းငုံ့ကာ အောက်ပိုင်း ဘယ်လို အခြေအနေဖြစ်နေပလဲ ဆိုတာ မျက်လုံးကစားလိုက်သည်။ ဟိုက် အဖိုးကြီး လက်က သည်သွက် ပါလား၊ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ထမိန် နှင့် ဘလောက်စ် ကြား ဟ နေတဲ့ ဘိုက်သားလေးကို သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ ပွတ်ပေးနေသည်။ လူတွေက လည်း တက်လိုက် ဆင်းလိုက် ပေမဲ့ ဘတ်စ်က မချောင်သေးဘူး။ အနောက်က အတိုး မှာ အဖိုးကြီးက လည်း ဘယ်လောက်တောင် ကော့ညှောင့်လိုက်လဲ မသိဘူး သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ရှေ့တောင် နည်းနည်း ရွေ့သွားသည်။ သူမ လက်ဆွဲကိုင်ထားတဲ့ တန်း လွတ်သွားတော့ နေထက်နိုင် လက်ဖြန် ကို ပဲ လက်တဖက် နဲ့ ဆွဲခိုထားသည်။

သူမ လက်က နေထက်နိုင် လက်ဖြန်ကို ခပ်တင်းတင်းလေး ဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မျက်နှာကို မသိမသာ ခိုးကြည့်လိုက် မိသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မျက်နှာလေး က နီတီတီ၊ နူတ်ခမ်းလေး က ခပ်ဟဟ ဖြစ်နေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကာမ ဆန္ဒကြွလာရင် ဖြစ်တတ်တဲ့ မျက်နှာမျိုးပဲ။ နေထက်နိုင် အောက်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ ဟိုက် အဖိုးကြီး ခုနက သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဘိုက်သားလေး ပွတ်နေတဲ့ လက်မရှိတော့ပါလား။ တချက်တချက် လင်းသွားတဲ့ အလင်းရောင် လေး အားနဲ့ သေခြာ စူးစိုက် ကြည့်လိုက်တော့ မှ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ထမိန် ထပ်စီးထားတဲ့ အလွှာ အောက်မှာ လှုပ်လှုပ် လှုပ် လှုပ် တွေ့နေရသည်။ အဖိုးကြီး ပေါ့။ သူ့လက်ကို သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ထမိန် ပတ်စီးထားတဲ့ အလွှာကြားက နေ လက်ထိုးထည့်ပြီး နှိုက်နေတာ။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စောက်ဖုတ်ကို ထမိန်အလွှာပါးလေး တထပ် နဲ့ ပင်တီလေး နဲ့ အလွှာပါးလေး နှစ်ခု ပေါ်က နေ ကိုင် နိူက်နေတာ ပဲ ဖြစ်မည်။ အဲဒါကြောင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ သူ့လက်တွေကို တအားဆုပ်ကိုင် ထားတာ နေမည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နူတ်ခမ်းလေး တွေ ပေါ်မှာ ချွေးလေး တွေတောင် တွေ့နေရသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မျက်လွှာချပြီး မျက်လုံးလေး လဲ မှေးထားသည်။

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဖင်ဖက်ကို ကြည့်လိုက်တော့၊ ဘတ်စ်ကား လည်း မလှုပ် လူလည်း မတိုးပဲ နဲ့ အဖိုးကြီးက အနောက်က နေ ညှောင့် လိုးနေတာ တွေ့နေရသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဖင်နဲ့ အဖိုးကြီး ပေါင်ခြံက ကပ်နေတော့ ဘယ်လို ဖြစ်နေမည် ဆိုတာ နေထက်နိုင် မမြင်ရပါ။ နောက် အဖိုးကြီး ဆက်တိုက် ညှောင့်ရင်းက ငြိမ်ကျသွားသည်။ ပြီးတော့မှ မျက်လုံးပွင့်လာပြီး။ ဘယ်မှတ်တိုင် ရောက်နေပလဲ လို့ မေးလိုက်သည်။ နေထက်နိုင် က ရောက်နေတဲ့ မှတ်တိုင် ပြောလိုက်တော့၊ အင်း ရှေ့မှတ်တိုင် ဆင်းရမည်လို့ ပြောပြီး သူ့ကိုယ်ကို ဆင်းရမဲ့အပေါက်ဖက် လှည့်လိုက် သည်။ အဖိုးကြီး လုံချည်ရှေ့မှာ အစိုကွက်ကြီး တွေ့လိုက်ရသည်။

နေထက်နိုင် စိတ်ထဲ တွေးလိုက်မိသည်က တော့ အဖိုးကြီး သူဆင်းရမည့် မှတ်တိုင် ကျော်သွားတာပဲ ဖြစ်မည်ဟု။ လုံချည်ထဲ လရည်တွေ ထွက်ကျသည်အထိ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ဆောင့်ညှောင့် ပြီး မှ မှတ်တိုင် ကို ဆင်းသွား တာ ပဲ ဖြစ်မည်။

နေထက်နိုင်တို့ အိမ်နား မှတ်တိုင် မှာ ဆင်းပြီး လမ်းလျှောက်ကြတော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဖင်နောက်ဖက် ထမိန်မှာ အစိုကွက်ကလေး တွေ့ရသည်။ အဖိုးကြီး လရည်တွေ သူ့လုံချည်မှ စိုရွဲပြီး သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ထမိန်ပေါ်မှာ ပါ ပေသွားတာပဲ ဖြစ်မည် ဟု နေထက်နိုင် တွက်လိုက်သည်။ အိမ်နားလည်း ရောက် ပြီ၊ ညလည်း မှောင်နေပြီ မို့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ထမိန်လှည့်ဝတ်ဖို့ ပင် မပြောတော့။

အိမ်သို့ ရောက်တော့ နေထက်နိုင် မိဘ များက ညစာ စားဖို့ ပြောရာ ရေမိုးချိုးပြီးမှ စားမည်၊ အဖေ တို့ စားနှင့် ကြပါဟု ပြောရင်း သူတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းသို့ ဝင်လာခဲ့ကြလေသည်။ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ တံခါးပိတ်ပြီးတာ နှင့် နေထက်နိုင်က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ကာ နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းလိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကလည်း နေထက်နိုင် ကို ပြန်ဖက် ကာ ရမက်ကြွသော အနမ်း ဖြင့် တုံ့ပြန်လေသည်။ ခနချင်းမှာပင် တယောက် နှင့် တယောက် အဝတ်အစား များ အမြန် ချွတ်ပေးကြသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ၏ အတွင်းခံ ပင်တီလေး မှာ စောက်ရည် တို့ ဖြစ် စိုရွဲနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဘတ်စ်ကား ပေါ်မှ အဖိုးကြီး ကလိသွားတာပဲ ဖြစ်မည်ဟု နေထက်နိုင် တွေးလိုက်မိကာ စိတ်တွေ ပိုကြွလာခဲ့သည်။

နေထက်နိုင် က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကိုယ်ကို တပတ်လှည့် သူ့ကို ကျောပေးစေကာ ကုတင်စောင်းကို လက်ထောက် ကုန်းစေလိုက်သည်။ နေထက်နိုင် ပေါင်ခွဆုံ ကို လက်ဖဝါးဖြင့် ပင့်ကိုင်ကာ ပွတ်ဆွဲလိုက် တော ပူနွေး ပြီး စောက်ရည်တွေ ရွဲနေသော စောက်ဖုတ်ကြီး မှာ စိတ်တွေ ကြွနေသဖြင့် ဖေါင်းကားနေလေသည်။

နေထက်နိုင် က သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ပြီး ဆောင့်သွင်းချလိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ နေထက်နိုင် အကြမ်းပလန်းထိုးထည့်မှု ကြောင့် အနည်းငယ် နာသွားကာ အား ကနဲ အသံတိုးတိုးလေး ထွက်သွားရသည်။ နေထက်နိုင် ကတော့ မကြားတော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ခါးကျင်ကျင်လေးကို ကိုင်ကာ အနောက်မှ ဆောင့်ကာ ဆောင့်ကာ လိုးတော့သည်။ သူ့စိတ်ထဲ မှာ ဘတ်စ်ကား ပေါ်က အဖိုးကြီး သူ့မိန်းမ ကို လိုးနေသည်ဟု မှန်းရင်း လိုးနေလိုက်သည်။

ကုတင်စောင်းကို လက်ထောက်ပေးကာ ကုန်းရင်း သူမ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးကာ အလိုးခံနေသော သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက်၊ သူမ နူတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ရင်း မျက်လုံးလေး စုံမှိတ်ကာ အံကြိတ်ခံရှာသည်။ မျက်လုံး စုံပိတ်ထားသော သူမ အတွေးထဲ မှာ သူမ ဘာကို တွေးနေတယ် ဆိုတာကိုတော့ သူမ မှ လွဲ၍ မည်သူ သိနိုင်ပါမည် နည်း။
အခန်း ၅။

သီရိရှင်းသန့်ဇြူ က ပထမ ဘတ်စ်ကား ပေါ်တွင် သူမနောက်မှ ကပ်ထောက်နေသူမှာ သူမ ယောက်ျား နေထက်နိုင် ဟု ထင်နေခဲ့သည်။ သူမ ကိုလည်း ထောက်နေကျမို့ အသာ ပင် သူမ ဖင်ကို လှုပ်ကာ ရမ်းကာ ဖြင့် မာတောင်နေသော လီးကို သူမ ဖင်ကြားရောက်အောင် နေရာ ရွေ့ပေးခဲ့သည်။ နောက်တော့ လီးကြီးမှာ တုတ်တုတ် ရှည်ရှည်ကြီးမို့ သူမ ယောက်ျား မဟုတ်မှန်းသိလိုက်သည်။ သူမ မျက်လုံးကို မသိမသာ စောင်းကြည့်လိုက်တော့ သူမ ဖင်ကို မျက်တောင်မခပ် ကြည့်နေသော သူမ ယောက်ျား နေထက်နိုင် ကို ဘေးမှာ တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမ ယောက်ျား က သူမ ကို တခြား ယောက်ျား တဦးက အနောက်မှ ထောက်နေသည်ကို သိသိ ကြီး နှင့် လွှတ်ပေးထားရုံ မရ၊ စိတ်ဝင်တစားပင် ကြည့်နေပါလား။ သူမ ယောက်ျား က ကပ်ကိုး တယောက်လား၊ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အနေနှင့် ခေတ်သမီးပျို မို့ ကပ်ကိုး ဆိုတာ ဘာလဲ သိပါသည်။ သို့သော်လည်း နေထက်နိုင် ကို သူမ အနေဖြင့် ဘယ်လို မှ ကပ်ကိုး ဖီးရှိသည်ဟု မထင်ခဲ့မိ။ ယခု ဘတ်စ်ကား ထဲတွင် သူမ ဖင်ကို ထောက်နေသူ လီးကြီးမှာ အတော်ပင် တုတ်ခိုင် ရှည်လျှားလှသည်ကို သူမ အတွေ့အကြုံ အရ သိနေသည်။ နှိုင်းယှဉ်ရမည်ဆိုလျှင် သူမ ကို ကားမောင်းသင်ပေးသူ ဦးစိုးမိုးအောင် လောက် ရှိပေမည်။ ထိုသူမှာ လက်ရဲ ဇက်ရဲလည်း ရှိလေသည်။ သူမ ယောက်ျားကို ဘေးမှာ ထားလျှက် ဘတ်စ်ကားပေါ်တွင် သူမကို လီးမာမာ ဖြင့် ထောက်ထိုးနေရုံးမက လက်တဖက်က လည်း သူမ ပေါင်အရှေ့ဘက်ကို ပွတ်ကာ စောက်ဖုတ်အထိ နိူက်နေ ပြန်သည်။ သူမ စောက်ဖုတ်မှာ လည်း စိတ်ထနေသဖြင့် ဖောင်းကြွကာ အရည်တွေ ရွဲနေလေပြီ။ ထိုအချိန်မှာ အနောက်က လူက စောက်စေ့နေရာကို ဖိကုတ်လိုက်သဖြင့် သူမ ရုတ်တရက် နေထက်နိုင် လက်ကို ပင် ဆွဲဆိတ်လိုက်မိလေသည်။ နောက်ပိုင်းတော့ သူမလည်း နေထက်နိုင် ကို ဂရု မစိုက်မိတော့ပါ။ သူမ ပေါင်ခွဆုံကြားကို လွှတိုက်နေသော လီးမာမာ ကြီး နှင့် သူမ စောက်ဖုတ်ကို ဆုပ်မွနေသော လက်ကိုသာ ဖီးထည့်ထားလိုက်တော့သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူမတို့ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ စိတ်တအားကြွနေသော သူမ နှင့် နေထက်နိုင် တို့ နှစ်ယောက် အားကုန်လိုးဖြစ်ကြလေသည်။ လိုး ပြီး သွားတော့ သူမ ယောက်ျား အိပ်ပျော်သွားချိန်တွင် သူမ ကိုယ်ခန္ဓာက တခုခု ကို တောင်းတ သလို ဖြစ်နေရလေသည်။ ထိုအရာက တော့ ဘတ်စ်ကားပေါ်က သူမ ကို ထောက်ခဲ့သည့် သူလို လီး တုတ်တုတ် ရှည်ရှည်ကြီး ကိုပင် ဖြစ်လေသည်။ သူမ ကို ထိုကဲ့ သို့ လီးတုတ်တုတ်ရှည်ရှည်ကြီး ဖြင့် လိုးပေးခဲ့သူ ဦးစိုးမိုးအောင် ကို တမ်းတ မိတော့သည်။ ညက သူမ ယောက်ျား က သူမ ကို ကုတင်စောင်း လက်ထောက်ကုံးခိုင်း ကာ အနောက်က လိုးနေတုန်း သူမ စိတ်ထဲ တွင် ဦးစိုးမိုးအောင် သာ ဖြစ်လိုက်ပါတော့ဟု တွေးနေမိသည်။ ယခု အတော အတွင်းလည်း ဦးစိုးမိုးအောင် မှာ အလုပ်တွေ များနေသဖြင့် သူမ နှင့် တွေ့ဆုံ ဖို့ အချိန်မရတာ ကြာနေတာလည်း ပါပါလိမ့်မည်။ ယခု တော့ အိပ်ယာထဲ မှာ လူးလွန့်ရင်း ဦးစိုးမိုးအောင် နှင့် သူမ ပထမဆုံး ဖြစ်ခဲ့ကြသည့် အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်မြင်ယောင်နေမိလေသည်။

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို သူမ ဘော့စ်က ကားမောင်း သင်ဖို့ ကားမောင်း သင်တန်း တက်ဖို့ ပြောလေသည်။ ကုမ္ပဏီ မှ သွားစရာလာစရာရှိလျှင် ကိုယ့်ဘာသာ ကားမောင်းသွားလို့ ရစေရန်ဟု ဆိုသည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် ရှေ့တွင် သူမ ကားမောင်း သင်တန်း သွားဖို့ ဘော့စ် က ပြောထားကြောင်း သူမ မှာ လည်း စနေ၊ တနင်္ဂနွေ များပင်လျှင် သင်တန်း သွားနေရသဖြင့် မအားကြောင်း ငြီးမိသည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် က ဒါဆိုလျှင် မမလေး ဘော့စ်ကို ပြောပေးလေ၊ ဘော့စ် သဘောတူလျှင် သူသင်ပေးမည် ဟု ဆိုသဖြင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ဘော့စ်ကို ပြောလိုက်ရာ ဘော့စ်က သဘောတူသဖြင့် ဦးစိုးမိုးအောင် ကို ဝမ်းသာ အားရပင် သင်ပေးတော့ ဟု ဆိုလိုက်မိသည်။

ပထမဆုံး ကားမောင်း သင်တာ စသည့် နေ့၊ ဦးစိုးမိုးအောင် က ညနေ အလုပ်ဆင်းချိန်တွင် ကုမ္ပဏီမှ တခြားသူများ အိမ်တွေကို အရင် လိုက်ပို့ပေးပြီး ကားရှင်းသည့် လမ်းမ တခု သို့ မောင်းသွားလေသည်။ ထို လမ်းမ အရောက် လမ်းဘေး တနေရာတွင် ကားကို ထိုးရပ်ပြီး သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နှင့် ဦးစိုးမိုးအောင် တို့ နေရာချင်းလဲ ကာ ထိုင်လိုက်ကြသည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် က ကား မှာ အော်တိုဂီယာဖြစ်သဖြင့် ဘာမှ လုပ်စရာ မလို ဘရိတ် နှင့် လီဗာသာ ရှိကြောင်း ဘရိတ်နင်း ဂီယာပြောင်း ပြီး ဘရိတ်လွှတ်လိုက်လျှင် ကားစထွက်ပြီး မြန်ချင်လျှင် လီဗာနင်းရုံသာဟု ရှင်းပြသည်။ သို့သော် လည်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ တခါ မှ ကားမမောင်းဘူး သဖြင့် အရမ်း စိတ်လှုပ်ရှား ပြီး အမှား များ ခနခန လုပ်မိလေသည်။ ကားစထွက်တော့ အနောက်မှ လာနေသည့်ကားက တိုက်မလို ဖြစ်ခြင်း၊ ရုတ်တရက် ဘရိတ်အုပ်လိုက်သဖြင့် နောက်က ကားက ဟွန်းအကျယ်ကြီးတီးကာ ကျော်တက် ဆဲဆို သွားခြင်း တို့ ကြောင့် ခနလေး နှင့် ဆက်မမောင်းရဲတော့၊ ဦးစိုးမိုးအောင် က ကားစမောင်းကာစ လူတွေ ဖြစ်တတ်ကြောင်း ဘာမှ စိတ်မပူရန် တနေ့ နည်းနည်းချင်းသာ စရန် သိပ်မလောရန် အားပေးပြီး ထိုမျှနှင့် ပင် ရပ်ကာ ကားရပ်ခိုင်း နေရာခြင်းလဲ ပြီး သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို အိမ်သို့ လိုက်ပို့ ပေးခဲ့လေသည်။

နောက်တနေ့ ကျတော့ ဦးစိုးမိုးအောင် က လမ်းမ ပေါ် ကားမောင်းသင်ရသည်မှာ အလွန်အန္တရာယ်များကြောင်း ကား ရှင်း လူရှင်းသည့်ကွက်လပ်တခု ဘောလုံးကွင်းလို နေရာမျိုး တခုသို့ မောင်းသွားပြီး ထို ထဲတွင် မောင်းကြည့် ရန် ပြောသဖြင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က လည်း သဘောတူလိုက်လေသည်။ ထိုကွင်းထဲသို့ ရောက်တော့ ကားလူ ဘယ်သူမှ မရှိပဲ ရှင်း နေသဖြင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နှင့် ဦးစိုးမိုးအောင် တို့ နေရာချင်းလဲထိုင် ပြီး အမောင်းသင်ဖို့ စလေသည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် က စတီယာရင် ကို ဘယ်လို ထိန်း ဘရိတ်ကို ဘယ်လို နင်း စသဖြင့် ပြောပြပြီး မောင်းစေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ အရမ်း ကြောက်တတ် သူ ဖြစ်သဖြင့် အမှား များစွာ လုပ်မိလေသည်။ စိတ်ဓါတ်လည်း တော်တော် ကျသွားပြီး ငိုချင်စိတ်ပင် ပေါက်လာသဖြင့် မျက်ရည်ပင် ကျမိလေသည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် က သူ့လက်တဖက်ဖြင့် စတီယာရင်ဝှီးပေါ် လက်တင်ထားသော သူမ လက်ကလေးကို အုပ်ကိုင်ပြီး တသိမ့်သိမ့် ရှိုက်ငို နေသော သူမ ကျောပြင်လေးကို နောက်တဖက်ဖြင့် ဖိပွတ်ပေးရင်း နှစ်သိမ့်လေရာ အနည်ငယ်စိတ်ပြေရလေသည်။နောက်တော့ ဦးစိုးမိုးအောင် က၊

“မမ လေး စိတ်မရှိရင် ကျွန်တော် အကြံတခု ပေးချင်တယ်”

“ဘာလဲ ဦးကြီးစိုး”

“မမ လေး အနောက်မှာ ကျွန်တော်ထိုင် ပြီး လိုက်ပေးမယ် တကယ်လို့ အရေးအကြောင်း မမလေး အမှားလုပ်ခဲ့ရင် ကားကို ကျွန်တော် ထိန်းပေးလို့ ရမယ်”

“အင် ခုံ တခု ထဲမှာ ဘယ်လို ထိုင်မလဲ”

“မမလေး ကျွန်တော့်ကို ယုံတယ်ဆိုရင် ကျွန်တော်ပြမယ် ဘယ်လို ထိုင် မယ် ဆိုတာ ကျွန်တော် ဘာမှ ညဏ်မဆင်ပါဘူး”

“ဦးကြီးစိုးကို ကျမ ယုံပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အရမ်း ကျပ်နေမှာပေါ့ နောက်ပြီး တယောက်ယောက်က မြင်သွားခဲ့ရင်လည်း”

“အော် မမလေး ကလည်း ဒီကွင်းထဲ စနေတနင်္ဂနွေကလွဲပြီး ဘယ်သူမှ မလာပါဘူး၊ အထူးသဖြင့် ဒီလို အချိန် ခွေးတကောင် ကြောင်တမြီးတောင် တွေ့ရဖို့မှ မလွယ်တာ၊ နောက်ပြီး တော့ အမြဲတမ်းလည်း မဟုတ်ပါဘူး၊ အစ ပိုင်း နာရီဝက်လောက် မောင်းလိုက်ပြီးလို့ မမလေး ကိုယ့်ဘာသာ မောင်းနိုင်ပြီ ဆိုရင် ကျွန်တော် ဘေးခုံ မှာ ပြန်ပြောင်းထိုင်လိုက်ရုံပဲပေါ့”

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လည်း ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ဦးစိုးမိုးအောင် ပြောတာ မှန်နေသည်။ အနီးအနား မှာ လူသူ မရှိ ညနေ ကလည်း စောင်းနေပြီမို့၊ သဘောတူလိုက်သည်။ ကားစက်ကို ပိတ်လိုက်ပြီး သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို အောက်ဆင်းခိုင်းလိုက် သည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် က ဒရိုင်ဘာ ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်လိုက်ပြီး ခုံကို အနောက်ဖက်သို့ ရသလောက် ဆုတ်လိုက်သည်။ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားကာ အလယ်တွင် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ထိုင်ဖို့ နေရာလေး လုပ်ပေးပြီး ကားပေါ်တက်လာစေသည်။ တကယ်တော့ နေရာလေးမှာ ကျပ်ကျပ် သပ်သပ် လေး ဖြစ်နေသော်လည်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ရအောင် ဝင်ပြီး ဦးစိုးမိုးအောင် ပေါင်နှစ်လုံး ကြားမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် မှာ ကိုယ်လုံးထွားကျိုင်းသော်လည်း ဘီယာဘိုက် တော့ ရှိသည်။ သူ့ဘိုက်ကြီးက သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကျောကို လာထိနေလေသည်။ အနေအထားက ဦးစိုးမိုးအောင် မှာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို အနောက်မှ ဖက်ထားသလို ဖြစ်နေရသည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် အမူအယာ မှာ တော့ မဟုတ်တာ လုပ်ဖို့ ကြံနေသည့် ပုံစံ မရှိ ရိုးရိုးသားသား ပင် ဖြစ်သည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် က ကားစက်ကို နိုးကာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို စမောင်းဖို့ ညွှန်ကြားလေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ အလုပ်သွားလျှင် ဝတ်နေကြ ဒူးလောက် ရောက်သည့် စကဒ် နှင့် ဖြစ်သော်လည်း အောက်ဖက်မှာ အနည်းငယ် ခွဲထားသဖြင့် ခြေထောက် လှုပ်ရှားဖို့ သိပ်မခက်လှပါ။ သို့သော်လည်း သူတို့ နှစ်ယောက် ပေါင်ခြင်း လက်ခြင်းတို့ မှာ လွဲရှောင် မရ ပွတ်သတ်နေရလေသည်။

ဦးစိုးမိုးအောင် မှာ မဟုတ်က ဟုတ်က ကြံစည်ပုံ မရသော်လည်း သူ့ဆီမှ ချွေးနံ့ နှင့် ယောက်ျား ကြီး အနံ့၊ အသားချင်း ထိနေသည့် အရာများက သီရိရှင်းသန့်ဖြူ သတိမထားမိခင်မှာ ပင် သူမအသွေးအသား တို့ ကို တဖြည်းဖြည်း နိူးဆွလာခဲ့ လေသည်။

ထိုပုံစံ ဖြင့် အမောင်းသင်နေရာ အတော်လေး အလုပ်ဖြစ်သဖြင့် နှစ်ရက်သုံးရက်ခန့် ထို အတိုင်းပင် အမောင်းသင် ခဲ့ကြသည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ခါးလေးကို၊ ပုခုံးကို လက်မောင်းကို၊ တခါတရံ ကိုင်ထား၊ ထိန်းပေးထား တတ် သည်ကို သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကလည်း မကန့်ကွက် သဖြင့် ထို အရာတို့မှာ ပုံမှန်လို ဖြစ်နေ လေပြီ။ ထို အတောအတွင်း နိုင်မင်းခန့် ကလည်း အလုပ်ကိစ္စ ဖြင့် ခရီးထွက်နေ၊ နေထက်နိုင် ကလည်း သူမ ကို မလိုးတာကြာပြီမို့ သူမ ကာမဆန္ဒတွေ လိုလားတောင့်တ နေသည် နှင့် တိုက်ဆိုင်နေလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူမ စိတ်ထဲ ဦးစိုးမိုးအောင် တယောက် သူမ အပေါ် အခွင့်ကောင်း ယူလျှင်လည်း ခွင့်ပြုဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေသည်။ သို့သော်လည်း ဦးစိုးမိုးအောင် မှာ ထို အဆင့်မှ မတက် နိုင် ဖြစ်နေသဖြင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် စိတ်မရှည်ချင်တော့ပေ။

တနေ့တွင် အခြား ဝန်ထမ်းများကို အိမ်များတွင် ချပြီး သူမတို့ ကားမောင်းသင်မည့် ကွင်းဘက်ကို အသွား လမ်းတွင် သန့်စင်ခန်းတခု ၌ ခနရပ်ခိုင်းပြီး အတွင်းသို့ ဝင်ကာ သူမ တွင်ပါလာသည့် အဝတ်အစားတို့ကို လဲလိုက်လေသည်။ အပေါ်ပိုင်းမှ ပါးပါး လွှာလွှာ ကြိုးတချောင်း ဘလောက်စ် အကျီ နှင့် အောက်မှ ဒူးမရောက်တရောက် ဂါဝန်ပါးလေးကို လဲလှည်ဝတ်ဆင်ကာ ကားဆီ ပြန်လာခဲ့သည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် ကိုတော့ သူမ ရုံးတက် အဝတ်အစားများ ဖြင့် မလွတ်လပ်၊ စိတ်ကျဉ်းကျပ် ၍ ဟု အကြောင်းပြလိုက်လေသည်။

ကားမောင်းသင်သည့် ကွင်းရောက်တော့ ထုံးစံ အတိုင်း နေရာယူကြသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ဦးစိုးမိုးအောင် ပေါင် ကြား ဝင်ထိုင်လိုက်မိသည်နှင့် သူမ ဖင် ကို လီးမာမာ ကြီး လာထောက်တာ ခံစားလိုက်ရသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် ပျော်သွားသည်။ မသိချင်ယောင်ဆောင်ကို သူမ ဖင်ကို အသာရမ်း အနောက်ဖက်သို့ ကော့ပေးလိုက်တော့ ဖင်နှစ်လုံးကြား မှာ လီးကြီးက ထိုးဝင်လာသည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် တယောက် အသက်ရှု တွေ မြန်လာသည်ကို သူမ ဂုတ်သား လေးများ မှ ခံစားသိနေရသည်။ ကားမောင်းနေရင်း တချက်တချက် သူမ ပုခုံးသားလေးကို မသိမသာ ခိုးနမ်း လိုက်သည်ကို လည်း သတိထား မိလိုက်သည်။ နာရီဝက်လောက် အကြာ မောင်းနေရင်း ဦးစိုးမိုးအောင် လက်ဖဝါးက သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဂါဝန်အနားစ အောက်မှ ပေါင်တန် ပေါ်လာတင်လိုက်သည်ကို ခံစားလိုက်ရ တော့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ရင်ခုံသံ တွေ မြန်လာရပြီး စောက်ဖုတ်မှာ အရည်တို့ ပင် စို့လာရသည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် က သူမ ပေါင်တန်ကို စတင် ပွတ်ပေးနေစဉ် ဦးစိုးမိုးအောင် ဖုံး မှ အသံမြန်လာလေသည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် က ဖုံးကို ကိုင်လိုက်တော့ တယောက်ယောက်က သူ့ကို အမြန် လာခဲ့ဖို့ ခေါ်သည့် ဖုံး ဖြစ်နေသဖြင့် သူက ကားကို ရပ်ခိုင်းကာ နေရာခြင်းလဲလိုက်ရသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် အနည်းငယ် စိတ်ပျက် မိပေမဲ့ ဒါအစပဲလေဟု တွေးရင်း စိတ်ဖြေလိုက်ရသည်။

နောက်တနေ့ ကျတော့ ရုံးအပြန် သူတို့ ကားကို မောင်းသည့် ဒရိုင်ဘာမှာ တခြား တယောက် ဖြစ်နေသည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် ဘယ်မှာလည်း မေးတော့ ခွင့်ယူထားသည်ဟု ဆိုသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ဦးစိုးမိုးအောင် ဖုံးကို ခေါ်ကြည့်တော့လည်း ဖုံးမကိုင်၊ ဖုံးပိတ်ထားပုံ ရသည်။

နောက်တနေ့နေ့လည်တွင် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် ဦးစိုးမိုးအောင် ဖုံးကို ထပ်ခေါ်တော့ ဖုံးကိုင်လာသည်။

“ဟုတ်ကဲ့ ပြောပါ”

“ဦးကြီးစိုး ဘယ်ရောက်နေတာလဲ၊ မနေ့က ဘာလို့ ခွင့်ယူတာလည်း နေမကောင်းလို့လား”

“ကောင်းပါတယ် မမလေး၊ ကျွန်တော် တမင်ခွင့်ယူလိုက်တာပါ”

“ဟင် ဘာဖြစ်လို့လဲ၊ မိသားစု ကိစ္စကြောင့်လား”

“မဟုတ်ပါဘူး၊ မမလေး၊ ကျွန်တော် ရုံးမှာ အလုပ်ချိန်ပြောင်းပေးဖို့ တင်ထားတယ်”

“ဟင် ဘာများ ဖြစ်လို့လဲ၊ ကျမ ကို ကားမောင်းသင်ပေးတာကရော ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ”

“မမလေး ကားမောင်းသင်တန်းသာ သွားတက်လိုက်ပါ၊ ကျွန်တော် သင်ပေးနိုင်မယ် မထင်တော့ဘူး”

“အဲတော် ဘာဖြစ်ရတာတုန်း၊ ကျမ ကို တတ်အောင် သင်ပေးမယ်လို့ ဦးကြီးစိုး ပဲ ဂတိပေးထားပြီးတော့၊ အခု ကျမ တောင် တော်တော်လေး ဟုတ်လာပြီး ဘယ်လို ဖြစ်ပြီး စိတ်ပြောင်းသွားရတာလဲ”

“မမလေး စိတ်တော့ မရှိပါနဲ့ နားနဲ့ မနာ ဖဝါးနဲ့ နာပါ။ ဟိုနေ့က မမလေး အဝတ်အစားလဲပြီး သင်တော့ အရမ်းဆက်ဆီ ဖြစ်နေတယ်။ နောက်ပြီး မမလေး ရဲ့ ပုခုံးသား လည်တိုင်တွေက လည်း ဝင်းမွတ်နေပြီး ပေါင်တန်တွေက လည်း အရမ်းလှနေတော့ ကျွန်တော် စိတ်ဆင်ရိုင်းတွေ ချွန်းအုပ်မရတော့ဘူး၊ တော်ကြာ အခက်တွေ့တော့မယ်ဆိုပြီး စိုးရိမ်မိလို့ပါ”

“အို ဦးကြီးစိုးက လည်း ဘာမှ အခက်တွေ့စရာ မရှိပါဘူး၊ ကျမက ဘာပြောနေလို့ စိုးရိမ်နေရတာလဲ၊ လုပ်မနေနဲ့ ဆင်ခြေတွေ ပေးမနေနဲ့ ညနေ ကျမကို ပြန်လာသင်ပေးတော့ဒါပဲ”

“မမလေး မသိပါဘူး၊ ကျွန်တော့်မှာ အဲဒီနေ့က ကျွန်တော့်ကိုယ် ကျွန်တော် ဘယ်လောက်ထိန်းရသလဲ ဆိုတာ၊ ရူးတောင် ရူးချင်တယ်။ အဲလို မဖြစ်တော့လို့ပါ”

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စိတ်ထဲ တွေးမိတာကတော့ ဒီမအေပေးကြီး က သူ့ကို လာပါ ကျမကို လာလိုးပါတော့လို့ မပြောပြော အောင် လှည့်ပတ် ပညာပေးနေတာပဲ၊ ဟု တွေးမိသည်။ စိတ်ထဲမှာ ဒေါပွ မိသည်။ တချိန်ထဲမှာပင် စိတ်တွေ ပိုထလာရသည်။ သူမ အတွင်းစိတ်မှာက ထိုကဲ့ သို့ မိန်းမ တွေက တောင်းတောင်းပန်ပန် လိုးပါ တော့ဟု ပြောအောင် အနိုင်ကျင့် အကျပ်ကိုင်တတ်သည့် ယောက်ျား မျိုးကို ပိုစိတ်လာမိသည်။

“ကဲပါ ဘာမှ လျှာရှည်မနေနဲ့ မနက်ဖြန် နဂို အချိန် ကားပြန်မောင်း၊ ကျမ ကို ကားမောင်းသင်ပေးဒါပဲ၊ မဟုတ်လို့ကတော့ ဘောစိကို တိုင်လိုက်မယ် ဒါပဲ”

“အင်း၊ ဟုတ် ဟုတ် မမလေး”
အခန်း ၆။

နောက်နေ့တွင် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ရုံးမဆင်းခင် အိမ်သာထဲ ဝင်ပြီး အဝတ်အစားလဲလိုက်သည်။ အပေါ်မှ ကြိုးတချောင်း အကျႌအပါး ခါးတို အဝါရောင် တွင် အဖြူရောင် ပန်းပွင့် ကလေး များ နှင့် အောက်မှ ဘောင်းဘီတို ဟော့ပန့် အတို လေး ဝတ်ပြီး အပေါ်မှ ဂျင်းဂျတ်ကတ် နှင့် ထမိန် ကို ထပ်ဝတ်ထားလိုက်သည်။

ထုံးစံအတိုင်း တခြားဝန်ထမ်းများကို လိုက်ချပေးပြီးမှ သူတို့ ကားမောင်းသင်မည့်ကွင်းသို့ မောင်းလာခဲ့သည်။ ကွင်းထဲ ရောက်မှ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူမ ကိုယ်ပေါ်မှ ဂျက်ကတ် နှင့် ထမိန်တို့ကို ချွတ်ပြီး အိပ်ထဲ ခေါက်ထည့်လိုက် သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူမ နေရာမှ ဆင်းကာ ဒရိုင်ဘာ ထိုင်ခုံဘက်သို့ လျှောက်လာသည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် က ကားတံခါးကို ဖွင့်ပြီး ဆင်းလာသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က၊

“ဦးကြီးစိုး ဘယ်သွားမလို့လဲ”

“ကျွန်တော် ဟိုဘက်သွားထိုင် မလို့ မမလေး”

“အာ အရင်အတိုင်းပဲ ထိုင်ပါဦး ကျမ ကိုယ့်ကိုယ်ကို စိတ်မချသေးဘူး”

“မမလေး မသိဘူး၊ မမလေး အဲလို အဝတ်အစား နဲ့ ဆက်ဆီဘော်ဒီနဲ့ ဆို ကျွန်တော် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မထိန်းနိုင်ပဲ ပေါက်ကရ အမှားတွေ လုပ်မိလိမ့်မယ်”

“အို လုပ်ချင်တာလုပ် ကျမ ဂရု မစိုက်ဘူး၊ ကားမောင်းတတ် ဖို့က အဓိကပဲ”

“ဟောဗျာ ဒါဆိုလဲ ပြီးရော”

ဦးစိုးမိုးအောင် က ဒရိုင်ဘာ ထိုင်ခုံကို နောက်ဖက်သို့ တိုးလိုက်ပြီး တက်ထိုင်လိုက်သည်။ သူကားပေးထားသော ပေါင် နှစ်လုံးကြားမှာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် က သူ့ပုဆိုးပေါ် မထိုင်မိစေရန် ပုဆိုးကို သူ့ပေါင်ခွဆုံနားထိ ဆွဲတင်ထားလိုက်သည်။

ကားတံခါးပိတ်ကာ စက်နိုးလိုက်တော့ ဦးစိုးမိုးအောင် က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ခါးလေး ကို ခါတိုင်း ကိုင်နေကြလို ပင်ကိုင်ထားသည်။ သို့သော် ဒီနေ့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဝတ်ထားသည်က ကြိုးလုံးသေးသေးလေး နှင့် ရှေ့မှာ ရင်ဘတ်အတော်ဟိုက် သော ဘလောက်စ် အကျႌလေး ဖြစ်သဖြင့် သူမ ဝတ်ထားသည့် ဘရာဇီယာ အသားရောင် လေး နှင့် ရင်သား အပေါ်ပိုင်း ဝင်းဝင်းလေးကို ပါ မြင်နေရသည်။သူမ က ဆံပင်ကို လည်း အနောက်မှာ စုချည်ထားပြီး ခေါင်းပေါ် ခွေတင်ကာ ကလစ် ဖြင့် ထိုးထားသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း လည်တိုင်၊ပုခုံးတို့ မှာ ဝင်းနေကာ မွှေးညှင်းနုနုလေး တွေကို ပင် မြင်နေရသည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် က၊

“ကဲ ဒီတခါတော့ ကျွန်တော်တို့ တဆင့်မြင့် မယ်။ ကျွန်တော် ပါးစပ်က နေ ဘာလုပ်ညာလုပ်လို့ မပြောတော့ဘူး”

“ဟင် ဘယ်လို ဘယ်လို”

“ဒီလိုလေ၊ မမလေး ကို ညာဘက်ကွေ့ ဆိုရင် ကျွန်တော်က ညာဘက်လက်မောင်းကို ထိမယ်၊ ဘယ်ဘက်ကွေ့ ဆိုရင် ဘယ်ဘက်လက်မောင်းကို ထိမယ်၊ ညာဘက်ပေါင်ကို ထိရင် လီဗာနင်းမယ်၊ ဘယ်ဘက်ပေါင်ကို ထိရင် ဘရိတ်အုပ်မယ်၊ ဘိုက် ကို ထိရင် ဂီယာ ကို ပတ်ကင်းမှာ ထားမယ်”

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ဦးစိုးမိုးအောင် ၏ အစီအစဉ်ကို ကြားတော့ စိတ်ဝင်စား ပြီး အိုကေဟု ဆိုလိုက်သည်။ သို့ ဖြင့် သူတို့ စမောင်းကြသည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် မှာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လက်မောင်းသား လေး တွေ ပေါင်တန်လေးတွေ၊ ကို ကိုင်တွယ်ရင်းက လက်ရဲလာခဲ့သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ဟော့ပင် ဝတ်ထားသည်မို့ ဦးစိုးမိုးအောင် လက်ဖဝါး ကြမ်းကြမ်း ကြီးတွေ သူမ ပေါင်တန် အသား ကို လာပွတ်တာ၊ လက်မောင်းကိုလာပွတ်တာတို့ ကို ခံရသဖြင့် ရမက် ဆန္ဒတွေ ထကြွလာခဲ့သည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် လီးကြီးမှာ လည်း မာတောင် နေပြီး သူမ ဖင်ကြားလေးသို့ ထိုးထောက်လျှက် ရှိနေလေပြီ။ သို့ဖြင့် တနေရာ တွင်၊ သူမ ခါးတို အကျႌကြောင့် လွတ်နေသော ဘိုက်သားလေးကို ဦးစိုးမိုးအောင် က လှမ်းကိုင်လိုက်ရာ၊ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် ဘရိတ်ဆောင့်နင်းကာ ဂီယာကို ပတ်ကင်းသို့ ဆွဲချလိုက်လေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ရုတ်တရက်မို့ အင့်ကနဲ ဖြစ်သွားကာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဖင်ကို အနောက်မှ လီးကြီးက ညှောင့်ထိုးလိုက်သလို ဖြစ်သွားလေသည်။

“ဦးကြီးစိုး ဘာလို့ ရပ်ခိုင်းတာလည်း ရုတ်တရက်ကြီး”

“ဆောရီးမမလေး၊ မမလေး အသားလေး တွေက ချောမွတ် နေတာမို့ ကျွန်တော် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ ဘိုက်သားလေး ကိုင်လိုက်မိတာပါ”

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က မျက်စောင်းလေး နောက်ပြန်ထိုးရင်း ညုတုတု သံလေး ဖြင့်

“လူဇိုး”

ဟုပြောလိုက်သည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် က၊

“ဟုတ်ကဲ့ မမလေး ကျွန်တော် သတိလွတ်သွားတယ်”

“ကျမ နားလည်ပါတယ် ဦးကြီးစိုး စိတ်မပူနဲ့”

“အင်း ကျွန်တော်တို့ ပြန်ခေါက်ကြတော့မလား”

“အင် အစောကြီးရှိသေးတယ်၊ နောက်ထပ် ထပ်မောင်းလိုက်ရအောင် အရှိန်ရနေတုန်းလေး”

“ဟုတ်ကဲ့ မမလေး”

ဦးစိုးမိုးအောင် မှာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် အထာပေးနေသည်ကို ရိပ်မိနေလေပြီ၊ သို့သော်လည်း တချက်အမှား နှင့် သူအလုပ်ပြုတ်၊ ထောင်ကျသွားနိုင်သည်ကို တွေးမိသဖြင့် မစွန့်စားရဲသေးပေ၊ ဘောင်အတွင်းက သာ ဟိုကိုင် ဒီကိုင် နှင့် အရသာခံနေလိုက်သည်။

“မမလေး နည်းနည်း မြန်မြန်မောင်းကျင့်ရအောင်”

“အင်း မောင်းကြည့်မယ်လေ”

“ဟွန်းတီးဖို့ ကျတော့ ကျွန်တော် ဘယ်လို အချက်ပေးရမှာလဲ”

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ခန စဉ်းစားလိုက်ရင်း၊

“ကျမ လည်ကုတ်လေးကို ထိလေ”

“အာ လက်က အဲဒီထိလာဖို့က ကျပ်နေတယ် ချက်ခြင်းရောက်ဖို့ မလွယ်ဘူး”

“အာ့ဆိုလည်း ဦးကြီးစိုး မေးနဲ့ ထိလိုက်”

“အင်း ဟုတ်ကဲ့ မိတာနဲ့ ထိလိုက်မယ် အာ့မျိုး”

ဟု ဆိုကာ သူ့နူတ်ခမ်းတို့ ဖြင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လည်ကုတ်နှင့် ပုခုံးကြားလေးကို နမ်းလိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ တွန့်ကနဲ တချက်ဖြစ်သွားသော်လည်း သူမ စောက်ဖုတ်လေးမှာ စိုလာနေလေပြီ။

“အင်းအင်း ဦးကြီးစိုး”

ဦးစိုးမိုးအောင် က သူမ ညာဘက်ပေါင်ကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးဖြင့် ပွတ်ပေးရင်းက လီဗာကို နင်းခိုင်းရင်း သူမ လည်ကုတ်ကို နမ်းကာ ဟွန်းတီးခိုင်းလေသည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် မှာ တဖြည်းဖြည်း ဖြင့် ရဲတင်းလာပြီး ဘယ်ဘက်လက်က သူမ ဘိုက်သားလေးကို ပွတ်ရင်း က သူမ လည်ကုတ်လေးကို နမ်းလေသည်။ သူ့လီးကြီးကလည်း အရမ်းကို မာတောင် တင်းကာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဖင်လုံးကြားကို ထိုးထောက်နေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် မှာ ကွင်းကို ပတ်ကာ မောင်းနေရင်း ဦးစိုးမိုးအောင် ကိုင်ချင်တာ ကိုင်ပြီး လုပ်ချင်တာ လုပ်နေသည်ကို လည်း ဂရု မစိုက်တော့ခြေ။ နောက်တော့ ဦးစိုးမိုးအောင် က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အကျႌအောက်မှ လက်လျို ကာ ရင်သား အစုံကို ဘရာဇီယာပေါ်မှ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ငြီးသံလေး သဲ့သဲ့ ထွက်လာရသည်။ နောက်တော့ ဦးစိုးမိုးအောင် မှာ ရုတ်တရက် သူ့လက်တွေကို သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကိုယ်ပေါ်မှ ခွာလိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ လည်း အံအားသင့်သွားပြီး၊

“ဟင် ဘာဖြစ်လို့လဲ ဦးကြီးစိုး”

“မမလေး ဆောရီး ခွင့်လွတ်ပါ၊ ကျွန်တော် မလုပ်သင့်ဘူး ကျွန်တော်က အဲလို မျိုးကို ကျွန်တော့် မိန်းမ ဒါမှ မဟုတ် ကျွန်တော့် စော် ကို ပဲ လုပ်တတ်တာ”

“အိုကေလေ ဒါဆိုလည်း ကျမကို ဦးကြီးစိုး စော် လို့ သဘောထားလိုက်ပေါ့”

“မဖြစ်နိုင်ပါဘူး”

“ဘာလို့ မဖြစ်နိုင်ရတာလဲ”

“ကျွန်တော့် စော် က ကျွန်တာ့် ပြောစကားကို နားထောင်ပြီးတော့ ကျွန်တော် ဘာလုပ်လုပ် မငြင်းဘူး”

“အိုကေ ကျမ လည်း အဲလို နေမယ်လေ”

“ကျွန်တော်က သူတို့ကို သူတို့ နာမည် ပဲ ခေါ်တယ်၊ နောက်ပြီးတော့ စကားအသုံးအနှုံး ကြမ်းကြမ်းတွေလည်းသုံးပြီး ပြောတယ်”

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ဦးစိုးမိုးအောင် အလိုးကို တအားခံချင်နေပြီမို့ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် သဘောတူဖို့ကို သာ စိတ်ထဲ ရှိတော့သည်။

“ဒါဆိုလည်း ကျမကို မမလေး မခေါ်နဲ့တော့ သီရိ လို့ ခေါ်”

“မမလေး ၊ မမလေး ဘာလိုချင်တယ် ဆိုတာ ကျွန်တော်သိသလို၊ ကျွန်တော်ကလည်း မမလေးကို ပေးချင်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် အခုထဲက ဖြစ်ချင်တာတွေ ပြောထားမယ်၊ အဲဒါတွေကို လက်ခံနိုင်မှ ရှေ့ဆက်ရအောင်”

“ပြော ဘာတွေလဲ”

“ပထမ အချက်က ကျွန်တော်က မမလေးကို နာမည်နဲ့ ခေါ်မယ်၊ အသုံးအနှုံးရိုင်းရိုင်းတွေသုံးချင်သုံးမယ်၊ ကျွန်တော် က ကြမ်းကြမ်း တမ်းတမ်း ဆက်ဆံချင် ဆက်ဆံမယ် မမလေး က ဟင့်အင်း လို့ ပြောလို့ မရဘူး”

“အင်း ပါ ဆို ဦးကြီးစိုး ကလည်း များလိုက်တဲ့ စည်းကမ်းတွေ လုပ်စရာရှိတာလုပ်တော့”

“ကောင်းပြီ ဒါဆိုရင် မိဖြူ ထ ကားပေါ်က ဆင်း၊ နင့် ဘလောက်စ်အကျႌကို ချွတ်ပြီး ကားနောက်ခန်းက ဆိုဖာပေါ် တင်ထားလိုက်”

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လည်း ကားအပြင်ထွက်လိုက်သည်။ အပြင်မှာက မှောင်နေပြီး အဝေးကြီးမှ ဓါတ်မီးတိုင်လေး များသာ မြင်နေရသည် မို့ သူမ အကျႌကို ချွတ်ကာ ကားနောက်ခန်းတံခါးဖွင့် ဆိုဖာပေါ်တင်ထားလိုက်သည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် လည်း ကားပေါ်မှ ဆင်းလာသည်။

“ကဲလာ ငါ့အကျႌကို ချွတ်ပေး ပြီး နင့်နူတ်ခမ်းလှလှ လေးတွေနဲ့ ငါ့ကို အနမ်းမိုးရွာစမ်း”

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ချက်ချင်း ဦးစိုးမိုးအောင် အနားသို့ တိုးကပ်သွားပြီး သူ့ရှပ်အကျႌကို ကြယ်သီး ဖြုတ်ပေးရင်းက ရင်ဘတ်ပုခုံးတို့ ကို တမွမွ ဖြင့် နမ်းလေသည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် ရင်ဘတ်မှာ အမွှေးအမြင်များနှင့် ဘီယာဘိုက် ဖောင်းဖောင်းကြီးလည်း ရှိလေသည်။

“မိဖြူ ကောင်မ နင့်ကြည့်တော့ ရိုးရိုးအေးအေး နဲ့ မခုတ်တတ်တဲ့ ကြောင်လို ပဲ တော်တော်နံ့တာပါလား”

“ကျမ က အဲလို မဟုတ်ပါဘူး ရှင့်မို့လုပ်ပေးတာပါ”

“အပိုတွေ ပြောမနေနဲ့ ကောင်မ သွား ကားဘောနက်ပေါ်မှာ မှောက်ပြီး ကုုံးပေးစမ်း”

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ကားဘောနက် နွေးနွေးပေါ်မှာ မှောက်ပေးရှာသည်။ သူမ မှာ ထိုကဲ့ သို့ အတွေ့အကြုံမျိုး တခါမှ မရှိဘူးခြေ၊ ရုံးမှ ကားဒရိုင်ဘာ အဖိုးကြီး နှင့် ကွင်းပြင်ထဲ အလိုးခံရတော့မည်ကို တွေးရင်းက ပင်တီလေး မှာ စောက်ရည်တွေ စိုရွဲနေရပြီ။ ဦးစိုးမိုးအောင် က သူမ နောက် သို့ ရောက်လာပြီး ကျောပြင်မှ ဘရာဇီယာဂျိတ်ကို ဖြုတ် သူမ ကိုယ်ပေါ်မှ ကျော်ချွတ်ကာ ကားမှန်ပေါ်သို့ ပြစ်တင်လိုက်သည်။ သူမ ကျောပြင်လေးကို သူ့လျှာကြီး ဖြင့် ရက်ရင်း သူမ ဖင်လုံးများကို လက်ဖြင့် ဆုပ်နှယ်ရင်း တချက်တချက် ရိုက်လိုက်သေးသည်။

“အဲဒီ ဖင်ကြီးကို ရုံးမှာ စတွေ့ကတည်းက အနောက်က နေ ဆောင့်ဆောင့်လိုးချင်နေတာ ကြာလှပြီ၊ ခုမှ ပဲ အခွင့်ရတော့တယ်”
အခန်း ၇။

ဦးစိုးမိုးအောင် က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လက်မောင်းလေးကို ဆွဲကာ သူ့ဖက်ကို လှည့်လိုက်ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လည်း ဦးစိုးမိုးအောင် ကိုယ်ကြီးကို သူမ လက်ကလေးများဖြင့် ပြန်သိုင်းဖက်ကာ ရမက်ထန်ထန် အနမ်းများဖြင့် တုံ့ပြန်လေသည်။သူတို့ နှစ်ယောက် ငါးမိနစ်လောက် နူတ်ခမ်းချင်း စုပ် လျှာချင်း စုပ်နမ်းလိုက်ကြ ပြီးမှ ဦးစိုးမိုးအောင် က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ပုခုံးလေးကို ဖိကာ သူ့ရှေ့တွင် ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် သူ့ရှေ့တွင် ဒူးထောက်ရက် ဖြစ်သွားမှ ဦးစိုးမိုးအောင် က သူ့ပုဆုံးကို ဖြည်ကာ ပုခုံးပေါ် ကွင်းသိုင်းလိုက်လိုက်သည်။ ပုဆိုးအောက်မှာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ပင် ဝတ်မထားသဖြင့် လီးညိုညို တုတ်တုတ်ကြီးက ဖြောင်းကနဲ သူမ မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်မှာ ပေါ်လာသဖြင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အံအားသင့်သွားမိသည်။ သူမ တွေ့ဖူးခဲ့သည့် လီးတွေ ထဲမှာ အတုတ်ဆုံး နှင့် အရှည်ဆုံး ဖြစ်မည်ဟု တွေးမိရင်း ကြက်သည်းပင်ထသွားမိသည်။လီးကြီးမှာ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထလျှက်၊ ဒစ်ဖူးကြီးမှာ မှိုကြီးလို ဖေါင်းကား ကာ ကြက်သွေးရောင် ရင့်ရင့် ဖြစ်လေသည်။ လီးတန်အရင်းမှာတော့ လမွှေးများ ထူထပ် ကောက်ကွေးလျှက်၊ တချို့ အမွှေးဖြူများပင် ရှိနေလေသည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ခေါင်းကို ဆွဲကာ သူမ မျက်နှာကို သူ့ပေါင်ခြံနား ကပ်လိုက်တော့ ၊ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် နူတ်ခမ်းလေး အသာဟ ကာ ဒစ်ဖူးကြီးကို ငုံပေးလိုက်သည်။
တုတ်ခိုင်ကြီးမားလှသော လီးကြီးမို့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ဝင်သွားပြီး အာဂေါင်နားထိ ရောက်သွားသဖြင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အသက်ရှုပင် မှားသွားရသည်။ သို့သော်လည်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကာမရမက်တို့ မှာ ထိန်းသိမ်းနိုင်စွမ်းထက် ကျော်လွန် နေပြီမို့ အသက်အောင့်ရင်းက မြိန်ရည် ရှက်ရှည် စုပ်ပေးရှာသည်။

ခနအကြာတွင် ဦးစိုးမိုးအောင် က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ဆွဲထူလိုက်ပြီး အောက်ပိုင်းမှ ဘောင်းဘီတိုရော၊ စောက်ရည်များ စိုရွဲနေသည့် ပင်တီကိုပါ ချွတ်ပြစ်ပြီး ကားရှေ့မှန်ပေါ် ပြစ်တင်လိုက်သည်။ နောက်တော့ သူမ ကို မချီကာ ကားဘောနက်ပေါ် တင်လိုက်လေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ကားဘောနက်ပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေး ဖြစ်လျှက်က ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပေး ရှာသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ထမိန် အရှည် မြန်မာ အဝတ်အစား ဝတ်ထားလျှင် အပြင်ပန်းကြည့်တော့ ပိန်လျှလျှလေး လို ထင်ရသော်လည်း ချွတ်လိုက်တော့ ပေါင်လုံး ခြေသလုံးတို့ မှာ တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် လေးဖြင့် ချောမွတ်နေကာ ဆက်ဆီ အရမ်းဖြစ်လေသည်။ စောက်ဖုတ်မှာလည်း အမွှေးပါးပါးလေး ကို ညှပ်ထားသဖြင့် စောက်ဖုတ်နှစ်ခမ်းထူထူကြီး အလယ်မှ တွန့်လိမ်လိမ် စောက်ဖုတ် အတွင်းနူတ်ခမ်းသားလေး တွေကို အတွင်းသား နီတာရဲ အရည်စိုလဲ့ကာ မြင်နေရလေသည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် က သူမ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ဝင်ကာ သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ရင်း စောက်ဖုတ်အကွဲကြားသို့ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။

“အားးးးး အု၊ ဦးကြီးစိုး နာတယ် ခနလေး အိုးးးးးးးးးးးးးး”

လီးကြီးမှာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အလိုးခံဖူးသည့် လီးများထဲ မှာ အကြီးဆုံး လို ဖြစ်နေသည့် အပြင် ဦးစိုးမိုးအောင် က လည်း ရုတ်တရက် ဆောင့်လိုးချလိုက်သဖြင့် နာသွားခြင်း ဖြစ်သည်။

“စောက်ပါးစပ်ပိတ်ထားစမ်း ကောင်မ၊ နင် အဲလောက် အလိုးခံချင်နေတာ နင့်လို ကောင်မမျိုး ခုလို ကွင်းပြင်ထဲ ကားခေါင်းပေါ် တင်ပြီး ကြမ်းကြမ်း လိုးပြစ်ရမယ်”

ဦးစိုးမိုးအောင် မှာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နို့တွေကို လက် နှစ်ဘက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖင်ကို ကော့ပြီး အသေကြုံး ဆောင့်လိုးလေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ပထမပိုင်း နာကျင် ပြီး အောင့်သွားသဖြင့် မျက်ရည်တွင် ထွက်ကျလာခဲ့ရသော်လည်း နောက်ပိုင်း တဖြည်းဖြည်း နှင့် အရသာတွေ့လာတော့သည်။

“အား….ဟင်းးးးးးး…..အီးးးးးးး”

“ဖွတ်…ဖတ်….ဖတ်…ပလွတ်…ဖြွတ်…..”

“အိ..အိ….အိ….အီးးးးးး”

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ အလိုးခံရလို့တခါမှ မငြီးဘူးသော်လည်း အခုတခါတော့ အသံလေးပင်ထွက်ကာ ငြီးမိရှာသည်။၏

“ကောင်မ ကောင်းနေပီမလား စောက်သံက တငြင့်ငြင့် နဲ့၊ နင့်စောက်ဖုတ်က လည်း လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ စေးနေတာပဲ အီးးး”

ထိုကဲ့ သို့ အတန်ကြာ ဆောင့်လိုးနေပြီးမှ ဦးစိုးမိုးအောင် က သူ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်ကာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ကားဘောနက်ပေါ်မှ ဆွဲချပြီး သူ့ကို ကျောပေးလျှက် ဘောနက်ပေါ် မှောက်ရက် ကုံးစေသည်။ ပြီးမှ သူမ ခါးကို ကိုင်ကာ အနောက် မှ ဆောင့် လိုးပြန်သည်။ ထိုသို့ ဦးစိုးမိုးအောင် က တောက်လျှောက် မနားတန်းလိုးနေလေရာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် သုံးလေး ခါမျှ ကာမ ဆန္ဒအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ရလေသည်။ မိနစ်နှစ်ဆယ်ခန့် အနောက်မှ လိုးနေရင်း က လီးကို ကမန်းကတမ်း ဆွဲထုပ်ကာ သူ့ဘက်သို့ လှည့်စေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူ့လက်သို့ မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်လိုက်တော့ ပုခုံးကို ဖိချလျှက် ဒူးထောက်ထိုင်စေပြီး သူ့လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ထုလိုက်ရင်း လရည်များ တဖြစ်ဖြစ် ဖြင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ရင်သား တွေပေါ်သို့ ညှစ်ထုတ်ချလိုက်ကာ ပြီးသွားတော့သည်။

ဦးစိုးမိုးအောင် က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို သူ့လရည်များအား သူမ နို့တွေနို့သီးခေါင်း လည်ပင်းတို့ကို သနပ်ခါး၊ လိုးရှင်း လူးသလို လူးစေသည်။ ဘာနှင့် မှ သန့်ရှင်း ရေးမလုပ်ရ ဟု ပြောလိုက်သည်။ ပြီးမှ သူမ ကို ဆွဲထူကာ သူ့ချစ်သူ အလား နူတ်ခမ်းပါးတို့ ကို စုပ်နမ်းလေသည်။ အချိန်က လည်း မိုးအတော်ချူပ်နေပြီမို့ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ်အစား များ ပြန်လည်ဝတ်ကာ ကားပေါ်ပြန်တက်ကြသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အိမ်ရှေ့သို့ လိုက်ပို့ပေးပြီး ကားပေါ်မှ ဆင်းကာနီး တွင်သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ဦးစိုးမိုးအောင် က သူ့ ချစ်သူ ကဲ့ သို့ ကြင်နာ အနမ်း ဖြင့် စုပ်နမ်းပြီး လမ်းခွဲခဲ့ကြလေသည်။

ထိုညက နေထက်နိုင် မှာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို စောင့်ရင်း ဖြင့် တီဗီရှေ့ တွင် အိပ်ပျော်နေလေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူမ ကိုယ်ပေါ်တွင် ဦးစိုးမိုးအောင် လရည်အနံ့ များ ဖြင့် မွံစော် နေသဖြင့် ကမန်းကတန်း ရေချိုးခန်း ဝင်ကာ ရေအမြန်ချိုးလိုက်ရသည်။ ပြီးမှ နေထက်နိုင် ကို သွားနိုးပြီး သူတို့ အိပ်ခန်းသို့ ဝင်လေသည်။ နေထက်နိုင် က သူမ ကို နမ်းရှုံ့ ပြီး ဇာတ်လမ်းစ ရန်ပြင်သော်လည်း ဒီနေ့ အလုပ်မှာ အရမ်းပင်ပန်းသည် ဟု အကြောင်းပြ ငြင်းကာ အိပ်လိုက်လေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ အိပ်ယာပေါ် လှဲလိုက်သည်နှင့် အရမ်းပင်ပန်းနှုံးနှယ်နေသည်မို့ တုံးကနဲ အိပ်မောကျသွားတော့ရာ နေထက်နိုင် ခမျာ သူ့ကို ကျောပေး အိပ်ပျော်နေသော မိန်းမ ဖင်ကားကား လေးကို ကြည့်ရင်း ဂွင်းထု စိတ်ဖြည်ဖျောက်လိုက်ရတော့သည်။

………………..

နောက်နေ့မနက် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အိပ်ယာက နိုးတော့ သူ့ကို အပြုံးဖြင့် မိုးကြည့်နေသော နေထက်နိုင် ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“ဟော ချစ်လေး နိုးလာပလား၊ မနေ့က အလုပ် တော်တော် များတယ်ထင်တယ် အိပ်လိုက်တာ တုံးကနဲပဲ”

“ဟုတ်တယ် မောင် ဆောရီးပဲနော် ညက”

“အို ရပါတယ်ကွာ ကိစ္စမရှိပါဘူး၊ ကဲလာ ထထ”

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လည်း အိပ်ယာကမန်းကတန်းထ ရေမိုးချိုးကာ အလုပ်သွားဖို့ ပြင်ဆင်လေသည်။ ပြီးမှ မီးဖို မှာ ပြင်ဆင်ထားသော မနက်စာ ကို နေထက်နိုင် နှင့် အတူစားလိုက်ကြသည်။ နေထက်နိုင် အဖေ မှာ ရုံးသို့ ထွက်သွားပြီ ဖြစ်ကာ နေထက်နိုင် အမေ မှာ ဘုရားခန်းထဲ ပုတီးစိတ်နေပြီ ဖြစ်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ သူမ စားစရာများကို ဂရုတစိုက်ထည့်ပေးပြီး သူမ အပေါ် ကြင်နာလှသော နေထက်နိုင် ကို ကြည့်ရင်း မနေ့ညက အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်တွေးကာ စိတ်မကောင်းဖြစ်နေ မိသည်။ ငါတော်တော်ဆိုးတာပဲ၊ ကာမ ဆန္ဒနဲ့ ပတ်သက်ရင် ငါ့ကိုယ်ငါ ကွန်ထရိုးလုပ်ဖို့ မလွယ်ပါလားဟု တွေးလိုက်မိသည်။

နေထက်နိုင် တယောက် ရုံးသွားရန် ထွက်သွားပြီး ခနအကြာတွင် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို လာကြိုသော ရုံးကား ရောက်လာလေသည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် မှာ သူမ ထုံးစံ အတိုင်း ဝတ်ဆင်ထားသည့် ရုံးအဝတ်အစား တို့ကို ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်ကာ၊

“မိဖြူ ညီး က ဒီ ရုံးယူနီဖောင်း နဲ့ လည်း ဆက်ဆီ ဖြစ်တာပဲ”

ဟု လှမ်းပြောလိုက်သည်။ မနက်အိပ်ယာနိုးကတည်းက နောင်တ ရသလို ဖြစ်နေသော သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က မျက်နှာပျက်သွားပြီး၊

“ဦးကြီးစိုး၊ အပြောအဆို ဆင်ခြင်ပါ၊ မနေ့ က ကျမ စိတ်မထိန်းနိုင်လို့ မှားမိခဲ့တာ၊ အဲဒီ အဖြစ်အပျက်တွေ ကို မေ့လိုက်ပါတော့၊ ဘယ်တုံးကမှ မဖြစ်ခဲ့ဘူးလို့ သာ မှတ်ထားလိုက်ပါ၊ အရင်အတိုင်းပဲ ပုံမှန်ဆက်ဆံပါ”

ဟု မျက်နှာတည်တည် နှင့် ခပ်ထန်ထန်လေး ပြောလိုက်လေသည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် မှာ အနည်းငယ် မခံချိ မခံသာ ဖြစ်သွားသော်လည်း၊ မိန်းမ နှင့် ယောက်ျား လည်းဖြစ်၊ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ရုံးတွင် ပေါက်ရောက်သူ ဖြစ်ပြီး ဘော့စ် ကပင် မျက်နှာသာပေးထားခြင်း ခံရသူ ဖြစ်တာက တကြောင်း၊ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကြောင့် သူအလုပ်ပြုတ်သွားနိုင်သည်ကို သတိထားမိသည်။ သူက သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို မနေ့ညက စိတ်ကြိုက်လိုးခဲ့သည် ဆိုတာကိုလည်း သူများ လျှောက်ပြောပါ က မည်သူမှ ယုံနိုင်ဖွယ်လည်း မရှိသည်ကို သူသဘောပေါက်သည်၊ ထို့ ကြောင့်လည်း မခံချင်စိတ်ကို မျိုသိပ်ကာ အောင့်အီးလိုက်လေသည်။

“ဟုတ်ကဲ့ ပါ မမလေး ကျွန်တော် မှားသွားပါတယ်၊ နောက်တခါ အပြောအဆို ဆင်ခြင်ပါ့မယ်”

………………………..

ထိုသို့ ဖြင့် တပတ်လောက် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် ကားမောင်းသင်ခြင်းကို မလုပ်တော့ခြေ၊ ဘော့စ်က ဘယ်လို အခြေအနေရှိလည်း ဟု မေးတော့ မှ သူမ အလုပ်ရှုတ်နေသဖြင့် မသင်ဖြစ်သေးကြောင်းပြောရာ ဘော့စ်က အမြန်လုပ်ဖို့ တိုက်တွန်းလေသည်။ ထို အချိန်တွင် အနီးနား ၌ ဦးစိုးမိုးအောင် ကလည်း ရှိနေသည်မို့ ဘောစ်က ဦးစိုးမိုးအောင် ကို ခင်ဗျား သူ့ကို အမြန်ဆုံး တတ် အောင် သင်ပေးလိုက်လေဟု ပြောသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နှင့် ဦးစိုးမိုးအောင် တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ဟုတ်ကဲ့ ပါဟု ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ကြသည်။

ထိုညနေ အခြားဝန်ထမ်းများကို လိုက်ပို့ပေးပြီး သူတို့ အမောင်းသင်နေကျ ဘောလုံးကွင်းကို သွားကြသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ရုံး ယူနီဖောင်း ရင်ဖုံး ဘလောက်စ် နှင့် အောက်မှ စကဒ် နှင့် ဖြစ်လေသည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် က ကားရပ်ကာ ဒရိုင်ဘာထိုင်ခုံ နောက်ရွေ့ပေးပြီး ဒရိုင်ဘာဆိုက်တံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ကားပေါ်မှ ဆင်းကာ ဒရိုင်ဘာထိုင်ခုံပေါ်တွင် ထုံးစံအတိုင်း ဦးစိုးမိုးအောင် ပေါင်ကြားတွင် ထိုင်လေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ သူမ ဖင်သား ပေါင်တို့ ဖြင့် ဦးစိုးမိုးအောင် ပေါင်တို့ ပွတ်ထိမိသည်နှင့် ကြက်သီး ထ သွားလေသည်။ သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း တပတ်လောက် လိင်မဆက်ဆံဖြစ်ပေ၊ ဦးစိုးမိုးအောင် နှင့် လိုးခဲ့သည်မှာ နောက်ဆုံးပင် ဖြစ်သည်။ ယခုတော့ ဦးစိုးမိုးအောင် ၏ အထိအတွေ့ အနံ့အသက် တို့က သူမ ကို နောက်ဆုံး အကြိမ် အလိုးခံခဲ့ရသည်ကို ပြန်လည် တမ်းတ မိလာလေသည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် ၏ တုတ်ခိုင် ထွားကျိုင်းလှသည့် လီးတန်ကြီး ၏ ပြည့်ကျပ် ပွတ်တိုက်ခံရသည့် အရသာကို ပြန်လိုချင်လာမိသည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် မှာလည်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဖင်သား သူ့ပေါင်ခွဆုံ သို့ ရောက်သည်နှင့် လီးကြီးမှာ ဖြောင်းကနဲ ထလာရလေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို လိုးပြီး နောက် အိမ်က မိန်းမ ကြီးကို လိုးရသည်မှာ အရသာ မရှိတော့ သလို ဖြစ်နေ ရသည်၊ သူစားနေကျ စော်မှာ လည်း ယခုတလော အဆက်အသွယ်ပြတ်နေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ၏ ကျစ်ကျစ် လစ်လစ် ကိုယ်လုံး နှင့် စေးကျပ်နေသည့် စောက်ဖုတ် အိအိလေးကို တမ်းတနေမိသည်။ သို့သော်လည်း သူ့ကို မာရေ ကျောရေ ဆက်ဆံခဲ့သည့် ကောင်မ ကို သူသိပ်မကြည် သဖြင့် သူ့စိတ်ကို သူ ချိုးနှိမ်ထားခဲ့ရလေသည်။ ထို့ ကြောင့်လည်း ကားစမောင်းသည့် အချိန် တွင် မလို အပ် ပဲ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ အသား ကို မထိ မကိုင် ဖြစ်အောင် စိတ်ထိန်းကာ ထားခဲ့သည်။

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ကားကို သာ ဂရုတစိုက် မောင်းနေသော်လည်း သူမ စိတ်ကတော့ သူမ ဖင်ကို ထောက်ထားသော လီးကြီး ဆီ မှာသာ ရောက်နေလေသည်။ သူမ ပုခုံးသား လည်တိုင်ပေါ်သို့ မှုတ်ထုတ်လိုက်သော လေပူ တွေက သူမ စိတ်တွေကို ဂယောက်ဂရက် ထစေလေသည်။ နေထက်နိုင် မှာ သူမ နှင့် ထိတွေ့မှုကို တတ် နိုင်သမျှ ရှောင် နေ သည်ကို သတိထားမိတော့ ပိုပြီး လိုလားတောင့်တလာမိလေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ရုတ်တရက် ဘရိတ်ကို အုပ်ချလိုက်လေသည်။

ရုတ်တရက် ကားဆောင့်ရပ်သွားသဖြင့် ဦးစိုးမိုးအောင် ၏ မာတောင်နေသော လီးကြီးမှာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဖင်ကြားသို့ တိုးဝင်လာ ပြီး ဦးစိုးမိုးအောင် လက်များက သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နို့တွေကို အုပ်ကိုင်မိလေသည်။

“အု..”

“မမလေး ဘယ်လို လုပ်လိုက်တာလဲ”

“ဘယ်လို လုပ်ရမှာလဲ ဦးကြီးစိုး ကရော ဘယ်လို လုပ်နေတာလဲ”

“ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ ကားမောင်းသင်နေတာလေ”

“ဟိုနေ့တုန်းက တော့ အဲလို မဟုတ်ပါဘူး”

“ဘယ်လို အဲလို မဟုတ်တာလဲ မမလေး”
အခန်း ၈။

ဦးစိုးမိုးအောင် မှာ သိရက်သား နှင့် တမင် မူနေသည်ကို သိသဖြင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ အနည်းငယ် ဒေါပွလာသည်။ သူမ ရမက် ဆန္ဒတွေက လည်း ထကြွလာနေပြီမို့ ဦးစိုးမိုးအောင် လက်တဖက်ကို ဆွဲကာ သူမ ရင်သား များ အပေါ်သို့ တင်ပေးလိုက်လေသည်။

“အဲဒါ မျိုး ဘာလို့ မလုပ်တော့တာလဲ”

“ဟင် မမလေး ပဲ ပြောတယ်လေ၊ မေ့ပြစ်လိုက်တော့ဆို၊ ပုံမှန်ဆက်ဆံဆို”

“အင်း အဲတုံးက စိတ်ထဲမှာ အပြစ်လုပ်မိသလို ဖြစ်နေလို့ ပြောမိသွားတာပါ”

“အင်း မဖြစ်ပါဘူး မမလေးရာ ကျွန်တော်တော့ လန့်သွားပြီ”

“အင်း ပါ လန့် မနေပါနဲ့ တော့ ဒီတခါ ဂတိပေးပါတယ်”

“အာ့ ဆိုရင် ကျွန်တော်ပြောခဲ့တဲ့ ဟာတွေကိုလည်း သဘောတူတယ်ပေါ့”

“အကုန်လုံးတော့ မဟုတ်ဘူး၊ ဦးကြီးစိုး၊ ကျမ တို့ နှစ်ယောက်စလုံး တယောက် ပြောတဲ့ စည်းမျဉ်းကို တယောက် လက်ခံကြရမယ် ဘယ်လိုလဲ”

ဦးစိုးမိုးအောင် မှာလည်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို အရမ်းလိုးချင်နေပြီ ဖြစ်သည်။ နေပေ့စေတော့ ဒီကောင်မ ဘာပြောပြော လက်ခံလိုက်တော့မယ်၊ နောက်တော့မှ အရည်ဝင်တော့ အသေခင် ဆိုသလို ကိုယ့်ကို စွဲသွားမှ လုပ်ချင်တာ လုပ်မယ် ဟု စိတ်ထဲ တေးလိုက်ရင်းက ခေါင်းကို ငြိမ့်လိုက်သည်။

“အိုကေ ဒါဆိုရင် ဟိုနေ့က ဦးကြီးစိုး ပြောသလို ပဲ ကျမ တို့ နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့ကြတဲ့ အခါ၊ ဦးကြီးစိုး ကြိုက်သလို ကျမကို ခေါ်၊ ကြိုက်တဲ့ စကားရိုင်းရိုင်းတွေ ပြော၊ ဒါပေမဲ့ ကျမ က တော်ပြီ ဆိုရင်တော့ ရပ်ရမယ် ဒါပဲ၊ နောက်ပြီးတော့ ကျမတို့ နှစ်ယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ကြတဲ့ အချိန်မဟုတ်ရင် တယောက်နဲ့ တယောက် ပုံမှန်ထက်လုံးဝ မပိုရဘူး”

“ကျွန်တော် ကလည်း တခု ပြောချင်တယ်၊ မမလေး စိတ်ပါတဲ့ အချိန်မျိုးကျမှ ကျွန်တော်တို့ လုပ်ရတာမျိုးကို ကျွန်တော်မကြိုက်ဘူး၊ ကျွန်တော်က ဆင်းရဲ ပေမဲ့ လူပဲ၊ ကျွန်တော်စိတ်ပါတဲ့ အချိန် ပဲ ကျွန်တော်လုပ်မှာပေါ့၊ ကျွန်တော်စိတ်မပါပဲ မမလေး စိတ်ပါတဲ့ အချိန်တိုင်း လိုက်လုပ်မပေးနိုင်ဘူး”

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က အနည်းငယ် စဉ်းစားလိုက်သည်။ သူမ အနေနှင့်ဦးစိုးမိုးအောင် လို လီးကြီးပြီး အလိုးကောင်းသည့် သူကို လက်လွတ်ရမှာလည်း နှမြောသည်။ ကိုယ့်ကိုလည်း အထက်စီးက အမြဲကိုင်ထားတာမျိုးကို မလိုချင်၊

“ဟုတ်ပြီလေ၊ ဒါဆိုရင်လည်း တယောက်က တော့ စပြောရမှာပေါ့၊ နောက်တယောက်က ဟင့်အင်း ဆိုရင် အဲဒီအချိန် ရှေ့ဆက်မတိုးနဲ့ပေါ့၊ ဘယ်လိုလဲ”

“ဟုတ်ကဲ့ ဒါဆိုရင် ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဆိုရင် ကျွန်တော် ကြိုက်သလို လုပ်ခွင့်ရှိတယ်ပေါ့ဟုတ်လား”

“အဲဒါ ကျမ က မီးစိမ်းပြမှ လေ၊ နှစ်ဦးသဘောတူမှ လို့ ပြောထားတာ မေ့သွားပလား”

“ကောင်းပါပြီ ဒါဆိုရင် အခုရော မီးစိမ်းပြနေပလား”

“ဟွန့် မီးစိမ်းပြတာလွန်တောင်နေပြီ အခု သူ့လက်ကြီးက ဟွန်းပေါ်မှာ မဟုတ်ဘူးလား”

ဦးစိုးမိုးအောင် လည်း ထိုအခါကျမှ မိမိ လက်ဖဝါးကြီးမှာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နို့တွေကို အကျႌပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ထားမိသည်ကို သတိထားမိသွားပြီး ဆုပ်ညှစ်လိုက်မိသည်။

“အား ဦးကြီးစိုး နာလိုက်တာ အရမ်းပဲ တခါထဲ၊ ယူနီဖေါင်းတွေ ကျေကုန်ပါ့မယ်”

“အင်း အာ့ဆိုလည်း ခုချွတ်တော့၊ လာ ကားနောက်ခန်းထဲ သွားရအောင်”

မကြာခင် အချိန်တွင်း တွင် ကားနောက်ခန်းထဲ ၌ နှစ်ဦးသား ကိုယ်လုံးတီး ဖြင့် ဖြစ်နေကြပြီ။ ကားနောက်ခန်းဆိုဖာပေါ်မှာပင် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ပေါင်နှစ်လုံး ကြား မှာ ဝင်လျှက် ဦးစိုးမိုးအောင် က သူ့လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး စောက်ရည်တွေ ရွဲနေသည့် စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကို လီးထိပ်ဖြင့် ပွတ်တိုက်ပေးနေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ တအားထန် နေပြီး ဦးစိုးမိုးအောင် ပုခုံးကို ဆွဲခိုကာ သူ့ မျက်နှာအနံ့ကို နမ်းရှုံ့နေလေသည်။

ဦးစိုးမိုးအောင် က သူ့လီး ဒစ်ဖူးကြီးကို စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းလွှာကြားတေ့ကာ ဖိသွင်း လိုက်သည်။

“အိ…ဟင်းးးးးးးး”

သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ နစ်ကနဲ တိုးဝင်လာသော ဒစ်ဖူးကြီးကြောင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ အလွန် အရသာ ရှိသွားကာ ကိုယ်ကလေး ပင်တုံတက်သွားရသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စောက်ဖုတ်ကလေး မှာ ဦးစိုးမိုးအောင် လီးတုတ်ကြီးအတွက် ကျပ်စေး နေသော်လည်း တအားရွဲနေသော စောက်ရည်များကြောင့် ချောချောမွေ့မွေ့ပင် တိုးဝင်သွားခဲ့သည်။ နောက်တော့ နှစ်ယောက်သား ရမက်လှိုင်းကြမ်းထဲ တိုးဝင် သွားကြရာ ကားကလေး မှာ လေးအပို ပိုးထားသည့်ကြားမှ ပင် တအိအိ ဖြင့် လှုပ်ရှားနေရတော့သည်။

နှစ်ဦးစလုံး မှာ မလိုးခင်ကတည်းက စိတ်လှုပ်ရှားနေကြတာမို့ ပထမဆုံး အချီတွင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးဖြစ်ကြပြီး သိပ်မကြာပဲ နှစ်ဦးစလုံး ပြီးသွားကြလေသည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် က လီးကြီးကို သီရိရှင်းသန့်ဖြူ စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရင်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ထွေးဖက်ထားသလို သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကလည်း ဦးစိုးမိုးအောင် ကျောပြင်ကြီးကို တွယ်ဖက်ထားလေသည်။

“ကောင်းလိုက်တာ ဖြူလေးရယ်၊ လိုးလိုက်ရတာ စိမ့်သွားတာပဲ”

“ကျမလည်း ကောင်းတာပါပဲ ဦးကြီးစိုးရယ်”

“ဟင် ဦးကြီးစိုး တဲ့လား အခု က နှစ်ယောက်ထဲ မဟုတ်ဘူးလားလို့”

“အော် ဦးကြီးစိုး က ဘယ်လို ခေါ်စေချင်လို့လည်း အဟိ၊ ဖြူလေး တဲ့ ကျမကို ဘယ်သူမှ မခေါ်ဖူးဘူး အဲလို”

“ဒီလောက် လိုးပြီးနေမှ တော့ နှစ်ယောက်ထဲ ဆို အခေါ်အဝေါ်လေး ပြောင်းသင့်တာပေါ့လို့”

“ကဲပါ ဘယ်လို ခေါ်စေချင်လို့လဲ ဆို၊ ကိုကို လား ကိုကြီးလား”

“ဟင့် အင်း အဲလောက်လည်း မငယ်ချင်ပါဘူး၊ ချစ်ဦး လို့ ခေါ်ပါလား ဦးလေး အရွယ်ပဲဟာ”

“ဟွန်း အဲဒါကြီးက ကျမ အချစ်ဦးလိုလို ဘာလိုလို ကြီး ပြောင်းပြန်ခေါ်မယ် ဦးချစ်လို့ ခိခိ။ ဥချစ် ဟုတ်ပလား ကျေနပ်ပလား”

“ဥချစ် ဆိုရင်တော့ တော်သေးတာပေါ့၊ ဦးချစ် ဆိုရင်တော့ လဘက်ရည်ဆိုင်နာမည်ကြီး ဟားဟား”

“အား ဥချစ် ဟာကြီး ပြန်မာလာပြီ အဟိ၊ သန်လိုက်တာနော်၊ အာ့ကြောင့် ဖြူလေးက ချစ်နေရတာပေါ့”

“တကယ်လား ဖြူလေးက ချစ်တယ်လားအိုကေ ဥချစ်က လည်း ချစ်တယ် ဆိုတဲ့ အကြောင်း သက်သေ ပြရတာပေါ့ကဲ”

ထိုညက ကားအနောက်ခန်းမှာ နောက်တချီဆွဲပြီးတော့ ကျဉ်းကျပ်သဖြင့် ကားအပြင်ထွက်ကဟိုးတခါက အတိုင်း သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ဘောနက်ပေါ် လက်ထောက်ကုံးခိုင်းကာ ဦးစိုးမိုးအောင် က အနောက်မှ လိုးပြစ်လိုက်သည်။ ပြီး မှ၊ အဝတ်အစားများ ပြန်ဝတ်ကာ အိမ်ပြန်ခဲ့ကြတော့သည်။

………………………….

ထို မှ စ၍ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နှင် ဦးစိုးမိုးအောင် တို့ မှာ နေ့တိုင်းလိုလို လိုးကြ ပြီး တပတ်လောက်ကြာတော့ ဘော့စ်က နယ်သို့ ခရီးထွက်ရာ ဦးစိုးမိုးအောင် ကို ခေါ်သွားသဖြင့် သူတို့ လိုးပွဲ ခန ရပ်သွားရလေသည်။ နောက်ပိုင်းကျတာ့ ဦးစိုးမိုးအောင် မှာ တခြား ကိစ္စ များကို ပါ တာဝန်ယူ လုပ်ပေးနေရသဖြင့် သူတို့ နှစ်ယောက် လိုးပွဲ မှာ ယခင်ကလို နေ့တိုင်း မဟုတ်တော့ပဲ ကြုံ ပြီး အဆင်ပြေမှ လိုးဖြစ်ကြတော့သည်။

…………………..

င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ မှာ သူမ စွဲလမ်း ရသော လီးတုတ်တုတ် ကြီး နှင့် ဆိုက်တူလောက် ရှိမည့် လီးကြီး နှင့် အထောက်ခံရပြီး ထိုသို့ ထောက်နေသည်ကို သူမ ယောက်ျား ကလည်း ကြည့်ကာ ဖီးတက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့၊ ရမက်သွေးတွေ အရမ်းကြွ သွားခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့် လည်း ညက မကြုံ စဘူး သူမ ယောက်ျား နှင့် အပြင်းအထန် ချစ်ပွဲကြမ်းလိုက်ကြခြင်း ဖြစ်လေသည်။

မနက် သူမ အိပ်ယာက နိုးလာတော့ နေထက်နိုင် မှာ အိပ်ပျော်နေတုန်း ဖြစ်လေသည်။ တနင်္ဂနွေနေ့လည်း ဖြစ်တာမို့ မနက်ပိုင်းက သူမ တို့ အားလေသည်။ သူမ သင်ပေးရမည့် သင်တန်းမှာ ညနေမှ ဖြစ်လေရာ၊ မနက်ပိုင်း အိမ်မှု ကိစ္စတို့ကို ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးဖို့ ထရလေသည်။ ကြားရက်များတွင် အိမ် အကူများက လာရောက်လုပ်ကိုင် ပေးသော်လည်း စနေတနင်္ဂနွေများတွင်တော့ သူတို့ မလာကြခြေ။

င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ အိပ်ယာမှ ထ မျက်နှာသစ် ခေါင်းမှ ဆံပင်ကို စု စီး ကာ မီးဖို ထဲ ထွက်လာခဲ့တော့ ယောက်ခမကြီး ဒေါ်နီနီနိုင် က ဘုရားသောက်တော်ရေခွက်များကို လင်ပန်းဖြင့် တင်ကာ ထွက်လာလေသည်၊ မနက်တိုင်း ဘုရားခန်းဝင် ဘုရားရှစ်ခိုး ပုတီးစိတ်ဖို့ ဖြစ်လေသည်။ ယောက်ခထီးကြီး ဦးမျိုးနိုင် ကတော့ သတင်းစာ ကိုင်ကာ အိမ်သာသို့ အသွားလမ်းမှာ င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ ကို ဆုံတော့ မောနင်း ပြောလိုက်ပြီး အိမ်သာထဲ ဝင်သွားလေသည်။ င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ က ကော်ဖီမိတ်ကာ ထဲ ရေထည့် ၊ ကော်ဖီမှုံ့ ထည့်ကာ သုံးခွက်စာ နှပ်ထားလိုက်သည်။ ပြီးမှ ကြက်ဥလေး သုံးလေးလုံးကို ဟတ်ဘွိုင်းကျော်လိုက်သည်။ ပေါင်မုန့် ကို မီးကင်ဖို့ ထုတ်ထားလိုက်ပြီး မှ ထောပတ်ဗူးကို လည်း ရေခဲသေတ္တာထဲမှ ထုတ်လိုက်သည်။ ထို အချိန်မှာပင် ဦးမျိုးနိုင်က အိမ်သာထဲ မှ ထွက်လာပြီး၊

“အား ကော်ဖီနံ့လေးက လည်း မွှေး၊ ကြက်ဥကျော်နံ့ကလေးနဲ့ ဘိုက်တောင်ဆာလာပြီကွာ အဟီး၊ ဟိုကောင်မနိုးသေးဘူးလား”

“မနိုးသေးဘူး အဖေ၊ စားတော့မလား သမီးပေါင်မုန့် မီးကင်လိုက်မယ်၊ ထောပတ်ကလေး သုတ်ရအောင်၊ ကြိုမလုပ်ထားတာ အေးသွားမစိုးလို့”

“အေးကွာ မနေ့ညနေ က ကောင်းကောင်းမစားဖြစ်လိုက်ဘူး၊ ညက လည်းတော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်လို့ ခု ဘိုက်က တဂွီဂွီ ဖြစ်နေပြီ ဟားဟား”

“ခုလုပ်လိုက်မယ် ဖေဖေ”

“အေးအေး ကျေးဇူးပါပဲ သမီးရေ”

ဦးမျိုးနိုင် က ပြောရင်း ဆိုရင်း နှင့် မီးဖိုထဲ မှ ထမင်းစား စားပွဲတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ လက်ထဲ မှ သတင်းစာကို ကြည့်နေရင်း ဖြင့် ချွေးမ လေးကို မသိမသာ အကဲခတ်နေလိုက်သည်။ င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ မှာ အိမ်ထဲ မှာလည်း ဖြစ် အနည်းငယ်လည်း အိုက်သဖြင့် အောက်ခံ ဘာမှ မပါပဲ ပေါင်လည်လောက်ထိ ရှည်သည့် တဆက်တည်း ဂါဝန်ကို ဝတ်ထားလေသည်။ ဆံပင်ကို စုပြီး အနောက်ဖက်မှာ ပိုနီတေးလို သားရည်ပင်ဖြင့် စည်းချီထားသည်။ အပျို နို့မို့ တင်းတင်းရင်းရင်း ရှိသော်လည်း ဘရာဇီယာ မပါသဖြင့် လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း ခုန်နေသည်ကို မြင်နေရသည်။ ဝိုင်းစက်နေသော အိုးမှာလည်း အနောက်သို့ အနည်းငယ် ကောက်ကောက် လေး ရှိပြီး လမ်းလျှောက်လျှင် ဂါဝန်အသားကို တဖက်တချက်စီ ဆွဲတင် ဆွဲချလုပ်သွားသည်မှာ ကြည့်ကောင်းလှပေသည်။

အသား အရည်မှာ ဖြူသည်လည်း မဟုတ် ညိုသည်လည်း မဟုတ် ဝင်းဝင်းလေး ဖြစ် ပြီး မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်း နူတ်ခမ်းပါးပါး ပြဲပြဲ၊ ပါးဖေါင်းဖေါင်းလေး နှင့် ချစ်စရာကောင်းလှသည်မို့ ငါ့သား မိန်းမ ရကံကောင်းသည်ဟု ဦးမျိုးနိုင် စိတ်ထဲ တွေးနေမိသည်။ င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ မှာ လူက ပိန်ပိန်သွယ်သယောက်ရှိသော်လည်း လုံးဝန်းသော တင်သားနှင့် ကိုက်အောင် မဆိုစလောက်လေး တုတ်ခိုင်သည့် ပေါင်တန် ခြေသလုံးသားတို့ ရှိလေသည်။ယခု ဝတ်ထားသော ဂါဝန်မှာ ပေါင်လည်လောက်သာ ရောက်သည်မို့ ပေါင်သား ခြေသလုံး ဝင်းဝင်းတို့ကို မြင်နေရလေသည်။

ဦးမျိုးနိုင်မှာ မိမိ ချွေးမ ချော၏ ဆက်ဆီကျကျ လှနေပုံလေးကို ငေးကြည့်နေမိသည်မှာ ရုတ်တရက် င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ အသံကြားလိုက်မှ သတိရပြီး အိနြေပြန်ဆယ်လိုက်ရသည်။

“ဖေဖေ ကော်ဖီ ထည့်ပေးထားရမလား၊ ခု သောက်ရင်း ခနစောင့်လေ သမီး ပေါင်မုန့်အကင်ရရင် ထောပတ်သုတ်ပေးမယ်”

“အေးအေး သမီးကောင်းတယ်၊ သောက်မယ်”

အခန်း ၉။

င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ပေါင်မုန့်ချပ်လေးများကို မီးကင်စက် ထဲ ထည့်ရင်းက သတိရသဖြင့် ကော်ဖီအရင် သောက်ထားမလားဟု ယောက်ခထီး ကြီးကို လှည့်မေးလိုက်တော့ သူမ ဖင် ကို စူးစိုက် ငေးကြည့်နေသည့် ယောက်ခထီးကြီး အယောင်ယောင်အမှားမှား ဖြစ်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုအခါကျမှ သူမ ဝတ်ထားသည့် ဂါဝန်ရှည်အောက်မှာ အတွင်းခံ ဘာမှ ဝတ်မထားမိတာကို သတိရ သွားတော့သည်။ သို့သော်လည်း သူမ ကိုယ်လုံး ကို သတိလက်လွှတ်ဖြစ်သွားအောင်ပင် ငမ်း နေသည့် ယောက်ကထီးကြီး ဖြစ်အင်ကို သဘောကျ မိသလို ရင်လည်း အနည်းငယ်ခုန်သွားမိသည်။

ဦးမျိုးနိုင်မှာ အသက် ၅ဝ ခန့် ရှိပြီး ဌာနဆိုင်ရာ တခု မှ အရာရှိတဦး ဖြစ်သည်။ ရန်ကုန် နှင့် နေပြည်တော်ကို ကူးလူး သွားလာနေရလေ့ရှိသည်မို့ အိမ်မှာ ရှိ ခဲသည်ဟု ပင်ဆိုရမည်။ ယောက်ခမကြီး ဒေါ်နီနီနိုင် ကတော့ ဦးမျိုးနိုင် ထက် သုံးလေးနှစ်ခန့်ငယ်သည်။ ယခင်က အထက်တန်းပြ၊ ကျောင်းဆရာမ တဦးဖြစ်ခဲ့ပြီး ယောက်ျား မှာ လည်း ဝင်ငွေကောင်းသည်မို့ စောစောစီးစီး ပင်စင်ယူခဲ့သည်။

ဦးမျိုးနိုင်မှာ ဂေါက်သီးတွေ ဘာတွေ ရိုက် ကျန်းမာရေးလည်း လိုက်စားသဖြင့် အရွယ်နှင့် စာလျှင် နုပျို ပြီး ကိုယ်ခန္ဓာကလည်း တောင့်တင်း ကြံ့ခိုင်လေသည်။ အရပ်အမောင်းလည်း ကောင်းသဖြင့် လူသူကြားတွင် ပေါ်ပေါ်လွင်လွင် ရှိလေသည်။

ဦးမျိုးနိုင် တယောက် သူခိုးလူမိသွားသဖြင့် အယောင်ယောင်အမှားမှား ဖြစ်သွားသည်ကို င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ မသိချင်ယောင် ဆောင်ပြီး မျက်နှာ တည်တည် ဖြင့် နေလိုက်သည်။ ကော်ဖီနှပ်စက်မှ ကော်ဖီထည့်ရန် ဦးမျိုးနိုင် ကို ကျောပေးလိုက်ပြီး မှ အားရပါးရ ပြုံးလိုက်မိသည်။ ခွက်တခုထဲ ကော်ဖီကို ငှဲ့နေစဉ်မှာပင် သူမ ဖင်ကို မသိမသာလေး ကော့ထားလိုက်မိသည်။ စိတ်ထဲတွင် သူမ ကိုယ်သူမ ဟဲ့ ညီးက ကိုယ့်ယောက်ကထီးကိုယ် ပြန် ရှိုးနေတာလားဟဲ့ ဟု ပြန်မေးမိပြီး စိတ်လှုပ်ရှားသွားရသည်။ စိတ်လှုပ်ရှားမှု နှင့် အတူ သူမ နို့သီးခေါင်းလေး များ မှာ မာတောင် တက်လာရသည်။ ဒုက္ခပါပဲ အောက်က ဘရာဇီယာလည်း မပါတော့ ဂါဝန်အသား ပါးပါး နဲ့ ငါ့နို့သီးခေါင်း ချွန်ချွန်တွေက ထောင်ထနေပြီ။ အို ထောင်တော့ရော ဘာဖြစ်လည်း ကိုယ့်ယောက်ခထီးပဲ သူက ဘာပြောမှာလဲ၊ ယောက်ခမ ကြီး ရှိနေရင်တော့ တမျိုးပေါ့။ ဟု တွေးရင်းက ကော်ဖီခွက်ကို ယူလာကာ ဦးမျိုးနိုင် ရှေ့စားပွဲပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။

ဦးမျိုးနိုင်မှာ ခုန က ချွေးမ ဖင်ကို ကြည့်နေတာ အငိုက်မိသွားသဖြင့် ရှက်ရှက်ဖြင့် သတင်းစာ ကောက်ဖတ်နေ သည်။ င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ သူ့ကို ကျောပေးကာ ကော်ဖီ ငှဲ့နေတော့ သတင်းစာ ပေါ်မှ အသာကျော်ကာ ကြည့်လိုက်မိပြန် သည်။ အား ၊ ဖင်ကလေးက ဝိုင်းစက်နေရုံတင်မက ဘူး အနောက်ကိုတောင် ကောက်တောက်တောက်လေး၊ ဟိုကောင် ဘယ်လောက်တောင် ဆွဲလိုက်မလဲ မသိဘူး၊ ဒါကြောင့် ညက အသံတွေ ထွက်နေတာပေါ့၊ ဟု တွေးမိသေးသည်။

င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ ကော်ဖီခွက်လာချပေးတော့ ကျေူးဇူးသမီးဟု ပြောကာ မျက်လုံး ချင်း မဆုံရဲ သဖြင့် ရင်ဘတ်ကြည့်လိုက်မှ ပိုဆိုးသွားသည်။ အောက်မှာ ဘရာဇီယာ မပါ သည့် ရင်သား လုံးလုံးလေး တွေက တုံခါပြီး ထိပ်နှစ်ခု က ချွန်တက်နေသည်မှာ အကျႌအသားကို ပင် ပေါက်ထွက်တော့ မည်ဟုထင်ရသည်။ ဦးမျိုးနိုင် လီးကြီး တအားတောင် တက်လာသည်။ ပုဆိုးအောက်မှ ထိုးထောင်ထလာတာ သူများ ရိပ်မိမည်စိုးသဖြင့် သတင်းစာ ကိုခေါက်ကာ ပေါင်ပေါ်အသာတင်ထားလိုက်သည်။

င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ ကလည်း ဦးမျိုးနိုင် သတင်းစာခေါက်ကို စားပွဲပေါ် မတင်ပဲ ဘာလို့ ပေါင်ပေါ်တင်လိုက်သည်ဆိုတာကို အထာပေါက်သည်။ အဖိုးကြီးရှက်သွားမစိုးလို့ မျက်နှာကို မပြုံးမရယ်မိအောင် သတိထားနေရသည်။ နောက်တော့ ပေါင်မုန့်ကို မီးကင်စက် ထဲ မှ ထုတ်ကာ ထောပတ်လေး သုတ်လေသည်။ ဦးမျိုးနိုင်တို့ မှာ သကြား အနည်းငယ် ဖြူးစားတတ်တာမို့ သကြားထည့်ရန်၊ သကြားဗူး ယူလိုက်တော့ သကြားမရှိ ပြောင်သလင်းခါနေသည်။

“ဟောတော့ သကြားက ကုန်နေတယ် ဖေဖေ သကြားတော့ မဖြူးတော့ဘူး ရတယ်မလား”

“ဟင် တနေ့က မှ နီနီ က သကြားကုန်နေတယ် ပြောလို့ ဖေဖေ မားကက်က တထုတ်ဝယ်လာပေးထားတယ်၊ သူဗူးထဲ မထည့်ရသေးဘူးထင်တယ်”

“အော်ဟုတ်လား သမီးရှာလိုက်အုံးမယ်”

င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် သူမ ရှေ့က ကက်ဘိနက်တံခါးတွေကို ဖွင့် ကာ စင်တွေပေါ်မှာ ရှာလေလေသည်။ ဒုတိယ အဆင့်ကို သူမ က ခြေဖျားလေး ထောက်ကာ လက်ဖြင့် ရှေ့က အထုပ်လေးများကို လှမ်းဖယ်ကြည့်နေတော့ တင်းနေသည့် ပေါင်တန်လေး နှင့် ဖင်သားလုံးလေးက ဦးမျိုးနိုင် လီးတန်ကြီးကို တဆတ်ဆတ် တုံလာစေလေသည်။

“ဖေဖေ ဟို အပေါ်ဆုံးထပ်မှာ ထင်တယ် သမီး မမှီလို့ လှမ်းဆွဲပေးပါဦး”

င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် မမှီမကန်း လှမ်းဆွဲနေတာ မြင်သဖြင့် ဦးမျိုးနိုင် ထိုင်နေရာမှ ကမန်းကတမ်းထကာ င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ အနောက်နားသွားပြီး အပေါ်ဆုံးထပ် မှ သကြားထုပ်ကို လှမ်းဆွဲလေသည်။ င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ မှာ လည်း နေရာဖယ်မပေးသဖြင့် သူမ နောက်ကျောကို ကပ်ရပ် ထပ်လျှက် ဖြစ်သွားရသည်။ နောက်ပြီး သကြားထုပ်မှာလဲ ဦးမျိုးနိုင် လှမ်းဆွဲလိုက်မှ အနောက်အတွင်းထဲသို့ လဲကျသွားသဖြင့် ဦးမျိုးနိုင် က လည်း ခြေဖျားထောက်ကာ လက်ဖျားလေးဖြင့် လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။ ဆွဲလိုက်လေ နောက်ကို တွန်းထုတ်သလို ဖြစ်လေ ဖြစ်နေလေသည်။ ထိုအချိန် သူ့ပေါင်ခြံ နှင့် ချွေးမ ပေါင်တန်ဖင်လုံးတို့ က အိကနဲ သွားဖိမိရာ ခုန တောင်နေသည့် လီးက သံချောင်းကြီးလို ချွေးမ ဖင်နှစ်လုံးကြား တိုးဝင်သွားတော့သည်။ လီးချောင်းကြီး နှင့် ဖင်နှစ်လုံး အသားတို့မှာ ပုဆိုးပါးပါး နှင့် ဂါဝန်အသား ပါးပါး တို့ နှစ်ခုသာ ခံပြီး ဖိပွတ်မိသဖြင့် နှစ်ယောက် စလုံး ဓါတ်လိုက်သလို ဖြစ်သွားရသည်။ ဦးမျိုးနိုင် တယောက် အပေါ်မှ လှမ်းကိုင်ထားသည့် သကြားထုပ်ကို အောက်သို့ ဆွဲမချ ဖြစ်သေးပဲ လက်က မြှောက်ရက် တန်းလန်း ဖြင့် နေနေမိသလို ရှေ့ကောင်တာကို လက်နှစ်ဖက် နှင့် ထောက်ထားကာ အနောက်က ဖင်ကို ကော့ပေးထားသည့် င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ မှာ လည်း မျက်လုံးလေး ပင် မှိတ်ထားလိုက်မိသည်။ သူမ ဖင်ကြား ဝင်လာသည့် ယောက်ခထီး လီးကြီးမှာ ဦးစိုးမိုးအောင် လီးကြီး နီးပါးမျှ ရှိမည်ဟု မှန်းလိုက်မိပြီး ကာမ ဆန္ဓ အာရုံကြော တွေ က နိုးကြွလာခဲ့သည်။

သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး စကားလည်း မပြောဖြစ်ပဲ အသက်ရှုတွေ မြန်လာကြသည်။ ဦးမျိုးနိုင်မှာ သကြားထုပ်ကို လက်ကစင်ပေါ်မှာ ပင် ကိုင်ထားလျှက် ဖင်ကို ကော့ကာ ကော့ကာ လီးတန်ကြီး ဖြင့် သူ့ချွေးမ ဖင်ကြားထဲ လွှတိုက်နေမိသည်။ င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ က လည်း သူမ ရှေ့မှ ကောင်တာကို တွန်းကိုင်ထားကာ သူမ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ ပေးရင်း ဖြင့် ယောက်ကထီး လီးကြီး သူမ ပေါင်ခွဆုံကြားမှ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားတို့ကို ပွတ်ပေးနေသည်ကို ကူညီပေးနေမိသည်။

“ဟော ကော်ဖီတောင် ရပြီ ပေါင်မုန့်မီးကင် နံ့လည်းရတယ်၊ ဘိုက်ဆာလိုက်တာ မိန်းမ ရေ ရယ်ဒီလား”

ဟု ဆိုသော အသံနှင့် အတူ မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်လာသည့် နေထက်နိုင် ကြောင့် နှစ်ယောက်သား ထပ်လျှက် မှ အမြန်ခွာ လိုက်ကြသည်။ ဦးမျိုးနိုင်က၊

“ဒီမှာ သမီး သကြား ထုပ်”

ဟု ဆိုကာ သူ့လက်ထဲမှ သကြားထုပ်ကို င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ အား လှမ်းပေးလိုက်သည်။ င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ ကလည်း ဟုတ်ကဲ့ ဖေဖေ ဟု ဆိုကာ သကြားထုပ်ကို လှမ်းယူပြီး သကြားဗူးထဲ သို့ ဖွင့်ကာ လောင်းထည့်နေလေသည်။

နေထက်နိုင် မှာ သူအော်ဟစ်ပြီး ဝင်လာတော့ င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ တို့ နှစ်ယောက် ရုပ်တရက်လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်သွားသည် ကြသည်ကို ပထမ သံသယ မရှိသော်လည်း နှစ်ဦးစလုံးက မျက်စေ့ မျက်နှာပျက် နှင့် သူ့ကို စကားပြန်မပြောကြပဲ ဘာမှ မဖြစ်သလို ထောပတ်ပေါင်မုန့်သုပ်သည့် ကိစ္စ ပြောနေကြသည်ကို သတိထားမိလိုက်သည်။ သူ့အဖေ ပုဆိုးရှေ့ပိုင်းကလည်း ဖေါင်းထ နေပြီး င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ မျက်နှာလေး လည်း နီနေသည်။ အင်းတခုခု တော့ တခုခု ပဲဟု တွေးကာ စိတ်လှုပ်ရှားသွားသည်။ ငါ့အဖေများ ငါ့မိန်းမ ကို ကြူနေသလားဟု တွေးရင်း လီးတောင် လာလေသည်။ သို့နှင့် မိန်းမ အနားကပ်လာပြီး ဖင်လေးကို လက်ဝါးတဖက် ဖြင့် ဆုပ်ညှစ်လိုက်ပြီး၊

“အား ဆာလိုက်တာ မိန်းမရယ်၊ ညက အိပ်ဆယ်ဆိုက်များသွားလို့လားမသိဘူး”

ဟု ပါးနားကို ကပ်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ က မျက်နှာလေး နီနီ ဖြင့် နေထက်နိုင် ဘိုက်ကို လိမ်ဆွဲလိုက်ရင်း၊

“အို ဘယ်လို ဖြစ်နေလဲ ဟိုမှာ အဖေရှိတယ်လေ”

ဟု တိုးတိုးလေး ပြောပြီးမှ အသံကို မြှင့်ကာ၊

“သွားသွား မျက်နှာသွားသစ်အုံး တခါထည်း ၊ ညစ်ပတ်တာ၊ ပြီးမှ လာစား”

ဟု ပြောလိုက်လေသည်။ နေထက်နိုင် က င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ ပါးလေးကို မွရွှတ်ဟု အသံထွက်အောင် နမ်းလိုက်ပြီးမှ ပြောင်စပ်စပ် ဖြင့် ရေချိုးခန်းဘက် ထွက်သွားလေသည်။ ထမင်းစား စားပွဲတွင် ပြန်ထိုင်လိုက်သော ဦးမျိုးနိုင် က သူ့သား လှုပ်ရှားမှု များကို ကြည့်ပြီး မနာလို ပင် ဖြစ်နေမိ လေသည်။

နေထက်နိုင် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတော့ င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ က ပေါင်မုန့် ထောပတ်သုပ်များကို ဦးမျိုးနိုင် ရှေ့လာချလေသည်။

“သမီးရော လာထိုင်စား ပြီး ကော်ဖီသောက်လေ၊ သကြားထုပ် ပြီးလို့ ပြန်တင်ဖို့ လိုရင် ဖေဖေ့ကို ပြောနော်”

သူ့ကို မျက်လုံး ချင်း ဆုံ မကြည့်ရဲ ပဲ မျက်နှာပန်းနုရောင် ကလေး နှင့် ချွေးမ ချောကို ဦးမျိုးနိုင် က မသိမသာလေး သွေးတိုးစမ်းလိုက်သည်။ ခုန က နှစ်ယောက်စလုံး ဖီးတက်သွားကြသည်မဟုတ်လား။ င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ က နူတ်ခမ်းတွင် အပြုံးလေး ဖြတ်ပြေးသွားပြီး ဦးမျိုးနိုင် ကို ချစ်စဖွယ် မျက်စောင်းလေး ထိုးလိုက်ရင်းက၊

“အာ.. ဖေဖေ နော် ဟင့်”

ဟု လုပ်သွားလိုက်ရာ ဦးမျိုးမြင့်ခမျာ လုံချည်ထဲမှာ ပင် လရည်တွေ ထွက်ချင် သွားလောက်အောင် သုတ်သွေး တွေ ကြွသွားရသည်။ချက်ချင်း ထသွားပြီး င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ ကို ဆွဲဖက် နမ်းစုပ်ချင်စိတ်ကို မနည်းထိန်းထားရသည်။ ဟိုကောင် ရေချိုးခန်းထဲက အချိန်မရွေးထွက်လာနိုင်သည်မဟုတ်လား။

နောက်တော့ နေထက်နိုင် လည်း ရေချိုးခန်းထဲ မှ ထွက်လာပြီး စားပွဲမှာ လာထိုင်ကာ၊ ဒေါ်နီနီနိုင်လည်း ဘုရားရေချမ်းကပ်ပြီး ဆင်းလာသဖြင့် မိသားစု မနက်စာ ထိုင်စားကြလေသည်။ စားသောက် နေကြစဉ် အတွင်း နေထက်နိုင် က င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ နှင့် သူ့အဖေ တို့ အခြေအနေ ကို အကဲ ခတ်နေလေသည်။ သူတို့ များ ငြိ နေကြသလား၊ ဟု တွေးရင်း တဆက်တည်းမှာပင် သူ့ ကပ်ကိုး ဓါတ်ခံက တော်တော် မြင့်လာနေပြီလားဟု ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန် စဉ်းစားနေမိသည်။ သူ့အဖေ က နေပြည်တော်မှာ သာ အနေများပြီး တခါတရံ သာ ဒီအိမ် မှာ ရှိတတ်သည်။ သူ့မိန်းမ င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ ကလည်း ဒီလောက် စကားနည်း အရှက်ကြီးတာ။ သူ့အဖေ နောက်နောက်ပြောင်ပြောင် ပြောရင်တောင် သူမ ပါးစပ်ကို လက်ကာ ပြီး ရီလေ့ရှိသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် ဘယ်လို သွားဖြစ်နိုင်ပါ့မလဲ။ သို့သော်လည်း အဲလို မဖြစ်နိုင်တာကို မှ ဇာတ်လမ်းလုပ်တွေးလိုက်ရင် ပိုအရသာ ရှိပြီး ဖီးလာသည်မဟုတ်လား၊ ထို့ကြောင့်လည်း နေထက်နိုင် တယောက် သူ့စိတ်ထဲ တွင် သူ့အဖေ နှင့် င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ တို့ သူ့နောက်ကွယ်မှာ ဖြစ်နေကြသည် ဟု တွေးရင်း စိတ်တွေ ကြွလာရသည်။ ညတုန်းက ကောင်းကောင်းလိုးထားတာတောင် အခု ဘရိတ်ဖတ်စ် စားပြီးတော့ တချီဆွဲချင်စိတ်ပေါက်လာရသည်။ သို့သော်လည်း စားသောက်ပြီး ဒေါ်နီနီနိုင် က ချက်ပြုတ်ဖို့ ဈေးသွားဝယ်မည်ဟု ဆိုရာ ဦးမျိုးမြင့် က နေထက်နိုင် ကို ကားဖြင့် လိုက်ပို့ပေးဖို့ ပြောလိုက်သည်။ သူတို့ တွင် ကားတစီးသာ ရှိပြီး ဦးမျိုးမြင့် အလုပ်သွား အလုပ်ပြန်သာ သုံးလေ့ရှိသည်။

နေထက်နိုင် နှင့် ဒေါ်နီနီနိုင် တို့ သားအမိ နှစ်ယောက် ဈေးကို ထွက်သွားကြတော့ င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ က မနက်စာ စားခဲ့ကြသည့် ပုဂံ ခွက်ယောက်တို့ကို ဆေးကြောနေသည်။ ဦးမျိုးနိုင်လည်း အိမ်ရှေ့တွင် သတင်းစာ ဆက်ဖတ် နေရင်း မနက်က ချွေးမ နှင့် အဖြစ်အပျက် တို့ကို ပြန်တွေးနေမိသည်။ ချွေးမလေး ၏ နို့လုံးလုံးလေး တွေ၊ လုံးကျစ်နေသော တင်သားလေး တွေ၊ တောင့်တင်းတုတ်ခိုင်သော ပေါင်တန် လေးတွေ၊နှင့် သူ့လီးကြီး ဖြင့် ထောက်ပွတ်ဆွဲခဲ့ ရသည့် ဖင်လုံး မာတင်းတင်း လေး။ စသဖြင့် စဉ်းစားရင်း က လီးတောင် လာပြန်သည်။ ယခု အချိန် အိမ်မှာ သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုသည့် အသိကလည်း သူ့ရင်တွေကို တဒိန်းဒိန်း ခုန်လာစေသည်။ အသက် ငါးဆယ်ကျော်မှာ အခု လူပျိုလေး လို သူငယ်ပြန် ပြီး လီးတအားတောင် နေတာ တွေးရင်း က အနည်းငယ် ပင် ရှက်သလို ဖြစ်နေမိသည်။ တကယ်လို့သာ ချွေးမလေး က သူ့သားကို ပြန်ပြောလိုက် လျှင် စောက်ရှက် က ဟက်တက်ကွဲ ရုံမက၊ ကိုယ့်ကို လေးစားမှုတွေ ဆုံးရှုံးသွားမည်။ သားက သူ့အမေ ကို ပြန်ပြောလိုက်ပါက လင်မယား ခြင်း စောက်စကား များပြီး သိက္ခာ တွေ ကျမည်။

ထိုသို့ အတွေးတွေ ဖြင့် ချီတုံ ချတုံ ဖြစ်နေရသော်လည်း ငတ်နေတာ ကြာပြီ ဖြစ်သည့် လီးထဲမှ သွေးက သူ့ဦးနှောက်ဆီသို့ စီးသွားကာ သူ့ဆင်ခြင်တုံ တရားကို ဖုံးလွှမ်းသွားလေသည်။ ချက်ခြင်း ကြီး တက်လိုးလို့ မရသေးတာတောင်မှ အခု လို အခွင့်ကောင်းလေး ကြုံ တုံး ရင်းထားလိုက်ရင် တချိန်ကျ အဆင်မပြေနိုင်ဘူးလို့ ပြောလို့ ရမလား။

စိတ်လှုပ်ရှားမှု များလွန်းသဖြင့် ဦးမျိုးနိုင် လီးတောင် နေတာတောင် နည်းနည်း လေး ပြန်ကျသွားသလို ဖြစ်သွားသည်။ နောက်ဆုံး အရဲစွန့် ပြီး မီးဖိုခန်းဘက်သို့ လျှောက်လာခဲ့လိုက်သည်။ မီးဖို ခန်းတွင် သူ့ကို ကျောပေးကာ ဆေးပြီး သည့်ပုဂံ တို့ကို အဝတ်ခြောက် ကလေး ဖြင့် သုတ်နေသည့် ချွေးမ လေးကို မြင်လိုက် ရတော့ အာဂေါင် ခြောက်သွားသဖြင့် လည်ချောင်းကို အွန်း အွန်း နှင့် ရှင်းလိုက်ရသည်။

သူမ နောက်မှ လည်ချောင်း ဟန့်သံကြားသဖြင့် င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ က ခေါင်းကို နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ တဏှာက လည်း တအားကြွ နေ၊ လုပ်ရမှာလည်း မရဲ သဖြင့် လူပျို အရိုင်းလေးလို မျက်စေ့ပျက် မျက်နှာပျက် နှင့် မိမိ ကို ကြည့်နေသော ယောက်ခထီး ကြီးကို တွေ့လိုက်ရတော့ ရီချင်မိသွားသည်။ သို့သော်လည်း ယောက်ခထီးကြီး ဖီးအောက် သွားမည်စိုးသဖြင့် ကျောပြန်လှည့် ပေးလိုက်ရင်း က သူမ ပါးစပ်ကို အုပ်ကာ ခိကနဲ တိုးတိုးလေး ရီလိုက်မိသည်။
အခန်း ၁၀။

ဦးမျိုးနိုင်က င်္သီရီရှင်းသန့်ဖြူ အနောက်နားသို့ တဖြည်းဖြည်းချင်း လျှောက်လာလျှက် အနားရောက်တော့မှ၊

“သမီး သကြားထုပ် အပေါ်ပြန်တင်ပေးရအုံးမလား”

ဟု လှမျးမေးလိုကျသညျ။ သီရိရှငျးသနျ့ဖွူ က သူမ ပုဂံတှေ တငျနသေော နရောမှ သူတို့ မနကျက သကွားထုပျ ယူခထြား သောကောငျတာ ဘကျကို လှမျးကွညျ့လိုကျမိသညျ။ သကွားထုပျကလေး မှာ သူမ မနကျက ခထြားသညျ့ အတိုငျးလေးပငျ။ တကယျက ဦးမြိုးနိုငျ အနဖွေငျ့ ပွနျတငျခငြျလြှငျ သူဘာသာ သူ ထိုနရောသို့ သှား၍ သကွားထုပျ ကို ဘီဒိုဖှငျ့ကာ အပေါျဆုံး စငျပေါျသို့ ပွနျတငျလိုကျရုံပငျ ဖွစျသညျ။ သူမ ကို တမငျသကျသကျ လာ ရငျး နမှေနျး သူမ သိလသေညျ။ ဦးမြိုးနိုငျ မကြျနှာကို လှညျ့ကွညျ့လိုကျတော့ ရှကျကိုး ရှကျကနျး လေး နှငျ့ လူပြိုပေါကျစလေး လိုလိုဖွစျနသေညျ။ ဦးမြိုးနိုငျ မှာ နထေကျနိုငျ နှငျ့ ဆငျပွီး ရုပျမှာ ခပျခြောခြော နှငျ့ ကိုယျလုံး ကိုယျပေါကျမှာ နထေကျနိုငျ ထကျ အမြားကွီး ထှားကြိုငျး တောငျ့တငျးလသေညျ။ သူမ ကို မနကျက ထောကျသှားသညျ့ ပစ်စညျး မှာ မသေးကွောငျးလညျး သတိထားမိ လိုကျသဖွငျ့ ဦးမြိုးနိုငျကို သူမ က ပွနျစမျးခငြျစိတျ ပေါကျလာခဲ့ သညျ။ သူတကယျပဲ ခြှေးမ ကို လုပျရဲ သညျ့သတိတရှိမလား။ ယခု အိမျမှာလညျး ဘယျသူမှ မရှိ။ ယောကျခမ ကွီး နှငျ့ နထေကျနိုငျ တို့ မှာလညျး ဈေးသှားတာမို့ တောျတာျ နှငျ့ ပွနျလာဦးမညျ မဟုတျခွေ။ သီရိရှငျးသနျ့ဖွူ က ဦးမြိုးနိုငျကို ပွုံးပွ လိုကျပွီး။

“ဟုတ်ကဲ့ ဖေဖေ အဲဒီအထုပ်လည်း အပေါ်ပြန်တင်ရအုံးမယ်၊ သမီးလည်း အဲဒီနားက ကောင်တာရှင်းရအုံးမယ်”

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ထို သကြားထုပ်ရှိရာ ကောင်တာ နားသို့ လျှောက် သွားလိုက်သလို ဦးမျိုးနိုင်လည်း ထိုနားသို့ ချဉ်းကပ်လာခဲ့သည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သကြားထုပ် ကို ဦးမျိုးနိုင် အား ကောက်ကာ ပေးလိုက်ပြီး မနက်က ပုံစံအတိုင်း သူမ က ကောင်တာပေါ်တွင် တခုခု ရှာသလို လုပ်နေလေသည်။ တကယ်တော့ ဦးမျိုးနိုင် သကြားထုပ် တင်မည့် ဘီဒို ရှေ့မှာ တမင်ရပ်ပေးထားခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ဦးမျိုးနိုင် စိတ်ထဲ မှာ တော့ သူ့ချွေးမ လေးက တကယ်ပဲ သူ့ကို အဖေ တယောက်အနေနဲ့ သဘောထားပြီး ယုံကြည် လို့ ဘာမှ မဖြစ်သလို သဘောထား တာလား၊ အပြင်ပန်း အနေတည်ပြီး အတွင်းကတဏှာထန်တဲ့ ကုတ်ကမြင်း မိန်းခလေးမျိုးလား၊ သေခြာ မခွဲခြားတတ် ဖြစ်နေ သည်။ ယခု သူသကြားထုတ် ကို လှမ်းတင်တော့ မနက်တုန်း ကလို ပင် သူမ ဖင် နှင့် သူ့ပေါင်ခြံ ဖိ မိပြန်သည်။ လီးက ဖြောင်းကနဲ ထောင်ထလာသည်။ လီး ကြီးက ချွေးမ ဖင်နှစ်လုံးကြားမှာ အမြှောင်းလိုက် ထောက်မိတော့လည်း သုတ်သွေးတွေက ဦးနှောက်ကို စီး သွားသည်ပေါ့။

သကြားထုပ်တင်ပြီးတာတောင် နေရာမရွေ့ပဲ ဒီအတိုင်းလေးပဲ ချွေးမ ဖင်လုံး နှစ်လုံးကြား လီး မြုတ် ပြီး ရပ်နေလိုက်သည်။ အရသာ က ရှိလွန်းတော့လည်း မခွာချင်တော့။ ဘာဆက်လုပ်ပြီး ဘာပြောရမလဲ တော့ သူမသိ၊ တကယ်တော့ ဦးမျိုးနိုင် မှာ လူရိုး တယောက် ဖြစ်ပြီး မိန်းမ လည်း မရှုတ်မပွေဖူးခဲ့၊ သူ့ကို အိမ်က မိန်းမ ပေးစား သဖြင့် နီနီနိုင် နှင့် ရကာ သားတယောက် ရခဲ့သည်။ တခြား မိန်းမ တွေ နှင့် မပွေ မရှုတ်ဖူး၊ သူ့အပေါင်အသင်း သူငယ်ချင်း တွေ ပွေတာ ရှုတ်တာကို သာ နားထောင် ရင်း အားကျခဲ့ဘူးသူသာ ဖြစ်သည်။ ယခုလည်း သုတ်သွေး ငယ်ထိပ် ရောက်လို့သာ အရဲစွန့်လိုက်သည်။ ဘယ်က စရမည်မသိ။ သူ့ကို ယခုထိ ချွေးမလေး က တွန်းမလွှတ်သေး သဖြင့်သာ အရသာခံရင်း နေနေခြင်း ဖြစ်လေသည်။

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ ယောက်ခထီးကြီး သူမ အပေါ် တင်းနေသည်ကို သိရသဖြင့် ကာမ ဆန္ဒတွေက နိုးကြွနေလေပြီ။ မနေ့ ညနေတုန်းက ဘတ်စ်ကား ပေါ်မှ အဖြစ်အပျက် ကြောင့် သူမ တို့ လင်မယား အချစ်ကြမ်းခဲ့ ကြရသည်။ ယခု လည်း ယောက်ခထီးကြီးက သူမ အပေါ် ပေါ်တင်ကြီးပင် လာထောက်နေသည် မဟုတ်ပါလား၊ ယခု သူတို့ နှစ်ယောက် ထပ်လျှက်သား မီးဖို ထဲမှာယောက်ခထီး ကြီး ဆက်လုပ်လာမည့် အကွက်ကို ဟန်ဆောင် ငြင်းဖို့ ပြင်နေသော် လည်း ယောက်ခထီး ကြီးက ဒီအတိုင်း ထောက်ထားပြီး စကားလည်း မပြော အသက်ရှုသံ ပြင်းပြင်း ကိုသာ သူမ လည်ကုတ် မှာ ခံစားနေရသဖြင့် ရီချင်လာမိသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူမ ဖင်လေးကို အနောက် သို့ အသာကော့ ပေးလိုက်သည်။ သူမ ဖင်ကြားမှာ အမြှောင်းလိုက် ထောက်နေသော လီးကြီးမှာ သူမ ဖင်အကော့ တွင် သူမ ပေါင်ခွဆုံ အောက်မှ တိုးဝင်ကာ အတွင်းခံ မပါသော စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားကို ပွတ်ဆွဲသွားလေသည်။ သူမ အသွေး အသားတွေ ဖျင်းကနဲ ဖြစ်ကာ အရည်ကြည်တို့ စိုလာလေပြီ။ တော်ပြီ ယောက်ခထီးကြီး လုပ်ချင်ရာ လုပ်တော့ သူမ ဟန်ဆောင်ပြီးပင် ငြင်းဖို့ မကြိုးစားတော့ ဟု တွေးလိုက်ပြီး မျက်စေ့လေး မှေးကာ ငြိမ်ခံနေလိုက်တော့သည်။ ဦးမျိုးနိုင်မှာ လည်း မိမိလီးကြီး ချွေးမလေး ပေါင်ခွဆုံကြားထဲ တိုးဝင်နေသည်မို့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို လိုးနေမိသလို ဖြစ်သွားသည်။ ချွေးမ ကိုယ်လေး တဖက်တချက်မှ ပတ်ကာ ကောင်တာကို သူ့လက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်လိုက်သည်။ ချွေးမ ကုတ်သားလေးကို ငုံနမ်းချင်စိတ်ကို ထိန်းထားရင်း၊ အသံတုံတုံဖြင့်၊

“သမီး အလုပ်အကိုင် တွေ အဆင်ပြေရဲ့လား”

ဟု ယောင်ယောင်ကန်းကန်း နှင့် မေးလိုက်လေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကလည်း ၊

“ပြေပါတယ် ဖေဖေ”

ဟု အလို်က်သင့် ဖြေလိုက်သည်။

“သား ကရော သမီးအပေါ် ကောင်းရဲ့လား”

“ကောင်းပါတယ် ဖေဖေ”

“သမီး ဒီညနေလည်း သင်တန်း သွား သင်ရဦးမယ် မလား”

“ဟုတ်ကဲ့ ဖေဖေ”

ဦးမျိုးနိုင် နှင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တို့မှာ ပါးစပ်က ရိုးရိုးသားသား စကား စမြီပြောနေကြ သော်လည်း အောက်မှာကတော့ ဦးမျိုးနိုင် လီးကြီးမှာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဖင်ကြားကို လွှတိုက်နေပြီး သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကလည်း ဦးမျိုးနိုင် လီးကြီး နှင့် စည်းချက်ညီအောင် သူမ ဖင်လုံး တွေကို ကော့ကော့ ပေးနေလေသည်။ ဦးမျိုးနိုင် လီးတန်ကြီးမှာ သူမ ပေါင်ခွဆုံ အောက်မှ သူမ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသား များကို ဂါဝင်အသား အပါး ပုဆိုးသား အပါး နှစ်ခုသာ ခံပြီး ပွတ်နေခြင်း ဖြစ်သဖြင့် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် ကြာတော့ မခံနိုင်တော့ခြေ။

“အင်း သမီး လိုတာ ရှိရင် အဖေ့ကို ပြောနော်”

ဟု ဦးမျိုးနိုင်က အပြောတွင် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က ဦးမျိုးနိုင် ကို အသာတွန်းထုတ်လိုက်ရင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ဦးမျိုးနိုင်က သူ့ကို သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တခုခု ပြောတော့ မလားဟု ထိတ်လန့် သွားစဉ် သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူ့ရှေ့တွင် ဒူးထောက် ထိုင်ချ လျှက် သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလုံး ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။ မာတောင်တောင့်တင်း နေသည့် သူ့လီးကြီးမျာ ဖြောင်းကနဲ ထွက်လာပြီး သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မျက်နှာ နှင့် တန်းနေတော့သည်။

“သမီး အခု လိုတာက တော့ အဲဒီ ဖေဖေ့လီးကြီး ပဲ”

ဟု ပြောကာ ဒစ်ဖူးကြီးကို ငုံစုပ်လိုက်လေသည်။ ဦးမျိုးနိုင် တယောက် အီးကနဲဖြစ်ကာ တကိုယ်လုံး တုံ တက်သွားလေသည်။ ဒူးတွေ ချောင်ပြီး ယိုင်မသွားအောင် ချွေးမ ချောလေး ခေါင်းကို ကိုင်ကာ ထိန်းထားလိုက် ရသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ မှာ လည်း တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် နှင့် ရှည်လျှားလှသော လီးတန်ကြီးကို တမက်တမောကြည့် ရင်း နေထက်နိုင် တယောက် ဒီအဖေ နဲ့ ရထားတာမှ ဟုတ်ရဲ့လား ဟု ပင်တွေးလိုက်မိသည်။ ဦးစိုးမိုးအောင် လီးထက် မသာရင်သာ ရှိမည်၊ အဲဒီထက်တော့ မလျှော့ သော လီးတန် ကြီးမို့ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် အားရ ပါးရ စုပ်ပေးနေလိုက်မိသည်။

“အား သမီးလေး ဖေဖေ ပြီးသွားလိမ့်မယ် ခနလေး”

ဦးမျိုးနိုင် က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ကို ဂျိုင်း နှစ်ဖက် မှ ဆွဲမကာ မတ်တတ်ရပ်စေသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူမ နူတ်ခမ်းကို လျှာ ဖြင့် သိမ်းလျက် ကာ ဦးမျိုးနိုင် ကို မျက်လုံး ချင်း ဆုံ ကြည့်လိုက်သည်။

“ပြီးတော့ လည်း ပြီးလိုက်ပေါ့ ဖေဖေ ရဲ့ သမီးပါးစပ်ထဲ ပြီးလိုက်ပါ ရပါတယ်”

“အင်း နောက်တော့ပေါ့ သမီးရယ် အခု က သမီး ကို အရမ်းလုပ်ချင်နေလို့ပါ”

“ဘာလုပ်ချင်တာလဲ လို့ သူများကို”

“လိုးချင်တာပေါ့ သမီးရယ် လိုးချင်တာ”

“သိသား ပဲ ဖေဖေ လိုးချင်နေတယ် ဆိုတာ တခါထည်း မနက်က သကြားထုပ် ယူတာ မပြီးတော့ ဘူး သူ့လီးကြီး နဲ့ ဖင်ကို လာထောက်နေတာ”

“အင်း အခု လည်း အဲဒီ ပုံစံ မျိုးနဲ့ လိုးချင်လို့ ပါ သမီးရယ် နော် အဲဒီလို လေး ကုန်းပေး”

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လည်း ကောင်တာ ဘက်သို့ လှည့်ရင်းက တတောင် နှစ်ဖက်ကို ကောင်တာ ပေါ်ထောက်ကာ ဖင်ကုံးပေးလိုက်သည်။ ဦးမျိုးနိုင်က သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ဂါဝန်အနားစ ကို ဆွဲမ ကာ ခါးပေါ်အထိ လိပ်တင်လိုက်သည်။ တုတ်ခိုင် ဖြောင့်စင်းသော ပေါင်လုံး နှစ်လုံး အဆုံ ကြားမှ အနောက်သို့ ပြူးထွက်လာသော စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီး မှာ အမွှေးပါးပါး နှင့် အကွဲကြောင်းမှာ အရည်တို့ စိုရွဲလို့။ ဦးမျိုးနိုင် သူ့လီးတန်ကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ကာ ဖိသွင်းချလို်က်လေသည်။

“ဖလွှတ်..ဖွတ်..ဖတ်”

“အာ့ နာတယ်၊ ဖေဖေ ဖြည်းဖြည်းလေ၊ သူ့ဟာအကြီးကြီးနဲ့ တအား ဆောင့်ထိုးတာကိုး”

“ဆောရီး ဆောရီး သမီး ဖေဖေ လောကြီးသွားတယ်”

ဦးမျိုးနိုင် သူ့ချွေးမ ခါးသိမ်လေးကို လက်နှစ်ဖက် ဖြင့် ကိုင်ကာ အနောက်မှ ဖြည်းဖြည်းချင်း စလိုးတော့သည်။ ချွေးမလေးမှာ စလင်းဘော်ဒီလေး ပင်မဲ့ ခုလို ဖင်ကုုံးထားတော့ ခါးသိမ်သိမ်လေး အောက်မှ တင်ပါး အစုံမှာ စွံ့ကား ထွက်လာလေသည်။ သူ့လီးကြီး ချွေးမလေး စောက်ဖုတ်ထဲ စေးစေးပိုင်ပိုင် ဖြင့် ဝင်သွားပြီး စောက်ခေါင်းအတွင်းသား နုနုလေးများ အထိအတွေ့ က ကောင်းလွန်းလှ သဖြင့် လရည်တွေ ထွက် ပြီး ပြီးသွားချင်တာကို အတင်း စိတ်ထိန်းကာ အောင့်ထားရသည်။ ရေရှည်တော့ မထိန်းနိုင်၊ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူမ ဖင်ကို ကော့ကာ ယမ်းကာ ဖြင့် နောက်ပြန် အပေးက ကောင်းလွန်းတော့ ဦးမျိုးနိုင် လီးကြီး မှာ ဘယ်လို မှ ထိန်းမရ တော့ပဲ လရည်တွေ တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထုတ်ကာ ပြီးသွားရတော့သည်။

သီရိရှင်းသန့်ဖြူ လည်း ရမက်ဆန္ဒတွေ တအားထကြွနေတာမို့ ပြီးလုစဲစဲ အချိန် ယောက်ခထီးကြီးလီး မှ သုတ်ရည် ပူနွေးနွေး များသူမ စောက်ခေါင်းထဲ မှာ ဖြွတ်ကနဲ ဖြွတ်ကနဲ အပန်းခံရတော့ သူမလည်း ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တင်းကာ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားရလေတော့သည်။

မီးဖိုကောင်တာပေါ် မှာ ဘိုက်မှောက် မှိန်းနေသော သီရိရှင်းသန့်ဖြူ နောက်ကျောမှ ဦးမျိုးနိုင် က ထပ်လျှက် သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရင်းက ခန မှိန်းနေလေသည်။ နောက်တော့ လီးကြီးက ပြွတ်ကနဲ ထွက်လာမှ နှစ်ယောက် သားကိုယ်လုံးချင်း ခွာလိုက်ကြသည်။ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ က သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ မှ လရည်နှင့် စောက်ရည်ပူးပေါင်း ပြီး ပေါင်တန်တလျှောက် စီးကျလာသဖြင့် ဂါဝန်အနားကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မကာ ရေချိုးခန်းသို့ ပြေးလေသည်။ ဦးမျိုးနိုင်လည်း ကြမ်းပေါ် ကွင်းလုံး ချထားသော လုံခြည်ကို ပြန်ကောက်ဝတ် လိုက်ပြီး ထမင်းစား စားပွဲတွင် ပြန်ထိုင်ကာ မြန်ဆန်စွာ ဖြစ်သွားခဲ့ရသည့် အဖြစ်အပျက် တို့ကို ပြန်စဉ်းစားနေမိသည်။

ရေချိုးခန်းထဲ တွင် သူမ စောက်ဖုတ် နှင့် ပေါင်တန်များကို ရေဆေးကာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး တော့ ထွက်လာသော သီရိရှင်းသန့်ဖြူ သည် ထမင်းစား စားပွဲတွင် ထိုင်နေသော ဦးမျိုးနိုင်ဘက် လှည့်မကြည့်တော့ပဲ မီးဖိုခန်းထဲ မှ ထွက်သွားကာ အိမ်ပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားတော့သည်။ ဦးမျိုးနိုင် လည်း ထိုင်နေရာမှ ထကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင် သူ့လီးကြီးကို သေခြာ ပွတ်သတ် ဆေးလိုက်လေသည်။ လီးကြီးမှာ မစားရတာ ကြာလို့ အစားကောင်းစား လိုက်ရတာ ကျေနပ်သွားပုံ ရသော်လည်း မဝသေးပုံ ရသည်။ လုံးဝ ကြီး မပျော့သွားသေး၊ မာတာတာ ရှိ နေသေးသည်။

ဦးမျိုးနိုင် ရေချိုးခန်းထဲ က ထွက်လာတော့ သူ့စိတ်ထဲဟာတာတာ ကြီး ဖြစ်နေမိသည်။ လိုးလို့ လည်း ပြီးလို့ လရည်ထွက်သွားတာ နှင့် တယောက် နှင့် တယောက် စကားမပြောမဆို ပဲ ထိုသို့ မျက်နှာချင်းမဆိုင်ပဲ ဖြစ်သွားသည်မှာ တမျိုးကြီး လို ခံစားရသည်။ သူက တော့ ချွေးမချောလေးကို လိုးလိုက်ရတာ နောင်တ မရပါ။ ချွေးမ ချောလေးကသာ အလိုးခံလိုက်ရပြီးတော့ နောင်တ များ ရသွားလို့လား၊ သူ့ဘက်ကို ပင် လှည့်မကြည့်တော့ ပဲ အပေါ်ထပ် တက်သွားသည်။ ခနတာမှ စဉ်းစားပြီး ဦးမျိုးနိုင် တယောက် ဆုံးဖြတ်ချက်ချ ကာ အိမ်ပေါ်ထပ်သို့ တက်လိုက် သွားတော့သည်။

အိမ်ပေါ်ထပ် ရောက်တော့ သူ့သား လင်မယား အိပ်ခန်း တံခါး မှာ ပိတ်ထားသည်။ သူ့လက် နှင့် လက်ကိုင်ဘု ကို လှည့်ကာ အသာတွန်းကြည့်လိုက်တော့ ပွင့်သွားသည်။ အထဲ မှ လော့ချ မထားတာ သိလိုက်တော့ ပျော်သလို ဖြစ်သွားသည်။ အခန်းထဲက နေထက်နိုင် တို့ လင်မယား အိပ်သည့် ကုတင်ပေါ်မှာ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ တယောက် မှောက်ရက် အိပ်နေသည်။ သူမ မျက်နှာ က အခန်းဝဘက်ကို မလှည့် နံရံဘက် ဆီ လှည့်ထားသည်။ လက်နှစ်ဖက်က ခေါင်းအုံးအောက် ထိုးထည့်ထားပြီး မှောက်ရက် အိပ်နေသဖြင့် သူမ တင်လုံးလေး များက တောင်ကုံး ပမာ မို့မောက်နေသည်။ ဂါဝန်အနားစ က နဂို ကမှ ဒူးမရောက်တရောက်သာ ရှည်ပြီး ယခု ကပိုကရို နှင့် အိပ်ယာပေါ် တက်အိပ်နေတာကြောင့် မညီမညာ နှင့် အပေါ်လှန်တက်နေသည်။ ပေါင်အနောက်သား တဖက်ကို မြင်နေရသည်။

ဦးမျိုးနိုင် အိ်ပ်ယာနား တိုးကပ်သွားပြီး ကုတင်ပေါ် ဖင်တစောင်းထိုင်ရင်းမှ သီရိရှင်းသန့်ဖြူ ပုခုံးလေး တဖက်ကို ကိုင်ရင်း ၊

“သမီး… သမီး..”

ဟုတိုးတိုးလေး ခေါ်လိုက်သည်။