ဘုံခုနှစ်ဆင့် ခပ်တည်တည်ဖြင့် ဖေါရှောရိုက်သည်။

” ကျောက်ဒိုး ” ( အခန်း ၁ )
*********************

ကျုပ်နာမည် ကျောက်ဒိုး ဗျ … အသက်က ၂ဝကျော်ပြီ အမေ့နာမည်က ဒေါ်နှင်းရီ အမေကတော့ ၄၂နှစ်ရှိပါပြီ။အမတစ်ယေက်ရှိသေးသဗျ အမကလင်ယူပြီး သူ့ယောကျင်္ားရွာကို လိုက်နေရတာ။ကျုပ်က အမေနဲ့နှစ်ယောက်ထဲ နေရတာ။အမေက ကလေးနှစ်ယေက်အမေ မုဆိုးမဆိုပေမယ့် ချောတယ် ခုထိရွာထဲက သူတွေ ပက်သက်ဖို့ ကြိုးစားနေတုန်းပဲ။အမေ ၁၉နှစ်မှာ အိမ်ထောင်ကျတယ် ကျုပ်တို့မောင်နှမ နှစ်ယောက်ကို မွေးပြီးအဖေဆုံးတယ်။အမက အမေ့ထက်သာတယ်ဗျို့ ၁၈နှစ်နဲ့ယူတာ။

ရွာကခေါ်တာတော့ မနှင်းပေါ့ရှင်။သွားလေသူ လင်တော်မောင်ကျေဇူးနဲ့ မပူမပင်စားနေရတာ။လယ်ပိုင်ယာပိုင်မို့ လူမပင်ပန်းပဲ လူငှားခေါ်ပြီး လုပ်ကိုင်စားသောက်ရင်း ထိန်းသိန်းတတ်သူမို့ စီးပွားအတွက်တော့ မပူရပါဘူး။ပူနေမိတာက သားတော်မောင် ကျောက်ဒိုးလေ။သမီးဖြစ်သူကစောစောစီးစီး အိမ်ထောင်ကျပြီး ၃နှစ်လောက်ရှိပြီ မြေးမချီရ…ရှင်မပြူရနဲ့။သမီးကမြုံတာလား သမက်ကမြုံတာလားမသိရ။သားဖြစ်သူကို ကလေးလုပ်ထိန်းရင်း ဘဝကနေဝင်တော့မယ့်ထင်ပါရဲ့ ကျမက ၄ဝကျော်ပြီရှင်။ဒါပေမယ့် မျိုးရိုးလိုက်တယ်ပြောရမလားပဲ ကျမခန္ဓာကိုယ်က ခုထိ ရင်သားတင်သားတွေ သူ့နေရာနဲ့သူတောင့်တုန်း ဖြောင့်တုန်း…ခ်ခ်။ရွာထဲကာလသားတွေကြား မမနှင်း မမနှင်းနဲ့ ရေပန်းစားနေတုန်း။သားတော်မောင်ကြောင့် အနားမကပ်ဝံကြ အရိပ်အခြေလောက်ပြပြီး ပိုးနေကြတာ။အွန်း…ခက်တော့လည်း ခက်သားရှင် အစစအရာရာ ပြည့်စုံပေမယ့် တခါတခါ အားကိုးရမယ့် ယောကျင်္ားတစ်ယောက်လောက်တော့ ယူချင်သေးတယ်။တွေးနေရင်း ခြံဝင်းအပြင်မှ

” ဒွေးလေး ပဲခင်းအကုန်သိမ်းပြီး ဒိုင်ဆီပို့ခဲ့ပြီ…ညနေမှ စာရင်းရှင်းပေမယ်တဲ့…ဒွေးလေးလွတ်လိုက်တဲ့ ”

” အေးအေး…မောင်စိုး…နေစောင်းရင် ငါသွားလိုက်မယ် ”

” ရော့ ဒါက ဒွေးလေး အိမ်စားဖို့ သက်သက်ဖယ်ဖယ်ထားခဲ့တာ ”

အသားမဲမဲ အရပ်ပုပုနဲ့ တူတော်စပ်သော တင်စိုးမှ စကားတပြောပြောနဲ့ သူမနားလျှောက်လာရင်း ပဲတောင်းအားချလိုက်သည်။ပုဆိုးအား ခါးပုံစဖြည်ကာ ဘေးတိုက်းရမ်းလိုက်ပြီး အပေါ်အနားစနှင့် သူ့၏အဆီထနေသော မျက်နာအားဖိသုတ်လိုက်ရာ ပုဆိုးအောက်နားစက ဒူးအထက်ထိတက်လာသဖြင့် ပေါင်ကြားမှ လီးက အမြှောင်းလိုက်ကြီးထင်းနေတော့သည်။မနှင်းရီမှာ အနီးကပ်မို့ အမှတ်တမဲ့ကြည့်မိရင်း စိတ်ထဲတရှိန်းရှိန်းလေးဖြစ်နေရသည်။

” ကဲ … မောင်စိုးရေ … တလက်စထဲ အိမ်ပေါ်ပို့လိုက်ဟာ … ကျောက်ဒိုးလည်း အပြင်သွားနာ လူကမရှိဘူး … ငါ့လည်းအရေးဆို နင်တို့အားကိုးနေရတာပါဟာ ”

” ရပါတယ် … ဒွေးလေးရဲ့ တခါထဲတင်ပေးခဲ့မယ် … အဘကလည်း မှာထားပါတယ် ဒွေးလေးကျေးဇူးတွေက သားတို့ပေါ်အများကြီးတဲ့ … ပြန်ဆပ်ရမယ်တဲ့ ”

အိမ်က နှစ်ထပ်ပျဉ်ထောင်အိမ်မို့ ဆန်ဆီဆား အိပ်လိုက် ပုန်းလိုက်ဝယ်ထားကာ အိမ်ပေါ်မှာပဲထားလေ့ရှိသည်။ခုလည်း ပဲတောင်းအား အိမ်ပေါ်ထပ်သို့ တင်ခိုင်းရာ ဆီ၁ပိသာလောက်ပေးလိုက်ချင်သဖြင့် လှေကားရင်းမှ ဆန်အိတ်များထားသောအခန်းတွင်း ဆီပုံးလေးအားယူလာရန် လှေကားအောက်မှ လှမ်းပြောလိုက်သည်။တင်စိုးလည်း ဆီပုံယူ၍ ဆင်းလာရာ မနှင်းရီက မော့အကြည့် လှေကားထစ်ကြားမှ လီးမဲမဲကြီးနှင့် ဂွေးဥကြီးများအား မြင်လိုက်ရပြန်သည်။တင်စိုးပြန်သွားသည်အထိ မနှင်းရီတစ်ယောက် လီးကြီးအားမြင်ယောင်ကာ နှစ်အတော်ကြာကင်းကွာနေသော ကမဆန္ဒလေး ပြန်ကြွလာရသည်။သွားလေသူ လင်တော်မောင်အား သတိရကာ ဖအေတူသားချောလေး ကျောက်ဒိုးမျက်နာပေါ်လာပြန်သည်။

ကြောကျဒိုးက ခန်ဓာကိုယျကစြျကစြျလစျလစျ မကြျနှာဝိုငျးဝိုငျး လူခြောစာရငျးဝငျပမေယျ့ ရှာထဲဘယျမိနျးကလေးက မကွိုကျကြ။အနီးလညျး မကပျဝံ့။သူ့ဝါသနာကိုက ကွကျတိုကျ ဖဲရိုကျ သောကျမယျစားမယျ။တခုတော့ရှိတယျ ရှာထဲအမွငျမတောျရငျ ဆိုငျဆိုငျမဆိုငျဆိုငျဝငျပါတတျတယျ။အရကျကို ကိုယျတိုငျခကြျသောကျတတျတယျ။လူဆိုးတစျယောကျဖွစျနပေမေယျ့ လူမိုကျပုံစံတော့ သိပျမပေါကျဘူး။ဆံပငျတိုတို ပုဆိုးတိုတို အကငြျ် ီ ဘိုသီဘတျသီနဲ့ ဖွစျသလိုနတေတျလသေညျ။ရှာထဲ အလှူအတနျးရှိတာတောငျ မိခငျဖွစျသူက ဇှတျအတငျးဝတျခိုငျးမှ ဝတျလေ့ရှိသူ။ ရီလိုကျရငျ သှားထပျလေးနဲ့မို့ တရှာလုံးက သတိထားမိကွသညျ။ကွုံရငျကွုံသလို အမဲ ဝကျ ပေါျပေးပမေယျ့ အသားငါးတော့ လုံးဝမစားတာ ကြောငျဒိုးရဲ့ ထူးခွားခကြျပဲ။နှား ဝကျ အကောငျလိုကျကို ခကြျအရကျလေးနဲ့ပဲ ဖေါျပေးတာ အိမျအပွနျမှ မအဖွေစျသူဖို့ အသားလေးတတှဲလောကျ လကျဆောငျယူသှားတတျတာ။ကြောကျဒိုးအတှကျက ငှကွေေးလညျး မလိုဘူးလေ။အသားတှဲအိမျရောကျလို့ အမဖွေစျသူက ကွောျခငြျကွောျ ခကြျခငြျခကြျ ဘာတခှနျးမှမပွော ကြောကျဒိုးအတှကျက ငပိရညျဖြောျတခှကျဆိုရပွီ။နခေငြျသလိုနေ ဆိုးခငြျသလိုဆိုးနပေမေယျ့ မိခငျပေါျ ဘာဒုက်ခမှ မပေးပေ။

မနှငျးရီ ခမြှ ကြောကျဒိုးအတှကျ စိတျမပူတဲ့နေ့ရယျလိုမရှိ အမွဲတမျးစိုးရိမျနရေသညျ။သားဖွစျသူ ပွနျမလာမခငြျး အိမျအောကျဆငျးကာ အိမျရှေ့ကှပျပွစျပေါျတှငျ စာရငျးဇယားမြားလုပျရငျး မြှောျနတေတျသညျ။ညလယျလောကျထိစောငျ့ကာ ၁ခကြျတီးလောကျမှ အိမျအပေါျထပျတကျကာ အိပျစကျခဲရတဲ့နေ့လညျးရှိသညျ။မနကျလငျးတဲ့ထိ ပွနျမလာတဲ့ရကျဆို ရှာထဲလှညျ့ပတျရှာတတျပွနျသေးသညျ။တခါတခါ အကငြျ် ီမပါ ရငျဗလာဖွငျ့ ပုဆိုးတိုတိုဝတျကာ မနကျစာထမငျးနဲ့ငပိရညျ စားပွီးထှကျသှားရာ ၃ရကျ၄ရကျ ပြောကျနတေတျပွနျသညျ။မအလေုပျသူက သသေလား ရှငျသလား မသိရ။ ရှိသမြှနတျ တိုငျတညျပွီး ဆုတောငျးရတာ အမောသား။ပွနျလာရငျတော့ အမေ ဆိုပွီး ဖကျကာ အရကျနံ့သငျးသငျးလေးနဲ့ မကြျနာအနံ့ နမျးရငျး အောကျကလီးက တရမျးရမျးဖွငျ့ ထောကျနမေိတာ။ထိုအခါမြိုးဆို ပွောရအခကျပွုရအခကျဖွငျ့ မနှငျးရီမကြျနာလေး ရဲတကျနရေပွနျသညျ။

ကျောက်ဒိုးက ဖခင်ဆီမှ အမွှေတော့အပြည့်ဝသိမ်းပိုက်ထားသည်။သဘာဝအတိုင်းကို လီးက ထလာလျင် ၈လက်မလောက်ရှိသည်။ပုံမှန်ထက်တုတ်ကာ ဒူဖူးနီညိုကြီးက လီးထိပ်တွင် ကော့နေကာ မှိုပွင့်ပုံစံ ကားထွက်နေ၏။ဒီအကြောင်း ကောင်းကောင်းသိတဲ့သူကတော့ ကျောက်ဒိုးအဖေရဲ့ အမ ဒေါ်ခင်မေပေါ့။ကျောင်ဒိုုးတို့ လူစု ရွာထဲဝင်တာနဲ့ ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိ ဖြစ်နေတတ်တာ ဒေါ်ခင်မေ ထိပ်ဆုံးကပါ။ရွာအရှေ့ပိုင်းမှာ အုတ်ခင်း ပျဉ်ထောင်အိမ်၂ထပ်ဖြင့် ကျောက်ဒိုးတို့လို နေနိုင်သူတွေပါ။မိရိုးဖလာ တောင်ယာလုပ်ပေမယ့် ကုန်စုံဆိုင်ကြီးဖွင့်ကာ ရွှေတွဲလဲ ငွေတွဲလဲ နေနိုင်သူမို့ လူဆိုးမြင်ရင် ကြောက်နေကြသည်။သူတို့အမျိုးအချင်းချင်း ပြန်သတ်နေမလား တဖက်လှည့်ဖြင့် ဓါးမြ တိုက်လေမလား ထင်နေတတ်သူ။ခုလည်း ကျောက်ဒိုးအပေါင်းသင်းတွေက အောက်ထပ်အတွင်းဘက်တွင် သောက်စားနေကြရာ အိမ်အပေါ်ထပ်အခန်းတွင် ဒေါ်ခင်မေနှင့်ကျောင်ဒိုး နှစ်ဦးသာရှိသည်။အိမ်အောက်ထပ် အရှေ့ပိုင်းဆွယ်ထိုးကာဖွင့်ထားသောကုန်စုံဆိုင်မှ အလုပ်သမားများလည်း အိမ်ပေါ်သို့မလာရန် ဒေါ်ခင်မေမှ မှာကြားထားခဲ့သည်။

” ကဲ … သားလေး … အရီးဘယ်လိုနေပေးရမလဲဟမ် ”

” ဟာ … အရီးလေးကလည်းဗျာ … စုပ်ပေးဦးလေ … ကျုပ်လီးက မထသေးဘူးဗျ ”

မောင်ဖြစ်သူမှမွေးသော တူအရင်းခေါက်ခေါက်အား အစပိုင်းတွင် ကြောက်နေသဖြင့်စိတ်မပါပဲ အလိုးခံရမှ တဖြည်းဖြည်း လီးကြီးအားစွဲလမ်းကာ တပတ်၃ကြိမ်လောက် ခေါ်၍ ကုန်းပေးနေရသည်။ငွေကြေးပြည့်စုံသူမို့ အားကိုးရန်ယောကျင်္ားမရှာပဲနေလာရာ ရွာထဲ သူမနှင့်တူသည်တန်သည့်လူ မရှိဟုတွေးပြီး အပျိုကြီးဘဝနှင့် နေလာခဲ့သည်။လွန်ခဲ့သော၁နှစ်ခန့်က ကျောက်ဒိုးမှာ အဝတ်မပါ ပုဆိုးတိုတိုဖြင့် လေကြီးမိုးကြီးတိုက်ချိန် ညဘက်ကြီး သူမအိပ်သို့ ဝင်လာခဲ့သည်။ကြောက်လဲကြောက်နေသဖြင့် ဘာမ မပြောသာပဲ ကြည့်နေမိရာ ကျောက်ဒိုးမှာ အိမ်အောက်ထပ်၌ ပင် အမူးလွန်ကာ လဲကြသွားသည်။မနိုင်တနိုင်ဖြင့် မှကာ အခန်းလွတ်တစ်လုံးထဲ တွဲပို့ရသည်။ထို့နောက် တကိုယ်လုံး မိုးရေများရွှဲနှစ်နေသဖြင့် ပုဆိုးအားချွတ်၍ သူမ ထမိန်တထည် ခဏလဲပေးထားရပြန်သည်။ပုဆိုးချွတ်ပေးစဉ် မမျော်လင့်ပဲ တူဖြစ်သူ၏ လီးကြီးအားမြင်မိရာမှ ရာဂစိတ်များဝင်လာခဲ့ရသည်။ထပ်မံမြင်ချင်သည့်စိတ်များပေါ်လာသဖြင့် သူမလဲပေးထားသော ထမိန်အားပြန်လှန်ကြည့်ရာ လေသံမိုးသံများကြား တူဖြစ်သူနှင့်နှစ်ဦးထဲဆိုသောအသိဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားနေကာ အာကောင်များခြောက်ကပ်လာရသည်။ထိုစဉ် သူမပခုံးပေါ်သို့လက်တဖက်ကျရောက်လာပြီးဆွဲလှဲခံရပြန်သည်။ထို့နောက် တခါမှမခံစားဖူးသော အထိတွေ့များ ခံစားလာရကာ ကာမဆန္ဒနောက်သို့ ကောက်ကောက်ပါအောင်လိုက်သွားမိသည်။သူမ သတိပြန်ကပ်သည့်အချိန်တွင် စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ တူဖြစ်သူကျောက်ဒိုးလီးက အရင်းထိဝင်နေတော့သည်။စောက်ပတ်လေးထဲ စပ်ဖျင်းဖျင်းနဲ့မို့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများကွဲနေသည်ကို ခံစားသိရှိလိုက်ရသည်။ထို့နောက် ကြောက်လဲကြောက် ကောင်းလဲကောင်းနေကာ မခံစားဖူးသော ကာမအရသာအား ထပ်ခါထပ်ခါ ခံစားပစ်လိုက်တော့သည်။တူဖြစ်သူအား လျို့ဝှက်ထားရန် ကတိတောင်းပြီး ခုချိန်ထိ ကုန်းပေးနေလျက်။

ကျောက်ဒိုးစိတ်ကြိုက် အားရပါးရစုပ်ပေးလိုက်သည်။ပြီးမှ ထမိန်လေးမကာ မျက်လုံးလေးမှိတ်ထားလိုက်သည်။လီးအား စောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း ၅ချက်ခန့် ပွတ်ဆွဲကာ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲတေ့သွင်းလိုက်သည်။မတ်တတ်ရပ်လျက် မျက်နာချင်းဆိုင် လိုးကြရာ ဒေါ်ခင်မေက ကျောက်ဒိုး လည်ပင်အားသိုင်းဖက်ကာ ကျောက်ဒိုးက ဒေါ်ခင်မေ၏ ခါးအားဆွဲကာ ပစ်လိုးနေသည်။လီးကတုတ်လည်းတုတ် ထိပ်ကဒစ်ဖူးက ကော့နေသဖြင့် စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများအား ထိထိမိမိပွတ်ဆွဲရာ ဒေါ်ခင်မေတစ်ယောက် ကြာကြာမခံနိုင်တော့ပဲ စောက်ရည်များပန်းကာ ပေါင်ကြားမှ ခြေသလုံးထိ စီးကျလာတော့သည်။

” အမလေး မရတော့ပါဘူး သားရယ် … ထွက် ထွက် ထွက်ကုန်ပါပြီ …… အ အားးး ”

ညည်းတွားရင်း ခါးကော့ကာ ကျောက်ဒိုးလီးအရင်းထိ စောက်ဖုတ်ကြီးအားကပ်ထားလိုက်ရသည်။စောက်ပတ်အတွင်းသားများကလည်း ဆစ်ကနဲ့ဆစ်ကနဲ့ လီးကြီးအား ညှစ်ပေးနေလိုက်သည်။ခဏငြိမ်သွားပြီးမှ

” သားမပြီးသေးရင် နောက်ကလိုးလေ … အရီးလေ ကုတင်ပေါ်ကုန်းပေးမယ်နော် ”

ကျောက်ဒိုးလည်း လီးအား စောက်ဖုတ်ကြီးထဲမှဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ပြီးမှ ကုတင်ဇောင်းတွင် လေးဖက်ထောက်ကုန်းထားသော ဒေါ်ခင်မေပေါင်ကြားတွင်းမှ ပြူးထွင်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ဒစ်ဖူးအားတေ့ကာ ဖိလိုးလိုက်သည်။နောက်ကနေ ခါးအားစုံကိုင်ပြီး လိုးရသည်မို့ အားရပါးရရှိလှသည်။အချက် ၉ဝခန့် မနားတမ်း ဆွဲလိုးရင်း လရည်များ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ ပန်းထုတ်ပေးလိုက်တော့သည်။လရည်များကုန်စင်သွားမှ လီးအားဖြည်းဖြည်းချင်းထုတ်လိုက်ရာ ဒေါ်ခင်မေမှ လေးဖကါထောက်အနေထားမှ တပတ်လှည့်လိုက်ရာ သူမမျက်နှာနှင့် ကျောက်ဒိုုးလီးကြီးက မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေထားဖြစ်သွားရသည်။သူမစောက်ရည်နှင့်လရည်များပေပွနေသော ကျောက်ဒိုးလီးအား ပြောင်စင်အောင် ယက်ပေးပြီးမှ ဒစ်ဖူးအား တချက်နမ်းလိုက်လေသည်။ကျောက်ဒိုးလည်း အားရပါးရ လိုးပြီးမှ အိမ်အောက်ပြန်ဆင်းကာ ဘော်ဒါတွေခေါ်ပြီး ဒေါ်ခင်မေအိမ်မှ ထွက်ခဲ့တော့သည်။ရွာလမ်းတစ်လျှောက်တွင် ကျောက်ဒိုးအား ကွယ်ရာ ရွံသည် မပက်သက်ချင်ဟုဆိုသူများ မျက်နှာချင်းဆိုင်တွေ့လျင် မျက်နာချိုချိုဖြင့် အရင်ဦးအောင် နူတ်ဆက်တတ်ကြသည်။ဒါပေမယ့် ကျောက်ဒိုးကို ဝိုင်းပြီးကျေးဇူးတင်ရတဲ့ ဖြစ်ရပ်လေး ပေါ်လာခဲ့ပါတယ်။

* လမိုက်ည*

လမိုက်ညဗျ … လူလူချင်းတောင် အနီးကပ်သေချာကြည့်မှ မြင်ရတဲ့ညမျိုး။ပိန်းပိတ်အောင်မှောင်နေတော့ ရွာလည်း ခပ်စောစော တိတ်ဆိတ်သွားတာပေါ့။ကျောက်ဒိုးလည်း စားသောက် လူစုခွဲပြီး ကိုယ့်အိမ်ကိုပြန်လာလိုက်တယ် ခပ်စောစောပါ။အိမ်ရှေ့ကွပ်ပျစ်ပေါ်မှာပဲလှဲနေတုန်း အမေဆင်းလာတယ်ဗျ။

” ဟော… ငါ့သားလေး…ထူးထူးဆန်းဆန်းပါလား…ဒီနေတော့ ”

” အမေ … ကျုပ်ရောက်တာ ကြာပါပြီဗျာ ”

ကျုပ်လည်း ကွပ်ပျစ်ပေါ်က ထပြီးအမေ့နားလျှောက်သွားလိုက်တာ။ထုံးစံအတိုင်းပေါ့ အမေ့ကိုဖက်နမ်းလိုက်တာ ဒီတခါနဲနဲတော့ကြာတယ်ဗျ အမေကလည်း ထူးထူးခြားခြား ကျုပ်ကိုပြန်ဖက်လို့။အလိုက်ကန်းဆိုးမသိတာက ကျုပ်လီးပေါ့ဗျာ။ရုပ်တရက် ထလာပြီး အမေ့ဆီးခုံးထောက်မိသွားတာ။အမေကလဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဖိကပ်နေတော့ အနေရအထိုင်ရပါ ခက်လာတာ။ကျုပ်ကလွတ်မယ်လုပ်တော့ အမေက ကျုပ်ခါးကို ခပ်တင်းတင်း ပြန်ဖက်ထားတာလေ။ဂွတော့ အတော်ကျသဗျာ။အိမ်ရှေ့ဆိုပေမယ့် မှောင်မဲနေချိန်ကြီး ဘေးအိမ်က သက်ကြီးရွယ်အို အဖိုုးလှမောင်ရဲ့ ချောင်းဆိုးသံကလွဲပြီး ကလေးငိုသံတောင် မကြားရဘူး။စိတ်တွေ မရိုးမယွနဲ့ ဖြစ်နေချိ်န်ပေါ့။အမေက ကျုပ်ခါးကိုလွတ်ပေးလိုက်တယ် ကျုပ်လည်း နောက်ဆုတ်လိုက်ပါတယ်။ဒါပေမယ့်ဗျာ ဗြုံးဆို ကျုပ်ပုဆိုးကြားထဲ အမေ့လက်ကဝင်လာတာဗျ။ တွန့်ကနဲ့ဖြစ်သွားမိတယ် မကြာပါဘူး ကျုပ်လီးကို အမေက ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားတာ။အသက်ရှုသံခပ်ပြင်းပြင်းတော့ ကြားနေရတယ်။ကျုပ်လည်း စိတ်ထဲ အုံအုံနွေးနွေးကြီးဗျာ။ပြီးမှ အမေက… ဟင်းးး ကနဲ့သက်ပျင်းချလိုက်ပြီး လီးကိုင်ထားတဲ့လက်ကိုဖြုတ်ပြီး အိမ်ပေါ်တက်သွားတော့တာ။ကျုပ်လည်း စိ်တ်က ဇဝေဇဝါနဲ့အိမ်ပေါ်တက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲဝင်အိပ်လိုက်တယ်။အိပ်တော့မပျော်ဘူးဗျ လူးလိုက်လိမ့်လိုက်ပေါ့။ အခန်းချင်းကပ်လျက်မို့ အမေ့ကုတင်လိမ့်သံလေး တကျွီကျွီနဲ့ကြားနေရပြန်တာ။တွေးရင်း ရေငတ်လာသလိုမို့ ရေထသောက်ရသေးတာ။တဖြည်းဖြည်း သက်ကြီးခေါင်းချချိန်ရောက်လာတာ… အဲဒီအချိန်မှာပဲ ရွာအလယ်လောက်က …ဒိန်းကနဲ့ …ဒိုင်းကနဲ့ … သေနတ်သံကြီး ၂ချက်ဆက်တိုက် ဟိန်းထွက်လာတာ။ဘာပြောကောင်းမလဲဗျာ ရွာထဲ လူတွေ အော်သံဟစ်သံတွေ ဆူညံကုန်တာ … လမိုက်ည မဟုတ်တော့တဲ့အတိုင်းပဲ။အမေဖြစ်သူလည်းကြားသည်ထင်ပါရဲ့။

” သား…ကျောက်ဒိုး… နိုးနေလား ”

” ဟုတ် အမေ … ဘာမ စိတ်မပူနဲ့ … သားရှိတယ် ”

မိခင်အား အသံပေးရင် ကျောက်ဒိုးလဲထရပ်လိုက်သည်။မကြာပေ အိမ်အောက်ထပ်မှ သူ့နာမည်အား ခပ်အုပ်အုပ်ခေါ်သံကြားလိုက်ရသည်။ကျောက်ဒိုးလည်း ခေါင်းရင်းချိတ်ထားသော ငှက်ကြီးထောင်အား လွယ်ကာ အခန်းပြင်ထွက်လိုက်သည်။

” အမေ … အပြင်မထွက်နဲ့နော် … သား … ရွာလယ်ခဏသွားကြည့်မလို့ ”

” အေးအေး … သားလေး … သတိလေးဘာလေး ထားသွား ”

ကျောက်ဒိုးလည်း မိခင်အားနုတ်ဆက်ပြီး အိမ်အောက်သို့ဆင်းကာ တံခါးမကြီးအား မဖွင့်ပဲ ဘေးတံခါးချပ်ဖွင့်ကာ ခုန်ဆင်းလိုက်သည်။ပြီးမှ အိမ်ဘေးမှပတ်ကာ အိမ်ရှေ့သို့ လျှောက်လာခဲ့သည်။အမှောင်ထဲတွင် ကျင့်သားရလာကာ သူ့အားလာခေါ်သော အပေါင်းသင်းများအားတွေ့လိုက်ရသည်။ထို့နောက် သေနတ်သံထွက်ပေါ်ရာဆီသို့ အုပ်စုလိုက်သွားခဲ့ကြသည်။တအိမ်ပြီးတအိမ် ခြံစည်းရိုးဘေးမှ ပတ်ကာ ရွာအပြင်ဘက်မှဝိုက်လာခဲ့သည်။စကားခပ်တိုးတိုးပြောကာ သတိအနေထားဖြင့် ခပ်သွက်သွက်လာခဲ့သည်။

” ဓါးပြတွေက … လမိုက်ညကို အခွင့်ကောင်းယူ ဝင်တိုက်တာကွ ”

” အေးလေကွာ … ဗြုံးဒိုင်းကြီးဆိုတော့ … ရွာက လူစုချိန်မရလိုက်ဘူး ”

” ထင်မထားတဲ့ချိန်ဆိုတော့ … ဆူညံအော်ဟစ်နေတာ… ဘယ်သူမှ မလှုပ်ဝံ့ကြဘူးကွ ”

” ငါတို့က … မင်းနဲ့လမ်းခွဲပြီး … ရွာအရှေ့ပိုင်း ပြန်သောက်နေတုန်းမို့ … လစ်ထွက်လာကြတာ ”

” ကျောက်ဒိုးက … သူခိုး ဓါးပြ ဆို ရွာနားအကပ်မခံဘူးဘာညာနဲ့ ပြောနေကြတာ ကွာ ”

” ခုလို ဓါးပြလဲလာရော … ကျောက်ဒိုး ဘယ်ရောက်နေတုန်း မသိဘူးလား ပေါ့ကွာ ”

တဖြည်းဖြည်း ဓါးပြတိုက်ခံရတဲ့ အိမ်နား နီးကပ်လာမှ စကားသံများရပ်သွားကြသည်။အိမ်အပြင်တွင် ၂ယောက် အိမ်အတွင်းတွင် ၃ယောက်။ကျောက်ဒိုးက သေချာကြည့်ကာ သေနတ်က အပြင်မှ တလက်ထဲက တစ်ယောက်က ဓါးနဲ့။ကျောက်ဒိုးက အဖေါ်တစ်ယောက်အား အိမ်အရှေ့မှ မူးပြီပြန်လာတဲ့ဟန်မျိုးလုပ်ခိုင်းလိုက်သည်။သူနှင့် နောက်တယောက်က ဝင်ရိုက်ရန် ကျန်သုံးယောက်က အခြေနေကြည့်ပြီး ကူညီရန် ပြောပြလိုက်သည်။အိမ်၏ နောက်ဖေးသို့ ခြေသံလုံလုံဖြင့် ကပ်လာလိုက်သည်။တယောက်က စည်းရိုးအပြင်မှ ပတ်ကာ အိမ်ရှေ့တည့်တည့်မှ ဝင်လာလိုက်သည်။ယိုင်ထိုးယိုင်ထိုးဖြင့် ဝင်လာသောသူအား သေနတ်ကိုင်ထားသော ဓါးပြက

” ဟေ့ကောင် ရပ်စမ်း ”

” ရပ်လို့ပြောတာ ဘယ်သူလဲကွ ”

” ငါလိုးမသား ဓါးပြတိုက်နေတာ မင်း သေသွားချင်လား ”

” ဘာကွ … ဘာဓါးပြလည်း ”

ထိုစဉ် သေနတ်ကိုင်ထားသော ဓါးပြမှာ အမူးသမားနှင့် စကားပြောရင်း နောက်ကျောဘက်မှ…အ…ကနဲ့အသံကြားရသဖြင့် လှည့်ကြည်မိရာ နောက်ကျသွားတော့သည်။ခေါင်းထဲပူကနဲ့ ဖြစ်ကာ ခွေကျသွားတော့သည်။သူတို့ အချီအချ စကားပြောနေချိန် ကျောက်ဒိုးနှင့် အဖေါ်တစ်ယောက်က ဓါးကိုင်ထားသော ဓါးပြအား နောက်မှဝင်ရိုက်ပစ်သည်။တဆက်ထဲ သေနတ်ကိုင် ဓါးပြဆီပြေးကာ ဓါးပြလှည့်မကြည့်ခင် နောက်စိအား လွဲရိုက်လိုက်တော့သည်။ဓါးကိုင်ဓါးပြမှာ သတိမလစ်သဖြင့် သိချင်တာများ မေးလိုက်ကြသည်။အားလုံး ၅ ယောက်လာတာဖြစ်ပြီး သေနတ်က ၂လက်ပဲပါလာကြောင်း ကျန်သုံးယောက်မှာ ဓါးများသာပါကြောင်း သိရှိရလိုက်သည်။ထိုစဉ် အမှောင်ထဲမှ ရွာသားတချို့ထွက်လာကြသည်။မိထားသော ၂ယောက်အား ကြိုးတုပ်ကာ ဓါးပြဆီမှ သေနတ်အရှည်အား ယူပြီး ကျောက်ဒိုးတို့လူစု အိမ်အတွင်း ခြေခပ်ဖွဖွနင်းကာ ဝင်လိုက်ကြသည်။အိမ်အောက်တွင် တိတ်ဆိတ်နေသည် ဘာသံမှ မကြားရသဖြင့် အိမ်အပေါ်သို့ ဆက်တက်ခဲ့ရာ အပေါ်ထပ်တွင် အဖိုးကြီးအဖွားကြီးအား ကြိုးတုပ်ထားကာ ဓါးပြ တစ်ယောက်က ဓါးဖြင့် မိုးထားသည်။ ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင် မိန်းကလေးတစ်ဦးက ဒူးထောက်လျက် ဓါးပြခေါင်းဆောင်ဖြစ်ဟန်တူသောလူက ဘောင်းဘီဇစ်ဖွင့်ကာ လီးအားထုတ်၍ စုပ်ခိုင်းနေသည်။ပစ္စတိုသေနတ်ဖြင့် ချိန်ကာ ဟိန်းဟောက်နေတော့သည်။နောက်ထပ် ဓါးကိုင် တစ်ယောက်ပျောက်နေ၏။ထပ်ချောင်းကြည့်လိုက်ရာ ကပ်လျက် အခန်းတွင်းမှ တအီးအီးအော်သံကြားလိုက်မိသည်။ကျောက်ဒိုးလည်း အစီအစဉ်အား ရွာသားများပြောကာ အမြန်လှုပ်ရှားလိုက်သည်။တံခါးအား ဆောင့်ဖွင့်ကာ

” ဟေ့ကောင် … လက်နက်ချထား ”

ကျောက်ဒိုးက ခပ်တည်တည်ဖြင့် ဓါးပြခေါင်းဆောင်အား … အိမ်အောက်မှဓါးပြဆီကရသောသေနတ်အရှည်ဖြင့် ထိုးချိန်လိုက်သည်။ဓါးပြဗိုလ် ကြောင်သွားစဉ် ကျော်ဒိုးအပေါင်းသင်းများက အဖိုးကြီးအဖွားကြီးအား ဓါးဖြင့်မိုးထားသော ဓါးပြအား ဝင်ရိုက်ကြသည်။ဓါးပြဗိုလ်မှာ ကြောင်နေရင်း မိန်းကလေးပါးစပ်မှ သူ့လီးအားပြန်ထုတ်ချိန် ကျောက်ဒိုးက အမြန်တိုးကပ်ကာ သေနတ်ဒင်ဖြင့် ရိုက်ချလိုက်တော့သည်။အခန်းပြင်တွင် တဝုန်းဝုန်းဆူညံနေသဖြင့် အခန်းတွင်းမှ ဓါးပြတစ်ယောက်မှာ လီးတန်းလန်းဖြင့်ထွက်လာရာ ကျောက်ဒိုးတို့အဖွဲ့နောက်မှ ကပ်ပါလာသော ရွာသားအချို့က ဝိုင်းရိုက်ကျတော့သည်။ခဏအကြာမှ အခန်းတွင်းမှ သက်လတ်ပိုင်း အမျိုးသမီးတစ်ယောက် ထမိန်ရင်လျှားကာ တဟင့်ဟင့်ငိုရင်းထွက်လာတော့ရာ ထမိန်နောက်တွင် အကွက်ကြီးမှာ ထင်းနေတော့သည်။

……………………………………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( တိတ်တခိုး အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )

” ကျောက်ဒိုုး ” ( အပိုင်း ၂ )

မနက်လဲ လင်းရော ဓါးပြ ၅ကောင်လုံး ကြိုးတုပ်ပြီး မြို့ပေါ်ဂတ်တဲပို့လိုက်ကြတာ။ကျောက်ဒိုးလည်း တရွာလုံးက အထင်တွေကြီး အဖက်လုပ်လာကြတယ်။ဘယ်လောက်ထိ မြှီးသေလဲဆို တခြားရွာက လူမိုက်တချို့တောင် ကျောက်ဒိုးလာရင် မီးကိုရေနဲ့သတ်သလို ငြိမ်းသွားကျတာ။ဓါးပြ ၅ယောက် ဖမ်းပြီးနောက်ပိုင်း ပိုတောင် နာမည်ကကြီးလာတာ။ကျောက်ဒိုး သွားမစမ်းနဲ့နော် လက်ဖျံရိုးက တစ်ချောင်းထဲ လက်ကလည်း ဘာယဉ်သလဲ မမေးနဲ့။ရွာပြင် ထန်းတောထဲတောင် လူမိုက်အချင်းချင်း ကျောက်ဒိုးတော့ မတိုးဝံ့ဘူးမောင်ရေ ငရဲတောင်မကြောက်။မြင်နေရတဲ့ သေနတ်မပြောနဲ့ မမြင်ရတဲ့ စုန်းတို့ နတ်တို့တောင် မထင်ရင် မထင်သလို ကျောက်ဒိုးက အော်ဆဲနေတတ်တာ။ရွာထဲက မိန်းမချင်းရန်ဖြစ်လဲ ကျောက်ဒိုးလာပြီဆို လုံးဝအငြိမ်ပဲ။

” ဘာလည်းကွ ဗိုင်းတာမတွေ … နဗမ်းလုံးသတ်ကြပါ့လား … ရွာက သက်ကြီးရွယ်အိုတွေ နားညည်းအောင်လုပ်နာ … ထွီ ”

တဖြည်းဖြည်း ကျောက်ဒိုးရွာထဲထွက်လာပြီဆို

” ဟေးးးး … ကျောက်ဒိုးလာနေပြီ တော်ကြတော့ ”

မြင်တဲ့သူက ရန်ပွဲဆီအမြန်ပြေးပြောကြတာ။အချိန်မှီ ရန်ပွဲရပ်လို့ရအောင်ပါ။ရန်ဖြစ်လက်စ ယောကျင်္ား မိန်းမတွေ တိကနဲ့ကို ငြိမ်ကျသွားတာ။ဘေးက လာကြည့်တဲ့သူတွေလည်း တချိုးထဲ လစ်ပြေးကြရောပဲ။နောက်ပိုင်း ရွာသားတစ်ချို့၏ ကူညီတောင်းမှု့ကြောင့် ရွာထဲ အလှည့်ကြ ကင်းစောင့်ဖို့ ကျောက်ဒိုး စီစဉ်ပေးလိုက်ရတယ်။ကျောက်ဒိုးက ဒါမျိုးတော့ ရွာကိုချစ်တဲ့စိတ်က အထင်းသားပဲ။သူကိုယ်တိုင် ကင်းအဖွဲ့ထဲ ပါဝင်ခဲ့တာ။ကင်းဖွဲ့ပြီး ၃လလောက်ထိ အေးဆေးပဲလေ။၃လ ကျော်မှ ပြက်သနာက စတော့တာ။

…………………………

” ကျောက်ဒိုး … နိုးပြီလား ဟိတ်ကောင် ”

လှမ်းကြည့်မိတော့ အောင်ကြီးဗျ

” ဟိတ်ကောင် အောင်ကြီးလာလေ ”

အောင်ကြီးက အိမ်ရှေ့ကွပ်ပျစ်ပေါ်ဝင်ထိုင်တယ်။ကျူပ်ဘေး မှာ ပြောသင့် မပြောသင့် စဉ်းစားနေဟန်ပေါ့။အမေက ညကကျန်တဲ့ ဟင်းတခွက်နဲ့ ငပိရည် လာချပေးတယ်။အောင်ကြီးအားမြင်သွားသည်မို့ ထမင်းကြမ်းလာချတဲ့ခါ အောင်ကြီးအတွက်ပါ သက်သက် ခူးလာပေးတယ်။အမေအိမ်ပေါ်ပြန်တက်သွားမှ ကျုပ်လည်း အောင်ကြီးကို အစဖေါ်ပေးလိုက်တယ်။

” အောင်ကြီး အဝသာစားကွာ မဝရင် အမေ့ထမင်း တည်ခိုင်းလိုက်မယ်… ဒါနဲ့ မင်းကြည့်ရတာ တခုခု ထူးခြားတယ် ထင်တယ် ”

” ဝပါတယ်ဟ ကျောက်ဒိုးရ … ငါလည်း မင်းကို ပြောသင့်မပြောသင့် စဉ်းစားနေတာ ”

” ပြောကွာ ရပါတယ်ဟ ”

” ဒီလိုကွာ … မနေ့ညက … စိန်ဝင်းတို့အုပ်စု ကင်းကျတာလေ ”

” အေးလေ … ငါသိသားပဲ ဘာဖြစ်လို့ ”

” ဟာ … ကျောက်ဒိုးရာ … ငါစကားဆုံးအောင် နားထောင်စမ်းပါဟ ”

” ကဲ … ထမင်းအရင်စားကွာ … ပြီးမှ အေးဆေးပြော အောင်ကြီး ”

ထမင်းကုန်အောင်စားကြပြီးမှ ပန်းကန်တွေ စဉ့်အိုးနားဆေးရန် နှစ်ယောက်သားမှသွားကြသည်။ထိုစဉ် မနှင်းရီမှာ အိမ်ပေါ်မှဆင်းလာချိန်မို့

” ဟဲ့ … အမေဆေးလိုက်မယ် … ထားလိုက်ကြ … ဟိုမှာရေနွေးလေးသောက် … ကျောက်ဒိုး သားဒီနေ့ အမေနဲ့ မြို့ပေါ်ပဲဖိုးတွေ သွားတောင်းရမှာ အပြငါမထွက်နဲ့တော့ ”

” ဟုတ် … အမေ … သား… နွားတွေ ကောက်ပြီး မနက်က အစာထပ်ကျွေးထားပါတယ်ဗျ ”

ကြောကျဒိုးက ပွနျဖွရေငျး ကှပျပွစျပေါျသှားထိုငျကာ ရနှေေးကွမျးငှဲ့သောကျနသေညျ။အောငျကွီးက စဉျ့အိုးကွီးနား မယောငျမလညျရပျနရေငျး မနှငျးရီ အကငြျ် ီလညျဟိုကျကွားမှ တဝကျခနျ့ကားထှကျနသေော နို့အုံကွီးအား ခိုးခိုးကွညျ့နလေိုကျသညျ။မနှငျးရီမှာ စောငျ့ကွောငျ့ထိုငျကာ ပနျကနျးမြားဆေးနသေဖွငျ့ ခါးအောကျမှ ဖငျသားအိအိကွီးမှာ မွပွေငျနှငျ့ မထိတထိလေးဖွစျနသေညျ။ထမိနျအား ဒူးဆစျထိမှပွီးမှ ထိုငျသညျမို့ ဒူးခေါငျးအတှငျးဘကျ ထမိနျအောကျနားစက ဟနပွေီး ပေါငျသားဖှေးဖှေးကွီးက အရငျးထိလှမျးမွငျနရေပွနျသညျ။

” ဟဲ့ … အောင်ကြီး နင့်ပန်းကန်လဲပေး … ဒွေးလေးပဲ ဆေးလိုက်မယ် သွားသွား … နင့်လူနဲ့ စကားသွားပြောလေ ”

မနှင်းရီ နှင်လိုက်မှ အောင်ကြီးလည်း ကျောက်ဒိုးဘေး ဝင်ထိုင်ကာ ရေနွေးသောက်ရင်း စကားစလိုက်တော့သည်။

” ဒီလိုကွ … ကျောင်ဒိုးရ … မနေ့ည စိန်ဝင်းတို့ပြောတဲ့ လူလိုလို မြောက်လိုလိုဟာ လာတယ်တဲ့ကွ ”

” ဟေ … ဟုတ်လား … ဒါဆို ဒီအကောင်က ရွာထဲ လျှောက်သွားနေလား တညလုံး ”

” ဟုတ်မယ် ထင်တယ် … စိန်ဝင်းပြောတာက ထူဆန်းနေလို့ ဟ ”

” ဟမ် … ဘာထူးဆန်းလို့လဲ … အောင်ကြီးရ ”

” အဲဒီ အကောင်က…သစ်ပင်တို့ ကောက်ရိုးပုံတို့ နဲ့ ကွယ်လိုက်ရင် ပျောက်ပျောက်သွားရောတဲ့ကွ ”

” ခွီး ခွီးးး … ငါလိုးတဲ့ အဟုတ်မှတ်နာ … အောင်ကြီးရာ အဓိပ္ပါယ်မရှိတာတွေ ”

” တကယ်ဟ … ငါ နောက်ပါ့မလား … လီးတဲ့ ”

” ဟမ် … တကယ်လားဟ … အောင်ကြီးရ ”

” ဟုတ်ပါတယ်ဆိုကွာ … ခု ရွာထဲတောင် ပြန့်နေပြီ ဒီသတင်းက ”

” အေး … ဒီည … ကင်းက ငါ့အလှည့်ကွ … အမေနဲ့ ငါမြို့ပေါ်ပိုက်ဆံ သွားတောင်းမှာ ညနေလောက်ပြန်ရောက်မှာ … ညပိုင်း ငါသေချာ စောင့်ကြည့်မယ်ကွာ ”

” အာ့မို့ … ငါမင်း အစောရီး လာပြောတာ … ညပိုင်း အရက်မသောက်နဲ့ကွာ … ငါလည်း လာမလို့ ”

” ဟ … အောင်ကြီးရာ မင်းမိန်းမ စိတ်ပူနေပါ့မယ် … ခဏတဖြုပ်နေပြီး ပြန်ပါကွာ ”

” ရပါတယ်ကွာ … ကျောက်ဒိုး မင်းဘယ်သူနဲ့ ကင်းတွဲကျတာလဲ ”

” ကို ချက်ကြီးနဲ့ကွ ”

” အေးကွာ ငါလာခဲ့မယ် ငါ့မိန်းမက မင်းနဲ့ဆို စိတ်ချပါတယ် ကွာ ”

အောင်ကြီးပြန်သွားမှ နွားလည်းကောက်ဆင်ရတာ။ အမေလဲ ယူစရာရှိတာလေးယူပြီး လှည်းပေါ်ရောက်ပြီမို့ လှည်းကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ရွာထဲမောင်းပြီး ရွာပြင်ရောက်တာနဲ့ ခပ်သွက်သွက်လေး မောင်းလာလိုက်တာ။အမေကတော့ အိပ်ရင်းလိုက်လာတာပေါ့။မွန်းမတည့်ခင် အမေ့အကိုရွာကိုဝင်ပြီးထမင်းစားနားကြမှာမို့ ခပ်မြန်မြန်လေးမောင်းလိုက်တော့တယ်။နေ့တဝက် မရှိတရှိလောက်ရောက်တော့ ရေဆာလာလို့ နောက်လှည့်ကြည်မိတာ။ အမေပေါ့ဗျာ ဘေးတဇောင်းလေးကွေးပြီးအိပ်နေတာ။ခါးပေါ်က ထမိန်က ပြေပြီး ပေါင်လယ်ထိလျော့ကျနေတော့ ဆီးခုံးဖွေးဖွေးကြီးနဲ့ စောင်မွှေးအုံမဲမဲကြီးက အတိုင်းသားဗျာ။ရေဗူးကလည်း အမေ့ခြေရင်းဘက်မှာ။

” အမေ … အမေ ”
” အမေ … သားရေဆာလို့ … အမေ့ခြေရင်းက ရေဗူးလေး ပေးပါဦး ”

” ဟမ် … အင်း …… ရော့ရော့ သားလေး ”

အမေလဲ သူ့စောက်ဖုတ်ကို ကပြာကယာဆွဲဖုံးပြီး ရေဗူးလှမ်းပေးတယ်ဗျ။ကျုပ်လည်း ရေတဝကြီးသောက်ပြီး ဆက်မောင်းလာရာက ရွာ၂ရွာလောက်ကျော်လာတော့ အမေ့အကို ရှိတဲ့ မင်းတဲရွာကို ရောက်လာတာ။ရွာထဲဝင်တာနဲ့ အသိမိတ်ဆွေအချို့က ဝိုင်းနုတ်ဆက်ကြသေးတယ်။ရွာလယ်လမ်းလေးအတိုင်းမောင်းလာရင် ညှောင်ပင်ကြီး၂ပင်ကြားရောက်တော့ ကွေ့ဝင်လိုက်တာ။မကြာပါဘူးဗျာ အမေ့အကို ဘကြီးစံလှတို့ ထရံကာသွပ်မိုး ၂ထပ် အိမ်ဝိုင်းကြီးလှမ်းမြင်နေရတာ။ထူးထူးခြားခြား လူဝင်လူထွက်များနေပြီ ဆူညံနေတာမို့ အမေ့ဘက်လှည့်ကြည်မိတော့။အမေကလည်း ခေါင်းရမ်းပြရင်း ဇဝေဇဝါဖြစ်နေပုံပဲ။ခြံဝိုင်းထဲထိ မောင်းဝင်လာရင်း လှည်းအား အိမ်မကြီးဘယ်ဘက်နေရာအလွတ်၌ရပ်ပစ်လိုက်သည်။အိမ်၏ညာဖက်က စပါးကျည်များထားသော တဲအကြီးတလုံးနှင့် တဲအရှေ့ဘက် ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာတော့ နွားတင်းကုတ်ဆောက်ထားတာပါ။အိမ်ထဲ ဝင်ဝင်ချင်း ဘကြီးစံလှ သမီးအကြီးမက မြင်တာနဲ့

” ဟော … ဒွေးလေးတို့ … ရောက်လာတာလား … ”

” ဟုတ်တယ်… အကြီးမရေ … မြို့ပေါ်ပဲဖိုးတွေ သွားတောင်းမလို့… ညည်းတို့ဆီ ထမင်းစားနားရင်း ဝင်လာကြတာ ”

” မောင်သိန်း… နင် အဘကို သွားပြောလိုက်ဦး အောက်မှ ဒွေးလေးတို့ လာနေတာလို့ ”

” ဟဲ့ … အကြီးမ … အိမ်ပေါ်က ဘာဖြစ်နေတာလဲ … လူတွေ တက်လိုက်ဆင်းလိုက်နဲ့ ”

” ဒွေးလေးတူလေ … အောင်မင်းပေါ့… ပရောဂကုပေးနေတာ… ပြီးမှ တက်သာကြည့်တော့ ”

ဘကြီးစံလှက သားသမီး ၄ယောက်ဗျ။အကြီးဆုံးက အမအေးမွန်…ပြီးမှ ကိုအောင်မင်း…မောင်သိန်း…အငယ်မထွေးခင်ကတော့ မြို့မှာကျောင်းတက်နေလို အိမ်မှာမရှိ။မောင်သိန်းက ကျုပ်နဲ့ မတိမ်းမယိမ်း။ငယ်ငယ်ထဲက ဆော့ဖေါ်ဆော့ဖက် ဒီကောင်က နှာတော့အတော်သန်တာ။ငယ်ငယ်က ရွာလာပြီဆို အမအေးမွန်ရဲ့နို့က ဘယ်လောက်ကြီးကြောင်း…သူအိမ်သာတက်တုန်း အမအေးမွန် သေးလာပေါက်တော့ စောက်မွှေးလေးများပေါက်နေပြီဖြစ်ကြောင်း ခဏတိုင်းပြောတာ။အသက်တွေကြီးလာတော့ မအားကြတော အသွားလာ နည်းသွားကြတာ။အမအေးမွန် ချပေးတဲ့ လက်ဖက်လေးစားပြီး ရေနွေးကြမ်းသောက်နေလိုက်ရင်း မောင်သိန်းဆီက ဆေးပေါ့လိပ် တစ်လိပ်တောင်းပြီ မီးညှိနေလိုက်တာ။အမေ့ကို မြို့ပေါ်ပဲဖိုးတောင်းဖို့ သတိပေးပြီး အိမ်ထဲကထွက်ရင်း အညှောင်းပြေ လမ်းလျှောက်နေတော့တာ။ခဏကြာတော့ ပျင်းလာတာနဲ့ အိမ်ဝိုင်းထဲပြန်ဝင်ပြီး စပါးကျည်လှောင်တဲ့တဲဖက်လျှောက်လာတုန်း … အီးကနဲ့ …အင့်ကနဲ့ … ညည်းသံတိုးတိုးလေး ကြားလိုက်ရတယ်။ဒါနဲ့ ကျုပ်လည်း အသာလေး ခြေသံလုံလုံးနင်းပြီး အသံထွက်ပေါ်ရာ တိုးကပ်သွားတာ။

” ဟ ”

ကျုပ် အံအောမှင်သက် သွားရတယ်။မြင်လိုက်ရတာက…အမအေးမွန်က လေးဖက်ထောက်လေးကုန်းပေးနေတာ နောက်က မောင်သိန်းက ခါးဆွဲပြီး တဖုန်းဖုန်းနဲ့ အမအရင်းခေါက်ခေါက်ကို ပစ်လိုးနေတာဗျာ။ကြည့်နေရင်း ကျုပ်လည်းအားမရတာနဲ့ ခြေ၁ဝလှမ်းအကွာထိ တိုးကပ်သွားလိုက်မိတယ်။အမအေးမွန်က ထမိန်အောက်နားစကို ဖင်ပေါ်ရုံလေး လှန်တင်ထားတာ လူက အသားညိုပေမယ့် ဖင်ကြီးက ဖွေးဥနာဗျို့။မောင်သိန်းကတော့ ပုဆိုးကို စလွယ်သိုင်းပြီး သနပ်ခါးဘဲကျားနဲ့ အံကြိတ်လိုးနေတာ။တချက်တချက် အမအေးမွန် ခေါင်းလေးမော့မော့ တက်သွားနေတာ မြင်ရတာ အတိုင်းတိုင်းပဲ အောက်က ကျုပ်လီးလဲ ထလာတယ်ဗျာ။

” မောင်သိန်း… မြန်မြန်လိုးဟာ ”

” အေးပါ…မအေးရ… ညကလည်း ကိုအောင်မင်းကြောင့် ငါ့မလိုးလိုက်ရဘူး…တမနက်လုံးလည်း အိမ်က လူရှုပ်တာနဲ့ မလိုးရသေးဘူး ”

” ခုလည်း … ဒွေးလေးတို့ ထမင်းစားဖို့ ငါခူးခပ်ပေးရဦးမှာ …သူတို့က ထမင်းစားပြီး မြို့တက်ကြမှာလေ ”

နှစျယောကျသား စကားခပျတိုးတိုးပွောရငျး အလိုးမပကြျကွဘူးဗြာ…အမအေးမှနျကလညျး ဖငျကွီးကို ကော့ကော့ပေးနတော မောငျသိနျးက ခြှေးတဒီးဒီးနဲ့ လိုးကောငျးနပေုံ။ကွညျ့ကောငျးတုနျး ကြုပျပုခုံးပေါျလကျတဖကျက ရောကျလာတယျ။ကြုပျလညျး ဆကျကနဲ့လှညျ့ကွညျ့မိတော့ အမဗြေ။အသံမထှကျဖို့ ခွဟေနျလကျဟနျပွရငျး ကြုပျကို တဲအပွငျဘကျခေါျလာခဲ့တာ။အမအေးမှနျတို့ မောငျနှမခငြျးလိုးတာကို လြှောကျမပွောမိဖို့ မသိခငြျယောငျဆောငျပေးဖို့ မှာနတေော့တယျ။ခဏကွာမှ အမအေးဘုံက ထမငျးပှဲပွငျပွီးကွောငျးလာပွောလို့ ကြုပျတို့သားအမိလညျး စားသောကျပွီး မွို့ပြေါျတကျဖို့ လှညျးပွငျနခြေိနျ မောငျသိနျးရောကျလာတာဗြ။မကြျနှာက သနပျခါးဘဲကြားက ခြှေးကှကျနတော။

” ကျောက်ဒိုးရေ … ရွာ အရှေ့ဘက်လမ်းက မောင်းကွာ … လမ်းသစ်ဖေါက်ထားတာ … မြို့ပေါ် တအောင့်ဆိုရောက်ပြီ ”

” အေး … မောင်သိန်းရေ သွားပြီဟ … အပြန်မှ တခါဝင်ခဲ့တော့မယ် ”

မောင်သိန်းပြောတဲ့ လမ်းအတိုင်း မောင်းခဲ့ရာ လမ်းအသစ်မို့ ချိုင့်များ ကျင်းများ မရှိပဲ သက်သောင့်သက်သာ ရှိလှသည်။

” အမေ အိမ်ပေါ်တက်ခဲ့သေးလား … ကိုအောင်မင်းက ဘာဖြစ်တာလဲ ”

” အပမှီတာနေမှာ … သားရဲ့ … ဆရာတစ်ယောက်ကုပေးနေတာ … အော် သားပြောမှ သတိရတယ် … အဲဒီဆရာကြီးက အပြန်ကျ အမေတို့နဲ့ လမ်းကြုံလိုက်မှာတဲ့ … တခြားရွာတွေဘက် ခရီးဆက်မလို့ ပြောနေတာ ”

” အော် … ဟုတ်ဟုတ် … အမေ ”

နှစ်ဦးသား စကားစပြတ်ပြီးငြိမ်သက်သွားရာ မနှင်းရီ တစ်ယောက်စဉ်းစားရင်း အတွေးလေးက အတိတ်ဆီ ရောက်နေခဲ့သည်။မနှင်းရီတို့က မွေးချင်း ၂ယောက်သာရှိသည်။မိဘများက ပိုးထိကာ ဆုံးပါးသွားသဖြင့် အဖေ့ဘက်မှ ကြီးဒေါ်တစ်ယောက်က ထိန်းသိ်န်းစောင့်ရှောက်လာခဲ့ရသည်။မောင်နှမ နှစ်ယေုက်လုံး လယ်အငှား လိုက်ရင်း လူပျိုအပျိုများဖြစ်လာချိန် ကြီးဒေါ်မှာ ဆုံးပါးသွားပြန်သည်။တဲအိုလေးအား ကြိုးစားရုန်းကန်ကာ ခိုင်ခိုင်ခန့်ခန့်လေး ပြင်ပြီး မောင်နှမနှစ်ယောက် အခန်းလေးကန့်ကာ နေခဲ့ကြသည်။အရွယ်ရောက်လာတော့လည်း မနှင်းရီက ရင်သားတင်းတင်း သေးကျဉ်သောခါးလေးအောက်က ဖင်သားလုံးလုံးကြီးက ကာလသားများအား ဖမ်းစားထားနိုင်ခဲ့သည်။အရင်က တရွာလုံးနီးနီး စောက်ရေးမလုပ်ကြပေမယ့် မနှင်းရီ၏ ဖူးပွင့်လာသော အလှတရားကြောင့် လူရာဝင်ဆန့်နိုင်ခဲ့သည်။သို့သော် အကိုဖြစ်သူ စံလှက ညမဖြစ်သူအား ဘယ်ယောကျင်္ားမှ အကပ်မခံခိုင်းပေ။ငယ်စဉ်ဘဝအား တွေးခိုင်းကာ ယောကျင်္ားသားများနှင့် ခက်ကင်းကင်း နေခိုင်းခဲ့သည်။မနှင်းရီမှာလည်း အကိုဖြစ်သူ စိတ်တိုင်းကျနေလာခဲ့သည်။မောင်နှမ နှစ်ဦး၏ ပြောင်းလဲသွားချိန်က တောထဲ မျှစ်ချိုးသွားကြရာမှ အစပြုခဲ့ရသည်။တောမှအပြန် ၂ရက်မြှောက်နေ့တွင် ညနေပိုင်း ရုတ်တရက် အကိုဖြစ်သူမှာ တဟီးဟီးဖြင့် ငန်းဖျားဖျားတော့သည်။

” အီးးး ဟီးးး … ဟင်း ဟင်းးး ဟီးးး းးးး … ဟူးးးး းးးးး ချမ်းး ချမ်းးး ချမ်းးးတာ … ဟီးး ဟီးးး ”

မနှင်းရီလည်း ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိနှင့် ရှိသမျှစောင် အကုန်လုံးခြူံကာ ဖိထားသည်။မရပေ … တဟီးဟီး ညည်းတွားရင်း အော်ဟစ်နေသည်။ရွာထဲ ဗမာဆေးနှင့် ရေနွေးကြိုကာ တိုက်လိုက်မှ ငြိမ်ပြီး အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။အကိုဖြစ်သူအား စိတ်မချသဖြင့် အခန်းပြောင်းကာ အကိုဖြစ်သူနား စောင့်ရင်း အိပ်နေခဲ့သည်။ ညလယ်လောက်တွင်

” ဝေါ … ဝေါ ………… ဝေါ ဝုန်းးး ဝုန်း ဂျိန်းးးး ဒလိန်းးး ဝုန်းး ဝုန်းးး ဝေါ ”

လေကြီးမိုးကြီးကျလာတော့သည်။တဲလေးခမျှ ယိမ်းထိုးနေရာ ဘေးအကာ သက်ကယ်များမှ ရေစိမ့်လာခဲ့သည်။မကြာလိုက်ပါ အကိုဖြစ်သူမှာ တဟီးဟီးဖြင့် ထညည်းတော့သည်။ညည်းတွားရင်း လူးလိမ့်နေသဖြင့် စောင်များတထည်ပြီးတထည် ခွာကျကုန်ရာ မနှင်းရီခမျှ လိုက်ခြုံပေးနေရသည်။လူးလွန့်နေသော အကိုဖြစ်သူအား စောင်များဖြင့် ဖိရင် သူမ ထမိန်လေးမှာ ဒူးဆစ်ထိ ကျွတ်ကျနေခဲ့ရသည်။သူမကိုယ်သူမ မကြည့်အားပေ အကိုဖြစ်သူအတွက် စိတ်ပူကာ စောင်များမလွတ်အောင် ဖိထားပေးနေရသည်။မိုးကလည်း ကောင်းချက် တဝေါဝေါနဲ့ ရွာသွန်းနေရာ အကိုဖြစ်သူ၏ဝေဒနာအား အတတ်နိုင်ဆုံး ပြုစုပေးနေမိသည်။တကြိမ်တွင် ကိုစံလှက လူးလွန့်ရင်းလိမ့်လိုက်ရာ တဲအတွင်းဘက်ထိကပ်သွားလျက် မနှင်းရီးမှာလည်း ဖက်လျက်လေးလိမ့်ပါသွားသည်။စောင်များကျွတ်ထွက်ကာ အကိုဖြစ်သူအား ခွလျက်လေးဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။သူမ အောင်ပိုင်းတွင် ထမိန်ပါမလာတော့ပဲ အကိုဖြစ်သူ၏ ခါးအားခွမိနေလျက် ပေါင်ကြားမှ စောက်ပတ်လေးအား ကိုစံလှ လက်မောင်းသားက ထိကပ်နေသည်။ကိုစံလှ တုန်တုန်ရီရီဖြစ်တိုင်း လက်ရောက်ခြေထောက်ရော ရမ်းခါနေသဖြင့် သူမ စောက်ပတ်လေးအား လက်မောင်းသားဖြင့် အမြှောင်းလိုက်ပွတ်မိသလို ဖြစ်ကာ ကိုယ်လုံးလေး တွန့်တွန့် သွားရသည်။ထိုစဉ် … ဂျိန်းကနဲ့ မြည်ဟီးသံကြီးထွက်ပေါ်လာရာ အကိုဖြစ်သူအား တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားမိတော့သည်။ထို့နောက် ဖိုမ သဘာဝအတိုင်း ထိတွေ့မှု့နောက် လိုက်မိကြရာ တညလုံး မိုးနဲ့အပြိုင် ရွာခဲ့ကြတော့သည်။

မနက်ခင်းအလှ နေရောင်ခြည်လေးက သက်ကယ်မိုးကြားမှ ကွက်ကျားလေး ကျရောက်လာပြီးကျေးငှက်သံလေးတွေလည်း ကြားလာရသည်။ကိုစံလှက နိုးနိုးချင်း ဘေး၌ ပက်လက်လေး ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် အိပ်မောကျနေသော ညီမဖြစ်သူအား ကြည့်နေမိတော့သည်။နုနယ်လှပသော မျက်နာလေးနှင့် မလိုက်အောင် နို့အုံးအိအိကြီးက ဖွေးစွတ်ကာ နို့သီးခေါင်းပန်းရောင်လေးက ချွန်ကော့နေသည်။ဗိုက်သားဖွေးဖွေးချပ်ချပ်လေးအောက်က ဆီးခုံးမို့မို့လေးပေါ်တွင် စောက်မွှေးစိမ်းလေးများ ပေါက်ရောက်နေလျက်။ အောက်ဖက်ရှိ စောက်ပတ်လေးက ပန်းရောင်းသန်းနေပြီး တညလုံးအလိုးခံထားရသဖြင့် ဖေါင်းကြွနေကာ စောက်ခေါင်းအဝလေးတွင် သွေးစ သွေးနလေးများ တွေ့လိုက်ရသည်။ကိုစံလှက တဲပြင်ထွက်ကာ အဝတ်ဟောင်းဖြင့် ရေဝတ်လုပ်ကာ ညီမဖြစ်သူ၏ စောက်ပတ်လေးအား ခပ်ဖွဖွသုတ်ပေးလိုက်သည်။မနှင်းရီမှ အိပ်မက်လိုလို ဘာလိုလို ဝေဝါးရင်း အိပ်ပျော်နေစဉ် သူမ စောက်ပတ်လေးက အေးကနဲ့ဖြစ်လာကာ စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်းမို့ လန့်နိုးလာခဲ့ရသည်။မျက်စိနှစ်လုံးဖွင့်ဖွင့်ချင်း သူမခန္ဓာကိုယ်မှာ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းရှိနေလျက် ပေါင်ကြားမှ အဖုတ်လေးအား အကိုဖြစ်သူက ရေဝတ်သုတ်ပေးနေသဖြင့် မျက်နာလေးရဲတွတ်သွားရသည်။

” အို …… အကိုစံလှ … ဘာလုပ်နေတာလဲ ”

” အကို့ အပြစ်တွေပါ … နှမလေးရာ ”

” ထားလိုက်ပါ … သေချာလုပ်တာမှ မဟုတ်တာ … ကျမ ထမိန်လေးယူပေးပါနော် … တကိုယ်လုံးကိုင်ရိုက်ထားသလိုနာနေလို့ပါ ”

ကိုစံလှ လည်း … ခပ်လှမ်းလှမ်းမှ မနေ့ညက ကျွတ်ကျနေသော ညီမဖြစ်သူ အဝတ်စားများအား ယူပေးလိုက်တော့သည်။နောက်ရက်များတွင် မနှင်းရီကိုယ်တိုင်က စိတ်တူကိုယ်တူ ဆက်ဆံနေတော့သည်။တနေကုန် တောင်ယာလုပ်ရင်း မောပန်းနေသမျှ ညပိုင်း တဲသို့ပြန်ရောက်လျင် မောင်နှမနှစ်ဦးက တက်ကြွနေကြသည်။ဆေးသောက်ရင်းတန်းလန်း ကိုယ်ဝန်ရှိလာသဖြင့် သူမအားပိုးပန်းနေသူများထဲမှ ရိုးရိုးအအ လယ်ပိုင်ယာပိုင် ကျောက်ဒိုးတို့ အဖေနှင့် လက်ထပ်ပေါင်းသင်းလိုက်တော့သည်။သမီးအကြီးမက ကိုစံလှနှင့် ရတဲ့ကလေးဖြစ်ပြီး ကျောက်ဒိုးကသာ ဆုံးသွားသောခင်ပွန်းနှင့် ရရှိခဲ့သည်။

” အမေရေ … အမေ … ”

” ဟွန် … ဘာလည်း သားလေး ”

” ဟောဗျာ … ကျုပ်ခေါ်နေတာ ကြာလှပြီ ဘာတွေတွေးနေတာလဲ … မြို့ထဲရောက်ပြီ ပွဲရုံတန်းမောင်းရမလား ”

” ဘာမှ… မတွေးပါဘူး သားရယ် … အေးအေး ပွဲရုံတန်းမောင်းလိုက် အမေစာရင်းလုပ်ပြီးသား… ပိုက်ဆံထုတ်ပြီးပြန်ရုံပဲ ”

ထို့နောက် ကျောက်ဒိုးတို့ နွားလှည်းလေး မြို့တောင်ဘက်ရှိ ပွဲရုံဆီသို့ ဦးတည်လိုက်တော့သည်။

…………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( တိတ်တခိုးအတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )

” ကျောက်ဒိုး ” ( အခန်း ၃ )

ကျောင်ဒိုးလှည်းလေး တအိအိဖြင့် မြို့အလယ်ထဲရောက်ရှိကာ လမ်းမကြီးအတိုင်းတောင်ဘက်သို့ ကွေ့မောင်းလိုက်သည်။ဓတ်တိုင် ၅တိုင်အကွာတွင် အုတ်ရိုးစီထားသော အိမ်ကြီးတစ်လုံးမှာ ထူးထူးခြားခြား လက်တွန်းလှည်းများ ခေါင်းရွတ်သည်များ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့် စည်ကားလျက်ရှိသည်။ထိုအိမ်ကြီး၏ အဝင်ပေါက်ဘေးနား လှည်းအားရပ်လိုက်ကာ သားအမိနှစ်ယောက် အိမ်ဝင်းကြီးထဲ ဝင်လာကြသည်။ကျောက်ဒိုးက ထုံးစံအတိုင်း စပ်စုနေသည်။မနှင်းရီက ဂိုဒေါင်ကြီးများအား ပတ်ကာ ငွေရှင်းရမည့် နေရာသို့ တန်းလာခဲ့သည်။အခန်းပတ်ပတ်လည် အုတ်ရိုးစီကာ သွပ်ပြာမိုးထားသော ဆိုင်ခန်းပုံစုံအတွင်းတွင် အသက်၅ဝခန့် နဖူးပြောင်ပြောင် ကွမ်းပလုပ်ပလောင်းငုံထားသော လူကြီးတစ်ဦးထိုင်နေသည်။သစ်သားစားပွဲခုံနောက်တွင် ထိုင်နေပြီး ရှေ့တွင် ထိုင်ခုံနှစ်လုံးရှိသည်။ နောက်ကျောဖက်တွင် သိုလှောင်ထားသော ဆန်အိတ်များ ပဲအိတ်များ ထပ်ထားသည်မှာ လူနှစ်ရပ်စာ မကလောက်ပေ။ထိုလူကြီးမှာ စာရင်းစာအုပ် တအုပ်အားဟိုလှန်ဒီလှန်လုပ်နေရင်း မနှင်းရီအားမြင်သည်နှင့် စားပွဲခုံ အံဇွဲအတွင်းမှ နောက်ထပ် စာအုပ်အရှည်တအုပ် ထပ်ထုတ်ကာ နုတ်ဆက်လိုက်သည်။

” မနှင်းရီလား … လာဗျို့ လာလာ … ဒီနှစ်လဲပဲဈေးကောင်းသဗျာ ”

” ဟုတ် … ဦးလူမော် … ကျမက … ဦးလူမော်ဆီပဲသွင်းတာပါ ဘယ်မှစုံစမ်းမနေပါဘူး ယုံကြည်ပြီးသားပါ ”

” ဟုတ်ကဲ့ … သိပါတယ် မနှင်းရီရယ် လူရင်းတွေဆို … ပေါက်ဈေးနဲ့ချေပေးတာပါဗျ … ကဲ ခများ … စာရင်းက ဒီမာဗျ ကြည့်ပါဦး … ငွေက အဆင့်သင်ထုတ်ထားပါတယ် ”

စာရငျးစာအုပျအားယူ၍ ငုံ့ကွညျ့နရော သူမအကငြျ် ီလညျဟိုကျအတှငျးမှ နို့အုံတဝကျလောကျက အပွငျလြှံထှကျနရော ဦးလူမောျမှ မကြျစိအရသာခံပွီး နို့အုံကွီးအားကွညျ့နတေော့သညျ။ထို့နောကျ ပိုကျဆံမြားပွနျစစျကာ သူမအိပျထဲထညျ့လိုကျလသေညျ။အပွငျပွနျထှကျရာတှငျ စပါးခြိနျနသေောလူမြားနှငျ့ အဖှဲ့ကနြသေော သားဖွစျသူကြောကျဒိုးအား တှေ့လိုကျရသညျ။ည မမှောငျခငျရောကျရနျအတှကျ သားဖွစျသူအားခေါျကာ ပွနျလာခဲ့လိုကျသညျ။အပွနျတှငျ အကိုဖွစျသူအိမျသို့ဝငျကာ ပရောဂဆရာ ဦးသိုကျမောငျ အားဝငျခေါျခဲ့ရသညျ။

ဦးသိုက်မောင်သည် အသက်၅ဝခန့် နဖူးကျယ်ကျယ် ဆံပင်အားရောင်ထုံး ထုံးထားကာ မျက်နှာက လေးထောင့်ပုံစံ။ခန္ဓာကိုယ်က ကျစ်လစ်ကာ အရပ်အမောင်း ကောင်းလှသည်။နှုတ်ခမ်းမွှေးအနည်းငယ်ရှည်ကာ ထူးခြားချက်က မရယ်မပြုံးပဲ ခပ်တည်တည် နေထိုင်တတ်ပုံ။ကျောက်ဒိုးလည်း ဦးသိုက်မောင်အား စိတ်ဝင်စားနေသည်။သရဲ တစ္ဆေများအား နှိမ်နင်းပုံ ထိန်းချုပ်ပုံ အစရှိသည်တို့ကို သိချင်နေမိသည်။ဘကြီးတို့ရွာထဲမှ အထွက် လှည်းအတွင်းကြည့်လိုက်ရာ ဦးသိုက်မောင်က လွယ်အိတ်အမဲကြီးဘေးချကာ တင်ပလ္လင်ခွေကာ ထိုင်နေသည်။ဘေးတွင်အမေဖြစ်သူက ဒူးတုတ်လျက် ဘေးတစောင်းထိုင်ကာ နှစ်ယောက်သား စကားတပြောပြောနှင့် ရှိနေကြသည်။တဖြည်းဖြည်း မှောင်ရိပ်လေးသန်းလာသဖြင့် ကျောက်ဒိုးမှာ လှည်းလမ်းအား သေချာကြည့်၍ မောင်းနေရသည်။နောက်မှစကားသံများ မကြားတချက် ကြားတချက်။လှည်းလမ်းတစ်လျှောက် ဘေးပတ်ပတ်လည်က ရွာငယ်လေးတွေ ကျော်ပြီးတိုင်း လယ်ကွင်းများ သစ်ပင်ကြီးများတည်ရှိနေရာ ဖြတ်သန်းတိုက်ခတ်လာသော လေနုအေးများကြောင့် ချမ်းစိမ့်စိမ့်လေး ဖြစ်နေရသည်။

” ဆရာကြီးက ဘယ်ဇာတိလဲရှင် ”

” အထက်ဘက်က … ငါ့နှမ ကြီးရဲ့ … ပညာတစ်ခု လိုက်စားရင်း ဒီဘက်နယ် ရောက်လာတာ ”

” အော် … အကို စံလှ နဲ့ သိတာ ကြာပြီလား ”

” လူချင်း မရင်းနှီးဘူးကွယ့် … အဲဒီရွာလေးမှာ ခရီးတထောက်နားရင်း လူနာရှိတယ်ဆိုပြီးပင့်ကြလို့ ကုပေးနေတာ ”

” အော် … လူနာက ကျမတူပါရှင်… ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ဆရာ ”

” အပမှီတာပါကွယ် … ဆိုင်ရာပိုင်ရာတွေ ပင့်ဖိတ်ပြီး ကတော့ပွဲနဲ့ တောင်းပန်ပေးရတာ ”

” ဆရာကြီးက … ဘယ်ထိ ခရီးဆက်ရမှာလည်း … ကျမတို့ ရွာနဲ့ဝေးသေးလား ”

” နှမကြီးတို့ရွာနဲ့ … နေ့တဝက် ခရီးလောက်တော့ ဝေးမယ် ထင်တယ် ရိုးမတောထဲက ဆရာတစ်ယောက်ဆီ စက်သွားမြှင့်ရမှာ ”

” ရှင် … စက် … ဆိုတာက ”

” ဒီလိုကွဲ့… ပညာတစ်မျိုးပေါ့ စိတ်စွမ်းအင်ကနေ ထုတ်လွတ်တာမျိုးပါ ”

” အော် … အော် ”

နှစ်ဦးသား စကားစ ပျက်ကာ ငြိမ်သက်နေစဉ် လှည်းလမ်းက အနည်းငယ်ကြမ်းလာသဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်ချင်း မသိမသာလေး ထိကပ်လာကြသည်။ဦးသိုက်မောင်က သူ့လွယ်အိပ်ထဲ ကွမ်းအစ်အားထုတ်ရာ လက်ပြန်အယုတ်တွင် တတောင်ဆစ်က မနှင်းရီ နို့အုံအား ထောက်မိသွားသည်။ရုတ်တရက်မို့ မနှင်းရီတစ်ယောက် မျက်နှာလေးနွေးကနဲ့ဖြစ်ကာ ရဲတက်လာရသည်။ညနေစောင်းမို့ လှည်းအတွင်း မှောင်ရိပ်ကျနေကာ မသိသာပေ။သို့သော် သူမ ခန္ဓာကိုယ်လေး တရှိန်းရှိန်း ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ဦးသိုက်မောင်က ကွမ်းယာပြီး ပါးစောင်တွင်း ထည့်ငုံလိုက်ပြီးမှ စကားပြန်စလိုက်သည်။

” ဒါနဲ့ … ငါ့နှမကြီးက … သားလေး တစ်ယောက်ထဲလား ”

” မဟုတ်ဖူးရှင့် … သမီးအကြီးမက … အိမ်ထောင်သည်မို့ သူ့ယောကျင်္ားဆီလိုက်နေတာ … အငယ်ကောင်က ကျမနဲ့အတူ ခုထိနေနေတာပါ … နှစ်ယေုက်ရှိတာ ဆရာကြီးရဲ့ ”

” ကလေးတွေ … ဖအေက ”

” ဆုံးတာကြာပါပြီရှင် … ကလေးနှစ်ယောက်မွေးပြီး သိပ်မကြာပါဘူး … တရှောင်ရှောင်နဲ့ တိမ်းပါးသွားတာပါ ”

” ဖြစ်ရလေကွယ် … စိတ်မကောင်းပါဘူး ”

ဦးသိုက်မောင်မှာ ယောကျင်္ားဆုံးတာကြာပြီဖြစ်ကြောင်း သိရသည်နှင့် မျက်လုံးက အရောင်တချက်လင်းကနဲ့ဖြစ်သွားရသည်။အထိတွေ့ကင်းဝေးနေတဲ့မိန်းမတွေ အကြောင်း နောကျေနေသည်။အောက်လမ်းပညာရပ်များအား လိုက်စားရင်း နယ်တကာမှ တခုလပ် မုဆိုးမ မကျန် အပျိုအအိုများအား ဖန်တီးစားနေတတ်သည်။ခုလည်း သူ့ဘေးတွင် လင်ယောကျင်္ားဆုံးသွားသဖြင့် အထိအတွေ့ ဝေးနေသော မိန်းမချောတစ်ယေက် ရှိနေရာ … ခုနက ကွမ်းယာထုတ်ရင်း တတောင်ဆစ်ဖြင့် နို့အုံအားထောက်ကာ စမ်းကြည့်လိုက်သည်။ခွာမသွားသည့်ပြင် မှိန်းနေကြောင်း ရိပ်မိလိုက်သည်။လှည်းပေါ်ဒူးတုတ်ထိုင်ကထဲက လှည်းကြမ်းပြင်တွင် ဖင်သားကြီးများကားထွက်နေရာ ခိုးခိုးကြည့်ရင်း စိတ်များထကြွနေရသည်။စကားပြောရင်း ဦးသိုက်မောင်လက်များက မနှင်းရီ ပေါင်ပေါ် မထိတထိလေး ရောက်ရောက်လာပြန်သည်။မနှင်းရီမှာလည်း သူစိမ်းယောကျင်္ားနှင့်ပူးကပ်ထိုင်ကာ ယောကျင်္ားကိုယ်နံ့လေးများ ရရှိနေပြီး ဝေးကွာနေသော အထိတွေ့လေးများနောက် သာယာနေမိသည်။ထွေရာလေးပါး စကားပြောရင်း နွားလှည်းဘီးတဖက်ကက ချိုင့်ထဲကျသွားခဲ့သည်။လှည်းဘီးပြန်အတက် နှစ်ဦးသား ခန္ဓာကိုယ်အား ဟန်ချက်ညီအောင်ထိန်းရင်း မနှင်းရီ၏ ဘယ်ဖက်လက်က ဦးသိုက်မောင် ပေါင်ကြားသို့ ထောက်မိသွားသည်။ဦးသိုက်မောင် လက်တဖက်ကလည်း မနှင်းရီခါးလေးအား ဆွဲထားမိပြန်သည်။ဦးသိုက်မောင် ဆီမှ … အ … ကနဲ့ ခပ်တိုးတိုး ညည်းသံထွက်ပေါ်လာမှ မနှင်းရီတစ်ယောက် သူမ လက်က ခပ်ပျောပျော့အရာတခုအား ဖိထားမိကြောင်း ခံစားသိရှိလိုက်သည်။စိတ်ထဲ ရီချင်သလိုဖြစ်မိပေမယ့် မရီဖြစ်အောင်ထိန်းကာ သားဖြစ်သူဘက်လှည့်ပြီး လှမ်းပြောလိုက်သည်။

” သား … ကျောက်ဒိုး … ဖြည်းဖြည်း ကြည့်မောင်းပါကွယ် … ရွာ ရောင်တော့မယ်မလား ”

” ဟုတ် အမေ … နဲနဲ မှောင်လာလို့ … မမြင်မိတာပါ ”

သားအမိ နှစ်ယောက် အပြန်အလှန် စကားပြောနေသည်ကို နားထောင်နေရင်း ဦးသိုက်မောင် တစ်ယောက် မျက်နှာကြီးရှုံ့မဲ့နေရသည်။ပြီးမှ မနှင်းရီက သူမလက်လေးအားခွာပြီး ဦးသိုက်မောင်အား ခပ်တိုးတိုး တောင်းပန်လိုက်သည်။

” ဆရာ … ကန်တော့နော် ”

” အင်း … အင်းပါ … ငါ့နှမရယ် … မတော်လို့ဖြစ်တာ ရပါတယ် ”

ခဏငြိမ်သက်သွားပေမယ့် ဦးသိုက်မောင် ညာဖက်လက်က မနှင်းရီခါးလေးအား မလွတ်ပဲ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ပွတ်သပ်ရင်း အောက်ဖက်ရွေ့ကာ ဖင်သားအိအိကြီးအာ ဆုပ်ချေပေးနေသည်။မနှင်းရီးလည်း လှည်းမောင်းနေသော သားဖြစ်သူအား တချက်လှည့်ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။သူမတို့လှည်းနောက်ခြမ်းဘက်က မှောင်ရိပ်ကျနေသဖြင့် မမြင်နိုင်မှန်းသိပေမယ့် စိတ်ထဲရင်ဖိုနေရသည်။ဦးသိုက်မောင်ကလည်း မနှင်းရီငြိမ်နေသဖြင့် ရဲတင်းလာကာ ဖင်အားဆုပ်နယ်ပေးနေရာမှ ပေါင်ကြားသို့ရွေ့ကာ ထမိန်အပြင်မှ စောက်ဖုတ်နေရာလေးအား စမ်းလိုက်ပြန်သည်။ခပ်ဖွဖွဖိပွတ်ပေးရင်း ခဏအကြာတွင် ထမိန်အားဖြည်၍ အပေါ်မှလက်သွင်းကာ စောက်ပတ်အုံအား ထိုးစမ်းလိုက်သည်။အောက်သို့လျောစင်းသွားရာ စောက်မွှေးများအားစမ်းမိလိုက်သည်။ပေါင်စိထားသဖြင့် လက်ခလယ်ဖြင့် အားအနည်းငယ်ထည့်စမ်းရာ စောက်စိလေးက မာခဲနေကြောင်း ခံစားသိရှိရသည်။စောင်စိထိပ်လေးအား လက်ခလယ်ဖြင့် ဖိချေကာ ဝိုင်းပေးလိုက်မှ ပေါင်လေးက မသိမသာ ကားပေးလာသည်။စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးအား ပွတ်သပ်ပြီးမှ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအား စမ်းမိတော့သည်။မနှင်းရီမှာ ယောကျင်္ာနှင့် ကင်းဝေးနေသဖြင့် ဦးသိုက်မောင်၏ အထိအတွေ့များအောက် ရမ္မက်စိတ်များ ထကြွနေရသည်။ထိုစဉ် သူမ၏ ဘယ်ဘက်လက်လေးအား ဦးသိုက်မောင်က ဆွဲယူ၍ သူ၏ ပေါင်ကြားထဲ ထည့်ပေးလိုက်ပြန်သည်။သိစိတ်က အနည်းငယ် ရှက်ရွံ့နေပေမယ့် သူမလက်လေးက ဦးသိုက်မောင် လီးအား ပုဆိုးအပြင်မှ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။စကိုင်စဉ် မပျောမမာအနေထားဖြစ်နေသော လီးက သူမလက်ထဲတွင် မာထင်လာခဲ့ရသည်။မရည်ရွယ်ပဲ လက်က လီးကြီးအား ပွတ်သပ်ပေးမိနေရာ ဦးသိုက်မောင်က ပုဆိုးအောက်စအားလှန်ကာ သူမလက်လေးအား လီးပေါ်ပြန်တင်ပေးလိုက်ပြန်သည်။လီးအရည်ပြားဆီမှ ပူပူနွေးနွေး အငွေ့သက်လေးက သူမ၏ ကာမစိတ်ကို ထပ်မြှင့်ပေးနေသလိုဖြစ်လာရသည်။ရမ္မက်စိတ်လေးများတောက်လောင်နေချိန် သူမစောက်ခေါင်းထဲသို့ ဦးသိုက်မောင်၏ လက်ခလယ်က ထိုးမွှေလိုက်သဖြင့် ခါးအောက်ပိုင်းကျဉ်ကနဲ့ဖြစ်ကာ စောက်ရည်များထွက်ကျလာတော့သည်။ အိခ့်…ကနဲ့ ရှိုက်သံတိုးတိုးလေးထွက်ပေါ်လာချိန် သူမပါးစပ်လေးအား သူမညာဖက်လက်ဖြင့်ပိတ်ကာ ခေါင်းငုံထားရင်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ပစ်နေသည်။ဦးသိုက်မောင်မှာ သူလက်ခလယ်လေးနွေးသွားပြီး စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများက လက်အားညှစ်ချနေသဖြင့် မနှင်းရီ ပြီးသွားကြောင်း သိရှိလိုက်သည်။မနှင်းရီပါးလေးအား ရွှတ်ကနဲ့ နမ်းကာ သူ့လက်အားထုတ်လိုက်ပြီး လက်ခလယ်တွင် ကပ်နေသော စောက်ရည်များအား ဆွဲစုပ်လိုက်သည်။

” အိုရ် … ဆရာရယ် ”

မနှင်းရီက သူမစောက်ရည်များ ယက်စုပ်နေသည်ကို မြင်ရသည်နှင့် စိတ်ထဲတဖျင်းဖျင်းဖြစ်လာကာ လီးအား ခပ်တင်းတင်ဆုပ်ကိုင်ရင်း ခပ်မြန်မြန်လေး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပေးနေမိသည်။ခဏအကြာတွင် သူမလက်ထဲက ဦးသိုက်မောင်လီးကြီးမှာ တဒုတ်ဒုတ်နှင့် တင်းကနဲ့တင်းကနဲ့ ဖြစ်ကာ လရည်များပန်းထွက်လာတော့သည်။

” အ … ကောင်းလိုက်တာ … ငါ့နှမရယ် … အ …… အ ”

မနှင်းရီက ဦးသိုက်မောင်ပါးစပ်အား လွတ်နေသော ညာဖက်လက်ဖြင့် အမြန်လှမ်းပိတ်ကာ ဘယ်လက်က လရည်များကုန်စင်သွားအောင် ဒစ်ဖူးအားဖြဲချပစ်လိုက်သည်။

” ဆရာ … တိုးတိုးလုပ်ပါရှင်… သားလေးက ရှေ့မှာလေ ”

” အင်းပါကွယ် … ကောင်းလွန်းလို့ပါ ”

လရည်ဖြူဖြူများအားပုဆိုးဖြင့်သုတ်ပေးနေစဉ် ကျောက်ဒိုးဆီမှ

” အမေ … ရွာရောက်ပြီဗျို့ … ”

” အေးအေး … ငါ့သား အိမ်သာ တန်းမောင်းလိုက်တော့ … မှောင်တောင်နေပြီ … ဆရာကြီးလည်း အိမ်မှာပဲ … ညအိပ်ခိုင်းတော့မယ် … မနက်ကျတော့မှ ရိုးမတောဘက် လိုက်ပို့လိုက်တော့ ”

” ဟုတ်ဟုတ် … အမေ … သား ကင်းသွားစောင့်ရဦးမယ် … မနက်အစောပြန်လာပြီး … ပို့ပေးလိုက်ပါ့မယ် ”

စကားပြောရင်း မနှင်းရီတို့ အိမ်ဝိုင်းထဲရောက်လာခဲ့သည်။မနှင်းရီက ဦးဆောင်ကာ ဦးသိုက်မောင်အား အိမ်အတွင်းခေါ်ဆောင်သွားသည်။ကျောက်ဒိုးက နွားနှစ်ကောင်အား လှည်းမှဖြုတ်ကာ ချည်တိုင်တွင် ချည်လိုက်ပြီ အစာကျွေး ရေတိုက်ပြီးမှ အိမ်ထဲသို့ဝင်လာလိုက်သည်။အိမ်အောက်ထပ် စားပွဲခုန် အရှည်ကြီးပေါ်တွင် မနက်က ချက်ထားခဲ့သော ဝက်သားဟင်းနှင့် ငပိရည်ခွက် ထမင်းကြမ်းပန်းကန် ၃ပန်းကန်ချထားကာ သူ့အားစောင့်နေသော အမေဖြစ်သူနှင့် ဦးသိုက်မောင်အား တွေ့လိုက်ရသည်။

” ဟော … သား … နွားတွေ အစာကျွေးခဲ့ပြီလား ”

” ဟုတ် အမေ … အကုန်ပြီးပါပြီဗျ ”

ထို့နောက် ထမင်းအတူစားရင်း ကျောက်ဒိုးက ကင်းသွားစောင့်မယ်ဖြစ်ကြောင်းနှင့် မနက်က သူငယ်ချင်းဖြစ်သူအောင်ကြီးပြောပြသော အကြောင်းများပြောနေတော့သည်။ထမင်းစားပြီး ထန်းလျက်နှင့် ရေနွေးကြမ်းတည်ကာ ဦးသိုက်မောင်နှင့်ကျောက်ဒိုးတို့ စကားလက်စုံကြနေကြသည်။မနှင်းရီက အောက်ထပ် အခန်းပို အလွတ်နှစ်ခန်းမှ ဘယ်ဖက်ခန်းအား ဦးသိုက်မောင် အတွက် အိပ်ယာပြင်ကာ ခြင်ထောင် ထောင်ပေးနေသည်။

” မောင်ကျောက်ဒိုး … မင်းပြောပြတဲ့ ကိတ်စက ငါထင်သလို ဖြစ်နေရင် … မင်းအတွက် အဆောင်တခု ငါစီရင်ပေးခဲ့မယ် ”

” ဟာ … ကျေးဇူးပါ ဆရာကြီးရာ … ကျုပ်လည်း အဲဒီကိစ္စကို … စိတ်ဝင်စားနေတာဗျ ”

ခဏအကြာ ကျောက်ဒိုးလည်း မိခင်နှင့်ဦးသိုက်မောင်အား နုတ်ဆက်ကာ ရွာထဲ ကင်းတဲရှိရာသို့ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။

………………

ကျုပ် ကင်းတဲရောက်တော့ မကြပါဘူး အောင်ကြီးရောက်ချလာတာ။ဓတ်မီးကို ဟန်ပါပါကိုင်ရင်း ဆေးပေါ့လိပ်ခဲလို့ဗျာ။ကျုပ်နဲ့တွဲဘက် ချက်ကြီးက ကုပ်ကုပ်လေးထိုင်နေရာက အောင်ကြီးရောက်မှ ဆေးပေါ့လိပ်တစ်လိပ် တောင်းပြီး မီးညှိသောက်နေတာ။

” ကျောက်ဒိုးရေ … ငါတော့ခပ်လန့်လန့်ကွ … မင်းနဲ့ကင်းတွဲမို့ လာရတာ … သရဲတော့ကြောက်တယ်ကွာ ”

” ဟားးး … ချက်ကြီးရာ … စိန်ဝင်းပြောတာ လူလိုလို မြောက်လိုလို အကောင်ပါကွာ သရဲမဟုတ်ပါဘူး ”

အောင်ကြီးဝင်ပြောတော့ ချက်ကြီးက ပေစောင်းစောင်းပြန်ကြည့်ပြီး … သူနေရာလေးမှာ ပြန်ထိုင်နေတာ။တဖြည်းဖြည်း အမှောင်ထုက ကြီးစိုးလာတာ ရောက်ရာပေါက်ရာ ၃ယောက်သား စကားပြောရင်း ရွာလဲတိတ်ဆိတ်လို့ပေါ့။ကလေးငိုသံ တချက်တချက်ကြားနေမိတာကလွဲလို့ တခြားဆူညံသံတွေမရှိတော့ပါဘူး။အောင်ကြီးလည်း တက်ကြွနေပုံဗျ။ဓတ်မီးနဲ့ ဟိုထိုးဒီထိုးလုပ်လိုက် ကင်းတဲပြန်ထိုင်လိုက် စကားပြောလိုက်နဲ့။

” တောက်…ကွာ …… ဟို ညောင်ပင်နောက် ဝင်ပြီးပျောက်တာတဲ့ …လီးတဲ့မှ … ငါသွားကြည့်တော့ ခုထိ ဘာမ မတွေ့သေးဘူး … ညလယ်တောင် ရောက်နေပြီ ”

အောင်ကြီးက ဆန္ဒပြင်းပျပြီး ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေတာဗျာ။ကျုပ်လည်း မီးသေသွားတဲ့ဆေးပေါ့လိပ်ကို မီးပြန်ညှိရင်း အမှောင်ထဲကြည့်မိနေတာပါ။

” ခ်ခ် … ခ်ခ် … ခ်ခ် …… ခ်လ်းးး ခ်လ်းးး …… ခိခိ ………… ခ်လ်းး ခ်လ်းးး ”

” ဟော … ရယ်သံကြားတယ် … ကျောက်ဒိုး ”

တချိန်လုံးငြိမ်နေတဲ့ ချက်ကြီး… ခေါင်းလေးထောင်ရင်း ကျောက်ဒိုးအား ပြောလိုက်သည်။

” ငါလဲကြားပါတယ် … ချက်ကြီးရ … လီးတဲ့… မင်းမလိုက်ရဲဖူးမလား … ဓတ်မီးငါ့ပေး… မင်း ဒီမှာပဲနေ… အောင်ကြီးနဲ့ငါ သွားကြည့်မှာ ”

ချက်ကြီးလည်း ကျောက်ဒိုးအား ဓတ်မီးပေးကာ ကင်းတဲ အတွင်းပိုင်းထိ သွားထိုင်နေတော့သည်။

” ဟိတ်ရောင် … ကျောက်ဒိုး … မီးထိုးလို့ဖြစ်ပါ့မလားကွ ”

” ဘာလို့လဲ … အောင်ကြီး ”

” ဟိုကွာ …… ဟိုဟို … ပုံဆိုးပန်းဆိုးကြီး ဖြစ်နေမလားလို့ပါ ”

” ငါလိုးမ အောင်ကြီး … ခုနတော့ ဆင်ဖမ်းမယ် ကျားဖမ်းမယ် လုပ်နေတာ … ခုကျ လီးလို့ကြောက်တာလား ”

ကျုပ်က အောင်ကြီးဆဲရင်း ရယ်သံကြားတဲ့ဆီ ရှေ့က လျှောက်လာတာဗျ။ အောင်ကြီးက အသံမထွက်ပဲ ကျုပ်နောက်က ကပ်လိုက်လာတာ။ရယ်သံကလည်း နီးနီးလာပြီ။စိန်ဝင်းတို့ပြောတဲ့ ညောင်ပင်အနောက်ဖက် ကွေ့လျှောက်ရင်း ရယ်သံကြားတဲ့ဖက် ဓတ်မီး လှမ်းထိုးလိုက်တာ။

” အမလေး ဗျ ”

ကျုပ်နောက်က အောင်ကြီး လန့်အော်တာပါ။ကျုပ်တို့ရှေ့တည့်တည့် ခြေ၁၅လှမ်း အကွာမှာ ရုတ်တရက် ပေါ်လာတာဗျို့။ခေါင်းပေါ်က အမွှေးအမျှင်တွေက မြေကြီးထိနေတာ။ခန္ဓာကိုယ်က မိန်းမတစ်ယောက်ပုံစံနဲ့ပါ။မဲမဲကြီးမဟုတ်ဘူးဗျ။ကျုပ်ထိုးထားတဲ့ ဓတ်မီးရောင်အောက်မှာ အသားကဖွေးစွတ်နေတာ။မျက်နှာတော့ သူ့လက်တွေနဲအုပ်ထားတော့ သေချာမမြင်ရသေးဘူး။ကျုပ်လည်း ဖြည်းဖြည်းချင်း တိုးကပ်သွားတာ။

” ခ်ခ်… ခ်ခ်… ခ်လ်းးး ခ်လ်းးး …… ခ်လ်းးး ”

” နင်ဘယ်သူလဲ … ဘာလို့ ငါတို့ရွာကို နှောက်ယှက်နေတာလဲ ”

” မောင်ကြီး … မောင်ကြီးရေ … ကျမ ချောလား … ခ်လ်းးး ခ်လ်းးးး ”

” ဟိုက် ”

” ဟာ ”

ဟိုက်… ဆိုတာ ကျုပ်ပါးစပ်က ယောင်ပြီးထွက်တာဗျ။ဟာ … ကတော့ အောင်ကြီးဆီက အသံပါ။စကားပြောရင်း အဲဒီသတ္တဝါအကောင်က
မျက်နှာအုပ်ထားတဲ့ သူ့လက်တွေ ဖယ်ချပစ်တာ။စောက်ကျိုးနဲ တော်တော်ကိုချောတာဗျာ … ခုခေတ် ဝန်မှုံရွှေရည်လို မျက်နာလေးဗျ။အနီးကပ်သေချာကြည့်မှ ဘော်ဒီက လုံးဝအကိတ် … လုလုတို့ အိချောပိုတို့ ဒီဇိုင်းလေး … အွန်းးး။

” ဟာ … ချောလိုက်တာ … ကျောက်ဒိုးရာ …လူမဟုတ်လောက်ဘူး … ဥစ္စာစောင့်များလားကွာ ”

” ကဲ … ငါစကားသွားပြောမယ်ကွာ … မင်း အသာလေး အခြေနေကြည့်နေ ”

” ဟာ … မလုပ်နဲ့ ကျောက်ဒိုး … ဒီလောက်ဆို ရပြီလေကွာ … တော်ကြာ ပြေးပေါက်မှားနေလိမ့်မယ် ဟ ”

” ငါ့တွက် မပူနဲ့ကွ … ငါ့ ခါးပိုက်ထဲမှာ … ဆရာတစ်ယောက်ပေးထားတဲ့ … ဆေးပါတယ်ကွ ”

ကျုပ်လည်း လိုရမယ်ရ ဆရာဦးသိုက်မောင်ပေးလိုက်တဲ့ ခါးပုံစထဲက ဆေးပုလင်းလေးလက်ကကိုင်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း တိုးကပ်သွားတာ။အောင်ကြီးကတော့ ဓတ်မီးထိုးပေးရင်း ကျန်ခဲ့တာပေါ့။ကျုပ်အကြောင်း အောင်ကြီးသိတယ်လေဗျာ။ကျုပ်ဆိုတဲ့ကောင်က ဘာမှကို မကြောက်တတ်တာ။ဒါပေမယ့် ဒီကောင် ဆံပင်ဖါးလျား ချပြီးရပ်နေတဲ့ မိန်းမဆီတော့ ဓတ်မီးထိုးထားပေးပါတယ်။ကျုပ်သူမနား ကပ်သွားတော့ ပြုံးပြီးကြည့်နေတာဗျ။

” မောင်ကြီးက… ကျမဆီ လာတာလားဟင် ”

ကျုပ်လည်း ဆေးပုလင်းလေးကိုင်ရင်း ဖေါရှောရိုက်တာပေါ့။အံမယ် … ကျုပ်ကို အားရပါးရကြီးကို ပြုံးပြီး စိုက်ကြည့်နေတာဗျ။ရှေ့တော့ ထပ်မတိုးတော့ပါဘူး အတော်လေး နီးနေပြီဗျ။

” နင်က … ဘယ်သူလဲ ဟ ”

” မမှတ်မိဘူးလား … မောင်ကြီးရဲ့ ”

ကြည့်ရတာ အရူးမလည်းမဟုတ်ဖူးဗျ။စကားပြောရင်း နို့အုံပြည့်ပြည့်တင်းတင်းလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အုပ်ပြီးကာထားတာ။နို့တဖက်က နို့သီးခေါင်းလေးက ပန်းရောင်လေး ကော့နေတာဗျာ လက်ချောင်းကြားက ထွက်လို့ပေါ့။ကြည့်နေရင်း အားမရတာနဲ့ ကျုပ်ခြေထောက်တွေက အလိုလို ရှေ့တိုးမိတာ။ထူးခြားတာက သူမမျက်နာလေးပျက်ပြီးနောက်ဆုတ်သွားတယ်။ပြားချပ်နေတဲ့ ဗိုက်သားဖွေးဖွေးလေး လှုပ်လာတယ် စိတ်ရှုတ်သွားတဲ့ပုံစံဗျ။ချက်ပေါက်လေးအောက် အမွှေးစိမ်းစိမ်းလေးတွေက ဆီးခုံးနဲ့ဆက်မိနေပြီး ညီညီညာညာလေး ကြည့်ကောင်းချက်ဗျာ။ပေါင်သားဖွေးဖွေးလေးက စိထားလို့ စောက်ပတ်အုံလေးတော့ မမြင်ရသေးဘူး။

” မောင်ကြီး … ရှေ့ဆက်မတိုးပါနဲ့တော့နော် … ကျမ ကိုယ်လုံးတအားပူလာလို့ပါ ”

ကြုပျလညျး သူပွောတာ အံဩောမိတာ။ဆရာဦးသိုကျမောငျရဲ့ဆေးရညျပုလငျးလေးကွောငျ့လား စဉျးစားရငျး ရှေ့ကို ထပျတိုးပွစျတာဗြ။

” အား…… အားးး ပူတယ် ပူတယ် အားးး ”

” ဟာ …… ပြေးပြီဗျို့ ပြေးပြီ … အောင်ကြီး လာဟေ့ … လိုက် လိုက် ”

အောင်ကြီးလက်ထဲက ဓတ်မီးယူပြီး ကျုပ်လိုက်ရှာပါသေးတယ်။မတွေ့ရတော့ဘူးဗျ။လက်တထွာလောက်ပဲ လုံးပတ်ရှိတဲ့ အပင်တစ်တပင် ကွယ်တာနဲ့ပျောက်သွားတာဗျ။ကျုပ်နဲ့အောင်ကြီးလည်း ကင်းတဲဘက် ပြန်လာတော့ ချက်ကြီးတစ်ယောက် ပွစိပွစိနဲ့ ရွတ်ဖတ်နေတာဗျို့။

………………………………………………

ထိုအချိန် … ကျောက်ဒိုးအမေ မနှင်းရီတစ်ယောက် အိမ်အောက်ထပ် ဦးသိုက်မောင်အိပ်ဖို့ ပြင်ပေးထားသော အိပ်ခန်းတွင်း တွင် အမလေးတပြီး အော်ဟစ်လိုက်ရသည်။ ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်လေး လက်နှစ်ဖက်က အိပ်ယာခင်းအပါးလေးအား ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ခါးလေးက တဆက်ဆက် ကော့ပြန်နေရသည်။

” အ ……… အားးး အမလေးးး …… ထွက် ထွက်ကုန်ပြီ … ဆရာရယ် … ကန်တော့ပါနော် ”

သူမပေါင်ကြားတွင်း စောက်ရည်ရွှဲနှစ်နေသော ဦးသိုက်မောင်၏မျက်နှာပေါ်လာခဲ့ရာ နူတ်ခမ်းမွှေးမှတဆင့်စောက်ရည်များစီးကျနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် ရှက်ပြုံးလေးပြုံးမိကာ အမလေးတရင်း တောင်းပန်နေရသည်။

……………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( တိတ်တခိုး အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )

” ကျောက်ဒိုး ” ( အခန်း ၄ )

ဦးသိုက်မောင် တစ်ယောက် မျက်နာပေါ်မှ စောက်ရည်များအား သူ့ပုဆိုးဖြင့် သုတ်ကာ ပုဆိုးအားချွတ်၍ ကုတင်အောက်ပစ်ချလိုက်သည်။ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးက ထောင်မတ်နေရာ မနှင်းရီစောက်ဖုတ်ထဲ တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်း ချင်းထည့်လိုက်သည်။မနှင်းရီမှ ခုန ကော့ပြန်နေအောင်ကောင်းပြီး တချီပြီးထားသဖြင့် စောက်ခေါင်းတွင်း အရည်ကြည်လေးများ အိုင်နေရာ လီကြီးမှ တထစ်ခြင်းဝင်သွားခဲ့သည်။ဦးသိုက်မောင်သည် လီးတဝက်သာထုတ်၍ အဆုံးထိ ပြန်ပြန်သွင်းကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးပေးနေသည်။စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများအား ဒစ်ကြီးက ပွတ်သတ်နေသဖြင့် ကာမစိတ်က ချက်ချင်းပြန်ကြွလာရာ တအီးအီး ညည်းရင်း လီးအရသာ ခံနေတော့သည်။လီးနှင့်ဝေးနေတာ နှစ်အတော်ကြာနေသဖြင့် အလိုးခံချင်သောစိတ်က အမြဲတမ်းဖြစ်နေမိသည်။ရွာထဲလည်း သူမအား လိုးချင်သူများ အများအပြားရှိနေပေမယ့် သားဖြစ်သူကျောက်ဒိုးအားရှိန်းနေသည်ကတစ်ကြောင်း သူမကိုယ်တိုင်လည်းလူသိမခံဝံ့သည်ကတစ်ကြောင်းမို့ စိတ်တွေချုပ်တီးထားခဲ့ရသည်။ဦးသိုက်မောင်မှာ ရပ်ဝေးမှလာသူဖြစ်ပြီး အချိန်တန်ထွက်သွားမည့်သူမို့ ရဲရဲတင်းတင်း အလိုးခံပစ်လိုက်သည်။ဦးသိုက်မောင်မှာ ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးပေးရာမှ လီးအား အဖျားထိထုတ်ကာ အရင်းထိ စောင့်လိုးပေးရာ မနှင်းရီတစ်ယောက် အော်ဟစ်သွားရသည်။

” အ …… အားးး …… ဖြည်း ဖြည်းးး … ဖြည်းဖြည်းလိုးပါ ဆရာရယ် ”

” အေးပါ … ငါ့နှမရာ … ညည်းက လီးနဲ့ဝေးနေလို့ပါ … ခဏနေ ကောင်းလာလိမ့်မယ် ”

ဦးသိုက်မောင်သည် လီးအရင်းထိ ကပ်ကာ ခါးကိုဝိုက်ရင်း မွှေပေးလိုက်ပြန်သည်။ထိုအခါ မနှင်းရီမှာ စောက်ခေါင်းထဲ လီးကြီးက ပွတ်သပ်မွှေနေသဖြင့် အရသာခံကာ မျက်လုံးလေးစင်းစင်း သွားတော့သည်။တဖန် ၅ချက်ခန့် စောင့်လိုးရာ ခါးလေးကော့တက်ရင်း အံကြိတ်ခံနေပြန်သည်။တဖြည်းဖြည်း ချော့လိုးလိုက် စောင့်လိုးလိုက်ဖြင့် မနှင်းရီ စောက်ဖုတ်က ခံနိုင်လာခဲ့သည်။မသိမသာလေး ဦးသိုက်မောင် လီးအား ညှစ်ပေးနေသည်။ဦးသိုက်မောင်က သူ့လီးအား ပြန်ညှစ်ပေးသည်ကို ခံစားသိရှိလိုက်တာနှင့် မနားတမ်း ဖိလိုးပစ်သည်။

” ဗျစ် ဗျစ် … ဖွပ် ……… ဘွတ် ဘွတ် ……… ဘွတ် ”

” အမလေး …… ကောင်းတာ ဆရာရယ် … အင်း …… ဟုတ်တယ် လုပ် …… နာနာလေး လုပ်ပါရှင် ”

” ဘွတ် … ဘွတ် … ဗျစ် …… အားးး … ဖွပ် ဖွပ် … စွက် … အီးးး …… ဟူးးး … ကောင်းတယ် …… ဒုတ် … အင့် …… အားးး ရှီးးး းးး …… ဘွတ် ဗျစ် … ဘွတ် ”

အခန်းလေးထဲ လိုးသံ ညည်းသံ အားရကျေနပ်သံများ ဆူညံလာတော့သည်။ မနှင်းရီမှာ အချက် ၅ဝခန့်လောက်တွင် ဒုတိယအကြိမ် စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ခဲ့ရာ ဦးသိုက်မောင်က မနားပဲ ဆက်တိုက်လိုးနေသဖြင့် လီးအရသာအား ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားနေမိသည်။လိုးချက်များက အားပါသဖြင့် ထိထိမိမိရှိလှသည်။လီးကြီးက အရှိန်ဖြင့် ဝင်လာတိုင်း သားအိမ်ဝအားစောင့်မိသဖြင့် တကိုယ်လုံး အီစိမ့်အောင်ကောင်းနေရသည်။ဦးသိုက်မောင် လိုးအားကျလျင် သူမက ခါးလေးကော့ကာ အောက်မှ ပင့်ပင့်ပြန်စောင့်ပေးနေမိသည်။မနားတမ်းလိုးရင်း လီးထိပ်မှ ကျင်လာကာ အချက်၂ဝခန့်ပစ်လိုးရင်း နောက်တချက်စောင့်အပြီးတွင် လီးထိပ်အပေါက်လေးမှ လရည်များတဖျောဖျောထွက်ကာ စောင်ခေါင်းတွင်း ပန်းထည့်ပေးလိုက်သည်။မနှင်းရီမှာလည်း စောင်ခေါင်းတွင်းနွေးကနဲ့ဖြစ်သွားရင်း တတိယအကြိမ် စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်ရတော့သည်။

” အားးး … အမလေးး … ကောင်းလိုက်တာ … ထွက် ထွက် … ထွက်ပြန်ပြီ ဆရာရယ် … ရှီးးး အားးး ”

ဦးသိုက်မောင်မှာ လီးအား ခဏစိန်ထားပြီးမှ ဆွဲထုတ်ကာ မနှင်းရီဘေးနား လှဲအိပ်လိုက်တော့သည်။မနက် လင်းကာနီးလေး မနှင်းရီမှာ အရင်နိုးလာပြီး ဦးသိုက်မောင် ပုဆိုးအား အသာလေးလှန်၍ လီးကြီးအား စိုက်ကြည့်နေသည်။ခဏအကြာမှ ဦးသိုက်မောင် နိုးလာခဲ့ပြီး သူ့လီးအား မက်မက်မောမောစိုက်ကြည့်နေသော မနှင်းရီအား တချီထပ်လိုးပေးလိုက်ပြန်သည်။မနှင်းရီမှာ ဦးသိုက်မောင် အားခပ်တင်းတင်းဖက်ကာ မျက်နာအနံ့နမ်းပြီးမှ အခန်းထဲက ထွက်ကာ အိမ်အပေါ်ထပ် သူမအိပ်ခန်းသို့ဝင်ကာ မှေးနေလိုက်တော့သည်။

……………………………

ကျောက်ဒိုးတစ်ယောက် မနက်လင်းသည်အထိ မိန်းမချောလေးအား စောင့်ရာ မတွေ့ရသဖြင့် ဘေး၌ အိပ်ပျော်နေကြသော အောင်ကြီးနှင့် ချက်ကြီးအားနိုးကာ … ဆေးလိပ်မီးညှိ ဖွာနေလိုက်သည်။ပြီးမှ ၃ယောက်သား လမ်းခွဲကာ ကိုယ့်အိမ်ကိုယ် ပြန်လာလိုက်သည်။ကျောက်ဒိုး အိမ်ပြန်ရောက်ချိန်တွင် မိုးစင်စင် လင်းနေပြီး အိမ်ရှေ့ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင် ဦးသိုက်မောင်က ကောက်ညှင်းပေါင်းနှင့် အကြော်စားနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ကျောက်ဒိုး ကွပ်ပျစ်ပေါ်ထိုင်ပြီး ခဏနေမှ မိခင်ဖြစ်သူ မနှင်းရီမှာ ရေနွေးအိုးကိုင်ကာ လာချပေးလိုက်သည်။အကြော်စားရင်း ညက အဖြစ်ပျက်များအား ဦးသိုက်မောင်ကို ကျောက်ဒိုးမှ ပြောပြလိုက်သည်။စကားဆုံးသည်နှင့် ဦးသိုက်မောင်မျက်နှာက ဝင်းကနဲ့ဖြစ်ကာ ရှားရှားပါးပါး ပြုံးလိုက်သည်ကို ကျောက်ဒိုးတစ်ယောက် မြင်လိုက်ရတော့သည်။မနှင်းရီမှ ကျောက်ဒိုးတို့စကားဝိုင်းအား စိတ်မဝင်စားသဖြင့် ထမင်းတည်ရန်ပြောပြီး အိမ်အတွင်းဘက် မီးဖိုချောင်အခန်းသို ထွက်သွားလိုက်သည်။

” ဘာလို့ပြုံးတာလဲ … ဆရာကြီး ”

” ဒီလိုကွယ့် … ငါထင်သလို ဖြစ်ခဲ့ရင် … မင်းလဲအကျိုးရှိ ငါလည်း ပညာ တဆင့်တက်မှာကွာ ”

” ဗျာ ”

” မောင်ကျောက်ဒိုး မနေ့ညက မင်းတွေ့ခဲ့တာ …တစ္ဆေ သရဲ မဟုတ်ဖူး… ဥစ္စာစောင့်လည်း မဟုတ်ဖူး…သစ်ဆိုးမျက်နှာဖုံးအရုပ်ပါ။သစ်ဆိုးဆိုတာ ကျွန်းပင်တမျိုးက ဖြစ်တာ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ မိန်းမအင်္ဂါပုံစံ သဘာဝအတိုင်းဖြစ်တည်နေတာ…အိမ်ဆောက်မိရင် အိမ်ခိုက်တတ်တယ် အိမ်ပိုင်ရှင် မိသားစု သေကွဲကွဲရတတ်တယ်…သစ်ဆိုးမျက်နှာဖုံးအရုပ်က ၃မျိုးရှိတာကွယ့် ”

ကျုပ်လည်း ဆရာဦးသိုက်မောင်ပြောသမျှ နားထောင်ပြီး ဆေးလိပ်ထိုင်ဖွာနေတာ။ဆရာကလည်း မောသွားဟန်နဲ့ ရေနွေးတစ်ခွက် ငှဲ့ပြီးသောက်နေတာဗျာ။ကျုပ်က စိတ်ဝင်စားနေတာ။ဒါမယ့်ဗျာ မထင်မှတ်ပဲ အကြောင်းတခုပေါ်လာတာ ကျုပ်သိချင်တာ မျိုသိပ်လိုက်ရတယ်ဗျာ။ကျုပ်သိချင်တာတွေ ဆရာဦးသိုက်မောင်ကို မေးမလို့ပြင်တုန်း

” ကျောက်ဒိုးရေ … ကျောက်ဒိုး… ငါ့ တခုကူညီပါဦးကွာ ”

” ဟမ် … စိန်ဝင်း … အမေတကောနဲ့ ဘာလဲဟ ”

ကြုပျနောကျလှညျ့ကွညျ့လိုကျတော့ … စိနျဝငျးလေ အကငြျ် ီတောငျ မကပျဘူး … မကြျနာမှာလညျး ခြှေးတဒီးဒီးနဲ့ … အိမျရှေ့မရောကျခငျ အောျလာတာဗြို့ … ကြုပျလညျး အသငျ့ငှဲ့ထားတဲ့ ရနှေေးပနျကနျကို အရငျလှမျးပေးပွီး ပွနျမေးရတာ။သကောငျ့သားက ရနှေေးတောငျ မသောကျဘူးဗြ။

” ငါ့ မိန်းမ မနက်အစောကြီး ကိုင်းထဲဆင်းတာ ပိုးထိလို့ကွာ … အဲဒါ ဟိုဘက်ရွာ ဆေးခန်းပို့ချင်လို့ လှည်းလာငှားတာ မြန်မြန်ကူညီပါကွာ ”

” ဟာ … အေးအေး … စိန်ဝင်း … ယုူသွားလေ ”

” ဟဲ့ … နွားတွေလှည်းကို မြန်မြန်တပ်ကျ … ”

အမေဖြစ်သူကပါ စိုးရိမ်တကြီး ဝင်ပြောတော့ ကျုပ်လည်း ခပ်သွက်သွက် လှည်းဆင်လိုက်ရတာဗျို့။ဒါနဲ့ ဆရာဦးသိုက်မောင်ကို နုတ်ဆက်လိုက်တယ် စိန်ဝင်းမိန်းမကို ဆေးခန်းအမြန်ပို့ပေးရမှာမို့ပါ။ရွာချင်းကပ်လျက်ဆိုပေမယ့် ဆေးခန်းက ရွာအလယ်ခေါင်မှာမို့ အမြန်ပို့မှ အသက်ကမှီမှာလေ။ထင်မထားမိတာက ဆရာဦးသိုက်မောင်ဗျ။

” ခဏ … ကျောက်ဒိုး … လူနာဆီ ငါလိုက်ခဲ့မယ် … လူနာက မြွှေကိုက်တဲ့ နေရာမှာပဲ မလား ”

” ဟုတ် … ဘဒွေး ”

စိန်းဝင်းက ဝင်ဖြေလိုက်တာဗျ။ ကျုပ်လည်း လူနာအသက်မှီအောင် စကားထပ်မပြောတော့ပဲ ဆရာဦးသိုက်မောင်ပါခေါ်ခဲ့လိုက်တယ်။ဆရာက အိမ်ထဲက သူ့အခန်းထဲ လွယ်အိပ် ကြီးဝင်ယူပြီး လှည်းပေါ်တက်လိုက်တယ်။လှည်းပေါ်ရောက်တာနဲ့ ကျုပ်လည်း စိန်ဝင်းတို့ ကိုင်းတောထဲ ဒုန်းမောင်းလာခဲ့တာ။ကိုင်းတော့ အစပ်လေးမှာပဲ သူလိုကိုယ်လို ကိုင်းဆင်းတဲ့သူတွေ ဝိုင်းအုံနေတာတွေ့လိုက်တာနဲ့ လှည်းကို ရပ်ပစ်လိုက်တယ်။ခြေသလုံးအထက်နားတော့ အဝတ်စုတ်တထည်နဲ့ကျပ်နေအောင် စီးပေးထားတယ်ဗျ။လှည်းပေါ်ဆင်းဆင်းချင်း ဆရာဦးသိုက်မောင်က လူအုပ်နားကပ်သွားလိုက်တာ။ကျုပ်နဲစိန်ဝင်းလည်း သူ့နောက်အမြန်လိုက်ရတယ်ဗျာ။ဆရာက လူအုပ်ထဲတိုးဝင် ပြီး စိန်ဝင်းမိန်းမ မျက်လုံးကို လှန်ကြည့်နေတာ။ပြီးမှ ကျုပ်တို့ဘက်လှည့်ပြီး

” မောင်ကျောက်ဒိုး … ဟောဟိုက ငှက်ပျောဖက်တွေ ချိုးခဲ့ကွာ … လူနာအောက် ခင်းရအောင် ”

” ဟုတ်ကဲ့ … ဆရာ ”

စိန်ဝင်းက မျက်နာပျက်ကာ ဘာသဘောလဲဆိုတဲ့ပုံစံ မေးဆတ်ပြတယ်ဗျ။ကျုပ်လည်း စိန်ဝင်အား ပရောဂ ဆရာ တစ်ဦးဖြစ်ကြောင်း အသိဖြစ်ကြောင်းရှင်းပြလိုက်တယ်။ဒီကောင်လည်း မယုံတဝက် ယုံတဝက်နဲ့ ကျုပ်နောက်လိုက်လာပြီး ခပ်လှမ်းလှမ်းက ငှက်ပျောရွတ်တွေ ဝိုင်းချိုးပေးတာ။ ကျုပ်တို့လည်းငှက်ပျောရွတ်ယူလာရော ဆရာက စိန်ဝင်းမိန်းမ ချောစုကို စည်းဝိုင်း ဝိုင်းပြီး ကိုင်းတောဘက်ကို တဒေါင်လောက်လေး ချန်ထားပေးတာဗျ။ချောစုကိုယ်လုံးအောက်ကို ငှက်ပျောရွတ်တွေ ခံထားပေးပြီးမှ ဆရာက ကိုင်းတောဘက်ကို မျက်နာမူပြီး ဂါထာသဘောမျိုးရွတ်ဆိုနေတာ။လူအုပ်က နောက်ဆုတ်ပေးဖို့ တောင်းပန်တာ မရဘူးဗျို့ ဝိုင်းအုံကြည့်နေကြတာ။ခဏပဲဗျာ…တရွှီးရွှီးနဲ့ ကိုင်းတောဘက်က နှာမှုတ်သံကြားလိုက်ရတယ်။

” ဟာ ”

” ဟင် ”

” မြွှေဟ… မြွှေ မြွှေ … နောက်ဆုတ်ကြဟေ့ ”

တစ်ယောက်တစ်ပေါက်အော်ရင်း လူအုပ်ကြီးက နောက်ဆုတ်သွားကြတာ။ကျုပ်နဲ့စိန်ဝင်းကို ဆရာက စည်းဝိုင်းအပြင်ဘက် ကပ်လျက်ပဲစောင့်ခိုင်းတာ။မကြောက်နဲ့လည်း ပြောပါတယ်။မြွှေက ပါးပျဉ်းထောင်ပြီး တတောင်လောက် ချန်ထားတဲ့အပေါက်က ဝင်လာတာဗျ။ဆရာကတော့ စည်းဝိုင်းအတွင်းကနေ ပါးစပ်က ရွတ်ဖတ်နေတာ။ဝင်လာတဲ့မြွှေကို စိုက်ကြည့်ပြီး

” နင့် အဆိပ် နင်ပြန်ယူသွားစမ်း ”

ကိုက်တဲ့မြွှေကို အမိန့်ပေးပြီး အဆိပ်တွေပြန်စုပ်ခိုင်းနေတာ။လူအုပ်ကြီးလည်း ဘာသံမှကို မထွက်ဘူးဗျာ ငြိမ်ပြီးကြည့်နေကြတာ။အမိန့်ပေးလိုက်တာနဲ့ မြွှေက သူ့အဆိပ်သူပြန်စုပ်ပေးနေတာ။အစွယ်ပေါက်ရာအတိုင်း ခေါင်းက မော့လိုက် စိုက်ကျသွားလိုက်နဲ့ပေါ့။ငှက်ပျောဖက်ပေါ်မှာ အဆိပ်တွေ စီးကျလာတာ မည်းမည်းအရည်တွေဗျ။တဖြည်းဖြည်း သွေးရောင်တွေကျလာတော့မှ မြွှေကို ပြန်လွတ်လိုက်တာ။

” အဆိပ်တွေကုန်အောင်စုပ် … ကုန်ရင်သွားတော့ … ဒီချိန်ကစ ဒီနားတဝိုက် နင်မနေရတော့ဘူး… သွားလို့ရပြီ … သွားတော့ ”

အမိန့်ပြန်ပေးတော့မှ ကိုက်တဲ့မြွှေလဲ ကိုင်းတောထဲပြန်ဝင်ရင်း ပျောက်ကွယ်သွားတော့တာ။ချောစု ခန္ဓာကိုယ်လည်း အဆိပ်တက်ပြီး ပြာနှမ်းနေရာက တဖြည်းဖြည်း သွေးရောင် လွှမ်းလာတော့တယ်။နောက်ဆုံး သတိရလာပြီး စိန်ဝင်းရော ချောစုရော ဆရာဦးသိုက်မောင်ကို ထိုင်ထိုင် ကတော့ကြတာဗျာ။ကျုပ်တို့အိမ်ပြန်ပြီး သိပ်မကြာပါဘူး လူတွေတရုန်းရုန်းနဲ့ အိမ်ကို ပွဲဈေးတန်း မှတ်ယူရတယ်။လက်ဆောင်ပစ္စည်းလာကန်တော့တဲ့သူနဲ့ မြွှေမကိုက်အောင် လက်ဖွဲ့တောင်းတဲ့သူနဲ့ ကျုပ်သိချင်တာတွေ မေးဖို့ နေ့လည်ထိ စောင့်နေရတာဗျာ။နေ့ခင်းဘက် လူရှင်းသွားမှ အမေပြင်ပေးတဲ့ ထမင်းကိုစားရင်း ကျုပ်သိချင်တာ မေးခွင့်ရခဲ့တာ။သိချင်တာက သစ်ဆိုးအရုပ်မျက်နှာဖုံးပါ။ဒါပေမယ့် လောလောလတ်လတ်ဖြစ်သွားတဲ့ မြွှေအကြောင်း အရင်မေးမိလိုက်တာ။ဆရာဦးသိုက်မောင် ပြောပြတဲ့ မြွှေအကြောင်းတွေက ထူးဆန်းတယ်ဗျ။အတော်လေးလဲ စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းတယ်။

” ဒီလိုကွယ့် … မောင်ကျောက်ဒိုးရဲ့… မြွှေအမျိုးပေါင်းက အများကြီးရှိပေမယ့် သူတို့က စိတ်ချင်းဆက်သွယ်နိုင်ကြတယ်။တကယ့် မြွှေဆရာကြီးတွေက တောထဲတောင်ထဲ ရောက်တာနဲ့ ဂါထာတွေ မန္တန်တွေရွတ်လိုက်ရင် တမိုက်လောက်ရှိတဲ့ ရွှေရောင်မြွှေလေးရောက်လာတတ်တယ်။အဲဒီရွှေရောင်မြွေလေးကို လိုချင်တဲ မြွေအမျိုးစား အရွယ်ပမာဏ အကောင်အရည်အတွက် ပြောပြရတယ်။အရေးကြီးတာက ကတိသစ္စာကွ…ယူသွားမယ့်မြွှေတွေကို အချိန် နေ့ရက် တနှစ်တန်သည် နှစ်နှစ်တန်သည် ခိုင်းစားအသုံးပြုပါမယ်။ရက် … လ … နှစ် ပြည့်တာနဲ့ ပြန်လွတ်ပါ့မယ်လို့ ကတိပေးရတယ်။

” ထူးဆန်းလိုက်တာ … ဆရာရယ် ”

” အေး… ကတိပေးပြီးရင်တော့ ရွှေရောင်မြွှေလေးက ပျောက်သွားတတ်တယ်။ခဏအကြာ ပြောပြထားတဲ့မြွေတွေက ပခြုပ်တွေနားရောက်လာပြီး အဖမ်းခံကြတယ် ”

” အော် … ကျနော် မသိလို့ ဆရာ … မေးပါရစေ ”

” မေးလေ … မောင်ကျောက်ဒိုး ”

” ရက်ပြည့်ပြီး မြွေတွေကို ပြန်မလွတ်ရင်ရော ”

” ကတိမတည်ရင်တော့… ရွှေရောင်မြွေလေးက အိပ်မက်ပေးလိမ့်မယ်…အိပ်မက်ပေးရဲ့သားနဲ့ လွတ်ရမဲ့ရက် ပြန်မလွတ်ရင် … အဲဒီမြွေဆရာ ဘာဂါထာရွတ်ရွတ် မစွမ်းတော့ဘူး…ရက်ကျော်တဲ့မြွေကိုက်ခံရပြီး အသက်ဆုံးရတတ်တယ်… မြွေဆရာ မြွေကိုက်သေတာ အဲဒါပေါ့ ”

ထမင်းစားရင်း စကားပြောကြရာ ထမင်းများ ကုန်မှန်မသိကုန်သွားရသည်။ထမင်းစားပြီး မနှင်းရီချပေးသော ထန်းလျက်နှင့် ရေနွေးကြမ်းအား အချိုတဲရင်း စကားပြန်ဆက်ကြပြန်သည်။

” အဲဒီချိန် … ဆရာကုသလို ကုပေးရင် အသက်ပြန်ရှင်လား ဆရာ ”

” အဲဒီလိုတော့ မရဘူး မောင်ကျောက်ဒိုး… ရွှေရောင်မြွေလေးကို အထင်မသေးနဲ့…သူပေါက်ရင် အစွယ်ချွတ်တာနဲ့ လူသေတာမျိုး ”

” ဟာ … အဆိပ် တအားပြင်းတာ ”

” ကဲ … ငါလည်း … ပင်ပန်းလို့ ခဏအိပ်ဦးမယ် … မောင်ကျောက်ဒိုး သိချင်တာတွေ အိပ်ရာနိုးမှ ထပ်မေး ”

” ဟုတ် … ဆရာလည်း … ပင်ပန်းနေရောပေါ့ … နားပါဗျာ … အိပ်ရာနိုးမှ သိချင်တာ ထက်မေးပါရစေ ”

” အေးပါ … မင်းသိချင်တာ … သစ်ဆိုးမျက်နှာဖုံးအရုပ် မလား ”

” ဗျာ … ဟုတ် ”

ကျုပ်လည်း ပြောပြီးပြီးချင်း ထထွက်သွားသော ဆရာဦးသိုက်မောင်ရဲ့ နောက်ကျောအားကြည့်ရင်း အံအောပြီး ကျန်ခဲ့တော့တယ်။

……………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( တိတ်တခိုး အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
” ကျောက်ဒိုး ” ( အပိုင်း ၅ )

ဆရာဦးသိုကျမောငျထှကျသှားတော့ ကြုပျလညျး အိမျရှေ့ကှပျပစြျပေါျခဏမှေးလိုကျတာပေါ့။မကွာပါဘူးဗြာ အသံတှကေ ဆူညံနတော လူကွီးတစျယောကျက အောျပွီး ငွိမျငွိမျနဖေို့ ပွောလိုကျမှ ကွားရတဲ့အသံတှကေ တိတျသှားတာဗြ။ဒါနဲ့ ကြုပျမကြျလုံးဖှငျ့ကွညျ့တော့ မွပေုံမို့မို့တှနေဲ့ သခငြျ် ိုငျးဟောငျးတခုဗြ။ကြုပျက ခွုံကွီးတစျခုထဲရောကျနတော။ကြုပျလညျး အသာလေးအခွနေကွေညျ့နလေိုကျတာ။ရှေ့ဆုံးကလူကွီးက ဆံပငျကောကျခြိတျပွီး ဖါးလြားခထြားတာ ဒူးခေါငျးကြောျတယျဗြ။သူ့နောကျမှာ မိနျးမတစျယောကျ အရိုးခေါငျးတောငျဝှေးကိုငျထားတာ မကြျနာက ဆံပငျတှအေုပျနလေို့မမွငျရဘူး။ဘေးက သြှောငျထုံးနဲ့ယောကငြျ်ားဗြ အိတျကွီးတစျလုံးလှယျထားတာ။သူတို့ဘေးက ကလေးငယျခြီထားတဲ့ ဆံပငျတပငျမှမရှိတဲ့မိနျးမတစျယောကျ ဟိုကွညျ့ဒီကွညျ့နဲ့ပေါ့။ကြုပျကို မွငျပုံမရဘူး။ဗွုံးဆိုဗြာ…တဝေါဝေါနဲ့… လကွေီးမိုးကွီးတိုကျလာတာ။ဘေးနားသစျပငျတှအေားလုံး လှုပျခါနပေမေယျ့…ကြုပျရောငျနတေဲ့ ခွုံပုတျကွီးက နဲနဲမှကို မလှုပျတာ။ရှေ့က လူစုကလညျး အဝတျစား ဆံပငျ ဘာမှ မလှုပျဖူးဗြ ထူးဆနျးလိုကျတာဗြာ။အကုနျလုံးငွိမျနပွေီး တခုခုကို စောငျ့မြှောျနပေုံဗြ။ကွညျ့နရေငျး လတှေမေိုးတှတေိုကျခတျနတေဲ့ကွားက လူရိပျတခုက သူတို့ဆီကို ဦးတညျပွီး ဖွညျးဖွညျးခငြျးလမျးလြှောကျလာတာ။ကြုပျရှေ့က ဖွတျသှားမှ သခြောကွညျ့မိတော့။ဟာဗြာ …ကြုပျအောျမိတော့မလို့။ပါးစပျကို မနညျးထိနျးလိုကျရတာ။ကြုပျနဲ့အောငျကွီး ဓတျမီးထိုးကွညျ့ထားတဲ့ မိနျးမခြောလေးဗြ။တဖွညျးဖွညျး ဆံပငျကောကျကောကျ ဖါးလြားခထြားတဲ့ လူကွီးရှေ့ရောကျတော့ မိနျးမခြောလေးက ဒူးထောကျလိုကျတယျ။လူကွီးက ဆူငေါကျနတော မိနျးမခြောလေးက တောငျးပနျနပေုံ အသံတော့ မကွားရဘူးဗြာ။နောကျပိုငျး … တဟငျ့ဟငျ့ ငိုသံတိုးတိုးလေးကွားလိုကျရတယျ။လူကွီးက လကျမွှောကျပွလိုကျတာနဲ့ နောကျက လူတှရေော လူကွီးရော အခိုးငှပေုံသဏ်ဍနျ ပွောငျးပွီးကြုပျ မကြျစိရှေ့တှငျ ပြောကျသှားတာဗြို့။ကြုပျလညျး ခဏစောငျ့ပွီးမှ ခွုံထဲကထှကျလိုကျရငျး မိနျးမခြောလေးဆီ လြှောကျသှားလိုကျတာ။ခွေ၅လမျးအကှာလောကျကွ ဖကြျကနဲ့ ကြုပျဖကျလှညျ့ကွညျ့ပွီး ဒူးထောကျနရောက ထပွေးတာဗြာ။ကြုပျလညျး ဘယျအလှတျပေးလိမျ့မလညျး … သူ့နောကျပွေးလိုကျသှားတာ။ပွေးလိုကျရငျး တိမျဆိုငျဖွူဖွူတှလေို မွူတှတှေေ့လိုကျရတာ။ကြုပျ ကွောငျနတေုနျးခဏပဲ မိနျးမခြောလေးက မွူခိုးတှကွေား တိုးဝငျပြောကျကှယျသှားတာ။ကြုပျလညျး နောကျကပွေးလိုကျရငျး ရုတျတရကျ ရငျထဲလှိုကျကနဲ့ခံစားရပွီး ခြောကျကွီးထဲထိုးကသြှားတာဗြာ။

” ဝေါ…… ဝှီးးး ဝှီးးး … ဒုန်း … ဖုံးဖုံး… ဒုန်းးး ”

” အားးး … သေပြီ သေပြီ ”

ကျုပ်လည်း အွတ်ကနဲ့ အောက်ရောက်လို့ ကြည့်လိုက်တော့ မြေကြီးပေါ်မှာဗျ။လူတော့ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး။နားထဲ ရီမောသံများ ကြားရလို့ သေချာကြည့်မိမှ။အမေနဲ့ဆရာဦးသိုက်မောင်ဗျ။ကျုပ်ကိုကြည့်ပြီး ရယ်နေကြတာ။အိပ်မက် မက်ပြီး ကျုပ်က ကုတင်ပေါ်ကနေ ပြုတ်ကျတာကိုးဗျ။

” ဟီးးး ဟီးးး ”

ကျုပ်လည်း ကုန်းထလိုက်ပြီး အမေတို့ဘက် အရှက်ပြေလေး ရီပြလိုက်ရတာပေါ့။

” မောင်ကျောက်ဒိုး အိပ်မက် မက်တာထင်တယ် ”

” ဟုတ်တယ် … ဆရာ … ထူးဆန်းလိုက်တာဗျာ … အိပ်မက်က ”

ဦးသိုက်မောင် မျက်နှာက ချွေးစို့နေပြီး… မိခင်ဖြစ်သူမှာလည်း နွမ်းလျနေပုံ။ဦးသိုက်မောင်မှာ အိပ်မည်ပြောပြီး ကျောက်ဒိုးအား တခေါက်လာကြည့်ရာ ကျောက်ဒိုးတစ်ယောက် အိပ်မောကျနေသည်ကို တွေ့ရသဖြင့် အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ တက်ခဲ့တော့သည်။မနှင်းရီအိပ်ခန်အားဝင်ပြီး ကွေးကွေးလေးမှေးနေသော မနှင်းရီအား ၂ချီဆက်တိုက် လိုးပစ်လိုက်တော့သည်။ကျောက်ဒိုး အိပ်ပျော်နေစဉ် မအေဖြစ်သူမှာ ကော့ပြန်နေအောင် အလိုးခံနေရသည်။အားရပါးရ လိုးပြီးမှ အိမ်အောက်ဆင်းလာခဲ့ရာ ကျောက်ဒိုးက ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင် ကုန်းကုန်းလေးဖြစ်နေရာမှ အောက်သို့ပြုတ်ကျသွားသည်ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် နှစ်ဦးသား ရယ်လိုက်မိကြသည်။

” ကဲ … မောင်ရင် … အိပ်မက် ပြောပါဦး ”

” ဒီလိုဗျ … ဆရာကြီးရ ………………¿……………¿…………¿………¿ ”

ကျောက်ဒိုးလည်း အိပ်မက်အကြောင်း ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင် ပြောပြလိုက်သည်။စကားအဆုံးတွင် ဦးသိုက်မောင် မျက်နာက တည်သွားပြီး မျက်မှောင်ကြုတ်နေတော့သည်။အမေဖြစ်သူ ထသွားပြီး ခဏ အကြာမှ ကျောက်ဒိုးဘက်လှည့်ကာ

” မောင်ကျောက်ဒိုးရေ … သူတို့ဘက်က စလာပြီကွ ”

” ခင်ဗျာ … ဆရာကြီး … ဘယ်သူတွေလဲဗျ ”

” အင်း … မင်းသိချင်တဲ့… ကိစ္စတွေနဲ့ ဆက်စပ်နေတာပါ ”

” ဟာ … ဟုတ်ရဲ့လား …ဆရာကြီးရာ ”

” အေး မင်းတွေ့ခဲ့တဲ့ သစ်ဆိုးမျက်နှာဖုံး အရုပ်က ၃မျိုးရှိတာကွ။သစ်ဆိုးမျက်နှာဖုံးမ…သစ်ဆိုးမျက်နှာဖုံးထီး…သစ်ဆိုးမျက်နှာဖုံးသားပိုက်။အရုပ်စထုကတည်းက မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်း ဆဲဆိုပြီး မန္တန်တွေ…ဂါထာတွေ ရွတ်ဆိုပြီး ထုရတာ။ရုပ်လုံးပေါ်တဲ့ထိ မိန်းမသုတ်ရည် ယောကျင်္ားသုတ်ရည် လူးပြီး အဲဒီဂါထာတွေ ရွတ်ဖတ်နေရတာ။တော်တန်ရုံ မရဘူးကွ။အဆင့်မြင့်အောက်လမ်းဆရာကြီးတွေပဲ ထုလုပ်နိုင်တာ။အရုပ်ပြီးစီးပြီဆို သချင်္ု ိင်းက သက်တမ်းရင် အပင်တပင်ရှာပြီး အပင်အောက်ကျွင်းတူးရသေးတာ။တူးထားတဲ့ကျွင်းထဲ အရုပ်တွေထည့် ရရက် မြုပ်ထားပေးရတယ်။မြုတ်ထားတဲ့ ခုနှစ်ရက်လုံး သားစိမ်းငါးစိမ်း အရည်လောင်းပြီး အသက်သွင်း ဂါထာ မန္တန်တွေ ရွတ်ဖတ်ပေးပေတော့။အရုပ်တွေ အသက်ဝင်လို့ အောင်ပြီဆို ပီယဘက်မှာ သူမတူအောင် စွမ်းပြီပေါ့ကွာ ”

” ဟာ … ထူးဆန်လိုက်တာ ဗျာ … အဲဒီ ပညာ ဆရာကြီး မတတ်ဘူးလား ”

” ငါ့ အဆင့်နဲ့ မရသေးဘူးကွ … အာ့မို့ ရိုးမတောထဲက ဆရာတစ်ယေက်ဆီ ငါက စက်တွေ သွားမြင့်ရမှာ ”

” အော် … ဆရာက … ဒါကြောင့်မို့ … ရိုးမဘက် … သွားမှာကိုး ”

” ခုတော့ … တဆင့်တက်ဖို့ … အကြောင်းဖန်လာပြန်ပြီပေါ့ … မောင်ကျောက်ဒိုးရ ”

” ဘယ်လိုလဲ … ဆရာကြီးရ ”

” ဒီလိုကွ … မင်းတွေ့တာက သစ်ဆိုးမျက်နှာဖုံးမ … မိန်းမတစ်ယောက်ကိုယ်လုံးနဲ့ မျက်နှာကို လက်ဝါးနှစ်ဖက်အုပ်ထားတတ်တယ်။သူနဲ့အတူ သစ်ဆိုးမျက်နှာဖုံးထီးလည်း အနီးနားမှာ ရှိနေတတ်တယ်။သစ်ဆိုးသားပိုက်ကတော့ မြင်ဖို့မလွယ်ဘူး မောင်ကျောက်ဒိုးရေ ”

” ဟုတ်ပါပြီ … ဆရာရယ် … အဲဒါနဲ့ … ဆရာကြီး ပညာအဆင့်မြင့်တာနဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲဗျ ”

” ဟား ဟားးး … မောင်ကျောက်ဒိုးရာ … ပြောပြမှပါကွ … မင်းအတွက်လဲပါတယ်လေ ”

” ဟီး ဟီးးး … ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ … မြန်မြန်သာပြောပါတော့ ”

” ငါ့ဆီမှာ … ဆရာတွေပေးထားတဲ့ … ဆေးကျော့ကွင်း ရှိတယ်။အဲဒါနဲ့ ပစ်ဖမ်းရမယ်။အရုပ်ပြန်ဖြစ်သွားတဲ့ခါ အဆက်ဖြတ်ဂါထာနဲ့ အင်းရိုက်ချပေးရမယ်။ပြီးရင်တော့ ငါတို့ပိုင်ပြီပေါ့။မင်းလဲကူညီပေးရမှာကွာ… ကြောက်တတ်ရင်တော့ မရဘူး ”

” ဟာ … ကျုပ် မကြောက်ပါဘူး ဆရာကြီးရ … ကူညီမှာပါ … ဒါပေမယ့် အရုပ်က တစ်ရုပ်ထဲဆိုတော့ ”

” ဟားး ဟားးး …… သစ်ဆိုးမျက်နှာဖုံးမ ကိုမင်းပေးမှာလေ … မင်းကြိုက်တဲ့ မိန်းမနဲ့ စိတ်တူကိုယ်တူ ပျော်ပါးလို့ရတယ်…အရောင်းဝယ်လုပ်လည်း မင်းလိုချင်တဲ့ဈေးကို ရဲရဲသာပြော တဖက်က မငြင်းနိုင်တော့ဘူး။သစ်ဆိုးမျက်နှာဖုံးထီးက ငါ့အတွက်ပေါ့ ပညာမြင့်ဖို့ အသုံးချရမှာ… အမရုပ်ကို မိတာနဲ့ အထီးရုပ်မိဖို့က မခက်ပါဘူး ”

” ကျုပ် တွေးရင်း … ညကို မြန်မြန် ရောက်ချင်လှပါပြီဗျာ ”

” ဟေ… မလောနဲ့ဦးကွ … ငါ့ဆေးလွယ်အိတ်သွားယူလာခဲ့ … ကြုတ်တခုမင်းပေးထားမယ် … အရုပ်မကို မင်းလိုချင်တဲ့ အရွယ်စားရောက်အောင် ဂါထာလည်း ကျက်ထား။ကြုတ်ထဲ ထည့်ရတဲ့ အရွယ်ထိ မင်းပါသာမင်း ရွတ်ပေးရမာ ”

ထို့နောက် … ပိုးကြိုးအနက်နှင့် တွဲလျက် ကြုတ်လေးအား ကျောက်ဒိုးလည်ပင်း၌ ဆွဲထားလိုက်ပြီး။ဦးသိုက်မောင် သင်ပေးသော ဂါထာအား အလွတ်ရရန် ကျောက်ဒိုးတစ်ယောက် ကျက်မှတ်နေတော့သည်။ညပိုင်း စားသောက်ပြီးမှ ဦးသိုက်မောင်နဲ့ အတူ ကင်းတဲရှိရာသို့ ကျောက်ဒိုးတစ်ယောက် ထွက်လာခဲ့တော့သည်။ကင်းတဲ၌ ဦးသိုက်မောင် ရောက်နေသည့်သတင်းကြောင့် ရွာသူရွာသားတစ်ချို့ ဝိုင်းအုံလာကြသည်။ကျောက်ဒိုးမှာ လူအုပ်အားကြည့်ရင်း သစ်ဆိုးမျက်နှာဖုံးမလေး ပေါ်မလာမှာ စိုးရိမ်နေမိတော့သည်။ကွမ်း…ဆေးလိပ်…ထန်းလျက်…ငါးခြောက်ဖုတ်များ ရေနွေးအိုး အကြီးအသေးများ ကင်းတဲပေါ်တွင် ပြည့်လျှံ နေတော့သည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ညအမှောင်ထုက ကြီးစိုးလာရာ ဦးသိုက်မောင်သည် လာရောက်ကြည့်ရှု့ကြသော ရွာသူရွာသားများအား ခက်ဝေးဝေးနေကြရန် သတိပေးလိုက်သည်။

” မောင်ကျောက်ဒိုး … ဒါပြီးရင် မင်းတို့အိမ်ပြန်မလိုက်တော့ဘူး…ရိုးမတောဘက်…ချက်ချင်းခရီးဆက်မှာနော် ”

” ဟုတ်ကဲ့ … စိန်ဝင်းကို လှည်းယူခိုင်းထားပါတယ်… ရောက်နေပါပြီ ”

” အေးအေး … ဒါနဲ့ … ငါပေးထားတဲ့ … ဆေးတွေ အစုံပါတယ်နော် ”

” အကုန်ယူလာပါတယ် … ဘယ်ဆေးလဲ ဆရာ ”

” မျက်ကွင်းဆေးလေ … သစ်ဆိုးအရုပ်မဘေးက…အရုပ်ထီးပါ … မင်းမြင်ရမှာ… တခြားသူတွေ မမြင်ရဘူး ”

” ဟုတ် ဆရာ … အစိမ်းရောင်ပုလင်းမလား … ဆရာ ”

” အေးလေ … ထုတ်ပြီး ကွင်းတော့ …ဒိပ္ပစက္ခုရော ဒိပ္ပသောတရော ပွင့်အောင် ငါအရင်ဖွင့်ထားပေးမယ်… ငါပေးတဲ့ ဂါထာလေးစိတ်ထဲရွတ်နေ … ကဲ ငှက်ပျောပွဲအုန်းပွဲ ပြင်တော့ ”

ထို့နောက် ကင်းတဲ အတွင်းမှာပင် ပွဲများပြင်လိုက်တော့သည်။ငှက်ပျောပွဲအုန်းပွဲရှေ့တွင် ဦးသိုက်မောင်က ဒူးတုတ်ထိုင်ကာ ဖယောင်းတိုင် အမွှေးတိုင်းများ ထွန်းညှိကာ ပါးစပ်မှ ရွတ်ဖတ်နေတော့သည်။မကြာပါဘူးဗျာ

” ဝုန်းဝုန်း …… ဒိန်း … ဂျိမ်းဒလိန်း… ဝုန်း ”

ကင်းတဲ ပတ်ပတ်လည် မြေကြီးထဲက ထွက်လာတဲ့အသံဗျ။လူအုပ်ကြီးလည်း လန့်သွားပြီး ခပ်ဝေးဝေး ထက်ဆုတ်သွားတာဗျို့။အသံငြိမ်သွားမှ ကျုပ်ဖက်လှည့်ပြီး မျက်ကွင်းဆေး ကွင်းခိုင်းတာ။ပါးစပ်က တတွတ်တွတ်ရွတ်ရင်း ကျုပ်မျက်နာကို ပွတ်သပ်လိုက် နားရွတ်နှစ်ဖက်ကို ပွတ်သပ်လိုက်ပေါ့။ခန္ဓာကိုယ်ထဲ ခပ်နွေးနွေးလေး ခံစားလာရတယ်ဗျ။

” ရပြီ … မောင်ကျောက်ဒိုး ဖွင့်တော့ ”

ကျုပ်လုည်း ဆရာအသံကြားမှ မျက်လုံးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းဖွင့်ကြည့်လိုက်တာ။

” ဟာ … ဘာတွေလဲ … ဆရာ … သစ်ပင်ပေါ်မှာရော မြေကြီးပေါ်မှာတွေရော ”

” အဲတာ သာမန်လူမမြင်နိုင်တဲ့ နာနာဘာဝတွေပေါ့ … စိတ်ထဲ မကြောက်နဲ့ … သူတို့က မင်းဘာမှ မလုပ်နိုင်ဘူး … ရော့ … ဟောဒီ ဆေးကျော့ကွင်းယူထား… ငါက စွပ်လိုက်ဆိုရင် ဘာမှမတွေးနဲ့ ပြေးသာစွတ်လိုက် ”

” ခ်ခ် … ခ်ခ် …… ခ်လ်းးး ခ်လ်းးး ခ်လ်းး ”

” ဟော … လာပြီ ဆရာရေ … အဲဒီအသံဗျ ”

ကျုပ်တို့ စကားပြောနေတုန်း ရယ်သံလေး ထွက်ပေါ်လာပြီဗျ။ကျုပ်လည်း ကင်းတဲပေါ်ကဆင်းပြီး အသံလာရာဆီသွားမလို့ ပြင်တုန်း

” ဘယ်လည်း … မောင်ကျောက်ဒိုး … ဒီမှာပဲ ထိုင်နေ … ငါခေါ်တော့မှာ မင်းအသင့်ပြင်ထား ”

” အော် … ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ ”

” သစ်ဆိုးမျက်နှာဖုံးအရုပ်မ နှင့်တကွ သက်ဆိုင်သောသူများ အားလုံးကြားစေရမည်။သင်တို့ရှိရာ အရပ်ကနေ ငါရှိရာအရပ်သို့ ချက်ချင်းရောက်စေ… အထက်ဝိဇ္ဇာ အောက်ဝိဇ္ဇာ အာဏာစက်ပြင်းသော ပုဂ္ဂိုလ်ကြီးများရဲ့ အမိန့် ”

” ဝုန်း … ဝုန်း ”

အမိန့်ပေးပြီး ချက်ချင်းပဲ မိန်းမချောလေး ရောက်လာတာဗျို့ … ထုံးစံ အတိုင်း တခိခိ ရယ်ပြီး ကျုပ်နဲ့ ဆရာဦးသိုက်မောင်ကို ကြည့်နေတာဗျို့။

” ကျမကိုယ် ဘယ်သူခေါ်တာလဲ… ကိုယ့်အလုပ် ကိုယ်မလုပ်ကြဘူး… ဟွန်း ”

” မောင်ကျောက်ဒိုး … စွပ်တော့ ”

ကျုပ်လည်း လှစ်ကနဲ့ထပြေးပြီး မိန်းမချောလေးခေါင်းကို ဆေးကျော့ကွင်းနဲ့ စွပ်ချပစ်တယ်။စွပ်ပြီး နောက်ကို ခြေနှစ်လမ်းဆုတ်လိုက်ရင်း ဆရာသင်ပေးထားတဲ့ ဂါထာ ရွတ်လိုက်တာပေါ့။တဖြည်းဖြည်းမိန်းမချောလေးက ပူတယ်ပူတယ်ဟစ်အော်ကာသစ်သားရုပ်လေးအဖြစ်ပြောင်းလဲသွားပြီး မျက်နာအုပ်လျက်လေး သေးသေးသွားတာ နောက်ဆုံး ကျုပ်လည်ပင်းက ကြုတ်ထဲထည့်ရလောက်မယ့်အရွယ်ရောက်မှ ကျူပ်လည်း ဂါထာရွတ်တာ ရပ်ပစ်လိုက်တယ်။ပြီးမှ မျက်နာအုပ်ထားတဲ့သစ်ဆိုးရုပ်လေးကို ကြုတ်ထဲထည့် အဖုန်းပြန်ပိတ်ထားလိုက်တာပေါ့။ဆေးကျော့ကွင်းလေးကတော့ မြေကြီးပေါ် အခွေလိုက်လေး။

” မောင်ကျောက်ဒိုး ကျော့ကွင်းလေး ပြန်ကိုင်ထားဦး ”

” ဟုတ်… ဟုတ် ဆရာ ”

ထို့နောက် ဆရာဦးသိုက်မောင်မှ အမိန့်ထပ်ပြန်ရာ မြေကြီးအတွင်းမှ တဝုန်းဝုန်းတဂျိမ်းဂျိမ်းအသံများထွက်ပေါ်လာပြန်သည်။အသံများအဆုံးတွင် … ဝုန်းကနဲ့ …မီးတောက်ကြီး ထွက်လာတာဗျို့။ဒီတခါ လာတာက အတော်ကြမ်းတယ်ဗျ။ခေါင်းစုတ်ဖွားနဲ့ နူတ်ခမ်းမွှေး မုတ်ဆိတ်မွှေးတွေက ဒူးဆစ်ကျော်နေပြီ။မျက်လုံးက ရဲတွက်နေပြီး ကျုပ်ကိုကြည့်နေတာ။ပြီးမှ ကင်းတဲပေါ်က ဆရာဦးသိုက်မောင်ကို စူးစိုက်ကြည့်ရင်း ရန်လုပ်တော့တာဗျာ။

” ငါတို့က … ဒီရွာကလူ၃ယောက် စားပြီးပြန်မှာ…မင်းတို့က ဘာလို လာရှုပ်တာလဲ ”

” မင်းတို့က … အလကားသက်သက် … လူတွေကို ဒုက္ခပေးနေလို့ … ဆုံးမရတာကွ ”

” ဟေ့ကောင် … အထက်လမ်းတွေအောက်လမ်းတွေလာမလုပ်နဲ့…ငါဦးရင် ငါစားမယ်… မင်းတို့ဦးရင် မင်းတို့ကြိုက်တာလုပ်ကွာ ”

ကျုပ်လည်း ဆရာဦးသိုက်မောင်နဲ့ သစ်ဆိုးမျက်နှာဖုံးအရုပ်ထီးတို့ အချီအချပြောနေတာကို ကြည့်နေမိတယ်။ဆရာဦးသိုက်မောင်က အရုပ်ထီးနဲ့စကားအခြေတင်ပြောရင်း ကျုပ်ဖက်လှည့်ပြီး ခေါင်းဆတ်ပြတာနဲ့ ကျုပ်လည်း ဆေးကျော့ကွင်းနဲ့ သစ်ဆိုးအရုပ်ထီးကို ပြေးစွပ်ပစ်လိုက်တယ်။အရုပ်ထီးက ကျုပ်ကို့ကြည့်ပြီး ရန်ပြုမယ့်ပုံဗျ။ကျုပ်ကစွပ်ပြီးတာနဲ့ နောက်ကို ချက်ချင်းပြန်ဆုတ်လိုက်တာပေါ့။ကျုပ်ဆီအာရုံရောက်နေတုန်း ဆရာဦးသိုက်မောင်က အချိန်မဆိုင်းပဲ ဝုန်းကနဲ့ထလာပြီး အရုပ်ထီးရဲ့ခေါင်းကို ဖမ်းကိုင်းထားလိုက်တယ်။ပြီးမှ ကျုပ်ကို ဂါထာအမြန်ရွတ်ခိုင်းတာဗျ။အရုပ်ထီးက ဦးသိုက်မောင်လက်ထဲ ရုန်းကန်နေရင်း ဂါထာအစွမ်းကြောင့် တဖြည်းဖြည်း သစ်သားရုပ်ပုံစံပြောင်းပြီး သေးသေးသွားတာပေါ့။လက်သန်းအရွယ်လောက်ရောက်သွားမှ ဆရာက ရပ်ခိုင်းတာ။ပြီးမှသူ့လွယ်အိတ်ထဲက ကြိမ်ဘူးလေးထုတ်ပြီး အရုက်ထီးလေးကို ကောက်ယူထည့်လိုက်တော့တယ်။လူအုပ်ကြီးလည်း ပြီးသွားမှ စကားများပြန်ပြောရင်း ဆူညံ့လာတော့တာပေါ့။လူအုပ်ကြီးရှဲသွားမှ ကျုပ်လည်း ဆရာဦးသိုက်မောင်နားကပ်ပြီး သစ်ဆိုးမျက်နှာဖုံးအရုပ်မအား ခိုင်းစေနိုင်သောဂါထာသင်ပေးခိုင်းခဲ့ရတယ်။ပြီးစီးသွားမှ ဆရာဦးသိုက်မောင်ကို လှည်းဖြင့် ရိုးမတောသို့ စိန်ဝင်း လိုက်ပို့ခိုင်းပြီး ကျုပ်လည်း အိမ်ပြန်ခဲ့တော့တယ်။ကင်းတွဲကျတဲ့ အဖွဲ့ကတော့ မုန့်များလက်ဖက်များနဲ့ ကျန်ခဲ့တာပေါ့။

ကျုပ်အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အမေလည်းမအိပ်သေးဘူးဗျ။ဝင်လာလာချင်း ဆရာဦးသိုက်မောင်ကို တန်းမေးတာ။ကျုပ်လည်းရိုးမတော ချက်ချင်းခရီးဆက်ကြောင်း ပြောပြလိုက်တယ်။ဆရာဦးသိုက်မောင်ကို အမေ မေးလိုက်မှ ကျုပ်လည်း ကြုတ်လေးကိုသတိတရ ကိုင်ရင်း သင်ပေးတဲ့ဂါထာလေးကို အမှတ်မထင် ရွတ်မိလိုက်တာ။စွမ်းချက်ဗျာ ကျုပ်ဘယ်လိုမှ ထင်မထားဘူး။အိမ်အပေါ်ထပ် ကျုပ်အိပ်ခန်းထဲထိ အမေ လိုက်ဝင်လာတာ။ကျုပ်လည်း… အော်…အမေ့ကို နုတ်ဆက်အနမ်းလေး မပေးရသေးလို့ ထင်မိလိုက်တာပါ။အရင်ဆို ကျုပ်ပြန်လာတိုင်း အမေ့ကို ဖက်နမ်းနေကြလေ။ဒါနဲ့ နောက်က ကပ်လိုက်လာတဲ့ အမေ့ကို သိုင်းဖက်ပြီး နဖူးလေးနမ်းလိုက်တာ။အမေက ချက်ချင်းကို ခပ်တင်းတင်းပြန်ဖက်တာဗျို့။ကျုပ်မျက်နာအနံ့ကို နမ်းနေတာ။ကျုပ်လည်း အလိုက်သင့်လေးနေရင်း…အမေ့လက်တဖက်က ကျုပ်ပေါင်ကြားထဲ ဝင်လာပါလေရော။အငမ်းမရ နမ်းရင်း တဖြည်းဖြည်း ကျုပ်လီးကို ကိုင်ပြီး စွပေးနေတာ။ကျုပ်လည်း အံအောရင်း ခန္ဓာကိုယ်က တဖိန်းဖိန်း တရှိန်းရှိန်းဖြစ်နေတာ။ကျုပ်ကို အမေက သူ့နို့ကြီးတွေနဲ့ဖိတွန်းရင်း ကုတင်နားရောက်လာပါပြီ။ကျုပ်ပုခုံးကို ဖိချပြီးကုတင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီးမှ ပုဆိုးအောက်နားစကို လှန်တင်တာဗျ။ပုဆိုးစက ခါးပေါ်ရောက်မှ ကျုပ်လီးကို ဗြုံးကနဲ့ ဒူးထောက်ချရင်း ကုန်းစုပ်တော့တာ။ဒါတွေ အမေ ဘယ်တုန်းက တတ်နေပါလိမ့်လို့ စဉ်းစားရင်း လီးတချောင်းလုံး ယားနေတာဗျာ။အမေကတော့ ဒစ်ဖူးကိုစုပ်လိုက် လီးအရည်ပြားတလျှောက်ပတ်ယက်လိုက်နဲ့ ခေါင်းလေး တလှုပ်လှုပ်။အတော်လေးကြာတော့ လီးစုပ်ရတာ အားရသွားတဲ့ပုံနဲ့ ကျုပ်ရှေ့မတ်တပ်ပြန်ရပ်တာဗျ။ထမိန်ကို အောက်ကွင်းလုံးပုံပြီး သူစောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ ကျုပ်မျက်နာကို ဆွဲကပ်နေတာ။ဒါနဲ့ အလိုက်တသိ အမေ့စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးလိုက်တယ်။ခဏပဲ ယက်ခိုင်းတာလအမေက ကျုပ်ကို ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှန်ချပြီး အပေါ်က ခွလိုးတော့တာပဲဗျို့။ပါးစပ်က တအီးအီးညည်းရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးနေတာ။အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင်ကို လိုးချက်တွေက ထိထိမိမိရှိတာဗျာ။ခေါင်းလေးမော့ပြီး တဖုန်းဖုန်းဆောင့်လိုးရင်း အားကနဲ့ အသံရှည်ကြီးဆွဲအော်ရင်း ကိုယ်လုံးက တဇပ်ဇပ်တုန်လာနေတာ။တဆက်ထဲလိုလိုပဲ ကျုပ်လီးတချောင်းလုံး နွေးကနဲ့ဖြစ်နေပြီး အမေပြီးတာကို သိလိုက်ပါတယ်။အမေက မျက်လုံးလေးဖွင့်ပြီး ဒူးထောက်လျက် ကျုပ်ရင်ဘတ်နားထိ တိုးကပ်လာတာ။စောက်ရည်တွေက ဗိုက်ပေါ်စီးကျလျက် တန်းလန်းပေါ့။ပြီးမှ စောက်ရည်ရွှဲနှစ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ ကျုပ်မျက်နှာကို ခွပြီး ဖိဖိပွတ်တာဗျ။နှာခေါင်းထဲ သောက်ရည့်ငီစို့စို့လေးတွေ ဝင်လာလို့ အသက်အောင့်ထားရသေးတာ။

” အမလေးးး … ကောင်းလိုက်တာ … သားရယ် …… ရှီးးးး းးးး ”

ကျုပ်ဘေးကို လှဲချရင်း ညည်းငြူနေတာ။ကျုပ်က မပီးသေးတော့ လီးက တဇပ်ဇပ် တုန်ခါနေတုန်းပေါ့။

………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( တိတ်တခိုးအတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )

” ကျောက်ဒိုး ” ( အခန်း ၆ )

” အမေ … ကျုပ် မပြီးသေးဘူး ”

” ဟောတော် … အမေက ဘာပြောလို့လဲ … ကျောက်ဒိုးရဲ့ ”

” ဟိုလေ … ပြီးအောင် လုပ်ချင်လို့ပါ … အမေရ ”

” လာလေ … အင့် ”

အမေက ပြောရင်း ပက်လက်လှန်ရက်လေး ဒူးလေးထောင်ပြီး ပေါင်လေးဖြဲပေးတာ။ကျုပ်လည်း အမေ့ပေါင်ကြားထဲနေရာယူလိုက်တာပေါ့။အမေ့ပေါင်ဖွေးဖွေး တုတ်တုတ်ကြီးတွေကြားက စောက်ဖုတ်က အရည်တွေလှဲ့ပြီး ဖေါင်းနေတုန်းဗျ။ကျုပ်လည်း ထပ်မလိုးသေးခင် ယက်ချင်မိတာ။စောက်ခေါင်းပေါက်က ပြန်မစိသေးတော့ အတွင်းသားရဲရဲလေး မြင်နေရသေးတာ။လျှာအပြားလိုက်ပင့်ယက်ပေးတော့ အမေ့ခါးလေး ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားတာဗျ။ကျုပ်လည်း စောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း အထက်အောက် လျှာကို စုပြီးထိုးခွဲပေးနေမိပြန်ရော။အမေက အဲဒါကို သိပ်ကြိုက်ပုံဗျ။တအီးအီး ညည်းရင်း ကျုပ်ဆံပင်တွေ လှမ်းဆွဲပါလေရောဗျာ။ပြီးမှ ကျုပ်ပါးစပ်ကို သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့ ဆွဲကပ်ပြီး ပွတ်တော့တာ။

” အမလေး … ကောင်း … ကောင်းလိုက်တာ … သားလေးရယ် … နင် ဘယ်တုန်းက တတ်နေတာလဲ ”

ပွောပွီး အားမရတဲ့ပုံစံနဲ့ ကြုပျခေါငျးကို ပေါငျနဲ့ညှပျထားသေးတာ။ပွီးမှ ပေါငျကိုဖွဲလိုကျ ကြုပျမကြျနာကို အဖုတျနဲ့ပှတျလိုကျလုပျတာ။ကြုပျနူတျခမျးမှှေးငုတျတိုလေးတှကေ စောကျဖုတျအတှငျးပိုငျးကို ဆူးမိသလိုဖွစျတာနမှော။အမစေိတျကွိုကျ ပှတျခံနပွေီးမှ စောကျစိလေးကို လြှာနဲ့ဝိုကျဆှဲပွီး နို့စိုသလိုစို့ပေးလိုကျတာ။မကွာပါဘူး ကုတငျကို လကျနှစျဖကျနဲ့ တဘုနျးဘုနျးထုပွီး ခါးကော့တကျလာတာ။ပွီးမှစောကျခေါငျးပေါကျက စောကျရညျတှထေောငျပနျးနတော။ကြုပျလညျး ပနျးထှကျလာတဲ့စောကျရညျတှကေို ပါးစပျဟပွီး ခံသောကျလိုကျတာ။ရပျခါနီးအမကေ သူ့စောကျစိကို လကျနဲ့ဝိုကျပွီးပှတျခြလေိုကျတော့ ပစြျကနဲပစြျကနဲ့ စောကျရညျလကျကနြျလေးတှေ ထပျထှကျလာပွနျရော။အရှိနျသိပျမပွငျးတော့ ပနျးမထှကျတာနဲ့ ကြုပျလညျးစောကျခေါငျးပေါကျလေးကို တေ့စုပျပွီး မြိုခပြစျလိုကျတာ။ကော့ပွနျအောျဟစျနတေဲ့အမေ့ကို ကွညျ့ရငျး ကြုပျလဲ မနနေိုငျတော့ပါဘူး။စောကျဖုတျကို လကျနဲ့ဖွဲပွီး အရညျကွညျတှအေိုငျနတေဲ့ စောကျခေါငျးပေါကျထဲ ဒစျကိုမွုပျပွီး ဖိလိုးလိုကျတာ။အမကေ သူအကငြျ် ီကိုလှနျပွီး ဘောျလီကိုအောကျဆှဲခရြငျး ကြုပျကို နို့စို့ခိုငျးတာဗြာ။ကြုပျလညျး စောကျဖုတျကို ဖိလိုးရငျး နို့သီးခေါငျးမဲမဲလေးတှကေို တလှညျ့စီ စုပျပေးလိုကျတာ။

” အားးး … ကောင်းလိုက်တာ … သားရယ် … လိုး…… လိုးစမ်း နာနာလေး … နို့တွေစို့ဦး အင့် ”

” ဟူးးး … အင်းးး အင်းးး …… ဘွတ် ဘွတ် … ဗျစ် … အ …… လိုးနေပါတယ် အမေရာ … ဗျစ် ဗျစ် … ဖွပ် … အားးး ရှီးးး ”

မနှင်းရီမှာ အပေါ်မှ သားဖြစ်သူ၏ လီးကြီး စောက်ဖုတ်ထဲဝင်လာတိုင်း စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများဖြင့် ညှစ်ညှစ်ပေးနေသည်။ကျောက်ဒိုးလည်း ဖိလိုးရင်း စီးစီးပိုင်ပိုင်းလေး ဖြစ်နေရာ အရှိန်မြင့်ပြီး စောင့်လိုးလိုက်ပြန်သည်။လီးထိပ်ပေါ်ရုံအပြင်သို့ထုတ်ပြီး ပြန်အသွင်းတွင် ဆီးခုံးချင်းထိသည်အထိ ပစ်ပစ်စောင့်သည်။စောင့်ချက်က အားပါသဖြင့် မနှင်းရီမှာ သားဖြစ်သူ၏ လိုးချက်များအား ထိထိမိမိ ခံစားနေရသည်။

” အ … အ …… ကောင်းတာ သားလေးရယ် … ဟုတ်တယ် … စောင့် စောင့် … အမလေးးး ……… အားးး ”

ကျောက်ဒိုးလည်း အမေဖြစ်သူ၏ ရမ္မက်သံများကြောင့် ကာမစိတ်များ ထကြွလာကာ မီးကုန်ရန်းကုန် ပစ်လိုးနေသည်။

” ဖွပ်…… ဘွတ် …… ဗျစ် ဗျစ် … အ အားးး … အင့် … ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် …… ရှီးးး းးးး … အားဟားးး … အင့် … ဗျစ် ဘွတ် ဘွတ် ……… အားးး းးးး ”

လိုးချက်က မြန်ဆန်လာပြီး သားအမိနှစ်ယောက်လုံး စည်းချက်ကျကျ လိုးနေရာ ကုတင်တိုင်များ တကျွီကျွီနှင့် တုန်ခါနေရသည်။မနှင်းရီးက အလိုက်သင့် ပင့်စောင့်ရင်း သူမခြေနှစ်ဖက်အား ကျောက်ဒိုးခါးပေါ်တင်ကာ ချိတ်ပစ်လိုက်သည်။လီးအားအထွက်မခံတော့ပဲ အရင်းထိဖိကပ်ထားသည်။စောက်ဖုတ်ကလည်း မခံနိုင်အောင်ကို ကျင်တက်ကာ ယားနေတော့သည်။ကျောက်ဒိုးလည်း မနှင်းရီဖင်အားဖိကာ ကုတင်နှင်ကပ်ပြီး မွှေပေးလိုက်ရာ လီးထိပ်က ဆစ်ကနဲ့ကျင်လာပြီးလရည်များ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်သည်။

” အားးး ……… ရှီး …… ထွက်ပြီ အမေရာ …… အ အားးး အားးးး ”

” အင်းးး …… ကောင်းလိုက်တာ သားရယ် … အမေ့ စောက်ခေါင်းလေးကို နွေးသွားတာ ”

မနှင်းရီလည်း ကျောက်ဒိုးလီးကြီးအား အားရှိသလောက် ညှစ်ပေးလိုက်ရင်း သူမကိုယ်တိုင်စောက်ရည်များ ထပ်မန် ပန်းထွက်နေပြန်သည်။နှစ်ယောက်သား ဖက်ကာ အနားယူနေကြသည်။ခဏအကြာတွင် မနှင်းရီမှာ ဘေးနားလှဲနေသော သားဖြစ်သူ၏ လီးအား ထောင်မတ်လာအောင် ထစုပ်ကာ အပေါ်မှ ခွလိုးလိုက်သည်။အပေါ်မှလိုးရာ သူမစောင့်ချင်သလို စောင်ရသဖြင့် ပိုပြီး အားရကျေနပ်နေသည်။လီးကြီးပျော့သွားလိုက် ပြန်စုပ်ပေးလိုက် အပေါ်မှစောင့်လိုက်ဖြင့် ၂ချီဆက်တိုက် မနားတမ်းလိုးနေရာ ကျောက်ဒိုးလည်းနောက်ဆုံးအချီတွင် မထိန်းနိုင်ပဲ လရည်များထွက်ကျခဲ့ရသည်။မနက်လင်းတော့ အမေဖြစ်သူက နိုးနေပြီး သူ့လီးအား စုပ်နေသဖြင့် မနည်းတားလိုက်ရသည်။မနှင်းရီးအခန်းပြင် ထွက်သွားမှ ကျောက်ဒိုးမှာ သစ်ဆိုးမျက်နှာဖုံးအရုပ်၏ အစွမ်းထက်ပုံကို တွေးရင်း အားရကျေနပ်နေတော့သည်။ကျောက်ဒိုးမှာ အပြင်သိပ်မထွက်တော့ပေ အိမ်တွင် မအေဖြစ်သူနှင့်လိုးလိုက် စားလိုက်သောက်လိုက် လုပ်နေခဲ့သည်။မနှင်းရီမှာလည်း သားဖြစ်သူ အိမ်ကပ်နေသဖြင့် စိုးရိမ်ပူပန်မှု့များမရှိတော့ပဲ စိတ်ချမ်းသာရသဖြင့် မျက်နာလေးပြည့်ကာ ပိုချောလာသည်။ကမဆန္ဒများလည်း သားဖြစ်သူထံမှ ပြည့်ပြည့်ဝဝ ရနေသဖြင့် ကျေနပ်နေမိသည်။သို့သော် တခါတခါ ဦးသိုက်မောင်အား သတိရနေမိသည်။၁လ လောက်ဆိုပြန်လာမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောခဲ့သဖြင့် စိတ်ကမျှော်မျှော်နေမိပြန်သည်။တဖြည်းဖြည်း ရက်ကလေးများ ကုန်ဆုံးလာကာ ၁လပြည့်ရန် ၅ရက်သာလိုတော့သည်။

” အူ … ဝူးးး းးးး …… အူးးး …… ဝူးးး ဝူးးးးးးးး … အူးးးးး းးးးးး ”

ညလယ်သန်းခေါင်တွင် ခွေးအူသံများ ဆူညံစွာထွက်ပေါ်လာရာ … မနှင်းရီ မှာအလိုးခံနေရင်း သားဖြစ်သူကျောက်ဒိုးအား ကြားလားဆိုတဲ့ပုံစံဖြင့် မေးဆက်ပြနေသည်။ညတိုင်းလိုလို စားသောက်ပြီး သက်ကြီးချချိန်တွင် ကျောက်ဒိုးက မအေဖြစ်သူ အိပ်ခန်းသို့လာပြီး နင်းပေးနှိပ်ပေးကာ လာလာလိုးလေ့ရှိသည်။ဒီနေ့ညလည်း အမေဖြစ်သူစောက်ဖုတ်အား ယက်ပေးကလိပေပြီး လိုးနေရာ အိမ်အပြင်ဘက်မှ ခွေးအူသံကြောင့် တချက်ချင်းလိုးနေရင်း အာရုံစိုက်နေမိသည်။

” သား … ကျောက်ဒိုး … ကြားတယ်မလား … အူသံတွေ ”

” ဟုတ်တယ် အမေ… ရွာအနောက်ဘက်က လာတဲ့အသံ … သားတို့ အိမ့်ရှေ့လောက်ကျ ရပ်သွားတာဗျ ”

ကျောက်ဒိုးက ပြောရင်း လီးအရင်းထိဖိကာ ခါးအားလေးဖြင့် နှဲ့လိုးလေး လိုးနေပြန်သည်။

” အေးနော် … သားလေး … ဘာလို့ဘာလိမ့် ”

မနှင်းရီလည်း စကားပြန်ပြောရင်း ကျောင်ဒိုးဖင်အား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖမ်းဆွဲကာ အောက်မှ ၂ချက်လောက် ကော့ထိုးလိုက်သည်။

” လိုးလေ … သားကလည်း … မွှေနေတော့ စောက်ဖုတ်က ယားယားနေတာ … ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ခဏစောင့်လိုးပေးလေ ”

” အင်းပါ … အမေရဲ့ ”

” ဘွတ် … ဗျစ် … အ ……… ဟုတ်တယ် …… အင့် …… ဖွပ် ဖွပ် …… ပြွတ် … ဘွတ် … အားးး …… ကောင်းတာ သားလေးရယ် … အင်း ဟုတ်တယ် နာနာလေးစောင့် ”

မနှင်းရီ စကားမဆုံးသေးခင် ကျောက်ဒိုးတစ်ယောက် ခါးဆန့်ပြီး ဝမ်းလျားမှောက်ကာ အမေဖြစ်သူ၏ စောက်ပတ်အား တဖုန်းဖုန်းနှင့် မနားတမ်း စောင့်လိုးပစ်လိုက်တော့သည်။လိုးချက်ပြင်းပြင်းတွေ ကျရောက်လာမှ မနှင်းရီ၏ ရမ္မက်စိတ်က အာသာပြေရသည်။မိန်းမကျမ်းကျေသော ဦးသိုက်မောင်၏ အလိုးခံပြီးကတည်းက ခပ်ပြင်းပြင်းလိုးခံရမှ စိတ်ကျေနပ်မှု့က ပြည့်သည်မို့ သားဖြစ်သူအား စောင့်စောင့်လိုးခိုင်းနေမိသည်။

” အီးဟီးးး … ဟီးးး းးး …… ငါ့ အရုပ်ပြန်ပေးးး နော် ……… ဟီး ဟီးးး ”

” ဘွတ် … အားးး … အမလေးးး … လိုး လိုးးး … သားလေး ……… အာ … အရေးထဲ ဘာသံကြီးလဲ ”

” အင်းးး … ဗျစ် …… ဖွပ် ဖွပ် … ဟုတ်တယ်အမေ … သားလည်း ကြားရတယ် … ဘွတ် ဖွပ် ဖွပ် ”

” အီးဟီးးး … ငါ့အရုပ် ပြန်ပေးစမ်း … ဟီးးး ”

” အားးး ရှီးးး …… အ ……… အလိုးခံလို့ ကောင်းနေမှ … ဘယ်သူပါလိမ့် အရုပ်လာတောင်းနေတာ … ဟူးးး ရှီးးး … ဗျစ် ဘွတ် ဘွတ် …… အားးး ”

” ဟုတ်ပ အမေရာ … သားလည်း လိုးရတာ … ကောင်းနေတာ … အင့် အင့်ဟာ … ဘွတ် ဘွတ် …… ဒုတ် စွပ် ”

သားအမိနှစ်ယောက် လိုးကောင်းနေချိန် … အိမ်ဝိုင်းအပြင်ဘက်မှ အော်သံကြောင့် စိတ်အနှောက်ယှက်ဖြစ်နေရသည်။

” သား … ထကြည့်လိုက် … ပြီးမှ ဆက်လိုးရအောင် … သားလေး တစ်ယောက်ယောက်ထဲက ဘာယူမိထားလည်း ”

” ဟာ … ဘာမှ … မယူပါဘူး အမေရာ … ဒီရက်ပိုင်း အပြင်မထွက်ပါဘူး အမေ့နဲ့ အတူနေနေတာလေ ”

ကျောက်ဒိုးလည်း … အမေဖြစ်သူ စောက်ဖုတ်ထဲမှ သူ့၏လီးအား ထုတ်ကာ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်တော့သည်။ပြီးမှ ပုဆိုးကောက်ဝတ်ကာ အိမ်အောက်ထပ်ဆင်းလာခဲ့တော့သည်။အိမ်တံခါးမကြီးအား ဖွင့်၍ အိမ်ဝင်းအပြင်သို့ထွက့်ကြည့်ရာ ဆံပင်အရှည်ကြီးဖါးလျားချကာ မျက်တွင်းဟောက်ပက်နှင့် လွယ်အိတ်တစ်လုံးလွယ်ထားသော လူလိုလို သရဲလိုလို ပုံစံအား အရိုးခေါင်းတောင်ဝှေးကိုင်ထားလျက် မတ်တပ်ရပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့သည်။ကျောက်ဒိုးက ကြောက်စိတ်နဲပါးသဖြင့် ရှေ့သို့တိုးကာ လှမ်းမေးလိုက်သည်။

” ခင်ဗျားက လူလား သရဲလား … ဘာအရုပ်လာတောင်းတာလည်း ”

” မင်းတို့ ယူသွားတဲ့ ငါ့ အရုပ်တွေ ပြန်တောင်းတာကွ ”

” ဘာအရုပ်လဲဗျ … ကျုပ် ဘာမှ မယူဘူးလေ ”

” မင်းတို့က ယူတုန်းက ယူပြီး ခုမှ မသိချင်ယောင် ဆောင်နေတာလား … ၁လပြည့်တော့မယ်ကွ … ပြန်မလာကြလို့ ငါက ခြေရာကောက်ပြီး လိုက်ခဲ့ရတာ ”
” တကယ်ပြောတာပါဗျာ … ဘာယူခဲ့မှန်း မသိဘူးဗျ ”

” မင်းနဲ့ ပညာရှင်တစ်ယောက်က … ငါ့ သစ်ဆိုးမျက်နှာဖုံးအရုပ်တွေ သိမ်းပြီးအင်းချအဆက်ဖြတ်ထားကြတာ… သူတို့အဖေါ်တွေက မြင်လိုက်တယ်ကွ ”

” အော် …ဒါဆိုလည်း ကျုပ်ဆရာလာမှ လာခဲ့ဗျာ … သူနဲ့ရှင်း ”

” မလိုဘူး … ခု မင်းဆီက အရုပ်ပေးစမ်း ငါပြန်ယူမယ် … မင်းဆရာဆီ ငါဆက်လိုက်သွားမယ် ”

” မပေးနိုင်ဘူးဗျာ … ခင်ဗျား ဘာလုပ်ချင်လဲ ”

” ဟားဟားးး … မပေးရင် မင်းအသက်ကို နုတ်ယူသွားမယ် ”

” ကောင်းပြီလေ ခဏစောင့် … ကျုပ်ပြန်ပေးလိုက်ပါ့မယ် ”

ကျောက်ဒိုးလည်း အကြံထုတ်နေမိသည်။လူလူချင်း ရိုက်ရဲပေမယ့် ဒီလိုအစွမ်းရှိသောပညာသယ်တွေကို ရိုက်ရန်အကျိုးမရှိသည်ကို တွေးမိလိုက်သည်။အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်ကာ ဆရာဦးသိုက်မောင် ပေးခဲ့သော ဆေးပုလင်းအားဖွက်ယူပြီး အိမ်ရှေ့ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။အနားရောက်မှ ဆေးပုလင်းအားဖွင့်ကာ လှမ်းပက်လိုက်သည်။

” အားးးးး အားးးး ပူတယ် ပူတယ် …… အမလေးးး … ဝုန်းး ဝုန်းးးး းးးး ဒုန်းး ဝုန်းးး ”

လူလိုလို သရဲလိုလိုကောင်မှာ မြေကြီးပေါ်လူးလိမ့်ရင်း အခိုးငွေ့များထွက်လာကာ ပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။ပြီးမှကျောက်ဒိုးလည်း အိမ်မကြီးတံခါးပိတ်ကာ အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ ပြန်တက်လာခဲ့သည်။အိပ်ခန်းထဲတွင် ပက်လက်လေးမှေးနေသော အမေဖြစ်သူအား ပြန်လိုးရန် နူးနပ်နေလိုက်သည်။ပြန်ကျသွားသော လီးအားစုပ်ခိုင်းလိုက်ရင်း ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်အနေထားနှင့် မနှင်းရီစောက်ဖုတ်အားယက်ပေးလိုက်သည်။ကာမစိတ်များထကြွလာချိန် နှစ်ဦးသား မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးလိုက်ကြသည်။အားရပါးရလိုးပြီးမှ အိပ်ပျော်သွားကြရာ မနက်လင်းလင်းချင်း မနှင်းရီမှာ သားဖြစ်သူကျောက်ဒိုးလီးအား စွလိုက်ပြီး အပေါ်မှ တချီတက်လိုးပြန်သည်။ပြီးမှ စောက်ရည်များပေပွနေသော သားဖြစ်သူလီးအား တချောင်းလုံးပြောင်စင်အောင်ယက်ပေးကာ အိမ်အောင်ထပ်သို့ ဆင်းလာခဲ့တော့သည်။ခဏအကြာမှ ကျောက်ဒိုးနိုးလာပြီး ချက်ပြုပ်နေသော မအေဖြစ်သူအား ဖက်နမ်းကာ အိမ်ရှေ့ကွပ်ပျစ်ပေါ်ထိုင်နေတော့သည်။

မနက်စာ စားအပြီးတွင် ရွာထဲမှ ဦးရွှေရိုး ဒေါ်မိုး သီချင်းနဲ့အတူ ဒိုးပတ်သံများ ကြားလာရပြီ တဖြည်းဖြည်း ကျောက်ဒိုးတို့ အိမ်နားရောက်လာခဲ့သည်။ရွာလမ်းတစ်လျှောက် အိုးစည်သံ ပုလွေသံ လကွင်းသံများက ဆူဆူညံညံလေး ထွက်ပေါ်နေတော့သည်။ဒိုးပတ်ဝိုင်းရှေ့က ကွေးနေအောင်ကနေတဲ့သူက အောင်ကြီး ဖြစ်သည်။ကြည့်နေရင်း ကျောက်ဒိုးခေါင်းထဲ အကြံတခုဝင်လာသည်။သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ အောင်ကြီး ဒီမှာ ကနေလျင် သူ့မိန်းမ အေးလှ အိမ်တွင်ကျန်နေခဲ့တော့မည်။ကြုတ်အတွင်းမှ သစ်ဆိုးအရုပ်မလေးအား ဒုတိယအကြိမ် စမ်းသပ်ချင်မိသည်။အမေဖြစ်သူအား ရွာထဲခဏဟု ပြောကာ အိမ်မှထွက်ခဲ့လိုက်တော့သည်။အောင်ကြီးတို့လင်မယားမှာ အိမ်ထောင်သက်က ၂နှစ်ကျော်၍ ကလေးမရကြသေးပေ။ရွာဝန်းကျင်မှာ လယ်ယာကိုင်းကျွန်းများ ဥယျာဉ်ခြံမြေများ ပေါများလှသဖြင့် တဝမ်းတခါးအတွက် မခက်ခဲလှပါ။အောင်ကြီးတို့ လင်မယားမှာ ဥယျာဉ်ခြံမှာ နေ့စားအလုပ်လုပ်ရင်း စားဝတ်နေရေးအတွက် မပူမပင်ဖြေရှင်းနိုင်ပေသည်။တဖြည်းဖြည်း ရွာအစွန်းနား လယ်ကဇင်းရိုးအနီး မြေစိုက်တဲလေးသို့ ကျောက်ဒိုးရောက်ရှိလာသည်။ဘေးဘီ တချက်ကြည့်ကာ တဲနား အနီး အသံပေးရင်း တိုးကပ်သွားသည်။လိုရမယ်ရသာ ကြည့်နေတာပါ တကယ်တော့ ရွာကထိန်အတွက် တရွာလုံးနီးနီး ဘေးနားဝန်းကျင်ရွားများသို့ ၁ရက်ကို နှစ်ရွာသုံးရွာလောက် ညမိုးချုပ်ထိ အလှူခံလိုက်ကြရသည်။အလှူခံမှ ရရှိသော ငွေကြေးအလိုက် အကြွေးအမွေးက စိုစိုပြေပြေလေး လုပ်ကြသည်။

” အေးလှ ရေ …… ဟေးးး အေးလှ … အေးလှ ရှိလားးး ”

” ဟော … အကိုကျောက်ဒိုးလား … ရှိပါရှင် … အကိုကျောက်ဒိုးလူကြီးတော့ အလှူခံလိုက်သွားလေရဲ့ ”

မွစေိုကျတဲ နောကျကြောမှ အေးလှ အသံလေးထှကျပေါျလာနသေညျ။အိမျဝိုငျးပတျပတျလညျက ဆူးရိုးမြားနှငျ့ကာထားပွီး အပငျငယျမြားကွောငျ့ လုံလုံခွံခွံဖွစျနရေသညျ။ကြောကျဒိုးလညျး တဲ၏ ညာဘကျမှကှေ့လြှောကျကာ အနောကျဖကျသို့ရောကျလငြျ ဖိုခနောကျဆိုငျ အုတျခဲမြားနှငျ့တညျထားသော ထမငျးအိုးအား အေးလှတစျယောကျ ငှဲ့နသေညျကို တှေ့လိုကျရသညျ။မီးခိုးတလူလူမို့ မကြျနာလေး စောငျးပွီးမော့နရော ဒူးဆစျအထကျနားထိရောကျနသေော ထမိနျအောကျနားစက ဟနသေညျကို သူမကိုယျသူမ သတိထားမိဟနျမတူပေ။ကြောကျဒိုးက အနီးနားထိ လြှောကျသှားရာ ဟနသေော ထမိနျအနားစကွားမှ အေးလှပေါငျတံဖှေးဖှေးလေးအား အရငျးထိမွငျနရေပွနျသညျ။ဝတျထားသော အကငြျ် ီအပါးလေးက ကွယျသီမြားပွုတျထှကျနကော ဘောျလီအောကျက နို့သားလေးမြား အပွငျသို ရုနျးထှကျနပွေနျသညျ။

” ထမင်းတည်နေတာလား … အေးလှရ ”

” ဟုတ် … အကို ကျောက်ဒိုး … ကျမတစ်ယောက်စာ … ညမနက်စာလေး တည်လိုက်တာ … ကိုအောင်ကြီးကတော့ … အပြန်မူးလာမှာလေ မစားတော့ပါဘူး ”

အေးလှတစ်ယောက် ကျောက်ဒိုးအားပြောရင်း ထမင်းအိုးအား မီးဖိုပေါ်ပြန်တင်ကာ … အောက်မှ မီးခဲလေး ၂ခဲအား ညှပ်ဖြင့် ယူပြီး ထမင်းအိုးအဖုံးပေါ်တင်လိုက်တော့သည်။မီးခဲလေးများလှမ်းအတင်တွင် သူမပေါင်ကြားထဲ ကျန်လက်တဖက်က သွင်းကာ ဂွကြားအား ၂ချက်၃ချက် ကုတ်လိုက်ပြီးမှ ထရပ်လိုက်သည်။ကျောက်ဒိုးအား အိမ်ထဲဝင်ရန်ပြောပြီး ထမိန်လေးအားဖြန့်ဝတ်လိုက်ရာ ဗိုက်သားဖွေးဖွေးလေးအောက်က စောက်မွှေးအုံလေးအား ဖျက်ကနဲ့ပေါ်သွားလေသည်။ကျောက်ဒိုးစိတ်ထဲ ဖျင်းကနဲ့ဖြစ်ကာ လည်ပင်းဆွဲထားသောကြုတ်လေးအားကိုင်ရင်း ဂါထာရွတ်လိုက်တော့သည်။တဲအတွင်းသို့ရှေ့ကဝင်သွားသော အေးလှမှာ သူမတို့လင်မယားအိပ်သော ကွပ်ပျစ်အပုလေးပေါ်သို့ ထိုင်ချကာ ခေါင်းလေးငုံ့နေတော့သည်။ကျောက်ဒိုးလေးဘေးနားကပ်ထိုင်ရင်း အေးလှ ပုခုံးလေးအား ဘေးတိုက်ဖက်လိုက်တော့သည်။

……………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( တိတ်တခိုး အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )

” ကျောက်ဒိုး ” ( အခန်း ရ )

” ဟေးလားကွယ့်…မောင်ရို့ ဟေးလားကွယ်မောင်ရို့ …… ဝမ်းစမိုးနဲ့ သောသောညံ … ယေ့ ယေ့ … ဝါးးး လား လားးးး ”

ရွာထဲ ဒိုးပတ်သံ တညံညံနဲ့ ပရိတ်သတ်များရှေ့ အောင်ကြီးတစ်ယောက် ကွေးနေအောင်ကနေစဉ် သူမိန်းမ အေးလှမှာမြေစိုက်တဲလေးအတွင်း ချွေးတဒီးဒီးနှင့် ကွပ်ပျစ်ပုလေးပေါ် နှစ်ပါးသွားကနေတော့သည်။ကျောက်ဒိုးမှာ ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင် ပက်လက်လှန်ပေးရင်း အေးလှ၏ စောင့်ချက်များကို ပြန်ပြန်ပင့်စောင့်ပေးနေသည်။ပထမ တချီတွင် အေးလှ၏ စောက်ပတ်လေးအား ကော့ပြန်နေအောင်မှုတ်ပေးပြီး အပေါ်မှ လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးလိုးပေးလိုက်သည်။ခဏနားလိုက်ကြပြီး ဒုတိယချီတွင် အေးလှက ကျောက်ဒိုးလီးအား တင်းပြောင်လာအောင်စုပ်ပေးပြီးမှ အပေါ်မှ ခွလိုးလိုက်သည်။လင်ဖြစ်သူအောင်ကြီးလီးထက် တုတ်ပြီးရှည်သဖြင့် သူမစိတ်ကြိုက် အားရပါးရ အပေါ်မှ စောင့်နေတော့သည်။အောင်ကြီးမှာ အိမ်ထောင်ကျကာစ လိုးချက်သန်သော်လည်း တဖြည်းဖြည်း အရက်ကြောင့် ပုံမှန်မလိုးနိုင်တော့ပေ။စိတ်ကြွသောအချိန်လိုးလည်း လီးက ခဏနှင့်ပျော့သွားသဖြင့် အေးလှမှာ ကာမဆန္ဒများ မပြည့်ဝပေ။ကျောက်ဒိုးလီးနှင့်တွေ့မှ ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားနေရရှာသည်။မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ ကျောက်ဒိုးရင်ဘတ်ပေါ် လက်ထောက်ထားရင်း သူမဖင်လေးအား မြှောက်ကာ စောင့်စောင့်ချနေတော့သည်။

” ဘွတ် … ဖလွပ် ဖွပ်ဖွပ် … ဗျစ် … အ အားးး းးး ”

” ကောင်းလား … အေးလှ ”

” အင်း … အကိုကျောက်ဒိုး ”

” နင့်ယောကျင်္ား အောင်ကြီးလီးနဲ့ ငါ့လီး … ဘယ်ဟာက ကြီးလည်း ”

” အကိုကျောက်ဒိုး လီးက … ပိုကြီးတာပါ ”

” တကယ်လား အေးလှ …… အင့် အင့် … ဘွတ် ဘွတ် ဖွပ် ”

” တကယ်ပါ အကိုကျောက်ဒိုးရယ် … အားးး းးး ရှီး ”

” ငါလိုးပေးတာနဲ့ အောင်ကြီးလိုးပေးတာ ဘယ်ဟာပိုကောင်လည်း ”

” အားးး ရှီးးးးး ……… အ အ … အကိုကျောက်ဒိုး လိုးပေးတာ ပိုကောင်းတယ် ”

” ဟူးးး ရှီးးး းးး …… ဘွတ် … ဗျစ် ဗျစ် …… နင့်စောက်ပတ်ကလည်း အအိုသာဆိုတယ် လိုးရတာ စီးပိုင်နာဟာ ”

” အာ …… လိုး လိုးလေ … အကိုကျောက်ဒိုး … နာနာလေး ပင့်လိုးလေ …… အားးး အားးးး းးးး ရှီးးး ”

” ခု နင်ကြိုက်သလောက် စောင့်ဟာ … ပြီးမှ ငါပြန်လိုးပေးမယ် ”

” အင်းပါ … အ အ အားးး ရှီးးး းးး ဟူးးး …… အကိုကျောက်ဒိုး လီးက အားရစရာကြီး … ကောင်းလိုက်တာ ”

” အေးပါ … နင် ခံချင်ရင် … နောက်ကျ ငါလာလာလိုး ပေးမှာပေါ့ ”

” တကယ်လား အကိုကျောက်ဒိုး … ဒီလောက်ကောင်းတဲ့လီးကို မခံချင်ပဲ ရှိပါ့မလားရှင် … အင့် ဖွပ် ဘွတ် ဘွတ် … ဗျစ် …… အ … ”

” အောင်ကြီးမသိအောင် လာလာလိုးပေးမယ်လေဟာ … အားးး ရှီးးး … စောင့် စောင့် အေးလှ … နင်စိတ်ကြိုက် စောင့်လိုး ငါ့လီးကြီးကို ”

” စောင့်နေတာပဲ အကိုကျောက်ဒိုးကလည်း … အင်းပါ … ကိုအောင်ကြီးမသိအောင် ကျမ အလိုးခံမှာပါ … နေ့တိုင်း လာလာလိုးပေးနော် … အ ……… ရှီးးး ”

နှစ်ဦးသား စကားပြောရင်း လိုးနေကြရာ အေးလှစောက်ခေါင်းမှ စောက်ရည်များပန်းထွက်လာတော့သည်။၃ချက်ခန့် ဆက်တိုက်စောင့်လိုက်ရင်း ကျောက်ဒိုးရင်ဘတ်ပေါ် ကိုယ်လုံးလေး မှောက်ချလိုက်သည်။ပြီးမှ ခါးလေးလှုပ်ကာ ကျောက်ဒိုးလီးကြီးအား ညှစ်ပေးရင်း လက်ကျန်စောက်ရည်များပန်းထုတ်လိုက်သည်။

” မောသွားပြီပေါ့ … အေးလှ ”

” အင်း ”

” ငါမှ … မပြီးသေးတာ ”

” လိုးလေ … ကျမ ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ ”

” လေးဖက်ကုန်းပေးဟာ ”

” ရှင် … ဘယ်လို … ကျမ မကုန်းတတ်ပါဘူး ”

” အေးပါ … ဆင်းဦး … ငါသင်ပေးမယ် ”

အေးလှ လည်း ကျောက်ဒိုးကိုယ်ပေါ်မှလိမ့်ဆင်းလိုက်ရင်း ကျောက်ဒိုးပြောသလို နေပေးလိုက်သည်။ရှေ့လက်နှစ်ဖက်အား ကွေး၍ ခါးကော့ထားကာ ဖင်ကြီးအား အစွမ်းကုန်မြှောက်ထားပေးလိုက်သည်။ကျောက်ဒိုးက နောက်မှ ဒူးထောက်နေရာယူရင်း အေးလှဖင်ကြားမှ ဖေါင်းထွက်နေသော စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းအား ဒစ်ဖူးဖြင့် အထက်အောက်ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။အေးလှ ခါးလေး ဆက်ကနဲ့တုန်သွားရာ ခါးလေးအားစုံကိုင်လိုက်ရင်း ဒစ်ဖူးအား စောက်ခေါင်းဝသို့တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်တော့သည်။၁ဝချက်လောက်ပုံမှန်လိုးပေးလိုက် စောင့်လိုးလိုက်နှင့် အေးလှစောက်ပတ်လေးအား စမ်းကြည့်နေသည်။စောင့်လိုးလိုက်ချိန်တွင် ဒစ်ဖူးက သားအိမ်ဝသို့ စောင့်မိနေသဖြင့် အေးလှခေါင်းလေး မော့တက်လာတတ်သည်။ထိုအခါမျိုးတွင် လီးအား ဖြည်းဖြည်းချင်းအထုတ်အသွင်းသာ လုပ်နေလိုက်သည်။ချော့လိုးနေရင်း အေးလှဖင်ကြီးက နောက်သို့ကော့ထိုးပေးနေသည်ကို ခံစားသိရှိလိုက်မှ လီးအဆုံးထိ ပစ်စောင့်လိုးတော့သည်။အေးလှမှာ ဖင်ကုန်းပေးလိုက်မှ လီးအဝင်နက်ကြောင်းသိလာရသည်။လီးကြီးက စောက်ခေါင်းအတွင်သားများအား ချိတ်ဆွဲရုံသာမက ဂွေးဥမဲမဲကြီးနှစ်လုံးကလည်း သူမစောက်စိလေးအား တဘတ်ဘတ်နှင့် ရိုက်မိနေရာ အရသာထူးကဲစွာ ခံစားနေရသည်။

” အကိုကျောက်ဒိုး … ကျမ ခံနိုင်ပါပြီ … စိတ်ကြိုက်သာလိုးပါတော့ ”

ကျောက်ဒိုးလည်း အေးလှဘက်က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း တောင်းဆိုလာသဖြင့် မနားတမ်း စောင့်လိုးပစ်သည်။အေးလှတစ်ယောက် ကျောက်ဒိုး၏ လိုးချက်ကြမ်းကြမ်းများအောက်တွင် ဖင်လေးထောင်ကာ ကြိတ်မိတ်ခံနေတော့သည်။ငယ်ရွယ်သူမို့ ကာမစိတ်ပြင်းထန်ကာ ကျောက်ဒိုးစောင့်ချက်များအား တောင့်ခံရင်း လီးအရသားအား ခံယူနေမိသည်။

” အ …… အားးး … လိုး လိုးးး … နာနာလေးသာ လိုးပေး … အကိုကျောက်ဒိုး … ရှီးးး းးး ကောင်းလိုက်တာ … အမလေးးး ”

” ဘွတ် … ဗျစ် … ဖွပ်ဖွပ် ……… ဗြွတ် ဖလွပ် …… ဘွတ် …… ဘွတ် ”

ကျောက်ဒိုးမှာ လီးအရင်းထိ စောင့်လိုးရင်း လီးတန်တလျှောက်ကျင်လာသဖြင့် ပြီးချင်လာရာ

” အင့် အင့် … ဘွတ် … အ ……… ဘွတ် ……… ရှီးးး းးး ငါပြီးတော့မယ် အေးလှ…… ရှီးးး းးး အားးး ”

” ဟင် …… ခဏ ထိန်းထားဦး …… အကိုကျောက်ဒိုး ……ကျမလည်း ထပ်ပြီးချင်နေပြန်ပြီ … အင့် စောင့် စောင့် ”

ကျောက်ဒိုးလည်း နဖူးကြောများထောင်လာကာ ထိန်းလိုးနေရပြန်သည်။အချက် ၄ဝလောက် တရကြမ်းစောင့်ရင်း အေးလှခေါင်းလေးမော့တက်လာကာ

” အားးး းးးး းးးးး ရှီးးး းးးးးးးး ……… ပြီး ပြီး … ပြီးပြီ … အကိုကျောက်ဒိုး … ထွက်ကုန်ပြီ …… အမလေးးး ကောင်းလိုက်တာ အကိုကျောက်ဒိုးရယ် ”

ကျောက်ဒိုးလည်း အေးလှပြီးသည်နှင့် အံကြိတ်ကာစောင့်လိုးရင်း နောက်ဆုံးတချက်စောင့်အပြီး လရည်များ တဖျောဖျောထွက်လာကာ အေးလှ သောက်ခေါင်းထဲသို့ ပန်းထဲ့ပေးလိုက်တော့သည်။

………………………………………………

ကြုပျလညျး အေးလှကို အားရပါးရလိုးပေးပွီးအိမျအပွနျ ရှာအပွငျဘကျစညျးရိုးကိုကြောျပွီး တောထဲဟငျးစားလေး ပတျကွညျ့နတော။မတှေ့ပါဘူးဗြာ။သစျရိပျတှနေဲ့မို့ ရှာဘကျထကျတော့ တောအတှငျးကအေးတယျဗြ။တောပနျးတောငျပနျးလေးတှေ မွငျတော့လညျး အမေ့ကို သတိရမိတာ။ပနျးတှကေ ရောငျစုံဗြို့ ကွညျ့နရေငျး ရောငျစုံလေးတှခေူးမိလိုကျတာ။တခုထူးဆနျးတာက တောထဲတောငျထဲရောကျသှားရငျ ကြုပျက လှတျလှမျးတာဗြ။ဘာလှမျးလို့လှမျးမှနျသာမသိတာ။တှေးရငျးနဲ့လြှောကျလာလိုကျတာ ကြုပျအိမျရှေ့တောငျ ရောကျလာပွီ။အမကေ ပနျးတှေ တပှေ့တပိုကျနဲ့ ပွနျလာတဲ့ ကြုပျကို ပွုံးစိစိနဲ့ ကွညျ့နတောဗြို့။ကြုပျကတော့ အေးဆေးပဲ။အိမျထဲက ခုနျရှညျပေါျမှာ ဆေးပေါ့လိပျသောကျရငျး သစျဆိုးမကြျနှာဖုံးအရုပျမ အကွောငျးတှေးနလေိုကျတာ။ကြုပျအတှေးက တခကြျခကြျ မီးဖိုးဂြောငျဘကျ ရောကျနမေိတယျ။မွဝေါနဲ့လုပျထားတဲ့ ရှံ့မီးဖိုထဲ အမကေ ထငျးထိုးထဲ့နတောဗြ။ဖငျထိုငျခုံအပွားအသေးလေးပေါျက ဘေးကို တှဲကနြတေဲ့ အမေ့ဖငျကွီးက အိစကျနာဗြာ။မနကျပိုငျးက အေးလှနဲ့၂ခြီလိုးထားတာတောငျ ကြုပျလီးက တငျးကနဲ့ဖွစျဖွစျလာတာ။အမေ့ခကြျတဲ့ ဝကျသားဟငျးနံ့လေးက မှှေးနတောဗြို့။ကြုပျလညျး အမေ့ဘေးသှားထိုငျပွီး အမဟေငျးခကြျတာကွညျ့နမေိတာ။ဆံပငျကိုထုံးပွီး ဘီးလေးဆိုကျထားတဲ့ အမေ့မကြျနာလေးက ဘေးတစောငျးကွညျ့တာတောငျ အတောျလှတာဗြ။ထငျးမီးကို မီးခိုးလိုကျအောငျ ဝါးလုံးခေါငျး အသေးလေးနဲ့ တေ့မူတျပေးနသေေးတာ။အိမျအတှငျးဆိုတော့ ဘောျလီမဝတျဖူးလေ အကငြျ် ီအပါးလေးအောကျက အမေ့နို့အုံကွီးက ထငျးနတော။ကြုပျဘကျလှညျ့ကွညျ့တာနဲ့ အမေ့နဖူးလေးကို တခကြျနမျးလိုကျသေးတယျ။အမကေ အိုးထဲဆီနဲနဲ ထညျ့ထားပွီးမှ ဆေးကွောထားတဲ့ ဝကျသားတုံးတှေ ထညျ့တာ။ဆီပူထိုးတာတဲ့။

” သားလေး … အိမ်ရှေ့က ဖလားနဲ့ ရေနဲနဲခပ်ခဲ့ … အမေ့ ကူဦးနော် ”

” ဟုတ် အမေ … သွားယူပေးမယ် ”

” အော် … လက်စနဲ့ … စဉ့်အိုးဘေးက စကာကုံးလေးယူခဲ့သား … သရက်ခြောက်လေးတွေ ရှိတယ် ”

ကျုပ်လည်း အိမ်ရှေ့ ကွပ်ပျစ်အနီးက စဉ့်အိုးထဲ ဖလားလေးနဲ့ရေအပြည့် ခပ်ပြီး … ခပ်လှမ်းလှမ်း နေပူခံထားတဲ့ သရက်သီးခြောက် စကာကုံးလေးယူပြီး ပြန်ဝင်လာလိုက်တာပေါ့။ပြီးမ အိုးထဲကို အမေက ရေနည်းနည်းလောင်းထည့်တာဗျ။ခေါ်ရေပေါ့ဗျာ ကျုပ်တို့ရွာဓလေ့။မကြာပါဘူး ဝက်သားတုံးတွေထဲက ရေတွေဆူထွက်လာတာ။

” အသားထဲက ရေကို ထုတ်ပစ်ရတယ် သားရဲ့ ”

” အော် … အဲလိုလား… အမေရ ”

” ဟုတ်တယ် သားရဲ့ … ရေထုတ်ချက်မှ ဝက်သားက နုူးပြီး စားလို့ကောင်းတာ ”

အမေက စကားတပြောပြောနဲ့ ရေခန်းသွားတဲချိန်ကျမှ ကျုပ်ယူပေးတဲ့ သရက်သီးခြောက်တွေ ရေဆေးပြီး လက်လေးနဲ့ညှစ်ပြီး ရေပြန်ထုတ်တာ။ပြီးမှ ဒုတိယအကြိမ် ရေထပ်ထည့်တာဗျ။ကုန်းလိုက်ကွလိုက်နဲ့ အမေ့ထမိန်အောက်နားစက လွတ်သွားပြီး စောက်ဖုတ်အုံကြီးမြင်နေရပြန်ရော။ကျုပ်လည်းကြည့်ရင်း အမေ့ဒူးခေါင်းကြား လက်တဖက်က အလိုလို ရောက်သွားတော့တာပေါ့။ပေါင် အတွင်းသားလေးတွေပွတ်ရင်း စောက်မွှေးအုံကြီး ဖွဖွဆွဲနေမိတာ။

” ဟဲ့ … သားလေ… အမေ ဟင်းချက်နေတာလေ ”

” ချက်လေ အမေရဲ့ … သားက ပွတ်ပေးချင်လို့ပါ ”

” ဒီကလေး ကတော့လေ … မလွယ်ပါလား ”

အမေက ပါးစပ်ကသာ ပြောနေပေမယ့် ပေါင်နှစ်ချောင်းဖြဲပေးနေတာဗျ။ဒုတိယရေလည်း ခမ်းရော ဝက်သားနံ့လေးက မွှေးပြီးနုူးအိလာတာ။အမေ့ စောက်ဖုတ်လည်း ကျုပ်လက်ချက်နဲ့ အရည်ကြည်လေးတွေ စို့လာတာပေါ့။စောက်စိထိလေး ထိမိတာနဲ့ အမေ့ကိုယ်လုံးလေးက တုန်တုန်သွားတာ ကြည့်လို့ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ကျုပ်လည်း ဟင်းနံ့မွှေးမွှေးလေးရှုရင်း အမေ့စောက်ခေါင်းထဲ လက်ခလယ်လေးထည့်ပြီး မွှေပေးလိုက်တယ်။အမေကလည်း သူစောက်ဖုတ်အမွှေခံရင်း ဟင်းအိုးကို ယောင်းမနဲ့မွှေနေတာဗျို့။

” အ …… သားလေးရယ် … ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ … အမေထမင်းချက်နေတာကို … ရှီးးး းးး ဟူးးး ”

” အမေ … သားမေးမလို့ … မမေးဖြစ်တာဗျာ ”

” မေးလေ … သား ”

” အမေ့ အကိုအိမ် ရောက်တုန်းက… မောင်သိန်းနဲ့ အမအေးမွန်တို့ လိုးနေတာ အမေက ကြိုသိနေတာလား ”

” အွန်းပေါ့ … သားရယ် … အမေတို့မျိုးက သွေးသားအရင်းချင်း ဆက်ဆံတဲ့စိတ်အခံရှိပုံပဲ ”

” ဟင် … ဒါဆို … အမေလည်း … သားတို့ မမွေးခင် သွေးသားရင်း လိုးဖူးတယ်ပေါ့ ”

” အာ … သားကလည်းကွယ် … ကျွတ် ”

အမေမျက်နှာလေး ရဲကနဲ့ဖြစ်ကာ စောက်ပတ်အတွင်းသားက ကျုပ်လက်ခလယ်လေးကို တင်းကနဲ့ညှစ်နေတာဗျ။ကျုပ်လည်း သိချင်စိတ်က ပြင်းပြနေတာမို့ အမေ့စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ခလယ်ကို ရသလောက်သွင်းပြီး ထပ်မွှေပစ်လိုက်တာ။

” ပြောပါ အမေကလည်း … သားနဲ့တောင် လိုးပြီးပြီလေ… ဘာရှက်စရာ ရှိနေတာလဲ ”

” သားက … တကယ်သိချင်နေတာလား ”

” သိချင်တာပေါ့ အမေရဲ့ … စိတ်ထဲပဲထားမှာပါ … နားလည်ပါတယ် အမေကလည်း ”

” အမေ့ကို တမျိုးမမြင်နဲ့နော် သားလေး… အမေ အိမ်ထောင်မကျခင် … စလိုးဖူးတာက … သား ဘကြီးနဲ့လေ ”

” အော် … ဒါဆို … အမေတို့က … ပြီးမှ အိမ်ထောင်ပြုကြတာပေါ့ ”

ထို့နောက် မနှင်းရီက သူမတို့မောင်နှမ လိုးဖြစ်ခဲ့ကြပုံ။မသင့်တော်သဖြင့် အကိုဖြစ်သူစံလှက အိမ်ထောင်အရင်ပြုသွားပုံ။သို့သော် အေးမွန်နှင့်အောင်ကြီးမွေးပြီးသည်အထိ မောင်နှမနှစ်ယောက် လိုးဖြစ်ကြပုံ။သူမကိုယ်တိုင်လည်း ကိုယ်ဝန်ရှိလာသဖြင့် သားဖြစ်သူ၏ ဖအေအရင်းနဲ့ယူလိုက်ရပုံ စီကာပတ်ကုန်းပြောပြလိုက်တော့သည်။အကိုဖြစ်သူစံလှနှင့် လိုးဖြစ်ခဲ့ပုံပြောရာတွင် စောက်ရည်းများ ပန်းထွက်လာရင်း သားဖြစ်သူကျောက်ဒိုးလက်အား ခက်ကောက်ဝတ်မှ ကိုင်ကာ သူမစောက်ဖုတ်လေးနှင့် ဖိကပ်ထားတော့သည်။စောက်ရည်များတဗြန်းဗြန်းပန်းထုတ်ပြီးမှ ကျောက်ဒိုးလက်အားဆွဲထုတ်လိုက်တော့သည်။ခဏအကြာတွင် လက်တဖက်က ဟင်းအိုးမွှေနေရင်း ကျန်လက်တဖက်က ကျောက်ဒိုးပေါင်ကြားထဲမှလီးအား ပုဆိုးအပြင်မှကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးနေပြန်သည်။ကျောက်ဒိုးလည်း မအေဖြစ်သူ၏ အလိုးခံရပုံများတွေးရင်း လီးတချောင်းလုံး ကျင်တက်လာကာ လရည်များ ပုဆိုးအတွင်း၌ပင် ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ရသည်။

” အားးး းးး … သား…… ထွက် ထွက် … ထွက်ပြီ အမေရေ …… ကောင်းတာဗျာ … ရှီးးး းးးး … အားးး းးး ”

” နှင်းရီရေ … ဟေးးးနှင်းရီ …… နှင်းရီ ရှိလားးး ဟေးးးး ”

ကျုပ်မှ လရည်ထွက်လို့ မကုန်သေးဘူး … အမေ့ နာမည်ကို အကျယ်ကြီး အိမ်ရှေ့ဝနေ လှမ်းအော်နေတာဗျို့။ဟင်းအိုးမွှေရင်း ကျုပ်ကိုဂွင်းထုပေးနေတဲ့ အမေလည်း လန့်ပြီး လီးကိုင်ထားတဲ့လက်ကို အမြန်လွတ်လိုက်တာပေါ့။ပြီးမှ အမေက ထရပ်ရင် စောက်ရည်ကွက်နေတဲ့ထမိန်ကို လှည့်ဝတ်လိုက်တာ။ကျုပ်လည်း အိမ်အပြင်ဘက် လှည့်ကြည်မိတော့။

” ဟာ ”

အမေ့ အကို ဘကြီးစံလှတို့ မိသားစုဗျ။ ကိုအောင်မင်းပဲ မပါတာ လူစုံတက်စုံပဲဗျို့။ကျုပ်တို့ရွာ ကထိန်ပြီးမှ ပြန်ကြမှာဆိုပြီးပြောရင်း လှည်းပေါ်မှ အထုတ်အပိုးတွေချနေကြလေရဲ့။

” ဟော … အကိုစံလှ တို့ … လာ ဝင်ခဲ့လေ အိမ်ထဲကို ”

လှညျးပေါျက ဆငျးဆငျးခငြျး အောျခေါျနတေဲ့ ဘကွီးကို အမကေ လှမျးခေါျလိုကျတာ။ဘကွီးကလညျး ကှမျးပလုပျပလောငျးနဲ့ အိမျထဲဝငျလာရောဗြ။သူ့နောကျက အမအေးမှနျ…ပွီးတော့ မောငျသိနျး …အငယျမလေးရောဗြ။ကြောငျးခဏပိတျတုနျး အလညျလာပုံပဲ။အငယျမ ထှေးခငျက မွို့သူစတိုငျဗြ အကငြျ် ီလကျတကိုငျးနဲ့ အောကျက စကပျလေးက ဒူးဆစျတောငျမဖုံးဘူး ပိနျပိနျဖွူဖွူလေး ထူးထူးခွားခွား သူတစျယောကျဖွူနတော။အမအေးမှနျကတော့ နို့အုံကွီးကွီးနဲ့ ခါးသိမျလေးအောကျက ဖငျကွီးက ကော့ထှကျနာ ညိုခြောကွီးပေါ့။

” ဟာ … မွှေးကြိုင်နေတာ နှင်းရီရ … ဘာဟင်းတွေလဲ ဟ ”

ဘကြီးစံလှက ခုထိ အရင်တိုင်းပါပဲ အသံကျယ်ကြီးနဲ့ မေးနေလေရဲ့။ကျုပ်က အမအေးမွန် ဖင်ကြီးကြည့်ရင်း ညပိုင်း သစ်ဆိုးအရုပ်မအစွမ်းနဲ့ လိုးဖို့တွေးနေမိတော့တာ။

……………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( တိတ်တခိုး အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
” ကျောက်ဒိုး ” ( အခန်း ၈ )

ညနေပိုင်းကြ အမေက ကောက်ညှင်းပေါင်းနဲ့ အကြော်ဗျို့။သူ့အမျိုးတွေဧည့်ခံနေတာ။ဘကြီးစံလှက ကွပ်ပျစ်ပေါ်ထိုင်ပြီးတာနဲ့ ကျုပ်ကို တန်းခိုင်းတာပဲ။

” ကျောက်ဒိုးရေ … ခဏနေ …မင်းအမနဲ့ ညီမကို ရွာထဲလိုက်ပြကွာ ”

” ဟုတ် … ဘကြီး …သူတို့ စားပါစေဦးဗျ ”

အမအေးမွန်နဲ့ထွေးခင် တို့က အလှပြင်ထားပြီးသား။မောင်သိန်းကတော့ မူးပြီးမှောက်နေလေရဲ့။ရောက်ကထဲက တောဆိုင်ဘယ်နားရှိလည်းမေးနာ။ခဏနေတော့ ကျုပ်လည်း အိမ်ပေါ်တက်ပြီး အမေ့အိပ်ခန်းထဲဝင်လာလိုက်တယ်။အမေက ရင်လျားလေးနဲ့ ရေချိုးတော့မယ့်ပုံစံဗျ။ဒါနဲ့ ဘကြီးက သူ့သမီးတွေ ရွာထဲလိုက်ပြဖို့ အကျိုးကြောင်းလေးပြောရင်း အမေ့ကို မျက်နာချင်းဆိုင်ဖက်နမ်းလိုက်သေးတယ်။

” အမေ့ … အကိုက … သားတို့ကို အပြင်လွတ်ပြီး … အမေ့ကို လိုးတော့မှာနေမှာ ”

” ဟဲ့… ကျောက်ဒိုး … ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ … ဒီကလေးနယ် ”

အမေက … ပြန်ပြောရင်း ကျုပ်လီးကို လှမ်းညှစ်တာဗျ။

” မဟုတ်ဖူးလား … အမေရ … သားသိပါတယ်ဗျာ ”

” အောင်မယ် … ဒီလိုပြောကြေးဆို … နင်လည်း သူတို့ရောက်ကထဲက အေးမွန်ဖင်ကို နွားငတ်ရေကျ ကြည့်နေတာလေ ”

” ဟင် … အမေက သိနေတာလား ”

” သိတာပေါ့… အေးမွန်ကလည်း ကျွေးချင်နေတာ… နင်အနားကပ်လာရင် … ထမိန်ပြင်ဝတ်ရင်း စောက်ပတ်ကို လှစ်ပြနေတာ ”

” ကဲပါ … အမေ ရေချိုးမှာဖြင့်ချိုး … သားတော့ အဝတ်စားလည်းပြီး သူတို့လိုက်ပို့ပေးရဦးမယ် ”

အမေအောက်ထပ်ဆင်းမှ ကျုပ်လည်း အဝတ်စားလည်းပြီး အိမ်အောက်ပြန်ဆင်းလာလိုက်တယ်။အမအေးမွန်တို့က ကျုပ်မြင်တာနဲ့ ကွပ်ပျစ်ပေါ်ကဆင်းပြီးရွာထဲသွားဖို့ တာဆူနေကြပြီ။အိမ်ရှေ့လမ်းအတိုင်း ရွာထဲလျှောက်လာကြတာ အမအေးမွန်နဲ့ ထွေးခင်က ရှေ့ကဗျ။ကျုပ်ကတော့ နောက်ကနေ အမအေးမွန်ဖင်ကြီး ကြည့်ပြီး နောက်ကလိုက်နေရတာ။ရွာထဲလည်း သီချင်းသံတညံညံနဲ့ ကထိန်အတွက် မြေကြွင်းတူး ဝါးလုံးစိုက် ပဒေသာပင်အတွက် ကာလသားတွေ အလုပ်ရှုပ်နေကြတာပေါ့။ရှောက်ကြည့်ရင်း အမအေးမွန်တို့ကို တဝမ်းကွဲ အမျိုးတွေအိမ် လိုက်ပို့ဖြစ်တယ်။

” ဟော … ပေါ်လာပြီပေါ့ … တစ္ဆေမကြောက် သူရဲမကြောက်တဲ့ … ကျောက်ဒိုး ”

” ဟားးး … ဦးကြီးကတော့ လုပ်ပြီ ”

အဖေ့အကို တစ်ဝမ်းကွဲ ဦးကြီမြိုင်က ကျုပ်ကို စတာဗျို့။ကျုပ်တို့ အိမ်ပေါ်ရောက်တော့ တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်ပြီး ကျုပ်တို့ကို လက်ဖက်နဲ့ရေနွေးကြမ်း ဧည့်ခံပေးနေတာ။လူပုံက ပိန်ပိန်ပါးပါး နှုတ်ခမ်းမွှေးသဲ့သဲ့ ရောင်ထုံးကြီးနဲ့ပါ။

” ကျောက်ဒိုး … အမနှင်းရီ နေကောင်လားကယ့် ငါလည်း မရောက်တာကြာပြီ … ဒါလေးတွေက ဘယ်သူတုန်း ”

” ဒါက … အမေ့အကိုက မွေးတဲ့ အမနဲ့ညီမ … ဦးကြီး ”

” အော် … အလည်လာကြတာလား ”

” ဟုတ်ကဲ့ရှင့် ‘

ဒီတခါတော့ အမအေးမွန်းက ဝင်ဖြေလိုက်တာပါ။ဦးကြီးမြိုင် မျက်လုံးလေးတွေ ဝင်းကနဲ့ဖြစ်သွားပြီး အမအေးမွန် ကိုယ်လုံးကြီးကို သိမ်းကျုံးကြည့်နေတာ။ကျုပ်လည်း အမေနေကောင်းကြောင်း ဒီဘက်မရောက်တာကြာလို့ ဝင်လာကြောင်းပြောလိုက်ရတယ်။ဒါမယ့် ကျုပ်စကား မတိုးတော့ပါဘူး။ဦးကြီးမြိုင်က ရွာကထိန် ဇတ်ပွဲပါကြောင်း ကြည့်ချင်လျင် ဖျာဝယ်ထားမည်ဖြစ်ကြောင်း အမအေးမွန်နဲ့ စကားလက်ဆုံကြနေတာဗျို့။နောက်ထပ် အမျိုးတွေအိမ်နှစ်အိမ်လောက် လိုက်ပို့ပေးလိုက်သေးတယ်။ဒီချိန်ဆို အမေနဲ့ဘကြီးစံလှတို့ လိုးနေလောက်ပြီဟု တွေးရင်း စိတ်ထဲ ဂနာမငြိမ်ဖြစ်ရသေးတယ်ဗျာ။

တကယ်လည်း ကျောက်ဒိုးတို့ ထွက်သွားပြီး ခဏအကြာ မနှင်းရီက ရေချိုးပြီး အိမ်ထဲဝင်တော့ အကိုဖြစ်သူစံလှက အိမ်ရှေ့ဘက်အရိပ်ခြေကြည့်ပြီး နောက်က ကပ်လိုက်လာခဲ့လေသည်။ထမိန်ရေစိုနဲ့မို့ အသားတွင်ကပ်နေကာ လမ်းလျှောက်တိုင်း ဖင်ကြီးက ရမ်းခါနေရသည်။ဦးစံလှက အိမ်ထဲရောက်ရောက်ချင်း လှေကားပေါ်တက်နေသော ညီမဖြစ်သူအား လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။လှည့်ကြည့်နေသော ညီမဖြစ်သူနား အမြန်တိုးကပ်သွားရင်း မပြောမဆိုနှင့် ရေစိုထမိန်အားမကာ စောင်ဖုတ်ကြီးအား ဒူးထောက်ယက်လိုက်တော့သည်။

” ဟင် … အကိုကလည်း … ခဏနေဦးလေ … ရေစိုကြီးနဲ့ ထမိန်လဲပါရစေဦး ”

ဦးစံလှမှာ စကားပြန်မပြောပဲ စောက်ပတ်အား အငမ်းမရယက်ရင်း ခဏအကြာမှ ထရပ်လိုက်သည်။မနှင်းရီအား အိမ်ပေါ်တက်ရန် ပြောရင်း ဖင်သားကြီးများပွတ်ကာ နောက်မှကပ်တက်လိုက်သည်။မနှင်းရီအခန်းတွင်း ဝင်ဝင်ချင်း ထမိန်ချွတ်ခိုင်းကာ ကုတင်တိုင်ဘေးမှ တဘက်အား ယူ၍ ရေချောက်အောင်သုတ်ခိုင်းနေသည်။မတ်တပ်ရပ်လျက် တဘက်သုတ်နေသောညီမဖြစ်သူ၏ မိမွှေးဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးအားကြည့်ရင်း ဒုတိယအကြိမ် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးထောက်ကာ စောက်ပတ်အားယက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ဒီတကြိမ်တွင် မနှင်းရီမှာ အကိုဖြစ်သူအား သူမပေါင်နှစ်ချောင်းဖြဲပေးရင်း အလိုက်သင့်လေး ခါးကော့ပေးထားလိုက်သည်။အကိုဖြစ်သူ၏ နူတ်ခမ်းမွှေးငုတ်တိုလေးများက စောက်စိလေးအားထိမိချိန် စူးကနဲ့ဖြစ်သွားရင်း ပေါင်သားတုတ်တုတ်ကြီးက တုန်သွားရသည်။သို့သော် စောက်ပတ်နှင့်ပါးစပ်အား အပြတ်မခံပေ လိုက်ကပ်ပေးထားသည်။စောက်ဖုတ်ဘေးနူတ်ခမ်းသားများဖေါင်းကြွလာမှ ဦးစံလှက သူမအား ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှန်ခိုင်းကာ အပေါ်မှ ခွလိုးလိုက်သည်။မလိုးရတာ ကြာသော ညီမဖြစ်သူအား တရကြမ်းဖိလိုးနေရာ မနှင်းရီမှာ တအင့်အင့်နှင့်ညည်းတွားရင်း ခံနေရသည်။အကိုဖြစ်သူ၏ လိုးချက်များက မီးပွင့်မတတ်မို့ အစပိုင်းတွင်း အံလေးကြိတ်ကာ ခံနေရသည်။တဖြည်းဖြည်း စောက်ရည်များရွှဲလာမှ လီးအဝင်အထွက်တိုင်း စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများပွတ်ဆွဲပေးတဲ့အရသာကို ခံစားမိနေသည်။အကိုဖြစ်သူ၏ လီးကြီးတိုးဝင်လာတိုင်း အောက်မှပင့်ကာ တောင့်ခံပေးရာ လီးအရင်းနှင့်စောက်မွှေးအုံကြီးကပ်သည်အထိ ခံနိုင်လာခဲ့သည်။ဦးစံလှမှာ စလိုးကထဲက တရကြမ်းလိုးနေရာ ညီမဖြစ်သူ၏ ညည်းငြူသံများက ထပ်ကာထပ်ကာလိုးရန် မြူဆွယ်နေသလိုမို့ အားရှိသလောက် စောင့်လိုးနေသည်။အင်တိုက်အားတိုက်လိုးနေရင်း မနှင်းရီစောက်ခေါင်းအတွင်းသားများယားလာကာ စောက်ရည်များပန်းထုတ်လိုက်ရတော့သည်။

” အ … အကို … ဟင့် ……… နှင်းရီ … ထွက် … ထွက်ပြီ အကို … အားးး ရှီးးး းးး ……… အင်းဟင်းးး ”

” ဖွပ် ဖွပ် … ဗျစ် … အားးး … အင်း … အကိုလည်း ပြီးတော့မှာ … အားးး ကောင်းလိုက်တာ နှင်းရီရာ … ဘွတ် ဘွတ် … ဗျစ် အ အ ”

ဦးစံလှမှာ မေးကြောများထောင်လာကာ အားအကုန် ပစ်စောင့်ရင်း လရည်များ ညီမဖြစ်သူ စောက်ဖုတ်လေးထဲ ပန်းထဲ့ပစ်လိုက်တော့သည်။မနှင်းရီမှာလည်း ဦးစံလှဖင်အားကုတ်ခြစ်ကာ သူမစောက်ဖုတ်လေးထဲ လီးကြီးအား ဖိကပ်ထားလိုက်ပြန်သည်။ စောက်ခေါင်းတွင်း နွေးကနဲ့ဝင်လာသောလရည်များကြောင့် ခေါင်းလေးမော့ကာ ညည်းတွားရင်း ကျေနပ်လျက်ရှိနေသည်။

” ဟူးးး ရှီးးး းးး ……… ကောင်းလိုက်တာ … အကိုရယ် ”

ကြောကျဒိုးတို့ ပွနျမလာခငျထိ ၂ခြီထပျပွီး လိုးနတေော့သညျ။နောကျဆုံးအခြီတှငျ အကိုဖွစျသူအား ပကျလကျလှနျခိုငျးပွီး မနှငျးရီးမှ အပေါျမှခှလိုးပေးလိုကျသညျ။ကြောကျဒိုးတို့ ပွနျလာပွီး ရခြေိုးနစေဉျ ထမငျးပှဲပွငျဆငျပေးရငျး လူစုံတကျစုံ ထမငျးစားလိုကျကွသညျ။ထမငျးစားပွီး ထနျးလကြျနှငျ့ ရနှေေးကွမျးခပြေးရငျး အိပျရနျ နရောခှဲနတေော့သညျ။မောငျသိနျးမူးအိပျနသေော အိပျခနျးတှငျ ကြောကျဒိုးအား အတူအိပျခိုငျးပွီး အိမျအပေါျထပျ ကြောကျဒိုး အိပျခနျးတှငျ ဦးစံလှက အိပျမညျဖွစျသညျ။အေးမှနျနှငျ့ထှေးခငျးတို့မှာ အောကျထပျ ကြောငျဒိုးတို့နှငျ့ မကြျစောငျးထိုးအခနျး မီးဖိုဂြောငျနှငျ့ ကပျလကြျအခနျးအိပျရသညျ။ညက အမှောငျထုစိုးမိုးလာသညျ။ကိုယျ့အခနျးကို ဝငျလာကွရငျး ပငျပနျးနကွေသဖွငျ့ အိပျပြောျနကွေလပွေီ။ထှေးခငျတစျယောကျသာ မွို့မှ သူမတို့ရှာသို့ ၂ညအိပျကာ ဒီနေ့အဒေါျဖွစျသူ၏ရှာသို့ အိပျရသဖွငျ့ အိပျရာအပွောငျးလဲကွောငျ့ အိပျမပြောျရှာပေ။အမဖွစျသူအေးမှနျကတော့ တခေါခေါနှငျ့ ဟောကျ၍ပငျ အိပျနတေော့သညျ။လူးလိမျ့နရေငျး ညနကေ အဖွစျပကြျလေးအား စဉျးစားမိလိုကျသညျ။ဒှေးလေးနှငျးရီယောကငြျ်ား၏ ညီဖွစျသူ ဦးကွီးမွိုငျမှာ စတှေ့ဇထဲက အမဖွစျသူအေးမှနျ၏ ဖငျကွီးအား တခြိနျလုံးကွညျ့နသေညျကို သတိထားမိနသေညျ။အပွနျတှငျ နုတျဆကျကွရငျး ဦးကွီးမွိုငျက ပုဆိုးဖွနျ့ဝတျရာ ပေါငျကွားမှလမှှေးအုံထူထူကွီးနှငျ့ မပြောမမာလေးဖွစျနသေော လီးကွီးအား အမှတျမထငျ တှေ့လိုကျမိသညျ။လီးကွီးအားပွနျမွငျယောငျကာ မွို့မှ သူမရညျးစားနှငျ့ အာသာဖွခေဲ့ပုံမြားအား သတိရနမေိပွနျသညျ။အလိုလြောကျ သူမလကျလေးတဖကျကာ ပေါငျကွားသို့ရောကျရှိသှားတော့သညျ။အဆုံးထိမရောကျခဲ့ကွပမေယျ့ သူမစောကျပတျလေးအား လကျဖွငျ့အလိုးခံဖူးသလို သူမကလညျး ခစြျသူ၏လီးအား ဂှငျးထုပေးရသညျမှာ အကွိမျကွိမျပငျ။စောကျပတျလေးအား စကပျလေးပေါျမှ အုပျကိုငျရငျး မှေးကနဲ့အိပျပြောျသှားတော့သညျ။ရှာသူဆိုပမေယျ့ မွို့တှငျကြောငျးတကျနသေူမို့ ခတျေမှီကာ ခုလညျး လကျတကိုငျးအကငြျ် ီနှငျ့စကပျက ပေါငျလယျထိသာဖုံးသော ညဝတျ ဝတျစုံလေးအားဝတျရငျး အိပျနအေမဖွစျသူဘေးတှငျ အိပျပြောျသှားတော့သညျ။ညက နကျသတဲ့နကျလာရာ နှစျနှစျခြိုကျခြိုကျပငျ အိပျပြောျနတေုနျး ခန်ဓာကိုယျအောကျပိုငျးလေးက နှေးကနဲ့ အထိတှေ့ကွောငျ့ မကြျလုံးမြား ရုတျတရကျ ပှငျ့လာခဲ့သညျ။သူမမွငျလိုကျရသညျမှာ ပေါငျကွားတှငျ ခေါငျးလေးတလှုပျလှုပျဖွငျ့ လူတစျယောကျ ကုနျးကုနျးကွီးရှိနသေဖွငျ့ ဘေးမှ အမဖွစျသူအား လှညျ့ကွညျ့ရာ မတှေ့ရတော့ခြေ။သူမ စောကျပတျလေးအား ခပျနှေးနှေးပြော့ပြော့ အသားဆိုငျတခုက ထိမိနသေဖွငျ့ တခါမှမခံစားဖူးသော အထိတှေ့အား ခံစားနရေသညျ။

” ဘယ်သူလဲ … ဘယ်သူလဲရှင် ”

သူမ ပေါင်ကြားမှ ဦးခေါင်းလေး မော့တက်လာမှ အကိုဝမ်းကွဲကျောက်ဒိုးဖြစ်နေမှန်း သိလိုက်ရသည်။လက်ထောက်ထကာ မျက်နာအားကြည့်ရင်း တစုံတခုပြောရန် ပါးစပ်ဟလိုက်ချိန် ကျောက်ဒိုးက လည်ပင်းမှကြုတ်ကလေးကိုင်ကာ ဂါထာရွတ်လိုက်သဖြင့် သူမစိတ်များဝေဝါးသွားရပြန်သည်။စကားမပြောဖြစ်တော့ပဲ ကျောက်ဒိုးခေါင်းအား ဖိချရင်း သူမပေါင်လေးအား အနည်းငယ်ဖြဲလိုက်တော့သည်။ထို့နောက် ခါးလေးကော့လိုက် ညည်းလိုက်နှင့် ရမ္မက်စိတ်လေးများ တောက်လောင်လာခဲ့ရသည်။စောင်စိလေးအား ဆွဲစုပ်ခံရတိုင်း ဖင်လေးပါမြှောက်တက်သွားရင်း တအီးအီးဖြင့် ခပ်တိုးတိုး ငြီးနေပြန်သည်။အမှန်က ကျောက်ဒိုးတစ်ယောက် တရေးနိုးသေးထပေါက်ရာ ထွေးခင်တို့ အိပ်ခန်းတံခါးမှာ ပွင့်နေသဖြင့် အတွင်းဘက်သို့ ကြည်မိသည်။ ကုတင်ပေါ်တွင် အမအေးမွန်အား မတွေ့ရပဲ ထွေးခင်မှာ ညဝတ်စကပ်လေးလန်တက်ကာ အိပ်မောကျနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။အမအေးမွန်အား မတွေ့သဖြင့် အပေါ့အပါးသွားသည်အထင်နှင့် အိမ်သာဘက် အမြန်သွားရာ အိမ်သာဘက်တွင်လည်း မတွေ့ခဲ့ရပေ။အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာရင်း လှေကားနားအဖြတ် အိမ်ပေါ်သို ခြေဖွဖွနင်းကာ တက်ခဲ့လိုက်သည်။ ဦးကြီးစံလှနှင့်အမေတို့များ လိုးနေကြလားဟုတွေးမိကာ မအေဖြစ်သူအိပ်ခန်းအားချောင်းကြည့်လိုက်ရာ အမေဖြစ်သူမှာ အိပ်မောကျနေသဖြင့် အိမ်အောက်ပြန်ဆင်းဖို့လှည့်အထွက် ဦးကြီးစံလှအိပ်သော အခန်းမှ ညည်းသံတိုးတိုးကြားလိုက်မိသည်။ရုတ်တရက် ခြေလှမ်းရပ်ကာ ဦးကြီးအိပ်ခန်းနားကပ်ပြီး ချောင်းကြည့်ရာ အံအောမှင်သက်သွားရတော့သည်။ကုတင်အစွန်းတွင်အမအေးမွန်က လေးဖက်ထောက်ပေးရာ ဦးကြီးစံလှမှ ကြမ်းပြင်တွင်ဒူးထောက်လျက် သမီးဖြစ်သူဖင်ကြားထဲ မျက်နာအပ်ကာ စောက်ဖုတ်အားယက်ပေးနေသည်ကို မြင်လိုက်ရသောကြောင့်ဖြစ်သည်။အိမ်အောက်ပြန်ဆင်းကာ ထွေးခင်အိပ်ခန်းထဲပြန်ဝင်လာပြီး ခြင်ထောင်မှကာ ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်သည်။စကပ်လေးလန်ကာ ပေါင်းကြားထဲမှ စောက်မွှေးပါးပါးလေးနှင့် အရည်များစို့နေသော စောက်ပတ်လေးအား ကုန်းယက်လိုက်တော့သည်။ယက်ပေးနေစဉ် ထွေးခင်နိုးလာသဖြင့် ကြုတ်လေးအားကိုင်ရင် ဂါထာရွတ်ရာ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူပင် အယက်ခံတော့သည်။စောက်ရည်များရွှဲလာမှ လီးအား စောက်ခေါင်းပေါက်လေးထဲ တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ခပ်စူးစူးအော်သံလေး ထွက်လာသဖြင့် ထွေးခင်ပါးစပ်လေးအား အမြန်လှမ်းပိတ်ရင်း လီးအား ရပ်ထားလိုက်ရသည်။စောက်ပတ်လေးထဲ ကျောက်ဒိုးလီးက တဗျစ်ဗျစ်နှင့်ဝင်လာရာ အပျိုမှေးအား ထိုးခွဲမိသောကြောင့် ထွေးခင်မှာ နာကျင်ရသဖြင့် အော်မိလိုက်သည်။ခဏအကြာမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးပေးကာ ပါးစပ်ပိတ်ထားသော လက်အား ခွာပြစ်လိုက်သည်။

” အဟင့် … နာလိုက်တာ … အကိုကျောက်ဒိုးရယ် ”

” ခဏလေးပါ ထွေးခင်ရာ … ပြီးရင် ကောင်းလာမှာ ”

မျက်ရည်လေးဝှေ့နေသော ညီမဖြစ်သူအား နှစ်သိမ့်ရင်း ချော့လိုးနေလိုက်သည်။တချက်တချက် လီးအဆုံးထိ ဖိလိုးရာ ထွေးခင်မှာ မခံနိုင်သဖြင့် လီးအားချွတ်ခိုင်းနေတော့သည်။အဆုံးထိမသွင်းပဲ လီးတဝက်လောက်သာ အထုတ်သွင်းလုပ်ရင်း မကြာခင် ထွေးခင်စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများက ညှစ်ပေးလာသဖြင့် ပြီးတော့မည်ဖြစ်ကြောင်း ရိပ်မိလိုက်သည်။စလိုးကတည်းက တင်းတင်းကျပ်ကျပ်လေးမို့ ကျောက်ဒိုးလည်း ပြီးချင်လာရသည်။အချက်၅ဝခန့် ခပ်သွက်သွက်လေး လိုးလိုက်ရာ နှစ်ယောက်သား အထွဋ် အထိပ်သို့ ရောက်ရှိသွားရသည်။ပြီးပြီးချင်း ကျောက်ဒိုးမှာ လီးအားဆွဲထုတ်ပြီး ခြင်ထောင်မှကာ အခန်းပြင်ဘက်ထွက်ခဲ့တော့သည်။သူအိပ်သောအခန်းထဲပြန်ဝင်လာရာ မောင်သိန်းမှာ တခူးခူးနှင့်အိပ်ပျော်နေသဖြင့် ဘေးနားအသာလှည်းအိပ်လိုက်တော့သည်။မနက်လင်းလင်းချင်း အိပ်ရာထရာ ထွေးခင်တစ်ယောက် ပေါင်လေးကွတကွတနှင့် ဖြစ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့သည်။

…………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( တိတ်တခိုးအတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
” ကျောက်ဒိုး ” ( အခန်း ၉ )

မနက်လင်းကတည်းက အမေ့အမျိုးတွေ ရောက်လာကြတာဗျို့။

” နှင်းရီရေ … ဟေး နှင်းရီ … နှင်းရီရှိလားဟေ့ ”

” ဟုတ်ကဲ ့ … ရှိပါတယ် … ဒွေးလေးရဲ့ ”

” ကျောက်ဒိုးလား … ငါ့တူကြီးလည်း လူကြီးတောင်ဖြစ်လို့ပါလား ”

အမေ့ ဘက်က ကြီးဒေါ်ပေါ့ဗျာ ကထိန်လာကြပုံဗျ။ဒါနဲ့ အမေ့လှမ်းအော် ပေးလိုက်တယ်။

” ဟား ဟားးး …… ကျောက်ဒိုးရေ …… နင့်အမေက နင့်အဖေနဲ့မရခင် ငါတို့ရွာမှာ စတားဟေ့ … ကိုကြီးစံလှက တအားစိတ်တိုတတ်တော့…ဘယ်ကာလသားမှ မကပ်ရဲတာ… ဒါပေမယ့် နှင်းရီက တိတ်တိတ်ပုန်းရည်းစားထားလိုက်သေးတာ … ကိုကြီးစံလှသိတာနဲ့ အကုန်အဆက်ပြတ်ကုန်တာ … ဟား ဟားး ဟားးးးးး ”

ဒွေးလေးမြရင်က အမေ့ကိုစပြီး တဟားဟား ရယ်နေတော့တာ။အမေနဲ့မတိမ်းမယိမ်းမို့ သူငယ်ချင်းပေါင်း ပေါင်းခဲ့ကြပုံရသည်။ဒွေးလေးမြရင်ကလည်း အမေ့လိုပါပဲ ယောကျင်္ားကံမကောင်းဘူးဗျ။အိမ်ထောင်ပြုပြီး ၁နှစ်မပြည့်ခင့် ခင်ပွန်းက ဆုံးသွားတာ ကလေးလည်း မရရှာဘူး။ခုထိ တကိုယ်တည်း ယောကျင်္ားဘက်က ရလိုက်တဲ့ လယ်ယာ မြေလေးနဲ့ လုပ်ကိုင် စားသောက်နေတာ။အမေ့ထက်တော့ အရပ်နဲနဲ ရှည်တယ်။နို့အုံထွားထွားနဲ့ ဖင်ကြီးက အမေ့ထက်ကြီးတယ်။မင်းကြိုက်စိုးကြိုက်ပေါ့ဗျာ။ထူးခြားတာက ဆေးပေါ့လိပ် အတော်ကြိုက်ပုံဗျ။ကွပ်ပျစ်ပေါ်တည်ထားတဲ့ ဆေးပေါ့လိပ်ကို မီးညှိုပြီး သုံးလေးဖွာလောက် ဆက်တိုက်ဖွာပြီး အားရပါးရ ရှိုက်နေတာ။နှာခေါင်းထဲကရော ပါးစပ်ထဲကရော ဆေးလိပ်ခိုးတွေထုတ်ရင်း အမေနဲ့ စကားလက်ဆုံကျနေတာပေါ့။ဆေးလိပ်သောက်ရင် အမောမခံနိုင်ဘူးဆိုတာ အားလုံးသိကြပါတယ်။ဒါပေမယ့် ဆေးလိပ်သောက်တဲ့သူတိုငါးက မောလာလို့ ဆေးလိပ်လေး နှစ်ရှိုက်သုံးရှိုက်လောက် ရှိုက်လိုက်ရရင် အမောကို ပြေသွားတာဗျ။ကျုပ်လည်း အမေတို့ပြောတာတွေ နားထောင်နေတုန်း ခြံဝက အသံအောအောကြီးနဲ့ လူတစ်ယောက်ဝင်လာတယ်ဗျို့။

” ဟေးးး … မြရင် ရောက်နေတာလား … ကထိန်လာတာလား ဟေ့ ”

” ဟော … ကိုကြီးမြိုင် ထင်ပ … ဟုတ်တယ် အကိုကြီးရေ ကျမ်းမာပါစ ”

သျှောင်တစ်စောင်းနဲ့ ပဝါလေးပေါင်းလို့ ဦးကြီးမြိုင်တစ်ယောက် ကျုပ်တို့အိမ်ဝိုင်းထဲဝင်လာတာဗျ။ဒွေးလေးမြရင်ကလည်း ပြန်နူတ်ဆက်နေတာပေါ့။

” ဟော… ကိုကြီးမြိုင် ဆိုင်းမဆင့် ဘုံမဆင့် ကျုပ်ဆီလာတာ ကိစ္စရှိလို့လားတော် ”

ဒီတခါ အမေက လှမ်းမေတာပါ။ဦးကြီးမြိုင်က ချက်ချင်းပြန်မဖြေသေးပဲ ဒွေးလေးမြရင်ဘေးနား ဝင်ထိုင်လိုက်တာဗျ။ငှဲ့ထားတဲ့ ရေနွေးကြမ်းပန်းကန်ကို တငုံမော့သောက်ပြီးမှ ပြောသဗျ။

” ဒီနေ့ အိမ်မှာ မုန့်ဟင်းခါးချက်မလို့ဟ … အေးမွန်တို့ ညီအမကို ညနေ အိမ်ဘက်လွတ်လိုက်ဦး ဒါလာပြောရင်း ကထိန်ပွဲကြည့်မယ်ဆို ငါစီစဉ်ပေးမလို့ ဖျာတွေကြိုခင်းထားရမှာလေ ”

အိမ်ရှေ့စကားသံများကြောင့် အမအေးမွန်တို့ ညီအမထွက်လာကြပုံဗျ။ကျုပ်ဘေးဝင်ထိုင်ပြီး ဦးကြီးမြိုင်နဲ့စကားပြောလိုက် ဒွေးလေးမြရင်နဲ့စကားပြောလိုက်ျပါ့။အမျိုးတွေဆိုပေမယ့် ကိုယ့်အလုပ်တွေနဲ့ကိုယ်မို့ တခါတခါ ဆုံဖို့က မလွယ်ဘူးဗျ။ထွေးခင်က အိမ်ပေါက်ဝအထွက် ကွပ်ပျစ်ဆီအလာ ကွတကွတလေးဖြစ်နေသဖြင့် အမေက လှမ်းမေးနေတာ။ထွေးခင်က ညကအပေါ့သွားတုန်း ခြေခေါက်လဲတာလို့ ခပ်တည်တည် ဖြေနေတာ။အမေကတော့ ကျုပ်ကိုတချက်ကြည့်ပြီး အိမ်သာဘက်က လမ်းကချောသဖြင့် ဂရုစိုက်သွားဖို့မှာနေလေရဲ့။ကျူပ်ကလည်း ခလုပ်တိုက်လဲတာဆို နင်မမှားဘူး မြေကမုက မမြင်တာဟု အရွှန်းဖေါက်လိုက်တော့ ထွေးခင်မျက်နာလေးရဲသွားပြီး ကျုပ်ဗိုက်ကို ဆွဲလိမ်ပြီး ဆိတ်နေတာဗျာ။ဦးကြီးမြိုင်က မတွေ့တာကြာလို့ ဒွေးလေးမြရင်ကို ရွာလယ်ရှိ သူ့အိမ်သို့ အလည်လိုက်ဖို့ခေါ်နေတာဗျ။ဒွေးလေးကလည်း လိုက်ခဲ့မယ်ပြောပြီး နေ့ခင်းပိုင်းလောက်ထိ အိမ်မှာပဲ ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်တွေ ပြောရင်း တဟားဟားနဲ့ ဆူညံနေတာဗျာ။စကားစဖြတ်ပြီး ဦးကြီးမြိုင်နဲ့ ဒွေးလေးတို့ ထွက်သွားတော့မှ ထမင်းစားဖို့ ပြင်ဆင်ကြတော့တယ်။မောင်သိန်းကတော့ ထမင်းမစား မျက်နာသစ်ပြီး ရွာထဲဘက် ထွက်သွားပုံပဲ။ရောက်ကထဲက အရက်ပဲဖိသောက်နေတာ ဘကြီးစံလှကလည်း ကထိန်နဲ့မို့ မပြောပဲလွတ်ထားပုံပေါ။ဘကြီးစံလှတစ်ယောက်လည်း မနက်ခင်းတည်းက ရွာမှဆွေမျိုးတစ်ချို့လာခေါ်လို့ ပါသွားလေရဲ့။ထမင်းစားရင်း ထွေးခင်က ညနေဦးကြီးမြိုင်အိမ်သို့ သူမ မလိုက်နိုင်ကြောင်း ကျုပ်ကိုလှမ်းပြောနေသေးတာ။ညက ကျုပ်လက်ချက်နဲ့စောက်ပတ်လေးကြိမ်းပြီး လမ်းလျှောက်တာ အဆင်မပြေလို့ထင်တယ်။အမေကလည်း ညနေကြ အမအေးမွန်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲသွားဖို့ ထွေးခင်အား နောက်ရက်မှ အမေလိုက်ပို့မယ်လို့ ဝင်ပြောနေတာ။ထမင်းစားသောက်ပြီး တရေးတမော ခဏအိပ်ဖို့ အိမ်ထဲဝင်လာလိုက်ကြတယ်။ကျုပ်လည်း ဦးကြီးစံလှ ရွာထဲသွားတုန်းမို့ အိမ်အပေါ်ထပ်က ကျုပ်အခန်းထဲပဲ ခဏ လှဲနေလိုက်တယ်။မကြာပါဘူး အခန်းပြင်က တရှပ်ရှပ်နဲ့ ခြေသံကြားရပြီး အမေဝင်လာတာဗျ။

” ကျောက်ဒိုးတို့များ… သွက်ချက်နော် ”

” ဘာလဲ…အမေရ ”

ကုတင်စောင်းဝင်ထိုင်ရင်း ကျုပ်ပေါင်ကြားထဲလက်သွင်းပြီးပြောလိုက်တာပါ။

” ထွေးခင်လေး … ပေါင်ကွနေတာ … ငါ့သား လက်ချက်မလား ”

” မရည်ရွယ်ပါဘူး … အမေရ ”

” ဟမ် ”

” ဒီလို … အမေရ … သားက အမအေးမွန်ကို လိုးဖို့ တရေးနိုးချောင်းတာ… မတွေ့တာနဲ့ … ထွေးခင်လေး လိုးမိလိုက်တာ ”

” ဘယ်လို … ညက … အေးမွန် မရှိဘူးလား ”

” ညက … အမအေးမွန်က … ဘကြီးစံလှနဲ့ သားအဖချင်း လိုးနေတာဗျ ”

ကျုပ်လည်း ညက အဖြစ်ပျက်တွေ အကုန်ပြောပြလိုက်တာပေါ့။အမေက စိတ်လှုပ်ရှားနေပုံဗျ။ပေါင်ကြားထဲပွန်သပ်နေတဲ့သူ့လက်က ကျုပ်လီးကိုအုပ်ကိုင်ရင်း ပွတ်သပ်ပေးနေတာ။စကားလည်းဆုံးရော ကျုပ်ပုဆိုး အောက်နားစကနေ လက်လျှိုပြီး လီးကို ဂွင်းထုပေးနေတာ။

” အော် … ဒါကြောင့် ညက … အကိုစံလှ … အမေ့ကို လာမလိုးတာ နေမှာ ”

” ကျုပ်တက်လာတော့ … အမေက အိပ်ပျော်နေတာဗျ ”

” အင်းပေါ့ … မနေ့ညနေပိုင်းက … သားတို့ရွာထဲသွားတုန်း… အကိုစံလှနဲ့လိုးကြသေးတာ အမေလည်း ပင်ပန်းပြီး အိပ်ပျော်သွားတာပါ ”

အမေက စကားပြောရင်း ကျုပ်ပုဆိုးကိုလှန်ပြီး လီးကိုစုပ်တော့တာပဲ။ကျုပ်က သိပ်စိတ်မပါဘူး။ညပိုင်း အမအေးမွန်ကိုလိုးဖို့ စိတ်ကသန်နေတာပေါ့။ဒါမယ့် ဒစ်ဖူးကြီး စငုံလိုက်ထဲက လီးတချောင်းလုံးနွေးကနဲ့ဖြစ်ပြီး အမေ့ပါးစပ်ထဲ ဇပ်ကနဲ့ ကော့ထိုးမိလိုက်တယ်။အမေလည်း ညက အလိုးမခံရတော့ လီးဆာနေပုံပဲ။လီးအရင်းကနေ အဖျားထိ လျှာအပြားလိုက်ယက်ပြီး ဒစ်ဖူးနားရောက်တော့ ဒစ်အောက်က မေးသိုင်းကြိုးလေးကို လျှာနဲ့ထိုးကလိသေးတာ။ပြီးမှ ဒစ်ကို ပြွတ်ကနဲ့ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆွဲဆွဲစုပ်တာ။ကျုပ်လည်းစိတ်ထလာပြီး အမေ့ကို တချီလောက်လိုးမလို့ စဉ်းစားတုန်း အောက်ထပ်က ဘကြီးစံလှရဲ့ အသံကျယ်ကျယ်ကြီး ကြားလိုက်ရတာ။အမေလည်း ကျုပ်လီးကို ပါးစပ်ကအမြန်ထုတ်ပြီး ပုဆိုးကို ဆွဲဖုန်းလိုက်တယ်။ပြီးမှ ကျုပ်တို့ သားအမိနှစ်ယောက် အိမ်အောက်ဆင်းလာလိုက်တာပေါ့။အောက်ရောက်တော့ လက်ဖက်စားရင်း ရေနွေးသောက်ရင်း ဘကြီးစံလှက ရွာထဲသူသွားလည်ခဲ့တဲ့ အိမ်တွေအကြောင်း အာပေါင်အာရင်း သန်သန်နဲ့ပြောပြနေတာ။ကျုပ်တို့ရွာက အမေတို့ငယ်စဉ်က အိမ်ခြေ ၅ဝလောက်သာရှိကြောင်း ခုမှ အိမ်ခြေ ၆၀ဝခန့် ရွာတန်းရှည် ရွာကြီးတရွာဖြစ်လာကြောင်း။အမေတို့မောင်နှမ နှစ်ယောက်မှာ အိမ်ထောင်မကျခင်ထိ ရွာအပြင်တွင် တဲထိုးနေကြောင်း အစုံပါပဲဗျာ။တဖြည်းဖြည်း အပူရှိန်လဲလျော့လာပြီး ညနေဘက်ရောက်လာတာပေါ့။အမေက စကားလက်ဆုံကျနေတုန်း ကျုပ်နဲ့အမအေးမွန်တို့ ဦးကြီးမြိုင်အိမ်သွားဖို့ လှမ်းပြောလိုက်တာ။

” ကျောက်ဒိုး … သားနဲ့အေးမွန်တို့ နေအေးတုန်း ကိုကြီးမြိုင်ဆီသွားလေ အနွေးထည် ထည့်သွားကြ အပြန်မှောင်လာရင် အေးနေမယ် ”

” ဟုတျအမေ … ကြုပျက ရပါတယျဗြ… အမအေးမှနျသာ အကငြျ် ီလကျရှညျထပျဝတျခိုငျးလိုကျ ”

အမအေးမှနျက အကငြျ် ီလကျပွတျလေးမို့ အရှညျတထညျ ထပျဝတျပွီး ရှာလမျးမကွီးအတိုငျး ထှကျခဲ့ကွတာ။ဓတျတိုငျ ၂တိုငျစာလောကျလြှောကျယုံရှိသေး အမအေးမှနျးက ရှာပွငျဘကျက သှားဖို့ ပွောတယျဗြ။ဒါနဲ့ကြုပျလညျး အိမျတအိမျကွားကနေ ရှာအပွငျပတျလမျးဘကျ တိုးထှကျရငျး လြှောကျလာခဲ့တာ။ရှာထဲက ငါးရောငျးတဲ့ ဒေါျပုတို့အိမျ ဖွစျနတောဗြို့။ဇကာခွငျးကွီးထဲ ငါးတှထေညျ့နတော မွငျတာနဲ့ ကြုပျလညျး လှမျးမေးလိုကျတာ။ရှာအပွငျလမျးက ကြုပျတို့အိမျကနေ ဘယျဘကျလြှောကျပွီး အရှေ့တညျ့တညျ့လြှောကျရငျ ရောကျပါတယျ။အိမျဘကျပွနျမလြှောကျခငြျတာနဲ့ ဖွတျလမျးကို မေးလိုကျမိတာ။

” ဗျိုးးး အရီးပု … အရီးပုတို့ခြံက ရွာအပြင်လမ်းဘက်ကို ထွက်တဲ့လမ်းရှိလားဗျ ”

” အော် … ဘယ်သူများမှတ်တယ် … ကျောက်ဒိုးတို့ပါလား …ရှိတယ်ဟေ့ အိမ်အနေက်ကနေ တည့်တည့်သာသွား …ရွာ့အပြင်လမ်း တန်းနေတာပဲ ”

” ဟုတ် … အရီးပု … အိမ်ဘက်လည်း လာပါဦးဗျ … အမေ့ဘက်က အမျိုးတွေ ရောက်နေကြတာ ”

” အေးပါဟဲ့ … ငါလည်း ဒီရာသီလေး ငါးကရောင်းနေရတာ မအားလို့ပါ… ကထိန်လည်း လှူချင်သေးတာလေ ”

” ဟုတ်ဟုတ် … ဒါဆို သွားမယ်ဗျာ ”

” ဟဲ့ … ကျောက်ဒိုး နင့်ဘေးက ဘယ်သူတုန်းဟဲ့ ”

” အမေ့တူမ … ကျုပ်အမဝမ်းကွဲဗျ … ဘကြီးမြိုင်က မုန့်ဟင်းခါးချက်လို့ လာဖိတ်တာ လိုက်ပို့ပေးရတာ ”

” အော် … ကိုစံလှ သမီးထင်ပါရဲ့ … အေးအေး … ရွာအပြင်ကသွားရင်တော့ ဘေးနာက ကမ်းသင်းရိုးတွေ သစ်ငုတ်တွေ သတိထားသွားကြ ”

” ဟုတ် … သွားပြီနော် အရီးပု ”

ကျုပ်တို့လည်း အရီးပုကို နုတ်ဆက်ပြီး အိမ်အနောက်ဖက်ကနေ ရွာအပြင်ထွက်တဲ့လမ်းထိ လျှောက်ခဲ့ကြတာ။ရွာအပြင်လမ်းဆိုပေမယ့် ရာသီချိန်ရောက်တိုင်း မြေပဲဖေါ် စပါးရိတ်ပြီး ဖြတ်သွားဖြတ်လာလုပ်ရင်း လမ်းသဖွယ် ဖြစ်နေရသည်။ကန်သင်းရိုးများ ခုလှဲထားသော သစ်ငုတ်တိုများက အတိုင်းသားပေါ့ဗျာ။လယ်ကွက်များက မြေပဲဖေါ် စပါးသိမ်းပြီး ပစ်ထားလေ့ရှိတာ တို့ရွာအကျင့်ပေါ့။ချိုင့်ခွက်တွေ လှည်းဘီးယာတွေ ရိုးပြတ်ငုတ်တိုတွေ ပက်ကြားအက်တွေက အမြဲတမ်းမြင်နေရတာ။လယ်ကွက်တွေဘေး ရွာအပြင်လမ်းအတိုင် ကျုပ်တို့ ဖြည်းဖြည်းချင်းလျှောက်ခဲ့ကြတာပါ။ရှေ့ဇကလျှောက်တဲ့ အမအေးမွန်ခါးကို ထိန်းပေးရင်း ကျုပ်က နောက်ကနေကပ်လျှောက်ရတာပေါ့။အတော်လေးလျှောက်လာလိုက်ရင်း မြေပက်ကြားအက်အတွင်း အမအေးမွန်ရဲ့ခြေတဖက်ကျွံဝင်သွားပြီး ရှေ့ ဟပ်ထိုးလဲပါလေရော။ခြေထောက်က နဲနဲပဲ ကျွံတာပါ။ရှေ့ကိုအားယူပြီး သွားနေရတာကြောင့် လှဲကျရတာ။ကျုပ်လည်း အမအေးမွန်ဘေး ထိုင်ပြီး ခြေထောက်ကို ကြည့်လိုက်ရတယ်။

” အမလေး … နာတာ … ကျောက်ဒိုးရယ် ”

” ဘယ်နားလည်း အမအေးမွန်ရ ခြေထောက်က နဲနဲပဲ ကျွံတာပါ ”

” ခြေထောက်မဟုတ်ဘူး … ဖင်ဟဲ့ … ဖင် ”

အမအေးမွန်က ပြောရင်းမျက်နာလေးရှုံ့မဲ့ပြီး သူ့ဖင်လေး ပွတ်နေတာဗျ။လှဲနေရင်း ခြေတဖက်ကိုထောင်လိုက်တော့ လေအဝှေ့နဲ့မို ထမိန်လေးက ပေါင်ထိလှန်တက်သွားတာ။အသားညိုပေမယ့် ပေါင်သားတွေက ဖွေးနာဗျာ ပေါင်အရင်းက စောက်မွှေးအုံကြီးက အထူကြီးဗျ။ကျုပ်လည်း အမှတ်တမဲ့မို့ စိုက်ကြည့်နေမိတာ။အမအေးမွန်းဆီက စကားသံထွက်လာမှ အကြည့်လွဲလိုက်ရတာ။

” ဟဲ့ … ကျောက်ဒိုးရယ် … ငါ့ ထူပေးပါဦးဟ … ဘယ်တွေကြည့်နေတာလဲ … တကယ်တည်းဟာ ”

ကျုပ်လည်း အမအေးမွန်ကိုဆွဲထူပေးရင်း

” ရရဲ့လား အမအေးမွန် ”

” ငါလျှောက်ကြည့်လိုက်မယ် … ခြေထောက်ကတော့ မနာပါဘူး ”

ကျုပ်ဘက်လှည့်ပြီး ထမိန်ကို ကျကျနနပြင်ဝတ်ရင်းပြောနေတာ။ဗိုက်သားဖွေးဖွေးကြီးနဲ့ ဆီးခုံးပေါ်က စောက်မွှေးတွေက တွန့်လိပ်ကွေ့ကောက်နေတာ ထပ်မြင်လိုက်ရတာဗျို့။ချက်ချင်း ကြုတ်ကလေးကိုင် ဂါထာရွတ်ပြီး လိုးပစ်လိုက်ချင်တာ။ညနေစောင်းမို့ အလင်းရောင်ဖျော့နေပေမယ့် နွားကျောင်းနေတဲ့သူတွေက ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ မြင်နေရတာ။စိတ်ကိုထိန်းပြီး အမအေးမွန်ကို ဘေးကပဲ ထိန်းရင်း ဆက်လျှောက်လိုက်ရပြန်တယ်။တချက်တချက် သူ့လက်ကလေးက ရမ်းရင်း ကျုပ်ပေါင်ကြားထဲရောက်ရောက်လာပြီး လီးနဲ့ မထိတထိလေး ဖြစ်ဖြစ်နေတာ။စိတ်ကိုထိန်းချုပ်ရင်း လျှောက်လာလိုက်တာ ဦးကြီးမြိုင်တို့ အိမ်ကို မြင်လိုက်မှ ရွာပြင်လမ်းကနေ ကွေ့ဝင်လာလိုက်တော့တယ်။အိမ်က နှစ်လုံးကို ကပ်ဆောက်ထားတာဗျ။ဦးကြီးမြိုင် မိန်းမက ဆုံးတာကြာပါပြီ။သားတစ်ယောက် သမီးတစ်ယောက်နဲ့ကျန်ခဲ့တာ။သားရော သမီးရော အိမ်ထောင်ပြုတော့ ခုအိမ်ကြီးမှာ သူတစ်ယောက်ထဲနေရတာဗျ။အိမ်နားရောက်တော့ မုန့်ဟင်းခါး အနံ့လေးကို မွှေးနေတာပဲဗျို့။အိမ်ဝနားလျှောက်လာရင်း ခေါ်မယ်အပြု ညည်းတွားသံကြားလိုက်ရလို့ အမအေးမွန်နဲ့ကျုပ်လည်း တစ်ယောက်မျက်နာ တစ်ယောက်ကြည့်ရင်း အိမ်ထဲ ခြေသံဖွဖွ နင်းပြီးဝင်ခဲ့ကြတာ။အသံက အတွင်းဘက်အိပ်ခန်းကလာတာဗျ။တံခါးကို အသာလေး လှပ်ကြည့်မိတော့ ကျုပ်ရော အမအေးမွန်ရော မှင်သက်သွားရတာ။အိပ်ခန်းတွင်း ကုတင်ဘေး ကြမ်းပြင်မှာ ဦးကြီးမြိုင်က ပက်လက်လှန်ရက်ကြီး ပုဆိုးက ခြေရင်းဘက်မှာ။ဒွေးလေးမြရင်က အပေါ်ကတက်ခွပြီး တဖုန်းဖုန်းစောင့်ရင်း ညည်းနေတာ။

” ကောင်းလား … မြရင် ”

” ကောင်းလိုက်တာတော် … ကျုပ်ဖြင့် အလိုးမခံရတာ ကြာပါပြီ ”

” အေးပါ … ငါ တခါလိုးပေးပြီးပြီ … ခု နင့်စိတ်ကြိုက်လိုး ”

” အင်းပါတော် … ကျုပ်ဖင်ကို ထိန်းထားပေး … ပေါင်တွေညောင်းလာပြီ ”

” ညောင်းမှာပေါ့ … နင် စောင့်လိုးနေတာ ကြာပြီ … ငါ့လမွှေးတွေလဲ နင့်စောက်ရည်တွေ ရွှဲနှစ်နေတာ ”

ဒွေးလေးမြရင်မှာ လီးနှင့်ဝေးနေသဖြင့် ကြုံတုန်း အားရပါးရ တက်လိုးနေပုံရသည်။ချောင်းနေရင်း အမအေးမွန်ကိုကြည့်လိုက်တော့ ဖင်လေးအားနောက်ကော့ထားရင်း သူမထမိန်လေးထဲလက်တဖက်က ရောက်နေတာဗျ။ဒါနဲ့ကျုပ်လည်း ဖင်ကိုပွတ်သပ်ပေးရင်း ဖင်ကြားအောက်ကို လက်သွင်းပြီး စောက်ဖုတ်နေရာလေးစမ်းနေလိုက်တယ်။ဖင်က ကော့လာရင်း သူ့စောက်ဖုတ်လေးနဲ့ ကျုပ်လက်ကို ကပ်နေအောင် သိသိသာသာလေးတုန့်ပြန်နေတာ။မကြာပါဘူး ကျုပ်ပေါင်ကြားထဲ သူ့လက်တဖက်ဝင်လာပြီး ကျုပ်လီးကို မိမိရရအုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုပေးတော့တာ။အထဲက ဒွေးလေးမြရင်ကလည်း ဖင်ကြီးကို လေထဲမြှောက်မြှောက်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်ချနေတာ။မျက်လေးလေးမှိတ်ပြီး ပါးစပ်ကလည်း ရမ္မက်သံတွေပေးလို့ပေါ့ဗျာ။ကျုပ်လည်း ကြည့်ရင်းအားမရတာနဲ့ အမအေးမွန် ထမိန်ျအာက်စကို အပေါ်ဆွဲတင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို လက်ဝါးနဲ့အပြားလိုက် အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲလိုက်တယ်။ပြီးမှ စောက်ခေါင်းဝလေးထဲ လက်ခလယ်ထည့်ပြီး မွှေပေးနေတာ။အမအေးမွန်လည်း ကျုပ်လိုနေမှာ ကျုပ်ပုဆိုးစကို ဖြည်ပြီး အောက်ကိုပုံချလိုက်တယ်။ပြီးမှ လီးကို တဝက်လောက်က ကိုင်ပြီး ဒစ်ဖူးကို အကုန်ပေါ်အောင်ဆွဲလှန်ပြီး ဂွင်းပြန်ထုပေးနေတော့တာ။အတွင်းဖက်ကလည်း ဒွေးလေးမြရင်က အပေါ်မှစောင့်ရင်း ဖင်ကြီးကြွပေးထားသဖြင့် ဦးကြီးမြိုင်က ပေါင်ရင်းအားလက်ဖြင့်ပင့်ထားပြီး ခါးကော့ကာ လေပေါ်တွင် ပင့်ပင့်လိုးနေပြန်သည်။ဒွေးလေးမှာ ခေါင်းလေးမော့ကာ အော်ဟစ်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း အမအေးမွန်ဆီက အိခ့်ကနဲ့ ရှိုက်သံလေး ကျုပ်ကြားလိုက်ရသေးတယ်။ကျုပ်လီးကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားရင်း သူမကိုယ်လေးတွန်ကနဲ့ဖြစ်ပြီး စောက်ရည်တွေထွက်ကျလာတာ ကျုပ်လက်ကလေးကို နွေးကနဲ့ပဲဗျာ။အမအေးမွန်က ဒူးတွေတုန်လာရင်း ထိုင်ချတာမို့ ကျုပ်လီးက သူ့လက်ကနေလွတ်ပြီး တဇပ်ဇပ်တုန်နေရတာ။ကျုပ်လည်းပြီးချင်နေပြီဗျ အမအေးမွန် ပါးစပ်နား လီးကို တေ့ပေးလိုက်တာ။သူကလည်း အလိုက်တသိနဲ့ ဖမ်းစုပ်ပေးပါတယ်။လီးစုပ်ခံရင်း ကျုပ်လည်း အိပ်ခန်းထဲပြန်ကြည့်တော့ ဦးကြီးမြိုင်က ပြီးသွားပုံဗျ ။ပက်လက်လှန်ယက် ခါးလေးကော့ကော့ပြီး ညည်းနေတာ။ချက်ချင်းပဲ ဒွေးလေးမြရင်က ဒူးထောက်လျက်လေး ဦးကြီးမြိုင်ရင်ဘက်နားခွတိုးသွားပြီး သူစောက်စိလေးကို သူမလက်နဲ့ဖိချေနေတာ။ကျုပ်ဒစ်နားတဝိုက် ကျင်တက်လာပြီး လီးတချောင်းလုံးယားနေပါပြီ။ ဒွေးလေးမြရင်ရဲ့ စူးစူးဝါးဝါး အော်သံကလည်း ထွက်ပေါ်လာနေတာဗျ။

” အားးး …… အ ……… အ ……… အမလေးးး ထွက် ပြီ …… ကောင်းးး ကောင်းးး ……… ကောင်းလိုက်တာတော် ……… အားး အားးး းးးး ”

ဒွေးလေးမြရင်က ဦးကြီးမြိုင်ရင်ဘတ်ပေါ်ခွထားရင်း စောက်ခေါင်းမှအရည်များပန်းထုတ်တာဗျာ။ ဦးကြီးမြိုင် မျက်နာတွင်မကဘူး ထုံးထားသော ဆံပင်တွေပေါ်ပါ စောက်ရည်တွေရွှဲနှစ်သွားတာဗျ။ကျုပ်လည်း အဲဒီမြင်ကွင်းကြောင့် လီးတချောင်းလုံးကျင်တက်လာရင်း အမအေးမွန် ပါးစပ်ထဲ လရည်တွေပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ရတာ။အမအေးမွန်ကလည်း ကျုပ်လရည်တွေကို တဂွပ်ဂွပ်နဲ့ မျိုချတာဗျို့။ပြီးမှ ဒစ်ဖူး ဆွဲစုပ်ပေးပြီး လီးကို သူ့ပါးစပ်မှ ထုတ်ပစ်လိုက်တာ။ချက်ချင်းပဲ ကျုပ်လည်း ပုဆိုးကောက်ဝတ်ပြီး အမအေးမွန်နဲ့ အိမ်အပြင်ပြန်ထွက်ပြီး ခန နားနေကြတာ။ပြီးမှ အသံပေးပြီး ခေါ်လိုက်တော့ ဦးကြီးမြိုင်က အရင်ထွက်လာတာဗျ။

” လာဟေ့ … အေးမွန်တို့ ရောက်ပီလား … မြရင်တော့ ခဏမှေးနေတာကွ ”

ဦးကြီးမြိုင်က ခပ်တည်တည်နှင့် နုတ်ဆက်နေတော့သည်။

………………………………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( တိတ်တခိုးအတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )
” ကျောက်ဒိုး ” ( အခန်း ၁ဝ )

ကျုပ် မုန့်ဟင်းခါးဟင်းရည် ထပ်ထည့်တော့မှ ဒွေးလေးမြရင် ထွက်လာတာဗျ။မျက်နာက ချွေးက မခြောက်တခြောက်လေးနဲ့ နွမ်းလျနေတဲ့ပုံ။ကျုပ်နဲ့အမအေးမွန်နား လာထိုင်ရင်း ရောက်ရာပေါက်ရာ စကားတွေပြောလို့ပေါ့။ကျုပ်တို့လည်းစားသောက်ပြီး ခဏစကားထိုင်ပြောကြသေးတယ်။အိမ်ပြန်တော့ ဒွေးလေးမြရင်က သူရောပြန်လိုက်မယ်ဆိုလို့ သုံးယောက်သား အတူပြန်ကြတာ။အဲဒီနေ့ညကတော့ အမအေးမွန်ကို နောက်ဖေးဘက် ခေါ်လိုးတာ တစ်မျိုးကြီးပဲဗျာ။ပထမတော့ အေးတိအေးစက်ကြီးဗျ။ကျုပ်လည်း ဟိုနမ်းဒီနမ်းနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ့ကလိပေးလိုက်တာ။ခဏနေမှ ဒူးထောက်ပြီး ကျုပ်လီးကို ဆွဲစုပ်ပေးတာ။လျှာက အိစက်ပြီးနွေးနေတာဗျာ။ပါးစပ်ထဲပြီးမလိုတောင်ဖြစ်ခဲ့ရတာ။ကျွီကနဲ့ နောက်ဖေးတံခါးပွင့်လာပြီး ဒွေးလေးမြရင် အပေါ့သွားချင်လို့နေမှာ ဖင်ကြီးလှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ လမ်းလျှောက်လာတာဗျ။ကျုပ်လည်း အမအေးမွန်ကို မှောင်ရိပ်ထဲဆွဲရွေ့ပြီး အသာလေးငြိမ်နေလိုက်တယ်။ဒွေးလေးမြရင်က အိမ်သာပေါ်မတက်ပါဘူး။အိမ်သာရှေ့တွင် ဖင်ကြီးလှန်ပြီး တရှုးရှုးနဲ့ သေးပေါက်နေတာဗျို့။ကျုပ်တို့ဘက် တချက်မှတောင်ကြည့်မသွားဘူး။ဒွေးလေးမြရင် ပြန်ဝင်သွားမှ ကျုပ်လည်း ပုဆိုးကို ပြန်လှန်ပေးတာ။အမအေးမွန်းက ပြန်စုပ်ပေးပါတယ်။ကျုပ် ပေါင်တွေရော ဖင်တွေရော ပွတ်သပ်ပြီး စုပ်ပေးတာဗျာ။အဲဒီလောက်တတ်လိမ့်မယ်တောင် ထင်မထားမိဘူး။ကျုပ်လည်း လီးတစ်ချောင်းလုံးယားလာပြီး သူ့ပါးစပ်ကို လိုးနေမိတာ။လီးအရင်းထိ ဝင်တယ်ဗျ။အမေဆို ကျုပ်လီးကို တဝက်သာသာပဲ ငုံပေးနိုင်တာ။အမှတ်တမဲ့နဲ့ အောက်ငုံ့ကြည်မိတော့ အမအေးမွန်မျက်လုံးက ရဲရဲနီနေပြီး ကျုပ်ကိုကြည့်နေတာဗျ။လီးကတော့ သူ့ပါးစပ်ထဲ အပြည့်ပဲဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ပေါ့။တဖြည်းဖြည်း အမအေးမွန်ရဲ့ဆံပင်တွေက ရှည်ရှည်လာတာ မျက်လုံးကလည်း နီရဲပြီးပြူးထွက်လာတာမို့…ကျုပ်လည်း သူ့ပါးစပ်ထဲက လီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး တွန်းပစ်မိတာ။

” ဟာ … ဘယ်လိုကြီးလဲ … အမ အေးမွန် ”

” အိုးးး … ကျောက်ဒိုး ဘယ်လို လုပ်လိုက်တာလဲဟာ ”

” ဟို … ဟို … ခုနက ကျနော်ကြည့်တော့ အမအေးမွန် မျက်လုံးက နီရဲပြီး ပြူးထွက်လာတာဗျ ”

” ဟာ … နင်ပဲ လီးစုပ်ခိုင်းလို့ ငါစုပ်ပေးနေရတာ…တန်းလန်းကြီး နင်က တွန်းထုတ်လိုက်တာ ဟွန့် ”

အမအေးမွန်က ပြောရင်း သူထမိန်ကိုချွတ်ချနေတာဗျ။ကျုပ်လည်းကြည့်ရင်း စိတ်ထဲမတင်မကျဖြစ်နေရတာ။နီရဲနေတဲ့ မျက်လုံးတွေ သေချာမြင်လိုက်ပါလျက်နဲ့ ဘာလို့ ချင်ချင်းပြောင်းသွားနေပါလိမ့်။

” ငါ အမြင်မှားတာများလား ”

အတှေးတှမေောငျးထုတျလိုကျရငျး အမအေးမှနျကို မတျတပျရပျလကြျပဲ လိုးပစျလိုကျတယျ။ထူးဆနျးတာက အမအေးမှနျ ကိုယျလုံးက အေးစကျနတောဗြ။စောကျဖုတျကတော့ အိဖတျနတော လိုးရတာ အတောျလေးကောငျးသဗြ။လိုးပွီးတော့ ကိုယျ့အခနျးကိုယျ ဝငျလာခဲ့ကွတာ။ကြုပျဖွငျ့ မကြျလုံးအကွောငျးစဉျးစားရငျးအိပျမပြောျဘူးဗြို့။ဒီကွားထဲ အခနျးရှေ့က ခွသေံတှကေ တရှပျရှပျ နဲ့ နှစျခါသုံးခါလောကျ ကြုပျ အခနျးအပွငျကို ထကွညျ့သေးတယျ လူရိပျလူယောငျလညျး မတှေ့ပါဘူးဗြာ။မောငျသိနျးကတော့ တခူးခူးနဲ့အိပျကောငျးနတော။မိုးလငျးခါနီးလောကျမှ ကြုပျက အိပျပြောျသှားတာ။အိပျယာနိုးတော နအေတောျမွငျ့နပေါပွီ။အမအေးမှနျးက စားသောကျပွီး နမေကောငျးလို့ပွောပွီး ပွနျအိပျနတော။အမကေတော့ ရခြေိုးမှားလို့ဖွစျတာဆိုပွီး ဦးကွီးစံလှကို ရှငျးပွနလေရေဲ့။တဖွညျးဖွညျး နလေုံးကွီးပြောကျကှယျပွီး ညမှောငျကာစ ရှာထဲပှဲကွညျ့ဖို့ ထှကျခဲ့ကွတာ။ဒှေးလေးမွရငျရယျ ထှေးခငျရယျ ကြုပျရယျပေါ့။အမနေဲ့ဦးကွီးစံလှက အမအေးမှနျ နမေကောငျးလို့ မလိုကျဖွစျတော့ဘူး။မောငျသိနျးကတော့ ထုံးစံအတိုငျး ညနထေဲက ထှကျသှားပွီး အရကျသောကျနလေရေဲ့။ကထိနျက နကျဖနျမို့ ရှာထဲလညျး ကလေးကစားစရာ ဈေးသညျမြား မုနျ့သညျမြား သီးခငြျးသံမြားနဲ့ ဆူညံပွီး စညျကားနတောပေါ့။ဦးကွီးမွိုငျကို ဝငျခေါျပွီး ပှဲဈေးဘကျ လြှောကျခဲ့ကွတယျ။ဇတျပှဲဘကျသှားပွီး ဦးကွီးမွိုငျက ဖြာဦးထားကွောငျး ဇတျစငျနဲ့မနီးမဝေးတှငျ ကွညျ့ရမညျဖွစျကွောငျး ဒှေးလေးမွရငျနဲ့ထှေးခငျကို ရှငျးပွနတောဗြ။ကြုပျလညျး ကြုပျဘောျဒါတှပွေနျနုတျဆကျရငျး သူတို့နောကျ မကြျခွမေပကြျလိုကျနရေတာ။ဒီနှစျတော့ ထူးထူးခွားခွား ပွပှဲတခုပှဲသှငျးထားကွောငျးပွောသေးတယျ။ဒါနဲ့ ကြုပျတို့လညျး အဲဒီပွပှဲဖကျသှားကွညျ့ကွတာပေါ့။ပွပှဲနာမညျက စုံစီနဖာ တဲ့ဗြ။စကပျတိုလေးမြားနှငျ့ကောငျမလေးမြား ဂြိုကာဝတျစုံနဲ့ပွောငျခြောျခြောျ လူကွီးတစျဦး … အကငြျ် ီနဲ့ဘောငျးဘီကို စမတျကကြဝြတျဆငျထားတဲ့ ခပျသနျ့သနျ့လူတစျယောကျ ပုံကွီးတှခြေိတျပွီး ရောငျစုံမီးတှေ ထှနျးထားသေးသဗြ။စကပျတိုတိုအောကျက ပေါငျတံဖှေးဖှေးလေးတှနေဲ့ အမြိုးသမီးခြောခြောလေးတှပေုံကလညျး ရှာထဲက ကာလသားအကုနျနီးပါ ဖမျးစားထားတာပေါ့ဗြာ။မကြျလှညျ့ပွကှကျတှေ ဘေးက ပုံမှာ မိနျးကလေး ခပျခြောခြောလေးက မွှကွေီးကို ရစျပတျထားရငျး ဖြောျဖွနေတေဲ့ပုံရော။ကြုပျတို့ရှာက ကာလသားတှေ အစောရီးရုံရှေ့မှာ လကျမှတျတနျးစီနကွေတာ။ကြုပျကတော့ မကြျလှညျ့ထဲက မှောျပညာကို အတောျသဘောကသြဗြို့။အမနေဲ့မွို့ပေါျတကျရငျး တခါကွညျ့ဖူးပါ့ဗြာ။ဦးမွိုငျက ကွုံတုနျးကွညျ့သှားရနျ ဒှေးလေးမွရငျကို ကပျပွောနတောဗြ။ကွညျ့ရတာ ရသလောကျလေး အတူနခေငြျပုံဗြ။ထှေးခငျကတော့ နကျဖနျပှဲကွညျ့မှာမို့ မကွညျ့ခငြျတဲ့ပုံစံမြိုး။နောကျတော့ ဒှေးလေးမွရငျက ရောကျတုနျးလေးကွညျ့မညျဟုပွောနလေို့ ကြုပျလညျး ထှေးခငျကို ညဝကျလောကျထိ ကွညျ့ဖို့ပွောပေးလိုကျရတယျ။ဒါနဲ့ လကျမှတျဝယျပွီး ရုံထဲဝငျခဲ့ကွတယျ။ကြုပျတို့ဝငျတော့ ခပျမွူးမွူးသီခငြျးသံတှနေဲ့ ပှဲကစနပေါပွီ။စငျမွငျ့ပေါျပဲ ရောငျစုံမီးထှနျးထားကွပွီး ရုံထဲတော့ အမှောငျခထြားတာဗြ။အနီးကပျကွညျ့မှ ကိုယျလူကိုယျ မွငျရတာ။လူတှကေလညျး ကွိတျကွိတျတိုးဗြို့။သီခငြျးသံအဆုံးမှာ ခပျခြောခြောမိနျးမဗြ အသားကလညျး ဖွူဖှေးနတော အကငြျ် ီအကပျ အနကျလကျပွတျလေးက သူ့နို့အုံကွီးကို ပေါျလှငျစတောပေါ့။အောကျက စကပျအနကျလေးကလညျး အတိုလေးဗြ ပေါငျလယျလောကျပဲဖုံးထားတာ။စငျရှေ့အောကျနားလောကျဆို မော့ကွညျ့ရငျ အတှငျးခံလေးပါ မွငျနရေပုံ။

” ရွှီးးးး …… ရွှီးးးး းးးး ……… ဖျောင်းဖျောင်း … ဖျောင်း ”

” ဟေးးး အချစ် ”

” လွတ်မိုက်သကွာ ”

” ဘယ်မြို့ကလည်းဗျို့ ”

” ရွှီ …… ရွှီ ……… ဖျောင်း ဖျောင်းးး ဖျောင်းးးးးးး ”

ရှေ့က ကာလသားတသိုက်က ခပ်ချောချောမိန်းမကို လက်ခုပ်လက်ဝါးတီးပြီး ကြိုဆိုနေကြတာဗျ။လူတွေလည်း ရှေ့တိုးကပ်ကြတော့ ကျုပ်တို့လည်း ကပ်ပေးရတာဗျ။ဒွေးလေးမြရင်က ကျုပ်ရှေ့မှာ ထွေးခင်က ကျုပ်နဲ့ဦးကြီးမြိုင်ကြားထဲမှာမို့ ထွေးခင်အား ဦးကြီးမြိုင်ရှေ့တိုးရပ်ခိုင်းလိုက်ရတာ။မှောင်နေတော့ လက်သရမ်းတဲ့လူတွေလည်းပေါပါ့ဗျာ။တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မမြင်ရတော့ အတင်းရဲကြတာ။သီချင်းတီးလုံးအတိုင်း ယိမ်းကာနွဲ့ကာ ကရင်း သီချင်းအဆုံးမှာ သူဆောင်းထားတဲ့ ဦးထုပ်လေးကို ပရိတ်သတ်ထဲ လှမ်းပစ်လိုက်တာ။

” ဟာ … ဟင် ”

” ဟ … ဒါက … ဘယ်လိုဖြစ်တာတုန်း ”

” မိုက်လှချည်လားကွာ ”

” ဦးထုပ်ကနေ … သိန်းငှက်ကြီး ဖြစ်သွားပြီဟေ့ ”

ပရိတ်သတ်ရဲ့အသံတွေ ဆူညံသွားတာပေါ့။လက်ခုပ်သံ တဖျောင်းဖျောင်းနဲ့။လူတွေလည်း ရှေ့ကို မဟားတရား တိုးကပ်ကုန်တာဗျာ။ကျုပ်လည်း အလိုက်သင့် တိုးကပ်ရင်း ရှေ့က ဒွေးလေးမြရင်ရဲ့ကော့ထွက်နေတဲ့ ဖင်ကြားထဲ လီးက အမြောင်းလိုက် ကပ်မိလျက်သားပဲ။ဒွေးလေးလည်း မလူးသာမလွန်သာနဲ့မို့ ကျုပ်လီးကို ဖင်ကြားထဲ ထည့်ညှပ်ထားသလိုဖြစ်နေတာ။ဒီချိန်မှာပဲ မိန်းမချောလေးက ပါးစပ်းက အသံတချက်ပေးလိုက်တာ။လေပေါ်ပျံနေတဲ့ ငှက်ကြီးက သူမဆီထိုးစိုက်ရင်း ပုခုံးပေါ်မှာ နားနေလိုက်တာ။ဒီချိန်မှာ လင်ကွင်းသံ ဘင်သံက ကျယ်လောင်စွာပဲ ထွက်ပေါ်လာခဲ့တာ။မကြာပါဘူး သူ ဘေးနား စားပွဲခုံတစ်လုံး အောက်ထိ ပိတ်စအနက် ဖုန်းထားလျက်နဲ့ ခုံရဲဘေးတန်းမှာ ငှက်နားတဲ့ ဘားတန်းတခု လှောင်အိမ် အသေးတစ်လုံးနဲ့ ပုလင်းအကြီးအသေးများ လာချပေးနေကြတာ။စားပွဲခုံဘေး ဘားတန်းဘက် သူမလက်ကလေးဆန့်ထုတ်လိုက်ချိန် ငှက်က တန်းပျံပြီး ဘားတန်းပေါ်နားမေတာဗျ။ပြီးမှ သူမက ပရိတ်သတ်ဖက်ကို လှည့်ပြီး နောက် ခြေတလှမ်းဆုတ် ဦးညွတ် ဂါဝရ ပြုလိုက်တာပေါ့။ တတိယအကြိမ် လက်ခုပ်သံကြီး ဟိန်းထွက်လာပြန်ရော။ထုံးစံအတိုင်း တရွှီးရွှီး တဖျောင်းဖျောင်းနဲ့ ရှေ့ထပ်ကပ်ကြတာ။ဒီခါတော့ ကျုပ်လည်း ဒွေးလေးမြရင်ခါးလေးကို သေချာကိုင်ပြီး ဖင်ကြားထဲ လီးကို ခပ်တင်းတင်း ဖိထောက်ထားလိုက်တာ။ဒွေးလေးကလည်း နောက်ဖက်ကို ပြန်ကော့ပေးနေသေးတာ။ဦးကြီးမြိုင်တို့ဘက်ကြည့်လိုက်တော့လည်း ဦးကြီးညာဖက်လက်က ထွေးခင်ခါးဘေးက ဝိုက်သွင်းပြီး ထမိန်ထဲရောက်နေတာဗျ။လူအုပ်ကြီးလှုပ်တဲ့ချိန်ဆို ဦးကြီးလက်က လိုက်လှုပ်ပြီး ထွေးခင်လည်း ခေါင်းလေးယမ်းယမ်းနေတာ။ပြန်ငြိမ်သွားလို့ ကျုပ်လည်း ကပ်ညှောင့်နေရာက ရပ်ပြီး စင်ပေါ်ပြန်ကြည့်လိုက်တာ။ဘားတန်းပေါ်နားနေတဲ့ သိမ်းငှက်ကြီးကို မိန်းမချောလေးက လက်နဲ့အုပ်လိုက် ဘေးကနေ သပ်ချလိုက်နဲ့ ပါးစပ်ကလည်း ဂါထာပုံစံ ရွတ်နေတာ။ပြီးမှ ငှက်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ မှပြီး အပေါ်မြောက်ပစ်လိုက်တာ။ငှက်ပြီးက အပေါ်မြှောက်ပျံရင်း လေထဲတွင် ဦးထုပ်ကြီးပြန်ဖြစ်သွားတာ။သူမထွက်လာစဉ်အတိုင်း ဦးထုပ်အနက်လေး ပြန်ဖြစ်သွားတာ။

” ဟားး ဟားးး … စွမ်းလှချည်လား … ငှက်ကနေ ဦးထုပ်ပြန်ဖြစ်သွားပြန်ပြီ ”

” ရွှီးးးးး … ဖျောင်း …… ဖျောင်း ဖျောင်းးး ”

နောက်တခုက ခိုဖြူပြကွက်ဗျ။အတော်လေးထူးဆန်းတာ။ပရိတ်သတ်ကို ထပ်မံနှုတ်ဆက်ရင်း ရှင်းပြနေတာ။သီချင်းသံ မြူးမြူးလေးနဲ့ သူမကိုယ်လုံးလေး လှည့်လိုက် ကလိုက်လုပ်ပြနေရင်း လှပတဲ့သူမလက်တဖက်က စကပ်လေးအောက် ပေါင်ကြားထဲကို ခပ်မြန်မြန်လေးသွင်းလိုက်တယ်ဗျာ။ပြီးမှ သူမလက်လေးပြန်ထုတ်လာချိန် ခိုဖြူလေးတစ်ကောင် ပါပါလာတာ။ကျုပ်ဖြင့် ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ ငြိမ်ကြည့်နေလို့ ရှေ့က ဒွေးလေးမြရင်းက သူမဖင်ကြီးနောက်ကို ကော့ရင်း သတိပေးမှ လီးကိုပြန်ညှောင့်ပေးနေရတာ။ပြကွက်က မိုက်သဗျို့ ခိုဖြူလေးတွေ တစ်ကောင်ပြီးတစ်ကောင် ပေါင်ကြားထဲက ဆွဲထုတ်ပြီး သူမပါးစပ်က အသံတခုပြုလိုက်ရင် စားပွဲခုံပေါ်ပျံသွားပြီး နားနေကြတာဗျ။တဆက်ထဲမှာပဲ သူမလက်ကလေးကိုကွေးပြီး ပြန်ဆန့်လိုက်တာ လက်ဖဝါးထဲ ပဝါ အစိမ်းလေး ရောက်လာပါလေရော။ပဝါက အစက အသေးလေးပါဗျာ။သူမက လက်ထဲလိပ်ပြရင်း သူမ နို့အုံကြားထဲ ထိုးထည့်လိုက်တာ။

” ရွှေပွဲလာ ဧည့်သည်တော်များရှင့် … ခုတခါ ကျမ … ပြပေးမှာကတော့ … မှော်အတတ်ပါရှင် … ပညာနုသေးလို့ … ပညာရှင်များ ပါခဲ့ရင် မနှောင်ယှက်ကြဖို့ … တောင်းပန်အပ်ပါသည်ရှင် ”

အမူအယာ ကြာပါပါလေးနဲ့ ဖွဲ့နွဲ့ပြောနေတာပေါ့။သူမစကားပြောနေတုန်းမှာပဲ သီချင်းသံရပ်သွားပြီး ဘင်သံနဲ့လင်ကွင်းသံက စည်းချက်လိုက်ပေးနေတာ။သူမ စကားဆုံးတော့ နို့အုံထဲက ပဝါအစိမ်းလေး ပြန်ထုတ်ပြီး လေပေါ်ခါလိုက်တာ။ပိုကြီးသွားတာဗျို့။ကျုပ်စိတ်ထင် နှစ်ပေပတ်လည်လောက် ကြီးလာတယ်ထင်တယ်။ပုဝါကို လေထဲရမ်းနေရင်း စားပွဲခုံဆီလျှောက်သွားနေတာ။ပြီးမှ သူမပေါင်ကြားထဲက ဆွဲထုတ်ပြတဲ့ ခိုဖြူလေးတွေကို ပုဝါ အစိမ်းနဲ့ အုပ်လိုက်တာပေါ့။ထုံးစံ အတိုင်း ပါးစပ်က ဂါထာရွတ်ပြီး ပုဝါကို ပြန်ဆွဲလိုက်တာ။

” ဟာ ”

” ဟိုးးးး းးးး ”

” ထူးဆန်းလှချည်လားဟ … ဒါမျိုး မမြင်ဖူးသေးဘူးဟေ့ ”

ပရိတ်သတ်များထံမှ ဆူဆူညံညံအသံများ ပြန်ထွက်လာတာပေါ့။ပုဝါပြန်ဆွဲယူတာနဲ့ တပြိုင်ထဲ ခိုဖြူလေးတွေက ဒေါင်းဖြစ်သွားတာဗျ။စားပွဲခုံပေါ်မှာ ဒေါင်းကလည်း အမြည်းတွေထောင်ပြီး ဘင်သံနဲ့အညီကပြနေသေးတာ။ရောင်စုံမီးတွေအောက်မှာဆိုတော့ တအားလှနေတာပေါ့။ခဏလေးပဲဗျ သူတို့အဆင်သင့်လုပ်ထားတဲ့ လှောင်အိမ်ကြီး မှလာပြန်ရော။ဒေါင်းကို လှောင်အိ်မ်ထဲထည့်ပြီး စားပွဲခုံပေါ်လှောင်အိမ်ကြီး တင်ထားလိုက်တယ်။ဒီတခါ လှောင်အိမ်ကို ပိတ်စအဖြူအကြီးကြီးနဲ့ အုပ်ပစ်တာ စားပွဲခုံ အောက်ခြေလေးဖက် ပဲမြင်ရတာပေါ့။စကားပြောရင်း ပိတ်စအဖြူကြီး ဆွဲချပစ်ပြန်ပြီဗျ။ဒီတခါ အသံက ပြပွဲရုံထဲ အကျယ်ဆုံးဗျို့။ပရိတ်သတ်အော်မယ်ဆိုလည်း အော်ချင်စရာပဲလေ လုပ်ပြနေတာတွေက။အော်ထဲ အထဲ ထွေးခင်လည်း ပါတယ်ဗျို့။ ထွေးခင်က ပြကွက်ကြောင့်တော့ မဟုတ်ဖူးဗျ။ အားကနဲ့… အော်လိုက်ရင်း သူမပေါင်ကြားထဲရောက်နေတဲ့ ဦးကြီးမြိုင်လက်ကို ဆုတ်ကိုင်ထားရင်း အော်လိုက်တာဗျ။ပြီးမှ လူအုပ်ကြားထဲ ခါးလေးကော့ပြီး ကိုယ်လုံးလေးက ဆက်ကနဲ့ဆက်ကနဲ့ တုန်နေလေရဲ့။ကျုပ်လီးလည်း ထောင်မတ်ပြီး ပုဆိုးနဲ့ထမိန်ကြား ထိုးပွတ်နေတာမို့ ဒစ်လည်း ကျိန်းနေလှပြီ။လက်ခုပ်သံတွေငြိမ်သွားမှ မိန်းမချောလေး အသံလွင်လွင်လေး ထွက်ပေါ်လာပြန်တယ်။ကိုယ်လုံးလေး ယိမ်းကာနွဲ့ကာ ပြောနေတာက ပရိတ်သတ်ကို ဖမ်းစားနည်း တစ်မျိုးဗျ။စောစောက ချပေးထားတဲ့ ပုလင်း အကြည်လေး ခပ်သေးသေးတစ်လုံးကို ယူလိုက်ရင်း အဖုံးဖွင့်ပြီး ခါပြနေတာ။ဘာမှ မပါဘူးဆိုတဲ့အကြောင်းပေါ့ ပုလင်းဖုံးလေးပြန်ပိတ်ပြီး လက်ကလေးက လေပေါ်လှုပ်ပြီး ပါးစပ်က ဂါထာရွတ်နေပါပြီ။သိပ်မကြာပါဘူး ပုလင်းထဲမှာ အကောင်လေးဗျို့။သူမလက်ထဲ ခါထုတ်ပြီး စင်ရှေ့က လူအုပ်ဆီ အနီးကပ် ပြနေတာ။အိမ်မြောင်လေး တစ်ကောင်တဲ့ဗျ။အားမရသေးဟန်နဲ့ သူမကိုယ်တိုင် လူအုပ်ထဲထိ ဆင်းလာပြီး ပုလင်းထဲက အိမ်မြှောင်လေးကို လိုက်ပြနေပြန်ရော။ကာလသားတွေအကြိုက်ပေါ့ နို့အုံက တခြမ်းပေါ်နေပြီး စကပ်အတိုနဲ့မို့ သူမပြတဲ့နေရာတိုင်း လူတွေတိုးကပ်နေကြတာ။နေရာအနှံပြပြီးတော့မှ စင်ပေါ်ပြန်တက်သွားတာ။ပုလင်းလေးကို ပုဝါအနီလေးနဲ့ အုပ်ရင်း ဂါထာရွတ်နေတာ။ဒီတခါ ကြာတယ်ဗျ။အနှောက်ယှက်ပေးနေသူရှိနေတာ… သူမကို မနှောက်ယှက်ဖို့ တောင်းပန်နေတာနဲ့ ကြာသွားတာပါ။ပုဝါ အနီလေး အောက်မှာပဲ ပုလင်းက တဖြည်းဖြည်း ကြီးကြီးလာတာဗျ။

” ဟော … ကြီးလာပြီကွ … ဒီတခါ ဘာကောင်ဖြစ်မလဲဟေ့ ”

ရှေ့နားက လူအုပ်က အော်ဟစ်နေတာပါ။တကယ်လည်း ပုဝါအောက်က ပုလင်းက ကြီးကြီးလာနေတာပေါ့။သူမ ဂါထာရွတ်တာ ရပ်လိုက်မှ ဘင်သံက ရုတ်တရက် ထတီးတာ အသံကျယ်တော့ ရှေ့ကလူတွေ လန့်အော်သေးတယ်ဗျို့။ဘင်သံရပ်သွားမှ သူမက ခြေတချက်ဆောင့်ပြီး ပုဝါကို ဆွဲချတာ။ဒီတခါ အိမ်မြှောင်ကနေ တောက်တက်ကြီး ဖြစ်သွားတာဗျို့။နောက်ထပ် ပြကွက် မစခင် ညလယ်ရောက်တာမို့ အနားပေးတယ်ဗျ။မုန့်စား လဖက်ရည်သောက် အပေါ့အပါးသွားဖို့ နားချိန်ပေးတဲ့ သဘောမျိုး။ကျုပ်တို့လည်း ရုံပြင်ထွက်လာကြရင်း ကြာဇံကြော်ဆိုင်လေးမှာ ထိုင်စားနေကြတာ။ရွာကထိန်ပွဲ အပြိုင်အဆိုင် လာရောင်းကြလို့ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ဗိုက်ဆာနေတာလည်းပါမှာ။ကြာဇံကြောက်စားပြီး ရေနွေးကြမ်းသောက်နေတုန်း ဒွေးလေးမြရင်က အပေါ့အပါးသွားမယ်ဆိုပြီး ကျုပ်ကို အဖေါ်ခေါ်ပါလေရော။ကျုပ်လည်း သဘောပေါက်ပါတယ်ဗျာ။ပြပွဲရုံထဲက ကိစ္စလေး ပြန်ဆက်တော့မယ်ဆိုတာ။ပွဲခင်းကထွက်ပြီး ရွာအစပ်နားထိ လျှောက်လာခဲ့ကြတာ။မှောင်လည်း အတော်မှောင်နေတာပေါ့။ခပ်အုပ်အုပ် သစ်ပင်နားရောက်တော့ ဒွေးလေးက ဟန်ကိုမဆောင်တာဗျ။ထမိန်ကို ခါးထိလိပ်တင်ပြီး သစ်ပင်ကို အားပြုလက်ထောက်လိုက်တာ။ပြီးမှ ဖင်ကို အနေတော်ကော့ပေးရင်း ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ခပ်ကားကားလေး ဖြဲပြီး ကျုပ်ကို လိုးခိုင်းတော့တာပဲဗျို့။ကျုပ်လည်း မတ်တပ်ရပ်လျက်နဲ့ ဒွေးလေးမြရင်ခါးလေးကိုင်ပြီး ဆောင့်လိုးပစ်တာ။ပွဲခင်းထဲက အရှိန်နဲ့မို့ သိပ်ကြာကြာမလိုးလိုက်ရပါဘူး နှစ်ယောက်သား ပြီးသွားတာပေါ့။ပြီးတာနဲ့ ဒွေးလေးက သူ့စောက်ပတ်ကိုခဏယက်ခိုင်းသေးတယ်ဗျ။ပြီးမှ ကျုပ်လီးကို ပြန်စုပ်ပေးတာ။လီးမှာကပ်နေတဲ့ လရည်တွေရော စောက်ရည်တွေရော ပြောင်နေအောင် စုပ်ပေးပြီးမှ ပွဲခင်းထဲ ပြန်လာလိုက်တာ။ကြာဇံကြော်ဆိုင် ပြန်ရောက်တော့ ထွေးခင်ခေါ်ပြီး ကျုပ်တို့အိမ်ကို အတူပြန်လာခဲ့ကြတာ။ဒီတခါ ကွတကွတလေး ဖြစ်နေတာက ဒွေးလေးမြရင်ပေါ့ဗျာ။ကျုပ်လီးဒဏ်ကို ခပ်ပြင်းပြင်းလေးခံလိုက်ရတာ။အချက်ရည်နည်းလို့ တော်ပါသေးရဲ့။

………………………………

#ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( တိတ်တခိုး အတွက် ရေးသားခဲ့သည်။ )