ကိုဆွေကိုလိုး
“ကိုယ်ဆွေကိုလိုး”-၁
ရေးသူ-ဘူးခါးသီး
ကျနော်က နောင်နောင်ထွန်း။
ကျနော်စလိုးဖူးတာက အဖွားကိုပါ။
မအံ့ဩပါနဲ့ဗျ။ ကျနော်ကအဖိုးနဲ့တူတဲ့အပြင်အဖိုးသေလို့
ပြန်ဝင်စားတယ်ဆိုပြီးအဖွားပြောတာ
နဲ့ငယ်ငယ်ကတည်းတူတူနေလာတာ။
တကယ်လည်းဟုတ်တယ်။အဖိုးမသေခင်ကခြံထဲမြုပ်ထားခဲ့တဲ့ရွှေတွေကျွန်တော့်
့်ကြောင့်ပြန်ရတယ်လေ။
၃နှစ်သားလောက်မှာအဖွားကို
”မလှရီ ငါအိမ်ခေါင်းရင်းက သရက်ပင်အောက်မှာ
ရွှေတွေမြုပ်ထားခဲ့တယ်လို့ပြောလိုက်တာ
အဖွားက အဖေကိုသွားတူးခိုင်းတယ်။
တကယ်တွေ့တော့ အားလုံးကကျွန်တော်
အဖိုးပြန်ဝင်စားတယ်ဆိုတာယုံသွားကြ
တယ်လေ။
ရွှေတွေကပိသာလိုက်ကိုပြန်ရတာ။
အဖိုးကလျှိုဝှက်လွန်းတော့ အားလုံးက
ဒီရွှေတွေဆုံးပြီမှတ်ကြတာလေ။
အကြွေးဘယ်သူဆီမှာ
ဘယ်လောက်ရစရာရှိတယ်
သွားတောင်းချေ ငါ့စာရင်းစာအုပ် ဗီရိုအပေါ ်ထောင့်မှာ
သိမ်းထားတယ်သွားယူပြီးရင်သွားတောင်း
လို့ပြောလိုက်ရင်ပြောတဲ့နေရာသွားကြည့်
အမှန်ပဲ။ အဖေကယူပြီးအကြွေးတွေ
လိုက်တောင်းတော့
အကြွေးတွေပြန်ရခဲ့တာတွေကြောင့်
ကျွန်တော့်ကို ဖူးဖူးမှုတ်ပဲ
အဒေါ ်တွေက သူတို့အဖေဆိုပြီးလည်း
ဝိုင်းချစ်ကြတယ်လေ။ခုချိန်ထိ
ကျွန်တော်လိုချင်တာဆို
ပြောရုံပြောလိုက်တာ ဝယ်ပေးပြီးသားပဲ။
အားလုံးက ကျွန်တော့်ကို ခုနာမည်
နောင်နောင်ထွန်းကိုသိပ်မခေါ ်ကြပဲ
အဖိုးနာမည်ဦးသိန်းမောင်ကိုပဲ
ခေါ ်ကြတယ်။အဖွားကတော့ အမောင်တဲ့။
ဆုံးတုန်းက မာမာချာချာကြီးကနေ
ရေချိုးမှားအပြင်းဖျားပြီးဆုံးတာ။
ကျွန်တော့်
ခုချိန်ထိလည်းအရင်ဘဝကအကြောင်းတွေ
လုပ်ခဲ့တဲ့အရာတွေကိုမှတ်မိနေတုန်းပဲ။
အသက်တစ်နှစ်ကြီးလာလေပိုမှတ်မိလာ
လေပဲ။ တဏှာလည်းအရမ်းကြီးခဲ့တာ။
အရင်ဘဝကလေ။ အပြင်မှာတော့မရှုပ်ခဲ့ဘူး။
သမီးချည်းပဲလေးယောက်သားတစ်ယောက်
မွေးခဲ့တာ သမီးတွေကိုပြန်လိုးခဲ့တဲ့
အင်းစက်တာကြီးလေ။အမတွေ အဒေါ ်တွေ
လည်းမချန်ခဲ့ဘူး။သူ့ရဲ့ချွေးမကျွန်တော့်
အမေလည်းအပါအဝင်ပဲ။
ကလေးပါရတဲ့အထိလိုးပစ်ခဲ့တာ။
ခုအမျိုးတွေထဲမှာ အဖိုးရုပ်နဲ့
ရုပ်တစ်ပုံစံတည်းတူတဲ့ကလေးတွေက
အဖိုးရဲ့ကလေးတွေချည်းပဲ။
အဖေနဲ့အဖွားကလည်းသားအမိချင်း
ပြန်လိုးနေကြတာ။အဖိုးကသမီးတွေနဲ့လိုး
နေရင်အဖွားက အဖေနဲ့အမြဲလိုးနေကြ။
အဖွားအိမ်ကိုအဖေလာရင်
တစ်ချီတစ်မောင်းဆွဲနေကြ။
ကျွန်တော်ငယ်ငယ်ကတည်းကပဲ။
သူတို့လိုးဖြစ်တိုင်း
ကျွန်တော်ကချောင်းနေကြ။
ပြောရမယ်ဆိုကျွန်တော်တို့မိသားစုတွေက
အင်းစက်မိသားစုကြီးပေါ့ဗျာ။
အသက်၁၃နှစ်လောက်ကစပြီး
အိမ်မက်မက်ရင်အဒေါ ်တွေ အဖွားတွေနဲ့
ဘယ်သူနဲ့ဘယ်လိုဘယ်မှာ
လိုးခဲ့တာကအစအကုန်ပြန်မက်တယ်။
လိင်ကိစ္စကိုစိတ်ဝင်စားလာတယ်။
လီးကြီးအောင်အဖိုးလုပ်ခဲ့တဲ့နည်းကို
ိုသတိပြန်ရပြီး ဆေးဖော်ပြီးစားတော့
တကယ့်ကိုစံချိန်မှီရုံမကစံချိန်လွန်အောင်
ကြီးလာခဲ့တယ်။အရင်ဘဝက
အဖုတ်ပတ်လိုးခဲ့ပေမယ့်ခုဘဝမှာက
အတွေ့အကြုံမရှိသေးဘူး။
တစ်ညအောစာအုပ်ဖတ်နေရင်း
အဖွားတွေ့သွားပြီး”အမောင်ငါ့မြေးရယ်
စာအုပ်ဖတ်မနေနဲ့ အဖွားရှိတယ်
အဖွားသင်ပေးမယ်အဖွားကိုလိုး”
ဆို့လို့လိုးဖြစ်ခဲ့တာ။အဖွားဆိုလို့
အသက်ကြီးကြီးပါးရည်နားရည်တွန့်နေတဲ့
အဖွားကြီးတော့မထင်နဲ့။
အဖွားကအသက်၅ဝစွန်းစွန်း
တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်ရေဆေးငါးကြီး။
ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကအယ်နေတာ။
စောကျဖုတျကအလျိုးအဆောငျ့ခံနိုငျတဲ့
လိုးလို့ကောင်းတဲ့စောက်ဖုတ်
မုန့်ပေါင်းကြီး။ နှစ်ပေါင်းများစွာလင်နဲ့သား
၂ယောက်တည်းကိုအလိုးခံခဲ့တဲ့
စောက်ဖုတ်ကြီးကိုု သူ့လင်တစ်ဖြစ်လဲ
ခုမြေးဖြစ်တဲ့ကျွန်တော်က
လိုးရတော့မယ်လေ။
စံချိန်လွန်အောင်ပြုပြင်ထားတဲ့
လီးကွီးက ခုမှစောကျဖုတျစလျိုးရပွီလေ။
”လာအမောင် ဖွားအခန်းကိုသွားရအောင်
အမောင်ကုတင်ကကျဉ်းတယ်”
အဖွားအိမ်မှာနေပြီးတူတူအိပ်လေ့ရှိပေမယ့်
ကျွန်တော့်အတွက်တစ်ခန်းပေးထားတာရှိတယ်။လွတ်လွတ်လပ်လပ်စာကျက်လို့
ရအောင်လေ။အစကတော့လန့်သွားတာ
ပေါ့။စာမကျက်ဘဲ အောစာအုပ်ခိုးဖတ်နေလို့ဆူပြီထင်တာ။
မဟုတ်ဘဲအဖွားကသူနဲ့လိုးဖို့ပြောလာ
တော့ပျော်သွားတာ။ ကိုယ့်အဖွားကို
ပြန်လိုးလို့ကောင်းပါ့မလားလို့လည်း
တွေးမိတယ်။ငါကအရင်ဘဝက
သူ့ယောကျင်္ားဘဲလေ အဖွားတောင်
အဖေနဲ့သားအမိခြင်းလိုးနေသေးတာပဲ
ဆိုပြီးစိတ်တင်းကာလိုက်သွားသည်။
“ကဲ အဝတ်တွေချွတ်”
ကျနော်လည်းအဝတ်တွေချွတ်
အဖွားလည်းအဝတ်တွေချွတ်လိုက်သည်။
အသက်ကြီးပေမယ့် မပျက်စီးသေးဘူး
ဆိုတာ အဖွားကိုပြောတာနေမယ်ဗျ။
လျှော့တွဲနေတဲ့အသားအရည်မရှိမာတင်း
နေဆဲ။ကလေးငါးယောက်မွေးခဲ့ရလို့
နို့တွေနည်းနည်းတွဲနေပေမယ့်
အဆိုးကြီးမဟုတ်။ ဗိုက်တောင်မဆိုသလောက်လေးပူသည်။
ဖြူဖွေးနေတဲ့အသားအရည်နဲ့ချောမော
လှပမှုက အဖွားကိုနုပျိုနေဆဲဟုထင်မြင်
စေသည်။အသက်၅ဝေကျော်ဆိုပေမယ့်၄ဝလောက်သာထင်ရသည်။သူ့သမီးတွေ
ထက်ပင်နုပျိုနေသလိုပင်။
“အမောင် လာလေ သေချာကြည့်အဖွား
စောက်ဖုတ်ကို မြေး အဖေနဲ့လိုးရင်
ချောင်းနေကြမှတ်လား အဲ့တုန်းက
သဲသဲကွဲကွဲဘယ်မြင်ရမလဲ ခုသေချာကြည့်”
“အဖွားက သားချောင်းတာကိုသိတယ်”
“သိတာပေါ့မြေးရယ် သားအဖေလည်း
သိတယ် ခု အဖွားကိုလိုး နောက်ဆို
သားကြိုက်တဲ့သူကိုလိုး သားအဒေါ ်တွေ
အစ်မတွေအကုန်လိုးလို့ရတယ် သားအမေ
လည်းပါတယ်”
“တကယ်လားအဖွား”
“တကယ်ပေါ့မြေးရဲ့ သားက အရင်ဘဝက
အဖွားယောကျင်္ားပဲဟာ သား အရင်ဘဝက
အကုန်လုံးကိုလိုးတာလေ သမီးတွေ
တူမတွေ အဒေါ ်တွေရောပဲ
ကလေးရတဲ့အထိလိုးတာလေ
မေ့နေပြီလား”
“ဟုတ် သားသိပ်သတိမရသေးလို့အဖွား”
“ဒီလီးကို စာအုပ်ထဲကနည်းအတိုင်း
ဆေးဖော်ပြီးကြီးအောင်လုပ်ထားတာမှတ်လား”
“ဟီး ဟုတ်တယ်အဖွား သားအာ့သတိရပြီး
လုပ်ကြည့်တာ လီးကကြီးပြီးရှည်လာတယ်”
“အဖုတ်ရောလိုးဖူးပြီးလား ”
“မလိုးဖူးသေးဘူးအဖွား ခုမှအဖွားအဖုတ်ကို
လိုးမှာ”
“ကောင်းတာပေါ့ဒါဆို ကဲ အဖွားအဖုတ်ကို
ယက်ပေးစမ်းကွယ် သားအဖေယက်တာ
မြင်ဖူးတယ်မှတ်လား အဲ့အတိုင်းယက်”
“ဟုတ် ”
ကျနော်လည်း ကုတင်ပေါ ်မှာ ပေါင်ကား
ပေးထားတဲ့အဖွားအဖုတ်မုန့်ပေါင်းကြီးကို
မျက်နှာအပ်ပြီးယက်တော့သည်။
နှစ်ပေါင်းများစွာလီးပေါင်းများစွာနဲ့အလိုးခံထားတဲ့အဖုတ်ကြီးက
လန်ပြဲမနေဘဲ လှပနေဆဲပင်။
ကြွက်နားရွက်လေးတွေနည်းနည်းလိပ်နေတာကလွဲလို့အဝကျဉ်းပြီးအထဲမှာရဲနေဆဲ။
အဖွားကအမြဲသန့်သန့်ရှင်းရှင်းနေတတ်
တော့ဘာအနံ့မှမရ။အနံ့ကင်းအောင်ရယ်
အဖုတ်ကျဉ်းအောင်ရယ် အဖွားက
နေ့တိုင်းကျောက်ချဉ်စိမ်လေ့ရှိသည်။
ကိုဆွေကိုလိုး-၂
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
အဖွားအဖုတ်ကြီးကိုဖြဲယက်ပြီးအစိကိုစုပ်
သည်။ဖင်ဝ မဲမဲစူစူကိုလက်၂ချောင်းထိုးပြီး
ကလိုင်းသည်။အဖွားကအဖေနဲ့ဖင်လိုးနေ
ကွဆိုတော့ ကနြောျလညျးဖငျလျိုးမညျ။
ဖင်ကိုကလိပြီးအဖုတ်ကိုယက်ပေးတော့
ထန်လှပါတယ်ဆိုတဲ့အဖွားမနေနိုင်
ကျနော့်မျက်နှာကိုစောက်ရည်တွေ
ငေါက်ခနဲ့ပန်းထုတ်တော့သည်။
ဖင်နှိုက်ထားတဲ့လက်ကို အဖွားပါးစပ်ထဲ
ထည့်တော့စုပ်နေသည်။
“ကဲမြေး လာအိပ် အဖွား အမောင့်ကို
လီးစုပ်ပေးမယ်”
“ဟုတ်အဖွား”
ကျနော့်ပေါင်ခွမှောက်ပြီးလီးကိုငုံစုပ်တော့
သည်။ကျနော်လည်း အဖွားရဲ့ဖင်
အကိတ်ကြီးကိုဖြဲပြီးလျှာနဲ့ယက်လိုက်
ကြွက်နားရွက်တွေအစိတွေကိုယက်လိုက်
လုပ်ပေးသည်။လီးကအရမ်းထောင်မတ်လာ
တော့အဖွားက တက်ခွပြီးအဖုတ်ဝတေ့ပြီး
ဆောင့်တော့သည်။တစ်ချက်ချင်းဆိုပေမယ့်
အားပါပြီးထိမိသည်။ကျနော့်စံချိန်လွန်လီး
ကအဖွားသားအိမ်ဝကို တစ်ဒုတ်ဒုတ်နှင့်
ဆောင့်သည်။အဖွားမောလာတော့
ကျနော့်ကိုအပေါ ်ကနေလိုးခိုင်းသည်။
အဖွားပေါင်ကြားထဲဒူးထောက်ပေါင်ကိုမ
အဖုတ်ဝလီးတေ့ပြီးတစ်ချက်တည်းအဆုံး
သွင်းလိုက်သည်။ကောင်းချက်ကတော့
ပြောမပြနိုင်အောင်ပါပဲဗျာ
“အားးကောင်းတာအဖွားရယ် အဖုတ်ကြီး
လိုးရတာအီစိမ့်နေတာပဲ”
“အိုးးး ထိတယ်မြေးရယ် ပုံမှန်ပဲလိုးမြေး
ကြာကြာလိုးနိုင်အောင်”
“ဟုတ်အဖွား”
၅မိနစ်လောက်ကြာတော့ အဖွားလည်း
တစ်ချီပြီးသွားသလိုကျနော်လည်းပြီး
ချင်လာသည်။အရှိန်မြှင့်ပြီးဆောင့်လိုး
တော့သည်။နို့ကြီးတွေဆွဲပြီးလိုးသည်။
“ကောင်းတယ်မြေး စိတ်ကြိုက်သာ
ဆောင့်တော့ အဖွားပြီးပြီ”
“ဘလစ် ဘလစ် ဘွတ် ဗြွတ် ဘွတ် ဗွက်”
အဖုတ်ထဲစဆုံးအသွင်းအထုတ်လိုးနေချိန်
အရည်ရွှဲနေတော့ လီးကချော်ပြီး
ဖင်ထဲဗြွတ်ကနဲဝင်သွားသည်။
“အမောင်တို့ကတော့ လောပြန်ပြီ”
“ဟီး အဖွားလည်းဖင်ခံရတာကြိုက်တယ်
မဟုတ်လားဗျ အဖေလိုးတာတွေ့တယ်”
“လိုးလိုးမြေး စိတ်ကြိုက်သာလိုးတော့”
အဖွားကသူ့ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းကိုဖြဲပေးသည်။
ကျနော်လည်းပေါင်ကိုထမ်းကာ အဖွား
ဖင်ပေါက်ကို အသေဆောင့်လိုးပစ်သည်။
“ဘုဘုဘွတ်ဗြွတ် ဘုဘလွတ် ဗြီးးးး”
နှစ်ပေါင်းများစွာလီးတုတ်တုတ်ကြီးတွေနဲ့
အလိုးခံလာခဲ့ပေမယ့်အဖွားဖင်နဲ့အဖုတ်
ကကြပ်နေဆဲပင်။ကျောက်ချဉ်တန်ခိုးပေါ့။
အဖွားဖင်ကိုတစ်ဖန်းဖန်းမြည်အောင်လိုး
ပစ်ပြီးအချက်၅ဝလောက်ရောက်တော့
ကျနော့်လူပျိုလရည်ကိုအဖွားဖင်ခေါင်းထဲ
ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။
“အအအ ပြီးပြီအဖွားရေ ရှီးးးးးးးးးး”
ကျနော့်ရဲ့ အရင်ဘဝကလိုးခဲ့ဖင်ကြီးကို
စလိုးပြီး ခုဘဝမှာအရင်ဘဝကလို
အမျိုးပတ်လိုးမယ့်အစီအစဉ်စပြီပေါ့ဗျာ။
###############
ကျနော်အရင် အဖိုးဘဝက တော်တော်ကဲ
ခဲ့သည်။ခုလည်းကဲတော့မှာ ဟီးးး။
အမတွေအဒေါ ်တွေအပြင်အမျိုးမတော်တဲ့
အခြားသူတွေရဲ့အဖုတ်ပေါင်းများစွာကို
လိုးခဲ့သည်။ကလေးရတဲ့အထိလိုးပစ်
တတ်သည်။အဖိုးရဲ့ကလေးတွေက
ခုဘဝမှာ ကျနော့်ထက်ကြီးတဲ့သူရှိသလို
ငယ်တဲ့သူတွေ ရွယ်တူတွေလည်းရှိသည်။
အားလုံးတစ်ရုပ်တည်းတွေချည်းပဲ။
သမီးလေးယောက်စလုံးမှာ အဖိုးရဲ့ကလေး
ကိုယ်စီရှိကြသည်။အခြားသူတွေမှာလည်း
ရှိကြသည်။အားလုံးဆယ်ယောက်ရှိသည်။
ဒါတော့အမျိုးအရင်းတွေပဲရှိသေးတာ။
အဖွားနဲ့ရပြီး ကလေးတွေမွေးတော့လည်း
သမီးတွေအရွယ်ရောက်လာတဲ့အခါ
ပြန်လိုးပစ်သည်။၁၈နှစ်ပြည့်တာနဲ့
အပျိုပန်းကိုခူးခပ်စားသုံးပြီး အိမ်ထောင်ချ
ပေးတတ်သည်။သားမက်တွေကိုလည်း
သူ့လိုစိတ်ပါအောင်သိမ်းသွင်းသည်။
လင်မယားချင်းလဲလိုးစေသည်။
အားလုံးကသူ့ကိုချစ်ကြောက်ရိုသေတဲ့
အပွငျ သူ့လျိုစိတျပါလာကွသညျ။
အင်းစက်မိသားစုကြီးကိုထူထောင်သည်။
အဖိုးကသမီးတွေကိုလိုးနေတဲ့အချိန်
အဖွားကလည်းအဖေနဲ့လိုးနေတတ်သည်။
အမျိုးအားလုံးက နှုတ်လုံပြီးစည်းလုံးတော့
အပြင်လူလုံးဝမသိ။သိလို့လည်းမဖြစ်ဘူး။
အမျိုးချင်းထပ်မြတ်သည်ဆိုတဲ့ထုံး
နှလုံးမူထားတဲ့အဖိုးက ပွေရှုပ်ပေမယ့်
စည်းကမ်းကြီးသည်။လျိုဝှက်သည်။
စီးပွားရေးလာဘ်မြင်သည်။ရွာမှာ
လယ်ဧက ၁၀ဝကျော်ရှိတဲ့အပြင်
ဆန်စက် ဆန်ဆီပဲဒိုင်တွေ ထွန်စက်တွေ
လယ်ယာသုံးစက်ပစ္စည်းတွေ ရွာကနေ
မြို့ကိုဆွဲတဲ့လိုင်းကားတွေ ကြက်ခြံဝက်ခြံ
ငါးကန် ကုန်စုံဆိုင်ကြီးတွေနဲ့စီးပွားမျိုးစုံ
လုပ်ခဲ့သည်။အဖွားနဲ့မရခင်ကတည်းက
စီးပွားလည်းရှာဖွန်လည်းကြောင်ခဲ့ပြီး
အဖွားနဲ့ညားတော့ အပြင်မှာမပွေတော့ဘဲ
အမျိုးရင်းနဲ့ပဲ ပတ်မွှေတော့သည်။
အဖိုးအမ၂ယောက်ကိုလည်းလိုး
အဒေါ ်တွေကိုလည်းလိုးသည်။
အဖွားနဲ့ညားပုံကတော့ ဆန်းသား။
အဖွားက ရွာမှာ တာဝန်ကျတဲ့ဆရာမလေး။
ရှမ်းသွေးစပ်ပြီးဖြူဖြူဖွေးဖွေးနဲ့ချစ်ဖို့
ကောင်းတဲ့အဖွားကို
အဖိုးက အသေကြွေခဲ့တာ။
အဖွားကတော့ကြည့်မရဘူး။
အဖိုးအကြောင်းကိုသိတဲ့ရွာသားတွေက
အဖွားကို ပြောပြသည်။အဖိုးကရှုပ်ပွေတယ်
ဆိုပြီး အဖိုးကို နှင်လွှတ်သည်။တွေ့တာနဲ့
ကောက်ပစ်တတ်သည်။တစ်နေ့အဖွား
မြို့ကနေ ရွာကိုလှည်းနဲ့ပြန်လာတော့
လမ်းမှာ ဓားပြတိုက်ခံရသည်။အဲ့တုန်းက
ရွာမှာလိုင်းကားမရှိသေးဘူးဗျ။မြင်းခေတ်
လှည်းခေတ်ဗျ။ဓားပြတွေက လှည်းကိုတား
ပစ္စည်းယူပြီး အချောအလှလေးအဖွားကို
မဒိန်းကျင့်ဖို့တောထဲဆွဲခေါ ်သွားကြသည်။
လှည်းပေါ ်ပါလာတဲ့သူတွေကိုမူးမေ့အောင်
ထုနှက်ထားကြသည်။အဲ့ချိန်မှာ
အဖိုးကလည်း ပဲဝယ်ပြီးမြင်းနဲ့ပြန်အလာ
ဓားပြတိုက်ခံရတဲ့လှည်းကိုတွေ့တော့
မူးမေ့နေသူတွေကို နှာနှပ်ပြီးမေးမြန်းတော့
အဖွားပါသွားမှန်းသိပြီးတောထဲက ဓားပြ
တွေနောက် အမြန်လိုက်ခဲ့သည်။
ရုန်းကန်ပြီးပါသွားတဲ့အဖွား မလှရီကို
ဓားပြစခန်းမှာ မဒိန်းကျင့်ဖို့ကြံတုန်း
အဖိုးက ဓားပြတွေကိုအလစ်ဝင်ရိုက်ပြီး
အဖွားကိုကယ်ခဲ့ရသည်။ဓားနဲ့ရှပ်ထိကာ
သေရာပါဓားဒဏ်ရာလက်မောင်းမှာ
ရခဲ့သည်။သိုင်းတတ်တဲ့အဖိုးကို
ဓားပြတွေသေအောင်မသတ်နိုင်ကြပါ။
ဓားပြတွေကို အလဲလဲအကွဲကွဲဖြစ်အောင်
ချပြီး ကြိုးနဲ့လှုပ်မရအောင်တုတ်ထား
ခဲ့သည်။ဓားပြတွေပါးနားရိုက်ထားလို့
မေ့မြောပြီးအဝတ်အစားတွေပြဲရဲနေတဲ့
အဖွားရဲ့မမြင်အပ်တဲ့အရာတွေမြင်ပြီး
တက်လိုးချင်ပေမယ့်စိတ်ထိန်းပြီးနိုးကာ
အဖိုးကသူ့မှာပါလာတဲ့
အဝတ်အပိုတွေဝတ်ပေးပြီးရွာကို
ိုပြန်ခေါ ်လာခဲ့သည်။လမ်းမှာအဖွားရဲ့
အရှက်ကိုသူကာကွယ်ပါ့မယ်
်သားမှတ်မှတ်မယားမှတ်မှတ်ပေါင်းပါ့
မယ် သူ့ကိုလက်ထပ်ပါလို့တစ်ဖွဖွပြော
လာခဲ့သည်။အဖွားကလည်း အဖိုးကပွေရှုပ်
ပေမယ့်သူ့အသက်နဲ့အရှက်ကို
ကယ်ဆယ်ခဲ့တဲ့ကျေးဇူးရှင်
်ဖြစ်တာကြောင့်မချစ်ပေမယ့်လည်း
ခေါင်းညိမ့်လိုက်သည်။နောက်ပြီးအဖိုးက
အဖွားကိုအရမ်းချစ်တာကြောင့်
ကိုယ်ချစ်ကို မရှာနဲ့ သူချစ်ကိုရှာဆိုတဲ့
စကားအတိုင်း အဖိုးရဲ့တောင်းဆိုမှုကို
လက်ခံခဲ့သည်။ရွာရောက်တော့ အဖိုးက
သူ့အဖေကို ဖွင့်ပြောပြီးအဖွားကို
လက်ထပ်ယူတော့သည်။အဖိုးရဲ့အဖေ
ကလည်း မိတဆိုးသား မိန်းမပွေနေမယ့်
့်အစား မိန်းမရသွားအေးရောဆိုပြီး
သဘောတူခဲ့သည်။အဖွားကိုလည်း
သမီးလေးလိုချစ်သည်။အဖိုးအစ်မတွေက
လည်း ယောင်းမချော
ဆရာမလေးကို ဖူးဖူးမှုတ်ထားကြသည်။
အဖိုးကအဖွားကိုအဖွားတည်းတဲ့
အိမ်ကိုတောင်ပြန်မလွှတ်တော့။
အဖွားကလည်းဓားပြတွေ
ဆွဲခေါ ်သွားပြီး မဒိန်းအကျင့်မခံရရုံတမယ်
အရှက်ကွဲတာရယ် ရွာထဲကလူတွေကို
မျက်နှာမပြရဲတာရယ်ကြောင့် မပြန်ခဲ့။
ညအိပ်တော့ ဓားပြတွေ အလိုးမခံ
ခဲ့ရပေမယ့် အဖိုးရဲ့အလိုးဒဏ်ကို
အပျိုနုနုထွတ်ထွတ်လေး လှိမ့်နေအောင်
ခံရသည်။သုံးရက်လုံးလုံး အခန်းအပြင်
အထွက်မခံဘဲအဖိုးက နု၍တစ်ဖုံ
ကြမ်း၍တစ်မျိုး အမျိုးမျိုးကိုလိုးခဲ့သည်။
အဖွားခမျာအဖုတ်ကွဲ ရောင်ကိုင်းလို့
အားပျက်ပြီးဖျားတဲ့အထိကို
အလိုးခံခဲ့ရသည်။အဖိုးကလည်း သူ့အသဲ
ထဲကချစ်ရတဲ့သူကိုရပြီဆိုပြီး အပြတ်ကို
တွယ်ပြစ်သည်။နေပြန်ကောင်းလာတော့
လည်း မင်္ဂလာဆောင်ခါနီးအထိအဖိုးကို
ညအိပ်ချိန်ဆိုအနားအကပ်မခံတော့။
အဖိုးရဲ့ဝါးရင်းတုတ်ဒဏ်ကိုအပျိုနုနုထွတ်ထွတ်လေးလန့်သွားသည်။
အနားကပ်လို့ရ ရင်လည်း
အဖိုးကချော့ပေမယ့်အဖွားကအလိုးမခံ။
မိန်းမကျမ်းကြေနေတဲ့အဖိုးရဲ့အချော့အမြူ
နူးညံ့တဲ့အကိုင်အတွယ်အစုပ်အယက်
်လေးတွေကြောင့်စိတ်ပါလာခဲ့ပြီး
မင်္ဂလာဆောင်ခါနီးမှပြန်အလိုးခံသည်။
အဖိုးနဲ့အဖွားရဲ့အဖြစ်ကို အမျိုးတွေသိပြီး
ပြောပြောပြီးရီကြသည်။ပြောစမှတ်ကို
လည်းတွင်လို့။အဖွားရှက်နေမှာ
စိုးလို့အဖွားကိုတော့ မစမနောက်ကြ။
အဖွားအလိုးမခံတဲ့ညတွေမှာ အဖိုးက
အစ်မတွေအဒေါ ်တွေကို သွားသွား
လိုးသည်။ရွာမှာတော့ ဓားပြတွေကို
လက်ဗလာနဲ့ခံချပြီးအဖွားကိုကယ်လာခဲ့တဲ့အဖိုးအကြောင်းနဲ့အဖိုးနှင့်လုံးဝမတည့်
ပေမယ့်ဓားပြတွေလက်ထဲက
အဖိုးကယ်ခံခဲ့ရတဲ့အဖွား ရွာရောက်တော့
အဖိုးအိမ်ကိုကောက်ကောက်ပါအောင်
လိုက်သွားတဲ့အကြောင်း
အဖိုးရဲ့သတ္တိရှိမှုနဲ့အဖွားကို
ချစ်မြတ်နိုးပုံတွေကို ပြောကြဆိုကြတာ
စုံလို့ပေါ့ဗျာ။အဖိုးက အဖွားကို
လက်ထပ်ပြီးစီးပွားကိုပိုရှာသည်။
လယ်ဧကတွေပိုတိုးလာသည်။စီးပွားတွေကို
တစ်ခုပြီးတစ်ခု လုပ်ငန်းမျိုးစုံလုပ်လာသည်။
အဖွားကို စိန်ရွှေရတနာတွေ
ညွှတ်နေအောင် ဆင်ထားတဲ့အပြင်
ရွှေတွေကိုပိသာလိုက်စုနိုင်တဲ့အထိ
ချမ်းသာခဲ့သည်။စာသင်ကျောင်းကိုလည်း
ဆယ်တန်းအထိတက်နိုင်တဲ့ကျောင်းကြီး
ဆောက်ပေးသည်။အားလုံးကလည်း
ဦးသိန်းမောင်ကျောင်းလို့ပဲခေါ ်ကြသည်။
ခု ကျနော်တက်နေတဲ့ကျောင်းကြီးပေါ့ဗျာ။
သားသမီး ငါးယောက်လည်းရတဲ့အပြင်
ရွာမှာအချမ်းသာဆုံးလူဖြစ်ခဲ့သည်။
ဒေါ ်လှလှသိန်း-ဦးထွန်းဝေ
ဒေါ ်ခိုင်ခိုင်သိန်း-ဦးယဉ်ဦး
ဒေါ ်ခင်ခင်သိန်း-ဦးလူမော်
ဒေါ ်မြင့်မြင်သိန်း-ဦးဇော်မင်း
ဦးမောင်မောင်သိန်း-ဒေါ ်သီတာအေး
တို့က အဖိုးနဲ့အဖွားရဲ့သားသမီးတွေနဲ့
သားမက်ချွေးမတွေပဲ။ကျနော်ကတော့
ဦးမောင်မောင်သိန်းရဲ့သားပေါ့ဗျာ။
ကျနော့်က တစ်ဦးတည်းသောသားဗျ။
အမေက ကျနော့်ကို မွေးပြီးတော့
သားအိမ်အလုံးတည်ပြီးခြစ်ခဲ့ရလို့
အဖိုးရဲ့အလိုးကိုခံခဲ့ရပေမယ့် အဖိုးရဲ့
ကလေးမရခဲ့ဘူးဗျ။
အားလုံးက အဖိုးရဲ့အရပ်မြင့်တာရယ်
အဖွားရဲ့ချောမောလှပတာရယ်ကို
ပိုင်ဆိုင်ထားကြသည်။ကလေးတွေ
မွေးပြီးတော့ အဖိုးရဲ့လိုင်းသွင်းမှုကြောင့်
အဖွားလည်း အင်းစက်ကို
ိုစိတ်ပါလာခဲ့သည်။အဖိုးက အမတွေ
အဒေါ ်တွေကို လိုးနေတာသိပေမယ့်
မပြော မကန့်ကွက်။ အဖိုးရဲ့အကြောင်းကို
သိနေတော့ အပြင်မှာရှုပ်တာထက်စာရင်
ကိုယ့်ဆွေမျိုးနဲ့ကိုယ်ပြန်လုပ်နေတာကမှ
ကောင်းသေသည်ဟုတွေးပြီး
လွှတ်ပေးထားလိုက်သည်။အဖွားက
အဖိုးရဲ့အလိုးကိုသာခံပြီးအခြားသူအလိုး
တော့မခံခဲ့။သားလေးကြီးလာမှပဲ
သားအလိုးကိုခံတော့မည်ဟု ပြောသည်။
သားသမီးတွေအရွယ်ရောက်လာတော့
သမီးတွေကို အဖိုးကလိုးနေသလို
အဖွားကလည်း အဖေ့အလိုးကိုခံခဲ့သည်။
ခုအဖွားကိုလိုးပြီးတော့အရင်ဘဝက
အကြောင်းတွေကို ပြန်သတိရပြီး
ရှေ့ဆက်ပြီး ကျနော့် အမေ
အဒေါ ်အစ်မ ညီမတွေကို လိုးဖို့အတွေး
တွေ ခေါင်းထဲရောက်လာတော့သည်။
ကိုဆွေကိုလိုး-၃
ဘူးခါးသီးရေးသည်။
အဖွားနဲ့၂နှစ်လောက်လိုးစော်ခဲ့ပြီး
ခုဆို အတွေ့အကြုံတွေ မျိုးစုံလည်း
ရနေပြီ။အဖေနဲ့လည်းအဖွားကိုညှပ်လိုးတာ
ခဏခဏ။ကျနော် အဖွားကိုလိုးပြီးတော့
အရင်ဘဝကလိုးခဲ့မွှေခဲ့တာတွေကို
အကုန်ပြန်သတိရခဲ့သည်။
အဖွားက ကျနော့်ကို အမျိုးထဲမှာ
ကြိုက်တဲ့သူ လိုးလို့ရတယ်ဆိုတော့
ကျနော့်မျက်လုံးထဲမြင်လာတာက အမေ။
ကိုယ်လုံးသေးသေးကျစ်ကျစ်လေးနဲ့အမေ။
ကျနော့်ကိုမွေးထုတ်ထားအမေ့အဖုတ်ကြီးကိုလိုးကြည့်ချင်လာသည်။စိတ်ထဲတော့
တစ်မျိုးဗျ တွေးမိရင်းရင်တွေခုန်လာသည်။
အရင်ဘဝတုန်းက ချွေးမဆိုပေမယ့်အခုက
အမေလေဗျ။အဖေကတော့ လိုးတဲ့
ကြိုက်တဲ့အချိန်လိုးလို့ရတယ်တဲ့ဗျ။
သူငယ်ငယ်ကအဖွားနဲ့လိုးခဲ့တဲ့
အတွေ့အကြုံတွေလည်းပြောပြသည်။
ခုတော့အမေ့ကိုလိုးတော့မည်။
ဆယ်တန်းကိုဂုဏ်ထူး၃ခုနဲ့
အောင်လို့ အဖွားဝယ်ပေးတဲ့ဆိုင်ကယ်နဲ့
အမေ့ကိုတင်ပြီးစီးတဲ့အခါရင်တွေ
ခုန်သည်။ဟိုဘက်ရွာ ဒီဘက်ရွာ အလှူ
မင်္ဂဆောင်သွားတဲ့အခါ အမေက
ကျနော့်ခါးဖက်ပြီးစီးတတ်သည်။နို့တွေက
ဘရိတ်အုပ်တိုင်း ကျောကိုလာလာထိတော့
လီးတောင်သည်။အမေကလည်း ကျနော့်
ဖြစ်နေတာကိုရိပ်စားမိတယ်ထင်သည်။
ခါးကိုဖက် ကျောကိုနို့နဲ့ပွတ်ရင်း
လူပြက်တဲ့နေရာတွေမှာ ပေါင်ကြားထဲ
လက်ရောက်လာသည်။လီးကိုခပ်ခပ်ညှစ်
ပေးသည်။ဆိုင်ကယ်ကိုထိန်းမောင်းရင်း
အမေကိုင်ပေးတာကိုသာယာလာသည်။
စကားမပြောကြပေမယ့် နားလည်မှုက
ရနေကြပြီ။အမေကလုံချည်ပေါ ်ကနေ
ကိုင်ကာပွတ်ပေးသလို ကျနော်ကလည်း
ဆိုင်ကယ်မောင်းရင်းfeelခံနေမိသည်။
တစ်ရက် ညနေပိုင်း ဟိုဘက်ရွာကအပြန်
လမ်းမှာ ကိုင်လာတော့ မနေနိုင်တော့ပါ။
ရွာကိုအမြန်မောင်းပြီး ခြံထဲဝင်ကာ
အမေတို့အိမ်ကိုတန်းမောင်းသည်။
အမေ့ကိုလက်ဆွဲကာ အခန်းထဲခေါ ်ပြီး
ကုတင်စောင်းမှာလက်ထောက်ပြီး
ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။
အလှူကပြန်လာခြင်းဆိုတော့ အဝတ်တွေ
မလဲရသေးပါ။ထဘီကို ခါးပေါ ်လှန်တင်ကာ
ပင်တီကို ဒူးရောက်အောင်ဆွဲချသည်။
ကြွက်နားရွက်လန်ပြဲနေတဲ့အဖုတ်ကြီးကို
ကုန်းစုပ်လိုက်သည်။လျှာပြားနဲ့အစိမှဖင်ဝ
မဲမဲလေးအထိယက်တင်ပစ်လိုက်သည်။
လုံချည်ကိုချွတ် ဗစ်ကိုပါချွတ်လိုက်ပြီး
အမေ့အဖုတ်ဝလီးတေ့ကာ ဆောင့်လိုးချ
လ်ုက်သည်။လိုးတာမှတစ်ဆုံးပဲ။
“ဘွတ် ဘလွတ်ဗြစ် ဖန်းဖန်းဖန်းဖန်း”
“သားရယ် ဖြည်းဖြည်းလိုးပါကွယ်
အမေထွက်မပြေးပါဘူး အိုးအားထိတယ်”
“လိုးလို့ကောင်းလို့ပါအမေရာ
အမေ့အဖုတ်ကြီးက ကြပ်နေတုန်းပဲနော်
အူးးးးးးအားးးရှီးးးး”
လေးဆယ်ပြည့်ခါနီးပေမယ့် မဝဘဲ
ကိုယ်ရည်စစ်ပြီးလှနေဆဲအမေက
လီးပေါင်းစုံနဲ့အလိုးခံထားရလို့
အဖုတ်ကြီးကကြွက်နားရွက်တွေလိပ်ပြီး
မဲနေပေမယ့်ကြပ်နေဆဲ။
ကျောက်ချဉ်တန်ခိုးနေမှာပေါ့ဗျာ။အဖွား
တောင်ကြပ်နေသေးတာပဲ။
“ကောင်းရင်လည်းလိုးကွယ် အကြိုက်သာ
လိုး သားလာလိုးမယ့်အချိန်ကိုအမေစောင့်
နေတာကြာပြီ”
“ဟုတ်လား ဘယ်အချိန်ထဲကလဲအမေ”
“သားကိုမွေးပြီးကတည်းပဲသား ခုမှသားက
လာလိုးတာ လိုးလိုး သားလီးနဲ့ခံရတာ
အဖေ့ကိုသတိရတယ်ကွယ်”
“ခုအဖေ လိုးနေပြီပဲသမီးရယ် ရော့ရော့”
“ဘွတ်ပလောက်ဘွတ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဘွတ်ဗြွတ်”
အမေ့ခါးလေးကိုင်ကာဆောင့်ဆောင့်
လိုးပစ်သည်။အမေကလည်းနောက်ကို
ပြန်ပစ်ဆောင့်ပြီးအလိုးခံသည်။
သားအမိနှစျယောကျခုမှစလျိုးကွပမေယျ့
အပေးအယူမှန်မှန်လိုးဆောင့်နေနိုင်ကြပြီ။
“သား ဆောင့်ဆောင့် နာနာဆောင့်
အမေပြီးပြီ အူးးးးးရှီးးးးးးကောင်းတာကွယ်”
“သားလည်းပြီးပြီအမေရေ အားးးအီးး
အမေစပ်ပက်ကြီးကလိုးလို့ကောင်းဗျာ
အီစိမ့်နေတာပဲ နောက်လည်းလိုးမယ်နော်”
“လာလိုးသား အဖွားကိုပဲလိုးမနေနဲ့
အမေအမြဲအသင့်စောင့်နေမယ်”
“ဟ ငါ့သား မင့်အမေကိုတောင်
လိုးနေပြီလား ကောင်းတယ်ကွ ချချ
မိန်းမ မင့်သားလိုးတာခံရတာ
ဘယ်လိုနေတုန်း ကောင်းလား”
“ကောင်းတယ်အကို သားကအဖေ့လိုပဲ
ခုသားလိုးတော့အဖေအရင်ကလိုးခဲ့တာကို
ပြန်သတိရတယ်အကိုရယ် လီးကလည်း
အဖုတ်ထဲပြည့်ကြပ်နေတာပဲ ”
“အေး ငါလည်း အလုပ်ရှုပ်နေလို့မလိုးရတာ
ကြာပြီ သား ကုတင်ပေါ ်တက်အိပ်ကွာ
မင့်အမေကိုညှပ်လိုးရအောင်”
ကျနော်ကုတင်ပေါ ်တက်ပက်လက်လှဲတော့
အမေက အရည်တွေရွှဲနေတဲ့ကျနော့်လီးကို
တစ်ချက်ကုန်းစုပ်ပြီး ဖင်ဝမဲမဲမှာလီးတေ့ပြီး
ထိုင်ချလိုက်သည်။
“ဗြစ် တစ်တစ်ဘုဘုဘွတ်ဘလွတ်ဇွပ်”
“အားးရှီးးး သားလီးကဖင်ထဲကြပ်သပ်
နေတာပဲကွယ် ဖင်တောင်အောင့်တယ်”
အပေါ ်ကနေ မှန်မှန်ဆောင့်ပြီး
ခဏကြာတော့ အဖေက အပေါ ်ကနေ
အမေ့အဖုတ်ကိုတက်လိုးသည်။
သားအဖနှစ်ယောက် အဖွားကိုညှပ်လိုး
နေကြမို့ တစ်ယောက်အထှာ တစ်ယောက်
သိပြီးအမေ့ကို ကောင်းကောင်းကြီး
လိုးပစ်သည်။နေရာလည်းချိန်းလိုးကြသည်။
ထိုညနေက အမေကိုသုံးချီပြီးတဲ့အထိ
ဝိုင်းလိုးလိုက်ကြပြီး ထမင်းစားချိန်နီးမှ
နားကာ ကမန်းတမန်းရေချိုးပြီး
အဖွားအိမ်ကိုပြေးကြသည်။ဟိုရောက်တော့
အချိန်မှီလေးပင်။ဟန်မပျက်ဝင်စားလိုက်ကြ
ပြီး ကျနော်က အမေ့အိမ်ကိုပြန်မလိုက်ဘဲ
နေခဲ့သည်။အဖေနဲ့အမေကတော့
ပြန်သွားကြသည်။ဒီညအဖို့ကျနော်လည်း
အဖွားကိုမလိုးနိုင်တော့သလို အဖေနဲ့အမေ
လည်း အိမ်မှာ မလိုးနိုင်ကြတော့ဘဲ
စောစောပဲအိပ်ပျော်သွားကြသည်။
နားပါအုန်းမည်။
ဘူးခါးသီး