၁။ ပထမဦးဆုံး အတွေ့အကြုံ။

ပထမဦးဆုံးအတွေ့အကြုံလို့ ပြောရပေမဲ့ အဲဒီအချိန်မှာ စော်မလုပ်ဘူးတာတော့ မဟုတ်ဘူးနော်၊ ဖာချဘူးနေပြီ။ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် နဲ့ ဘယ်လို ဖာချဘူးတာလဲ လို့ မေးရင် အပေါင်းအသင်းနဲ့ ပတ်ဝန်းကျင် ကောင်းမှုကြောင့်လို့ပဲ ပြောရတော့မယ်။ အကိုဝမ်းကွဲတယောက်က ငတေဗျ၊ သူက ကျွန်တော့်ထက် အသက်ကြီးပေမဲ့ စာမေးပွဲခဏခဏကျလို့ အတန်းလာတူနေပြီး သူငယ်ချင်းဖြစ်နေတာ၊ သူ့ကြောင့်ပဲ ကိုးတန်းလောက်နဲ့ ကျွန်တော်အရက်သောက်တတ်ပြီ၊ သောက်တယ် ဆိုတာကလည်း သီတင်းကျွတ်၊ တန်ဆောင်တိုင် ပွဲတွေ လောက်မှ ပါ။ ဖာလည်း သူတို့ပေးကျွေးလို့ စားခဲ့ဖူးပြီ။ ဖာချတယ် ဆိုတာလည်း မှောင်ထဲ မှာ မျက်နှာတောင် သေခြာမမြင်ရတာများပါတယ်။ အကိုဝမ်းကွဲနဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းတွေက ဖာခေါ်ပြီး ချ ရင်းက ကိုယ့်ကို ရှင်ပြုပေးရအောင် ဆိုပြီး အခန်းထဲ ထည့်ပေးလိုက်ရင်းက သူတို့ခေါ်တိုင်း ဝင်ချမိတာပါ။ သိပ်အကြိမ်ရေ မများလှပေမဲ့ ဘယ်လို ပုံဆိုရင် ဘယ်လို ဆောင့်ရမယ် ဆိုတဲ့ အခြေခံလေးတော့ သိလာတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ချောင်နေတာက များနေတော့ မာစတာဘိတ် လုပ်သလောက်တောင် ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့် အရသာ မရှိပါဘူး။ နောက်ပြီး ကျွန်တော်က လည်း ရွံတတ်တော့ နမ်းတာ ပြုတာတို့ မလုပ်ဘူး။ တခါတလေ ဖက်တောင်မဖက်ဘူး။ အဲတော့ ကာမကိစ္စ ဆိုတာ ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး လို့ပဲ ပြောရမလိုပေါ့ဗျာ။ လီးတောင်လာလို့ အကြောလျှော့လိုက်တာလောက်ပဲ သဘောထားမိတာ။ တကယ့်အမှန်အကန် နဲ့ တွေ့တော့ မှ ဆက်ခ် ဆိုတာ တော်တော်ကောင်းပါလား ဆိုတာသိလာရတယ်။

အဲဒီ ပထမဦးဆုံး အမှန်အကန် နဲ့ အတွေ့အကြုံ ကပဲ ကျွန်တော့်ကို အန်တီ မမ တွေ အရွယ်ကို ခိုက်သွားစေခဲ့တယ်လို့ ပြောရမလားမသိ၊ နောက်ပိုင်း အန်တီ မမ တွေ အရွယ်ကို ပဲ စိတ်က သန်နေမိတော့တာပဲ။ အဲဒါကြောင့် ကျွန်တော့် ဘဝ တလျှောက်မှာ အန်တီမမ တွေနဲ့ပဲ တွေ့ဆုံ ချစ်တင်းနှောဖြစ်ခဲ့ ရတာက ပိုများ နေသလိုပဲ။

ပထမဆုံး အန်တီ ကတော့ ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းရဲ့ အမေပဲ။ သူငယ်ချင်းဆိုပေမဲ့လည်း ငယ်ပေါင်းတော့ မဟုတ်ဘူး၊ တက္ကသိုလ်ရောက်မှ ဆုံကြတာ။ ဒါပေမဲ့ ဝါသနာတူကြတော့ ပေါင်းဖြစ်သွားတာ။ ကျွန်တော်က လည်း တက္ကသိုလ်ရောက်တဲ့ထိ စော်ဆိုလို့ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် မရှိသေးဘူး။ စာဂျပိုးလို ဖြစ်နေလို့လားမသိဘူး။ ကျွန်တော့်အကို တွေ အဖွဲ့ကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ၁ဝ တန်းအောင်ဖို့ ဆို တာ အိပ်မက်တောင် မက်ပုံ မပေါ်ပါဘူး။ အဲတော့ တက္ကသိုလ်ရောက်တာနဲ့ သူငယ်ချင်း အသစ်တွေနဲ့ ပေါင်းမိတယ်။ စာအုပ်ဖတ်တဲ့၊ ရုပ်ရှင်ကြိုက်တဲ့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ပေါင်းမိကြတယ်။ တက္ကသိုလ်ဆိုတော့ နေရာပေါင်းစုံက လာကြတာလေ၊ အဲတော့ ကျွန်တော်တို့ နဲ့ သိပ်မနီးတဲ့ ရပ်ကွက်က အောင်မျိုး ဆိုတဲ့ကောင်နဲ့ တွဲမိသွားတယ်၊ သူ့အိမ်တလှည့် ကိုယ့်အိမ်တလှည့် စာကျက်တာတို့ အလေလိုက်တာတို့ လုပ်ဖြစ်ကြတယ်။ အဲဒီမှာ ကျွန်တေ်ာ့ သူငယ်ချင်း အောင်မျိုး အမေ ဒေါ်နန်းသူဇာခင် နဲ့ ဆုံဖြစ်တော့တာပဲ။ ပထမတုန်းက တော့ ဘယ်လိုမှ စိတ်ထဲ မနေပါဘူး။ သူငယ်ချင်း အမေလည်း ကိုယ့်အမေ ကိုယ့်အဒေါ်လို သဘောထားပါတယ်။ တစ်ခုပဲ ကျွန်တော်က အိမ်က မွေးချင်းထဲမှာအငယ်ဆုံး၊ ဒီကောင်ကတော့ သူ့ မွေးချင်းထဲမှာ အကြီးဆုံး၊ နောက်သူ့အမေကလည်း ငယ်ငယ်လေး နဲ့ အိမ်ထောင်ကျထားတာထင်တယ်။ ကျွန်တော်တို့ တက္ကသိုလ် ပထမနှစ်ရောက်နေတာတောင် ငယ်ငယ်လေး ရှိသေးတယ်။ ပထမ အသက်ဘယ်လောက်ရှိမယ်မှန်းတောင် မသိပါဘူး နောက်မှ ပြန်တွက်ကြည့်ကြည့်တာ၊ အဲဒီတုန်းက အန်တီနန်း က ၃ရ – ၃၈ လောက်တော့ရှိမယ်ဗျ။ ရှမ်း အမျိုးသမီးပီပီ အသားအရည်က ဝင်းဝါ ပြီး မျက်နှာကလည်း တော်တော်ချောတယ်။ ချောတာရယ် ခန့်တာရယ် တွဲပြောမှ ရမယ်ထင်တယ်။ အောင်မျိုး အဖေက လူဝင်မှု မှာလုပ်တော့ ရှမ်းပြည်မှာ တာဝန်ကျတုန်း အိမ်ထောင်ကျလာတယ် ပြောတာပဲ။ အရင်တုန်းက မူလတန်းပြ ဆရာမလုပ်တယ် ဆိုလား နောက်တော့ ကလေး သုံးယောက်ရတော့ အိမ်ရှင်မ အလုပ်ပဲ လုပ်တော့တယ်။ အိမ်မှာ အိမ်ဖော်မထားဘူး။ အောင်မျိုး အဖေ က ရှပ်ကီသမား၊ ညနေဆို အမြဲတန်း မျက်နှာကြီး နီပြီး အရက်နံ့ က ထွက်နေတတ်တယ်။

အောင်မျိုး တို့ တိုက်ခန်းမှာ အိပ်ခန်း ၂ခန်းရှိတယ်၊ သူတို့ က ထပ်ခိုးလေး တင်ထားတယ်။ အောက်က အခန်းမှာ အောင်မျိုး ညီ၂ယောက်နေပြီး ထပ်ခိုးတခုလုံးကို အောင်မျိုးက ရတယ်။ ကျွန်တော့် စတည်းချတဲ့ နေရာက အောင်မျိုးရဲ့ ထပ်ခိုးပေါ့။ အဲဒီမှာ ပဲ ဂိမ်းဆော့တယ်၊ နှာစာအုပ်တွေ ဖတ်တယ်။ စာမေးပွဲနီးရင် စာကျက်တယ်။

စာကျက်တဲ့ ညတွေဆိုရင် အန်တီနန်းက လက်ဖက်သုတ်တို့ ဘာတို့ လုပ်ပြီး လာလာ ကျွေးတတ်တယ်။ ကျွန်တော်သူ့ အပေါ်မှာ စပြီး စိတ်ကစားဖြစ်သွားတာက ဒီလိုဗျ။ တနေ့ နေ့ခင်းဖက်ကြီး ကျွန်တော်တို့ ထပ်ခိုးမှာ နှာစာအုပ် အသစ်ရလို့ တစ်ယောက်တစ်အုပ်ဖတ်နေကြတာ၊ ဇာတ်လမ်းကတအားကောင်းတော့ လီးက အရမ်းတောင်လာပြီး နာတောင်လာတယ်။ တော်ကြာ ဘောအောင့်နေမှာ စိုးလို့ဂွင်းသွားထုလိုက်အုန်းမယ် ပေါ့။ အောင်မျိုးကိုတော့ အိမ်သာသွားလိုက်အုန်းမယ် ဆိုပြီး အောက်ဆင်းလာခဲ့တယ်။ အောက်ထပ်မှာလည်း လူရိပ်အခြေမတွေ့တော့ ရေချိုးခန်းဘက်ကို အမြန်လျှောက်လာလိုက်တယ်။ အဲဒီအချိန်တုန်းက အတွင်းခံဘောင်းဘီကလည်း ဝတ်ချင်တဲ့ အချိန်မှ ဝတ်တာဆိုတော့ ပုဆိုးအောက်မှာ လီးက တထောင်ထောင်ပေါ့။ သူတို့ တိုက်ခန်းက ရေချိုးခန်းနဲ့ အိမ်သာ တွဲရက်ဗျ။ ကျွန်တော် ရေချိုးခန်းနားရောက်တော့ ရေချိုးခန်းတံခါးဗြုံးကနဲ ပွင့်လာပြီး အန်တီနန်း ထွက်လာတယ်။ အဲဒီတံခါးနားမှာက လည်း ထမင်းစား စားပွဲနဲ့ ကုလားထိုင်တွေ ရှိတော့ ကျွန်တော် တို့ နှစ်ယောက် ရုတ်တရက် မျက်နှာချင်းဆိုင်တိုးမိတာမှာ ကပ်ရှောင်လိုက်ကြပေမဲ့ ဖြစ်ချင်တော့ အန်တီနန်းက ကုလားထိုင်တလုံးနဲ့ ခြေထောက်ညိသွားတယ်။ အန်တီနန်းက ရေချိုးပြီးလို့ ထမိန်ရေလဲ ကို ရင်လျှားထားပြီး အပေါ်က သဘက်ကို ခေါင်းက ဆံပင်တွေပေါ်ပတ်လာတာ။ သူ့ဆံပင်အုပ်ကြီးကလည်း ကောင်းတော့ ခေါင်းလျှော်ပြီ။ သဘက်နဲ့ ပတ်လာပုံရတယ်။ သူက ကျွန်တော့်ကို ရှောင်လိုက်ပြီး လမ်းပေးတဲ့ အနေနဲ့ ကျောလှည့်ပေးလိုက်တာ အောက်က ကုလားထိုင်နဲ့ ခြေထောက်ချိတ်မိပြီး ကုန်းကုန်းကြီး ဖြစ်သွားတယ်။ ကျွန်တော်ကလည်း အနောက်က နံရံနဲ့ ကျော်က ကပ်နေပြီ ဆိုတော့ နောက်ဆုပ်လို့ မရဘူး။ ကုန်းလိုက် လို့ ကားစွင့်ပြီး တက်လာတဲ့ အန်တီနန်း ရဲ့ တင်ပါးဆုံ ကြီးနဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ ပုဆိုးအောက်က မာတောင်နေတဲ့ လီးကြီးတို့ ဖိပွတ်မိတော့တာပေါ့။ ပါးလွှာတဲ့ ကျွန်တော့ ပုဆိုးရယ်၊ ပါးလွှာပြီး ရေစိုလို့ အသားမှာကပ်နေတဲ့ သူ့ရေလဲ ထမိန်သားလေး ရယ်က ကြားထဲမှာ မရှိသလိုတောင်ထင်ရတယ် ကျွန်တော့်လီးနဲ့ သူ့ဖင်ကြီး အားရပါးရဖိမိလိုက်တာ။ သူက အိုကနဲ တောင် အသံထွက်သွားတယ်။ အချိန်က စက္ကန့်ပိုင်းလေး လောက်ပေမဲ့ ကျွန်တော်တော့ သုတ်တွေ ပန်းထွက်သွားချင်လောက်အောင်ကောင်းသွားခဲ့ရတယ်။ ကန်တော့ ကန်တော့ အန်တီနန်း ဆိုပြီး ကျွန်တော် ရေချိုးခန်းထဲ အမြန် ပြေးဝင်ခဲ့လိုက်မိတယ်။

ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ ပုဆိုးကို ကွင်းသိုင်း၊ လက်ကို ရေနည်းနည်းစွတ်၊ ဆပ်ပြာတုန်းကို ပွတ်လိုက်ပြီး ကိုယ့်လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင် ဂွင်းထုတော့တာပေါ့။ ဒီ အချိန်မှာပဲ အန်တီနန်း ရဲ့ ပင်တီအသားရောင်လေး လျှော်ပြီး တန်းပေါ် တင်ထားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်၊ လျှော်ပြီးကာစ ရေစိုတိုတို ပင်တီလေးကို လှမ်းယူပြီး ပင်တီ ခွဆုံပေါ်ကို ကျွန်တော့်ကောင်ကြီး ထိပ်မှာ တေ့ပြီး သုတ်တွေ လွတ်ပြစ်လိုက်မိတော့တယ်ဗျာ။ အကြောတွေကို စိမ့်သွားတာပဲဗျာ။ ပြီးသွားတာနဲ့ အဲဒီပင်တီလေးကို ရေအမြန်လျှော်ပြီး ပြန်လှမ်းထားလိုက်ရတယ်။
အဲဒီမှာ အန်တီနန်းကို ကျွန်တော်သတိထားမိသွားတယ်။ သူက အရပ်လည်းမြင့်တယ်၊ ငါးပေ ခြောက်လောက်ရှိတယ်၊ ကျွန်တော်တို့ ကလည်း လူပျိုပေါက် အရပ်ထွက်ကာစ ဆိုတော့ သူ့ထက် တလက်မလောက်ပဲ မြင့်မယ်။ ကျွန်တော်တို့က လူကလည်း လပိန်ညှောင် ဆိုတော့ အန်တီနန်းနဲ့ ယှဉ်ရင် အကောင်သေးသလိုဖြစ်နေတယ်။ အန်တီနန်းက ကိုယ်လုံးက လည်း ထွားထွားကြီး ရင်သားတွေက လည်း လုံးကြွနေတာ၊ တင်ပါးဆုံကြီးတွေက လုံးပြီး တုန်ခါနေတာ။ နောက်ပိုင်း ဂွင်းထုဖို့ မှန်းတိုင်း အန်တီနန်း က အမြဲ စိတ်ကူးထဲ ပါနေတာပေါ့။ တကယ်လုပ်ခွင့် ရလိမ့်မယ်လို့လည်း မတွေးမိခဲ့ပါဘူး။

ဒါပေမဲ့ အဲဒီအဖြစ်အပျက်ဖြစ်ပြီးနောက်ပိုင်းမှာ ကိုယ်ကပဲ ဂရုစိုက်နေလို့လားမသိ၊ အန်တီနန်းက ကျွန်တော် နဲ့ ပိုရင်းရင်းနှီးနှီး ဆက်ဆံလာသလိုပဲ။ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ကလည်း မျက်စေ့ထဲမြင်ရသမျှ အိမ်ပြန်ရောက်ရင် မှန်းထုဖို့ အသေမှတ်ရတာ ဆိုတော့ စကားမရှိစကားရှာ အာဖောင်းထုတာတွေ လုပ်တာပေါ့။ ပိုဆိုးတာက သူက ရင်းရင်းနှီးနှီး သူ့သားလို သဘောထားတာလား၊ သဘောထားဆန်းတာလား ကျွန်တော်က ဝေခွဲမရအောင်ကို အမူအယာကောင်း တယ်ဆိုရမယ်။ ကျွန်တော့်ကို စကားပြောရင် ဟိုပုတ်ဒီပုတ်။ လက်မောင်းလေးကိုင်ပြောလိုက်၊ တခါတလေ ကျွန်တော့်ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို လက်နဲ့ ထိုးဖွ ပြောလိုက် နဲ့၊ ကိုယ်ကတော့ အန်တီနန်းနဲ့ အသာချင်းထိလိုက်တာနဲ့ လီးက ဖြောင်းကနဲ ထောင်ထနေပြီ တစ်ခါတစ်လေ သူသတိမထားမိရအောင် ခါးကို နည်းနည်းကုံးထားရတယ်။

ပထမဆုံး ကျွန်တော်တို့ချင်း ဖွင့်မပြောဘဲ တိတ်တခိုးကာမ ဆန္ဒတွေ ဓါတ်ကူးမိကြတာက ဒီလိုဗျ။ တနေ့ ကျောင်းပိတ်ထားတဲ့ အချိန် အောင်မျိုးတို့ အိမ်ထုံးစံအတိုင်း ဂိမ်းဆော့မလို့သွားတော့၊ အန်တီနန်း တယောက်ထည်းရှိတယ်။ အောင်မျိုးက သူ့အဖေ ကို ဆေးခန်းလိုက်ပို့တယ်တဲ့။ ဒီကောင်က ကားစမောင်းနေပြီ ဆိုတော့ သူအားတဲ့ ရက် ကို သွားကြတာတဲ့၊ စပါယ်ရှယ်လစ်စ် ဆေးခန်းဆိုတော့ ဝေးလည်းဝေးတယ်၊ အန်တီနန်းက အိမ်မှာပဲ ထမင်းဟင်းချက်ပြုတ်ဖို့ ကျန်ခဲ့တယ်၊ အငယ်ကောင်တွေက ကျောင်းသွားနေကြတယ်။ ကျွန်တော်က အန်တီနန်း နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတော့ နေချင်ပေမဲ့လည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို စိတ်မလုံတော့ အောင်မျိုးမရှိရင် ကျွန်တော်လည်း ပြန်လိုက်ပါအုံးမယ်လို့ ဆိုတော့၊ အန်တီနန်းက နေပါအုန်းကွယ် ပြန်လာမှာပါ စောင့်လိုက်ပါအုန်း၊ ဒီမှာလည်း အမဲသားနပ်ထားတယ်၊ ဆိုလိုက်တော့ ရေငတ်တုန်းရေတွင်းထဲ ကျပေါ့၊ အင်း အဲဒါဆိုလဲ နေမယ် ဘာကူညီပေးရအုန်းမလဲ ပေါ့ မီးဖိုထဲ ဝင် ရောဖို့ ကြံရော။ အန်တီနန်းက ချက်ပြုတ်ပြီးသွားပါပြီ တဲ့ သွားသွား အိမ်ရှေ့မှာပဲ တီဗွီသွားကြည့်နေလိုက် အန်တီ ထွက်လာခဲ့မယ် ဆိုတော့ အိမ်ရှေ့ဆိုဖာပေါ် ပြန်လာထိုင်နေရတာပေါ့။ ခဏနေတော့ အန်တီနန်း ထွက်လာတယ်၊ အိမ်နေရင်း ရင်ဖုံး လက်ပြတ်အကျႌနဲ့ ဆိုတော့ လက်မောင်းလုံးကြီးတွေက ဝင်းနေတာပဲ။ ဆံပင်ကိုလည်း တပတ်လှျိုထုံးထားသေးတော့ လည်တိုင်ကလည်း ရှင်းကျော့နေတာပဲ။

သူက ပြောတယ် အောင်မျိုးခေါင်းမှာ သန်းတွေ တွေ့လို့တဲ့ မနေ့က ဘီးစိတ်တိုက် ရှင်းလိုက်ရတယ်တဲ့ သန်းတွေ မနည်းဘူးထွက်လာတယ်တဲ့၊ သားခေါင်းရော မယားဘူးလားတဲ့။ ကျွန်တော့ ကိုလည်း သူက သားပဲ ခေါ်တယ်လေ။ အင်း မပြောတတ်ဘူး အန်တီနန်း ဆိုတော့ လာဒီမှာ ထိုင် အန်တီ ကြည့်ပေးမယ် ဆိုပြီး ခေါ်တယ်။ သူထိုင်နေတဲ့ ဆိုဖာရှေ့မှာပဲ ကျွန်တော်က ကြမ်းပေါ်မှာ သူ့ကို ကျောပေး တီဗွီကို မျက်နှာမူပြီးထိုင်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော့် နံဘေးနှစ်ဘက်ကို သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြား မှာ ထိပြီး ထိုင်လိုက်ရတာနဲ့ ကျွန်တော့်လီးက အသေတောင်နေပြီ။ အဲဒီမှာပဲ သူက ကျွန်တော့ ခေါင်းကို သူ့လက်ချောင်းကလေးတွေနဲ့ သန်းစရှာပေးနေတယ်။ သန်းတွေ့မတွေ့မသိပေမဲ့ ကျွန်တော်က တော့ ဇိမ်ခံလို့ကောင်းနေတယ်ဗျာ။

တစ်အိမ်လုံးမှာလည်း နှစ်ယောက်ထဲ၊ အဲလိုလည်း နီးနီးကပ်ကပ် နေရတယ် ဆိုတော့ ကာမစိတ်တွေက တော်တော့်ကို ပြင်းထန်နေတာကို၊ ကျွန်တော့်လို လူပျိုပေါက်တယောက်က ဘယ်လို ထိန်းနိုင်မှာလဲ။ ခါတိုင်း မလုပ်ရဲတဲ့ ဟာတွေကို စွန့်စားချင်လာတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျွန်တော့ လက်နှစ်ဖက်ကို တဖက်တချက် ကိုယ်ကို ထိန်းလိုက်သလိုနဲ့ သူ့ခြေဖမိုးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်လိုက်တယ်၊ နောက်တော့ ပြန်မလွှတ်သေးပဲ ဆက်ကိုင်ထားလိုက်တယ်။

အန်တီနန်းက ဘာမှ မပြောတော့ ကျွန်တော့် လက်တွေက ကိုယ်အနေအထား တခါပြင် တစ်နေရာရွှေ့လိုက်နဲ့ ခြေသလုံးသားတွေကို ကိုင်ထားမိတဲ့ အခြေအနေရောက်နေပြီ၊ ကျွန်တော့ ရင်တွေကတော့ တဒုံးဒုံးခုန်နေတာပေါ့ဗျာ။

“သား အနောက်မှာတော့ မရှိဘူး၊ အရှေ့ဘက်ကြည့်ရအောင် ဒီဘက်လှည့်”

ဆိုတော့ ကျွန်တော်သူ့ဘက်ကိုမျက်နှာချင်း ဆိုင်လှည့်ထိုင်လိုက်တယ်။ သူကလည်း ဆိုဖာရှေနားကို ဖင်တိုးထိုင်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပေးလိုက်တော့ ကျွန်တော့် ဂျိုင်းအောက် နှစ်ဖက်မှာ သူ့ပေါင်ကြီး နှစ်လုံး ရောက်လာတယ်။ အဲလို အနေအထားရောက်မှတော့ မထူးတော့ဘူး ဆိုပြီး သူ့ပေါင်ခွဆုံ မှာ မျက်နှာအပ်လိုက်တယ်။ ထမိန်ကလည်း အသားပျော့ပျော့ပါးပါးလေး ဆိုတော့ အဖုတ်နံ့သင်းသင်းလေး ကို အားရပါးရကို ရှုပြစ်လိုက်တာပေါ့။ ကျွန်တော့လက်တွေကလည်း သူ့ကို သိုင်းဖက်ပြီး ကိုယ်အရမ်းကိုင်ချင်နေတဲ့ တင်ပါးဆုံကြီး နှစ်ဖက်ပေါ်လက်ဖဝါးတင်ထားလိုက်တယ်။ ဆုပ်တော့ မကိုင်ရဲသေးဘူး ထိတယ်ဆိုရုံလေးပဲ။ သူကလည်း ဘာမှ မပြောပဲ ကျွန်တော့ ခေါင်းကို ပဲ သန်းရှာပေးသလို ဆံပင်ကို ဖွနေတယ်။ အဲဒီလောက် ဆိုရင်တော့ ကျွန်တော်လည်း မညံ့ပါဘူး အထာပေါက်နေပါပြီ၊ ခက်တာက ကိုယ်ကမလုပ်တတ်မကိုင်တတ်တာပဲ။ ကိုယ် သူ့စောက်ဖုတ်အနံ့ကို ရှုနေတယ် ဆိုတာကို သိအောင် လေပူလေးလည်း မှုတ်ပေးလိုက် အသက်တဝကြီး ရှုလိုက်လုပ်ပေးနေမိတယ်။ လက်ဖဝါးကိုလည်း တဖြည်းဖြည်း သူ့တင်ပါးကြီးတွေကို ပွတ်ပေးနေမိတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ အိမ်ရှေ့မှာ ကားရပ်လိုက်သံကြားရတယ်ဗျာ။ သူတို့ အခန်းက နှစ်ထပ်မှာ ဆိုတော့ အိမ်ရှေ့ကိုတော့ မမြင်ရဘူး။ အန်တီနန်း ရုတ်တရက် ကျွန်တော့ကို တွန်းလွှတ်လိုက်ပြီး။

“ဟော သားတို့ ပြန်လာပြီထင်တယ် ”

ဆိုပြီး ကမန်းကတန်းထသွားတော့တယ်။ သူ့နောက်ဖက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ဖင်ကြီး နှစ်လုံး တလုံးချင်း တုံခါသွားတဲ့ ထမိန်အနောက်မှာ အရေစိုကွက် ကလေး တွေ့လိုက်ရတယ်။ အန်တီနန်းလည်း ဖီးလ်တက်နေတာပါလား ဆိုတာ သိလိုက်ရပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မတ်တတ်ထလိုက်တော့ ပုဆိုးအောက်က ကောင်ကြီး က ငေါက်တောက်ကြီးကို ထိုးထောင်ထ လာပါတယ်။ အန်တီနန်းက ကျွန်တော့ကို ကျောပေးထားလို့ မမြင်တာကို စိတ်အရမ်းထနေတဲ့ ကျွန်တော်က မြင်စေချင်တာနဲ့၊

“အန်တီ ရတယ် ကျွန်တော်တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်မယ် ”

ဆိုပြီး အလုအရက် သူ့ရှေ့ကို သွားပါတယ်။ အဲတော့မှ သူကကျွန်တော့ ပုဆိုးအောက်က ငေါက်တောက်ကြီးကို တွေ့သွားပြီး မျက်နှာ တစ်ချက်နီ သွားပါတယ်။ နောက်တော့၊

“သား ပုဆိုးသေချာပြင်ဝတ်လိုက်ပါအုန်း၊ ဒါမှ မဟုတ်လည်း.. သွား အပေါ့သွားလိုက်အုန်း အန်တီ ဖွင့်ပေးလိုက်ပါမယ်”

တဲ့။ ကျွန်တော်ကလည်း ဘယ်အညံ့ခံမလည်း၊

“ဟုတ်ကဲ့ အန်တီနန်း ဒါဆိုလဲ သား ရှုးသွားပေါက်လိုက်အုန်းမယ်၊ အန်တီနန်းလည်း ထမိန် လှည့်ဝတ်လိုက်အုန်းနော်”

လို့ ပြောပြီးထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ အဲတော့မှ အန်တီနန်း ပျာပျာသလဲ သူ့ထမိန်ကို ဖြန့်ကြည့်ပြီး လှည့်ဝတ်နေတာကို မျက်စိနဲ့ မြင်လိုက်ရပါတယ်။
အဲဒီနောက်ပိုင်းတော့ ကျွန်တော်နဲ့ အန်တီနန်းတို့က တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ဖွင့်မပြောပဲနဲ့ နားလည်မှုရသလို ဖြစ်လာပါတယ်။ ကျွန်တော်က အန်တီနန်း ဘယ်လောက်ထိ ခွင့်ပြုမယ်မှန်းလည်း မသိတော့ နည်းနည်းချင်း သွေးတိုးစမ်း ရတာပေါ့။ ဥပမာ ကျွန်တော်နဲ့ အောင်မျိုး ဂိမ်းဆော့နေရင်း ကျွန်တော်က သေးပေါက်မို့ အိမ်သာသွားရင်း မီးဖိုထဲ မှာ အန်တီနန်း တယောက်ထဲ ချက်ပြုတ်နေတာတွေ့ရင်၊ အန်တီနန်း ဘာတွေ ချက်နေတာလဲ ဘာညာနဲ့ အနောက်နားက ကပ်သွားပြီး ကိုယ်နံ့လေး ကပ်ရှု သူ့တင်ကြီးတွေကို ကိုယ့်လီးနဲ့ မသိမသာပွတ်။ ပထမပိုင်းတော့ မသိမသာ ထိရုံလေးပဲ၊ နောက် အန်တီနန်းကဘာမှ မပြော တဲ့ အပြင် သူကလည်း ညုတုတု လိုမျိုးလေး ဆိုတော့ နောက်ပိုင်း လူလစ်ရင် လစ်သလို ပေါ်တင်ထောက်တော့တယ်၊ ပါးစပ်ကတော့ ဟိုပြောဒီပြော ပေါ့။ အန်တီနန်းက တခါတလေ ကျွန်တော် အရမ်း ကြမ်းသွားရင် ကျွန်တော့် လက်ကို ဆိတ်ဆွဲတတ်သေးတယ်။ သူက ကျွန်တော့ လက်ကို ဆွဲစိတ်တော့ ကျွန်တော် လည်း ဘယ်နေမလည်း၊ သူ့လက်ကို ပြန်ဆွဲထားပြီး မလွှတ်တာတို့၊ သူ့လက်မောင်းအိုးကြီး ကို ပွတ်ပေးတာတို့ လုပ်လာတော့တာပေါ့။

အဲဒီအချိန်ထိက ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင်ပဲ၊ အပြင်ပန်းကတော့ သူငယ်ချင်းအမေ နဲ့ သားရဲ့ သူငယ်ချင်း တို့ ရင်းရင်းနှီးနှီး ဆက်ဆံတဲ့ ပုံပဲ ဖြစ်နေကြပြီး အတွင်းစိတ်တွေ က ဖောက်ပြန် နေခဲ့ကြတာပေါ့။

အဲလို အခြေအနေမျိုး ရောက်လာမှ ပဲ နှစ်ယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ရဖို့က တော်တော့် ကို အခွင့်အရေးနည်းတာပဲ။ အဲလိုနဲ့ ကျောင်းတွေ ပြန်ဖွင့်လာရော။ တနေ့တော့ အောင်မျိုးဆီက သူ့အဖေ ခရီးထွက်သွားတယ်ဆိုတာ သိရတယ် ။ အန်တီနန်းနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့ဖို့ အခွင့်အရေးရပြီ ဆိုပြီး နောက်တနေ့ အောင်မျိုးကိုတော့ ဒီနေ့ အိမ်က ခိုင်းထားတဲ့ အလုပ်ရှိလို့ ဆိုပြီး အကြောင်းပြလို့ ကျောင်းမသွားတော့ပဲ အောင်မျိုးတို့ အိမ်ထွက်လာခဲ့တယ်။

အောင်မျိုးတို့အိမ် တံခါးခေါက်လိုက်တော့ အန်တီနန်း တံခါးလာဖွင့်တယ်။ ကျွန်တော့်ကို တွေ့လိုက်တော့ အံအားသင့် သွားသလို ဖြစ်သွားပြီးမှ မျက်နှာက အပြုံးပန်းလေးပွင့်လာတယ်။

“ဟယ် သား ကိုရဲ ကျောင်းမသွားဘူးလား ”

“မသွားဘူး အန်တီနန်း အိမ်က ခိုင်းထားတာလေး သွားစရာရှိလို့”

“အော် အခု ဘာလာလုပ် တာလဲဒီကို ၊ ကိစ္စရှိလို့လား”

“အော် အန်တီနန်းကလည်း သားက ကိစ္စရှိမှ လာရမှာလားလို့”

“ဟုတ်ပါဘူးကွယ် အိမ်က ခိုင်းထားတာသွားစရာရှိလို့ ဆိုပြီး ကျောင်းမသွားပဲနဲ့ ဒီကို လာတာမို့ ကိစ္စတခုခုများ ရှိနေလားလို့ပါ။ အန်တီနန်း တို့အိမ်က သား အချိန်မရွေးလာလို့ရပါတယ်”

“ကျွန်တော်ကလည်း အန်တီနန်းကို စတာပါ။ အိမ်က ခိုင်းလိုက်တဲ့ အလုပ်က ဒီနားမှာလေ၊ အဲဒါ လမ်းကြုံတော့ ဗိုက်လည်း ဆာတာတာ ရှိတာနဲ့ အန်တီနန်းများ ဘာတွေ ချက်ထားလဲလို့ လာငတ်ကြီးကျတာ”

“အမလေး ဘာမှ အကောင်းတော့ မရှိပါဘူးကွယ် ဒီနေ့ ဝက်သားနဲ့ မျှစ်ချဉ် ချက်ထားတယ်၊ မင်း အန်ကယ် က မျှစ်စားလို့ မရဘူးလေ၊ သွေးတက်တတ်လို့ အဲဒါကြောင့် သူမရှိတုန်းချက်ရတာ”

“အန်ကယ် က ဘယ်သွားလို့တုန်း အန်တီနန်း”

ကျွန်တော် သိရဲ့သားနဲ့ ဖိန့်လိုက်တာ လေ၊ အဟိ။

“ခရီးထွက်သွားတယ်လေ တပတ်လောက်ကြာမှာ၊ သား မပြောဘူးလား”

“အော် ပြောတယ်ထင်တာပဲ၊ ကျွန်တော်လည်း အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ပဲ”

“ခဏနော် သား၊ အန်တီ ဝက်သားနူးပြီလား သွားကြည့်လိုက်အုန်းမယ်”

မီးဖိုထဲ ကို လှည့်ပြီး ခပ်သုတ်သုတ်လေး ထွက်သွားတဲ့ အန်တီနန်းရဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေ တစ်လုံးချင်း ခါယမ်းသွားတာကို ကြည့်ရင်း၊ ကျွန်တော့်လီးက မာလာရပါတယ်။ အိမ်ရှေ့တံခါးမ ကို ကလန့်ထိုးပိတ်ရင်းက နောက်ဖေး မီးဖိုချောင်ထဲ လိုက်ဝင်ခဲ့ပါတယ်။

နောက်ဖေး မှာ မီးဖိုပေါ်က ဝက်သားဟင်းအိုးကို မွှေနေတဲ့ အန်တီနန်းရဲ့ နောက်ကျောကနေ ကပ်သွားပြီး ဟင်းအိုးကို သူ့ပုခုံးပေါ်က ကျော်ကြည့်ရင်း၊

” အင်းးးးးး အနံ့လေးက မွှေးလိုက်တာ”

တကယ်က အန်တီနန်း လည်ပင်းက သနပ်ခါးနံ့လေးကို ပြောလိုက်တာပါ။

“အင်း ဗိုက်ဆာနေပြီလား၊ ခဏနေရင် ရတော့မှာ သုံးထပ်သားလေ၊ မျှစ်နဲ့ ဆိုတော့ နူးနေအောင် မီးမြှင်းမြှင်းလေးနဲ့ တည်ထားတာ”

အဲဒီအချိန်မှာ ကျွန်တော့ရဲ့ တဖြည်းဖြည်း မာလာနေတဲ့ လီးကြီးက အန်တီနန်း ရဲ့ ဖင်ဆုံကြီး နှစ်လုံးကြားမှာ အမြှောင်းလိုက် ဝင်ကပ်နေပါပြီ။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း အန်တီနန်းရဲ့ ဟင်းအိုးမွှေယောင်းမ ကိုင်ထားတဲ့ လက်မောင်းသားကို ကိုင်လိုက်ရင်း။

“ဆာတာကတော့ တော်တော်ဆာနေပြီ အန်တီနန်းရေ”

အန်တီနန်း ထမိန်အောက်မှာလည်း အတွင်းခံမဝတ်ထားဘူးထင်ပါရဲ့ ဖင်သား အေးအေး ကြီးတွေကြား ကျွန်တော့်လီးကြီးရဲ့ ပူပူနွေးနွေး အထိအတွေ့ကြောင့် တစ်ချက်တုန်ကနဲ ဖြစ်သွားတာ သိလိုက်ပါတယ်။

“အင်း ခဏလေးပါ၊ ရခါနီး နေပါပြီ သားရဲ့”

အန်တီနန်းရဲ့ အသံ ကလည်း နည်းနည်းလေး လည်ချောင်းကပ်နေသလို ဖြစ်နေပါတယ်၊ ကျွန်တော်လည်း တော်တော်တော့ တင်းနေပြီ ဖြစ်လို့ သာမန် ဆင်ခြင်တုန်တရားတွေ ပျောက်ကုန်ပါပြီ။ အနောက်ကနေပြီး အန်တီနန်း ရဲ့ ခါးလေးကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး သူ့နားရွက်အောက်က လည်တိုင်လေးကို နမ်းရှုံ့ လိုက်မိပါတော့တယ်။

“မကောင်းဘူးထင်တယ် သားရယ်နော်”

အန်တီနန်းက မရုန်းပဲ နဲ့ အသံတိုးတိုး လေး တုန်တုန်ရီရီ နဲ့ ပြောလာတာဟာ ကျွန်တော့်ကို ရဲဆေးတင်ပေးလိုက်သလိုပါပဲ။ အဲဒါနဲ့ အန်တီနန်းကို ကျွန်တော်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သွားအောင် ဆွဲလှည့်လိုက်ပါတယ်။ အန်တီနန်းလက်ထဲက ကိုင်ထားတဲ့ ဟင်းမွှေယောင်းမကို ကျွန်တော်ပဲ ဆွဲယူပြီး ဘေးမှာချထားလိုက်တယ်။ နောက်တော့ တတ်သမျှ မှတ်သမျှနဲ့ အန်တီနန်း မျက်နှာ တစ်ခုလုံး နမ်းရှုပ်ပြီး အန်တီနန်းရဲ့ နူတ်ခမ်း ထူထူကြီးတွေကို ပါ ကျွန်တော့နူတ်ခမ်းနဲ့ ဖိကပ်စုပ်နမ်းလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့် လိင်တံကြီးက တော့ မာကျောတောင့်တင်းလို့ အန်တီနန်းရဲ့ ပေါင်သား ဗိုက်သားတွေကို ဟိုထိုး ဒီထိုး ဖြစ်နေပါတော့တယ်။ အန်တီနန်း ကိုယ်လုံးကြီးလည်း ကျွန်တော့် လက်ထဲမှာ ပျော့ခွေနေသလို ဖြစ်နေလို့ ကျွန်တော်ပဲ ဖက်ထိန်းထားရပါတယ်။ အဲဒီတုန်းက လိင်ဆက်ဆံဖို့ ဆိုရင် အိပ်ယာတို့ ဖျာတို့ ပေါ်မှာပဲ လုပ်ရမယ်လို့ သိထားတဲ့ ကျွန်တော်က အန်တီနန်းကို သူတို့ အိပ်ခန်းဖက်ကို လက်ဆွဲခေါ်လိုက်ပါတယ်။ အန်တီနန်းက ခဏလေး ဆိုပြီး ဟင်းအိုး မီးကို လက်တဖက်နဲ့ လှမ်းပိတ်လိုက် ပြီး ကျွန်တော်ဆွဲခေါ်ရာနောက်ကို လိုက်လာခဲ့ပါတယ်။

အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တဲ့ အထိ အန်တီနန်း ပါးစပ်က ဘာတွေ ဗလုံးဗထွေး ပြောနေမှန်း မသိပါဘူး။ ကျွန်တော်လည်း နားလည်ဖို့ ကို မကြိုးစားဘူးလေ။ အန်တီနန်းတို့ လင်မယား ရဲ့ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးနား ရောက်တာနဲ့ အန်တီနန်းကို ဖက်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲချလိုက်မိတယ်။ သူ့ကိုယ်ပေါ်တက်ပြီး မျက်နှာလည်ပင်း ရင်ညွှန့် အကုန် ကမူးရူးထိုးနဲ့ နမ်းရှုပ်မိတေ့ာတယ်။ အန်တီနန်းက လည်း ပြန်ဖက်ထားပြီး အနမ်းတွေ ပြန်ပေးပါတယ်။ သူလည်း ရင်တွေခုန်ပြီးမောနေပုံပါပဲ။ ကျွန်တော် အရမ်း ဖက်နမ်းချင်နေတဲ့ ဆန္ဒတွေ ပြည့်သွားမှ အန်တီနန်း ရဲ့ အကျႌကြယ်သီး တွေကို ဖြုတ်ဖို့ ကြိုးစားတော့တယ်။

“အို.. သား ဘာတွေ လျှောက်လုပ်နေတာလဲကွာ”

“သားကြည့်ချင်လို့ပါအန်တီနန်းရယ်”

အန်တီနန်း ဘာမှ မပြောတော့ဘဲ မျက်လုံးလေး ကို မှိတ်ထားတော့ ကျွန်တော့် အကြိုက်ပေါ့၊ အကျႌကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်ပြီး မို့ဖောင်း ထွားအိနေတဲ့ ရင်သား အစုံကို ထိန်းထားတဲ့ ဘရာစီရာ ပျော့ပျော့လေးကို သူ့ကျောအောက် နိူက် ဂျိတ်ဖြုတ်တော့ ကျောလေးကို ကော့ပေးပါတယ်။ ဂျိတ်တွေ ပြုတ်သွားတော့ ဘရာစီရာရော အကျႌရော အပေါ်မတင်ချွတ်လိုက်တော့ လက်လေး နှစ်ဖက် မြှောက်ပေးရှာပါတယ်။ အန်တီနန်းရဲ့ နို့ကြီးတွေက တော်တော်လေးကို ထွားပါတယ်။ ကလေးသုံးယောက်အမေမို့အတင်းကြီး ရှိမနေပေမဲ့ ပျော့ပြဲပြီးတော့ ရွဲမနေပါဘူး။ ရှမ်းမပီပီ အသားအရည်က ဝင်းဝါနေပြီး နို့သီးခေါင်းတွေကတော့ အညိုရောင် ရင့်ရင့် နဲ့ ကျွန်တော့် လက်ညိုး ထိပ်လောက်ကို တုတ်ပြီး လက်မဝက်လောက် ရှည်ပါတယ်။ စိတ်ကြွနေလို့လားမသိ၊ နို့သီးခေါင်းတွေက မာတောင် ထနေပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အငမ်းမရ လက်ကလည်း စုပ်နှယ် ပါးစပ်နဲ့လည်း တပြွတ်ပြွတ် စုပ်တော့ အန်တီနန်း ကျွန်တော့် ခေါင်းကို ထိန်းကိုင်ထားရင်းက တအင်းအင်း ငြီးငြူနေပါတယ်။ နို့တွေကို တဖက်တချက်စီ စုပ်နေရင်းနဲ့မှ ကျွန်တော့် လက်တွေက ပြေလုလု ဖြစ်နေတဲ့ ထမိန်ကို အောက်ကို တွန်းချ လိုက်ပါတယ်၊ ကျွန်တော့် ပုဆိုးကိုလည်း ကန်ထုတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ အန်တီနန်း ထမိန်အောက်မှာတော့ ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ အတွင်းခံ မရှိပါဘူး။ ကျွန်တော့် လက်ဖဝါးနဲ့ အန်တီနန်း ပေါင်ခွဆုံကို လှမ်းစမ်းလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ အမွှေး ဖုတ်ဖုတ် ကြားထဲက အန်တီနန်း ရဲ့ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားတွေ ကို အရည်စိုစို စွတ်စွတ်နဲ့ သွားစမ်းမိပါတယ်။ အန်တီနန်းက သူ့ပေါင်လုံးကြီးတွေကို ကားပေးလိုက်တော့ ကျွန်တော်လည်း လက်တစ်ဖက်က တတောင်နဲ့ထောက်ပြီး ကိုယ်ကို ကြွ၊ နောက်လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကိုယ့်လီးကို ကိုင်ပြီး အန်တီနန်း စောက်ဖုတ်ဝကို တေ့လိုက်ပါတော့တယ်။ ပြီးမှ ကိုယ်ကို နှိမ့်ချပြီး လီးကြီးကို ထိုးထည့်လိုက်ပါတယ်။ အန်တီနန်း ရဲ့ စောက်ဖုတ် က ကျပ်မနေပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ ဖာသည်မတွေလိုလဲ ချောင်ကလောင်မဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်တော့်လီးကို ခပ်ဖွဖွလေး အသားနုနုနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားသလို ခံစားရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ်အရမ်းလုပ်ချင်နေတဲ့ အမျိုးသမီးကြီးကို လုပ်ရတယ်ဆိုတဲ့ စိတ်ရယ်။ နူးညံ့နွေးထွေးတဲ့ စောက်ဖုတ် အတွင်းသား တွေရယ်က ကျွန်တော့် ကို အရသာ ထူးရစေပြီး ကျွန်တော့် ဘဝမှာ အမြဲတမ်း အမှတ်ရနေစေခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်တော့် ဘဝအတွက် ပထမဆုံး၊ ဖာမဟုတ်တဲ့ မိန်းမ တယောက်ကို စိတ်တူကိုယ်တူ လိုးနေရတာကိုး။ အန်တီနန်းလည်း အသံလေးတွေ ထွက် ငြီးငြူပြီး သူ့ဖင်ကြီးကို ကြွကြွ ပေးသလို၊ ကျွန်တော်လည်း နွားသိုးကြိုးပြတ် ဆောင့်ဆောင့်လိုးချ နေမိပါတော့တယ်။

အဲလောက်တောင် စိတ်တွေက အရမ်း တက်ကြွနေမှတော့ အကြာကြီးမထိန်းနိုင်တာ ထုံးစံပါ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် တတ်နိုင်သလောက် ထိန်းပါသေးတယ်၊ နောက်ဆုံးမအောင့်နိုင်လွန်းတော့ မှ လရေတွေကို အန်တီနန်း စောက်ဖုတ်ထဲ မှာပဲ ပန်းထုတ်ပြီး ပြီးလိုက်ရပါတော့တယ်။ အန်တီနန်းလည်း ပြီးသွားပုံရတယ်၊ ကျွန်တော့်ကို တင်းတင်းကြီး ပြန်ဖက်ထားတယ်။

တကယ်က စိတ်က တအားတင်းနေလို့သာ သုတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ ထွက်သွားရတာပါ၊ ဒီလို မျိုး ကိုယ့်အိပ်မက် ကို အကောင်အထည်ဖေါ်ခွင့်ရတဲ့ အခြေအနေမျိုးမှာ လွယ်လွယ်နဲ့ ဘယ်လို အဆုံးသတ်ချင်မှာလဲ။ ကျွန်တော် လီးကြီး ကလည်း သုတ်ထွက်သွားပေမဲ့ နည်းနည်းလေးတော့ မာနေတုန်းမို့ အန်တီနန်း စောက်ဖုတ်ထဲမှာပဲ စိမ်ထားလိုက်ပြီး အန်တီနန်း မျက်နှာတွေကိုပဲ အနမ်းတွေ ထပ်ပေးနေမိတယ်။

“ခဏဖယ်အုန်းသားရယ်၊ ဟင်းအိုး ပြန်သွားမီးဖွင့်လိုက်အုန်းမယ်”

အန်တီနန်း ပြောမှ ပဲ ကျွန်တော် ဗိုက်ဆာလာတာကို သတိထားမိတယ်။ ဒါပေမဲ့ အခွင့်အရေးကို လက်လွှတ်ရမှာ လည်း နှမြောလို့။

” ကျွန်တော် အန်တီနန်းကို ချစ်ရတာ မဝသေးဘူး အန်တီနန်းရယ်”

“အမလေး ပိုပြီ၊ တစ်ခါထဲ ထမင်းစားလိုက်အုန်း နောက်မှ၊ အခုနေ့လည်စာစားချိန်ရောက်နေပြီ”

“အန်တီနန်းရဲ့ နောက်မှ ဆိုတဲ့ စကားကြောင့် ပျော်ပြီး ကမန်းကတမ်းထလိုက်ပါတယ်။

“ပြွတ်စ်”

“အို”

ကျွန်တော့်လီးကြီး အန်တီနန်း စောက်ဖုတ်ထဲက ကျွတ်ထွက်လာပြီး အရည်တွေ ထွက်ကျကုန်လို့ အန်တီနန်း ပေါင်ပေါ်နဲ့ အိပ်ယာခင်းပေါ် ကျကုန်ပါတယ်။ အန်တီနန်းက ကမန်းကတန်း ထမိန်စနဲ့ ကောက်သုတ်လိုက်တယ်။

“အင်း အိပ်ယာခင်းတော့ လဲပြစ်ရတော့မယ်”

“ဟုတ် အန်တီနန်း နောက်တခါပြီးမှ တစ်ခါထည်းလဲတော့ပေါ့”

“ဟွန့် လူလည်လေး ဘယ်သူက နောက်တခါ လို့ပြောလို့တုန်း”

အန်တီနန်း ရဲ့ မျက်စောင်း က ကျွန်တော့်ရင်ကို ဒိန်းကနဲ၊ ကျွန်တော့်လီးကို လည်း ထိန်းကနဲ ဖြစ်စေခဲ့ပါတယ်။

ထမင်းဟင်းတွေ အဆင်သင့်ဖြစ်သွားတော့ အန်တီနန်းက၊

“သား ဗိုက်အရမ်းဆာ နေပြီလား၊ နည်းနည်းစောင့်နိုင်သေးရင် အန်တီ ရေလေး အမြန်ချိုးလိုက်ချင်လို့၊ ဟင်းနံ့ တွေရော ချွေးတွေရောနဲ့ လူက စေးကပ်နေလို့”

“စောင့်နိုင်တယ် အန်တီနန်း ချိုးချိုး”

အန်တီနန်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး ခဏ နေတော့ ကျွန်တော်လည်း အကြံတခု ရလာတာနဲ့ ရေချိုးခန်းတံခါး သွားခေါက်လိုက်ပါတယ်။ အန်တီနန်း က ရေလဲ ထမိန်ရင်ရှားဖြင့် တံခါးဖွင့်ပေးလာသည်။ ကျွန်တော်က တီရှပ်ကို ခေါင်းပေါ်မှ ဆွဲချွတ်ကာ ကုလားထိုင်တစ်ခုပေါ် ပြစ်တင်လိုက်ပြီး လုံခြည်ကို ကြမ်းပေါ်မှာပင် ကွင်းလုံးချွတ်ချခဲ့ကာ ရေချိုခန်းတွင်းသို့ အတင်းဝင်လိုက်တော့သည်။

“ဟယ် ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ”

“ကျွန်တော်လည်း ရေချိုးချင်လာလို့လေ အဟီး”

“အို ရေချိုးချင်တာကလည်း ဟိုမှာ ရေလဲလုံချည် ရှိတယ် လေ ဘယ်လိုကြီးလည်း လီးတန်းလန်းနဲ့”

“ဟာ အန်တီနန်းက လည်း ကျွန်တော်တို့ ဒီလောက် ထိ ပွင့်လင်းပြီးကြပြီပဲ ဘာရှက်နေစရာလိုသေးလို့လဲ အန်တီနန်းလဲချွတ် နိကပ်ချိုးကြရအောင်”

“အို မချွတ်နိုင်ပါဘူး.. ဟဲ့ဟဲ့ ပြောနေတာ ဘယ်လိုလဲ”

အန်တီနန်း တားနေတဲ့ကြားထဲက ကျွန်တော်ကတော့ အတင်းရအောင် ဆွဲချွတ်တာပဲ၊ အဲလို လုံးရင်းထွေးရင်းက သူ့ထမိန်လည်း ကွင်းလုံးကျွတ်၊ ကျွန်တော့်လီးကြီးလည်း မာတောင်လာရတော့တာပေါ့။ မတောင်ပဲ ခံနိုင်မလား၊ အန်တီနန်း အသားအရည်က ဝင်းနေတာ အပြင် သူ့နို့ကြီးတွေ က အကြီးကြီးတွေပဲ၊ ကလေး သုံးယောက်ရှိလို့ထင်တယ်၊ အောက်တော့ နည်းနည်းတွဲကျနေပေမဲ့ ကြည့်လို့ကောင်းတုန်းပဲ၊ အောက် ဆုံကြီးကရော ကောင်းသလားမမေးနဲ့ ပေါင်တန်ကြီးတွေကလည်း အားရစရာ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်လည်း ဘာမှ မဖြစ်သလို နဲ့ ရေတစ်ခွက်လောက်ခပ်ချိုးလိုက်တာ ရေအအေးကြောင့် လီးက နည်းနည်းတော့ ပျော့သွားတယ်၊ လုံးလုံးကြီးပျော့သွားတာတော့မဟုတ်ဘူးပေါ့ ခုဏ လို အလံတိုင် ဖြစ်မနေတာတစ်ခုပဲ။အန်တီနန်း ကိုလဲ ရေလောင်းပေးလိုက်တယ်၊ သူလည်း ခဏနေတော့ မထူးတော့ဘူး ဆိုဘူး ရေတဗွမ်းဗွမ်း လောင်းချိုးတော့တာပဲ။ သူရေလောင်းတာရပ်တော့ ကျွန်တော်က ဆပ်ပြာရည်တွေ လက်ထဲ ညှစ်ထည့်ပြီး သူ့ကိုယ်ကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးတာပေါ့။ သူလည်း ကျွန်တော့်ကို ပြန်လုပ်ပေးတယ်လေ။ ကျွန်တော်ဆပ်ပြာတိုက်ပေးတာက သိတဲ့အတိုင်းပဲလေ အဟီး။ သူ့နို့ကြီးတွေ ဖင်လုံးကြီးတွေ ဖင်ကြားတွေ အဓိက တိုက်တာပေါ့ ။ သူလည်း ကျွန်တော့် လီးကြီးကို လာပြီး ဆပ်ပြာမြုပ်တွေနဲ့ ပွတ်ပေးပါတယ်။ ဆပ်ပြာမြုပ်တွေနဲ့ ချောနေတုန်း ကျွန်တော်က သူ့ဖင်ကြားထဲ လက်ထည့်ပြီး ဖင်ပေါက်လေးကို လက်ခလည်နဲ့ ကုတ်ထိုးလိုက်တော့ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ကျွန်တော့် လက်ကို တွန်းထုတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ ဟဲ့ ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲတဲ့။ ကျွန်တော် က မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အန်တီနန်း သန့်သွားအောင်လို့ပါလို့ ပြောလိုက်တယ် နောက်တော့ သူ့နောက်ဖက်က နေဖက်ပြီး နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နှယ်လိုက်တယ်။ ဆပ်ပြာရည်ချောချောချွတ်ချွတ်နဲ့ ဖက်ရတာ တစ်မျိုးကြီးပဲဗျာ မိုက်တယ်။ သူလည်း အဲဒါကြောင့်ထင်တယ် ငြိမ်နေတယ်။ ကျွန်တော့်လီးကြီးက သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲကနေ ဝင်နေတယ် ဆပ်ပြာရည်ချောချောနဲ့ သူ့ပေါင်လုံးကြီးနှစ်ခုကြားကို ကျွန်တော့်လီးနဲ့ ညှောင့်လိုးနေမိတယ်။ ခဏနေတော့ မအောင့်နိုင်တော့ဘူးဗျ။ အန်တီနန်း ကုန်းပေးဗျာ သားလိုးချင်နေပြီဆိုပြီး သူ့ကို ရေကန်ဘောင်ကို လက်ထောက်ပြီး အနောက်ဘက်ကို ဖင်ကော့ခိုင်းလိုက်တယ်။ သူလည်း စိတ်လာနေပြီမို့ထင်တယ်၊ မငြင်းတော့ပဲ ခိုင်းတဲ့အတိုင်းလုပ်ပေးတယ်။ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားက ပြူလာတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးမှာ ကျွန်တော့်လီးကြီးကို တေ့ပြီး မော်တော်ဆပ်တော့တာပေါ့၊ ဆပ်ပြာရည်တွေ ကိုယ်မှာ ချောချောကျိကျိနဲ့ တစ်မျိုး လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာဗျာ၊ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး တပြိုင်နက် ပြီးသွားကြတယ်။ အဟီး ပြီးတာနဲ့ ရေလောင်းချိုးကြပြီး မျက်နှာသုတ်ပုဝါတွေနဲ့ ရေအခြောက်သုတ်ပြီး ကမန်းကတမ်းထမင်းစားကြတော့တယ်. တော်တော်ဆာနေပြီလေ။ အဲဒီနေ့က ကျွန်တော် သူတို့အိမ်က မပြန်ခင်၊ အန်တီနန်းတို့ လင်မယားအိပ်တဲ့ ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ နောက်တစ်ချီကို စိမ်ပြေနပြေနဲ့ ဇိမ်ခံဆွဲခဲ့လိုက်တယ်။ အန်တီနန်းလည်း သူ့ဘဝမှာ ပထမဦးဆုံးအကြိမ် ဖောက်ပြန်မိခြင်း လို့ ပြောပါတယ်။ ကျွန်တော့်ဘဝမှာလည်း ပထမဦးဆုံး ဖာမဟုတ်တဲ့ အမျိုးသမီး၊ သူများမယားကို လိုးခဲ့ရတာပဲ ဖြစ်ပါတယ်။

အန်တီနန်း ကို ကျွန်တော်က ဖြစ်နိုင်ရင် နေ့တိုင်း လိုးချင်နေပေမဲ့ အခွင့်အရေး ရဖို့က မလွယ်ဘူးဗျ။ တကယ်လည်း အဲဒီ အချိန်က တည်းခိုခန်းတွေ ဘိတွေ မှိုလို ပေါက်နေတဲ့ အချိန်မဟုတ်သေးဘူး။ အောင်မျိုး နဲ့ တခါတလေ ညဘက်သွားအိပ်တဲ့ အချိန်မှာ အန်တီနန်း နဲ့ မီးဖိုထဲတို့ ဧည့်ခန်းတို့ မှာ နှစ်ယောက်ထဲ ဆုံရင် ဖက်နမ်း ဖို့ သူ့ဖင်လုံးကြီးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ဖို့ ကြိုးစားသေးတယ်။ အန်တီနန်းက လက်မခံဘူး အတင်းပုတ်ထုတ်ပြီး ကျွန်တော့်ကို မျက်မှောင်ကြုတ်ပြတယ်။ အသံမထွက်ပဲ ခေါင်းယမ်းပြတယ်။ အန်တီနန်း စိတ်ဆိုးမှာကိုလည်း စိုးတော့ ကျွန်တော်လည်း ရှေ့ ဆက်မတိုးရဲဘူးလေ။ သူတို့ ရေချိုးခန်းထဲ ပဲ ဝင်ပြီး ဂွင်းထု ရတာပေါ့။ အန်တီနန်း ပင်တီလေး တွေ့တဲ့ အချိန်ဆိုရင်တော့ သူ့ပင်တီထဲ လရည်တွေ ထုတ်ပြစ်လိုက်တော့တာပဲ။ နောက်ပိုင်းတော့ ပင်တီကို ရေပြန်လျှော်ဖို့ လည်း သိပ်ဂရု မစိုက်တော့ပါဘူး။ အောင်မျိုးတို့ သူ့အဖေ တို့ သတိ မထားမိအောင် ရေနည်းနည်း ဆေးလိုက်တာပဲ လုပ်တော့တယ်။ အခွင့်ရရင် ရသလိုတော့ အန်တီနန်း နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့ချင်သေးတယ်လို့ ပူဆာ မိတာပေါ့။ အဲလို နဲ့ နည်းနည်းလေး ကြာသွားတော့ အန်တီနန်းကို လိုးခွင့်ရဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ ပါဘူးလို့ စိတ်လျှော့မိတဲ့ အချိန် မထင်မှတ်ပဲ အခွင့်ကောင်းတခု ပေါ်လာတော့တယ်။ အဲဒါက တော့ အောင်မျိုးရဲ့ အဖေက ကျန်းမာရေး တခုခု ဖြစ်လို့ အလုပ်က နေပြီး ခွင့်ရက် ရှည်တောင် ယူထားရပြီး ဆေးရုံကို လည်း တရက်ခြားတခါလောက် သွားနေရတယ်။ ကျောင်းတွေလည်း ပိတ်ထားချိန်မို့ အောင်မျိုးက လိုက်ပို့ပေးနေလို့ ရတယ်။ ဖြစ်ချင်တော့ အန်တီနန်း ရဲ့ အဖေ က ဆုံးသွားတော့ အန်တီနန်းက လားရှိုး ကို သွားဖို့ ပြင်တယ်။ သူတယောက်ထဲမို့ အဖေါ်ရအောင် လိုက်ပေးနိုင်မလားလို့ အောင်မျိုး တို့က ပြောလာတော့ ကျွန်တော်က ဝမ်းသာ အားရပဲ လက်ခံလိုက်တာပေါ့။ တကယ်တော့ အန်တီနန်း နောက်ပိုင်း ပြောပြလို့ သိရတာကတော့ သူ့အဖေက အန်တီနန်းအမေ နဲ့ ကွဲပြီး နောက်မိန်းမ ငယ်ငယ်လေး အန်တီနန်း နဲ့ မတိမ်းမယိမ်း ကို ယူထားလို့ စိတ်ဆိုးပြီး အဆက်အသွယ်မရှိပဲ နေတာ ကြာလှပြီ၊ အခု ဆုံးတယ်ဆိုတာ ကြားတာ။ အဖေ ဆိုတော့လည်း သွားမှ ဖြစ်မှာ ဆိုပြီး သွားရတာ။

မန္တလေးကို အမြန်ဘပ်စ် နဲ့ သွားပြီး မန္တလေးက မှ ရထားစီးမယ် ဆိုပြီး အမြန်ကားကို ညကိုးနာရီလောက်မှာ စစီးခဲ့ကြပါတယ်။ အန်တီနန်း နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ခရီးသွားရတော့မယ် ဆိုတဲ့ အတွေးက ကျွန်တော့်လီးကို တချိန်လုံး မာနေစေသလို၊ ဘတ်စ်စကားပေါ်မှာ ကပ်ထိုင်လိုက်ကထဲက အန်တီနန်း ဆီက သင်းပြန့် ကိုယ်နံ့လေးက ကျွန်တော့်လီးကို သံချောင်းအလား ဖြစ်စေခဲ့ပါတယ်။ အဲဒါကို ကြိုသိလို့ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဝတ်လာခဲ့တာ တော်ကြာ လူရှေ့သူရှေ့ လမ်းလျှောက်မရမှာ စိုးလို့်။ ဒါပေမဲ့ အခု ကားပေါ်မှာ ထိုင်နေကြပြီ ဆိုတော့ တော်တော်နဲ့လည်း ထဖို့ အကြောင်းက မရှိဘူးမဟုတ်လား၊ နောက် မာတောင်နေတဲ့ လီးကြီးပေါ်မှာ ဘောင်းဘီက လည်း ကျပ်နေတာမို့ လီးနာရုံမက စိတ်လည်း ကျဉ်းကျပ်လာတာနဲ့ အသာလေး လျှောပြီး ချွတ်လိုက်တယ်။ ဘေးနားက လူတွေ မမြင်အောင် အသာလေး ခြေထောက်ကနေ လျှောချ ပြီး အန်တီနန်း ယူလာတဲ့ ပလတ်စတစ်အိပ်တခု ထဲ ထိုးထည့်ထားလိုက်တယ်။ အန်တီနန်းက စားစရာတွေကို ပလတ်စတစ်အိပ်တွေနဲ့ သယ်လာတာမို့ ပလတ်စတစ်အိပ်တွေက တချို့ ကျွန်တော်တို့ ခုံကြားမှာ ရှိနေတယ်။ ကားထွက်တော့ အဲယားကွန်းက လည်း တအားအေးတော့ အန်တီနန်းက သူယူလာတဲ့ စောင်ပါးလေး ကို ထုတ်ခြုံတယ် ကျွန်တော့်ပေါ်လည်း လွှမ်းခြုံလိုက်တော့ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် စောင်ခြုံ အောက်မှာ လှုပ်ရှားဖို့ အဆင်ပြေသွားတယ်။ မီးကလည်း မှောင်ချလိုက်တာမို့ ကျွန်တော် အန်တီနန်း ကိုယ်ပေါ် အသာ မှေး အိပ်ရင်းက သူ့ နို့ကြီးတွေကို အကျႌပေါ်ကပဲ လှမ်းအုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ သူက ဘာမှ မပြောပေမဲ့ အကျႌပေါ်က ကိုင်ရတာက အကျႌအသားရော ဘရာဇီယာရော ခံနေတာမို့ ဘာမှ မထိရောက်သလိုပဲ မို့ သူ့ ဘိုက်သားလေး တွေကို သွားပွတ်ကိုင်ရင်းနဲ့ ထမိန် ထဲ လက်ထိုးထည့်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ကိုင်ဖို့ ကြိုးစားတော့တယ်။ ပထမ ထမိန်က တင်းကျပ်နေပေမဲ့ ကျွန်တော်က မရမနေကြိုးစားမှုကြောင့် ထမိန်ထဲ ဘိုက်သားပေါ်ကနေ လက်ထိုးထည့်လို့ ရသွားတယ်။ ကျွန်တော့်လက်က ထမိန်တင်မက ဘူး ပင်တီအောက်က ပါ တခါထဲ တိုးဝင်သွားတာ ဆိုတော့ အန်တီနန်းတဲ့ စောက်မွှေး ဖုတ်ဖုတ်ကြီးကို ပါ စမ်းမိတာပေါ့၊ အမွှေးကြားထဲ လက်ဆော့ကစားရင်းက စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကို သွားစမ်းမိတော့ အရည်တွေ စိုနေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်ဗျ။ သူလည်း ဖီးလာနေပြီကိုး။
ကျွန်တော့် လက်ခလည်နဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲကို ထည့်ပြီး ကြားဖူးနားဝ ဂျီစပေါ့ကို ရှာပြီး ရှောက်စမ်းပွတ်နေမိတယ်။ လက်ချောင်းကို အပေါ်ဖက်လေးကွေးတင်ပြီး ပွတ်လိုက်တော့ သူ ဆတ်ကနဲ တုံသွားတာ သိလိုက်တယ်။ နောက် အန်တီနန်း ကျွန်တော့် လက်ဖျံကို တင်းတင်းကြီး ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ပါးစပ်က မသဲမကွဲ ငြီးသံလေးတွေ ကြားရတော့ ချက်ကောင်းထိပြီဟ ဆိုပြီး ဖိပွတ်တော့တာပဲ။ အန်တီနန်း ခေါင်းလေးကကျွန်တော့် ပုခုံးပေါ် မှီကျလာပြီး မျက်လုံးလေး မှေးရင်း နူတ်ခမ်းလေး ဟတတ မို့ ကျွန်တော်လည်း ကစ်စ် ဆွဲပြစ်လိုက်မိတယ်။ ကားပေါ်မှာလည်း လူတွေ အိပ်ဖို့ အမှောင်ချထားတော့ အဆင်ပြေပါတယ်။ နောက်တော့ သူ့လက်ကို ဆွဲယူပြီး ကျွန်တော့် လီးပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်။ အန်တီနန်းက ကျွန်တော့် လီးကို ဖွဖွလေး ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုသလို ပွတ်ပေးနေတော့ ကျွန်တော်လည်း တအားတင်းလာတယ်။ ကားပေါ်မှာ လိုးဖို့က လည်း အတော်လေး ဂွကျတာမို့ သူ့ကို ပုလွေမှုတ်ခိုင်းဖို့ ပဲ တွေးမိတယ်။ အဲတော့ နင့်အလှည့်ပြီးငါလို့ ပြောလို့ ရအောင် ကျွန်တော့် လက်ခလည်နဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကို ခပ်သွက်သွက်လေး ကလိုင်းပေးနေလိုက်တယ်။ သူ့စောက်ဖုတ်က လည်း အရည်တွေ ရွဲနေပြီလေ။ တဗွက်ဗွက် အသံမထွက်အောင် သတိထားနေရတယ်။ ခနနေတော့ အန်တီနန်း ကျွန်တော့် လီးကို အတင်းညှစ်ပြီး ကျွန်တော့် ပါးစပ်ကိုလည်း အတင်းစုပ်နမ်းလာလို့ သူပြီးတော့မယ် ဆိုပြီး လက်ကို ညှောင်းနေတာ အံကြိတ်ပြီး အတင်း ဖိလိုးပေးလိုက်တယ်။ ပြီးသွားတော့ သူ ကျွန်တော့်လက်ကို သူ့စောက်ဖုတ်ကနေ အတင်းထွန်းထုတ်တယ်။

“အန်တီနန်း ..ကောင်းလား ”

ဆိုတော့ ခေါင်းလေး ငြိမ့်ပြတယ်။

“လာ ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ် ခေါင်းအုံးအိပ်တော့”

ဆိုတော့ သူလည်း သိပါတယ်။ ကျွန်တော့် လက်မောင်းကို ဆွဲဆိပ် ပြီး ကျွန်တော့် ပေါင်ပေါ် မျက်နှာမှောက်အိပ်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော်က စောင်ခြုံလိုက်ပြီး ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော့်လီးက အန်တီနန်း မျက်နှာကို ထိုးမိတာပေါ့ သူက ငုံစုပ်လိုက်တော့ နွေးကနဲပေါ့။ နောက်တော့ အန်တီနန်း တစစ်စစ် နဲ့ စုပ်လိုက်တာ ၊ အား အရမ်းကောင်းတာပဲ။ ကျွန်တော်လည်း ဖင်လေး ကော့ကော့ပြီး အန်တီနန်း ပါးစပ်ကို လိုးနေမိတယ်။ သိပ်မကြာပါဘူး ကျွန်တော့် လီးထိပ်က အရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီးပြီးသွားတယ်။ အန်တီနန်းလည်း အကုန်မျိုချရတာပေါ့။ ဘာမှ လုပ်လို့မှ မရပဲ။ ပြီးမှ ခုံပေါ်မှာ အတည့်ပြန်ထိုင်ပြီး အသက်ကို ပြင်းပြင်း ရှုနေရတယ်။ အပြင်ကလရောင်အောက်မှာ နဖူး မှာ ချွေးလေး စို့နေတဲ့ အန်တီနန်း မျက်နှာ လှလှလေးကို ကြည့်ပြီူး တအားချစ်သွားမိတယ်။ သူ့ပါးလေးကို ကျွန်တော် အသာနမ်းလိုက်တော့ မျက်မှောင်ကြုပ်ပြီး ခေါင်းယမ်းပြတယ်။ တခြားလူတွေ တွေ့ကုန်မယ်ပေါ့။ ကျွန်တော်က တိုးတိုးလေး

“ချစ်လို့ပါ အန်တီနန်းရယ်”

ဆိုတော့ သူကလည်း လေသံလေးနဲ့

“တို့လည်း ချစ်ပါတယ်ကွာ၊ ဘေးက လူတွေ မြင်လို့ မသင့်တော်ဘူးလေ၊ နောက်မှ နော်”

နောက်တော့ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး အိပ်မောကျသွားပါတော့တယ်။
မနက် မန္တလေး မှာ ဘတ်စ် ဆိုက်တော့ ဟော်တယ်တခု ကို သွားကြပါတယ်။ လားရှိုး ရထားက မနက်အစောကြီး မှာ ထွက်တာမို့ မမှီတော့ပါဘူး။ ဟော်တယ် ခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ အန်တီနန်းက ကားစီးရတာ ငြီးစီစီ ကြီးမို့ ရေချိုး ချင်တယ် ဆိုပြီး ရေဝင်ချိုးပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ဘယ်နေလိမ့်မလဲ။ ရေချိုးခန်းထဲ ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ပြီး လိုက်ဝင်သွားပါတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲက ရေပန်းအောက်မှာ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်နဲ့ ရေချိုးနေတဲ့ အန်တီနန်းရဲ့ ပုံက ပင်ပန်းနေတဲ့ ကျွန်တော့် လီးကို ထောင်းကနဲ ပြန်မာလာစေပါတယ်။ အသားအရည်က ဝင်းဝါ လှတဲ့ အန်တီနန်း ရဲ့ နို့ကြီးတွေက ကျွဲကောသီးတွေလောက် နီးပါး ရှိပြီး နို့သီးခေါင်းတွေကတော့ ညိုမဲနေပါတယ်။ ခလေးသုံးယောက်အမေ မို့ ( အကြီးဆုံးသားက ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းလေ၊ အဟီး ) ဘိုက်က သားကြောပြတ်ရာတွေနဲ့ နည်းနည်းလေး ပူနေပေမဲ့ ကြီးမား လုံးဝန်း စွံ့ကားနေတဲ့ တင်လုံးကြီးတွေ။ တုတ်ခိုင် ဖြောင့်စင်းနေတဲ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေက အဲဒီ ဗိုက်နည်းနည်းလေး ပူနေတာကို ဖုံးလွှမ်းလိုက်သလိုပါပဲ၊ဆံပင်ကိုလည်း ဖားရားချပြီးခေါင်းလျှော်ရည်တွေနဲ့ ရှော်နေတာကြောင့် ကျွန်တော်ဝင်လာတာကို မမြင်လိုက်ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်ဝင်လာတာကိုတော့ သူသိပါတယ်။ သူ့ခါးလေးကို ကျွန်တော် အနောက်ကနေ သိုင်းဖက်လိုက်တော့။ ကျွန်တော့် လက်ကို သူ့လက်ကလေးနဲ့ မနာတနာ ရိုက်လိုက်ရင်း ခေါင်းကို ဆက်လျှော်နေပါတယ်။ ကျွန်တော်က မာတောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို ဆပ်ပြာရည်လောင်းထည့်လိုက်ပြီး အန်တီနန်း ဖင်ကြားထဲကို လွှာတိုက်သလို ပွတ်တိုက်ပေးနေလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်လက်တွေက အန်တီနန်း နို့ကြီးတွေကို အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင်နှယ်ပေးနေပါတယ်။ ခေါင်းလျှော်တာ ပြီးသွားတော့ အန်တီနန်းက ကျွန်တော့် ဖက်ကို လှည့်လိုက်ပါတယ်။ သူလည်း ဆပ်ပြာရည်တွေကို သူ့လက်ဖဝါးမှာ လောင်းထည့်ပြီး ကျွန်တော့် လီးကို လာပွတ်ပေးပါတယ်။ ကျွန်တော့်လီးက မတရားကို တောင်နေပါပြီ။ မစောင့်နိုင်တော့ပါဘူး။ အန်တီနန်းကို အတင်းဖက်ပြီး နံရံ မှာ ကျောနဲ့ ကပ်သွားအောင် တွန်းကပ်လိုက်ပါတယ်။ အန်တီနန်း ပေါင်တလုံးကို မလိုက်တော့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ဟတတ ဖြစ်သွားပါတယ်။ ကျွန်တော် ဒူးကို ကွေးလိုက်ပြီး ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကြီးကို အန်တီနန်း စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပြီး အပေါ်ကော့ ဆောင့်လိုက်ပါတယ်။

“အာ့..သား..ကိုရဲ..ဖြည်းဖြည်းကွာ..ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်..”

“ဖလွတ်..ဖွတ်..ဖတ်”

“ရှီး..”

“အင့်”

ဖွတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ဖတ်..

ကျွန်တော့်လက်တဖက်က အန်တီနန်းပေါင်ကို မ၊ နောက်တဖက်က အန်တီနန်းခါးကို ကိုင်ပြီး ကော့ကော့ ဆောင့်လိုးနေပါတယ်။ အန်တီနန်းကလည်း ကျွန်တော့ လည်ပင်းကို တွဲခိုပြီး တအင်းအင်းနဲ့ အရသာတွေ့နေပါတယ်။ နောက်တော့ ကျွန်တော် ညှောင်းလာတာနဲ့ ဆောင့်တာရပ်ပြီး လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပါတယ်။

အန်တီနန်း ကိုယ်လုံးကို ဆွဲလှည့်ပြီး နံရံပေါ် လက်နှစ်ဖက်ထောက် ဖင်ကုုံးခိုင်းလိုက်ပါတယ်။ ပြီးမှ ဖင်ကြားက ပြူထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ လီးကို တေ့။ အန်တီနန်း ခါးကို ကိုင်ပြီး တော့ အားရပါးရ ဆောင့်ပေးလိုက်တာ အချက်လေးငါးဆယ်လောက်မှာ ကျွန်တော်ရော အန်တီနန်းရော နှစ်ယောက်စလုံး အရသာ အထူးတွေ့ပြီး ပြီးသွားကြပါတော့တယ်။

ပြီးသွားတော့ ရေဆေး ရေပန်းကို ပိတ်၊ သဘက်တွေနဲ့ အခြောက်သုပ်။ နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ်အစား ပြန်မဝတ်သေးပဲ၊ သဘက်ပဲ ပတ်ပြီး ကျွန်တော်ကတော့ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့ပြီး အန်တီနန်းက တော့ ဒရိုင်ရာ နဲ့ သူ့ဆံပင်တွေကို အခြောက်မှုတ်နေပါတယ်။ ကုတင်နားရောက်တော့ါ ခါးက သဘက်ကို ဖြည်ချပြီး ကုတင်ပေါ်ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့တက် စောက်အောက်ဝင်ပြီး လှဲနေလိုက်ပါတယ်။ လူက ကားပေါ်မှာလည်း တညလုံး ညှောင်းလာ၊ ရေပူပူလေးနဲ့လည်း ချိုးရ၊ တချီလည်း လိုးပြီးဆိုတော့ ခေါင်းအုံးပေါ် ခေါင်းချလိုက်တာနဲ့ အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်။

……………..

တရေးနိုးတော့ နေတော်တော်မြင့်နေပါပြီ။ ကျွန်တော့် ဘေး အိပ်ယာထဲမှာတော့ အန်တီနန်း အသက်မှန်မှန်လေး ရူလို့ အိပ်ပျော်နေပါတယ်။ ကျွန်တော့် ကိုယ် ကျွန်တော်တောင် အိပ်မက်များလား လို့ မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်ရပါတယ်။ ကိုယ့်သူငယ်ချင်း အမေ၊ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါး အကိတ်ကြီး နဲ့ အခုလို ဟန်းနီးမွန်းထွက်လာစ လင်မယားလို နေရလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်တုန်းက မှ မတွေးမိခဲ့ဘူး မဟုတ်လား။ စောင်လေးကို အသာလှပ်ကြည့်တော့ နည်းနည်းလေး လျှော့တွဲနေပေမဲ့ ဖွံ့ထွားလှပြီး ကြည့်ကောင်းသေးတဲ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးက အသက်ရှုလိုက်တိုင်း မြင့်ကာ နှီမ့်ကာ နဲ့ လှုပ်ရှားနေတာ ကြည့်လို့ကောင်းလှပါတယ်။ အိပ်ယာနိုးက သေးပေါက်ချင်တာနဲ့ ရောပြီး လီးကလည်း တအားမာနေပြီဗျ။ ဘိုက်ကလည်း ဆာလာတာနဲ့ နို့ကြီးတလုံးကို အသာငုံစို့လိုက်တယ်။ နို့မထွက်မှန်းသိပေမဲ့ အာသာပြေပေါ့ဗျာ။ အန်တီနန်း လည်း သူ့နို့ကို အစို့ခံလိုက်ရလို့ နိုးသွားတယ်။ မျက်နှာပေါ်မှာ အပြုံးပန်းလေး တပွင့်နဲ့ နိုးလာတဲ့ အန်တီနန်းက သူ့နို့တွေကို ကုံးစို့နေတဲ့ ကျွန်တော့်ခေါင်းက ဆံပင်ကို အသာလေး လာပွတ်ပေးရင်းက မပီမသ အသံလေးနဲ့ ငြီးငြူနေတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အရှိန်ရလာပြီး မို့ ကျွန်တော်တို့ ကိုယ်ပေါ်ခြုံထားတဲ့ စောင်ကို ဆွဲလှန်ပြီး ကုတင်အောက် ပြစ်ချလိုက်တယ်။ ဘွားကနဲ ပေါ်လာတဲ့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီး အန်တီနန်းရဲ့ ပေါင်လုံးတုတ်တုတ်ကြီးတွေ ရဲ့ ခွဆုံမှာ အမွှေးနက်နက်လေး တွေနဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး။ အန်တီနန်း ပေါင်နှစ်လုံး ကြားဒူးထောက်ဝင်လို့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မျက်နှာအပ်၊ အားရပါးရ နမ်းရှုံ့လိုက်မိပါတယ်။ နည်းနည်းလေး စိုစွတ်နေပြီဖြစ်တဲ့ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားတွေကို လျှာနဲ့ ထိုးခွဲပြီး နူတ်ခမ်းတွန့်တွန့်လေးတွေကို ရက်လိုက်ပါတယ်။

“အူး… ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်..”

အန်တီနန်းရဲ့ ငြီးသံလေးနဲ့ အတူ ဒူးထောင်ပေါင်ကား ဖြစ်သွားပြီး ဖင်ကြီး ကော့လာပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အန်တီနန်းဖင်အောက်ကို လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ထိုးထည့်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ ကျွန်တော့် လျှာ ဝင်သလောက် ထိုးထည့်ပြီး အတွင်းနံရံတွေကို လျှာထိပ်နဲ့ လျှောက်ထိုးပေးလိုက်တယ်။ အန်တီနန်း ကျွန်တော့်လက်မောင်းကို ဆွဲပြီး မလိုက်လို့ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ကျွန်တော် တွားတွားတက်လိုက်ပါတယ်။

“ကိုရဲ ကွာ လာတော့ အန်တီ မနေတတ်တော့ဘူး၊ ကွာ”

“ဘယ်လို မနေတတ်တာလဲ အန်တီနန်းရဲ့”

ကျွန်တော်လည်း သိရဲ့သားနဲ့ ရစ်လိုက်ပါတယ်။ အန်တီနန်းက မျက်စောင်းထိုးပြီး၊

“ဟွန့် သူတော်တော်ကြားချင်နေတယ်မလား၊ ဟို အထဲက ယားလို့ မနေနိုင်တော့ဘူးလို့ပြောတာဟေ့၊ ရှင်းပလား”

“ဟင့်အင်း မရှင်းသေးဘူး၊ ဟိုအထဲက ယားလို့ မနေနိုင်တော့ ကျွန်တော်က ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲလို့”

အန်တီနန်းက ကျွန်တော့် လက်မောင်းကို ဆွဲဆိပ်ပြီး၊

“အဲဒါကြောင့် လိုးပေးတော့လို့ ပြောတာဟေ့ ရှင်းပလား၊ ကဲ တော်တော်နားထောင်ချင်တယ်”

“ဟစ်ဟစ်”

တကယ်တော့ ကျွန်တော်လည်း မနေနိုင်တော့ပါဘူး။ လီးက ပေါက်ကွဲထွက်တော့မလောက် မာတောင်နေပြီ၊ သေးပေါက်ချင်တာနဲ့ လိုးချင်တာက ရောနေတာကိုး။ အန်တီနန်း စောက်ဖုတ်မှာ တေ့ပြီး တခါထည်း ဆောင့်လိုးချလိုက်မိပါတယ်။

“ဖလွတ်..ဗျိ..ဖွတ်”

“အား…သေပါပြီဟယ်..ဖြည်းဖြည်း လေ ကွာ ဘယ့်နယ့် တအားကြီး”

ကျွန်တော် စကားမပြောနိုင်တော့ပါဘူး။ နွေးထွေးနူးညံ့လှတဲ့ အန်တီနန်း စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို အဆက်မပြတ်ဆောင့်လိုးမိနေပါပြီ။

“ဖွတ်..ဖတ်..ဖလွတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ဖတ်..”

“အ..အား…အိ…အား..”

…………………….

အဲဒီနေ့က အိပ်ယာနိုး တချီဆော်ပြီးတော့ နေ့လည်စာ ထွက်စား၊ အခန်းပြန်လာတော့ ဒေါ့ကီဆွဲ၊ ပြီးတော့ အန်တီနန်း နဲ့ ဖက်ပြီး အိပ်။ ညနေစောင်းနိုးတော့ တခါလိုး။ ပြီးတော့ ရေမိုးချိုး ညနေစာ ထွက်စား အခန်းပြန်လာပြီး တချီဆော်။ အဲဒီအချိန် မှာ ကျွန်တော် အန်တီနန်းကို ဖင်လိုးချင်လို့ ဆွယ်ပါတယ်။ အန်တီနန်းက တခါမှ ဖင်မခံဖူးဘူး နာမှာကြောက်တယ်လို့ ပြောပါတယ်။ ကျွန်တော်က နာရင် မလုပ်ဘူး လို့ ဂတိပေးပြီးတော့ ကျွန်တော့်မှာ ပါလာတဲ့ ကွန်ဒန်ကို စွတ်။ အန်တီနန်း ဖင်ဝကို ဂျယ်လူး ကွန်ဒန်စွတ်ထားတဲ့ လီးကို ဂျယ်လူးပြီးတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပဲ သွင်းပါတယ်။ အစပိုင်း မှာ နာသလိုလို နဲ့ ငြီးပြီး နောက်တော့လည်း လီးတဆုံးဝင်သွားတော့ အဆင်ပြေသွားပါတယ်။ ကျွန်တော့် လီးကို အန်တီနန်း ဖင်ထဲမှာ စိမ်ထားရင်းက စောက်စေ့လေးကို ကလိပေးတော့ အန်တီနန်း ဖင်ကြီး တယမ်းယမ်းနဲ့ လှုပ်ရှားလာလို့ ကျွန်တော်လည်း လိုးကောင်းကောင်းနဲ့ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးမိပါတော့တယ်။ပြီးတော့ နောက် မနက်အစောကြီး လင်းဆွဲ တချီဆွဲပြီး ရထားဘူတာကို ထွက်လာခဲ့ကြပါတယ်။ ရထားပေါ်မှာတော့ ဖင်နည်းနည်းနာနေတယ်တဲ့ ပြောပါတယ်။

လာရှိုးမှာတော့ ကျွန်တော်တို့ အခွင့်အရေးမရခဲ့ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ အပြန်မှာတော့ မန္တလေး ဟော်တယ်မှာ အလာတုန်းက အတိုင်ပဲ၊ စားလိုက် လိုးလိုက် အိပ်လိုက် လိုးလိုက် တညနေခဲ့ပါတယ်။ အန်တီနန်းလည်း ဖင်အလိုးခံရတာ အသားကျသွားပါတယ်။ သူ့ကို ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ခိုင်းပြီ သူ့တင်ဖြူဖြူ အလုံးကြီး နှစ်လုံးကြား၊ ကျွန်တော့် လီးညိုညို ကြီး ဝင်ထွက်နေတာ ကြည့်ရတာကိုက အရမ်း အရသာရှိပါတယ်။ အပြန်လမ်း ဘတ်စ်ပေါ်မှာလည်း သူ့ဟာ ကိုယ်နိူက် ကိုယ့်ဟာ သူဆုပ် နဲ့ ပြန်လာခဲ့ကြပါတယ်။

ရန်ကုန်မှာကျတော့ အခွင့်အရေးက အဲလို နောက်တခါ ပြန်ရဖို့ ဆိုတာ မလွယ်တော့ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်တို့ ဇာတ်လမ်း ဒီမှာတင် ဆုံးမှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာကိုတော့ မိတ်ဆွေတို့ သိနေကြမှာပါလေ။

၂။ ပါမောက္ခ ဆရာမကြီး၊ သို့မဟုတ် ဒုတိယ အတွေ့အကြုံ

အဲတစ်ယောက်ကျတော့ ကိုယ်က ဒီယုန်မြင်လို့ ဒီခြုံထွင်ခဲ့တယ် ပြောရမလား၊ တွေ့တာနဲ့ စိတ်ဝင်စားသွားရတာပေါ့။ နည်းနည်းလေး တော့ ဖိုင့်တယ်၊ ဖင်တုံကြီး လို့ပြောလို့ရပေမဲ့ အရမ်းကြီးထိန်းမနိုင်လို့ လမ်းလျှောက်ရင် အိပဲ့အိပဲ့ ဖြစ်နေရတဲ့ ဆိုက် မျိုးကြီးတော့ မဟုတ်ဘူး။ ခါးလေး သိမ်တယ်လို့ ပြောမရပေမဲ့ ထမိန်ကျပ်ကျပ် ဝတ်ထားလို့လားတော့မသိ၊ ခါးနေရာလေးတော့ မြင်ရပါတယ်။ မျက်မှန် ကျွဲကော်ကိုင်း လေးထောင့်ထူထူ နဲ့ အထဲက မျက်လုံးပြူးပြူးလေး၊ ဆံထုံးအကြီးကြီး နဲ့၊ အသားညိုညို၊ မျက်နှာက အမြဲတမ်း မရီမပြုံးပေမဲ့ ချိုတယ်။ ပါးချိုင့်လေး ပါးတဖက်မှာရှိတယ်။ ပထမနှစ် မှာတုန်းက တော့ အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ပဲ၊ အဲဒီတုန်းက အန်တီနန်းကို လိုးနေရပြီ ဆိုတော့ ဒီပြင်မိန်းမ တွေ သိပ်စိတ်မဝင်စားသေးဘူး။ လစ်တာနဲ့ အန်တီနန်းနဲ့ ဘယ်လို တွေ့ပြီး လိုးရမလဲ ဆိုတဲ့ အကွက်ပဲ ချောင်းနေမိတာဆိုတော့ တခြားဘက်ကို အာရုံသိပ်မရဘူး။ အန်တီနန်း ကို လိုးရတာ အရသာတွေ့ ပြီး နောက်ပိုင်း အခြေအနေကလည်း အကွက်ကောင်းဝင်ဖို့ တော်တော် ဖန်တီးရတာ အဆင်မပြေချင်လာတော့ တခြားသားကောင် တွေကို ရှာမိတယ်။ အန်တီနန်း ကလည်း အတော်စားလို့ကောင်းတော့ အဲလို အန်တီအရွယ်ကို ပဲ ရှာမိတယ်။ အဲဒီမှာ ဆရာမကြီးကို သွားသတိထားမိတယ်။ ကျွန်တော်တို့ မေဂျာက လူအဲလောက် များတာ မဟုတ်တော့ ဆရာတွေ ဆရာမ တွေ အကုန်လုံးလိုလို ကို ကျောင်းသားတွေက သိနေသလို ဆရာမတွေကလည်း ကျောင်းသားတွေကို မျက်မှန်းတန်းမိနေကြတယ်လေ။ အဲဒီ ဆရာမကြီးက အပျိုကြီး၊ ဘာဖြစ်လို့ အပျိုကြီး ဖြစ်နေမှန်းတော့ မသိဘူး၊ သူ့ မှာ တူမလေး တွေ ရှိတယ်။ တူမလေး တွေက နယ်က လာကြတာ သူ့အိမ်မှာ နေကြတယ်၊ တယောက်က အီကို၊ နောက်တစ်ယောက်က ကျွန်တော်နဲ့ တစ်တန်းထဲ ဆရာမကြီးရဲ့ ဝိဇ္ဇာဘာသာရပ် မှာ အတူတူ တက်နေတာ။ ဆရာမကြီး ရဲ့ တူမ မှန်းသိတော့ ကျွန်တော်က ကပ်ပြီး ဘော်ဒါဖွဲ့ ရင်းနှီးအောင်လုပ်ထားတော့ ဘော်ဘော်ဖြစ်နေတာ။ ဆရာမကြီး ကိုလည်း လုပ်ဖြစ်ဖို့ အထိ မထင်ထားပါဘူး။ အနီးကပ် ကြည့်ခွင့်ရရင် ၊ စိတ်ထဲ မှန်းပြီး ထုရုံလောက်ပဲ ကြံတာပါ။ ဆရာမကြီးနာမည်က ဒေါ်ခင်ညိုညိုအောင် တဲ့၊ ကျွန်တော့်ရဲ့ ဘော်ဒါ ဆရာမကြီးရဲ့ တူမလေးနာမည်က ခိုင်ခိုင်မိုး တဲ့။ ကောင်မလေးက ရုပ်ရည်လည်း မဆိုးပါဘူး။ သေးသေးကျစ်ကျစ်လေး၊ ယောက်ျားရှာလေးလို ပဲ ဆံပင်တိုတို နဲ့ ခပ်သွက်သွက်။ အဲဒါကြောင့်ပဲ ကျွန်တော်နဲ့ ပေါင်းဖြစ်သွားတာလား၊ ဒါမှ မဟုတ် ကျွန်တော့်အပေါ်မှာပဲ တိမ်းညွတ်ချင်လို့ပဲလား၊ မပြောတေတ်ပေမဲ့ ကျွန်တော်ကလည်း သူ့ကို ကျွန်တော့်အပေါ်အဓိပ္ပါယ်ကောက်မမှားအောင် ရိုးတိုးရိတ်တိတ် စကားမျိုး၊တွေဆို၊ နောက်သလို ပြောင်သလို တောင်မပြောမိအောင် သတိထားတယ်။ ဘာလို့လဲတော့မသိဘူး၊ ကျွန်တော့်အပေါ်မှာကို တွယ်ကပ်နေပြီး၊ ကိုယ့်ကို ဟိုဟာမလုပ်ရဒီဟာမလုပ်ရ၊ ဒါလုပ်ရင် စိတ်ကောက်၊ ဟိုဟာလုပ်ရင် စိတ်ဆိုးဆိုပြီး ချူပ်ချယ်မဲ့လူမျိုး မလိုချင်သေးတာလည်းပါမယ်။ ကိုယ့်စိတ်ထဲမှာ အရမ်းကို ချစ်ပြီး သူပြောသမျှနားထောင်ချင်စိတ်ပေါက်အောင် ချစ်ရမဲ့ မိန်းခလေးမျိုး မတွေ့သေးတာလည်းပါမယ်။ လောလောဆယ်ကတော့ သံယောဇဉ်မငြိ၊ ပြဿနာမရှိပဲ လိုးလို့ရမဲ့ စော်မျိုးပဲလိုချင်နေမိတယ်။ ဆရာမကြီးက အန်တီနန်း နဲ့ အရွယ်တူလောက်ရှိမယ် လို့ ထင်ခဲ့တယ်။ နောက်မှ သိရတာက တော့ အန်တီနန်းထက် နှစ်နှစ်လောက် ကြီးသေးတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အပျိုကြီး ဖြစ်ပြီး ဆရာမကြီးအနေနဲ့ ပဲ ခိုင်းရပြုရမဲ့ သူတွေနဲ့ နေခဲ့လို့လား မသိ၊ ပိုပြီး ငယ်တယ်ထင်ရတယ်။ နုတယ်ပြောရမှာပေါ့။ အသားကလည်း အန်တီနန်းလို မဖြူဘူး။ အန်တီနန်းက ရှမ်းမ ဆိုတော့ အသားအရည်က ဝင်းဝါပြီး ဖွေးနေတာ။ ဆရာမကြီးက အသား ညိုစိမ့်စိမ့်လေး။ ဆံပင်ကတော့ အုပ်ကောင်းတယ် အန်တီနန်းလိုပဲ။ ဖြည်ချရင် ဆံပင်ဖျားက တင်ပါး ထိရောက်တယ်။

နောက်တခုက အန်တီနန်းက ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းဒေါင်ကောင်းသလောက် ဆရာမကြီးက ပုတယ်။ အန်တီနန်းက ကျွန်တော့်နဲ့ အရပ်ကို မှီလုလု ရှိပြီး ဆရာမကြီးကတော့ ကျနော့်ထက်ခေါင်းတလုံးစာမက နိမ့်တယ်။ အန်တီနန်းကို ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ လိုး ခဲ့ဘူးတာမို့ ဆရာမကြီး လို ပုပုလုံးလုံးလေး ဆို ဘယ်လိုများ နေမလဲ ဆိုတာလည်း တွေးရင်းတွေးရင်းကကို လီးတောင်လာရပါတယ်။

သူ့တူမ နဲ့လည်း လုံးထွေးနေပြီး သူနဲ့လည်း ရင်းနှီးနေတော့ ကျနော်က ဆရာမကြီးတို့ အိမ်ကို ဝင်ထွက် သွားလို့ရနေတယ်။ နောက် သူတို့ အိမ်မှာလည်း ယောက်ျားသား မရှိတော့ တခုခု လုပ်စာရှိရင် ကျနော့်ပဲ ခေါ်ခေါ်ခိုင်းတတ်တယ်။ အဲလိုနဲ့ ရင်းနှီးလာလိုက်တာ တနှစ်သာ ကုန်သွားတယ် အခွင့်အရေးက မရနိုင်ဘူးဗျာ။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီကြားထဲမှာက ကျနော်က အန်တီနန်းကို လိုးခွင့် ရနေတော့ သိ်ပ်ကြီး ငတ်နေတာမဟုတ်ဘူးလေ။

နောက်ပိုင်း အန်တီနန်းနဲ့ အခွင့်အရေးကလည်း မသာ၊လောလောဆယ် ဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီး လိုးနေရာက ညိုညို လုံးလုံးလေး လိုးရရင် ဘယ်လို နေမလဲ အတွေးနဲ့ ဆရာမကြီးကို လိုးချင်စိတ်က တော်တော့်ကို ပြင်းပျလာ ခဲ့ရတာပေါ့။

ဖြစ်ချင်တော့လည်း လွယ်လိုက်တာလို့ ပြောကြလိမ့်မယ်။ အောစာအုပ်တွေထဲ ကလိုတောင် ဟိုဟာပြဒီဟာပြစရာ မလိုဘဲ ဖြစ်သွားခဲ့ရတာ။ ဟိုက် နေအုံး ဖတ်ရတာ အရသာ မရှိ ဖြစ်သွားမယ် ကျွန်တော်ပြောပြမယ်၊ ဒီလိုဗျ။

နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက်မှာ ဆရာမကြီးတူမတွေက အကုန်လုံး သူတို့ မိဘတွေ ရှိတဲ့ နယ်ကို ပြန်ကုန်ကြတော့ ဆရာမကြီး အိမ်မှာ ဆရာမကြီး တယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့တယ်။ အဲတော့ လည်း ဆရာမကြီးလည်း အဖေါ်ရ ခိုင်းစရာပြုစရာလေး တွေ ရှိရင်လည်း အဆင်ပြေအောင် ကျွန်တော် သွားသွားနေပေးရတယ်။ ကျွန်တော့်အိမ်ကလည်း သိတော့ သွားခိုင်းပါတယ်။ ကိုယ့်ဆရာမကြီး လိုတာကို လုပ်ပေးဖို့။

အိမ်ကြီးတလုံးလုံးမှာလည်း ကျွန်တော်နဲ့ ဆရာမကြီးနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတော့ နဂိုထဲက မှ သူ့အပေါ် စိတ်လာနေရတဲ့ ကျွန်တော့်မှာတော့ အတွင်းခံ ဝတ်ထားရင် လီးက အမြဲတောင်နေတော့ လီးထိပ်နာတာ ကြောင့် အတွင်းခံကို မဝတ်တော့ဘူး။ ဆရာမကြီးကို ရိုသေးသလို ဘာလိုလို နဲ့ လီးတောင်တာ သူမသိအောင် ကုံးကုံး ပြီး လမ်းလျှောက်တယ်။ ဆရာမကြီးက လည်း နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတော့ အရင်ကထက် စာရင် ပိုရင်းရင်းနှီးနှီး ဆက်ဆံလာတယ်။

ဖိုနဲ့ မ နှစ်ယောက်ထဲ လွတ်လပ်ပြီး လူသူ မမြင်နိုင်တဲ့ နေရာမှာ နီးနီးကပ်ကပ် နေကြတယ် ဆိုတော့ သဘာဝ အတိုင်း စိတ်တွေက သရောသရီ ဖြစ်လာတာပေါ့။ အဲဒါက နောက်မှ ဆရာမကြီး ပြန်ပြောပြတာ။ ကျွန်တော့်ဖက်က တော့ နဂိုထဲက လိုးချင်နေတာ ဆိုတော့ ကိုယ့်ကို ကျောခိုင်းလိုက်တာနဲ့ ဆရာမကြီးရဲ့ အိုးကြီးကို ကြည့်ပြီး သွားရည်တွေ မျိုချနေရတာလေ။

ဆရာမကြီး ပန်းခြံထဲ အပင်လေးဘာလေး ပျိုးစိုက်ရင်လည်း လိုက်ကူ၊ မီးဖိုချောင်ထဲ ထမင်းဟင်းချက်ရင်လည်း လိုက်ကူ၊ ထမင်းဟင်းလည်း အတူတူ စား၊ ဈေး သွားရင်လည်း လိုက်ကူ၊ အဲတော့ တယောက်နဲ့ တယောက် အသားချင်းလည်း ထိမိ၊ အနံ့လေးတွေလည်း ကပ်ရှု၊ ဆရာမကြီးကတော့ ဘယ်လိုနေမယ်မသိ။ ကျွန်တော့် ဘက်ကတော့ ရှပ်ကနဲ ထိတာနဲ့ လီးက ဒိန်းကနဲကို ထောင်နေတော့တာ။ တနေ့ကျတော့ မနက်ပိုင်း ဟင်းချက်စရာလေး တွေ ဝယ်ရအောင် ဆိုပြီး ဈေး ကို သွားကြတယ်။ ဆရာမကြီး ကားနဲ့ ပါပဲ။ ဈေးမှာ ကျွန်တော်က နောက်က နေခြင်းတောင်းကိုင်လိုက်ပေါ့။ ဈေးကလည်း လူတွေ ကျပ်တော့ တိုးတိုးခွေ့ခွေ့ပေါ့။ အဲဒီမှာ ကျွန်တော်က ခနလေး အနောက်က ပြတ်ကျန်ခဲ့တာ ဘာဖြစ်လိုက်မှန်းမသိဘူး ဆရာမကြီး နဲ့ ကျွန်တော့် အရွယ် ကောင်ကလေး တယောက် စကား အပြန်အလှန် များနေကြတာ တွေ့ရတယ်။ ကျွန်တော်အနားကို အမြန်တိုးသွားတဲ့ အချိန်မှာ ပဲ အဲဒီကောင်က ဆရာမကြီးအနားကို အရမ်းကပ် သွားပြီး တခုခု လုပ်မယ်ပုံမျိုး ပြင်တာတွေ့တာနဲ့ ကျွန်တော်လည်း မွန်ထူသွားပြီး အဲဒီကောင်ကို ရင်ဘတ်ဆောင့်တွန်းလိုက်တယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာပဲ ဖြောင်းကနဲ အသံနဲ့ ကျွန်တော့် ခေါင်းပူကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ရှေ့ကို ငိုက်ကျသွားတယ်။ ခုန ကျွန်တော်တွန်းလိုက်တဲ့ကောင်ကလည်း ကျွန်တော့် အငိုက်ကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး ကျွန်တော့် မျက်ခွက်ကို လက်သီးစာ ကျွေးလိုက်တယ်။ ကျွန်တော် မျက်လုံးတောင် ပြာကနဲ ဖြစ်ပြီး ကြယ်တွေလတွေ ထွက်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ စိတ်လျှော့လိုက်ရင် ပိုခံရမယ်ဆိုတာသိလို့ ခေါင်းပြန်ထောင်ပြီး အနောက်ကို ဆုပ်လိုက်တယ်။ အနောက်က ဒုတ်ကိုင်ပြိး ကျွန်တော့်ကို ရိုက်ထားတဲ့ကောင်ကို ဆိုက်ကစ်တချက်ပေးလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ဆရာမကြီးရဲ့ အော်သံ ဟစ်သံ။ ရဲတွေလည်း ရောက်လာ ဟိုကောင်တွေလည်း ထွက်ပြေး သွားတော့ ကျွန်တော့် မှာ မူးဝေဝေ နဲ့ ကျန်ခဲ့တယ်။ ရဲတွေ ကို ဆရာမကြီး ဘာတွေ ပြောနေမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး။ ဆရာမ ကြီးက ကျွန်တော့်ကို ကြည့်ပြီး ပြာပြာသလဲ နဲ့။

“ဟယ် ကိုရဲ ခေါင်းမှာ သွေးတွေနဲ့ လာလာ ဆေးခန်းသွားရအောင် ဆရာမ သူငယ်ချင်း ဆရာဝန် ဆီကို သွားရအောင်”

ဆိုပြီး ကျွန်တော့်လက်ကို အတင်းဆွဲ၊ သူ့ကားဆီပြန်လာကြပြီး ဆေးခန်းကို ထွက်လာကြတယ်။ ခေါင်းက အရေပြား နည်းနည်းကွဲသွားတာ တချက်လောက်ပဲ ချူပ်ရပါတယ်။ မျက်နှာပေါ်မှာတော့ မျက်လုံးအောက်ပါးရိုးပေါ်မှာ သွေးခြေဥ ကျန်ခဲ့ပါတယ်။ နောက်တော့ ဆရာမကြီး အိမ်ပြန်လာကြတယ်။ ဆရာမကြီးက ကျွန်တော့်ကို ဆေးတိုက်ပြီး ခိုင်ခိုင်မိုးတို့ အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲနေခိုင်းပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ခေါင်းထဲ မူးနောက်နောက်မို့ မှေးနေရင်းနဲ့ အိပ်ပျော်သွားပါတယ်။

နေ့လည် တရေးနိုးတော့ ဆရာမကြီး အငွေ့တထောင်းထောင်းထ နေတဲ့ ဆန်ပြုတ်ပုဂံ လေးနဲ့ ဝင်လာပါတယ်။

“မောင်ရဲ ဘိုက်ဆာနေပြီ မလား ဆန်ပြုတ်ပူပူလေး သောက်လိုက်”

“ဟာ ဆရာမကြီးကလည်း ကျွန်တော်က လူမမာမှ မဟုတ်တာ အားနာစရာကြီး”

ကျွန်တော်က ပြောရင်း ဆိုရင် ထထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ရုတ်တရက်မို့လားမသိ ခေါင်းက တချက်ထိုးပြီး ကိုက်သလို ဖြစ်သွားလို့ ကျွန်တော့် မျက်နှာ တချက်ရှုံ့သွားမိပါတယ်။

“အား.. ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်..”

“အို ဘာလို့ ချက်ခြင်းကြီး ရုတ်တရက်ထရတာလဲ ကွယ်။ သွေးတွေ ထွက်ထားတာ ခေါင်းမူးမှာပေါ့ ဖြည်းဖြည်းထလေ”

“ရပါတယ် ဆရာမကြီး ကျွန်တော် သက်သာပါတယ် ခေါင်းထဲ နည်းနည်းမူးသလို ဖြစ်သွားလို့”

“အေးပေါ့ ဖြစ်မှာပေါ့ ကဲကဲ အစာလေးထည့်လိုက်အုံး၊ မောင်ရဲ အိမ် ဆရာမကြီး လိုက်ပြောပေးမယ်၊ ဆရာမကြီးကြောင့် ဖြစ်ရတာ ဆိုတာ”

“ဟာ မလိုပါဘူး ဆရာမကြီး ရယ်၊ ကျွန်တော် မပြောချင်ဘူး အိမ်ကို ကျွန်တော် ချော်လဲ တယ်ပဲ ပြောလိုက်မယ်”

“ဟင် မျက်နှာ မှာ ညိုနေတဲ့ဟာကြီးကို ”

“အဲဒါက တရက်လောက်ဆို ပျောက်သွားမှာပါ၊ ကျွန်တော် ဒီမှာ တညလောက်အိပ်လို့ ရမလား၊ အိမ်ကို ဆရာမကြီး အိမ်စောင့်ပေးရမယ်လို့ ပြောလိုက်မယ်လေ”

“အိပ်တာက တော့ ကောင်းတာပေါ့၊ ဆရာမကြီးလည်း မောင်ရဲကို စိတ်မချဘူး၊ ဆရာမကြီးမှာလည်း အဖေါ်လိုတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အိမ်ကိုတော့ လိမ်တာ မကောင်းဘူးထင်တယ်”

“အင်းပါ ဆရာမကြီးရယ်၊ အိမ်ကို နောက်တော့ သွေးအေးတော့မှ ပြောပါ့မယ်၊။ ကျွန်တော် မနက်ဖြန် အခြေအနေကြည့်လိုက်အူးမယ်”

“အင်းလေ ရောရော့ဒါလေး အရင်စားလိုက်အုံး”

ကျွန်တော် ဆရာမကြီးအိမ်မှာ အိပ်ချင်လို့ အာဖန်တီးလိုက်တာ အလုပ်ဖြစ်သွားပြီ။ အဟီး ဘယ်လို ကြံရမလဲ မသိသေးပေမဲ့၊ တဆင့်ချင်း အဆင်ပြေသလို ကြည့်လိမ့်တာပေါ့လို့ တွေးလိုက်မိတယ်။ တဆက်ထည်းမှာပဲ ကျွန်တော့်ပေးကုတင်ပေါ်လာထိုင် တဲ့ ဆရာမကြီး ဆီက ရေချိုးထားလို့ ထင်တယ် ဆပ်ပြာနံ့သင်းသင်းလေး နဲ့ အိမ်နေရင်း ဝတ်ထားတဲ့ လက်ပြတ် ဂါဝန်လိုလို တကိုယ်လုံးစွတ်ခြေသလုံးလောက် ရောက်တဲ့ ပိတ်စပါးပါးလေး အကျႌ ကြောင့် လက်မောင်းသား ဝင်းဝင်းလေး တွေကြောင့် လီးက တောင်လာရတယ်။စိတ်ကို အသာလျှော့ပြီး ဆန်ပြုတ်ကို ပဲ ကုန်အောင် သောက်လိုက်တယ်။

တကယ်တော့ ကျွန်တော် ဘာမှ မဖြစ်တော့ပါဘူး၊ ခေါင်းက တချက်တချက် နည်းနည်းလေး တင်းကနဲ ဖြစ်နာတာလေး ရယ် ပါးရိုးပေါ်မှာ နည်းနည်းလေး ထုံနေတာလေးရယ် ပဲ ကျန်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ နဲနဲ လေး ပိုပေးရတာပေါ့။ မိန်းမ တွေ က သနားတတ်တယ်လေ။ အဟီး။

အဲလိုနဲ့ အိမ်ကို ဆရာမကြီးအိမ်မှာ အိပ်မဲ့ အကြောင်း ဖုံးဆက်ပြောပြီးတော့ တနေ့ခင်းလုံး အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ဆရာမကြီးနဲ့ တီဗီကြည့် စကားစမြီပြော အကြောင်းအရာ မျိုးစုံပြောပြီး တော်တော့်ကို ရင်းနှီးလာကြတယ်။ ကျွန်တော့် စိတ်ထဲမှာတောင် အဲလောက်ရင်းနှီးလာတော့ သူ့ကို စိတ်ထဲက မှန်းလိုးနေမိတာတောင် အားနာလာသလိုပဲ။ ဒါပေမဲ့ အိမ်နေရင်း ဂါဝင် အပါးအောက်က အိတုံ ကားစွင့်နေတဲ့ တင်လုံး၊ပေါင်လုံးကြီးတွေ လက်ပြတ်ဝတ်ထားလို့ ဝင်းနေတဲ့ လက်မောင်းအိုးကြီးတွေ။ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းပါးချိုင့်လေးနဲ့ ကျက်သရည်ရှိတဲ့ ဆရာမကြီးကတော့ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းက လိုးချင်စိတ်တဖွားဖွား ပေါ်နေတာတော့ ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရဘူးလေ။

ညနေထမင်းစားကြပြီး တော့ အိမ်ရှေ့သွားဖို့ အထမှာ၊

“အား ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်”

ကျွန်တော့် မျက်နှာရှုံ့မဲ့ငြိီးလိုက်တာကြောင့် ဆရာမကြီးက ကျွန်တော့်ကို ပြေးလာပြီး လက်မောင်းကို တွဲလိုက်ပါတယ်။

“ဟင် မောင်ရဲ ဘာဖြစ်လို့လဲ ပြန်နာလာတာလား၊ ဆရာမကြီး ဆရာဝန်ကို ဖုံးဆက်လိုက်ရမလား”

“ဟင့်အင်း ရပါတယ် ဆရာမကြီး မနက်က အကိုက်အခဲပျောက်ဆေး ပြယ်သွားလို့နေမယ် ထပ်သောက်ရတော့မယ်ထင်တယ်။

“အေးဟုတ်သားပဲ ခနလေး ဆရာမကြီးဆေးယူပေးမယ် ခနထိုင်လိုက်အုံးပြီးမ အခန်းထဲ သွားလှဲနေလိုက်ပေါ့”

ကျွန်တော် ဆေးသောက်ပြီးတော့ ဆရာမကြီးက ကျွန်တော့်လက်မောင်းကို တွဲပြီး အိပ်ခန်းကို လိုက်ပို့တော့ သူ့နို့ကြီးတွေနဲ့ ကျွန်တော့် လက်မောင်းတချက်တချက်ဖိမိပွတ်မိနေတယ်။ အထိအတွေ့က အိလွန်းလို့ လီးကလည်း ပုဆိုးအောက်မှာ တောင်လာတာ ဆရာမကြီးသတိမထားမိအောင် ခါးကို အသာကိုင်းထားရတယ်။ သွားနေရင်းလမ်းမှာ ဆရာမကြီး ဝတ်ထားတဲ့ ဘရာဇီယာကပဲ အသားပျော့လို့လား မသိဘူး၊ သူ့နို့သီးခေါင်း တွေ မာလာတာ ကျွန်တော့် လက်မောင်းမှာ ခံစားထိတွေ့နေရတယ်။ ကျွန်တော်က မိန်းမ အတွေ့အကြုံ ရှိနေတဲ့ကောင်ပဲ ဆရာမကြီး လည်း နည်းနည်းတော့ ဖီးထ နေတယ် ဆိုတာ သိလိုက်ပြီပေါ့။ ကျွန်တော် စွန့်စားဖို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်မိတယ်။

အိပ်ခန်းထဲ ရောက်လို့ ကျွန်တော့်ကို ကုတင်ပေါ်ထိုင်ဖို့ ဆရာမကြီးက ကိုယ်ကို လှည့်ပေးလိုက်တော့ ဆရာမကြီးနဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆို ဖြစ်သွားပြီး မျက်နှာချင်းက လည်း တအားကပ်သွားတယ်။ ကျွန်တော့်ကို တွဲထားတဲ့ ဆရာမကြီးလက်ကို မလွတ်တော့ပဲနဲ့ နောက်လက်တဖက်နဲ့ သူ့ခါးကို ဖက်ပြီး ဆရာမကြီးရဲ့ နူတ်ခမ်းအစုံကို ဖိကပ်စုပ်နမ်းလိုက်တော့တယ်။ ဆရာမကြီး ရုတ်တရက် အငိုက်မိသွား လို့ သူ့နူတ်ခမ်းအိအိထွေးထွေးလေး ကျွန်တော့် နူတ်ခမ်းထဲ မှာ ပါလာတယ်။ ချိုပြီး အိနေတာပဲ။ ဆရာမကြီးလည်း အဲလို ယောက်ျားသားတယောက်နဲ့ အတွေ့အကြုံ မရှိဘူးလို့ ထင်တယ်။ သူ့ကိုယ်လုံးက ပျော့ခွေသွားပြီး ကျွန်တော့်ပေါ် လဲကျလာတာ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ကုတင်ပေါ်လုံးထွေးပြီး ကျသွားတော့တယ်။

နောက် သူသတိရသွားလို့လားမသိဘူး အတင်းရုန်းဖို့ ကြိုးစားတယ်။ ကျွန်တော်က မလွတ်သေးဘဲ ဆက်နမ်းတယ်။ ကျွန်တော့် တောင်မတ်နေတဲ့ လီးကလည်း သူ့ပေါင်ရင်းကို ထောက်မိနေရာက သူရုန်းတော့ ပေါင်တွေကို ပွတ်ထိုးနေသလို ဖြစ်ရာက တချက်သူ့ပေါင်ခွဆုံက စောက်ဖုတ်နေရာကို သွားထောက်မိတော့ အင့်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး သူရုန်းနေရာက ရပ်သွားပြီး ကျွန်တော့်ပေါ် ခွေကျလာပြန်ရော။

ဒီတခါတော့ ကျွန်တော် သိလိုက်ပြီ ငါ့ခွင်ထဲ ရောက်သွားပြီ ဆိုတာ။ အဲဒါနဲ့ ဆရာမကြီးကို ဖက်ရက်ကနေ လှိမ့်လိုက်တော့ ဆရာမကြီးက ပက်လက်ဖြစ်သွားပြီး ကျွန်တော်က အပေါ်က ရောက်သွားတော့တယ်။ ကျွန်တော့် လက်တဖက်က ရုန်းထွက်မရအောင် ဖက်ထားပြီး နူတ်ခမ်းကို အဆက်မပြတ်စုပ်နမ်းနေရင်းကနေ နောက်လက်တဖက်နဲ့ ဆရာမကြီး နို့တဖက်ကို အုပ်ကိုင် ပြီး ဆုပ်နှယ်ပေးနေလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့် လီးကြီးကလည်း ဆရာမကြီး စောက်ဖုတ်ပေါ်မှာ ထောက်ပွတ်နေတာပေါ့။ ဆရာမကြီးပါးစပ်က ငြီးသံလေး သဲ့သဲ့ ထွက်လာလို့ ကြည့်လိုက်တော့ ဆရာမကြီး မျက်လုံးတွေက ပိတ်ထားတာတွေ့ရတယ်။ မီးစိမ်းတော့ ပြနေပြီလေ။

အဲတာနဲ့ ဆရာမကြီးနူတ်ခမ်းကို ငုံစုပ်နေရင်းက ကျွန်တော့်လျှာကို ဆရာမကြီး နူတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားကနေ အသာထိုးသွင်းလိုက်တယ် ဆရာမကြီး ကဖီလင်မှာမျောနေတော့ ကျွန်တော့်လျှာကို ပါ မသိမသာလေး စုပ်ပေးလာတယ်။ ကျွန်တော်ပုဆိုးကို ခြေထောက်နဲ့ ကန်ချွတ်ရင်းက ဆရာမကြီးရဲ့ ဂါဝန်အနားစကို အပေါ်ကို လှန်တင်လာလိုက်တယ်။ ဂါဝန်အနား ပေါင်ပေါ်ရောက်တာနဲ့ ကျွန်တော့်လက်က ဆရာမကြီး ပေါင်ခွကြားက စောက်ဖုတ်ကို ပင်တီပေါ်ကပဲ ကိုင်ပြီး ပွတ်ပေးကြည့်တော့ အရည်တွေ ရွဲနေပြီ။ ကျွန်တော် ဆရာမကြီး ပင်တီကို ဆွဲချွတ်တော့ ဆရာမကြီးက သူ့ဖင်ကြီးကို ကြွပေးတယ်။ ဆရာမကြီး အသားလေးတွေ ကြက်သည်းမွှေးထတာမြင်ရတယ်။ မျက်လုံးကို တင်းတင်းမှိတ်ထားပေမဲ့ အသက်ရူသံက တအားပြင်းနေတယ်။

ဆရာမကြီးပေါင်လုံးတွေကို ကျွန်တော့်ဒူးနဲ့ ဖြဲကားလိုက်တော့ ဆရာမကြီးရဲ့ စောက်မွှေးနက်နက်တွေ ကြားက အရည်စိုရွဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ဟလာပြီး အတွင်းသား ပန်းနုရောင်ကို မြင်ရတော့ ကျွန်တော့်လီးကြီးကို တေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလိုက်တယ်။

“အ..အားးးး ”

ဆရာမကြီးဆီက ငြီးသံလေး ထွက်လာသလို ကျွန်တော့်လီးကြီးကိုလည်း တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဆုပ်ကိုင်ထားသလို ခံစားရတယ်။ လီးထိပ်ကွမ်းသီးလုံးကို အတင်းဖိထိုးတော့ အရည်တွေ စိုနေလို့ စောက်ဖုတ်ထဲ ဖျစ်ကနဲ ဝင်သွားတယ်။ ဆရာမကြီး လက်တွေက ကျွန်တော့် ကျောကို ကုတ်ခြစ်ပြီး ဖက်လာတယ်။ လီးက တအားကို တင်းကျပ်နေပေမဲ့ အိစက်နေတဲ့ အသားတွေထဲကို အတင်းထိုးခွဲပြီး ဝင်သွားတယ်။

“အားးးးးး နာတယ်..နာတယ်…မောင်ရဲ နိုးနိုးးးးးးးးး ထပ်မ ထိုးနဲ့တော့ အိုးးးးး ကျွတ်စ် ကျွတ်စ်..”

ခုနက ဖက်ထားတဲ့ လက်တွေနဲ့ ဆရာမကြီးက ကျွန်တော့် ရင်ဘတ်ကို တွန်းထုတ်ဖို့ ကြိုးစားတယ်။ ကျွန်တော်ကလည်း ခု အချိန်မှတော့ ဘယ်လွတ်ပေးတော့မလဲ၊ ဆရာမကြီးကို ရုန်းထွက်လို့ မရအောင် အတင်းဖက်ထားလိုက်တယ်။ လီးကိုတော့ ဆက်မထိုးသေးပဲ ရပ်ထားလိုက်တယ်။ ဆရာမကြီးမျက်နှာအနှံ့ကို နမ်းရှုံ့ ပြီး လျှာနဲ့ပါ လိုက်ရက်လိုက်တယ်။ဆရာမ ကြီးက ခေါင်းတယမ်းယမ်း နဲ့ပေမဲ့ ခနကြာတော့ သက်သာသွားတယ်ထင်တယ် ငြိမ်သွားတယ်။ အဲတော့မှ ကျွန်တော်က ဆက်မထိုးသေးပဲ နည်းနည်း လေး လီးကို နှဲ့ပေးနေလိုက်တယ်။ ဆရာမကြီးစောက်ဖုတ်က အရည်ပိုရွဲလာတယ်။ ခနနေတော့ ရုတ်တရက် ဖိပြီးထိုးချလိုက်တယ်။

“အား အမလေး သေပါပြီ ကျွတ်စ်..ရှီးးးးးးးး ရှီးးးးးးးး”

ဆရာမကွီး အရမျးနာသှားပုံရတယျ တအားအောျပွီး ကြှနျတော့ျကို ဆောငျ့တှနျးဖို့ ကွိုးစားတယျ။ ကြှနျတောျကလညျး နောကျဆုံး အညှောငျ့ဆိုတော့ ထိုးထညျ့ပွီးတာနဲ့ သူ့ကို တအားဖကျထားတော့ သူဘယျလိုမှ ရုနျးမရဘူးလေ။ အဲလို ဖကျထားရငျး ကြှနျတောျတို့ ဆီးခုံနှစျခု ကပျရကျသား မလှုပျမရှားပဲ ငွိမျနလေိုကျတာ၊ ဆရာမကွီး အသားတှေ တုနျခါနတော ရပျသှားပွီး အသကျရှုတာ ပွနျပုံမှနျဖွစျလာတဲ့အထိပဲ။ ကြှနျတော့ျ လီးကွီးတခြောငျးလုံးလညျး ကတီ်တပါစတှနေဲ့ အုပျပွီး ညှစျကိုငျထားသလိုပဲကပြျစေး နတော။ ဒါပမေဲ့ ဆရာမကွီး စောကျဖုတျထဲက အတှငျးသားလေးတှကေ ပှရှုံ့ပှရှုံ့ နဲ့ လုပျပေးနသေလိုမို့ ဇိမျခံပွီး မှိနျးလို့ ကောငျးနတောပေါ့။

ဆရာမကွီး ရဲ့ တကိုယျလုံး တောငျ့တငျးနတော လြှော့ကသြှားမှ ပဲ ဆရာမကွီးကို ဖကျထားတာ အသာလြှော့ပွီး သူ့မကြျနှာကို ကွညျ့လိုကျတယျ။ ဆရာမကွီး မကြျလုံးကို တငျးတငျးမှိတျထားပွီး အသကျကို ပုံမှနျဖွစျအောငျ ရှုနတောတှေ့ရတယျ။ ဆရာမကွီးရဲ့ မကြျမှနျကို အသာခြှတျပွီး ခေါငျးအုံးဘေးခလြိုကျတယျ။ ပွီးမှ ပါးလေး တှေ နဖူးလေး တှကေို အသာနမျးရှုံ့ပေးရငျးနဲ့ နူတျခမျးကို လြှာနဲ့ ရကျလိုကျတယျ။ ဆရာမကွီးပါးစပျလေး ဟလာတယျ။ ရှကျလို့ထငျတယျ မကြျလုံးတော့ မဖှငျ့သေးဘူး။ ပါးစပျလေးတော့ ပှငျ့လာတယျ။ ကြှနျတော့ျ လြှာကို ဆရာမကွီးပါးစပျထဲ ထိုးထညျ့ရငျး သူ့လြှာလေးကို လိုကျပှတျပေးတော့ ကြှနျတော့ျ လြှာကို ပွနျစုပျလာတယျ။ အဲဒီအခြိနျမှာ သူ့စောကျဖုတျထဲက အရညျတှေ ထပျထှကျလာတယျထငျတယျ။ ကြှနျတော့ျ လီးကွီးနညျးနညျးလေး ကပြျတာ လြှော့သှားတယျ။ အဲတော့မှ ကြှနျတောျ လီးကွီးကို တဝကျလောကျ ဆှဲထုတျပွီး သာသာလေး ပွနျထိုးထညျ့လိုကျတယျ။ အဲလို မြြိုးနဲ့ ဖွညျးဖွညျးခငြျး ဇိမျခံပွီး တရစျခငြျး လိုးပေးနတေော့ ဆရာမကွီးကိုယျလုံးလေး လူးလှနျ့လာပွီး ငွိးသံလေးတှေ ထှကျလာတယျ။ ဒီတခါငွီးသံက တော့ အရသာ ဖူးကို ထိသှားလို့ တုနျခါသှားတဲ့ ငွီးသံမြိုးလေး။ စောကျဖုတျက တော့ ဖွူူကြဲ ညိုခြှဲ ဆိုတဲ့ အတိုငျးလားမသိ၊ လိုးလို့ အရသာရှိလိုကျတာ စေးနတောပဲ။

နောက်တော့ အရှိန်ရလာပြီတော့ လီးကို ကျွတ်ခါနီး ထိ ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး ဆောင့်လိုးပေးနေတော့ ဆရာမကြီး အံကလေးကို ကြိတ်လို့ ကျွန်တော့် ပုခုံးကို ကုတ်ခြစ် ခံနေရှာတယ်။ ဒီတခါတော့ ကျွန်တော့် လီးလည်း အရမ်းယားနေပြီး ပြီးချင်နေပြီ ဆရာမကြီးလည်း အခု အချိန်မှတော့ နောက်ပြန်လှည့်မဖြစ်နိုင်တော့တာမို့ သူ့ဖင်ကြိးကော့ကော့မပေးပြီး အလိုးခံနေရှာတယ်။

“အ…အ….အား…အီးးးးးးးး”

“အို့……အိုးးးးးးးးးး”

လီးထိပ်က လရည်တွေ ဆရာမကြီးစောက်ဖုတ်ထဲ ကို ပူကနဲ ပန်းထွက်သွားတာ အရသာရှိလွန်းလို့ ကျွန်တော့် ပါးစပ်က တောင် အသံထွက် ငြီးလိုက်မိပါတယ်။ ကျွန်တော့် လီးထိပ်က လရည်တွေက ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ ကို ပန်းထွက်နေပြီး ဆရာမကြီး စောက်ဖုတ်ထဲက လည်း ကျွန်တော့် လီးချောင်းကြီးကို ဆုပ်လိုက် လျှော့လိုက် နဲ့ ညစ်ပေးနေသလို ခံစားနေရပါတယ်။ ဆရာမကြီး နဲ့ ကျွန်တော် နဲ့ နှစ်ယောက်သား တယောက်ကို တယောက် တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကြီး ဖက်ပြီး နေလိုက်ကြတာ နောက်ဆုံး ကျွန်တော့် လီးထဲက လရည်ထွက်တာ ရပ်ပြီး လီး ကြီး တဖြည်းဖြည်း ပျော့သွားမှ ပဲ တယောက်ကို တယောက် ဖက်ထားတာ ဖြည်လျှော့ ပြီး အသက်ကို ဝအောင် ရှုနေကြရပါတော့တယ်။

“မောင်ရဲ တို့ တော့ မှားမိကြပြီကွယ်၊ ဆရာမ ကို လွတ်ပါအုန်း ထမလို့”

“ဘာဖြစ်လို့ လဲ ဆရာမကြီးရယ်”

“အို မှားခဲ့တာကို မေ့လိုက်တော့ နောက်ထပ်မမှားအောင်လို့ ဆင်ခြင်ကြရမှာပေါ့”

“ကျွန်တော်က တော့ မှားတယ်မထင်ပါဘူး ဆရာမကြီးရယ်၊ အရမ်းကို ကောင်းတာပဲဟာ”

“အို ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ တော်တော့ အို ဒီလက်က ဘာလုပ်တာလဲ”

ကျွန်တော်က ပြောဆိုရင်းက ဆရာမကြီး နို့တွေကို လှမ်းအုပ်ကိုင်ပြီး ဆုပ်နှယ်လိုက်လို့လေ၊ ခုနက ဇိမ်ခံလိုးရင်းက ဆရာမကြီး နောက်ကျောက ဘရာဇီယာဂျိတ်ကို ဖြုတ်ထားခဲ့လို့ ဆရာမကြီး နို့ တွေက လွတ်လပ်နေပြီမဟုတ်လား။ ဆရာမကြီးက တော့ ဇောနဲ့ မို့ သူ့ဘရာဇီယာ ကျွတ်သွားတာတောင် အခုမှ သတိထားမိပုံရတယ်။ ကျွန်တော့် လက်ဖဝါးအောက်မှာပဲ သူ့နို့သီးခေါင်းလေး တွေ ထောင်လာတာ သတိထားမိတယ်။ကျွန်တော့် လီးက လည်း ပြန်မာထလာရပြီလေ။ ဆရာမကြီးရဲ့ မျက်မှန်မရှိ တော့တဲ့ မျက်လုံးပြူးပြူးလေး နဲ့ ပါးဖေါင်းဖေါင်းလေး နဲ့ ထူထဲလှတဲ့ ဆံပင်အုံကြီးဖရိုဖရဲနဲ့၊ ဂါဝန်တခုလုံးလည်း လည်ပင်းထိမတင်ထားလို့ ညိုဝင်းနေတဲ့ ကိုယ်လုံးထူထူထဲထဲလေး က ကြည့်လို့ အရမ်းကောင်း ပြီး ဆက်ဆီ ဖြစ်နေရတာကိုး။

ကျွန်တော့်လီးမာမာကြီး သူ့ပေါင်တွင်းသားတွေကို ထိုးပွတ်နေတော့ သူလည်း ဖီးပြန်တက်လာတယ်ထင်တယ်။ သိပ်တော့ မရုန်းပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ ရှက်ရှက်ကလေးနဲ့၊

“အိုး မောင်ရဲ ရယ်။ သူ သိပ်ဆိုးတာပဲ၊ ကိုယ့်ဆရာမ ကို ကိုယ် အဲလို လုပ်ရက်တယ်”

“ချစ်လို့ပါ ဆရာမကြီးရယ်၊ ဆရာမကြီးက အရမ်းကို ချောတာပဲ”

“သွားပါ မယုံပါဘူး၊ ယောက်ျားလေး တွေက အဲလိုပဲနေမှာပါ”

“တကယ်ပါ ဆရာမကြီးရယ် ခုတောင် ကျွန်တော့်လီးကြီးကို ကြည့်ပါလား”

“အို့……အား..ရှီးးးးးး ဟိုဟို..မောင်ရဲ တို့ ဟို အထဲက စပ်နေတယ် နာလည်းနာတယ်၊ ဖြစ်ပါ့မလားကွယ်”

“အစမို့ပါ ဆရာမကြီးရဲ့ ဖြစ်ပါတယ်ခနနေ ကောင်းသွားမှာပါ”

သူ့ရဲ့ စောက်ဖုတ် စိုစိုလေးထဲ ကျွန်တော့် လီးဒစ်ကြီး ဖိမြုပ်လိုက်လို့ အော်လိုက်တာ ဖြစ်ပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ပြောရင်း ဆိုရင်းကကိုပဲ အသာလေး ဖိလိုးလိုးပေးလိုက်ပါတယ်။ ဆရာမကြီး မျက်လုံးစုံမှိတ်လို့ တရှီးရှီး ငြီးနေရင်းက ကိုပဲ ဖင်ကြီး မြှောက်တက်လာရပါတယ်။ ဒီတခါလည်း အစပိုင်းတော့ နည်းနည်း လေး ကျပ်ပေမဲ့ နောက်တော့ အဆင်ပြေသွားပါတယ်။ ဒီတခါတော့ ကျွန်တော် ဆရာမကြီးဖင်လုံးကြီးတွေကို လက်ဖဝါးနဲ့ ပင့်ရင်း အားရ ပါးရ ဆောင့်ပြစ်ပါတော့တယ်။

“ဖွတ်..ဖတ်..ဗျိ..ဗြွတ်…စွိ….ဖတ်..”

“အင့်….”

“ဖွတ်..ဖတ်..ဗျိ..ဗြွတ်…စွိ….ဖတ်..”

“အိ..”

“ဖွတ်..ဖတ်..ဗျိ..ဗြွတ်…စွိ….ဖတ်..”

“အို့”

ဒီတခါတော့ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် အတွဲညီညီ ဆောင့်ကြလိုးကြနဲ့ တော်တော်လေး ကြာမှ နှစ်ယောက်စလုံး အရှိန်ပြင်းပြင်းလိုးရင်း ဒုတိယ အချီ ပြီးသွားကြရပါတော့တယ်။

“အား… ကောင်းလိုက်တာ ဆရာမကြီးရယ်”

“အိုး…မောင် ရဲ ရယ်”

“ကောင်းလားဟင် ဆရာမကြီး”

“အို ဘာတွေ လာမေးနေတာလဲ ပြောပါဘူး ရှက်စရာကြီး”

“ဒီလောက်တောင် ၂ချီ တိတိ လိုးပြီးနေတာတောင် ရှက်နေတုန်းလား ဆရာမကြီးကလည်း”

“ဟွန့် သူကရော၊ လူကို စိတ်ရှိလက်ရှိ သောင်းကျန်းနေပြီး ခုထိ ဆရာမကြီး ခေါ်နေတုန်းလား၊ သူက မှ ဆရာကြီး”

“ပါးစပ်က အကျင့်ပါနေလို့ပါ ဆရာမကြီးရဲ့ ဒါဆို ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ မမ လို့ ခေါ်ရမလား”

ဆရာမကြီးက ညို့ကြည့်ကြည့်နဲ့ ကြည့်ရင်း အင်းလို့ ပြောပါတယ်။

“ကဲ ပြောလေ မမ ရော ကောင်းလို့လားလို့”

“အင်း ကောင်းတာပေါ့ မောင်ရယ်”

“ဟင် ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တာလဲ၊ နားထောင်လို့ ကောင်းလိုက်တာ မမ ရယ် ပြန်ခေါ်ပါအုံး”

“ဟွန့် သူတော်တော်ကဲ၊ မောင် .. မောင်..မောင် ရယ် တဲ့ ကျေနပ်ပလား”

“ကျေနပ်ပါ့ မမ ရယ်၊ မောင် မမ ကို အရမ်းချစ်တယ်ကွာ”

“မမ ကလည်း မောင့်ကို ချစ်ပါတယ်”

ကျွန်တော် စိတ်ထဲ ကလိလိ ကို ဖြစ်လာလို့ ဆရာမကြီး ပါးနှစ်ဖက်နဲ့ မျက်နှာပြင်အနှံ့ကို တရွှတ်ရွှတ်နဲ့ အနမ်းမိုး ရွာချပြစ်လိုက်မိတော့တယ်။ဆရာမကြီးက လည်း ကျွန်တော့်ကို ပြန်လှန် နမ်းရှုံ့ပါတယ်။
ဆရာမကြီးကို လိုးခွင့်ရလိုက်တာ ကျွန်တော် ထီပေါက်သလောက် ကံကောင်းတယ် ဆိုတာ အဲဒီ နှစ်ချီလိုးပြီးမှ အမောဖြေရင်း စကားပြောတော့ သိလာရတော့တယ်။ တကယ်တော့ ကျွန်တော်က ဆရာမကြီး ရဲ့ ပန်းဦးကို ချွေလိုက်ရတာပါလား။ အပျိုစင် စစ်စစ် ဆိုရင် ကောင်မလေး ငယ်ငယ်လေးတွေ မှာပဲ ရှိမယ်လို့ ထင်ထားခဲ့တာ ဆရာမကြီး ပြောပြတော့မှ ကျွန်တော်က သူ့ကို ပထမဦးဆုံး ပါကင် ဖွင့်ပေးတဲ့သူ ဆိုတာ ကို သိလိုက်ရတယ်။ အဲဒါကြောင့်လည်း ကျွန်တော့် လီး မှာလည်း စပ်ဖြင်းဖြင်း နဲ့ ဖြစ်နေပြီး၊ အိပ်ယာခင်းမှာလည်း သွေးစလေး တွေ နည်းနည်း တွေ့ရပါတယ်။ သူ့စောက်ဖုတ် ထဲက နာပြီး စပ်နေတယ် ဆိုလို့ အဲဒီညက ဆက်မလုပ်တော့ပဲ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် သူ့အခန်းပြောင်းပြီး ဖက်ရက်အိပ်လိုက်ကြပါတယ်။

မနက် ကျွန်တော် အိပ်ယာက နိုးတော့ ဘေးမှာ ဆရာမကြီး မရှိတော့ပါဘူး။ မနေ့ညနေက လိုးခဲ့ရတာလေး ပြနတွေးပြီး ဖီးတက်လာတော့ လီးက မတရားတောင်လာပါတယ်။ အဲဒါနဲ့ ဒီအတိုင်း ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ပဲ အိပ်ခန်းထဲက ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ အသံ ကြားနေရတဲ့ နောက်ဖေးဘက်ကို သွားတော့ မီးဖို က ထမင်းစားပွဲပေါ်မှာ အငွေ့တထောင်းထောင်းထ နေတဲ့ ထမင်းကျော် ပန်းကန်ကို တွေ့လိုက်ရပြီး ကော်ဖီ ဖျော်နေတဲ့ ဆရာမကြီးကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။

“ဟော မောင် နိုးလာပလား”

“အင်း မမ အစောကြီး နိုးနေတာလား”

“ဟော ကြည့် သူဆိုးတယ် ပုဆိုးလေး ဘာလေးတောင် ဝတ်မလာဘူး”

“အို အိမ်ထဲမှာ မမ နဲ့ မောင် နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲရှိတာကို”

“ဘယ်သူပဲ ရှိရှိပေါ့ မျက်စေ့ရှက်ပါတယ် တကထဲ”

“မောင် အိပ်ယာက နိုးတော့ မ ကို မတွေ့တော့ စိတ်ပူလို့လေ”

“ဘာကို စိတ်ပူတာလဲ မောင်က”

“မောင့်ကို များ ထားခဲ့ပြီး ပြေးပြီလားလို့ပေါ့”

“ခစ်ခစ်၊ အောင်မယ်လေး တော် ဒါက ဘယ်သူ့အိမ်မို့လဲ၊ ကိုယ့်အိမ်တော့ ကိုယ်ပြစ်မပြေးပါဘူးတော်”

“အဟီး မသိဘူးလေ၊ နောက်ပြီးတော့ မောင့်ညီလေးကို ကြည့်ပါအုံး သူက မမ ကို လွမ်းနေလို့တဲ့ မာတောင်နေတာ မတွေ့ဘူးလား”

“အာ.. သူကွာ တအားဆိုးတာပဲ၊ မမ ဟိုဟာလေး ထဲ မှာ နာနေတယ် မမ ကြောက်တယ်ကွာ ခု တော့ မရသေးဘူးထင်တယ်”

“မမ တခုခု တော့ လုပ်ပေးရမယ် နော် နို့မို့ မောင့်ဟာကြီး ပေါက်ကွဲသွားမယ်”

“အင် အာ့ ဆို လက်နဲ့ လုပ်ပေးမယ်လေ လာထမင်းကျော်စားလိုက်အုံး”

“ဟင့်အင်း လက်နဲ့ လုပ်မပေးနဲ့ ခု မမ ပါးစပ်လေးနဲ့ လုပ်ပေး”

“မမ မှ မလုပ်တတ်တာ တခါမှ လည်းမလုပ်ဖူးဘူး”

“ရပါတယ် မောင်သင်ပေးမှာပေါ့၊ ဘာမှ မလုပ်တတ်စာ မရှိပါဘူး”

“မောင်က မဆာသေးဘူးလား၊ မတောင် ဆာလို့ နည်းနည်းစားထားတယ်၊ မဆာသေးရင်လည်း လာ အခန်းထဲ သွားမယ် ”

“အခန်းထဲ သွားစာ မလိုပါဘူး မမ ရယ်၊ ဒီမှာပဲ လုပ်ပေးလို့ ရပါတယ်။ မောင်လည်း စားလို့ ရတာပေါ့လို့”

အပျိုကြီးဆိုတော့ ဆက်ခ် ကိစ္စတွေ ကို အိပ်ခန်းထဲမှာ ပဲ လုပ်ရမည်လို့ စွဲမှတ်နေသော အပျိုကြီး ဆရာမ ကို ပညာပေးဖို့ ရည်ရွယ်ပြီးတော့ ထမင်းစား စားပွဲ က ကုလားထိုင်တခုမှာ ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ပြီးမှ လက်လှမ်းဆွဲခေါ်ပြီး ကျွန်တော့်ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ လီးစုပ်တယ် ဆိုတာကိုတော့ ပုံတွေ ဗီဒီယိုတွေ ကြည့်ဖူးပုံ ရပါတယ်။ အထူး မငြင်းတော့ပါ။ ကျွန်တော့် ရှေ့မှာ ပဲ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရင်း မာတောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို ကိုင်ကြည့်ပါတယ်။

“မောင့် ဟာကြီးက အကြီးကြီးပဲနော်၊ အကြောတွေလည်း ထောင်ထလို့ ဟွန့် သူ အဲဒါနဲ့ မမ ဟာလေးကို မညှာမတာ လုပ်လို့ပေါ့ အခု အထဲမှာ ပြဲသွားလားမသိဘူး အရမ်းနာနေတာ”

တကယ်က ကျွန်တော့် လီးက ပုံမှန် ဆိုက် ၅လက်မခွဲလောက်ပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ အပျိုကြီး ဆရာမ မို့ ယောက်ျား လီး သေခြာ မတွေ့ဖူးတာနှင့် ပါကင် မို့လို့လည်း တော်တော် ခံစားသွားရတာ ဖြစ်မှာပါ။ အန်တီနန်း တုန်းက တော့ ကျွန်တော့်လို လူငယ် အားအင် ပြည့် စတန်မနာ ရှိသူမို့ စွဲရတာ လို့ ပြောဖူးပါတယ်။

“ကဲ ပါ မမ ရယ် ကျွန်တော့် ကောင်လေး အရမ်းတင်းနေပြီ စုပ်ပေးပါတော့”

လို့ပြောရင်း သူ့ခေါင်း ကို အသာဆွဲပြီး ဖိပေးလိုက်ပါတယ်။ သူက ပါးစပ်လေး ဟပြီး ကျွန်တော့် လီးကို အသာငုံလိုက်ပါတယ်။ အား နွေးပြီး နူးညံ့့လှတဲ့ သူ့အာခံတွင်းကြောင့် ကျွန်တော့်လီးတောင် တဆတ်ဆတ်တုန်သွားရပါတယ်။ နောက်တော့ ခပ်ဖွဖွလေး စုပ်ပေးပါတယ်။ ကျွန်တော်က သူ တပတ်လျိုထုံးထားတဲ့ ဆံထုံးကြီးက ကိုင်ပြီးတော့ သူ့ခေါင်းကို နှိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်လုပ်ပေးရင်းနဲ့ သူ့ပါးစပ်ကို လိုးပါတော့တယ်။

“မမ မောင့်လီးမှာ နူတ်ခမ်းကို တင်းတင်းလေး စေ့ထားပေး”

နောက်တော့ ဆရာမကြီး နူတ်ခမ်းကို စောက်ဖုတ်လို သဘောထားပြီး ကောင်းကောင်းလိုးနေမိပါတယ်။ သူ့ပါးစပ်က တင်းတင်းစေ့ထားရင်းက လည်း အထဲက စုပ်ပေးနေတာမို့ အရမ်းကို အရသာ ရှိလှပါတယ်။ ကုလားထိုင်ပေါ်က ဖင်ကို ကြွကြွ ပြီးတောင် ထိုးမိလို့ တချက်တချက် သူ့အာဂေါင်ကို သွားထိမိပါတယ်။ နောက်တော့သူက ကျွန်တော် ထိုးထည့်လို့ မရအောင် ကျွန်တော့်ပေါင်တွေကို သူ့တတောင်နဲ့ဖိထားပါတယ်။ မကြာခင်မျာပဲ ကျွန်တော့် လီးတန်ကြီး ယားတက်လာပြီး လရည်တွေ သူ့ပါးစပ်ထဲ တဖြွတ်ဖြွတ်ပန်းထည့်ပြီး ပြီးလိုက်မိပါတော့တယ်။ ဆရာမကြီးလည်း သူ့ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသမျှကို မျိုချ ပြစ်လိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့် လီးကြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ပျော့သွားတဲံအထိ သူ စုပ်ပေးရှာပါတယ်။ ပြီးသွားတော့ ကျွန်တော်ပဲ သူ့ကို ဆွဲထူပြိး သူ့နူတ်ခမ်းလေးကို နမ်းလိုက်ပါတယ်။

“ကောင်းလိုက်တာ မမ ရယ်၊ မောင့်ကို မမ တကယ်ချစ်မှန်း သိသွားပါပြီဗျာ”

“မမ ကလည်း မောင့်ကို တကယ်ချစ်လို့ လုပ်ပေးတာနော်ဟွန်း တခါမှ မလုပ်ဘူးတဲ့လူကို အတင်းခိုင်းတာပဲ”

အဲဒီနေ့ ကတော့ ကျွန်တော်တို့ ချစ်သူ နှစ်ဦး ဟာ စလိုက်နောက်လိုက် ချစ်ရည်လူးလိုက်နဲ့ တနေ့လုံး ပျော်ရွင် မြူးထူးခဲ့ကြပါတယ်။ ကျွန်တော် လည်း အိမ်ကို ဖုံးဆက်ပြီး နောက်တနေ့ ဆက်အိပ်မဲ့ အကြောင်း ပြောလိုက်ပါတယ်။ ညကျရင်တော့ ဆရာမကြီး ကို လိုးလို့ ရမှာပဲ ဆိုတာလည်း သိထားတော့ လူက လည်း တချိန်လုံး သွေးပူနေတာပေါ့ ဟဲဟဲ။

ညနေဘက် ထမင်းစားပြီးတော့ တီဗီခနထိုင်ကြည့်ကြရင်းက ဆရာမကြီးကို ခါးလေး ဖက်ထားရာကနေ နူတ်ခမ်းကို နမ်းစုပ်လိုက်ပါတယ်။ ဆရာမကြီးကလည်း ပြန်နမ်းစုပ်တော့ အရှိန်ရလာကြပါတယ်။

“မမ အခန်းထဲ သွားရအောင်လေ”

“အင်း”

အခန်းထဲ ရောကတာနဲက ကျွန်တော်က အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ပြီးနေပြီလေ။ ဆရာမကြီးကသာ ရှက်နေပြီး အဝတ်အစားအပြည့်အစုံနဲ့ ကုတင်ပေါ်တက်ပက်လက်လှဲလိုက်တယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း သူ့ခြေရင်းဘက်က တက်ပြီး ထမိန်ကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲချွတ်လိုက်ပါတယ်။

“အို့”

ဆရာမကြီးရဲ့ ပေါင်လုံးတုတ်တုတ်ကြီး တွေက ညိုမွတ်ချောမွေ့နေပါတယ်။ စောက်မွှေးလေးပါးပါး ဖုံးနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကလည်း ဟစေ့စေ့နဲ့ မီးရောင်အောက်မျာ အရည်ကြည်လေးတွေ လဲ့နေပါတယ်။ ကျွန်တော်က ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို ဖြဲလိုက်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို မျက်နှာအပ်လို့ နမ်းရှုံ့လိုက်ပြီးမှ လျှာနဲ့ ရက်လိုက်ပါတယ်။ ဆရာမကြီးလက်တွေက ကျွန်တော့် ခေါင်းကို လာကိုင်ထားရင်း ငြီးသံလေးတွေ ပေးနေပါတယ်။ ကျွန်တော့် လျှာက ဆရာမကြီး စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းထဲ ထိုးထည့်လိုက်တော့ ပူနွေးနူးညံ့တဲ့ အတွင်းသားလေးတွေ နဲ့ စောက်ရည်ညီစို့စို့လေးတွေကို ခံစားရမိပါတယ်။ ဆရာမကြီးရဲ့ စောက်စေ့ ဖုဖုလေးကို လက်ညိုးထိပ်လေးနဲ့ဖိပွတ်ပေးရင်းက ကျွန်တော့်လျှာကို သူ့စောက်ခေါင်းထဲ အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးတော့ ဆရာမကြီး ဖင်ကြီးတွေ ကော့ပြန်တက်လာခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်တော့် သွားရည်တွေနဲ့ ဆရာမကြီးရဲ့ စောက်ရည်တွေက လျှံကျပြီးဆရာမကြီးဖင်ကြားထဲ စီးကျလာပါတယ်။ ကျွန်တော့် လက်ခလည်ထိပ်လေးနဲ့ စောက်ရည်တွေကို သုပ်ပြီးတော့ ဆရာမကြီး ဖင်ဝလေးကို ကလိပေးတော့ ဆရာမကြီး ခမျာ ငရံ့ပြာလူး ဖြစ်နေရပါတယ်။ ကျွန်တော့်လီးကြီးကလည်း မတရားတောင့်တင်းနေပြီမို့ ကြာကြာတော့ မနူးနိုင်တော့ပါ။ ဆရာမကြီးပေါင်ကြားဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရင်းက ကျွန်တော့်လီးကြီးကို ဆရာမကြီးစောက်ပတ်ဝကို တေ့လိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ ဆရာမကြီးပေါင်နှစ်လုံးကို ကိုင်လို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးပါတော့တယ်။ ဆရာမကြီးက မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး နူတ်ခမ်းလေး ဟတတနဲ့ ခံနေရှာတယ်။ နောက် အရှိန်ရလာတော့ တချက်ချင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့ မျက်လုံးတွေ ပွင့်လာပြီး ကျွန်တော့်ကို စိုက်ကြည့်ရင်း အံကလေးကို ကြိတ်ထားပါတယ်။ သူ့ဖင်ကြီးကို လည်းကော့ကော့ပေးလာပါတယ်။ စာသင်ခန်းထဲ မှာ အိန္ဒြေကြီးလှတဲ့ ဆရာမကြီးတယောက် ရမက်ထန်နေတဲ့ မျက်နှာလေးကို ကြည့်ပြီး လိုးရတာ အရသာ ရှိလွန်းလို့ သိပ်တောင် အကြာကြီးမခံပဲ ပြီးချင်နေပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဆရာမကြီးမပြီးခင် ပြီးသွားမှာ စိုးလို့ ထိန်းထားပြီး လိုးနေခဲ့မိတယ်။ နောက်တော့ ဆရာမကြီးက အော်ဟစ်ငြီးတွားပြီး ကျွန်တော့်လက်တော်ကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်လာလို့ သူလည်းပြီးချင်နေပြီ ဆိုတာ သိရလို့ အမြန်ဆောင့်ပေးရင်း နှစ်ယောက်အတူတူ ပြီးလိုက်ကြပါတယ်။

“မောင် ရယ်၊ မမ ကို သတ်နေတာလားကွာ”

“အို မမ ကလည်း မောင်က မမ ကို ချစ်နေတာပါ”

အဲဒီညက ကျွန်တော် နဲ့ မမ တို့ အားရပါးရလိုးကြ မောရင် နားလိုက် ခနအိပ်လိုက် ပြန်နိုးရင် လိုးလိုက်နဲ့ ဘယ်နှစ်ချီမှန်းတောင် မသိပဲ မိုးလင်းသွားခဲ့ရပါတယ်။ အာရုံတက်လောက်မှာမှ အိပ်ပျော်သွားလို့ နေမြင့်လောက် ကျွန်တော်နိုးလာတော့ ဆရာမကြီးခမျာ မထနိုင်သေးပါဘူး ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ မှောက်ရက် ကျွန်တော့်ဘေးမှာ အိပ်ပျော်နေတုန်းရှိပါသေးတယ်။ ညိုဝင်းချောမွတ်နေတဲ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေနဲ့ လုံးဝန်းဖွင့်ထွားအယ်စတုံ ဖင်လုံးကြီးကို ကြည့်ရင်း ဒီနေ့တော့ ဖင်ရအောင်လိုးမယ်လို့ တွေးလိုက်မိပါတော့တယ်။