ဒီနေ့လည်း အောင်မိုးခြိမ့် သူ့ရုံးခန်းကို စောစောစီးစီး ရောက်နေတယ် ။ သူ့ထက် စောတာက သူ့တပည့် သိန်းအုပ်ကျော် ။ သူ့ကား ထိုးဆိုက်လိုက်တာနဲ့ သိန်းအုပ်ကျော် ကားဆီကို ပြေးလာတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ လက်ဆွဲအိတ်အပြားလေးကို သိန်းအုပ်ကျော်က လှမ်းယူလိုက်တဲ့အချိန် အောင်မိုးခြိမ့်က “ ဒီနေ့ ရှိုင်းတို့အမှု ရုံးချိန်း ရှိတယ် မဟုတ်လား…. တပည့်…” လို့ မေးလိုက်တယ် ။ သိန်းအုပ်ကျော်က ချက်ချင်းဘဲ.. “ ဟုတ်တယ်..ဆရာ…၁၁နာရီ …” လို့ ဖြေလိုက်တယ် ။ ရုံးခန်းပေါ်ကို တက်လာတဲ့အချိန် အောင်မိုးခြိမ့်က “ တပည့်ရေ..ဆရာ့အတွက် ကော်ဖီ ဖျော်တဲ့ အချိန်မှာ အောက်ထပ်ဆိုင်က ဘဲသားမုန့်လေးပါ မှာလိုက်ကွာ.. ဟီး..အိမ်က ဘာမှ မစားခဲ့ရသေးလို့ ..” လို့ သိန်းအုပ်ကျော်ကို ပြောလိုက်တယ် ။ သိန်းအုပ်ကျော်က “ ဟုတ်ကဲ့ဆရာ….” လို့ ဖြေတယ် ။ မနေ့ညနေက ရေချိုးခန်းထဲမှာ မယားချောလေးနဲ့ စလိုက်တဲ့ ကာမပွဲကြမ်းလေးက အိပ်ခန်းထဲကို ရောက်သွားပြီး ပီပီပြင်ပြင် ဆွဲဖြစ်ခဲ့ကြပြီးတော့ အစရှိသွားတာနဲ့ ဆက်တိုက် ဆိုသလိုဘဲ တပွဲပြီး တပွဲဆွဲဖြစ်သွားကြတာ လေးချီတိုင်တိုင်ဘဲ ။ မနက်ကျတော့ မယားဖြစ်သူလည်း အိပ်ရာက ခါတိုင်းလို မထဘဲ နှပ်နေလို့ ဘရိတ်ဖတ်စ် ဘာမှ မစားခဲ့ရသေးတာ ..။

သူ့ရုံးခန်းကို သိန်းအုပ်ကျော်က ကြိုတင်ရောက်နှင့်ပြီး အဲကွန်းဖွင့်ပေးထားတာကြောင့် သူဝင်သွားတာနဲ့ စိမ့်အေးနေတယ် ။ ဒီနေ့ ရုံးချိန်းမှာ ရှိုင်းရဲ့ ကွန်ပိုဇာ (တေးရေးဆရာတွေ ) အာမခံရမယ်လို့သူ ကြိမ်းသေတွက်ထားတယ် ။ ပေးကမ်းခြင်းသည် အတားမဆီး ဆူးညှောင့်ခလုပ်တွေကို ဖယ်ရှားပစ်မှာ သေချာတယ်လေ ။ ကော်ဖီပူပူ တခွက်နဲ့ ဘဲသားမုန့် တပုဂံ သူ့စားပွဲပေါ်ကို ရောက်လာသည် ။ ဟာနေတဲ့ ဝမ်းဘိုက်ကို ဖြည့်တင်းပြီးချိန်မှာ သိန်းအုပ်ကျော်က အပြင်ကနေ အင်တာကွန်းနဲ့ “ ဆရာ..ဆရာ့သူငယ်ချင်း ဦးအာကာကျော်ကျော် နဲ့ ဇနီး ရောက်နေပါတယ်.. ဆရာ တွေ့နိုင်ပါမလား…” လို့ ပြောလိုက်တာကို သူ ကြားလိုက်ရလို့ သူ့သူငယ်ချင်း အာကာကျော်ကျော် သူ့မိန်းမကို ခေါ်လာ မိတ်ဆက်ပေးမယ် လို့ ပြောခဲ့တာကို သတိရလိုက်တယ်…။ “ တပည့်ရေ..လွှတ်လိုက်ပါကွယ်…” လို့ သူ ပြန်ပြောလိုက်ရင်း နံရံက မှန်မှာ သူ့ကိုယ်သူ ပြန် စစ်ဆေးလိုက်တယ် ။ ဘဲသားမုန့်ကြောင့် ပေနေတဲ့ ဆီတွေကို လက်သုတ်ပုဝါနဲ့ သေသေချာချာ သုတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ အာကာကျော်ကျော်နဲ့ သူ့မိန်းမ ဝင်လာတယ် ။ “ လာ သူငယ်ချင်း..ထိုင်ကြပါ…” အာကာကျော်ကျော်ရဲ့ မိန်းမက တော်တော် ငယ်တာဘဲ ။ သူ့မိန်းမ ဒီလောက် ချောလိမ့်မယ်လို့ အောင်မိုးခြိမ့် ထင်မထားခဲ့ဘူး ။

အသားဝင်းဝါဝါ စွဲဆောင်မှုအပြည့် ရှိတဲ့ မျက်လုံးမျက်ခုံးနဲ့ နှာတန်ပေါ်ပေါ် နှုတ်ခမ်းလှလှနဲ့ ကုလားဆင်လေး ။ ရုတ်တရက် ကြည့်ရင် မဂိုကုလားဖြူမလေး နဲ့ တူသည် ။ “ အောင်မိုးခြိမ့်..ဒါ ငါ့မိန်းမ ..ဆွေဆွေမာထွန်း.. ဆွေဆွေ..ဒါ မောင့် အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်းကြီး အောင်မိုးခြိမ့် ….မောင်မပါဘဲ ရန်ကုန်ကို လာတဲ့အခါ ဒီကောင်ကြီးကို အစစ အားကိုးနိုင်တယ် …” အာကာကျော်ကျော်က သူ့မိန်းမ ဆွေဆွေမာထွန်းနဲ့ အောင်မိုးခြိမ့်ကို မိတ်ဆက်ပေးတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်က “ ဘာဘဲလိုလို ပြောပါ ..အာကာ မပါလည်း ကျနော့်ဆီကို ဝင်ပါ …ဆွေဆွေ…” လို့ ပြောတယ် ။ အာကာကျော်ကျော်နဲ့ ဆွေဆွေမာထွန်းတို့ကို အောက်ထပ်က ဆိုင်က ဘဲသားမုန့်နဲ့ လဖက်ရည်နဲ့ မှာခိုင်းပြီး ကျွေ း တယ် ။ သူတို့ လင်မယား ပြန်ဖို့ ထကြတော့ အောင်မိုးခြိမ့် သူ့ရုံးခန်း အပြင်ဖက်အထိ လိုက်ပို့နုတ်ဆက်တယ် ။ သူ သတိထားမိလိုက်တာက အာကာကျော်ကျော်ရဲ့ ဇနီးချောလေး ဆွေဆွေမာထွန်းက သူ့မိန်းမ ခင်ဦးဦးမြင့် ထက်တောင် ပိုပြီး ကျန်းမာရေးကောင်းနေတာပါဘဲ ။ အချိုးကျ လှပလွန်းတဲ့ ခါးသိမ်သိမ်အောက်က တင်ပါးလှလှကော့ကော့ကြီးတွေနဲ့ ပေါင်တန်သွယ်လှလှတွေကို မသိမသာ ကြည့်ပြီး သွားရေယိုသွားရတယ် ။ သူတို့ ပြန်သွားပြီး ခဏခဏ ဘဲ ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ တင်ပါးလှလှတွေကို ပြန်လည် မြင်ယောင်မိပြီး သဘောကျနေမိတယ် ။

ငယ်သူငယ်ချင်းရဲ့ မိန်းမ..လင်ရှိမိန်းမ ဆိုတာကို သတိမထား ဂရုမစိုက် တော့ဘဲ ကာမရာဂစိတ်ကို ထိန်းချုပ်ဆင်ခြင်မှု လုံး၀ မရှိတော့ဘူး ။ သိန်းအုပ်ကျော် ဒီနေ့ ရုံးခန်းကို တက်လာတော့ ဘောစ် အောင်မိုးခြိမ့် ရုံးခန်းကို သူ့ထက် စောပြီး ရောက်နှင့်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ ဒီလို ခဏ ခဏ ဖြစ်တတ်ပါတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်က နံမည်ကျော်တာ အောင်မြင်တာလည်း မပြောနဲ့ ။ ဝိရိယက ရှိတယ် ။ ကြိုးစားတယ် ။ ဒါပေမယ့် ဆရာ ကော်ဖီသောက်မလား.. ဘာ ဘရိတ်ဖတ်စ် စားမလဲ မေးမလို့ သူ့သီးသန့်ရုံးခန်းထဲကို ဝင်ဖို့ ကြိုးစားတော့ အထဲက သော့ပိတ်ထားတာကို သိန်းအုပ်ကျော် သိလိုက်ရတယ် ။ ဆရာက ဒီလို လုပ်လေ့ မရှိဘူး ။ အထူးသဖြင့် ကော်ဖီ လာပို့ပေးမယ့် ဒီလို မနက်စောစော အချိန် ။ သည်အခိုက်မှာ ဆရာ့ရုံးခန်းထဲ့ အသံတချိ ု့ကို ကြားလိုက်ရတယ် ။ မိန်းမ တယောက်ရဲ့ အသံ ။ ဟာ….ဘယ်က မိန်းမများပါလိမ့် ..။ ဟို ရှိုင်းဆိုတဲ့ အဆိုတော်လေးများလား …။ ဒါမှ မဟုတ် သုန်တြာ လား.. ခရစ်တီရာနာ လား …။ အထဲက အသံဘလံတွေကို နားထောင်ကြည့်ဖို့ ဆရာ့ရုံးခန်း နံရံနားကို သိန်းအုပ်ကျော် တိုးကပ်လိုက်တယ် ။ ဆရာ့အခန်းနံရံနား ကပ်ပြီး နားထောင်ပေမယ့် မိန်းမတယောက်ရဲ့ တခိခိ တခစ်ခစ် ရယ်သံတွေကိုဘဲ ကြားရပြီး ဒီမိန်းမဟာ ဘယ်သူလဲ ဆိုတာ သူ မခန့်မှန်းတတ်ဘူး ဖြစ်နေတယ် ။

သိန်းအုပ်ကျော်သည် သူ့ဆရာ အောင်မိုးခြိမ့် ဇ ရှိတာကို သိနေတာ ကြာပါပြီ ။ ဆရာအောင်မိုးခြိမ့်သည် မိန်းမကိစ္စမှာ နံမည်ကြီးတာကိုလည်း တပည့်ရင်းမို့ သိနေတာ ကြာပြီ ။ ဆရာအောင်မိုးခြိမ့်သည် သူ့ဆီမှာ ရှေ့နေပညာ လာသင်ကြတဲ့ မိန်းကလေး တပည့်မများကို တယောက်မှ အလွတ်မပေးတာလည်း သိနေတွေ့နေရတယ် ။ သိန်းအုပ်ကျော်သည် သူ့အပေါ် အလွန် စေတနာထားပြီး သူ့ကို ကြည့်ရှုစောင့်ရှောက်ထားတာကြောင့် ဆရာအောင်မိုးခြိမ့် ဘယ်လောက် သောင်းကျန်း သောင်းကျန်း သူကတော့ သစ္စာရှိ လေးစားနေမှာ ဘဲ ။ ဆရာ့ရုံးခန်းထဲကို စောစောစီးစီး ရောက်နေပြီး တခိခိ ရွနေတဲ့ မိန်းမဟာ ဘယါသူလည်း ဆိုတာကို သိန်းအုပ်ကျော် သိချင်စိတ် တအား ပြင်းပြနေတယ် ။ ဒါကြောင့် ဘိုက်ဆာနေတာတောင် အောက်ထပ်က ဆိုင်မှာ သွား မစားသေးဘဲ ဆရာ့ရုံးခန်းထဲက ထွက်လာမယ့် မိန်းမကို တွေ့ရဖို့ အောင့်အီးပြီး ဟိုဟာ လုပ်သလိုလို ဒီဟာ လုပ်သလိုလိုနဲ့ စောင့်နေလိုက်တယ် ။ မကြာပါဘူး ။ ရုံးခန်းထဲကနေ ဆရာ့ခေါ်သံ ကြားလိုက်ရတယ် ။ “ သိန်းအုပ်ကျော်ရေ…..ဆရာ့အတွက် အောက်က ဆိုင်က ကြက်ဥကြော်.. အိုဗာတင်း.. မှာပေးပါကွယ် … ဧည့်သည်အတွက်ပါ ၂ ယောက်စာပေါ့….” လို့ ပြောလိုက်တဲ့ ဆရာ့အသံက မောဟိုက်နေသလိုလိုဘဲ ။

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ…” လို့ ပြန်ဖြေရင်း သိန်းအုပ်ကျော် အောက်ထပ်က ဆိုင်ကို ဖုန်းနဲ့ ဆက်ပြီး မှာလိုက်တယ် ။စားစရာတွေ လင်ဘန်းနဲ့ လာပို့တော့ သိန်းအုပ်ကျော် အထဲကို ဝင်ပို့ရတယ် ။ သိန်းအုပ်ကျော် တအား အံ့အားသင့်သွားတယ် ။ အထဲမှာ ရောက်နေတဲ့ မိန်းမက ဆရာ့သူငယ်ချင်း ဆိုတဲ့ဦးအာကာ ကျော်ကျော်ရဲ့ ဇနီး မဆွေဆွေမာထွန်း ဖြစ်နေတယ် ။ ဘယ်လို အစောကြီး ရုံးခန်းထဲ ရောက်နေကြသလဲတော့ မသိဘူး ။ ဆရာအောင်မိုးခြိမ့်က ကြက်ဥကြော်နဲ့ ပေါင်မုန့်မီးကင်ကို အားရပါးရ စားရင်း “ သိန်းအုပ်ကျော် ရေ..မင်း ဒီနေ့ ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ ရုံးကိစ္စလေးတွေ သွားပေးရမယ်ကွာ..” လို့ ပြောတယ် ။ သိန်းအုပ်ကျော်လည်း သွားဖြီးပြပြီး “ စိတ်ချပါ ဆရာ..လိုတာပြောပါ..ကျနော် သွားပေးမယ်..” လို့ ပြန်ပြောရင်း အခန်းထဲက အထွက် ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ရှိုးလိုက်တယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့် ဒီနေ့ အမှုတခု ရှိတာကြောင့်ဆွေဆွေမာထွန်းကို ရှော့ပ်စန်တာ တခုကို လိုက်ပို့လိုက်ပြီး အမှုပြီးတဲ့အချိန် ပြန်တွေ့ကြဖို့ ချိန်းထားလိုက်တယ် ။ ဒီနေ့ ရင်ဆိုင်ရမယ့် အမှုက အပြန်အလှန် တရားစွဲဆိုထားတဲ့မယားခိုးမှုနဲ့ နာကျင်စေမှု ။ ယောက်ျားဖြစ်တဲ့လူက မိန်းမကို တခြားလူတယောက်နဲ့ ကာမမှုပြုနေတာကို ပက်ပင်းမိတော့ ဆွဲလားထိုးလားတွေ ဖြစ်ကုန်တဲ့အခါ ကြာခိုတဲ့ လူကို လိုက်ရိုက်နှက်တဲ့အခါ မိန်းမက ကြားဝင်ခံလိုက်လို့ မိန်းမလက်ကျိုးသွားတယ် ။

ဒီလူက ကြာခိုတဲ့ လူကို မယားခိုးမှုနဲ့ တရားစွဲတော့ မိန်းမကလည်း လင်ငယ်ကို ထိလို့မခံချင်ဘဲ သူ့ယောက်ျားကို နာကျင်စေမှုနဲ့ ပြန်စွဲတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်ကို ယောက်ျားဖြစ်တဲ့လူက ငှားတာ ။ အောင်မိုးခြိမ့်လည်း အမှုအခြေအနေကို ကြည့်လိုက်တော့ နှစ်ဖက်စလုံးက ထောင်ကျနိုင်တဲ့ ဟာချည်းဘဲ ။ တရားရုံးကို ရောက်တော့ သူ့အမှုသည်က ကြိုရောက်နေတယ် ။ အမှုသည်က အစိုးရ ရုံးတရုံးမှာ အရာရှိတယောက် ဖြစ်တော့ ထောင်ကျ မခံနိုင်ဘူး ။ ထောင်ကျရင် အလုပ်ပါ ပြုတ်မှာ ။ သူ့မိန်းမကို ကြာခိုတဲ့ကောင်ကလည်း သူ့ထက်တောင် ပိုဆိုးသေးတယ် ။ အစိုးရလက်နက်ကိုင် တပ်ဖွဲ့တခုက အရာရှိ ။ ထောင်ကျရင် သူလည်း အလုပ်ပြုတ်မယ်လေ ။ ဒီတော့ တင်းမာနေတာကို ကြားကနေ ညှိပေးလိုက်တာက နှစ်ဦးနှစ်ဖက် မနစ်နာဘူးလို့ အောင်မိုးခြိမ့် တွက်ဆသလို တဖက်က မိန်းမရဲ့ ရှေ့နေကလည်း အောင်မိုးခြိမ့်လိုဘဲ ထင်မြင်တယ် ။ ဒါနဲ့ အောင်မိုးခြိမ့်လည်း တရားသူကြီး ဘယ်သူလဲ ဆိုတာကို ကြည့်လိုက်တော့ သူ ဝင်ထွက်လို့ ရမယ့် တရားသူကြီးလည်း ဖြစ်နေတာနဲ့ တိုင်ပင်ကြည့်လိုက်တော့ နှစ်ဖက်စလုံး နာမယ့်သဘော ပြသနေတယ် . ညှိလိုက်တာက အကောင်းဆုံးဘဲ တဲ့ ။ ဒါနဲ့ နှစ်ဦးနှစ်ဖက် ကြေအေးလိုက်ဖို့ လုပ်ကြတယ် ။

ကြေအေးလိုက်ကြပေမယ့် သူ့အမှုသည်နဲ့ ဟိုဖက်က ကြာခိုတဲ့ ငတိတို့ရဲ့ တင်းမာမှုကတော့ နိုင်းလောက်ရှိတယ် ။ သူက သူ့အမှုသည်ကို ကိုယ်ကလည်း အလုပ်အကိုင်နဲ့ ဆိုတော့ ထပ်ပြီး မညိရင် ကောင်းတယ်…စိတ်လျှော့ပါ လို့ အကြံပေးတယ် ။ အမှုသည်ကလည်း သူပြောတာကို လက်ခံပါတယ် ။ အမှုသည်က ထမင်းကျွေးလို့ တရားရုံးနားက ထမင်းဆိုင်မှာ ကုန်းဘောင်ကြော်..ကိုက်လန်ကြော်နဲ့ ကောင်းကောင်းဆွဲနေတုံး ဖုန်းလာတယ် ။ အိုး..ရှိုင်းလေး ခေါ်တာ ။ ကိုချ ုပ်တို့ အာမခံ ရတဲ့နေ့က ဆရာနဲ့တနေရာ မသွားလိုက်ရဘူး.. ဆောရီးဘဲ လို့ ရှိုင်းက တီတီတာတာ ဘာညာဘာညာ ပြောတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်လည်း ရှိုင်းနဲ့ တွေ့ဖို့ ချိန်းလိုက်တယ် ။ ထမင်းစားပြီးလို့ အမှုသည်ကို နုတ်ဆက်ပြီး သူ့ကားဆီကို လျှောက်သွားလိုက်တဲ့အချိန် ဖုန်းတခု ထပ်လာလို့ ကြည့်လိုက်တော့ ဆွေဆွေမာထွန်း ဖြစ်နေတယ် ။ ဆွေဆွေမာထွန်းက “ အကိုအောင်…ဆွေ ရှော့ပင် လုပ်လို့ပြီးပြီ … အကိုအောင် လာခေါ်နိုင်ပြီလားဟင်…” လို့ မေးတယ် ။ “ လာခေါ်နိုင်ပြီ…ဆွေလေး….လာပြီ..လာပြီ….ဒါနဲ့ ဆွေလေးကို တခု ရီကွက်စ် လုပ်လို့ ရမလားဟင်…” လို့ အောင် မိုးခြိမ့် မေးလိုက်တယ် ။ “ ဘာများလဲ အကိုအောင်..” “ အကို့ကိုလေ..အကိုဘဲ ခေါ်ပါလား..ဟီး… အကိုအောင် ဆိုတော့ တမျိုးကြီးဘဲ….” “ ဟုတ်ကဲ့…အကို…” အောင်မိုးခြိမ့်သည် သူငယ်ချင်း အာကာကျော်ကျော်ရဲ့ မိန်းမ ဆွေဆွေမာထွန်း ကိုလည်း အလွတ်မပေးချင် ။

ဆွေ ဆွေမာထွန်းကလည်း သူ့လိုဘဲ တဏှာရမက် ကြီးတဲ့ မိန်းမ ။ မြွေမြွေချင်း ခြေမြင် တယ် ။ ဒါကြောင့်လည်း သူ့လင် လိုက်မလာတဲ့ ရန်ကုန်ခရီးစဉ်မှာ အောင်မိုးခြိမ့်နဲ့ အပြတ်ကဲပစ်တော့မည် ။အောင်မိုးခြိမ့် ဆွေဆွေမာထွန်းကို ချိန်းထားတဲ့နေရာမှာ သွားခေါ်လိုက်ပြီး သူကဲနေကျ သူခေါ်သွားနေကျ ကွန်ဒို အခန်းကို ခေါ်သွားလိုက်တယ် ။ တနေ့ကျရင် ဆွေဆွေမာထွန်းနဲ့ အာကာကျော်ကျော်တို့ ဝယ်တဲ့အခါ အိုင်ဒီယာ ရအောင် လိုက်ကြည့် ဆိုပြီး ခေါ်သွားတာ ။ ဆွေဆွေမာထွန်းကလည်း အောင်မိုးခြိမ့် အကြံကို သိတယ် ။ ဒီလူကြီး ကြံစည်တော့မယ် ဆိုတာ ။ ဒီလို သိသိကြီးနဲ့ လိုက်သွားရတာက ရင်ခုံစရာကြီး ။ ဆွေဆွေမာထွန်း စိတ်တွေ အရမ်း လှုပ်ရှားနေတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်ကလည်း သူငယ်ချင်း အရင်းအခြာရဲ့ မိန်းမ အပေါ် စည်းမစောင့်ဘဲ အခုလို ကြံစည်ရတာကို သဘောကျနေတယ် ။ သူ့စိတ်တွေက မလုပ်သင့်တာကို လုပ်ရတာကို ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားသလိုဘဲ ။ ပထမ တခါ အာကာကျော်ကျော်နဲ့ လာကထဲက ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ စွင့်ကား တောင့်တင်းတဲ့ အိုးကြီးတွေကို သူ့လင် အလစ်မှာ ခိုးခိုးကြည့်ပြီး စိတ်နဲ့ ပြစ်မှားနေခဲ့တာ ။ “ အကိုအောင်..အဲလေ..အကိုက တအား ချမ်းသာတာဘဲနော်…တိုက်ခန်းတွေ အပို ဝယ်ထားနိုင်တယ်…” “ နဲနဲပါးပါးပါး ဆွေဆွေရယ်..ဟဲဟဲ….” ကွန်ဒို အဆောက်အဦးရဲ့ အေရှ့မှာ ကားကို ရပ်လိုက်တဲ့အချိန် အောင်မိုးခြိမ့် ပေါင်ကြားက မြွေဟောက်က တအားကို ပါးပျဉ်းထောင်နေလို့ ကားပေါ်က အဆင်းရ ခက်နေတယ် ။

သူ့လက်ဆွဲအိတ် အပြားလေးနဲ့ ကာပြီးထားရတယ် ။ ဆွေဆွေမာထွန်းနဲ့ အပေါ်ထပ် သူ့တိုက်ခန်းကို တက်ကြတဲ့အခါ ဆွေဆွေမာထွန်းကို လုပ်ရတော့မယ် ဆိုတဲ့ စိတ်က အောင်မိုးခြိမ့်ကို တအား ပိုပို ထန်စေတယ် ။ တိုက်ခန်းတံခါးကို ဖွင့်တော့ သော့တန်ကို သော့ပေါက်ထဲ ထိုးလို့ မရဘူး ။ သူ့လက်တွေ တုန်နေလို့ ။ ဝါရင့်နေတဲ့ လူတယောက် ဖြစ်ပေမယ့် လင်ရှိမိန်းမတယောက်ကို ခိုးစားရမှာမို့ လူငယ်လူသစ်လေး တယောက်လိုဘဲ အောင်မိုးခြိမ့် စိတ်တွေ မတည်ငြိမ် ..။ “ အကို့လက်တွေ တုန်နေတယ်…ခိခိ..” ဆွေဆွေမာထွန်းက ပြုံးစိစိနဲ့ ပြောလိုက်တယ် ။ အခန်းထဲကို ရောက်တော့ အောင်မိုးခြိမ့်က ဒါက မီးဖိုခန်း.. ဒီမှာက ရေချိ ုးခန်းနဲ့ အိမ်သာ…ဆိုပြီး လိုက်ပြတယ် ။ အိပ်ခန်းထဲကို ရောက်တော့ ဆွေဆွေမာထွန်းက ထူထဲ တဲ့ မွေ့ယာကြီးပေါ် ထိုင်ကြည့်တယ် ။ “ အကို့ ကုတင်နဲ့မွေ့ယာက တကယ့် အပျံစားဘဲကွာ.. အိပ်ချင်စိတ်တောင် ပေါက်လာပြီ….” “ အိပ်ချင် အိပ်လိုက်ပေါ့ ဆွေဆွေရဲ့…” ဆွေဆွေမာထွန်းက ကုတင်ပေါ်ကို ပက်လက်လှဲချလိုက်တယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်လည်း ဆွေဆွေမာထွန်း ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ် ။ “ အကို..အကို့သူငယ်ချင်း အကြောင်း သိထားလား…” “ ဟင်..ဘာအကြောင်းလဲ…မသိထားဘူး…” “ အင်း…သူ..သူ….ဟိုဒင်း မလာတော့ဘူး အကို…” “ ဟင်..ဟုတ်လား…ကြာပြီလား….” “ အင်း…နဲနဲကြာပြီ …သူသောက်နေတဲ့ ဆေးတွေကြောင့် ထင်တာဘဲ …”။

“ မသိဘူး..ဆွေဆွေ..သူကလည်း မပြောပြဘူး … ဒါဆို ဆွေဆွေနဲ့ သူ ဟိုဟာ မဖြစ်ကြဘူးပေါ့နော်..” “ အင်း…ကြာပြီ …” “ အို..ဖြစ်မှ ဖြစ်ရလေ…ဆွေဆွေရယ်….” “ ဒီလိုဘဲပေါ့ အကိုရယ်…ဆွေလည်း…စိတ်ကို ထိန်းချုပ်ရတာပေါ့..သူကမှ မစွမ်းဆောင်နိုင်ဘဲလေ….” အောင်မိုးခြိမ့်လည်း ပန်းသေနေတဲ့ သူငယ်ချင်း ကိုယ်စား သူ့မိန်းမ တောင့်တောင့် တင်းတင်းလေးကို တာဝန်ယူပေးချင်စိတ်တွေက ပိုများလာတယ် ။ “ ဆွေဆွေ့ကို သနားလိုက်တာ….” အို..အကိုက ဘာတတ်နိုင်တာမို့လဲ..” “ တတ်နိုင်တာပေါ့ ဆွေဆွေရဲ့..ဆွေဆွေ့အခက်အခဲ လိုအပ်ချက်တွေကို အကိုက သူငယ်ချင်း ကိုယ်စား ဖြေရှင်းပေးနိုင်တယ် .. ဆွေဆွေ လက်ခံရင်ပေါ့..”. “ အင်း..အကိုရယ်..ဒီကိစ္စ ပေါက်ကြားလို့တော့ လုံး၀ မဖြစ်ဘူး .. သူက စိတ်ကြီးတယ် .. သိလို့ကတော့ ဆွေဆွေ့ကို သတ်ပစ်မှာ…” ဒီအချိန်မှာ ပက်လက်လှဲနေတဲ့ ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ ပေါင်တန်တွေ အပေါ်ကို အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ လက်တဖက်ကရောက်နေပြီး သာသာလေး ပွတ်သပ်ပေးနေတယ် ။ “ လှို့ဝှက်ပြီး လုပ်ကြရင် ဘယ်လိုမှ မသိနိုင်ပါဘူး …” “ ဆွေလေ..လိုလည်း လိုချင်တယ်… ကြောက်လဲ ကြောက်တယ်….” “ မကြောက်နဲ့..ဆွေ့လိုအင်တွေ ဆန္ဒတွေကို အကို ဖြည့်ဆည်းပေးပါရစေ…. ဆွေ ကျေနပ်တဲ့အထိ အကို တာဝန်ယူပေးချင်တယ်…” “ အကို..ဆွေ့ကို အပေါစားလို့ ထင်သွားလားဟင်…” “ မထင်ပါဘူး ဆွေရယ်…ဆွေ့အခက်အခဲကို ကိုယ် သဘောပေါက် စာနာပါတယ်…”။

အောင်မိုးခြိမ့်က ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ ဘေးကို ယှဉ်တွဲ လှဲချလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းပြဲပြဲထူထူတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးနဲ့ ငုံ စုတ်လိုက်တော့ ဆွေဆွေမာထွန်းလည်း သူ့ကို ပြန်ဖက်ပြီး အလိုက်သင့် ပြန်လည် နမ်းစုတ်ပါတော့တယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်လည်း စိတ်ထဲက “ ရပြီကွ..” လို့ ပြောမိရင်း တအား ပျော်သွားတယ် ။ အစလေးဘဲ ခက်ခဲတာလေ ..။ အိုကေပြီဆိုရင် စိုပြေပြီဘဲ ။ ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ လျာလေးကို သူ့လျာကြီးနဲ့ ကလိပေးလိုက်တော့ ဆွေဆွေမာထွန်းလည်း သူကလိတဲ့အတိုင်း ပြန်ကလိပေးလာလို့ လျာချင်း စီချင်းထိုးပွဲလေးက တော်တော် ပြင်းထန်သွားရတယ် ။ လက်မြန်ခြမြန် ရှိတဲ့ စားနေကြ ကြောင်ပါးကြီး အောင်မိုးခြိမ့်က လျာချင်း ကလိနေတဲ့ အချိန်မှာ ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ် ။ ဆွေဆွေမာထွန်းကလည်း ခံချင်စိတ် ပြင်းပြလွန်းနေတော့ အက်ျီကို သူမဖါသာ ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ ပင်တီလေးကို အောင်မိုးခြိမ့် ချွတ်ပစ်နေတဲ့အချိန် ဆွေဆေမာထွန်းက သူမ ဘရာစီယာကို ချိတ်ဖြုတ် ချွတ်ပစ်လိုက်တော့ ဆွေဆွေမာထွန်း ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားပြီ ။ ဖွံ့ထွားလွန်းတဲ့ ရင်စိုင်ကြီးတွေက ကျန်းမာရေးကောင်းတဲ့ သားကောင်းမိခင် တယောက် လို့ ပြသဖေါ်ညွှန်းနေတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်လည်း သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ အားလုံးကို တခုမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်တုံးလုံးတွေ နဲ့ ဖြစ်ကုန်ပြီ ။ အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ လက်နက်ကြီးက မတ်မတ်ထောင်နေတယ် ။

ဆွေဆွေမာထွန်း တအံ့တသြ ဖြစ်နေတယ် ။ “ ဟယ်..အကိုရယ်…ဆွေ့ယောက်ျား အကို့ဘော်ဒါရဲ့ ဟာနဲ့ အကို့ဟာနဲ့က တခြားစီဘဲကွာ…အကို့ဟာကြီးက တအားကြီးတာဘဲ… ရှည်လည်း ရှည်တယ်…” “ ကြိုက်လား..ဆွေဆွေ..ဟင်းဟင်း….” ဆွေဆွေမာထွန်းက ခေါင်းလေးညှိမ့်ပြပြီး ” ကြိုက်တယ် အကို ” လို့ ပြောရင်း အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ ဒုတ်ကြီးကို လှမ်း ကိုင်ဆုပ်လိုက်ပါတယ် ။ “ စုတ်ပေးရမလား ..အကို…” “ အင်း..” ဆွေဆွေမာထွန်းက အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ ဒစ်ပြဲကြီးကို ငုံစုတ်လိုက်သလို တွဲလောင်းကျနေတဲ့ ဂွေးစိနှစ်လုံးကိုလည်း သူမ လက်ကလေးနဲ့ ဆုပ်နယ်နေတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်လည်း ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ ဖွံ့ထွားလုံးဝန်းတဲ့ ရင်သားတွေကို လက်နဲ့ ဆုပ်နယ်ဆော့ကစားရင်း ဆွေဆွေမာထွန်း စုတ်တာတွေကို မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး ခံယူနေတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့် ဆွေဆွေမာထွန်းကို အကြာကြီး စုတ်ခွင့် မပေး ။ ဆွေဆွေမာထွန်းကို သူ လုပ်ချင်နေပြီ ။ ဆွေဆွေမာထွန်းကလည်း ခံချင်နေတာမှ အဖုတ်ထဲက လှိုက်လှိုက် ယားနေတာ ။ နှစ်ယောက်စလုံး တအား ထန်နေကြတာကြောင့် ပက်လက်ပေါင်ဖြဲကားပေးတဲ့ ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ ပေါင်ကြားထဲ နေရာဝင်ယူလိုက်ပြီး ဖေါင်းမို့နေတဲ့ ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ အဖုတ်ကြီးထဲ သူ့လိင်တန်ကို ထိုးနှစ်ထည့်ပြီး အောင်မိုးခြိမ့် အသားကုန် ဆောင့်ထည့်တော့ ဆွေဆွေမာထွန်းလည်း လိုလားနေတာ ကြာပြီ ဖြစ်တဲ့ကာမ အရသာတွေကို ရရှိလိုက်ရလို့ ဖင်ကြီးတွေ ရမ်းခါလှုပ်ရင်း ကော့ပင့်ပေးကာ ခံယူနေတယ် ။

ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ အဖုတ်က ထူးထူးခြားခြား လုပ်လို့ကောင်းလွန်းနေတယ် ။ ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ အဖုတ်ထဲက သူ့လိင်တန်ကို ဆွဲယူနေသလို ခံစားရတာကြောင့် ထိုးဆောင့်ချက်တိုင်းက အရသာ ရှိနေတယ် ။“ မျှော့ ” ပါတဲ့ စောက်ဖုတ် ဆိုတာမျိ ုးကို တွေ့နေပြီ လို့ အောင်မိုးခြိမ့် ထင်လိုက်တယ် ။ ဆောင့်ကောင်းကောင်းနဲ့ တအားဆောင့်လိုက်တာ ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ အဖုတ်ထဲကလည်း သူ့လိင်တန်ကို တအား ရစ်ပတ်ဆွဲယူနေတာမို့ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ သုတ်ရည်တွေ အချက်ပေါင်းများစွာ ထုတ်လွှတ်မိပြီး “ ပြီး ” သွားရတော့တယ် ။ “ ဆွေ..တအားကောင်းတယ်ကွာ..ဆွေ့ အဖုတ်က ကိုယ့်လီးကို ရစ်ဆွဲညှစ်နေသလိုဘဲ ….ဆွေကော ပြီးတယ် မဟုတ်လားဟင်..” “ ပြီးတယ် အကို..နှစ်ခါတောင် ပြီးတယ်…အကို ကြိုက်တယ် ဆိုလို့ ဆွေ ဝမ်းသာပါတယ် … ဆွေလည်း အကို လိုးတာ အရမ်းကြိုက်တယ်… တ၀ လိုးကြမယ်နော်…အကို စိတ်ကြိုက်သာ လိုး…” ဆွေဆွေမာထွန်း နဲ့ အောင်မိုးခြိမ့်တို့ ခဏ လှဲလျောင်း အနားယူလိုက်ကြပြီးတော့ ဆွေဆွေမာထွန်းက ရေချိ ုးခန်းထဲကို မိမွေးတိုင်း ကိုယ်နဲ့ လျှောက်သွားလိုက်တဲ့ အချိန် အောင်မိုးခြိမ့်လည်း သေးကျဉ်တဲ့ ခါးလေး အောက်က စွင့်ကားတဲ့ ဖင်တုန်းကြီးတွေ တုန်ခါသွားနေတာကို တွေ့နေရပြီး စိတ်တွေ ပြန်ထကြွလာရတယ် ။

ကုတင်ပေါ်က ဖျတ်ကနဲ ထလိုက်ပြီး ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ အနောက်ကို ခပ်သွက်သွက် ပြေးလိုက်သွားလိုက်တယ် ။ ဆွေဆွေမာထွန်းလည်း အိမ်သာခွက်ပေါ်မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး သေးပေါက်နေတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်လည်း ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ အဖုတ်ထဲက သေးတွေ ထွက်နေတာကို သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ တဟုန်ထိုး ထကြွလာရတယ် ။ သူ့လိင်တန်လည်း ချက်ချင်းဘဲ တောင်မတ်လာတယ် ။ ဆွေဆွေမာထွန်း သေးပေါက်အပြီး ထလိုက်တဲ့ အချိန် အောင်မိုးခြိမ့်က ဆွေဆွေမာထွန်းကို ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး ဆွေဆွေမာထွန်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်ယူလိုက်သလို လက်တွေကလည်း ဖင်တုန်း ထယ်ထယ်ကြီးတွေကို ဖမ်းညှစ်လိုက်တော့ ဆွေဆွေမာထွန်းလည်း “ အကို ရေဆေးကြရအောင်ကွာ..အကိုက အားကြီးလိုက်တာ..” လို့ ပြုံးစိစိနဲ့ ပြောလိုက်ပြီး အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ ပြန်တောင်မာနေတဲ့ လိင်ချောင်းကြီးကို ဆပ်ပြာနဲ့ ပွတ်တိုက် ဆေးကြောပေးလိုက်တယ် ။ “ ဆွေက ဘယ်ကိုမှ ထွက်ပြေးမွျှှာ မဟုတ်တာ အကိုရယ်..အကို စိတ်ကြိုက်သာ လိုး..ဆွေက လိုးလေ ကြိုက်လေဘဲ….” လို့ ညုတုတုနဲ့ ပြောလိုက်ပြီး သူမစောက်ဖုတ်ကိုလည်း ဆပ်ပြာနဲ့ ကျကျနန ဆေးကြောလိုက်ပါတယ် ။ ဆွေဆွေမာထွန်းနဲ့ အောင်မိုးခြိမ့် တချီပြီး တချီ ဆွဲကြတာ မိုးကြီး ချုပ်လို့ ချုပ်မှန်းတောင် သူတို့ မသိကြတာ့သည် ……… ပြီးပါပြီ။