သဘာရင့်တဲ့သူမ

သဘာရင့်တဲ့သူမ

ကနေ့မောင်မောင်ကင်းမစောင်တေါ့။အိမ်မှာမမအေးနှင့်ဦးလေးတို့နှစ်ဦးစစ်ကိုင်းဘက်ကဆွေမျိုးတယောက် ဆုံးလို့သားအဖနှစ်ယောက်သတင်းမေးရင်းညအိပ်ကြမယ်လို့၊ အိမ်မှာကဦးလေးမိန်းမအဒေါ်နှင့်မိမိသာရှိနေသည်၊အိမ်စောင့်ရင်းသင်ခန်းစာများကိုထမင်းစားပြီးကထဲကကြည့်နေလိုက်သည်မှာညနေစာထမင်းစားကထဲကအခုည ၉ နာရီထိတိုင်ပင်၊ ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံးမိုးတွေအုံ့ပြီးလေတွေလာနေသည်၊မောင်မောင်ကအခန်းထဲမှပြေးထွက်လါပြီးအိမ်ရှေ့မှသိမ်းစရာရှိသည်များကိုအဒေါ်ဖြစ်သူနှင့်ကူညီ၍သိမ်းဆည်းပေးနေသည်၊ “ဟဲ့မောင်မောင် အိမ်အပေါ်ထပ်တံခါးတွေတက်ပိတ်လိုက်အုံး” “ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး” မောင်မောင်အပေါ်ထပ်သို့အပြေးအလွားတက်သွားသည်၊မောင်မောင်၏အဒေါ် ဒေါ်ထွေးထွေးအိမ်ရှေ့တံခါး ပိတ်ပြီးအိမ်အပေါ်ထပ်သို့တက်သွားပြန်သည်၊မိမိတို့အိမ်ခန်းတွင်းဝင်ပြီးခေါင်းရင်းတံခါးကိုဆွဲပိတ်လိုက်သည်၊ အပြင့်လေတိုက်နေသည်မှာဝုန်ဒိုင်းကြဲနေသည်၊အိမ်မှာလည်းရိမ်းထိုးလွုပ်ခါနေသည်ဟုဒေါ်ထွေးထွေးမြင်မိလိုက်သည်။

ဒီကြားထဲလျှပ်စစ်မီးကပြတ်သွားသဖြင့်မှောင်နဲ့မဲမဲစမ်းတဝါးရှိလွန်း၏၊ “ဝုန်း ဂျိန်း ဒလန်း” “အား မောင်မောင်” “ဗျာ ဒေါ်လေး လာပြီ လာပြီ” ဒေါ်ထွေးထွေး၏အလန့်တကြားအော်ဟစ်ခေါ်သံကြောင့်မောင်မောင်လက်နှိပ်ဓါတ်မီးကိုင်ပြီးတက်လာသည်၊ “ဘာဖြစ်လို့လဲဒေါ်ဒေါ်” “ငါ မိုးချိန်းတာကိုကြောက်တတ်မှန်းသိရက်နဲ့ မင်းမှမေးတတ်ပလေ” ဒေါ်ထွေးထွေးအသက်(၄၅)နှစ်ခန့်သာရှိပြီးအသားညိုညိုထောင်ထောင်မောင်းမောင်းကျမ်းမာသန်စွမ်းသူတဦးဖြစ်ပေမဲ့မိန်းမတို့သဘာဝကြောက်စရာမရှိရှာကြံကြောက်တဲ့အ တိုင်းဒေါ်ထွေးထွေးမှာငယ်စဉ်ကထဲကအခုအ ချိန်ထိမိုးချိန်းလျှင်ကြောက်ဒူးတုန်နေဆဲပင်၊

“ဂျိန်း ဒလိမ်း ဂျိန်း ချလွင်” “အား အမလေး အိုး” မိုးချိန်းပြီးလေအဆောင့်မှာစားပွဲပေါ်ထောင်ထားသောကြည့်မှန်လဲကျပြီးကွဲသွားသံနှင့်အတူဒေါ်ထွေးထွေးတ ယောက်ငယ်သံပါအာင်အော်ဟစ်ပြီးမောင်မောင်ကိုပြေးဖက်လိုက်သည်၊ မောင်မောင်မှာလဲအိုးကနဲလန့်အော် ပြီး။ဒေါ်ထွေးထွေးကိုပြန်လှန်ဖက်တွယ်မိလိုက်လေသည်၊ “ဂျိန်း ဒလိန်း ဂျိန်း ဂျိန်း” “အိုး အမေ့” အဆက်မပြတ်သောမိုးချိန်းသံကြောင့်ဒေါ်ထွေးထွေးခမျာဒူးများတဆတ်ဆတ်တုန်ကာမာင်မောင်ကိုတင်းကြပ်စွာဖက်တွယ်လိုက်မိသည်၊ဒုက္ခရောက်နေရသူကမောင်မောင်ငယ်ရွ ယ်စဉ်ကတည်းကအတူနေဖြစ်ခဲ့ပေမဲ့ယခုကိုပူးပူးကပ်ကပ်မနေဘူးသဖြင့်အနေခက်ရသည်။

ဒေါ်ထွေးထွေး၏ဖေါင်းကားနေပြီးအိထွားလှသည့်နို့ကြီးများကမိမိရင်ဘတ်ကိုဖိကပ်ထားသဖြင့်လည်းပို၍ဆိုးလှ၏၊ အပြင့်မိုးကသည်းထန်စွာရွာနေသည်၊ကဆုန်လပြည်ခါနီးမို့ထင်ရဲ့။ရွာပြီဆိုတော့ဒလဟောသွန်ချလိုက်သလိုလျှပ်စီးတဝင်းဝင်းမိုးချိန်းသံတညံညံနှင့်ရှိနေသလို၊ကြောက်တတ်သော ဒေါ်ထွေးထွေးမှာပို၍သာမောင် မောင်ရင်ခွင်ထဲသို့တိုးခွေ့ဝင်ရောက်နေ၏၊ မောင်မောင်မှာဒေါ်ထွေးထွေး၏ရင်နှစ်မွာဖြင့်ပွတ်သပ်ပါများလာသမို့သွေးများဆူဝေလာသည်၊မိမိပေါင်ကြားကလီးကြီးကလည်းတဖြေးဖြေးမာထန်လာသည်၊အသက်ရွူမြန်ဆန်လာသည်၊ မထင်မှတ်မရည်ရွယ်ဘဲနဲ့မိမိ လက်များကဒေါ်ထွေးထွေး၏ကြောပြင်ကိုပွတ်သပ်နေမိသည်ကိုလည်းဝိုးတဝါးအသိအမှတ်ပြုလို့ရသည်၊

ဒေါ်ထွေးထွေးမှာလည်းကြောက်ရွံ့စွာဖက်တွယ်မိရသဖြင့်မိမိ၏ပေါင်တဖက်ကိုမောင်မောင်၏လီးကလာ ထောက်သည်ကိုသတိမထားမိဘဲပို၍တင်းကြပ်အောင်ဖက်တွယ်မိလိုက်ရပြန်သည်၊ “ဂျိန်း ဂျိန်း ဒလိန်း” “အမလေး အိုး မောင်မောင်” ကြောက်လွန်းမကကြောက်လာသဖြင့်ဒေါ်ထွေးထွေးမောင်မောင်ကိုတိုးဖက်လိုက်ရာမောင်မောင်မှာကုတင် ပေါ်ပက်လက်လှန်၍လှဲကျသွားသလို။ဒေါ်ထွေးထွေးမှာလည်းမောင်မောင်ပေါ် ထပ်လျှက်သားပါသွားရသည်၊ မောင်မောင်စိတ်မထိန်းနိုင်တော့။ဓာတ်မတူသောအဖိုအမအထိအတွေ့ကိုမလွန်ဆန်နိုင်ဖြစ်သွားကာဒေါ်ထွေးထွေးကိုတဖက်သို့လဲလိုက်ပြီးအပေါ်မှမှောက်ချလိုက်သည်။

“ဂျိန်း ဒလိန်း ဒိန်း” “အိုး မောင်မောင်” ဒါပါဘဲဒေါ်ထွေးထွေးကြောက်လန်းတကြားရေရွတ်သံတိတ်သွားသည်၊ မောင်မောင်၏သွက်လက်မြန်ဆန်သောလွုပ်ရှားမွုများကဒေါ်ထွေးထွေးအသံများတိတ်သွားစေလေသည်၊မောင်မောင်အကျီကိုကျယ်သီးပင်ဖြုတ်မနေတော့ဘဲဆွဲဖြဲလိုက်သည်၊နောက်မှေ ဘာ်လီချိတ်ကိုလည်းလက်နှစ်ဖက် ဖြင့်ဆွဲလိုက်တော့ဖြုတ်ကနဲပြုတ်သွားသလိုအဝတ်တွေဘေးတဖက်ဆီသို့လှန်ကျသွားသဖြင့်ပြည့်ဖြိုးဖေါင်း ကားနေသောသူမ၏နို့ကြီးများဟင်းလင်းပွင့်ခါပေါ်လာလေ၏၊ “ဂျိန်း ဂျိန်းဒလိန်း လိန်း” “အမလေး လေး အိုး မောင်မောင်” ကွက်တိအံကိုက်ပင်။

ဟင်းလင်းပွင့်သွားရတဲ့နို့တွေကိုမောင်မောင်ငုံခဲအစို့မိုးချိန်းသံကလည်းပြင်းထန်စွာ ချိန်းလိုက်တော့ဒေါ်ထွေးထွေး။မောင်မောင့်ဂုတ်ကိုဆွဲနှိမ်ပြီးမိမိတုန်ခတ်သွား အောင်အထိအတွေ့ကသူမတ ကိုယ်လုံးကြက်သီးတဖျန်းဖျန်းထသွားအောင်ကိုကောင်းလွန်းလှသည်မို့မောင်မောင့်ကိုတွန်းဖယ်ပစ်ရမည်လားဖက်တွယ်ထားရမည်လားမဝေခွဲတတ်တော့၊ အသိစိတ်တို့ဝေဝါးကုန်ပြီ။ပူနွေးသေါကာမဆနြကြောင့်ဒေါ်ထွေးထွေးတကိုယ်လုံးတုန်ခတ်လွုပ်ရှားနေ၏၊ မောင်မောင်သည်ကပိုကရိုရစ်ပတ်ထားသောဒေါ်ထွေးထွေး၏ထမီအ ထက်ဆင်စကိုဆွဲဖြုတ်ပြစ်လိုက်သည်၊မဲနက်ကောက်ကွေးနေသောစောက်မွေးကြီးများခြံရံလျှက်စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ။

ပြတ်သွားသောမီးပြန်အလင်း့ကြီးမားဖေါင်းကြွလျှက်ပေါ်ထွက်လာသည်၊ မောင်မောင်ကဒူးဆစ်အထိထမီကိုတွန်းချလိုက်ပြီး။တခါခြေထောက်ဖြင့်တွန်းချလိုက်သည်၊လက်တဖက်က ဒေါ်ထွေးထွေး၏နို့ကြီးများကိုဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်နယ်ဖတ်လိုက်သည် ၊ကြာက်လန့်တကြားအော်ဟစ်နေတဲ့ဒေါ်ထွေးထွေး၏နွုတ်ခမ်းထူထူကြီးများကိုမိမိပါးစပ်ဖြင့်ငုံခဲ၍တအားကုန်စုပ်ယူလိုက်သည်၊ “ဂျိန်း ဂျိန်း ဒလိန်း” “အား အမလေး ဝူး ဖလူး ဝု” အပွတ်အသပ်အနမ်းအရှိုက်များကြောင့်ဒေါ်ထွေးထွေးတကိုယ်လုံးဆူဝေကုန်သည်၊ကြောက်လန့်တာတွေ ပြေကုန်သလို မောင်မောင်၏နောက်ကြောကိုတင်းကြပ်စွာဖက်တွယ်ပစ်လို က်ရပြန်သည်၊

အဆိုးဆုံးကမောင်မောင်၏ကြီးမားသန်မာနေတဲ့လီးကြီးကသူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးရဲ့အကွဲကြောင်းမှာအလျှား လိုက်ပွတ်သပ်တိုက်ခိုက်လွုပ်ရှားနေမွုကပူနွေးတဲ့သွေးခုန်နွုန်းတွေဖြစ်လာ သလိုစောက်ခေါင်းတွင်းမှအရည်များဒလဟောထွက်ကျလာစေသည်အထိပင်ဖြစ်လို့ဒေါ်ထွေးထွေးအောက်မှနေ၍ဖင်ကြီးကိုယမ်းခါနေရလေ တော့သည်၊ မောင်မောင်ဆိုသည့်မောင်မောင်ကလည်းချက်ဆိုနားခွက်ကမီးတောက်စေသည့်အကောင်စားမို့ဒေါ်ထွေးထွေးစိတ်တွေကြွထရွလာပြီမို့ဒက်ကနဲသိလိုက်ရာအလိုက်သင့်ပေါင်းပြီးဖင်ကြီး ကိုယမ်းခါနေတဲ့ဒေါ်ထွေးထွေး၏စောက်ခေါင်းဝကိုမှန်းထောက်ချိန်ဆပြီးဖင်ကိုကြွကာခါးကိုနွဲ့ပြီးဖိသိပ်ချလိုက်သည်၊ “ပြလွတ် စွတ် စွတ် စွတ်” “အင့်” လွတ်ပဟေ့ဆိုကထဲကမောင်မောင်တို့မနားတမ်းဖိဆောင့်ပါလေပြီ။

ဒေါ်ထွေးထွေးခမျာမှာလည်းမောင်မောင်၏လီးကြီးကကြီးထွားရှည်လျှားလှသောလီးထိပ်ကသားအိမ်ကိုလာထော က်သဖြင့်အောင့်ကနဲအောင့်ကနဲဖြစ်သွားရသဖြင့်နာကျင်ခံခက်ဖြစ်နေရပြန်သည်၊မောင်မောင်နသိုးကြိုးပြတ်လိုဆောင့်နေသည်မှာကုတင်တခုလုံးရမ်းခါနေတော့၏၊အပြင်ဘက်မှာလည်းမိုးကသီးထန်စွာရွာနေသည်၊ “စွတ် စွတ် ဒုတ် ဒုတ် စွတ် စွတ်” “အိုး အင့် အင့် ဟင့် အင့် အီး” “ဖြေး ဖြေး အင့်ဟင်း အောင့်တယ်” ဒေါ်ထွေးထွေးမောင်မောင်၏ပူနွေးသောလီးတချောင်းလုံးမိမိစောက်ဖုတ်ကြီးထဲကိုဝင်ထွက်ပါများတော့ ကောင်းအီစိမ့်သွားအောင်ပင်အရသာတွေ့လာရပြန်ကာ။မောင်မောင်၏ခါးကို လှမ်းဖမ်ဆွဲဖက်တွယ်လိုက်ပြီး ဆောင့်သည့်အရှိန်နှင့်အံကြဖြစ်အောင်အောက်မှဖင်ကြီးကိုကော့မြှောက်ပင့်တင်ပေးလိုက်ပြီး။လီးကြီးပြန်အ ချွတ်မှာဖင်ကြောကိုရွု။ံ့ဗိုက်သားကိုခါးကော့၍လီးတန်ကြီးကိုညှစ်ဆွဲချပေးလိုက်သည်၊

မောင်မောင်မှာဒေါ်ထွေးထွေးအပေးကောင်းမွုကြောင့်တခါဘူးမျှမခံစားဘူးသေးသောအတွေ့အကြုံကိုခံစားရပြန်သည်မို့ဒေါ်ထွေးထွေး၏ပုခုန်းနှစ်ဖက်ကိုဆွဲ၍တအားကုန်ဖိဆောင့်နေပြန်သည်၊ “စွိ ဒုတ် စွတ် စွတ် စွိ” “အင့် ဟင်း ဟင်း အို အီး ကျွတ် ကျွတ်” ဒေါ်ထွေးထွေး၏နွုတ်ဖျားမှအံ”ကိတ်၍ငြီးငြူသံထွက်ပါ်လာသည်နှင့်မောင်မောင်သည်ဆက်မဆောင့်တော့ဘဲ၍သူမ၏မျက်နှာကိုခေါင်းမော့ကြည့်ရင်း “နာလို့လား ဟင် ဒေါ်ဒေါ်” “အခုမှတေါင်းပန်မနေနဲ့ လုပ်မှာဖြင့်မြန်မြန်သါလုပ်ဒီမှာဆန့်တငန့်ငန့်ဖြစ်နေပြီ” “အို ဟုတ်လား ကဲ ဒီလိုဆို” မောင်မောင်ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့်လှေကြီးထိုးလိုးနေရာမှသူ၏ဒူးနှစ်ဖက်ထောက်ပြီးသူမ၏ပေါင်ကြီးများကိုဆွဲ ထောင်လိုက်သည်။

မောင်မောင်ဒေါ်ထွေးထွေး၏ခါးကိုမကိုင်ဘဲကြီးမားဖေါင် းကားပြည့်ဖြိုးလှသည့်နို့ကြီး နှစ်လုံးကိုဆွဲကိုင်လိုက်ပြီးဖိဖိဆောင့်ချပြီး လိုးတော့သည်၊ “ဗြစ် ဗြုတ် စွတ် စွတ် စွိ” “အင့် အင့် အိုး ဖြေးဖြးဆောင့်ပါဟဲ့ မောင်မောင်” မရတော့။မောင်မောင်ဒလကြမ်းဆောင့်ပါလေပြီ။မိုးသံလေသံများနှင့်အပြိုင်အခန်းလေးထဲမှာအသံများဆူညံနေ လေရဲ့။အခန်းတွင်းနှစ်ပေမီးချောင်းရဲ့အလင်းရောင်အောက်မှာလူ သားနှစ်ဦးဝတ်လစ်စားလစ်ဖြင့်အမှောင်တ ကာ့အမှောင်ဆုံးကာမအမိုက်မှောင်ကြီးကျနေသည်၊ အခြားလူတယောက်၏လီးတချောင်းလုံးမိမိ၏စောက်ခါင်းထဲသို့ပူနွးမာကြောစွာသွက်သွက်လက်လက်ကြီး ဝင်ထွက်နေမွုကြောင့်အကြောများတဖျင်းဖျင်းထအောင်ကောင်းမွန်အီလွန်း လှသမို့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို မိုးပေါ်ထောင်ပြီးမောင်မောင်ရဲ့ခါးကိုညှပ်ယူဆွဲဖိ၍အောက်မှဖင်ကြီးကိုအားရပါးရကော့မြှောက်ပေးသလိုလီးကိုလည်းမိမိ၏စောက်ဖုတ်နွုတ်ခမ်းသား များဖြင့်အတတ်နိုင်ဆုံးညှစ်ဆွဲနေလိုက်သည်အထိပင်၊ မောင်မောင်။ဒေါ်ထွေးထွေး၏ပေါင်ကြီးများကိုပင့်မြှောက်လိုက်သည်။

ဒူးထောက်လိုးနေရာမှဝမ်းလျားမှောက်ခါကုတင်ဘောင်ကိုခြေကန်လိုက်သည်။ပြည့်ဖြိုးကြီးမါးလှ တဲ့သူမ၏ပေါင်တွေကိုပုခုံးနှစ်ဖက်ဖြင့်ဖိတွန်းချလိုက်သည်၊ သူမ၏ဒူးနှစ်ဖက်သည်သူမ၏နို့ကြီးများပေါ်သို့ပိကျသွားရသည်။ဖင်ကြီးမှာလည်းမြှောက်ကြွလာ၏၊ မောင်မောင်သည်သူ၏ဖင်တုန်ကြီးများကိုလက်ပြန်ကိုင်တွယ်ဖျစ်ညှစ်ရင်း မှဖင်အသာကြွလိုက်၏၊လီးကြီးသူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲမှတဖြေးဖြေးကြွတက်လာသည့်လီးတချောင်းလုံးအပြင်မရောက်ခင်တဝက်လောက်မှာ ဆတ်ကနဲဖိသိပ်လိုက်သည်၊ “စွိ စွတ် ဒုတ်” “အင့် အိုး” “စွိ စွတ်” “အင့် ဟင့် အား ရှီး ဟင်း” ဒေါ်ထွေးထွေးတယောက်သွားပြီ။သဘာရင့်နေတဲသူမ။

မောင်မောင်၏ပညာသားပါပါဖိသိပ်လိုးဆောင့်၍တဖုံ။ လီးကိုအလွတ်အကျွတ်ဆွဲထုတ်ပြီး။ဗြုံးကနဲဖိဆောင့်ခြင်းဖြင့်တ မျိုး။ဖင်ကိုကော့၍လီးကြီးကိုမတ်ထောင်နေ အောင်ပြုပြီးလိုးချလိုက်ရာ။လီးကြီးသူမ၏စောက်ခေါင်းထဲအဆုံးထိနစ်ဝင်သွားချိန်။လီးထိပ်ကွမ်းသီးခေါင်းကိုတဆတ်ဆတ်တုန် အောင်ဖင်ကြီးရွုံ့ပစ်ခြင်းတနည်း။ကော်ထိုးပင်လိုးမြေစိုက်လိုးနည်းစသည့်လက်ဦးဆရာ ကြီးထွန်းလွင်နည်းပေးလမ်းပြချက်များအတိုင်းတသွေမတိမ်းလုပ်ဆောင်နေခြင်းကြော င့်ဒေါ်ထွေးထွေးဖျတ်ဖျတ်လူးနေလေပြီ၊ “အား အင့် ကောင်း ကောင်း ကောင်းလှချည်လား မောင် မောင် အင့် ဆောင့် ဆောင့် အိုး” “စွတ် စွတ် ဒုတ် ဒုတ်” လီးထိပ်ကွမ်းသီးခေါင်းကသူမ၏သားအိမ်ထိပ်ထေါက်မိလိုက်ပြန်တေါ့နှစ်ယေါက်စလုံးကျင်ကနဲ။

ကျင်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး။အကြောပေါင်းတထောင်စိမ့်အီသွားကြရပြန်သည်၊ ဆရာကောင်းတပည့်ပန်းကောင်းပန်သလို သွန်သင်ညွန်ကြားသည့်ဆရာသမား၏စကားကိုတသွေမတိမ်လိုက်ပါလုပ်ဆောင်ချက်များသည်မောင်မောင်အဖို့ထူးခြား ကောင်းမွန်အီစိမ့်သောကာမအရသာကိုခံစားရပြီမို့။အားရကြေနပ်စွာပညာကုန်သုံးနေလိုက်ပြန် သည်၊ ကြည့်ဆောင့်လိုးနေရင်းမှလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဒေါ်ထွေးထွေး၏စောက်ဖုတ်နွုတ်ခမ်းထူထူကြီးနှစ်ဖက်ကိုတဖက် တချက်ဆွဲဖြဲဟလျှက်လီးဝင်တိုင်းလွုပ်ရှားငုတ်ချီပေါ်ချီဖြစ်နေ သည့်စောက်စေ့ကြီးကိုလီးနှင့်လက်မနှစ်ခုကြားဖိချေပွတ်သပ်ပေးနေပြန်ရာ။ဒေါ်ထွေးထွေးဖင်ကြီးရမ်းခါသွားပြီး။ခေါင်းထောင်ထ၍မောင်မောင်၏ဂုတ်ဦးကိုမမှီမကမ်းလှမ်းဆွဲလိုက်။ လက်နဲ့ပွတ်လိုက်။

မိမိ၏ခြေကျင်းဝတ်နှစ်ဖက်ဆုပ်ကိုင်ပြီးဖင်ကိုအတတ်နိုင်ဆုံး ပင့်မြှောက်ရင်းမှ။လီးကြီးကိုညှစ်ဆွဲနေပြန်သလိုနွုတ်ဖျားမှလည်း၊ “အိုး အင့် ကောင်း ကောင်း အင့် ဟင့် ဆောင့်” “စွိ ဒုတ်” “ဟီး မောင်မောင်” “ဒုတ် ဒုတ် “ “အားယား ပြီး ပြီးတော့မယ် ဆောင့် ဆောင့်” ဒေါ်ထွေးထွေးကရောင်ကတမ်းရေရွတ်မြည်တမ်းရင်းမှလွုပ်ရှားမွုများငြိမ်သက်သွားလေတော့သည်၊ မောင်မောင်ဒေါ်ထွေးထွေးတယာက်ကာမအထွတ်အထိပ်ကိုရောက်ရှိသွားပြီကိုသိလိုက်သည်နှင့်စောက်ဖုတ်ကြီးကိုဖြဲကိုင်နေရာမှလက်နှစ်ဖက်လွတ်လိုက်သည်၊တစ်တီဒူးထောင်နေတဲ့ပေါင်နှစ်ပေါင်ကြားမှခြေတ ချောင်းကိုဆွဲချလိုက်ပြီးတပေါင်ကျော်ပုခုန်းထမ်းပုံစံဖြင့်ကုန်းလျက်အသားကုန်ဆောင့်လိုက်သည်။

“အင့် အင့် စွိ စွတ် စွတ် ဒုတ် ဒုတ် စွိ “ မောင်မောင်တကိုယ်လုံးတုန်ခါသွားအောင်ကောင်းလာပြီ။သုတ်ကိုမထိန်းနိုင်တော့။တမင်မှီထားသောပေါင်တဖက်ကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဖက်တွယ်ရင်းသုတ်ရည်များကိုသူမ၏စောက်ခေါင်းတလျှောက်ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်လေတော့၏၊ ငြိမ်သက်တိတ်ဆိတ်သွားပြီးအပြင်မှာကမိုးမစဲသေး။သက်ပြင်းများပြိုင်တူချလိုက်မိကြသည်၊ချွေးလေးစို့နေသည့်မောင်မောင်၏နဖူးကိုပွတ်သပ်ရင်းခေါင်းမှဆံပင်များကိုလက်များဖြင့်ခတ်ဖွဖွပွတ်သပ်လိုက်သည်၊ “မောသွားသလား မောင်” “အင်း နဲနဲမောတယ် ဒေါ်ဒေါ်” “အမယ် ဒီလောက်ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုင်လိုးပြီးတာတောင်ငါ့ကို ဒေါ်ဒေါ် ခေါ်နေရသေးတယ်” “ဒေါ်ဒေါ်လို့မခေါ်ရင်ဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲ” “မမ”ကီးလို့ခေါ်ပေါ့ မောင်ရဲ့” “မမကြီး” “အင် မောင်လေး” တဏှာရဲ့စေရာသွားနေကြတဲ့လူတွေအဖို့အသက်အရွယ်သွေးသားတော်စပ်မွုလူမွုဓမ္မသတ်တွေဘေးချိတ်ပစ် လိုက်ကြသည်၊ဦးလေးနဲ့စပ်မှအဒေါ်တော်ရပေမဲ့ဆွေရင်းမျိုးရင်းပင်၊

လူမွုနယ်ပယ်မှာအထိအတွေ့နောက် ကောက်ကောက်ပါအာင်လိုက်မိကြရင်းဖြင့်လူမွုရေးဖေါက်ပြန်မွုဒုနဲ့ဒေးများနေပြီ၊ပတ်ဝန်းကျင်တစိမ်းတရံစာမသိအောင်ကျိတ်ပုံးခုတ်၍ပြဿနာ ကိုဖြေးရှင်းနေကြရသည်မှာလည်းအနတက့မ ၊ မောင်မောင်အသက်ကိုတွက်ကြည့်ပါက ၁၈ နှစ်မပြည့်တတ်သေး။ပတ်ဝန်းကျင်အသိုင်းအဝိုင်းနယ်ပယ်မှ ဆရာ့ဆရာတွေရဲ့သွန်သင်မွုမြှောက်ပင့်မွုတွေကတဆင့်စိတ်ကူးယဉ်နယ်ပ ယ်ကနေလက်တွေ့ဘဝကိုစမ်းသပ်မိရပြန်သည်၊ ဒေါ်ထွေးထွေးအသက် ၄၅ နှစ်ဆိုပေမဲ့ပြည့်ပြည်ဖြိုးဖြိုးထောင်ထောင်မောင်းမောင်းသွေးသားဆူဖြိုးတုန်း။ ထို့ကြောင့်ကြောင်ခံတွင်းပျက်နှင့်ဇရက်တောင်ပံကျိုးတွေ့ကြရပြီ၊သူမကလည်း တဏှာရမ္မက်ကြီးလွန်းသူဆို ပြန်တော့ ဟင်း၊ မောင်မောင်သူမ၏ဘေးမှာလဲလျှောင်းအနားယူရင်းသူမ၏ပြည့်ဖြိုးဖေါင်းကားနေတဲ့နို့အုံကြီးကိုအားရပါးရ နယ်ဖက်ဆုပ်ချေနေပြန်သည်၊ဒူးတဖက်ကလည်းအငြိမ်မနေပါ။

ဒေါ်ေ ထွးထွေးပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ်ခွတင်ရင်းဒူးဖျားဖြင်သူမ၏ဆီးခုံပေါ်ထိချေပွတ်သပ်နေပြန်သည်၊မောင်မောင်၏အပွတ်အသပ်များကြောင့်ဒေါ်ထွေးထွေး နှာမွုတ်သံပြင်းလာသလိုနို့”ကီးနှစ်လုံးမှာလည်းလွုပ်ရှားနေပြန်သည်၊ မောင်မောင်၏ပညာသားပါပါနှိုးဆွပေးမွုများကြောင့်ငြိမ်သက်နေတဲ့ခံချင်စိတ်တွေတဖြည်းတဖြည်းကြွတက်လာပြန်၏၊ “အိုး အင့် ယားတယ် မောင်ရဲ့” အသက်အရွယ်နှင့်မလိုက်။ညုတုတေးသံကသူမ၏နွုတ်ဖျားမှပေါ်ထွက်လာသည်၊ မမှီမကန်းနှင့်မောင်မောင်၏ပြော့ခွေနေတဲ့လီးကြီးကိုလှမ်းဆွဲဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်၊ အရည်များဖြင့်စွတ်စိုနေသဖြင့်လက်ထဲမှချော်ထွက်နေသည်၊ပက်လက်စင်းစင်းကြီးအိပ်နေရာမှလူလဲထထိုင်ပြီးထမီဖြင့်မောင်မောင်၏လီးမှပေကျံနေသောအရည်ချွဲချွဲတွေကို တယုတယသုတ်ပေးပြန်သည်၊ကျေနပ်အောင်သုတ်သင်ပြီးထမီကိုခြေရင်းကိုလှမ်းပစ်လိုက်သည်၊

လက်ကြီးများကမောင်မောင်၏ပျော့ခွေနေတဲ့လီးကိုဖွဖွ လေးဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ပေးနေပြန်သည်၊ ဒေါ်ထွေးထွေး၏ပူနွေးသောအထိအတွေ့အပွတ်အသက်များကြောင့်ပျော့ခွေနေသောမောင့်မောင့်ရဲ့လီးကြီးမှာသူမ၏လက်ထဲမှာတစတစနှင့်မာန်ထလာသည်၊အကြောများအပြို င်းအပြိုင်းဖုထစ်မာကျစ်နေသည့်လီးကြီးမှာဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်ထားသောလက်နှစ်ဖက်စာထက်ပို၍ဒစ်ဖျားကြီးမှာပိုလျှံနေပြန်ရာ “အိုး ကြည့်စမ်းလူသာငယ်တယ် လီးကဖြင့်သူ့ဦးလေးလီးကြီးအတိုင်းဘဲမာထန်ကြီးထွားလှချည်လား” “ကြီးတော့မကြိုက်ဘူးလား ဒေါ်ဒေါ် အဲ မမထွး” “မမထွေးတို့ကကြီးလေကြိုက်လေပေါ့ဟဲ့ အဲ ဒီတခါနင်ကအောက်ကနေငါကအပေါ်ကတက်လုပ်မယ်” “မမထွေးသဘောလေ” ဒေါ်ထွေးထွေးတဏှာ၏စေရာနောက်သို့တကောက်ကောက်လိုက်ရပြန်သည်၊ ကြည့်မိမိ၏တူသားပါလားဆိုတဲ့အသိမရှိတေါ့။

မွတ်သိပ်တဲ့ဆနမြျားကြောင့်မတ်ထောင်နေတဲ့လီးကြီးပေါ်ကျော်ခွ၍မိမိ၏စောက်ဖုတ်ဝတွင်တေ့ထောက်၍ဖြေးဖြေးလေးဖိချလိုက်သည်၊ “ပြွတ် ပတစ် စွိ စွတ် အာ့ အင့် အာ နင့်ဟာကစောစောကထက်တောင် ပိုထွားလာတယ်ထင်တယ် ငါ့အဖုတ်ထဲပြည်နေတာဘဲ ဟင့် အင်း စွိ စွိ ဒုတ် အိ” တကြိမ်နဲ့တကြိမ်မာထန်ကြီးတုတ်လာတဲ့လီးကြီးကြောင့်ဒေါ်ထွေးထွေးအကြိုက်တွေ့လာရပြန်လေ၏၊ဖင်ကို ကြွလိုက်သည့်အခါမှာပြဲလန်နေသည့်သူမ၏စောက်ဖုတ်နွုတ်ခ မ်းသားများကလုံးပတ်ထွားထွားလီးကြီး၏အတန်ကြီးကိုညှင်းဆွဲ၍ယူသွားစေရန်အတွက်ပညာကုန်သုံးရင်းမှအထိုင်အထကိုခတ်သွက်သွက်ကလေးလိုးလိုက်ပြန်သည်။ “စွိ စွတ် အင့် အင့် အီး ရှီး အင့် အင်း” ဒေါ်ထွေးထွေး၏ဖင်ကြီးကိုအောက်မှလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်မနိုင်မနင်းပင့်တင်ရင်းမှမောင်မောင်ဖင်ကိုကော့ မြှောက်ညှောင့်လိုးလိုက်ရာလီးထိပ်ကသူမ၏သားအိမ်ထဲသို့နစ်ဝင်သွား ရာဒေါ်ထွေးထွေးခမျာအသဲအူများ ပြုတ်ထွက်သွားပလားထင်မှတ်ရလောက်အောင်ကောင်းလွန်ရကား

“အ အင့် အင့် အမလး ရှီး ကျွတ် ကျွတ် ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ ပင့် ပင့် နာနာပင့် မမထွေးအပေါ်ကစိတ်ရှိလက်ရှိဖိချမယ် အား အား အီး ဟုတ် ဟုတ်ပြီ အား” နွုတ်ခမ်းလေးနှစ်ခုစုချွန်၍တရှီးရှီးနဲ့ငြုတ်သီးစပ်သလိုအသံများထွက်အောင်ငြီးငြူရင်းမျက်လုံးကိုပိတ်၍ ခေါင်းလေးမော့ခါဖင်ကြီးကိုနောက်သို့စပ်၍ကြွလိုက်ဗြိကနဲနေအောင်ဖိချလို က်နဲ့စည်းချက်ညီညီဖိဆောင့်နေ၏၊ဒေါ်ထွေးထွေးဗိုက်သားကိုရွုံ့ဖင်ကိုကြုံ့ကာစောက်ဖုတ်နွုတ်ခမ်းသားလေးများကိုစုလိုက်ဖြဲလိုက်ဖြစ် အောင်လုပ်၍မောင်မောင်၏လီးကြီးကိုညှစ်ဆွဲစုပ်ယူ သွားအောင်လုပ်ရင်းမှ “တအား ကောင်း ကောင်းလာပြန်ပြီ ကောင်း ကောင်း အင့် အင့်ြ စြွိစွိ စွတ် ဖတ် ဖတ်” သူမ၏စောက်ခေါင်းတလျှောက်ကျင်ကနဲဖြစ်သွားသာစောက်ဖုတ်မှစောက်ရေများဒလဟောပန်းထွက်မိလိုက်ရသည်အထိကောင်းအီဆိမ့်သွားရသည်၊စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ အရည်များလျှံကျပြီးမောင်မောင်၏ဆီးခုံပေါ်ရွဲ နစ်သွားရပြန်၏၊ “ကောင်းလိုက်တာ မောင်မောင်ရယ် ကောင်းလိုက်တာ” ပါးစပ်မှအဆက်မပြတ်ပြောဆိုရင်းမှလေးငါးချက်ဖိထိုင်ချလိုက်ပီးမောင်မောင်၏ရင်ဘတ်ပေါ်သို့တအိအိလဲ ပြိုကျသွားရတော့၏။

မောင်မောင်မှာဆန့်တငန့်ငန့်ဖြင့်လေးလံလှေ သာဒေါ်ထွေးထွေး၏ကိုယ်လုံးကြီးကိုဖက်တွယ်လိုက်ရင်းမှအ ပေါ်မှကျန်တဖက်ကိုဆွဲလှဲချလိုက်ပြီးကုတင်ပေါ်မှဆင်းလိုက်သည်၊ ပုံ့ပုံ့ကြီးငြိမ်သက်နေတဲ့ဒေါ်ထွေးထွေးရဲ့ကိုယ်လုံးကြီးကိုကုတင်ပေါ်ကန့်လန့်ဖြတ်ဖြစ်အောင်ခြေနှစ်ချောင်းမှကိုင်ဆွဲ၍ပြုလုပ်လိုက်သည်၊ ဒေါ်ထွေးထွေး၏ခြေနှစ်ချောင်းကုတင်အောက်သို့တွဲလဲကျသွား၏၊သူမ၏လုံးကျစ်ပြည့်တင်းလှတဲ့သလုံးသား နှစ်ဖက်မှနေ၍ခြေနှစ်ချောင်းကိုပင့်မြှောက်လိုက်ပြန်သည်၊ဒေါ်ထွေးထွေးကုတင်ပေါ်ကန့်လန့်ဖြတ်အနေအထားဖြင့်ခြေနှစ်ချောင်းကိုကား၍ကုတင်စွန်းတွင်ပြန်ထောက်ထားလျှက်ရှိ နေပြန်ရာအစွမ်းကုန်ဖြဲကားထားတဲ့ပေါင်ခြံကြားမှာတော့သုတ်ရည်များဖြင့်ပြောက်လက်နေသည့်စောက်ဖုတ်ကြီးမှာပြဲလန်နေ၏၊

ကုတင်အာက်မှမောင်မောင်သည်သူမ၏ခြေနှစ်ချောင်းကြားမှနေ၍မတ်တပ်ရပ်ပြီးဖေါင်းအိကြီးမားလွန်းလှတဲ့သူမ၏နို့ကြီးများကိုခတ်နာနာလေးဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်လိုက်သလို လက်မလက်သဲခွန်နည်းနည်းလောက်ရှိနို့သီးခေါင်းညိုညိုကြီးတွေကိုလည်းလက်ချောင်းလေးများဖြင့်ဖိချေပွတ်သပ်ပစ်လိုက်၏၊ အြဟင်း ဟင် အီး မောင်မောင်ရယ် လုပ်မှာဖြင့်လုပ်စမ်းပါ ဒီလိုလုပ်နေတာအနေခက်လွန်းလို့ြ ကုတင်စွန်းမှအိထွားအိစက်နေတဲ့တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်ယမ်းခါနေရင်းမှမနေနိုင်အောင်မထိုင်နိုင်အောင်ဖြစ် နေရရှာပြန်သည်၊မောင်မောင်လီးကိုအရင်းမှကိုင်၍သူမ၏စောက်ခေါင်းဝ တွင်မွေနောက်လိုက်ပြန်ရာပို၍အနေခက်ရပြန်သည်မို့ခေါင်းကြီးကိုရမ်းခါလိုက်ရပြန်သည်၊သူမ၏ခါးကိုစုံကိုင်ဆွဲကာခါးကိုနွဲ့၍ဖိသိပ် လိုက်သည်၊ “စွိ ဒုတ် စွတ် ဒုတ်” “ဟင်း အိုး ဟင်းဟင်း” လီးကြီးတချောင်းလုံးသူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲနစ်ဝင်သွားရပြန်သည်၊ဒေါ်ထွေးထွေးသူမ၏ဖင်ကြီးကိုအတတ် နိုင်ဆုံးရမ်းခါပြီးအလိုက်သင့်ခါးလေးကိုမသိမသာလေးကော့ကော့ပေး လိုက်ပြန်တော့မောင်မောင်အကြိုက် တွေ့သွားကြပြန်သည်။

ခါးကိုကိုင်ဆွဲထားသည့်လက်နှစ်ဖက်စလုံးနို့ကြီးနှစ်လုံးကိုပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီးလှမ်းဆွဲပြီးမောင်မောင်ဖိဆောင့်လိုးနေပြန်သည်၊ “ဒုတ် စွတ် ဒုတ် ကျွိ ကျွိ စွိ” “ဟင့်ဟင့် အိုး အင်း မောင်မောင် ဆောင့်” ကုတင်တခုလုံးယမ်းခါနေ၏၊ခါးလေးကိုမသိမသာလေးကော့ပြီးဖင်ကိုကြွလိုက်ပြီးမောင်မောင်၏လီးကြီးကိုညှစ်ဆွဲလိုက်ပြန်သည်၊ကုတင်စွန်းတွင်ထောက်ထားသာခြေနှစ်ချောင်းမှာ လည်းမောင်မောင်ခါးကိုဆွဲဖိချ လိုက်သလိုမိမိကလည်းကော့၍ကော့၍အလိုးခံလိုက်မိ၏၊ “ပြွတ် ပြွတ် စွတ် စွတ် ဖတ် ဖတ်” မောင်မောင်ဖင်ကြီးကိုနောက်သို့တအားဆုတ်ကာအားနှင့်စပ်ဆောင့်နေပြန်ရာဒေါ်ထွေးထွေး၏ဖင်တုံကြီးများကုတင်စွန်မှာပိပြားချပ်သွားရလေသည်၊

“ဗြွတ် စွိ စွိ ဒုတ် ကျွိ စွတ် ဖတ်” “အား အင့် ကောင်းလာပြီ မောင်မောင် မောင် ဆောင့်ဆောင့်” နှစ်ယောက်စလုံးကာမ၏အထွတ်အထိပ်သို့ရောက်လာကြပြီဖြစ်သဖြင့်အသက်ရွူသံများပြင်းထန်ကာ ဒေါ်ထွေးထွေးမှာမျက်တောင်လေးများမှေးစင်းသွားသည်၊ခြေနှစ်ချောင်းမှာလည်းကုတင်အောက်သို့တွဲလဲကြီးကျသွားရပြန်လေသည်၊ မောင်မောင်မှာလဲအရွယ်နှင့်မမျှကြီးထွားလှတဲ့လီးကြီးအဆုံးမြုတ်အောင်အသါးကုန်ပစ်ကြုံးလိုက်ရင်းမှ ဒေါ်ထွေးထွေး၏စောက်ခေါင်းထဲသို့သုတ်ရည်များပန်းထုတ်မိရပြန်သည်၊ နှစ်ယောက်စလုံး မောဟိုက်ကာတဦးနဲ့တဦးတင်းကျပ်စွာဖက်တွယ်ရင်းငြိမ်သက်သွားကြလေတော့သည် ……… ပြီးပါပြီ။

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *