အမှောင်တကာ့ အမှောင်
🏵️အပိုင်း (၁)🏵️
ရေးသားသူ – သာဒင်

⚠️အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ မကြိုက်မနှစ်သက်ပါက ‌မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။⚠️

ကျော်စိုးသော် တစ်ယောက် နေပူပြင်းတဲ့ နေပူတော်မှာ ပျင်းရိနေသည်။ အခုတလော အိမ်ကြီးတစ်ခုလုံးမှာ သူတစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ အလုပ်က ပြန်ရောက်တာနဲ့ အင်တာနက်ပေါ်မှာပဲ တက်ဖြစ်နေသည်။ မြန်မာလူကြီးဆိုက်တွေ လျှောက်ဝင်ပြီး ပုံတွေကြည့် စာတွေဖတ်နှင့်၊ ဂွေးပဲ ဇွတ်လှိမ့်နေမိသည်။

အင်္ဂလိပ်လိုလည်း တတ်သမျှ မှတ်သမျှတွေ မမေ့သွားအောင်၊ အင်္ဂလိပ်လို ရေးထားသော အောစာပေတွေကိုလည်း တွေ့သမျှ လိုက်ဖတ်သည်။ မြန်မာအောစာပေက သိပ်အများကြီး မရှိလှ။ မြန်မာအောစာ ရေးသူတွေကို နာမည်တွေ ချရေးရင်တောင် စာမျက်နှာ တစ်မျက်နှာလောက်ပဲ ရှိမည်။ ဒါတောင် တစ်ယောက်ထဲက နာမည်အမျိုးမျိုး ခွဲရေးနေတာ ဘယ်နှစ်ယောက်ရှိမလဲ မသိ။ အဲ့တော့ မြန်မာအောတွေ ဖတ်လို့ ကုန်သလောက် ရှိသွားတော့ ဘိုအောတွေကို ဖတ်သည်။ အဲဒီမှာ မြန်မာအောတွေထဲ ရှားပါးစာပေဖြစ်သော အင်းစက်ခေါ် သွေးသားနီးသူ အချင်းချင်း အချစ်နယ်လွန်ကျူးသွားသည့် အကြောင်းတွေ ရေးထားသော စာတွေကို ဖတ်မိလာသည်။

အထူးသဖြင့် အိန္ဒိယကုလား၊ ဘင်္ဂလား‌ဒေ့ရှ် ကုလားတွေ အင်္ဂလိပ်လိုရေးထားသော အောစာပေဆိုက်တွေမှာ အတွေ့များသည်။ ပထမကတော့ ဟာ ဘာကြီးတွေလဲဟ လို့တွေးပြီး မဖတ်ရဲ၊ မဖတ်ဖြစ်။ ပုံမှန်အောစာပေတွေ ရိုးလာတော့ အဲဒီလို ဆန်းဆန်းလေးတွေကို ဖတ်ရတာ ပိုဖီးလ်လာသလို ရှိနေသည်။ နောက်တော့လည်း အဲဒါတွေပဲ ရွေးဖတ်ဖြစ်လာသည်။

အခုလို နေပူပြင်းလို့ အပြင်မထွက်ချင်သည့် စနေ၊ တနင်္ဂနွေလိုနေ့မျိုး အိမ်ကြီးတစ်လုံးထဲမှာ တစ်ယောက်ထဲ နေရတော့ သူ့စိတ်တွေက ပိုထကြွလာသည်။ ကုလားတစ်ကောင် ရေးထားသော ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ဖတ်နေပြီး သူ့လီးကြီးကို ပျင်းရိပျင်းတွဲ့ ပွတ်နေရာမှ ဇာတ်လမ်းက အထွတ်အထိပ်ရောက်လာလို့ သူ့လီးကြီးကလည်း မတရားတောင်လာသည်။

ဇာတ်လမ်းထဲမှာ ကုလားက သူ့အဒေါ် ရေချိုးတာကိုချောင်းကြည့်ပြီး ဂွင်းထုရင်းမှ ချော်လဲပြီး ခေါင်းပေါက်၊ သူ့အဒေါ်က အော်သံကြားလို့ ရေချိုးခန်းက ကမန်းကတန်း ထွက်လာရော အခင်းမှာက သွေးတွေနဲ့ အောက်က လီးတန်းလန်းနဲ့တွေ့၊ သူကလည်း သဘက်ကိုရင်လျှားထားတော့ သူ့တူကို ဆွဲထူလိုက်ချိန် သဘက်ပြေ၊ အဲဒါနဲ့ ဇာတ်လမ်းဖြစ်သွားသည်။ သိပ်ယုတ္တိမရှိပေမဲ့ ဖတ်လို့ကတော့ကောင်းသည်။

ဒီကုလားပုံဖော်ထားသည့် သူ့အဒေါ်ဆိုတာက ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ရဲ့ ဘော်ဒီနဲ့ တစ်ပုံစံတည်း၊ နို့သိပ်မကြီး၊ ခါးသေးသေးနှင့် ဖင်လုံးအကြီးကြီး။ ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် သူ့လီးကြီးမှာ အရမ်းမာတင်းလာသဖြင့် ဆက်မပွတ်ရဲတော့၊ ဘေးနားမှာ တစ်ရှူးလည်းမရှိ၊ ပုဆိုးနဲ့လည်း မသုတ်ချင်တော့။ ထို့ကြောင့် ကုလားထိုင်မှ အမြန်ထပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ပြေးဝင်ခဲ့သည်။ ဟိုက် ရေချိုးခန်းထဲမှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီအနက်ကလေး။ အနားသပ်တွေမှာ ဇာနှင့် အလယ်မှာသာ ပိတ်သားအပြည့်။ သို့ပေမဲ့ လက်တစ်ဖဝါးစာတောင် မရှိ။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ဖင်ကြီးနဲ့ ဆို ဖင်ကြားထဲမှာပဲ ညှပ်နေမှာ။

ကျော်စိုးသော် ထိုပင်တီအနက်ကလေးကို လှမ်းယူပြီး သူ့နှာခေါင်းဝမှာတေ့၍ အားရပါးရ နမ်းရှုံ့လိုက်သည်။ နောက်တော့ သူ့လီးကြီးပေါ်မှာ အုပ်ပြီး ဂွေးဆက်လှိမ့်တော့သည်။ မကြာခင်မှာပင် သူ့လရည်တွေက ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ပင်တီထဲ တဖုတ်ဖုတ် ပန်းထွက်သွားတော့သည်။

အား လခွီး အမြန်ပြန်လျှော်ထားမှပဲ၊ တော်ကြာ မနက်ဖြန် ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ပြန်လာလို့ တွေ့သွားရင် ငါတော့သေလိမ့်မယ်ဟု တွေးကာ ပင်တီလေးကို ဆပ်ပြာဖြင့်တိုက် လျှော်ဖွတ်ကာ တန်းမှာ ပြန်လှမ်းထားလိုက်လေတော့သည်။

Mission: Impossible 7.
အခု ကျော်စိုးသော်နေသည့်အိမ်မှာ သူ့ဒေါ်လေးအငယ်ဆုံး ဝင်းပပ၏ သူငယ်ချင်းအရင်းဖြစ်သူ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်၏အိမ်ပင် ဖြစ်လေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ခေါ် ဒေါ်လေးဝတ်ရည်မှာ အသက် ၃၅ လောက်သာ ရှိသေးသော်လည်း ဌာနဆိုင်ရာမှ ရာထူးကြီးကြီး ဖြစ်လေရာ နေပြည်တော်မှာ အိမ်တစ်လုံးရလေသည်။ သူ့ယောက်ျားက ရန်ကုန်မှာ စီးပွားရေးလုပ်သည်။ နေပြည်တော်မှာ လိုက်မနေနိုင်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ကလည်း အတော်ခရီးသွားရသည်။ နိုင်ငံတကာလည်းစုံသည်။ နေပြည်တော်က ရုံးချူပ်မှာ တက်ရသည့်အချိန်တွေမှာ ဆိုရင်တော့ နေပြည်တော်က အိမ်မှာနေသည်။ အဲ့လို သူတစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ ကျော်စိုးသော်ကို သူလည်း အဖော်ရ၊ သူငယ်ချင်း တူကိုလည်း ကြည့်ရှုသည့်သဘောဖြင့် ခေါ်ထားနေစေသည်။ အလုပ်ကိုလည်း သူ့ဌာနမှာပင် သွင်းပေးထားသည်။

တကယ်တော့ ကျော်စိုးသော်မှာ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် အတွက်ဆိုလျှင် သူငယ်ချင်းတူ ဆိုသည့် အဆင့်ထက် အများကြီးပိုလေသည်။ ဝင်းပပ နှင့် ဝတ်ရည်တို့မှာ အိမ်ချင်းကပ်ရက်၊ အသက်တူ အတန်းတူ သူငယ်ချင်းများ ဖြစ်ကြပြီး၊ ဝင်းပပအစ်ကိုကြီး ကျော်စိုးသော်တို့အဖေ အိမ်ထောင်ကျတော့ သူတို့ မှာ ငယ်ငယ်လေး ရှိသေးသည်။ ကျော်စိုးသော်ကို မွေးတော့ တူကလေးကို ဝင်းပပတို့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် တောက်လျှောက်ထိန်းခဲ့ကြရသည်။ ကျော်စိုးသော်အမေကလည်း အလုပ်လုပ်တော့ အိမ်မှာ ကလေးထိန်းက ဝင်းပပသာရှိသည်။ ဝင်းပပဆီ အမြဲလာနေတတ်သည့် ဝတ်ရည် အတွက်ကလည်း ကျော်စိုးသော်က သူ့တူကလေးလိုပင်။ သူ့လက်ပေါ်မှာ ကြီးလာရသည်ဆိုပါက မမှားပေ။

ကျော်စိုးသော်ကလည်း နိုင်ငံခြားထွက်လုပ်ဖို့ အစီအစဉ်ရှိလို့ ကျောင်းပြီးတာနဲ့၊ အင်္ဂလိပ်စာ သင်တန်းတွေ၊ ကွန်ပြူတာ သင်တန်းတွေ အကုန်လျှောက်တက်ထားသည်။ ဒါပေမဲ့ အခြေအနေအကြောင်းကြောင်းကြောင့် ခေတ္တစောင့်စားချိန်မှာ အလကားနေအလကား ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ဌာနမှာ အလုပ်တစ်ခု ဝင်လုပ်နေသည်။ နေတာလည်း ဖရီး၊ လခလေးလည်း အပိုရ၊ အစားအသောက်တောင်မှ သူတစ်ယောက်ထဲရှိရင်သာ ဝယ်စားရသည်။ ဒါတောင် သူချက်စားရမှာပျင်းလို့ အိမ်မှာက ထမင်းဟင်း ချက်ပြုတ်စားသောက်စရာက အစုံရှိသည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ရှိလျှင် ဒေါ်လေးဝတ်ရည်က ချက်သည်။

ဒေါ်လေးဝတ်ရည်အပေါ် သူ့စိတ်တွေ မရိုးသားတော့၊ နောက်ပိုင်းမှာ သူ့မျက်လုံးတွေက ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ကို လစ်ရင်လစ်သလို ခိုးခိုးကြည့်နေမိသည်။ သူ့ကို တူအရင်းလို စိတ်ထားသော ဒေါ်လေးဝတ်ရည်က သူတို့နှစ်ယောက်ထဲ နေသောအိမ်မို့ အိမ်နေရင်းဆိုရင် လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေလေ့ရှိသည်။ အိမ်နေရင်း အင်္ကျီဆိုရင် အောက်ကဘရာဇီယာမပါပဲ ဝတ်တာတို့၊ အသားပါးပါး တကိုယ်လုံးပုခုံးမှ ခြေဖျားရောက် ဂါဝန်တို့ ဝတ်လေ့ရှိသည်။ ဘရာဇီယာမပါသော်လည်း ကလေးမရှိသေးသော၊ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်နို့တွေက သိပ်မကြီးတော့ လှုပ်ခါရမ်းမနေ ပုံ့ပုံ့လေးသာနေ၏၊ တခါတလေချမ်းတာဖြစ်ဖြစ် ဘာကြောင့်မှန်းမသိပဲဖြစ်ဖြစ်၊ နို့သီးခေါင်းလေး ချွန်နေရင်သာ အင်္ကျီအသားကို ထိုးဖောက်ထွက်တော့မလို ဖြစ်နေတတ်သည်။ သို့ပေမဲ့ ဖင်ကြီးတွေကတော့ မရ၊ လမ်းလျှောက်လိုက်လျှင် တုန်တုန် တုန်တုန်နှင့် နေသည်။ ဘယ်ညာတော့ မရမ်း၊ အပေါ်အောက်တော့ တော်တော်လေး လှုပ်ရှားသည်။

ကျော်စိုးသော် ဒူးပင်ချောင်ချင်သွားသည်။ ပုဆိုးအောက်မှ ထောင်မတ်လာသော ညီတော်မောင်ကို ဒေါ်လေးဝတ်ရည် မမြင်ရအောင် ခါးကုန်းပြီး သွားရသည်။ နောက် ဒေါ်လေးဝတ်ရည်၏ လက်တော့ကို အလစ်မှာ ဖွင့်ကြည့်သေးသည်။ ပတ်စ်ဝပ်နှင့် လော့အင်ရမှာမို့ ဖွင့်မရ၊ လက်လျှော့ထားခဲ့ရသည်။

သို့သော်လည်း တစ်နေ့မှာတော့ သူ့အဖို့ အခွင့်အရေး ပေါ်လာတော့သည်။ အဲဒါကတော့ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် လက်ပ်တော့မှာ အက်ဝဲခေါ်မလား မဲဝဲခေါ်မလား ကောင်တွေ ကပ်တော့သည်။ သူ့အပြောကတော့ ဘရောက်ဇာကို ကလစ်လုပ်လိုက်ရင် သူသွားချင်သည့်နေရာသို့ သွားတော့သည်။ ကိုယ်ရိုက်လိုက်သည့်လိပ်စာကို မသွား။ သူလည်းပေါက်ကရ ဆိုက်တွေ သွားထားလို့ထင်သည်။ သူ့ရုံးက အိုင်တီကို မပြောရဲ၊ တူဖြစ်သူ ကွန်ပြူတာသင်တန်း တက်ဖူးတယ်ဆိုလို့ ကြည့်ခိုင်းသည်။ ကျော်စိုးသော်က ဘာမှန်းချက်ခြင်းသိလိုက်သည်။ ဘယ်လိုဖြေရှင်းရမည်ဆိုတာကိုလည်း သိပြီးပြီ။

သို့သော်လည်း ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ကွန်ပြူတာကို သူမွှေနှောက်ချင်သေးတော့၊ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်လက်ပ်တော့ကို ဟတ်ဒရိုက်တစ်ခုလုံး စကန်လုပ်ရမည်။ ဗိုင်းရပ်စ်တွေကို စစ်ထုတ်ရမည်။ တစ်ရက်လောက်တော့ အချိန်ပေးပါဆိုတော့ အင်းလုပ်ထားလိုက် ဆိုပြီး ပေးထားခဲ့သည်။ သူ့ရဲ့ လော့အင်ပတ်စ်ဝပ်ကို ပေးထားခဲ့ပြီး ရန်ကုန်ဆင်းသွားသည်။ ကျော်စိုးသော်အတွက် ၂ ရက်တိတိ အချိန်ရလိုက်သည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် လက်ပ်တော့ထဲက ပြဿနာကောင်တွေကို ရှင်းလင်းပြီးသွားတာနဲ့ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်၏ ကွန်ပြူတာကို မွှေနှောက်တော့သည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်သွားကြည့်လေ့ရှိတဲ့ ဝက်ဆိုက်တွေ၊ သူဒေါင်းလုပ်ထားတဲ့ ဖိုင်တွေ၊ အကုန်လျှောက်ကြည့်သည်။ သူလည်း ခေသူမဟုတ်ဆိုတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ပွန်ဝက်ဆိုက်တွေ တော်တော်များများ သွားထားတာ တွေ့ရသည်။ ဒေါင်းလုတ်ထားတဲ့ ဖိုင်တချို့တောင် တွေ့ရသေးသည်။

ဒေါင်းထားတာတွေက များသောအားဖြင့် ဂျပန် ကားတွေ ဆင်ဆာတွေနှင့်၊ ဒါပေမဲ့ များသောအားဖြင့် ကားတွေက ဂျပန်အိမ်ရှင်မ အိမ်မှာ ထမင်းချက်ဟင်းချက်လုပ်ရင်းတို့ ကြမ်းတိုက် အခန်းရှင်းတို့ လုပ်ရင်းတို့ဖြင့် အိမ်မှာရှိနေသည့်၊ ခဲအိုတို့၊ တူတို့၊ ဘာတော်မှန်းမသိသည့် ကောင်လေးတို့နှင့် ဖြစ်ကြတာများသည်။ ကာတွန်းရုပ်ရှင်တစ်ခုတောင် တွေ့လိုက်သေးသည်။ သူ့အမေရော အဒေါ်ရောကို ကျောင်းသားအရွယ် ဂျပန်ကောင်လေးက ဆော်သော ကာတွန်းဖြစ်သည်။ နောက်တစ်ခုက ဇာတ်လမ်းတွေရှိသော ဆိုက်များဖြစ်သည်။ အင်္ဂလိပ်လို ရေးထားသော၊ ဆိုက်များ အတော်နှံ့သည်။ ကျော်စိုးသော်တောင် တချို့ဟာတွေ မသိလို့ လိပ်စာတွေ ကူးထားလိုက်ရသေးသည်။ သူကြည့်ဖူးသော ဆိုက် ၂ ခုလည်းတွေ့သည်။ ထိုဆိုက်တွေက အတော်စုံသည်။ အကြောင်းအရာမျိုးစုံရှိသည်။ အထူးသဖြင့် အင်းဆက်ဟု ခေါ်သော သွေးသားရင်းတွေ အချင်းချင်းဖြစ်သော ဇာတ်လမ်းတွေ အများကြီးရှိသည်။

ကျော်စိုးသော် ရင်တွေ တုန်လာသည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ရော ဒါတွေ စိတ်ဝင်စားတာလား။ စိတ်က အဲလိုသံသယဝင်လာတော့ ကွန်ပြူတာကို တခါထပ်ပြီး ပိုက်စိတ်တိုက်ရှာလိုက်သည်။ အဲတော့မှ ဇာတ်လမ်းဖိုင်တွေ စုထားသော တစ်နေရာကို တွေ့ရသည်။ မိန်းမကြီးတွေနှင့် ကောင်လေးငယ်ငယ်လေး ဇာတ်လမ်းမျိုးတွေ၊ အမေနှင့်သား ဇာတ်လမ်းတွေ၊ ဒေါ်လေးနှင့်တူ ဇာတ်လမ်းတွေ။ ဇာတ်လမ်းကောင်းကောင်းလေးတွေကို ဖိုဒါတစ်ခုအောက်မှာ စုထားတာ တွေ့လိုက်ရသည်။

ကျော်စိုးသော် သူ့ဖရက်ဒရိုက်ထဲ အကုန်ကူးထားလိုက်သည်။ နောက်မှ အေးအေးဆေးဆေး သူ့ကွန်ပြူတာမှာ ဖတ်ကြည့်မည် စိတ်ကူးသည်။ သူ့လို ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ကို လိုးချင်နေသူအဖို့တော့ ထိုဇာတ်လမ်းတွေမှာ တောင်ပြီးရင်း တောင်စေရသော ဇာတ်လမ်းတွေဖြစ်မှာ သေချာသည်။

ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ပြန်ရောက်လာတော့ ဟန်မပျက်ပင် သူ့လက်ပ်တော့ကို ဗိုင်းရပ်စ်ရှင်းပြီးပြီဟု ပြောကာ ပြန်ပေးလိုက်လေသည်။ ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် ဒေါ်လေးဝတ်ရည်မှာ သူ့လိုပင် တဏှာကြောတင်းသူမှန်း သိသွားပြီ ဖြစ်သော်လည်း ဘယ်လိုကနေ ဘယ်လိုဝင်ရမှန်းမသိ ဖြစ်နေရသည်။ သူ့အပေါ်မှာ အဒေါ်ရင်းလို စိတ်ထားခဲ့သူ ဆိုတော့ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ကို ကျနော်လိုးချင်တယ်ဆိုပြီး ဝင်ဖို့ဆိုတာ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်။ သူ့ဒေါ်လေး ဝင်းပပကို ဖုန်းဆက်တိုင်လိုက်တာနဲ့ပင်၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတ်သေချင်လောက်အောင်ပင် အရှက်ကွဲလိမ့်မည်။

ကျော်စိုးသော် အားအားနေ အင်တာနက်ထဲ လျှောက်လိုက်ဖတ်နေရင်းဖြင့် ဒရိုက်ရှိ ဆိုသော အန်ဒရိုက် အက်ပလီကေးရှင်း တစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ကိုယ့်အန်ဒရိုက်ဖုန်းမှာ အင်စတောလုပ်ထားလိုက်လျှင်၊ နက်ဝပ်တစ်ခုတွင်းမှာ ရှိသော ကွန်ပြူတာ၊ တယ်လီဖုန်း စသည်တို့ကို ကိုယ့်ဖုန်းမှာ လာမြင်နေရသည့် အပလီကေးရှင်းဖြစ်သည်။ ( အဲဒါက နောက်ပိုင်းဝက်ဆိုက်တွေမှာ https:// မဖြစ်ခင်က ဖြစ်သည်။)

ကျော်စိုးသော် ထိုအပလီကေးရှင်းကို သူ့ဖုန်းမှာ အင်စတော လုပ်ထားလိုက်သည်။ နောက်နေ့ညမှာပင် ကျော်စိုးသော်မှာ နှစ်လုံးထီပေါက်သလို ခံစားလိုက်ရသည်။ အဖြစ်ကဒီလို။ ညဖက်တိုင်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ရှိသည့်နေ့တွေမှာ သူတို့ တူအရီးနှစ်ယောက် ထမင်းစားပြီးသည်နှင့် တီဗီရှေ့မှာထိုင်ကြသည်။ အစီအစဉ် ကောင်းကောင်း မကောင်းကောင်း ထိုင်ကြည့်ကြသည်။ အစီအစဉ် သိပ်မကောင်းလျှင် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က သူ့လက်ပ်တော့တစ်လုံးဖြင့် အလုပ်လုပ်သလား၊ ဖဘ လုပ်သလားမသိ တဂျောက်ဂျောက် လုပ်နေတတ်သည်။

ကျော်စိုးသော် ဒရိုက်ရှိ အင်စတောလုပ်ပြီး နောက်ညဖြစ်သည်။ ထုံးစံအတိုင်း တီဗီရှေ့ထိုင်နေစဉ် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း လက်ပ်တော့နှင့် ရိုက်နေသည်။ ကျော်စိုးသော် သူ့ဖုန်းက အပလီကေးရှင်းကို ဖွင့်ပြီး သူ့ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ကွန်ပြူတာကို ကြည့်လိုက်တော့ ဂျီတော့ချက်နေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။

ဒေါ်လေးဝတ်ရည် အကောင့်က သူ့နာမည်အရင်းမဟုတ်ချေ။ ဇိုဝီ ဆိုလားဘာလား၊ ဘိုလိုချက်နေကြတာ၊ ဟိုတစ်ဖက်ကတော့ အိုင်ကွန်းပုံကြည့်ရတာ ခေါင်းမြီးခြုံလေးနှင့် လိုကေးရှင်းက ကွာလန်လန်ပူဆိုတော့၊ မလေးရှားမပဲ ဖြစ်မည်။ AAKIFAH အကီးဖာ တဲ့။

ဒေါ်လေးဝတ်ရည်က မလေးရှား ခဏခဏ သွားရတော့ ဟိုမှာဆုံပြီး ရင်းနှီးလာသည့် သူငယ်ချင်းဖြစ်မည် ထင်ရလေသည်။

AAKIFAH: ဟဲ့ နင်က အခုထိ အဆင်မပြေသေးဘူးလား။

ZOEY: ဟင့်အင်း။

AAKIFAH: ငါပြောတဲ့အတိုင်း မလုပ်ဘူးလား၊ နင့်ကွန်ပြူတာထဲကို သူသေချာကြည့်ဖို့ ခွင့်ပေးလိုက်လား။

ZOEY: အင်း။ ငါ သူနဲ့ ငါ့လက်တော့ကို ထားခဲ့တာ နှစ်ရက်တောင်၊ ငါခရီးထွက်သွားလိုက်တယ်လေ။

AAKIFAH: အဲဒါဆိုရင်တော့ သူသေချာပေါက် လျှောက်ကြည့်မှာပါ နင့်ကွန်ပြူတာကို။ ငါ့တုန်းကလည်း အဲလိုပဲလေ ခစ်ခစ်။

ZOEY: ပြောစမ်းပါဦး နင်အရင်က ပြောတာ အကြမ်းဖျင်းပဲ ငါသိတယ်။ အသေးစိတ် ပြောစမ်းပါဦး။

AAKIFAH: ဟာနင်ကလည်း ငါက ငါ့ကွန်ပြူတာကို လော့အင်ပတ်စ်ဝပ်တောင် မထားဘူး၊ ကွန်ပြူတာအကြောင်း ဘာမှမသိသလို ဘာလိုလိုနဲ့၊ ဟိုပွန်ဝက်ဆိုက်တွေဝင်ပြီး ဟစ်စထရီလည်းကလီးယား မလုပ်ခဲ့ဘူးလေ။ ငါ့ယောက်ကျားရဲ့တူ ဟာမက် သုံးလို့ရအောင် ထားထားပေးခဲ့တယ်။

ZOEY: အင်း ဟာမက်က ကြည့်သွားတယ်ဆိုတာ နင်ဘယ်လိုသိလဲ။

AAKIFAH: နင်ကလည်း နင့် ဟစ်စထရီက ဒိတ်ကို ကြည့်လိုက်ရင်သိတာပဲ၊ နင်ကြည့်ပြီးတဲ့ ရက်စွဲ နာရီထက် နောက်ကျပြီး ဝင်ထားတာတွေက သူဝင်တာပေါ့ဟ။

ZOEY: အေး ဟုတ်သားပဲ ငါလည်းကြည့်ကြည့်ဦးမယ်၊ ခစ်ခစ်၊ ဆက်ပြောပါဦး နင်နဲ့ ဟာမက်က ဘယ်လိုအခြေအနေ ရောက်နေပြီလဲ။

AAKIFAH: အို ငါတို့က အဆင်ပြေသွားတာ ကြာလှပြီပဲ၊ ခုမနက်ကတောင် ငါ့ယောက်ျား ရုံးသွားဖို့ အိမ်က ထွက်သွားတာနဲ့ သူက ငါ့ဝတ်ရုံ ( အမျိုးသမီးခေါင်းမြီးခြုံ ဝတ်လေ့ရှိသော ဂါဝန်ရှည်ကြီး ) ကို ခါးထိလှန်ပြီး ထမင်းစားပွဲပေါ် ငါ့ကိုကုန်းခိုင်းပြီး ဆော်တာပဲ။ အခု ငါ့နောက်ပေါက်ကိုတောင် သူက ဆော်နေပြီ။ အဲဒီနောက်ပေါက်ကို ငါ့ယောက်ျားတောင် တစ်လမှ တစ်ခါလောက် ငါက ပေးလုပ်တာ၊ အခုသူက နေ့တိုင်းလိုလို ဆော်နေတယ်၊ ခစ်ခစ်။

ZOEY: ဟယ်ကောင်မရယ် ကြမ်းလိုက်တာ နင်ကလည်း

AAKIFAH: အံမယ် နင်က မကြုံဖူးလို့ပါ၊ လူငယ်တွေက ငါတို့ ယောက်ျားတွေလို မဟုတ်ဘူးကွ၊ ပစ္စည်းသာ မသာရင်နေရမယ် သက်လုံက တခြားစီ၊ နောက် နိုးဆွဖို့ကလည်း သိပ်အများကြီးမလိုဘူး၊ ချက်ချင်းကို ဒေါင်ကနဲဖြစ်တာ သူတို့က၊ ခစ်ခစ်။

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် နှင့် သူ့သူငယ်ချင်း အကီးဖာတို့နှစ်ယောက် ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ် ပြောနေကြသည့် ချက်တွေက ကျော်စိုးသော်ကို တကိုယ်လုံး သွေးတွေ ဆူပွက်စေပြီး၊ သူ့ငယ်ပါကြီးမှာလည်း မတရားကို ထောင်မတ်နေလေတော့သည်။ သူ့စိတ်ထဲက လည်း သူ့ကို ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ဆန္ဒရှိနေသည် ဆိုသည်မှာ တကယ်ပဲလား။ ဒါမှမဟုတ် သူ့သူငယ်ချင်းဆီက သူနှင့် သူ့ယောကျ်ားတူတို့ အကြောင်း ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းပြောတာ ကြားချင်လို့ ညဏ်ဆင်ပြီး ပြောနေသလား၊ မသေချာဖြစ်နေသည်။ သေချာသည်ကတော့ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်က မစမချင်း သူကတော့ ဘာမှမလုပ်ရဲ ဆိုတာပင်။

တစ်နေ့တော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် အလုပ်က နယ်စပ်ဒေသက မြို့တွေကို ခရီးထွက်ဖို့ ကိစ္စပေါ်လာသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က သူ့အလုပ်တွင် ကျော်စိုးသော်ကို သူ့တူအရင်းဟု ပြောထားသည်။ လူသူ အပြောမခံရစေအောင် ဖြစ်လေသည်။ ထိုအခါမှာ သူ့ဝန်ထမ်းလည်းဖြစ်၊ တူလည်းဖြစ်သော ကျော်စိုးသော်ကို သူနှင့်လိုက်ခဲ့စေရန် အစီအစဉ်လုပ်လိုက်သည်။ ဌာနဆိုင်ရာက ကားနှင့်သွားတော့ ကားဒရိုင်ဘာ ဦးလေးထူး နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့က ရှေ့မှာ၊ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က အနောက်က ထိုင်ပြီး သွားကြသည်။ ကားလမ်း အဆက်အသွယ်သိပ်မရှိသော ဒေသတွေမို့ ကားလမ်းမှာ ကားသိပ်မရှိသော်လည်း လမ်းမှာ ဆိုးလှသမို့ ခရီးသိပ်မတွင်ကျယ်။ ပထမဆုံးမြို့လေးသို့ ညနေစောင်းမှ ရောက်သည်။

ဌာနဆိုင်ရာ လူကြီးများတည်းသည့် အရာရှိရိပ်သာ တစ်ခုမှာ အဆင်သင့်ကြိုနေကြသည့် လူစုက ထမင်းဟင်းများ ပြင်ဆင်ပေးထားသဖြင့် ကမန်းကတန်း ရေမိုးချိုးပြီး စားသောက်ကြသည်။ မနက်ဖြန်အတွက် စည်းဝေးမည့် အစီအစဉ် အကြမ်းဖျင်းပြောပြပြီး လူတွေ ပြန်သွားကြသည်။

ကားဒရိုင်ဘာ ဦးလေးထူးက အရာရှိရိပ်သာစောင့် ဝန်ထမ်းများအိပ်သော အဆောင်မှာ အိပ်သည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ခေါ်သည့် သူ့ဒေါ်လေးဝတ်ရည်နှင့် ကျော်စိုသော်တို့က အရာရှိရိပ်သာ အိပ်ဆောင်တစ်မှာ အိပ်ကြသည်။ ထိုအိပ်ဆောင်မှာလည်း အကြီးကြီးပင်၊ ဧည့်ခန်း တစ်ခန်းနှင့်၊ အိပ်ခန်းလေးခန်းရှိသည်။

ဒေါ်လေးဝတ်ရည်နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့က တစ်ယောက်တစ်ခန်း နေရာယူထားကြသည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်က သူတို့နှစ်ယောက်ထည်း ကျန်ခဲ့တော့ ကျော်စိုးသော်ကို ခေါ်ပြောသည်။ သူက ကျော်စိုးသော်ကို သား ဟုပဲခေါ်သည်။

“ သား ညကျရင် ဒေါ်လေးအခန်း လာအိပ်နော်၊ ဘယ်သူမှတော့ မသိစေနဲ့၊ လူသိလို့မကောင်းဘူး။ ဒါပေမဲ့ ဒေါ်လေး တစ်ယောက်ထဲ အိပ်ရမှာ စိတ်ထဲ တမျိုးကြီးမို့၊ သူတို့က မီးလည်းမရှိဘာမရှိ၊ နောက် အနောက်ဘက်က တောကြီးကလည်း နက်နက်နဲ့ အသံတွေက ကြောက်စရာကြီး၊ ဒေါ်လေး ကြောက်တတ်မှန်းလည်း သူများကို မသိစေချင်လို့ သားကို တမင်ခေါ်လာတာ”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး သားလာခဲ့မယ် “

ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်သည်၊ ကျော်စိုးသော်တောင် နည်းနည်းတော့ လန့်သည်။ အိမ်ကြီးတစ်လုံးထဲ နှစ်ယောက်ထဲ၊ အနောက်ဘက်က တောကြီးကလည်းသစ်ပင်ကြီးတွေ အများကြီး၊ လေကလည်း ညနေဘက်ကစလို့ နည်းနည်းလေး ပြင်းလာတော့ အသံတွေက တရှဲရှဲနှင့်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ဒေါ်လေးဝတ်ရည်နဲ့ အိပ်ယာတစ်ခုထဲ အတူအိပ်ရမယ်ဆိုတော့ ရင်တွေခုန်ပြီး လီးကတောင်လာသည်။ အကွက်ကောင်းတော့ ပေါ်ပြီပေါ့။ ဒီတစ်ခါမှ မတီးရရင် ငါ့ထက်မိုက်တဲ့ကောင် ရှိပါဦးမလားလို့ တွေးသည်။

ညကိုးနာရီလောက်ကြတော့ အရာရှိရိပ်သာဝင်းထဲက မီးစက်ရပ်သွားသည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်က ဖယောင်တိုင်မီးနှင့် ခဏစာဖတ်နေသေးသည်။ ကျော်စိုးသော်က အကြံသမားမို့ သူ့အခန်းက ခေါင်းအုံးပဲ ယူလာခဲ့သည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ကလည်း ဘာမှမပြော။ နောက်တော့ အိပ်ကြမည်ဆိုပြီး ဖယောင်တိုင်မီးပိတ်လိုက်တော့ မှောင်လိုက်တာပိန်းလို့၊ ညမိုက်ညလည်းဖြစ်တော့ ပိုဆိုးသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း စောင်မယူလာတာ ဘာမှ မပြော၊ ခြင်ထောင်ချ၊ ဖယောင်တိုင်မီး မှုတ်လိုက်ပြီးတော့သူ့စောင်ကိုပဲ ကျော်စိုးသော်အတွက် မျှခြုံပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့သူတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ကျောပေးအိပ်ကြသည်။ ကျော်စိုးသော် ၏ရင်ခုန်ချက်ကတော့ ကြောက်စရာ၊ ရင်ခုန်သံကျယ်လွန်းလို့ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်များ ကြားသွားမလားဟုပင် စိုးရိမ်နေမိသည်။

ပထမ ခပ်ကွာကွာလေးနေရာမှ ကျောခြင်းထိမိသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က မလှုပ်တော့ ကျော်စိုးသော်လည်း ဒီအတိုင်းလေး နေလိုက်သည်။ နည်းနည်းလေးလည်း အေးလာပြီမို့ တစ်ယောက်ကိုယ်ငွေ့လေး တစ်ယောက်မျှပြီး နွေးနေသမို့ ဇိမ်ကျသလိုလည်း ဖြစ်နေသည်။

ကျော်စိုးသော် သူ့ဖင်ကို အနောက်နည်းနည်းကော့လိုက်တော့ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်၏ ဖင်အသားကြီးများကို အိကနဲ သွားထိသည်။ နဂိုထဲက တောင်နေသော သူ့လီးကြီးမှာ ခါရမ်းသွားရသည်။ အတော်လေးလည်း ညနက်လာပြီ၊ ကျော်စိုးသော် အိပ်မပျော်သေး၊ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ဆီက အသက်ရှူသံကို မှန်မှန်ကြားနေရတော့ အိပ်ပျော်နေပြီလို့ ထင်ရသည်။

ကျော်စိုးသော် တွေးသည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် သူ့သူငယ်ချင်း မလေးရှားမနှင့် ပြောနေတာ တကယ်လား၊ ဟိုမိန်းမဆီက ဇာတ်လမ်းတွေ ကြားရအောင်ပဲ ဟန်ဆောင်ပြောနေတာလား သူမသိ။ ဗမာအမျိုးသမီးတစ်ဦးအနေနှင့် ဒါမျိုးတွေကို စိတ်ထဲရှိပါ့မလား။ ဆိုလိုတာက ကိုယ့်တူအရင်းလို ဖြစ်နေသော သူ့အပေါ်မှာ ဟိုစိတ်တွေပေါ်တာမျိုး။

ကျော်စိုးသော်အတွက်ကတော့ အခုအချိန်မှာ အခွင့်အကောင်းဆုံးပဲ၊ အခုမှ မစမ်းသပ်ရင် ဘယ်တော့မှ သိရတော့မှာ မဟုတ်ဟု စဉ်းစားကာ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ကို ကျောပေးအိပ်နေရာကမှ သူ့ကိုယ်ကို တပတ်လှည့်လိုက်သည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ရဲ့ ကိုယ်နံ့လေးကလည်း စောင်အောက်မှာ သင်းနေသည်။ သူ့ကိုယ်ကို ဒေါ်လေးဝတ်ရည် အနားကို တိုးကပ်လိုက်တော့ လုံခြည်အောက်မှ ထောင်မတ်နေသော သူ့လီးကြီးက ဒေါ်လေးဝတ်ရည်တင်ပါး ကြီးကို ထိသွားသည်။

ခဏကြာအောင် ထိထားသော်လည်း ဒေါ်လေးဝတ်ရည်က မလှုပ်မရှား။ ကျော်စိုးသော် သူ့ပုဆိုးကို ဖြည်လျှော့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲတင်လိုက်တော့ ခါးပေါ်မှာ ကွင်းလုံးတက်လာပြီး သူ့လီးကြီးလည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဖြစ်သွားသည်။ အိပ်ရင်းနဲ့ သူ့ဘာသာ တက်လာတာလို့ ဆင်ချေပေးလို့ ရတာပဲလေဟု၊ ကိုယ့်ဘာသာတွေးနေသည်။

ကျော်စိုးသော် ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ကျောကို အသာချည်းကပ်လိုက်သည်။ ဘယ်ဘက်ကို စောင်းလျက် သူ့ကို ကျောပေးကာ ကွေးကွေးလေး အိပ်နေသော ဒေါ်လေးဝတ်ရည်၏ကိုယ်နှင့် သူ၏ကိုယ်ကို ဇွန်းနှစ်ချောင်းထပ်သလို ကပ်လိုက်သည်။ သူ၏ တင်းမာထောင်မတ်နေသော လီးကြီးက ဒေါ်လေးဝတ်ရည်၏ ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကြားကို အမြောင်းလိုက် အောက်မှ သွားကပ်နေသည်။ ကျော်စိုးသော် ၏ ရင်ခုန်သံ တဒိန်းဒိန်းမြည်နေပုံမှာ ကြမ်းလွန်းလှသဖြင့်၊ သူ့ရင်ဘတ်နှင့်ကပ်နေသော ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ကျောပြင် သွားတုန်နေမှာကိုပင် စိုးရိမ်ရလောက်သည်။

ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ဝတ်ထားသည့် ဂါဝန်အရှည်အသားမှာ ပျော့လွန်း၊ ပါးလွန်းလှသဖြင့် ကျော်စိုးသော် လီးကြီးမှာ အသားကို တိုက်ရိုက်ထိနေရသလိုခံစားနေရသည်။ ကျော်စိုးသော်မှာ မကြုံစဖူးအခွင့်အရေးကြောင့် မှိန်းပြီး ထိုအတိုင်းလေး နေနေသော်လည်း နည်းနည်းကြာလာတော့ ဒီထက်ပိုပြီး လိုချင်လာမိသည်။

ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ညအိပ်ချိန် ဝတ်နေကြဂါဝန်အရှည်ကြီးကို သူမြင်နေကြဖြစ်သည်။ ထိုဂါဝန်ကြီးမှာ ဂျိုင်းပြတ်ဖြစ်ပြီး ပုခုံးပေါ်မှခြေသလုံးနားထိ တဆက်တည်း ပွပွကြီးဖြစ်လေသည်။ ထို့ကြောင့် အမှောင်ထဲမှာ လှမ်းစမ်းလိုက်တော့ ဂါဝန်စကို သူဆုပ်ကိုင်မိသည်။ ဆွဲကြည့်လိုက်တော့လည်းအလိုက်သင့်ပါလာသည်။ ကြည့်ရတာ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်လည်း အိပ်ရင်းနှင့် ဂါဝန်က ဒူးလောက်ပေါင်လောက် တက်လာလို့လားမသိ၊ ဂါဝန်ကို ဆွဲယူလိုက်တော့ ရိုးရိုးပိတ်စ အလွတ်လိုပဲ ပါလာသည်။

ကျော်စိုးသော်က သူ့ကိုယ်ကို အသာနောက်ယို့လိုက်ပြီး ဂါဝန်စကို သူ့လီးရှေ့မှ မတင်လာပြီး၊ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ခါးပေါ်သို့ တင်လိုက်ဖို့ ကြိုးစားသည်။ လိုချင်တဲ့ နေရာလောက် ရောက်ခါနီးမှ ဂါဝန်စက တင်းကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ခြေထောက်က ဖိထားလို့ဖြစ်မည်။ ဆက်မဆွဲရဲ ခဏလေး ငြိမ်နေလိုက်သည်။ ကြာကြာတော့ မစောင့်နိုင် နည်းနည်းလေး ဖိဆွဲလိုက်တော့ ပါလာသည်။ အမှောင်ထဲမှာပေမဲ့ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ဖင်ပေါ်ကိုတော့ ဂါဝန်စကို ကျော်တင်လိုက်နိုင်ပြီ ဆိုတာကို မှန်းလို့ရသည်။ ထိုအခါမှ အခုန ဇွန်းနှစ်ချောင်းထပ်သလိုပုံ ပြန်ကပ်လိုက်ပြန်သည်။

အား.. ရှလဘား… သူ့လီးကြီးနှင့် ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ပေါင်အတွင်းသားတို့ အသားချင်းထိသွားတာ သူ့ခေါင်းထဲ မိုက်ကနဲတောင် ဖြစ်သွားရသည်။ သုတ်ရည်တွေ ချက်ခြင်းထွက်ပြီး ပြီးချင်စိတ်ပင် ပေါက်သွားမိသည်။ ကျော်စိုးသော် သူ့စိတ်ကို သူထိန်းကာ သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ပေါင်ခွဆုံပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် အသာမြုပ်နှံပြီး မလှုပ်မရှားပဲနေလိုက်လေသည်။

သူ့လီးကြီး၏ အထိအတွေ့ကြောင့် ဒေါ်လေးဝတ်ရည် အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဝတ်ထားတာကို သိရသည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီကလည်း ဘာအသားလဲတော့ မသိ၊ ချောချောချွတ်ချွတ် အေးအေးစက်စက်လေးနှင့်၊ သူ့လီးကြီးမှ အပူဓါတ်ကို အနည်းငယ်အေးချမ်းစေလေသည်။ အတော်ကြာကြာလေး မလှုပ်မရှား မှိန်းနေလိုက်ရင်းမှ ကျော်စိုးသော် သူ့ဖင်ကို အသာကော့ကာကော့ကာဖြင့် ညှောင့်ကြည့်လေသည်။ သိုသော်လည်း သိပ်အားမရသဖြင့် ဒေါ်လေးဝတ်ရည်၏ သိမ်ကျင်နေသော ခါးလေးကို အသာဖွဖွလေး လက်တင်လိုက်လေသည်။ ထိုအခါမှ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်လည်း အသက်မှန်မှန်ရှူနေသည့်အသံ ပျောက်နေသည်ကို သတိထားမိလိုက်လေသည်။ ကျော်စိုးသော်ကတော့ အခု အတော်ကို မွန်နေပြီမို့ သိပ်ဂရုမစိုက်မိတော့ပေ။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ခါးလေးကို အသာထိန်းကာ၊ သူ့ဖင်ကို ကော့ကော့ပြီး ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ပေါင်ကြားကို ညှောင့်ပေးနေလေတော့သည်။

တချက်တချက် ကော့ထိုးလိုက်သော သူ့လီးဒစ်ကြီးက ပင်တီခွဆုံက အမြှောင်းကြီးကို ပွတ်ပွတ်မိသွားသည်။ သူ့လီးထိပ်ကပဲ ရှေ့ပြေးအရည်ကြည် ထွက်တာလား၊ ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ကပဲ အရည်ရွဲလာတာလားမသိ၊ ပင်တီမှာ စိုလို့နေလေပြီ။ ခဏနေတော့ ကျော်စိုးသော် ဘာကိုမှ မတွေးတော့ပြီ၊ သူ့ပေါင်ခြံကို အိကနဲအိကနဲ လာဖိနေသော ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ဖင်သားကြီးတွေနဲ့၊ သူ့လီးကြီး ပွတ်သပ်နေသော ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ပေါင်အတွင်းသားတွေရဲ့ အတွေ့အထိကို ကောင်းကောင်းခံစားပြီး ညှောင့်နေမိတော့သည်။ မကြာခင်မှာပဲ သူ့လီးတန်ကြီးမှ သုတ်ရည်တွေ တဖုတ်ဖုတ်ပန်းထွက်ကာ တစ်ချီပြီးသွားလေတော့သည်။

—————————————–

“ ဟေ့ သား ကျော်ကျော် ထတော့ မိုးလင်းနေပြီ၊ ဟိုလူတွေ မလာခင် ကိုယ့်အခန်းကို ပြန်သွားအိပ်တော့”

ထိုအသံနှင့်အတူ သူ့ကိုလှုပ်နိုးလာသောအခါမှ ကျော်စိုးသော် နိုးပြီး ကမန်းကတန်းထကာ ခါးပေါ်တက်လုံးနေသည့် လုံခြည်ကို ဆွဲဆန့်ဝတ်၊ ခေါင်းအုံးကို အမြန်ယူပြီး သူ့အခန်းရှိရာ ထွက်လာခဲ့တော့လေသည်။ အခန်းထဲက နာရီကြည့်လိုက်တော့ မနက်လေးနာရီပဲ ရှိသေးသည်။ သူ့လီးကြီးမှာလည်း မာတောင်နေသည်။ ညတုန်းက သူ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ပေါင်ကြားထဲ သုတ်ရည်လွတ်လိုက်တာပဲမှတ်မိသည်။ ဘယ်လိုအိပ်မောကျသွားမှန်း မသိလိုက်။ တစ်နေ့လုံး လမ်းကြမ်းမှာ ကားစီးလာရလို့ပင်ပန်းတာရယ်၊ စိတ်လှုပ်ရှားလို့ ပင်ပန်းတာရယ်၊ သုတ်လွှတ်လိုက်တာရယ်၊ အကုန်ပေါင်းပြီး လူမှာ တုန်းကနဲ အိပ်ပျော်သွားတာပဲ ဖြစ်မည်။ အခုတော့ လီးကြီးက တောင်နေပြီ၊ အိပ်လည်းရမှာမဟုတ်တော့။

သူ့အခန်းက ရေချိုးခန်းအိမ်သာ တွဲရက်အခန်းဆီသို့ ဖယောင်းတိုင်နှင့်သွားသည်။ သူရေချိုးခန်းရောက်ချိန်မှာ မီးစက်နိုးသံကြားပြီး မီးလင်းလာခဲ့သည်။ ရေချိုးခန်းထဲက ဆပ်ပြာမွှေးတုန်းကို ရေဆွတ်၊ သူ့လက်နဲ့ပွတ်ပြီး သူ့လီးကြီးကို ကိုင်ကာ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ကို မှန်းပြီး ဂွေလှိမ့်လိုက်တော့သည်။.

ထိုနေ့က တစ်နေ့လုံး ကျော်စိုးသော် စိတ်ပူနေရသည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ဘယ်တော့ ပေါက်ကွဲပြီး သူ့ကို ဆူမလဲဟု တထင့်ထင့်နှင့် တွေးနေရာ ညနေ ထမင်းစားချိန်ရောက်သည်အထိ ဘာမှ မထူးခြားတော့မှ၊ စိတ်သက်သာရာ ရသွားလေသည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ ညက ဒေါ်လေးဝတ်ရည် တကယ်အိပ်ပျော်နေတာလားဟု တွေးစပြုလာတော့သည်။ ညနေဘးဘက် ထမင်းစားရင်း ဒီမြို့မှာ ကိစ္စမပြတ်သေးသဖြင့် တစ်ညအိပ်ရမည်ဆိုတာသိတော့ ကျော်စိုးသော် ပျော်နေမိသည်။ ဒီညလည်း သူ့ကို မခေါ်ရင်တောင် ခပ်တည်တည်ပဲ သွားအိပ်မည်ဟု စိတ်ကူးထား၏။

ညမိုးချူပ်လို့ ဝန်ထမ်းများပြန်သွားပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ထဲ ကျန်နေချိန်မှ ကျော်စိုးသော် ခေါင်းအုံးကိုယူကာ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်အခန်းထဲ ဝင်သွားလိုက်သည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်က စာဖတ်နေရာမှ သူ့ကို မော့ကြည့်ရင်း နာရီကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။

“ အော် ကိုးနာရီတောင်ထိုးပြီပဲ၊ အင်း အိပ်မှပါ၊ ဒီနေ့လည်း တစ်နေ့လုံး ပင်ပန်းထားတယ်“

ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် သူ့လက်ထဲက စာအုပ်ကို စားပွဲပေါ်တင်၊ သူ့မျက်မှန်ကို ချွတ်လိုက်ပြီး၊ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားလေသည်။ ကျော်စိုးသော်က ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး သူ့ခေါင်းအုံးကို နေရာချပြီး လှဲနေလိုက်သည်။ ခဏနေတော့ မျက်နှာသစ်၊ ခြေလက်ဆေးပြီး ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာသော ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ကို တွေ့ရလေသည်။

“ ကဲကဲ ခြင်ထောင်ကို သေချာဖိ ခြင်မဝင်အောင်”

တူအရီးနှစ်ယောက် ခြင်ထောင်အနားကို မွေ့ယာအောက်ဖိကြပြီးမှ ဘေးက ဖယောင်းတိုင်ကို လှမ်းမှုတ်ငြိမ်းလိုက်သည်။ ကျော်စိုးသော် သူ့ကိုယ်သူ မလောမိစေရန်၊ စိတ်ကို ငြိမ်စေရန်၊ စိတ်ထဲမှာ တစ်မှ တစ်ရာထိ ရေတွက်နေလိုက်သည်။ ဘယ်နှစ်ခေါက်မှန်းတောင် မသိတော့။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်က သူ့ကို ကျောပေးလို့ ထုံးစံအတိုင်း အိပ်နေသည်။ အသက်ရှူသံကလည်း ပုံမှန်လို့ထင်တော့ လုပ်ငန်းစဖို့ပြင်သည်။

ဒီတခါတော့ သူ့ပုဆိုးကို ခါးပေါ်လှိမ့်မတင်တော့ ခြေရင်းကို ခြေထောက်ဖြင့် အသာတွန်းချပစ်လိုက်သည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်နား မကပ်မှီမှာပဲ ဂါဝန်အနားစလေးကို ဆွဲလှန်ပြီး ခါးပေါ်ရောက်အောင် အသာတင်လိုက်သည်။ ဒီညတော့ မနေ့ကလို ဖိထားတာမျိုးတောင် မခံစားလိုက်ရ လျှောလျှောရှူရှူပင်။ ပြီးမှ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်နောက်ကျောကို ဇွန်းနှစ်ချောင်းထပ်သလို သွားကပ်လိုက်သည်။

“ ဟိုက် “

ကျော်စိုးသော် ဟိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ သူ၏ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးက မျှော်လင့်ထားတာသလို မနေ့ကလို ချောချွတ်ချွတ်အသား အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး၊ သို့သော် ယခုခံစားလိုက်ရတာက အမွှေးအမြင်ကြမ်းကြမ်းလေးတွေ၊ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် အတွင်းခံဝတ်မထားပါလား ဒေါ်လေးဝတ်ရည်၏ ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကြား ကျော်စိုးသော်၏လီးကြီးက တိုးဝင်သွားပြီး အသားချင်းထိတွေ့လိုက်ရသည့် အရသာက ရှိန်းဖိန်းသွားသည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်စောက်ဖုတ်ကြီးက အပူငွေ့နွေးနွေးကိုပင် သူ့လီးချောင်းကြီးပေါ်မှာ ခံစားလိုက်ရသည်။

ကျော်စိုးသော် သူ့ကိုယ်ကို ခြေရင်းဘက်အသာလေးလျှောဆင်းလိုက်တော့ သူ့လီးတန်ကြီးက လေးဆယ့်ငါးဒီဂရီ ထောင်တက်လာသည်။ သူက ဖင်ကိုကော့ကာ အပေါ်ကို အသာလေးထိုးကြည့်လိုက်တော့၊ သူ့လီးထိပ်က အမွှေးအမြှင်တွေကြားက စိုစိုစွတ်စွတ် အသားအိအိလေးကို သွားထောက်မိသည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်၏ စောက်ဖုတ်ဝမှန်း သူသိလိုက်သည်။

ကျော်စိုးသော်က သူ့ဒူးတစ်ချောင်းကို ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ပေါင်နှစ်လုံးကြား ထိုးထည့်ပြီး သူ့ဖင်ကို ကော့ကာကော့ကာ၊ ဖြည်းဖြည်းချင်း ညှောင့်ရင်းဖြင့် သူ့လီးထိပ်ဖူးမှာ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်၏ စောက်ဖုတ်အဝထဲသို့ ကွမ်းသီးလုံးခန့် ဝင်သွားလေသည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်၏ စောက်ဖုတ်မှာလည်း စိုစွတ်နွေးထွေးနေလေရာ၊ ကျော်စိုးသော်အတွက်က အခုအချိန် သူ့နဖူးသေနတ်ဖြင့် ချိန်ထားတာတောင်မှ အသေခံပြီး ဆက်လိုးတော့မှာ ဖြစ်လေသည်။

ကျော်စိုးသော်က ဒေါ်လေးဝတ်ရည်၏ ခါးလေးကို သူ့လက်ဖြင့်ထိန်းကိုင်ရင်း သူ့လီးကြီးကို အရှိန်ဖြင့်ထိုးထည့်လိုက်ရာ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်၏ စောက်ဖုတ်ထဲ လေးပုံသုံးပုံခန့် ဝင်သွားလေသည်။ နူးညံ့နွေးထွေးလှသော ဒေါ်လေးဝတ်ရည်၏ စောက်ဖုတ်တွင်းမှ အသားနုလေးများက သူ့လီးကြီးကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ထားသလိုဖြစ်နေရာ အရသာ အလွန်ရှိလှပေသည်။ ကျော်စိုးသော်က ကိုယ်ဟန်အနေအထားကို အသာပြင်ပြီး နောက်ထပ်တိုး၍ ဖိတွန်းလိုက်ရာ သူ့လီးတန်ကြီးမှာ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်၏ စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးနီးပါးဝင်သွားတော့သည်။ သူ့ပေါင်ခြံမှာလည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်၏ ဖင်သားစိုင်ကြီးများက အိကနဲနေအောင် လာဖိကပ်နေလေတော့သည်။

ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ဆီမှ လေပြင်းတစ်ချက် ရှိုက်လိုက်သလို အသံကြားလိုက်ရပြီး ကျော်စိုးသော် သူ့ခါးကိုင်ထားသောလက်ပေါ် လက်ဝါးဖြင့် လာအုပ်ကာ တစ်ချက်ညှစ်ကိုင်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း လက်ကို ချက်ခြင်းပြန်ရုတ်သွားသည်။ ကျော်စိုးသော်အတွေးကတော့ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် အိပ်ချင်ဟန်ဆောင်ထားရာကနေ ရုတ်တရက် သတိလက်လွတ်သွားတာဖြစ်မည်ဟု ထင်မိသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူ့စိတ်တွေက ရဲတင်းသွား၏။ သူလည်း လိုချင်နေတာပဲလေ၊ ငါတို့ နှစ်ဦးသဘောတူပဲလို့ တွေးပြီး အသာဖြေးချော့လုပ်မနေတော့။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်၏ ခါးလေးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ အားရပါးရကို ကော့ညှောင့်လေတော့သည်။

“ စွတ် ဖတ် စွတ် ဖုတ် ဖေါက် ဖေါက်”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှလည်း အရည်များရွှဲနေသဖြင့် သူ့လီးကြီး ဝင်ထွက်တိုင်း အသံတွေက မြည်နေပေသည်။ မနေ့ညက ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ပေါင်ကြားမှာ တစ်ချီ၊ မနက်က ရေချိုးခန်းထဲမှာ ဂွေလှိမ့်လိုက်တာက တစ်ချီမို့ ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် တော်တော်နှင့်မပြီး။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်၏ ဖင်ကြီးများမှာလည်း ကျော်စိုးသော် အဆောင့်နှင့်အညီ ကော့ကော့ပေးလာသည်။ မကြာမှီမှာပင် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် ခြေထောက်များ ဆန့်တန်းလျှက် ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားပုံရလေသည်။ ကျော်စိုးသော်လည်း မထိန်းထားတော့ပဲ သူ့လီးကြီးမှ သုတ်ရည်များကို ဒေါ်လေးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ပက်ဖြန်းပြီး ပြီးဆုံးလိုက်ရလေတော့သည်။

———————————-

“ကိုကျော်၊ ကိုကျော် ရောက်ပြီ ထတော့လေ”

ကားဆရာဦးလေးထူး သူ့ကို လှုပ်နိုးတော့မှ ပဲ ကျော်စိုးသော် နိုးလာခဲ့ရသည်။ အပြင်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ညနေတောင်စောင်းနေပြီ။ ဒီမနက်က ထုံးစံအတိုင်း သူ့ကို ဒေါ်လေးဝတ်ရည်က နိုးပြီး ကိုယ့်အခန်းပြန်ခိုင်းတော့ မနက်လေးနာရီ၊ နောက်တော့ ခုနစ်နာရီလောက် ပြန်ထ၊ ရေမိုးချိုး မနက်စာစား၊ ပြီးတော့ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်က ရုံးကို ခဏသွား။ မှာစရာရှိတာမှာ ဆွေးနွေးစရာရှိတာတွေ ဆွေးနွေးပြီး နေ့လညစာစား။ ပြီးတာနဲ့ ထိုမြို့လေးက ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ ညတုန်းက ဒေါ်လေးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ထဲ တစ်ချီပြီးသွားပြီးနောက် ပင်ပန်းပြီးအိပ်ပျော်သွား၊ မနက်ကြတော့ အိပ်ရာက မထချင်ထချင်ထ။ နောက်တော့ ပျင်းစရာ ကောင်းလောက်အောင် စောင့်နေရတော့ ကားစထွက်ပြီး မကြာခင်မှာပင် အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။ အခုတော့ သူတို့ သွားရမည့် မြို့ကလေးတောင် ရောက်နေပြီ။

“ သားကလည်း ညဘက် မအိပ်ရတာကြနေတာပဲ”

ဒေါ်လေးဝတ်ရည်က စသလိုလိုနှင့် ပြောလိုက်သောစကားကို ကျော်စိုးသော်ကလည်း ရီးယ်ကျဲကျဲဖြင့်။

“ဟုတ်တယ် ဒေါ်လေး၊ အိပ်ယာပြောင်းလို့လား မသိဘူး၊ အိပ်မပျော်ဘူး”

ဒေါ်လေးဝတ်ရည် အမူအယာကတော့ ဘာမှမဖြစ်သလိုပင်၊ သူ့ကို လာကြိုကြသူများနှင့် စကားလှည့်ပြောရင်းက သူတို့တည်းရမည့် အရာရှိရိပ်သာ၏ ဧည့်ခံခန်းမသို့ လျှောက်သွားကြလေသည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်တို့ စကားပြောနေကြချိန်တွင်၊ ကျော်စိုးသော်နှင့် ဦးလေးထူးတို့က ဒေါ်လေးဝတ်ရည်နှင့် သူတို့ပစ္စည်းများကို အရာရှိရိပ်သာတွင်း သူတို့အတွက် နေရာချထားသော အခန်းများသို့ သယ်ယူခဲ့ကြလေသည်။ ထိုအရာရှိရိပ်သာကတော့ လင်းလင်းရှင်းရှင်းနှင့် နှစ်ထပ် အဆောက်အဦး ဖြစ်လေသည်။ ထိုမြို့လေးမှာ မနေ့ကထက်စာလျှင် မီးရေ အဆင်ပြေကာ နည်းနည်းအဆင့်မြင့်သော မြို့လေးလည်း ဖြစ်လေသည်။ အရာရှိရိပ်သာမှာလည်း မြို့လည်‌ခေါင်မှာမို့ မနေ့ကလို ဒေါ်လေးဝတ်ရည်က ကြောက်သည်ဟု ဆင်‌ချေပေးလို့ မရတော့ချေ။

သို့သော်လည်း တခါစားဖူးနေသော ကျော်စိုးသော်က အဖိုးတန်သော တစ်ညကို လက်မလွတ်ချင်ပေ။ ဦးလေးထူးက ထုံးစံအတိုင်း ဝန်းထမ်းအိမ်ယာတွေမှာ အိပ်ဖို့ထွက်သွားပြီး သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲသာ အပေါ်ထပ်မှာကျန်တော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်အခန်းသို့ တံခါးသွားခေါက်လေသည်။

“ ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်… ဒေါ်လေး”

“ အေး သား ကျော်စိုးသော် ဘာလိုချင်လို့လဲ”

“ သားဒီညရော ဒေါ်လေးနဲ့ လာအိပ်လို့ရမလား၊ “

ခဏအသံတိတ်သွားသည်။ နောက်တော့မှ

“ အင်း လာချင်လာခဲ့လေ၊ ဒါပေမဲ့ သားအခန်းကို ခြင်ထောင်တွေချ တံခါးကိုပိတ်ပြီးမှ လာခဲ့နော်”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး”

ကျော်စိုးသော် အတော်ပျော်သွားသည်။ သူ့အခန်းပြန်၊ ခြင်ထောင်ကိုချ ခြင်ထောင်ထဲမှာ စောင်ကို လူအိပ်နေသကဲသို့ လုံးပြီး အပုံလေးလုပ်ထားခဲ့၊ ပြီးမှ တံခါးကို အသာစေ့ပြီး ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်အခန်းသို့ အမြန်ပြန်လာခဲ့လေသည်။

“ ဒေါက်ဒေါက်.. ဒေါ်လေး”

“ အေး တွန်းလိုက် ဂလန့်မချထားဘူး”

ကျော်စိုးသော်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်အခန်းတံခါးကို အသာလေး တွန်းဖွင့်ပြီး အခန်းထဲ ဝင်လိုက်သည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်က ကုတင်ဘေးက မှန်တင်ခုံရှေ့မှာ ထိုင်ရင်း မျက်နှာကို သနပ်ခါးရေကျဲပွတ်နေသည်။ ညအိပ်ဝတ်ဂါဝန်ပါးပါးလေး ဝတ်ထားပြီး ဆံပင်အုပ်ကောင်းကြီးကို ဖြည်ကာ ဖားရားချထားသည်မှာ ခါးလည်နားထိ ရောက်နေသည်။

“ သား အခန်းတံခါးကို ဂလန့်ချခဲ့လိုက်လေ”

“ ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး”

ကျော်စိုးသော် လီးကြီးမှာ ပုဆိုးအောက်မှ ထောင်ထလာသည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် မြင်သွားမှာစိုးသဖြင့် ကျော်စိုးသော် ကိုယ်ကို ကိုင်းကိုင်း ကိုင်းကိုင်းဖြင့် လုပ်ကာ ကုတင်ဆီသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ကုတင်ဆီသို့ ရောက်သော် သူ့ခေါင်းအုံးကို ဒေါ်လေး ဝတ်ရည်ခေါင်းအုံးနားမှာ ယှဉ်ချပြီး လှဲလိုက်သည်။ ပက်လက်တော့ မလှန်ရဲ သူ့ပုဆိုးအောက်က ကောင်ကြီးက တောင်နေတာ ဘယ်လိုမှ လဲမှာ မဟုတ်။ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ထိုင်နေသောဘက်ကို ကျောပေးကာ အသာလေး ကွေးကွေးလေး အိပ်နေလိုက်သည်။

ခဏနေတော့ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ကုတင်ပေါ်ရောက်လာတာ သူသိလိုက်သည်။ မီးချောင်းကြီးလည်း ပိတ်လိုက်ပြီ။ သို့သော် ဒီတခါတော့ ခေါင်းရင်းမှာ မီးလုံးမှိန်မှိန်လေးတစ်လုံး ရှိနေသည်။

“ ကဲ ကိုယ်တော်လေး ခြင်ထောင်အနားတွေကို မွေ့ယာနဲ့ ဖိဦး၊ တော်ကြာ ခြင်ဝင်နေမှ သွေးလှူနေရဦးမယ်”

ထိုအခါမှ ထပြီး ကျော်စိုးသော် ဒေါ်လေးဝတ်ရည်နှင့် အတူတူ ခြင်ထောင်အနားတွေကို မွေ့ယာအောက် ထိုးထည့်ကြရသည်။ ခြင်ထောင်တွင်း နီးနီးကပ်ကပ်ဆိုတော့ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ဆီမှ သင်းပျံ့တဲ့ အနံ့လေးက ကျော်စိုးသော် စိတ်တွေကို တအားထစေခဲ့သည်။ ဟေ့ကောင် စိတ်ကိုထိန်း အောင့်ထားဦး၊ ရွှေဥနေတဲ့ ငန်းကို မသတ်လိုက်နဲ့ဦး ဆိုပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ဆုံးမနေရသည်။ ပြီးတော့ အိပ်ယာပေါ်နှစ်ယောက်စလုံး လှဲချလိုက်ပြီး မတိုင်ပင်ပဲနှင့် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ကျောပေးအိပ်လိုက်ကြသည်။ ရာသီဥတုလေးကလည်း အေးသည်မို့ စောင်တစ်ထည်ကို လွှားကာ နှစ်ယောက်ခြုံထားကြသည်။ ကျောချင်းက မထိတထိ။ ခဏနေတော့ ကိုယ်ငွေ့တွေကြောင့် နွေးလာကြသည်။

ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက်ကတော့ အိပ်မပျော်။ ထုံးစံအတိုင်း ဒေါ်လေးဝတ်ရည် အသက်ရှူသံမှန်မှန်ဖြင့် အိပ်ပျော်မည့်အချိန်ကို စောင့်နေလေသည်။တကယ်က သူလည်းမသိပါ။ ဘယ်အချိန် ဒေါ်လေးဝတ်ရည် အိပ်ပျော်မည်ဆိုတာကို။ ဒါပေမဲ့ သူသိတာကတော့၊ အရင်ညတွေက သူလုပ်ခဲ့တာကို ဒေါ်လေးဝတ်ရည် မသိပဲနေမည် မဟုတ်ပါ။ သို့သော်လည်း အတိအလင်း ဆိုတာကတော့ ခွင့်ပြုလိုက်မည်ဆိုပါက ကြီးတဲ့သူမှာက အပြစ်ရှိမည်။ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေပါက အပြစ်လွှတ်သည်။ ငါအိပ်ပျော်နေတာ ဘာမှမသိလိုက်ဘူး ဆိုလို့ရသည်။ မနက်လင်းနေသည့်အချိန်တွင်လည်း ဘာမှမဖြစ်သလို နေလို့ရသည်။ ငါမသိဘူးပေါ့။ သူ တကယ်အိပ်ပျော်လား အိပ်မပျော်ဘူးလားဆိုတာလည်း ဘယ်လို သက်သေပြမလဲ။ အဲဒါကြောင့် ဘယ်လိုလုပ်လုပ် အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာပဲ ဖြစ်မည်ဟု တွက်ဆလိုက်သဖြင့် သိပ်တော့ မလန့်တော့ပါ။ သို့သော်လည်း အိပ်ယာပေါ်တက်တက်ခြင်း ဂါဝန်လှန် လုပ်ရမှာတော့ မရဲသေးသဖြင့် အချိန်စောင့်နေခြင်းသာ ဖြစ်ပါသည်။

ခဏနေတော့ သူတစောင်း ဖိအိပ်ထားသောဘက်က ပူလည်းပူလာ ညှောင်းလည်းညှောင်းလာလို့ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ဘက်ကို လှည့်လိုက်သည်။ စောင်ကိုလည်း ခါးနားအထိ တွန်းချလိုက်သည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ခြုံထားသည့် အပိုင်းကလည်း သူတွန်းချလိုက်လို့ အောက်ရောက်သွားပြီး ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ခါးနားမှာ ရောက်သွားသည်။ ဂါဝန်အရှည်လက်ပြတ်ဝတ်ထားလို့ ညမီးရောင်လေး အောက်မှာတောင် ဒေါ်လေးဝတ်ရည် လက်မောင်းလုံးတွေက ဝင်းနေသည်။ အိအိဖောင်းဖောင်းလေးတွေ။ ခါးလေးက နှိမ့်ကျသွားပြီး တင်ပါးနေရာက ကားတက်နေသည်။ တောင်တန်းတွေကို အဝေးကနေကြည့်နေရသည်နှင့် တူလေသည်။

ကျော်စိုးသော် အသံမကြားအောင် အသာလေး ထထိုင်ပြီး စောင်ကို ခြေရင်းဘက်တို့ အသာတွန်းချလိုက်သည်။ ခြေသလုံးသားလောက်ထိ ဖုံးနေသော ဂါဝန်ပျော့ပျော့ ပွပွကြီးကို အနားမှကိုင်ကာ အပေါ်လှန်တင်လိုက်သည်။ လုံးကျစ်ပြည့်ဖောင်းသော ခြေသလုံးသားလေးများ၊ လုံးဝန်းချောမွတ်နေသော ပေါင်တန်များ ပေါ်လာသည်။ ဂါဝန်အနားစက ပေါင်ရင်းနား ရောက်နေသော်လည်း အတွင်းခံကို မတွေ့ရသဖြင့် ဒီနေ့လည်း ဒေါ်လေးဝတ်ရည်အတွင်းခံဝတ်မထားဆိုတာ သိလိုက်ရသည်။

ဂါဝန်အနားစကို ခါးနားအထိ လှန်တင်လိုက်သော်လည်း တစောင်းအိပ်နေတာမို့ ပြည့်ဖြိုးလုံးဝန်း ဖြောင့်စင်းလှပသည့် ပေါင်တန်နှင့် ဖင်လုံးကြီးများကိုသာ တွေ့ရသည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ခါးလေးကို အသာဆွဲလှန်ချလိုက်ရာ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်မှာ ပက်လက်အနေအထားလေး ဖြစ်သွား၏။ မျက်လုံးတွေကတော့ မှိတ်လို့ အသက်လည်း မှန်မှန်ရှူနေ၏။

ကျော်စိုးသော်က သိပ်မကြောက်တော့၊ သူ့အတွေ့အကြုံအရ ဘာမှဖြစ်မှာ မဟုတ်သည်ကို သူသိနေပြီ။ အဲဒါလည်း တမျိုးကောင်းသည်ဟု တွေးနေမိသည်။ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေခြင်းဖြင့် အသိအမှတ်ပြုရာမရောက်။ သူမသိ ကိုယ်မသိပေါ့။ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်လည်း မသိချင် ဟန်ဆောင်နေခြင်းဖြင့် နေ့ခင်းဘက်ကျတော့ မျက်နှာပူစရာမလို၊ အဲဒီအကြောင်းလည်း ပြောနေစရာ မလိုတော့ပေ။ သူ့ဘက်ကလည်း လုပ်ချင်တာ လုပ်နေရာတာမို့၊ အရမ်းကို အဆင်ပြေနေလေသည်။

ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ပေါင်နှစ်လုံးကို အသာချဲ၊ သူ့ပုဆိုးကိုလည်း ကွင်းလုံးချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး၊ ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဒူးထောက်နေရာယူလိုက်သည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ရဲ့ အမွှေးပါးပါးလေးတွေကို လက်နဲ့ဖယ်လိုက်တော့ နှုတ်ခမ်းညိုညိုလေးနဲ့ အတွင်းသား နီတာရဲ စောက်ဖုတ်ကြီးကို တယုတယ နမ်းလိုက်မိတယ်။ ညီစို့စို့လေးပေမဲ့ ခဏလေးနဲ့ နှာခေါင်းယဉ်သွားသည်။ အဲဒီ ညီစို့စို့အနံ့လေးကပဲ ကျော်စိုး သော်ရဲ့ စိတ်တွေကို တအား ထကြွစေလာသည်။

ကျော်စိုးသော်က အဖုတ်နူတ်ခမ်းသား တွန့်တွန့်လေးတွေကို လျှာနဲ့ ယက်လိုက်တော့ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ကိုယ်လေး တစ်ချက်တွန့်သွားတာ သတိထားမိသည်။ ကျော်စိုးသော်က ကြားဖူးနားဝရှိသမျှ ဘာဂျာမှုတ်နည်းမျိုးစုံနဲ့ မှုတ်တော့သည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ရဲ့ စောက်စေ့နေရာ ဖုဖုလေးကို လျှာထိပ်နဲ့ ဖိထိုးတော့ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ကိုယ်လုံးကြီး တွန့်လိမ်တက်လာသည်။ သူ့စိတ်ထင် ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ဖင်ကြီးတောင် အိပ်ယာပေါ်ကနေ ကြွတက်လာသလိုပဲ။

ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲက စောက်ရည်တွေကလည်း တစိမ့်စိမ့် စီးကျလာရာ ကျော်စိုးသော်မေးစေ့တွေမှာ စေးကပ်ကုန်သည်။ ကျော်စိုးသော်က သူ့လျှာကို စောက်ဖုတ်အတွင်းထဲ ပိုထိုးထည့်လို့ရအောင် ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ပေါင်လုံးကြီးတွေကို လက်နှင့်တွန်းပြီး ကားလိုက်သည်။ စောက်ခေါင်းသား နုနုလေးတွေကို လျှာဖြင့် ထိုးနှက်ပြီးတော့ စောက်စေ့ကို လျှာထိတ်ဖြင့် တခါပြန်ထိုးပြန်လေရာ မကြာခင်မှာပင် ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ကိုယ်လုံးကြီးတောင့်တင်းသွားကာ ပေါင်တန်တွေကိုပါ ဆန့်ထုတ်ပစ်လိုက်ရာ ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ် ရောက်သွားပြီဆိုတာ သိလိုက်ရသည်။

ကျော်စိုးသော် လီးကြီးမှာလည်း အတော်မာနေပြီမို့ ကုန်းထပြီး ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။ မာတောင် တောင့်တင်းနေသော ကျော်စိုးသော် လီးချောင်းကြီးမှာ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်အဖုတ်ဝနှင့် တန်းနေလေပြီ။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်မှာ ထုံးစံအတိုင်း မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ထားသည်။ သူအိပ်ပျော်နေတာ မဟုတ်မှန်း ကျော်စိုးသော် ကောင်းကောင်းသိပါသည်။ ကျော်စိုးသော် အနေနဲ့ကလည်း အဲ့လို အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာကတော့ လောလောဆယ် ကောင်းသလိုပဲ ခံစားမိသည်။ သို့သော်လည်း ကျော်စိုးသော်က ဒေါ်လေးဝတ်ရည်၏ နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးတွေကို စုပ်နမ်းချင်နေသည်။ သူနမ်းလိုက်ရင် ဘာဖြစ်မှာလဲ၊ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ကြိုက်မှ ကြိုက်ပါ့မလား။

ကျော်စိုးသော် သူ့လီးကြီးကို လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ကာ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ဝကို တေ့လိုက်သည်။ အခုနက သူယက်ထားခဲ့သဖြင့် သူ့တံတွေးတွေရော ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ရဲ့ စောက်ရည်တွေရော ပေါင်းပြီး အရည်ရွှမ်းနေသဖြင့် သူ့ ဒစ်ဖူးက အလွယ်တကူပင် နစ်ဝင်သွားသည်။ ကျော်စိုးသော် သူ့လီးကြီးကို အဆုံးထိရောက်အောင် ဖြည်းဖြည်းဖိသွင်းပြီး ဆီးခုံချင်းကပ်သွားမှ နားလိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်ကို မွေ့ယာပေါ်ထောက်ပြီး နောက်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ဂါဝန်ကြိုးသိုင်းလေးကို ပုခုံးပေါ်မှ လျှောချလိုက်သည်။ ဘရာဇီယာ ဝတ်မထားသဖြင့် နို့ကြီးတွေက ဝင်းကနဲပေါ်လာသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကတော့ ညိုညိုလေးတွေ ခဲတန်ဖင်က ခဲဖျက်ကလေးတွေလို ထောင်ထနေသည်။

ကျော်စိုးသော် အသာငုံ့ပြီး စုပ်လိုက်ရာ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ကိုယ်လုံးက တစ်ချက် တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ မျက်လုံးတွေက မှိတ်ထားသော်လည်း မျက်ခွံတွေက လှုပ်လာသည်။ အသံမထွက်အောင် ကျိတ်မှိတ်နေရသလိုမျိုး။ ကျော်စိုးသော် ဂရုမစိုက်တော့ နို့ကြီးတွေကို ဘယ်ညာတစ်လှည့်စီ အားရပါးရစုပ်သည်၊ လက်ဖဝါးဖြင့် ဆုပ်နှယ်သည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားသော ကျော်စိုးသော်လီးတန်ကြီးကို စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက ရွစိရွစိညှစ်ပေးနေတာ ခံစားနေရသည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် သူ့ကို လှုပ်ရှားခိုင်းနေပြီ ဆိုတာ သိလိုက်သည်။

ကျော်စိုးသော် ဖင်ကိုကြွကာ တစ်ချက်ချင်း စပြီး အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးလိုက်သည်။ အရှိန်ကို တဖြည်းဖြည်းချင်း မြှင့်တင်ပေးလိုက်သည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိကိုက်ထားတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ကျော်စိုးသော် သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ဂျိုင်းအောက်မှ လျိုကာ ပုခုံးကို ဆွဲ၍ဆောင့်သည်။ အားရပါးရဆောင့်သည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ပေါင်လုံးကြီးတွေက ကျော်စိုးသော်ခါးကို ညှပ်ပြီး ခြေဖနှောင့်တွေကို ကျော်စိုးသော် ပေါင်အနောက်ချိတ်ပြီး ဆွဲသွင်းလာသည်။ အရှိန်ရလာတော့ ကျော်စိုးသော်လည်း တအားကောင်းနေနေပြီ။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်လည်း နှုတ်ခမ်းလေး ဟတတဖြင့် အသက်ရှူတွေ မြန်နေသည်။

စိတ်ကူးတစ်ခုပေါက်လာသော ကျော်စိုးသော်က ဟတတဖြစ်နေသော ဒေါ်လေးဝတ်ရည် နှုတ်ခမ်းအစုံကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ဖိကပ်ပြီး စုပ်လိုက်သည်။ အခုအချိန်မှာ ဘာပဲလုပ်လုပ် ရမည်ဆိုတာကို ကျော်စိုးသော် သိနေသည် မဟုတ်လား။ စိတ်ထဲကတော့ တထိတ်ထိတ်ကတော့ ရှိနေသေးသည်။ ဒါ သူ ပထမဆုံးအကြိမ် ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းဖူးခြင်းပဲ မဟုတ်လား။ တော်ကြာ ထပြီးကောပါက စားနေရသည့်ဟာလေး ငတ်သွားမှာလည်းစိုးသည်။

ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ရဲ့ နူတ်ခမ်းတွေက ချိုမြိန်လှသည်။ ပထမတော့ သကြားလုံးလေး စုပ်သလို စုပ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ပိုရဲလာပြီး သူ့လျှာကြီးကို ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး လျှောက်မွှေကြည့်သည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ရဲ့ လျှာလေးကို ထိုးဆွကြည့်သည်။

ပထမတော့ ဘာမှတုန့်ပြန်မှု မရှိသော်လည်း ရုတ်တရက် ကျော်စိုးသော်လျှာကို ပြန်စုပ်လိုက်တာ ခံစားလိုက်ရသည်။ ကျော်စိုးသော် လီးတန်ကြီးလည်း တုန်ခါသွားရသည်။ ကျော်စိုးသော် ဝမ်းသာအားရ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်လျှာလေးကို သူ့လျှာနှင့်ပွတ်သည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ပါးစပ်ထဲမှာ လျှံလာတဲ့ အရည်တွေကိုပါ စုပ်ပစ်လိုက်သည်။ အောက်ပိုင်းမှာလည်း သူ့ဖင်ကို ကော့ကာ ကော့ကာ တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးနေမိသည်။

ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ရဲ့ လက်တွေက သူ့ကျောပြင်ကို ဘယ်အချိန်ထဲက ဖက်တွယ်နေမှန်းပင် မသိလိုက်ရ။ ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားတော့ နှစ်ယောက်စလုံး တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားသည်ကိုသာ သတိထားမိတော့သည်။ သို့ပေမဲ့ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ရဲ့ မျက်လုံးတွေကတော့ ပိတ်လို့ထားဆဲ။ ကျော်စိုးသော်က ဒေါ်လေးဝတ်ရည်နှုတ်ခမ်းလေးကို တစ်ချက် ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ ဘေးကို လှိမ့်ဆင်းလိုက်သည်။ သူ့လီးကြီးကလည်း ပျော့နေပြီမို့ လရည်များနှင့်အတူ လျှောထွက်လာသည်။ ပေါင်မှာ စေးကပ်ကပ် ဖြစ်နေသော်လည်း ထရမှာလောလောဆယ် နားချင်သေးတာမို့ ခဏနပ်နေလိုက်သည်။ နောက်တော့ အသာထလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲသွားကာ သူ့လီးကြီးကို သေချာဆေးကြောလိုက်သည်။

ရေချိုးခန်းထဲမှ သဘက်အသေးလေးတစ်ခုကို တခြမ်းရေဆွတ် နည်းနည်းညှစ်ချလိုက်ပြီး ယူလာခဲ့သည်။ ပက်လက်ပင်ရှိနေသေးသော ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ရဲ့ အဖုတ်နှင့် ပေါင်ခွဆုံနေရာကို သဘက်ရေစိုပိုင်းဖြင့် သေခြာသန့်စင်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ ခြောက်သည့်အပိုင်းလေးဖြင့် သုတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲ ပြန်သွားထားလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ ခြင်ထောင်ထဲ ပြန်ဝင်လာတော့ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ရဲ့ ဂါဝန်က သူ့ကိုယ်လုံးကို လုံလုံခြုံခြုံ ပြန်ဖုံးရက်သား ဖြစ်နေပြီ။ ကျော်စိုးသော်လည်း သူတို့နှစ်ယောက်ကိုယ်လုံးပေါ်ကို စောင်ပါးလေး ဖုံးကာ ခြုံလိုက်သည်။ သူ့ကို ကျောပေးပြီး ကွေးကွေးလေး အိပ်နေသော ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ခါးလေးကို အနောက်မှ အသာဖက်ရင်း သူလည်း မျက်လုံးမှိတ်မှေးလိုက်ရာ ခဏအတွင်းမှာပင် အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။

ကျော်စိုးသော် အိပ်ယာက ရုတ်တရက် နိုးလာသည်။ သူ့ဘေးမှ လှုပ်ရှားမှုကြောင့်ဖြစ်သည်။ ပထမတော့ အိပ်ချင်မူးတူးနှင့် ဘာမှန်းမသိ နောက်မှ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ထသွားတာကို သတိထားမိလိုက်သည်။ ရေးချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားတာဆိုတော့ ရှုးပေါက်ချင်လို့ တရေးနိုးထပေါက်တာဖြစ်မည်။ ကြက်တွန်သံ သဲ့သဲ့တော့ ကြားနေရပြီ အလင်းရောင်တော့ မရှိသေး။ အာရုံတက်စ မနက်လေးနာရီကျော် ငါးနာရီ ပတ်ဝန်းကျင်လောက် ဖြစ်မည်ဟု ခန့်မှန်းမိသည်။ သူ့လီးကြီးမှာလည်း မာတောင် တောင့်တင်းနေသည်ကို သတိထားမိသည်။ စိတ်လာလို့တော့ မဟုတ်၊ ညဘက်က အားရပါးရဆွဲခဲ့ပြီးတော့ ကွေးကွေးလေး အိပ်နေမိလို့လား။ သူအရင်က ညဖက်ဂွေလှိမ့်ကြမ်းသွားရင်လည်း မနက်အိပ်ယာထမှာ လီးကြီးက မာတင်းနေတတ်သည်။ အကြောညှောင်းတာလား ဘာလားမသိ။ ခနနေတော့ ပြန်ပြီး ပျော့ကျသွားတတ်သည်။

အခုကတော့ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်အိပ်ယာထဲမှာ ရောက်နေပြီး ညကလည်း ဆော်ပြီးပြီ။ အခု သူပြန်လာရင်လည်း ဆော်ဖို့ ဆန္ဒရှိနေသည်ဆိုတော့ ပြန်ကျမည်မထင်။ ရာသီဥတုကလည်း မနက်ပိုင်းတောင် အိုက်စပ်စပ်မို့ ကျော်စိုးသော်က ကိုယ်ပေါ်က စောင်ကို ဖယ်ချလိုက်ပြီး ပုဆိုးကိုပါ ကွင်းလုံးကျွတ် ကန်ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ သူ၏ မာတောင်နေသော လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ကာ တစ်ချက်နှစ်ချက် ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။

ရေချိုးခန်းတံခါးပွင့်လာတာ တွေ့ရသဖြင့် ပက်လက်လှန်ကာမျက်လုံးကို မှိတ်ထားလိုက်တော့သည်။ မျက်ခွံကြားမှ မှေးမှေးလေးလုပ်ကာ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ကုတင်ဆီသို့ ပြန်လာသည်ကို ကြည့်နေမိသည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ သူအိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလျှင် ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ကလည်း သူ့ကို တက်လုပ်ရင်လုပ်၊ မလုပ်ရင်လည်း ပုလွေများ ပေးမလားလို့ အတွေးနှင့် ဖြစ်လေသည်။ သို့သော် ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်လာပြီး အလံတိုင်ကြီးလို ထောင်မတ်နေသော သူ့လီးတန်ကြီးကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်လိုက်၊ သူ့မျက်နှာကို ကြည့်လိုက် လုပ်နေပြီး၊ မထိမကိုင်ပဲ ကျော်စိုးသော်ဘေးမှာ အသာလှဲလျှောင်းလိုက်သဖြင့် ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် နည်းနည်းတော့ စိတ်ပျက်သွားရသည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်က ဘာသဘောလဲ သူစဉ်းစားလို့ မတတ်တော့။

သူလုပ်နေတုန်းမှာ မျက်လုံးမဖွင့် အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်သည်က ဟုတ်ပါပြီ သူ့ကို တရားဝင် ခွင့်မပြုချင်လို့ပေါ့။ အခု သူအိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတော့ ရော ကိုယ့်ကို လာလုပ်မပေးတာက ဘာလို့လဲ။ ကျော်စိုးသော်ခေါင်းထဲ အလင်းတစ်ခု လက်သွား၏။ အင်း သူကငါ့ကို မယုံလို့နေမှာပဲ။ သူလုပ်ပေးနေတုန်း ငါကမျက်လုံးဖွင့်လိုက်ရင် သူဘယ်လိုမှ ငြင်းလို့ မရတော့ဘူး။ ငါတို့နှစ်ယောက် ဖြစ်ခဲ့ကြတာမှာ သူမသိပါဘူး ဆိုတာကို ငြင်းလို့မရနိုင်တော့ဘူး။ အဲ့ဒါကြောင့် ငါသူ့ကို ဘာလုပ်လုပ် သူက အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေပြီး သူကိုယ်တိုင်ကတော့ ငါ့ကို မလုပ်တာဖြစ်မယ်။

ထိုသို့ အတွေးပေါက်သွားပြီးနောက် ကျော်စိုးသော်စိတ်ထဲ လူငယ်ပီပီ မခံချင်စိတ်ကလေးလည်း ဖြစ်သွား၏။ အေးလေ ဒီလိုမျိုး ကစားချင်တယ် ဆိုရင်လည်း သိကြသေးတာပေါ့ကွာဟု စိတ်ထဲတွေးပြီး အိပ်ယာပေါ် ထထိုင်လိုက်သည်။ ပက်လက်ကလေး အိပ်နေသော ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ဂါဝန်စကို လှန်တင်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို ရဲရဲတင်းတင်းပင် ကားလိုက်သည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် အိပ်ပျော်မှာ မဟုတ်သေးဘူး ဆိုတာကို သူကောင်းကောင်းသိသည်။ နောက်တစ်ခုက မကြာခင်မှာ မိုးလင်းလာတော့ မည် သူတို့မှာ အချိန်သိပ်မရှိတော့။

ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားဝင်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်လေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။ အခုမှ ဆပ်ပြာမွှေးဖြင့် ဆေးလာလို့ထင်သည်။ ဆပ်ပြာနံ့သင်းသင်းလေး မွှေးနေသည်။ ကျော်စိုးသော် သူ့လျှာဖျားဖြင့် နူတ်ခမ်းသား တွန့်တွန့်လေးတွေကို ယက်လိုက်သည်။ နောက်တော့ စောက်စေ့လေးကို လျှာထိပ်ဖြင့် ဖိလှိမ့်ကာ လှည့်ပတ်ကစားလိုက်သည်။ နောက်တော့ စောက်စေ့လေးကို သူ့လက်ညိုးလေးဖြင့် ဖိပွတ်ခြေပေးနေရင်းက သူ့လျှာကို စောက်ခေါင်းအတွင်းသားနုနုလေးတွေ ထိတို့ယက်ပေးနေမိသည်။

ဒေါ်လေးဝတ်ရည် စောက်ရည်လေးတွေ စို့လာသည်မို့ ညီစို့စို့အနံ့လေး ထွက်လာသည်။ ခဏလေးနှင့် ကျော်စိုးသော် နှာခေါင်းယဉ်သွားသည်။ ထိုအနံ့က သူ့တဏှာစိတ်ကို ပိုကြွစေတာကိုလည်း သတိထားမိသည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ပေါင်နှစ်လုံးကလည်း သူ့လျှာ ပိုပြီး သွင်းလို့ဝင်နိုင်ရန် ကားပေးလာသည်။ ဖင်ကြီးတွေကလည်း အငြိမ်မနေ လှုပ်ရှားလာသည်။ ဒေါ်လေး ဝတ်ရည်စိတ်ကြွလာပြီ ဆိုတာကို သူသိလေသည်။ သူက အဲဒီအချိန်ကို စောင့်နေတာ မဟုတ်လား။

ကျော်စိုးသော် ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ကိုယ်ပေါ်ကို ပြောင်းပြန်တက်ခွလိုက်သည်။ ဆိုလိုတာက ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ရဲ့ ခြေထောက်တွေဖက်ကို မျက်နှာပြုပြီး ခွလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် ကိုယ်ပေါ်မှာတော့ တက်မထိုင်ပါ။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ရဲ့ ကိုယ်တဖက်တချက်မှာ ဒူးထောက်လိုက်သည်။ နောက်တော့ သူ့ခေါင်းကို ငုံ့ပြီး လျှာဖျားဖြင့် စောက်စေ့လေးကို ထိုးပေးပြန်၏။ ပြီးမှ သူ့ကိုယ်ကို နောက်သို့ တဖြည်းဖြည်းဆုတ်ကာ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ကိုယ်ပေါ်မှောက်ရက် လေးဖက်ထောက်အနေအထားရအောင် လုပ်လိုက်သည်။ အခုတော့ သူ့လီးကြီးက ဒေါ်လေးဝတ်ရည် မျက်နှာပေါ်ဝဲနေချေပြီ။

သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်ဖြင့်ကိုင်ရင်း ဒေါ်လေးဝတ်ရည် နှုတ်ခမ်းလွှာမှာ တေ့ပေးလိုက်သည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်က သွားကို စေ့ထားသည်။ ကျော်စိုးသော်က သူ့လီးထိပ်ဖြင့် ဒေါ်လေးဝတ်ရည်နှုတ်ခမ်းတလျှောက်ကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။ နောက် လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဒေါ်လေးဝတ်ရည် စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်ထည့်လိုက်ရာ အကနဲ အသံနဲ့အတူ ဒေါ်လေးဝတ်ရည် ပါးစပ်ပွင့်သွားသည်။ ထိုအခါမှ လီးကြီးကို ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ပါးစပ်ထဲ ဝင်သလောက် ထိုးထည့်ပြီး သူ့ပါးစပ်ကိုလည်း ဒေါ်လေးဝတ်ရည် စောက်ပတ်ဆီ ထိကပ်လိုက်သည်။ အခုတော့ ဘာတတ်နိုင်သေးလဲ ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ကို သူလိုချင်သည့် ဆစ်စတီနိုင်းပုံစံ မရရအောင် ဖန်တီးနိုင်ခဲ့လေပြီ။

ကျော်စိုးသော်က ဒေါ်လေးဝတ်ရည် စောက်ပတ်ကို မြိန်ရည်ရှက်ရည် ယက်ပြီး စောက်စေ့ကလေးကို သူ့လက်ထိပ်ကလေးဖြင့် ပွတ်သတ်ပေးနေချိန်မှာ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ပါးစပ်ကလည်း သူ့လီးကြီးကို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးနေလေပြီ။ ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်လေးဝတ်ရည်စုပ်ပေးနေသည်ဆိုသည့် အသိကြောင့် ချက်ချင်းပင် ပြီးချင်သွားသော်လည်း အတင်းကို ထိန်းထားလေသည်။

သူက ဒေါ်လေးဝတ်ရည် အရမ်းစိတ်တက်ကြွလာမည့်အချိန်ကို စောင့်နေလေခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သူ့လျှာနှင့် သူ့လက်များ၏ မနားမနေ ကစားပေးမှုကြောင့် ဒေါ်လေးဝတ်ရည်တစ်ယောက် ဖင်ကြီးတယမ်းယမ်း အိပ်ယာပေါ်မှ မြှောက်မြှောက်တက်လာပြီး သူ့လီးကြိးကိုလည်း အားရပါးရ စုပ်နေသည့် အချိန်ကြတော့မှ စိတ်ကို လျော့ချလိုက်တာ သုတ်ရည်များကို လွှတ်ထုတ်ပစ်လိုက်လေတော့သည်။

ဒေါ်လေးဝတ်ရည်အဖို့လည်း ရွေးချယ်စရာလမ်းမရှိတော့၊ သူ့ကိုယ်သူပင် သတိမထားမိ၊ ပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်လာသော ပူနွေးနွေး သုတ်ရည်များကို မျိုချပစ်လိုက်မိပြီး သူကိုယ်တိုင်လည်း တဆတ်ဆတ် တုန်တက်ကာ ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိခံစားသွားရလေတော့သည်။

မနက်ကြတော့ ထုံးစံအတိုင်း ဒေါ်လေးဝတ်ရည်က မြို့နယ်လူကြီးများနှင့် မိတင်တွေလုပ်နေတော့ အလုပ်မရှိသော ကျော်စိုးသော် တစ်ယောက် နေ့လည်စာ စားပြီးသည်နှင့် အိပ်ငိုက်လာလေသည်။ ညကလည်း သိပ်မအိပ်ဖြစ်၊ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်နှင့်ကလည်း နှစ်ချီပြီးထားတော့ လူက အလိုလို နှပ်ချင်နေသည်။ နောက်တစ်ချက်က မနက်စာ စားကြသည့်အချိန်တွင် ဒေါ်လေးဝတ်ရည် မျက်နှာသိပ်မကောင်း၊ မျက်နှာထားက တင်းနေသည်။ ကျော်စိုးသော်ကိုလည်း ရှိသည်လို့ပင် အမှတ်မထားသလိုပင်။

ဘာလို့လဲ စဉ်းစားနေမိသည်။ ညက မပြောမဆို သူ့ပါးစပ်ထဲ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်မိလို့ပဲလား။ အဲဒါတစ်ခုပဲ ထူးခြားတာ လုပ်မိသည် မဟုတ်လား။ စောက်ဖုတ်ကတော့ မပြောမဆို လုပ်နေတာပဲ ဘယ်နှစ်ရက် ရှိသွားပြီလဲ။ ကျော်စိုးသော် ညစ်ညစ်ဖြင့် အိပ်ပစ်လိုက်သည်။

ညနေစောင်း ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ပြန်လာပြီး ညနေစာ စားကြတော့လည်း မျက်နှာက တင်းတင်းမို့၊ ကျော်စိုးသော် မနေတတ်တော့၊ သူလုပ်လိုက်တာ နည်းနည်းများ လွန်သွားလို့လားဟု တွေးနေမိသည်။ သို့သော် ညဦးပိုင်းရောက်လာသည့် အချိန်မှာတော့ ကျော်စိုးသော် လူငယ်ပီပီ မခံချင်စိတ်ကလေး ပေါ်လာ၏။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်တစ်ယောက် သူလိုးနေတာကို သိသိကြီးနှင့် ငြိမ်ခံနေသော်လည်း သူ့ကို အသိအမှတ်မပြု၊ မနေ့ညက သူ့ပါးစပ်ထဲ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်တော့မှ မကျေမနပ်ဖြင့် မျက်နှာထားတင်းပြနေသည်။ နေပါစေပေါ့ သောက်ဂရုစိုက်လို့ တော်ပြီ၊ ဒီည မသွားတော့ဘူး။ ငါလည်း အခုခရီးစဉ်မှာ သူ့ကို စောက်ဖုတ်ထဲ ၂ ခါ၊ ပါးစပ်ထဲ တစ်ခါ လိုးပြီးပြီ၊ တော်ပြီပေါ့ ဒီလောက်ဆို။ ထိုသို့သော အတွေးပေါင်းစုံဖြင့် ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် သူ့အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်တွင် တလူးလူး တလိမ့်လိမ့် ဖြစ်နေ၏။

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်အနေနှင့်ကလည်း မနေ့ညက ကိုယ့်ဘာသာ ကာမစိတ်တွေ အရမ်းတက်ကြွသွားပြီး ကျော်စိုးသော် လီးကြီးကို အားရပါးရ စုပ်လိုက်မိသည်။ ပထမတော့ ကောင်လေးကို သူမသိဘူးဟု ဟန်ဆောင်ကာ အလိုးခံလိုက်မည်၊ နောက်တော့ မိမိ မလိုချင်တော့ သူ့ကို အနားကပ် မခံလိုက်လျှင် ပြီးရောဟု တွက်ထားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း မနေ့ညက အဖြစ်အပျက်ကြောင့် အခုတော့ ဘယ်လိုမှ ငြင်းလို့မရနိုင်တော့။ သူ့ပါးစပ်က အားရပါးရ စုပ်ခဲ့တာကို ငြင်းလို့ မရတော့။ နောက်တစ်ခုက သူ့အမျိုးသားပင် သူ့ပါးစပ်ထဲမှာ သူအပြီးမခံခဲ့။ အခုတော့ တူအရွယ်ကောင်လေး လီးကြီးမှ သုတ်ရည်တွေကို မျိုချခဲ့လိုက်ရသည်။ အဲ့တာကို ညဘက်နှာတင်းနေစဉ်က ဘာမှမဖြစ်သလိုပေမဲ့ မနက်အိပ်ယာထတော့ တွေးတွေးပြီး ဒေါပွနေမိသည်။ ထို့ကြောင့် မျက်နှာက မကောင်း။ ဒီညတော့ တော်ပြီဟု စဉ်းစားထားသည်။

သို့သော်လည်း ညဦးပိုင်းရောက်တော့ စိတ်ပြေသွားပြီး အဖုတ်ကလည်း စပြီး ယားလာသည်။ သွေးက ပြန်တောင်းတလာသည်။ ကောင်လေးများ လာလေမလားဟု တမျှော်မျှော် ဖြစ်ရသည်။ အောက်က အတွင်းခံပင်တီ ဘရာ အကုန်ချွတ်ပြီး ထုံးစံအတိုင်း ညဝတ်အင်္ကျီလေး ဝတ်ပြီးတော့ လည်တိုင် လက်ကောက်ဝတ်တို့ကို ရေမွှေး ဖြန်းလိုက်သည်။ နောက်တော့ လိုရမယ်ရ ဟု တွေးကာ ဂါဝန်ကို လှန်ပြီး ပေါင်ကြားသို့ ရေမွှေး တစ်ချက်နှစ်ချက် ညှစ်ဖြန်းလိုက်သည်။

နောက်တော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် အိပ်ယာပေါ်လှဲကာ စာအုပ်တစ်အုပ် ကောက်ကိုင်ကာ လှန်လောဖတ်ကြည့်နေသည်။ နားကတော့ တံခါးခေါက်သံ ဘယ်တော့များ ကြားရမလဲဟု စွံ့ထားလိုက်မိသည်။ အတွေးထဲမှာတော့ မနေ့ညက ကျော်စိုးသော် သူ့စောက်ဖုတ်ကို ကောင်းကောင်းယက်ပေးနေတုန်း သူက ကျော်စိုးသော်လီးကြီးကို အားရပါးရ စုပ်ပေးနေတာကို တွေးမိနေပြီး စောက်ဖုတ်ထဲမှ နည်းနည်း စိုတိုတို ဖြစ်လာ၏။ သူဒီလောက်ထိ ရောက်အောင် လမ်းစထွင်လာခဲ့ပြီးမှ ဘာလို့ ရိုက်ချချင်ရတာလဲဟု ကိုယ့်ကိုယ်ကို တွေးစပြုလာသည်။ ကိုယ်က အကြီးပဲ တစ်ခုခုဆို ကိုယ်က စခေါ်မှပေါ့လေ။ လူငယ်ကတော့ ကြောက်မှာပေါ့လေဟုလည်း တွေးလာသည်။ ညဆယ်နာရီလောက်ကြတော့ ဂဏှာမငြိမ်တော့။

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် သူ့အခန်းတံခါးကို အသာလေးလှပ်ကာ လူသွားစင်္ကြန်တဖက်ခြမ်း၊ သူ့အခန်းနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်က ကျော်စိုးသော်အခန်းရှိရာလျှောက်သွားလိုက်သည်။ အခန်းရှေ့ တံခါးဝမှာ ရပ်ကာ အခန်းတံခါးကို အသာလေးခေါက်လိုက်သည်။

“ သားရေ၊ ကိုကျော်.. အိပ်ပြီလားကွယ့်”

ကျော်စိုးသော်ကလည်း ပထမပိုင်းကသာ စိတ်တိုနေသလို ဖြစ်သော်လည်း ညဘက်ရောက်တော့ အရင်ညတွေက ဖက်ခဲ့ လိုးခဲ့ရတာတွေကို ပြန်လွမ်းနေပြီး ဒေါ်လေးဝတ်ရည်အခန်းကို ထသွားချင်စိတ်ပေါက်နေလေပြီ။ သို့သော်လည်း မျက်နှာပုပ်သိုးသိုးကို ကြောက်တာက တကြောင်း၊ မခေါ်ပဲလည်း မသွားရဲတာက တကြောင်းမို့၊ စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ကိုင်ကာ ပုဆိုးချုံထဲမှ လီးကိုသာ အသာအယာ သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်သတ်နေမိလေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် အခန်းဝမှ တံခါးခေါက်သံ ကြားလိုက်ရခြင်း ဖြစ်လေသည်။

“သားရေ ကိုကျော် အိပ်ပြီလားကွယ်”

ကျော်စိုးသော် ကုတင်ပေါ်မှ ကမန်းကတန်းထသွားကာ အခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်သည်။ အခန်းဝမှာတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်၊ သူညဖက်အိပ်လျှင်ဝတ်နေကြ ညဝတ်ဂါဝန်အရှည် အဝါရောင် ပါးပါးလေးဖြင့် ရပ်နေသည်။ ပထမ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ဘာပြောရမှန်းမသိ ရုတ်တရက် အန်းတန်းတန်း ဖြစ်နေကြသည်။ ကျော်စိုးသော်က အပေါက်ဝမှ ကိုယ်ကို ဘေးသို့ဖယ်ပေးလိုက်ရင်း

“လာလေ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်၊ သားမအိပ်သေးပါဘူး စာဖတ်နေတာ”

ဟုပြောလိုက်တော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် အခန်းထဲ ဝင်လိုက်ပြီး ဘာရယ်မဟုတ် ကုတင်ဘေးသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ကျော်စိုးသော်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် နောက်ဖက်မှ တစ်လုံးစီ ခါရမ်းပြီး သွားသော တင်ပါးဆုံကြီးများကို ကြည့်ရင်း သူ့အခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်ကာ ဂလန့်ထိုးလိုက်လေသည်။ နောက်တော့ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်အနောက်ဘက်သို့ အမြန်လိုက်သွားလိုက်သည်။ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်က ကုတင်နားရောက်မှ ကျော်စိုးသော်ဖက် ပြန်လှည့်ပြီး

“သားက ဘာစာအုပ်ဖတ်.. အု”

အနောက်မှ ကပ်ရက်ပါလာသော ကျော်စိုးသော်က ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ကို ဆွဲဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း ငုံစုပ်ပစ်လိုက်သည်။ နှစ်ဦးစလုံး၏ ဖွင့်မပြောပဲ ဖိနှိပ်ထိန်းကွပ်ထားသော စိတ်တွေက ပွင့်ထွက်ကျကုန်တော့သည်။ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် အငမ်းမရ နမ်းစုပ်မိကြရင်း၊ ကျော်စိုးသော်ရဲ့ လက်တွေကလည်း ဒေါ်လေးဝတ်ရည် တင်သားတွေကို ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ် နှယ်နေမိတော့သည်။ ခနကြာတော့ မောလျှသွားသော ဒေါ်လေးဝတ်ရည်က သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ကျော်စိုးသော် ပါးစပ်မှ ခွာလိုက်ပြီး အသက်အောင့်ထားသမျှကို မဝတဝ ရှူနေရင်းမှ

“ ဒေါ်လေးတို့ မမှားသင့်ဘူးနော် သား”

“ ဘာလို့လဲ ဒေါ်လေးရယ်၊ သား ဒေါ်လေးကို ချစ်နေမိပြီ”

“ ဟင့်အင်း ဒေါ်လေးမှာက အိမ်ထောင်နဲ့လေကွယ်၊ နောက်ပြီး သားက ဒေါ်လေးရဲ့ တူအရင်းလို သားအရင်းလိုပဲဟာကို”

“ဒါပေမဲ့ တကယ့်အရင်းမှ မဟုတ်တာလေ၊ သားတို့ က ဒီလောက်အဆင့်ရောက်နေမှပဲ ဒေါ်လေးရယ်”

ပါးစပ်ကသာ ဆင်ချေတွေဖြင့် ငြင်းနေသော်လည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ပေါင်ခွစုံမှာတော့ အရည်တွေ ရွဲနေပါပြီ။ ကျော်စိုးသော် ပုဆိုးအောက်မှ လီးကြီးကလည်း ထိုးထောင်ထလို့ သူ့ပေါင်တွေ ဗိုက်တွေကို ဟိုထိုးဒီထိုး ထောက်မိနေပြီ မဟုတ်ပါလား။ ကျော်စိုးသော်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို သူ့ကုတင်စောင်းပေါ်ဖင်ထိုင်ကျလေးဖြစ်အောင် အသာလေး လမ်းကြောင်းပေးလိုက်သည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် လည်တိုင် အနံ့ကို နမ်းရှုံ့ပေးရင်းမှ ညဝတ်ဂါဝန်ပုခုံးကြိုးကို ပုခုံးပေါ်မှာ အသာလျှောချရင်း ဘရာဇီရာဂျိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်သည်။ လွတ်လပ်သွားသော နို့ကြီးတွေကို ငုံစုပ်ပေးလိုက်တော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် ငြီးသံလေးထွက်လာသည်။

ကျော်စိုးသော်ခေါင်းမှ ဆံပင်တွေထဲ ဖူးဝတ်ရည်လက်ချောင်းတွေ ထိုးထည့်ရင်း ကုတ်ခြစ်ပေးနေမိသည်။ ကျော်စိုးသော်က နို့ကြီးတွေကို ကုန်းစို့ပေးနေရင်းက သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလိုက်ပုံချွတ်ချလိုက်သည်။ ဒေါ်ဝတ်ရည်ဂါဝန်ကို မတင်ရင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲချွတ်တော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ဖင်ကို အသာလေးကြွပေးမိသည်။ အခုတော့ ကုတင်စောင်းမှာ ပေါင်ကားထိုင်နေတဲ့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ လီးကြီးထောက်လို့ မတ်တပ်မျက်နှာချင်းဆိုင် ရပ်နေတာက ကျော်စိုးသော်။

‌ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်နို့တွေကို ဘယ်တဖက် ညာတလှည့် စို့နေရင်းက သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်နဲ့ ကိုင်ထိန်းရင်း အရည်တွေ စိုစွတ်နေပြီဖြစ်တဲ့ ဝတ်ရည်ရဲ့ စောက်ဖုတ်အဝကို တေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ကော့သွင်းလိုက်တော့သည်။ အခုတော့ ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်ပြီး သူ့လည်ကုတ်ကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ခိုထားတဲ့ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်ကို ပေါင်နှစ်ဖက်မပြီး မတ်တတ် ရပ်လျက် ကောင်းကောင်းကြီးကို အားရပါးရ လိုးနေမိတော့သည်။ ပွင့်လင်းသွားပြီဖြစ်တဲ့ ချစ်သူနှစ်ဦးတို့ရဲ့ ငြီးတွားသံ၊ အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းတွေ၊ အရည်ရွှဲရွှဲနဲ့ တစ်ချက်တစ်ချက် လေခိုလို့ ထွက်တဲ့အသံ၊ ဆီးခုံချင်းရိုက်သံ၊ စတဲ့ အသံတွေသာ တိတ်ဆိတ်တဲ့ ညဘက်၊ ဘိုတဲ အခန်းတစ်ခုမှာ လှုပ်ခါလို့ နေပါတော့သည်။

အဲဒီညက ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် သူ့အခန်းပြန်သွားမအိပ်ဖြစ်တော့ပါဘူး။ ကျော်စိုးသော်က သူ့ကို ကုတင်စောင်းတင်လိုးပြီး တစ်ချီပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်တက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ဖက်ပြီး နားကြပါသည်။ ခနနေတော့ ကျော်စိုးသော် လီးကြီးပြန်မာလာတော့ လှေကြီးထိုး ပုံစံနဲ့ တစ်ချီလိုးကြပါသည်။ အဲဒီအချီအပြီးမှာတော့ နှစ်ယောက်စလုံး အိပ်မောကျသွားကြပါတော့သည်။

မနက် မိုးလင်းခါနီးကြမှ ပြန်နိုးလာတော့ အားပြန်ပြည့်နေတဲ့ ကျော်စိုးသော်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို လေးဘက်ထောက်ခိုင်းပြီး ဒေါ့ကီစတိုင် ဆွဲလိုက်သည်။ အဲဒီအချီပြီးလို့ ခဏနားပြီးမှ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကိုယ့်အခန်းကို ပြန်ခဲ့ရသည်။ အဲဒီနေ့က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ခရီးစဉ်လည်း ဆုံးပြီမို့ နေပြည်တော်ကို ပြန်ခဲ့ကြပါတော့သည်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်ကြီးတစ်လုံးလုံးမှာ နှစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ သူတို့မှာ ညားခါစလင်မယား ဟန်းနီးမွန်းထွက်သလို ဖြစ်နေကြသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာ ခပ်ထန်ထန်ဖြစ်ပြီး အားကောင်းမောင်းသန် အရွယ်ကောင်း ကျော်စိုးသော်လို ကောင်လေးနှင့် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း လိုးဖြစ်နေပြီဆိုတော့ ပိုပြီး ထန်သထက် ထန်လာရသည်။ စားရသည့်ကလေး ပိုငတ်သည်ဆိုသလို ဖြစ်နေကြရသည်။

ညနေစောင်း ထမင်းစားပြီးတာနှင့် သူတို့ နှစ်ယောက် အင်တာနက်မှ ပွန်ဆိုက်တွေကို ဖွင့်ကြည့်ပြီး စိတ်ထလာကြလျှင် လိုးကြပြန်သည်။ ထိုကားတွေထဲမှ ပုံစံတွေလည်း စုံပြီ ဆိုတော့ အသစ်အဆန်းကို ရှာကြပြန်သည်။ တူးအင်ဝမ်းတို့ အောဂီဟုခေါ်သော အုပ်စုလိုက် လိင်ဆက်ဆံတာတို့ကြတော့လည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က သူ့ဂုဏ်သိက္ခာနဲ့မို့ မစမ်းသပ်ရဲ၊ ဆိုတော့ ဘီဒီအက်စ်အမ်ကို စမ်းကြည့်ရကောင်းမလားဟု ကျော်စိုးသော်က မေးတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က လုပ်ကြည့်လေဟု ခွင့်ပေးလိုက်လေသည် ။

တစ်နေ့ ကျော်စိုးသော် အလုပ်မှ စောစောပြန်ပြီး သူလိုချင်သည့် ပစ္စည်းလေးများကို ရှာဝယ်ကာ အိမ်မှာ ပြန်စောင့်နေလိုက်သည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် အလုပ်မှ ပြန်လာတော့ အိမ်ပေါက်ဝမှ စီးကြိုပြီး နှုတ်ဆက်အနမ်းပေးသည်။ အိမ်ရှေ့တံခါးမကြီးကို ပိတ်ပြီးသည်နှင့် ထုံးစံအတိုင်း သူတို့နှစ်ယောက် ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ကာ နမ်းကြသည်။ ကျော်စိုးသော်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် နို့ကြီးတွေကို အင်္ကျီပေါ်မှ ပင် ဆုပ်နှယ်သည်။ အစပိုင်းတုန်းက ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က မကြိုက်၊ သူ့အင်္ကျီတွေ ကြေကုန်မှာစိုးလို့ အဝတ်အစားလဲပြီး သို့မဟုတ် ချွတ်ပြီးမှ ကိုင်ခိုင်းသည်။ နောက်တော့ လင်မယား လုံးလုံးလို ဖြစ်လာကြတော့ ကျော်စိုးသော်က အဲလို ရုံးအဝတ်အစားတို့၊ ယူနီဖောင်းတို့ ဝတ်ထားလျှင် ပိုစိတ်ထမှန်းသိတော့ ခွင့်လွှတ်လာရတော့သည်။

ကျော်စိုးသော်ကလည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို အလုပ်မှ ပြန်လာလျှင် အဝတ်အစားချက်ခြင်း မလဲစေရ၊ သူတချီလိုးပြီးမှ လဲရမည်ဟု ပြောထားသည်။ ထို့ကြောင့် ဒီနေ့လည်း ထုံးစံအတိုင်း နို့ကြီးတွေကို အင်္ကျီပေါ်မှပင် နယ်၊ ဖင်ကြီးတွေကိုလည်း ထမိန်ပေါ်မှပင် လက်ဖြင့် ဆုပ်ချေလေသည်။ အခုတော့ သူတို့နှစ်ယောက်ထဲ ရှိချိန်တွင် မောင် နှင့် ဖူး ဟူ၍ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ခေါ်ကြလေသည်။

“ကဲ မောင် ဒီနေ့ ထူးထူးခြားခြား စမယ်ဆို ဘာလဲ ပြောပါဦး”

“ဒီလို ဖူး၊ မောင် စဉ်းစားထားတာ ပြောမယ်နော်၊ ဖူးကြိုက်မှ လက်ခံ၊ ဖူးမကြိုက်ရင်လည်း မလုပ်နဲ့၊ ဒီပြင့်ဟာတစ်ခု စမ်းတာပေါ့”

“ မောင် စိတ်ကူးထားတာလေး အရင်ပြောပါဦး၊ အဲဒါနားထောင်ပြီးမှ ဆုံးဖြတ်ကြမယ်လေ”

“ကောင်းပြီ ဒီလိုလေ မောင်တို့ တစ်ခါပြောဘူးတဲ့ ဘီဒီအက်စ်အမ် ဆိုတာလေ ဘောင်းဒေ့၊ စလေ့အန်မာစတာလေ။ အဲတော့ မောင်နဲ့ ဖူးနဲ့ စလေ့ဗ်နဲ့ မာစတာ ဂိမ်းဆော့မယ်လေ။ သခင်နဲ့ ကျွန်ပေါ့။ တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ လုပ်မယ်လေ။ တစ်ပတ်ခြားပေါ့။ ဒီအပတ် မောင်က သခင်ဆိုရင် ဖူးက ကျွန်၊ နောက်အပတ် ဖူးက သခင်ဆိုရင် မောင်က ကျွန်။ သခင်ပြောသမျှကို ကျွန်က နားထောင်ရမယ်လေ။ အဲ့ဒါလည်း ဒီအိမ်အတွင်းမှာပဲ လုပ်မယ်လေ။ အဲ့ဒီ စည်းကမ်းက အိမ်တံခါးက ထွက်တာနဲ့ ပြယ်သွားမယ်လေ”

“ခစ်ခစ် ကောင်းသားပဲ၊ ဖူးက ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘူး ဆိုတော့ မောင်က ဒီအပတ် သခင်စလုပ်လေ၊ ဖူးက အဲဒီကမှ သင်မှာပေါ့”

“မောင်လည်း လုပ်ဖူးလို့တော့ မဟုတ်ဘူး၊ စာအုပ်တွေထဲ ဖတ်ဖူးတာပဲလေ အဟီး”

“အဲတော့ ဘယ်တော့စမလဲ”

“ဖူးသဘောတူရင် အခု စမယ်လေ”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် မျက်ခုံးလေး တဖက်ပင့်ပြီး စိတ်ဝင်တစားဖြင့် ကျော်စိုးသော်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ ဟွန့်သူဘယ်တုန်းက ကြိတ်ကြံထားသလဲ မေးခွန်းထုတ်တဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ပေါ့။

“စလေ ကဲ အခု ဖူးဘာလုပ်ပေးရမလဲ”

“အင်း အခြေခံစည်းမျဉ်း အရင်ပြောပြမယ်၊ တစ်ပတ်လုံး မဆော့ဘူးကွာ၊ နို့မို့ ပျင်းသွားမယ်၊ တစ်ပတ်ကို သုံးရက်လောက် ဆော့မယ်၊ တစ်ယောက် ကို တစ်ပတ်စီ သခင်လုပ်ကြေး ။ သခင်ဖြစ်တဲ့သူကို သခင်လို့ပဲ ခေါ်ရမယ်၊ သခင် ဖြစ်တဲ့သူက သူ့ကျွန်ဖြစ်တဲ့သူကို ကြိုက်သလို ခေါ်ခွင့်ရှိတယ်။ သခင်ပြောတဲ့ဟာကို ကျွန်ဖြစ်တဲ့သူက အကုန်နားထောင်ရမယ် ဆင်ချေမတက်ရဘူး။ သခင်က မကြိုက်ရင် အပြစ်ပေး ဆုံးမ နိုင်ခွင့်ရှိမယ်။ ရက်မစေ့ခင် ကစားတာကို တော်ပြီလို့ ပြောလို့မရဘူး။ ကစားတဲ့ ရက်မဟုတ်ပဲ ရိုးရိုးရက်တွေမှာမှ ဆက်ကစားမယ် မကစားတော့ဘူး ဆိုတာကို ဆွေးနွေးမယ်။ သဘောတူလား။”

“အင်း စိတ်ဝင်စားစရာပဲ အဟိ”

“ဒါဆို ဒီနေ့က ဗုဒ္ဓဟူး၊ ဒီနေ့က စမယ်ဆိုရင် သောကြာနေ့မှာ တစ်ယောက် အလှည့်ပြီးမယ်။ စနေတနင်္ဂနွေကိုတော့ ရိုးရိုးပဲနေမယ်၊ ကြားရက် နောက်အပတ်မှာ စချင်တဲ့ရက်မှာစ ကဲ ဘယ်လိုလဲ”

“အင်း ဟုတ်ပါပြီ အဲဒါလည်းကောင်းတာပဲ၊ စနေ၊တနင်္ဂနွေဆို ဒီပြင်အလုပ်တွေရှိတယ်၊ ဆိုရှယ်ကိစ္စတွေလည်းရှိသေးတယ်၊ ကောင်းပါတယ်၊ ကြားရက်တွေပဲ”

“ဟုတ်ပြီ သဘောတူမယ်ဆိုရင် စမယ်၊ ဖူး အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်လိုက်တော့ တစ်စမှ မကျန်နဲ့”

“အင်း”

သူတို့နှစ်ယောက်က ဒီအိမ်တစ်အိမ်လုံးမှာ နေရာလပ်မကျန်အောင် လိုးခဲ့ကြဖူးတာမို့ ဒီလို ဧည့်ခန်းကြီးမှာ အဝတ်အစားချွတ်ခိုင်းတာလောက်ကတော့ မဆန်းဘူးဆိုတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က သူ့အဝတ်အစားတွေကို စချွတ်လေသည်။ အဝတ်အစားတွေ အကုန်ကျွတ်သွားပြီး ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားတော့ ရုံးသွာရင်း ထုံးထားသည့် ဆံထုံးကိုလည်း အိမ်နေရင်း ဖားလျှားချဖြစ်အောင် ဖြည်ချမလိုလုပ်တော့

“ မလုပ်နဲ့ ဆံပင်ပုံကို ဒီအတိုင်းပဲထား၊ ရော့ အဲဒါလေးတွေ ဝတ်လိုက်”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ကျော်စိုးသော် လှမ်းပေးလိုက်သော အရာများကို ကြည့်လိုက်သည်။