မရှောင်နိုင်တဲ့ အတွေ့
⚠️⚠️⚠️ မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ ⚠️⚠️⚠️
မရှောင်နိုင်တဲ့ အတွေ့
ရေးသားသူ – ဗလ
နောက်တစ်လခန့်မှာ လက်ထပ်ရတော့မည့် ဒေါက်တာကေသီဝင်းတစ်ယောက် ခင်ပွန်းလောင်းကိုလည်း သတိမရတော့။ လက်ထပ်ဖို့ ခေါင်းညိတ်ခဲ့သော်လည်း သူမ ချစ်လည်းမချစ်ခဲ့။ အမေ့ငယ်သူငယ်ချင်း အန်တီနွယ်က ကေသီဝင်း ဆယ်တန်းတက်သည့်နှစ်မှစ၍ ဆရာဝန်ဖြစ်သည်အထိ ကူညီဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့သော ကျေးဇူးကိုထောက်၍ အန်တီနွယ်၏သားနှင့် လက်ထပ်ရန် ခေါင်းညိတ်ခဲ့ရခြင်းသာ။
ချစ်သူတွေမဟုတ်တော့ ခင်ပွန်းလောင်းနှင့်လည်း အထိအတွေ့ မရှိခဲ့။ အန်တီနွယ်တို့ဖက်မှ စကားဦးသန်းခြင်း မရှိခဲ့သော်လည်း ဒီလိုဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့ မျှော်တွေးထားခဲ့သည်မို့ ချစ်သူလည်း မထားဖူးခဲ့။ အန်တီနွယ်ကလည်း အထက်စီးမှ တောင်းဆိုခြင်း မရှိခဲ့ပါ။ သမီးလေးလို ချစ်လို့ ကူညီခဲ့ခြင်းသာဖြစ်ကြောင်းနှင့် လွတ်လပ်စွာ ဆုံးဖြတ်နိုင်ပါကြောင်း မိတ်ပျက်စရာ မရှိပါကြောင်း ပွင့်လင်းစွာ ပြောခဲ့သည်။
အလတ်စား စက်ရုံတစ်ရုံကို ဦးစီးလုပ်ကိုင်နေသော ခင်ပွန်းလောင်းကလည်း သူမ ချစ်စိတ်မဖြစ်သည်မှလွဲ၍ ငြင်းစရာ အချက်အလက်မရှိ။ အဖေ့လက်ကျန် တိုက်ခန်းလေးတစ်ခန်းနှင့် မြောက်ဒဂုံရှိ စျေးအတွင်းမှ အထည်ဆိုင်လေးတစ်ဆိုင်ဖြင့် ဟန်မပျက် ရုန်းကန်နေရသော အမေနှင့် မောင်လေးကိုလည်း သက်သာစေချင်သည့် စေတနာတို့ဖြင့် သူမ လက်ခံခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဆရာဝန်ဖြစ်စ သူမ၏ လစာလေးကလည်း များလှသည်ဟု မဆိုနိုင်။ သို့နှင့်ပင် သတို့သမီးလောင်းအဖြစ် လက်ခံလိုက်သော ဒေါက်တာကေသီဝင်းသည် ယနေ့တော့……
ဘတ်စ်ကားတိုးစီးခိုက်မှာသာ ယောက်ျားများနှင့် ထိဖူးသော ကေသီဝင်းခင်မျာ တခါတလေမှာတော့ ကားပေါ်မှာ လီးနှင့် အထောက်ခံရတတ်သည်။ အရှက်သည်းပြီး ငြိမ်နေမှုကြောင့် သကောင့်သားများက ပိုကဲကာ သူမ၏ တင်ပါးကြီးနှစ်ခုကြားထဲသို့ လီးနှင့်ဖိကပ်ကာ တဆတ်ဆတ် ညှောင့်တာမျိုးလည်း ကြုံဖူးသည်။ ထိုသို့ကြုံရသော နေ့မျိုးတွင် အိမ်ပြန်ရောက်သည်နှင့် အာသာဖြေမိသည်အထိ သူမစိတ်တွေ ထကြွခဲ့ဖူးသည်။ ဖိုမ သဘာဝအရ ဖြစ်လေ့ရှိသည်ဟုသာ သူမထင်ခဲ့သည်။ စိတ်ထလွယ်သော ရမ္မက်ကြီးသော သူမကိုယ်သူမ မရိပ်မိခဲ့။
လက်ထပ်ရန် သဘောတူပြီးသည့် နောက်မှာတော့ အန်တီနွယ်က ကားနှင့် ယာဉ်မောင်း ပေးထားသော်လည်း ဆေးရုံအသွားအပြန်လောက်သာ သူမသုံးသည်။ လီးနှင့် အထောက်ခံရတာတွေ မကြုံရတော့ချေ။ သို့သော် ယာဉ်မောင်း၏ မျက်လုံးများဖြင့်တော့ အထောက်ခံရသည်။
သူမအောက် ၂ နှစ်ခန့်ငယ်သော ယာဉ်မောင်းကောင်လေးက သူမခန္ဓာကိုယ်ကို တပ်မက်သော အကြည့်များဖြင့် ခိုးခိုးကြည့်လေ့ရှိမှန်း မိန်းကလေးသဘာဝအရ သူမသိသည်။ ဖွံ့ထွားတောင့်တင်းသော ခန္ဓာကိုယ်နှင့် ချောမောလှပသော မျက်နှာပိုင်ရှင် ဒေါက်တာကေသီဝင်းအဖို့တော့ ထိုသို့ အကြည့်ခံရပေါင်းများနေပြီမို့ မထူးဆန်းတော့။
ယခုတော့ ရမ္မက်ထန်နေခိုက်မှာ ခင်ပွန်းလောင်း မဟုတ်သူ တစ်ယောက်၏ ရင်ခွင်ထဲကို အမှတ်မထင် ရောက်သွားရာမှ မျှော်လင့်မထားသော ပွေ့ဖက်နမ်းစုပ်မှုတွေသာမက တင်းမို့သော ရင်သားတွေကိုပါ ကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ်ခြင်းခံလိုက်ရသော အပျိုစင်မလေး ဒေါက်တာကေသီဝင်းခင်မျာ မဖြစ်သင့်မှန်း သိလျက်နှင့်
“ဟင့်အင်း ဟင့်အင်းကွာ” ဟုသာ တိုးတိုးငြင်ငြင် ငြင်းဆန်ရင်း ရုန်းကန်မှု လုံးဝမပြုမိပဲ သူမစောက်ဖုတ်ကို တက်လိုးဖို့ခေါ်မှန်း သိသိကြီးနှင့်ပင် ကုတင်ပေါ်သို့ တွန့်ဆုတ် တွန့်ဆုတ်ဖြင့် လိုက်ပါခဲ့မိချေပြီ။ ကာမအမှောင်အတွင်း ကျရောက်နေသော ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ အလိုးခံရဖို့သာ ဆန္ဒပြင်းထန်နေပြီး ဘာကိုမှမစဉ်းစားနိုင်။
ကုတင်စောင်းမှာ အတူယှဉ်ထိုင်ပြီး သူမနှုတ်ခမ်းလေးအား အငမ်းမရစုပ်နမ်းရင်း ရင်သားတွေကို ဆုပ်နယ်ခြင်းအားလည်း မကန့်ကွက်မိ။ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်နေချိန်မှာလည်း
”ရှက်စရာကြီးကွာ”
ဟုသာ ပြောပြီး တားမြစ်ခြင်း မပြုမိသော ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ ခဏအတွင်းမှာပင် အပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွားရသည်။ ရမ္မက်စိတ်နှင့် ရှက်စိတ်တို့ကြောင့် မျက်နှာလှလှလေးမှာ နီမြန်းနေသည်။ နှုတ်ခမ်းအစုံကို ထပ်စုပ်ရင်း အိပ်ရာပေါ်သို့ လှဲချလိုက်တော့ အလိုက်သင့် ပက်လက်ကလေးဖြစ်သွားသော ဒေါက်တာကေသီဝင်းခင်မျာ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုန်လာသည်။ သူမနှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ထားရာမှ ပြွတ်ကနဲခွာလိုက်ပြီး အပျိုစင်ရင်သား ဖွေးဖွေးမို့မို့ကို ပါးစပ်ထဲဝင်သလောက် ငုံယူလိုက်ပြီး အားနှင့်စို့လိုက်တော့ သူမရင်ဘတ်လေး ကော့သွားပြီး
“အို အဟင့်ဟင့် အာ အင်းဟင်းဟင်း”
နို့ကိုင်တာပင် မကြုံဖူးသေးသော အစိမ်းသက်သက် အပျိုစင်လေးခင်မျာ နို့စို့ခံလိုက်ရတော့ ရင်ထဲမှာ ကလိကလိဖြစ်သွားကာ အသဲတွေအူတွေ တလိမ့်လိမ့် ဖြစ်ကုန်သည်အထိ ခံစားလိုက်ရသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်တွေ ရွှဲစိုနေတာကိုလည်း သိနေသည်။
မကြာခဏ လက်ဖြင့် အာသာဖြေလေ့ရှိသူမို့ ကာမစိတ်တွေ ထကြွနေပြီမှန်း သူမကိုယ်သူမ သိနေသည်။ သို့သော် ယခုလောက် အပြင်းအထန် ထကြွတာမျိုး တစ်ခါမှမကြုံဖူးခဲ့။ မသင့်တော်မှန်း သိသော်လည်း အလိုးခံချင်စိတ်ကို ထိန်းမရ။ ဘယ်သူပဲ တက်လိုးလိုး အလိုးခံရဖို့သာ အရေးကြီးနေသည်။ သူကလည်း အချိန်ဆွဲလိုပုံမရ။ သူမစိတ်မပြောင်းခင် ရအောင်လိုးဖို့ သူမဝတ်ထားသော ထမီကို ဆွဲချွတ်သည်။
“အို..မောင်လေး.. ဘာ… ဘာလုပ်မလို့လဲ.. မမရှက်တယ်”
ဟန်လုပ်ပြောနေသော သူမမျက်နှာကို သူက စေ့စေ့ကြည့်ပြီး စကားတစ်ခွန်းပြောလိုက်သည်။ သူ့စကားကြောင့် သူမ ဖိန်းကနဲရှိန်းကနဲ ဖြစ်သွားသော်လည်း ဟန်လုပ်ကာ
”ဟာကွာ… မဖြစ်သင့်ဘူးနော်”
သူမ ထိုသို့ပြောသော်လည်း အိပ်ရာပေါ်မှာ အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်းပြီး ပက်လက်လှန်ပေးထားကာ နို့စို့ခံနေသော ဒေါက်တာကေသီဝင်း၏စကားကို အရေးလုပ်စရာ မလိုတော့ပြီမို့ ထမီနှင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီ အဖြူလေးကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တော့
”ဟာ ဟင် အို”
ဟုသာ အသံလေးထွက်ပြီး သူကပင် တင်ပါးကြွပေးတာ ခြေသလုံးလေးမြှောက်ပေးတာတို့ဖြင့် သူချွတ်ရလွယ်အောင် လုပ်ပေးလိုက်သေးသည်။ ယောက်ျားတစ်ယောက်က သူမကို တက်လိုးရန်အတွက် အဝတ်တွေ အချွတ်ခံရတာ ပထမဆုံးမို့ ရှက်စိတ်နှင့်အတူ ကာမစိတ်တွေက ပို၍ထကြွလာခဲ့သည်။ အခုတော့ ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားရချေပြီ။
ရမ္မက်ထန်နေသော်လည်း အပျိုစစ်စစ်လေး ဖြစ်သည့်အပြင် မသင့်တော်သော ကာမဆက်ဆံခြင်းကို ကျူးလွန်ရတော့မှာမို့ ရှက်စိတ်ကြောင့် မျက်လွှာလေးချထားသော ဒေါက်တာကေသီဝင်း၏ မို့မောက်သော နို့အုံကြီးများ ပြည့်တင်းဖြူဖွေးသော ပေါင်တံကြီးများနှင့် ဖောင်းတင်းနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးတို့ကို ကြည့်ရင်း သူက သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်လိုက်ပြီး သူမပေါင်လုံး ဖွေးဖွေးကြီးတွေကို ကားလိုက်သည်။
အမွေးပါးပါးလေးသာ ပေါက်နေသော အပျိုစင်စောက်ဖုတ်ကြီး၏ ဆွဲဆောင်မှုကြောင့် ခုနစ်လက်မခန့်ရှည်ပြီး တစ်လက်မခွဲ ရေပိုက်လုံးခန့်တုတ်သည့် လီးချောင်းကြီးက ငေါက်ကနဲပင် ဖြစ်သွားသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင်လိုက်တော့ လက်သန်းတစ်ဆစ်ခန့်ရှိသော စောက်စေ့က ချွန်၍ထောင်နေပြီး စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်ကြည်တွေ ရွှဲနစ်နေတာ သိလိုက်ရသည်။
စောက်ဖုတ်အကိုင်ခံလိုက်ရသော ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ တဟင်းဟင်းငြီးကာ ကော့တက်သွားရသည်။ ဖွေးဥဖောင်းတင်းနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို သုံးလေးချက် ဖျစ်ညှစ်လိုက်တော့ ဒေါက်တာကေသီဝင်း၏ ပေါင်လုံးကြီးတွေ စုလိုက်ကားလိုက် ဖြစ်သွားသည်။
သူက ကေသီဝင်း၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ဖို့ စိတ်ကူးလိုက်ပြီးမှ အပျိုစစ်စစ်လေး၏ စောက်ဖုတ်ကို သူ့လီးချောင်းကြီး ထိုးသွင်းလျင် ရုန်းမှာစိုးသောကြောင့် ခြေသလုံးသားလေးနှစ်ဖက်ကို သူ့ပုခုန်းပေါ် ထမ်းတင်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာကေသီဝင်းကလည်း အလိုးခံရန်အတွက် အလိုက်သင့် နေပေးနေသည်။
သူက သူမခန္ဓာကိုယ်ပေါ် မှောက်ချလိုက်တော့ သူမပေါင်ကြီးတွေက ရင်ပတ်နှင့် ထိလုမတတ်ဖြစ်ကာ စောက်ဖုတ်ကြီးက အောက်မှာစူထွက်လာသည်။ သူမ မရုန်းနိုင်စေရန် ချိုင်းအောက်မှ လက်လျှို၍ ပုခုံးတစ်ဖက်ကို တင်းတင်းကိုင်လိုက်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်နှင့် သူ့လီးကြီးကိုကိုင်ကာ သူမစောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းအတိုင်း လေးငါးချက် ပွတ်ဆွဲရင်း
”မမ ကျွန်တော်သွင်းလိုက်တော့မယ်နော်”
ပူနွေးမာတောင်နေသော လီးချောင်းကြီးက သူမစောက်ဖုတ်ကို လာထိကတည်းက အလိုးခံရတော့မည်ဟူသော အတွေးဖြင့် ရင်တဖိုဖို ဖြစ်သွားရသော သူမမှာ သူက ထိုသို့ပြောလိုက်တော့ အင်လိုလို အင်းလိုလို ခွဲခြားမရသော အသံလေး ထွက်သွားရသည်။
ဘယ်လီးမှ အသွင်းမခံဖူးသေးသော စောက်ဖုတ်ကို မှုတ်ပေးချင်သေးသော်လည်း သူမ၏ ကာမစိတ်မကျခင် ရအောင်လိုးထားရမှာမို့ သန့်စင်သော အပျိုစင်စောက်ဖုတ်ကို မှုတ်ဖို့မစဉ်းစားတော့ပဲ စောက်ဖုတ်အဝမှာ လီးကိုတေ့လိုက်သည်။ လီးအသွင်းခံရတော့မည်မှန်း သိလိုက်သော သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေး အလိုလိုပွင့်ဟလာပြီး သူ့လက်မောင်းကိုလည်း သူမလက်ဖဝါးနုနုလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိစဉ်
”ဗြစ်ဗြစ်ဗြစ် ပြွတ်ဗြစ်”
“အား အ အင်း”
လီးထိပ်ကြီးက သူမစောက်ဖုတ်ထဲကို ဒစ်မြုတ်သည်အထိ ဝင်လာတော့ တင်းကနဲဖြစ်သွားပြီး အနည်းငယ် နာသော်လည်း သူမငြီးရုံလေးသာ ငြီးလိုက်မိသည်။ သူက လီးကိုင်ထားသော လက်ကို လွှတ်ပြီး သူမ၏ ကျန်ပုခုံးတစ်ဖက်ကိုပါ တင်းတင်းကိုင်ကာ လီးဒစ်ကြီးကို အဝင်အထွက် လေးငါးခါလုပ်ပေးရင်း
”မမ ဝင်လား”
”အင်း– ဝင်– ဟာကွာ– မင်းကလည်း– အာ့”
ဝင်တယ်ဟု ပြောမိမလိုဖြစ်ပြီးမှ အပျိုစင်လေး ရှက်သွားပြန်သည်။
”ထပ်သွင်းလိုက်မယ်နော်”
ဒီတစ်ခါတော့ သူမ အသံမထွက်တော့။ မရုန်းနိုင်အောင် ရင်ဘတ်ချင်း ဖိကပ်လိုက်တော့ လုံးဝန်းတင်းမို့နေသော နို့ကြီးနှစ်လုံးက နူးညံ့သော အထိအတွေ့ကို ပေးနေပြန်သည်။ ပါးပြင်လေးကို နမ်းလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ဒစ်မြုတ်နေသော လီးချောင်းကြီးကို သုံးလေးကြိမ်ခန့် အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးလိုက်တော့ အရည်တွေ ထပ်ရွှဲလာခိုက်မှာ တစ်လက်မခန့် ထပ်သွင်းလိုက်သည်။
“အား–ရှီး–နာ– နာတယ် မောင်လေးရယ်– အား”
အရည်တွေရွှဲနေသော်လည်း အပျိုစင်စောက်ဖုတ်ထဲကို ကြီးထွားသော လီးချောင်းကြီး အသွင်းခံရခြင်းမို့ လီးတဝက်ပင် မဝင်သေးသော်လည်း နာကျင်မှုကို ခံစားလိုက်ရသဖြင့် သူမမျက်နှာလှလှလေး ရှုံ့မဲ့သွားရသည်။
”သွင်းခါစမို့ပါ မမရယ်။ လီးတဆုံး သွင်းပြီးသွားရင် မနာတော့ပါဘူး။ မမကို ကောင်းကောင်းလေး လိုးပေးမှာပါ”
”ဟာ ဘယ်လိုကြီး ပြောပြန်တာလဲ”
သူမ နားရှက်သွားသော်လည်း စိတ်က ပို၍ပါလာမှန်း သူမကိုယ်သူမ သိလိုက်သည်။ အပျိုစောက်ဖုတ်ကို ပထမဆုံး လီးအသွင်းခံရလျှင် အစပိုင်းမှာ နာကျင်လိမ့်မည်ဆိုတာတော့ မိန်းကလေးတိုင်း သိကြသလို သူမလည်းသိသည်။
သာမန်အချိန်မှာသာ လီးအသွင်းခံရမှာ ကြောက်ကြသော်လည်း အလိုးခံချင်စိတ် ပြင်းထန်လာချိန်မှာတော့ လီးဘယ်လောက်ကြီးကြီး မကြောက်မရွံ့(အချို့ကတော့ ကြောက်ကြောက်နှင့်ပင် လိုလားစွာ) လီးအသွင်းခံတတ်ကြတာ မိန်းကလေးတို့ သဘာဝမို့ သူမလည်း နာကျင်မှုကို အံကြိတ်ပြီး လီးအသွင်းခံဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
အခန်းထဲမှာ လေအေးစက် ဖွင့်ထားသော်လည်း သူမနှာသီးဖျားလေးမှာ ချွေးလေးတွေ စို့လာသည်။ သူက အသာထပ်ဖိသွင်းလိုက်တော့ သူမနားထဲမှာ ဗြစ်ကနဲ အသံကြားလိုက်ရပြီး လီးတဝက်ခန့် ဝင်လာသည်။
“အားအား– အမလေးလေး– နာတယ်– နာတယ်– အား ဖြေးဖြေးသွင်းပါ မောင်လေးရယ်– နာလိုက်တာ– အား တစ်စို့စို့ကြီး– အား”
သူမ နာကျင်မှုကြောင့် မျက်လုံးလေးပွင့်လာပြီး ငိုမဲ့မဲ့လေးပင် ဖြစ်လာရသည်။ လီးအသွင်းခံနေရသော စောက်ဖုတ်ထဲမှာလည်း တင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဖြစ်နေသည်။
”ခဏလေးပါ မမရယ်။ မမစောက်ဖုတ်ထဲမှာ ကျွန်တော့်လီးချောင်းကြီးက တစ်လစ်ကြီး ဝင်နေပြီ– ခဏလေး”
လီးတဝက်လောက်သာသွင်းပြီး ဝင်သလောက်နှင့်ပင် အသာအယာ လိုးနေလိုက်သည်။ လိုးချင်လွန်းလှသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်တွေ့ လိုးနေရပြီမို့ လီးတဆုံးမဝင်သေးသော်လည်း အရသာရှိလှသည်။ ပထမဆုံးအချီမှာ လီးကို ကြောက်မသွားစေရန် တဝက်နှင့်ပင် ပြီးအောင်လိုးပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ အမြှေးပါးမပေါက်ရင် အပျိုပဲမို့ အပျိုစင်စောက်ဖုတ်ကို မှုတ်ခွင့်လည်းရနိုင်သည်။ အသာလေး ထပ်ဖိလိုက်တော့
”အားအ–နာပါတယ်ဆို”
“မမ သိပ်နာနေရင် ထပ်မသွင်းတော့ဘူးလေ။ ဝင်သလောက်နဲ့ပဲ လိုးမယ်နော်”
စောက်ဖုတ်ထဲမှာ လီးအသွင်းခံနေရပြီဖြစ်သော်လည်း လိုး ဟူသော စကားကိုကြားတော့ အပျိုစင်လေး ရှက်သွားရပြန်သည်။ ပုခုံးပေါ်မှာ ထမ်းထားသည့် ခြေသလုံးလေးတွေကို ပြန်ချကာ သူမမျက်နှာပြင်အနှံ့ နမ်းရှိုက်လိုက်ပြီး အသာအယာ စလိုးသည်။ စောက်ဖုတ်နှင့် လီးအဝင်အထွက်မှာ တပြွတ်ပြွတ် မြည်သံများကို နှစ်ယောက်လုံး ကြားနေရတော့ ရမ္မက်က ပို၍ထန်လာကြသည်။
နူးညံ့အိစက်သော စောက်ဖုတ်အတွင်းသား နုနုလေးများကို ပူနွေးမာကြောသည့် လီးချောင်းကြီးက ပွတ်တိုက်နေမှုကြောင့် ထူးခြားသည့် ကာမအရသာကိုလည်း ခံစားလာရသည်။ လက်ဖြင့် အာသာဖြေသည်ထက် အဆပေါင်းများစွာသာသော အလိုးခံရသည့် အရသာကို ဒေါက်တာကေသီဝင်း လက်တွေ့သိလာသည်။
မျက်တောင်လေးစင်းကာ အလိုးခံရင်း သူ့လက်မောင်းကို တစ်ချက်တစ်ချက် ဖျစ်ညှစ်လာသော သူမကိုကြည့်ရင်း အလိုက်သိစွာ ခပ်သွက်သွက် လိုးပေးလိုက်သည်။ တင်းကြပ်နေသော်လည်း အရည်တွေ ရွှဲနေသဖြင့် လီးအဝင်အထွက်က စီးပိုင်နေရုံမှလွဲ၍ အခက်အခဲမရှိ။
“ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်။ မမစောက်ဖုတ်ကြီးက လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ”
ဟုပြောရင်း နို့စို့ပေးလိုက်ပြန်ရာ စောက်ဖုတ်ကို လီးဖြင့်အလိုးခံရင်း အရသာတွေ့လာချိန်မှာ အပေါ်ပိုင်းမှာပါ နို့စို့ခံလိုက်ရတော့ ဒေါက်တာကေသီဝင်း လူးလွန့်ကော့ပျံလာတော့သည်။ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို ကားပေးကာ
”အင်းဟင်းဟင်း–မောင်–မောင်လေးရယ်–အာ–“
ငြီးငြူသံများ ထွက်လာပြီး သူမကို တက်လိုးနေသော သူ့ကို အတင်းပြန်ဖက်လိုက်မိတော့သည်။ သူလည်း လီးတဆုံးသွင်းချင်စိတ်ကို မနည်းထိန်းနေရသည်။ နို့နှစ်လုံးကို တစ်လုံးပြီးတစ်လုံးစို့ရင်း ခပ်သွက်သွက် လိုးပေးလိုက်ရာ သူမ အရသာ အရမ်းကောင်းလာပြီး
”မောင်လေး–အားအား–မောင်လေးရယ်–“
သူမစောက်ဖုတ်ကြီး ကော့ကော့တက်လာပြီး ပထမဆုံးတချီ ပြီးသွားလေတော့သည်။ သူလည်း သုတ်ကို မထိန်းတော့ပဲ ဆက်တိုက်လိုးလိုက်ပြီး ဒေါက်တာကေသီဝင်း၏ အပျိုစင်စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲသို့ သုတ်ရည်ပူများ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။
သုတ်ရည်များ ပန်းထည့်ပေးလိုက်ပြီးသော်လည်း ကြိုတင်သောက်ထားသော ကာမအားဆေး အရှိန်ကြောင့် လီးကြီးက တောင်နေဆဲ။ စိမ်ထားချင်သော်လည်း သူ့ပုခုံးကို ဒေါက်တာကေသီဝင်းက အသာတွန်းလိုက်သဖြင့် အလိုက်တသိ ဆင်းပေးလိုက်သည်။ အလိုးခံတုန်းက ခံခဲ့သော်လည်း ယခုမှရှက်နေသော ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ မျက်လုံးမဖွင့်ရဲ။ လှုပ်လည်းမလှုပ်ရဲပဲ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို ပူးကပ်ကာ ပက်လက်ကလေး ငြိမ်နေဆဲ။ လီးတဆုံးမဝင်ခဲ့သော်လည်း ဘယ်လီးမှ အသွင်းမခံဖူးသေးသည့် အပျိုစင်စောက်ဖုတ်မှာ ခုနက အလိုးခံခဲ့ရမှုကြောင့် ပူထူနေသလို ခံစားရသည်။
မိမိဘာသာ လက်ဖြင့် အာသာဖြေခဲ့စဉ်က ကောင်းလှပြီဟု ထင်ခဲ့သော အရသာသည် တကယ့်လက်တွေ့ လီးအစစ်နှ့င့် အလိုးခံရတာကို ဘယ်လိုမှမမှီမှန်း ဒေါက်တာကေသီဝင်း သိလိုက်ရသည်။ မဖြစ်သင့်မှန်းသိသော်လည်း အလိုးခံချင်စိတ်ကို မထိန်းနိုင်သဖြင့် ယောက်ျားတစ်ယောက်က တက်လိုးတာကို ရုန်းကန်ခြင်းမပြုပဲ အလိုတူအလိုပါ အလိုးခံခဲ့တာ အိပ်မက်မဟုတ်တာ သေချာနေသည်။
မိမိစောက်ဖုတ်ကို တက်လိုးခဲ့ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လရေးည်များ ပန်းထည့်ခဲ့သူသည် မိမိအနားမှာပင် ရှိနေဆဲ။ ဖတ်ဖူးသော အပြာဝတ္ထုတွေထဲကလို အကြိမ်ကြိမ် လိုးဦးမလားမသိ။ နောက်ထပ်လိုးရင် ဘယ်လိုပုံစံနဲ့လိုးမှာလဲ လီးတဆုံးသွင်းမှာလား အဲ့ဒါဆို ဘယ်လိုနေမလဲ ပိုပြီးနာမှာလား ပိုပြီးကောင်းမှာလား ဟူသော အတွေးတွေ အလိုလိုတွေးမိသည်။ မဖြစ်သင့်မှန်းသိလျက်နှင့် ထပ်ပြီး လိုးခွင့်ပြုရမှာကိုလည်း ရှက်နေသည်။ သူမ ငြင်းဆန်လိုက်ပါက နောက်ထပ် အလိုးမခံရတော့မှာကိုလည်း မဖြစ်ချင်။ အလိုးခံရသော အရသာကိုလည်း သူမနှစ်သက်မိပြီလေ။
ဒေါက်တာကေသီဝင်း ဘာလုပ်ရမှန်မသိ ဖြစ်နေချိန်မှာ သူကတော့သိသည်။ တက်လိုးတာကို ကြည်ဖြူစွာ လိုက်လျောပြီး အခုလည်း ငြိမ်သက်နေဆဲ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို ထပ်လိုးဖို့ ဘယ်ယောက်ျားမှ တွန့်ဆုတ်နေမည်မဟုတ်။ ဝတ်လစ်စားလစ်ဖြင့် အိပ်ရာပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်ပေးထားဆဲ ဖြူဖွေးတောင့်တင်းဖွံ့ထွားသော တပ်မက်ဖွယ်ရာ ခန္ဓာကိုယ်သည် စိတ်ကြိုက်ထပ်လိုးဖို့ ဖိတ်ခေါ်နေသလို ဖြစ်နေသည်မို့ သူ့လီးကြီးက တောင်လာပြန်သည်။ သူ ထထိုင်လိုက်တာကိုလည်း သူမသိနေသည်။ ချွတ်ထားသော ထမီကိုယူကာ သူမစောက်ဖုတ်ကို သုတ်ပေးတော့
“အို”
ဟုသာ အသံလေးထွက်ပြီး ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို မသိမသာ ကားပေးမိသည်။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတစ်ဖက်ကို အသာဖြဲလိုက်တော့ အလိုးခံပြီးစ အပျိုစင်စောက်ဖုတ်၏ အတွင်းသားရဲရဲလေးတွေကို ထင်းကနဲ တွေ့လိုက်ရသည်။
”အို ဘာတွေလျှောက်လုပ်ပြန်ပြီလဲ”
ဟူသောစကားသည် နှုတ်ဖျားမှ ထွက်မလာရဲပဲ လည်ချောင်းထဲမှာပင် ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။ သူမစောက်ဖုတ်ကို ဖြဲပြီးကြည့်နေမှန်း သိသော်လည်း မတားမိ။ ဒီလို စောက်ဖုတ်ဖြဲပြီး အကြည့်ခံရလိမ့်မယ်လို့ ထင်မှတ်မထားသော ဒေါက်တာကေသီဝင်းခင်မျာ ရင်ဘတ်ပေါ် ကင်းခြေများ အလျှောက်ခံရသကဲ့သို့ အူထဲအသဲထဲကပါ ကလိကလိ ဖြစ်သွားရသည်။
စောက်ဖုတ်ထဲက ထွက်လာသော အရည်ကြည်များနှင့် နှစ်ဦးပေါင်း သုတ်ရည်တွေကို ပြောင်စင်အောင် သုတ်လိုက်ပြီး သူ့လီးမှာ ပေနေတာကိုလည်း သုတ်လိုက်ကာ ကေသီဝင်း၏ ပေါင်လုံးအိအိကြီးတွေကို ကားလိုက်သည်။ နောက်တချီ အလိုးခံရတော့မည်ဟူသော အတွေးဖြင့် ရင်ထဲမှာ ဒိန်းကနဲဖြစ်ကာ အသက်အောင့်ပြီး အိပ်ရာခင်းကို လက်ကလေးဖြင့် တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသော ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ သူမစောက်ဖုတ်ကို ပါးစပ်ဖြင့် ငုံ၍စုပ်ယူကာ လျှာဖြင့် ကလိခံလိုက်ရတော့
“အာ– အာ– မောင်လေး– အဲ့လိုမလုပ်– အင်းဟင်း– မလုပ်ပါနဲ့– အာ– အိုး– ရှီး– အာ့”
သူကတော့ ဘာမှပြန်မပြောပဲ စောက်ဖုတ်ကိုသာ သည်းသည်းမည်းမည်း လျက်လိုက် စုပ်လိုက် လုပ်နေသည်။ အင်တာနက်အပြာကားတွေမှာ ကြည့်ခဲ့ဖူးသော မြင်ကွင်းကို ကိုယ်တိုင်ကြုံရသောအခါ ဒေါက်တာမလေးကေသီဝင်းအဖို့ ရင်ဖိုလှိုက်မောခြင်းနှင့်အတူ တနှာရာဂ ပြင်းထန်စွာ ထကြွလာရသည်။ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးမှာလည်း စုလိုက်ကားလိုက်၊ ခေါင်းလေး ဘယ်ညာရမ်းလိုက်၊ နှုတ်ဖျားက တဟင်းဟင်းငြီးလိုက် ဖြစ်နေရသည်။ ရမ္မက်ထန်နေခိုက်မို့ ချွန်ပြီးမာတောင်နေသော စောက်စေ့လေးကို နို့စို့သလို အစို့ခံလိုက်ရပြန်တော့ ဓာတ်လိုက်ခံရသလို တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကော့ပျံကာ
”အာ့– အားဟား– အာ– အာ- တော်– တော်ပါတော့- အ”
ရမ္မက်အထန်ဆုံးအဆင့်ကို ရောက်အောင် နှိုးဆွလိုက်နိုင်ပြီမို့ သူက ရုတ်ချည်းပင် စောက်ဖုတ်လျက်နေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး သူမရင်ဘတ်ပေါ် ခွထိုင်ကာ နံဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်ကို ဒူးထောက်လိုက်ပြီး သူမနှုတ်ခမ်းကို လီးနှင့် ဖိလိုက်သည်။ လီးစုပ်ရတော့မည်မှန်း သိလိုက်သော်လည်း ဘာကိုမှ မဆင်ခြင်နိုင်လောက်အောင် ရမ္မက်မွှန်နေပြီမို့ နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာကို ဟပေးလိုက်မိသည်နှင့် လီးဒစ်ကြီးက သူမပါးစပ်ထဲ ရောက်လာတော့သည်။
ပူနွေးပြီး မာကြောခြင်းနှင့် နူးညံ့ခြင်းကို တပြိုင်တည်း ခံစားလိုက်ရသည်။ သူက ဘာမှမပြောမှီမှာပင် သူမက တပြွတ်ပြွတ် စုပ်လိုက်မိသည်။ သူ့လီးကို ရမ္မက်ထန်စွာဖြင့် အငမ်းမရ စုပ်နေသော ဒေါက်တာကေသီဝင်း၏ မျက်နှာချောချောလေးကို ကြည့်ရင်း စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ သူမခေါင်းကိုကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်ထိုးသွင်းလိုက် လုပ်တော့သည်။
ရုတ်တရက် ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်သွားသော်လည်း သူမစောက်ဖုတ်ကို လိုးခဲ့သောလီးက ပါးစပ်ကို လိုးနေပြီမှန်း သိလိုက်တော့ နှုတ်ခမ်းသားလေးဖြင့် အသာဖိကပ် ငုံထားလိုက်မိသည်။ ဆယ့်လေးငါးချက်ခန့် ပါးစပ်ကို လိုးလိုက်ပြီးနောက် ပြွတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကိုလိုးရန် ပြင်လေတော့သည်။ ဒေါက်တာကေသီဝင်း၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို ကုတင်စောင်းမှာ ကန့်လန့်ဖြစ်အောင် ဆွဲလှည့်လိုက်သည်။ သူမကလည်း အလိုက်သင့်ပါလာသည်။
ခုနကလည်း တချီလိုးပြီးပြီ။ အပြန်အလှန် စောက်ဖုတ်လျက် လီးစုပ်လည်း လုပ်ပြီးကြပြီ။ အလိုးခံချင်စိတ်တွေလည်း ထကြွနေပြီမို့ ဒေါက်တာကေသီဝင်း မထူးဇာတ်ခင်းဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ဘာစကားမှ မပြောမိကြပဲ ကာမစပ်ယှက်ဖို့သာ ပြင်နေမိကြသည်။
သူက ကုတင်အောက်ကို ဆင်းလိုက်တော့ ဘယ်သွားမလို့လည်းမသိဘူး ဟူသော အတွေးဖြင့် မျက်လုံးလေး ဖွင့်ကြည့်လိုက်သော ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ သူမပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ဝင်ရပ်လာသော သူ့ပုံရိပ်နှင့်အတူ မတ်ထောင်နေသော လီးချောင်းကြီးကိုပါ တွေ့လိုက်ရတော့ ရင်ထဲမှာ လှိုက်ကနဲဖြစ်သွားရပြီး နှုတ်ဖျားမှ
”အိုး– နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး– အကြီးကြီးပဲ”
ဟု လွှတ်ကနဲပင် အသံထွက်သွားမိသည်။
”ဒီလီးနဲ့ ခုနကတောင် လိုးပြီးပြီလေ မမရဲ့”
ပြောရင်း သူမခြေသလုံးသားလေးနှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်သည်။ လက်မနှစ်ဖက်က စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား ဖောင်းဖောင်းအိအိလေးတွေကို အသာဆွဲဖြဲကာ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်း လီးထိပ်ကြီးဖြင့် ပွတ်ထိုးနေရာ သူမ မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ဖြစ်လာပြီး လူးလွန့်ကာ
”အင်းဟင်း– ဟင့်– မောင်– မောင်လေး– လုပ်မှာဖြင့်လည်း လုပ်တော့ကွာ– မမရှက်တယ်”
တကယ်တော့ ရှက်တာလည်းပါသည်။ အလိုးခံချင်စိတ်ကို မထိန်းနိုင်တော့တာလည်း ပါသည်။ စိတ်ထလာသော မိန်းကလေးတို့၏ သဘာဝအတိုင်း လီးကိုလည်း မကြောက်တော့ချေ။ မသင့်တော်မှန်းသိသော်လည်း ဘယ်သူမှမသိနိုင်ဟူသော အတွေးနှင့် ဆိတ်ကွယ်ရာ တိုက်ခန်းလေးထဲက အိပ်ရာပေါ်မှာ နှစ်ယောက်ထဲ ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ရှိနေကြသည်ဟူသော အသိတို့က နှစ်ယောက်သား၏ ကာမရမ္မက်ကို မီးလောင်ရာ လေပင့်နေသည်မို့ ရာဂမီးတောက်ထဲမှာ ဆင်ခြင်တုံတရားတို့ လောင်ကျွမ်းပြာကျကုန်ပြီဆိုတော့ မိန်းကလေးဖြစ်သော သူမကိုယ်တိုင်ပင် လိုလိုလားလား ဖြစ်နေတော့သည်။
သူက လီးဒစ်ကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ပြွတ်ကနဲ စသွင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမကိုယ်ပေါ်မှောက်ချကာ လေးငါးချက် အရှိန်ယူပြီး ဆတ်ကနဲ ဖိထိုးသွင်းလိုက်တော့
“အ–ဖြေး–ဖြေးဖြေး–အား”
လီးတဝက်ကျော်ခန့် ဝင်သွားပြီး အပျိုမြှေးကို သွားထောက်နေသည်။ အရည်တွေ ရွှဲနေသော်လည်း လီးအသွင်းကြမ်းတာကို အပျိုမလေးမခံနိုင်။ သဘောကျသလိုတော့ ဖြစ်မိသည်။ မိမိကို တက်လိုးနေသော ယောက်ျားတစ်ယောက်က မိမိ၏ခန္ဓာကိုယ်ကို တပ်မက်စိတ် ပြင်းထန်နေခြင်းအား ရမ္မက်သွေးကြွနေသော မိန်းကလေးတိုင်း နှစ်သက်ကြသည်သာ။
နာကျင်သွားသဖြင့် ဖြတ်ကနဲ ပွင့်လာသော မျက်ဝန်းအစုံသည် ရာဂမွှန်နေသော သူ့မျက်နှာကို တွေ့လိုက်သည်နှင့် ရုတ်ချည်းပြန်မှိတ်သွားသည်။ ဒုတိယအချီပင် လိုးနေပြီ ဖြစ်သော်လည်း သူမမျက်နှာပူဆဲ။ ရှက်နေဆဲ။ သူမကို တက်လိုးလိမ့်မည်ဟု ဘယ်တုန်းကမှ မထင်ခဲ့သူက တကယ်လိုးနေချေပြီ။
သူမနို့အုံဖွေးဖွေးကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်ဖျစ်ညှစ်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ တဝက်ကျော်ကျော် ဝင်နေသော လီးချောင်းကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက် ဆောင့်သွင်းလိုက်ဖြင့် ခပ်မှန်မှန် စလိုးလာသည်။ အလိုးခံနေစဉ်မှာ နို့အကိုင်ခံရတာကလည်း အရသာပို၍တိုးစေသည်။ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်နယ်ထားသဖြင့် နို့အုံသားများက လက်ချောင်းများကြားမှ တစ်၍ထွက်နေသည်။ အသာအယာလိုးရင်း ဆတ်ကနဲ ဖိသွင်းလိုက်တော့
“အာ့–နာတယ်ကွာ–ဖြေးဖြေးသွင်းပါ-ကျွတ်ကျွတ်”
“ပေါင်ကားထားလေ မမရဲ့။ အဲ့ဒါမှ လီးသွင်းရလွယ်တာ”
သူမမျက်နှာလေး ရဲသွားသော်လည်း ဘာမှမပြောပဲ ပေါင်နှစ်လုံးကို မသိမသာ ကားပေးသည်။ ဆယ့်လေးငါးချက်ခန့် အသွင်းအထုတ်လုပ်ပြီး လိုးပေးလိုက်တော့ စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်တွေ ပို၍ရွှဲလာသည်။ ဒီတော့မှ ရင်ဘတ်ချင်းဖိကပ်ပြီး ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုဆွဲကာ အရှိန်ယူပြီး ဆောင့်သွင်းပစ်လိုက်ရာ
“ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်- ဗြစ်- ဖောက်- ဒုတ်– အီး- အား— သေပါပြီ မောင်လေးရယ်– နာလိုက်တာ– အား အအ”
လီးထိပ်က ဒေါက်တာကေသီဝင်း၏ အပျိုမြှေးကို ထိုးဖောက်ကာ သားအိမ်ကို ဒုတ်ကနဲ ဆောင့်မိသွားသဖြင့် ဒေါက်တာကေသီဝင်းခင်မျာ ခေါင်းလေးမော့ ရင်လေးကော့တက်သွားပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ အသံပင် ထပ်မထွက်နိုင်တော့သည်အထိ ခံလိုက်ရသည်။ ခုနက ကားပေးထားသော ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကိုလည်း ယောင်ယမ်းပြီး ပြန်စုလိုက်မိသည်။
ကြီးထွားရှည်လျားသော လီးချောင်းကြီးဖြင့် စောက်ဖုတ်ထဲကို တဆုံးဝင်အောင် ဆောင့်သွင်းခံလိုက်ရသော အပျိုစင်လေး ဒေါက်တာကေသီဝင်းခင်မျာ နာကျင်လွန်းလှသောကြောင့် မျက်လုံးထောင့်မှ မျက်ရည်များပင် စီးကျလာခဲ့ရသည်။ ဆရာဝန်တစ်ဦး ဖြစ်သည်မို့ သူမအပျိုမြှေး ပေါက်သွားပြီဆိုတာလည်း သူမသိလိုက်သည်။
ခေါင်းအုံးအစွန်းကို ဆုပ်နယ်လိုက်၊ အိပ်ရာခင်းကို ချေမွလိုက်ဖြင့် စောက်ဖုတ်ထဲမှ နာကျင်မှုကို သက်သာလိုသက်သာငြား ကယောင်ကတမ်း လျှောက်လုပ်နေသော ဒေါက်တာကေသီဝင်း၏ စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးတဆုံးထိုးသွင်းကာ မလိုးသေးပဲ စိမ်ထားပြီး ရင်ချင်းအပ် ပါးချင်းကပ်ကာ အနားပေးထားလိုက်သည်။ ခဏအကြာမှာ လူးလွန့်မှုလေးတွေ ငြိမ်သက်သွားပြီး
“အား– ကျွတ်ကျွတ်– အရမ်းနာတယ်ကွာ– ရှီး– အား– ကွဲပြဲကုန်ပြီလားမသိဘူး– အဟင့်ဟင့်- အာ့”
“မကွဲလောက်ပါဘူး မမရယ်။ အပျိုးမြှေးပေါက်သွားတာ ဖြစ်မှာပါ”
“ပေါက်မှာပေါ့– အတင်းဆောင့်သွင်းတာကိုး– ဟင့်”
“မမကို ကျွန်တော်က ပါကင်ဖွင့်လိုက်ရတာပေါ့နော်”
“အာ– နာရတဲ့ကြားထဲ ပေါက်ကရတွေ လာပြောနေတယ်– ဘာမှန်းမသိဘူး–“
လီးအသွင်းခံရသော ဝေဒနာကို အာရုံလွဲအောင်ပြောရင်း နားရွက်လေးထဲကို လျှာနှင့်ထိုးတော့ အို့ကနဲဖြစ်ကာ တွန့်သွားပြန်သည်။ ထို့နောက် လည်တိုင်လေးကို နမ်းသည်။ ရင်ညွန့်သားလေးကို နမ်းသည်။ ထို့နောက်တော့ နို့အုံကြီးကို စို့တော့သည်။ မာတောင်နေသော လီးချောင်းကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲမှာ တင်းကြပ်နေအောင် ထိုးသွင်းခံထားရပြီး နို့ပါအစို့ခံရပြန်တော့ ဒေါက်တာကေသီဝင်း တဟင်းဟင်း တအင့်အင့် ငြီးသံထွက်လာသည်။ ခုနက စေ့ထားသော ပေါင်နှစ်လုံးကို ပြန်ကားပေးလာသည်။ လီးတဆုံးသွင်းထားသဖြင့် ဆီးခုံခြင်း ဖိကပ်နေရာ စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးနှင့်မွှေပေးလိုက်တော့ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေ မရိုးမရွဖြစ်သွားသလို စောက်စေ့လေးကိုလည်း လီးမွေးတွေနှင့် ကလိလိုက်သလို ဖြစ်သွားလေရာ
“အို့–ဘယ်လိုလုပ်–အ–လုပ်နေတာလဲ–အာ့”
“မမ–နာနေသေးလား”
“ခုနကလောက်တော့ မနာတော့ဘူး။ ဒါပေမဲ့ အထဲမှာ ပြည့်သိပ်ပြီး တစ်ဆို့ဆို့ကြီးကွာ။ နေရခက်တယ်”
“အနာသက်သာရင် လိုးတော့မယ်နော်”
“အိုး–ရှက်နေတာနော်”
“လိုးတာကတော့ လိုးတယ်လို့ပဲ ပြောရတာပဲလေ မမရဲ့။ လင်မယားတွေလည်း ဒီလိုပဲပြောတာပဲ”
“အင်းပါအင်းပါ–မြန်မြန်လိုး–မျက်နှာပူတယ်”
ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဟန်လေးနှင့် ပြောလိုက်သော သူမမျက်နှာလေးကို တစ်ချက်ငုံ့နမ်းလိုက်ပြီး လီးကြီးကို တစ်ဝက်ခန့် ပြန်ဆွဲထုတ်ကာ အသာပြန်သွင်းလိုက်သည်။
“အင်း–အာ့ဟ”
သူ့လက်မောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ်လိုက်မိသည်။ အသွင်းအထုတ်က တဖြည်းဖြည်း မြန်လာသည်။ နူးညံ့အိစက်နေသော စောက်ဖုတ်အတွင်းသား နုနုလေးများမှာ ပူနွေးမာကြောသော လီးချောင်းကြီးဖြင့် ပွတ်တိုက်ခံရတော့ ထူးခြားသည့် ကာမအရသာကို နှစ်ယောက်လုံး ခံစားလာရသည်။ လီးအဝင်အထွက်တိုင်းမှာ သူမစောက်စေ့လေးကိုလည်း လီးချောင်းကြီးက ပွတ်တိုက်နေလေရာ မကြုံဖူးသော အတွေ့ထူးကြောင့် ရင်ချင်းအပ်ကာ သူမကိုဖက်လိုးနေသော သူ့ကို သူမလည်း အလိုလို ပြန်ဖက်မိသွားသည်။ လီးကို အဖျားထိ ဆွဲထုတ်ပြီး တဆုံးဆောင့်သွင်းလိုက်တော့
“ဘွတ်– ပြွတ် ဗြစ်ဗြစ်ဗြစ်- ဒုတ်– အင့်– ပြွတ်ဒုတ်– အင့်– အအ– မောင်လေးရယ်– အား”
“မမ–မခံနိုင်ရင် ပြောနော်”
“တအားဆောင့်ရင် အောင့်တယ်ကွာ။ မင်းဟာကြီးက ရင်ဝအထိ ရောက်လာသလိုပဲ– အား”
“ခဏအောင့်ခံနော်။ ပြီးရင် ကောင်းမှန်းသိလာလိမ့်မယ်။ မမကို ကောင်းကောင်းလိုးပေးမယ်”
“စကားမများနဲ့ကွာ လိုးမယ်ဆိုလည်း လိုးတော့”
အချက်သုံးဆယ်ခန့် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တော့
“အား–အား–အင့်–အင့်ဟင့်–မောင်လေး-အား”
သူမ ထွန့်ထွန့်လူးလာပြီး သူ့ကို ကုတ်ခြစ်ဖက်တွယ်လာတော့ သူလည်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးလေတော့သည်။
“ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်။ မမစောက်ဖုတ်ကို လိုးချင်တာ ကြာလှပြီ။ အခုမှလိုးရတယ်။ မမရော အလိုးခံလို့ကောင်းလား”
သူမ ပြန်မဖြေရဲသေး။ လူးလွန့်ကော့ပျံကာ တအင့်အင့်ငြီးရင်း အလိုးခံနေသည်။ ခဏအကြာမှာတော့ လက်နှင့် အာသာဖြေတာထက် ခုနက လီးတဝက်သွင်းပြီး လိုးတာက ပို၍အရသာရှိပြီး အခု လီးတဆုံးသွင်းပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးတာကို အလိုးခံနေရတာက နှိုင်းယှဉ်၍မရအောင် အရသာရှိလှကြောင်း လက်တွေ့သိရလေပြီမို့ အပျိုမလေး ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ မရှက်နိုင်တော့ပဲ…
“အားအင့်– ကောင်း– အား– ကောင်းတယ် မောင်လေးရယ်။ လိုး– အင့်– မမကို လိုးစမ်းပါ။ အင့်အင့်အင့်– အ- အား– အင့်အင့်– ကျွတ်ကျွတ်– အောင့်လိုက်တာ– အား– အင့်အင့်အင့်အင့်”
သူက ရင်ချင်းအပ်ပြီး လိုးနေရာမှ ခွာလိုက်ပြီး မတ်တပ်ရပ်ကာ သူမနို့နှစ်လုံးကိာ စုံကိုင်ဆုပ်နယ်ဖျစ်ညှစ်ရင်း မညှာမတာ ဆောင့်ဆောင့်လိုးလေတော့ရာ ဒေါက်တာကေသီဝင်းတစ်ယောက် ကာမအရသာကို အလျှံပယ်ခံစားရင်း ပို၍ပို၍ ကောင်းသည်ထက် ကောင်းလာကာ တချီပြီးသွားလေတော့သည်။ သူလည်း စောက်ဖုတ်နှင့် လီးအဝင်အထွက်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ စောက်ဖုတ်မှာရော လီးချောင်းကြီးမှာပါ ဒေါက်တာကေသီဝင်း၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ထွက်လာသော သွေးတွေ ချင်းချင်းနီနေတာကို မြင်လိုက်ရာ အပျိုစင်စစ်စစ် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပါကင်ဖွင့်နေရသည်ဟူသော အတွေးကြောင့် ရမ္မက်ပိုထန်လာပြီး မညှာနိုင်တော့ပဲ ပယ်ပယ်နယ်နယ် အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးလေရာ ဆန္ဒပြည့်သွားပြီးဖြစ်သော ဒေါက်တာကေသီဝင်းခင်မျာ သူ့လီးဒဏ်ကို မချိမဆန့် အလူးအလဲ ခံရလေတော့သည်။
“အားအား– နာ– နာတယ်– မခံနိုင်တော့ဘူး– အား– တော်ပါတော့ မောင်လေးရယ်– သေပြီ– သေပြီ– အားအင့်အင့် အအအား– အမလေးလေး– အဟင့်ဟင့်– နာလိုက်တာ– အား”
အိပ်ရာပေါ်မှာ လူးလိမ့်အလိုးခံရင်း ငြီးငြူနေသော ဒေါက်တာကေသီဝင်းကို ကြည့်ရင်း သုတ်ရည်တွေ မထိန်းနိုင်ပဲ ဒေါက်တာကေသီဝင်း၏ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲသို့ ပန်းထည့်လိုက်လေတော့သည်။
“အား–အား– ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်– အား– ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး– အား”
ခဏအကြာမှာတော့ အလုံပိတ်တိုက်ခန်းလေးထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲရှိနေတာမို့ လွတ်လပ်စွာ ရမ္မက်ထန်စွာ စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးခဲ့ကြသူနှစ်ဦးမှာ အိပ်ရာပေါ်မှာ ခြေပစ်လက်ပစ် အမောဖြေနေကြတော့သည်။
အားပါးတရ အလိုးခံခဲ့ပြီးသော်လည်း မသင့်တော်မှန်းသိလျက်နှင့် အလိုးခံပြီး ကာမစိတ် ပြေပျောက်သွားချိန်မှာတော့ ဒေါက်တာကေသီဝင်းတစ်ယောက် ရှက်စိတ်များ ဝင်လာမိပြန်သည်။ သူ့မျက်နှာကို မကြည့်ရဲပြန်။ သူက အမောပြေသွားတော့ သူမကို လှမ်းဖက်လိုက်သည်။ သူမက သူ့ရင်ပတ်မှာ မျက်နှာအပ်ပြီး
“ရှက်စရာကြီး မောင်လေးရယ်”
“ဘယ်သူမှမသိပါဘူး မမရယ်”
“တော်တော့နော်– ပြီးသွားတာတွေ ထားလိုက်တော့”
“လိုးလို့မှ မဝေသးတာ မမကလဲ”
“အာ– ကိုယ့်အစ်မကို အဲ့လိုပြောရလား”
“ကိုယ့်အစ်မမို့ တက်တောင်လိုးပြီးပြီ”
“အိုး–ကြည့်ပါလား”
သူမက ဖွဖွလေး ဆွဲဆိတ်သည်။
“မောင်နှမအရင်းကြီးမို့ မသင့်တော်လို့ပါ မောင်လေးရယ် နော်။ မောင်လေး မနေနိုင်ရင် ဆရာမလေးတွေနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမယ်လေ”
“မမကို လိုးရသလောက် အရသာရှိမှာ မဟုတ်ဘူး မမရဲ့”
“ကိုယ့်အစ်မဆိုပြီးတော့လည်း နည်းနည်းပါးပါး မညှာဘူး။ လူကို မုဒိမ်းကျင့်တာကြနေတာပဲ– ဟင်း”
“အဲ့ဒီလို ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးရမှ အားရတာ မမရဲ့”
“သွား”
“ဘယ်မှမသွားဘူး– မမကို တစ်နေ့လုံးလိုးမှာ”
“အိုး–သေရချည်ရဲ့ဟယ်”
“ပြောရင်းနဲ့ လီးတောင်လာပြီ– ထပ်လိုးမယ်နော်”
“ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောမိစေနဲ့နော် မောင်လေး”
“ပြောစရာလား မမရယ်။ မောင်နှမအရင်းကြီးလိုးတာ ဘယ်သူ့ကိုပြောလို့ ဖြစ်မှာလဲ။ လိုးမယ်နော်”
“မထူးတော့ပါဘူး မောင်လေးရယ်– သဘောပဲ”
ထို့နောက်မှာတော့ အစ်မဖြစ်သူကို တချီပြီးတချီ လိုးလေရာ မောင်နှစ်မအရင်းခေါက်ခေါက် နှစ်ဦး၏ လိုးသံဆောင့်သံ ငြီးတွားသံတွေသာ တိုက်ခန်းလေးထဲမှာ တစ်နေ့လုံး စီစီညံနေလေတော့သည်။
———————————————–
“တော်ပြီကွာ–တော်တော့ကွာ”
ဟု ပြောရင်းပြောရင်း တချီပြီးတချီ အလိုးခံလိုက်ရသော ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ စောက်ဖုတ်လည်း ကျိမ်းစပ်နေပြီ။ နို့တွေလည်း ပူထူနေချေပြီ။ လိုးကောင်းကောင်းနှင့် တချီပြီးတချီ လိုးနေသော မောင်ဖြစ်သူကို အခုတော့ သူမ မရှက်တော့။ မျက်နှာမပူတော့သော်လည်း လေးဘက်ကုန်းခိုင်းတာကိုတော့ မကုန်းရဲသေး။ ပက်လက်နှင့် ကုတင်စောင်းသာ အလိုးခံပေးသည်။
လေးချီမြောက် အလိုးခံပြီးချိန်မှာ သူမ အတော်နှုန်းနေချေပြီ။ ရေချိုးခန်းထဲသွားကာ ဆေးကြောပြီး သွေးတွေနှင့် သုတ်ရည်တွေ ပေနေသော အိပ်ရာခင်းကို အသစ်လဲကာ စောင်တစ်ထည်ကို နှစ်ယောက်ခြုံ၍ အိပ်ရာပေါ်မှာ နားနေကြရင်း
”မောင်လေး–တော်တော့နော်–မမမောနေပြီ”
”မောရင်နားလိုက်လေ–အမောပြေမှ ထပ်လိုးမယ်”
”ဟင့်အင်းကွာ–နောက်နေ့မှ”
”အခုတချီတော့ ထပ်လိုးဦးမယ်လေ”
”မင်းကတော့ တကယ်ပါပဲကွာ။ မမကို ဘယ်တုန်းကတည်းက လိုးချင်နေမှန်း မသိဘူး– ဟင်း”
”မမကို လိုးချင်တာ သုံးလေးနှစ်ရှိနေပြီ မမရဲ့“
”ဟယ်–တကယ်–အယ်–ကြည့်စမ်းကြည့်စမ်း”
သူမမျက်နှာလေး ပြုံးစေ့စေ့ဖြစ်သွားပြီး မောင်ဖြစ်သူကို လက်သီးဆုပ်လေးဖြင့် ဖွဖွလေးထုသည်။ သူက မချင့်မရဲဖြစ်သွားပြီး သူမကိုဆွဲဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းရဲရဲ အိအိလေးကို စုပ်လိုက်ပြန်သည်။ မျက်တောင်ကော့ကြီးများ မှေးစင်းကျသွားပြီး နှုတ်ခမ်းအစုပ်ခံရင်း သူမပါးစပ်ထဲသို့ တိုးဝင်လာသော သူ့လျှာကိုလည်း သူမ၏ လျှာနွေးနွေးလေးဖြင့် ပြန်၍ပွတ်သပ် တုန့်ပြန်တတ်နေချေပြီ။ အတန်ကြာအောင် စုပ်နမ်းပြီးနောက် နှုတ်ခမ်းချင်း ပြွတ်ကနဲ ကွာသွားကြပြီ။
”ဟင်း–မောလိုက်တာ”
”ဒီအဖြစ်မျိုးလေးကို ကျွန်တော် စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ရတာ ကြာပြီ မမရဲ့”
“ချစ်သူလိုချစ်လို့ မရဘူးနော်”
”အဲ့လိုတော့ မဟုတ်ဘူး မမရဲ့။ အစ်မကို အစ်မလိုပဲ ချစ်တာပါ။ ထူးဆန်းတာက ပတ်သက်ရင် မမကိုပဲ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဆန္ဒရှိနေတာ”
”ဟယ်–ကိုယ့်အစ်မကိုများဟယ်”
”ဖြစ်လေ့ရှိပါတယ် မမရယ်။ အဲ့ဒါကို အင်းစက် လို့ခေါ်တယ်”
”အမလေး– ဒါလောက်တော့ သိပါတယ်နော်– အင်တာနက် သုံးနေတာပါ”
”မမလည်း ဖတ်ဖူးတယ်ပေါ့”
စကားပြောရင်း လက်ကလည်း အငြိမ်မနေ။ နို့ကို ကိုင်လိုက်၊ ပေါင်ကိုပွတ်လိုက်၊ စွင့်ကားနေသော တင်ပါးကြီးများကို ဆုပ်နယ်လိုက် လုပ်နေသည်။
”တချို့တွေက အဲ့ဒါတွေ လာလာပို့တယ်လေ။ အဲ့ဒီတော့ ဖတ်ဖူးတာပေါ့”
”အဲ့ဒါတွေဖတ်ပြီး ကျွန်တော့်ကို စိတ်မကူးကြည့်ဘူးလား”
”ခစ်ခစ်– တစ်ခါနှစ်ခါတော့ တွေးကြည့်ဖူးတယ်။ မောင်လေးကိုတွေ့ရင် ရှက်လို့ နောက်ထပ် မတွေးဖြစ်ပါဘူး”
”အခုရော ရှက်သေးလား”
”အတင်းလျှောက်လုပ်တာကိုး–ဟင်း”
”ကျွန်တော်ကတော့ မမကိုလိုးချင်တာ ကြာလှနေပြီ။ အခုလိုးရတော့ အရမ်းလိုးလို့ကောင်းတယ်”
စကားပြောရင်း ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ရင်းဖြင့် သူ့လီးက တောင်လာပြီး သူမပေါင်လုံးအိအိကြီးကို ဖိကပ်နေပြန်သည်။ သူမလက်ကိုယူကာ လီးပေါ်တင်ပေးလိုက်တော့ မရဲတရဲ ကိုင်တွယ်နေရာမှ တံတွေးတစ်ချက် မြိုချလိုက်ပြီး
”အကြီးကြီးပဲကွာ–မာတောင်နေတာပဲ”
“အဲ့ဒါ မမစောက်ဖုတ်ကြီးကို လိုးချင်သေးလို့လေ”
”ဒါကြီးနဲ့ ထိုးသွင်းခံရလို့ အပျိုရည်လည်း ပျက်သွားပြီ။ မောင်နှမချင်းလည်း မရှောင်ဘူး– ဟင်း”
”မောင်နှမချင်းလိုးရတာက သူစိမ်းနဲ့လိုးရတာထက် ပိုကောင်းတယ်ဆိုတာ မမ နောက်တော့ သိလိမ့်မယ်”
”မင်းက ဘယ်သူ့ကို လိုးဖူးလို့လဲ”
“လမ်းထဲက ကွန်ပျူတာဆိုင်မှာလာလုပ်တဲ့ ကောင်မလေးလေ”
”ဟယ်– ဆံပင်ရှည်လေးနဲ့ တစ်ယောက်လား– ဆံတိုလေးနဲ့လား”
”ဆံပင်ရှည်လေးနဲ့လေ– နှင်းဝေအောင်တဲ့”
”အဲ့ကောင်မလေးက ပိုချောတယ်နော်”
“အင်း– သူ့ကိုလိုးတာတောင် မမကို စိတ်ထဲကမှန်းပြီး လိုးခဲ့တာ”
”ကောင်စုတ်ကလေး–ကိုယ့်အစ်မကိုများ”
”အဲ့လိုမှန်းလိုးရတာ အရမ်းကောင်းတာ”
”ငါ့မောင်လေးက သွက်လိုက်တာနော်။ အဲ့ကောင်မလေး အခုမတွေ့တော့ပါဘူး”
”အိမ်ထောင်ပြုသွားပြီလေ။ အဲ့ဒါထားလိုက်ပါတော့ အခုထပ်လိုးချင်သေးတယ်”
”မမနာနေပြီ မောင်လေးရဲ့။ မင်းဟာကြီးက အကြီးကြီးနဲ့ တအားဆောင့်တာ”
သူမ မချင့်မရဲဖြစ်လာဟန်ဖြင့် သူ့လီးကြီးကို ခပ်တင်းတင်း ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။ ပူနွေးနေသော လီးချောင်းကြီးမှ သွေးခုန်နေတာကို သူမလက်ဖဝါးလေးမှာ သိနေသည်။ ဒီလီးကြီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ကိုရော ပါးစပ်ကိုပါ လိုးခဲ့တာပါလား ဟူသော အသိက မကြုံဖူးသော စိတ်ခံစားမှုကို ဖြစ်စေသည်။ တသက်လုံး အတူနေလာသော မောင်အရင်းခေါက်ခေါက်က အကြိမ်ကြိမ် အားရပါးရ တက်လိုးတာကို ကြည်ဖြူစွာ အလိုးခံခဲ့မိတာကို နောင်တတော့မရချင်။ ပထမအချီ စမလိုးခင် သူမထမီကို ချွတ်မည်အပြုမှာ
”အို–မောင်လေး–ဘာ–ဘာလုပ်မလို့လဲ– မမရှက်တယ်”
ဟုဆိုခဲ့စဉ်က
”မမကို လိုးမလို့လေ။ ကျွန်တော်မလိုးလည်း မမကို သူစိမ်းက တက်လိုးလို့ အပျိုရည်ပျက်မဲ့အတူတူ မမရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကို ကိုယ့်မောင်လေးကိုပဲ ပေးခဲ့ပါလား”
ဟူသောစကားက သဘာဝကျသလိုလို ရှိသည်မို့
“မသင့်တော်ပါဘူး မောင်လေးရယ်”
ဟုသာ အရှက်ပြေပြောပြီး အလိုးခံပေးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
”အခု ဖြေးဖြေးပဲ လိုးမယ်လေ”
“မမ တကယ်ကို အရမ်းနာနေလို့ပါ မောင်လေးရယ်။ နောက်နေ့ကြတော့မှ လုပ်နော်”
”လီးက တအားတောင်နေပြီ။ အလိုးမခံရင်လည်း လီးစုပ်ပေးပါလား”
”စုပ်ပေးပြီးရင် တော်တော့နော်”
”ပြီးအောင်စုပ်ပေးလေ။ မပြီးရင်တော့ တက်လိုးမှာ”
သူမက မျက်စောင်းလေး တစ်ချက်ထိုးလိုက်သည်။ ထို့နောက် မောင်နှမနှစ်ယောက် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဘေးတစောင်းအနေအထားမှ သူမကို ခြေရင်းဘက်သို့ လျှောဆင်းစေလိုက်တော့ မတ်ထောင်နေသော လီးချောင်းကြီးသည် သူမမျက်နှာရှေ့ ရောက်လာတော့သည်။ သူမစောက်ဖုတ်ထဲကို တဆုံးထိုးသွင်းကာ အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးပြီး အပျိုရည် အပျိုသွေးတွေကို ပန်းဦးခြွေကာ အစ်မအရင်းကို ပါကင်ဖောက်ခဲ့သော လီးချောင်းကြီးပါလား ဟူသည့် အတွေးက အလိုလို ဝင်လာမိသေးသည်။
နေ့ခင်းကအထိ အပျိုစင်ဖြစ်ခဲ့သော ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ မောင်ဖြစ်သူက တက်လိုးတာကို အလိုးခံလိုက်မိသဖြင့် အပျိုရည်လည်းပျက်ခဲ့ပြီမို့ သိပ်စဉ်းစားမနေတော့ပဲ သူမစောက်ဖုတ်ကို လိုးခဲ့သည့် လီးချောင်းကြီးကို ဘယ်ဘက်လက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးကိုဟပြီး အသာအယာ စငုံလိုက်သည်။ သူက သူမခေါင်းကိုကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲသို့ သုံးလေးခါ အသွင်းအထုတ်လုပ်ပြီး
”မမ– အဲ့ဒီလိုလုပ်ပေးနော်။ လီးဒစ်ကိုလည်း လျှာနဲ့ထိုးပေး။ အဲ့ဒါမှ မြန်မြန်ပြီးမှာ”
ဒေါက်တာကေသီဝင်းက သူသင်ပေးသည့်အတိုင်း တသဝေမတိမ်း လုပ်ပေးလိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းလေးဖြင့် တင်းတင်းဖိကာ အဝင်အထွက် လုပ်ပေးသည်။ အားကနဲ ရှီးကနဲ ငြီးရင်း ခါးကော့ကော့တက်လာတာ မြင်တော့ သူမပို၍ စိတ်ပါလက်ပါစုပ်သည်။ လီးကိုင်ထားသော လက်ကလည်း ကွင်းထုပေးလိုက်သေးသည်။ သူလိုးချင်လွန်းခဲ့လှသော အစ်မဖြစ်သူက ကြည်ဖြူစွာ အလိုးခံပေးခဲ့ရုံသာမက သူ့လီးကိုပါ အငမ်းမရ စုပ်နေတာကိုကြည့်ပြီး စိတ်ပိုထလာသည်။
“စုပ်စုပ်– အားရပါးရစုပ်– အား– အား– ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်– စုပ်စမ်းပါ– အား”
သူ့ငြီးတွားသံတွေက သူမ၏ရမ္မက်စိတ်ကို ထကြွလာစေသည်မို့ ပို၍သွက်သွက်စုပ်သည်။ သူမပါးစပ်ထဲကို သူ့လီးထဲက အရည်ကြည်အချို့ ထွက်ကျလာတာ သိသော်လည်း မရွံနိုင်။ လီးစုပ်ပေးနေရင်း တံတွေးတွေများလာလို့ မျိုချလိုက်ချိန်မှာ ထိုအရည်ကြည်တွေ သူမဗိုက်ထဲ ရောက်သွားမှာကိုလည်း သိသည်။ သိလျက်နှင့်ပင် မျိုချမိသည်။
လျှာနှင့်အာခေါင်ကြားမှာ ရောက်နေသော လီးဒစ်ကြီး လျှာ၏ဖိအားကြောင့် တင်းကနဲ ဖြစ်သွားသဖြင့် သူ့လီးကထွက်သော အရည်ကြည်တွေကို အစ်မဖြစ်သူက မျိုချလိုက်ပြီမှန်း ရိပ်မိလိုက်တော့ သူလည်း ပိုပြီးဖီးတက်လာသလို ယခင်က တံတွေးမျိုချသကဲ့သို့ မဟုတ်ပဲ အရသာလေးတစ်မျိုး ရောစွက်ပါလာမှန်း သိသာသဖြင့် ကေသီဝင်းလည်း အလိုးခံချင်စိတ် ဖြစ်လာပြန်သည်။
မိန်းကလေးတစ်ယောက် စောက်ဖုတ်အလျက်ခံရင်း ကော့ပျံလာတာကို ယောက်ျားတွေကြိုက်သလို လီးအစုပ်ခံရသော ယောက်ျားလေး ထန်လာတာကို မိန်းကလေးတွေလည်း သဘောကျသည်သာ။ ထိုအခါမျိုးမှာ သူမတို့ပါ ထန်လာတတ်သည်ဆိုတာ သူ့အတွေ့အကြုံအရ သိခဲ့သည်။ သေချာပေါက် ထပ်လိုးရဦးမည်မှန်း သိနေသဖြင့် နောက်တချီအတွက် သူကစမပြောပဲ အစ်မဖြစ်သူက လီးစုပ်ပေးနေတာကိုသာ ဇိမ်ခံနေလိုက်သည်။
ကေသီဝင်းမှာလည်း သူမစောက်ဖုတ်ကို ပါကင်ဖွင့်ခဲ့သည့်လီးကို အားရပါးရစုပ်ရင်း စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေ ရွစိရွစိ ဖြစ်လာပြန်သည်။ လီးကိုငုံပြီး ဒစ်ပတ်လည်တဝိုက်ကို လျှာဖြင့် ပွတ်သပ်ထိုးဆွလိုက်တိုင်း မောင်လေးက အားကနဲ ရှီးကနဲ ငြီးတွားနေသလို သူ့လီးကလည်း သူမပါးစပ်ထဲမှာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတတ်သည်ကို သတိပြုမိသည်။ ဒီလီးကြီးတောင်နေတာဟာ သူမစောက်ဖုတ်ကို လိုးချင်လို့ဆိုတာလည်း မတွေးပဲ သိနေသည်။ သူမကသာ လိုးခွင့်ပြုရင် ထပ်လိုးမှာ သေချာသည်။
စောက်ဖုတ်က နာနေသော်လည်း အလိုးခံချင်စိတ်ကို သူမ မထိန်းနိုင်တော့သည့် အဆုံးမှာတော့ ပါးမို့မို့လေး ခွက်ဝင်သွားသည်အထိ လီးချောင်းကြီးကို လေးငါးချက်ခန့် အားပါးတရ ဆောင့်၍စုပ်လိုက်ပြီးနောက် ပါးစပ်ထဲမှ လီးကိုချွတ်ကာ အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး
”ဟား–မောတယ် မောင်လေးရယ်–တော်ပြီကွာ”
”စုပ်ပါ မမရယ်– ပြီးခါနီးနေပြီ”
”အာ–ဟင့်အင်း–တော်ပြီ “
”အဲ့ဒါဆို တက်လိုးမှာနော်”
သူမ ဘာမှပြန်မပြောပဲ မျက်လုံးလေးမှေးစင်းကာ သူ့ကို ရီဝေစွာကြည့်နေသည်။ လိုးချင်လည်းလိုးပေါ့ မောင်လေးရယ် ဟူသည့်သဘော။ သူက သူမပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို ထောင်ကာ ကားလိုက်ပြီး သူမပေါင်ကြားထဲ ဝင်ထိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ပေါ်သို့ လီးကိုတင်လိုက်သည်။ နို့အုံဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် စုံကိုင်ဆုပ်နယ်လိုက်သည်။
”မမ– လီးကိုကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်နဲ့ တေ့ပေးပါလား။ ကျွန်တော် ထိုးသွင်းလိုက်မယ်လေ”
”အို–ကိုယ့်ဘာသာသွင်းပါလား”
”လက်မအားလို့ပါ မမရဲ့– လုပ်ပါ”
”ကျွတ်– အရှက်တွေလည်း ကုန်ပါပြီဟယ်”
တမင်လုပ်ထားသော ငြူစူဟန်လေးဖြင့်ပြောကာ သူမစောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့မည့် သူ့လီးကို သူမလက်ကလေးဖြင့် ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်အဝမှာ တေ့ပေးလိုက်သည်။
”ဖြေးဖြေးသွင်းနော်–နာနေတာ–အ–အား”
ပြောနေရင်းမှာပင် လီးဒစ်ကြီး ပြွတ်ကနဲ ဝင်လာသဖြင့် စောက်ဖုတ်အဝမှာ ဖျင်းကနဲဖြစ်သွားကာ သူမမျက်နှာလှလှလေး ရှုံ့မဲ့သွားရသည်။ ဝင်သလောက်နှင့် အသာအယာလိုးရင်း မသိမသာ ဖိဖိသွင်းသည်။ သူမကလည်း အစိမ်းသက်သက် မဟုတ်တော့ပြီမို့ လီးသွင်းရလွယ်ကူစေရန် ပေါင်လုံးအိအိကြီးတွေကို အစွမ်းကုန် ကားပေးထားသည်။
“အင်းဟင်းဟင်း– အား– ရှီး– ကျွတ်ကျွတ်– အ– အား မောင်လေးရယ်– အင်း– အင်းဟင်း– အမလေးလေး– ကြပ်လိုက်တာ– အား– မဆုံးသေးဘူးလားဟယ်– နာလှပြီ– အမလေးနော်– အား”
”တဝက်ကျော်လောက် ဝင်သွားပါပြီ မမရဲ့။ မမစောက်ဖုတ်နဲ့ ကျွန်တော့်လီး တစ်လစ်ကြီး ဖြစ်နေပြီ။ အဲ့ဒီလို လီးသွင်းရရင် တအားဖီးဖြစ်တာ”
”မင်းကဖီးဖြစ်နေ။ အသွင်းခံရတဲ့သူက သေတော့မယ်– အခုထိ မဆုံးသေးဘူး– အား”
”ဆောင့်သွင်းလိုက်မယ်လေ– နည်းနည်းအောင့်ခံလိုက်”
”မထူးတော့ပါဘူးဟယ်– သွင်းလိုက်။ ပြွတ်ပြွတ်– အင်း– ပြွတ်ဗြစ်ဗြစ်ဗြစ်– ဒုတ်”
”အ–သေပါပြီ–အားးးး–အာ့အာ့”
သူမ လူးပျံသွားအောင် ခံလိုက်ရပြန်သည်။ လီးက တဆုံးဝင်သွားပြီ ဖြစ်သည်။ အပြင်မှာ နှစ်လက်မကျော်ကျော် ကျန်နေသော လီးတုတ်တုတ်ကြီးကို အရှိန်ဖြင့် ဆောင့်သွင်းခံလိုက်ရတော့ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေ စုတ်ပြတ်ကုန်ပြီလားဟု ထင်ရလောက်အောင် နာကျင်သွားရသလို ရှည်လျားသော လီးထိပ်ကြီးက သားအိမ်ကို ဒုတ်ကနဲ လာဆောင့်သဖြင့် အောင့်သွားကာ ရင်ဝမှာပင် နင့်ကနဲ ခံစားလိုက်ရသည်။
“အားဟား– အင်း– မင်းအစ်မဟဲ့– နည်းနည်းပါးပါး ညှာပါဦး– အင်း– အင်း–“
”တဆုံးဝင်သွားပြီလေ– ထပ်မနာတော့ပါဘူး– ကောင်းလာတော့မှာပါ မမရဲ့”
”အမလေးလေး– ကောင်းတာကနောက်– နာတာကအရင်– သူ့လီးအကြီးကြီးနဲ့ တအားဆောင့်သွင်းတာပဲ”
ထို့နောက် စကားသံတွေ တိတ်သွားကြပြီး စောက်ဖုတ်နှင့် လီးအဝင်အထွက်မှ တပြွတ်ပြွတ်မြည်သံ အသက်ပြင်းပြင်းရှူသံ မချိမဆန့် ငြီးငြူသံတို့သာ ဆက်တိုက်ပေါ်ထွက်လာတော့သည်။ အလိုးခံရသော အရသာကို စွဲသွားအောင် ပညာပြ၍ လိုးပေးနေသော မောင်ဖြစ်သူ၏ ရင်ခွင်အောက်မှာ သူမ လူးလွန့်ကော့ပျံရင်း ကာမအရသာကို မိန့်မိန့်မူးမူး ခံစားရင်း သူမလက်တွေက သူ့ကို အလိုလို ပြန်ဖက်မိသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲမှ အရသာသည် ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို ပြန့်နှံ့လာသလို ထင်မိသည်။ မောင်နှမနှစ်ယောက်လုံး ကိုယ်လုံးတီးချွတ်ပြီး လိုးနေကြခြင်းကြောင့် အသားချင်းထိသည့် နေရာမှန်သမျှ အရသာရှိနေသလိုပင်။
လိုးရင်းလိုးရင်း ဆောင့်ချက်တွေ ကြမ်းလာသည်။ အရှိန်ဖြင့် ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း လီးထိပ်က သားအိမ်ကို ဒုတ်ကနဲ ဒုတ်ကနဲ ထိနေသဖြင့် အောင့်သွားသော်လည်း တအင့်အင့်ငြီးတွားမိရုံမှအပ ဖြေးဖြေးလိုးဖို့ မပြောမိတော့။ သူ့ဂုတ်ပိုးကို ဆွဲဖက်ကာ သူမက စတင်၍ နှုတ်ခမ်းချင်း အငမ်းမရ စုပ်ယူလိုက်မိချိန်မှာတော့ သူလည်း အစ်မဖြစ်သူကို မညှာတော့ပဲ စိတ်ရှိလက်ရှိ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆောင့်ဆောင့်လိုးလေတော့သည်။ နို့နှစ်လုံးကို စုံကိုင်ဖျစ်ညှစ်နေတာတွေလည်း နာရမှန်းမသိတော့။ ကြီးလိုက်တဲ့လီး၊ ကြမ်းလိုက်တဲ့ ဆောင့်ချက်၊ ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာ။
”လိုး– အင့်– လိုးစမ်းပါ မောင်လေးရယ်- အားအား- အင့်– ကောင်းလိုက်တာ– အင့်အင့်အင့်– အာ့”
မူလကပင် ရမ္မက်ကြီးသော ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ အလိုးကျွမ်းကျင်လှသော မောင်လေး၏ ဆောင့်လိုးချက်တွေကိုခံစားရင်း မထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင် ဖြစ်ကာ ပွင့်လင်းစွာ ပြောမိသည်အထိ ဖြစ်လာရသည်။
”လိုးမယ်မမ– နောက်နေ့တွေလည်း လိုးမယ်နော်”
”လိုး–အင့်–လိုးကွာ–မင်း–ကြိုက်သလို–အင့်–လိုး”
”မမစောက်ဖုတ်ကြီးက လိုးလို့အရမ်းကောင်းတယ်။ ဆောင့်လိုက်တိုင်း အိကနဲ အိကနဲ ဖြစ်နေတယ်။ ကျွန်တော် ပြီးချင်နေပြီ– တအားဆောင့်မယ်နော်”
”ဆောင့်– ဆောင့်– စိတ်ကြိုက်ဆောင့်– အားအား- အာ့ မောင်လေး– အား– မောင်လေးရယ်– အအအအ”
အစ်မဖြစ်သူ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပြင်းထန်ကြမ်းတမ်းစွာ ဆောင့်ဆောင့်လိုးရင်း ကာမပန်းတိုင်ကို နှစ်ယောက်သား ရောက်ရှိသွားကြပြန်တော့သည်။ အပျိုမလေး ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ မောင်အရင်းက တက်လိုးတာကို ကြည်ဖြူစွာ အလိုးခံရင်း ငါးကြိမ်တိုင်တိုင် ပြီးခဲ့ရသဖြင့် အိပ်ရာပေါ်မှာ နုံးခွေနေရသည်။
မောင်နှမအရင်းခေါက်ခေါက်ချင်း ပြန်လိုးကြတယ်ဆိုတာ လူ့အသိုင်းအဝိုင်းက လက်ခံကြသည်တော့ မဟုတ်။ ဒါကိုတော့ နှစ်ယောက်လုံးက နားလည်သည်။ သွေးသားရင်းချာချင်း လူမသိသူမသိ လိုးနေကြတာတွေ မရှိဘူးလားဆိုတော့လည်း ရှိသည်။ ဒါမျိုးက ကိုယ်ဝန်ရှိမှ လူသိတာများသည်။
မှုခင်းသတင်းတွေမှာတော့ အလိုမတူပဲ မုဒိမ်းကျင့်ပြီး တိုင်ပြောရင် သတ်ပစ်မယ်လို့ ခြိမ်းခြောက်ခံရတာကြောင့် မတိုင်ရဲပဲ အကြိမ်ကြိမ် မုဒိမ်းကျင့်ခံရသည် ဆိုတာမျိုးတွေက တပုံစံတည်းဖြစ်နေသည်။ အင်းစက် မုဒိမ်းသတင်းခေါင်းစဉ်ကို ဖတ်လိုက်ရတာနှင့်ပင် တိုင်ပြောရင် သတ်ပစ်မယ်ဆိုသည့် စာသားပါမည်ဆိုတာ သေချာနေသည်အထိပင်။ ကိုယ်ဝန်မရှိခင်ကတော့ ကာလရှည် ခိုးစားခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။
ယခု သူမလည်း အတွေ့ကို မရှောင်နိုင်တော့ မောင်နှမအရင်းခေါက်ခေါက်ချင်း အလိုးခံခဲ့မိတော့သည်။ ကိုယ်တိုင်ဆရာဝန်မို့ ကိုယ်ဝန်ကိစ္စတော့ ပူစရာမလို။ နောက်ရက်တွေမှာ အမေမရှိတာနဲ့ သူမ အလိုးခံရတော့မည်ဆိုတာ သေချာနေပေပြီ။ ငတ်မပြေသည့် ကာမဆားငံရည်ကို သောက်မိပြီဆိုတော့
”မထူးတော့ပါဘူးလေ သူစိမ်းယောက်ျား တက်လိုးတာတောင် ခံရဦးမှာပဲဟာ။ အခုလည်း ဘယ်သူမှသိတာ မဟုတ်ပါဘူး”
ဟူသော အတွေးတို့ဖြင့် ရှေ့ဆက်တိုးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။ သူမ အပျိုမစစ်တော့တာကို ခင်ပွန်းလောင်း ကိုမင်းမောင် မရိပ်မိအောင်တော့ ပိရိစွာ လုပ်ရပေဦးမည်ဟု တွေးရင်း အိပ်ရာပေါ်မှာ မှိန်းနေလိုက်တော့သည်။ ကေသီဝင်းမှာ ကာမဆားငံရည်ကို နှစ်သက်မိပြီမို့ နေ့စဉ် အလိုးခံဖြစ်နေသည်။
မနက်ခင်း အမေအထည်ဆိုင်မသွားမှီ ဘုရားရှိခိုးနေချိန်မျိုးမှာ ဆေးရုံသွားရန် ရေချိုးနေသော သူမကို မောင်လေးက ရေချိုးခန်းထဲမှာ မတ်တတ်တမျိုး ရေချိုးခန်းနံရံကို လက်ထောက်ခိုင်းပြီး ခါးကုန်း၍တသွယ် လာလိုးတတ်သည်။ အလိုးခံပေးပြီးမှ ဆေးရုံသွားရသည်ချည်းပင်။ အမေကလည်း လုံးဝမရိပ်မိ။ အမေ့ရှေ့မှာတော့ ပုံမှန်အတိုင်းပင်။ တခါတရံမောင်နှမချင်း ကတောက်ကဆလေးပင် ဖြစ်ပြလိုက်ကြသေးသည်။ အတူနေသည့် အမေပင် မရိပ်မိမှတော့ တခြားသူရိပ်မိစရာအကြောင်း မရှိတော့ချေ။
မောင်နှမအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီး လိုးကြတာဆိုတော့ သူတို့ကလည်း အနေအထိုင် ပိရိသည်။ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိချိန်မှာတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ထင်တိုင်းကြဲကြသည်။ နိုက်ဂျူတီဆင်းရမည့် နေ့မျိုးဆိုလျင် တစ်နေ့လုံး လိုးကြသည်။ ဆေးရုံမှာ ညဘက် နိုက်ဂျူတီဆင်းပြီး နောက်နေ့မနက် အိမ်ပြန်ရောက်တော့လည်း လိုးဖြစ်ကြသည်။ ဂျူတီကုတ်လေးဝတ်ထားတုန်း လိုးချင်တယ်ဆိုတော့လည်း သူမ လိုက်လျောမိသည်။
အတွင်းခံဘောင်းဘီမှအပ အဝတ်အစား အပြည့်အစုံ ဝတ်ထားပြီး အလိုးခံရတာလည်း ဖီးတမျိုးပင်။ မောင်နှမနှစ်ယောက်မှာ အစရသွားပြီဆိုတော့ မောင်ကျန်တစ်တို့ ဆိုသလို ဖြစ်နေကြသည်။ ညားခါစလင်မယားလို လူလစ်တာနှင့် လိုးကြသည်။ လိုးခဲ့ကြတာလည်း ဆယ့်ငါးရက်လောက် ရှိပြီမို့ အရှက်တွေလည်း ကုန်ခဲ့ပြီဆိုတော့ လိုးသည့်ပုံစံလည်း စုံနေချေပြီ။ ဖုန်းထဲမှ အပြာကားများကို အတူကြည့်ကာ စိတ်ထလာကြသည်နှင့် အားရပါးရ လိုးကြသည်။
တခါတလေ သူမက ဟန်ကိုယ့်ဖို့ လုပ်နေသေးချိန်မှာ ထန်နေပြီဖြစ်သော မောင်လေးက သူမကို စောက်ဖုတ်လျက်ပေးတော့ ပက်လက်လှန် ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကားကာ စောက်ဖုတ်ကိုပေးထားရင်း အပြာကားဆက်ကြည့်နေရာမှ မနေနိုင်တော့ပဲ ဖုန်းကို အိပ်ရာပေါ်ပစ်ချကာ တစ်ယောက်ပေါင်ကြား တစ်ယောက် ခေါင်းဝင်ပြီး 69 ပုံစံ စုပ်ကြလျက်ကြပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးကြသည်။ အစ်မဖြစ်သူကို ထင်သလို လိုးနေရတာတောင် အားမရပဲ အပြာကားတွေထဲကလို ဖင်လိုးမည် တကဲကဲ လုပ်နေသဖြင့်
”အမလေး။ အဲ့ဒါတော့ မလုပ်ပါနဲ့ မောင်လေးရယ်။ ဒီလောက်ကြီးတဲ့ လီးကြီးနဲ့သာ ဖင်ထဲအသွင်းခံရရင် မမ နာလို့သေလိမ့်မယ်။ မတော်တဆ ကွဲပြဲသွားရင် ပြဿနာ အကြီးအကျယ်တက်မှာ။ ကျန်တာတော့ ကြိုက်သလိုလုပ်”
သို့နှင့်ပင် ပါးစပ်ကိုလိုးပြီး လရည်တွေ ပန်းထည့်တာကို မျိုချခဲ့ရပြန်သည်။ အခုတော့ လရည်သောက်ရတာကို ဒေါက်တာကေသီဝင်း နှစ်သက်နေမိပြီ။ ဒီနေ့ လရည်သောက်ပြီး နောက်တစ်နေ့ အိပ်ရာထမှာ လန်းဆန်းကာ ပို၍အားပြည့်နေသလို ထင်မိသည်။ ဆေးရုံမှာ သွားလာလှုပ်ရှားနေရင်း
”ဒီဆရာဝန်မ ချောချောတောင့်တောင့်လေးက မောင်အရင်းနဲ့ နေ့တိုင်း အလိုးခံနေပါလားလို့ ဘယ်သူမှထင်မှာ မဟုတ်ဘူး”
ဟု တွေးမိသေးသည်။ ယနေ့လည်း နိုက်ဂျူတီအထွက် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဘယ်သူမှမရှိ။ အမေက စျေးထဲက အထည်ဆိုင်မှာ ရှိလိမ့်မည်။ မောင်လေးက သူ့သူငယ်ချင်းရဲ့ ဖုန်းဆိုင်မှာရှိမည် ထင်သည်။ ဖုန်းဆားဗစ်သင်တန်း တက်ထားပြီး ကိုယ်ပိုင်ဆိုင် မဖွင့်ဖြစ်သေးမီ ကျွမ်းကျင်မှုရစေရန် သူငယ်ချင်းကို သွားဝိုင်းကူနေခြင်း ဖြစ်သည်။
သူမ ပြန်ရောက်ချိန်ကို အမှီပြန်လာမှာတော့ သေချာသည်။ ခဏနားပြီး ရေဝင်ချိုးလိုက်သည်။ အိပ်ရေးသိပ်မပျက်ခဲ့သော်လည်း ရေချိုးလိုက်တော့ လန်းလန်းဆန်းဆန်း ဖြစ်သွားသည်။ တကိုယ်လုံးကို ဆပ်ပြာတိုက်ရာမှာတောင် ပေါင်ကြားထဲကို နှစ်ခါတိုက်သည်။ မောင်လေးပြန်လာရင် ထုံးစံအတိုင်း အလျက်ခံရမှာလေ။ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သပ်ဆေးကြောရင်း
”မောင်လေး တက်လိုးထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ပါလား”
ဟု ဖြတ်ကနဲ တွေးလိုက်မိပြန်သည်။ သူမ ရေချိုးခန်းက အထွက်မှာ မောင်လေးက ပြန်ရောက်လာသည်။ တစ်ယောက်ခါး တစ်ယောက်ဖက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ရောက်လာကြသည်။ မျက်နှာသုပ်ပုဝါယူကာ သူမမျက်နှာနှင့် ဆံစပ်မှရေတို့ကို တယုတယ သုတ်ပေးနေသည်မှာ ချစ်သူတစ်ယောက်အလားပင်။
”အခု မလိုးနဲ့ဦးနော်– မမအိပ်ချင်လို့”
”မရဘူး လိုးမှာ”
”ညနေမှကွာ”
”ဒီရက်ပိုင်းလေးပဲ လိုးရတော့မှာ မမရဲ့။ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးရင် ကိုမင်းမောင်က လိုးတော့မှာ”
“အိုး–“
သူမရှက်သွားတာကို ကြည့်ပြီး
”ဟုတ်တယ်လေ။ မမက ဒီလောက်တောင့်တာ ဘယ်သူက မလိုးချင်ပဲနေမှာလဲ။ သူကလည်း လိုးမှာပဲ”
ပြောရင်းနှင့် သူမရင်လျားထားသော ထမီအပေါ်မှနေ၍ စောက်ဖုတ်ကို လက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်ကာ ရေသုတ်လိုက်ပြီး ထမီကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမကို နံရံမှာ မှီ၍ရပ်စေကာ သူက ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး အစ်မဖြစ်သူ၏ ပေါင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးတစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်တော့ ရေချိုးပြီးစ သန့်စင်နေသည့် စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို အနည်းငယ်ဟနေသော အနေအထားဖြင့် သူ့မျက်နှာရှေ့မှာ မြင်လိုက်ရသည်။ ထို့နောက်တော့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို စုပ်လိုက်လျက်လိုက်ဖြင့် အစ်မဖြစ်သူ၏ ရမ္မက်ကို နှိုးဆွနေတော့သည်။
ဒီပုံစံဖြင့် စောက်ဖုတ်အလျက်မခံဖူးသေးသည့် ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ မောင်ဖြစ်သူ၏ ဆံပင်တွေကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ချေရင်း ခေါင်းလေးမော့မော့သွားပြီး တဟင်းဟင်း ငြီးငြူသံလေးတွေ ထွက်လာသည်။ အသားတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်လာသည်။ သူမ၏ စွင့်ကားသော တင်ပါးကြီးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်ကာ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပါးစပ်နှင့် ကွာမသွားအောင် အတင်းဖိကပ် စုပ်ယူခံနေရတော့ ရပ်နေသော ခြေတစ်ဖက်က ဒူးပင်မခိုင်တော့ပဲ ညွတ်ကျလာသည်။ စောက်ဖုတ်အလျက်ခံရတဲ့ မိန်းမပျိုတစ်ယောက်အနေနဲ့ အလိုးခံချင်စိတ်တွေ ထကြွလာရသည်မှာ သဘာဝပင်။
“မောင်လေး– တော်တော့– မမ မရပ်နိုင်တော့ဘူး အာ့”
ဒီတော့မှ သူမကို ကုတင်စောင်းမှာ ကန့်လန့်ဖြတ် ကိုယ်တပိုင်းတင်ပြီး
“တခြားလီးနဲ့ အသွင်းမခံရသေးခင် တဝကြီး လျက်ဦးမယ်–“
ဟုပြောပြီး ဖောင်းတင်းနေသော စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီး နှစ်ဖက်ကို ဆွဲဖြဲပြီး ငါးပါးဟက်အရောင်လို ရဲတွတ်နေသော စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေကို ပါးစပ်ဖြင့်ငုံကာ စုပ်ယူလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်ဖြဲထားသော လက်တွေက သူမပေါင်တစ်ဖက်တစ်ချက်မှ ဝိုက်ပြီး နို့အုံကြီးတွေကို ခပ်တင်းတင်း ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။ ပါးစပ်ထဲသို့ ကော့လိပ်ဝင်လာသော စောက်ဖုတ်အတွင်းသား အိအိလေးတွေကို လျှာဖြင့် ဖိထိုးပစ်လိုက်တော့
“လိုး– လိုးပါတော့ မောင်လေးရယ်။ မမ မနေနိုင်တော့ဘူး– လိုးပါတော့”
မူလကပင် တနှာကြီးသည့် ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ မောင်ဖြစ်သူ၏ ထိမိသော နှိုးဆွမှုတွေကြောင့် မထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင် ဖြစ်လာသည်အထိ ရမ္မက်ထန်လာကာ အရှက်အကြောက်ကင်းမဲ့စွာ တောင်းဆိုလာတော့မှ သူက မတ်တတ်ထရပ်ပြီး စောက်ဖုတ်အဝမှာ လီးတေ့ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထိုးသွင်းလိုက်သည်။
“အား–အား–ဖြေးဖြေးသွင်းလေ–နာတယ် အာ့”
“လီးအသွင်းကြမ်းတာကို ခံနိုင်ရည်ရှိအောင် ကျင့်ပေးတာ မမရဲ့”
“အမေလး သေတာ့မှာပဲဟယ်”
နို့နှစ်လုံးကို စုံကိုင်ဖျစ်ညှစ်ရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တော့ လီးကို တောင့်တနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ကာမအရသာတွေ ခံစားလာရသည်။ တအင့်အင့်ငြီးကာ ကော့ပျံနေသော အစ်မဖြစ်သူ တနှာထန်လာတော့မှ..
“မမစောက်ဖုတ်ကြီးက လိုးလို့ အရမ်းကောင်းတယ်ဗျာ။ အမြဲတမ်း လိုးချင်တယ်”
“လိုး–လိုးပေါ့ မောင်လေးရယ် အားအား”
“မင်္ဂလာဆောင်ပြီးရင်လည်း လိုးမယ်နော်”
“အင်း– လိုး– လိုးကွာ အာ့အာ့ ကောင်းလိုက်တာ အင့်”
သူလိုချင်သော စကားကို ရလိုက်ပြီမို့ ဘာမှထပ်မပြောတော့ပဲ ဆက်တိုက် ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ပြီးမှ လီးကြီးကို ပြွတ်ကနဲ ဆွဲချွတ်ကာ လေးဘက်ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး သူက မတ်တတ်ရပ်လျက်နှင့်ပင် အားရပါးရ မညှာမတာ ဆောင့်ဆောင့်လိုးလေတော့ရာ လိုးချက်တိုင်းမှာ သားအိမ်ကို လီးထိပ်ကြီးက တဒုတ်ဒုတ် အဆောင့်ခံရသော သူမမှာ နာတာ အောင့်တာ ကောင်းတာတွေ ရောပြွမ်းခံစားရင်း တအီးအီး တအားအား အော်သံတွေ ထွက်လာတော့သည်။
သူမစောက်ဖုတ်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေသော မောင်လေး၏ လီးချောင်းကြီးမှာ လိုးနေရင်း ပိုကြီးလာသလိုလို ထင်မိသည်။ အစ်မဖြစ်သူ၏ ခန္ဓာကိုယ် အသွေးအသားတွေကို စိတ်ရှိလက်ရှိ ဝါးမျိုရင်း သူလည်းထန်လာပြီမို့ အစ်မအရင်းခေါက်ခေါက်ကိုပင် မညှာနိုင်တော့ပဲ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း လိုးပစ်လိုက်ရာ လရည်တွေ တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထည့်ပြီး လီးချောင်းကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ချိန်မှာ ဒေါက်တာကေသီဝင်းခင်မျာ အိပ်ရာပေါ်သို့ ခွေကျသွားရလေသည်။
မင်္ဂလာဆောင်ရန် တစ်ပတ်ခန့်အလိုမှာ ဒေါက်တာကေသီဝင်း လစာမဲ့ ခွင့်နှစ်ပတ် တင်လိုက်သည်။ ဆေးရုံမှာလည်း မင်္ဂလာဖိတ်စာတွေ ကမ်းပြီးပြီ။ ထိုနေ့က သူမ ရာသီလာသည့် နောက်ဆုံးရက် ဖြစ်သည်။ ရာသီလာနေသည့် သုံးရက်လုံးလုံးမှာ မောင်လေးက ပါးစပ်ကို လိုးလိုးနေသဖြင့် လရည်တွေလည်း အကြိမ်ကြိမ် သောက်ခဲ့ရသည်။ မောင်လေးနှင့် အလိုးခံပြီး အပျိုရည်ပျက်ခဲ့ပြီမို့ ကိုမင်းမောင်နှင့် လက်ထပ်ပြီးလျင် ယောက်ျားအများစု လက်ခံထားသည့် အပျိုကိုလိုးရင် သွေးထွက်တယ်ဆိုတာကို ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ စဉ်းစားခဲ့သည်။
သူမကိုယ်တိုင်လည်း အပျိုရည်ပျက်တော့ စောက်ဖုတ်ထဲက သွေးတွေ ထွက်ခဲ့သည်လေ။ ထိုအိပ်ရာခင်းကို မလျှော်ပဲ မောင်လေးက အမှတ်တရဟုဆိုကာ သိမ်းထားသည်။ မင်္ဂလာဦးညမှာ အလိုးခံပြီး သွေးမထွက်ရင် ဘာတွေဆက်ဖြစ်မလဲ သူမ မတွေးတတ်။ အနည်းဆုံးတော့ အပျိုမစစ်တာကို ရိပ်မိသွားတော့မည်။ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဟု စဉ်းစားရင်း အကြံတစ်ခုရလာခဲ့သည်။ မတတ်နိုင်ဘူးလေ။ ဒီလိုပဲ လုပ်ရတော့မှာပဲဟု သူမ ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။
မနက်က ရာသီအလာရပ်သွားသည်။ နေ့လည်ကြတော့ ကိုမင်းမောင်ဆီ ဖုန်းဆက်ကာ လက်ထပ်ပြီးနေဖို့ ဝယ်ထားသည်ဆိုသော ကွန်ဒိုခန်းမှာ ဘာတွေပြင်ဆင်ဖို့ လိုသေးသလဲဆိုတာ သွားကြည့်ချင်သည်။ ညနေကြရင် ယာဉ်မောင်းကိုမလွှတ်ပဲ ကိုယ်တိုင်လာခဲ့ပါဟု ပြောလိုက်သည်။
ညနေကြတော့ ကိုမင်းမောင် လာကြိုသည်။ ကားမောင်းနေရင်း သူမဘက်လှည့်ကာ
“ဆာနေရင် တစ်ခုခု ဝင်စားရအောင်လေ။ ဟိုမှာက ဘီယာနဲ့ အချိုရည်ဗူးတွေပဲ ရှိတယ်”
“အာလူးကြော်ပဲ ဝယ်လိုက်ပါ– ဟိုကြမှစားမယ်”
သို့နှင့်ပင် ဆိုင်တစ်ဆိုင်ရှေ့မှာ ကားရပ်ပြီး အာလူးကြော်ဝယ်ကာ ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ ကွန်ဒိုခန်းထဲရောက်တော့ ရေခဲသေတ္ထာ အရင်ဖွင့်ထားလိုက်ပြီး ဟိုကြည့်ဒီကြည့် လိုက်ကြည့်သည်။ ပရိဘောဂတွေလည်း အစုံရှိနေပြီ။ မီးဖိုချောင်သုံး ပစ္စည်းတွေလည်း အားလုံးပြည့်စုံသည်။ အိပ်ခန်းထဲမှာ ပြင်ထားတာ လိုက်ကြည့်ဖို့ခေါ်တော့
“အို–ဟင့်အင်း–မကြည့်တော့ဘူး”
ရှက်သွားဟန်ဖြင့် မျက်နှာလေးလွှဲကာ ပြောလိုက်သော သူမကိုကြည့်ပြီး သူကရယ်သည်။
“ကဲပါ– အဲ့ဒါဆိုလည်း အချိုရည်သောက်။ ကိုကြီးတော့ ဘီယာ နည်းနည်းသောက်ချင်တယ်”
“သောက်ပါ ရပါတယ်”
သူမအတွက် အချိုရည်တစ်ဗူးနှင့် သူ့အတွက် ဘီယာသုံးဗူး ထုတ်လာပြီး သောက်နေကြရင်း
“ကေသီ ဘီယာသောက်ဖူးလား”
“ဟင့်အင်း– တစ်ခါမှမသောက်ဖူးဘူး”
တကယ်လည်း မသောက်ဖူးသေး။
“သောက်ကြည့်ပါလား ကေသီရဲ့”
“မူးမှာလားဟင်– အဲ့ဒါဆို မသောက်ဘူးနော်”
“မမူးပါဘူးကွာ–သောက်ကြည့်”
အကြံသမားနှစ်ယောက် အပြန်အလှန် ထောင်ချောက်ဆင်နေကြသည်။ ဒေါက်တာကေသီဝင်းက သူဖောက်ပေးသော ဘီယာဗူးကိုယူကာ တဝက်ကျော်ကျော်လောက် သောက်ချပစ်လိုက်သည်။ ခပ်တည်တည်ပင် အာလူးကြော် ကောက်ဝါးလိုက်သည်။ ထို့နောက် တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ကာ ရယ်မိကြသည်။ ထို့နောက် နောက်တစ်ကျိုက် ထပ်သောက်သည်။
အယ်လ်ကိုဟော 5% ပါသော ဘီယာကို သောက်လိုက်မိသော အူရိုင်းလေး ကေသီဝင်းမှာ ခဏအတွင်းမှာပင် မူးရိပ်ရိပ် ဖြစ်လာသည်။
“ကိုကြီးပြောတော့ မမူးဘူးဆို။ ကေသီ အခုမူးလာပြီ”
“အဲ့ဒါဆိုလည်း ပြန်ကြမယ်လေ။ ဒါလေးကုန်အောင် သောက်လိုက်”
သူပေးသော ဘီယာဗူးကို ကိုင်လိုက်သည်နှင့် တဝက်မက ကျန်နေသေးမှန်း သိလိုက်သည်။ ဘယ်အချိန်က ဗူးချင်းလဲလိုက်သည် မသိ။ သို့သော် ဘာမှမပြောပဲ အကုန်သောက်ပစ်လိုက်သည်။
“ထလေ–ပြန်ရအောင်”
ကေသီဝင်း ထရပ်လိုက်တော့ တစ်ချက်ယိုင်သွားသည်။ ကိုမင်းမောင်က ကေသီဝင်းလက်မောင်းလေးကို လှမ်းကိုင်ပြီး ထိန်းပေးလိုက်သည်။ ပထမဦးဆုံး အသားချင်း ထိမိခြင်း ဖြစ်သည်။
”မူးတယ်ကွာ”
ဟုပြောကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ယိုင်ကျလာသော ဒေါက်တာကေသီဝင်း၏ ပြည့်တင်းဖွံ့ထွားသော ကိုယ်လုံးအိအိလေးကို ဖက်လိုက်မိတော့ ဆတ်ကနဲပွေ့ကာ အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်လာခဲ့သည်။
“အာ–ဘယ်သွားမှာလဲ”
“မနေနိုင်တော့ဘူး ကေသီရယ်– လိုးချင်တယ်”
“အို–ဟင့်အင်း–လက်ထပ်ပြီးမှ”
“မရတော့ဘူးကွာ–အခုလိုးတော့မယ်”
သူမကို အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်ကလေး ချလိုက်သည်။ ဖူးအိနေသော နှုတ်ခမ်းလွှာရဲရဲလေးကို မွတ်သိပ်စွာ စုပ်နမ်းသည်။ သူ့မျက်နှာကို တွန်းဖယ်ဟန်ပြုသည်။ မရ။ လက်တစ်ဖက်က နို့အုံကို ကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ်လာသည်။ သူမ တွန်းဖယ်သည်။ ထိုအခါ ပေါင်လုံးပြည့်ပြည့်ကြီးတွေပေါ် ရောက်လာပြန်သည်။ နှုတ်ခမ်းအစုပ်ခံထားရသဖြင့် စကားပြော၍မရသော ဒေါက်တာကေသီဝင်းခင်မျာ တအူးအူး တအွန်းအွန်း ဖြစ်နေသည်။ ပေါင်ပေါ်ရောက်လာသော လက်ကို ဖယ်လိုက်တော့ နို့အကိုင်ခံရပြန်သည်။ သူမက ရုန်းဟန်ပြုသည်။ သူက မလွှတ်ပဲ နို့ကိုဆုပ်နယ်သည်။ ထိုအခါ လှုပ်ရှားမှုတွေကြောင့် ရင်စေ့ပါတိတ်အင်္ကျီလေး၏ နှိပ်ကြယ်သီးတွေ တဖျောက်ဖျောက် ပြုတ်ထွက်ကုန်သည်။ သူက သွက်လက်စွာပင် ဘရာစီယာလေးကို အပေါ်ပင့်တင်လိုက်ပြီး နို့အုံကြီးတွေကို စို့တော့သည်။ ဒီတော့မှ ဒေါက်တာကေသီဝင်း စကားပြောခွင့်ရပြီး
“ကိုကြီး– ကေသီတောင်းပန်ပါတယ် ကိုကြီးရယ်။ ကေသီ့ကို မလုပ်ပါနဲ့။ ကေသီကြောက်လို့ပါ”
“ခဏလေးပါ ကေသီရယ်– မကြောက်ပါနဲ့”
ပြောရင်း ထမီကို ဆွဲချွတ်သည်။
“အို– ကေသီ ခွင့်မပြုဘူးနော်”
“ခွင့်မပြုလည်း လိုးတော့မယ်ကွာ။ ဒီမှာ လီးက အရမ်းတောင်နေပြီ”
ပုဆိုးချွတ်ပြီး အောက်ခံဘောင်းဘီအတွင်းမှ လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ သူမစောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းမည့် ဒုတိယမြောက် လီးချောင်းကြီးကို ကေသီဝင်း မြင်လိုက်ရသည်။ မောင်လေး၏လီးနှင့် မတိမ်းမယိမ်း။
“အဟင့်– လာမိတာ မှားတယ်”
“နောက်လည်း အလိုးခံရမှာပဲကွာ”
ကေသီဝင်း ဝတ်ထားသော အတွင်းခံဘောင်းဘီ အဖြူလေးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ကိုင်ကာ ဆွဲချွတ်တော့ သူမ မရုန်းတော့။ ဒီနေ့ အလိုးခံမှဖြစ်မည်လေ။
“သူ့ဟာကြီးက အကြီးကြီးပဲ– နာမှာကြောက်တယ်”
လိုးရတော့မည့် စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို မြင်နေရပြီး သူမ၏စကားက သူ့ရမ္မက်ကို ပို၍ထကြွလာစေသည်မို့ စောက်ဖုတ်အရည်ရွှဲအောင်ပင် မဆွတော့ပဲ တက်ခွကာ ထိုးသွင်းလေတော့သည်။ ဗြစ်ကနဲ လီးဒစ်ကြီးဝင်သွားပြီး ကေသီဝင်းနှုတ်ဖျားမှ အာ့ ဟူသော အသံလေး ထွက်လာသည်။ သူက လီးကို ထပ်၍ ထိုးသွင်းသည်။ အရည်မရွှဲသေးသော စောက်ဖုတ်က တင်းခံထားသည်။ လီးက ထပ်မဝင်။
“ရှီး အားအား–မရဘူး–တစ်နေတယ် အား”
သူက လီးကိုပြန်ဆွဲထုတ်ကာ စောက်ဖုတ်ရော လီးကိုပါ တံတွေးရွှဲရွှဲဆွတ်ပြီး ပြန်ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ လီးတဝက်ကျော်ခန့် ဗြစ်ကနဲ ဝင်သွားပြီး ဒေါက်တာကေသီဝင်း အီးကနဲငြီးကာ ကော့တက်သွားခိုက်မှာပင် အတင်းဆောင့်ဆောင့်သွင်းလေရာ လီးအသွင်းကြမ်းမှုကြောင့် ကေသီဝင်းခင်မျာ မျက်ရည်များပင် ကျလာရသည်။ လီးအသွင်းကြမ်းတာကို ခံနိုင်အောင် လေ့ကျင့်ပေးတာဟု မောင်လေးပြောခဲ့တာကို သတိရသည်။
လီးတဆုံးသွင်းပြီးသည်နှင့် ကိုမင်းမောင်က အနားပင်မပေးတော့ပဲ ဆက်တိုက်လိုးလေတော့သည်။ ပထမတချီအပြီးမှာ စောက်ဖုတ်နှင့်လီး မချွတ်ပဲ တစ်လစ်ကြီးသွင်းကာ စိမ်ထားပြီး ခဏနားကာ နောက်တချီ ထပ်လိုးပြန်သည်။ နှစ်ချီလိုးပြီးမှ လီးကိုဆွဲချွတ်ကာ လူချင်းခွာပြီး အမောဖြေနေသည်။ ခဏအကြာမှာ ဒေါက်တာကေသီဝင်း ထထိုင်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ စောက်ဖုတ်မှာရော အိပ်ရာခင်းမှာပါ သွေးတွေချင်းချင်း နီနေတာ တွေ့လိုက်တော့ ဝမ်းသာလိုက်သည့်ဖြစ်ချင်း။ သို့သော် ဟန်လုပ်ကာ ငိုမဲ့မဲ့လေးဖြင့်
“မလုပ်ပါနဲ့ဆိုတာကို အတင်းတက်လုပ်တာပဲ။ ဒီမှာ သွေးတွေထွက်ကုန်ပြီ”
ကိုမင်းမောင်ကတော့ အပျိုစင်လေးကို ပါကင်ဖွင့်လိုက်ရပြီဟု ထင်ကာ ကျေနပ်နေတော့သည်။ ရာသီသွေးရပ်ခါစ နာရီပိုင်းအတွင်းမှာ အလိုးခံရခြင်းမို့ သွေးပြန်ဆင်းလာခြင်းဖြစ်သည် ဆိုတာကိုတော့ ဆရာဝန်လည်းဖြစ် မိန်းကလေးလည်းဖြစ်သော ဒေါက်တာကေသီဝင်းသာ သိသည်။
ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ ထိုနေ့ကစ၍ လီးနှစ်ချောင်းနှင့် စခန်းသွားရလေတော့သည်။ မင်္ဂလာဆောင်ပြီး ပြန်တော့လည်း အမေ့အိမ်သွားဦးမည်ဆိုကာ မောင်လေးထံ လာလာအလိုးခံသည်။
ကိုမင်းမောင်က စောက်ဖုတ်ကို လိုးရုံနှင့် အားမရတော့ပဲ ဖင်ပါလိုးမည်ပြုသောအခါ နောက်နေ့မှလုပ်ပါဟု ပြောပြီး မောင်လေးထံမှာသာ ဖင်ပါကင် အဖွင့်ခံလိုက်သည်။ နောက် ၂ နှစ်ခန့်အကြာမှာ သူမ ကိုယ်ဝန်ရှိလာတော့ ဘယ်သူနဲ့ရတဲ့ ကိုယ်ဝန်မှန်းပင် သူမမသိ။ ထိုသို့ အဆင်ပြေပြေနှင့်ပင် ဆက်၍ စခန်းသွားနေလေတော့သည်။
ပြီးပါပြီ။