ကိုယ်တိုင်ရေးအောစာတစ်ပုဒ်
ဆရာမ ဆရာမ ကျနော့ရင်ထဲက ထာဝရအော်ခေါ်ရင်း
တမ်းတနေမိတဲ့ နာမည်တစ်ခုပါ။ ဆရာမ နာမည်က
ဒေါ်ဟန်သီထွန်းတဲ့။ ကျနော်တို့၁၀တန်းကို englishစာ
သင်တဲ့ဆရာမပေါ့။ ငရဲကြီးမလားတော့ မသိဘူးဗျာ။
ကျနော်လေ ဆရာမကို စိတ်နဲ့မှန်းမိ ည တိုင်းလိုလို
ဂွင်းထုမိတယ်။
ဆရာမက အခုမှ အသက်၂၅နှစ်လောက်ပဲရှိသေးတယ်ဗျ။အသားကညိုညိုလေးနဲ့ အရမ်းဆွဲဆောင်မှုရှိတယ်။
စာသင်ကောင်းတာ မကောင်းတာ အရေးမကြီးဘူး
ကျနော်အတွက်တော့ ဆရာမစာသင်နေတဲ့အချိန်ဟာ
အပျော်ဆုံးပဲ။ ပျော်မှာပေါ့ ဆရာမစာသင်နေတုန်း ဆရာမရဲ့
ဖင်တွေ ရင်တွေကို ခိုးခိုးကြည့်ရတာ အရမ်းအရသာရှိတာပဲဗျာ။
တစ်နေ့ကျတော့ ဆရာမစာသင်နေတုန်း ကျနော်ဆရာမဖင်တွေကို ခိုးကြည့်ရင်း စိတ်ကမနေနိုင်တော့ဘူး။ လီးက အရမ်းတောင်လာတယ်။ ကျနော်က
အတန်းရဲ့ နောက်ဆုံးခုံမှာ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်နဲ့
အတူထိုင်ရတယ်ဗျ။ အဲ့နေ့ကျမှ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်စလုံးက ကျောင်းမလာကြဘူး။ အဲ့ဒီတော့
အတန်းရဲ့နောက်ဆုံးခုံမှာ ကျနော်တစ်ယောက်တည်း
ရှိနေတာပေါ့။ ဆရာမကျောင်းစိမ်းထမိန်းအောက်မှာ
အတွင်းခံဘောဘီအဆင်းရာလေးကထင်နေတာပဲဗျာ။
ကြည့်ရင်းနဲ့ လုံးဝစိတ်မထိန်းနိုင်တာနဲ့ ပုဆိုးလေးကို
လျော့ချပြီး လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်နေလိုက်တယ်။ နောက်ဆုံးခုံမှာ ကျနော်တစ်ယောက်တည်း
ရှိနေတာဆိုတော့ စိတ်ကလည်းလွှတ်သွားတယ်။မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး ဂွင်းတိုက်နေတုန်း နောက်က တစ်စုံတစ်ယောက်က ကျနော်ပုခုံးကို ပုတ်လိုက်တယ်။
ကျနော်လည်းလန့်ပြီး နောက်ကလူကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဆရာမဒေါ်ဟန်သီထွန်းဖြစ်နေတယ်။
ကျနော်လည်း ဖီးအပြည့်နဲ့ ပုဆိုးလျော့ပြီး ဂွင်းတိုက်နေတာ ဆရာမနောက်ကို ရောက်လာတာတောင် မသိလိုက်ဘူး။
ဆရာမကို ကျနော်ကို တောင်းပန့်တဲ့ အကြည့်နဲ့မျိုးနဲ့
အားငယ်စွာကြည့်လိုက်တော့ ဆရာမခေါင်းရမ်းပြီး
ကျနော့ကိုပြုံးပြတယ်။ ဒီတော့မှ ကျနော်လည်း စိတ်သက်သာရခဲ့တယ်။
ဟူးးးးစာသင်ချိန်ပြီးတဲ့ အထိ သက်ပြင်းတွေသာ ချနေမိတော့တယ်။
ကျောင်းဆင်းချိန်ရောက်တော့ ဆရာမက ကျနော်ကို လှမ်းခေါ်တယ်။
“ကိုဝင်း ဆရာမဆီကို ခနလာပါဦး”
“ဟုတ် ဆရာမ ”
“ဒီနေ့ ဆရာမ အိမ်မှာ တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေလို့
အမေက ညမှ ပြန်ရောက်မယ်ခရီးသွားနေလို့။ အဲ့ဒါ
ဆရာမနဲ့ ဒီညနေ အတူနေပေးပါလား”
“ဟုတ် ဆရာမ ကျနော်လိုက်ခဲ့ပါမယ် ”
ကျနော်အရမ်းပျော်သွားတယ်။ ဟုတ်တယ်လေဗျာ။
ကိုယ်ညတိုင်းဂွင်းထုနေရတဲ့ ဆရာမက ကျနော်ကို အိမ်အလည်ခေါ်နေတာ မပျော်ပဲနေပါ့မလား။ ပြီးတော့
ဒီနေ့ကျနော်ဂွင်းထုနေတာကိုလည်း သူကိုယ်တိုင်မြင်ထားတာလေ။ ကျနော့လီးကြီးကို မြင်ပြီး ဆရာမ ခံချင်စိတ်ပေါက်နေတာလား မသိဘူးလို့တောင် တွေးလိုက်မိသေး အဟိ။
“ကဲ ကိုဝင်း ဆရာမ ယူနီဖောင်း လဲလိုက်ဦးမယ်
အည့်ခန်းမှာ ခနထောင်စောင့်နော်”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာမ ကျနော်စောင့်နေပါ့မယ်”
ဆရာမ အဝတ်လဲပြီး ထွက်လာတော့ ဆံပင်လေးပါ ဖားယားချလာတယ်။ အမြဲတမ်း ဆံထုံးနဲ့သာ မြင်နေကျဆိုတော့ ဆရာမကို ဆံပင်ဖားယားလေးနဲ့ မြင်ရတာပိုပြီးလှပနေသလိုပဲ။ ပြီးတော့ အောက်က ထမိန်အစိမ်းလေး အပေါ်က အကျ် ီအဝါ လက်ပြက်ကလေးနဲ့
လှချင်တိုင်းလှနေတော့တာပဲဗျာ။ ဖြစ်နိုင်ရင် တခါတည်း
ဆွဲလိုးပစ်လိုက်ချင်တယ်။
“ဟေ့ ကိုဝင်း ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် ကြည့်နေတာလဲကွ”
ဆရာမက ရိတိတိနဲ့ မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ကျနော့ကို
ပြောတော့မှ အကြည့်တွေကို မျက်နှာလွှဲလိုက်နိုင်တယ်။
“ကဲ ကိုယ်တော်ချော ကျောင်းမှာ ကျမ စာသင်နေတုန်း
ရှင်ဘာလုပ်နေလဲ မှန်မှန်ပြောစမ်းပါဦး”
“ဘာ ဘာ ဘာမွ မလုပ္​ပါဘူးဆရာမရယ္​”
“မညာနဲ့နော် မင်းဂွင်းထုနေတာ ဆရာမသိတယ်”
“ဗျာ”
ဆရာမပါးစပ်က ဒီလိုစကားလုံးမျိုးကြားလိုက်ရတော့
ကျနော်အရမ်းအံ့သြသွားတယ်။
“ဗျာ မနေနဲ့ မှန်မှန်ပြော ဘယ်သုကို မှန်းပြီး ထုနေတာလဲ”
“ဟာ ဆရာမကလည်း”
“ဘာလဲ မင်း သီတာဝင်းကို မှန်းထုနေတာမဟုတ်လား”
“မဟုတ္​ပါဘူး ဆရာမရယ္​”
“ဒါဆို ဘယ်သုကို မှန်းထုနေတာလဲ မှန်မှန်ပြော”
ကျနော်သိလိုက်ပြီ။ ဒီလောက်ဆို ကိုဝင်းတို့က သဘောပေါက်ပြီ။ ဆရာမအထာတွေပေးနေပြီဆိုတာ သိလိုက်ပြီ။ကဲ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် အမှန်တိုင်းပြောလိုက်တော့မယ်။
“ဆရာမကို မှန်းပြီး စိတ်ထဲက လိုးနေတာပါ”
“ဟယ် ကြည့်စမ်း”
ဆရာမမျက်နှာနီရဲသွားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ဒီအခြေအနေထိရောက်ပြီးမှ မထူးစိတ်ပိုက်ပြီး
ကျနော်ဆရာမ လက်ကလေးကို လှမ်းကိုင်တယ်။
ဆရာမက မရုန်းဘူးဗျ။ ကျနော့လက်ကို ပြန်ပြီးဆုတ်ကိုင်ထားတယ်။
“ဆရာမကို အရမ်းချစ်တယ်ဗျာ။”
“အို ကိုဝင်းရယ်”
“တကယ်ပါ ဆရာမရယ် ဆရာမဖင်တွေက်ုကြည့်ပြီး
ကျနော်ညတိုင်းဂွင်းထုနေရတာပါ”
“ဘာတွေပြောနေတာလည်း ကိုဝင်းရယ်”
ကျနော့ဆရာမကို ရင်ခွင်လေးထဲ ပွေ့ဖတ်လိုက်တော့
အလိုက်သင့်လေး ဆရာမ ခန္ဓာယ်ကိုယ်လေးက ပါလာတယ်။ ပြီးတော့ တောင်မတ်နေတဲ့ ကျနော့ရဲ့လီးပေါ်ကို ဆရာမလက်ကလေးကို တင်ပေးလိုက်တော့
ဆရာမက မျက်စောင်းလေးထိုးကြည့်တယ်။ ဒါပေမယ့်
လီးကို ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုပေးတယ်ဗျာ။ ဆရာမလက်ကလေးနဲ့ဂွင်းထုပေးနေတယ်ဆိုတဲ့ အသိစိတ်က ကျနော့လီးကို ပိုတောင်စေတယ်။
“ဆရာမ”
“ပြောလေ ကိုဝင်း”
“ကျနော့လီးကို ဆရာမပါးစပ်နဲ့ စုတ်ပေးပါလားဟင်”
“လူဆိုး ပုဆိုးခ်ြတ္​လိုက္​”တဲ့
အိုးးးကျနော်တမ်းတခဲ့တဲ့ ဆရာမက ခုလီးစုပ်ပေးတော့မယ်တဲ့ဗျာ။ အိမ်မက်များလားလို့တောင်ထင်မိတယ်။
ကျနော်ပုဆိုးချွတ်ပေးလိကြ်တော့ ဆရာမက ကျနော့လီးကို ကိုင်ပြီး သုပါးစပ်ကဝကိုတေ့လိုက်တယ်။
ပြီးတော့ လျှာဖျားလေးလီးထိပ်ကို တို့တို့နေတယ်။
ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာဗျာ။ ဆရာမပါးစပ်ကို ခုကျနော်လိုးနေရပြီလေ။ ဆရာမဆံပင်လေးကို လက်ကကိုင်ပြီး လီးကိုပါးစပ်ထဲ ထိုးထိုးထည့်ရတာ အရမ်းဖီးဖြစ်တာပဲ။
“ဆရာမ”
“အြင္​”
လီးစုပ်နေရင်းထူးလိုက်တာမို့ ဆရာမထူးတဲ့ဟင်က
အွင်ဖြစ်သွားတယ်။
“အသံမြည်အောင် ကျနော့လီးကို စုပ်ပေးစမ်း”
“အောင်မာ သူကများ အမိန့်အာဏာသံကြီးနဲ့”
“ဘာလဲ စုပ္​မ​​ေပးဘူးလား ဆရာမက”
“အမလေး စုပ်ပေးပေါမယ်တော်”
ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်
အားးအားးအားး
“စုပ်စမ်း ဆရာမ နာနာလေးစုပ်စမ်းပါဗျာ ကောင်းလွန်းလို့ပါ”
ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်
အားးးအားးးားးးးအားးး
ကျနော်ကောင်းလွန်းလို့ ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ပဲ
ဆရာမ ပါးစပ်ထဲကို လရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်တော့တယ်။
“ကောင်းလိုက်တာ ဆရာမရယ်”
“သွား လူဆိုး သူများပါးစပ်ထဲကို လရည်တွေ ထည့်ပစ်တယ်”
“ဆရာမ”
“ရှင့်”
“ဆရာမအဖုတ်ကို လိုးချင်သေးတယ်ဗျာ”
“အင်းလိုးလေ ဆရာမလည်း မင်းလီးကြီးနဲ့လိုးတာ
အရမ်းခံချင်နေပြီ”
“ဒါဆို ဆရာမ အခန်းထဲ သွားလိုးရအောင်နော် ဆရာမ”
“ဟုတ္​ကဲ့ပါ ရွင္​”
အခန်းထဲရောက်တော့ ဆရာမက ကျနော်အကျ် ီကြယ်သီးတွေကိုဖြုတ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ အိပ်ယာပေါ်ဘုန်းခနဲ့တွန်းချပြီး ကျနော့လီးပေါ်တက်ထိုင်ပြီး
ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးပေးတော့တာပဲဗျာ။
“ဆရာမစောင့်စောင့် နာနာလေးစောင့်စမ်းပါဗျာ။”
“စောင့်နေတာပဲ ကိုဝင်းရယ် ဆရာမအရမ်းကောင်းနေပြီကွယ်”
အားးအားးအားးးးကောင်းးလိုက်တာ
လိုးစမ်းပါ လိုးစမ်းပါ ဆရာမရယ် အပေါ်က တက်လိုးနေတာ အားရပါးရလိုးလိုက်စမ်းပ အားးးးအားး
ကောင်းလိုက်တာ
အားးကိုဝင်းရယ် ဆရာမ ဆောက်ဖုတ်ကြီးက လိုးလို့ကောင်းလားဟင်ကိုဝင်း
ကောင်းတယ် ဆရာမရယ် အရမ်းလိုးကောင်းတာပဲ
အားးးးအားးးးအားးးးဆရာမ အရမ်းကောင်းလားပြီ
ပြီးတော့မယ် ကိုဝင်းရယ်
အားးးးအားးးအားးးအားးး
ဆရာမရော ကျနော်ပါ တွန့်လိမ်ပြီး
သုတ်ရည်တေအပြိုင်ထွက်ခါ
“အရမ်းကောင်းလိုက်တာ ဆရာမရယ်”
“အရမ်းကောင်းလိုက်တာ ကိုဝင်းရယ်” လို့
တပြိုင်တည်းညည်းညူကာ တချီပြီးသွားလေတော့သည်။

= THE END =